Hard werkend Oranjeteam haalde
moeizaam het einde in Huil
Tvainer Winterbottom:
Nederlanders zeer zwak
WAT NU
Het begon reeds te schemeren in het stadion van Huil City,
toen middenvoor Lewis zijn aanloop nam, om de straf te vol
trekken* die was gevolgd op de ontoelaatbare tackle van
Rinus Terlouw, waardoor Lewis de weg naar het doel was
versperd. Een korte droge knal en het 2e Engelse doelpunt
was geboren.
Landman - uitstekend debuut -
stond Engelse zege in de weg
Twee penalty's -
slechts één goal
NEDERLANDS ELFTAL TERUG
Lotsy en Verlegh
waren tevreden!
Keuzecommissie:
Coppi wint Ronde
van Zuid-Italië
i,
MAANDAG 17 NOVEMBER 1952
Pagina 3
Wéér pover spel van Nederïand
ACROBATISCHE
SPRONG VAN
LANDMAN
(Van onze speciale verslaggever)
Twee-twee.' Het zou tevens de eindstand zijn van een
ontmoeting, waarin Oranje tot tweemaal toe de leiding
nam, maar niet kon verhinderen, dat een superieur En
gels amateursteam, onder de keurende ogen van de Britse
fijnproevers uit de oesterstad Huil, tenslotte een overi
gens volkomen verdiend gelijk spel uit het vuur sleepte.
Al waren dan de doelpunten van de gastheren één uit
een penalty en één uit „geheide" buitenspelpositie ge
scoord van heel wat minder gehalte dan het Neder
landse tweetal.
BRAVO, VAN DER KUIL!
Een die wel zeer veel belangstelling had voor de prestaties
van het Nederlands elftal in de voetbalwedstrijd tegen de
Engelse amateurs te Hull was ongetwijfeld de onlangs ge
blesseerde Piet Kraak. Hij volgde met spanning het oogge-
tuigeverslag voor de radio. Hier zien we zijn reactie bij het
tweede Nederlandse doelpunt, dat door van der Kuil werd
gemaakt. Rechts mevrouw Kraak.
I prestatie zou leveren van ons
I hele team, voerde een soort van
Apachendans uit tegenover Strat-
ton. De Engelsman trapte er in,
viel aan, en werd prompt gepas
seerd.
Heel die Zaterdagmorgen had
het geregend en die journalisten,
die eerst op dat moment uit
Londen naar Huil reisden, had
den in de Britse hoofdstad met
angst in hun hart de beruchte
mist zien hangen, die het hele
verkeer in de war schopte en
treinen met uren vertraging naar
het Noorden liet vertrekken.
Maar tegen de middag klaarde
het toch op en bij de aanvang
van de wedstrijd, die gespeeld
werd in een prachtig stadion,
waar zelfs een deel der staan
plaatsen overdekt bleek te zijn,
deed zelfs een waterig zonnetje
pogingen de zaak wat op te vro
lijken. Dat het muziekcorps van
de „Hull'se" politie voor de
goede stemming, die er in Booth-
ferry-park heerste, een extra
pluim verdiende, is niet meer
dan billijk.
Maar genoeg over die entou
rage van deze eerste officiële
EngelandHolland wedstrijd se
dert de dramatische strijd in
1948 op Highbury.
We zullen U gaan vertellen,
hoe het uiteindelijke gelijke spel
tot stand kwam. Een gelijk spel,
dat een einde maakte aan een
reeks van nederlagen, die onze
vertegenwoordigers de laatste
tijd te slikken hadden gekregen.
Een gelijk spel tevens, dat met
een beetje meer geluk zelfs een
overwinning had kunnen zijn.
Maar, waarde lezers, gelooft ons,
dat had een veel te grote belo
ning geweest voor het spel. dat
de Oranje-elf op het groene gras
tapijt daar in Hull ten toon
spreidde.
Engelse overmacht
Die hele eerste helft door, een
eerste helft die nota bene werd
afgesloten met een Hollandse
voorsprong, is er slechts één team
aan het woord geweest.
Dat begon al dadelijk Twee,
drie Engelse aanvallen op een
rijtje bracht onze verdediging
op de temperatuur, die nodig was,
om later het Engelse offensief
met succes het hoofd te bieden.
Een handige manoeuvre van
Lewis had Terlouw uit positie
gespeeld en de toegeschoten
Alberts kon slechts op 't laatste
nippertje redden. Deze redding
werd de inleiding van een Hol
landse tegenaanval.
De jeugdige Louer, die de on
dankbare taak had Abe Lenstra
te doen vergeten, kogelde de bal
uit de hoek van het strafschopge
bied meters naast het Engelse
doet
01
Een minuut later ging het
beter. Piet van der Kuil. die deze
middag met Lv.n a -
De voorzet, die volgde was zo
onberispelijk geplaatst, dat Jan
van Roessel. eindelijk goed ge
lanceerd, de bal scherp en on
houdbaar kon inschieten (01).
Het kleine contingent Hollan
ders (warempel, er waren er nog
die de verre reis aanvaard had
den!) juichte de kelen schor en
gingen vol goede moed de vol
gende veertig minuten van de
eerste helft in.
Wel, ze hebben die goede moed
nodig gehad tot de allerlaatste
seconde toe!
Want de witgehemde gastheren
begonnen aan een offensief, dat
niet mis te verstaan was. Zeven
corners, eén buitenspel-doelpunt,
een gemiste penalty en één gel-
WORSTELING
VOOR HET
NEDERLANDSE
DOEL 1
Doelman Landman
(rechts) ziet tijdens
een duel tussen Ter
louw en Lewis ge
spannen toe hoe de
situatie zich zal ont
wikkelen. Van links
naar rechts Groves,
Terlouw, Lewis,
Wiertz en Landman*
dig doelpunt was het resultaat
ervan.
Die eerste hoekschop bracht
Landman in volle actie om de
bal juist voor Lewis neus weg
te plukken. Even later kreeg
ziin lichaam een schot van de
invaller voor Robb te verwerken
en zijn redding bij een zeker
schijnend doelpunt, toen Lewis
een voorzet ineens inkopte,
bracht de handen van het hele
stadion op elkaar.
Zonder ophouden bleven de
Engelse aanvallen echter aan-
golven. Eenmaal moest Landman
znn lichaam in een onmogelijke
kronkeling draaien om een schot,
door Tebak van richting veran
derd. nog tegen te houden.
In de dertiende minuut kogel
de Noble een scherpe voorzet
langs Landman in het net, doch
scheidsrechter Karni had de
,.clean-off-side"-positie niet over
het hoofd gezien.
Penalty gemist
Nog steeds 10 dus. De
Engelsen schenen de gelijk
maker nabii. toen Alberts
een schot van Stroud uit het
doel „sloeg". Penalty! Het
leek. alsof middenvoor Lewis
er zelf van overtuigd was.
dat de blonde Hollander
geen hand, doch ziin lichaam
voor de afweer had ge
bruikt. Hij schoot hard
naast.
In het geheel niet ontmoedigd,
bleven de withemden op het
Hollandse verdedigingsblok los
beuken. Een fraaie through-pass
ergens uit de achterhoede van
daan. schoot Noble tegen Land
man op. Even later haalde de
Rotterdammer een hard schot
van Walton uit de uiterste hoek
en ziin gelukster, die immer
goede verdedigers begeleid,
scheen extra fel bii de kans die
Groves in de volgende minuut
kreeg. Alleen voor doel staande,
schoot deze nog naast!
Gelijk!
De zesde Engelse hoekschop
was de inleiding voor de dik
verdiende gelijkmaker.
Wel werkte Alberts nog weg,
doch Lewis ving de weer terug
geplaatste bal op, schoof een
pass over de Hollandse verdedi
ging heen naar Noble, die in
duidelijke buitenspel-positie de
uitlopende Landman kansloos
passeerde. Dit maal kon het
doelpunt genade vinden in de
ogen van de Finse referée (11).
Wie nu gedacht had. dat de
bakens zouden worden verzet,
had het glad mis. De Engelsen
bleven doorgaan en iedereen
verwachtte een tweede doelpunt
bij de pass, die Lewis aan Groves
toedeelde. Deze. alweer in bui
tenspel-positie. wist niet beter te
doen het bruine leder tegen de
paal te knallen.
En als even later Landman
niet wonderbaarlijk snel had ge
reageerd op een van richting ver
anderd schot van Todd. dan had
het toch 21 geworden.
Eindelijk bracht Piet v. d. Kuil
even verademing. Wel had zijn
solo-ren geen djrect succes, doch
het spel kreeg nu een iets meer
verdeeld karakter. Het leidde
zelfs tot de eerste hoekschop van
onze Oranje-jongens.
Toch weer een voorsprong
Spil Adams, die de gewonde
SCHIPHOL „Een vlotte, frisse en spectaculaire wed-
strijd is het geweest". Dit waren de ivoorden van de
voorzitter van de K.N.V.B., de heer Lotsy, toen hij als
eerste uit de K.L.M.-Dakota, de ,,PH:TDl)", die het Ne
derlands elftal uit Huil thuisbracht, op het platform van
Schiphol stapte. „De jongens hebben goed gespeeld",
voegde hij er aan toe, „maar de Engelse amateurs, een
stel sportieve athletische knapen, waren over het alge
meen beter."
woordde de heer Verlegh, „tegen
deze snelle Engelse ploeg was 't
met Abe heus niet betèr gegaan.
De taak voor de andere voor
hoede-spelers en niet te vergeten
voor Biesbrouok, die toch al niet
in grote vorm was, was onmo
gelijk zwaar geworden. Louer is
beweeglijker, hij heeft vooral in
de tweede helft aardig gespeeld
en deze jongen heeft zeker tech
niek voldoende, om het nog ver
der te brengen."
De Engelse officials, zo ging de
K.N.V.B.-praeses verder, zoals de
F.A.-secretaris Stanley Rous, wa
ren zelf verbaasd over het goede
spel van de Engelse ploeg. „Met
die twee-twee mogen wij overi
gens zeer tevreden zijn, al moet
ik zeggen, dat wij in de tweede
helft, waarin de Engelse amateurs
gelijk maakten, iets sterker wa-
stunt u nog iets zeggen over
het geval-Lenstra?" vroegen wij
de heer Lotsy. „Ik heb geen com
mentaar, was het antwoord; wat
valt, er nog te zeggen, wanneer
een speler mij op de avond voor
het vertrek van het elftal opbelt
en zegt, dat hij niet wil spelen?
Ik heb nog getracht hem te over
reden, maar het was vergeefs."
Ook de voorzitter van de Keu
ze-commissie, de heer Verlegh,
was tevreden over het spel van
de Oranjeploeg. „Uitblinkers?'
Landman had een uitstekend de
buut en verder was v. d. Kuil in
de voorhoede de beste man. Zijn
doelpunt, een met de linkervoet
ineens ingeschoten bal, was prach
tig, maar ook wel 'n beetje ge
lukkig. Ik heb vroeger in een
wedstrijd tegen Zwitserland zelf
eens zo'n doelpunt gemaakt en
ik weet dat je bij een dergelijke
bal geluk moet hebben, maar
mooi was ie."
„Werd het gemis van Lenstra
in de ploeg gevoeld?" was onze
vraag aan de K.C.-voorzitter.
Naar mijn gevoel niet, ant-
Jaap van der Leek, de bonds
coach, was minder te spreken
over het spel van zijn pupillen.
„Een gelijk spel tegen een ploeg
van spelers, die in ons land als
Middlesex Wanderers nauwelijks
tot overwinningen konden ko
men, kan ik moeilijk bevredi
gend noemen. Wim Landman en
de kleine Piet van der Kuil ver
dienen een pluim. Zij hebben pri
ma gespeeld, maar de rest was
voor het merendeel onder de
maat. De Engelse trainer, de be
kende Winterbottom, heeft dan
ook niet onder stoelen of banken
gestoken, dat het Nederlands elf
tal hem, op v. d. Kuil na, sterk
had teleurgesteld."
De spelers zelf wogen het oor
deel over de wedstrijd af naar
hun eigen prestaties. Zo was
Wim Landman natuurlijk best te
spreken. „Ja, mijn debuut is mij
meegevallen, maar dat eerste
doelpunt was een schoolvoorbeeld
van buitenspel." Van der Kuil
was blij met zijn doelpunt. „Ik
kreeg hem zo lekker op mijn
linker slof" vond hij en v. Roes
sel, die naast hem stond aan de
balie van de voor deze gele
genheid soepele douane, voeg
de er aan toe: „En hij zat er lek
ker in ook, hè Pietje?"
Natuurlijk hebben wij ook
even met Rinus Terlouw gespro
ken. „Die Engelsen speelden lang
niet gek, maar die strafschop kre
gen ze van de Finse scheidsrech
ter cadeau", was zijn mening.
„Door het spekgladde veld botste
ik tegen die Lewis aan, zodat
de straf al erg zwaar was, maar
het ergst vond ik het, omdat die
botsing zich buiten het straf
schopgebied afspeelde."
Jacques Alberts was al even
min te spreken over de arbiter:
„Ik speelde die bal absoluut niet
met de hand, maar met ,mijn
borst. Ik schrok, toen de scheids
rechter naar de penaltystip wees.
maar Lewis was zo vriendelijk
de bal naast te schieten."
DE „BRIEF"
UIT FRANKRIJK
Naar thans is gebleken, berust
het verzoek, dat de linksbuiten
van Zwolse Boys, Heidenrijk, zou
hebben ontvangen, om zich met
het bestuur van de Franse prof
club Metz in verbinding te stellen,
op een grap. Zoals reeds werd
gemeld, heeft Heidenrijk uit dit
verzoek de, overigens zeer begrij
pelijke, gevolgtrekking gemaakt,
dat hier sprake was van een eer
ste poging van Metz, om hem een
contract als professional te laten
tekenen.
In werkelijkheid was het schrij
ven, dat de Zwolse linksbuiten in
zijn brievenbus vond, niet door
de bestuurderen van Metz ge
schreven, doch door enkele Zwol
lenaren, die hem als slachtoffer
hadden uitgekozen voor een nogal
flauwe Novemberse Aprilmon.
(Van onze sportredacteur)
Met de nasmaak nog in de
mond van de opnieuw slechte
wedstrijd van het Nederlands
elftal, zou het niet moeilijk
vallen bijtere kritiek te spui
en op de keuzecommissie van
de K.N.V.B., die, het moet ge
zegd, de laatste tijd wel zeer
hardnekkig blijft vasthouden
aan een elftal, dat niet in
staat is goede prestaties op
te brengen.
Dat bleek ook Zaterdag
weer. Er werd ontzettend
hard gezwoegd, de jongens
waren door v. d. Leek in be
hoorlijke lichamelijke condi
tie gebracht en nimmer werd
de strijd opgegeven.
Toch waren de Engelse ama
teurs ons verre de baas. In
spelopvatting, in techniek en
in taktiek.
Daarbij kwam nog dat onze
beste man, Abe Lenstra, bij
de radio in Heerenveen zat
en dat alles met elkaar was
oorzaak van het gelijke spel
22, dat de Engelse amateurs
ons team konden afdwingen.
Afdwingen? We zouden het
beter kunnen omkeren, want
als er één ploeg de overwin
ning had verdiend, dan waren
dat de gastheren wel. Dat
maakt de uitslag nog be
schamender
We zullen u de kritiek, die
zo goed als alle Nederlandse
couranten reeds Zaterdag na
het opzienbarende telefoontje
van Lenstra, meenden te
moeten spuien, besparen. We
zullen u ook onze eigen op
merkingen onthouden. Want
we weten nu allemaal heel
erg best, dat het zo niet lan
ger gaat.
Dat de keuzecommissie van
de K.N.V.B., al is b.v. een
man als Verlegh nu nog zo'n
goede spelkenner, druk bezig
is, de naam van ons land. in
het buitenland naar het aller
laagste plan te brengen, is
iedereen duidelijk.
Het starre, stugge vasthou
den aan een systeem, dat ver
schillende uitstekende spelers
buiten het Nederlands elftal
houdt, is daar de oorzaak van.
De keuzecommissie staat nu
voor een tweesprong. Ze kan
kiezen: of het roer radicaal
omgooien en een Nederlands
elftal samen te stellen, dat
inderdaad het beste is, of ver
dwijnen en die taak aan an
deren overlaten.
We geloven werkelijk, dat
dit laatste het beste is
De twee laatste etappen van
de ronde van Zuid-Italiè hebben
evenmin grote successen ge
bracht. Het was allemaal Ita
liaans wat de klok sloeg en Bres-
ci en Carrieri waren de etappen-
winnaars. Zo kwam Fausto Cop
pi aan de eindzege, gevolgd door
Magni. Louison Bobet was de
eerste buitenlander.
De uitslag luidt:
1. Coppi (It.) .54.34.07; 2. Mag
ni (It.); 3. Minardi (It.); 4. Car-
rea (It.); 5. Louis Bobet (Fr.); 6.
Astrua (It.); 7. Fornara (It.); 8.
Volpi (It.); 9. Salimbeni (It.); 10
Gismondi (It.); 11. Bartali (It.)
12. Pezzi (It.).
Gelissen (Ned.) werd 34e in
55.27.15, Nolten 36e in 55.41.23 en
de Vries 38e in 55.50.5b.
Jenson had vervangen, werkte
de bal weg. die. door Bennaers
opgehaald, opnieuw in de rich
ting van het Engelse doel werd
gedirigeerd.
Opeens kwam Piet van der
Kuil als een duveltje uit de doos
aangesneld en zo snel en fraai
was zijn reactie, dat de bal van
zeker twintig meter afstand hoog
en hard in het net vloog. Een
juweel! (12)
Het fluitsignaal voor dit doel
punt viel samen met de aankon
diging van het einde der eerste
helft.
Meer gelijk op
Zo moesten de Engelsen in de
tweede helft andermaal probe
ren een achterstand weg te wer
ken. Vol goede moed begonnen
ze daaraan, doch ditmaal bleven
ook de Oranje-hemden het ant
woord niet schuldig. Aanval en
tegenaanval wisselden elkaar af.
Een eerste serieuze kans kreeg
de blonde Walton. Hij schoot nu
echter hard tegen Terlouw op
en daarna naast. Dat was in de
10e minuut! Een krijgsverrich
ting, die onmiddellijk gevolgd
werd door een indirecte vrije
schop in het Engelse strafschop
gebied, die uiteindelijk op het
„bekende muurtje" afstuitte.
Even later moest Landman de
bal van de voeten van de op hem
toestormende Noble afplukken
om erger te voorkomen, terwijl
Tebak een soloren van Walton
onderbrak.
In de 16e en 22e minuut was
het Nederlandse strafschopge
bied andermaal het toneel van 'n
duel tussen Landman en Noble.
Beide keren bleef de Sparta-
man meester van het terrein.
Aan de andere kant deed Lugt-
hart de Nederlandse harten snel
ler kloppen. Zijn voorzet, als be
sluit van zijn knappe switch met
v.d. Kuil, werd door van Roes
sel onfeilbaar ingekopt, doch
Bennett produceerde de tijger
sprong, die nodig was om zijn
doel voor een doorboring te vrij
waren. In een combinatie Lugt-
liartv. Roesselv.d. Kuil-Louer
werd door de jeugdige NOAD-
man naast geschoten.
Het gebrek aan improvisatie, 't
ontbreken van de meesterhand
van Abe Lenstra was oorzaak,
dat de Engelse achterhoede baas
bleef in eigen huis, dat dus het
beslissende derde doelpunt niet
werd gescoord.
Tweede penalty werd benut
Het scheelde slechts een haar
bij het harde schot, dat vertrok
van het rechterbeen van kanon
nier van Roessel en eindigde via
de lat achter het Engelse doel.
Twee minuten daarna liet nu
Terlouw alle „reserves" vallen.
Hij bejegende Lewis op 'n der
gelijke manier, dat Karni de ver
diende penalty niet aan de gast
heren kon onthouden.
Ditmaal had Lewis geen ge
nade. In de aanhef vermeldden
we u reeds, hoe zijn schot on
houdbaar voor Landman in het
net verdween (22).
De resterende dertien minuten
stonden in het teken van 'n fel
aanvallend Engels team, dat, op
gezweept door de hartstochtelijk
juichende toeschouwers, pro
beerde alsnog de zege in de
wacht te slepen.
In de schemering duurde deze
strijd tot de laatste minuut door.
De laatste minuut die noodlottig
leek te worden voor Oranje.
Maar Landman bleef ook nu
baas over de kopbal van Groves,
die hard zijn weg naar de over
winning had gezocht.
De scherpe boogbal van v. d.
Kuil, die het „witte" leder over
de Engelse lat deed belanden,
was het laatste „wapenfeit" in
deze niet fraaie, doch wel span
nende ontmoeting, die dus in 'n
gelijkspel eindigde
Te bak (links) kijkt
met bewondering
naar de katachtige
sprong van doelver-
dediger Landman,
die een keihard
schot van Groves
juist over de lat
tikt.
