Bloembollencultuur hield algemene vergadering Polygoon maakt een film over Vincent van Gogli Alarm op de Piet Hein, ten Zuiden van de Sovjethaven Wladiwostok De levende en de stervende Christus Zorg en onzekerheidmaar toch redelijke resultaten GEEN SPORT? Autoraces verantwoordelijk voor stijgend aantal ongelukken Een roman van veel betekenis Documentaire van 20 minuten ook naar Amerika? In memoriam Aldus een Zwitserse prof D. Portegies Christus in een Grieks dorp, is overal „Papaverveld" voor f200.000.- Concert R.K. Gemengde Zangvereniging „Nieuw Leven" MAANDAG 15 DECEMBER 1952 Pagina 7 HAARLEM, 15 Dec. Heden heeft in het Concert gebouw te Haar lem de Algemene Vereniging voor Bloembollencultuur haar 214e algemene vergadering gehouden. De agenda bevatte aan punten behalve de openingsrede van de voorzitter, de heer dr. O. F. A. H. van Nispen tot Pannerden, de verkiezing van twee hoofdbestuurs leden wegens het aftreden van de heren C. van Dijik en T. A. Val- kering. Voor de eerste vacature was candidaat gesteld de heer L. Hoek te 's Gravenzande, voor de tweede Chr. Kieft Jr. uit Limmen en A. Nijssen uit Santpoort. Op de agenda stond verder de wijzi ging van het handelsreglement voor de bloembollenhandel, statu tenwijziging, wijziging van het huishoudelijk reglement, alsmede de begroting 1953. In zijn openingsrede zeide de voorzitter onder meer: „Als ik vandaag een terugblik werp op het thans ten einde lopende jaar 1952, zou ik dit willen ken- sdhetsen als een jaar, waarin het bloembollenvak moeizaam, on danks zorg en onzekerheid, toch nog een redelijk goed resultaat heeft weten te bereiken" Ondanks handelspolitieke be lemmeringen, onzekerheid over de omvang der contingenten, vertraging daardoor en door op onthoud aan enkele grenzen ontstaan, zal het totale cijfer van de export en het aantal kilo grammen niet zozeer tegenvallen als aanvankelijk wel werd ge vreesd. Ook het surplus heeft daardoor niert die afmetingen aangenomen, die de aanvankelijk vastgestelde kortingspercentages deden voorzien, al behoeft het geen betoog, dat al deze omstan digheden het verloop van de handel in het binnenland geen goed hebben gedaan. Gemiddeld hebben de kwekers daardoor met een matige tot redelijke prijs genoegen moeten nemen, terwijl speciaal voor irissen en gladiolen de uitkomsten voorlo pig zeer onbevredigend moeten worden genoemd. Als een der belangrijkste ge beurtenissen van het afgelopen jaar mag wel worden vermeld het wederinvoeren van de teelt- beheersing voor hyacintlhen. Het is moeilijk te beoordelen of de omstandigheden en vooruitzich ten voor dit artikel zulks reeds thans noodzakelijk maakten. De twee zegswijzen: „Vrees is een slechte raadgeefster" en „Rege ren is vooruit zien" staan hier tegenover elkaar en de keuze wordt door tal van factoren be paald. Merkwaardig was in de gang van zaken, dat vele jonge en nieuwe hyacinthenkwekers reeds thans de beschuttende om heining van de maatregelen om hun tuintje verkozen boven de vriiheid, zo zeide spr. Moet hierin meer worden ge zien dan een beslissing op grond van toevallige belangen of wijst dit naar een kentering van het inzicht, dat, met en zonder sa nering, goede en slechte jaren elkander aflossen? Dat door het wederinvoeren van dergelijke maatregelen op een bepaald tijdstip tal van moeilijkheden ontstaan, is voldoende gebleken. Het is immers onvermijdelijk dat door .een algemene reigeling in individuele gevallen onbillijk heden ontstaan, welke, zonder de deur te openen voor tal van misbruiken, door algemeen gel dende uitzonderingen niet kun nen worden opgeheven. Wij ho pen dat een rechterlijke en inci dentele beslissing hen kan hel pen, die ook door het B.V.S. niet te (helpen waren, aldus spr. De „Flora", waaraan tal van onze afdelingen en leden kosten noch moeite hebben gespaard, en waaraan door de organisato ren met opoffering van avonden en soms nachten wordt gewerkt, zal half Maart a.s. haar poorten openen en aan vakgenoten en bloemenliefhebbers uit Neder land en de gehele wereld tonen wat de Nederlandse sierteelt en het bloembollenvak in het bij zonder, aan vooruitgang in kwa liteit en sortiment te bieden heeft. Als waardige manifestatie ten behoeve van ons zo bij uitstek nationale good-will product is de „Flora 1953" een aangelegenheid van grote betekenis voor ons land en ons gewest, zo eindigde spr. BAZEL (A.P.). Autowedstrijden zijn-rechtstreeks verant woordelijk voor de stijging in het aantal verkeersongelukken met dodelijke afloop in Zwitserland. Dit is de strekking van een artikel van een gehele pagina in de „Basier Nachrichten", geschreven door dr. Carl Haffter, de directeur van de psychia trische kliniek van de universiteit van Barel. De jaarlijkse autowedstrijden om de grote prijs van Zwitserland dienen, volgens hem, verboden te worden, omdat psychologisch het onbesuisd rijden aangemoedigd wordt. Sinds deze wedstrijden in 1947 hervat zijn, zijn er tien men sen gedood en meer dan dertig ernstig gewond. Door het volgen van de wed strijden krijgen, volgens dr. Haff ter, de automobilisten de neiging buitensporig hard te rijden en een ongevoelige minachting voor mensenlevens. Ongeveer de helft van de lezers van het artikel, die op het artikel schriftelijk gereageerd hebben, was het met dr. Haffter eens, ter wijl de andere helft hem beschul digde een „sporthater" te zijn. „Ik ben overtuigd", aldus dr. Haffter, „dat de autoriteiten door deze grand prix wedstrijden te blijven dulden volkomen in te genspraak handelen mei hetgeen deze zélfde autoriteiten-doen om' verkeersongelukken te voorko men. Wat op de weg beschouwd wordt als roekeloos en onverant woordelijk, wordt op de renbaan geprezen als sportief heldendom.. Het spel van de coureurs met de dood wordt georganiseerd als een vermakelijkheiddat op de zelfde wijze gekoppeld is aan de massa-instincten als de gladiato ren in het oude Rome en de stie renvechters in Spanje. „Autowedstrijden zoals de grand prix van Bern drijven de spot met alle pogingen om het veilig verkeer te bevorderen. Doordat de toeschouwer zich vereenzelvigt met de kampioenwordt hij een gevaar voor de openbare weg en worden zijn verantwoordelijk heidsgevoel en eerbied voor het menselijke leven in slaap gesust De stijgende populariteit van de wedstrijden na herhaaldelijke do delijke ongelukken doet vermoe den, dat het spel met de dood een bijzondere aantrekkingskracht heeft.... maar dat het nauwe lijks een sport genoemd kan wor den". We vonden het interessant om onze lezers ook eens met deze mening kennis te la'tefi maken. Het verbreedt het inzicht in deze materie. (Sportred.). EGMOND-BINNEN. De zer dagen is, na maanden lange ziekte overleden de heer D. Portegies, ontvanger der gemeenten Egmond-Bin- nen en Egmond aan Zee en lid van het Kerkbestuur. Te jong nog naar mense lijke berekening is deze zeer geziene figuur, waaraan de dorpsgenoten zo vele goede herinneringen zullen bewa ren, hun ontvallen. Hij is al tijd de stille, harde werker gev>eest voor gezin en ge meenschap. Iemand, die zich maar weinig op de voorgrond plaatste, maar toch in doen en laten een mens was van 'n sterk principiële houding, en die aan zijn karakter een eer lijke vastheid en zachte vrien delijkheid gaf, waardoor hij zich in brede kring een, in stilte groeiende, grote gene genheid. heeft verworven. De heer Portegies, die ge boren werd in Hoogwoud, werd op 16 Nov. 1934 tot ont vanger alhier benoemd. Hij maakte zich indertijd verdien stelijk voor de Bijzondere Vrijwillige Landstorm. De laatste tijd was hij ook secre taris voor de middenstands examens. Zoals zijn leven was, zo is hij heengegaan: in volle over gave aan een vaste en gezonde 'geloofsovertuiging. Zijn nagedachtenis te eren is een piëteitsvolle plicht. Dat hij moge rusten in vrede! Enerzijds is er het Christendomzoals het is voor-geleefd en verkondigd door de God-Mens en zoals het zijn hoog tepunten bij mensen bereikt heeft in de Heiligen van alle tijden: de eerste Christenen die tezamen kwamen in catacomben onder de grondal de grote en bekende figuren uit latere tijdenwier namen iedereen kent, maar ook al de naamlozen en verborgenen, de stillen in den lande, de vrouwen, de mensen van de dagelijkse plichtvervulling en die barmhartig en goed waren. En anderzijds is er, naast het heidendom en het naturalisme, de misvorming, de caricatuur die de Christenen van hun geloof gemaakt hebben. Het is geen bijster verheven beeld dat de Grieks-orthodoxe ge meente van Lykorxyssi te zien geeft. Het is een dorpje aan de westkust van Klein-Azië. De Turken oefenen er in de persoon van de Agha, het bloedig protec toraat uit over de oorspronke lijke Griekse bevolking: de boeren en de middenstandertjes, de rond trekkende marskramer, de barbier en de zadelmaker, de niet-onbe- sproken weduwe, de schoolmees ter en de weinig voorbeeldige pope. Zij vieren er wel het Paas feest met Oosterse begeestering, maar van het Verrijzenisleven in hen is weinig te bespeuren. Zij denken aan geld, drinken zich dronken en gaan niet vrij uit op ander gebied. Maar vooral, zij zijn vergeten wat de kern is van het Christendom: naastenliefde, hulpvaardigheid, goedheid, barm hartigheid. Een groot aantal vluchtelingen, Grieken zoals zü, komen het dorp binnen, door de Turken verjaagd zoals dat gebeurde tijdens de eer ste wereldoorlog. Berooid, have loos, uitgeput verschijnen deze mensen ten tonele: zij vinden geen opname, maar worden ver stoten. Nergens gunt men hen onderdak. Doch in hun persoon is het Christus die rond het dorp dwaalt. Hij is het die aan de deur klopt. Hij is overal. Hij klopt aan het hart van de mensen om een aal moes te vragen. Hij is arm, hon gerig en dakloos en in het dorp waar zoveel rijke mensen wonen als de Turkse Agha, de vrekkige boer Ladas en de pope Grigoris, klopt Hij tevergeefs aan. Hij is arm en zijn kinderen hebben honger. Hij bedelt, Hij klopt aan een modern Grieks boek in ons land verschijnt, maar de Uitge verij De Fontein te Utrecht heeft er een uitstekende greep mee ge daan, Deze roman is zowel om zijn hoogstaande letterkundige kwaliteiten, zoals A. den Doolaard in de Inleiding aangeeft, als om zijn strekking van zeer veel be tekenis. Dit verhaal reikt verder dan -de gebeurtenissen daar in het ver geten dorp in Klein-Azië. Christus is overal. Ook wij hebben Chris tus bij ons. Deze roman schudt wakker. Zij is een wek-roep tot daadwerkelijk, Christendom dat bestaat in hulpvaardige naasten liefde. Werk, geduld en liefde moet er zijn en geloof in God! Zo hebben de eerste Christenen de wereld nieuwe grondslagen ge geven. Deze roman is er een van uit zonderlijke betekenis. De dingen en verhoudingen worden gete kend, zoals ze in werkelijkheid zijn. Misschien soms wat al te crü voor onervaren geesten. Maar daardoor juist laat zij het licht en de levenswarmte van het ech te Christendom des te meer stra len. Deze prachtige roman heeft een apostolische zending te ver vullen en kan aan meer erva- renen niet genoeg ter lezing wor den aanbevolen. H. J.. pr. Vergadering Unie van Overheidspersoneel WIERINGERWERF In café „De Maaier" werd een vergade ring van de Unié van Overheids personeel gehouden. Aanleiding tot deze vergadering waren de moeilijkheden die waren gerezen tussen het gameentepersoneel van Wieringermëer en het be stuur van deze snelgroeiende gemeente. Verschillende wensen en be zwaren werden naar voren ge bracht. Als spreikers op deze ver gadering waren aanwezig de heren Franken en van de Weide, resp. hoofdbestuursleden van de A.B.V.A. en de N.C.B.O. V.erder kwam het vraagstuk van de gemeente-classificatie aan de orde. Met genoegen kon wor den medegedeeld dat een der grondslagen van het rapport Kruit, de zgn. consumptie-stimu lans, in de vergadering van de Sociaal Economische Raad over dit onderwerp als motief ver worpen is. Hoewel de tijd nog niet rijp werd geacht voor al gehele afschaffing van de ge meente-classificatie meende men toch te mogen concluderen dat binnên afzienbare tijd dit pro bleem opnieuw- in groot ver band aam de orde zal worden ge steld. In dit Stadium werd het door de vergadering niet wenselijk geacht een verzoek tot her-clas- sifieering van Wieringermeer als incidenteel geval in te dienen. VERENIGING VOOR BLOEMBOLLENCULTUUR WIERINGERMEER De al gemene vereniging voor bloem bollencultuur afd. Wieringermeer heeft ziCh in Hotel Lely te Slootdorp uitgesproken over de beschrijvingsbrief voor de alge mene vergadering. Een s ge zin a was men van me ning dat de voorgestelde wijzi ging in het handboek-reglement betreffende verlenging van de reclame-termijn geen doorgang moet vinden. Daar de afdeling Wieringer meer dit jaar nog geen stem recht bezit, hoopte men monde ling, middels de afgevaardigde, de algemene vergadering te kunnen beïnvloeden. Over 1953 zal de afdeling Wie ringermeer 6 stemmen in de al gemene vergadering krijgen, verder merkten we op dat de afdeling momenteel 47 leden telt, wat gezien haar korte be staan alleszins bevredigend kan worden genoemd. De toetreding tot de kring Westfriésland werd voorlopig nog in beraad gehouden. Voorts zal worden getracht het aantal keuringsdagen voor gladiolen in de polder te ver meerderen. De bijdrage voor Flora 1953 f25.— De veilingzaal van S. J. Mak van Waay te Amsterdam bood vorige week een onge wone aanblik. Door Polygoon-Pr ofilti wordt een kleurenfilm vervaardigd over het leven en de werken van Vincent van Gogh, en de veilingzaal was in een filmstudio herschapen voor het in beeld brengen van de veiling van een schilderij van v. Gogh. Het scenario en de regie zijn van dr. J. Hulsker, hoofd afdeling Kunstzaken der gemeente 's-Gravenhage. Een overzicht tijdens de verfilming. Aan de camera de heer P. Out, onder de camera zien we de heer J. Jansen, de productieleider. Van onze filmredacteur) „IK HEB NOG MAAR TIEN FRANCS om te leven", zo schreef Vincent van Gogh tijdens zijn verblijf in Frank rijk aan zijn broer. Dit was geen toestand van voorbij gaande aard bij de grote Nederlandse schilder. Zijn ma teriële nood is immer groot geweest - zijn tijd begreep hem niet „Hier honderdduizend, daar honderdtienduizend, die meneer honderdtwintig en U honderddertigduizend zo klonk het Donderdagavond uit de mond van de beken de veilingmeester, de heer H. S. Nienhuis, in het gebouw van de Kunstveilingen S. J. Mak van Waay aan het Rokin te Amsterdam, waar een schilderij van Vincent van Gogh werd geveild. wend op vastgesteld. Kunstzaken van de gemeente 's-Gravenhage, die het scenario heeft geschreven en de regie verzorgt. Van de zijde van het Departement van K. en W. bestaat uit de aard der zaak gro te belangstelling voor deze film, die in kie-ur wordt gemaakt. De heer Hulsker hoopt, dat de pre mière zal kunnen worden gege ven gelijktijdig met de opening van de Van Gogh-tentoonstellin-g in het Gemeente-Museum te Den Haag einde Maart 1953. De pro ductieleiding is in handen van de heer J. Jansen. De opzet van de film is origi neel. Men heeft willen afwijken van de gebruikelijke documen taire-vorm. De Van Gogh-film laat op indringende wijze een 60-tal schilderijen en tientallen tekeningen zien, doch deze wor den afgewisseld met beelden van de streken waar Van Gogh heeft gewerkt, o.a. Parijs, Arles Saint Remy, Auvers en natuurlijk Zun- dert. „Auvers, waar de sdhilder ligt begraven, is het in deze mo derne tijd geplaatste uitgangs punt van de film", aldus de toe lichting van mr. J. M. Landré, directeur van Polyigoon-Profilti en van dr. J. Hulsker. Men heeft de moed gevonden om een kleu renfilm te maken, omdat er tot dusverre zulke goede resultaten zijn bereikt met de culturele filmstrips, die door deze film onderneming worden vervaar digd. Natuurlijk is bij zo'n film het commentaar niet zonder beteke nis. De min of' meer opzienba- Men zou nauwelijks duidelijker de schrille tegenstelling kunnen aangeven tussen het armoedige leven van de schilder zélf, en de waarde van zijn schilderden na zijn dood. Deze tegenstelling, hoewel vol komen in overeenstemming met de werkelijkheid, was ditmaal echter in scène opname van de gezet voor film over een het leven van Vincent van Gogh, die wordt vervaardigd door Polygoon -Profilti in verband met het feit, dat het 27 Maart 1953 honderd jaar geleden zal zijn, dat de schilder werd geboren. Het initiatief is uitgegaan van deze Nederlandse filmonderne- ming zelf, die hiermede blijk geeft opnieuw de vleugels rui mer te willen uitslaan en zich niet te beperken tot het Neder lands Nieuws. Men heeft in April van dit jaar contact gezocht met dr. J. Hulsker. hoofd van de afd. rende mededeling werd gedaan, dat daarbi,j de woorden van Van Gogh zelf zullen worden gebruikt. De schilder heeft namelijk een uitvoerige correspondentie onder houden met zijn broer Theo en deze sterk persoonlijke uitingen houden verband met de ontwik kelingsgang, die Van Gogh heeft doorgemaakt. De regisseur achtte het in -harmonie met de opzet van de film, om fragmenten uit deze authentieke tekst als com mentaar bij de film te laten spreken. De lengte zal ruim twintig mi nuten bedragen en natuurlijk be staat de hoop, dat de belangstel ling van het buitenland voor de film kan worden getrokken, vooral van Amerika, omdat in dit land Van Gogh een artistiek be grip is geworden. Men wil dan ook een versie in een of meer andere talen uitbrengen. Na deze uiteenzettingen be leefden wij de. opname van de.-- „Veiling" van een Van Goguffl doek. zijn „Papaverveld", waar voor een flink aantal „kopers" was uitgenodigd om mede te hel pen de illusie te scheppen van een echte verkoop bij opbod tot f200.000, —toe. In een zee van licht zaten de dames en -heren onwennig om zich heen te zien en ze wisten tenslotte niet waar ze hun aan dacht het meeste op moesten be palen: op de camera, op de hen overal' omringende schijnwerpers of op de veilingmeester. Aangezien tenslotte dit laatste noodzakelijk was, werden ze grondig geïnstrueerd en gingen er enige repetities vooraf aan het snorren van de camera die deze in toneel slechts 48 seconden du rende scène vastlegde. Nederland mag met belangstel ling uitzien naar deze kleuren film, die er op is gericht alle lagen van de bevolking belang stelling in te boezemen voor een van de grootste moderne schil ders. HEILOO In de aula van de St. Willibrordusstichting concer teerde „Nieuw Leven" o.l.v. diri gent Piet Groot, voor een vrij groot aantal luisteraars. Het pro gramma was wel iets overladen, maar bracht toch verschillende muzikale verrassingen. Het is nu eenmaal 'n verdienste van „Nieuw Leven" steeds iets te brengen wat de deuren, Hij klopt aan de har- ten, wordt verjaagd, van deur naar felle aanklacht tegen alle schijn De Griekse romanschrijver Niko Kazantzakis. rauwe werkelijkheid, waarin zij door haar onchristelijkheid ver keert. God moeten wij liefheb ben, zegt Manolivs het Evangelie na, door de mensen lief te heb ben. En hoe moeten wij de men sen liefhebben? Door te probe ren hen op de -goede weg te bren gen. En wat is de goede weg? De weg naar boven. De hogere zin Eens heeft Sint Paulus net hei dendom van zijn tijd het schan delijk brandmerk opgedrukt, dat het hard was en meedogenloos. Maar ook verworden, decadente Christenen, die niet zijn wat zij moeten zijn, kruisigen naar het woord van dezelfde Apostel de Heer der glorie opnieuw. Zij krui sigen Hem in de mensen, voor wie zij niet goed zijn, liefdeloos en zonder barmhartigheid. Wat daar in de jaren na 1920 in Klein-Azië gebeurde, gebeurt ook dagelijks .rondom ons, mis schien zelfs door ons. Door ons toedoen, door onze schuld. Als een deur, van hart naar hart. Christus is overal. Die Hem het eerst herkent, is de jonge schaapherder Manolios. Hij ont dekt wat hij ook aan anderen leert, dat elk mens vermag de Christendom is het boek van de Griekse schrijver Niko Kazant zakis, dat door André Noorbeek in het Nederlands werd overge bracht onder de titel „Christus wordt weer gekruisigd". Het is wereld te redden uit deze grauwe geen alledaagse gebeurtenis, dat GELE ZEE Vier. vijf, zes maal ratelt de grote electrische schel voor de deur van de hut Alarm! Ik grijp meteen mijn zwemvest en mijn helm. Alarm betekent hier, vlak voor de kust van communistisch Noord-Ko- rea, dat er grote kans bestaat op een of andere vorm van 'n vijandelijke aanval. Het is bit tere ernst! Op de brug van de Neder landse torpedojager „Piet Hein" die in geallieerd verband in de Koreaanse wateren opereert, staan de dienstdoend comman dant, de Itz. Ie klas H. de Jonge van Ellemeet en nog en-kele of ficieren met dikke jassen aan tegen de felle, ijskoude Noor delijke wind, helmen op zwem vesten om. Van de radarhut is bericht, binnengekomen, dat vij andelijke vliegtuigen op het scherm zijn waargenomen. „Rood twaalf, zeven", zeigt. -de luidspre ker. Dat betekent, dat de vlieg tuigen zich twaalf graden links van de boe-g en op zeven mij! afstand, van ons bevinden. Op de brug zien wij niets anders dan de grauwe zee. de Heust van Noord Korea waar we langs va ren en boven ons een dicht, ha-ast ononderbroken wolkendek. Daarboven moeten de vijande lijke vliegtuigen zich bevinden. Wat zijn het voor vliegtuigen? MIG's, de beruchte Russische straaljagers? Alle kanons zijn bezet, de vier st-ulkken van twaalf centimeter en de vier centimeter Bofors- luchtdoel, gereed om op het eer ste teken in de juiste positie te worden gedraaid en een regen van wit-igloeiende scherven staal te verspreiden tussen de vijan delijke vliegtuigen. Groen acht, vijf', zegt de luidspreker. Ze 'komen dichterbij. De span ning is intens en iedereen is er door bevangen, de officieren op de brug zowel als de matrozen bij de kanons en in de munitie- berg-plaatsen, de koks, de ma chinisten en de stokers. „Groen vijftien, vijf", klinkt het door de luidsprekers. No-g steeds is van de vijand niets te zien. Heeft hij ons wel waargenomen? Hij vliegt in een cirkel om óns heen. Wat voert htf in zijn schild? Vele paren ogen turen door verrekijkers het luchtruim af. Hier en daar wordt tussen de wolken-formaties een streep blauwe lucht zichtbaar, die het volgende ogenblik weer is be dekt. Fier wappert van de achter mast het rood, wit en blauw, en in ons kielzo-g vaart een moder ne Amerikaanse torpedojager, waarvan wij de kan-ons dreigend omlhoog gericht zien. Laat ze maar komen, wij zijn gereed „Groen honderd-een, acht', ze-gt de luidspreker. De vliegtuigen moeten zich nu rechts zuidelijk van ons bevin den. Niets te zien. Dat is nog het spannendste element van de hele situatie. Als we die dingen ■maar zagen.... „Groen honderd een en zeven tig. vijftien", klinkt het een poos later. Dan een hele tijd niets meer. Met grote kracht boort de boe-g van de Neder land-se torpedojager zich door de golven, die af en toe hoog over het dek spatten. Na tien minuten neemt de commandant de microfoon uit het kastje en vraagt: „Heb je ze nog op het scherm?" „Neen, co-mmandant". is het gepeild iemand antwoord door de luidspreker, „ze zijn verdwenen." „Ai-ai." Dat is de marine-uitdrukking voor: heb het begrepen. Boven onze hoofden breekt de bewolking voor enkele momen ten. Een vlucht van wel vijftig een-den klapwiekt in volmaakte V-formptie in zuidelijke richting. „Ze hebben toch geen eenden op de radar?" vraagt lachend. „Moeten verdraaid snelle een den geweest zijn", antwoordt een ander. De sipannin-g is gebroken. De vliegtuigen zijn weg. Even later wordt „einde alarm" aangekon digd en gaat iedereen weer nor maal aan het werk. Vier en een half uur varen ten zuiden van Wladiwostok, diaht bij de grens tussen Korea en Mandsjoerije keren de twee torpedojagers, de Nederlander en de Amerikaan, terug naar het zuiden. Vanmiddag lig-gen we weer bij het eilandje Yangdo en is de blokkade-patrouille zonder incidenten volbracht. J. RUPS Oorlogscorrespondent ook in artistiek opzicht belangrijk kan worden genoemd. Het gem. koor opende met het modern getinte „Salve Regina" van Poulenc, in een zeer goede vertolking. „Vrede van Phons Dusch werd eveneens zeer mooi gezongen. Uitnemende koorzang viel te beluisteren in het Vrouwenkoor, o.a. in Quarite primum, van Cas- ciolini. A'Baurln hat a'Katz verlor'n van Mozart verkreeg een zéér geestige interpretatie, ook Villa- nella alia Napolitana van Donati werd een lofwaardige prestatie. Dat twee koorwerken van Verdi o.a. het Slavenkoor uit „Nabucco" bij h°t publi-k in de smaak vielen behoeft wel geen betoog. Het kinder- en meisjeskoor zong zeer verdienstelijk „Bretag- nevan Dina Appeldoorn en „Mei van Attie Dysericnk. Als solisten verleenden deze rvond medewerking ire', B v. d. Purk, sooraan, en Leo Pemmerts, bas. De zangeres zong een viertal Kerstliederen, en mkele opera- aria's op technisch verantwoorde wiize en met fraai klinkend stem geluid. Deze zangeres kan nog veel meer bereiken wanneer ze meer aandacht gaat besteden aan een bezielende voordracht. Het heeft haar aan veel biival niet ontbroken. De bas zanger boeide door een intens muzikale interpretatie vooral van de Negro Spirituals. In twee wel wat verouderde bal lade's van Carl Löwe gaf hii bliik de tekstuitbèelding op de eerste plaats te stellen, het werd dan ook voor hem een artistiek succes. De klavierbegeleilinaen zowel van koor als solisten, speelde d'ri-, gent Piet Groot voortreffelijk. Het was een zéér geslaagde concert avond. Het beroep van de voorzitter. H. C. Groot, om „Nieuw Leven" te blijven steunen had wel dege lijk zin. In „Nieuw Leven" heeft Heiloo een cultureel bezit, dat waard is behouden te blijven. W. SCHREURS

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 7