Wij spraken met LENSTRA
DE DROOM VAM
DICK RAVEMSWAAY
Weerspreuken rond KERSTMIS
ïsssas? sri'zs «*>-•
Kerstnacht 1952
x Een Kerstverhaal door Frank de Jong
Van kamelen en sokken, die de hoofdrol speelden
I!
I!
il
Groot voorstander van semi-professionalisme
KERSTNUMMER 1952
Pagina 7
VROLIJK FLUITEND zat Dick
Ravenswaay acht 't stuur van
van zijn MG-tje. Ofschoon 't
hartje winter was, had zijn auto-tje
'n open kap, want 't was een van
die sportwagentjes, die zich met
goed fatsoen van boven niet la
ten afsluiten. Zijn haren wap
perden Dick rond de slapen en
hij was blij, dat hij vandaag weer
zulke goeie zaken had gedaan.
Koperartikelen was toch een
branche, waarin je als uitgekookt
vertegenwoordiger nog al je
kostje kon opscharrelen. Het was
hem in December tenminste weer
best afgegaan en hij mocht niet
mopperen, want hij had twee
volle Kerstdagen vóór zich om
een ogenblikje op verhaal te ko
men. Dat was broodnodig, want
Dick merkte heel best, dat hij de
laatste weken een beetje al te
véél hooi op zijn vork had ge
nomen en de gevolgen manifes
teerden zich in af en toe plots
opduikende slaperigheid. Dick
was met zijn vier en twintig
jaren een gezonde boy en had
hoegenaamd geen hinder van de
open wagen, integendeel; zoiets
hield je fris en wakker, en dat
laatste was maar goed ook, want
't was vanavond weer niet be
paald stil op de grote verkeers
weg van Deventer naar Apel
doorn. Onafgebroken doken kop
lampen Op uit het donker en het
ronken van passerende auto's
was niet van de lucht. Op een
dat had hij verloren en langs zijn Hij probeerde zijn ogen open te dit soort artikelen, kwam in zijn
ogenblik m geoacnten v - sijpelde het bloed in doen, maar dat ging niet, want Palestijnse brein niet op. Toen
«f it, koi oloiiiw. r>en Haai» dunne straaltjes naar beneden, er zat een pracht van een ver- Dlck gewaar werd, dat het drie
ju «rnnrst-biin- Van alle kanten kwamen ge- band overheen, dat behalve die reizigers op even zovele kamelen
waar op au ogendiik waa u schrokken mensen op het wrak ogen ook nog oren, neus, kortom waren, wou hij weer rustig de
i .ikiJE mm ff.-Li van wat eens Dick's trots was af driekwart van zijn hoofd om- breipennen opnemen. Zulke lie-
kerstbomen aM de man traent- en enjgen van hen sjorden het zwachteld had. Wat is me toch den kwamen er hier tenslotte
n r,v mi m, ai BPn on de kon over de kop geslagen wagentje overkomen? peinsde Dick en wou dagelijks voorbij, op weg naar
uvSvw, mif een klein eindje omlhoög, want een beetje overeind gaan zitten. Samaria. Dat was zogezegd niks
j dh» oonc het linkerbeen van Dick lag er Ai! wat stak dat linkerbeen. Dat bijzonders meer. Ja toch, want
i. o»n uit rtp onder bekneld. Sneeuwvlokken was op z'n minst gebroken en deze mensen waren niet alledaags
pen jaar voor een weexjeu i dwarrelden neer, toen men Dick zat ook stijf in het verband en gekleed en droegen alle drie een
°vi w.r.wot ronden w nn- voorzichtig op een brancard had gips. Langzaam zag Dick het ta- gouden berenmuts op het hoofd,
zien neen. vvai zouue ze p- gewd en voetje voor voetje naar fereel op de weg weer voor ogen En dan was je wèl een bijzonder
kijken, als ze de doos kerstboom- eni. dia ,,U iuk.^ ««udaaika ntlA- ftn
zich heen. Wat zouden
v "utjat ju, lii wi een eerste hulp-post droeg. Ërn- komen. Die vrachtwagen, die uit persoon, zo oordeelde Dlck. En
li entjes zagen, ai j J stig en strak stonden de gezich- het niet opdook, die klap! Maar daar kwamen ze al aangehobbeld
rr,2t ha ütraionrio ten van de omstanders op deze dan moest dit wel 'n ziekenhuis op hun bultige vervoersmiddelen.
vergeiijKing mei ae si avond voor Kerstmis en naast zijn. Waar anders konden ze je Stoppen deden ze ook nog, vlak
lui SLXufo?i: een ingedeukt knalrood Spatbord zo mooi in het verband stoppen? voor zijn hutje,
stelde, als ze het damestasje zou j het nummerbord, waarvan Zo stevig zelfs, dat je amper je Waarmee kan ik de heren
alleen te lezen was: HZ 848kaken van elkaar kreeg om wat van dienst zijn? vroeg Dick on-
rbal* omdat de laatste twee cijfers aan te zeggen. Dick lag net kramp- derdanig, want hij had in zijn
iuiaaitS 'm het waren onttrokken door aehtige pogingen te doen om iets schuurtje nog een mooi partijtje
rwMr'o fffvdaCh het losgeslagen reservewiel. Ook te zeggen, toen er plotseling iets koperwerk, dat aan de man
S au J „„iv, lag er wat glas, dat enige mensen in zijn mond werd gestopt. Iets, moest. Hij rook om zo te zeggen
Sik aan voorzichtig naar de kant van de dat veel weg had van het tuitje een 1—4
weg schopten. Gekleurd glas.... van de theepot thuis,
zijn stuur, om een vrachtwagen e ,w~;tb<-w-imliriht.ieK
te ontwijken, die uit de duister- van kerstboomuohtjes.
nis opdook als een schim in de
nacht. Dick voelde, hoe zijn wa
gentje werd opgetild en dat er
géén redden méér aan was. Hij
zwaaide van zijn plaats en dook
door de schok van de botsing
kerstgratificatie, toen een
van de vreemde lieden hem met
buitenlands accent en een bekend
Drinkt u maar een beetje, type snOT vroeg:
zei een rustige vrouwenstem. Verkoopt u misschien ook
Dick liet zich dit vast geen twee- dozen, kameraad?.
wrtme maal zeggen en slurpte met wel- Diit ligt er~nïaar aan, of u
behagen de lauwe thee naar bin- boterdozen bedoelt, of dozen, om
Lantrzaam kwam Dick tot ziin nen' w erwtensoeP met klulf dat glinsterende spul, dat u zo
tegen de voorruit. Alles wat positieven in een heerlijk warm ^ng lis je^jezeH ffS S mVdoeT mantelzakken
daarna gebeurde, drong niet meer bed. Verdorie, waar was hij nou? JM» le^ door dat twJAihmSMin*
tot Dick's bewustzijn door, want En waar was zijn auto gebleven? verdraalde verband ook al niet. i"n de andere gekrlónde
Alleen maar horen. collega's en steeg van zijn ka-
Niet zo gulzig, meneer, meel, om Dick's Sokken van nabij
kalmpjes aan, anders krijgt u de te bewonderen,
hik, hoorde hij. Dan moet u even ge-geduld
De stem van die verpleegster hebben, hakkelde Dick en strom-
klonk niet onaardig. Leek welpelde zo snel zijn benen hem
iets op die van Lucie. Met een dragen konden het schuurtje in,
schok dacht ie aan haar. Waar om er even later met drie toon-
zou ze zitten? Thuis? Of zou ze beelden van edele koperslagers-
onderweg zijn, naar hem toé? kunst weer uit te komen.
b bheifze "m'nLudersVf'gewaar" Echt hatldwèrk. Zijn dat geen
uit te brengen. Hij bleef midden In een com-
In het Stadsziekenhuis in merciële volzin steken, toen hij
Apeldoorn ligt u, meneer Raven- zag, dat de drie mannen zich in
swaay, en ze hebben Den Haag gestrekte draf uit de kamelen-
opgebeld. Er zou direct iemand poten hadden gemaakt. Op de
komen. M'n rijbewijs.... m'n grond lag een knotje wol en een
autoLucietasjevérbogen breipen.
mijmerde Dick en was te ver- Hé, mn Sokken, schreeuwde
fflóeid om de zuster nog wat te Diok verontwaardigd en wou
vragen. Hij gleed weer langzaam achter ze aan.
in slaap, met een gevoel, of Zijn Een van de drie kameelklanten
linkerbeen in brand stond. On- keerde zich nog eens om en riep
rustig woelend geraakte hij in smalend!
dromenlandDa's veel mooier handwerk
dan die vergulde blikken trom
meltjes en we zijn op een koopje
jflfejig Uit. Goud kan je net zo goed in
ouwe sokken bewaren.
Ja, maar ze zijn niet oud,
J. jipvder brulde Dick. M'n sokken terug,
ae neraer. Qf -k roep de
We hebben de telefoondraad
doorgeknipt, riep een van de
rovers nog en toen was het illus-
WINTERSTEMMING IN KERSTTIJD IN DE GROOTSTAD
j'l
li
li
li Moet het in deze nacht opnieuw gebeuren
J- Opent het Kerstkind eindelijk de ogen
van de mïllioenen, door elkaar bedrógen,
die steeds Zijn smetteloze Naam besmeuren?
Helaas, het Licht schijnt aan dit uur onttogen.
Boven Korea wijken sterrenbogen,
j) waar vuur en schijnwerpers de hemel kleuren.
(I
|i Moet het in deze nacht opnieuw gebeuren?
ji Zal ooit het hemels Gloria doordringen
(I met de mouw van zijn mantel
j| de druppels van Zijn neus, want
hot was trie moot wéten. Een
Daar liep Dick
Strompelend zou een juistere om
schrijving zijn, want dat ene been
hinkte er maar zo'n beetje bij
en Dick steunde op zijn herders
■n LOCK. Sieunoe op zijn nemers- d un awinJ
taf. Zijn hond sprong tegen hem ™Mg^'wP m de IJlé aVond
aiai. Z.1JI1 non-u s-piung legen iicu OT,o-elost
op en had het blijkbaar gemunt 11 Hh rio haard Van Allah
op zijn verschoten hérdershoedje n» ll.t L Ihm
met die ondefinieerbare kleur.de w™ on
Koest Perro, bromde Dick z!lnuJY®" ea"koperen doos op
in zijn vlassige baard en veegde zn tenen vallen.
Au! schreeuwde hij toen.
Stil maar, jongen, ik ben er,
gj tot waar men sléchts van „White Christmas" kan zingen I
en mistletoe, geschenken en likeuren
jl at wie daar Kerstfeest viert met „sfeer" omringen?
j! Zien wij de weg niet, dfe de herders gingen?
Klopt weer een Kind vergeefs aan onze deuren?
Gód, laat de wolken dl Uw Liefde sneeuwen,
I Uw woord uitdragen door de winterWind,
opdat de mensheid dra de Kribbe vindt,
j j aanbidt de grootste Heerser aller eeuwen.
.w het was fris moet u weten. Een
li heldere sterrenhemel verlichtte
de wei en Diek telde nog maar
Je eens na, of hij al zijn koeien nog
|j| wel had. Ja, drie en dertig, dat
klopte nog Ook. Ëh dat die ne- zei een zachte meisjesstem en
J; gentien schapen niét aan de haal een dito hand pakte de zijne, die
gingén, daarvoor zorgde Perró vochtig was van het transpireren.
jK wel. 'n Goeie herdershond. Had M'n sokken, de rovers
ie voor vijf Zilverlingen gekocht Droomde je? vroeg Lucie,
f! van Sallie, die een handeltje in want die was het. Je sliep zo
U Vijgen, mosterdzaadjes én olijf- onrustig.
olie had. Van diezelfde Sallie had Nou dromen, ach, ik spéél-
ri Koofio norrtorfin liêriomf
ie ook een aantal lege sinaas- de zo'n beetje herdertje, lispelde
appêlkistjes losgebrand, waar- Dick en twee tellen later had hij
vah ie een hutje had gebouwd, al geen kans meer offi zijn droom
met een drinkbak voor het vee uit te leggen, warit zijn meisje
ij en zo. Vóór dat hutje ging Dick gaf hem een klinkende zoen op
weer op een grote kei zitten en dat gedeelte van zijn gezicht, wat
sloeg weer aan het breien, want de zuster bij het inpakken had
dié sokken moesten af vanavond, vrijgelaten om te spreken en
'f. Wöc Ên hii Tent! 7jp adêtti door tê halêft,
Nog bedankt voor dat mooie
jtk 't Was December én hij kon ze adem door tê halen.
Je er best bi) gebruiken. Vol ijver Nog bedankt voc
ffl zat ie Zo te rêchtsen en te ave- tasje, Dlck, fluisterde Lucie hem
;j rechtsen, toen zijn geoefend oor toe, terwijl hij verwoede pogin-
in de verte volk hoofde naderen, gen deed om dat strakke verband
tl Zijn aandacht werd ook getrok- wat losser te knopen.
ken door een ster van bizondere Het is met papier en al
grootte, die wel twaalf maal zo er omheeh nog heelhuids uit de
JU I J. I i t! sterk straalde als alle andere bij achterkap van de auto gekomen.
Wordt het vomtacht toch „et tti terrct pctX êlksar. Buiten begon hêt tê dagêh ëft
of zegt de wereld wéér schroomvallig: „straks. Zeker weer zo'n soortement Dick hoorde de stappen van de
'•••"IV w ja vhegende schotel, dacht Dick, en kerkgangers, die Uit de Nachtmis
dacht er meteen achteraan: die kwamen.
JAN V. d. KLE1J.' zijn nog niet uitgevonden da's Zalig Kerstfeest, meisje,
waar ook. Wat heb ik nou aan murmelde hij. En volgend
|j m'n staf hangen? Diok liet zijn jaar niet in het Apeldoornse
ij sokken voor wat zè waren. Dat ziekenhuis, liet hij er zachtjes
B. en A toch voordeliger is in op volgen.
Welk weer mogen we volgend
jaar verwachten? Kerstmis zal
er ons heel wat over léren. Onze
boeren, die altijd moeten kunnen
klagen over het weer, de ene wil
zus, de andere zo, hebben dat
jaren en jaren lang uitgespecu-
leerd en ze hebben hun bevindin
gen vastgelegd in talrijke weer
spreuken.
Rond Kerstmis, als buiten
vrieze-peer regeert en alles dicht
legt, dan moeten de boeren wel
binnen blijven en ze hebben dan
goeden tijd om te speculeren.
Maar we weten ook dat een boer
geen „zittend gat" heeft en dat
hij reeds van de eerste vrieze-dag
af zit te verlangen naar de dag
waarop hij weer aan slag kan
schieten. Het hoogfeest van Pa
sen, feest van de Verrijzehis Van
Ons Heer, betekent voor hem
ook de verrijzenis van de na
tuur, Pasen is het begin van de
lente, dan komt er nieuw leven
voor plant en dier.
En onze zuidelijke- boeren heb-
ben er zo maar niet op los ge
fantaseerd; zie maar eens hoe
eenstemmig ze zijn: een koude
Kerstmis belooft een warme Pa
sen en ook het tegenovergestelde
is waar:
Een koude Kerstdag is een
warme Pasen,
Een warme Kerstdag is een
koude Pasen.
Geeft Kerstmis warme zonne
schijn,
Dan zal er met Pasen nog
houtvuur zijn.
Een Kerstmis aan de wand,
is Pasen aan de -brand.
Te Kerst op straat
en te Pasen bij 't vuur.
Ook in Holland zegt men, in
bekende rijmpjes die in de volks
mond gebleven zijti:
Met Kerstmis aan de deur
Met Pasen bij het veur.
Een Kerstmis die'buiten ziet
Een Pasen straks met kou u
biedt.
Maar niet alleen de kou, ook
de sneeuw heeft onswat te zeg
gen en zelfs de schamele, veel-
verketterde mug:
Groene "Kerstdag, witte Pasen,
Witte Kerstdag, groene Pasen.
Kerstmis in groen kleed,
Houdt voor Pasen sneeuw gereed
Vliegen op Kerstdag de
mug-gen rond,
Dan dekt op Pasen het ijs
de grond.
Wilt ge weten welke oogst gij
volgend jaar te verhopen hebt,
houd dan goed de lucht in 't oog
en luister gespannen naar de
wind rond de Kerstdagen en op
Kerstdag zelf, want:
Noorderwind
is korenwin-d.
Veel wind in de Kerstdagen
De bomen manden vruchten
dragen.
Hebben we met Kerstmis regen
reken dan maar zonder twijfelen
op een slechte- oogst:
Is Kerstmis vochtig en nat,
Ton en schuur dan niets bevat.
Hebben we echter helder en
open weer, boeren, maakt dan
plaats in uwe schuren, want er
staat u een honderdvoudig rijke
oogst te wachten:
Helder en klaar de heilige nacht
Maakt op een vruchtbaar jaar
bedacht.
Is op Kerstdag de hemel klaar
Verwacht dan maar een
vruchtbaar jaar.
Ook de maan heeft haar woord
je mee te praten, zeggen ze in
het Zuiden:
Volle maan met Kerstmis,
Volle schuur met Augustus.
Kerstmis nieuwe maan,
De vruchten komen aan.
In Holland zeggen ze:
Kerstmis helder en klaar
geeft een goed honigjaar.
Kerstmis winderig, Lichtmis stil,
Een massa hooi beloven wil.
Hoe weten we n-u dat dit zo is?
Als de lucht donker en dreigend
is, dan is dat een- teken dat „de
boze geesten ongehinderd kunnen
rondvaren en de scepter zwaaien
over akker en wei"; stel uw ver
wachtingen dus niet te hoog: Is de
lucht echter helder en klaar, dan
kan men, als men goed kijkt,
„witte engelensliertcn door de
lucht zien zweven, die rijkdom
en vruchtbaarheid over de velden
uitstrooien". S.
Het valt niet mee om Nederlands meest bespro
ken sportman te zijn. Stel éehs Voor dat men in
dezelfde omstandigheden verkeert. Het begint
natuurlijk op de sportpagina's der krantenwereld,
waar geen week voorbij gaat, of er prijkt wel een
prachtige foto op met een „roemruchtig" verslag.
De eerste dag der nieuwe week moet men nood
gedwongen de straat op en zie: mensen, die u nooit
aanzagen, zijn ineens de vriendelijkheid zelve en
van alle kanten wordt er gegroet en geroepen.
In de werkkring wordt men meteen van alle
kanten lastig gevallen en de collega's steken hun
bewondering niet onder stoelen of banken. Zeven
dagen in de week wordt er over U gesproken,
geschreven en zelfsde radio gaat zich er mee
bemoeien. Bleef het daar maar bij, maar wil het
geluk (ongeluk) dat men een constant goede
sportsman is, dan borden die zeven dagen 365
dagen en nog zijn we er niet, want dat ene jaar
wordt jaren. Om gek Van te worden, nietwaar?
In .Heerênveën woont zo'n persoon: Abe Lenstra.
Hij maakt dit alles mee.
Men begint al onder een zekere druk te Voet
ballen, want het publiek verlangt wonderen. Ge
schieden er inderdaad enkele wonderen, dan zijn
de toeschouwers niet meer te houden. Er wordt
gebruld, gejuicht en gejubeld. Na de wedstrijd
wordt er een uitgelaten jeugdtroep losgelaten om
een handtekening te bemachtigen. O wee, als er
een paar uitgedeeld worden; dan ia de troep niet
te weerstaan en wil men niet onder de voet geló
pen worden dan moet de politie het reddend werk
verrichten en in enkele gevallen blijkt een geleide
naar de box noodzakelijk.
Intusaen lopen sportjournalisten en verslaggevers
de deur plat. Zou men dan niet eens een moment
krijgen, dat men verlangt om alles er aan te geven
en verder een rustig leven te gaan slijten? In dit
geval is het een gave, dat men nuchter va-n nature
is en het hoofd koel weet te houden.
Ook Abe Lenstra bleef zich zelf en wist voor
komend te blijven tegenover alle nieuwsgierigen.
Een praatje
Wij genoten prompt het voorrecht door Abe
in de woonkamer te worden ontvangen. Na alle
emoties, alle opbouwende- en afbrekende critlek,
het pro en contra der meningen na de jongste ver
wikkelingen met de K.N.V.B. en óp de eerste plaats
met de Technische Commissie, heêft hij zijn nuch
terheid behouden. Was hij niet de persoon, die
Karei Lotsy tot een onderhoud, ergens in Neder
land, uitnodigde, om alle moeilijkheden en proble
men te bespreken en te trachten tot een oplossing
te komen? Dat de heer Lotsy dit apprecieerde,
blijkt wêl uit zijn reactie, want Abe en Karei
hebben met elkaar gesproken. Tekent dit niet het
karakter van een persoon, die ondanks een Ver
dwazing van het sportminnende publiek, ook in
de moeilijkste omstandigheden op de juiste ma
nier weet te handelen?
Eenvoud Is Lenstra's kenmerk. Eenvoudig is het
woonhuis, zijn gezin en de omgang met de grote
vrieh-dêhkring. Natuurlijk heeft Abe een goed
woonhuis, mag hij graag in een luxe auto rijden
(die niet van hemzelf is) of zeilen in een goede
B,M.-er. Mag dit niet, is Heerenvêen en voetbal
lend Nederland hem geen grote dank verschuldigd?
Als men zich iete van deze boze tongen moest aan
trekken
Zijn vrienden zijn natuurlijk op de eerste plaats
de jongens uit Heerenveen. Menig praatavondje
met de vrienden en hun vrouwen wordt er gevuld.
Natuurlijk wordt er dan geboomd over voetballen,
maar daarnaast vormen alle mogelijke en onmoge
lijke takken van sport het onderwerp. Niet alleen
is Abe pleziervoetballer, maar Ook Zijn successen
uit de schaats- en athletiekwereld zijn genoegzaam
bekend. Verder neemt het vissen, zeilen, jagen,
kaarten, biljarten, dammen, ja wat al niet een
grote plaats in zljh leven in.
Wanneer men als eenvoudig mens een fantasti
sche soin wordt aangeboden, dié men nog nooit bij
elkaar gedroomd heeft, zou er dan niet even een
aarzeling optreden? Ook Abe heeft heus zijn ogen
wel uitgewreven en gepiekerd. Maar steeds bleef
Abe trouw aan zijn club, aan zijn land en verkoos
desecretarie te Heerenveen boven het professio
nalisme ergens op de Franse of Italiaanse velden,
Niet tegen te sloppen!
In 1940 begon de victorie in Luxembourg. Abe
speelde linksbinnen in het Nederlandse elftal.
Mefeen volgt onze vraag hoe 't spelpeil toen was.
„Toch wel beter dan tegenwoordig", vindt Abe.
Ér Wérd met een aanvallende spil gespeeld van
welke taak Andriesen zich kwijtte. En zo zitten
we meteen in het stopperspilsysteem.
„Niets op tegen", is Abe's commentaar,
maar.... daarvoor worden spêlers gezocht, die
er niet zijn! In het Nederlandse elftal moeten
spelers opgesteld worden, die êr Ook Werke
lijk capabel voor zijn. Helaas begrijpt de keu
zecommissie niet dat zij een elftal moet op
stellen met spelers die er zijn. Vroeger had
men meer topspelers en daar kon meer mee
bereikt worden dan tegenwoordig."
Ëen eventuele verjonging vindt Abe niet nodig,
er zitten jonge spelers genoeg iri en een kern van
oude spelers moet blijven bestaan. Hiermede moe
ten jongere spelers met capaciteiten opgroeien.
Centrale training goeil
De centrale training is goed, vond Abe. Een
straffere leiding en training is niet mogelijk. Op
de eerste plaats zou men in conflict komen met de
verenigingsbesturen. Bij een tweede oefenavond
willen zij hun spelers niet afstaan, maar thuis
houden. Bovendien is het te bezwaarlijk om twee
keer per week van heinde, en ver naar Amster
dam te trekken. Bovendien gaat van der Leek ge
regeld de jongens „langs". Een Engelse trainer,
die evehtueel boven alle partijen zou staan is in
ons amateuristische land onmogelijk. Tja, en diyp
zitten we meteen in het probleem amateurisme-
professionalisme. De verstandigste weg is in dit
geval ook de gulden middenweg.
Voor semi-professionalisme
Abe blijkt een groot voorstander le zijn van
het semi-professlonallsme. Dit llad al lang inge
voerd moeten worden, liefst op hetzelfde peil als
zij in België wordt beoefend. De spelers beginnen
hierdoor te vechten voor een overwinning. Onge
twijfeld voert dit ook naar een vooruitgang van
het spelueil.
Het spel is de laatste tijd wel harder geworden,
maar dat mag toch geen naam hebben.
De noordelijke eerste klassers krijgen een harde
dobber denkt Abe. G.V.A.V., Leeuwarden en Hee
renveen zullen zich ongetwijfeld hahdhaven en 'n
behoorlijke plaats op de ranglijst innemen.
Hoop is er voor Achilles dat zich de laatste tijd
Zo kranig Weert, en dat Be Quick degraderen zal,
wil er ook niet in. Ër Schieten Abe enkelê spelers
uit het noorden „te binnen", welke voor een ver
tegenwoordigend elftal in aanmerking dienen te
komen; zoals Keesje van de Ley en Jitse de Groot
van Leeuwarden. Verder had ook La Crois van
G.V.A.V in het noordelijk elftal tegen Heeren-
veeh een opvallehde goede beurt gemaakt, Ook
Sjoerd Veenstra van Heerenveen dient in de ga
ten te worden gehouden.
Geen kampioen-aspiraties
En dan de toekomstige kampioenen? In A mis
schien R.C.H. met eeh bedreiging van D.Ö.S. en
Ajax. In B; Haarlem met als concurrenten Vitesse
en Enschede. Dan komt misschien Heerenveen aan
de beurt, die werkelijk geen kampioensaspiraties
heeft. In C: zijn het de ploegen uit do Philipsstad,
P.S.V. en Eindhoven, die een goede gooi doen met
een bedreiging van N.O.A.D, In D is het ongetwij
feld Sparta met een bedreiging van V.V.V, en als
derde M.V.V., dat vooral thuis sterk staat.
Intussen nemen wij afscheid van Abe en Mevr.
Lenstra. Tussen de bedrijven door verkoopt een
normaal vader grapjes tegen zijn dochtertje en
eêfi speelkameraadje. Alles is heus heel gewoon,
niets abnormaals mankeert er deze mens. Ondanks
eén stormachtige sport verheerlijking heeft dit ge
zin zijn kalmte bewaard.
