'n Fries in Arizona te gast
ONZE PRIJSPU
Schoenpoetsers
Louis Postma
uit Mantgum
in de U.S.A.
DEZE WEEK
onmiddellijk tegen de muur zetten, zoals de
Japanners hadden voorspeld.
„Een groot gedeelte van de bewoners van
Okinawa had de gewoonte diep te buigen voor
elke Amerikaan, die zij ontmoetten. Of dit uit
vrees geschiedde dan wel uit 'n soort inlandse
hoffelijkheid, weet ik niet, maar hoe dan ook:
ze bogen. En de Amerikanen bogen gewoonlijk
diep terug. Daar waren 't nu eenmaal Ameri-
kanen voor.... 5;
Een van mijn vrienden onder de mariniers
kreeg nog heel wat last met een van deze
buigings-plechtigheden. Hij was soldaat 1ste
klas Roy Sellers, een mitrailleurschutter uit
Amelia. Roy was getrouwd en had een doch-
tertje, twee jaar oud. Wanneer Roy een baard
had, leek hij precies op een boef uit een
toneelstuk. Hij was pas 27 maar zag er veel
ouder uit.
Bij deze gelegenheid trachtte Roy een Ja-
panse fiets te berijden langs de oever van een
riviertje, waar we ons kamp hadden opgesla-
gen. De bodem was hobbelig en de fiets had
maar één pedaal en Roy had alle moeite om
hem overeind te houden. Juist op dat ogenblik
kwam er een oude eilandbewoner blootshoofds,
gekleed in een zwarte kimono en een smerige fe
zak dragend, door ons kamp wandelen. Hij
boog voor iedereen, links en rechts, terwijl hij
passeerde. Toen ontmoette hij machinegeweer-
schutter Sellers op zijn fiets met het ene S5
pedaal. Roy had al moeilijkheden genoeg,
maar toen hij voor onze Okinawa-man kwam
boog hij diep over het stuur, stootte op een
kei, verloor zijn evenwicht en tuimelde over
de kop van de fiets. De inlander boog met
Oosterse onverstoorbaarheid diep terug, en
liep zonder op of om te kijken door.
Wij lachten tot we bijna stikten. Roy ont-
kende, "dat hij het eerst gebogen had, maar
wij wisten wel beter. Hij besloot zijn oude
fiets weg te geven aan iemand, die niet zo
beleefd was als hij...."
Het einde Met Okinawa ver-
loren, kon de Jap
- - "O
meer doen. Amper was de massieve invasie-
weinig kwaad
vloot gereed gekomen met uitladen, toen nieu
we vloten arriveerden met nieuwe mensen en S
nieuw materiaal. Het eiland kon geen dienst
meer doen voor de Japanse oorlogsbedoelingen,
maar terwijl op het zuidelijk deel nog krachtige
Jappen-formaties stand hielden, was het noor-
delijk deel al gezuiverd en de Sea-bees startten
onmiddellijk hun werk: de aanleg van vlieg- 5^
velden, de bouw van kazernes en installaties.
Binnen twee maanden zouden de superforten
opstijgen van Okinawa, doel: Japan.
De vloot stond in de achterdeur van Japan.
En terwijl de vloot daar stond, kon de Jap
er niets tegen doen.
„Jaren-lang heeft de oorlog eindeloos gesche- $5
nen, maar nu hoor je de mensen praten over
thuis-op-Kerstmis dit jaar. Sommigen geloven
dat vast en zeker, anderen kruisen hun vin-
gers. Maar ze zijn met meer hoop vervuld dan
ooit. Inplaats van een oorlogsmoeheid, schijnt g
er een nieuw verlangen onder onze strijd-
krachten te zijn om dóór te gaan en de hele
zaak zo snel mogelijk af te wikkelen".
g
IN EEN COMMANDOPOST, Ie Shima, Rioe- g
kioe-eilanden, 18 April. Ernie Pyle, oorlogs- g
correspondent, geliefd bij zijn medewerkers,
soldaten en generaals, werd hedenochtend
door een Japanse machinegeweerkogel door g
zijn slaap geschoten. Hij werd gedood. g
De beroemde reporter, die de oorlog heeft g
verslagen van Afrika tot Okinawa, stierf om g
10.15 uur (9.15 's avonds op Dinsdag, Oostelijke g
oorlogstijd) ongeveer een mijl voor deze com- g
mandopost. g
Ernie had eigenlijk tegen zijn zin toegestemd g
mee te gaan naar Ie Shima, een nietig eilandje g
in de Okinawagroep, waarop de Jap drie g
vliegvelden had aangelegd. Er ontspon zich al g
vanaf de landing een taai gevecht. Niet één Jap g
gaf zich over. in het veroverde gebied wemelde g
bet van sluipschutters. g
Op 17 April ging Ernie Pyle aan land. De g
volgende ochtend reden hij, Lt. Kol. Coolidge g
en twee soldaten in een jeep naar voren om g
een nieuwe plaats voor de commandopost te g
zoeken. Zij reden over een smal weggetje, g
parallel aan de kust. Ernie had er de dag g
tevoren al gereden. De weg was vrijgemaakt g
van mijnen en honderden voertuigen waren er g
al gepasseerd. Voorop reed nog een jeep en g
daarvoor enige trucks. In het open terrein aan
weerszijden viel van tijd tot tijd een mortier- g
granaat. g
Toen de jeep een wegkruising bereikte, niet g
ver van het dorp Ie, krijste onverwachts het g
hoge geluid van een Japans machinegeweer g
door de vredige stilte. Stof sprong op van het g
veld links van de weg. De chauffeur, trapte g
op de rem en de mannen sprongen uit het g
voertuig voor dekking. 5;
Ernie en Coolidge lagen veilig in hun grep- g
pel, maar slechts zolang ze zich tegen de grond g
drukten, want de Jap had een vrij schootsveld
vanuit zijn hoge opstelling. Beiden keken op g
om te zien of de anderen veilig waren. Ernie g
glimlachte en vroeg: „Alles in orde?" Het
waren zijn laatste woorden. g
„De Jap opende het vuur opnieuw", vertelde g
overste Coolidge later. Hij had tijd gehad om g
te mikken, 'n Paar schoten sloegen in de weg g
voor me. Ik dook weg en keerde me daarna g
om, om te vragen hoe het met Ernie ging. Hij g
lag met zijn gezicht omhoog en op dat moment g
was er geen bloed te zien. Ik had er geen idee g
van, dat er iets niet goed was". g
Ernie had een schot in zijn linkerslaap g
gekregen. g
President Roosevelt was pas zes dagen dood.
Nu sprak President Truman opnieuw: „De g
natie is spoedig opnieuw in rouw gedompeld g
door de dood van Ernie Pyle. Geen enkele
man heeft in deze oorlog het verhaal van de g
vechtende Amerikaan zo goed verteld als deze g
wenste, dat het verteld zou worden. Ernie Pyle
verdient de dank van al zijn landgenoten". g
In Europa was generaal Bradley juist aan g
tafel gegaan, toen het nieuws hem werd mede-
gedeeld. Hij boog zijn hoofd en bedekte het g
gezicht met zijn handen Hij kon geen woord g
zeggen- g
Generaal Eisenhouwer zei: „De G.I. s in g
Europa en dat zijn wij allemaal hebben g
een van hun beste en meest begrijpende vrien- g
den verloren". g
Op de plaats waar Ernie sneuvelde werd een g
ruw houten bord opgericht met de woorden: g
i
1
CHANDLER, Arizona Het is
alweer enige tijd geleden, om
precies te zijn op 10 Mei 1952,
dat Louis J. Postma uit Mantgum
(Fr.) als tijdelijk reserve-korpo
raal in opleiding vlieger met het
m.s. „Westerdam" van de Hol-
land-Amerika Lijn naar de Ver
enigde Staten vertrok om daar,
tezamen met een groot aantal col
lega's uit andere NAVO-landen,
te gaan oefenen voor zijn brevet
van oorlogsvlieger.
De 20-jarige Fries heeft sinds
dien niet stilgezeten. Na een
vooropleiding van drie maanden
op „Lackland Air Force Base" te
San Antonio in de Amerikaanse
staat Texas en zijn eerste vlieg
uren aan de zijde van een in
structeur gedurende een tweede
periode van drie maanden is hij
eind 1952 terecht gekomen op de
vliegbasis „Williams" te Chandler
in Arizona.
Hier ondergaat hij thans
de grondige „basic training", die
ongeveer zes maanden duurt en,
naar Postma hoopt en verwacht,
omstreeks 1 Juli van dit jaar
wordt bekroond met de begeerde
„wings" van de Amerikaanse
luchtmacht.
Postma, wiens opleiding moge
lijk is gemaakt door het Pro
gramma voor Wederzijdse Mili
taire Bijstand, zal vermoedelijk
na zijn brevetering nog een meer
gespecialiseerde opleiding tot
straaljagerpiloot ontvangen. Na
jaar 1953 zal hij dan weer terug
keren bij de luchtstrijdkrachten
in eigen land.
ets doen voor een goed
doel veronderstelt altiid
iets opofferen van de zelf
zucht. Het is déze diepe
gedachte, welke ons dit avon
tuur zonder wrok deed over
leven.
Het welpje stortte zich op
gezette tijden met argeloze
doodsverachting in het ver
keer. het tenger lijf bescher
mend met een bord. waarop
„Schoenen poetsen, 15 cent".
Wij keken naar onze schoe
nen. Inderdaad waren ze in
geen zes weken gepoetst
Goed beschouwd staken ze be
labberd af bii de hei-getinte,
propere sokken, die wij juist
deze morgen hadden aange
trokken. Wii keken achterom
naar het welpje. dat zich te
leurgesteld op het trottoir had
teruggetrokken en toen keer
den wij de fiets.
De schoenpoetserii was geen
eenmansbedrijf: behalve het
welpje. dat belast was met de
werving, hielden zich nog drie
anderen rondom het voeten
bankje op. Eén van hen zat
op een krukje en keek ons
vriendelijk aan.
„Heitje-karweitje, meneer,"
zei het. toen wii onze voet op
het zooltje plaatsten. Wii
knikten vriendelijk en tege
lijkertijd realiseerden wii ons.
dat ons schoeisel een weinig
gangbare kleur vertoonde.
Een vriend van ons ove
rigens een heel nette kerel
had die kleur eens zeer
plat omschreven: wij willen
het hier niet herhalen.
Het zittend welpje rommel
de wat confuus in de dozen:
ook hii besefte de moeilijk
heden.
We stonden er wat slungel
achtig bii. de ene voet doel
loos op het bankje, de broeks
pijp iets opgetrokken. We
voelden ons bijna schuldig,
zonder te weten waarom. Hoe
hadden wii deze schoenen
kunnen kopen? Ze hadden
haast veertig gulden gekost.
Het welpje rommelde ner
veus verder. Het werver-
tie. dat om organisato
rische redenen van zijn taak
ontheven was. totdat ons ge
val zou ziin afgewerkt, proef
de het pijnlijke in deze situa
tie en begon een verward ge
sprek waarop wij afwezig,
antwoordden.
Totdat het zittend welpje
een doosje te voorschijn
bracht.
„Ik heb het." zei het welp
je. terwijl ziin gezicht rood
werd. We beseften de leugen
en schrokken.
Het doosje bleek gevuld
met een creme van een ge-
meen-rode kleur, die niets
met de tint van onze schoe
nen gemeen had. Even lieten
wij aarzelend de broekspijp
zakken, maar tegelijk voelden
wii dat weglopen in dit sta
dium alleen maar laf kon
ziin.
Het zittend welpje vermeed
angstvallig onze blik en be
gon zenuwachtig te poetsen.
Eerst insmeren, met hier en
daar dikke rode klodders die
wii zagen het zich ge
meen vastbeten in het koste
lijk leder. Wij zagen ook. hoe
het frisse geel van onze sok
ken door vloekend-rode stre
pen werd geteisterd De nek
van het welpje werd nog
roder en wii hadden mede
lijden met hem
Stil ziin wij later verder ge
fietst. met een onbestemd
gevoel in ons hart.
„Veertig - -1. dacht wii
bitter en vijf en twintig
cent voor het destructiebedrijf.
De sokken kunnen misschien
nog gewassen worden."
waardig wezen. Soms is hij ongelooflijk schran
der en geslepen, soms zo naïef, dat een school
jongen het van hem kan winnen. Maar altijd
is hij uiterst fanatiek. Een Japanner vecht zich
dood. Bij de strijd op tal van eilanden was al
gebleken, dat een Japanner, al is hij ook ge
wond, doorvecht. Hij geeft zich bijna nimmer
over. Eens omsingelde een peloton Amerikanen
een groepje Jappen aan het strand. Op bevel
van hun officier stelden de Japanners zich in
een rij op, het gezicht naar zee. Toen bogen
zjj zich voorover en de officier sloeg hen één
voor één met zijn zwaard het hoofd af. Het
schuim stond op zijn mond, toen ze hem over
meesterden.
Op dezelfde dag dat de tijdelijke reserve-korporaal (in opleiding vlieger) Louis J.
Postma uit Mantgum (Fr.) kennis maakte met Miss Arizona 1953 at hij ook voor het
eerst van zijn leven buffelvlees. Dit laatste tijdens de lunch ter gelegenheid van een
traditioneel liefadigheidsfeest te Chandler, dat de 20-jarige Fries tezamen met een aantal
West-Europese collega's, dat eveneens in het kader van het Programma voor Wederzijdse
Militaire Bijstand in Amerika tot vlieger wordt opgeleid als gast bijwoonde. De
buffelhuid op de foto wordt vastgehouden door (v.l.n.r.)) een Franse, een Amerikaanse,
een Belgische en een Deense cadet. De onderste rij wordt gevormd door een Chinese
„trainee", Miss Arizona 1953, de Nederlander Postma en een Engelse adspirant-officier.
Horizontaal:
1. verontschuldiging (fr.)
6. plaats in Gelderland
11. reptiel
12. voorzetsel
15. lokspijs
17. bijwoord
19. motorraces
20. kunststuk
21. vreemde munt
22. lidwoord
23. deel van een motor
25. treiteren
27. vervoermiddel
28. vreemde munt
29. heilige
30. meterton (afk.)
31. water in Friesland
33. vlaktemaat
34. deel van een vogel
36. bonthuid
38. grondsoort
41. plaats in Engeland
44. deel van een gebit
47. stand
49. roofdier
50. vaartuig
51. lied
52. gat
53. uiterste grens
54. deel van het gebit
55. kleur
57. schoorsteenvuil
59 Ierland
61. muziekteken
63. deel van het dak
66. zangnoot
67. vaartuig
69. het Romeinse riik
70. geneesmiddel
72. hondenras
73. plaats in Overijsel
76. meisjesnaam
77. rustend predikant (afk.)
78. de oudere
80. vreemd
81. titel
83. zoals de akten getuigen
84. leugen (eng.)
85. deel van een toneelstuk
86. bijwoord
88 heester
89. imitatie
Verticaal:
2. jongensnaam
3. bedorven
4. aanwijzend voornaamwoord
5. rekening
6. slede
7. dwaas
8. vleesgerecht
9 verlaagde toon
10. geknotte stam
13. model
14. vorm van eren
16. klaar
18. roem
22. bij
24. wederkerig voornaamwoord
25. paar
26. ontkenning
27. vogel
29. selenium (afk.)
32. stofmaat
34. rangtelwoord
35 jongensnaam
36. drukken
37. deel van een hond
39. vulkanische stof
40 paradijs
42. Romeins keizer
43. nart
Het gebeurt niet alle dagen, dat gidsen hun diensten aan
bieden bij het sorteren van kranten. Tijdens de actie „Een
heitje voor een karweitje" is echter alles mogelijk, en in
dat kader dient men de hier afgebeelde verrichtingen dan
ook te zien.
Al bedeelt de zon
zeer schaars met haa.
krijgen we door de
wekkende kleuren
men al een echt vo<
En onweerstaanbaar
verbonden ons, even:
te hullen in een niet
of pakje. Het liefs
niets meer aankijker
ding, waarin we de
lange winter hebbei
steld. We zouden wij
der natuur zich over
fermen met een vro<
de dagelijks koester
van het zo lang on
netje; een echte zom
dunne japonnetjes, c
jaren tot de stieft
kleerkast behoorden,
uitzonderlijke kans k
Het voorjaarstoüe
Nu in nagenoeg a
winkels anemonen
zijn, komt bij menigi
langen op om deze fr,
ook zelf in de tuin te
sen de planten, die g
onze tuinen worden
slaan de anemonen wi
slecht figuur. En wat
zijn er niet, waar w
uit kunnen doen!
De bekende Anerri
ria, die thans in me
mer prijkt, behoort to
welke in het voorji
wordt. In de tuin blo
Mei tot Juni. Ze v
vochtige plaats; de kn
den op een diepte v
zes centimeter gezet
onderlinge afstand va
centimeter. De A. cor
met rode, blauwe en
in verschillende tint»
en paarse zijn wel he
Ook de herfstanem
ponica, worden in het
plant. Het is er thans
voor. De prachtige sc
bloemen in wit, ros
staan op stengels va
tachtig centimeter Ier
plooien zich pas in A
bloei kan duren tot
daardoor geeft deze
fleur aan de tuin, v
met de meeste bloeme
is.
Een andere laatblo
mnon is de A. hybrida
witte bloemen heeft-
Königin Charlotte
halfgevulde rose bloe:
lange stelen staan. Ooi
rose A. hybr. Marg
lange stelen. Deze soor
weinig zon tevreden.
De meeste anemonej
het najaar, beslist nie
October geplant.
De meest bekende
A. apennina, A. blai
gens, A. nemorosa en
vo-anemonen. De t
„doen" het uistekend
gazon, dat gedeelte]
schaduw ligt. Ze kom
narcissen in bloei en
tussen kreupelhout i
Iaat verwilderen, geefl
voorjaar een prachtig
A. fulgens en St. Bav
gesteld op de zon; voo
rmg in grote partijen
zich uitstekend.
Een heel fraaie soo
hepatica, het Leverbic
niet hoger wordt dan
meter en met levendii
bloempjes is getooid.
Ernie Pyle maakte de tocht naar Okinawa
op een vliegkampschip. Rond dat vliegkamp
schip voeren over de duizend andere oorlogs
schepen en tientallen troepen-transportschepen.
Van andere ankerplaatsen zetten eenheden van
dezelfde omvang eveneens koers naar de
zwaar-versterkte veste ten zuiden van het
Japanse moederland. Het eiland was bezaaid
met duizenden bunkers; overal waar maar even
ruimte was, had de bezetting zware betonnen
geschuts- en mitrailleuropstellingen gebouwd,
soms voor één, soms voor meer manschappen.
Dit netwerk van versterkingen was zo inge
richt, dat elk plekje op het eiland en op het
strand bestreken werd door tientallen mitrail
leurs en stukken geschut. De sfeer op de
invasievloot was gespannen. Niemand maakte
zich enige illusie.
Aan boord van het troepenschip, waarop hij
was overgestapt, lag Ernie Pyle op zijn bed.
„Tussen slapen en eten door las ik twee boe
ken: „I'k ben nooit van huis geweest" (ik wou
dat ik dat n u zeggen konen ,jZulke
interessante mensen". Het laatste boek is van
Bob Casey. Ik wou, dat ik Bob Casey al die
verhalen zelf kon horen vertellen, liggend- op
zijn strozak in Frankrijk en bulderend en
schuddend van het lachen. Het lachen van Bob
zou ons goed hebben gedaan. Een marine
officier zei me vandaag: „Ik heb in geen drie
dagen gelachen
De dag voor Pasen 1945 kwam Okinawa in
het gezicht. Van de vliegkampschepen waren
zwermen vliegtuigen in de lucht. Het eiland
stond in vuur en vlam van de bommen, die
de Amerikaanse vloot erop uit elkaar deed
spatten. Toen begonnen de slagschepen, de
kruisers en torpedojagers hun woordje mee te
spreken.
Juist na het licht worden op Paasdag gingen
de eerste van de duizenden aanvalsboten in
formatie. Over de hoofden van de invasietroe
pen snerpten duizenden en duizenden granaten
van de vloot. Enorme vlammen spoten uit de
vuurmondenop zee. Enorme vlammen van het
murw-gebeukte eiland. Bruin-grijze rook wen
telde zich over Okinawa en in die rook stort
ten zich de duikbommenwerpers en torpedo
vliegtuigen van de vliegkampschepen. De man
nen in de stormboten, half verdoofd en bijna
misselijk, hadden er nauwelijks oog en oor
voor.
„Uur-U was vastgesteld op 8.30 uur. Om
8 uur kwamen bevelen over de radio en een
stem schalde over de zee om de golven 1 en 2
te vormen en haast te maken. De eerste aan
valsgolf bestond uitsluitend uit zware kanon
nen op amphibietanks om de kazematten op
het strand buiten gevecht te stellen. Daarna
kwamen de troepen te voet. Er lag een zwaar
gewicht in mijn borst. Er is niets romantisch
in de wetenschap, dat je over een uur dood
kunt zijn".
„Wij waren onderweg. Een minuut voor
uur-U was het bombardement opgehouden.
Kleine branden doken van het eiland op. Een
dichte rookwolk steeg op van het vliegveld,
hoger op het eiland. Boven het strand hing
geen rook meer. We konden duidelijk de man
nen van de eerste aanvalsgolf aan land zien
gaan.
Je wordt dorstig, wanneer je een kust nadert.
De veldfles ging rond. Toen ie bij mij kwam
nam ik een flinke slok en stikte bijna. Want
er zat geen water in, maar onvervalste bran
dewijn!"
„Plotseling helde de amphtrack, half vracht
auto, half stormboot, naar één zijde over. We
passeerden het koraalrif. Toen werd het water
rustig. De amphtrack reed over de bodem. De
zon scheen, er was geen wind. We klommen
uit het water en reden over het strand. Toen
ging de klep open en we stapten uit. We waren
op Okinawa, zonder beschoten te worden en
we hadden zelfs geen natte voeten gekregen.
We hadden ons voorbereid op een slachting
op het strand. Er was enige weerstand links
en rechts van ons, maar op ons stukje strand
niet. Ons hele regiment had slechts twee ge
wonden: de ene was een marinier, die zijn
voet bezeerde, toen hij uit een amphibie-truck
stapte en de ander had een zonnesteek. De
vloot had vanuit de lucht en vanuit zee haar
werk goed gedaan".
Marinier Niemand ver
wachtte natuur
lijk, dat dit zo
zou blijven. Een marinier maakt zich niets
wijs. Er zou zeker nog verwoede strijd in het
verschiet liggen. Maar dit was een dag om
zuinig op te zijn. Er kwamen al mariniers uit
de heuvels vandaan met souvenirs. Een jonge
kerel sjouwde met een grote vaas, die hij in
een grot had gevonden. Een ander torste op
zijn schouders een zware haspel telefoondraad
en leidde aan de andere hand eenwitte
geit. 's Avonds hadden dozijnen mariniers jonge
geitjes als huisdieren opgescharreld. Verschil
lende jongens hadden een paard buitgemaakt
en gebruikten het dier om hun bagage te
dragen. Kimono's en hei-gekleurde pyjama's
waren zeer gezocht. Er was een marinier, die
op een Japanse fiets rondreed.
De bewoners van Okinawa hoofdzakelijk
oude mannen en vrouwen en zeer kleine kin
deren kwamen uit hun schuilhoeken, toen
zij merkten, dat de Amerikanen hen niet
ADRES:
WOONPLAATS:
NAAM:
die het liefst onder
de gewone soldaten ivas.
45. in het jaar
46. behoefte
48. de lezer heil
60. vreemde munt
64. vervoermiddel
55. gierigaard
56. losse naad
68. soutane der priesters
60 titel
62. ons inziens (afk.)
64. familielid
65 gewicht
67. harde val
68. snettèr
70. persoonsbewijs
71. bijwoord
74. rijstbrandewijn
75. roemen
78. engelse titel
79. hond
81. waterstuwing
82. groente
84. rang in het leger
87. naamloze vennootschap (afk.)
OPLOSSING PAASPUZZLE
Hoe glorieus ontsteeg de Heer
de kluisters van zijn sterven
een glimp van 't eeuwig zalig ziin
dat eens wij zullen erven.
Hoe luisterrijk is deze vreugd
hoe machtig dit verblijden
hier straalt voor elke kleine mens
de zin van alle lijden.
Horizontaal: A-A waterpeil:
A-K boterkoek; B-C stilet: B-L
siroop: C-A s.g.: C-D ster: C-I
mak: C-M kiem; C-R It.: D-A
vel: D-E si: D-H zomer; D-N
c.s.; D-Q dit; E-A Iran; E-F
neus: E-K lava: E-P zone: F-A
negus: F-G lus: F-K dam: F-0
meent: G-A Gea: G-E p.r.; G-H
renet; G-N va; G-Q Leo; H-A
e.d.: H-D kauw; H-I lor; H-M
vink: H-R N.N.; I-C rijnwijn;
I-L handel: J-B nuk; J-G zot:
J-K nijd: J-P lel: K-C lekker:
K-L sectie, L-A o.k.; L-D raar:
L-I m.a.w.; L-M riem: L-R k.o.:
M-A ork: M-E dr; M-H harig;
M-N sr.: M-Q zon: N-A roede;
N-G zet; N-K tal; N-O peerd:
O-A wond: O-F keur: O-K vlas:
O-P gene: P-A Est: P-E br: P-H
lijvig; P-N t.z.: P-Q pen: Q-A
G.T.; Q-D zoel: Q-I siis: Q-M
vree: Q-R T.H.: R-C kenner:
R-L Leiden: S-A negentien: S-K
hoepelrok.
Verticaal: A-A wijsvinger: A-K
Noorwegen; B-C gereed: B-L
kroost: C-A t.s.; C-D Laga; C-I
rul: C-M Kent; C-R kg; D-A ets:
D-E nu; D-H kijker; D-N d.d.:
D-Q zee: E-A rits: E-F span: E-K
kade: E-P Bonn; F-A plein; F-G
ruw: F-K kar; F-O krent: G-A
eer: G-E el; G-H wijzer; G-N ze;
G-Q lei: H-A it.: H-D zuur: H-I
nor; H-M heul; H-R re; I-C mos
sel: I-L matrijs: J-B ham: J-G
nol; J-K var: J-P vijl; K-C kel
der: K-L witvis: L-A os: L-D
raat: L-I hijs; L-M galg; L-R
I.O.; M-A tik: M-E v.m.; M-H
vader: M-N la; M-Q vee: N-A
Erica N-G vin: N-K cis; N-O
strip: O-A roes; O-F mand: O-K
terp: O-P zede; P-A kom: P-E
ze. P-H kelim: P-N eg; P-Q eel:
Q-A op: Q-D doel; Q-I lee; Q-M
zeep: Q-R nr.: R-C-linnen; R-L
kornet: S-A kattetong: S-K hon
denhok.
Wij zien uw oplossing weer
uiterlijk a.s. Donderdagmorgen
aan ons bureau tegemoet, in een
open enveloppe, die in de linker
bovenhoek de aanduiding „Prijs-
puzzle Noorderpers" draagt. Ver
geet u niet als 'brief te frankeren,
indien u per post verzendt?
De winnaars van de zes boeken
vindt u op pagina 2.