'n Fries in Arizona te gast ONZE PRIJSPU Schoenpoetsers Louis Postma uit Mantgum in de U.S.A. DEZE WEEK onmiddellijk tegen de muur zetten, zoals de Japanners hadden voorspeld. „Een groot gedeelte van de bewoners van Okinawa had de gewoonte diep te buigen voor elke Amerikaan, die zij ontmoetten. Of dit uit vrees geschiedde dan wel uit 'n soort inlandse hoffelijkheid, weet ik niet, maar hoe dan ook: ze bogen. En de Amerikanen bogen gewoonlijk diep terug. Daar waren 't nu eenmaal Ameri- kanen voor.... 5; Een van mijn vrienden onder de mariniers kreeg nog heel wat last met een van deze buigings-plechtigheden. Hij was soldaat 1ste klas Roy Sellers, een mitrailleurschutter uit Amelia. Roy was getrouwd en had een doch- tertje, twee jaar oud. Wanneer Roy een baard had, leek hij precies op een boef uit een toneelstuk. Hij was pas 27 maar zag er veel ouder uit. Bij deze gelegenheid trachtte Roy een Ja- panse fiets te berijden langs de oever van een riviertje, waar we ons kamp hadden opgesla- gen. De bodem was hobbelig en de fiets had maar één pedaal en Roy had alle moeite om hem overeind te houden. Juist op dat ogenblik kwam er een oude eilandbewoner blootshoofds, gekleed in een zwarte kimono en een smerige fe zak dragend, door ons kamp wandelen. Hij boog voor iedereen, links en rechts, terwijl hij passeerde. Toen ontmoette hij machinegeweer- schutter Sellers op zijn fiets met het ene S5 pedaal. Roy had al moeilijkheden genoeg, maar toen hij voor onze Okinawa-man kwam boog hij diep over het stuur, stootte op een kei, verloor zijn evenwicht en tuimelde over de kop van de fiets. De inlander boog met Oosterse onverstoorbaarheid diep terug, en liep zonder op of om te kijken door. Wij lachten tot we bijna stikten. Roy ont- kende, "dat hij het eerst gebogen had, maar wij wisten wel beter. Hij besloot zijn oude fiets weg te geven aan iemand, die niet zo beleefd was als hij...." Het einde Met Okinawa ver- loren, kon de Jap - - "O meer doen. Amper was de massieve invasie- weinig kwaad vloot gereed gekomen met uitladen, toen nieu we vloten arriveerden met nieuwe mensen en S nieuw materiaal. Het eiland kon geen dienst meer doen voor de Japanse oorlogsbedoelingen, maar terwijl op het zuidelijk deel nog krachtige Jappen-formaties stand hielden, was het noor- delijk deel al gezuiverd en de Sea-bees startten onmiddellijk hun werk: de aanleg van vlieg- 5^ velden, de bouw van kazernes en installaties. Binnen twee maanden zouden de superforten opstijgen van Okinawa, doel: Japan. De vloot stond in de achterdeur van Japan. En terwijl de vloot daar stond, kon de Jap er niets tegen doen. „Jaren-lang heeft de oorlog eindeloos gesche- $5 nen, maar nu hoor je de mensen praten over thuis-op-Kerstmis dit jaar. Sommigen geloven dat vast en zeker, anderen kruisen hun vin- gers. Maar ze zijn met meer hoop vervuld dan ooit. Inplaats van een oorlogsmoeheid, schijnt g er een nieuw verlangen onder onze strijd- krachten te zijn om dóór te gaan en de hele zaak zo snel mogelijk af te wikkelen". g IN EEN COMMANDOPOST, Ie Shima, Rioe- g kioe-eilanden, 18 April. Ernie Pyle, oorlogs- g correspondent, geliefd bij zijn medewerkers, soldaten en generaals, werd hedenochtend door een Japanse machinegeweerkogel door g zijn slaap geschoten. Hij werd gedood. g De beroemde reporter, die de oorlog heeft g verslagen van Afrika tot Okinawa, stierf om g 10.15 uur (9.15 's avonds op Dinsdag, Oostelijke g oorlogstijd) ongeveer een mijl voor deze com- g mandopost. g Ernie had eigenlijk tegen zijn zin toegestemd g mee te gaan naar Ie Shima, een nietig eilandje g in de Okinawagroep, waarop de Jap drie g vliegvelden had aangelegd. Er ontspon zich al g vanaf de landing een taai gevecht. Niet één Jap g gaf zich over. in het veroverde gebied wemelde g bet van sluipschutters. g Op 17 April ging Ernie Pyle aan land. De g volgende ochtend reden hij, Lt. Kol. Coolidge g en twee soldaten in een jeep naar voren om g een nieuwe plaats voor de commandopost te g zoeken. Zij reden over een smal weggetje, g parallel aan de kust. Ernie had er de dag g tevoren al gereden. De weg was vrijgemaakt g van mijnen en honderden voertuigen waren er g al gepasseerd. Voorop reed nog een jeep en g daarvoor enige trucks. In het open terrein aan weerszijden viel van tijd tot tijd een mortier- g granaat. g Toen de jeep een wegkruising bereikte, niet g ver van het dorp Ie, krijste onverwachts het g hoge geluid van een Japans machinegeweer g door de vredige stilte. Stof sprong op van het g veld links van de weg. De chauffeur, trapte g op de rem en de mannen sprongen uit het g voertuig voor dekking. 5; Ernie en Coolidge lagen veilig in hun grep- g pel, maar slechts zolang ze zich tegen de grond g drukten, want de Jap had een vrij schootsveld vanuit zijn hoge opstelling. Beiden keken op g om te zien of de anderen veilig waren. Ernie g glimlachte en vroeg: „Alles in orde?" Het waren zijn laatste woorden. g „De Jap opende het vuur opnieuw", vertelde g overste Coolidge later. Hij had tijd gehad om g te mikken, 'n Paar schoten sloegen in de weg g voor me. Ik dook weg en keerde me daarna g om, om te vragen hoe het met Ernie ging. Hij g lag met zijn gezicht omhoog en op dat moment g was er geen bloed te zien. Ik had er geen idee g van, dat er iets niet goed was". g Ernie had een schot in zijn linkerslaap g gekregen. g President Roosevelt was pas zes dagen dood. Nu sprak President Truman opnieuw: „De g natie is spoedig opnieuw in rouw gedompeld g door de dood van Ernie Pyle. Geen enkele man heeft in deze oorlog het verhaal van de g vechtende Amerikaan zo goed verteld als deze g wenste, dat het verteld zou worden. Ernie Pyle verdient de dank van al zijn landgenoten". g In Europa was generaal Bradley juist aan g tafel gegaan, toen het nieuws hem werd mede- gedeeld. Hij boog zijn hoofd en bedekte het g gezicht met zijn handen Hij kon geen woord g zeggen- g Generaal Eisenhouwer zei: „De G.I. s in g Europa en dat zijn wij allemaal hebben g een van hun beste en meest begrijpende vrien- g den verloren". g Op de plaats waar Ernie sneuvelde werd een g ruw houten bord opgericht met de woorden: g i 1 CHANDLER, Arizona Het is alweer enige tijd geleden, om precies te zijn op 10 Mei 1952, dat Louis J. Postma uit Mantgum (Fr.) als tijdelijk reserve-korpo raal in opleiding vlieger met het m.s. „Westerdam" van de Hol- land-Amerika Lijn naar de Ver enigde Staten vertrok om daar, tezamen met een groot aantal col lega's uit andere NAVO-landen, te gaan oefenen voor zijn brevet van oorlogsvlieger. De 20-jarige Fries heeft sinds dien niet stilgezeten. Na een vooropleiding van drie maanden op „Lackland Air Force Base" te San Antonio in de Amerikaanse staat Texas en zijn eerste vlieg uren aan de zijde van een in structeur gedurende een tweede periode van drie maanden is hij eind 1952 terecht gekomen op de vliegbasis „Williams" te Chandler in Arizona. Hier ondergaat hij thans de grondige „basic training", die ongeveer zes maanden duurt en, naar Postma hoopt en verwacht, omstreeks 1 Juli van dit jaar wordt bekroond met de begeerde „wings" van de Amerikaanse luchtmacht. Postma, wiens opleiding moge lijk is gemaakt door het Pro gramma voor Wederzijdse Mili taire Bijstand, zal vermoedelijk na zijn brevetering nog een meer gespecialiseerde opleiding tot straaljagerpiloot ontvangen. Na jaar 1953 zal hij dan weer terug keren bij de luchtstrijdkrachten in eigen land. ets doen voor een goed doel veronderstelt altiid iets opofferen van de zelf zucht. Het is déze diepe gedachte, welke ons dit avon tuur zonder wrok deed over leven. Het welpje stortte zich op gezette tijden met argeloze doodsverachting in het ver keer. het tenger lijf bescher mend met een bord. waarop „Schoenen poetsen, 15 cent". Wij keken naar onze schoe nen. Inderdaad waren ze in geen zes weken gepoetst Goed beschouwd staken ze be labberd af bii de hei-getinte, propere sokken, die wij juist deze morgen hadden aange trokken. Wii keken achterom naar het welpje. dat zich te leurgesteld op het trottoir had teruggetrokken en toen keer den wij de fiets. De schoenpoetserii was geen eenmansbedrijf: behalve het welpje. dat belast was met de werving, hielden zich nog drie anderen rondom het voeten bankje op. Eén van hen zat op een krukje en keek ons vriendelijk aan. „Heitje-karweitje, meneer," zei het. toen wii onze voet op het zooltje plaatsten. Wii knikten vriendelijk en tege lijkertijd realiseerden wii ons. dat ons schoeisel een weinig gangbare kleur vertoonde. Een vriend van ons ove rigens een heel nette kerel had die kleur eens zeer plat omschreven: wij willen het hier niet herhalen. Het zittend welpje rommel de wat confuus in de dozen: ook hii besefte de moeilijk heden. We stonden er wat slungel achtig bii. de ene voet doel loos op het bankje, de broeks pijp iets opgetrokken. We voelden ons bijna schuldig, zonder te weten waarom. Hoe hadden wii deze schoenen kunnen kopen? Ze hadden haast veertig gulden gekost. Het welpje rommelde ner veus verder. Het werver- tie. dat om organisato rische redenen van zijn taak ontheven was. totdat ons ge val zou ziin afgewerkt, proef de het pijnlijke in deze situa tie en begon een verward ge sprek waarop wij afwezig, antwoordden. Totdat het zittend welpje een doosje te voorschijn bracht. „Ik heb het." zei het welp je. terwijl ziin gezicht rood werd. We beseften de leugen en schrokken. Het doosje bleek gevuld met een creme van een ge- meen-rode kleur, die niets met de tint van onze schoe nen gemeen had. Even lieten wij aarzelend de broekspijp zakken, maar tegelijk voelden wii dat weglopen in dit sta dium alleen maar laf kon ziin. Het zittend welpje vermeed angstvallig onze blik en be gon zenuwachtig te poetsen. Eerst insmeren, met hier en daar dikke rode klodders die wii zagen het zich ge meen vastbeten in het koste lijk leder. Wij zagen ook. hoe het frisse geel van onze sok ken door vloekend-rode stre pen werd geteisterd De nek van het welpje werd nog roder en wii hadden mede lijden met hem Stil ziin wij later verder ge fietst. met een onbestemd gevoel in ons hart. „Veertig - -1. dacht wii bitter en vijf en twintig cent voor het destructiebedrijf. De sokken kunnen misschien nog gewassen worden." waardig wezen. Soms is hij ongelooflijk schran der en geslepen, soms zo naïef, dat een school jongen het van hem kan winnen. Maar altijd is hij uiterst fanatiek. Een Japanner vecht zich dood. Bij de strijd op tal van eilanden was al gebleken, dat een Japanner, al is hij ook ge wond, doorvecht. Hij geeft zich bijna nimmer over. Eens omsingelde een peloton Amerikanen een groepje Jappen aan het strand. Op bevel van hun officier stelden de Japanners zich in een rij op, het gezicht naar zee. Toen bogen zjj zich voorover en de officier sloeg hen één voor één met zijn zwaard het hoofd af. Het schuim stond op zijn mond, toen ze hem over meesterden. Op dezelfde dag dat de tijdelijke reserve-korporaal (in opleiding vlieger) Louis J. Postma uit Mantgum (Fr.) kennis maakte met Miss Arizona 1953 at hij ook voor het eerst van zijn leven buffelvlees. Dit laatste tijdens de lunch ter gelegenheid van een traditioneel liefadigheidsfeest te Chandler, dat de 20-jarige Fries tezamen met een aantal West-Europese collega's, dat eveneens in het kader van het Programma voor Wederzijdse Militaire Bijstand in Amerika tot vlieger wordt opgeleid als gast bijwoonde. De buffelhuid op de foto wordt vastgehouden door (v.l.n.r.)) een Franse, een Amerikaanse, een Belgische en een Deense cadet. De onderste rij wordt gevormd door een Chinese „trainee", Miss Arizona 1953, de Nederlander Postma en een Engelse adspirant-officier. Horizontaal: 1. verontschuldiging (fr.) 6. plaats in Gelderland 11. reptiel 12. voorzetsel 15. lokspijs 17. bijwoord 19. motorraces 20. kunststuk 21. vreemde munt 22. lidwoord 23. deel van een motor 25. treiteren 27. vervoermiddel 28. vreemde munt 29. heilige 30. meterton (afk.) 31. water in Friesland 33. vlaktemaat 34. deel van een vogel 36. bonthuid 38. grondsoort 41. plaats in Engeland 44. deel van een gebit 47. stand 49. roofdier 50. vaartuig 51. lied 52. gat 53. uiterste grens 54. deel van het gebit 55. kleur 57. schoorsteenvuil 59 Ierland 61. muziekteken 63. deel van het dak 66. zangnoot 67. vaartuig 69. het Romeinse riik 70. geneesmiddel 72. hondenras 73. plaats in Overijsel 76. meisjesnaam 77. rustend predikant (afk.) 78. de oudere 80. vreemd 81. titel 83. zoals de akten getuigen 84. leugen (eng.) 85. deel van een toneelstuk 86. bijwoord 88 heester 89. imitatie Verticaal: 2. jongensnaam 3. bedorven 4. aanwijzend voornaamwoord 5. rekening 6. slede 7. dwaas 8. vleesgerecht 9 verlaagde toon 10. geknotte stam 13. model 14. vorm van eren 16. klaar 18. roem 22. bij 24. wederkerig voornaamwoord 25. paar 26. ontkenning 27. vogel 29. selenium (afk.) 32. stofmaat 34. rangtelwoord 35 jongensnaam 36. drukken 37. deel van een hond 39. vulkanische stof 40 paradijs 42. Romeins keizer 43. nart Het gebeurt niet alle dagen, dat gidsen hun diensten aan bieden bij het sorteren van kranten. Tijdens de actie „Een heitje voor een karweitje" is echter alles mogelijk, en in dat kader dient men de hier afgebeelde verrichtingen dan ook te zien. Al bedeelt de zon zeer schaars met haa. krijgen we door de wekkende kleuren men al een echt vo< En onweerstaanbaar verbonden ons, even: te hullen in een niet of pakje. Het liefs niets meer aankijker ding, waarin we de lange winter hebbei steld. We zouden wij der natuur zich over fermen met een vro< de dagelijks koester van het zo lang on netje; een echte zom dunne japonnetjes, c jaren tot de stieft kleerkast behoorden, uitzonderlijke kans k Het voorjaarstoüe Nu in nagenoeg a winkels anemonen zijn, komt bij menigi langen op om deze fr, ook zelf in de tuin te sen de planten, die g onze tuinen worden slaan de anemonen wi slecht figuur. En wat zijn er niet, waar w uit kunnen doen! De bekende Anerri ria, die thans in me mer prijkt, behoort to welke in het voorji wordt. In de tuin blo Mei tot Juni. Ze v vochtige plaats; de kn den op een diepte v zes centimeter gezet onderlinge afstand va centimeter. De A. cor met rode, blauwe en in verschillende tint» en paarse zijn wel he Ook de herfstanem ponica, worden in het plant. Het is er thans voor. De prachtige sc bloemen in wit, ros staan op stengels va tachtig centimeter Ier plooien zich pas in A bloei kan duren tot daardoor geeft deze fleur aan de tuin, v met de meeste bloeme is. Een andere laatblo mnon is de A. hybrida witte bloemen heeft- Königin Charlotte halfgevulde rose bloe: lange stelen staan. Ooi rose A. hybr. Marg lange stelen. Deze soor weinig zon tevreden. De meeste anemonej het najaar, beslist nie October geplant. De meest bekende A. apennina, A. blai gens, A. nemorosa en vo-anemonen. De t „doen" het uistekend gazon, dat gedeelte] schaduw ligt. Ze kom narcissen in bloei en tussen kreupelhout i Iaat verwilderen, geefl voorjaar een prachtig A. fulgens en St. Bav gesteld op de zon; voo rmg in grote partijen zich uitstekend. Een heel fraaie soo hepatica, het Leverbic niet hoger wordt dan meter en met levendii bloempjes is getooid. Ernie Pyle maakte de tocht naar Okinawa op een vliegkampschip. Rond dat vliegkamp schip voeren over de duizend andere oorlogs schepen en tientallen troepen-transportschepen. Van andere ankerplaatsen zetten eenheden van dezelfde omvang eveneens koers naar de zwaar-versterkte veste ten zuiden van het Japanse moederland. Het eiland was bezaaid met duizenden bunkers; overal waar maar even ruimte was, had de bezetting zware betonnen geschuts- en mitrailleuropstellingen gebouwd, soms voor één, soms voor meer manschappen. Dit netwerk van versterkingen was zo inge richt, dat elk plekje op het eiland en op het strand bestreken werd door tientallen mitrail leurs en stukken geschut. De sfeer op de invasievloot was gespannen. Niemand maakte zich enige illusie. Aan boord van het troepenschip, waarop hij was overgestapt, lag Ernie Pyle op zijn bed. „Tussen slapen en eten door las ik twee boe ken: „I'k ben nooit van huis geweest" (ik wou dat ik dat n u zeggen konen ,jZulke interessante mensen". Het laatste boek is van Bob Casey. Ik wou, dat ik Bob Casey al die verhalen zelf kon horen vertellen, liggend- op zijn strozak in Frankrijk en bulderend en schuddend van het lachen. Het lachen van Bob zou ons goed hebben gedaan. Een marine officier zei me vandaag: „Ik heb in geen drie dagen gelachen De dag voor Pasen 1945 kwam Okinawa in het gezicht. Van de vliegkampschepen waren zwermen vliegtuigen in de lucht. Het eiland stond in vuur en vlam van de bommen, die de Amerikaanse vloot erop uit elkaar deed spatten. Toen begonnen de slagschepen, de kruisers en torpedojagers hun woordje mee te spreken. Juist na het licht worden op Paasdag gingen de eerste van de duizenden aanvalsboten in formatie. Over de hoofden van de invasietroe pen snerpten duizenden en duizenden granaten van de vloot. Enorme vlammen spoten uit de vuurmondenop zee. Enorme vlammen van het murw-gebeukte eiland. Bruin-grijze rook wen telde zich over Okinawa en in die rook stort ten zich de duikbommenwerpers en torpedo vliegtuigen van de vliegkampschepen. De man nen in de stormboten, half verdoofd en bijna misselijk, hadden er nauwelijks oog en oor voor. „Uur-U was vastgesteld op 8.30 uur. Om 8 uur kwamen bevelen over de radio en een stem schalde over de zee om de golven 1 en 2 te vormen en haast te maken. De eerste aan valsgolf bestond uitsluitend uit zware kanon nen op amphibietanks om de kazematten op het strand buiten gevecht te stellen. Daarna kwamen de troepen te voet. Er lag een zwaar gewicht in mijn borst. Er is niets romantisch in de wetenschap, dat je over een uur dood kunt zijn". „Wij waren onderweg. Een minuut voor uur-U was het bombardement opgehouden. Kleine branden doken van het eiland op. Een dichte rookwolk steeg op van het vliegveld, hoger op het eiland. Boven het strand hing geen rook meer. We konden duidelijk de man nen van de eerste aanvalsgolf aan land zien gaan. Je wordt dorstig, wanneer je een kust nadert. De veldfles ging rond. Toen ie bij mij kwam nam ik een flinke slok en stikte bijna. Want er zat geen water in, maar onvervalste bran dewijn!" „Plotseling helde de amphtrack, half vracht auto, half stormboot, naar één zijde over. We passeerden het koraalrif. Toen werd het water rustig. De amphtrack reed over de bodem. De zon scheen, er was geen wind. We klommen uit het water en reden over het strand. Toen ging de klep open en we stapten uit. We waren op Okinawa, zonder beschoten te worden en we hadden zelfs geen natte voeten gekregen. We hadden ons voorbereid op een slachting op het strand. Er was enige weerstand links en rechts van ons, maar op ons stukje strand niet. Ons hele regiment had slechts twee ge wonden: de ene was een marinier, die zijn voet bezeerde, toen hij uit een amphibie-truck stapte en de ander had een zonnesteek. De vloot had vanuit de lucht en vanuit zee haar werk goed gedaan". Marinier Niemand ver wachtte natuur lijk, dat dit zo zou blijven. Een marinier maakt zich niets wijs. Er zou zeker nog verwoede strijd in het verschiet liggen. Maar dit was een dag om zuinig op te zijn. Er kwamen al mariniers uit de heuvels vandaan met souvenirs. Een jonge kerel sjouwde met een grote vaas, die hij in een grot had gevonden. Een ander torste op zijn schouders een zware haspel telefoondraad en leidde aan de andere hand eenwitte geit. 's Avonds hadden dozijnen mariniers jonge geitjes als huisdieren opgescharreld. Verschil lende jongens hadden een paard buitgemaakt en gebruikten het dier om hun bagage te dragen. Kimono's en hei-gekleurde pyjama's waren zeer gezocht. Er was een marinier, die op een Japanse fiets rondreed. De bewoners van Okinawa hoofdzakelijk oude mannen en vrouwen en zeer kleine kin deren kwamen uit hun schuilhoeken, toen zij merkten, dat de Amerikanen hen niet ADRES: WOONPLAATS: NAAM: die het liefst onder de gewone soldaten ivas. 45. in het jaar 46. behoefte 48. de lezer heil 60. vreemde munt 64. vervoermiddel 55. gierigaard 56. losse naad 68. soutane der priesters 60 titel 62. ons inziens (afk.) 64. familielid 65 gewicht 67. harde val 68. snettèr 70. persoonsbewijs 71. bijwoord 74. rijstbrandewijn 75. roemen 78. engelse titel 79. hond 81. waterstuwing 82. groente 84. rang in het leger 87. naamloze vennootschap (afk.) OPLOSSING PAASPUZZLE Hoe glorieus ontsteeg de Heer de kluisters van zijn sterven een glimp van 't eeuwig zalig ziin dat eens wij zullen erven. Hoe luisterrijk is deze vreugd hoe machtig dit verblijden hier straalt voor elke kleine mens de zin van alle lijden. Horizontaal: A-A waterpeil: A-K boterkoek; B-C stilet: B-L siroop: C-A s.g.: C-D ster: C-I mak: C-M kiem; C-R It.: D-A vel: D-E si: D-H zomer; D-N c.s.; D-Q dit; E-A Iran; E-F neus: E-K lava: E-P zone: F-A negus: F-G lus: F-K dam: F-0 meent: G-A Gea: G-E p.r.; G-H renet; G-N va; G-Q Leo; H-A e.d.: H-D kauw; H-I lor; H-M vink: H-R N.N.; I-C rijnwijn; I-L handel: J-B nuk; J-G zot: J-K nijd: J-P lel: K-C lekker: K-L sectie, L-A o.k.; L-D raar: L-I m.a.w.; L-M riem: L-R k.o.: M-A ork: M-E dr; M-H harig; M-N sr.: M-Q zon: N-A roede; N-G zet; N-K tal; N-O peerd: O-A wond: O-F keur: O-K vlas: O-P gene: P-A Est: P-E br: P-H lijvig; P-N t.z.: P-Q pen: Q-A G.T.; Q-D zoel: Q-I siis: Q-M vree: Q-R T.H.: R-C kenner: R-L Leiden: S-A negentien: S-K hoepelrok. Verticaal: A-A wijsvinger: A-K Noorwegen; B-C gereed: B-L kroost: C-A t.s.; C-D Laga; C-I rul: C-M Kent; C-R kg; D-A ets: D-E nu; D-H kijker; D-N d.d.: D-Q zee: E-A rits: E-F span: E-K kade: E-P Bonn; F-A plein; F-G ruw: F-K kar; F-O krent: G-A eer: G-E el; G-H wijzer; G-N ze; G-Q lei: H-A it.: H-D zuur: H-I nor; H-M heul; H-R re; I-C mos sel: I-L matrijs: J-B ham: J-G nol; J-K var: J-P vijl; K-C kel der: K-L witvis: L-A os: L-D raat: L-I hijs; L-M galg; L-R I.O.; M-A tik: M-E v.m.; M-H vader: M-N la; M-Q vee: N-A Erica N-G vin: N-K cis; N-O strip: O-A roes; O-F mand: O-K terp: O-P zede; P-A kom: P-E ze. P-H kelim: P-N eg; P-Q eel: Q-A op: Q-D doel; Q-I lee; Q-M zeep: Q-R nr.: R-C-linnen; R-L kornet: S-A kattetong: S-K hon denhok. Wij zien uw oplossing weer uiterlijk a.s. Donderdagmorgen aan ons bureau tegemoet, in een open enveloppe, die in de linker bovenhoek de aanduiding „Prijs- puzzle Noorderpers" draagt. Ver geet u niet als 'brief te frankeren, indien u per post verzendt? De winnaars van de zes boeken vindt u op pagina 2.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1953 | | pagina 4