Meer zorg voor de tafel en
voor de huisvesting
Nieuwedieper treedt op
in het circus Althoff
Verplichte rijksvoeding
en rijkshuisvesting
Invoering register voor
pandrecht
Kunstfluiter J. Schenk
naar Alkmaar vertrokken
[■HEATER SS-
IVOROLzó reinigt geen andere!
EN nu zou je misschien
denken dat dit schone
varken zich toch wel 'n beet
je prettiger moest voelen
dan het varken van een
uurtje geleden, maar niets
daarvan, hoor! Het liep
boos en onwennig door het
weitje alsof het beschil
derd was! Ja, het varken
schaamde zich zelfs, geloof
ik, en het maakte meteen
een voornemen: om nooit
meer onder de appelboom
van het schapenweitje te
gaan slapen, al was het
gras daar nog zo zacht. Nu,
dat voornemen hebben de
zeven lammetjes nooit be
treurd en.... hun moeder
ook niet. Die genoot nog
lang van het toneeltje van
zeven sneeuwwitte lamme
tjes onder de sneeuwwitte
appelbloesems!
on moet!
jORETTI
de Mille
Te land en in de lucht
Russen geven
gebouwen vrij
TWEEDE KAMER
Lijk aangespoeld
op Ameland
Zeven lammetjes gingen
schoonmaak houden
Onderwijszondag
in Bisdom Haarlem
Bedevaart naar
de Adelbertsakker
Donderdag 11 Juni 1953
Pagina 5
beste smaakt. Dan is
actatie, die V niets
kunt U uitstekend
school komen 's een
Ze vinden het lekker
dzaam. Het melkvet
i bevorderende groei
ndheid!
n (voor 4 personen).'
n koekepan aan weers-
jruin bakken. De kaas
lierbij enigszins. Dit
kan bij de lunch of
-gerecht bij de warme
worden opgediend.
EN MET WOENSDAG
ni op veelvuldig verzoek
ekroonde film:
der voorst, van 111 uur.
voor beide films 18 jaar.
Telef.
2609
ÏRWERK VAN
GEPROLONGEERD
^verblufZe/ut
filmverhaal aw
mmiB/uity
A Het <j?wiste circus
terH'e'*te//
A
•ECl
hnicoLOR
(Van een onzer Verslaggevers)
Alle ongehuwde wedde-genietende militairen van de K. L. en
de Kon. Luchtmacht beneden de dertig jaar zullen verplicht worden
gebruik te maken van Rijksvoeding en Rijkshuisvesting. Als ver
goeding hiervoor zal op 2214 pCt. van hun jaarwedde worden in
gehouden. Voor de ongehuwde wedde-genietende militair boven de
dertig jaar, die vrijwillig gebruik maakt van Rijksvoeding en
Rijkshuisvesting, geldt hetzelfde tarief van 2214 pCt. der jaarwedde.
eetzalen bediend worden door
speciaal opgeleide hofmeesters.
Per tien officieren of onderoffi
cieren zal bovendien een mess-
bediende aanwezig ziin.
Ook aan de voeding zal spe
ciale aandacht worden besteed
ter „verfraaiing" van de maaltij
den wordt het zogenaamde tafel
geld ingevoerd, een regeling, die
reeds lang bii de Koninklijke
Marine in gebruik is en de maal
tijden daar tot een culinair genot
maken.
Deze tafelgelden gelden voor
alle rangen, dus ook voor de
korporaals en manschappen.
Korporaals en soldaten staan
voor de eerste 1000 deelnemers
15 cent oer dag af en 10 cent
als er meer dan 1000 ziin. Onder
officieren dragen 40 cent oer
dag af voor de eerste honderd.
30 cent als er mear dan 100
onderofficieren zijn.
De officieren betalen een gul
den per dag als zii 50 man sterk
ziin. 75 cent a]| hun aantal tus
sen de 50 en loO ligt en 50 cent
daarboven.
Deze tafelgelden mogen voor
de korporaals en soldatentafels
uitsluitend gebruikt worden voor
de veraangenaming van de maal-
Als tegenhanger van deze
maatregel, die binnenkort in een
legerorder gepubliceerd zal wor
den. zullen bijzondere voorzie
ningen getroffen worden in de
officiers- en onderofficiersver-
bliiven. Hieronder valt ook de
regeling voor tafelgelden, die per
1 Juli a.s. zal worden ingevoerd.
Tot dusverre hadden wedde-
genietende militairen of zelf in
hun voeding en huisvesting voor
zien of waren van rijkswege ge
voed en gehuisvest. Ongehuwde
militairen betaalden in dit
laatste geval een zeker bedrag
als vergoeding, variërend van
ongeveer 60 gulden voor een
sergeant tot 120 gulden voor een
ooperofficier of kolonel. Gehuw
de militairen betaalden geen
vergoeding voor voeding en huis
vesting. Zii zullen dat ook onder
de nieuwe regeling niet doen.
want die is juist bedoeld om de
ongehuwde militairen nauwer
aan het militaire leven te bin
den. Het is echter duidelijk dat
een dergelijke verplichte bin
ding de Overheid ook de plicht
oplegt er voor te zorgen, dat
zowel de rijksvoeding als de
rijkshuisvesting de toets der cri-
tiek kunnen doorstaan.
Wat de huisvesting betreft
stelt de legerleiding zich voor de
volgende maatregelen te nemen.
De cantines voor officieren en
onderofficieren zullen verdwii-
.nen. In de plaats daarvan wor
den in de grote kampementen,
op de vliegbases en in grote
garnizoenen waar inkwartierin
gen op de bezwaren stuit, spe
ciale officiers- en onderofficiers-
verbliiven gebouwd. De kamers
in de officiers-verblijven, wor
den prettig gemeubileerd en van
vaste wastafels voorzien. Er zul
len ook douchecellen worden
aangelegd. De gemeenschappe
lijke recreatieruimte zal bestaan
uit een zitkamer een lees en
studiezaal en een ruimte voor
het beoefenen van kamerspelen.
In de eetzaal zal men aan kleine
tafelties de maaltijden kunnen
gebruiken. In een kleine keuken
kunnen fijnproevers eventueel
zelf een maaltijd bereiden. De
officieren eten van een crème
kleurig servies, de onderofficie
ren van een wit servies. Voor
de onderofficiersverbliiven zul
len soortgelijke voorzieningen
getroffen worden, ook zii zullen
de beschikking krijgen over een
gezellige recreatie-ruimte. De
onderofficiers-kamers zullen van
behoorlijk meubilair worden
voorzien, waardoor zii het ka
rakter krijgen van zit-slaapka-
mers. Aan van rijkswege gehuis
veste onderofficieren boven de
rang van sergeant (wachtmees
ter) le klasse, wordt zoveel mo
tijd dus voor aankoop van ex
traatjes als b.v. uitjes en augur
ken. die niet normaal op hun
menu voorkomen. De tafelgelden
van de officieren en onderofficie
ren kunnen ook aangewend wor
den voor het gezellig maken van
de eetzaal of de recreatieruimte.
WENEN, 10 Juni (Reuter)
Ofifcieel wordt meegedeeld, dat
het Russische leger verscheidene
gebouwen, die waren opgevorderd
aan de Oostenrijkse autoriteiten
zal teruggeven.
Eden weer geopereerd
BOSTON, 10 Juni (Reuter) -
De Britse minister van buiten
landse zaken, Eden, is vandaag te
Boston weer geopereerd voor zijn
galaandoening. Zijn toestand na
de operatie wordt bevredigend
genoemd.
(Van onze parlementaire
redacteur)
Het opnemen van crediet tegen
onderpand van beroeps- en be
drijfsgoederen en waarbij de goe
deren onder beheer van de cre-
dietnemer blijven, zal in het nieu
we door prof. Meijers te ontwer
pen burgerlijk wetboek niet door
middel van een registerpandrecht
geregeld worden.
Een dergelijke regeling, zoals
door de minister van Justitie
werd voorgesteld, zou het aan
leggen 'van registers hebben no
dig gemaakt, waarin transacties
als deze zouden moeten worden
ingeschreven. Deze beslissing
werd gisteren door de Tweede
Kamer genomen door de aan
vaarding van een amendement op
de desbetreffende conclusie in de
eerste reeks van vraagpunten. De
ontwerper van het nieuwe B.W.
zal nu moeten aansluiten bij dé
huidige practijk enwel zo, dat
dergelijke transacties dus straks
ook in het nieuwe B.W. een
rechtsgrond zullen vinden, en niet
enkel in uitspraken van de Hoge
Raad, zoals tot nu toe het geval
is.
Tegen het amendement van de
meerderheid van de commissie
voor privaat en strafrecht stem
den de P.v.d.A., de C.H. en de
heren Koersen, Hooy en Janssen
(K.V.P.). Het werd met 37 tegen
33 aangenomen.
Voorts kwamen nog enkele klei
nere wetsontwerpen aan de orde.
De noodvoorzieningen kinderbij
slag kleine zelfstandigen werd
met een jaar verlengd. De rege
ring is er van uitgegaan, dat een
definitieve regeling wel drie jaar
voorbereiding zou kosten. De-Ka
mer meende toen, dat twee jaar
voldoende zou zijn. maar gisteren
moest er toch het toen afgedwon
gen jaar weer bij.
Gistermiddag om 1 uur is de bekende kunstfluiter J.
Schenk naar Alkmaar vertrokken om zich te voegen bij
de artisten van circus Franz Althoff. Het Helderse pu
bliek zal deze geziene figuur dus niet meer op de planken
zien verschijnen, nu hij gaat trachten om, met wat eens
zijn liefhebberij was, zijn brood te gaan verdienen. En
daarmee is de heer Schenk tenslotte terecht gekomen
waar hij van kinds af aan gehoopt had te komen, nl. in
de muziek. En al is het dan niet als pianist en organist
zoals eens zijn wens was, in zijn fluiterij heeft hij plezier.
eliik een eigen slaapkamer ter Maar ook is hij in zekere zin voldaan, omdat hij na een
beschikking gesteld. Officieren „T
en onderofficieren zullen in de intensieve oefening iets weet te presteren. Want men
moet er toch niet te gering over denken. Het is moeilijker
dan menigeen denkt om fluitend op je vingers vogel
geluiden na te bootsen en liedjes te spelen. En niet alleen
schlagers e.d. maar ook klassieke stukken. En omdat de
21-jarige Jaap Schenk hiertoe in staat is vertoeft hij nu
in Alkmaar.
AMELAND Gistermiddag
omstreeks half drie spoelde op
het Noordzeestrand alhier een
lijk aan. Ofschoon het nog niet
geïdentificeerd is, vermoedt men,
cat het het lijk is van de Zweed
se kapitein, welke op Zondag 23
Mei j.l. tussen de Haaksgronden
en Terschellingerbank over boord
is geraakt.
Men heeft een horloge met een
naamgravure op het lijk gevon
den, alsmede een ring met in
scriptie.
Op de lagere school had Jaap
nog slechts één wens en dat was
muziek te studeren en later pia
nist en organist te worden. Hij
gaf deze wens thuis te kennen,
maar hoe graag zijn ouders 't ook
wilden, de financiële gesteldheid
was zodanig, dat zij niet aan deze
wens konden voldoen. De heer
J. Schenk Sr. verdiende als visser
man juist genoeg om zijn gezin
liLEU
tsen.
14 jaar.
De Helderse kunstfluiter in actie.
t.e onderhouden. Jaap begreep, dat
dit niet mogelijk was en ging dus
na het verlaten van de lagere
school direct naar een baas.
Gramofoon.
Maar Jaap bleef muziekliefheb
ber en zocht zijn heil bij de radio
en gramofoonplaten. Urenlang
kon hij van de muziek genieten.
Totdat hij op zekere dag de be
kende kunstfluiter Ronny Ronalde
zijn nummers ten beste hoorde ge
ven. Tijdens het beluisteren van
deze fluitist rijpte in hem een
plan; dit zou en moest hij ook
leren. Deze liefhebberij zou hem
niet te veel geld gaan kosten en
bovendien vond hij deze manier
van muziek maken buitengewoon
aardig en origineel. Zijn chroma
tische mondorgel kwam in de ver
drukking. Hij was dit instrument
volkomen meester en had in zijn
familie- en vriendenkring een
aandachtig gehoor', maar kunst
fluiter leek hem meer. Hij bezat
ook het doorzettingsvermogen om
zijn doel te bereiken. Behalve dat
het de eerste tijd niet erg best
ging wist hij ook niet hoe Ronalde
het precies deed. Op alle moge
lijke manieren trachtte hij er ach
ter te komen, waarin hij tenslotte
ook slaagde. In een gramofoon
platen tijdschrift was een foto van
de kunstfluiter opgenomen. Hij
had een begin en kon nu serieus
gaan oefenen. Toen enige jaren
geleden tijdens de kermisweek in
een café een orkest speelde, dat
de beschikking had over een
kunstfluiteres, was Jaap elke
avond in dat café te vinden. Hij
gaf zijn ogen goed de kost en
deed er zijn voordeel mee. Avond
aan avond zat hij eenzaam op
zolder te oefenen, hetgeen voor
zijn moeder niet altijd een onver
deeld genoegen was. Toen hij
eenmaal in staat was de toonlad
der te spelen ging het in verhoogd
tempo verder en slaagde hij er
binnen niet al te lange tijd in een
melodietje te produceren.
Behalve de steun, die hij aan
de gramofoonplaten had, aan
vaardde hij ook de belangeloze
medewerking van de vogpls.
's Morgens vroeg en 's avonds
laat ging hij naar de Donkere
Duinen en naar de Hout in Alk
maar om dé vogels in de vrije
natuur te beluisteren. Hij probeer
de dan al deze geluiden zo ge
trouw mogelijk na te bootsen.
In het openbaar.
Ongeveer een jaar geleden trad
de heer Schenk voor het eerst in
het openbaar op. Hij bezat een
uitgebreide vriendenkring, die het
nieuws al heel gauw verspreid
de: Jaap Schenk ziet kans met be
hulp van zijn vingers liedjes te
spelen. Dit kwam het bestuur van
de Amusementsvereniging „Het
Centrum" ter ore en al gauw
kreeg hij een verzoek om eens op
te treden tijdens"* een cabaret
avond. Deze gelegenheid greep hij
met beide handen aan, want zo
dra hij bemerkt had, dat hij kans
van slagen had als kunstfluiter
was de gedachte bij hem opgeko
men zich zodanig in de kunst/lui-
terij te bekwamen, dat hij later
zijn liefhebberij kon veranderen
in zijn beroep. Zijn eerste optre
den was een succes. Van zenuwen
had hij niet de minste last, want
hij wist, dat hij zijn nummers vol
komen beheerste. Dit bleek op
die avond het geval te zijn en het
succes was geweldig. Aangemoe
digd door dit succes ging hij nog
intensiever en nog serieuzer oefe
nen, terwijl hij elke gelegenheid
om in het openbaar op te treden
met beide handen aangreep. Zijn
arbeidsterrein bleef niet alleen be
perkt tot Den Helder, maar ook
daarbuiten. Eerst in de omgeving,
maar later ook verderop. In Alk
maar, in Amsterdam en op kleine
plaatsen in de kop van Noord-
Holland.
Geluk.
Een maand geleden kreeg hij
juist dat geluk, dat hij nodig had
om verder te komen. Hij bezocht
op zekere avond een film in de
Cinema Royal te Amsterdam,
waar tussen de bedrijven door een
musicus optreedt. In vele geval
len is dit een accordeonist of pia
nist, maar deze keer speelde daar
de bekende hammondorganist Ber
nard Drukker. Hij speelde onder
andere een potpourri van bekende
liedjes, die door de aanwezigen
meegezongen mochten worden.
En terwijl alle begonnen te zin
gen, begon Jaap te fluiten. De
organist, die dit bemerkte ging
zijn spel regelen naar het gefluit
van de heer Schenk. Inplaats van
zelf de toon aan te geven legde
hij zich er op toe de voor hem
onbekende fluiter te begeleiden.
Na zijn eerste optreden verscheen
hij voor het doek en vroeg of de
persoon, die tijdens zijn optreden
gefloten had zo goed wilde zijn in
de koffiekamer te komen. Dat liet
hij zich geen tweemaal zeggen.
Hij liet zijn film voor wat zij was
en begaf zich naar de koffieka
mer. Hier werd hij opgewacht
door Drukker, die hem enkele
vragen stelde over zijn kunstflui-
terij. Dit gesprek had verstrek
kende gevolgen. Hij werd in con
tact gebracht met de programma
leiding van de Avro, doch juist in
die tijd onderging het programma
ingrijpende wijzigingen en de
kans op een optreden voor de
radio moest althans bij deze om
roepvereniging als uitgesloten
worden beschouwd. Hij wendde
zich vervolgens tot de Vara,
waarmee hij momenteel bespre
kingen houdt. Naar alle waar
schijnlijkheid zal hij nog dit jaar
een kans krijgen zijn radiodebuut
te maken. Door Drukker bereikte
hij echter nog meer. Hij kwam
ook in contact met de directie
van Circus Franz Althoff, dat mo
menteel de kop van Noord Hol
land bezoekt. Zo kon het gebeu
ren, dat hij enige dagen geleden
bericht kreeg zich op 10 Juni in
Alkmaar te vervoegen. Uiteraard
heeft de directie nog enig voor
behoud gemaakt. Het zal name
lijk van zijn successen gedurende
de eerste dagen afhangen of hij
al dan niet voor een engagement
(Advertentie)
HET was lente en dat
betekende, dat het elke
dag weer feest was in de
wei. Eigenlijk moet ik zeg
gen: in het weitje, want 't
stuk grasland, dat ik nu be
doel, was maar klein. Toch
bleek het ruim genoeg voor
moeder Schaap en haar ze
ven dartele lammetjes,
waarover ik je nu vertel.
Moeder Schaap was een
wijze en verstandige moe
der. Omdat ze wist, dat
niets zo goed is voor jonge
lammetjes als zon en sap
pig gras, begon ze elke
•morgen al vroeg in de
schuur te blaten. Dat hoor
de boer Bouwman direct, al
iwas hij op de zolder van
ide boerderij, en dan kwam
hij meteen, om moeke
6chaap en haar kroost naar
haar weitje te brengen. Hij
was wat trots op het grote
schaap en de zeven klein
tjes. „Zo'n best schaap en
zulke mooie lammeren vind
je in de hele omtrek niet",
zei hij altijd, „nee, die vind
je nergens".
De familie Schaap had
dus een eigen weitje om
in te grazen en in te dar
telen. Dat dartelen was
natuurlijk voornamelijk 't
werk van de zeven lam
metjes. Die sprongen de
hele dag maar rond, zon
der een minuutje moe te
worden, en verzonnen het
ene spelletje na het an
dere. Het liefst speelden
ze onder de appelboom,
die in een hoek van het
weitje stond. O, dat was
toch zo'n gezellig plekje.
Het leek wel, of het gras
nergens malser en zachter
was dan bij die appel
boom en het was precies
of de smalle beek langs 't
weitje nergens zo helder
blonk als juist daar. Het
duurde dan ook niet lang,
of het plekje onder de
appelboom was elke dag
weer de speelplaats van
de zeven lammetjes. Móe
der Schaap vond het best.
Zo kon ze haar kroost ge
makkelijk in het oog hou
den en bovendienzo
vond ze het toneeltje van
haar spelende kindertjes
aardiger dan ooit. De
mensen, die langs kwa
men, keken er ook naar.
Dat zag moeder Schaap
heel goed. Ze verstond al
leen niet, wat ze tegen el
kaar zeiden. Wat blaatten
die mensen toch vreemd!
.Enfin" dacht moeder
Schaap bij zich zelf, „ze
zullen mijn zeven deug
nieten in elk geval wel
prachtige lammetjes vin
den en dat zijn het ook".
Vol trots het ze haar ogen
nog eens over het stel
letje onder de appelboom
glijden. „Ze zijn sneeuw
wit" zei ze toen, „en het
zal mij straks nog benieu
wen wie het witst zijn, de
bloesems van de appel
boom of.... mijn zeven
kleintjes."
OP een mooie morgen,
na een nacht van fris
se voorjaarsregen, stond
de appelboom van het
weitje in bloei. Honder
den kleine witte bloemp
jes versierden nu de tak
ken of liever: ze verbor
gen die bijna. Het leek
wel, of er een wit kleed
over de boom gelegd was,
waar hier en daar nog
net een tak door stak.
Wat moest het mooi zijn,
als straks de zeven don
zige lammetjes zouden
komen om onder die bloe
sempracht te spelen!
Maar wacht eenser
was al iemand onder de
appelboom. Nee, geen
lammetje. Wat dan? Een
varken, een lui en heel
vuil varken. Hoe het er
der die sneeuwwitte appel
bloesem kon je nog eens
extra goed zien, hoe zwart
dat varken wel was. „Het
is geen gezicht" zei de
oudste van het stelletje
toen en met een eigenwijs
snoetje liet hij er op vol
gen: „wij gaan dat var
ken eens wassen, jon
gens". Meteen voegde hij
de daad bij het woord. Hij
pakte een bosje gras,
doopte het in de beek en
wreef er stevig mee over
de rug van het slapende
varken. En werkelijk, er
kwam een zachtroze plek
je zichtbaar! „Prachtig"
riepen de anderen en in
een wip hadden ze het
voorbeeld van de oudste
gevolgd. Zeven dartele
lammetjes liepen nu af en
vwvwwvwww
gekomen was? Wel, er
was één plaats, waar de
heldere beek het weitje
vrijliet. Van die plaats
kwam je op het erf van
de boerderij en op dat erf
liep ook het grote varken
wel eens. Toen het hek
voor het weitje even open
was. had het natuurlijk
gauw de kans waargeno
men om 't schapenweitje
op te lopen. En nu lag het
d^ar onder de appelboom,
die schitterende witte ap
pelboom, terwijl moeder
Schaap en haar kleintjes
nog van niets wisten.
O, wat schrokken ze al
lemaal, toen ze het grote
varken onder de boom
ontdekten. „Op ons plek
je" blaatten de zeven lam
metjes tegelijk, „op ons
mooie plekje". „En de
boom -is nog wel juist in
bloei" zei xmoeder Schaap
verschrikkelijk teleurge
steld bij zich zelf, „wat
zou het mooi zijn ge
weest, mijn zeven klein
tjes onder de appelbloe
sem"„Enfin" zuchtte
ze toen hardop, „er is
niets aan te doen, kinders.
Zoek maar een ander
plaatsje op, want zo'n
groot en stevig varken
gaat heus niet voor jullie
weg. Het slaapt trouwens.
Hoor het maar eens snur
ken!"
NU, de zeven lammetjes
hoorden het enze
werden vreselijk nieuws
gierig. Ze wilden het var
ken graag van dichtbij be
kijken, en vlogen er dus
op een holletje op af.
„Wat is het groot" zei er
eentje, „en sterk" voegde
een ander er aan toe. „Het
is vuil, vreselijk vuil" rie
pen de vijf overige lam
metjes en daar hadden ze
groot gelijk in. Juist on-
.VVUWVWVWWWIAWi
aan om dat grote varken
eens een beurt te geven.
En moeder Schaap, die het
zag, liet ze maar begaan.
„Het kan geen kwaad"
dacht ze, „bovendien wil
ik ook wel eens zien, hoe
een schoon varken er nu
uitziet".
Het was een heel kar
wei, dat begrijp je, maar
na veel zwoegen waren
de zeven lammetjes toch
zo ver, dat ze het helfe
varken klaar hadden, op
de kop en de krulstaart
na. De kop vonden ze wel
een beetje griezelig. De
oren waren zo groot en er
kwam zo'n geluid uit de
neus! Ook het krulstaartje
was wat eng. maar ja, ten
slotte moesten de lam
metjes toch verder. Ze
waren er nu eenmaal aan
begonnen. Een varken, dat
alleen maar schoon was
tussen kop en staart, liep
voor mal!
„Vooruit dan maar"
zuchtte de jongste en hij
greep moedig het krul
staartje vast maar nog
geen seconde later had hij
het al weer losgelaten,
terwijl hij op zijn pootjes
stond te trillen.
WAT was er gebeurd?
Het varken had een
luide schreeuw gegeven!
Ja werkelijk, het varken,
dat rustig door was blij
ven snurken terwijl er
over zijn rug geboend
werd, was plotseling ont
waakt toen er aan zijn
staartje werd getrokken.
Wonderlijk snel voor een
varken stond het op zijn
vier poten. „Wat was
dat?" vroeg het toen knor
rig en met boze ogen,
„wat gebeurde daar?"
Het oudste lammetje
was het eerst over zijn
schrik heen. „We wilden
u helpen" zei het en slikte
toen even. Daarna ging
het verder: „we heb
ben u bijna helemaal
schoon gewassen, terwijl u
sliep." Zeven lammetjes
keken het varken vol on
schuld en vertrouwen aan.
Ze wisten niet, dat een
varken juist helemaal niet
schoon wil zijn. Hoe
zwarter, hoe liever!
De ogen van he varken
keken dan ook helemaal
niet vriendelijk terug.
„Schoongewassen?" zei
toen de knorrige stem,
„schoongewassen?" „Ja"
zei het oudste lammetje
weer, „op de kop en het
sttaartje na."
Het varken was buiten
zich zelf van woede. „Dat
moet ik zien!" riep het
toen en meteen liep het
naar de beek om zich te
spiegelen. Zo dom was het
varken nog niet. Het was
echter wel zo dom, dat het
de lammetjes eerst niet ge
loven wilde. „Jullie hebben
me voor de gek gehouden
riep het, „ik ben nog net
zo lekker zwart als te vo
ren." „U ziet alleen uw kop
maar in het water en die
was nog niet gedaan!" zei
het oudste lammetje weer.
Toen boog het varken zich
verder naar voren en net
toen het een stipje zacht
roze zag, dook het pardoes
de beek in!
Dat was me wat, een
varken in het koude, hel
dere water! Het schreeuw
de en knorde uit alle macht
en probeerde zo gauw mo
gelijk weer aan wal te ko
men. Maar het klare water
was veel vlugger. Lang
voor het schreeuwende
varken uit het water op
dook was het frisse nat
langs zijn knop gespoeld,
zodat die even schoon werd
als de rest. En dat was toch
eigenlijk maar goed ook,
want wat is een helder
varken met een vuil ge
zicht? Ook het krulstaartje
kreeg een beurt; het leek
net een zachtroze lintje,
toen het uit het water te
voorschijn kwam.
Examen Nuttige
Handwerken
Rijkskweekschool Alkmaar
Geslaagd de dames: A. C. J.
von Meyenfeld te Alkmaar; T. J.
Sanders te Middelie; M. Scher-
merhorn te Bergen; J. Schimmel
te Sijibekarspel; W. Smit te Twisk;
Z. Withaan te Alkmaar; K. T.
Wolthuis te Oude Niedorp.
Onderwijzersexamen
Rijkskweekschool Alkmaar
Geslaagd de heren: J. E. Mienes
te Oudkarspel; H. A. Möller te
Heiloo; K. van Nienes te Noord-
Scharwoude; A. A. Ooijevaar te
Alkmaar; M. H. de Regt te Win
kel; P. Rus te Schagen; P. Rijs
wijk te Hoorn; W. Zee te Groot-
Schermer.
Examens Nuttige Handwerken.
Geslaagd de dames: A. D. C. H.
de Blank te Alkmaar; T. Bohlan-
der te Castricum; S. H. Boschman
te Schoorl; M. A. Burger te Hei
loo; A. A. Dikboom te Alkmaar;
F. de Jong te Slootdorp; C. D. H.
Koorn te Hippolytushoef.
in aanmerking komt. Hij is er zelf
vast van overtuigd, dat zijn num
mers in zullen slaan. In deze
mening is hij nog gesterkt door
uitlatingen van bekende musici,
die hem hebben horen spelen. Het
is goed verzorgd en daarenboven
zeer origineel. En als hem dan
wel eens plagend wordt gezegd,
dat hij een goedkoop instrument
bespeelt, dan geeft hij dat vol
mondig toe. Hij voegt er echter
aan toe, dat dat goedkope instru
ment moeilijk te bespelen is en
dat slechts weinigen daartoe in
staat zijn.
En een van die weinigen is hij.
Dat zal hij in het circus tonen.
Oprichting van
propaganda-comité's
DEN HAAG. Z. H. Exc. de
bisschop van Haarlem heeft voor
het diocees Haarlem een Onder-
wijs-Zondag ingesteld. Deze Zon
dag zal elk jaar terugkeren en
voor de eerste maal vallen op 14
Juni. Het is de bedoeling, dat op
deze Zondag de predicatie zal zijn
gewijd aan het Katholieke onder
wijs en met name aan de te dien
aanzien bestaande verplichtingen
van de ouders.
In aansluiting hierop verneemt
het K.N.P., dat onlangs een Cen
traal Propaganda Comité voor het
Katholieke onderwijs is gevormd,
waarin zijn vertegenwoordigd de
Nederlandse R.K. Schoolraad, het
R.K. Centraal Bureau voor Onder
wijs en Opvoeding, het K.O.V. en
de Bond voor het Gezin. Dit Co
mité stimuleert de oprichting van
plaatselijke comité's in de daar
voor in aanmerking komende
plaatsen, die de propaganda van
de Katholieke school ter plaatse
zullen voeren. Dit jaar is een aan
vang met de oprichting van zulke
plaatselijke comité's gemaakt in
Amsterdam, Haarlem, 's-Graven-
hage, Utrecht en Zaandam. In
deze comité's zullen o.a. zitting
hebben vertegenwoordigers van
de plaatselijke Katholieke School
raad, van de Katholieke Onder
wijzersbond, van de Bond voor
het Gezin en van de Katholieke
propagandavereniging.
EGMOND-BINNEN. De jaar
lijkse bedevaart naar de St. Adel
bertsakker te Egmond-Binnen zal
dit jaar worden gehouden op Don
derdag 25 Juni. Een grote schare
uit alle delen van ons land zal
weer naar Egmond optrekken om
hun hulde te brengen aan een
onzer apostelen.
Egmond is een buitengewone
plaats van devotie omdat zich
daar het graf van St. Adelbert
bevindt, waarboven nu reeds meer
dan duizend jaar geleden een
wonderbare bron is ontsprongen,
die de eeuwen door voorwerp is
gebleven van bijzondere devotie.
Voor de hervorming trok elk
jaar op de 25e Juni een plechtige
processie van de Abdij naar de
plaats van het graf en tijdens de
schuilkerkenperiode hebben de
Katholieken nooit nagelaten daar
in het geheim hun devotie te ko
men verrichten.
Het herstel van de bisschoppe
lijke hiërarchie heeft ook de ver
ering van St. Adelbert nieuw le
ven ingeblazen, zodat men het
terrein heeft kunnen opkopen en
op dezelfde plaats, waar de bron
nog altijd vloeide, een bedevaart
plaats heeft kunnen vestigen.
De devotie is nog in kracht toe
genomen bij de heroprichting van
de aloude abdij van Egmond in
1935; sedert enige jaren is het
beheer van deze plaats dan ook
weer in handen van de monniken
van de abdij.
Zoals ieder jaar zal ook dit
jaar op Donderdag 25 ,Juni om
kwart over tien een plechtige H.
Mis worden opgedragen met feest
predikatie, waarna verering en
plechtige omgang van de relieken.