Meer zorg voor de tafel en voor de huisvesting Nieuwedieper treedt op in het circus Althoff Verplichte rijksvoeding en rijkshuisvesting Invoering register voor pandrecht Kunstfluiter J. Schenk naar Alkmaar vertrokken [■HEATER SS- IVOROLzó reinigt geen andere! EN nu zou je misschien denken dat dit schone varken zich toch wel 'n beet je prettiger moest voelen dan het varken van een uurtje geleden, maar niets daarvan, hoor! Het liep boos en onwennig door het weitje alsof het beschil derd was! Ja, het varken schaamde zich zelfs, geloof ik, en het maakte meteen een voornemen: om nooit meer onder de appelboom van het schapenweitje te gaan slapen, al was het gras daar nog zo zacht. Nu, dat voornemen hebben de zeven lammetjes nooit be treurd en.... hun moeder ook niet. Die genoot nog lang van het toneeltje van zeven sneeuwwitte lamme tjes onder de sneeuwwitte appelbloesems! on moet! jORETTI de Mille Te land en in de lucht Russen geven gebouwen vrij TWEEDE KAMER Lijk aangespoeld op Ameland Zeven lammetjes gingen schoonmaak houden Onderwijszondag in Bisdom Haarlem Bedevaart naar de Adelbertsakker Donderdag 11 Juni 1953 Pagina 5 beste smaakt. Dan is actatie, die V niets kunt U uitstekend school komen 's een Ze vinden het lekker dzaam. Het melkvet i bevorderende groei ndheid! n (voor 4 personen).' n koekepan aan weers- jruin bakken. De kaas lierbij enigszins. Dit kan bij de lunch of -gerecht bij de warme worden opgediend. EN MET WOENSDAG ni op veelvuldig verzoek ekroonde film: der voorst, van 111 uur. voor beide films 18 jaar. Telef. 2609 ÏRWERK VAN GEPROLONGEERD ^verblufZe/ut filmverhaal aw mmiB/uity A Het <j?wiste circus terH'e'*te// A •ECl hnicoLOR (Van een onzer Verslaggevers) Alle ongehuwde wedde-genietende militairen van de K. L. en de Kon. Luchtmacht beneden de dertig jaar zullen verplicht worden gebruik te maken van Rijksvoeding en Rijkshuisvesting. Als ver goeding hiervoor zal op 2214 pCt. van hun jaarwedde worden in gehouden. Voor de ongehuwde wedde-genietende militair boven de dertig jaar, die vrijwillig gebruik maakt van Rijksvoeding en Rijkshuisvesting, geldt hetzelfde tarief van 2214 pCt. der jaarwedde. eetzalen bediend worden door speciaal opgeleide hofmeesters. Per tien officieren of onderoffi cieren zal bovendien een mess- bediende aanwezig ziin. Ook aan de voeding zal spe ciale aandacht worden besteed ter „verfraaiing" van de maaltij den wordt het zogenaamde tafel geld ingevoerd, een regeling, die reeds lang bii de Koninklijke Marine in gebruik is en de maal tijden daar tot een culinair genot maken. Deze tafelgelden gelden voor alle rangen, dus ook voor de korporaals en manschappen. Korporaals en soldaten staan voor de eerste 1000 deelnemers 15 cent oer dag af en 10 cent als er meer dan 1000 ziin. Onder officieren dragen 40 cent oer dag af voor de eerste honderd. 30 cent als er mear dan 100 onderofficieren zijn. De officieren betalen een gul den per dag als zii 50 man sterk ziin. 75 cent a]| hun aantal tus sen de 50 en loO ligt en 50 cent daarboven. Deze tafelgelden mogen voor de korporaals en soldatentafels uitsluitend gebruikt worden voor de veraangenaming van de maal- Als tegenhanger van deze maatregel, die binnenkort in een legerorder gepubliceerd zal wor den. zullen bijzondere voorzie ningen getroffen worden in de officiers- en onderofficiersver- bliiven. Hieronder valt ook de regeling voor tafelgelden, die per 1 Juli a.s. zal worden ingevoerd. Tot dusverre hadden wedde- genietende militairen of zelf in hun voeding en huisvesting voor zien of waren van rijkswege ge voed en gehuisvest. Ongehuwde militairen betaalden in dit laatste geval een zeker bedrag als vergoeding, variërend van ongeveer 60 gulden voor een sergeant tot 120 gulden voor een ooperofficier of kolonel. Gehuw de militairen betaalden geen vergoeding voor voeding en huis vesting. Zii zullen dat ook onder de nieuwe regeling niet doen. want die is juist bedoeld om de ongehuwde militairen nauwer aan het militaire leven te bin den. Het is echter duidelijk dat een dergelijke verplichte bin ding de Overheid ook de plicht oplegt er voor te zorgen, dat zowel de rijksvoeding als de rijkshuisvesting de toets der cri- tiek kunnen doorstaan. Wat de huisvesting betreft stelt de legerleiding zich voor de volgende maatregelen te nemen. De cantines voor officieren en onderofficieren zullen verdwii- .nen. In de plaats daarvan wor den in de grote kampementen, op de vliegbases en in grote garnizoenen waar inkwartierin gen op de bezwaren stuit, spe ciale officiers- en onderofficiers- verbliiven gebouwd. De kamers in de officiers-verblijven, wor den prettig gemeubileerd en van vaste wastafels voorzien. Er zul len ook douchecellen worden aangelegd. De gemeenschappe lijke recreatieruimte zal bestaan uit een zitkamer een lees en studiezaal en een ruimte voor het beoefenen van kamerspelen. In de eetzaal zal men aan kleine tafelties de maaltijden kunnen gebruiken. In een kleine keuken kunnen fijnproevers eventueel zelf een maaltijd bereiden. De officieren eten van een crème kleurig servies, de onderofficie ren van een wit servies. Voor de onderofficiersverbliiven zul len soortgelijke voorzieningen getroffen worden, ook zii zullen de beschikking krijgen over een gezellige recreatie-ruimte. De onderofficiers-kamers zullen van behoorlijk meubilair worden voorzien, waardoor zii het ka rakter krijgen van zit-slaapka- mers. Aan van rijkswege gehuis veste onderofficieren boven de rang van sergeant (wachtmees ter) le klasse, wordt zoveel mo tijd dus voor aankoop van ex traatjes als b.v. uitjes en augur ken. die niet normaal op hun menu voorkomen. De tafelgelden van de officieren en onderofficie ren kunnen ook aangewend wor den voor het gezellig maken van de eetzaal of de recreatieruimte. WENEN, 10 Juni (Reuter) Ofifcieel wordt meegedeeld, dat het Russische leger verscheidene gebouwen, die waren opgevorderd aan de Oostenrijkse autoriteiten zal teruggeven. Eden weer geopereerd BOSTON, 10 Juni (Reuter) - De Britse minister van buiten landse zaken, Eden, is vandaag te Boston weer geopereerd voor zijn galaandoening. Zijn toestand na de operatie wordt bevredigend genoemd. (Van onze parlementaire redacteur) Het opnemen van crediet tegen onderpand van beroeps- en be drijfsgoederen en waarbij de goe deren onder beheer van de cre- dietnemer blijven, zal in het nieu we door prof. Meijers te ontwer pen burgerlijk wetboek niet door middel van een registerpandrecht geregeld worden. Een dergelijke regeling, zoals door de minister van Justitie werd voorgesteld, zou het aan leggen 'van registers hebben no dig gemaakt, waarin transacties als deze zouden moeten worden ingeschreven. Deze beslissing werd gisteren door de Tweede Kamer genomen door de aan vaarding van een amendement op de desbetreffende conclusie in de eerste reeks van vraagpunten. De ontwerper van het nieuwe B.W. zal nu moeten aansluiten bij dé huidige practijk enwel zo, dat dergelijke transacties dus straks ook in het nieuwe B.W. een rechtsgrond zullen vinden, en niet enkel in uitspraken van de Hoge Raad, zoals tot nu toe het geval is. Tegen het amendement van de meerderheid van de commissie voor privaat en strafrecht stem den de P.v.d.A., de C.H. en de heren Koersen, Hooy en Janssen (K.V.P.). Het werd met 37 tegen 33 aangenomen. Voorts kwamen nog enkele klei nere wetsontwerpen aan de orde. De noodvoorzieningen kinderbij slag kleine zelfstandigen werd met een jaar verlengd. De rege ring is er van uitgegaan, dat een definitieve regeling wel drie jaar voorbereiding zou kosten. De-Ka mer meende toen, dat twee jaar voldoende zou zijn. maar gisteren moest er toch het toen afgedwon gen jaar weer bij. Gistermiddag om 1 uur is de bekende kunstfluiter J. Schenk naar Alkmaar vertrokken om zich te voegen bij de artisten van circus Franz Althoff. Het Helderse pu bliek zal deze geziene figuur dus niet meer op de planken zien verschijnen, nu hij gaat trachten om, met wat eens zijn liefhebberij was, zijn brood te gaan verdienen. En daarmee is de heer Schenk tenslotte terecht gekomen waar hij van kinds af aan gehoopt had te komen, nl. in de muziek. En al is het dan niet als pianist en organist zoals eens zijn wens was, in zijn fluiterij heeft hij plezier. eliik een eigen slaapkamer ter Maar ook is hij in zekere zin voldaan, omdat hij na een beschikking gesteld. Officieren „T en onderofficieren zullen in de intensieve oefening iets weet te presteren. Want men moet er toch niet te gering over denken. Het is moeilijker dan menigeen denkt om fluitend op je vingers vogel geluiden na te bootsen en liedjes te spelen. En niet alleen schlagers e.d. maar ook klassieke stukken. En omdat de 21-jarige Jaap Schenk hiertoe in staat is vertoeft hij nu in Alkmaar. AMELAND Gistermiddag omstreeks half drie spoelde op het Noordzeestrand alhier een lijk aan. Ofschoon het nog niet geïdentificeerd is, vermoedt men, cat het het lijk is van de Zweed se kapitein, welke op Zondag 23 Mei j.l. tussen de Haaksgronden en Terschellingerbank over boord is geraakt. Men heeft een horloge met een naamgravure op het lijk gevon den, alsmede een ring met in scriptie. Op de lagere school had Jaap nog slechts één wens en dat was muziek te studeren en later pia nist en organist te worden. Hij gaf deze wens thuis te kennen, maar hoe graag zijn ouders 't ook wilden, de financiële gesteldheid was zodanig, dat zij niet aan deze wens konden voldoen. De heer J. Schenk Sr. verdiende als visser man juist genoeg om zijn gezin liLEU tsen. 14 jaar. De Helderse kunstfluiter in actie. t.e onderhouden. Jaap begreep, dat dit niet mogelijk was en ging dus na het verlaten van de lagere school direct naar een baas. Gramofoon. Maar Jaap bleef muziekliefheb ber en zocht zijn heil bij de radio en gramofoonplaten. Urenlang kon hij van de muziek genieten. Totdat hij op zekere dag de be kende kunstfluiter Ronny Ronalde zijn nummers ten beste hoorde ge ven. Tijdens het beluisteren van deze fluitist rijpte in hem een plan; dit zou en moest hij ook leren. Deze liefhebberij zou hem niet te veel geld gaan kosten en bovendien vond hij deze manier van muziek maken buitengewoon aardig en origineel. Zijn chroma tische mondorgel kwam in de ver drukking. Hij was dit instrument volkomen meester en had in zijn familie- en vriendenkring een aandachtig gehoor', maar kunst fluiter leek hem meer. Hij bezat ook het doorzettingsvermogen om zijn doel te bereiken. Behalve dat het de eerste tijd niet erg best ging wist hij ook niet hoe Ronalde het precies deed. Op alle moge lijke manieren trachtte hij er ach ter te komen, waarin hij tenslotte ook slaagde. In een gramofoon platen tijdschrift was een foto van de kunstfluiter opgenomen. Hij had een begin en kon nu serieus gaan oefenen. Toen enige jaren geleden tijdens de kermisweek in een café een orkest speelde, dat de beschikking had over een kunstfluiteres, was Jaap elke avond in dat café te vinden. Hij gaf zijn ogen goed de kost en deed er zijn voordeel mee. Avond aan avond zat hij eenzaam op zolder te oefenen, hetgeen voor zijn moeder niet altijd een onver deeld genoegen was. Toen hij eenmaal in staat was de toonlad der te spelen ging het in verhoogd tempo verder en slaagde hij er binnen niet al te lange tijd in een melodietje te produceren. Behalve de steun, die hij aan de gramofoonplaten had, aan vaardde hij ook de belangeloze medewerking van de vogpls. 's Morgens vroeg en 's avonds laat ging hij naar de Donkere Duinen en naar de Hout in Alk maar om dé vogels in de vrije natuur te beluisteren. Hij probeer de dan al deze geluiden zo ge trouw mogelijk na te bootsen. In het openbaar. Ongeveer een jaar geleden trad de heer Schenk voor het eerst in het openbaar op. Hij bezat een uitgebreide vriendenkring, die het nieuws al heel gauw verspreid de: Jaap Schenk ziet kans met be hulp van zijn vingers liedjes te spelen. Dit kwam het bestuur van de Amusementsvereniging „Het Centrum" ter ore en al gauw kreeg hij een verzoek om eens op te treden tijdens"* een cabaret avond. Deze gelegenheid greep hij met beide handen aan, want zo dra hij bemerkt had, dat hij kans van slagen had als kunstfluiter was de gedachte bij hem opgeko men zich zodanig in de kunst/lui- terij te bekwamen, dat hij later zijn liefhebberij kon veranderen in zijn beroep. Zijn eerste optre den was een succes. Van zenuwen had hij niet de minste last, want hij wist, dat hij zijn nummers vol komen beheerste. Dit bleek op die avond het geval te zijn en het succes was geweldig. Aangemoe digd door dit succes ging hij nog intensiever en nog serieuzer oefe nen, terwijl hij elke gelegenheid om in het openbaar op te treden met beide handen aangreep. Zijn arbeidsterrein bleef niet alleen be perkt tot Den Helder, maar ook daarbuiten. Eerst in de omgeving, maar later ook verderop. In Alk maar, in Amsterdam en op kleine plaatsen in de kop van Noord- Holland. Geluk. Een maand geleden kreeg hij juist dat geluk, dat hij nodig had om verder te komen. Hij bezocht op zekere avond een film in de Cinema Royal te Amsterdam, waar tussen de bedrijven door een musicus optreedt. In vele geval len is dit een accordeonist of pia nist, maar deze keer speelde daar de bekende hammondorganist Ber nard Drukker. Hij speelde onder andere een potpourri van bekende liedjes, die door de aanwezigen meegezongen mochten worden. En terwijl alle begonnen te zin gen, begon Jaap te fluiten. De organist, die dit bemerkte ging zijn spel regelen naar het gefluit van de heer Schenk. Inplaats van zelf de toon aan te geven legde hij zich er op toe de voor hem onbekende fluiter te begeleiden. Na zijn eerste optreden verscheen hij voor het doek en vroeg of de persoon, die tijdens zijn optreden gefloten had zo goed wilde zijn in de koffiekamer te komen. Dat liet hij zich geen tweemaal zeggen. Hij liet zijn film voor wat zij was en begaf zich naar de koffieka mer. Hier werd hij opgewacht door Drukker, die hem enkele vragen stelde over zijn kunstflui- terij. Dit gesprek had verstrek kende gevolgen. Hij werd in con tact gebracht met de programma leiding van de Avro, doch juist in die tijd onderging het programma ingrijpende wijzigingen en de kans op een optreden voor de radio moest althans bij deze om roepvereniging als uitgesloten worden beschouwd. Hij wendde zich vervolgens tot de Vara, waarmee hij momenteel bespre kingen houdt. Naar alle waar schijnlijkheid zal hij nog dit jaar een kans krijgen zijn radiodebuut te maken. Door Drukker bereikte hij echter nog meer. Hij kwam ook in contact met de directie van Circus Franz Althoff, dat mo menteel de kop van Noord Hol land bezoekt. Zo kon het gebeu ren, dat hij enige dagen geleden bericht kreeg zich op 10 Juni in Alkmaar te vervoegen. Uiteraard heeft de directie nog enig voor behoud gemaakt. Het zal name lijk van zijn successen gedurende de eerste dagen afhangen of hij al dan niet voor een engagement (Advertentie) HET was lente en dat betekende, dat het elke dag weer feest was in de wei. Eigenlijk moet ik zeg gen: in het weitje, want 't stuk grasland, dat ik nu be doel, was maar klein. Toch bleek het ruim genoeg voor moeder Schaap en haar ze ven dartele lammetjes, waarover ik je nu vertel. Moeder Schaap was een wijze en verstandige moe der. Omdat ze wist, dat niets zo goed is voor jonge lammetjes als zon en sap pig gras, begon ze elke •morgen al vroeg in de schuur te blaten. Dat hoor de boer Bouwman direct, al iwas hij op de zolder van ide boerderij, en dan kwam hij meteen, om moeke 6chaap en haar kroost naar haar weitje te brengen. Hij was wat trots op het grote schaap en de zeven klein tjes. „Zo'n best schaap en zulke mooie lammeren vind je in de hele omtrek niet", zei hij altijd, „nee, die vind je nergens". De familie Schaap had dus een eigen weitje om in te grazen en in te dar telen. Dat dartelen was natuurlijk voornamelijk 't werk van de zeven lam metjes. Die sprongen de hele dag maar rond, zon der een minuutje moe te worden, en verzonnen het ene spelletje na het an dere. Het liefst speelden ze onder de appelboom, die in een hoek van het weitje stond. O, dat was toch zo'n gezellig plekje. Het leek wel, of het gras nergens malser en zachter was dan bij die appel boom en het was precies of de smalle beek langs 't weitje nergens zo helder blonk als juist daar. Het duurde dan ook niet lang, of het plekje onder de appelboom was elke dag weer de speelplaats van de zeven lammetjes. Móe der Schaap vond het best. Zo kon ze haar kroost ge makkelijk in het oog hou den en bovendienzo vond ze het toneeltje van haar spelende kindertjes aardiger dan ooit. De mensen, die langs kwa men, keken er ook naar. Dat zag moeder Schaap heel goed. Ze verstond al leen niet, wat ze tegen el kaar zeiden. Wat blaatten die mensen toch vreemd! .Enfin" dacht moeder Schaap bij zich zelf, „ze zullen mijn zeven deug nieten in elk geval wel prachtige lammetjes vin den en dat zijn het ook". Vol trots het ze haar ogen nog eens over het stel letje onder de appelboom glijden. „Ze zijn sneeuw wit" zei ze toen, „en het zal mij straks nog benieu wen wie het witst zijn, de bloesems van de appel boom of.... mijn zeven kleintjes." OP een mooie morgen, na een nacht van fris se voorjaarsregen, stond de appelboom van het weitje in bloei. Honder den kleine witte bloemp jes versierden nu de tak ken of liever: ze verbor gen die bijna. Het leek wel, of er een wit kleed over de boom gelegd was, waar hier en daar nog net een tak door stak. Wat moest het mooi zijn, als straks de zeven don zige lammetjes zouden komen om onder die bloe sempracht te spelen! Maar wacht eenser was al iemand onder de appelboom. Nee, geen lammetje. Wat dan? Een varken, een lui en heel vuil varken. Hoe het er der die sneeuwwitte appel bloesem kon je nog eens extra goed zien, hoe zwart dat varken wel was. „Het is geen gezicht" zei de oudste van het stelletje toen en met een eigenwijs snoetje liet hij er op vol gen: „wij gaan dat var ken eens wassen, jon gens". Meteen voegde hij de daad bij het woord. Hij pakte een bosje gras, doopte het in de beek en wreef er stevig mee over de rug van het slapende varken. En werkelijk, er kwam een zachtroze plek je zichtbaar! „Prachtig" riepen de anderen en in een wip hadden ze het voorbeeld van de oudste gevolgd. Zeven dartele lammetjes liepen nu af en vwvwwvwww gekomen was? Wel, er was één plaats, waar de heldere beek het weitje vrijliet. Van die plaats kwam je op het erf van de boerderij en op dat erf liep ook het grote varken wel eens. Toen het hek voor het weitje even open was. had het natuurlijk gauw de kans waargeno men om 't schapenweitje op te lopen. En nu lag het d^ar onder de appelboom, die schitterende witte ap pelboom, terwijl moeder Schaap en haar kleintjes nog van niets wisten. O, wat schrokken ze al lemaal, toen ze het grote varken onder de boom ontdekten. „Op ons plek je" blaatten de zeven lam metjes tegelijk, „op ons mooie plekje". „En de boom -is nog wel juist in bloei" zei xmoeder Schaap verschrikkelijk teleurge steld bij zich zelf, „wat zou het mooi zijn ge weest, mijn zeven klein tjes onder de appelbloe sem"„Enfin" zuchtte ze toen hardop, „er is niets aan te doen, kinders. Zoek maar een ander plaatsje op, want zo'n groot en stevig varken gaat heus niet voor jullie weg. Het slaapt trouwens. Hoor het maar eens snur ken!" NU, de zeven lammetjes hoorden het enze werden vreselijk nieuws gierig. Ze wilden het var ken graag van dichtbij be kijken, en vlogen er dus op een holletje op af. „Wat is het groot" zei er eentje, „en sterk" voegde een ander er aan toe. „Het is vuil, vreselijk vuil" rie pen de vijf overige lam metjes en daar hadden ze groot gelijk in. Juist on- .VVUWVWVWWWIAWi aan om dat grote varken eens een beurt te geven. En moeder Schaap, die het zag, liet ze maar begaan. „Het kan geen kwaad" dacht ze, „bovendien wil ik ook wel eens zien, hoe een schoon varken er nu uitziet". Het was een heel kar wei, dat begrijp je, maar na veel zwoegen waren de zeven lammetjes toch zo ver, dat ze het helfe varken klaar hadden, op de kop en de krulstaart na. De kop vonden ze wel een beetje griezelig. De oren waren zo groot en er kwam zo'n geluid uit de neus! Ook het krulstaartje was wat eng. maar ja, ten slotte moesten de lam metjes toch verder. Ze waren er nu eenmaal aan begonnen. Een varken, dat alleen maar schoon was tussen kop en staart, liep voor mal! „Vooruit dan maar" zuchtte de jongste en hij greep moedig het krul staartje vast maar nog geen seconde later had hij het al weer losgelaten, terwijl hij op zijn pootjes stond te trillen. WAT was er gebeurd? Het varken had een luide schreeuw gegeven! Ja werkelijk, het varken, dat rustig door was blij ven snurken terwijl er over zijn rug geboend werd, was plotseling ont waakt toen er aan zijn staartje werd getrokken. Wonderlijk snel voor een varken stond het op zijn vier poten. „Wat was dat?" vroeg het toen knor rig en met boze ogen, „wat gebeurde daar?" Het oudste lammetje was het eerst over zijn schrik heen. „We wilden u helpen" zei het en slikte toen even. Daarna ging het verder: „we heb ben u bijna helemaal schoon gewassen, terwijl u sliep." Zeven lammetjes keken het varken vol on schuld en vertrouwen aan. Ze wisten niet, dat een varken juist helemaal niet schoon wil zijn. Hoe zwarter, hoe liever! De ogen van he varken keken dan ook helemaal niet vriendelijk terug. „Schoongewassen?" zei toen de knorrige stem, „schoongewassen?" „Ja" zei het oudste lammetje weer, „op de kop en het sttaartje na." Het varken was buiten zich zelf van woede. „Dat moet ik zien!" riep het toen en meteen liep het naar de beek om zich te spiegelen. Zo dom was het varken nog niet. Het was echter wel zo dom, dat het de lammetjes eerst niet ge loven wilde. „Jullie hebben me voor de gek gehouden riep het, „ik ben nog net zo lekker zwart als te vo ren." „U ziet alleen uw kop maar in het water en die was nog niet gedaan!" zei het oudste lammetje weer. Toen boog het varken zich verder naar voren en net toen het een stipje zacht roze zag, dook het pardoes de beek in! Dat was me wat, een varken in het koude, hel dere water! Het schreeuw de en knorde uit alle macht en probeerde zo gauw mo gelijk weer aan wal te ko men. Maar het klare water was veel vlugger. Lang voor het schreeuwende varken uit het water op dook was het frisse nat langs zijn knop gespoeld, zodat die even schoon werd als de rest. En dat was toch eigenlijk maar goed ook, want wat is een helder varken met een vuil ge zicht? Ook het krulstaartje kreeg een beurt; het leek net een zachtroze lintje, toen het uit het water te voorschijn kwam. Examen Nuttige Handwerken Rijkskweekschool Alkmaar Geslaagd de dames: A. C. J. von Meyenfeld te Alkmaar; T. J. Sanders te Middelie; M. Scher- merhorn te Bergen; J. Schimmel te Sijibekarspel; W. Smit te Twisk; Z. Withaan te Alkmaar; K. T. Wolthuis te Oude Niedorp. Onderwijzersexamen Rijkskweekschool Alkmaar Geslaagd de heren: J. E. Mienes te Oudkarspel; H. A. Möller te Heiloo; K. van Nienes te Noord- Scharwoude; A. A. Ooijevaar te Alkmaar; M. H. de Regt te Win kel; P. Rus te Schagen; P. Rijs wijk te Hoorn; W. Zee te Groot- Schermer. Examens Nuttige Handwerken. Geslaagd de dames: A. D. C. H. de Blank te Alkmaar; T. Bohlan- der te Castricum; S. H. Boschman te Schoorl; M. A. Burger te Hei loo; A. A. Dikboom te Alkmaar; F. de Jong te Slootdorp; C. D. H. Koorn te Hippolytushoef. in aanmerking komt. Hij is er zelf vast van overtuigd, dat zijn num mers in zullen slaan. In deze mening is hij nog gesterkt door uitlatingen van bekende musici, die hem hebben horen spelen. Het is goed verzorgd en daarenboven zeer origineel. En als hem dan wel eens plagend wordt gezegd, dat hij een goedkoop instrument bespeelt, dan geeft hij dat vol mondig toe. Hij voegt er echter aan toe, dat dat goedkope instru ment moeilijk te bespelen is en dat slechts weinigen daartoe in staat zijn. En een van die weinigen is hij. Dat zal hij in het circus tonen. Oprichting van propaganda-comité's DEN HAAG. Z. H. Exc. de bisschop van Haarlem heeft voor het diocees Haarlem een Onder- wijs-Zondag ingesteld. Deze Zon dag zal elk jaar terugkeren en voor de eerste maal vallen op 14 Juni. Het is de bedoeling, dat op deze Zondag de predicatie zal zijn gewijd aan het Katholieke onder wijs en met name aan de te dien aanzien bestaande verplichtingen van de ouders. In aansluiting hierop verneemt het K.N.P., dat onlangs een Cen traal Propaganda Comité voor het Katholieke onderwijs is gevormd, waarin zijn vertegenwoordigd de Nederlandse R.K. Schoolraad, het R.K. Centraal Bureau voor Onder wijs en Opvoeding, het K.O.V. en de Bond voor het Gezin. Dit Co mité stimuleert de oprichting van plaatselijke comité's in de daar voor in aanmerking komende plaatsen, die de propaganda van de Katholieke school ter plaatse zullen voeren. Dit jaar is een aan vang met de oprichting van zulke plaatselijke comité's gemaakt in Amsterdam, Haarlem, 's-Graven- hage, Utrecht en Zaandam. In deze comité's zullen o.a. zitting hebben vertegenwoordigers van de plaatselijke Katholieke School raad, van de Katholieke Onder wijzersbond, van de Bond voor het Gezin en van de Katholieke propagandavereniging. EGMOND-BINNEN. De jaar lijkse bedevaart naar de St. Adel bertsakker te Egmond-Binnen zal dit jaar worden gehouden op Don derdag 25 Juni. Een grote schare uit alle delen van ons land zal weer naar Egmond optrekken om hun hulde te brengen aan een onzer apostelen. Egmond is een buitengewone plaats van devotie omdat zich daar het graf van St. Adelbert bevindt, waarboven nu reeds meer dan duizend jaar geleden een wonderbare bron is ontsprongen, die de eeuwen door voorwerp is gebleven van bijzondere devotie. Voor de hervorming trok elk jaar op de 25e Juni een plechtige processie van de Abdij naar de plaats van het graf en tijdens de schuilkerkenperiode hebben de Katholieken nooit nagelaten daar in het geheim hun devotie te ko men verrichten. Het herstel van de bisschoppe lijke hiërarchie heeft ook de ver ering van St. Adelbert nieuw le ven ingeblazen, zodat men het terrein heeft kunnen opkopen en op dezelfde plaats, waar de bron nog altijd vloeide, een bedevaart plaats heeft kunnen vestigen. De devotie is nog in kracht toe genomen bij de heroprichting van de aloude abdij van Egmond in 1935; sedert enige jaren is het beheer van deze plaats dan ook weer in handen van de monniken van de abdij. Zoals ieder jaar zal ook dit jaar op Donderdag 25 ,Juni om kwart over tien een plechtige H. Mis worden opgedragen met feest predikatie, waarna verering en plechtige omgang van de relieken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1953 | | pagina 5