Suykerbuyk ontketende 't offensief
dat Hassendorfer noodlottig werd
Belgische hoofdstad huldigde in 1912 de
Tour-winnaar Defraeye als 11 vorst
krijgt
Wonderbaarlijke uitbreiding
van de bevolking
ian groot
ontsnapt
rum
Zivitser Schaer opnieuw in
de beroemde „gele trui
Vier Nederlanders
eerste zeven
Vijftig jaar Tour de France (VI)
Des grange onder indruk van
't klimmen van Buysse
Knecht klom
beter dan de baas
LUCIEN KON 't
OOK
i kl#MP _i_
Nederlanders zijn
T our-millionnairs
T ussensprintjes
PLOEGEN-
KLASSEMENT
icachting
door het KNMI
dig van Maan-
Dinsdagavond:
i bewolking met
ien. Matige, tlj-
:htige wind tus-
ivest en West.
;r. Een echt
ten Den Helder,
tid in de marine-
t, is met een ge-
e aan een groot
t, toen het Zater-
teilend tijdens het
Buitenhaven wii-
lukkig wist het
an de Pyrotech-
aatsen, dat juist
twee onfortuin-
uit hun benarde
•ijden.
vanuit de Binnen-
oersten via het
de miinenmaga-
2 spuisluis bij de
zen. De rode vlag,
a schepelingen op
te wiizen, hadden
n. Het snel stro
leed de bestuurder
ziin scheepie ver
st grote snelheid
Iers tegen de loop-
n. De mast brak
doch werd om-
ioor het scheepje
nder water liep.
pte ook de mast
door het touwwerk
brug als aan de
1 bleef, waardoor
steigerde op het
i de knieën in het
de zeilers zich
mden totdat het
ran de P.W hen
nen. Later on de
het deerlijk ge-
ootje worden weg-
komt de zaak Vrij-
gemeenteraadsver-
er is alle reden om
i dat de gemeente
aar volle medewer-
n aan de uitvoering
1 „Huize St Joseph"
komen voor 2 per-
ngen voor drie per
verzorgingshuis be-
kamers voor twee
14 kamers voor één
woningen zullen be-
oor personen boven
if oor het betrekken
um hebben in ieder
rs uit de stad Pur-
oorkeur. Niet alleen
sullen de woningen
ch ook andersden-
erking van de ge-
ïerend wordt nu ge-
Berst voor het ver-
i bouwvolume. Pur-
t hiervoor een extra
van 20 woningen,
ringen uit het bouw-
1953 of eerder en 8
contingent van 1954.
moet de gemeente
jen in de Zuiderpol-
Chrysantenstraat en
tte van 6805 m2 met
i 1600 m2 grond op
its ten behoeve van
;le uitbreiding van
eph.
grondvoorschot nodig
en een bouwvoor-
76.332.—. Voor grond
schot zullen Rijksbij-
likbaar zijn ingevolge
■et. Buiten deze bij-
t de R.K. Woning-
ing een voorschot van
oor eerste inrichting
:orgingshuis. Dit laat-
lenkt men te kunnen
20 jaar, welke aflos-
exploitatie van het
genomen.
leze zaak hebben wij
at deze bij de diverse
tanties grondig is
zodat als de gemeente
thans de gevraagde
g verleent, wel spoe-
aanbesteding zal kun-
i begonnen. Dan zal
een lang gekoesterde
velen in vervulling
het grote voorberei-
van het bestuur van
Woningbouwvereniging
'asstoors" en architect
lejans tot uitvoering
nen. Optimisten ver-
t nu wel vrij spoedig
ding zal kunnen plaats
i AFGELOPEN
GOWAARD-NRD.
plaatsgenoot de heer
;ijn veeauto in Castri-
ien bocht reed, kwam
are richting een trailer
Deze gleed door de
loeg tegen de linker-
an de veeauto, welke
estuurder al tot stil-
gebracht. De heer B.
oeite uit de beschadig-
:omen. De politie heeft
an de stenenauto vast-
'erzekering dekt de
leuterreisje
1BRUG Dinsdag 14
de Kleuterschool zijn
naar Schoorl. De
orden om kwart voor
de school verwacht,
allemaal overblijvers,
meenemen.
Maandag 13 Juli 1953
Pagina
•99
(Telefonisch van onze speciale verslaggever
PAU, Zondagavond De berekeningen zijn er ditmaal
glad naast geweest. In het stadje Pau aan de voet van de
Pyreneeën daverden vanmiddag in het smalle straatje
ivaarvan dit goede vaderland het monopolie bezit, de
Tour-colonne naar de finish van de negende etappe.
Voorop een groep van 29 man, tvaarin het Franse ele
ment bijzonder sterk vertegemvoordigd was. Een Bobet,
Gauthier, Lauredi, Teisseire, Rolland en Geminiani zaten
er in om het blauw-wit-rood te verdedigen en zij werden
gevolgd door een zwerm regionalen onder aanvoering
van „Petit Monsieur" Robic in hoogst eigen persoon.
Weliswaar stak hoog boven het bonte truiengewemel ook
de lange figuur van Koblet uit en viel tussen al die truien-
tinten ook enig Italiaans groen te bespeuren met hier en
daar een witte vlek Nederlands, maar daarvoor sloten
de brave inwoners van Pau de ogen.
woordje mee. Vooreerst was Ger-
rit Voorting naar voren gescho
ven, om alvast als eerste over de
witte streep te gaan, toen er nog
een volle ronde afgelegd moest
worden.
Hij stak zijn hand omhoog, ze
ker om te verkondigen, dat deze
laatste rit voor het bergcircüit,
dat Maandag begint, voor hem
was, maar het gebaar van Gerrit
was zo aarzelend, dat we er ons
hoofd onder verwedden, dat hij
het maar deed om achteraf nog
eens te kunnen glunderen over de
„vergissing". Het is immers al zo
lang de gewoonte dat bij de aan
komst op een wielerbaan, op een
klein circuit een volle ronde moet
worden afgelegd, dat Voorting
niet kan aanvoeren dat hij met
deze bepaling niet op de hoogte
was. Maar alia, op 600 meter van
de finish ging er dan toch een
Nederlander aan de kop.
Er was echter een andere land
genoot, die op een beter moment
tussen de samengepakte Fransen
door naar de voorste rijen schoof
om er voor te zorgen dat de
sectie Pellenaers in ieder geval
een nette zesde plaats kreeg toe
gewezen. Dat was Wim van Est,
die tot grote verwondering van
de vele volgers, de spits van het
Tour-leger in de steek had gela
ten om tijdig in Pau te zijn, ook
in de kopgroep vertoefde.
Zij letten alleen maar op hun
landgenoten, die precies een week
na de Rijselse overwinning van
Bober het vaderland weer eens
in laaiende gloed zouden zetten
door opnieuw een Fransman naar
de etappezege te voeren. De
Franse radioreporters zochten al
naar hun rijkste superlatieven om
het feest aan te kondigen, toen
daar die sprint kwam.
Het was verwonderlijk te zien,
hoe plots de toeschouwers en
reporters metamorfoseerden, toen
10 meter voor de eindspurt op het
asphaltcircuit van Pau, Fiorenzo
Magni ineens al die Fransen ter
plaatse achterliet en met een
vervaarlijke snelheid de spurt
naar de witte streep inzette.
De enige, die resoluut het wiel
van het Italiaanse tempo-wonder
greep, was Hugo Koblet en alles
wat Robic nog kon bereiken om
de bittere pil enigszins te vergul
den, was de derde plaats.
„Vergissing" van Voorting.
Er waren, zeiden we al, in deze
kopgroep verschillende witte
plekken te bespeuren, want Ne
derland sprak in de slotfase van
deze rit, die zo doods verliep,
alsof men gezamenlijk de laatste
eer aan het bewijzen was aan
Jacques Goddet en al zijn naaste
medewerkers, wederom een stevig
Zo kreeg het lijstje van zeven
man, dat prompt gevolgd werd
door een lange serie ex aequo's,
het aanzicht van een galerij van
prominenten: Magni, Koblet, Ro
bic, Schaer, Bartali, Impanis en
v. Est. Het feit dat zij al deze
kopstukken in de volle slag had
den gezien, verzoende vanavond
de inwoners van Pau met de
Franse nederlaag.
Pechduivel sloeg toe.
Een indrukwekkende rit is het
deze Zondag allerminst geweest,
van Bordeaux naar Pau. Negentig
lange kilometers heeft men moe
ten wachten op de eerste scher
mutselingen en deze waren ge
neutraliseerd en de hoofdmacht
zich alleen maar bekommerde om
een stevig tempo, duurde het tot
ge 140 KM vóór de vijandelijk
heden wederom werden geopend.
Overigens wil dit niet zeggen
dat men in de achterhoede, de
risico's van lekke banden en an
dere mankementen, veilig kon
nemen.
Dat ondervonden de Regionalen
Bianchi, Privat en Rotta, die na
een 25 KM fietsen door het troos
teloze landschap van de Landes,
dat in dit Hollandse weertje nog
eens zo triest leek, met hun ma
teriaal begonnen te sukkelen. Zij
verloren contact' met de hoofd
groep en.... waren in Pau nog
achter.
Er vielen ook in de stoet van
volgauto's enige slippertjes te
noteren. Zo zag men op een ge
geven moment de glanzende grij
ze Alpha Romeo van Alfredo
Binda een duwtje ontvangen van
de jeep, die als commandotoren
voor de Luxemburgse ploegleider
Nicolaash Franz dienst doet. Wij
zullen de toespraak, die signor
Binda bij deze gelegenheid uit
sprak niet voor u vertalen, aan
gezien deze passage toch uit dit
verhaal zou zijn weggestreept.
Tussen de bedrijven door kwa
men de Belgen Couvreur, De-
bruyne en van Genechten met
lekke banden te staan, moest de
hele lie de France ploeg stoppen
om achtergebleven ploegmakkers
te helpen met het opleggen van
nieuwe tuben en gaven de Lu
xemburger Schmitt en de Frans
man Rouer een mislukte voorstel
ling van een nummer, dat zij ver
moedelijk eens bij Strassburger of
Sarrassani hadden aanschouwd.
De Franse Nationale ploeg ont
kwam niet aan de grepen van de
pechduivel, die zich uitermate
actief betoonde. Toen we na 60
KM Mahe van de Franse Weste
lijke Regionalen met bebloed
hoofd langs de kant van de weg
zagen staan in afwachting van de
wagen met de Rode-Kruis zus
ters, hebben we ons afgevraagd
welk uitzicht de Ronde van
Frankrijk gekregen zou hebben,
als de hoofdmacht intussen aan
het bakkeleien zou zijn geslagen.
Corrieri volbracht zijn taak.
Edoch, er gebeurde hoegenaamd
niets in de voorste linies. De on
dertekenaars van het verbond
voor handhaving van de status
quo, hadden de volledige colonne
in hun macht.
Na negentig KM eindelijk kwam
het signaal op rood te staan. Acht
man forceeerden een doorbraak
en daarbij was dan eindelijk Im
panis, die klaarblijkelijk besefte
dat hij iets had goed te maken
voor zijn wielerland. Met hem
gingen mee de Regionalen Es-
nault, Bastianelli, Pontot en Dar-
rigade, de Luxemburger Dier-
ckens, Bartali's eerste knecht
Corrieri en natuurlijk ook weer
een Nederlander, Adri Voorting
deze keer. Ge hebt waarschijnlijk
wel gevraagd waaraan het gezel
schap de aanwezigheid van Cor
rieri te danken had.
Natuurlijk was het de water
drager van Campionissimo Gino
niet te doen om een ontsnapping.
Zijn enige taak was het drukken
van het tempo en deze bezigheid
ging hem zo goed af dat in een
minimum van tijd de hele ont
vluchting verleden tijd was ge
worden.
„Sjukerbwiek" aan de haal
In Mont-De-Marsan (121 km)
zou er dan toch eindelijk eens iets
moeten gebeuren, redeneerde
men. De zakjes brood met rijst en
kip en de busjes drinken werden
hier uitgedeeld. De ravitaillerings-
post is voor menige waaghals in de
colonne bij voorkeur een plaats
om er vandoor te gaan. Men lette
derhalve maar eens wat beter op
bepaalde regionalen die in de
voorgaande dagen met hun etens-
zakje ook de benen hadden geno
men. Men hield nauwlettend in
de gaten waar zich de drager van
het gele oppergewaad be
vond en controleerde in het voor
bijgaan ook de posities van Ko
blet en consorten. Maar er ge
beurde helaas niets. De kippen
boutjes verdween in de hongerige
magen en vervolgens zette de he
le divisie, die tot nu toe alleen
de eerder genoemde Bianchi, Pri
vat en Rotaa had verloren, de
eentonige tempodraverijen voort.
De Belgisch collega's begonnen
al vergelijkingen te maken met
hun kermiscourses en beruchte
masasprints toen eindelijk, na 140
km. de stormklok geluid werd.
Suykerbuyk was aan de haal ge
gaan. De Bredanaar, wiens naam
met geen mogelijkheid door de
Fransen kan worden uitgesproken
(hij wordt versleten voor „sju
kerbwiek" of „zuurbieck") had
plotseling een scherpe demarrage
geplaatst en Was 100 meter voor
de kop gekomen.
Terwijl de verkeerspolitie met
snerpende fluitsignalen de schaar
se toeschouwers van de smalle
weg verdreef en de machtige
hoorns van de auto's van l'Equipe
weerklonken om ruim baan te
maken voor de Nederlander, be
gon het te deinen in de hoofd
macht. De Franse nationalen or
ganiseerden inderhaast een sprong
naar Suykerbuyk, daarbij geassi-
Op een Zondag in Augustus 1912 was Brussel versierd
alsof de koning er zijn triomfantelijke intocht zou houden.
Een enorme menigte vulde straten en pleinen, tientallen
harmonieën marcheerden in de richting van het station,
bloemen werden gestrooid uit de hoge ramen langs de
boulevards! Het ivas de hulde die België bracht aan zijn
eerste landgenoot, die er in geslaagd ivas de Franse hege
monie in de Tour te breken: Odiel Defraeye. Op 22-jarige
leeftijd had deze eenvoudige jongen uit hel West-Vlaamse
dorpje Rumbeke verwezenlijkt wat in de voorgaande jaren
van Hauwaert en Masselis tevergeefs hadden nagestreefd.
De hoogste autoriteiten uit het land huldigden de renner,
die in een open rijtuig door Brussel werd gevoerd, maar
die toch de eenvoudige boerenjongen zou blijven. Hij wist
zich de sterkste. Met onbeholpen woorden vertelde hij dat
hij zijn best zou blijven doen
Gemakkelijk had Defraeye
het niet gehad. Hij had op 19
Maart van dat jaar Milaan-San
Remo gewonnen, toonde zich
vervolgens de sterkste in de
Ronde van België en de Franse
renners waren dus wel gewaar
schuwd! Defraeye reed voor
dezelfde fabriek als Garrigou,
de Tourwinnaar van 1911. De
Belg kreeg zelfs de opdracht
hem te helpen, wat hij aanvan
kelijk ook deed. Hij zou im
mers een fantastische beloning
krijgenMaar in de berg
ritten bleek Defraeye veel be
ter te kunnen klimmen dan
zijn „baas" en daarom vroeg
hij de ploegleider om voor zijn
eigen kans te mogen rijden.
Het werd afgewezen. Er moest
immers een Fransman in de
Tour „zegevieren"! Maar toen
rol meer omdat hij zich niet op
zijn hoogte van 1912 had kun
nen handhaven, maar in zijn
plaats kwamen Marcel Buysse
en Filip Thijs. De sterkste van
de twee was Buysse, een naam
met diepe klank in de Belgi
sche wielrennerij! „Wat we
Buysse zagen verrichten in
deze ronde werd hem nooit
door andere renners voorge
daan" zou Desgrange na afloop
in L'Auto schrijven. Buysse
zou deze Tour „op één been"
gewonnen hebben als hij tij
de Vlaming doorzette en op
een van de Alpenhellingen
toonde wat hij meer in zijn
mars had dan Garrigou, kreeg
hij toestemming. Hij was de
eerste buitenlander die Des-
grange's Tour heeft gewonnen.
Weer de Belgen!
De Belgen waren met sterk
geschut in de jaarlijkse veld
slag verschenen en L'Auto
kwam daarom het volgend jaar
met 'n afweerwapen: voortaan
zouden geen punten meer ge
geven worden overeenkomstig
de plaatsen in het klassement,
doch de tijden zouden beslissen
over de volgorde in de alge
mene rangschikking (zoals te
genwoordig bij elke etappe
wedstrijd). Op deze wijze
meende Desgrange de Belgen
te kunnen uitputten.
Hp had zich echter misre
kend. Want de Tour de France
1913 leverde opnieuw een Bel
gische overwinning op. De
fraeye speelde weliswaar geen
Op dezelfde dag dat Mar
cel Buysse in de Tour de
France 1913 de etappe Ge-
nève-Belfort won, reed zijn
18-jarige broer Lucien de
Omloop van België in één
rit van 600 km. Toen hij
Charleroi passeerde riep het
publiek hem toe dat Marcel
de Tour-etappe van die dag
gewonnen had. „Straks doe
ik hetzelfde" zei Lucien. De
aankomst van de Omloop
van België was boven op de
Citadel van Namen. De te
genstanders van de jonge
Buysse waren De Jonge en
De Beider, 2 kerels als bo
men. Lucien Buysse wist
niet of die twee konden
sprinten, van zichzelf was hij
overtuigd, dat hij het niet
kon. „Dan maar mijn heil
gezocht tijdens de beklim
ming van de Citadel" rede
neerde de Vlaming. Zo ge
zegd, zo gedaan. Halverwege
de helling hoorde hij de
laatste zucht van De Beider,
die het langst aan zijn wiel
gebleven was. Hij won, zo
als hij voorspeld had, de
Omloop. Met veertig meter
voorsprong!
dens 't dalen in de Pyreneeën
niet gevallen was, waardoor de
vork van zijn fiets brak. Hij
verloor daardoor 3'/2 uur. Het
reglement schreef n.l. voor dat
de deelnemers in geval van
pech zelf hun fietsen moesten
herstellen.
Buysse won in deze Tour vijf
etappes van de vijftien. Slechts
één keer werd hij gelost, nog
wel door een landgenoot, Filip
Thijs. Het was in de beslis
sende rit over de Tourmalet
en daar verloor Buysse ook de
Tour. Thijs haalde de eerste
plaats en op het laatste mo
ment wist Garrigou zich nog
op de tweede te nestelen.
Henri Desgrange was over
de prestaties van Buysse ech
ter het meest verrukt. Hij
schreef na de etappe Genève-
Belfort in L'Auto:
„Vandaag, bij de beklimming
van de Ballon d'Alsace, heb ik
't mooiste gezien uit mijn loop
baan. Buysse kwam aan de
voet van een berg. Hij stapte
rustig van zijn fiets om de
juiste versnelling op té zetten.
Daarop trok hij zijn broek wat
hoger op, zette zijn muts recht,
stroopte de mouwen van zijn
trui omhoog en toen begon de
indrukwekkendste beklimming
die ik ooit gezien heb. Een
voor een haalde hij zijn tegen
standers in. De laatste die hij
in het zicht kreeg was Petit-
Breton. Toen hij ongeveer
twintig meter achter deze was,
praatte Buysse even met zijn
ploegleider. We wisten niet
wat hij zei, maar twee minuten
later konden we het raden: hij
nam het stuur wat steviger
vast, kromde zijn rug iets meer
en in gestrekte vlucht ging hij
op Petit-Breton af en hem
voorbij. Het leek of de Frans
man bleef stilstaan! Toen
Buysse ongeveer honderd me
ter voorsprong had, richtte hij
zich op, keek om en lachte.
Met 1 min. 20 sec. voorsprong
bereikte hij de top van de
Col."
steerd door een handjevol regio
nalen. Van de weeromstuit gesp
ten ook Koblet. Bartali en Magni
aan en toen sloten Gerrit Voor
ting, Woutje Wagtmans (natuur
lijk met Schaer als een bloedzui
ger aan zijn wiel) en Tijs Roks
zich aan.
De enige, die verzuimde aan te
sluiten was Hassendorfer, die de
hele dag al met een mistroostig
gezicht op zijn karretje had ge
zeten. Hij had op de rust'dag van
Bordeaux onvoldoende krachten
opgedaan om zijn leiderschap te
verdedigen en moest met tranen
in de ogen zijn rivaal Schaer la
ten vertrekken.
Inderhaast kon hij zijn ploeg-
makker Forestier nog een seintje
geven om mee te gaan, maar het
was natuurlijk onbegonnen werk
voor deze Fransman om de storm
loop van de kopgroep af te rem
men.
Schaer weinig enthousiast
Over het lot van Suykerbuyk
viel - natuurlijk snel de beslis
sing. Als met een reusachtige
hand nam het peleton de dap
pere Bredanaar bij de kraag en
daarna werd met vereende
krachten de ontsnapping voort
gezet. Men bracht het tot 45 sec.
voorsprong. Maar even plots als
de aanval op initiatief van Suy
kerbuyk was begonnen, viel het
offensief stil. Daardoor kon Wim
van Est met nog een drietal Fran
sen zich na een korte jacht bij
de uitgebreide kopgroep voegen
die daarna nog altijd in een ge
staag neervallend regenjje, de
laatste kilometers naar Pau onder
de wielen wegjoeg.
De ontknoping van het drama
hebben we u in de aanhef reeds
geschetst. Voor Schaer zat er nog
een prettig tintje aan, dat hij op
nieuw de gele trui mocht aan
trekken, maar de Zwitser heeft
er, te oordelen naar zijn geringe
animo, waarmee hij zich het kost
bare shirt over hoofd en schou
ders liet schuiven, weinig ver
trouwen in, nog lang op de voor
ste plaats te staan. Het is lang
niet uitgesloten dat de etappe van
Maandag naar Cauterets zal uit
wijzen dat Schaer terecht niet erg
enthousiast was.
De uitslag:
1. Magni (It.) 5 uur 9 min. 58 s.;
2 Koblet (Zwits.) z.t.; 3. Robic
(Fr. West) z.t.; 4. Schaer (Zw.)
z.t.; 5. Bartali (It.) z.t.; 6. Van
Est (Ned.); 7. Impanis (Belg); 8.
Dupont (Fr. Z.W.); 9. Geminiani
(Fr.); 10. Rolland (Fr.); 11. Bauvin
(Fr. N.O.C.); 12. Gerrit Voor
ting (Ned.); 13. Mirando (Fr.
Z.O.): 14. Audaire (Fr. W.); 15.
Darrigade (Fr. Z.W.); 16. Pontet
(Fr.W.); 17. Gauthier (Fr.); 18.
Mallejae (Fr. W.); 19. Wagt
mans (Ned.); 20. Suyker
buyk (Ned.); 21. Renaud (lie de
France); 22. Bobet (Fr.); 23. As-
trua (It.); 24. Roks (Ned.); 25.
Lauredi (Fr.) allen in dezelfde
tijd als Magni (5.09.58); 32. een
grote groep ex aequo, onder lei
ding van de Italiaan Corrieri, in
5.12.07. In deze groep bevonden
zich onze landgenoten v. Bree-
nen, Nolten en Adri Voor
ting.
De gele trui-drager Hassenfor-
der eindigde op de 89e plaats in
een groepje ex aequo in 6.16.51
met een achterstand dus van 6.53.
Het algemeen klassement luidt
thans:
Schaer (Zwits.) 54.04.04.
Wagtmans (Ned.) 54.05.06
op 1.02.
Renaud (lie de France) 54.07.34
op 3.30.
Roks (Ned.) 54.07.59 op 3.55.
Bauvin (Fr. N.O.C.) 54.08.44
op 4.40.
v. Est (Ned.) 54.09.30 op 5.26.
Gerrit Voorting (Ned.)
54.09.49 op 5.45.
Mahe (Fr. W.) 54.09.50 op 5.46.
Robic (Fr.W.) 54.10.04 op 6.00.
Astrua (It.) z.t.
Hassenforder (Fr.NOC) 54.10.09
Meunier (Fr.NOC) 54.10.56.
Close (Belg) 54.11.52.
Lauredi (Fr.) 54.11.54.
Impanis (Belg) 54.12.09.
Anzile (Fr. N.O.C.) 54.12.13.
Ernzer (Lux.) 54.12.18.
Diot (lie de France) 54.13.20.
Serra (Sp.) 54.14.05.
Caput (lie de France) 54.14.15.
Magni (It.) 54.15.41.
Koblet (Zwits.) 54.16.11.
Bobet (Fr.) 54.16.41.
Bartali (It.) z.t.
v. Breenen (Ned.) 54.23.38.
Adri Voorting Nederl.)
54.31.56.
Suykerbuy k(Ned.) 54.33.28
Nol ten (Ned.) 54.34.11.
ANCE
V.-. xSS&wx--
>- - - S® <«-• s
Cauterets:
Als de Basken hun volksdansen komen demonstreren.
Vandaag naar
Cauterets
QP dit ogenblik telt Caute-
rets, hoog in de Pyre
neeën 25.000 inwoners. Maar
als U er in de winter komt,
zult U er nauwelijks 15.000
vinden. Een wonderbaar
lijke uitbreiding van het zie
lental, die niet zo wonder
lijk meer is voor iemand
die weet dat Cauterest 'n
centrum is voor toerisme.
En die aantrekkingskracht
die Cauterets uitoefent op
de touristen is ook zo
vreemd niet. Want het ge
deelte van de ketens der
Pyreneeën wordt gevormd
door beboste bergtoppen
die tot 3 kilometer hoog rei
ken, onder heldere, zachte
hemel. Schuimende berg
stromen storten zich uit de
berg omlaag, spoeden zich
in snelle beken door de
groene en frisse dalen en
stromen uit in de grote me
ren die het geweld van het
water nauwelijks schijnen
te voelen en geen rimpel
vertrekken.
En behalve het natuur
schoon biedt het landschap
van Cauterets vele genoe
gens, men kampeert er mid
den in de vrije „wildernis",
de meren zijn vol smake
lijke vis en de bergen roe
pen door hun grimmig air
van onneembaarheid de
vechtlust wakker van de
alpinisten.
Ergens, niet onbereikbaar,
ligt het Cirque de Gavarnie,
'n grote wijde spleet in het
gebergte, waar, zoals het
volk vertelt, de berg in el
kaar zakte. Steil rijzen de
wanden er omhoog en 1500
meter hoger vormen zij de
hoogste toppen van de Py
reneeën, vanwaar 's zomers,
als de sneeuw smelt, 13 wa
tervallen bruisend omlaag
storten.
PAU, Zondagavond In een
zijstraat van de Place de Tourny,
twintig meter van het punt, waar
jaarlijks het startsein gegeven
wordt voor BordeauxParijs,
dromden de gehele rustdag dui
zenden Bordelzen samen, om een
glimp op te vangen van de acht
Nederlanders die in de Ronde van
Frankrijk al meer dan twee mil-
lioen hebben verdiend.
In zijn hotelkamer, gezeten op
de rand van zijn bed, heeft
Kees Pellenaars een specificatie
gegeven van de bedragen die
sinds Straatsburg in het Neder
landse tour-brandkastje zijn ge
vloeid. Ruim 1.800.000 francs aan
etappe-prijzen en ploegbedragen
plus de premie voor de actiefste
renner van^ de hele colonne,
waarbij nog vele honderd-duizen
den vjin diverse Italiaanse fa
brieken en een vette beloning
van een groot internationaal hor
loge-concern. Iedereen gunt het
eskadron Pellenaars deze ver
diensten van harte, het heeft
steeds in de voorste linies ge
streden, geen ontsnapping of er
waren Nederlanders bij betrok
ken.
„Zeer opvallend," zei Pelle
naars, „nadat de reporters van
radio Parijs, toen er enkele scher
mutselingen aan de gang waren
in de rit van Nantes mij vanuit
hun grote wagen toeriepen: „Pel-
le, er zijn deze keer geen Neder
landers bij...."
„En dan moet je eens aan drie
jaar geleden denken," vervolgt de
eminente ploegleider. „Toen
stond Nederland al op zijn kop als
er eens een landgenoot bij de ex
aequo's eindigde. Ik kan voor de
volle honderd procent verklaren
dat ieder van mijn jongens de
tour als een erezaak opvat. Zij
willen de dank voor hun verkie
zing in elke etappe uitdrukken.
Misschien ben ik daarom wel de
gelukkigste technische leider van
allemaal."
Jacques Goddet, die een groot
deel van de rustdag heeft be
steed om te confereren met Mar
cel Bidot over de tweedracht in
de nationale ploeg, vergeleek
vanmorgen voor het vertrek uit
Bordeaux de Nederlanders met
Koblet en Coppi. „Ik heb Voorting
en van Breenen verschillende ke
ren even sterk zien rijden als de
grootste internationale kopstuk
ken,, aldus de tour-directeur. .,En
van Est heeft zo veel zelfvertrou
wen. tegen dat we de bergen in
gaan, dat hij zich in de jubileum
etappe heeft kunen beperken tot
het controleren van de course."
Ge herinnert u nog wel dat
Lucien Lazarides broer van de
bekende Apo van zich heeft
doen spreken in de rit naar Le
Mans. Welnu, dat heeft een oor
zaak en wat voor een. Lucien,
zo heeft hij zelf verteld, heeft
een brief gehad van zijn vrouw,
waarin de volgende passage voor
kwam: „Hoe ik ook iedere dag
de bladen doorsnuffel, kolom na
kolom, jouw naam vind ik ner
gens. Ik begin me af te vragen
of onze buren in Cannes nu wel
weten of je er wel bij bent..."
Zeg nou zelf, dat kon Lucien
toch niet op zich laten zitten?
De ontsnapping in de mon
sterrit naar Bordeaux is te dan
ken aan het feit dat Nolten en
van der Stock een mondje Vlaams
konden smoezen, dat voor Fran
sen en Italianen onverstaanbaar
was, zo heeft een Vlaams journa
list uitgevonden. Hij knoopte er
de conclusie aan vast, dat wie
succes wil hebben in de tour,
talen moet leren om alle combines
te doorzien. Wat ons betreft: men
kan beter leren zo hard te fietsen
dat men alle combines de baas
kan blijven.
Tja, zo gaat dat. Toen van
Geneugten een etappe had ge
wonnen en dit feit in de Bel
gische bladen met decimeter
hoge letters was geboekstaafd,
heetten de Belgische coureurs op
eens „tenoren", grootmeesters, ve
detten en mannen van de dag."
Geen 24 uur tevoren plukten we
het volgend ruikertje qualifica-
ties uit een handvol Vlaamse
gazetten: „melkmuilen, lamzak
ken, snotneuzen, papkinderen,
zuigflessen en tutters".
Het algemeen ploegenklassement
luidt thans:
1. Frankrijk Noord Oost Centr.
161.40.3i.
2. Nederland 161.56.43.
3. Frankrijk West 162.01.59.
4. Ile de France 162.08.31.
5. Frankrijk Nationaal 162.10.59.
6. België 162.17.38.
7. Italië 162.19.45.
8. Zwitserland 162.36.33.
9. Luxemburg 162.47.28.
10. Frankrijk Zuid West 162.51.47
11. Frankrijk Zuid Oost 163.04.59
12. Spanje 163.05.38.
Tour de France en
de aardrijkskunde
Meester Joosten. hoofdonder
wijzer in het Drentse dorp
Zweeloo was met zijn klas pre
cies aan de behandeling van
Frankrijk toe, toen de Tour de
France van start ging. De lief-
do voor de sport van zijn leer
lingen kennend, maar tevens
veler afkeer van saaie aard
rijkskundelessen, besloot hij het
onvermijdelijke met het aan
gename te verenigen. Voor het
bord in de klas hangt nu vier
weken lang een grote kaart
van Frankrijk met de route
van de Tour. Dagelijks komt
meester Joosten met het kran
tenverslag in de hand op
school. Hij vertelt dan wie de
etappes hebben gewonnen,
door welke landstreken de
bonte karavaan trok en >vat
voor steden het zijn, waar de
renners door komen.
l
