De arbeidsmarkt is hier
geen achterlijk gedoetje
RADIO
ÜECDVITQLil^^®
Nieuw bestuur Staten kring
Alkmaar-Zaandam gekozen
Nationale Reserve verdreef
vijand van Texel
Een nuttige oefening
Drievoudige aftrek voor
studerende kinderen
Het lot uit de
IMMIGRANTEN IN AVSTRALIë (IV)
waar men juichend de flinke
Nederlanders ziet binnentreden
VW PUZ
JS
programma
Joh. de Lange uit Alkmaar
tot voorzitter benoemd
Geen waardering
voor resolutie
Landdag Steun Wettig Gezag
Maandag 19 October 1953
Pagina 7
tot twee keer toe
echter telkens weer
ïmachtigen en om-
a nog twee LSVV-
machtige dreun van
chtervoet knalde hij
uim twintig meter
de binnenkant van
eper Schrijver wist
•st geslagen. Toen
daad iets in die uit-
ediging. Tien minu-
1de rechtsbuiten W.
elfde voortreffelijk
al uit en passeerde
man Schrijver voor
sr.
or Laan even later
srk van de halflinie
opnieuw een goede
as het voor LSVV,
uur moedig had ge-
verloren zaak.
Daarbij zijn
belangrijke!
et vloei dat
I
de plaatjes
ar—Hugo Boy§ 8—1
Bavo 30
-ZAP a
-ZAP b
[J:
d—RK DVO
ik—KGB
4—0
6—2
g.u.o.
1—5
bUSVU b 1—0
Meervogels '31 b 3—2
b—RK AFC 3—3
r b-LSW b
kC:
-WW b
1—1
2—2
LD:
b—RK WS b 1—0
bForward b 41
HSV c 4—3
c—RK AFC f 3—1
AGMIDDAG-
ITIE
klasse
Jong Holland 2 03
ZCFC 1 1—3
-DEK 1 2—1
2Marken 1 43
klasse:
—Jong Holland 3 2—2
1 11—3
1
Boys 1 40
nt 2—IW 1 4—2
-BPV 1 2—6
klasse:
2Zwaluwen 3 82
ZCFC 3 1—2
-Blauw Wit 3 2—3
-DEK 2 9—2
s 2Marken 3 33
K.N.V.B.
klasse:
14
sselmeervogels 14
Kennemerl. 41
De Geuzen 3—2
SNL. 1—4
klasse:
Jlauw Wit
tZwaluwen
cGT
Holland
klasse B:
SVJ
lo
4—1
2 2—0
2—2
2—2
3—2
1—2
2—2
2—7
7—2
1—2
derde klasse:
rland 2—PVF 2 3—0
ELFTALLEN
klasse:
2 0—6
2 1—0
2—UW 2 1—1
2—EDO 2 3—2
CFC 2 4—2
RCH 2 2—1
2ls 2—
snnemers 2 41
a 2—ZFC 3 1—1
4 4—3
2 13
2—HRC 2 6—4
ys 2Schagen 2 42
)sv 3 0-0
ilvermeeuwen 2 02
wsv '30 2 1—1
VFC 3 1—2
dws 4
2
4
2Spartaan 3
klasse
Campong
2—2
1—2
6—3
3—2
1-0
2—3
0—1
1—0
(Van onze verslaggever Jan Onstenk)
PERTH, October 1953. Tot de boeiendste ervaringen die ons bezoek
aan Australië ons totnogtoe heeft opgeleverd, behoorde zonder twijfel
het gesprek dat we in de Trades-Hall van Perth met een aantal
vakbondsleiders hadden. De enscenering was in grote stijl: voor de
deur denderden pneumatische boren en een betonmolen, zodat de
gesprekken op schreeuwsterkte moesten worden gevoord in een kaal
lokaal, waarin de allen rondom tegen de muren zaten.
Dat bleek een verstandige maat
regel ,want wie zijn stoel wat
naar voren schoof, dreigde onmid
dellijk achterover te slaan in het
enorme wiebelend zitmeubel, ge
bouwd voor forse lieden van een
IJzeren Eeuw. Van de muur zag
een nors mannenportret, anno
1900, op ons neer. Achter die
enscenering verborgen zich overi
gens vriendelijke mensen, heel
plezierig maar ook heel beslist.
De heer T. Nielsen, secretaris
van de Bakers Union of Workers,
een figuur, zo uit Dickens wegge
lopen .vertelde bijvoorbeeld dat
hil helemaal niet zo tevreden was
over de bakkers die Nederland
Australië stuurt. Hij gaf verschil
lende voorbeelden en toen zaten
we meteen in het hart van de
kwestie. Naar mijn gevoelens heb-
bij we hier ook een voorbeeld van
falende voorlichting. De bakkers
werken hier anders dan in Neder
land Dat moeten zij natuurlijk
weten: 's lands wijs, 's lands eer,
maar indien een Nederlandse
bakker gaat emigreren, doet hu
bepaald verstandig eerst een
poosje bij een baas te gaan wer
ken om te kijken hoe het bedrijf
hier draait. Als hij daarna gaat
proberen zijn „ticket' te halen
maakt hij een uiterst vlotte kans
het zonder meer te krijgen. Begint
hij andersom dan loopt hij het ri
sico te worden afgewezen en het
kost veel moeite om het dan later
nog eens over te mogen doen. Het
„ticket" dat wij noemden, is een
soort bewijs van vakbekwaamheid
dat iedere geschoolde vakman hier
nodig heeft om ergens in een be
drijf aan het werk te kunnen
Natuurlijk zijn er uitzonderin
gen: een vakman op het platte
land zal rustig zonder „ticket
aan de slag kunnen gaan en in
kleine bedrijven in de stad be
hoeft de baas ook zo nauw niet te
kijken Laat ons dan als basis stel
len dat in 7 van de 10 gevallen
een naar Nederlandse begrippen
geschoolde vakman, toch nog een
proeve vsn bekw&snilieid. Z3l
moeten afleggen. Ook in de me
taalvakken doet hu verstandig,
eerst een paar maanden op een
voorlopig „ticket" te gaan wer
ken. zodat hij vlot leert omsprin
gen met het Engelse matenstelsel,
de technische termen, de tekenm-
£6n etc
In het metaal-vak zit trouwens
nog een andere kink in de kabel.
Er is een Australische commissie
van onderzoek in Nederland ge
weest onder aanvoering van de
heer Elthan, en aan deze is door
de een of andere officiële instantie
verteld, dat een metaalarbeider in
Nederland pas op 26jarige leef
tijd zijn volle loon kan verdienen.
Dit schijnt niet waar te zijn, maar
inmiddels zitten jongere emigre
rende metaalarbeiders hier met de
stukken: de Australiërs houden
vast aan het Elthan-rapport en
het wordt dus meer dan tijd. dat
hierin op het hoogste niveau cor
recties worden aangebracht. Het
is dan ook van het grootste be
lang. van het bestaan te weten
van het zg. „apprenticeship" voor
jonge vakarbeiders. Het is een
soort leerlingenstelsel, waarbij de
jongen gdurende vijf jaar in een
bedrijf werkt, daar drie pond'
25.50) in de week verdient en
eens in de 14 dagen een dag naar
school gaat. Met 21 jaar wordt hij
dan als geschoold vakman be
schouwd en krijgt hij zijn „ticket".
Nederlandse ambachtsschooljaren
of leerjaren in een bedrijf kunnen
in aanmerking worden genomen,
maar dan moet het woord „ap
prentice" ook letterlijk in de ge
tuigschriften voorkomen. Het is
nu mijn indruk, dat de gemiddel
de arbeider van al die zaken wei
nig weet en dus kans loopt er het
slachtoffer van te worden, zoals
in feite ook gebeurd is in meer
dan een geval dat ik tegenkwam.
„Vakman"
Aan de andere kant zijn er dan
ook nog vele lieden, die zich zo
maar als valkman in het een of
ander uitgeven. Het woord „tim
merman" is snel op de formulie
ren ingevuld, maar als men dan
hier onmiddellijk een betrekking
krijgt en na een dag blijk geeft
nog nooit een hamer te hebben
vastgehouden, dan behoeft men de
tegenslag werkelijk aan niemand
anders dan aan zichzelf te wijten.
Want al zijn er in Australië voor
bepaalde categorieën grote moge
lijkheden: het geld ligt er toch
heel beslist niet voor het oprapen
en men kan dit niet duidelijk en
niet dikwijls genoeg herhalen.
Wie met een handigheidje denkt
te starten, valt doorgaans pijnlijk
door de mand. Men behoeft de
mannen van de Trade Unions
maar te hebben horen praten om
te weten dat de Australische ar
beidsmarkt toch nog niet hele
maal een achterlijk gedoetje is,
waar men luid juichend de Ne
derlanders ziet binnentreden om
de zaak eindelijk eens een beetje
te komen opfiksen. In de „Indu
strial Gazette" telden wij een lijst
van 154 vakverenigingen met in
totaal 83.000 leden, daar zijn heel
wat dwergbondjes bij en natuur
lijk gaat iedere vergelijking met
de Nederlandse situatie mank.
Een zo wijdvertakt organisatie
leven doet zich echter wel dege
lijk als een macht gevoelen voor
al als men nog eens wil bedenken
dat de gehele staat maar 615.000
inwoners telt. Een emigrant moet
hier ernstig rekening» mee hou
den Hij is doorgaans niet ver
plicht om lid te zijn. maar de vak
bondsleiders gaven zeer duidelijk
te verstaan dat men het verstan
digste doet indien men zich vrij
willig meldt. En voor hen die
weigeren was er zoiets als een
nauwelijks verholen dreiging: „We
denken niet dat hij zich erg pret
tig zou voelen.Maar natuur
lijk zijn er ook voordelen aan het
lidmaatschap verbonden, al was
het maar de mogelijkheid van
ruggesteun in gevallen van ont
slag, dat hier in principe zonder
meer gegeven kan worden en ook
gegeven wordt. Ge moet dan maar
eens zien rond te komen van uw
werklozensteun: ƒ21.75 in de
week voor een man. en als hij
getrouwd is nog eens 17.50 ex
tra voor zijn vrouw, een bedrag
dat doorgaans alleen al aan huur
gemakkelijk opgaat. Dat is alle
maal niet zo erg als de vraag naar
arbeidskrachten nog ruim is (mo
menteel 3000 vacatures, maar in
bepaalde beroepen). Doch als de
conjuctuur maar even omslaat,
vliegen de mensen hier gemakke
lijker op straat. Ik schrijf dit niet
om iemand af te schrikken, maar
het is goed dat U het weet.
(Wordt vervolgd)
T—
'1
T
V
f
f
JO
u
n
/3
VBÊ/r
/■i
At
Jo
U
?2
13
2v
fc
24
HP7
so
J/
ft
Jt/
s
Sf
JA
Kruiswoordraadsel 264
HORIZONTAAL:
1. drank
4. wedstrijdbeker
7. sas
9. eiland in de Middell. Zee
11. leenman
14. krantenjongen
13. Nederl. Oost Indië
16. telwoord (Eng.)
17. aangesloten rij soldaten
19. houten gebouw
21. soort borduurwerk
22. rijtuig
24. duivel
27. streling
28. lidwoord (Eng.)
29. groet
30. mooi
32. belhamel
34. eig. van schepen
35. bijwoord
36. plaats op Ameland
2. Europeaan
3. heimelijk
4. beschaven; verlichten
5. Ver. Staten
6. tussenpersoon
8. in stand houden
9. vorm van mogen
10. pret
12. Londense dierentuin
13. onderricht
18. populair Amerikaanse gen.
20. familielid
22. schutblaadjes van gedorst
koren
23. meisjesnaam
25. deel van een boom
26. troefkaart
31. vogel
33. roem
Oplossing Kruiswoordraadsel
1. kg; 3. de; 5, in; 7. lenig;
8. rauwe; 10. en; 12. ier; 14.
haarlem; 16. el; 18. duitsland;
20. pi; 21. klodder: 22. sap; 26.
Eo; 27. sneek; 30. kolom; 31 ar;
32. al; 33. ep.
1. klei; 2. gene; 3. dik; 4. eg;
5. ir; 6. na; 9. wreed; 11. hal
ster; 13. reu; 15. raap; 17
lied; 18. dolen; 19. nis; 23. aloe;
24. pomp; 25. tol; 28. da; 29.
kr; 30. ka.
(Advertentie)
WONDEN GENEZEN SNELLER MET
DINSDAG 20 OCTOBER 1953
HILVERSUM I (402 M.)
746 kc/s. 7.00—24.00 K.R.O.
K.R.O.: 7.00 Nws. 7.10 Gram
7 15 Gram. 7.45 Morgengebed en
lit. kal. 8.00 Nws. en weerber.
8.15 Gram. 9.00 V. d. vrouw. 9.35
Waterst. 9.40 „Lichtbaken", caus.
10.00 V. d. kleuters. 10.15 Gram.
10.45 Idem. 11.00 V. d. vrouw.
11.30 Schoolradio. 11.50 „Als de
ziele luistert", caus. 12.00 Ange
lus. 12.03 Lunchconc. (12.30-12.33
Land- en tuinb.meded.). 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nws. en Ka
tholiek nws. 13.20 Lunchconc.
14.00 Gevar. progr. 14.50 Gram.
15.00 Altviool en piano. 15.30
„Ben je zestig?" 16.00 V. d. zie
ken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 V. d.
jeugd. 17.15 Felicitaties v. d.
jeugd. 17.45 Regeringsuitzending:
H. de Geus: „Telefoon en tele
graaf in Suriname". 18.00 „Dit is
leven" caus. 18.15 Gram. 18.20
Sportpraatje. 18.30 R.V.U.: Prof.
Dr. G. L. Smit Sibbinga: „Hoofd
stukken uit de evolutie van het
leven op aarde". 19.00 Nws. 19.10
Kinderpostzegelactie 1953. 19.20
„Uit het Boek der Boeken". 19.35
Gram. 20.00 „Cosi fan tutte", ope
ra. 22.30 „Ken een haan een ei
liggen?" 22.45 Avondgebed en lit.
kal. 23.00 Nws. 23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM II (298 M.)
1007 kc/s. 7.00—24.00 AVRO.
(7.50—8.00 VPRO).
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram.
7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: 7.50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Gram. 9.30 V. d. vrouw. 9:35
Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00
V. d. zieken. 11.30 Alt en piano.
12.00 Musette-ork. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 V. h. platte
land. 12.40 Orgel en piano. 13.00
Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.30
Lichte muz. 14.00 Amerik. mu-
ziek-kaleidoscoop. 14.30 Gram.
16.30 V. d. jeugd. 17.30 Lichte
muz. 17.45 Reportage of gram.
13.00 Nws. 18.15 Pianospel. 18.30
Militair klankb. 18.40 Gram. 18.55
Paris v.ous parle. 19.00 V. d. kind.
'9.05 Fanfare-ork. 19.30 Sopr., ba
riton en piano. 20.00 Nws. 20.05
Oevar. progr. 21.15 Lichte muz.
31.35 Meded. 21.40 Lichte muz.
21.50 Tiroler muz. 22.20 Gram.
21.30 Buitenl. overz. 22.45 Gram.
23.00 Nws. 23.15 New York cal
ling. 23.20—24.00 Gram.
DINSDAG 20 OCTOBER.
N.C.R.V. 20.15-21.45.
1. Journaal;
2. Weerberichten;
3. Film over 't leven van klei
ne waterdieren;
4. „Met vervroegd verlóf, TV-
spel;
5. Dagsluiting.
-■ i vZ/
De oprichting van de gecombineerde Statenkieskring
Alkmaar-Zaandam, waartoe reeds in December besloten
werd, heeft in de Zaterdag in Alkmaar gehouden bijeen
komst, welke door ca. 30 afgevaardigden was bezocht,
haar beslag gekregen.
De waarnemend voorzitter, de
heer C Venneker, heette speciaal
de heren Hooyschuur en Smits,
resp. Statenlid en Kringvoorzit
ter, welkom en sprak in zijn
openingswoord de wens uit, dat
de K.V.P. bii de Statenverkiezing
1954 zoals bij de dit jaar ge
houden gemeenteraadsverkiezin
gen weer als de grootste partij
uit de bus zal komen en de
K.V.P.-Statenfractie van 19 op
20 leden mag komen.
De heer Smits, kringvoorzitter,
gaf een uiteenzetting van de
reeds verrichte voorbereidingen
voor de Statenverkiezingen,
waarbij de drie Statenkringen in
de kring Den Helder met een
gecombineerde lijst uit zullen
komen. Er is reeds een Provin
ciale Centrale samengesteld, ge
vormd door de dagelijkse be
sturen van de kringen en voorts
tweemaal zoveel afgevaardigden
als er Statenleden zijn, dus 38.
De gecombineerde Statenkringen
in de Rijkskieskring Den Helder
zullen zes candidaten in de Sta
ten kunnen brengen. Voorlopig
meende de Centrale zes zetels te
moeten bestemmen voor deskun
digen. hls een financieel expert,
een jurist, een onderwijsspecia-
list. een ingenieur, een medicus
en een sociograaf-planoloog.
Mochten deze deskundigen niet
door de afdelingen candidaat ge-
van Surinaamse studenten
PARAMARIBO. In de Suri
naamse pers zijn felle aanvallen
gedaan op een resolutie, die door
de Surinaamse studentenvereni
ging te Amsterdam is aangeno
men en waarin zij zegt het op
treden van de Engelse regering
in Brits Guyana ten sterkste af
te keuren; zij zegt de eisen van
dr Jagan, ten volle te ondersteu
nen. Het Surinaamse blad „De
Tijd" noemt de resolutie te be
lachelijk om waar te zijn. Het
waarschuwt voor. communistische
propaganda onder de studenten.
Het blad „De West" meent, dat
de studerenden in Nederland zich
beter niet kunnen inlaten met de
politiek, vooral niet met die van
een buitenlandse mogendheid.
steld worden, dan heeft de Cen
trale de bevoegdheid alsnog de
nodige candidaten aan de lijsten
toe te voegen. Bij de groslijst-
stemming kan echter nog' veran
dering in de volgorde der candi
daten worden gebracht, zodat de
plaats van deze deskundigen niet,
zoals de kwaliteitszetels bij de
Tweede Kamerverkiezingen be
slist verzekerd is.
De heer Kamp uit Wormer
was van mening, dat deze specia
listen blijken moeten hebben ge
geven van politieke belangstel
ling en niet „maar eventjes" lid
gemaakt moeten worden.
De bestuursverkiezing had tot
resultaat, dat de heer J. de Lange
Alkmaar tot voorzitter werd ge
kozen. In het bestuur kregen
voorts zitting de heren C. Ven
neker te Alkmaar, N. Bos te
Bergen, N. Kaag te Schoorl, P.
de Vries te Castricum, Friedrichs
te Koog a. d. Zaan, Roels te Wor
mer. Moester te Zaandam en De
Goede te Koog a. d. Zaan.
De afgevaardigden naar de
Centrale en het Riikskieskring-
bestuur zullen door het nieuwe
bestuur worden aangewezen.
Bij de rondvraag sprak de heer
Kamp zich uit voor opheffing
van de Statenkringen, wier taak
hij wilde zien overgedragen op
de Riikskieskring.
De heer Bolten verzocht het
bestuur aandacht voor de Bond
van Gemeenteraadsleden in de
kring.
De heer De Lange dankte de
vergadering voor het in hem ge
stelde vertrouwen en hoopte aan
de in hem gestelde verwachtin
gen te zullen beantwoorden.
De voorzitter en. de heer Smits
onderstreepten naar aanleiding
van het betoog vain de heer
Kamp de betekenis van de Sta
tenkringen, die de politieke be
langstelling kunnen activeren, als
zij ook tussen de verkiezingen
werkzaam zijn.
Medegedeeld weTd, dat in de
Zaanstreek de Bond van raads
leden weer in oprichting is en
toegezegd werd, dat bok vöor
Kennemerland een poging zal
worden gedaan.
Hierna sluiting.
TEXEL Een op het eiland Texel gelegerde vijand is
Zaterdag onschadelijk gemaakt en verdreven door een
heden van de Nationale Reserve, Reserve Rijkspolitie en
het Corps Luchtwachtdienst. Tegen vier uur waren zij
in Oudeschild aan land gegaan en ruim een uur later tra
den zij als overtvinnaars uit het strijdperk, waar de rook
wolken en de kruitddtrip nog niet opgetrokken waren.
Het betekende tevens het einde van een zeer nuttige en
goed geslaagde oefening, waarbij alle reserve-organen
uit de kop van Noord-Holland betrokken waren geweest.
De denkbeeldige vijand bestond uit leden van de Natio
nale Reserve op Texel, terwijl het Rode Kruis aldaar zich
tussen het krijgsgetvoel begaf, om gewonden bij te staan.
Hoewel men op Texel, dat als
toeristencentrum toch grote be
kendheid geniet, wel gewend is
aan een invasie van een grote
groep mensen, keken de bewo
ners van het eiland Zaterdag-
middag vreemd op toen twee j
schepen van de Kon. Marine tus
sen half vier en kwart voor vier
meer dan 100 reserve-soldaten-in
Oudeschild aan wal zetten. Men
wist overigens wel, dait het hier
een oefening betrof in het ka
der van de landdag van het or
gaan Steun Wettig Gezag, doch
dit deed aan de belangstelling
niets af. Zich bewust van het ge
vaar waaraan zij was blootge
steld, trok de compagnie, die on
der leiding stond van Kapitein
Donkersloot langs de weg, dek
king zoekend achter huizen en
gebouwen, in greppels en slop
pen, het geweer in de aanslag, 'op
naar Den Burg, rond welk dorp
de vijand zich verschanst had. De
voorposten ontmoetten al spoe
dig tegenstand van de •parachu
tisten, die zich langs de weg had
den ingegraven en al schietend
trachtten onrust te zaaien bij de
aanvallers, die op hun beurt alles
in het werk stelden om de eerste
slag te winnen en zo de weg te
effenen voor de hoofdaanval.
De compagnie verspreidde zich
in de landerijen en trok de
grootst mogelijke profijt van de
dammen, die in Texel's dreven
zo rijkelijk vertegenwoordigd
zijn. Een draadloze verbinding
onderhield het contact tussen de
voor- en achterlinie.
Op het afgesproken moment
werd de vijand door de plotseling
oprukkende aanvallers in de
flanken aangevallen en zodra de
verraste vijand alle aandacht op
deze aanvallen richtte, trok de
hoofdmacht op. De achterste
linies vulden de frontlinie goed
aan en ondanks hardnekkig ver
zet móest de vijand het- onder
spit delven.
Dit ging uiteraard gepaard met
knallen van geweren en mortier-
ren, terwijl lichtkogels het juiste
moment voor de aanvallen aan
gaven. Rookbommen, die het
terrein aan het oog van de toe
schouwers onttrokken, comple
teerden deze „oorlog."
Op het kruispunt van de weg
OudeschildDen Burg met de
Hallerweg ontbrandde de strijd
op zijn hevigst. Heftig ratelden
de mitrailleurs, terwijl schim
men gehuld in rooknevels al
schietend oprukten.
Om 5 uur was het pleit be
slecht.
Ervaring.
De reservisten, zowel van Nrd-
Holland als van Texel hebben in
deze oefening weer een belang
rijke dosis ervaring opgedaan.
Het bleek ook, dat de soldaten
hun taak zeer nauwkeurig op
vatten, zich juist hielden aan de
orders, die werden uitgegeven.
Zij bemerkten ook, vooral in de
achterste linies, dat oorlog voe
ren vaak betekent: afwachten.
Het behoeft geen betoog, dat de
infanteristen in de achterhoede
bij het eerste schieten hun han
den voelde jeuken. Zij moesten
voorlopig geduld oefenen, ^ij
bleven echter waakzaam.
Door de belangstelling, die er
voor de oefening bestond, was 't
niet zo moeilijk zich te oriënte
ren of zich een overzicht van de
situatie te verschaffen. Want al
zag men de in dekking liggende
reservisten niet, een groep
nieuwsgierige kinderen toonden
aan, dat zich daar een onderdeel
van de compagnie bevond. Dit
deed aan het nut van de oefe
ning overigens weinig af.
De burgerlijke en militaire
autoriteiten, die aan het front
aanwezig waren, hebben zich
kunnen overtuigen van de staat
van paraatheid waarin de reserve
organen zich bevinden.
Parade.
Na afloop van de grote oefe
ning verzamelden de manschap
pen zich voor Den Burg, om
daarna in gesloten gelederen het
dorp binnen te marcheren. In
tussen stonden op de Groene
Plaats de militaire en burgerlijke
autoriteiten, die reeds eerder
door het college van Burgemees
ter en Wethouders waren ontvan
gen, opgesteld, teneinde het défi
lé van de leden van de Nationale
Reserve, de Reserve-politie en
de aanwezige Kijkposten, af te
nemen. Pelotonsgewijze opgesteld
hoorden de aanwezigen daarna
een toespraak van kapitein Pie-
lage aan, die het vijfjarig be
staan van de Nationale Reserve
in herinnering bracht. Ook deze
gehele landdag was opgezet, om
het eerste lustrum van de Na-
tonale Reserve op Texel op de
juiste manier te kunnen vieren.
Het militaire gedeelte van de
herdenking was hiermede dan
afgelopen. Het waren behoorlijk
zware uren geweest, zowel voor
de aanvallers van het vasteland
als voor de verdedigers, maar
's avonds volgde de ontspanning
in de „Oranjeboom", waar het
R.K. Heiloër cabaretgezelschap
van Jean Robert optrad. Dit ge
zelschap is ook voor de Nationale
Reserve geen onbekende meer.
Reeds eerder n.l. hebben zij' de
leden ervan aangename en af
wisselende uren bezorgd, waar
voor de leider, Jean Robert, zelf
wel het meest te loven valt. In
een prettig, gezellig en gezond
programma hebben hij en zijn
medewerkers ook op deze avond
gezorgd voor enige prettige uren,
met een afwisseling van zang,
conferences, sketches e.d.
De andere leden, mevr. Ina
Triest-Boost, en de heer en mevr.
Borst-Müller zorgden met de hr.
Robert voor de goede sfeer en
de uitstekende afwerking van 't
geheel.
Burgemeester C. de Koning
van Texel sloot deze bijzondere
dag voor de Nationale Reserve
maar ook voor Texel.
(Van onze parlementaire
redacteur)
De regering is voornemens een
wetswijziging te bevorderen,
waardoor vpor buitenshuis stu-
derehde kinderen vanaf-zeven tien
jaar een drievoudige kinderaftrek
op de inkomstenbelasting wordt
toegestaan.
Bij de behandeling van het
wetsontwerp, dat de bedoeling
heeft om de administratie van
sociale aangelegenheden te ver
eenvoudigen, ontmoette een van
de voorgestelde vereenvoudigin
gen verzet van de KVP-afge-
vaardigde dr I ucas. Zijn fractie
wilde geen verlaging aanvaarden
van de grens voor de kinderaf
trek bij de inkomstenbelasting.
Deze zou, evenals bij de kinder
bijslag, van 17 op 16 jaar wor
den gebracht. De KVP ging daar
mee niet accoord, zolang het
voordeel dat de schatkist hiervan
zou hebben, 5 millioen, niet op
andere wijze weer in de gezins
sector werd besteed. Toen de
regering geen toezegging wilde
doen, diende dr Lucas een amen
dement in, waardoor de desbe
treffende bepaling geschrapt "zou
worden. Dit amendement is ver
der niet meer behandeld, omdat
de afhandeling van het ontwerp
op verzoek van de regering werd
uitgesteld tot de behandeling van
het complex van maatregelen.
Bij die behandeling zal dan eerst
over de compensatie voor het
omstreden gezinsnadeel worden
gesproken. Uit bovenstaande
mededeling blijkt, dat de rege
ring nu voornemens is om die
compensatie al zelf aan te geven.
Met de voor te stellen drie
voudige kinderaftrek voor stude
rende kinderen zal waarschijn
lijk niet 5 maar 8 millioen ge
moeid zijn.
(Copyright by Börre Börresen, Copenhogen)
5?
Een detective-verhaal uit het
Engels vertaald
Geleidelijk kwam het gesprek
op sterke staaltjes van bedrog
en oplichting en het was maar
een kleine stap naar beroving en
moord.
Het gesprek vloeide zo zoetjes
naar het vijvertje, waar Perkins
zijn hengel uit wilde gooien.
Jim Penner had de naam van
Walker genoemd.
Dat herinnert me ineens aan
iets, begon Perkins. Vlak voordat
ik mijn farm verkocht om de rest
van mijn leven een beetje van de
wereld te leren kennen, klopte
er op een avond iemand bij ons
aan. Het was een schooier, die
onderdak vroeg. Bij ons in de
binnenlanden wordt nooit onder
dak geweigerd, dus wees mijn
huishoudster hem een slaapplaats
aan. Midden in de nacht werd ii
echter gewekt door een erbarme
lijk gesteun. Het kwam uit het
kamertje waar de schooier sliep.
Ik ging er heen en vond de man
stervende. Hü had een slopende
kwaal, vertelde hij mij, waartegen
geen kruid gewassen was. Hij had
echter niet gedacht, dat het einde
deze nacht zou komen. Hij was
wanhopig, want hij moest nog
een opdracht vervullen. Ik bood
aan, hem te helpen, als het in
mijn vermogen lag. Ik hoefde
niets anders te doen dan een ge
sloten enveloppe uit de voering
van zijn jasje te tornen en te
verbranden na zijn dood. Ik vond
het nogal vreemd en zei hem dat
ook. Daarop vertelde hij mij het
volgende. Twee jaar lang was hij
de compagnon geweest van een
bankrover. Samen hadden zij
enorme bedragen gestolen.
Toen Perkins zover met zijn
verhaal was gekomen, observeer
de Wrokkel scherp de aanwezi
gen. De meesten luisterden be
leefd, want het was geen erg
schokkend verhaal.
Lewis echter was bij de laatste
woorden van Perkins plotseling
zeer opmerkzaam geworden.
Perkins ging verder:
De compagnon borg zijn buit
op, maar mijn schooier wierp het
geld met volle scheppen weg aan
allerlei twijfelachtige genoegens.
Dit beviel de compagnon niet,
want zo'n levenswijze moest op
vallen aan de politie. Hij waar
schuwde zijn medeplichtige dan
ook verscheidene malen, dat hij
het compagnonschap zou verbre
ken, als de andere niet voorzich
tiger werd.
Deze werd bang, dat hij zijn
leventje niet verder door zou kun
nen zetten en bedacht een zeer
vernuftig middel om de ander in
zijn macht te kunnen krijgen.
Hij wist, dat zijn compagnon
door de politie van verschillende
landen gezocht werd- Hij had zich
erop beroemd, dat hij nooit een
vingerafdruk achter had gelaten.
Wat deed mijn schooier nu? Een
van de zeldzame keren, dat zijn
maat dronken was en zijn roes
uitsliep, nam hij van alle vingers
en van de duim vingerafdrukken
op een stuk papier. Toen waste
hij de hand van zijn maat weer
af. Als nu de ander zijn bedrei
ging ten uitvoer zou brengen en
het compagnonschap verbreken,
zou hij hem vertellen, dat hij een
afdruk had genomen van diens
hand en deze aan de politie zou
geven.
Ma'ar hij heeft er geen gebruik
van hoeven te maken, want na
een zeer voordelig zaakje, hadden
zij vrijwillig de firma ontbonden.
De ander was uit Australië weg
getrokken en mijn schooier had
ziin leveri van plezier voortgezet
met het gevolg, dat hij in een
paar maanden al zijn geld kwijt
was en ook zijn gezondheid. Hij
wist, nu dat zijn einde gekomen
was en vond het niet fair tegen
over zijn oude compagnon, dat
diens vingerafdrukken zouden
blijven bestaan. Hij had gepro
beerd om van bed af te komen,
maar het was hem niet gelukt.
Daarom vroeg hij nu, of ik die
enveloppe met inhoud wilde ver
branden.
Perkins hield even op, om een
sigaar op te steken.
Wrokkel, Burke en Penner
veinsden de grootste belangstel
ling. De Hoofdcommissaris zei
ongeduldig: „En verder? Heb je
die enveloppe verbrand?"
Perkins blies kalm zijn lucifer
uit.
„Geduld. Het verhaal had waar
schijnlijk een te grote inspanning
gekost van mijn gast. Voor ik
een belofte had kunnen doen,
zakte hij achterover en stierf.
Door de drukte die er op volgde
vanwege de begrafenis en de ver
dere formaliteiten, dacht ik niet
meer aan die enveloppe. Toen een
paar dagen daarna mijn huis
houdster vroeg wat z;j met die
kleren van de landloper moest
doen, schoot het mij weer te bin
nen. Ik nam het jasje en tornde
tussen de voering en de stof de
enveloppe uit. Ik was van plan
om dat ding te verbranden, of
schoon ik geeen belofte daartoe
gedaan had. Ik was echter
nieuwsgierig naar de vingeraf
drukken."
Hij keek verontschuldigend
naar de heren van de politie.
„Voor u zijn die dingen natuur
lijk iets heel gewoons, maar voor
een leek is het iets griezeligs, ik
bedoel, je leest zo vaak, dat door
middel van een vingerafdruk
een moordenaar wordt gepakt. Ik
had nog nooit een vingerafdruk
gezien en wilde zoiets wel eens
bekijken. Ik maakte de envelop
pe open en, heren, wat denkt
ge dat ik zag?"
„Verdomd, vertel toch verder,
oude zeur," mompelde Jim in zijn
rol.
„Stel u voor, heren, er zat een
andere envelop in en op die en
veloppe een van de zeldzaamste
postzegels, waarvan nog maar
twee exemplaren bestaan. Ik ben
een verwoed verzamelaar en u
begrijpt mijn vreugde. De over
ledene had' waarschijnlijk niets
anders bij de hand gehad op dat
ogenblik én kende natuurlijk niet
de waarde van de zegel. Ik was
buiten mijzelf van vreugde en
voegde dié enveloppe met zegel
bii mijn verzameling.
Zo ziet u, hoe raar het kan
gaan in de wereld."
Hij hield op en keek de ande
ren triomfantelijk aan als ver
wachtte hij een storm van geluk
wensen.
De anderen zaten als met stom
heid geslagen bii zo'n naïviteit.
Toen klonk er een knetterende
vloek en Jim schreeuwde: „Maar
mens, wat was er dan met die
vingerafdrukken?"
Perkins keek een ogenblik ver
baasd en zëi toen:
„Er stonden inderdaad een paar
vingerafdrukken in inkt op en
een naam, maar die postzegel was
een zeldzaam gaaf exemplaar
en.
„Maar hemelse goedheid", kerm
de Wrokkel, „schei nu eens uit
over die postzegel en zeg eens
wat voor naam er bij die vinger
afdrukken stond."
Enigszins geïrriteerd keek Per
kins hem aan en antwoordde:
„Zoiets als Walker, ja, Walker
was het, maar hoeveel denken
jullie, dat die postzegel waard
was?"
Hij keek vragend de kring
rond en zijn mond viel open. De
reactie op het horen van die
naam had al zijn verwachtingen
overtroffen. (Wordt vervolgd)
