vocht zich naar 1-0
zege
Nederland brak met
traditie
een
Rode stormlinie strandde
op hecht verdedigingsblok
RICHMOND
Hoofdsteden deelden de
punten na vlotte strijd
jenaren
samen
pastoor
Helder
egenval
I-Italië
ollands
monisch
;est
Gloeiend enthousiasme tras
zelfs Rode Duivels te bar
DIK VERDIENDE
ZEGEPRAAL
Amsterdam-Brussel
Jloe t ook
hoort er by'^
Dolzinnige vreugde maakte zich
van de massa meester
WACHTING
oor het KNMI
dig van Maan-
Jinsdagavond.
[EER WIND
let. Aanvan
gen, later toe-
rolking, maar
nog tot de
veer. Vannacht
tige wind, mor-
krachtige Zui-
ifeinig verande-
ituur.
,e Bisschop van
benoemd tot
Helder (O.L. Vr.
mgen) de zeer-
-1. B. J. Schrama,
as van het Dio-
eau in Den Haag.
Dct. (Reuter)
^stromingen ge
en in Italië is
t een einde ge-
zware regenval
dagen. Het peil
modderachtige
•veer 1000 vier-
heeft over-
langzaam te
biedt een troos-
Naar schatting
orjderd personen
ikomen. Van wie
55 zijn terugge-
minister Cals
- De leden van
s Philharmonisch
aan de minister
kunsten en we-
t, volgende tele-
:n van het Noord-
rmonisch Orkest,
?t uitblijven van
g, verzoeken met
eerbied uwe ex-
te doen tot het
een beslissing."
verbrandde
Amstel
iden voordat de
in de lange af-
rkerkt Amsterdam
ug zichtbaar wer-
ig omstreeks 15.15
oubliek een mo-
ammen zien op-
:stuurder gekleed
prir,.gen. Het was
erd in het jacht
ige", waarop bij
r nog onbekende
was ontstaan. De
ïrman J. Hemel-
n wiens vrienden
>ebehoorde, wist
steiger te berei-
in veiligheid te
;rschroeide wenk-
ofdhaar is hij in
Gasthuis behan-
hij naar huis is
eren. Inmiddels
eer de brand ge-
•huimblusapparaat
.vater. Het bootje
•loren.
en Hoorn in
irborg Mij
Huizenver-
len nog al eens
net hun huurders,
gen te waarborgen
Onderlinge Waar-
richt. Deze werkt
i te Purmerend en
oet voor haar le-
werk.
iniging bestaat ook
omstandigheden
dat de Purmeren-
voor een ernstig
moest optreden,
ree een dusdanig
Hoornse vereniging
te overwegen om
l te gaan samen-
e is thans beslo-
se vereniging be-
:odanig bij Purme-
.uiten en de Pur-
ïiging besloot, de
ging en bloc op te
rwaarde dat deze
•lopig als plaatse
met eigen bestuur
t, waarbij de func-
ans de vereniging
ent, voorlopig zijn
ijven vervullen, zij
andere voorwaar-
ierend gevestigde
thans circa 300
10 huizen, terwijl
verking met Hoorn
>t 90 stijgt en het
rde panden met
bestuur van Eens-
Purmerend zal
reid met 2 leden
le Hoornse vereni-
derlinge Waarborg
uurders welke nu
lichaam is gewor-
>r verdere uitbrei-
ledental, door ver-
irs op deze wijze
re steun voor de
ers te kunnen zijn
ze te kunnen wer-
West-Friesland als
ïn omgeving, waar
rsten voor de ver-
verricht.
ter benoemd
Tot kerkmeester
tiusparochie alhier,
ure, ontstaan door
van de heer C.
H. E. de Bisschop
benoemd de heer
Maandag 26 October 1953
Pagina 3
Een herboren Oranjeteam
(Van onze sportredacteur)
V had het moeten zien, waarde lezers, al
die dansende, juichende en springende Oran
jehemden. V had de vreugde moeten zien van
trainer v. d. Leek, van Keuzecommissielid
Hoolboom, die daar allemaal op de groene
mat van Feijenoord een rondedans maakten
van vreugde om de 1O zege op de Belgen.
En dan die acht en zestigduizend. Ach reken
de kleine 10.000 zuiderburen eraf, maar de
rest Parijs met die 21 zege van onze
profs op Frankrijk, was er niets bij.
Het is dus toch heus geschied. Nederland
heeft eindelijk na een serie nederlagen en een
enkel gelijk spel, thans een overwinning be
haald op een land, dat nog kort geleden roem
vergaarde in de voorronde van het tournooi
om het wereldkampioenschap. In een wed
strijd ook, waarin de zege dubbel kostbaar is,
in de derby der Lage Landen.
Er zijn weinig doelpunten gevallen in deze ontmoeting.
Slechts één. Eén doelpunt gescoord door een glanzende van
Beurden in de achtste minuut van de wedstrijd. Die ene vol
treffer, verdiend door werkelijk beter spel in de beginperiode,
besliste de match. Dat wist niemand en dat had ook niemand
gedacht. Scheidsrechter Ling, die correct leidde, niet, de
juichende Nederlanders niet en de Rode Duivels niet.
speeld, eer België tot de eerste
gevaarlijke tegenstoot kwam. Een
naar de vleugel afgdwaalde Cop-
pens vond een opening, doch Thijs
schoot te zacht om doelman Stei
ger te verontrusten. En juist op
het moment, dat de zo sterke Bel
gische achterhoede vrijer dacht
adem te kunnen halen, slipte van
Melis langs Carré heen, tikte de
bal met de buitenkant van zijn
voet naar Bennaars, die in een
gedroomde scoringspositie, even
aarzelde en daardoor nog door
de voor hem glijdende Diricx
van de bal werd gezet. Weer golf
den de Nederlandse aanvallen op
het Belgische doel af. Van Melis
greep naar zijn hoofd, toen zijn
voorzet in de 23e minuut juist
iets te hoog was voor de toestor
mende Bennaars. Overbeeke ko
gelde naast en Gruyzen bracht
heel Sittard in wanhoop bij de
vrije bal, die hij achter doel
schoot, inplaats van een vrijstaan
de vari Beurden met. een trekbal-
letje te bedienen.
Een schot van Anoul uit een
wirwar van spelers bracht de
Belgen op de tribune in bewe
ging. Nu zou het toch eindelijk
Want deze hadden wel even 't
hoofd geschud om de heftigheid,
waarmee Oranje van wal was ge
stoken, doch ze hadden vertrouwd
op hun uithoudingsvermogen, op
hun technische meerderheid en
op hun Rik Coppens, die Terlouw
en daarmee de hele Nederlandse
defensie wel mores zou leren....
Ja, die eerste acht minuten.
Die waren een openbaring voor
het Nederlandse publiek. Twee
aanvallen op een rijtje deed de
Belgische defensie wankelen, twee
corners in de eerste 4 minuten
maakte het begin veelbelovend.
De Belgen waren er beduusd van.
Ze konden het enthousiasme van
Oranje maar moeilijk baas. Bies-
brouck en Klaassens opereerden
op het middenveld, dat het een
lieve lust was en van Beurden
bewees zijn aanwezigheid door
vanaf het middenveld al koppend
en sprintend door te dringen in de
vijandelijke doelmond. Zijn schot,
Uit doel gekopt.
Daar was Diricx debet aan.
Want van Melis kon het heus niet
helpen, dat zijn gewonnen kop
duel na een corner van Bennaars
niet in een doelpunt resulteerde.
Machteloos en met ontzetting in
zijn ogen keek Gernaey de bal
na, om even later verheugd zijn
makker Diricx op de schouder
te kloppen. Op de doellijn had
de beste Belgische verdediger de
bal nog weggekopt.
Twee minuten voor de rust
verdiende hij zelf alle lof van
zijn kameraden, want tegen de
felle, lage kogel, onverwachts door
Overbeeke afgevuurd, leek geen
kruid gewassen. Met één sprong
in de hoek redde de Belgische
new-comer echter de 10 ach
terstand.
Een moment uit de
gespeelde interland
wedstrijd Nederland
België. Aanval op
het Belgische doel:
v.l.n.r. Diricx; de
scheidsrechter Ling;
doelman Gernaey;
Gruizen; v. Brandt;
Overbeeke, achter
deze Bennaers; ver
volgens \laertens;
Carré en Mees.
Belgen in het offensief.
Het duurde nog geruimte tijd
in de tweede helft, eer het ver
wachte Belgische offensief los
barstte. Elf hard zwoegende vol
gelingen van Hoolboom c.s. be
gonnen met zoveel élan aan de
tweede vijf en veertig minuten,
dat er geen sprake van was, dat
de Rode Duivels de Nederlandse
Leeuw in de positie zouden krij
gen, waarin ze hem konden prik
ken, waar ze wilden.
Het leek er zelfs op. dat men
zich voor de tweede maal van de
zetels mocht verheffen om een
Nederlands doelpunt toe te jui
chen. Velen deden dat ook, doch
ten onrechte. De kopbal van
Tebak, werd wel door van Melis
over de uitlopende Gernaey heen-
gekopt, doch zeilde juist aan de
verkeerde kant van de paal in
het zijnet.
De eerste free-kick, die Ter
louw zich tegen de weinig sym
pathiek spelende Coppens ver
oorloofde, werd het sein voor de
Belgen om de bakens te verzetten.
Het scheen te lukken. Biesbrouck
en Klaassens concentreerden hun
aandacht steeds meer op de ver
dediging en de teruggetrokken
v. Beurden en Bennaars zag men
ook herhaaldelijk in de Neder
landse doelmond. Maar het was
en bleef een hopeloos geval voor
de Belgen. Geen moment kregen
ze vrij spel. Als terriers zaten de
Nederlanders op de bal en toen
eenmaal Lemberechts schuin voor
doel een pass van Coppens toe
geschoven kreeg, zorgde Bies
brouck er met een lange „sliding"
voor, dat Torke de gelijkmaker
niet langs Steiger kon knallen.
Een ogenblik later maakten mijn
heer Coppens en Anoul boze ge
baren naar de arme Piedfort, die
in dit voor hem allerongelukkig
ste debuut van wel 30 meter op
doel schoot. Kansloos natuurlijk
bij Steiger, die in de daaropvol
gende periode tot grote hoogte
steeg.
Tegen de paal
Daarbij had hij eenmaal de hulp
van de paal nodig. Dat was bij
een vrije schop van Coppens, die
Anoul keihard tegen dit houtwerk
kopte, waarop Piedfort in de han
den van Steiger schoot!!
Even later herhaalde deze jon
geling dit „kunststuk," toen Stei
ger met de vuisten een vrije trap
van Lemberechts over de aan
stormende Coppens wegstompte.
De trekbal, die de Belgische ve
teraan afgaf, werd door de PSV-
doelman voor de voeten van
Anoul weggegrabbeld.
Toch flitste er nog wel een
Oranje aanval tussendoor. Gruyzen
bijv. zorgde eenmaal voor een ga
ve pass naar van Melis, die door-
koppend Bennaars een mooie
schietkans gaf. Gernaey was ech
ter als een wervelwind uit zijn
doel gestormd en viel precies in
de richting van het schot, dat de
Dosko-man afvuurde. En de vrije
schop van Klaassens priemde in
de 29e minuut venijnig in de
uiterste hoek, doch ook hiervoor
had de Belgische doelman een
antwoord klaar.
Belegering.
Zo verstreek de tijd en daarmee
vervloog voor de Belgen de hoop
op een beter rfesultaat. Elf reeds
blijde Nederlanders sloegen een
muur op voor hun doel, 'n muur
waarop de Rode Duivels in die
laatste, oh zo lange minuten, te
vergeefs beukten.
Coppens wist niet meer, hoe hij
het had, Anoul zocht en zocht,
maar vond de opening niet, Lem
berechts dwaalde van rechts naar
links. Naar links, waar een arm
zalige vleugel Thijs-Piedfort al
lang de moed op heldendaden had
opgegeven.
Klaassens gewond aan zijn been,
zorgde nog voor twee minuten
verlenging van de werkelijke
speeltijd, en daarna.... wel dat
hebben we U in de aanhef al be
schreven.
AMSTERDAM De 28ste ont
moeting tussen het Amsterdamse
voetbalelftal en Brussel, in het
Ajaxstadion gespeeld, eindigde in
een gelijk spel 2—2. Nadat publiek
in. (0—1).
Onder luide protesten van het
publiek werd een doelpunt van de
Ajaxspeler van de Wel vlak na
rust afgekeurd Met een lage schui-
en spelers een minuut stilte had- ver bracht de Belgische midvoor
den betracht ter nagedachtenis
van de heer H. Putter, de over
leden voorzitter van de afdeling
Amsterdam van de K.N.V.B., ont
wikkelde zich een levendige
strijd, waarin de Amsterdamse
ploeg een grote technische vaar
digheid demonstreerde.
Goed voorbereidend werk van
de kleine Vontooff die een groot
doorzetter is, stelde van der Wel
in staat het 'eerste harde schot te
lossen, dat eohter naast ging. Door
een prachtige drieihoekscombinatie
tussen Michels, Oldenihof en Feit
man kreeg Vonthoff hierna een
mooie kans. maar ook nu ging de
bal langs de verkeerde kant van
de paal. De Belgische linksbinnen
Testaert benutte een pass van de
linksbuiten Coel beter, buiten be
reik van doelman Hagenaars
schoot hij, na 30 minuten, zuiver
van Hoyweghen daarna de voor
sprong van zijn ploeg op 20.
Toch zou Amsterdam nog aan
bod komen. Een prachtig door
Vonhoff genomen' corner beland
de na 25 minuten op het hoofd
van Michels, die toen alleen maar
„ja" behoefde te knikken: 12.
Was het doelpunt van de Ajacied
van der Wel volkomen terecht
afgekeurd, waarom scheidsrechter
Nijs vier minuten voor het einde
een doelpunt van Feitman niet
toekende zal wel altijd een raad
sel blijven. Amsterdam eindigde
met een hevig offensief. Vlak voor
tijd scoorde van der Wel van
dichtbij, na een combinatie met
Michels de verdiende gelijkmaker
(22). Bij Amsterdam blonk het
backstel van der OoretMesman
uit. De meest opvallende speler
aan Brusselse zijde was de links
buiten Coel.
(Advertentie)
„Dachten jullie dat zeeslangen niet
bestonden?" vroeg Stuurman Steven
„Nou en of! Ik vergeet nooit mijn
ontmoeting met een knaap van zon
4 meter. Aan de kust van India was ik
op het luxe jacht van een Indisch vorst,
een machtig liefhebber van vissen.
Er was o.a. een groot kruisnet, waar
mee hij zeldzame soorten zeebewoners
probeerde te verschalken. Juist stond ik
van een lekkere Sterling te genieten,
toen het sein gegeven werd, het net
op te halen. En wat zagen wij? Een
enorme zeeslang, een afschuwelijke,
kronkelende duivel van een beest! Het
duurde niet lang, of het monster
spartelde volkomen machteloos op het
dek, woedend zwiepend met zijn platte
staart en bijtend naar alle kanten. De
vorst wenkte me om het giftige reptiel
nader te bekijken. Hij deed een paar
stappen naar voren en struikelde
over een lijn van het net! Juist nog
vóór hij op het ongedierte zou neer
ploffen, kon ik toeschieten en rolden
we tegen de verschansing! „Ik dank u
duizendmaal", zei de vorst, nadat hij
van de schrik bekomen was en me zo
ongeveer zijn halve vermogen scheen te
willen schenken, „hoe komt u aan zo'n
tegenwoordigheid van geest!" „Dat is
het kenmerk van alle Sterling-rokers,
hoogheid," antwoordde ik, „die weten
wat ze te doen staat. Ze roken de
lekkerste, gèurigste Virginia-shag ter
wereld. Stuk voor stuk is hun devies:
Sté op STERLING!
(Advertentie)
in volle ren afgevuurd,
toen nog naast.
ging
1—0.
De eerste aanval van de Bel
gen bracht in de achtste minuut
Steiger in actie. Zjjn verre uit
trap bracht de bal bij van Melis,
die hoog opspringend voor ver
dere expeditie zorgde, van Beur
den liep al voor van Melis kopte.
In volle vaart stoof hij langs de
onthutste Carré en plaatste het
leder beheerst langs de uitlopen
de Gernaey. Onverbiddelijk wees
scheidsrechter Ling naar het mid
den.
Het was alsof 't Feijenoord-Sta-
dion werd afgebroken. Eén dei
nende mensenmassa begroette het
...wonder. Wie had dat gedacht!
En wat nog mooier was, de voor
sprong was dik verdiend. Want
Nederland beukte door. Overbee
ke, ietwat aarzelend begonnen,
zette alle schroom opzij. Hij had
letterlijk lak aan zijn Belgische
tegenspeler en kogelde tweemaal
hard op doel na fraai werk van
resp. Biesbrouck en Klaassens,
dit tot nu toe ieder duel om het'
bezit van het middenveld won
nen en de tegenpartij geen mo
ment liet spelen.
Zestien minuten waren er ge
komen. 't Leek erop dat de nog
steeds optimistische Belgen gelijk
zouden krijgen. Want Rik Cop
pens, die tegen Terlouw geen
schijn van kans kreeg, slipte in
samenwerking met Lemberechts
op de vleugel wel langs Tebak.
Weer volgde een ideale pass naar
de naar binnengekomen Thijs,
doch weer zag deze van stal ge
haalde veteraan geen kans de uit
lopende Steiger te passeren.
„Dat nooit," zal Biesbrouck ge
dacht hebben, „geen Belgen in
de aanval." Vol élan wierpen hij
en Klaassens zich in de strijd. De
bal kwam weer, waar de Feije-
noord-kuip" hem hebben wilde:
bij de Nederlandse voorhoede.
Driemaal mocht Gernaey zich
in de handen wrijven om het feit,
dat de vloeiende passes van het
tweetal in de Nederlandse mid
denlinie slordig werden afgewerkt
Overbeeke, ongelukkig met zijn
schot, van Melis onzuiver met een
kopstoot, die in de tribune te
recht kwam.
Maar Oranje bleef terugkomen.
Een fel juichend Stadion hield de
sfeer, waarin een doelpunt gebo
ren kon worden levend. Het re
gende corners op de Belgische
veste, doch de bevrijdende twee
de goalkwam niet.
(Van onze speciale verslaggever
Eindelijk is het dan zover gekomen, de Nederlandse
leeuw, die nauwelijks meer bij machte leek, om grom
mend zijn poten op te heffen, heeft in de Feyenoordkuip
zo nijdig van zich afgebeten, dat de tienduizenden, die
ondanks alles dan toch maar weer naar Rotterdam waren
opgestoomd, zich de handen rauw hebben geklapt van
puur enthousiasme. Een dolzinnig van vreugde zijnde
Jaap van der Leek deed tenslotte datgene wat vrijwel
een ieder dolgraag had gedaan. Na het fluitsignaal, waar
mede de Engelse ref. Ling het doek voor de zoveelste
derby der lage landen liet vallen, stormde hij het veld
op om de elf dapperen te omhelzen. Niet als een nuch
tere Nederlander, maar als een warmbloedige Italiaan
in zijn beste vorm. De eerste zege sinds 15 April 1951
was een feit.
Een verdiende zege bovendien,
want hier in Rotterdam hebben
de oranjehemden een strijd gele
verd om elke vierkante centime
ter grond. Zo vol overgave, dat
de Belgen er beduusd van wer
den. Die strijd was er van de
eerste minuut af en wat mis
schien meer zegt, er werden bij
tijden combinaties op de grasmat
gelegd, waarvoor de grootste
nurks zijn apatische houding liet
varen. Daarmede willen we na
tuurlijk geenszins beweren, dat
we nu al weer de borst vooruit
kunnen steken met het bravour
van „wie doet ons nog wat." Ook
wensen we geen enkele vergelij
king te maken met het voetbal,
waarmede sommige duur betaal
de profs de kenners aan het lik
kebaarden brengen. In de verste
verte niet. Waar wij naar kijken
is alleen maar naar de prestaties
van ons Nederlands team, zoals
die in de laatste jaren haast spot
tend zijn beschreven en naar dat
wat thans voor begerige ogen
werd opgevoerd.
En dan durven we volmondig
te zeggen, er is een belangrijke
stap vooruit gedaan. Het is mo
gelijk dat de Belgen ons in de
kaart hebben gespeeld, door wat
al te zelfbewust van start te gaan
maar zelfs als dit het geval is,
dan mag het toch zeker nog wel
de grootste verdienste van dit
Nederlands elftal worden ge
noemd, dat het zonder schromen
tegenzetten heeft geplaatst, waar
voor onze tegenstanders geen wa
pens meer konden opdiepen.
Het doelpunt waarmee van
Beurden ons reeds na 8 minuten
de leiding gaf, (wat een waarde
hebben de verre uittrappen van
Steiger) heeft ongetwijfeld sterk
stimulerend gewerkt. Vanaf dat
moment is er iets gaan leven in
de harten van onze spelers. Iets
van nu zal het gebeuren. Vanaf
dat moment ook kwam elke Belg
op zijn weg tweemaal dezelfde
speler tegen. Vanaf dat moment
ook waren we een team gewor
den, dat in grootste kameraad
schap wilde strijden voor dat ene
grote doel „we met die gehate
en kleinerende nederlagen.
Het is toen een genoegen ge
weest de ijverige Klaassens over
al 'te zien opduiken, waar maar
gevaar kon ontstaan. Het heeft
ons bovenal goed gedaan, dat in
de tweede helft, toen de Belgen
sterk naar een eervoller resul
taat gingen verlangen, zelfs de
razendsnelle en pittige van Over
beeke en Gruyzen gingen helpen
t\jj de strijd, die dirigent Terlouw
op hoog niveau uitvocht met 't
lastige manneke Rik Coppens.
Een strijd, die dit keer royaal in
het voordeel van Terlouw eindig
de. In de eerste helft was die
hulp nog niet van node, want
tegen de verwachtingen in, wa
ren het de Nederlanders, die het
tempo en daarmede het spel-
beeld beheersten.
Van Overbeeke kwam daarbij
met een serie schijnbewegingen
voor de dag, die hem direct al
tot l'enfent cherie van het pu
bliek maakten.
Verdiende beloning.
De snelheid waarmede de Dos
ko-man zijn directe acties uit
voerde, lag te hoog voor de Bel
gische linksback van Brandt. Me
de daardoor bleef hij gedurende
de gehele wedstrijd de zwakste
Belgische verdediger. Diricx op
de andere kant en stopper Carré
groeiden hem royaal boven het
hoofd. Het gevaar kwam voor
de Belgen dan ook voornamelijk
van onze rechtervleugel. Van
Beurden toonde zich een knap
opbouwer en kon het met van
Overbeeke opperbest vinden. Zon
der bepaald ernstig teleur te stel
len, was onze linkervleugel toch
belangrijk minder sterk. Dit geldt
voor Gruyzen nog in iets sterkere
mate dan voor Bennaars, al was
hij toch nog een waardevolle pion
in onze stormlinie dan we de
laatste tijd hebben bezeten.
De aanvallen werden ook met
vaart en Zuidelijk temperament
(een geheel Zuidelijke voorhoede)
uitgevoerd, al liepen de combina
ties ook nog vaak vast door te
weinig variaties. We misten voor
al de dieptepasses, die de veel
vuldig van Carré wegzwermende
van Melis van node had. Opval
lend was ook nu weer het spe
ciaal in de eerste helft tamelijk
zwake plaatsen van Jan Klaas
sens. Ontzettend jammer toch, dat
de VVV-er daar steeds weer
moeite mee blijkt te hebben. Dat
neemt overigens niet weg, dat
zijn overige verdiensten zo groot
waren, dat we deze Limburger
een van onze grootste steunpila
ren willen noemen. Al was het
alleen maar om de enorme hoe
veelheid werk dit hij verdedi
gend heeft verzet. Ook Bies
brouck had een belangrijk aan
deel in de strijd, die geregeld om
de bezetting van het middenveld
ontbrandde. Onze halfs en bin-
nenspelers hadden daarbij de
strijd aan te binden met de uit
gekookte Mees, de technisch
knappe Maertens en de gerouti
neerde Anoul.
Minder last hadden ze daarbij
van linksbinnen Piedfort, wiens
verrichtingen de Belgische keu
zecommissie waarschijnlijk met
rimpels in het voorhoofd heeft
gevolgd. Ook Guy Thijs bleek
niet de linksbuiten waarvan men
in België droomt, zeer tot genoe
gen natuurlijk van Odenthal, die
opmerkelijk rustig en vast verde
digde. Ook over Tebak, die in
Noorwegen zwak was, kunnen we
thans prettiger geluiden laten ho
ren. Torelle Lemberechts, bedui
dend minder snel en gevaarlijk
dan in zijn beste jaren, kon dan
ook niet tot een totaalprestatie
komen om enthousiaste brieven
over naar huis te schrijven.
Daarmede hebben we wat de
Belgen betreft meteen de vinger
op de wonde gelegd. Het is geen
publiek geheim, dat de Belgen
sedert enkele maanden geen sla
peloze nachten meer doormaken
over de kracht van de defensie,
ook al vonden we, zoals gezegd,
van Brandt geen openbaring.
Falende stormlinie
Die nafhten waren er nog wel,
zo gauw de stormlinie ter sprake
kwam. Rik Coppens, het gesle
pen maar arrogante Beerschot-
idiool zou in kracht zijn terug
gelopen en voor de rest had men
terug moeten grijpen op oude
beproefde krachten en een onze
kere linkervleugel. Welnu, de
Belgische keuze-commissie zal
weer naarstig aan het speuren
moeten gaan, want dit was toch
ook niet de linie, waarnaar men
het glanzende ogen pleegt te kij
ken. Och ja, men behoefde geen
dozijnen boeken in de voetbal
wetenschap verslonden te hebben
om te constateren, dat vriend Rik
behalve een wat geniepig manne
ke ook nog wat anders is.
Want gewillige voetbalbenen
heeft deze Antwerpenaar wel, zo
gewillig zelfs, dat het geen toe
val was dat behalve Terlouw ook
Jan Klaassens en Biesbrouck bij
tijden bijzonder veel interesse
voor zijn charges toonden. Ter
louw nam thans een voor zijn ar
rogante tegenstrever zeer pijnlijke
revanche. De robuste Spartaan
gunde Rik zo weinig ruimte, dat
de Belg er kriebelig van werd.
Het mag dan zijn, dat Rinus zijn
borstkas wel eens wat al te ro
bust naar voren bracht, grof werd
hij toch bijna nimmer. Ook niet
in de ogen van de Engelse Ref
Ling, die zich niet stoorde aan
moedwillige valpartijen, maar de
zaak voortreffelijk bleef beheersen.
Terlouw was de grote man in
ons verdedigingsblok. Hij legde
een grote feeling voor spelsitua
ties aan de dag en won practisch
elk kopduel met Coppens. Voor
treffelijk werk deed ook doelman
Steiger. Het mag dan zijn, dat-
hij behalve enkele schoten van
Anoul weinig schoten van hoge
klasse kreeg te verwerken (Cop
pens kwam daar helemaal niet
toe), zijn optreden wekte toch bij
zonder veel vertrouwen. We heb
ben hem geen enkele fout zien
maken. Zowel op hoge als lage
ballen bleek hij zeer klemvast en
bovendien werkte hij door zijn
verre uittrappen mee aan de op
bouw van onze aanvallen.
Een typisch voorbeeld daarvan
is het doelpunt, waarmede van
Beurden het stadion in vreugde
stemming bracht. Zjjn uittrap
werd doorgekopt door van Melis,
waarna van Beurden een vrije
schietkans kreeg. Er was geen
Belg aan te pas gekomen.
Resumerend kunnen we dus
vaststellen, dat we er nog lang
niet zijn, maar dat deze zege ge
zien de lichtpunten, die er on
miskenbaar waren te bespeuren
toch ook weer geen eendagsvlie
gen behoeven te zijn. Er zullen
nu nog wel teleurstellingen vol
gen, maar als we deze teamgeest
weten te bewaren en nog wat
meer variatie in de attaques we
ten te leggen, staat de K.C. ons
inziens toch niet meer voor een
onmogelijke taak. De lichaams
conditie stak nu reeds gunstig af
bij die in Noorwegen gedemon
streerd, wat zijn oorzaak wel zal
vinden in het nu verder gevor
derde voetbalseizoen. Daardoor en
door het aangeboren Zuidelijk
temperament kwam ook de speél-
snelheid wat hoger te liggen. We
staken in dit onderdeel van het
spel beslist niet ongunstig bij de
Belgen af, die veel minder agres
sief waren en vele persoonlijke
duels verloren.
