NEDERLAND voor de Hongaren nog altijd synoniem met vrijheid lerVe «t De puzzle van de week ilr Boedapest-Den Haag in negen dagen Morris automobielen s FIRMA TASCHE De geschiedenis van Amerika *k Huibers tberichten ;ebr. kleen Een vluchteling wiens naam niet wordt genoemd MARJO WASMACHINE Wasmachinehuis JAN STRUIJS 1 BAL I personen-, bestel- of DAGBLADRECLAME do vrachtwagen Zaterdag 14 November 1953 Pagina b RW ACHTING te De Bilt, •rdagavond tot WEER westelijke helft overwegend met plaatse- Matige tot de kust later Zuidwestelijke dezelfde tem- vandaag. In de helft van het ujk zwaar be- opklaringen. Overwegend vind. Over het minder zacht November, is waarop Z.H. Huibers ver- 78e verjaardag de gedachten tanen meer dan persoon en de Bisschop uit liet klimmen Hij de last van bestuur moe rt. Wij zijn er dat de leden mse Kerk Mgr. in hun gebed om van O.L. agen, dat Hij zijn mnes „ad muitos zegenen en be- eer van de Kerk van de jarige ONSTELLING RAFISCHE" niet beter zocht? ons: telling voor deze van grafische Stedelijk Museum, lijft tot nogtoe on- Alleen de oproep is niet vergeefs 'd van middelbare 'bevolkt overdag ;t Museum. Maar volwassenen blijft t Vrijdags is de ook 's avonds voor het publiek enzo op Zaterdag- ag (van 2—5 uur), van velen die op geen gelegenheid ;oek hebben, er geen belangstel- Eische kunst? Dan wel hierdoor, dat goed begrip van eze tentoonstelling en unieke gelegen- e kennismaking en dat een ets en een houtsnede en een fiek oogpunt even als b.v. een schil der Uw belangstel liefde waard. Het ,4 Nederlandse kun- deze tentoonstelling stekend gehalte en wils. zijn waardering voor Alkmaar deze expo- mag herbergen, to- druk bezoek, artoe gelegenheid te IHUIZEN, 14 Nov. an 5.70—6.70; grove gele kool 4.20; 5500 witte 4—4.20; 13.000 3—6.70. 13 Nov. Sla- 641.224; stoksnii- 041.51: tomaten ritlof 20—46 per 100 ol I A 27—37; B 15 stuks; rode kool 4 iol 7.50—12.50; spruit- boerekool 49; spi- per 100 kg; sla 3 stuks; andijvie 6 bieten 46.50 per 100 14—23 per 100 bos; —23; uien 2—6; prei 4—11.50; selie 2.50—4; 12; druiven alicant —1.34; appels: bram- K 10—16; cox orange 34—40- H II 29: elli- e K I 18; glorie van 2430; goudreinette groninger kroon H I H I 29; present van I 21; bellefleur H I reinet H I 19; H II beurré clairgeau K I vildeman K I 16; nou- ju K I 18; st. germain winter jan H I 1619; tse wijnpeer H I 19— kg. IARKT ALKMAAR AR, 13 November .000 kg. 5 stapels fa- f 1.79, 2 stapels boe- .81. Handel stug. verlaagt Uw exploitatierekening Dieselbrandstof is goed koop en de Borgward gebruikt slechts f l .14 dieselbrandstof per 100 km.! Naar keuze met 2 of 4 portieren Ook leverbaar als combinatiewagen of luxe bestelwagen De wagen voor de toe komst - de wagen voor „kilometerverslinders" K (Z.H.) TEL. 771990 KEN: HAAR - Xelef. 2976 (Van een onzer verslaggevers.) „Toen ik hier na een onderzoek van vier maanden asylrecht kreeg en als een vrij man de straat op kon gaan, ben ik enkele malen voorbij de eerste de beste agent gelopen, die ik tegenkwam. Het scheen hem niet te hinderen, hij keek me niet argwanend aan, alleen een beetje spottend, alsof hij me als een zonderling beschouwde. Hij vroeg niet naar papieren, toen ik knikte, knikte hij goedmoedig terug. Op dat ogenblik brak eindelijk de ban van de angst in me: ik besefte dat ik werkelijk vrij was." Zo proefde een jonge Hongaar, die na ruim zevèn jaar gevangenschap in Hongaarse concentratie kampen naar Nederland is kunnen ontkomen, het eerste uur van zijn vrijheid in ons land: „Ik zal je mijn geschiedenis vertellen", zo zei hij mij, „omdat jullie hier in Holland niet weten, hoe goed je het hier wel hebt en omdat je je niet kunt voorstellen, wat het betekent onder een communistisch regiem te moeten leven." Laten wij deze Hongaar, een van de twee a drie duizend, die in Nederland reeds asy] hebben gekregen, Geza Farkas noemen. Zijp werkelijke naam moet ver zwegen blijven terwille van de vrienden, die hem uit Hongarije hebben helpen ontvluchten. Geza Farkas komt uit een familie van gegoede burgers, uit de midden groepen zouden wij zeggen. Hij was 19 jaar en had juist een tex tielschool doorlopen, toen de Rus sische stoomwals in 1944 het Duit se Balkanfront doorbrak en de Hongaarse poesta's binnen kwam rollen. Iedere Hongaar, waarop de Duitsers vat konden krijgen, werd onder de wapenen geroepen en zo kreeg Geza een oproep om in de S.S. te treden. Zijn overgroot moeder was van Duitse afkomst er. dat stempelde hem in de ogen van de S.S. tot een Volksduitser. Geza voelde echter even weinig voor de S.S. als voor de Russen. Om aan vervolging te ontkomen meldde hij zich als vrijwilliger voor het Hongaarse leger, dat op dat tijdstip nog zij aan zij, hoewel niet van harte, met de Duitsers de Russen probeerde tegen te hou den. Hij vocht aan het front en werd tweemaal gewond voordat de Russen hem in December 1944 gevangen namen. Die krijgsgevan genschap was maar van korte duur, want reeds na een dag wist hij aan de Iwans te ontsnappen. Hij dook onder bij een boer, tot dat het front in Februari 1945 Boedapest was gepasseerd en hij zonder al te veel gevaar naar huis kon terugkeren. Het ouderlijk huis in Boeda aan de Westelijke oever van de Donau bleek volkomen intact te zijn, maar zijn ouders hadden het ver laten .Buren vertelden hem, dat zij bij de nadering van de Russen naar familie in Pest waren ge gaan, aan de overzijde van de Donau. Van het huis, waar zij hun intrek hadden genomen, vond Geza slechts een puinhoop terug. Een zware vliegtuigbom was er dwars doorheen geslagen en in de kelder ontploft, in dezelfde kelder, waarin zijn vader en moe der, met tien andere familieleden een schuilplaats hadden gezocht. Geza weet nu niet meer, hoe lang hij om dit massagraf is blij ven rondzwerven voordat hij in zag, dat hem niets anders over bleef dan naar Boeda terug te keren. Daar wachtte hem .een nieuwe slag, zijn ouderlijk huis bleek intussen door anderen bezet te zijn. De nieuwe bewoners wil den hem zelfs geen kamer afstaan en weigerden bovendien iets van zijn vaders papieren over te ge ven. Toen hij daarop met de poli tie dreigde verzonnen zij een aan klacht die hem in Kistarcsa deed belanden, een van de kampen, waarin de slachtoffers van de Hongaarse „Bijltjes"-dag werden opgeborgen. Geza heeft acht maanden in dit kamp gezeten zon der ooit geweten te hebben wat hem was ten laste gelegd. Hij was er ingedeeld bij de ploegen, die de doden moesten begraven. 8 a 10.000 in de eerste drie maanden van zijn verblijf in het kamp. Door bemiddeling van vreemden werd hij tenslotte in het najaar weer vrijgelaten. In Boedapest teruggekeerd was zijn eerste gang naar de rechter om een uitspraak te vragen over de wederrechterlijke inbezitne ming van zijn ouderlijk huis. Dat was onverstandig van hem. Hij had onderhand moeten weten, dat een burgerlijke afkomst als een misdaad wordt beschouwd in een volksrepubliek. Op 12 December i tg" 1945 werd hij opnieuw gearres- I teerd, dit maal op grond van de beschuldiging dat hij de Duitsers geholpen zou hebben bij de ver volging van Joden. „Dat was een grove leugen", zegt Geza, „maaj- ze moesten nu eenmaal een stok hebben om de hond te kunnen slaan". hij dat hoorde begon hij te lachen: „Haha, zeventig jaar dwangarbeid en ik ben de vijftig al gepasseerd", die man vond het werkelijk een mop. „Zeventig jaar", lachte hij steeds maar, „die maak ik toch nooit vol". Geen van de veroordeelden had de kans gehad zich te verdedigen. „We hebben geen gerechtszaal gezien, laat staan een rechter". Kort na de bekendmaking der vonnissen werd Geza overgebracht naar Pilisszanto, een klein con centratiekamp, ongeveer 30 km van Boedapest. Het kamp lag aan de voet van een 800 meter hoge berg, die kalksteen bevatte. Iets lager nog, in een dal, lag een dorp, met verschillende kalksteen branderijen. Aan deze kleine in dustrie leverde het concentratie kamp de arbeidskrachten. De ge vangenen kenden geen 48-urige werk week. 's Morgens om 5 uur werden zij gewekt. Om 6 uur wa ren zij al aan het werk tot 12 uur s middags; na een schaftpauze van een half uur werden zij op nieuw aan het steenhakken gezet tot 's avonds zes uur. Na het avondeten werd er naargelang het jaargetijde, doorgewerkt tot 9 uur, soms zelfs tot middernacht. De voeding bestond onveranderlijk uit drie maal soep of wat daar voor moest doorgaan en 300 gram zwart brood per dag. Zondags rust kende men niet. Feestdagen als Kerstmis, Pasen en Pinksteren waren door de communisten als „onnutte volksgebruiken" afge schaft en golden eveneens als werkdagen. De enige rustdagen op een heel jaar waren de Hon gaarse nationale feestdag op 15 Maart, de dag van de arbeid op 1 Mei en de bevrijdingsdag op 4 Jurn. De bewaking van het kamp be stond uit communistische solda ten. Vooral in het begin van hun gevangenschap hadden de gevan genen veel van hen te lijden. Mis handelingen waren aan de orde van de dag. Later kwam hier wel enige verandering in. „We konden goed merken", zegt Geza, „dat de aanvankelijke geestdrift voor de communistische leer ging verva gen toen onze bewakers in de gaten kregen dat er een enorm verschil bestaat tussen de leer en de praktijk van het communisme. Vooral in de laatste jaren toen Hongarije op de rand van de hon gersnood zweefde de Russen sleepten alles weg en de bewa kers bijna even weinig te eten kregen als wij, waren ze vrien delijker voor ons, zij sloegen en scholden nog wel wat, maar alleen als ze met meerderen tezamen waren". De ontvluchting. De vlucht was een onderwerp van gesprek, waarover men in het concentratiekamp niet uitgepraat raakte. Iedere dag opnieuw wer den er plannen en berekeningen gemaakt maar hoe de gevange nen de zaak ook bekeken, steeds weer stuitten zij op twee onover komelijke moeilijkheden: het ont breken van burgerkleding, om in te ontsnappen, en de vergeldings maatregelen als deportatie naar Siberië, die hun familieleden on herroepelijk stonden te wachten. Eigenlijk kon alleen een gevan gene, die helemaal alleen op de wereld stond, de sprong naar de vrijheid wagen. Geza had nog een broer, die als kapitein-vlieger bij de Hongaarse luchtmacht in Russische krijgsge vangenschap was geraakt. Hij wist niet, dat zijn broer, na gerepa trieerd te zijn in 1946 door de politieke politie gearresteerd en aan de gevolgen van een „ver hoor" gestorven was. Dat hoorde hij pas in 1948, toen hij voor de eerste maal bezoek mocht ontvan gen. Na dat bezoek had hij nog slechts een gedachte: vluchten. Na lang voorzichtig zoeken en tasten slaagde hij er in contact te leggen met de buitenwereld. Oude vrienden, die hem nog niet ver geten waren, verklaarden zich be reid te helpen. In de winter van 1948 beschikten de „samenzweer ders" reeds over een geregelde postdienst. Als brievenbus fun geerde een holle boom in het bos rond de kalksteengroeven. Alles zag er naar uit, dat de vlucht niet lang meer uitgesteld zou worden, toen onverwacht een van de vrienden, die met hem zou vluch ten, uitstel verzocht omdat zijn ouders waren ziek geworden en hij hen niet onverzorgd wilde ach terlaten. Geza stemde toe. In 1949 was hij zelf niet meer in staat te vluchten. De mishandelingen en de slechte voeding hadden hem een zenuwontsteking in zijn rech terbeen bezorgd. Geneesmiddelen waren er niet in het concentratie kamp en zijn vrienden konden hem slechts aspirine bezorgen. Medegevangenen maakten een paar krukken voor hem, waarop hij zich naar de kalksteengroeven slepen kon, ziekteverlof kreeg hij niet. „Had ik in die tijd de moed opgegeven", zegt Geza, „ik zou er onder door zijn gegaan maar ik wilde niet sterven ik wilde leven. Wat heb ik in die dagen gebe den". Een paardenmiddel bracht ten slotte uitkomst. Op aanraden van een arts, die ook in Pilisszanto ge vangen zat, omwikkelde Geza zijn been met een laag paardenmest, die hij met wat leem op haar plaats hield. Dit „verband" gaf warmte en door die warmte ver dween de stijfheid uit zijn been: hij kon weer aan ontvluchten den ken. Ondertussen hadden zich bij zijn vrienden buiten het kamp verscheidene gebeurtenissen voor gedaan, die de oorspronkelijke vluchtplannen volkomen gewij zigd hadden. Er moest voor Geza de anderen durfden niet meer een heel nieuw vlucbtschema worden opgesteld en dat vereiste weer zoveel voorbereidingen, dat de weg naar de vrijheid eerst in Mei van dit jaar voor hem open lag. Op Hemelvaartsdag om 12 uur 's nachts kroop Geza onder het prikkeldraad door van het kamp Pilisszanto, negen dagen later zat hij in den Haag. Het prikkeldraad leverde weinig moeilijkheden op. Bewakers zag hij niet. Zijn eerste gang was naar de holle boom, die sinds 1948 als brievenbus had dienst gedaan. Daar vond hij volgens afspraak burgerkleren en wat geld. Een maal verkleed „ik voelde me gewoon in een vermomming" liep hij twaalf kilometer naar het dichtst bijzijnde spoorwegstation. De eerste trein vertrok om vier uur. Een latere trein kon hij niet meer nemen, omdat dan, na de reveille om vijf uur, zijn vlucht in het kamp ontdekt zou zijn. Alles verliep gelukkig naar wens en in Obuda, dé oude stadswijk van Boedapest, vond Geza die morgen de vrachtauto, die hem naar Köszeg aan de Oostenrijkse grens zou smokkelen. Vrijdagmiddag om vier uur kwam hij in dit textielstadje aan. Hij hield er zich verborgen tot hij onder dekking van de duister nis naar de grens kon gaan. Het wachtschema van de wachtposten kende hij en ook wist hij waar zij patrouilleerden. Van tien tot twaalf uur lag hij honderd meter van de grens op zijn buik in een greppel, onbewegelijk luisterend naar de vreemde geluiden van de nacht. Tweemaal passeerde hem een patrouille op nog geen vijf meter afstand. Precies om middernacht toen de patrouilles het verst van hem verwijderd waren kroop Geza naar de grens. „Ik was kletsnat van het transpireren. Het kostte me enorme inspanning om niet te gaan staan en hard naar de grens te hollen". Hij wist zich te beheersen, zelfs toen hij zich een paar honderd meter ver der op Oostenrijks grondgebied bevond. Dat moest hij trouwens wel, want dat deel van Oostenrijk behoorde nog juist tot het Russi sche bezettingsgebied. Wonder bo ven wonder bleven de Russische patrouilles hem uit de weg. Hij schoot de nacht zo goed op, dat hij Zaterdagmorgen al een boer durfde aanschieten: „Ben ik nog in de Russische zone?" „Nein Junge, du kannst ruhig sein". Hij was in de Engelse zone. Naar Nederland. De boer gaf hem overvloedig te eten en bracht hem daarna naar een vrachtrijder, die diezelfde morgen nog naar Salzburg ging. In Salzburg kreeg Geza de raad zijn licht op te steken bij andere Hongaarse vluchtelingen, die in een groot kamp in de nabijheid van de stad woonden. Zij advi seerden hem daar te blijven, maar hij wilde verder, naar Nederland, waarvan hij van zijn ouders zo veel had gehoord. „De Hollanders hebben na de eerste wereldoorlog Hongaarse kinderen opgenomen, Zouden ze mij dan aan mijn lot overlaten?" De Hongaren brach ten hem in kennis met Duitse smokkelaars, die hem Zondag nacht over de Duits-Oostenrijkse grens brachten. Liftend trok hij verder tot Bocholt. Daar wandel de hij op klaarlichte dag de grens over. De eerste landarbeider die hij in Nederland tegenkwam vroeg hij de richting Amsterdam. De man verstond zijn Duits niet en bracht hem bij een onderwijzer die op zijn beurt het Hongaarse vluchtelingencomité in Amster dam waarschuwde. Het comité stuurde hem door naar den Haag waar Geza 26 Mei j.l. arriveerde. Hij meldde zich vrijwillig aan het Hoofdbureau van Politie, werd er een maand vastgehouden en daarna in afwachting van het verdere onderzoek naar zijn ante cedenten doorgestuurd naar een interneringskamp voor vluchtelin gen in Gelderland. Daar moest hij nog drie maanden wachten, voordat hij met een verblijfsver gunning op zak als een vrij man de straat op kon gaan. „Dat on derzoek duurde wel erg lang", meent Geza, „maar ik begreep ook wel dat men hier in Nederland geen risico kan nemen". Na zjjn vrijlating is Geza naar Enschede gegaan om een baan in de textiel te zoeken. Hij heeft er een goede werkkring gevonden, maar kon er slechts kort van pro fiteren, omdat zijn oude kwaal, de zenuwontsteking in zijn been hem nog te veel last bezorgde. Zo gauw hij opgeknapt is, hoopt hij daar weer aan de slag te kunnen gaan. Geza heeft het hier best naar zijn zin, maar hij hoopt toch, dat de dag komen zal waarop hij naar een bevrijd Hongarije kan terug keren. „Jullie hier in het Westen kunt er van verzekerd zijn, dat 98 pet. van de Hongaren jullie met open armen zal ontvangen. Als het uur van de bevrijding slaat, zullen al die millioenen echter het IJzeren Gordijn die thans nog in onderdrukking le ven als één man tegen de Russen opstaan" Inhoud 2Vs kg droge was Gemonteerd met waterdichte schakelaar •|IBIfllBIBIBIBIfllBlSIfllBIBIfllBIBIBIBi|j[ R.K. coöp. boerenleenbank s alkmaar Prijs compleet f269.50 met wringer Betaling desgewenst f 14.per maand Hoogstraat 8 ALKMAAR Telefoon 2415 I ABIBlBIBIHIBIfll^9BIBÏËiHIESiHillgIiy3Bg E3 A.s. Zondag 15 Nov, era 2^5 'T RODE HERT - EGMOND a. d. HOEF g m.m.v. de Accorelli's. - Aanvang 7.30 uur aiHIBIBtBtBIBIBIBIBiBIHiBIBIBIBIHHsl WE ZOEKEN EEN HUIS in het Westen des Lands (Landhuis, Boerderij of derg.) in of nabij bos en (of) duin, geschikt voor vacantiecentrum. Graag met enig vrij terrein. In huur, e.t. r»et recht van koop. Br. met omschrijving, pr. enz. onder no. 2325 Adv. Bureau Rijnland, Leiden, J. de Wittstraat 35. mmmgggggg^rgggg^^m^ I ATTRACTIEVE FINANCIERING uitsluitend voor Bij aankoop van een nieuwe Morris automobiel Behalve de gewone zittingen Maandag 10-12 uur zitting in E Café Beemster, Waagpl., Alkmaar 5 NIEUW TELEFOONNO. 5§4Q b.g.g 3208 WEl'N R'JBEW'JS.MGAR GEEN Q «UTO l EEN MOOIE GOED ONDER- OUDEN WD GEN Deze kunt U huren bij: FRIESCHEWEG 5-7 ALKMAAR Telef 4287 Garage Middelbeek Geen rechter. Deze arrestatie leidde de lange, lange lijdensweg in van ruim ze ven jaar concentratiekamp. Geza werd eerst gevangen gezet in een oude kazerne van het vroegere Hongaarse leger nabij Piliscsaba, oen klein kamp met 25 gevange nen. „8 Januari 1946, hoorden we ui, communistische machthebbers over ons land had- den beslist. Een officier riep ons tezamen en las van een papiertje de vonnissen af. Ik kreeg tien jaar zware dwangarbeid. Een van de gevangenen, een heer op leef tijd, werd tot zeventig jaar dwangarbeid veroordeeld. Toen O bekend door zijn lange levensduur en hoge inruilwaarde is het ons thans mogelijk gemaak.t een zeer aantrekkelijke financiering aan te bieden op basis van 41/2% per jaar De financiering wordt voor ons uitge- voerd door de industriële Disconto- g Maatschappij Amsterdam, Singel 265. Kennemerstraatweg 181 - Alkmaar Tel. K 22004382 OFFICIAL MORRIS DEALER fogggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggf. O «eo GEEN KORTINGEN GEVEN WIJ GEEN SCHUILNAMEN GEBRUIKEN Wil WORMERVEER V TEL. f'";. Maar hel gehele jaar één prijs één KWALITEIT TWEELINGPUZZLE Gezocht worden 22 woorden van 6 letters. Hierbij is de zesde letter steeds de eindletter van het eerste en de beginletter van het daaraan volgende woord. Vervolgens moet elke afzonderlijke letter uit de bovenste figuur worden overgebracht naar het met hetzelfde cijfer genummerde hokje in de onderste figuur. Op deze wijze verkrijgt men in de onderste figuur een vierregelige waarheid te lezen, terwijl de gezamenlijke letters van de middelste kolom van het bovenste figuurdeel een naam vormen van iemand die deze wijze woorden gesproken zou kunnen hebben. 1. Vreemde taal 2. Gebak van fijn deeg. gevuld met gehakt viees enz. 3. Wijnrode verfstof 4. Opmerkzaam 5. Plaats, bepaald door de af stand tot de oppervlakte 6. Gemoedsgesteldheid 7. Groot in aantal 8. Onregelmatige verhevenheid op een oppervlak 9. Soort van Spaanse wijn 10. Aantekenboekje 11. Soort van balspel in de open lucht Het gehele voor- of achterdeel van een schip Berouw Geurige bollbloetn Vierkante, vlakke vloersteen Griezelig persoon (volkstaal) Laagste rang der getitelde ede len Licht oorlogsschip ter begeleiding van konvooien Europese hoofdstad Schriftelijke verklaring Booggewelf Langharige Engelse hond Hoe luidt de gevraagde vierregelige waarheid? OPLOSSING. HORIZONTAAL 1 Montferland: 11 Aster; 12 Adrie; 13 Leo; 14 Ark; 16 Mak; 17 El; 18 Sneer; 19 s.s.; 21 CCL: 23 Solo; 26 Prul; 28 Marktprijs; 29 Dame; 30 Enak; 32 Hal; 34 Ds; 36 Tanen; 37 En; 38 Elk; 40 R.K.S.; 41 Sla; 42 Lorre; 44 Sepia Stoomgemaal. VERTICAAL 1 Maleis; 2 Osei; 3Nto; 4Te; 5 Franc; 6 Rakel; 7 L.D.; 8 Arm; 9 Nias: 10 Deksel: 15 Rechtbank; 20 Klamp; 22 Grijns: 24 Oma; 25 Ore; 26 Pre; 27 U.S.A.: 29 Dadels; 31 Kanaal; 32 Harem; 33 Losse; 46 35 Slot; 37 Elia: 39 K.R.O.; 41 Spa; 43 R.O.; 45 Em. Agentschap Heiloo: J. GROSZ, Kennemerstr.weg 307 Telef. 5681 Agentschap Bergen.: F. G. VRASDONK, K. de Grotelaan 20 Tel. 2130 UDE REEKS LA SALLE. 1. Toen Joliet en Marquette de Mississippi ontdekt hadden, was er een jonge Franse edelman, La Salle,'die voldoende fantasie had om te beseffen, wat deze ontdekking tot gevolg zou kunnen hebben. Hij droom de van een nieuw Frankrijk, dat zich als een enorm woudlandschap vanaf de St. Lawrence-rivier in het Noorden, tot aan de monding van de Mississippi, in de Mexi caanse bocht, uit zou strekken. 2. In 1682 voer hij van het Michiganmeer helemaal tot de monding van de Missis sippi. Aan de oever daarvan plantte hij het vaandel met de Franse leliën en nam hij de rivier, met de zijrivieren die erin uit mondden en al de landen die omspoeld werden, in bezit. Uit eerbied voor de Franse koning, Lodewijk de Grote, gaf hij het nieuwe land de naam Louisiana. 3. La Salie begaf zich daarop naar Frankrijk en bracht verslag uit van wat hij gedaan had. Hij werd aan het hoofd gesteld van een vloot met 280 landverhui zers, die Louisiana zouden koloniseren. De schepen voeren echter te ver naar het Westen en strandden op de kust van Texas. Van het wrak bouwde men een fort en La Salie zelf begaf zich te voet op weg om de monding van de Mississippi te be reiken. 4. Lange tijd daarna kwam hij terug, met zijn kleren aan flarden, zonder de rivier gevonden te hebben. De kolonisten begon nen honger te lijden, en toen er nog slechts 40 man over waren, ging hij met 20 van hen in Noordelijke richting, om te voet de St. Lawrence-rivier te bereiken (een af stand, zoals van Amsterdam tot Bagdad), maar zijn begeleiders muitten en schoten hem dood.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1953 | | pagina 3