Anneke Elro
De eerste
Lenteboden
Van over
de wereld
DAN MAAR GEEN REISJE
inaatscha
ALS KLEUTER
LECTUUR
oman
WEKT SPROOKJES
TOT NIEUW LEVEN
Duizenden keren speelde zij Sneeuw'
J witjeAssepoester en Doornroosje
al op de planken
4"
in plaats van
voor de vrouw
Kamerdennetje
Hij kwam teru
ZATERDAG JAiJGAKl 1954
De bewering dat sprookjesprinsessen in het geheel niet
bestaan, doet sinds enige jaren geen opgeld meer.
Anneke Elro is de eerste en enige sprookjesprinses, die niet
leeft in het rijk van de fantasie. Honderden kinderen juichen
haar week in week uit toe; de ene keer in de figuur van
Sneeuwwitje, dan weer als Assepoester of Doornroosje. Met
recht mag Anneke Elro dus wel de naam van Sprookjes
prinses dragen. Als zij met haar gezelschap de kinderen heeft
laten genieten van een sprookje, zwaait Anneke Elro de
jongens en meisjes vriendelijk toe en roept met een blijde
stem „tot weerziens"Zodra de zaal weer stil en verlaten is
keert Anneke terug naar Den Haag, haar woonplaats. Dan
is ook voor haar het sprookje uit en nemen de dagelijkse
beslommeringen, zoals eten koken, stoffen en boodschappen
doen, haar weer in beslag. Anneke Eldering zo luidt haar
eigenlijke naam was nog heel jong, toen zij al op de
planken stond. Telkens tras het weer een feest voor haar
als zij op vrije middagen met vader en moeder mee mocht
op reis, om mee te spelen in sprookjesvoorstellingen. Zij
voelde zich tijdens de uitvoeringen een onmisbaar wezentje,
vooral wanneer zij, als kabouter of elfje, een liedje mocht
zingen. Deze vreugde was echter maar van korte duur. De
schoolplicht riep
vader en moeder viert nu haar
tiende jubileum. Aan haar is het
voor een groot deel te danken, dat
het kindertoneel erkenning kreeg.
Zij zorgt er voor, dat de sprookjes,
die het gezelschap brengt, in alle
opzichten aan de psychologische
eisen voldoen.
Haar vader zag reeds voor 1938
het belang van het kindertoneel
in en richtte in dat jaar het thans
zo bekende „Rotterdams Kinder
toneel" op. Na de Mulo was het de
enige wens van Anneke om naar
de toneelschool te gaan, om de
voetstappen van vader en moeder
te kunnen volgen. Johan de Mees
ter, bij wie zij een test moest af
leggen, vond deze opleiding echter
niet noodzakelijk, omdat Anneke
in haar jeugd al veel ervaring had
opgedaan. Zij kreeg toen lessen
van de bekende actrice Mieke
Flink.
„Kunt u er voor zorgen, dat
mijn broertje weer gauw
beter wordt?"
Een tiental jaren geleden genoot
het Kindertoneel nog geen grote
bekendheid. Men stond er eerlijk
gezegd wat afwijzend tegenover,
maar de familie Eldering zette
door. Het waren vooral het volks
toneel en het cabaret, die Anneke
aantrokken. Spoedig ging zij zich
aan deze kunst wijden.
Maar de eerste jaren uit haar
toneelcarrière hadden op Anneke
zo'n indruk gemaakt dat zij, nu
tien jaar geleden, toch weer naar
het kindertoneel terugkeerde.
Vader en moeder Eldering, die
zich langzamerhand te oud voelden
worden om de hoofdrollen te ver
vullen in de sprookjes, droegen
toen de leiding van het Rotter
dams Kindertoneel aan hun doch
ter over.
Anneke Elro deze naam is een
combinatie van de naam van haar
Haar eigen moeder
boze koningin
In haar gezellige woning aan het
Lorentzplein in Den Haag heb
ben wij Anneke Elro een bezoek
gebracht. Evenals een goed toneel
speelster blijkt zij ook een uitste
kende gastvrouw te zijn. Zij is ge
huwd met Coen Spaan, eigenaar
van een theaterbureau.
Op charmante wijze vertelde zij
ons een en ander over haaf erva
ringen.
„In de afgelopen jaren heb ik
bijna duizend keer Assepoester,
ruim duizend keer Doornroosje en
achthonderd maal Sneeuwwitje ge
speeld. Vanzelfsprekend is er van
toneelangst geen sprake meer,
maar toch heerst er iedere keer
weer de spanning, hoe de kinderen
zuilen reageren."
Wordt hef spelen van deze
sprookjes nu geen sleur? vroegen
wij.
„Beslist niet," was het antwoord
van Anneke. „Hef vreemde is, dat
het vprhaal voor mij telkens weer
nieuw is. Met evenveel plezier
speel ik een stuk voor de eerste
keer als voor de vijfhonderdste."
Als men spreekt van familietra
ditie, dan is dat zeker het geval bij
de familie Eldeying, want ook nu
nog spelen de vader en moeder
van Anneke EJrp in het Rotter
dams Kindertoneel mee. „Het
vreemde doet zich nu voor," zegt
Anneke, „dat mijn moeder in het
sprookje van Sneeuwwitje mijn
hart wil hebben en mij met de
appel vergiftigt, terwijl zij in As
sepoester mijn stiefmoeder is..."
Vanzelfsprekend onder-vindt zij
van haar ouders grote steun. Wan
neer er nieuwe costuums moeten
komen, dan zoekt zij met haar
moeder net zo lang naar een be
paalde stof of kleur, totdat zij deze
gevonden hebben. Samen gaan zij
dan met naald en schaar aan het
werk. Van haar vader is een van
de liefhebberijen om zelf de to
neelbenodigdheden te maken. Voor
het spel van Panda maakte hij bij
voorbeeld zelf de auto en de grote
waterput. Midden in de nacht bel
de hij soms zijn dochter en schoon
zoon op om te zeggen, dat hij weer
een reuze idee had gekregen. En
als het heel sensationeel was, dan
aarzelden dochter en schoonzoon
niet om uit bed te stappen en het
kunstproduct te gaan aanschou
wen.
Sinds twee jaar voert Anneke
Elro ook de regie van het Rotter
dams Kindertoneel. Zij bewerkt
boeken tot toneelstukken en brengt
regelmatig veranderingen aan in
de bestaande sprookjes.
Anneke Elro treedt in iedere
plaats in Nederland op en overal
is het enthousiasme van de kin
deren en van de volwassenen on
gekend groot. Desondanks blijft zij
eenvoudig en vriendelijk tegen
iedereen. Wekelijks ontvangt Neer-
lands sprookjesprinses tientallen
brieven van kinderen en volwas
senen, die haar danken voor haar
spel. Vorige week kreeg zij nog
een briefkaart van een klein meis
je met de vraag of de sprookjes-
prinses kon zorgen dat haar broer
tje gauw weer beter werd.
Wie maakt de beste foto?
Ook op sociaal gebied geeft An
neke Elro haar beste krachten.
Zo was zij vorig jaar op Konin
ginnedag in een fantastisch bloe
mencorso de sprookjesprinses. Zij
werd officieel op het station en bij
het stadhuis ontvangen. Deze tocht
was toen georganiseerd door de
kinderbescherming en bracht on
geveer 30.000,op. Als ambassa
drice van het Koningin Wilhelmi-
nafonds heeft zij van tientallen be
drijven grote bedragen in ont
vangst mogen nemen. Grote roem
verwierf zij nog vorig jaar Sep
tember met deWassenaarse sprook-
jestuin, waarvan zij ook weer de
algehele leiding en regie had.
Het talent van Anneke Elro
heeft ook belangstelling getrokken
van het buitenland. Er zijn reeds
aanvragen gekomen voor een tour
nee door België .en Duitsland, ter
wijl een Engelse filmmaatschappij
haar een aanbod heeft gedaan om
de hoofdrol in een film te vertol
ken. Anneke Elro heeft echter nog
geen besluit genomen.
Vorige week is deze talentvolle
toneelspeelster voor de televisie
geweest. Niet in een van haar be
kende sprookjes en ook niet in
een revue, maar tijdens een wed
strijd, uitgeschreven door de Ne
derlandse Fotografenpatroonsver-
eniging. Als opgaaf werd gesteld:
„Wie maakt de beste foto van An-
nekp Elro?" Aan hagr enorme ver
zameling foto's zijn hierdoor weer
ongeveer driehonderd exemplaren
In de zaken van de haute-
couture en de liaute-mode
wordt onder koortsachtige
spanning gewerkt. Vóór Fe
bruari moeten de voorjaarscol-
lecties gereed zijn, want dan
beginnen de grote shows. Maar
de couturiers zijn altijd zeer
geheimzinnig. Tevoren geven
zij niets van hun geheimen
prijs, bang als zij zijn voor
„spionnage" van hun ontwor
pen „ligne". De modisten heb-
ben echter al een en ander van
de voorjaarsmode verteld. De
twee hoedjps, die hierbij staan
afgebeeld, worden dan ook be
schouwd als de eerste lente
boden, afkomstig van de En
gelse ontwerper Edward Har-
vana. Het icitte strohoedje
versierde hij met vogeltjes,
terwijl Harvane het andere ge
valletje van zwarte tulle tooide
met een kloeke Indianenveer.
Het is anders wel te hopen dat
de hoeden nog van model ver
anderen, want deze kunnen
tgch niet bepaald flatteus wor
den genoemd.
toegevoegd van het formaat veer
tig bij zeventig!
Anneke en haar echtgenoot heb
ben nog vele plannen met het Rot
terdams Kindertoneel. Een van
hun luchtkastelen is de sprookjes
zo groots van montage te maken,'
dat deze ook volwassenen van be
gin tot eind zullen boeien.
RIET.
GROTERE VOETEN
In een rapport van de Britse
schoenindustrie wordt gezegd, dat de
Britse yrouwpn in de afgelopen 20
jggr grotere voeten hebben gekre
gen. Thans is de gemiddelde maat 5 li
en 2fi jaar geleden was dje 4Ij. De
voeten der mannén blijven even
groot.
PLASTIC
LEER?
Het aantal plasticsoorten voor damestassen breidt zich
regelmatig uit. Er zijn nu zelfs kwaliteiten, welke sterk
de indruk wekken leder te zijn. De tas moet dan ook aan een
nauwkeurig onderzoek worden onderworpen om te bemers
ken, dat men met plastic te doen heeft. Toen de fabrikanten
enkele jaren geleden dit materiaal gingen verwerken, waren
de tassen glad en strak van model, omdat plastic in verhouw
ding met leer nog vrij stug was. Maar naarmate het plastic
soepeler werd, kwam er ook meer variatie in de modellen.
Sinds September is er een imitatie van het bekende nappa>
leer, dat gebruikt wordt voor handschoenen. Deze nappas-
plastic is zo gemakkelijk te vormen en te plooien, dat de
langwerpige buideltas „met de galalitbsluiting nu hoogst
modern is. De gladde modellen zijn nu practisch uit de
collecties verdwenen.
Een uitgebreide collectie van de
ze buideltassen was te zien op
de Koffer- en Lederwarenbeurs,
welke deze week in de Jaarbeurs
gebouwen te Utrecht is gehouden.
De modellen zijn zeer ruim dooi
de brede, slappe bodem, hoewel de
sluitingen soms wel eng zijn. Als
variatie op de galalith-knoppen,
banden en hengsels wordt ook wel
bamboe gebruikt. Door de afwer
king met deze houtsoorten verliest
de tas echter veel van haar voor
naamheid. De kleuren zijn zeer uit
eenlopend, zowel van de plastic
als van de lederen tassen. Naast de
altijd gangbare kleuren, zoals
zwart en alle mogelijke tinten
bruin, zijn er nu ook lila, raf-blue,
zandkleur en verscheidene nuan
ces groen.
Een firma bracht behalve nappa
plastic ook tassen van „olifanten"-
plastic in de handel. Het tasopper-
ylak is zo generfd, dat er een af
stekende tint in gespoten kon wor
den. Volgens de fabrikant gaat een
dergelijke tas minstens een tiental
jaren mee, omdat het een plastic
soort is op textielbasis.
Op het gebied van de kleinleder-
wgreri bood deze wintervakbeurs
weinig nieuws.
De fabrikanten van portemon-
naies willen, alvorens zij hun
nieuwe collecties samenstellen,
eerst wel weten wat er met het
geld gebeuren gaat, want komen
pr inderdaad weer grote munt
stukken in roulatie, dan moeten de
modellen gewijzigd worden. De
portefeuille-portemonnaies hebben
dan geen waarde meer.
De porte-tout verdient alle aan
dacht. Het is een lederen gevalletje
jnet acht vakjes, dat rechtop in
een tas geplaatst kan worden. Bij
het wisselen van tas kan dan de
hele porte-tout overgezet worden.
Het risico, dat men een abonne
ment of gndere benodigdheden
vergeet, is hierdoor uitgesloten.
Zonder portemonnaie kost de
porte-tout 9,75, met portemon
naie 10,95.
Uit Italië zijn de stro-tassen af
komstig, welke een Amsterdamse
firma heeft geïmporteerd. Florence
is het middelpunt van de handnij-
yerheid. Een groot deel van de
boerinnen uit die streek legt zich
joe op het maken van stro-bood
schappentassen en handtassen.
Door de felle tinten, waarmee de
tassen geborduurd zijn, zien deze
er bijzonder fleurig uit. De stro-
soorten welke gebruikt worden zijn
zeer uiteenlopend. De voornaam
ste materialen zijn echter het gro
ve Napolitaanse en het fijnere
Florentijnse stro. Het kwaliteits
verschil van die strosoorten is
eveneens zeer groeit. Hoe soepeler
de tas aanvoelt, des te sterker is
het stro. Typerend is daarbij, dat
de z.g. eierklepmand, gemaakt van
dit materiaal, ook weer opgang
gaat maken.
AMICA.
„LEKKER ETEN!"
Een kookboek voor hen, die de
kookkunst al machtig zijn, samenge
steld door C. M. van Lanschot en C.
van Limburg Stirum-van der Willi
gen. Het is speciaal bedoeld voor die
huisvrouwen, die zich de moeite wil
len getroosten om haar gezin of gas
ten eens iets anders voor te zetten
dan Hollandse biefstuk of het beken
de macaronischoteltje. Even smaak
vol als de vele recepten, die er ln
zijn opgenomen is het boek uitge
voerd. Een belangrijke voorwaarde,
waaraan een kookboek moet voldoen
is overzichtelijk te zijn. „Lekker
eten!" kan daar wel bezonder op
roemen. Het is tevens een goede
gedachte geweest om na ieder hoofd
stuk een blad vrij te laten voor het
noteren van eigen recepten. De om
slag is van plastic, dus gemakkelijk
afwasbaar. H. P. Leopold N.V. te den
Haag heeft de uitgave verzorgd.
R. S.
Van rundleer j.s de handige schrijfmap gemaakt, welke links op de foto is
afgebeeld. Iiets nieuws is de byopxrol (rechts). Do vakjes zijn van een
soepel zeemleer, terwijl de buitenzijde is vervaardigd van saffiaan. Op
de voorgrond ligt een sleutelhouflereen nouveauté op dit gebied-
CANADESE HEREN ZIJN ONTE
VREDEN
Volgens berichten uit C^pada zijn
er veel tekenep, die ep op w'ijzep,
dat de kunstvezelfabrikanten ip Ca
nada zichzelf te veel op de borst
hebben geslagen. Hoewel het ver
bruik van synthetische vezels wel is
toegenomen, zijn de heren der schep
ping allesbehalve tevreden over het
geen zij te dragen krijgen. Dit is een
gevolg van het feit, dat de fabrikan
ten hun producten eigenschappen
toeschrijven, die zij in het geheel niet
bezitten.
MEER KIMONO'S IN JAPAN
Volgens een bericht in de Man-;
Chester Guardian is er momenteel een
verzet tegen Westerse invloeden in
Japan te constateren. Als gevolg hier
van is de omzet in kimono's ten op
zichte van het vorige jaar met 40 pet
gestegen.
De wintermaanden zijn voor sppi-
mige liefhebbers van bloemen en
planten niet altijd de gemakke
lijkste. Vele planten hebben dan
Immers hun rusttijd en zullen der
halve weinig schoonheid tentoon
spreiden. Het is daarom zo prettig,
dat er ook nog planten zijn, die
er 's zomers en 's winters mooi uit
zien en zelfs in de koele kamer be-
tep gedijen dan in dp nabijheid van
kpejiel* qf ceptrale verwarming.
Daap is bij voorbpekj het kamerden
netje, epn flijfigediende, die helaas
nog inaar weipiig ip onzp wopingen
wordt aangetroffen. Met dit minia
tuurboompje kunnqn wfj echter
plekjes „stofferen", waar andere
planten minder goed willen ge
dijen. De hoofdzaak is, dat het volop
van het licht kan profiteren; de
tweede voorwaarde voor een voor
spoedige groei is een niet te hoge
temperatuur: Het kamerdennetje,
dat naar hét uiterlijk beter kamer
sparretje zop kunnen heten, is het
mooist, wapneer de waaiervormige
takken in een horizontale stand
staan. Wanneer etagegewijs groeien
de de takken neiging vertonen om
te gaan hangen, kan dit worden ver
oorzaakt door gebrek aan licht of
door een te warme omgeving. Ook
in de zomermaanden moeten wij het
kamerdennqtje besqherpien voor al
te felle zonnestralen, daap anders de
takken een bruinige tint krijgen.
Mocht het nodig zijn het boompje
te verpotten, dan is het vroege
voorjaar daar de beste tijd voor. Als
„naaldgewas" vraagt het een lichte
voedingsbodem, ongeveer twee de
len bosgrond en een deel heide
grond, waar nog flink wat grof
zand doorheen wordt gemengd.
Htn.
7. Herstellen van een
ziekte
8. Een soort wedstrijd
met auto's
9. Een soort mier.
Over 10Q jaar zal een
jaar dertig tellen langer
duren dan nu! Opgelet
dus!
In Duitsland hebbgn ze
ergens een verwarmde
straat!
De bromfiets is de
overheicj over het hoofd
gegroeid! Dat had de Las
soman al lang gedacht!
In Tonga is laatst een
feestmaaltijd geweest,
waarvoor 2500 knorrende
biggetjes zijn geslacht.
De brandweermannen
van Maastricht vierden
laatst groot feest. Opeens
kwam er een melding bin
nen: „Mannen eris brand!"
Onmiddellijk vlogen de
dappere kerels op. blus
ten de brand in een kwar
tiertje en gingen toen
weer door met bet feest
Zo zijn de brandweerman
nen!
Er gaan de laatste tijd
veel te veel van onze goe
de bijen dood, kleine
vrienden! Spaar de bijen!
Zij leveren was en ho
ning! En een bij zegt:
„Een kind, dat mij niet
plaagt, doe ik ook niets!"
En Utrecht telt nu ruim
240.000 inwpners! Ongeveer
vijftig jaar geleden wqon-
den er ruipi lQO.OQp. De
Lassoman denkt, dat in
1070 ruim 300.000 mensen
in Utrecht zullen wonen-
En de Lassoman kan het
"'sjen! Die leest trouw
de krant.
Prins Bernhard is laatst
in twaalf uur van Grïn-
delwald in Zwitserland
naar Soestdijk in Neder
land gereden, in een auto
De Lassoman is ook wel
eens in Grindelvvald ge
weest, H>et is daar mooi
hoor!
In Engeland was een
man d'e ?elf in de krant
las, dat hij dood was! Dat
is wel leuk! Hij geloofde
er natuurlijk njets van!
Het was zelfs al door de
radio omgeroepen! Ha,
ha!
Oplossing
De woorden van de
krüiswoordpuzzle warén:
Horizontaal: roet, Eden,
geschel, Toon, list, re, ge
loof, oor, pets, spé, eng.
Verticaal: treden, oehoe,
tel, St, Gor, piloten, le,
soos, to-r, gips en Epe.
T
t
R
T
E
R
T
E
R
T
E
R
T
E
R
1
E
R
T
E
R
T
E
R
T
E
R
Trappuzzle
Deze trappuzzle bevat
een aantal malen het
woord ..ter", dat een deel
is van woorden, die je
zelf maken moet en die
de aangegeven betekenis
sen moeten hebben.
1. Een stuk grond
2. Hemellichamen.
3. Iets, dat een wond doet
4. Een deel van een druk
kerij
5- Moderne motorfiets.
6. Lentebloemen
Schrijf je getallen
goed
Er was eens een jonge
Amerikaanse millionnair,
Tracy geheten. Die reisde
naar Parijs om daar de ge
woonten ie gaan leren van
het oude Europa. Hij had
reuze veel plezier in de
Lichtstad en iedere dag
ontmoette hij vriendelijke
Fransen, die hem graag
een handje hielpen om
z'n tijd vrolijk_ door te
komen.
Op een dag ging hij
naar de schouwburg. Daar
maakte hij kennis met een
beroemd kunstenaar, een
allervriendelijkst heer
schap, die maar één gebrek
had: hij kwam steeds geld
te kort. Ze brachten sa
men 'n genoeglijke avond
door en voordat ze van
elkaar afscheid namen,
waren ze de dikste vrien
den van de wereld gewor
den.
De volgende dag ont
ving onze jonge Ameri
kaan van de kunstenaar
een briefje met het ver
zoek om z'n nieuwe vriend
50Q dollar te sturen. Onze
millionnair stond wel een
beetje vreemd te kijken
bij dat verzoek, maar om-:
dat hij te beleefd was om
te weigeren, schreef hij
het volgende antwoord:
„Beste vriend. Ik zend u
h ierhij ingesloten de 50
dollar, waarom u vroeg.
Toch moet ik u doen op
merken dat men het getal
5.0 met één nul schrijft."
De verstrooide
kleermaker (II)
Zo gingen de dagen voor
Olivier Vederbos voorbij
en steeds maakte hij de
mopiste cqstuums van het
hele koninkrijk, maar zijn
verstrooidheid werd ook
steeds erger. „Lieve he
mel!" hoorde je hem tel
kens brommen. „Kon ik
toch maar iets schitte
rends voor elkaar prutsen
om al mijn stommiteiten
ongedaan te maken"!
Op zekere dag, toen
Olivier Vederbos op zijn
hoge kleermakersstoel,
met zijn brilletje trillend
op het puntje van zijn
neus, heel ijverig zat te
naaien aan eep schitterend
blauw uniform vol goud
voor de kapelmeester,
hoordehij achter zich een
schriele, scherpe stem.
De kleine kleermaker
sprong op en beefde toen
vap schrik, omdat hij zijn
hele leven niets anders ge
hoord bad dan wat vrien
delijk en goed was. Toen
hij heel langzaam zijn
hoofd omdraaide, zag hij
recht tegenover zich een
nors kijkende vreemde
ling, zo groot en grof,
dat de kleine kleermaker
nog kleiner werd en zijn
magpre kop nog dieper
wegzonk tussen zijn hoog
opgetrokken schouders.
„Voor wie is dat uni
form"? vroeg de vreem
deling met een krassende
stem.
„Waaromwaarom,
d-d-dat is v-v-oor de ka-
ka-pelmeester, mijnheer",
stqUerde Olivier benauwd.
„Rij pipet het aan hebben,
als hij vanavond het open
luchtconcert geeft."
„En draagt hij altijd
hetzelfde soort uniform?"
„O, ja, altijd blauw met
veel goud erop", stotterde
ons beduusde kleermaker-
tje vprder. U ziet, dat
zijn oude uniform er
smoezelig uitziet en hij
heeft een splinternieuw
nodig, omdat het avond
concert een heel bijzon
der is. De koning en de
koningin zullen er bij te
genwoordig zijn."
„Stoqr je maar niet aan
de koning en de konin
gin", zei de norse vreem
deling. „Aha! als de men
sen me zien in het uni
form van de kapelmees
ter, zullen ze zeker niet
proberen me te pakken
te krijgen."
„Ben je eendief?"
bibberde Olivier Veder
bos.
„Het doet er niet toe,
wat ik ben. Hoelang moet
bet nog duren, voordat je
klaar bent met dat uni
form?"
„Ongeveer t-t-t-twin-
-------mm pmmm mm mm,
tig minuten", beefde het
stbtterstemmetje van Oli
vier Vederbos, cfie hon
derd schietgebedjes ondpr
zijn vestje stameldp om
die lastige klant ipaar
kwijt te zijn. „Maar, asje
blieft, meneer, neem het
prachtige costuum van de
kapelmeester niet meel
Het is een heel bijzonder
concert vanavond."
„Maak je uniform af en
gauw wat!" bulderde de
bevelende stem van de
vreemdeling.
Rillend als een blad aan
de boom en met een bril
letje dat geschrokken
huppelde op het puntje
van zijn neus, ging de
Ideqrmaker weer aan
de arbeid qm het uni
form van de kapelmeester
af te rpakpp. Telkens
gluurden zijn bange oog
jes even opzij naar die
bullebak van een vreem
deling. Toen bet uniform
kant en klaar was, griste
de vreemdeling het tus
sen de bevende vingers
van Olivier weg, zodat de
ze bijna van z'n hoge stoel
naar beneden tuimelde.
Weldra had de vreemde
ling het aangetrokken en
met zijn oude plunje on
der z'n arm, rende hij
door de paskamer dq cleur
uit, wanhopig angstig
nagekeken door Vederbos.
Het was in de dagen, dat ons land geteisterd werd door de waterramp,
die glweer zowat een jaar >>eipcten is. Een pater had de leiding van het
jeugdwerk in een arme wijk van een grote stad. Zo graag zou hij eens
met zijn jongens en meisjes een reisje maken. Ze zagen nooit iets anders
dan vuile, nauwe straten en woonden in smerige krotten. Hij had zijn
kinderen voorgesteld om een reisje naar Lourdes te maken. Dan konden
ze de grot eens zien, waar de H. Maagd aan de kleine Bernadette ver
schenen was. Afgesproken, maarze moesten zelf het geld bij elkagr
sparen. Dan zouden ze zelf de reis verdienen en dat was toch veel
leuker.
Toen kwam de watersnood over Nederland. De kinderen uit de ach
terbuurten hoorden daar natuurlijk ook van. En op een goede morgen
werd er aan de deur van de kamer van de pater geklopt. Wie stond
daar voor hem? Eén van zijn jongens. En tot grote verrassing van de
pater vertelde deze hem, dat ze besloten waren het reisje naar Lourdes
niet te maken. AI hun opgespaarde centjes moesten naar de mensen in
nood, daar in Nederland.
Hoe vinden jullie zoiets? Denken jullie nog eens goed aan onze
spreuk van Januari: DOE IETS VOOR DE MENSEN IN NOOD.
Tul
Hij behoorde tot de
van 'n laag-conjunctuu
niet verwijten. Hij tvas
om op deze. wijze zich
men mocht. Maar elke i
selvalligheden van een
nabijgelegen stad en I
kocht aan de boeren in
cent. Hierna fietste hij
schalen. En opnieuw
zijn dagloon. Een red
Er was één ding, waa
niet had gerekend: ziekte
crisis had hij zich kunm
weren; tegen ziekte kon
niet verweren. Hij kon r
ders, dan haar aanvaard
liet zich onderzoeken en
de uitslag: tuberculose.
ogenblik wankelde zijn
bestaan.
Vier 'en half jaar werd
pleegd in een sanatoriun
nij kuurde en moreel en
opnieuw opgevoed moest
In die vier en een half jas
zijn gezin de zegenrijke i
nmg, die men in die
„steun" noemde. De rede!
was enkele graden geda;
een bestaan, dat men met
te wil van de wereld nie
„redelijk" kon noemen. M;
in het sanatorium, glirr
„Ik kom terug", zei hij
wordt alles weer beter".
Hij kwam terug. Opnieu-
hij op zijn fietsje en hand
verkocht schalen met eei
loon, dat varieerde tussen
en f 2.Maar 's avonds
thuis kwam, wankelde h
zocht soms steun aan de mi
het dorp waar hij woond
men hem wankelen; me
„Hij is dronken. Het gas
goed met hem. Hij verwa
zijn gezin en hij drinkt".
De zaak was alleen, dat
chamelijk onvermogend w
ke dag weer opnieuw de wi
sen het dorp en de stad t
sen; dat een van zijn beid
ten verschrompeld was. D
e gemeente begon zich m
geval te bemoeien en he
meentebestuur verzocht d
V.O." zich met de maatscl
lijke her-opvoeding van de;
te belasten. Men stelde ee
derzoek in en na overleg m
consultatie-bureau kwam m
de conclusie, dat deze mai
werk onmogelijk nog lange
volhouden. Men onderzool:
mogelijkheden, die er voor
waren en vond de uiteinc
oplossing in een kippenfan
driehonderd kippen, die hij
zou hebben om weer terug
men tot een redelijk be
zquden f 4500.kosten. E
ging de „A.V.O." naar het
meentebestuur en vroeg of
bereid was, dit bedrag te vo
maar de burgervader en de
houders bevroren van verl
op hun ambtelijke zetels,
man, die dikwijls zo dri
was.
De man zelf leverde
verklaringen in van wink
en leveranciers, waaruit zij
trouwbaarheid meer dan c
Hik bleek. Als hij in Januai
pak op afbetaling wenste t
pen, begon hij in Augustus
het voorgaande jaar al te be
,pe „A.V.O." voors
f 7oO bij te dragen, besloot c
meerite het resterende b
beschikbaar te stellen. De
zou dus een kippenfarm kr
Hu zou zichzelf kunnen zi
een afgebakend en zelfst
oestaan; maar opnieuw do
net spook van het burgerr
tatsoen op: geen boer wens
halve hectare land beschil
te stellen voor deze „wagge
dronkelapwant het was
Het consultatiebureau is c
gelmatig onderzoek kan 'n i
Het is daarom noodzakeli
bestaat tussen de instanties
Van de genezen p
n°ë, niet tQt de goegem
fLwgedïongen' dat hier an
St dan Jenever, de e-
i n vt£?5gan^?i van deze man
invloedden. Men zei, dat de
t®,wel e,ens over de afraste
wf„en vlJegen en dan van
debit zouden eten.... Maar
eehnnrX0 men land- dat v
voornmLV<?0r Vler ja&r met
der j ng, van duizend
hokten ue hU,Ur- Er Wei
kfnn i gebouwd en hij be
stand hl® hoïdeT En °P een
dom» eza? het hoofdscnudde
dez?ondmerL?mngengde g6V°el
?°lfsj A'h°erde". goed. Het b:
dat, zun inkomen boven
(Se'de ïeg. dat voor zulk
hanrtoi r de Kamer van Ke
iachtP V-s Yastgelegd. Hij gl
ik mL "?le 3e wel"> zei hij.
da» wr ben". Maar op
11 kuikens en tegi
ten eenrahAn' zag in die
een bedreiging van zijn
