Twee vrouwen met brenguns schoten passagiers neer Bandietenleider Guiliano niet door de politie gedood Vier Russische vrouwen zullen nooit meer hun (Engelse) man ontmoeten Bookmakers zwendelden met Franse volbloed Buitenlandse notities Moordenaars vuurden daarna nog op gewonden in de bus Werden twee getuigen in hun cellen uit de weg geruimd? De massamoord in Israël Ooggetuigen vertellen Kubala mocht tegen Turkije niet meedoen Tot zware straffen veroordeeld Hongerstaaksters naar ziekenhuis Nieuw schandaal in Italië Carabinieri zouden hebben gelogen Vrijdag 19 Maart 1954 Pagina 7 De Incident in Israël re weerzinwekkende moord die Arabieren op onschuldige Joodse burgers hebben gepleegd in de Negeb-woestijn, heeft de veront waardiging gewekt van de wereldopinie. Terecht, omdat het een uiterst laffe daad is, waar van vrouwen en kinderen het slachtoffer zijn geworden. Het valt op dit moment moeilijk te zeggen, of er buiten de daders om, nog' anderen verantwoorde lijk gesteld kunnen worden voor dit bloedbad. Eén ding is vrijwel zeker. Men zal de oorzaak in verband moeten brengen met het bestaan van de gespannen ver houdingen tussen Joden en Ara bieren, die sedert geruime tijd de sfeer in het Nabije Oosten ver troebelen en niet voor de eerste maal tot incidenten de aanleiding zijn geworden. De grote moeilijk heid is, dat het hier niet zozeer politieke tegenstellingen zijn, of uitgesproken belangenconflicten, maar uitingen van psychologische aard, die zou oud zijn als het Oosten zelf. Het vraagt weinig verbeeldingskracht, gelet ook op de typische Oosterse mentaliteit waar fanatisme en lichtgeraakt heid de uitgesproken kenmerken van zijn, dat botsingen in dit deel van de wereld practisch onver mijdelijk zijn. Dat het niet eer der tot een enorme ontlading van de spanning is gekomen, is mis schien te wij ten aan invloeden van buitenaf, zoals de bemoei ingen van de Verenigde Naties en de Veiligheidsraad, evenals aan de drie-mogendhedenverkla- ring van de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk om de IsraëlischArabische grenzen te waarborgen. TEL AVIV, 18 Maart Mosje Sjarett, de Israëlische premier en minister van Buitenlandse Zaken, die vanmorgen vroeg in Beersheba aangekomen is om na te gaan hoe ver het onder zoek gevorderd is naar de aanval van gisteren op de Israëlische bus, heeft een gesprek gehad met een overlevende. Het was de in Nederland geboren mej. Miriam Lesser uit Nijmegen, die reeds 7 jaar in Israël woont en daar werkzaam is in een ziekenhuis. D= We regering van Jordanië heeft alle verantwoordelijkheid voor het gebeuren van zich afgewezen. Er bestaat vooreerstgeen enkele reden, om aan deze officiële ver klaring te twijfelen. Maar het neemt niet weg, dat het ditmaal Arabieren als de daders zijn ge weest. Deze verklaring moet als een antwoord gezien worden op de beschuldiging van Israël. Want de laatste staat heeft via de Is raëlische ambassadeurs in Was hington, Parijs en Londen het incident beschreven als „een oorlogsdaad van de Jordaanse regering". Met het laatste is de kwestie op hoog internationaal diplomatiek niveau gebracht. De Britse reactie is niet mals. Het ministerie van Buitenlandse Za ken in Londen noemt de aanval „zeer schokkend en betreurens waardig". Het is wel opmerke lijk, dat Jordanië geen belofte heeft gedaan een nauwkeurig on derzoek in te stellen om de schul digen te straffen. Het achterwege laten van een dergelijke maat regel wekt de schijn, alsof men aan het gebeurde geen „betreu renswaardig" karakter toekent. Het Jordaanse commentaar, dat „dergelijke grensincidenten wor den afgekeurd" is niet krachtig genoeg in de huidige omstandig heden. Vooral niet wanneer daar mee een andere uitlating van een Jordaanse woordvoerder in ver band wordt gebracht, n.l. „poli tiek en militair zijn wij gereed aan alle ontwikkelingen die mochten komen het hoofd te bie den". Zou Israël een dreigende houden hebben aangenomen, dan lagen de kaarten anders op tafel. Maar het is juist opvallend met hoeveel zelfbeheersing de Israë lische pers de zaak opneemt. Is raël heeft zelfs geen dringend beroep gedaan op de Veiligheids raad. Overigens is het een kwes tie van de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet, want men her innert zich wellicht nog het in cident van Kibya, waarvoor Is raël aansprakelijk werd gesteld. Het is van ganser harte te hopen dat de grote mogendheden kans zien hun invloed ten goede aan te wenden, omdat de situatie in het nabije Oosten vergeleken kan worden met een smeulend vuur tje, dat ieder moment de wereld in vlammen kan zetten. N.B.: (Uit latere berichten blijkt, dat Israël achteraf beslo ten heeft de kwestie aan de Vei ligheidsraad voor de leggen en heeft Jordanië in zekere zin een onderzoek gelast.) Vrouw door gasverstikking overleden De 45-jarige weduwe A. A. S. is door gasverstikking in haar woning aan de Jacob van Lennep- straat te Amsterdam om het leven gekomen. Zij vertelde dat het gezelschap gisteren om zes uur uit Elath was vertrokken. Toen het aan de voet van de Schorpioenpas kwam, werd halt gehouden om de passagiers gelegenheid te geven fotos te ma ken. Vervolgens werd de reis naar de top voortgezet. Op de top bevindt zich een mo nument, waarachter, volgens mej. Lesser, de aanvallers zich schuil hielden. De streek is voor het overige geheel kaal. Er groeit geen enkele boom. Mej. Lesser vervolgde: „Enkele meters van de top van de berg vandaan, toen wij juist bij de laatste bocht waren, hoor den we schoten. Onze eerste ge dachte was, dat de soldaten in onze bus een salvo hadden gelost. Op hetzelfde ogenblik echter schreeuwde de chauffeur, die door een van de eerste schoten gewond was, „spring eruit". Hij gaf zelf het voorbeeld en werd op slag gedood. „De chauffeur had, voordat hij uit de bus sprong, geprobeerd de wagen tot stilstand te brengen, hetgeen slechts een seconde lukte. Daarna begon het voertuig achter uit te rijden. Na 20 tot 30 meter kwam het tegen een rotswand tot staan. Op hetzelfde ogenblik werd er opnieuw geschoten. Twee vrouwen met geweren en een brengun drongen door tot in de bus. Zij waren gekleed in khaki overalls met rode ceintuurs en droegen shabryies (Arabische dolken). „Niet alleen deze twee vrouwen schoten op ons, doch ook anderen, ergens anders vandaan, in het geheel ongeveer 10 personen „Een minuut later lag het me rendeel van de passagiers dood op de vloer van de bus, temidden van grote bloedplassen. De enkele overlevenden kropen onder de lij ken en hielden zich, alsof ze eveneens gesneuveld waren. 90 minuten lang heerste er stilte. Een dodelijke stilte. Vervol gens kwam er een Israëlische le gerwagen langs, ontdekte ons en bracht ons naar Beersheba". Miriam Lesser zei later nog: „De twee, die in de bus zijn ge komen, hebben de lichamen op de vloer een voor een gecontro leerd. Wanneer zij nog ergens een teken van leven zagen, vuurden zij op korte afstand. Ook haalden zij wapens weg en leegden de zakken van de soldaten. De bagage van de passagiers en de souvenirs, die de reizigers uit Elath hadden meegenomen, lieten zij met rust". Behalve Miriam Lesser zijn de overlevenden; een negenjarig kind, dat ernstige hoofdwonden heeft opgelopen en wiens ouders bij de massamoord zijn omgekomen, twee vrouwen, met inbegrip van de vrouwélijke soldaat, die een ernstige wonde in de borst heeft, en een soldaat. Drie Israëlische vliegtuigen hebben na de aanval boven de Sehorpioenpas gevlogen om te proberen de aanvallers te ont dekken. Er zijn detachementen van het Israëlische leger en de politie op de plaats van de aanval aangekomen. Sommige ooggetuigen schatten het aantal aanvallers op 15 a 20. Zij zouden Arabisch gesproken hebben. Spanje in rep en roer Het is niet onmogelijk, dat de serie wedstrijden tussen Spanje en Turkije om een plaats in de eindronden van het wereldkam pioenschap nog een verlenging zal krijgen. Zoals men weet heeft Spanje 26 Januari de eerste ontmoeting te Madrid gewonnen met 41 en Turkije de tweede te Istanbul op 14 Maart met 10, terwijl de derde wedstrijd, Woensdag Ï7 dezer op neutraal terrein te Ro me gespeeld, onbeslist eindigde: 2—2. Er is toen geloot en Tur kije bleek de gelukkige. De zaak wordt echter gecom pliceerd door het feit dat de Fifa kort voor de wedstrijd te Rome, de Spanjaarden telegrafisch ver boden heeft hun beste man van de voorhoede, de beroemde Ku bala, op te stellen. En gezien de grote teleurstelling in Spanje, waar men er vast op gerekend had dat de nationale ploeg voor de eindronde naar Zwitserland zou gaan, moet men er rekening mee houden, dat de Spaanse bond de onverwachte uitsluiting van Kulbala als aanleiding zal gebruiken om tegen de kwalifi catie van Turkije te protesteren. In de zaak-Rubala, waarmee de internationale pers zich al geruime tijd bezig houdt, staat de Spaanse bond tegenover de Hongaarse. Kubala is namelijk een geboren Hongaar. De Span jaarden houden evenwel staande dat hij een politieke vluchteling is en dat men hem derhalve niet mag beletten op eerlijke wijze zijn brood te verdienen. In de geruchtmakende affaire „Francasal" is na een tweede ge rechtelijk onderzoek, dat' vijf weken in beslag nam, uitspraak gedaan. Harry Kateley, een 42-jarige Londense bookmaker, die als de leider van het complot werd be schouwd, werd veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf, terwijl Go- mer Charles een bookmaker uit Wales en Victor Dill voor resp. twee jaar en 9 maanden de gevangenis in zullen gaan. De vijfde verdachte, William Rook, werd vrijgesproken. Williams and Charles kregen voorts een boete van 4500 pond sterling opgelegd, die zij gezamenlijk zullen moeten betalen. Naar bekend waren deze vijf verdachten ten nauwste betrok ken bij de verwisseling van het paard „Francasal" met „Santa Amaro" tijdens een op 18 Juli van het vorig jaar te Bath ge houden race. Het waren beide Franse paarden, die sprekend op elkaar leken, maar „Santa Ama ro" was een klasse beter dan „Francasal". Bovendien was kort voor het begin van de race de telefoonkabel, die de renbaan met het Stedelijke Centrale Verbond, doorgebrand, waardoor de note ring van 10/1 op „Francasal" niet meer kon worden gewijzigd. De race werd gewonnen door „Santa Amaro". die clandestien naar Bath was gebracht en daar onder de naam .Francasal" uitkwam, De deelnemers van het complot, Enorme belangstelling voor België-Nederland Voor BelgiëNederland, welke 4 April te Antwerpen wordit gespeeld, is een zeer groot aantal aanvragen van Nederlandse voetballiefheb, bers binnengekomen. Men schat het aantal plaatsbewij zen, dat men zou nodig heb ben om een ieder tevreden te stellen op 20.000. Het con tingent kaarten, dat de K.N V.B. van de Koninklijke Bel gische Voetbalbond krijgt, is sedert jaren vastgesteld op 8500. Hieruit volgt, dat clubs en officials slechts een be scheiden toewijzing zullen kunnen krijgen. Het grote aantal aanvragen wekt enige verwondering in verband met het feit, dat voor 4 April een inhaalpro gramma voor verschillende klassen is vastgesteld. Het is dus met de belangstelling voor ons nationale elftal zo slecht nog niet gesteld. OOK ALS DE DAG WIJKT.... BLIJFT DE HERINNERING De plaats, ergens in Frankrijk, een doden akker, waar honder den geallieerde solda ten, uit het ijlende le ven weggerukt temid den van het strijdge woel, een laatste rust plaats vonden. Als het daglicht er terugkeert, elke morgen weer, verliest de plaats wel licht iets van haar sombere rust, iets van de vergetelheid, door dat de zon de sobere kruisen doet glimmen, doordat het leven van buiten er aarzelend doordringt. Dan krijgt het woord „ere-veld" weer betekenis. Als de dag echter wijkt, lijkt ook de her innering te vervagen tot een onbestemd gevoel van wee moed. Zij echter, die zich hun makkers zagen ontnomen, ver die connecties hadden met book makers in heel Engeland, ver dienden een fortuin met deze zwendel. Politie in Egypte grijpt in CAIRO, 18 Maart. De politie heeft mevr. Doria Sjafik, de leidster van de Egyptische suf fragettes en zeven van haar vol gelingen vandaag naar het zie kenhuis gebracht. Zij vasten sedert Vrijdag en eisen kiesrecht voor de vrouwen. Met hen ging mevr. Charlotte Weller, de vrouw van de Euro pese correspondent van de Chi cago Daily, die zich Maandag bij de staaksteïg aansloot als bewijs van sympathie. In het ziekenhuis heeft mevr. Sjafik verklaard: „Mijn metge zellen en ik zullen de honger staking voortzetten totdat wü sterven of totdat de Egyptische vrouwen hun rechten verkrij gen." Maar mevr. Weller heeft hen in de voormiddag verlaten en is naar; Alexandria gegaan vanwaar zijvanavond per' Inde pendence vertrekt. Inmiddels is er nog steeds geen antwoord op het verzoek aan president Nabuib om de eisen van de vrouwen in. overweging te nemen. Verschillende persoon lijkheden, onder wie de gouver neur van Cairo, Mahmoud Met- walli Nur, hebben mevr. Sjafik gisteren op het perssyndicaat be zocht ten einde te trachten haai en haar volgelingen er toe over te halen de staking stop te zet ten, daar de autoriteiten hun eisen „met sympathie" bestude ren. Toen mevr; Weller vandaag het ziekenhuis vèrliet, even levendig alsof zij drie goede maaltijden per dag had had sedert Maan dag in plaats van wat citroen sap met wat^r, zei zij tot de pers: „De eerste twee dagen voel je je wat gedeprimeerd. Maar daarna voel je je fit en vecht je. Doria en de anderen voelen dat ook zo." Een van de vier inzittenden, die deze geruchtmakende overval overleefden, was de 28-jarige Nederlandse mej. Miriam Lesser, die' reeds zeven jaar in Israël woont en waarvan wij hierbij een foto afdrukken. (Radiografisch overgebrachte Telefoto) Opnieuw dreigen Portoricanen met moord NEW YORK, 18 Maart Een waarschuwing van het departe ment van Buitenlandse Zaken, dat Portoricaanse nationalisten van plan zouden zijn „belang rijke" personen te vermoorden, heeft vandaag in New York tot speciale politiemaatregelen ge leid. Vernomen werd, dat be scherming wordt verleend aan de gouverneur van de staat New York Thomas E. Dewey, de Ame rikaanse gedelegeerde bij de Ver. Naties Henry Cabot en se nator John F. Kennedy. Pilootloze vliegtuigen naar Duitsland FRANKFORT, 18 Maart Het eerste skader Martin B 61 Ma tadors, pilootloze bomimenwer- pers van de Amerikaanse lucht macht, zal volgens schema Za terdag in Bremerhaven aanko men. Dit eskader zal deel uit maken van het verdedigingssy steem van de NATO in West- Europa. Het is 9 Maart per spoor en per schip uit Cocoa (Florida), de proefbasis van de Matadors, vertrokken en staat onder bevel van lt.kol. Louis O. Carroll uit Atwood ('Illinois). Het aantal manschappen en toestellen die dit eskader omvat werd niet be- Trpvir! Pfmnakt. r v PALERMO, 18 Maart Italië houdt zich bezig met een nieuw -schandaal. Het Openbaar Ministerie heeft n.l. vier leden van de carabinieri er van beschuldigd, dat zij vier jaar geleden gelogen hebben bij het afleggen van hun verklaringen over de dood van de beruchte Siciliaanse bandietenleider, Sal- vatore Guiliano. De carabinieri hebben het namelijk voor gesteld, dat zij de bandiet uit de weg hadden geruimd, terwijl hij in werkelijkheid door iemand anders is gedood, waarschijn lijk door een lid van zijn eigen bende. De belangrijkheid van deze be schuldiging schuilt hierin, dat zij openbaar wordt gemaakt terwijl het Montesi-schandaal nog volop aan de gang is. Als gevolg hier van is het hoofd van de politie in Italië reeds afgetreden. Nu komt er nog bij, dat de Carabi nieri onder ede hebben gelogen. De linkse pers vloog er onmid dellijk op af om de regering, welke zij als een poel van cor ruptie afschildert, nog meer in discrediet te brengen. Kapitein Antonia Perenze, die volgens de officiële rapporten de beruchte Robin Hood van Sicilië op de morgen van 4 Juli 1950 met een revolverschot doodde, is thans in staat van beschuldiging gesteld wegens het afleggen van valse getuigenis. De Officier van Justitie, die is, heeft tevens verzocht twee andere personen, - die bij dé zaak betrokken zijn in staat van be schuldiging te stellen. Deze twee personen zijn inmiddels gestorven. Een van de doden is Gaspare Pisciotta, een neef en voormalig adjudant van Giuliano, die be weerde dat hij Giuliano heeft neergeschoten e» niet de politie. De vorige maand is Pisciotta, die in de gevangenis zat, plotse ling gestorven. Het onderzoek wees uit dat hij vergiftigd was. De communistische pers heeft zich onmiddellijk op dit nieuwe schandaal geworpen en beweert dat Pisciotta is vergiftigd om te voorkomen dat hij opzienbarende verklaringen zou afleggen. Perenze was de rechterhand van de kolonel Luca, die na de succesvolle expeditie tegen Giu liano tot generaal werd bevorderd. Giuliano was een legendarisch figuur geworden voor hij aan zijn einde kwam. In de zeven jaar van zijn bestaan als vogelvrije heeft hij met zijn bende een leger reeds vier jaar met de zaak bezig van 2.000 uitgelezen politiemannen muren' bezig gehouden en 80 carabinieri, 22 plaatselijke politiemannen en acht soldaten gedood. In de aanklacht wordt Perenze er tevens van beschuldigd dat hij Pisciotta heeft geholpen, toen deze voortvluchtig was. Drie andere Carabinieri, die eveneens valse getuigenis hebben afgelegd, toen zii gehoord werden in verband met het opstellen van een officieel rapport over het einde van de bandietenkoning. Het nieuwe schandaal is koren op de molen van de communisti sche pers, die onmiddellijk de re gering verantwoordelijk stelde voor het gebeurde. Het communis tische blad L'Unita wijst er op dat premier Scelba zelf uit Sicilië afkomstig is en minister van binnenlandse zaken was objder premier de Gasperi ten tijdé!|ran Giuliano's dood. Het ministerie van binnenlandse zaken heeft in die tijd bekend gemaakt dat Giuliano door de Carabinieri is neergeschoten. In deze bekendmaking werd ka pitein Perenze met name genoemd als de man. die het dodelijke schot afvuurde en werd kolonel Luca voorgedragen voor bevordering tot generaal. Intussen heeft de moeder van Pisciotta, Rosalia Lombardo een brief geschreven naar de redactie van het in Palermo verschijnende blad L'Ora, waarin zij ondermeer schrijft: „De tijd is gekomen om ronduit te spreken en om bepaal de dingen niet langer te verber gen. Het spelletie kan niet langer gespeeld worden alleen ter wille van de reputatie van enkele per sonaliteiten, die hun handen met bloed bezoedelden en zelfs niet te rugdeinzen voor het begaan van misdaden binnen de gevangenis- geten niet.... Ook als de dag wijkt leeft in hun de dank baarheid voor de vrienden, die geen nieuwe dageraad meer mochten beleven. Zij ke ren ook bij avond soms terug naar een graf in vreemde bo dem, waar een dapper zoon van hun eigen land rust. Dan kijkt het tanende licht neer op hen zoals op deze twee in Navo-verband in Frankrijk gestationeerde Canadese lucht machtofficieren, die bij het scheiden van de dag een sa luut brachten aan hen voor wie het eeuwig nacht werd.... LONDEN, 1 Maart. In de zaak van de vier Russische vrou wen die van hun Briise echtge noten gescheiden zijn, heeft de Britse regering nu aan de Sovjet regering om de officiële bewijs stukken van de scheiding ge vraagd. Intussen beschuldigt het Rus sische regeringsblad Izwestia de Britse pers er van, dat zij zich met betrekking tot deze kwestie aan lasterlijke taal te buiten gaat. Geen van de vier vrouwen, zo schrijft het blad, werd gedwon gen in Rusland te blijven, maar zij hebben zelf geweigerd om in Engeland te gaan wonen wegens de ..droeve ervaringen" welke Russische vrouwen hebben opge daan die mét hun echtgenoten naar Engeland waren gegaan. De vier vrouwen wilden daarom niet naar Engeland gaan en hun echt- scheidingseis is ingewilligd. Eddy Gilmore, die twaalf jaar correspondent van Associated Press in Moskou is geweest en nu in Londen werkt, schrijft er van overtuigd te zijn, dat de Sovjet-autoriteiten niet veel moeite zullen hebben om de ge vraagde officiële bewijsstukken te leveren. Maar zullen zij zich die moeite geven? Zij zouden zich er eenvoudigweg toe kun nen bepalen de Britse regering mede te delen, dat dit een Sov jet-aangelegenheid is en dat de vier vrouwen Sovjet-burgeressen zijn. Volgens een woordvoerder van het Britse ministerie van Buiten landse Zaken bevinden drie van de vier zich in een Siberisch ge vangenkamp, de vierde zou in vrijheid in Moskou wonen. Gil more heeft alle vier gekend. Gilmore herinnert zich, dat de Russische vrouw van een Britse onderdaan hem in Moskou ver teld heeft hoe zij van haar man is „gescheiden". Zij werd opge pakt door de oude N.K.V.D. (ge heime politie) en kreeg toen een lange voordracht te horen over de „Anglo-Amerikaanse imperia listen". Tevens werd haar ge zegd, dat zij nooit een uitreis visum zou krijgen om haar man te zien. Na enige uren overhan digde een kolonel in uniform haar een brief die zij moest tekenen. Ik herinner me, zo ver telde zij aan Gilmore, dat ik tekende voor de brief gelezen te hebben, maar dat maakte immers geen verschil Ik had slechts te doen wat zij mij zeiden. Twee of drie dagen later verscheen haar brief in een Moskouse krant. Zij vertelde, hoe zij, als vrije Sovjet-burgeres, de politiek van de Anglo-Amerikaanse imperia listen verafschuwde, dat zij de rechtbank om echtscheiding had verzocht en dat dit verzoek was ingewilligd. De Britse ambassadeur te Mos kou heeft opdracht om de Russen om bewijzen te vragen, dat de ontbinding van de huwelijken niet ..onder dwang" is geschied. Het moet niet moeilijk zijn voor de Sovjet-autoriteiten om dit be wijs van de vrouwen in kwestie te krijgen. Volgens in Londen ontvangen diplomatieke inlichtingen hebben drie van de vrouwen, n.l. Nadia Bolton, Rosa Henderson en Irene Rickets er de voorkeur aan ge geven naar een gevangenkamp te. gaan, liever dan vrijwillig in een echtscheiding toe te stem men. Eén van deze vrouwen had des tijds aan Gilmore verklaard, dat het haar niets kon schelen wat zij met haar deden, maar dat zij zich nooit zou laten scheiden. Het Britse ministerie wil nu opgehelderd zien of de handteke ningen van de vrouwen inder daad op de papieren voorkomen. Zo de vrouwen noch vrijwillig, noch onder dwang tekenden, al dus Gilmore, dan is er wel iemand geweest die voor haar heeft getekend. Gedwongen scheidingen hebben zich niet beperkt tot de Russische vrouwen van Britten. Hetzelfde is met Russische vrouwen van Amerikanen gebeurd. Eén harer vertelde me haar geschiedenis welke als twee druppels water ieek op die van de met de Brit ten gehuwde vrouwen. Ik kende ook een Russisch meisje, dat in de oorlog met een Amerikaanse legerkapitein was getrouwd. Toen zij weigerde te scheiden, verdween zij uit Mos kou. Haar moeder heeft me dit verteld. Gilmore zelf is met een Rus sische vrouw getrouwd. Na de dood van Stalin kreeg zij met haar twee kinderen vergunning om met haar man mee te gaan. Maar ook zii is niet met rust gelaten. Gilmore vertelt hierover: Het geval van mijn vrouw lag anders, want ik bevond mij in Moskou toen de N.K.V.D. (toen nog onder Beria) haar op een dag, toen zii op straat liep, mee nam. De Britse en Amerikaanse echtgenoten van de andere vrou wen waren in Engeland en Ame rika ten tijde van de „scheiding". Ik herinner me, dat mijn vrouw Tamara huilend thuis kwam Snikkend vertelde zij mij. dat de geheime politie haar naar een appartement had gebracht, mij hadden uitgemaakt voor een ..im perialist" en haar er toe hadden trachten te bewegen van mij te scheiden. Tamara weigerde en toen vertelden zij haar dat zij onder geen enkele omstandigheid mij iets van deze geschiedenis mocht vertellen. Ik hoorde haar Eddy Gilmore, correspondent van Ass. Press, vertelt ons in dit artikel over het schrij nende leed van de Russische vrouwen die met niet-Russen gehuwd zijn. aan en ging naar het huis van de Amerikaanse ambassadeur, luitenant-generaal Walter Bedell Smith. Ik was bang, dat ons ge sprek zou worden afgeluisterd en ging daarom met hem de tuin in en vertelde hem alles. Zijn re actie was in weinig diplomatieke bewoordingen vervat. Aan zijn beschuldiging aan het adres van de Britse pers koppelt de Izwestia de bewering, dat de Eritse rechtbanken onmenselijk handelen, omdat zij weigeren aan een vrouw te Moskou, Tatiana Sebetsova geheten, haar dochter teru® te geven. Deze vrouw, al dus het blad, schonk in Augustus 1940 het leven aan een dochter. Het kind werd in 1942 naar Duitsland gedeporteerd. Aan het einde van de oorlog bevond het zich in de Britse zone van Duits land. Niemand in Engeland be twistte het feit, dat Lena een dochter was van een Sovjet burger en in Moskou geboren werd. Maar de Britse rechtbank kwam tot een vreemde uitspraak en het kind werd onder de voogdij geplaatst van een Britse burger. Aan de verzoeken van de moeder en van de Sovjet-rege- rin? om de dochter hebben niet geleid tot een herstel van het recht. De Britse autoriteiten wei geren categorisch de dochter naai de moeder te laten terugkeren. Maar intussen houden zij hypro- eritische redevoeringen over de vroegere vrouwen van Britse burgers.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1954 | | pagina 7