Twee vrouwen met brenguns
schoten passagiers neer
Bandietenleider Guiliano
niet door de politie gedood
Vier Russische vrouwen zullen nooit
meer hun (Engelse) man ontmoeten
Bookmakers zwendelden
met Franse volbloed
Buitenlandse
notities
Moordenaars vuurden daarna
nog op gewonden in de bus
Werden twee getuigen in hun
cellen uit de weg geruimd?
De massamoord in Israël
Ooggetuigen
vertellen
Kubala mocht
tegen Turkije
niet meedoen
Tot zware straffen
veroordeeld
Hongerstaaksters
naar ziekenhuis
Nieuw schandaal in Italië
Carabinieri zouden
hebben gelogen
Vrijdag 19 Maart 1954
Pagina 7
De
Incident in Israël
re weerzinwekkende moord die
Arabieren op onschuldige Joodse
burgers hebben gepleegd in de
Negeb-woestijn, heeft de veront
waardiging gewekt van de
wereldopinie. Terecht, omdat het
een uiterst laffe daad is, waar
van vrouwen en kinderen het
slachtoffer zijn geworden. Het
valt op dit moment moeilijk te
zeggen, of er buiten de daders
om, nog' anderen verantwoorde
lijk gesteld kunnen worden voor
dit bloedbad. Eén ding is vrijwel
zeker. Men zal de oorzaak in
verband moeten brengen met het
bestaan van de gespannen ver
houdingen tussen Joden en Ara
bieren, die sedert geruime tijd de
sfeer in het Nabije Oosten ver
troebelen en niet voor de eerste
maal tot incidenten de aanleiding
zijn geworden. De grote moeilijk
heid is, dat het hier niet zozeer
politieke tegenstellingen zijn, of
uitgesproken belangenconflicten,
maar uitingen van psychologische
aard, die zou oud zijn als het
Oosten zelf. Het vraagt weinig
verbeeldingskracht, gelet ook op
de typische Oosterse mentaliteit
waar fanatisme en lichtgeraakt
heid de uitgesproken kenmerken
van zijn, dat botsingen in dit deel
van de wereld practisch onver
mijdelijk zijn. Dat het niet eer
der tot een enorme ontlading van
de spanning is gekomen, is mis
schien te wij ten aan invloeden
van buitenaf, zoals de bemoei
ingen van de Verenigde Naties
en de Veiligheidsraad, evenals
aan de drie-mogendhedenverkla-
ring van de Verenigde Staten,
Engeland en Frankrijk om de
IsraëlischArabische grenzen te
waarborgen.
TEL AVIV, 18 Maart Mosje Sjarett, de Israëlische premier
en minister van Buitenlandse Zaken, die vanmorgen vroeg in
Beersheba aangekomen is om na te gaan hoe ver het onder
zoek gevorderd is naar de aanval van gisteren op de Israëlische
bus, heeft een gesprek gehad met een overlevende. Het was
de in Nederland geboren mej. Miriam Lesser uit Nijmegen, die
reeds 7 jaar in Israël woont en daar werkzaam is in een
ziekenhuis.
D=
We regering van Jordanië heeft
alle verantwoordelijkheid voor
het gebeuren van zich afgewezen.
Er bestaat vooreerstgeen enkele
reden, om aan deze officiële ver
klaring te twijfelen. Maar het
neemt niet weg, dat het ditmaal
Arabieren als de daders zijn ge
weest.
Deze verklaring moet als een
antwoord gezien worden op de
beschuldiging van Israël. Want
de laatste staat heeft via de Is
raëlische ambassadeurs in Was
hington, Parijs en Londen het
incident beschreven als „een
oorlogsdaad van de Jordaanse
regering". Met het laatste is de
kwestie op hoog internationaal
diplomatiek niveau gebracht. De
Britse reactie is niet mals. Het
ministerie van Buitenlandse Za
ken in Londen noemt de aanval
„zeer schokkend en betreurens
waardig". Het is wel opmerke
lijk, dat Jordanië geen belofte
heeft gedaan een nauwkeurig on
derzoek in te stellen om de schul
digen te straffen. Het achterwege
laten van een dergelijke maat
regel wekt de schijn, alsof men
aan het gebeurde geen „betreu
renswaardig" karakter toekent.
Het Jordaanse commentaar, dat
„dergelijke grensincidenten wor
den afgekeurd" is niet krachtig
genoeg in de huidige omstandig
heden. Vooral niet wanneer daar
mee een andere uitlating van een
Jordaanse woordvoerder in ver
band wordt gebracht, n.l. „poli
tiek en militair zijn wij gereed
aan alle ontwikkelingen die
mochten komen het hoofd te bie
den". Zou Israël een dreigende
houden hebben aangenomen, dan
lagen de kaarten anders op tafel.
Maar het is juist opvallend met
hoeveel zelfbeheersing de Israë
lische pers de zaak opneemt. Is
raël heeft zelfs geen dringend
beroep gedaan op de Veiligheids
raad. Overigens is het een kwes
tie van de pot verwijt de ketel
dat hij zwart ziet, want men her
innert zich wellicht nog het in
cident van Kibya, waarvoor Is
raël aansprakelijk werd gesteld.
Het is van ganser harte te hopen
dat de grote mogendheden kans
zien hun invloed ten goede aan
te wenden, omdat de situatie in
het nabije Oosten vergeleken kan
worden met een smeulend vuur
tje, dat ieder moment de wereld
in vlammen kan zetten.
N.B.: (Uit latere berichten
blijkt, dat Israël achteraf beslo
ten heeft de kwestie aan de Vei
ligheidsraad voor de leggen en
heeft Jordanië in zekere zin een
onderzoek gelast.)
Vrouw door gasverstikking
overleden
De 45-jarige weduwe A. A. S.
is door gasverstikking in haar
woning aan de Jacob van Lennep-
straat te Amsterdam om het leven
gekomen.
Zij vertelde dat het gezelschap
gisteren om zes uur uit Elath was
vertrokken. Toen het aan de voet
van de Schorpioenpas kwam, werd
halt gehouden om de passagiers
gelegenheid te geven fotos te ma
ken. Vervolgens werd de reis
naar de top voortgezet.
Op de top bevindt zich een mo
nument, waarachter, volgens mej.
Lesser, de aanvallers zich schuil
hielden. De streek is voor het
overige geheel kaal. Er groeit
geen enkele boom.
Mej. Lesser vervolgde:
„Enkele meters van de top van
de berg vandaan, toen wij juist
bij de laatste bocht waren, hoor
den we schoten. Onze eerste ge
dachte was, dat de soldaten in
onze bus een salvo hadden gelost.
Op hetzelfde ogenblik echter
schreeuwde de chauffeur, die door
een van de eerste schoten gewond
was, „spring eruit". Hij gaf zelf
het voorbeeld en werd op slag
gedood.
„De chauffeur had, voordat hij
uit de bus sprong, geprobeerd de
wagen tot stilstand te brengen,
hetgeen slechts een seconde lukte.
Daarna begon het voertuig achter
uit te rijden. Na 20 tot 30 meter
kwam het tegen een rotswand tot
staan.
Op hetzelfde ogenblik werd er
opnieuw geschoten. Twee vrouwen
met geweren en een brengun
drongen door tot in de bus. Zij
waren gekleed in khaki overalls
met rode ceintuurs en droegen
shabryies (Arabische dolken).
„Niet alleen deze twee vrouwen
schoten op ons, doch ook anderen,
ergens anders vandaan, in het
geheel ongeveer 10 personen
„Een minuut later lag het me
rendeel van de passagiers dood
op de vloer van de bus, temidden
van grote bloedplassen. De enkele
overlevenden kropen onder de lij
ken en hielden zich, alsof ze
eveneens gesneuveld waren.
90 minuten lang heerste er
stilte. Een dodelijke stilte. Vervol
gens kwam er een Israëlische le
gerwagen langs, ontdekte ons en
bracht ons naar Beersheba".
Miriam Lesser zei later nog:
„De twee, die in de bus zijn ge
komen, hebben de lichamen op
de vloer een voor een gecontro
leerd. Wanneer zij nog ergens een
teken van leven zagen, vuurden
zij op korte afstand. Ook haalden
zij wapens weg en leegden de
zakken van de soldaten.
De bagage van de passagiers
en de souvenirs, die de reizigers
uit Elath hadden meegenomen,
lieten zij met rust".
Behalve Miriam Lesser zijn de
overlevenden; een negenjarig kind,
dat ernstige hoofdwonden heeft
opgelopen en wiens ouders bij de
massamoord zijn omgekomen,
twee vrouwen, met inbegrip van
de vrouwélijke soldaat, die een
ernstige wonde in de borst heeft,
en een soldaat.
Drie Israëlische vliegtuigen
hebben na de aanval boven de
Sehorpioenpas gevlogen om te
proberen de aanvallers te ont
dekken. Er zijn detachementen
van het Israëlische leger en de
politie op de plaats van de aanval
aangekomen.
Sommige ooggetuigen schatten
het aantal aanvallers op 15 a 20.
Zij zouden Arabisch gesproken
hebben.
Spanje in rep en roer
Het is niet onmogelijk, dat de
serie wedstrijden tussen Spanje
en Turkije om een plaats in de
eindronden van het wereldkam
pioenschap nog een verlenging
zal krijgen.
Zoals men weet heeft Spanje
26 Januari de eerste ontmoeting
te Madrid gewonnen met 41
en Turkije de tweede te Istanbul
op 14 Maart met 10, terwijl
de derde wedstrijd, Woensdag Ï7
dezer op neutraal terrein te Ro
me gespeeld, onbeslist eindigde:
2—2. Er is toen geloot en Tur
kije bleek de gelukkige.
De zaak wordt echter gecom
pliceerd door het feit dat de Fifa
kort voor de wedstrijd te Rome,
de Spanjaarden telegrafisch ver
boden heeft hun beste man van
de voorhoede, de beroemde Ku
bala, op te stellen. En gezien de
grote teleurstelling in Spanje,
waar men er vast op gerekend
had dat de nationale ploeg voor
de eindronde naar Zwitserland
zou gaan, moet men er rekening
mee houden, dat de Spaanse
bond de onverwachte uitsluiting
van Kulbala als aanleiding zal
gebruiken om tegen de kwalifi
catie van Turkije te protesteren.
In de zaak-Rubala, waarmee
de internationale pers zich al
geruime tijd bezig houdt, staat
de Spaanse bond tegenover de
Hongaarse. Kubala is namelijk
een geboren Hongaar. De Span
jaarden houden evenwel staande
dat hij een politieke vluchteling
is en dat men hem derhalve niet
mag beletten op eerlijke wijze
zijn brood te verdienen.
In de geruchtmakende affaire
„Francasal" is na een tweede ge
rechtelijk onderzoek, dat' vijf
weken in beslag nam, uitspraak
gedaan.
Harry Kateley, een 42-jarige
Londense bookmaker, die als de
leider van het complot werd be
schouwd, werd veroordeeld tot 3
jaar gevangenisstraf, terwijl Go-
mer Charles een bookmaker
uit Wales en Victor Dill voor
resp. twee jaar en 9 maanden de
gevangenis in zullen gaan. De
vijfde verdachte, William Rook,
werd vrijgesproken. Williams and
Charles kregen voorts een boete
van 4500 pond sterling opgelegd,
die zij gezamenlijk zullen moeten
betalen.
Naar bekend waren deze vijf
verdachten ten nauwste betrok
ken bij de verwisseling van het
paard „Francasal" met „Santa
Amaro" tijdens een op 18 Juli
van het vorig jaar te Bath ge
houden race. Het waren beide
Franse paarden, die sprekend op
elkaar leken, maar „Santa Ama
ro" was een klasse beter dan
„Francasal". Bovendien was kort
voor het begin van de race de
telefoonkabel, die de renbaan met
het Stedelijke Centrale Verbond,
doorgebrand, waardoor de note
ring van 10/1 op „Francasal" niet
meer kon worden gewijzigd. De
race werd gewonnen door „Santa
Amaro". die clandestien naar
Bath was gebracht en daar onder
de naam .Francasal" uitkwam,
De deelnemers van het complot,
Enorme belangstelling
voor België-Nederland
Voor BelgiëNederland,
welke 4 April te Antwerpen
wordit gespeeld, is een zeer
groot aantal aanvragen van
Nederlandse voetballiefheb,
bers binnengekomen. Men
schat het aantal plaatsbewij
zen, dat men zou nodig heb
ben om een ieder tevreden
te stellen op 20.000. Het con
tingent kaarten, dat de K.N
V.B. van de Koninklijke Bel
gische Voetbalbond krijgt, is
sedert jaren vastgesteld op
8500. Hieruit volgt, dat clubs
en officials slechts een be
scheiden toewijzing zullen
kunnen krijgen.
Het grote aantal aanvragen
wekt enige verwondering in
verband met het feit, dat
voor 4 April een inhaalpro
gramma voor verschillende
klassen is vastgesteld. Het is
dus met de belangstelling
voor ons nationale elftal zo
slecht nog niet gesteld.
OOK ALS DE DAG
WIJKT.... BLIJFT DE
HERINNERING
De plaats, ergens in
Frankrijk, een doden
akker, waar honder
den geallieerde solda
ten, uit het ijlende le
ven weggerukt temid
den van het strijdge
woel, een laatste rust
plaats vonden. Als het
daglicht er terugkeert,
elke morgen weer,
verliest de plaats wel
licht iets van haar
sombere rust, iets van
de vergetelheid, door
dat de zon de sobere
kruisen doet glimmen,
doordat het leven van buiten
er aarzelend doordringt. Dan
krijgt het woord „ere-veld"
weer betekenis. Als de dag
echter wijkt, lijkt ook de her
innering te vervagen tot een
onbestemd gevoel van wee
moed. Zij echter, die zich hun
makkers zagen ontnomen, ver
die connecties hadden met book
makers in heel Engeland, ver
dienden een fortuin met deze
zwendel.
Politie in Egypte grijpt in
CAIRO, 18 Maart. De politie
heeft mevr. Doria Sjafik, de
leidster van de Egyptische suf
fragettes en zeven van haar vol
gelingen vandaag naar het zie
kenhuis gebracht. Zij vasten
sedert Vrijdag en eisen kiesrecht
voor de vrouwen.
Met hen ging mevr. Charlotte
Weller, de vrouw van de Euro
pese correspondent van de Chi
cago Daily, die zich Maandag bij
de staaksteïg aansloot als bewijs
van sympathie.
In het ziekenhuis heeft mevr.
Sjafik verklaard: „Mijn metge
zellen en ik zullen de honger
staking voortzetten totdat wü
sterven of totdat de Egyptische
vrouwen hun rechten verkrij
gen." Maar mevr. Weller heeft
hen in de voormiddag verlaten
en is naar; Alexandria gegaan
vanwaar zijvanavond per' Inde
pendence vertrekt.
Inmiddels is er nog steeds geen
antwoord op het verzoek aan
president Nabuib om de eisen
van de vrouwen in. overweging
te nemen. Verschillende persoon
lijkheden, onder wie de gouver
neur van Cairo, Mahmoud Met-
walli Nur, hebben mevr. Sjafik
gisteren op het perssyndicaat be
zocht ten einde te trachten haai
en haar volgelingen er toe over
te halen de staking stop te zet
ten, daar de autoriteiten hun
eisen „met sympathie" bestude
ren.
Toen mevr; Weller vandaag het
ziekenhuis vèrliet, even levendig
alsof zij drie goede maaltijden
per dag had had sedert Maan
dag in plaats van wat citroen
sap met wat^r, zei zij tot de pers:
„De eerste twee dagen voel je je
wat gedeprimeerd. Maar daarna
voel je je fit en vecht je. Doria
en de anderen voelen dat ook
zo."
Een van de vier inzittenden,
die deze geruchtmakende
overval overleefden, was de
28-jarige Nederlandse mej.
Miriam Lesser, die' reeds
zeven jaar in Israël woont en
waarvan wij hierbij een foto
afdrukken.
(Radiografisch overgebrachte
Telefoto)
Opnieuw dreigen
Portoricanen met moord
NEW YORK, 18 Maart Een
waarschuwing van het departe
ment van Buitenlandse Zaken,
dat Portoricaanse nationalisten
van plan zouden zijn „belang
rijke" personen te vermoorden,
heeft vandaag in New York tot
speciale politiemaatregelen ge
leid. Vernomen werd, dat be
scherming wordt verleend aan de
gouverneur van de staat New
York Thomas E. Dewey, de Ame
rikaanse gedelegeerde bij de
Ver. Naties Henry Cabot en se
nator John F. Kennedy.
Pilootloze vliegtuigen
naar Duitsland
FRANKFORT, 18 Maart Het
eerste skader Martin B 61 Ma
tadors, pilootloze bomimenwer-
pers van de Amerikaanse lucht
macht, zal volgens schema Za
terdag in Bremerhaven aanko
men. Dit eskader zal deel uit
maken van het verdedigingssy
steem van de NATO in West-
Europa.
Het is 9 Maart per spoor en
per schip uit Cocoa (Florida),
de proefbasis van de Matadors,
vertrokken en staat onder bevel
van lt.kol. Louis O. Carroll uit
Atwood ('Illinois). Het aantal
manschappen en toestellen die
dit eskader omvat werd niet be-
Trpvir! Pfmnakt.
r
v
PALERMO, 18 Maart Italië houdt zich bezig met een
nieuw -schandaal. Het Openbaar Ministerie heeft n.l. vier
leden van de carabinieri er van beschuldigd, dat zij vier jaar
geleden gelogen hebben bij het afleggen van hun verklaringen
over de dood van de beruchte Siciliaanse bandietenleider, Sal-
vatore Guiliano. De carabinieri hebben het namelijk voor
gesteld, dat zij de bandiet uit de weg hadden geruimd, terwijl
hij in werkelijkheid door iemand anders is gedood, waarschijn
lijk door een lid van zijn eigen bende.
De belangrijkheid van deze be
schuldiging schuilt hierin, dat zij
openbaar wordt gemaakt terwijl
het Montesi-schandaal nog volop
aan de gang is. Als gevolg hier
van is het hoofd van de politie
in Italië reeds afgetreden. Nu
komt er nog bij, dat de Carabi
nieri onder ede hebben gelogen.
De linkse pers vloog er onmid
dellijk op af om de regering,
welke zij als een poel van cor
ruptie afschildert, nog meer in
discrediet te brengen.
Kapitein Antonia Perenze, die
volgens de officiële rapporten de
beruchte Robin Hood van Sicilië
op de morgen van 4 Juli 1950 met
een revolverschot doodde, is thans
in staat van beschuldiging gesteld
wegens het afleggen van valse
getuigenis.
De Officier van Justitie, die
is, heeft tevens verzocht twee
andere personen, - die bij dé zaak
betrokken zijn in staat van be
schuldiging te stellen. Deze twee
personen zijn inmiddels gestorven.
Een van de doden is Gaspare
Pisciotta, een neef en voormalig
adjudant van Giuliano, die be
weerde dat hij Giuliano heeft
neergeschoten e» niet de politie.
De vorige maand is Pisciotta,
die in de gevangenis zat, plotse
ling gestorven. Het onderzoek
wees uit dat hij vergiftigd was.
De communistische pers heeft
zich onmiddellijk op dit nieuwe
schandaal geworpen en beweert
dat Pisciotta is vergiftigd om te
voorkomen dat hij opzienbarende
verklaringen zou afleggen.
Perenze was de rechterhand
van de kolonel Luca, die na de
succesvolle expeditie tegen Giu
liano tot generaal werd bevorderd.
Giuliano was een legendarisch
figuur geworden voor hij aan zijn
einde kwam. In de zeven jaar
van zijn bestaan als vogelvrije
heeft hij met zijn bende een leger
reeds vier jaar met de zaak bezig van 2.000 uitgelezen politiemannen muren'
bezig gehouden en 80 carabinieri,
22 plaatselijke politiemannen en
acht soldaten gedood.
In de aanklacht wordt Perenze
er tevens van beschuldigd dat hij
Pisciotta heeft geholpen, toen deze
voortvluchtig was.
Drie andere Carabinieri, die
eveneens valse getuigenis hebben
afgelegd, toen zii gehoord werden
in verband met het opstellen van
een officieel rapport over het
einde van de bandietenkoning.
Het nieuwe schandaal is koren
op de molen van de communisti
sche pers, die onmiddellijk de re
gering verantwoordelijk stelde
voor het gebeurde. Het communis
tische blad L'Unita wijst er op
dat premier Scelba zelf uit Sicilië
afkomstig is en minister van
binnenlandse zaken was objder
premier de Gasperi ten tijdé!|ran
Giuliano's dood.
Het ministerie van binnenlandse
zaken heeft in die tijd bekend
gemaakt dat Giuliano door de
Carabinieri is neergeschoten.
In deze bekendmaking werd ka
pitein Perenze met name genoemd
als de man. die het dodelijke schot
afvuurde en werd kolonel Luca
voorgedragen voor bevordering
tot generaal.
Intussen heeft de moeder van
Pisciotta, Rosalia Lombardo een
brief geschreven naar de redactie
van het in Palermo verschijnende
blad L'Ora, waarin zij ondermeer
schrijft: „De tijd is gekomen om
ronduit te spreken en om bepaal
de dingen niet langer te verber
gen. Het spelletie kan niet langer
gespeeld worden alleen ter wille
van de reputatie van enkele per
sonaliteiten, die hun handen met
bloed bezoedelden en zelfs niet te
rugdeinzen voor het begaan van
misdaden binnen de gevangenis-
geten niet.... Ook als de dag
wijkt leeft in hun de dank
baarheid voor de vrienden,
die geen nieuwe dageraad
meer mochten beleven. Zij ke
ren ook bij avond soms terug
naar een graf in vreemde bo
dem, waar een dapper zoon
van hun eigen land rust. Dan
kijkt het tanende licht neer op
hen zoals op deze twee in
Navo-verband in Frankrijk
gestationeerde Canadese lucht
machtofficieren, die bij het
scheiden van de dag een sa
luut brachten aan hen voor
wie het eeuwig nacht werd....
LONDEN, 1 Maart. In de
zaak van de vier Russische vrou
wen die van hun Briise echtge
noten gescheiden zijn, heeft de
Britse regering nu aan de Sovjet
regering om de officiële bewijs
stukken van de scheiding ge
vraagd.
Intussen beschuldigt het Rus
sische regeringsblad Izwestia de
Britse pers er van, dat zij zich
met betrekking tot deze kwestie
aan lasterlijke taal te buiten gaat.
Geen van de vier vrouwen, zo
schrijft het blad, werd gedwon
gen in Rusland te blijven, maar
zij hebben zelf geweigerd om in
Engeland te gaan wonen wegens
de ..droeve ervaringen" welke
Russische vrouwen hebben opge
daan die mét hun echtgenoten
naar Engeland waren gegaan. De
vier vrouwen wilden daarom niet
naar Engeland gaan en hun echt-
scheidingseis is ingewilligd.
Eddy Gilmore, die twaalf jaar
correspondent van Associated
Press in Moskou is geweest en
nu in Londen werkt, schrijft er
van overtuigd te zijn, dat de
Sovjet-autoriteiten niet veel
moeite zullen hebben om de ge
vraagde officiële bewijsstukken
te leveren. Maar zullen zij zich
die moeite geven? Zij zouden
zich er eenvoudigweg toe kun
nen bepalen de Britse regering
mede te delen, dat dit een Sov
jet-aangelegenheid is en dat de
vier vrouwen Sovjet-burgeressen
zijn.
Volgens een woordvoerder van
het Britse ministerie van Buiten
landse Zaken bevinden drie van
de vier zich in een Siberisch ge
vangenkamp, de vierde zou in
vrijheid in Moskou wonen. Gil
more heeft alle vier gekend.
Gilmore herinnert zich, dat de
Russische vrouw van een Britse
onderdaan hem in Moskou ver
teld heeft hoe zij van haar man
is „gescheiden". Zij werd opge
pakt door de oude N.K.V.D. (ge
heime politie) en kreeg toen een
lange voordracht te horen over
de „Anglo-Amerikaanse imperia
listen". Tevens werd haar ge
zegd, dat zij nooit een uitreis
visum zou krijgen om haar man
te zien. Na enige uren overhan
digde een kolonel in uniform
haar een brief die zij moest
tekenen. Ik herinner me, zo ver
telde zij aan Gilmore, dat ik
tekende voor de brief gelezen te
hebben, maar dat maakte immers
geen verschil Ik had slechts te
doen wat zij mij zeiden. Twee of
drie dagen later verscheen haar
brief in een Moskouse krant.
Zij vertelde, hoe zij, als vrije
Sovjet-burgeres, de politiek van
de Anglo-Amerikaanse imperia
listen verafschuwde, dat zij de
rechtbank om echtscheiding had
verzocht en dat dit verzoek was
ingewilligd.
De Britse ambassadeur te Mos
kou heeft opdracht om de Russen
om bewijzen te vragen, dat de
ontbinding van de huwelijken
niet ..onder dwang" is geschied.
Het moet niet moeilijk zijn voor
de Sovjet-autoriteiten om dit be
wijs van de vrouwen in kwestie
te krijgen.
Volgens in Londen ontvangen
diplomatieke inlichtingen hebben
drie van de vrouwen, n.l. Nadia
Bolton, Rosa Henderson en Irene
Rickets er de voorkeur aan ge
geven naar een gevangenkamp
te. gaan, liever dan vrijwillig in
een echtscheiding toe te stem
men.
Eén van deze vrouwen had des
tijds aan Gilmore verklaard, dat
het haar niets kon schelen wat
zij met haar deden, maar dat zij
zich nooit zou laten scheiden.
Het Britse ministerie wil nu
opgehelderd zien of de handteke
ningen van de vrouwen inder
daad op de papieren voorkomen.
Zo de vrouwen noch vrijwillig,
noch onder dwang tekenden, al
dus Gilmore, dan is er wel
iemand geweest die voor haar
heeft getekend.
Gedwongen scheidingen hebben
zich niet beperkt tot de Russische
vrouwen van Britten. Hetzelfde
is met Russische vrouwen van
Amerikanen gebeurd. Eén harer
vertelde me haar geschiedenis
welke als twee druppels water
ieek op die van de met de Brit
ten gehuwde vrouwen.
Ik kende ook een Russisch
meisje, dat in de oorlog met een
Amerikaanse legerkapitein was
getrouwd. Toen zij weigerde te
scheiden, verdween zij uit Mos
kou. Haar moeder heeft me dit
verteld.
Gilmore zelf is met een Rus
sische vrouw getrouwd. Na de
dood van Stalin kreeg zij met
haar twee kinderen vergunning
om met haar man mee te gaan.
Maar ook zii is niet met rust
gelaten.
Gilmore vertelt hierover:
Het geval van mijn vrouw lag
anders, want ik bevond mij in
Moskou toen de N.K.V.D. (toen
nog onder Beria) haar op een
dag, toen zii op straat liep, mee
nam. De Britse en Amerikaanse
echtgenoten van de andere vrou
wen waren in Engeland en Ame
rika ten tijde van de „scheiding".
Ik herinner me, dat mijn vrouw
Tamara huilend thuis kwam
Snikkend vertelde zij mij. dat de
geheime politie haar naar een
appartement had gebracht, mij
hadden uitgemaakt voor een ..im
perialist" en haar er toe hadden
trachten te bewegen van mij te
scheiden. Tamara weigerde en
toen vertelden zij haar dat zij
onder geen enkele omstandigheid
mij iets van deze geschiedenis
mocht vertellen. Ik hoorde haar
Eddy Gilmore, correspondent
van Ass. Press, vertelt ons
in dit artikel over het schrij
nende leed van de Russische
vrouwen die met niet-Russen
gehuwd zijn.
aan en ging naar het huis van
de Amerikaanse ambassadeur,
luitenant-generaal Walter Bedell
Smith. Ik was bang, dat ons ge
sprek zou worden afgeluisterd en
ging daarom met hem de tuin in
en vertelde hem alles. Zijn re
actie was in weinig diplomatieke
bewoordingen vervat.
Aan zijn beschuldiging aan het
adres van de Britse pers koppelt
de Izwestia de bewering, dat de
Eritse rechtbanken onmenselijk
handelen, omdat zij weigeren aan
een vrouw te Moskou, Tatiana
Sebetsova geheten, haar dochter
teru® te geven. Deze vrouw, al
dus het blad, schonk in Augustus
1940 het leven aan een dochter.
Het kind werd in 1942 naar
Duitsland gedeporteerd. Aan het
einde van de oorlog bevond het
zich in de Britse zone van Duits
land. Niemand in Engeland be
twistte het feit, dat Lena een
dochter was van een Sovjet
burger en in Moskou geboren
werd. Maar de Britse rechtbank
kwam tot een vreemde uitspraak
en het kind werd onder de
voogdij geplaatst van een Britse
burger. Aan de verzoeken van de
moeder en van de Sovjet-rege-
rin? om de dochter hebben niet
geleid tot een herstel van het
recht. De Britse autoriteiten wei
geren categorisch de dochter naai
de moeder te laten terugkeren.
Maar intussen houden zij hypro-
eritische redevoeringen over de
vroegere vrouwen van Britse
burgers.