IEIJER
en
eeringGz.
Mient 22, Alkmaar
BUITENLAND
FEUILLETON
iCIALE
lRKOOP
>AGEN
->f iets dergelijks
ipen, kijkt U dan
w<s LUST,
lenleenbank
ilkmaar,
tting Dinsdags en
j.as. 's avonds van
en Zaterdagsmor-
ioi uur, Kan-
Indeiskade 44.
eemt spaargelden
xf 50 cent per in-
ZUURBIER As.,
Kassier.
piloftan en pr 1
prijsopgaaf aan
14e JAARGANG
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: 433
Parieaneritaïre kroniek
MUZIEKHANDEL
- A. KLOOSTER -
is vanaf Zaterdag 30 April
De Conferentie tussclien Lloyd
George en Briand.
De mijnwerkerscrisis.
De vvedergevondsn dochter
ST".
STERDAM
EN-BINNEN
No. 1M
VAN
VITTE
ÏDEREN
EN - GRASLINNEN
RVETDOEK
JNDERGOEDEREN
N HANDDOEKEN
3 EN SLOOPEN
VAL1TEITEN
MODELLEN
LADE PRIJZEN
PWASTEX. ALDIN.
Ril, KATER.
[©O U
ïekefis, üatrassan
ten, Viserzeilen,
fn bij
raat It, hook Fnidsen.
sliede goederen en lagen
o
is NOTEE5tlh«^M.
!HSl©i®§S«
DINSDAG 26 APRIL 1921
1- - -aeij oüjg BLAD"
Abonnementsprijs;
''er kwartaal voor Alkmaar 2.—
Voor buiten Alkmaar f 2.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.50 hooger.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; Reclame»
per regel f Ö.75; Rubriek .Vraag en aanbod bij voor»
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
f 15,-
Plaatselijke keuze. Heffing-
in-eens. Voorschotten aan
noodlijdende landen.
Het moet, dunkt ons, geen aamgenamen
indruk gemaald hebben, toen de revolu-
tnoninair Kruyt zijn tegenvoeter, den arnti-
revoliutBonnair Rutgers, bij de behande
ling der Plaatselijke Keuze, Donderdag
ji. er opmerkzaam op maakte, hoe hij,
nu 35 jaar geleden, met hem op dezelfde
christelijke schoolbanken zat, na dien
tijd steeds tegenover hem had geslaan,
maar ham niu terugevonden had.
Met 39 tegen 29 stemmen is het voor
stel Rutgers aangenomen. Aangenomen
door een combinatie van socialisten cn
revolulionnairen, met de Christ.-Histori-
söhen, 8 Am'ti-Revolution nairen, 7 Katho
lieken, den Oh r is ten-demo c r a at en den
Flati étan-der Braat. Tegen de Plaatselijke
euze sipraken zich uit de liberalen en
neutralen Vrijiheidsbond'ers)de Vrij-
ztonii-g-Democraten (de vri|z.-dean. heer
v. Beresteyn, die tiet voorstel had onder-
teefcemd, vertoeft te Parijs)3 Anti-Revo-
tulionnairen en 13 Katholieken
Het aantal Katholieken dat tegemslom-
de, was dus groot.
De heer Kouyt zeilde het onomwonden,
dat voor hem in hel roorelel-Rutgers hel
revolutionnaire zoo aantrekkelijk was;
imzneTS, onze constitutioneele instellingen
werden er door aangerand. In zijn ver
dediging van hel voorstel hoeft de eerste
onderteekenaar bijzondere aandacht ge
schonken aan de bezwaren wellke tegen
het referendum waren geopperd. De door
mr. Mardhanit geuite vrees, dat, men na
aarnicmitig van dit voorstel, meerdere
legislatieve strijdvragen langs den weg
van hot referendum zou willen oplossen,
deede mr. Rutgers niet; de ervaring in
het buitenand geeft z.i. voor dezen vrees
geen grond.
Niet ten onrechte hadden de lieeren
Jrion en Miarchamt er op gewezen, dat
vooral in kleine gemeenten, Plaatselijke
Keuze aanleiding zou geven tot een ver
bitterden strijd fussdhen de gemeentena-
ren onderling. De heer Rutgers zag dit
chler zoo niet in. Integendeel, iin deszen
frijd zag hij juist een voordeel van het
ontwerp, omdat daardoor de belangstel
ling der inwoners voor zoo'n. gewichtig
maatschappelijk vraagstuk levendig zou
blijven 1
Onder de bestaande Drankwet (waar
in het 'voorstel-Rulgens c.«. uitermate be
langrijke wijzigingen aanbrengt) kon ook
reeds bij de Kroon op beperking van hel
aantal vergunningen in een bepaalde ge
meente aangedrongen worden .Tot dus-
«ere echter kon alleen de gemeenteraad
zoo'n „voorstel" doen; de inwoners had
den niet rechtstreeks stem in het kapit
tel. Bovendien maakt het voorstel-Rul-
gers het mogeijk, alle vergunningen
zonder onderscheid te doen vervallen,
terwijl tot dusver de vóór 1 Mei 1904
verleende vergunningen niet voor exe
cutie in aanmerking kwamen. Vergeleken
bij de nieuwe regeling iis de vroegere
dus wel zeer tam en onbeduidend.
Heeft eenmaal de plaatselijke keuze,
na bekrachtiging door de Kroon, lot
uitbanning van alle vergunninghouders
geleid, dan is daarmede wellicht nog niet
neit laatste woord gesproken, dan is het
mnsscihien toch nog niet voor immer pays
een vreê in de betrokken gemeente. De
verslagen minderheid immers kan harer
zijds een campagne beginnen, een vijf
tiende deel der kiezers voor een nieuwe
stemming winnen en na hot uitlokken
van die stemming door een krachtige
'propaganda (want vergunninghouders
verstaan in niet mindere mate do kunst
der propaganda dan geheelonthouders)
bij de meerderheid der lieden, die ter
stembus tijgen, geestdrift wekken voor
verruiming van de gelegenheid tot ver
koop van sterken drank. In zoo'n geval
is de eenvoudige meerderheid van hen,
dde gestemd hebben, de helft plus één
dus van hot actiefste deel der ingezetenen
voldoende om een voorstel tot opheffing
van het plaatselijk verbod op vormelijke
wijze aan de Kroon te doen aanbieden.
Dit is, in den gedachtengang van mr.
Rutgers c..s. stellig een liberale, loyale re
geling, maar vermeerdert natuurlijk de
kans op staag-tepugkcorenden stembus
strijd tussclien „natten" en „drogen".
Is bestrijding vain het kwaad dat de
hoer Rutgers den kop wil indrukken, ook
door zedelijke «middelen, zonder dwang
mogelijk?
Deze vraag stelde de katholieke heer
Slulmeyer, een der tegenstemmers. Hij be
antwoordde haar bevestigend en was
daarom, hoewel overtuigd drankbestrijder,
juist tegen dozen vorm van drankbestrij
ding. De belangrijke resultaten door de
zedelijke drankbestrijding behaald, achtle
hij vooral te danken juist aan de vrijheid
van haar middelen.
Zelfs de heer Sr haper, ofschoon voor
stander van het ontwerp (beperking van
het aantal vergunningen staat in het
sociaal-democratisch gemeenloprogratn)
toonde een open oog te hebben voor de
gevaren van smokkelarij en clanidesti-enen
verkoop, welke uit het voorstel onvermij
delijk zullen voortvloeien. Bovenidiien ver
klaarde hij, na de ervaringen met plaatse
lijke keuze in Noorwegen, omtrent de re
sultaten daarvan weinig optimistisch le
kunnen zijn. Opmerkelijk in den mond
van een socialist was zijn erkenning; ik
geloof er ook niet aan, dat de mensdien
zedelijk kunnen worden verbeterd door
een wet."
Ken poging om het voorstel Rutgers vair
de baan le krijgen, deed de heer Abraham
Staalman. Hij vroeg stemming over arti
kel 1. Maar met 39 tegen 29 stemmen werd
dit artikel aangenomen.
Met enkele amendementen behaalde
deze afgevaardigde echter een gedeelte] ijk
succes. Verworpen (met 49 tegen 20 stem
men) werd zijn amendement, om niet §4
der uitgebrachte stemmen, doch van
het aantal der stemgerechtigden voor aan
neming van het initiatief-voorstel le
eïsohen. Mr. Rutgers kwam den heer
Staalman echter in zooverre tegemoet,
dat hij naast den oisch van der riem-
men, die van de helft der stemgerechtigden
in zijii voorstel invoegde. Eveneens ver
worpen (met 44 tegen 24 stemmen) werd
een amendement-S taataiam, om de schade
loosstelling (voor 1/2 door het Rijk en
voor door de gemeente le betalen)
voor houders van vervallen vergunningen
niet te beperken tot hen, wden de vergun
ning reeds vóór 1 Mei 1904 (het jaar van
de Drankwet) was verleend, doclr aan alle
houders toe te kennen. Een amendement
staalman tenslotte, om aan iedere weduwe,
die in 1904 reeds gehuwd was en wier
man het vergtinniingsbedrijf vóór 1904
uitoefende, schadeloosstelling toe le ken
nen, werd door dan lreer Rulgers overge
nomen.
Een initiatief-voorste] van goh col an
deren aard, was dat van Mr. Mardhant,
namelijk dat van een heffing-in-eeiiis.
Het werd verdedigd door don partijge
noot van Mr. Marehant, den heer Oud. Hij
meende, dal deze heffing een besparing
van 40 miltioen 's jaars zou beleekenen
voor het Leerling-fonds, doch hij gaf toe,
dat door de heffing-in-eens de opbrengst
van vermogens- en inkomstenbelasting
(ook voor de gemeenten!) de eerstvolgen
de jaren zou verminderen en hij had be
cijferd, dal dit niet veel verschil zou ma
ken met wat aan rente van de crisis-
schuld bespaard zou worden, terwijl voor1
volgende jaren een groole bale zou wor
den verkregen.
De Kamer liet zich echter door de re-
dieneering van den heer Oud niet over
tuigen. Het voorstel-Mardiant stierf een
roem!onzen dood. Reeds art 1 werd met
41 tegen 19 stemmen afgestemd, waarna
de hoeren Marehant c.s. het gcheele ont
werp maar introkken.
Het is óp initiatief van Engeland en de
Vereenigde Staten, dat een internationale
steu n regeling in '1 levem geroepen is voor
de bevordering van het economisch her
stel in verschillende Staten van Midden-
en Oost-Europa. Hoofdzakelijk zullen goe
deren in nratura of diensten (vervoer) op
crediet verstrekt worden.
De Nedcrkrmlsche regceriing heeft hier
voor oen crediet aangevraagd van 12%
mnltoen gulden, later verhoogd tot 251/5
milAoen gulden voor rogge, gedroogde
aardappelen en peuIivTUehten, in 1919 aan
Oostenrijk verstrekt, ingebracht bon wor
den.
Van deze regeling zullen kunnen profi-
teeren Oostenrijk. Hongarije, Polen, Tje-
dho-Slovakije, het rijk der Serven, Kroa-
ten en Slaventen, Roemenië, de Oostoeesta-
tcn. Armenië en Georgië.
Kinderachtig was de criliek van den
conrinurist van Ravesteyn, die er Sovjet-
Rusland weer met de hairen bijsleepte.
Onze Minister van Ruitentanidsche Za
ken zetle duidelijk uiteen, hoe de com
munistische redenaar er weer heel naast
was. Dat de grondslag vtan deze hulpver-
leeniing een menisohlieveude is, bleek zóó
duidelijk, dat men zelfs van een reivota-
tionnair niet begrijpt, hoe hij de merosch-
lievende bedoeling zoo miskennen kon.
En wat Rusland betreft, zeilde de heer van
Karncbeok, de Volkenbond heeft ook in
Rusland een onderzoek willen instellen
naar den econoundseilien toestand, doch
Moskou weigerde en mist dus het recht
zich te beklagen. -
Overgiems heeft raiet Nederand die latej listen ontvangen, wien hij mededeelde, dat
den uitgezocht. Een deskundige comanis [,eidc ministers de kwestie der niéuwe
de entente cischt van het overwonnen
Duitschland, dat verantwoordelijk is voor
den oorlog. Aan den anderen kant zullen
de geallieerden waarschijnlijk zekerheid
hebben verkregen over de houding van
Amerika, want het optreden van Amerika
kan den Oppersten Raad niet onverschil
lig laten.
Aan het slot van hun gedachtcnwisse-
iing verheelden Lloyd George en Briand
niet hun voldoening. Briand heeft Hythe
Maandag om elf uur verlaten hebben en
is 's-avonds te Parijs aangekomen.
Een ander Ilavas-telegram meldt: De
conferentie die Zondagavond gesloten werd
behield het karakter van een voorafgaan
de gedachtenwisseling, zooals was vastge
steld. Het feit, dat de geallieerden den len
Mei niet zullen laten passeeren, zonder ge
meenschappelijke besluiten le nemen, doet
het belang zien, dat men in Fransche en
Engelsche kringen hecht aan de kwestie
van het herstel. Voor de bijeenkomst van
de intergeallieerde conferenlie zullen de
Fransche economische deskundigen te Lon
den overleg plegen met hun Engelsche col
lega's over de bijzonderheden van het plan
van actie in het Ruhrgebied, zoodat de
Engelschen grondig kennis kunnen nemen
van de Franscl.e voorstellen en zij zich re
kenschap zullen kunnen geven van het
practische karakter van die voorstellen.
Ofschoon Frankrijk cn Engeland een te
genzin hebben, in het bezetten van nieuw
Duitscli grondgebied, zal men toch niet
kunnen ontkomen aan een nieuwe voor-
waartsche beweging der geallieerde troe
pen, indien Duitschland geen voldoende
voorstellen doet. Frankrijk en Engeland
zijn het hieromtrent volkomen eens.
Duitschland heeft zijn lot in eigen han
den cn de geallieerden hebben voldoende
hun verzoeningsgezinden geest getoond,
om, eenmaal een beslissing gevallen, deze
ook vastberaden door te voeren.
Een Interview met Lloyd George.
Lloyd George heeft Zondagmiddag eeni-
ge Engelsche en Amerikaansche journa-
sie van Engelland en Amerika heeft w de
betreffende landen êen onderzoek inge
steld en de Ncderlanclsdho rageeriug heeft
het resultaat daarvan aanvaard. De Mi
nister protesteerde tevens met nodimlk te
gen de voorstelling, wöltke de heer van
Ravesteijn trachtte te wekken, alsof Ne
derland ondengdelijlke levemsmiddeelen
naar Oostenrijk had gezonden. Er bleeik
niets waar van de beschuldiging. Ingezou
ten boouen waren gratis naar Oostenrijk
gezonden-, toen de nood daar het hoogst
was en men hier te lande versdhe boo
ncn had en er dus weinig aftrek wasvoor
de ingemaakte boouen.
Met do stemmen der communisten te
gen, werd het wetje aamg-enomen.
VAN
Havas meldt uit Parijs, dat de gealli
eerden Zaterdag in staat zullen zijn zich
met de noodige kennis van zaken uit
te spreken, daar zij alsdan in het bezit
zullen zijn van alle noodige gegevens. Zij
zullen de Duitsche aanbiedingen kunnen
vergelijken met het bedrag der schadever
goeding, vastgesteld door de commissie
van herstel en een eenvoudige vergelijking
zal de gematigdheid doen uitschijnen van
de schadevergoeding, welke de zegevieren-
sancties hebben besproken en de moeilijk
heid die zich daarbij voordeed, daar er
blijkbaar een nieuwe Duitsche nota op
weg was. Ofschoon het feit, dat deze nota
naar Amerika was gezonden, geen enkel
bezwaar deed ontstaan, schijnt het toch
jammer, dat er niet eveneens een copie
naar Londen is gezonden in verband met
de conferentie te Lympnc.
Men lieeft nimmer het voornemen ge
had ter conferentie te Lympne beslissin
gen te formuleeren, zeide Lloyd George.
Een dergelijke procedure zou niet juist
geweest zijn, daar Lloyd George de kwes
ties eerst met het kabinet en den Opper
sten Raad moet bespreken. De laatste
Duitsche nota is ongetwijfeld bevredigend
in zekeren zin, doch behandelt slechts een
deel der kwestie en laat het bedrag der
schadevergoeding onaangeroerd. Het lijdt
geen twijfel dat op de aanslaande confe
rentie van Zaterdag alle geallieerden ver
tegenwoordigd zullen zijn. Tot zoolang
kan er niet van besluiten worden gespro
ken. Het zou niet loyaal zijn tegenover
de andere geallieerden om le zeggen dat er
besluiten genomen zijn. De bezetting van
het Ruhrgebied is besproken en de gealli
eerden zullen ongetwijfeld de Ruhr bezet
ten, indien Duitschland geen bevredigende
voorstellen doet. Niemand wenscht dezen
gang van zaken, maar Duitschland blijft
ongetwijfeld in gebreke. Intusschen wacht
men andere voorstellen van Duitschland
af, welke, naar gehoopt wordt, bevredigend
zullen zijn. De laatste Duitsche nota be
vat geen enkel plan, alleen aanwijzingen.
Engeland is overtuigd, dat Duitschland kan
betalen hetgeen er te Parijs is overeengeko
men.
De Engelsche bladen publieeeren onder
reserve het bericht dat Asquith, Robert
Cecil, Clynes, Henderson en Barnes in een
gemeenschappelijke nota bij den pre
mier krachtig zouden hebben aangedron
gen op gematigdheid ten aanzien van
Duitschland in zake de kwestie van het
herstel.
De indruk in Frankrijk.
De Parijsclie eorr. Wan het ,,Hbld."
seint:
Hoewel het obligatoire refrein, dat op
élke internationale conferentie volgt, van
de absolute eenheid van gezichtspunten,
die daarbij gebleken is, weer vlijtig wordt
afgedraaid, is [och in de commentaren op
de resultaten der bijeenkomst te Lympne
duidelijk le merken, dat men nu niet bij
zonder ingenomen is met de houding van
Lloyd George bij deze gelegenheid. Men
had gehoopt, dat na dé uiteenzetting van
Briand Lloyd George zijn volkomen in
stemming zou hebben betuigd met een on
middellijke bezelting van het Ruhrge
bied, indien Duitschland voor 1 Mei geen
aannemelijk voorstel gedaan had en daar
aan tevens een begin van uitvoering bad
gegeven. Verschillende omstandigheden
maakten, dat Lloyd George daarop niet
bijzonder gestold was. Als voorzichtig en
practisch man gevoelde hij niet veel voor
het plan (hoewel hij even overtuigd is a-Is
Briand van de noodzakelijkheid de Duit-
sehers haird aan -te pakken om wait bij ze
te bereiken), zoolang hij niet de zekerheid
had, dat het een praktisch plan zou zijn,
d.w.iz. meer zou opleveren dan liet moest
kosten.
Daarom was hij al niet geneigd zich
dadelijk uilt te spreken eer hij het Fran
sche bezeltingsplan in alle onderdeel-en
had kunnen besLu-deeren. Daarbij komt,
dat hij zeer rekening moet houden met de
anti-bezettïngs-ïitrooming in Engeland,
speciaal nog eens blijkend uit het docu
ment van -de liberale en labour-leaders. Een
en ander maakt, dat hij waarschijnlijk niet
ontevreden was, dolt de omstandigheden,
namelijk het te wachten nieuwe voorstel
van Dnitséhland en de hernieuwde belang
stelling van Amerika hem de geschikte ar
gumenten gaven om voorloopig nog een
afwachtende houding aan te nemen. Maar
«Et wekt hier eenige teleurstelling, omdat
men gehoopt had, dat voor de aanslaande
conferentie tussclien de beide premiere
algeheele overeenstemming verkregen zou
zijn. Niettemin blijft men de overtuiging
uitspreken, dat Lloyd George voortdurend
op de hand van Frankrijk zal blijven en
dat zijn houding van voorzichtigheid te
genover de plannen waarmee hij het in
zijn hart toch feitelijk geheel eens zou zijn,
bijna uitsluitend voorkomt uit de verplich
ting zijn politieke tegenstanders in eigen
land te on trien en de stemming, die tegen
de Ruhr-expeditie bij tal van Engelsehen
bestaal, geleidelijk te doen omislaan door
het onweersprekelijk bewijs le leveren, dat
er met de Duitscliers toch goedschiks niets
te beginnen is.
Slechts in de bladen der uiterste rich
tingen wordt anders geredeneerd. De „Ac
tion Francaise" pakt uit tegen Lloyd Ge
orge en zegt opnieuw, dat deze met alle
winden meedraait en dat hij op het oogen-
blik verder gaat dan Harding in de ver
wachting, dat de Duitschers nog een aan
nemelijk voorstel zouden doen. Daarente
gen verheugen de socialistische bladen
zich, dat door het bestaande verschil in
opvatting tusschen Briand cn Lloyd Geor
ge iets onherstelbaars voorloopig nog ver
meden wordt. Zoo schrijft de „Populaire":
„Hoewel wij zeer goed inzien hoeveel
egoïsme er in de argumentatie van Lloyd
George steekt, zijn wij toeli verheugd over
de matigende werking, die hij op onzen
premier uitgeoefend heeft. Deze zal trou
wens in zijn binnenste wel zeer verheugd
zijn. dat hij nog niet gedwongen is lot mi
litaire maatregelen over te gaan en indien
het wilde bloc, dat hem gevangen houdt,
hem morgen zijn zwakheid mocht verwij
ten dan zal hij evenals na de laatste con
ferenties van Parijs en Londen zeggen, dat
hij in de eerste plaats verplicht was het
Fransch-Britsch verbond te handhaven."
In andere bladen wordt hel verschil vaiv
standpunt meer verbloemd; maar na de
onvoorzichtige uitlatingen van de corres
pondenten van bladen als „Echo de Pa
ris" en „Pelit Parisien" van vcor de bij
eenkomst te Lympne, n.I. dal men er pralen
zou over een algemeen Franscli-Engelsch
verbond (voorspelling, die waarschijnlijk
afkomstig was uit de meer conservatieve
en uiterst francophiele milieux, waarin zij
te Londen verkeerd hadden), is deze bij
eenkomst zonder resultaat wel een groole
tegenvaller. Van die voorspellingen wordt
dan ook thans geen woord meer gerept.
In de Zaterdagmorgen gdhoud-en confe
rentie der mijnwerkers heeft Frank Hod
ges e-en volledige im-teenizeitting gegeven
van zijn houding, die leidde lol de af
valligheid van de bedde andere leden der
„Iripl-e alliantie". Volgens de „Manches
ter Guardian" waren de aanvallen op
Hodges niet van beteék-enis. De gedele
geerden zullen van de d-oor Hodges ge
geven u-iteenizotiling verslag doen aan hun
diis-ltrictsorgannsaties, dodh men verwacht
■niet, dajt, een of twee districten niet me-
tdegcrielkenid, de cdiscli, dat Hodg-es zal af
treden, sterk zal zijn. Inplaats van legen
iHodges, richtte- de conferentie haar gram
schap tegen de ex-bondgenooten in do
„tr-iple-alMantre", die in de door de con
ferentie aangenomen resolutie ervan wor
den beschuldigd, de weigering der mijn
werkers om in on deittian deling te treden
-over een lijdelijke regeling, te hehlben
aangegrepen als voorwendsel tot het af
wimpelen van d-e staking, terwijl hun
■werkelijke motieven geheel andere waren.
Volgens den meidewerker voor arbeids
zaken van de „Manchester Guardian"
heeft in den loop dor vorige weeik bijna
eillke vakvereeniging yam beteekenis haar
gedragslijn overwogen ten aanrien van
de mijmwerkersisltakimg. De mijnwerkers
ni. hébben, door hun dïstrictsorgamisa-
ilies, hij een groot aantal vakorganisaties
om financieele hulp aangeklopt en deze
vakorganisaties treffen th-a-ns s-chiilkikingen
lot het verleen en van groole voorschot
ten om de mijniwerkers over de moeilijk
heden heen 1e helpen. In sommige geval
len doen de vakvereienigimgen heffingen
■van haar leden, in and-ere verleonen zij
een bijdrage ineens uit haar eigen, in
-den loop van den tijd verzamelde fond
sen.
De correspondent noeml een resolutie,
die het Scholsdhe Vakverccnigirgscougres
■Donderdag heeft aangenomen en waarin
de aangesloten organisaties worden aan
gespoord allen moge-lijken financieeQeu
bijstand aan de mijnwerkers te verl-eenen,
typeerend voor de algeme-ene getzimdheid
in arbeiderskringen, ni. dat d-e afvallig
heid van de „triple aüEantde" er niet l-oc
mag leiden, dat de mijnwerkers den
Strijd niet to-t een welgeslaagd einde
brengen. De eisoh lot een nation-ale con
ferentie, bijeengeroepen het:*j d-oor het
Vakvereenigiugscoingres, hetzij door hel
Congres en de Arbeiderspartij samen, wliimt
meer veld en resoluties komen regelma
tig bij de bureaux van Congres en Ar
beiderspartij binnen ten behoeve var.
een hervatte conferentie van de „tripte
alliantie" om te komen tot lierro-epiDg
van haar besluit.
In aansluiting aan het bcrich-l, dat mel
ding maakt yam een beroep o-p hel Vak-
vereenigingiscorgres en d-e Labourparty
om zic!h bezig te houden met het con
flict iin de mijnindustrie, lezen wij in. de
Engelsche bladen, d-a-t in een Zaterdag
middag gehouden conferentie van het
uitvoerend comité der Labourparity en
de pa-riemenitaire commissie van h-elVak-
verccmgingiscougres besl-oten is, he!
„Daily Heraid-"-fon-ds tot steun aan de
kin-d-eren der mij-n-weékers over te ne
men en er een officieel fonds van te ma-
Naar het Fransch
Vittt RAOUL DE NA VERY, v
bewerkt door
„Go'. 2UI rekening houden mei uw
oerouw en zelte de menschen zullen
er mede rekenen."
De luitenant van politie drukte op
een schel en een secretaris kwam bin-
ne,u.*1^en man ter mijner be-
schikking «a ta de grootste zorg aan
nem wijden."
Toen Paul Avène, steunend op twee
ondergesc! beambten, zich verwij
derd had, verzonk mijnbeer d'Argea.
son in diepe gedacbLa,
„Wat te doen?" zeide hij tot zich
zeiven. „Klaarblijkelijk spreekt de ont
snapte uil de Baslille de waarheid
de misdaad van deti diefstal van het
kistje is door hen gezamenlijk bedre
ven; daarna zijn de dieven beulen ge-
worden en iiebben de erfgename van
mevrouw de Fiessigny ter dood ver
oordeeld. 1-ater moest één der ixieae-
phchligen door den ander worden uit
den weg geruimd: Avène verdween en
Dateou werd graaf Canéios... Als het
er slechts om ging den avonturier zijn
gestolen titel te ontnemen, dat zou ge
makkelijk genoeg zijn en de galg zou
dien bedrieger wel vinden. Maar Cané
ios heeft het leven vatn den regent
gered, of beweert ten minste dit gedaan
to hebben. Hoe mij uit die moeilijk
heid te red-den 1"
„Mijnheer," kwam de secretaris zeg
gen, „twee dames wenscheu u te spre
ken namens zijne Koninklijke Hoogheid
den Hertog van Orleans."
„Laat hen binnenkomen. Dat is mis
schien de uitkomst.'
Mc-'rouw de Fiessigny, bleek en d-e
oogen vol tranen, kwam binnen met
baar vriendin.
„Mijnheer," zeide zijl, „men 'heeft mij
mijne dochter ontstolen. Zoek ze op
en geef ze mij terug."
„Wien verdenkt gij, mevrouw?"
„Een avonturier, genaamd Lausrent
Cabarou, te Parijs bekend onder den
naam van graaf Canéios."
jKomt gij hier uit nata-m van den
Hertog van Orleans, mevro-uw?" vroeg
de luitenant van politie, om zijn ver
antwoording te dekken met "den naam
van den hertog.
„Ziehier een bevelschrift door zijne
hand geschreven,'*^ J
„De naam van den beschuldigde is
met ingevuld."
„Ut ben bereid dien In te vullen,"
hernam Flavienne.
„Schrijf dan den naam dien gij zoo
even hebt genoemd, mevrouw."
Zy nam de pen van den politie-
overste en schreef: Laurent Cabarou.
,Dat is voldoende, mevrouw. Gij wilt
met den persoou, dien gij beschuldigt,
te samen verhoord warden?"
„Daar verzoek ,ik om, mijnheer."
Hij scheids, gaf den secretaris die
binnenkwam, een geschreven order en
voegde er bij: „Handel vlug en breng
den gevangene hier."
Toen de secretaris was heengegaan,
vroeg hij aan mevrouw de Fiessigny:
„Hebt gij eenig vermoeden omtrent
de plaats waar uwe dochter kan heen
gevoerd zijn f
„Mijnheer, terwijl ik mij tot uwe
rechtvaardigheid wend, ondervraagt een
edel hart de Voorzienigheid."
„Gaiai de burggraaf de Launoy dan
naar den sprekenden put?"
„Wat, mijnheer, gijl weet' dus
„Alles, mevrouw'.'
Terwijl hff op Laurent Cabarou
wachtte, ondervroeg hij Flavienne beur
telings over hetgeen haar zelf en paar,
dochter betrof. Zijn inzicht werd hoe
langer hoe helderder. De mededeelin-
gen van mevrouw de Fiessigny stem
den geheel overeen met de openbarin
gen van Paul Avène. Hij hield niet op
haar voortdurend te bemoedigen en te
beloven dat God haar hare doahter
zou teruggeven. Nu en dan zag hij
naar de wijzers der klok en berekende
hoeveel lijd. zijn agenlen zouden noodig
hebben om. naar 't hotel van Canéios
te gaan. Het gerucht van een rijtuig,
komst van den onverwachlte.
Voorloopig werden de twee vriendin
nen in een aangrenzend vertrek gelalen,
mijnheer d'Argenson wilde Canéios
zonder getuigen ondervragen. Deze had,
zoodra zijn eersle ontroering geweken
was, begrepen d,at zijn eenige uitkomst
in zijn stoutaxoedigheid lag en ver
scheen daarom mei opgeheven hoofd
en een verontwaardigden blik.
„Ik wist niét, mijnheer," zeide hij
hem, „dat de salons van den hertog
tot wachtkamer dienden voor uw on-
derzoék-bureau. Als de Hertog van Or
leans weet welk een onwaardige be-
nandeling gij dengene aandoet, dien hij
rich verwaardigt zijn vriend te noe
men
VééUhem tejinjwop^den, zpM d'Ar
genson zijne mannen weg, maar gaf
hun een toeken zich te zijner, be
schikking te houden.
„Ik heb mij dan ook wel gewa-clit,"
zedde hij daarna, „den graaf Canéios
aan te grijpen, die van le voren de
slimheid had bezeten den regent te
bewijzen, dat deze hem het leven ver
schuldigd wa-s,"
„Misschien liad hij het evenmin ge
red," antwoordde de avonturier iro
nisch, „als er een samenzwering .van
Cclamare bestond."
„Die samenzwering kostle hst leven
aan vier edellieden, die een beier lot
waardig waren cn bedekte meer dan
één persoonlijke waarschuwing. Maar
ik iieb u op dil urn? niet doeu oulbie-
den 0111 over po-litick te twisten cn de
meening van den regent omtrent het
gedrag van graaf Canéios in deze om
standigheid gaat mij niet aan. Ik ont
vang zooeven van den Hertog van Or
leans hel bevel zonder verwijl een zeke
ren Laurent Cabarou le doen aanhou
den, beschuldigd van cliefstal, roof cn
moord."
„Tot mijn spijl kan ik u geen enkele
aanwijzing omtrent dien persoon geven."
„Dat zal het verder verloop ophel-
geren, De prins1 die graaf .Canéios mei
zijn bescherming dekl, bela-st mij Lau
rent Cabarou te vatten."
„Gij schijnt op dit oo-genblik te mee-
neu, mijnheer, dat die twee namen
één en aenzelfden persoon aanduiden."
„Die meening is gegrond op de ver
klaringen van getuigen, die gij gaat
hooren,"
Mijnheer d'Argenson schelde, een
kleine deur werd geopend en twee sol
daten kwamen binnen, die den slerven-
aen Paul Avène ondersteunden.
„Moordenaar.'" riep deze, zjcli lot Ca
néios wendend; ,,gij hebl niet midden
in het hart getrolieuik heb nog den
lijd om uw naam als een bloedige
beleediging u in het gelaat le spuwen."
„Dus," riep Canéios uil, „op de be
schuldiging van een man, dien ik nic-L
ken, dien ik nooit gezien heb, is een
zoodanige beschuldiging tegen mij iu-
gebrachl
Avène scheurde zijn kleederen los:
„Ziedaar waar gij mij tweemaal ge-
Iroffeu hebt, nabij den weenenden Rilt.
Als men u onderzocht, zou men der
ilolk vinden, die mij die dubbele wonde
toebracht," t
v
(W'ftnit veyyoigd.)