IEIJER en eeringGz. Mient 22, Alkmaar BUITENLAND FEUILLETON iCIALE lRKOOP >AGEN ->f iets dergelijks ipen, kijkt U dan w<s LUST, lenleenbank ilkmaar, tting Dinsdags en j.as. 's avonds van en Zaterdagsmor- ioi uur, Kan- Indeiskade 44. eemt spaargelden xf 50 cent per in- ZUURBIER As., Kassier. piloftan en pr 1 prijsopgaaf aan 14e JAARGANG Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: 433 Parieaneritaïre kroniek MUZIEKHANDEL - A. KLOOSTER - is vanaf Zaterdag 30 April De Conferentie tussclien Lloyd George en Briand. De mijnwerkerscrisis. De vvedergevondsn dochter ST". STERDAM EN-BINNEN No. 1M VAN VITTE ÏDEREN EN - GRASLINNEN RVETDOEK JNDERGOEDEREN N HANDDOEKEN 3 EN SLOOPEN VAL1TEITEN MODELLEN LADE PRIJZEN PWASTEX. ALDIN. Ril, KATER. [©O U ïekefis, üatrassan ten, Viserzeilen, fn bij raat It, hook Fnidsen. sliede goederen en lagen o is NOTEE5tlh«^M. !HSl©i®§S« DINSDAG 26 APRIL 1921 1- - -aeij oüjg BLAD" Abonnementsprijs; ''er kwartaal voor Alkmaar 2.— Voor buiten Alkmaar f 2.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.50 hooger. Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; Reclame» per regel f Ö.75; Rubriek .Vraag en aanbod bij voor» uitbetaling per plaatsing f 0.60. f 15,- Plaatselijke keuze. Heffing- in-eens. Voorschotten aan noodlijdende landen. Het moet, dunkt ons, geen aamgenamen indruk gemaald hebben, toen de revolu- tnoninair Kruyt zijn tegenvoeter, den arnti- revoliutBonnair Rutgers, bij de behande ling der Plaatselijke Keuze, Donderdag ji. er opmerkzaam op maakte, hoe hij, nu 35 jaar geleden, met hem op dezelfde christelijke schoolbanken zat, na dien tijd steeds tegenover hem had geslaan, maar ham niu terugevonden had. Met 39 tegen 29 stemmen is het voor stel Rutgers aangenomen. Aangenomen door een combinatie van socialisten cn revolulionnairen, met de Christ.-Histori- söhen, 8 Am'ti-Revolution nairen, 7 Katho lieken, den Oh r is ten-demo c r a at en den Flati étan-der Braat. Tegen de Plaatselijke euze sipraken zich uit de liberalen en neutralen Vrijiheidsbond'ers)de Vrij- ztonii-g-Democraten (de vri|z.-dean. heer v. Beresteyn, die tiet voorstel had onder- teefcemd, vertoeft te Parijs)3 Anti-Revo- tulionnairen en 13 Katholieken Het aantal Katholieken dat tegemslom- de, was dus groot. De heer Kouyt zeilde het onomwonden, dat voor hem in hel roorelel-Rutgers hel revolutionnaire zoo aantrekkelijk was; imzneTS, onze constitutioneele instellingen werden er door aangerand. In zijn ver dediging van hel voorstel hoeft de eerste onderteekenaar bijzondere aandacht ge schonken aan de bezwaren wellke tegen het referendum waren geopperd. De door mr. Mardhanit geuite vrees, dat, men na aarnicmitig van dit voorstel, meerdere legislatieve strijdvragen langs den weg van hot referendum zou willen oplossen, deede mr. Rutgers niet; de ervaring in het buitenand geeft z.i. voor dezen vrees geen grond. Niet ten onrechte hadden de lieeren Jrion en Miarchamt er op gewezen, dat vooral in kleine gemeenten, Plaatselijke Keuze aanleiding zou geven tot een ver bitterden strijd fussdhen de gemeentena- ren onderling. De heer Rutgers zag dit chler zoo niet in. Integendeel, iin deszen frijd zag hij juist een voordeel van het ontwerp, omdat daardoor de belangstel ling der inwoners voor zoo'n. gewichtig maatschappelijk vraagstuk levendig zou blijven 1 Onder de bestaande Drankwet (waar in het 'voorstel-Rulgens c.«. uitermate be langrijke wijzigingen aanbrengt) kon ook reeds bij de Kroon op beperking van hel aantal vergunningen in een bepaalde ge meente aangedrongen worden .Tot dus- «ere echter kon alleen de gemeenteraad zoo'n „voorstel" doen; de inwoners had den niet rechtstreeks stem in het kapit tel. Bovendien maakt het voorstel-Rul- gers het mogeijk, alle vergunningen zonder onderscheid te doen vervallen, terwijl tot dusver de vóór 1 Mei 1904 verleende vergunningen niet voor exe cutie in aanmerking kwamen. Vergeleken bij de nieuwe regeling iis de vroegere dus wel zeer tam en onbeduidend. Heeft eenmaal de plaatselijke keuze, na bekrachtiging door de Kroon, lot uitbanning van alle vergunninghouders geleid, dan is daarmede wellicht nog niet neit laatste woord gesproken, dan is het mnsscihien toch nog niet voor immer pays een vreê in de betrokken gemeente. De verslagen minderheid immers kan harer zijds een campagne beginnen, een vijf tiende deel der kiezers voor een nieuwe stemming winnen en na hot uitlokken van die stemming door een krachtige 'propaganda (want vergunninghouders verstaan in niet mindere mate do kunst der propaganda dan geheelonthouders) bij de meerderheid der lieden, die ter stembus tijgen, geestdrift wekken voor verruiming van de gelegenheid tot ver koop van sterken drank. In zoo'n geval is de eenvoudige meerderheid van hen, dde gestemd hebben, de helft plus één dus van hot actiefste deel der ingezetenen voldoende om een voorstel tot opheffing van het plaatselijk verbod op vormelijke wijze aan de Kroon te doen aanbieden. Dit is, in den gedachtengang van mr. Rutgers c..s. stellig een liberale, loyale re geling, maar vermeerdert natuurlijk de kans op staag-tepugkcorenden stembus strijd tussclien „natten" en „drogen". Is bestrijding vain het kwaad dat de hoer Rutgers den kop wil indrukken, ook door zedelijke «middelen, zonder dwang mogelijk? Deze vraag stelde de katholieke heer Slulmeyer, een der tegenstemmers. Hij be antwoordde haar bevestigend en was daarom, hoewel overtuigd drankbestrijder, juist tegen dozen vorm van drankbestrij ding. De belangrijke resultaten door de zedelijke drankbestrijding behaald, achtle hij vooral te danken juist aan de vrijheid van haar middelen. Zelfs de heer Sr haper, ofschoon voor stander van het ontwerp (beperking van het aantal vergunningen staat in het sociaal-democratisch gemeenloprogratn) toonde een open oog te hebben voor de gevaren van smokkelarij en clanidesti-enen verkoop, welke uit het voorstel onvermij delijk zullen voortvloeien. Bovenidiien ver klaarde hij, na de ervaringen met plaatse lijke keuze in Noorwegen, omtrent de re sultaten daarvan weinig optimistisch le kunnen zijn. Opmerkelijk in den mond van een socialist was zijn erkenning; ik geloof er ook niet aan, dat de mensdien zedelijk kunnen worden verbeterd door een wet." Ken poging om het voorstel Rutgers vair de baan le krijgen, deed de heer Abraham Staalman. Hij vroeg stemming over arti kel 1. Maar met 39 tegen 29 stemmen werd dit artikel aangenomen. Met enkele amendementen behaalde deze afgevaardigde echter een gedeelte] ijk succes. Verworpen (met 49 tegen 20 stem men) werd zijn amendement, om niet §4 der uitgebrachte stemmen, doch van het aantal der stemgerechtigden voor aan neming van het initiatief-voorstel le eïsohen. Mr. Rutgers kwam den heer Staalman echter in zooverre tegemoet, dat hij naast den oisch van der riem- men, die van de helft der stemgerechtigden in zijii voorstel invoegde. Eveneens ver worpen (met 44 tegen 24 stemmen) werd een amendement-S taataiam, om de schade loosstelling (voor 1/2 door het Rijk en voor door de gemeente le betalen) voor houders van vervallen vergunningen niet te beperken tot hen, wden de vergun ning reeds vóór 1 Mei 1904 (het jaar van de Drankwet) was verleend, doclr aan alle houders toe te kennen. Een amendement staalman tenslotte, om aan iedere weduwe, die in 1904 reeds gehuwd was en wier man het vergtinniingsbedrijf vóór 1904 uitoefende, schadeloosstelling toe le ken nen, werd door dan lreer Rulgers overge nomen. Een initiatief-voorste] van goh col an deren aard, was dat van Mr. Mardhant, namelijk dat van een heffing-in-eeiiis. Het werd verdedigd door don partijge noot van Mr. Marehant, den heer Oud. Hij meende, dal deze heffing een besparing van 40 miltioen 's jaars zou beleekenen voor het Leerling-fonds, doch hij gaf toe, dat door de heffing-in-eens de opbrengst van vermogens- en inkomstenbelasting (ook voor de gemeenten!) de eerstvolgen de jaren zou verminderen en hij had be cijferd, dal dit niet veel verschil zou ma ken met wat aan rente van de crisis- schuld bespaard zou worden, terwijl voor1 volgende jaren een groole bale zou wor den verkregen. De Kamer liet zich echter door de re- dieneering van den heer Oud niet over tuigen. Het voorstel-Mardiant stierf een roem!onzen dood. Reeds art 1 werd met 41 tegen 19 stemmen afgestemd, waarna de hoeren Marehant c.s. het gcheele ont werp maar introkken. Het is óp initiatief van Engeland en de Vereenigde Staten, dat een internationale steu n regeling in '1 levem geroepen is voor de bevordering van het economisch her stel in verschillende Staten van Midden- en Oost-Europa. Hoofdzakelijk zullen goe deren in nratura of diensten (vervoer) op crediet verstrekt worden. De Nedcrkrmlsche regceriing heeft hier voor oen crediet aangevraagd van 12% mnltoen gulden, later verhoogd tot 251/5 milAoen gulden voor rogge, gedroogde aardappelen en peuIivTUehten, in 1919 aan Oostenrijk verstrekt, ingebracht bon wor den. Van deze regeling zullen kunnen profi- teeren Oostenrijk. Hongarije, Polen, Tje- dho-Slovakije, het rijk der Serven, Kroa- ten en Slaventen, Roemenië, de Oostoeesta- tcn. Armenië en Georgië. Kinderachtig was de criliek van den conrinurist van Ravesteyn, die er Sovjet- Rusland weer met de hairen bijsleepte. Onze Minister van Ruitentanidsche Za ken zetle duidelijk uiteen, hoe de com munistische redenaar er weer heel naast was. Dat de grondslag vtan deze hulpver- leeniing een menisohlieveude is, bleek zóó duidelijk, dat men zelfs van een reivota- tionnair niet begrijpt, hoe hij de merosch- lievende bedoeling zoo miskennen kon. En wat Rusland betreft, zeilde de heer van Karncbeok, de Volkenbond heeft ook in Rusland een onderzoek willen instellen naar den econoundseilien toestand, doch Moskou weigerde en mist dus het recht zich te beklagen. - Overgiems heeft raiet Nederand die latej listen ontvangen, wien hij mededeelde, dat den uitgezocht. Een deskundige comanis [,eidc ministers de kwestie der niéuwe de entente cischt van het overwonnen Duitschland, dat verantwoordelijk is voor den oorlog. Aan den anderen kant zullen de geallieerden waarschijnlijk zekerheid hebben verkregen over de houding van Amerika, want het optreden van Amerika kan den Oppersten Raad niet onverschil lig laten. Aan het slot van hun gedachtcnwisse- iing verheelden Lloyd George en Briand niet hun voldoening. Briand heeft Hythe Maandag om elf uur verlaten hebben en is 's-avonds te Parijs aangekomen. Een ander Ilavas-telegram meldt: De conferentie die Zondagavond gesloten werd behield het karakter van een voorafgaan de gedachtenwisseling, zooals was vastge steld. Het feit, dat de geallieerden den len Mei niet zullen laten passeeren, zonder ge meenschappelijke besluiten le nemen, doet het belang zien, dat men in Fransche en Engelsche kringen hecht aan de kwestie van het herstel. Voor de bijeenkomst van de intergeallieerde conferenlie zullen de Fransche economische deskundigen te Lon den overleg plegen met hun Engelsche col lega's over de bijzonderheden van het plan van actie in het Ruhrgebied, zoodat de Engelschen grondig kennis kunnen nemen van de Franscl.e voorstellen en zij zich re kenschap zullen kunnen geven van het practische karakter van die voorstellen. Ofschoon Frankrijk cn Engeland een te genzin hebben, in het bezetten van nieuw Duitscli grondgebied, zal men toch niet kunnen ontkomen aan een nieuwe voor- waartsche beweging der geallieerde troe pen, indien Duitschland geen voldoende voorstellen doet. Frankrijk en Engeland zijn het hieromtrent volkomen eens. Duitschland heeft zijn lot in eigen han den cn de geallieerden hebben voldoende hun verzoeningsgezinden geest getoond, om, eenmaal een beslissing gevallen, deze ook vastberaden door te voeren. Een Interview met Lloyd George. Lloyd George heeft Zondagmiddag eeni- ge Engelsche en Amerikaansche journa- sie van Engelland en Amerika heeft w de betreffende landen êen onderzoek inge steld en de Ncderlanclsdho rageeriug heeft het resultaat daarvan aanvaard. De Mi nister protesteerde tevens met nodimlk te gen de voorstelling, wöltke de heer van Ravesteijn trachtte te wekken, alsof Ne derland ondengdelijlke levemsmiddeelen naar Oostenrijk had gezonden. Er bleeik niets waar van de beschuldiging. Ingezou ten boouen waren gratis naar Oostenrijk gezonden-, toen de nood daar het hoogst was en men hier te lande versdhe boo ncn had en er dus weinig aftrek wasvoor de ingemaakte boouen. Met do stemmen der communisten te gen, werd het wetje aamg-enomen. VAN Havas meldt uit Parijs, dat de gealli eerden Zaterdag in staat zullen zijn zich met de noodige kennis van zaken uit te spreken, daar zij alsdan in het bezit zullen zijn van alle noodige gegevens. Zij zullen de Duitsche aanbiedingen kunnen vergelijken met het bedrag der schadever goeding, vastgesteld door de commissie van herstel en een eenvoudige vergelijking zal de gematigdheid doen uitschijnen van de schadevergoeding, welke de zegevieren- sancties hebben besproken en de moeilijk heid die zich daarbij voordeed, daar er blijkbaar een nieuwe Duitsche nota op weg was. Ofschoon het feit, dat deze nota naar Amerika was gezonden, geen enkel bezwaar deed ontstaan, schijnt het toch jammer, dat er niet eveneens een copie naar Londen is gezonden in verband met de conferentie te Lympnc. Men lieeft nimmer het voornemen ge had ter conferentie te Lympne beslissin gen te formuleeren, zeide Lloyd George. Een dergelijke procedure zou niet juist geweest zijn, daar Lloyd George de kwes ties eerst met het kabinet en den Opper sten Raad moet bespreken. De laatste Duitsche nota is ongetwijfeld bevredigend in zekeren zin, doch behandelt slechts een deel der kwestie en laat het bedrag der schadevergoeding onaangeroerd. Het lijdt geen twijfel dat op de aanslaande confe rentie van Zaterdag alle geallieerden ver tegenwoordigd zullen zijn. Tot zoolang kan er niet van besluiten worden gespro ken. Het zou niet loyaal zijn tegenover de andere geallieerden om le zeggen dat er besluiten genomen zijn. De bezetting van het Ruhrgebied is besproken en de gealli eerden zullen ongetwijfeld de Ruhr bezet ten, indien Duitschland geen bevredigende voorstellen doet. Niemand wenscht dezen gang van zaken, maar Duitschland blijft ongetwijfeld in gebreke. Intusschen wacht men andere voorstellen van Duitschland af, welke, naar gehoopt wordt, bevredigend zullen zijn. De laatste Duitsche nota be vat geen enkel plan, alleen aanwijzingen. Engeland is overtuigd, dat Duitschland kan betalen hetgeen er te Parijs is overeengeko men. De Engelsche bladen publieeeren onder reserve het bericht dat Asquith, Robert Cecil, Clynes, Henderson en Barnes in een gemeenschappelijke nota bij den pre mier krachtig zouden hebben aangedron gen op gematigdheid ten aanzien van Duitschland in zake de kwestie van het herstel. De indruk in Frankrijk. De Parijsclie eorr. Wan het ,,Hbld." seint: Hoewel het obligatoire refrein, dat op élke internationale conferentie volgt, van de absolute eenheid van gezichtspunten, die daarbij gebleken is, weer vlijtig wordt afgedraaid, is [och in de commentaren op de resultaten der bijeenkomst te Lympne duidelijk le merken, dat men nu niet bij zonder ingenomen is met de houding van Lloyd George bij deze gelegenheid. Men had gehoopt, dat na dé uiteenzetting van Briand Lloyd George zijn volkomen in stemming zou hebben betuigd met een on middellijke bezelting van het Ruhrge bied, indien Duitschland voor 1 Mei geen aannemelijk voorstel gedaan had en daar aan tevens een begin van uitvoering bad gegeven. Verschillende omstandigheden maakten, dat Lloyd George daarop niet bijzonder gestold was. Als voorzichtig en practisch man gevoelde hij niet veel voor het plan (hoewel hij even overtuigd is a-Is Briand van de noodzakelijkheid de Duit- sehers haird aan -te pakken om wait bij ze te bereiken), zoolang hij niet de zekerheid had, dat het een praktisch plan zou zijn, d.w.iz. meer zou opleveren dan liet moest kosten. Daarom was hij al niet geneigd zich dadelijk uilt te spreken eer hij het Fran sche bezeltingsplan in alle onderdeel-en had kunnen besLu-deeren. Daarbij komt, dat hij zeer rekening moet houden met de anti-bezettïngs-ïitrooming in Engeland, speciaal nog eens blijkend uit het docu ment van -de liberale en labour-leaders. Een en ander maakt, dat hij waarschijnlijk niet ontevreden was, dolt de omstandigheden, namelijk het te wachten nieuwe voorstel van Dnitséhland en de hernieuwde belang stelling van Amerika hem de geschikte ar gumenten gaven om voorloopig nog een afwachtende houding aan te nemen. Maar «Et wekt hier eenige teleurstelling, omdat men gehoopt had, dat voor de aanslaande conferentie tussclien de beide premiere algeheele overeenstemming verkregen zou zijn. Niettemin blijft men de overtuiging uitspreken, dat Lloyd George voortdurend op de hand van Frankrijk zal blijven en dat zijn houding van voorzichtigheid te genover de plannen waarmee hij het in zijn hart toch feitelijk geheel eens zou zijn, bijna uitsluitend voorkomt uit de verplich ting zijn politieke tegenstanders in eigen land te on trien en de stemming, die tegen de Ruhr-expeditie bij tal van Engelsehen bestaal, geleidelijk te doen omislaan door het onweersprekelijk bewijs le leveren, dat er met de Duitscliers toch goedschiks niets te beginnen is. Slechts in de bladen der uiterste rich tingen wordt anders geredeneerd. De „Ac tion Francaise" pakt uit tegen Lloyd Ge orge en zegt opnieuw, dat deze met alle winden meedraait en dat hij op het oogen- blik verder gaat dan Harding in de ver wachting, dat de Duitschers nog een aan nemelijk voorstel zouden doen. Daarente gen verheugen de socialistische bladen zich, dat door het bestaande verschil in opvatting tusschen Briand cn Lloyd Geor ge iets onherstelbaars voorloopig nog ver meden wordt. Zoo schrijft de „Populaire": „Hoewel wij zeer goed inzien hoeveel egoïsme er in de argumentatie van Lloyd George steekt, zijn wij toeli verheugd over de matigende werking, die hij op onzen premier uitgeoefend heeft. Deze zal trou wens in zijn binnenste wel zeer verheugd zijn. dat hij nog niet gedwongen is lot mi litaire maatregelen over te gaan en indien het wilde bloc, dat hem gevangen houdt, hem morgen zijn zwakheid mocht verwij ten dan zal hij evenals na de laatste con ferenties van Parijs en Londen zeggen, dat hij in de eerste plaats verplicht was het Fransch-Britsch verbond te handhaven." In andere bladen wordt hel verschil vaiv standpunt meer verbloemd; maar na de onvoorzichtige uitlatingen van de corres pondenten van bladen als „Echo de Pa ris" en „Pelit Parisien" van vcor de bij eenkomst te Lympne, n.I. dal men er pralen zou over een algemeen Franscli-Engelsch verbond (voorspelling, die waarschijnlijk afkomstig was uit de meer conservatieve en uiterst francophiele milieux, waarin zij te Londen verkeerd hadden), is deze bij eenkomst zonder resultaat wel een groole tegenvaller. Van die voorspellingen wordt dan ook thans geen woord meer gerept. In de Zaterdagmorgen gdhoud-en confe rentie der mijnwerkers heeft Frank Hod ges e-en volledige im-teenizeitting gegeven van zijn houding, die leidde lol de af valligheid van de bedde andere leden der „Iripl-e alliantie". Volgens de „Manches ter Guardian" waren de aanvallen op Hodges niet van beteék-enis. De gedele geerden zullen van de d-oor Hodges ge geven u-iteenizotiling verslag doen aan hun diis-ltrictsorgannsaties, dodh men verwacht ■niet, dajt, een of twee districten niet me- tdegcrielkenid, de cdiscli, dat Hodg-es zal af treden, sterk zal zijn. Inplaats van legen iHodges, richtte- de conferentie haar gram schap tegen de ex-bondgenooten in do „tr-iple-alMantre", die in de door de con ferentie aangenomen resolutie ervan wor den beschuldigd, de weigering der mijn werkers om in on deittian deling te treden -over een lijdelijke regeling, te hehlben aangegrepen als voorwendsel tot het af wimpelen van d-e staking, terwijl hun ■werkelijke motieven geheel andere waren. Volgens den meidewerker voor arbeids zaken van de „Manchester Guardian" heeft in den loop dor vorige weeik bijna eillke vakvereeniging yam beteekenis haar gedragslijn overwogen ten aanrien van de mijmwerkersisltakimg. De mijnwerkers ni. hébben, door hun dïstrictsorgamisa- ilies, hij een groot aantal vakorganisaties om financieele hulp aangeklopt en deze vakorganisaties treffen th-a-ns s-chiilkikingen lot het verleen en van groole voorschot ten om de mijniwerkers over de moeilijk heden heen 1e helpen. In sommige geval len doen de vakvereienigimgen heffingen ■van haar leden, in and-ere verleonen zij een bijdrage ineens uit haar eigen, in -den loop van den tijd verzamelde fond sen. De correspondent noeml een resolutie, die het Scholsdhe Vakverccnigirgscougres ■Donderdag heeft aangenomen en waarin de aangesloten organisaties worden aan gespoord allen moge-lijken financieeQeu bijstand aan de mijnwerkers te verl-eenen, typeerend voor de algeme-ene getzimdheid in arbeiderskringen, ni. dat d-e afvallig heid van de „triple aüEantde" er niet l-oc mag leiden, dat de mijnwerkers den Strijd niet to-t een welgeslaagd einde brengen. De eisoh lot een nation-ale con ferentie, bijeengeroepen het:*j d-oor het Vakvereenigiugscoingres, hetzij door hel Congres en de Arbeiderspartij samen, wliimt meer veld en resoluties komen regelma tig bij de bureaux van Congres en Ar beiderspartij binnen ten behoeve var. een hervatte conferentie van de „tripte alliantie" om te komen tot lierro-epiDg van haar besluit. In aansluiting aan het bcrich-l, dat mel ding maakt yam een beroep o-p hel Vak- vereenigingiscorgres en d-e Labourparty om zic!h bezig te houden met het con flict iin de mijnindustrie, lezen wij in. de Engelsche bladen, d-a-t in een Zaterdag middag gehouden conferentie van het uitvoerend comité der Labourparity en de pa-riemenitaire commissie van h-elVak- verccmgingiscougres besl-oten is, he! „Daily Heraid-"-fon-ds tot steun aan de kin-d-eren der mij-n-weékers over te ne men en er een officieel fonds van te ma- Naar het Fransch Vittt RAOUL DE NA VERY, v bewerkt door „Go'. 2UI rekening houden mei uw oerouw en zelte de menschen zullen er mede rekenen." De luitenant van politie drukte op een schel en een secretaris kwam bin- ne,u.*1^en man ter mijner be- schikking «a ta de grootste zorg aan nem wijden." Toen Paul Avène, steunend op twee ondergesc! beambten, zich verwij derd had, verzonk mijnbeer d'Argea. son in diepe gedacbLa, „Wat te doen?" zeide hij tot zich zeiven. „Klaarblijkelijk spreekt de ont snapte uil de Baslille de waarheid de misdaad van deti diefstal van het kistje is door hen gezamenlijk bedre ven; daarna zijn de dieven beulen ge- worden en iiebben de erfgename van mevrouw de Fiessigny ter dood ver oordeeld. 1-ater moest één der ixieae- phchligen door den ander worden uit den weg geruimd: Avène verdween en Dateou werd graaf Canéios... Als het er slechts om ging den avonturier zijn gestolen titel te ontnemen, dat zou ge makkelijk genoeg zijn en de galg zou dien bedrieger wel vinden. Maar Cané ios heeft het leven vatn den regent gered, of beweert ten minste dit gedaan to hebben. Hoe mij uit die moeilijk heid te red-den 1" „Mijnheer," kwam de secretaris zeg gen, „twee dames wenscheu u te spre ken namens zijne Koninklijke Hoogheid den Hertog van Orleans." „Laat hen binnenkomen. Dat is mis schien de uitkomst.' Mc-'rouw de Fiessigny, bleek en d-e oogen vol tranen, kwam binnen met baar vriendin. „Mijnheer," zeide zijl, „men 'heeft mij mijne dochter ontstolen. Zoek ze op en geef ze mij terug." „Wien verdenkt gij, mevrouw?" „Een avonturier, genaamd Lausrent Cabarou, te Parijs bekend onder den naam van graaf Canéios." jKomt gij hier uit nata-m van den Hertog van Orleans, mevro-uw?" vroeg de luitenant van politie, om zijn ver antwoording te dekken met "den naam van den hertog. „Ziehier een bevelschrift door zijne hand geschreven,'*^ J „De naam van den beschuldigde is met ingevuld." „Ut ben bereid dien In te vullen," hernam Flavienne. „Schrijf dan den naam dien gij zoo even hebt genoemd, mevrouw." Zy nam de pen van den politie- overste en schreef: Laurent Cabarou. ,Dat is voldoende, mevrouw. Gij wilt met den persoou, dien gij beschuldigt, te samen verhoord warden?" „Daar verzoek ,ik om, mijnheer." Hij scheids, gaf den secretaris die binnenkwam, een geschreven order en voegde er bij: „Handel vlug en breng den gevangene hier." Toen de secretaris was heengegaan, vroeg hij aan mevrouw de Fiessigny: „Hebt gij eenig vermoeden omtrent de plaats waar uwe dochter kan heen gevoerd zijn f „Mijnheer, terwijl ik mij tot uwe rechtvaardigheid wend, ondervraagt een edel hart de Voorzienigheid." „Gaiai de burggraaf de Launoy dan naar den sprekenden put?" „Wat, mijnheer, gijl weet' dus „Alles, mevrouw'.' Terwijl hff op Laurent Cabarou wachtte, ondervroeg hij Flavienne beur telings over hetgeen haar zelf en paar, dochter betrof. Zijn inzicht werd hoe langer hoe helderder. De mededeelin- gen van mevrouw de Fiessigny stem den geheel overeen met de openbarin gen van Paul Avène. Hij hield niet op haar voortdurend te bemoedigen en te beloven dat God haar hare doahter zou teruggeven. Nu en dan zag hij naar de wijzers der klok en berekende hoeveel lijd. zijn agenlen zouden noodig hebben om. naar 't hotel van Canéios te gaan. Het gerucht van een rijtuig, komst van den onverwachlte. Voorloopig werden de twee vriendin nen in een aangrenzend vertrek gelalen, mijnheer d'Argenson wilde Canéios zonder getuigen ondervragen. Deze had, zoodra zijn eersle ontroering geweken was, begrepen d,at zijn eenige uitkomst in zijn stoutaxoedigheid lag en ver scheen daarom mei opgeheven hoofd en een verontwaardigden blik. „Ik wist niét, mijnheer," zeide hij hem, „dat de salons van den hertog tot wachtkamer dienden voor uw on- derzoék-bureau. Als de Hertog van Or leans weet welk een onwaardige be- nandeling gij dengene aandoet, dien hij rich verwaardigt zijn vriend te noe men VééUhem tejinjwop^den, zpM d'Ar genson zijne mannen weg, maar gaf hun een toeken zich te zijner, be schikking te houden. „Ik heb mij dan ook wel gewa-clit," zedde hij daarna, „den graaf Canéios aan te grijpen, die van le voren de slimheid had bezeten den regent te bewijzen, dat deze hem het leven ver schuldigd wa-s," „Misschien liad hij het evenmin ge red," antwoordde de avonturier iro nisch, „als er een samenzwering .van Cclamare bestond." „Die samenzwering kostle hst leven aan vier edellieden, die een beier lot waardig waren cn bedekte meer dan één persoonlijke waarschuwing. Maar ik iieb u op dil urn? niet doeu oulbie- den 0111 over po-litick te twisten cn de meening van den regent omtrent het gedrag van graaf Canéios in deze om standigheid gaat mij niet aan. Ik ont vang zooeven van den Hertog van Or leans hel bevel zonder verwijl een zeke ren Laurent Cabarou le doen aanhou den, beschuldigd van cliefstal, roof cn moord." „Tot mijn spijl kan ik u geen enkele aanwijzing omtrent dien persoon geven." „Dat zal het verder verloop ophel- geren, De prins1 die graaf .Canéios mei zijn bescherming dekl, bela-st mij Lau rent Cabarou te vatten." „Gij schijnt op dit oo-genblik te mee- neu, mijnheer, dat die twee namen één en aenzelfden persoon aanduiden." „Die meening is gegrond op de ver klaringen van getuigen, die gij gaat hooren," Mijnheer d'Argenson schelde, een kleine deur werd geopend en twee sol daten kwamen binnen, die den slerven- aen Paul Avène ondersteunden. „Moordenaar.'" riep deze, zjcli lot Ca néios wendend; ,,gij hebl niet midden in het hart getrolieuik heb nog den lijd om uw naam als een bloedige beleediging u in het gelaat le spuwen." „Dus," riep Canéios uil, „op de be schuldiging van een man, dien ik nic-L ken, dien ik nooit gezien heb, is een zoodanige beschuldiging tegen mij iu- gebrachl Avène scheurde zijn kleederen los: „Ziedaar waar gij mij tweemaal ge- Iroffeu hebt, nabij den weenenden Rilt. Als men u onderzocht, zou men der ilolk vinden, die mij die dubbele wonde toebracht," t v (W'ftnit veyyoigd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1