ONS BLAD
BUITENLAND.
BINNENLAND.
irs
Stand
en Markt
FEUILLETON
3 berichten
Bureau: HOF 6, ALKÜAAR. - Telefoon:
MUZIEK H AN DEL
- A. KLOOSTER -
ivanaf Zaterdag 30 April
Mienf 22, Alkmaar
Binnenlandse!? Nieuws,
Be weiiergevGnden dochter
rvasiicrs.
iedtn tc
jpim. a.i5ji>lna. a.30
1
«o:
17S i
178
i
»73l/l
*75
0 3
0
1
1
j
43
1
i
0
I
1
jöi-a
1
130-9
*asw
184^/s
li
S25
396
397
O
29 a
12S
Ï23VJ7
533
St2
'2
2C9
2C8j/o
5747s
571
104
104
82»/4
O
53-7
-~"
i751/2
260
262
IC3
103
It
811/2
8ll/j
0
O
153
*53
0
O
0
456
0
491
0
33°
O
6co
O
25V2
0
O
ft»
gezien naar de pre
ek. Nu deze club!
■waditingen niet te-
'raut is fantsoenlijld
vier hadden juist
dat er voor den
>vprbteven om „het
\aken. De heer J.
;t dit aantal. Onder
■den een prestatie,
y. Hoogste korps-
al, de beer G. Ge
in de overige clubs
Club I 259. hout,
;ier de heer Mui-
Club 11 259 hout
lier de heer Molen
zee! spanning was
rsoneelen wedstrijd
g).
serie die op 229
tot 246, maar vlak'
heer J. V., (iet en-
4, Onder ademlcoze
iet publiek hetwer-
jp de gladde baan.
9 negens wist hij
ïaken.
.verkelijk een eviene-
kmaarschen Kegel-
1 „Op de Lat", de
:zitster, trachten den
bond te behouden.
xaretha Alida, 'd. v.
;n Margaretha 3a-
la Seegers. 27
z. v. Jan Frederik
Theodora Agatha
WD
>bus de Koning en
- Gerard Johannes
artje Bas.
DEN i
\.nna Alida Maria
i i ii i ui J t
ilEZING ffiE
PERDAM.
ïe 8 uur heden-
tembus geopend,
ïadden vele vrouwen
vervuld. Er werd
emd en als we na-
temmen om 11 uur.
stembureaus reeds
ht, dan kunnen wij
i, dat omstreeks, dien
1/3 van de kiesgo-
ongeveer 100.090,
pe stemming heelt
ordelijk verloop.
-■ |V|-
27 April. Vee. 17K
lc kw. f2.70, 2e kw.
2.10 pepr K.G.160 n.
per stuk: 504 vette,
l.ötl pee JLÜ,
No. ïes
DONDERDAG 28 APRIL 1921
14e JAARGANG
NOORDHOLLAND
SS
DAGBLAD
Abonnementsprijs;
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
f 2.-
f 2.50
0.50 hooger.
ADMINISTRATIE Na. 433
REDACTIE No. 333
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f LQO,—f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,
Het nieuwe Duitsche voorstel.
Totaal onaannemelijk!''
i'avas is in staal nadrukkelijk te verkla
ren:, dat de Anierikaansclie regeering, na
nemtis genomen te hebben van de Duitsche
-oorstclten, opnieuw haar* voornemen be
vestigde om le blijven bij de houding, wel
ke Beland Dinsdagmiddag in de Kamer en
Senaat uiteenzette, n.l. dat Amerika geen
aikëlen stap zal doen zonder van te voren
-cker le zijn van de instemming der gealli
eerden.
Voorls meldt Havas, dat bevoegde krin
gen de nieuwe Duitsche voorstellen, voJko-
"len onaannemelijk verklaren. Dergelijke
voorstellen kunnen niet tot grondslag die
nen voor een nuttige bespreking. De be
dragen, welke het Duitsche Rijk voorstelt
voor hel herstel der ruïnen, zijn totaal on-
zoïdoende, daar zij minstens 100 milliard
lager zijn dan die van het Parijsche ak
koord, welke door de geallieerden als een
minimum werden beschouwd. Duitschiand
itrplicht zich wel over drie maanden een
milliard go u dinar ken o.p afbel-ling te ver
strekken, maar vergeet geheel de rest van
de 20 milliard gouthnanken, welke met 1
Mei ope'.sdibaar is.
Aan den anderen kant stelt Duitschiand
voor deel le nemen aan het herstel van de
verwoeste streken en om eventueel de
schuilden der geallieerden aan Amerika
aver te nemen onder talrijke voorwaar
den, welke ten zeerste de waarde ervan
verminderen. Duitschiand gaat zelfs zoover
om de opheffing tc vragen van de sancties
en niet alleen vain de jongste Londensclie
sancties, maar zelfs van de bezetting van
<Jen Linker-Rijnoever, voorzien bij het
verdrag van Versailles. In ruil voor deze
voorstellen beweert Duitschiand bevrijd le
zijn van zijn andere verpichlingen betref-
lende bet herstel. Het biedt in de hand
minder dan hetgeen het verschuldigd is,
ricjl terttoml nieuwe vooröeelgn te ver
zekeren, die grooter zijn dan zijn toekom-
Vige stortingen.
Engelsche persstemmen.
De „Times", doe de nieuwste Duitsche
voorstellen bespreekt, erkent dat het te
vroeg is om een juist oordeel te vormen,
doch stelt nochtlians vast dat verscheiden
punten duidelijkheid missen. Het blad acht
liet builen kwestie dat de geallieerden ze
in hun huldigen vorm zullen aannemen.
Hat ziet met voldoening eenige aanknoo-
pingspunten in de voorstellen, maar be-
tremt het vage karakter van het docu
ment.
De „Daily Chronicle" is van meening dat
e nieuwe nota, vergeleken bij de voor
gaande overweging verdien!.
De stemming te Parijs.
Met uitzondering slechts van de socialis
tische, syndicalistische en communistische
milieux is men hel er te Parijs algemeen
over eens, dat het nieuwe Duitsche voor
stel volstrekt onaannemelijk is cn zelfs
geen behoorlijke basis voor nieuwe bespre
kingen kan uitmaken. Men doet dan ook
tlgemeen opmerken, dat het niet door
Amerika is overgebracht en dat het niet
waarschijnlijk is, da.t dit gebeuren zai.
7oi,geus een particulier telegram van de
„Petit Parisian" uit Washington heeft
Hughes tot de Fransche en Engelsche ge-
-arten, aan wie hij het begin van den
Ouitschen tekst mededeelde op het oogen-
hlik, dat men nog bezig was de andere
helft te ontcijferen, privatim verklaard, dat
de Amerikaansclie regeeiing voor ze den
tekst naar Parijs en Londen doorzond,
eerst zou vragen of Frankrijk en Engeland
deze doorzending van eeaiig nut achtten.
Aangezien het antwoord althans van Fran
sche zijde niet twijfelachtig is, zal die
doorzending dos wel uitblijven.
Het gevoel, dat te Parijs domineert, is er
een van verontwaardiging, omdat Duitsoh-
lamd aankomt met een nieuw voorstel, dat
eenetrzijds zoo weinig afwijkt van de pro-
positic-von Simons op de laatste Londen-
sche conferentie, hetwelk zoo absoluut on
voldoende was, en anderzijds dat weinige
nog van zoo ongehoorde condities doet
vergezeld gaan als het dadeijk beëindigen
van alle sancties, zoodat men elk dwang
middel en controlemiddel op een zoo blijk
baar onwiiigen crediteur zou verliezen, het
aan Duits '.and laten van het Ruhrgebied,
het niet langer betailen voor maatregelen,
die de al'liés tot het doen uitvoeren van de
Duitsche verplichtingen moeten nemen,
eniz.
Bij een beschouwing in bijzonderheden
van het nieuwe Duitsche voorsled wordt
opgemerkt, dat de aangeboden bedragen
niet in vergelijking komen met de cijfers
van het accoord van Parijs, die reeds als
een minimum moeten worden beschouwd,
dat het Fransche parlement slechts met
moeite heeft willen aanvaarden. Gewezen
wordt op het gegoochel met den rentevoet,
die nu in Duitsobland's voordeel op vier
procent wordt aangenomen; op het esca-
moteeren van de twaalf milliard, die
Duitschiand onmiddellijk schuldig is op
het ontbreken van de twaalf procent der
Duitsche uitvoeren, die een zoo belangrijk
<k-el van het Parijsche accoord uitmaak
ten.
Verschillende specialisten becijferen,
dat het nieuwe Duitsche aanbod een to
taal oplevert, dat schommelt tusschen 50
en 70 procent van de jninimum-eisolien
van het accoord van Parijs. Ook merkt
men op, dat in de Duitsche nota geen
sprake is van ontwapening of bestraf
fing der schuldigen. Daarom wordt dit
alles eigenlijk niet serieus opgenomen
en wordt de nota gerangschikt onder
de vele pogingen tot uitstel en tot het
wekken van verdeeldheid onder de bond-
genooten, reeds door Duitschiand ge
daan. De voornaamste bladen spreken
dan ook zonder aarzelen de overtuiging
uit, dat dit nieuwe voorstel niet den
minsten invloed zal hebben op de be-
gprolarjgen op de aanstaande Londen-,
"sclie conferentie ën ctatf de"~Dezêtang van
het Ruhrgebied thans onvermijdelijk ge
worden is. Men verwacht, dat Lloyd'
George dit thans ook dadelijk zal toege
ven. Ziende, zoo redeneert men, hoe
zwak de positie van von Simons door
deze belachelijk-onvoldoende voorstellen
al geworden ia, is het duidelijk, dat met
de tegenwoordige Duitsche regeering geen
besprekingen mogelijk zijn en dat
Duitschiand nog te veel aan den leiband
loop; van zijn Stinnessen en Thyssen.
Om het tot betere gedachten te brengen
is de bezetting van hot Ruhrgebied het
eenige middel.
Slechts in de uiterst-linksche pers
komt een andero toon tot uiting. De
communistische „ïïumanité", die met
vreugde de verklaring van Briand in
de Kamer citeert, dat hij piet van plan
is buiten zijn allies te handelen en daar
uit concludeert, dat, als anderen niet wil
len, Frankrijk ook niet alleen het Ruhr
gebied zal bezetten, vindt, dat het nieu
we Duitsche voorstel wel degelijk veel
van het vroegere verschilt en verwaoht,
dat ook Lloyd George er zoo over zal
denken. De syndicalistische „Peupie"
meent, dat het verschil tusschen de ge
allieerde eischen en het Duitsche aanibod
niet meer zoo groot is, dat men thans
niet zou kunnen gaan onderhandelen in
plaats van nieuw gebied te bezetten.
Thans een debat op deze basis weigeren
zou naar buiten een zeer plechten in
druk wekken aangaande Frankrijk'» be
doelingen. De „Populaire" legt uit, dat
de sooialisten nog altijd de bezetting
van de Ruhr als een fout beschouwen,
maar niet tegen Briand hebben willen
opkomen, omdat dit de Kamer in haar
tegenwoordige samenstelling zoo geprik
keld zou hebben, dat ze moties zou zjjn
gaan aannemen, waarbij Briand werd op
gedragen dadelijk na 1 Mei en desnoods
op eigen houtje en tegen Amerika in
de Ruhr te bezetten. Daarom hebben de
socialisten zich maar stil gehouden en
bij de stemming niet tegen Briand ge
stemd, maar zich onthouden.
HET CONFLICT IN DE MIJN
INDUSTRIE.
De Engelsche bladen voorspellen dat
tegen Maandag verdere sterk ingrijpende
beperkingen in de treindiensten zullen wor
den ingevoerd Het aantal treinen dat
thans op de hoofdlijnen loopt, is slechts
een derde van het normale.
Het vertrek van het op Britsoh-Indië
varend mailstoomschip „Narkunda" van
Londen op Vrijdag, is opgeschort ten
gevolge van gebrek aan kolen.
De verlichting van de Londensche stra
len zal beperkt worden in bijna dezelf
de mate als in den oorlogstijd het geval
was.
Het voorstel van de mijneigenaars
komt volgens de „Evening Standard" op
het volgende neer:
Verdeeling van het land in zes distric
ten teneinde enkele der arme mijnen te
verbinden met de rijke.
Uniforme loonsvermindering per ploeg
gedurende drie maanden in elk district
voor alle aitbeiders in het district. Dit
loon staat gelijk met een standaardloon.
Teneinde dit te verkrijgen zullen de
eigenaars geen winsten nemen, die dit
standaardloon zouden beletten.
Indien ook dan nog geen standaard
loon wordt verkregen, zal de regoering
voorzien in het tekort.
De groote vraag voor mijnwerkers en
regeering is; hoe zal dit voorstel er na
der uitgewerkt uitzien?
De mijnwerkers blijven ovrigens zooals
men iweet, vasthouden aan "liet stand
punt, dat de eigenaars de toezegging
doen, dat in de later te sluiten perma
nente overeenkomst oen nationale loonr
raad en winstpost worden opgenomen.
Hetgeen zij vooralsnog weigeren.
EEN. STANDAARD VAN DEN HEER
'-EBERT1
De Duitsche Rijksdag heeft den rijk
president een standaard gegeven: een
goudgele rechthoek met rooden rand en
een zwevende adelaar in het midden, met
den snavel naar den stok, waaraan dit
vlaggetje bevestigd moet worden.
Het „Bed. Tagelvl." schrijft naar aan
leiding hiervan: „Er wordt niet gezegd,
waarvoor deze standaard moet dienen.
Maar het ligt voor de hand, dat hij ge
bruikt zal wonen bij groote feestelijkhe
den, die bij ons veel voorkomen. Zoodra
de heer Elbert een parada inspecteert, zal
de goudgele cn roodgerande vlag voor
hem uitwapperen.
„De president van de Fransche repu
bfiek heeft geen standaard. De president
van de Vereemgde Staten ook niet. Maar
elk kind weet, dat de FranseJhen en Ame
rikanen menschen zijn zonder fantasie,
die geen gevoel hebben voor 't hoogere.
Bovendien hebben zij niet zooveel rede
nen oan de vlag uit te steken als wij.
yDeze volken hebben geen poëzie, om
het met één woord te zeggen."
eSSEfföOE BUITERL. ÉÏ£fi!ÖST£&,
KATTEN ALS BRANDSTICHTERS.
Het hoofd der 'New-Yonksehe recherche
aldus de correspondent der „Daily
te New York is tot de onftidek-
gekomen, dat de veie geheimzinnige
branden, die den klotsten tijd in pakhui
zen ontstonden, veroorzaakt werden door
dat personen, die belang hadden bij stij
ging der prijzen der door de branden ver
meide goederen, katten hadden afigerieilit
om de branden te stichten. De katten wer
den in de pakhuizen achtergelaten bij een
brandende petroleumlamp, omringd door
brandbare stelen, cn de beesten waren
er op afgericht, die lampen omver 1e
gooien. De prijzen, voor dergelijke afge
richte katten betaald, beliepen soms 300
dollar.
Ben onlangs gearresteerde man, tot de
brandstichters behoorende, zeide dat er
nog een andere methode van brandstich
ten bestond. Een brandende kaars werd
■tusdhen katoenen vodden en rubberzaik-
jes, gevuiüd met petroleum, geplaatst op
den bodem van een emmer. Als de kaars
afgebrand was tot de katoen, vatte deze
vlaan, waardoor de rubberzalken barstten
en de brandende petroleum zich ging ver
spreiden. De ontploffing der petroleum-
gassen vernielde dam meteen de „helsdhe"
machine, zoodat de oorzaak van den
brand onbekend bleef.
GEVECHT MET EEN INKTVKCII.
De passagiers, due j.JL Maandag te New
York aankwamen met het stoomschip
Carman ia", gaven, dus sein t men van
daar aan de Daily Mail" het verhaal van
het gevecht dat de scheepstimmerman op
het voorschip gevoerd haid met oen reus-
aditigen octopus (inksvisoh).
Gedurende een storm bij de Iersche
kust kreeg het schip een geweldige zee
over en toen de timmerman naar voren
ging om te zien of er schade was aan
gericht, zag hij een octopus beknc'd tus
schen twee windassen, Hel A traditie
den man te grijpen, doch deze viel den
octopus aan met een ijzeren staaf. De
Octopus spoot toen groote hoeveelheden
inkt en greep den man mol een aantal
zijner voelarmen. De timmerman had vijf
tien minuten nooddg om het beest te
diooden en zidh zelf te bevrijden. Het dier
woog 40 Eng. ponden en een der grijp
armen was vijf voet lang.
De industrieru a-l in de Uixti-elnijver-
mid te Bradford, rekening houdende met
de verminderde kosten van het levenson
derhoud, besloot de loonen wederom met
en proeen't te verlagen en wel met ingang
ma 6 Med. Dit is de vierde verlaging met
cn procent sedert het begin des jaars. De
-naging treft ongeveer 250.000 arbeiders
in'het noorden van Engeland.
In Londen is een vereenligiing opge-
welke zidh do studie van Napoleon's
karakter en daden ten doel «tolt, teneinde
bestaand vooroordeel uit den weg te rui
men en de steeds talrijker wordende bron
nen over de figuur van den keizer en zijn
regeeringispeniode te onderzoeken. De ver-
eeuiging heeft den naam van „The Napo
leon Coterie" aangenomen.
De Engelsche politie heeft gisteren
invallen gedaain in eenige drukkerijen in
do oostelijke buitenwijken van Londen.
Tal van brochures en pamfletten wenden
in beslag genomen.
Dubbel kwaad.
In „Het Volk" schrijft de heer Scha
per o.m. het volgende naar aanleiding
der jongste veenbranden in Drente:
„Veel rijkdom aan in de aarde opge-
gaarde warmte is verloren gegaan en
tientallen van arme menschen hebben
verloren wat ze hadden en zwerven dak
loos en in wanhoop rond. De trieste
daden van z.g. „revolutionnaire" men-
sohen hebben ongeluk gebracht over hon
derden medearbeiders tot schade van
het algemeen bovendien."
Dat is niets te zacht gezegd.
De schrijver wijst dan vervolgens op
de „verwante methoden" van de „Ka
pitalisten" die goederen verhielen om
de prijzen op te drijven en de arbei
ders, die eventueel de turf hebben in
brand gestoken ook om den voorraad te
beperken.
Het spreekt van zelf, dat wij het
vernielen van goederen om de prijzen
op te drijven, ten sterkste afkeuren. Wij
aarzelen geen oogenblik dat misdadig te
noemen.
Maar den sohrijvor in „Het Volk" is
't om iets anders te doen. Hij tracht
de zaak zóó te draaien, dat hot kapi
talisme ten slotte de schuld krijgt van
het L"»,cle geval en hij concludeert, dat
do bourgeoisie „haar grootea mond"
over die daden moet houden.
Op het vergeten van één ding dooi
den heer Schaper, wijst het „Ov. Dgbld."
Dat er n.l. toch nog een verschil i3
tusschen de „kapitalistische" wandaden
het vernietigen vau katosnteelt enz.
en die der revolutionnaire arbeiders die
de turf hebben verbrand.
Dit werkelijke verschil beslaat hierin:
Die kapitalisten vernietigen hun eigen
goederen, de arbeiders het goed van an
deren; zij pleegden dus, behalve het
maatschappelijk verkeerde, ook nog een
onrechtvaardigheid.
Nog eens: kapitalisten, die de pro
ductie vernielen om de prijzen op te
drijven verdienen de verachting van elk
mensch,
Wat echter in" de venen is geschiedt,
was dubbel kwaad, wijl ook nog een in-
dividueele onrechtvaardigheid.
Protectionistische maatregelen
gevraagd.
De Tv ij verheidsraad heeft, naar liet
orgaan van het Verbond van Neder-
landsclie Fabrikanten Vereen i gin gen
mededeelt, aan den minister van L.,
N. en H. d.d. 14 April een schrijven
gericht, waarin het volgende voorstel
wordt gedaan:
„De waarae van de in te voeren
goederen wordt berekend op de wijze,
aLs in de Waardewet bepaald. Daar
bij worden echter zoo zij daaronder
niet reeds begrepen zijn, geteld de
vrachten en andere kosten van het
vervoer lot aan de grens en uitvoer-
belaslingen. Bij de berekening van de
bestanddeelen van de waarde, die in
Nederlandsche munt worden opgege
ven, worden deze naar den dagkoers
tot ae munt van het vreemde uil-
voerland herreid.
Voor de berekening van het in
voerrecht wordt de bovengenoemde
waarde tot Nedcrlandsche munt her
leid, niet tegen den dagkoers, doch
tegen een vasten koers, die telkens
voor een bepaalden termijn door de
Regecring wordt vastgesteld cn die
weergeeft de koopkracht van de bui-
tenlandsche munt in het binnenland
vergeleken bij de koopkracht van de
Nederlandsche munt hier te lande.
Voor de omrekening geldt het ver-
houdingscijfer, bestaande op 't oogen
blik van invoer. De mogelijkheid be
staal, het verhoudingscijfer toe te pas
sen, dat gold op het oogenblik van
de bestelling, doch dan moet de be
stelling t.z.t. geregistreerd zijn gewor
den. Voor deze registratie wordt op
nader te omschrijven wijze gelegenheid
gegeven."
Verder stelt de meerderheid van den
Nijverheidsraad het volgende voor:
„De Regeering dient zoo spoedig mo
gelijk een wetsontwerp in, waarhij haai
de bevoegdheid wordt gegeven, om in
geval door wettelijke of Regcer ng .maaf
regelen van een bepaald land, bepaalde
Nederlandsche belangen zouden worden
geschaad of bedreigd, bij algemeenen
m r gel van bestuur den invoer van
bepuuide artikelen uit dat land te ver
bieden, gedurende den tijd, dat de
voor de Nederlandsche belangen na-
deelige maatregelen in dat vreemde
land bestaan."
Bij de beraadslagingen over het twee-
VAN
de denkbeeld is nog een derde voorstel
gcaaan, dal aldus is geredigeerd:
„De Regeering d'.ene een wetsont
werp in, waarbij haai' de bevoegdheid
wordt gegeven, den invoer te verbie
den van bepaalde goederen uit een be
paald land, omdat de aanvoer van
die goederen in strijd is mét algemeeue
Nederlandsche belangen. Zulks zal ech
ter alleen kunnen geschieden bij alge
meenen maatregel van bestuur, die niet
in werking mag treden, voordat een
gelijkluidend wetsontwerp is ingediend.
Deze algemcene maatregel verdwijnt
automatisch als het wetsontwerp wordt
aangenomen en vervalt als hel wets on t-
onlwerp wordt verworpen."
Diocesane R.-K. Vrouwenbond in
het Bisdom Haarlem.
(Slot.)
Na de pauze hield de nieuwe geestelijke
adviseur, Rector Jansen, een korte toe
spraak, waarin hij de voorzitster dank
bracht voor de waardeerende woorden aan
hel adres van Deken Slroomer gespro
ken. Spr. zal de voetsporen van Deken
Strooiner volgen en hoopt aan den Dioee-
sanen R.-K. Vrouwenbond vooral geeste
lijke leiding te geven. Spr. waardeert het
werk van den R.-K. Vrouwenhond, die de
Katholieke vrouw heeft voorbereid voor
haar maatschappelijk, sociaal en politiek
werk; maar toch ziet spr. in die resultaten
veel uiterlijkheid. Hij hoopt den Vrouwen
bond te brengen rot nog iets ïoooicia ca
diepers. Naast het verstand is noodig het
hart, de liefde. De maatschappij heeft noo
dig den Christelijken grondslag en om dien
te brengen is de hulp van de vrouw noodig.
V aar bemind wordt, daar is Christus.
Blijft werken voor de liefde, de liefde in
Cl ristus, wekt spr. op. Als dat ons ideaal
is blijven we werken in de juiste richting.
Aan ijver ontbreekt het u niet, maar weest
practisch, werkt, wat ge onderhanden hebt,
stuk voor stuk af. Voorop moet echter
slaan bij het werk van den Vrouwenbond
de voorbereiding van de vrouw tot het moe
derschap, dat het ideaal van de vrouw moet
ziin.
Als de Vrouwenbond in die richting
werkt, kan hij rekenen op spr.'s vollen
s'iun en sympathie.
Hierna werd i: verband met besprekin
gen in de ochtendvergadering de volgende
motie met algemeene stemmen aangeno
men:
„De Diocesane R.-K. Vrouwenbond in het
Bisdom Haarlem op haar jaarvergadering
in hotel Witte Brug, Den Haag, uit de wen-
schelijkheid van voldoende gelegenheid,
waar de Roomsehe meisjes onder bevoegde
leiding van religieuzen kunnen worden op
geleid tot gedipt, leekenverpleegsters.
De vergadering noodigt de Federatie van
de R.-K Vrouwenbonden uit in den kortst
mogelijken tijd daartoe stappen le doen."
Benoemd wer<" tot lid in de commissie
van het Federatiebestuur voor het sparen,
mejuffrouw Vrotik uit Duivendrecht. Tol
bestuursleden werden gekozen de dames
L. Heeren, Koenen, A. Meijer en F. A. M.
Peeters.
Aan de orde waren daarna de voorstellen
der afdeelingen.
Op voorstel van de afdeeling 's-Gravcn-
hage werd besloten bij statutenwijziging
een bepaling op le nemen, dat 10 afdeelin
gen een vergadering kunnen aanvragen,
Naar het Franse.')
'tan RAOUL DE NAVF.RY,
bewerkt door ^,J
„Ik ben het slachtoffer fegelijlt Van
een diefstal en van een afschuwelijke-
samenzwering," antwoordde de avontu
rier onbeschaamdMorgen zaJ de
Hertog van Orleans zelf mij komen ori-
eisoheii in naam van zijn vader wiens
leven ik gered hebSedert dat kistje
mij ontnomen is, hebben zij, die beslo
ten hebben mij to verderven' er het on
bruik van kunnen maken dal liun°te
pas kwam."
„Is dat nw laatste woord?' vroe"
de luitenant van politie.
„Het laatste," antwoordde de avon
turier met sissende stem.
„Gij blijft ter beschikking der justi-
'ïe. De naburige kamer zal uw verblijf
zijn voor dezen, nacht, ik zal- trachten
th'jn plicht ais rechter te vereenigen
met een overblijfsel van medelijden."
Gané'os boog en vertrok met opge
heven hoofd.
Terwijl hii mevrov-v de Flessigny
vporbijging zeide bij haar op hui-Svel-
actui gen toon: „Ik beklaag u wel, me
vrouw."
d'Argenson bleef allem "in zijn kabi
net niet Paul Avène, Flaviana en me
vrouw d'Epinoy.
„Blijft gij bij uwe bekentenis?' vroeg
hij aan Paul Avène.
„Ik ga sterven en wensch ze te her
halen voor een priester."
„Hebt gij niets te veranderen in uwe
aanklacht, mevrouw?"
„Ziehier mijn bewijzen." antwoordde
zij, wijzende op de papieren en het
portoet.
„Gaat naar uw hoLel terug, mevrouw
en wees er zeker van dat uwe recht
matige aanklacht voldoening zal krij
gen."
Paul Avène liet een gesmoorden kreet
hooren, waarop mevrouw de Flessigny
den gewonde naderend hem op vrien
delijken toon zeide: „God zal barmhar
tig zijn, ik zal Hem voor u "bidden."
,Een priester! een priester!", her
haalde de ongelukkige. „Morgen de
onweerlegbare getuige."
Zijn hoofd viel op zijne borst, bij
was in onmacht gevallen en twee
dienstdoende agenten brachten hem
weg.
Nauwelijks was graaf Canélos opge
sloten in de kleine kamer, die hem als
worioopige gevangenis was aangewe
zen, of hij liet zich paipier en inkt
brengen en begon een langen brief aan
hei adres van den Hertog van Orleans.
In dien brief toonde zich, te midden
der betuigingen van rijn onschuld, een
verborgen vrees. De trillingen van rijn
hart, de angst van rijn geweten weer
klonken er in. Toen hij dien brief,
Op een wanhopend smeekschrift gelij
kend, overlas, stond hij verstomd; de
bekentenis zijner misdaden was in ie-
deren regel te lezen, rijn schuld ver
ried zich tot zelfs in wat hij verzweeg.
Hij verscheurde wat hij geschreven had
en bleef onbewegelijk met bet hool'd
tusschen de handen zitten, totdat de
opkomende dageraad hem uit rijn on
beweeglijkheid wekte. Met een sprong
rees hij overeind en schreef slechts
deze twee regels op het laatste blad
papier dat hem overbleef: „Monseig
neur! ik heb het leven van uw vader
gered^ ik besweet u tajine eet tp yer-
dedigen. Graaf Canélos."
Een bel bevond zich onder het be
reik van rijn hand, hij schelde.
„Die brief aan zijn adres P' zeide hij.
Mijnheer d'Argenson had geen bete
ren nacht doorgebracht dan de avon
turier. De gebeurtenissen, die elkander
sedert den vorigen avond verdrongen
en die hij geschikt achtte om zijn be
heer belangrijk te maken, hielden hem
te veel bezig, dan dat hij kon gaan
slapen. Hij twijfelde niet, of de ge
vangene zou zicli. tot den Hertog vau
Orleans wenden, zooals 'n veroordeelde
een verzoekschrift om begenadiging
leekent. Het gedrag van den hertog in
deze moeilijke aangelegenheid bleef eert
raadsel voor den luitenant van politie.
Hij ontbeet vlug, om zijn tijd te wijden
aan een zaak, die zeker de verhou
dingen zou aannemen van een dier
zaken, die een mijlsteen vormen in de
jaarboeken der justitie. Hij was er juist
mede klaar, toen zijn secretaris, die
sedert den vorigen avond' evenzeer over
laden was met werkzaamheden als hij
zelf, bescheiden binnenkwam.
„Kan uwe Gestrenge een nieuwe ge
tuige hooren?"
„Omtrent gto^l Ganéios
„Ja, mijnheer."
„Wie is het?"
„Een blinde wouw. yit Mézières ge
komen. 7 verklaart, dal rij, een maand
geleden wjor een vriend van haar zoon
verwitligd, dat het kind, dat zij sedert
tien jaren beweende, niet dood is, den
weg hierheen te voet heeft ar"elegd,
niettegenstaande hare blindheid en hoo-
g.en ouderdom."
„Die Paul Avène," zeide mijnheer
d'Argenson „als hij er boven op komt,
dan verbind ik hem aan mijn politie."
Hij gaf daarna eenige bevelen nan
rijn secretaris en gaf toen een teeken
de oude vrouw binnen te brengen.
Het arme schepsel was nog meer
verouderd, hare gestalte boog voor
over, maar haar gelaat, hoewel door
üroefhe d ger.mpe'd, loonde nog sclioo
ne lijnen en een edele uitdrukking,
„Verontschuldig mij, mijnbeer," zeide
zij binnenkomend. „God heeft mij
zwaar beproefd, ik ben blind ge worden
van het weenen. Men hee.fi: mij daar
ginos te Mézières gezegd, dat miju zoon
Laurent uog leefde. Ik moet hem zege
nen voordat ik sterf."
„Heeft die zoon u sinds lang ver
loten, goede vrouw?"
„Sinds meer dan tien jaren, toen hij
vertrok mo' h"t lieve, kleine meisje.
Het genu tet een bende roo-
vers hen beid. gedood had, om zich
meester te maken van een kistje dia
manten. Ik heb hem beweend en God
gesmeekt mijn droevig leven le verkor
ten Maar Paul Avène heeft mij m. t
de hoop den moed teruggegevenHij
heeft mij bericht, dat gij mij tijdin
gen omtrent mijn Laurent zoudt geven
en ik ben gekomen
„Gij zijt blind," hernam d'Argenson,
„hoe zoudt gij uw zoon herkennen?"
„Aan de stem, mijnheer, aan de stem.
Al spraken honderd menschen vooi
mij, dan zou zijn oude moeder de
zijne, al was zij ook zwak als een
ademtocht, herkennen."
„Ik zou dat wel eens willen beproe
ven," hernam d'Argenson.
„Bovendien, welk beiang zou ik er bij
hebben u tc. bedriegen vroeg de oude
vrouw. „Zeg mij, waar mijn zoon is
ik zal tol hem gaan; ik ben wel van
Mézières naar Parijs gekomen... eenige
straten schrikken mij niet af."
„Gij zult hem bier afwachten, Mari
ano u, en gij zult laatstens binnen een
tiur by hem rijn."
iWlOit'^t vepcolfid.! J
