BET Killing BM1ILIET
BUITENLAND.
IPS
en Markt
L_
f 2.—
f 2 85
BLAD"
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
GorSog en Pe^ïëum.
Het conflict in de Engelsche mijn
industrie.
GEMENGDE BUITENL. BE-
RICHTEN.
Kassiers.
oden U
plm. 3.15
plm. 3.30
0
94 Vt
0
O
0
O
0
O
0
51
948/4
0
ï4S
143
156
156
0
135
4 C7
4:9-10
0
294
0
135^
4 67
467
ac6^
207
520
521
0
O
O
ic8^
0
59
0
0
0
0
O
0
0
O
0
0
0
0
430
430
-
630
O
24
0
0
li Mei van Kot-
16 Mei v. Danzif
11 Mei v. Sa»
im.
v. Rotterdam naar
I. 14 Mei v. Colon,
frtr. 14 Mei v. New
MAILDIENST.
pass. 14 Mei St
(Mei v. Gallo naar
|l2 Mei v. Amster-
tiuisr.) arr. 16 Mei
|U vertr. 13 Mei v,
Cibello.
"lei v. Futnbhal n.
vertr. 1,2 Mei v,
Colombia.
STRALIE? LIJN.
r.) vertr. 16 Mei
14 Mei van Fre-
lam.
-INDIE LIJN.
pass. 16 Mpi Pe-
sr.) arr. 16 Mei te
ÏT-AZIE LIJN.
arr. 15 Mei te Ant-
om» - ju:
exel). Lammeren-
el 'alhier de eerste
arkt gehouden. De
hoog; de handel
en: 10 koeien f650
475—525. 14 nucht.
2 schapen f 70s 3625
i 40 schrammen f 60
15—45.
dei. Aangevoerd 371
(v. f6570, 2e kw.
f 6674. Handel
8 Mei. Vee. 21c
kw. f2.40, 2e kw.
per K.G.11 nuch
26 per stuk; 512
kw. f 1.46, 2e kw.
ïoon gewicht.
17 Mei. De aardap-
l heden: Zeeuwscüc
idem blauwe f 11.50
f 56, poolers f 4.50
ladingen, 2900 K.G.
17 Mei. Aangevoere
tapets Fabrieks-
llm. 173.39 st
1'75.m. Rm. f79
ie f71.--, 4 stapel a
>4.—.
f2.20— 2 40 p. K-G.
ivaoronaer 1 lü veilt
G. en 752 melk- er
650 per sluk, rustfigi
paarden f200-55q
f 2.302.55 pot' K.G,
re k.aJvoren f 15-7']
--kens f 1.1541.20 pel
nagere id. f 50106
f 32—46, KtujJ; i&}
No. 184
f
DONDERDAG 19 MEI 1921
NOORD-HOLLAND
14e JAARGANG
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar
■Voor buiten Alkmaar
■Met Geïllustreerd Zondagsblad
0 50 f hooger. g
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1 —5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames
per regel 1 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor-!
uitbetaling per plaatsing f 0.60-
'Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 4O0,—f 200,—, f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15,—^
Over de voorgeschiedenis van den \ve-
cldoorlog is veel geschreven en het laal-
te woord nog niet ge7.egd. Trouwens van
ille oorlogen als van iedere nstige crisis
s de onmiddellijke aanleiding wel steeds
temakkclijk, maar de eigenlijke, vaak
'erwijderde oorzaak meestal zeer moci-
ijk te verklaren geweest.
En toch heeft het opsporen der oorza-
icu van de dingen altijd een groole beko-
ing gehad voor den speureuden men-
ichcnzin.
Met belangstelling namen wij daarom
tennis van een beschouwing, waarin ge
tracht werd den diepcren kern te vinden
vin de door ons ook reeds meerma-
tn als hoogst gevaarlijk voor den we
reldvrede gesignaleerde wrijving Uisschen
oei Brilsche Rijk en do republiek der Ver-
senigde Stalen, een wedstrijd in bewape
ning, die uil moei loopen op een bolsing
in de toekomst van twee wereldmachten.
In het „Berliner Tageblall" verscheen
Dnlangs een artikel over den concurrentie
strijd tusschen twee wercidmaalschappij
en, de Standard Oil Cy en de Koninklijke
Shell, welk artikel werd overgenomen
door het tijdschrift Petroleum en waarin
een medewerker van de „Maasbode" in
N.O. Indië, die dezen concurrentiestrijd
jaren iang van nabij volgde, op zijn heart
weer aanleiding vond voor de door ons
I)#doelde beschouwing. Zooals men ziet is
de omweg lang, maar de reis was de
moeite wel waard.
De kern van deze uitvoerige beschou
wing komt op 't volgende neer:
Het verschil tusschen deze beide maat
schappijen bestaat daarin, dat de Stan
dard Oil hare petrolcumschattcn wint uil
'31 bijna gesloten gebied (de Vcrcenigde
Stalen en Mexico), terwijl de Koninklijke;
in werkelijkheid slechts eene „holding
company", in alle landen der wereld olie
bronnen bezit, welke in handen zijn van
on'iSibare dochter-maatschappijen.
In groote lijnen is de verdceting van den
aardbol tusschen deze machtige concur
renten ais volgt:
De „Standard" betrekt acht-tiende ha-
rer productie uit de Vereenigde Slaen, een
tiende uit Mexico en één tiende uit Roeme
nie.
In Zuid-Amcrika ontwikkelt zij een
grootere activiteit, evenzoo in Peru en
Bfolivia, deze draagt echter nog niet in
belangrijke mate bij tot de productie.
Van de „Koninklijke" kan men slechts
de protiWtie met eenige zekerheid vast
stellen. Zij heeft hare olievelden in de
Vereenigde Staten, Mexico, Nederiandsch-
Indië, Roemenië, Rusland, Perzië, Egypte
en Venezuela.
Uit deze gegevens kan men zich 't vol
gende beeld vormen omtrent beider
machtsgebiedDe „Koninklijke" die-
heerschl volkomen den Indischen Oceaan
en de daaraan grenzende landen, doei ha
re rechten gelden op den Atlantischen
Oceaan en voert in Europa eene scherpe
concurrentie met de „Standard", die zij,
dank zij hare bronnen in de Vereenigde
Staten, lot op zekere hoogte kan volhou
den
Slechts in Zuid-Amerika schijnt zij de
„Standard" met rust te laten.
Zeer scherp is echter de strijd om de
pe'roleunUerreinen en de productie in
'lïexico.
Gaan wij nu na hoe liet met de kwali
teit der oliesoorten van beide Maatschap
pijen gesteld is, dan blijkt, dat de „Stan
dard" pracht-terrcinen bezit, waaruit de
i.g „zware" oliën gewonnen worden, wel
ke de zoo waardevolle smeerolie-soorten
bevatten. Zulke terreinen heeft zij zoowel
in Amerika als in Mexico.
Van dit laatste land nu hangt voor een
groot gedeelte, velen beweren voor bel
grootste deel, de slagvaardigheid der
Amerikaansche vloot af. Vanuit Mexico
zouden de Engclsclien op het crilieke mo
ment den olie-uitvoer naar Amerika ern
stig arbreuk kunnen doen.
Afgezien nog van de mogelijkheid eener
I dmische sabotage, zou de toevoer naar
Amerika, welke uitsluitend over zee plaats
vinden moet, eene zeer zwakke plek vor
men. Ook bij een evenlueelen oorlog met
Japan zijn deze motieven van belang. Om
gekeerd beeft Engeland ook belang bij de
Mexicaansche petroleumindustrie, zoowel
voor zijne industrie als voor de viooL
Men ziet, Mexico is voor heide landen
een object, dal de voortdurende zij 't ook
stille, aandacht ten volle verdient.
Beschouwt men de Mesopotc -isi-he olie-
terreinen als middel lot zelfverdediging
van Engeland, dan dient te worden toege
geven, dat de oorlog bewezen heeft, dat
Engeland onder alle omstandigheden ze
ker dient te zijn van den weg naar Indië.
Wanneer het geen olie meer uit Ameri
ka zou kunnen betrekken, wat natuurlijk
het geval zou kunnen wezen wanneer hel
eens lol een oorlog met Amerika komen
moest, dan is hel verplicb'. in het belang
zijner vloot, zich van den toevoer van
aardolie Ie verzekeren. Vandaar zijne
meer dan energieke stappen in Roemenië.
Maar de Mesopotamische olievelden zijn
van minstens even groot belang, want
daaruit kunnen de vioolbases in een Indi
schen Oceaan en in de toek.nus'. ook die
in de Middellandsche Zee. van olie wor
den voorzien.
Het idee. dat Perzië in de toekomst die
nen zal als eeu Engelsctie borstwering
vooi Indië sluit in zich, dat Engeland zich
verzekere van de enorm riji<e Mesopotami
sche oliebronnen.
De gedachte dal men ie wereld vanaf
de zeeën kan beheerschen. is m Engeland
nog steeds algemeen gangbaar, maar men
heeft in I.onden zich tevens de 'essen van
een oorlog ten nutte gemau<t dat de ver
zorging der landverbindingen de volle
■aandacht verdient.
Mesopolainië kan Kngeluu 1 eene bui
tengewone krachtige positie verschaffen
waardoor het, indien de wereld ander
maal in oorlog zou geraken, eene bijna
oppermachtige positie in Azië. Afrika et
Europa zou innemen, onafhankelijk van
Amerika.
De hartstochtelijkheid, waarmede Ame
rika zoowel als Engeland hunne politiek
ten deze voeren, wordt eerst dan ten vol
le begrijpelijk, als men weet, dal dc pe-
troienmbehoefte der wereld met angstwek
kende snelheid toeneemt.
De toepassing en het gebruik der pe'.ro-
ieum in eiken vorm, breidt zich dagelijks
uil. terwijl in vele landen de productie
slechts 30% van de behoefte bedraagt.
Men beschouwe slechts de reusachtige uit
breiding der Amerikaansche handelsvloot,
de toename van het goederenvervoer op
de landwegen, speciaal in Engeland en
Amerika, hel omhouwen van vele schepen
van steenkolen cp stookolie, enz., enz.
Amerika toont wel de grootste stijging
in het verbruik, welke in hoofdzaak moet
orden toegeschreven aan de enorme ver
breiding der aldaar buitengewoon goed-
koopc automobielen. Als het wereldvcr-
bruik zich in deze mate blijft ontwikkelen,
dan zal de petroteumwinntng met de
meest mogelijke energie moeten worden
ter hand genomen, wil men nicl nog in
meerdere mate de onafhankelijkheid der
wereld van deze krachtbron zien tocjje-
Evena'ls de omstandigheden, waaronder
deze beide groote petroleummaatsohappij-
en werken, geheel verschillend zijn, is ook
hunne psychologie een gansch andere.
Zonder twijfel beheersclit de „Standard"
in de Vereenigde Stalen de gansche markt;
deze pos-ilie heeft zij welen te bereiken
door de uiterste aanwending van alle mid
delen, welke den Amerikaansolien con
currentiestrijd in grooten stijl zoozeer ty-
pecren; hare positie in Europa verkreeg
zij op ongeveer gelijke wijze.
Vi'iór alles werd daarbij de politiek in
geenen decle versmaad.
De „Koninklijke" volgde oen anderen
weg, weliswaar veel stiller, men zou kun
nen zeggen minder recht op het doel af,
maar waarschijnlijk leerzamer en inte
ressanter dan de directe methoden van de
Standard Oil.
Zij is zooals ook haar naam aanduidt,
oorspronkelijk Hollandsch en ving hare
werkzaamheden aan in Nederlandscli-In-
dië met zijn rijke olievelden.
De karakteristieke Hollandsclie werk
wijze werd niet verlaten toen belangenge
meenschap met een Engelsche maatschap
pij verkregen werd. De zuivere koopmans-
gezichlspunten der leiders zijn een richt
snoer geweest voor het geweldige organi-
saüe- en vcroveringswerk dat sindsdien
door de Koninklijke werd tot stand ge
bracht.
In het artikel worden dan verder de
concurrenticmelhoden van de „Koninklij
ke" uiteengezet, terwijl er voorts terecht
op wordt gewezen, welke groote belangen
er voor ons vaderland bij een juiste poli
tiek 'en opeichle van de ontginning rler
pcliofeumveiden in N. Oost-Indië betrok
ken zijn. Men zal zich de jaren-lange de-
balten over de Djambi-concessies en de
pas ten deze zake genomen beslissing der
Tweede Kamer herinneren.
Niet altijd heeft ons parlement blijk ge
geven de groole betee.kenis van deze zaak
te begrijpen en ook menig tezer zal wellicht
de Kamerdebatten over de Djambi-kwestie
ongelezen heben gelaten. Wanneer dit on
derwerp nu straks opnieuw in de Eerste
Kamer komt en daar allicht dilmaal onge
wone belangstelling zal trekken, weet men
thans in welk licht deze debatten moeten
worden beschouwd, terwijl de diplomatie
ke niotawisselingen en dergelijke lusschen
Engeland en Amerika, ons nn in de toe
komst ook wellicht wat meer dan vroeger
zulten zeggen.
De Geallieerden en Opper-Silezië.
De nieuwe conferentie.
Verscheidt—- Engelsche bladen met de
„Times" aan i.et hoofd, constateeren, dat
het misverstand tusschen Parijs cn Londen
groofendeels nit den weg geruimd is. Vol
gens de „Times" werd het initiatief tot
de conferentie genomen door Briand, die
even verlangend is als Lloyd George naar
een volledige entente tusschen de gealli
eerden. Overwogen wordt, den officieuzen
vertegenwoordiger van Amerika lot de con
ferentie uit te noodigen.
Protesten van Fransche journalisten.
Havas maakt melding van een telegram
uit Oppeln van een viertal Fransche jour
nalisten, die krachtig protesteeren tegen
de „fantastische en tendentieuze" berioh-
ten, van Engelsche en Amerikaansche col
lega's. In het bijzonder protesteeren ze te
gen berichten, waaruit kwade trouw blijkt,
zooais de modedeelingen over de aanwe
zigheid van Fransche officieren en solda
ten In de rijen der opstandelngen en te
gen berichten dat Fransche troepen zich
door de opstandelingen zouden hebben la
ten ontwapenen.
De llaltaansche pers over
Llogd George.
Volgens een telegram uit Rome aan het
„Berl. Tageblatt" trekt de gelieele Italiaan-
schc pers beslist partij voor Lloyd George
en critiseert heel scherp Frankrijk's hou
ding. Alleen vreest de „Popoio Romano"
dat Lloyd George ook ditmaal weer zal
locgeven, zooals hij steeds tegenover
Frankrijk heeft gedaan.
„Waren het niet juist Lloyd George en
Engeland", vraagt het blad, „die kalm heb
ben toegekeken, wnimeer telkens weer
Frankrijk de huurlieden van Duitscliland
in het oosten en het zuiden trachten op te
hitsen en tegen Duitscliland samen te
voegen?"
Het blad valt dan Sforza aan, die voort
durend een verzoening lot stand wil bren
gen tusschen Lloyd George en Briand,
maar natuurlijk ten gunste van de Polen,
die dc „Populo Romano" bandieten noemt.
De „Tempo" wijst op de steeds breeder
wordende kloof tusschen Londen en Pa
rijs en noemt Briands verklaringen „slui
tend chauvinistisch".
De „Paese" schrijft: „Opnieuw heeft
Frankrijk zich verzet legen elk gevoel van
gereolitigheid. Het is te hopen, dat nu Ita
lië Engeland zal steunen."
De „Gazctla del Popoio" noemt Lloyd
George's rede de moedigste en verstan
digste door een Europeeschcn premier ge
houden sedert den wapenstilstand, want hij
heeft niet alleen op de rechten, doch op de
plichten der geallieerden gewezen.
De „Stampa" raadt Frankrijk en Polen
aan den terugtocht te blazen. De enteule-
commissie had reeds lang den gywctcn-
looz.cn Korfanly uil Opper-Silezië moeten
zeiten.
Poolsche persstemmen.
Volgens de Duilsche bladen schuimt de
Poolsche pers van woede over Lloyd
George's rede. Zelfs zij, die gewend zijn
aan de niet steeds even gematigde wijze
van uitdrukken der Poolsche pers, staan
verbaasd over zoo'n storm van drift, hoon
en dreigementen.
De „Kurjir Poranny" scheldt op de
„ongentlemanlike" manier, waarop Lloyd
George een vieze en misselijke zaak heeft
verdedigd. Hij heeft tegenover Duitscb-
land een standpunt ingenomen, dat, zon-
der inbreuk te maken op de internationale
beleefdheid, niet bij den bestaanden ge
noemd kan worden.
Hieraan worden dan bedreigingen toe
gevoegd. „Lloyd George stookt Duitscli
land tegen Polen op. Men wage het niet
om verder te martelen, indien Europa niet
vin plan is een nieuwe wereldramp uit te
lokken."
De „Gazette Poranna" betoogt, dat Lloyd
George's rede getuigt van de onwetendheid
die hem een Cilicië met Silezië deed ver
warren. Hij is in alle Poolsche kwesties
Oost-Galicië, Rfasoeren, Wilna en Danzig
Polen's vijand geweest. Niet Polen,
doch Lloyd George schendt liet verdrag
van Versailles, behandelt dit als een vodje
papier."
Uit hetzelfde vaatje lapt de veel ge
lezen „Rezerspospolila", die voorstelt dat
de Britsche staatsman, die het onderscheid
niet kent tusschen Silezië, Cilicië en Si-
listria, benoemd wordt tot eere-generaal
van de Duitsche rijksweerl
De toestand in Opper-Silezië.
Toenemende onveiligheid
Enkele dagen geleden word van enten
te-zijde gemeld1, dat de opstand in Opper-
Silezië aan het luwen was- Volkomen
lii-enmee in stirijd zijn de mededeelingen
in de Duilsche bladen, die vertellen dal
tijdens de Pinksterdagen twee weken
na het begin van hel oproer de situa
tie nog ernstiger is geworden, ten gevol
ge van troepenverplaatsingen in de meest
bedreigde gebieden. Na bet transport van
de Ilaliaansclie troepen uit Nikolai, werd
deze plaats bezet door de Poolsche op
roerlingen, die de Duitsche plebis-ciel-'po-
lAISe ontwapenden en gevangen namen.
Veie Duilsche vluchtelingen, die in Niko
lai waren, werden door de insurgenlen
meegenomen. Later hebben de Polen Ni
kolai weer ontruimd.
Een van Beuthen naar Oppeln rijdende
vrachtauto met vier vrouwen cn twintig
mannen, werd, niettegenstaande zij on
der Fransche vlag reed cn geëscorteerd
werd door Fransche militairen, te Preiis-
kretscbam door Poolsche opstandelingen
aangehouden. AEe mannen werden er af
gehaald en meegenomen. Verder is een
trein met 650 vluchtelingen uit den kireils
Rybnik, begeleid door een Engelschen,
Fninschen cn Ita-liaanselien officier, en
■door vijftig Fran-scSic soldaten, door de
Polen aangehouden. De vrouwen en kin
deren mochten verder reizen, 300 jonge
mannen en 150 Duitsche ambtenaren van
■de plebiisciet-politie werden, niettegen
staande het protest der initergeallieerdc
officieren, naar Loslau gebracht.
Opper-Silezië onder den Volkenbond"?
Volgens den „Times"-corrcstponden.[ le
Warschau zou de beste oplossing voor
Silezië. zijn, dat er een onafhankelijk Op
per-Silezië werd gesticht ouder de auspi
ciën van den Volkenbond. De correspon
dent gelooft, dat Korfanty zulk een op
lossing goedkeurt.
d'Aimunzio lil af.
Korfanty heeft ais een andere. d'An-
nunzio een manifest gericht lot zijn le
gerscharen, waarin gesproken wordt over
dc schillerende overwinning, maar waar
in tegelijkertijd geconstateerd wordt, dat
men „in groote geestdrift cn doorgloeid
van liet heilig vuur der verdediging" vor
der is doorgedrongen dan dc linie, waar
op de Polen aanspraak maken. Over den
terugtocht zelf zegt hel manifest: „Wij
willen niet meer bloed vergieten en geen
verdere gevechten. Indien de Duitsëhers
ons, zonder rekening te houden met onze
vreedzame stemming, zouden aanvallen,
zal de verantwoordelijkheid \()or hel ver
dere bloedvergieten voor hun rekening
komen."
Een dagorder van d'en opperbevelheb
ber der opstandelingen, Dollma, luidt:
„lik licvecl dc aanwijzingen in boven
staand manifest zonder voorbehoud op
le volgen en zich aan alle bepalingen te
houden."
Naast de algemeene politieke redenen
heeft ook de ontwikkeling van den plaat-
sdijken toestand invloed op Korfanty ge
had. In de laatste dagen werd1 herhaalde
lijk bericht, dat onder de .opstandelingen
een loenennendc oorlogsmoeheid viel op
te merken. Heole troepen deserteerden.
Daarbij kwamen geschillen lusschen de
uit Polen komende vrij'-vvi-iligcii's en dé in-
landsche arbeiders; de eerst uitgebleven
IoonSbetaii.ng droeg zeer veel tot hel
slechter worden van de stemming Dij.
Overal wa-s gebrek aan geld'. Hel door
Korfanty's onderbevelhebbers in enkele
districten uitgegeven noodgeld werd bij
na nergens aangenomen. Aan den an deren
kant waren de Poolsche arbeiders, d'ie
in de bed rijven dienst deden, volgens de
beschikking' van Korfanty rebellen ge
worden, nadat ze 10 pet. van
bun loon ter betaling van de opstande
lingen moesten afslaan. Zoo word! de
stemming van dag [ot dag slechter. Hier
bij kwam de druk van de buitenlandsche
politiek, en waarschijnlijk ook de vrees
voor de Duilsche afweer-heweging, die
door het grootste gedeelte van de inter-
geallieerde commissie geduld, voor den
tegenaanval rijp is geworden.
Het aanbod van Korfamty wordt in de
Duitsche kringen in Opper-Silezië en bij
het grootste doel der Barlijnsehe bladen
als een politieke scthaakzel. beschouwd, die
'ten doel heeft, een openlijke nederlaag op
liet laatste oogenblik door een schijnbaar
loyale onderwerping te vermijden. Men
verwacht, dat de ptebisciiet-commiissie niet
op Korfanty's stap zal ingaan, die hem
de mogelijkheid zou verschaffen zijn wan
kelen-de gelederen le herstellen en onder
bescherming van de aftrekkende Entente
troepen in het ge-bied, dat hij n.iet wenscht
te ontruimen, zijn gezag te bevestigen cn
uil ile breiden.
Wat ook de eigenlijke bedoeling van
K-orfanty moge zijn, zijn aanbod tot te
rugtrekken aan de plebisciet-commissie
beteekent in werkelijkheid de erkenning,
dat hij zijn onderneming als mislukt be
schouwt.
Inlusschen trachten de Poolsche benden
nog steeds hun stellingen te versterken.
Uit Kreuzberg wordt gemeld, dat de Po
l-en sedert gisteravond 7 uur mot ver
sterkte krachten liet front van de Duit'
seiie zclfverdedigingjorgani.saüe aanvallen1'
De hoofdaanval is gericht op G-oihlau; de1'
heuvels ten oosten van Gohlau zijn inhuri
handen. Een gelijktijdige aanval op U-'.
schütz i-s afgeslagen. Ook een insluiting
van Hell-cwald van hel zuiden uil is be-r
gonncn. Deze met sterke strijdkrachten
ondernomen aanval hoeft ten doel den'
uitersten vleugel van de Duitsche zelf
verdediging af te snijden en het belang-
rijke spooiwegku-ooppunt in handen té
krijgen. Duilsche tegenmaatregelen zijn
genomen. -
De quaestic van den natio*
nalen pot
De hoer J. Mc. Ga-rik, de bekende Duns
eash'i-ra mijn-leider, -heefl tol een vertegen
woordiger der „Even. Stem-d." gezegd-:
„Laat de nationale pot los en een sdi-llk-
king zal gevonden worden. Het its iij'J- ge
worden voot 'de mijnwerkers om het ver
standige daarvan in le zien. Het i'S verstal-
dig daaraan vast te houden; ilk iirf) dolt
vroeger reeds gezegd cn herhaal hel, Ilof
is dwaasheid te spreken over een alge
meene werkstaking; daarvan is lihüais geeö
sprake meer.
Voortzetting der besprekingen.
De voorteeftiing der officieuze bespre
kingen iussclhen ver-tcg-enwoordligors dei
regeeming en zekere gematigde snijmver-
•kcTsteddens s-c-hept dc verwachting op eeit
spoedige hervaifkg der oord-er,hïiiiidelüngea
-toil het uit den weg ru-ionen vain hot oons
fiii-oL
Samensmelting der mijnbedrijvenf
Giroole bcilangiitc-ifimg wordt gewdk'l
door oen brief vain Lord Londonderry, ge
schreven aan de m-ode-eigenaars van df
kolenmijnen in Durham en 'Norlhumber.
lain-d., waariin wordt voovgesleikl de steen'
k-oolbcd'rijvcn dn B-riliannië samen te smet-
'tien -om bot bod-rijf nutilüger cn coonocni-
•s-cüier te maken. Heit mijnbedrijf zon düs
frietsge;vijEe georganiseerd- worden. Lorei
Londonderry gelooft, dal -de todenprijs ak
du-s aanmerkelijk zou lommen verlaagt'
worden zonde-r groote vei--mS-nd«i'ng dei
èoonen.
EEN SLACHTOFFER VAN RUSLAND.'
OiwI>er deig-eiiten, diie le Laml>el3i, Loonden^
o-xndjerstantd gearxlen varn de a imienwroxxr
gK?r-5, IreJioopen de ibeer Alexander Kül.e?
en zijn vpouw, die in Rtisiland door d*
ravofcu&c 'hiwi vermogen van 126.000 pd.is^
verloren.
De fffoer Fislier giiing als een -jomg mtan
naar Rostand oan le Iraeihlen zijn forlnir
ie mciken en was, kori voor d<e revtoTu'liLf1
uHbrafc, afgc/lredcn arts directeur der Poetic
lo ff-fabriek le Pél rograd, waar 32.001
mannen werkten.
Hij had een forium gemiaaikt, d-a.l bij dt
Rusasdhe Bacnk gedeponeerd was en wal
gaan wonen ici een vi'ila le Nüisni Novgo
rod. Toen de ruvollTi'Uie uilfbrafk, namen dtf
■bolsjewisten h em ivües af. Ma aaiden Mmf
bad hij zich verborgen gebonden en wis*
eindelijk doodarm maar Engedaoid te onili
kooien.
EEN REIS MET HINDERNISSEN.
Het s.s. „OM Noriüi Slale'' vain dc U.
Mail Steamship Company is Maandag ill
Tilbury aangekomen, na een a vojituurlijEa
reis uil AnieiVjka. Het schip moest 3 Me*
uit New-Yoitk vertrekken naar Boologm#
en Londen. Op den dag vaai het vertrel
verliet de bemanr.dng hel schap op lm
van de vafkbociden. Er werd toen ving ii
■de 'haven een nieuwe bèmainaiÊing aange
monsterd. Kort na h-e/t verLrek bfieefe, da
de stakers de machines 'hadden beschadüigv
en dc machinekamer met oHe haddten; Mei
•onderrfoopen. E<m lijdilang verkeerde W
Heeds wilde hij inlichtingen gaan in
winnen, toen hij bezoek ontving van een
politic-beambte, dio hem mededeelde, dat
no verklaringen van de gearresteerde be
treffende het verblijf van de gestolen
geldsom onwaarheid gebleken waren.
Oriloff sprong verslagen van zijn plaats
op. „Dat is dus ook niet waar"?
„Daarvan is geen woord waar. Hier
is geen pakket afgegeven en te Danzig
is geen pakket aangekomen".
„Misschien heeft zij het onder een an
deren naam opgegeven"?
„Dat zou haar van geen nut zijn; Zij
bezit oogens-chijnlijk slechts den eenen
pas en zou bovendien met te veel moei
lijkheden te kampen hebben, indien zij
het wilde afhalen. Neen neen, zij heeft
het^ gold bepaald op een andere plaats
voroorgon. Doch troost u, wij zullen het
wel uit haar te voorschijn brengen".
„Of ook niet", mompelde de kunstenaar
toornig, toon cle beambte zich verwijderd
had.
V'
...Mismoedig, in ziin eieon gedachten ver
diept, zat Eeodor Oriloff in den namiddag
van den volgenden dag in de gelagkamer
van hot hotel. Nog altijd had hij geen
lijding ontvangen omtrent zijn geld, maar
daaraan dacht hij geen oogenblik, dooh
voortdurend aan haar, de ongelukkige,
wier lot hem ondanks haar onwaardigheid
zeer ter harte ging.
„De helft van het verloren geld, neen
do geheele som wilde ik afstaan, indien
zij onschuldig was," sprak hij vol verdriet
tot zich zeiven.
Aan de tafeltjes in het rond zaten
talrijke personen; hij lotte op niemand.
Zelfs van hot luide onderhoud, dat aan
do naastbij zijnde tafel werd gevoerd, ver
nam hij slechts de woorden cn zinnen,
die met nadruk werden uitgesproken.
Ben van deze zinnen echter was het,
dié hem opeens bewoog het hoofd op te
heffen en te luisteren.
De hotelhouder was aan de tafel ge
treden en liet de daaraan zittende be
zoekers een bankbiljet zien.
„Ziet een3 dit bankbiljet, mijne hceren"
sprak hij lachend. „Dit is een belang
wekkend document."
„Jloezoo", vroeg men.
„Dit bankbiljet heeft toebehoord aan
een banneling, die er een eigenhandige
notitie op heeft geschreven. Hoor maar".
De hotelhouder las het volgende: '-r-o
hem, die na mij in het bezit van dit
bankbiljet geraakt, dit geldswaardig stuk
je papier meer geluk brengen, dan aan
een ongelukkige, dio_ in de woestijnen
van Siberië naar vrijheid dorst."
„Dat is interessant; laat eens zien,"
klonk het in het rond. En het bankbiljet
ging van band tot hand.
Beodor Oriloff was doodsbleek gewor
den. Er viel niet aan te twijfelen, het
was het zelfde bankbiljet, waarop de
bankier in het hijzonder zijn aandacht
had gevestigd. Hij behoorde tot de hem
ontroofde som.
Haastig stond hij op en trad naar de
tafel.
„Wenscht u het bankbiljet ook eens
te bezichtigen" vroeg de hotelhouder op
hoffelijken toon.
„Als n het mij wil toestaan." Hij nam
het biljet en las met de grootste opmerk
zaamheid de zich daarop bevindende
woorden. Hier was geen vergissing moge
lijk het bankbiljet was zijn eigendom.
Terwijl hij het den hotelhouder terug
gaf, overlegde hij bij zickzelven, wat hem
te doen stond. Zijn plan was snel ga-
maakt Zoolra de hotelhouder zich^^eemge
schreden van de tafel verwijderd' had,
snelde hij hem achterna.
„Mijnheereenige woorden onder
vier oogen asjeblieft."
De hotelhouder keek hem verwonderd
aan.
„Zeer gaarne mag ik u verzoeken
hier binnen te treden?"
Hij wees naar de belendende eetzaal,
die op dozen tijd onbezet was. Boiden
traden binnen en de kunstenaar nam in
de grootste opgewondenheid '-et woord.
„U weet mijnheer, wie ik oen en wat
mij overkomen is?"
„Zeker, mijnheer Oriloff, ik ken de
oorzaak van uw verblijf alhier."
„Dan behoef ik niet veel woorden te
gebruiken. Mag ik vragen, 'van wien u
dit bankbiljet ontvangen hebt?"
„Het beschreven bankbiljet?" I
„Ja".
„O, dat kan ik preeie3 zeggen. Van
den heer, die gisteren tijdons den maal
tijd tegenover u zat."
„Hoe is zijn naam?"
„Loresky. Hij is een rijk man, die
veel geld uitgeeft".
„Logeert hij nog bij u?"
„Heden nog wel. Morgen wil hij, naar
ik geloof,,naar_ Woenen vertrekken."
„Is hij nu aanwezig?"
„Neen, hij maakt een rijtoertje. Te zes
uur zou hij terugkomen. Waarom vraagt u
al deze inlichfingen, mijnheer?"
„Omdat liet beschreven bankbiljet zich
in de brieventasch mot twintigduizend
roebels bevond, welko mij ontstolen is,"
stiet de jonge man opgewonden uit. „Die
Loresky moet er rekenschap van ge-
yven, hoe hij in iiet bezit van dat bil
jet is gekomen. Or nog boter, ik be
geef mij onmiddellijk naar de politie;
aan haar is het onderzoek heter toever
trouwd."
„Dat is bepaald hot verstandigste wat
u doen kunt," meende de hotelhouder na
eenig nadenken.
„Van u evenwel verwacht ik, dat u
mijne mededeeling streng ge'.ieim zult
houden."
De hotelhouder beloofde liet en Ori
loff ijlde weg. De inspecteur van po
litie Petrowsky vernam het nieuws met
vreugde en verwondering.
„En die mijnheer Loresky," vroeg hij,
„is hij niot. dezelfde, die bij u in do
cóupë zat
„Volstrekt niet. Het is een bejaard
man met vaal gelaat en een bril. Hij
is elegant gekleed, doch maakt den In
druk een onopgevoed men-:ch te zijn.'
„Dan spreek ik er borg voor, dat hj
op onrechtvaardige wijze in 't bezit va»
een bankbiljet gekomen is. Ilij staat be.
paald tot dis jonge vrouw in betrekking
Deze man moet op staanden voet gear-
resteerd worden. Dat hij mo-'gen naai
Weencn wil vertrokken is eveneens zcet
begrijpelijk."
Dc inspecteur keek op zijn horloge
„Half zes" riep hij, „het ij hoog tijd-
Wij moeten hom in verzekerde fcewa
ring nemen, zoolra hij zijn rijtuig ver
laat."
Zonder te talmen trof do ijverige a nb
ienaar zijn toobereiibclon en wel met zuil
een nauwgezetheid, dat do zcogenaam
de Loresky bij hot verlaten van he
rijtuig bijna i'i'cot in dc armen sprenj
van de op hem wachtende politieagenten
Zij noodigden hem uit,opnieuw in di
koets plaats te nemen; rechts en link
van hem zetten do agenten z'ch neer ei
als do wind ging hot naar het politie
bureau, waar do inspecteur en Orilof
hem met ongeduld verwachtten.
„Gij noemt u Loresky", sprak dc in
specteur den arrestant aan.
f Word t ycryolgiL)'
