BUITENLAND. 1 „ONS BLAD" Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Brieven uit Frankrijk. BINNENLAND. l-KUII.I.KTON Onder Valsche Vlag. Nó. 190 VRIJDAG 27 MEI 1921 i4e JAARGANG V Advertentieprijs: Aan a!ie ebonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f tOO,—f 60,—f 35,—, f t5; De toestand in Opper-Silezië. GEMENGDE BUITENL. BE RICHTEN. Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaarf 2. Voor builen Alkmaar Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 50 t hooger. ADMINISTRATIE No. 433 REDACTIE No. 633 Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60. Ds omgeving van Parijs. Evenals in Holland, zijn de Pink sterdagen in JÉtenkrijk bij uitstek de dagen om het buitenleven op te zoeken. Meer zelfs dan bij ons is de stedeling er op gesteld de groote stad te ontvluch ten, de stoffige boulevards vaarwel te zeggen en een korten tiid van het vrije ïuitenleven te gaan genieten. Wel zijn zulke dagen de theaters overvuld en iergen de talrijke cinema's vele begeerigen, maar het zijn in hoofdzaak is vreemdelingen en degenen voor ?;ie een uitstapje in de „Campagne" om financieels redenen een niet te be reiken illusie is. Wij moeten niet ver geten, dat, wat vroeger voor den oorlog een weinig kostbaar uitstapje was, hans, hoe bescheiden men het ook doet, toch nog vrij greote uitgaven veveischt. De treinprijzen ziin ontzag gelijk gestegen en de kosten van de jeuner en diner zijn zeker tweemaal zoo duur geworden, en men dient zich dan nog met minder dan vroeger te vreden te stellen. Ik spreek dan nog niet eens van een „week-end" waarbij hotelkosten, minstens 10 frs. per per soon, voor velen een dergelijk uitgaan onmogelijk maken, maar van eenvou dige "dag-uitstapjes in de omgeving van Parijs. Het tourisme heeft dan ook zeker door den oorlog veel geleden, want r.iet een ieder is oweeër of kan zich de weelde veroorloven in enkele dagen uit re geven waarvoor hij een week hard moet werken. Toch is het aantal van hen die de Pinksterdagen benutten om frissche lucht fn te ademen en van de natuur te genieten, nog vrij groot. De fiets vooral blijft het meest gebruikte vervoermiddel om onnoodige reiskosten .e voorkomen en talrijk zijn de wan delaars die met tasschen en levens middelen gewapend, een wandeltocht door de mooie boschstreken in de om geving van Parijs ondernemen. De bosschenvan Fontainebl-eau vooral z'ia in die dagen, het groote aantrek- cingspunt. En geen wonder, kan men zich 'een schooner omgeving denken dan dit bosch, dat een omtrek heeft van CO kilometer en een oppervlakte van meer dan 17000 hectaren. Het wordt dan ook met recht het schoonste van Frankrijk genoemd. Da Semi begrenst het uitgebreide bosch aan de Noord-Oostzijde, terwijl fraaie rotspartijen uitlokken tot een wandeling door het frissche groen dat glanst in een weldoende Mei-zon. Vooral in dezen tijd van 't jaar, als het groen nog zoo ongerept is en de woest jagende anto's nog geen gelegenheid hebben gehad het frisscheweg te nemen, behoort een tocht door de bosschen van Fontainebleau, tot een van de heerlijk ste en zuiverste genietingen Men kan daar tevens een bezoek aan verbinden aan het oude kasteel, dat onder Frans I werd gebouwd. Al behoort het niet tot de mooiste kasteelen uit dat tijd perk, uiterlijk vooral is het in vele op- z chtenbewonderenswaardig. Bovendien behoort het tot de allergrootste uit dien tijd, Napoleon I beschouwde het als een van zijn meest geliefde verblijf plaatsen. Groote kosten zijn aan de restauratie door Louis-Philippe en Napoleon 1 Hoesteed zoodat de toestand vaarin het historische kasteel thans ver keert, nog zeer goed is te noemen. On eer de talrijke plaatsen in dat uitge strekte bosch gelegen, neemt vooral Barbison een bijzondere plaats in. Het dankt zijn bekendheid niet alleen aan de weelde van de natuur, maar het zijn de schilders Millet, Rcusseau en veie anderen, die het wereldbekend heb ben gemaakt. Ook Hollandsche schilders van beteekenis hebben langen tijd in Barbison doorgebracht en een zekere verwantschap valt dan ook tusschen de Barbisonsche en de bekende Haagsche school te erkennen. Op de zoo druk bezochte Hollandsche tentoonstelling te Parijs, die een groot succes mag ge noemd worden en waar ook het Haag sche tijdperk vertegenwoordigd was, kon men daarvan eenige overtuigende bewijzen zien. Hoewel nu en dan nog eenige schilders de schoonheid van "het Barbisonsche landschap op hun doek komen vastleggen, is het toch niet meer zoo bij uitstek het zomerver blijf der kunstenaars. Het vreemde- iingenbezoek echter is er nog zeer om vangrijk en trekken velen er heen, ook om de belangrijke herinneringen uit artistiek oogpunt er aan verbonden. Maar ook naar andere richtingen trek ken de Parij'zenaars om hun feestdagen buiten te vieren. Het beroemde Ver sailles met het historische kastee! waar eens Lodewijk XIV zijn verblijf hield, het bekoorlijke Montmorency, met zijn uitgestrekte moestuinen, groo te boomgaarden en vooral het aantrek kelijke bosch, worden druk bezocht. Wil men wat dichter in de buurt blijven, dan lokt Enghian-les-Bains tot een be zoek. 't Ligt aan den oever van 'n liefe lijk meer en heeft ook bij velen als p'aats, waar men herstel van gezondheid komt zoeken, een goeden naam. Al noemde ik slechts enkele van de meest bezochte punten uit de omgeving van Parijs, men ziet het, keus genoeg om het groote stadsleven enkele dagen op zij te zetten en te herademen in de vrijheid van een verkwikkende natuur. Te weinig maken de Hollanders gebruik van hun ver blijf in Parijs om ook aan de zoo be zienswaardige omstreken een bezoek te brengen. Wie in den zomer Parijs aandoet, verzuime niet er eenige dagen aan op te offeren. Hij wordt er ruim schoots voor beloond en zal het niet betreuren, het boulevard-leven kor ten tij d verruild te hebben voor een vcrb'ijf in de, door de historie en de na tuur zoo bevoorrechte omgeving van de wereldstad. Parijs 16 Mei 1921 Mr. P. V. S. De Geallieerden en Opper-Silezië. Dc regeling van het O. S. vraagstuk. I>e levendige gedachtenwisseling tus schen Parijs, Londen en Rome over de regeling van de O. S. kwestie duurt voort. Terwijl Lloyd George dadelijk na den op stand een verdeeling eischle door den Op- perslcn Raad, aanvaardde Briand in begin sel een vergadering van dien raad na het Kamerdebat, terwijl hij er op aandrong, dat- eerst gegevens werden verzameld voor een technisch onderzoek van het probleem zoodat een beslissing zou kunnen w-orden genomen uit politiek en economisch op zicht. De Fransche politieke kringen zou den gaarne de vorming van een intergealli- eerd comité van juristen en economische deskundigen hebben gezien voor de rege ling van de economische zijde, terwijl dan de politieke zijde aan den Raad zou wor den overgelaten. Te dier zake meent Havas te weten, dal Fransche deskundigen de praciische bij zonderheden besludeeren, welke onmisbaar zijn om tot volledige en redelijke oplossing te komen. Aan den anderen kant schijnen de Fransche en Ëngoïsche regeeringen zich le inleresseeren voor een transactioneel voorstel van graaf Sforza en het is niet onmogelijk dat zij zieh er bij aansluiten hetwelk hierin bestaat, dat de drie ka binetten overleg zouden plegen, waarvan bet resultaat zou worden onderworpen aan de ratificatie door den Oppersten Raad, terwijl-de bijzonderheden overgelaten zou den worden aan de beslissing der ambassa- deursconf eren tie. Reuter verneemt, dat Briand's rede in gezaghebbende kringen te Londen een uit muntenden indruk heeft gemaakt. Nog steeds gevechten. Naar uit Breslau wordt gemeld, is het gevaar zeer groot, dat de groote steden in het industriegebied van Opper-Silezië in Poolsohe handen vallen. Het gerucht, dat Katlowilz was overgegeven, wordt voor- Ioopig nog niet bevestigd. De Franschen hebben echter in den kreits Kaltowritz hun buitenste posten teruggetrokken en bij de stad geconcentreerd. Myslowitz is dooi de Franschen ontruimd en door de insur gent en bezet. Bij de vele op zich zelf staande gevech ten was ook de Duitsche burgerwacht voortdurend bezig Poolsche aanvallen af te slaan. Bij Ralibor lieten de Polen dertig mijnen springen cn deden een vergeefse!)en aanval. Een Poolsche panlsertreiin viel de stellingen van de burgerwacht bij Neu- berg aan, doch werd teruggeslagen. Ook gisteren kwam het weer tot gevechten bij Landsberg. Bij het afslaan van een Pool- schen aanval drong een uit inwoners van Landsberg bestaande patrouille in de stad binnen, doeih moest weer terugtrekken. Zij hadden echter kunnen constateeren, dat een groot aantal winkels geplunderd was. Ook in andere plaatsen, waar de „Selbst- schutz" kwam, bleek dat systematisch ge roofd en verwoest werd. Ook uit den kreils Rosenberg komen berichten van plundering van Duilsch bézit. Naar de „Schlesische Ztg." meldt, loopt de linie, die de Duitsche burgerwacht in den kreils Rosenberg bezet houdt van So- fienburg ten Westen van Landsberg en Bo- sow. ten Oosten van Lubine en Alt-Rosen- berg en van daar naar Machow in den kreits Rosenberg. Volgens te Miixichcn ontvangen berichten hebben de in Silezië als vrijwilligers die nende Bciersclie „Oberlander" besloten, naar Beieren terug te keeren, daar zij in Silezië onder de tegenwoordige omstandig heden gemist kunnen wórden. Briand's rede^, Eén onafzienbare tijd schijnt er te lig gen tusschen Briand's vorige rede „men moet Dui'tschland bij den kraag pak ken" en zijn jongste, waarin hij zich afkeerig toonde van imperialisme en de eerlijkheid prees van de tegenwoordige Duitsche regeering. In dezen geest schrijft het „Berl. Ta- geblatt". Maar tusschen toen en nu ligt het aannemen Yan het ultimatum en de aanval van Lloyd George. „Briand verdedigde de Fransche troe pen in Opper-Silezië tegen de maar al te juiste verwijten, dat zij hun plicht niet gedaan zouden hebben, met de veront schuldiging, dat zij in aantal te zwak waren geweest. Hij vermeed het, de partij fder Polen te trekken. „In één punt echter baart deze stellig gerus!stellende rede zorg. In het gewich tigste punt. Over de toekomst van Opper- Silezië denkt Briand nog anders dan in Engeland, en natuurlijk nog heel anders dan in Duitschland. Hij beweert nog, dat in de mijndistrioten dc meerderheid voor Polen heeft gestemd en verklaart, dat men deze Poolsche meerderheid niet mag ne- geeren, omdat deze distriolen rijk zijn. Neen, de kwestie zit hem niet hierin afgezien van Briand's verkeerde opvat ting omtrent het resultaat der stemming dat «deze industriegebieden rijk zijn, doch hierin, dat hun rijkdom alleen het gevolg is van de vlijt en de intelligentie der Duitschers. Briand is overtuigd, dat met verstand en zonder vooroordeel een goede oplossing gevonden kan worden. Dal hopen wij ook, maar tol nu hebben wij aan Fransche zijde alleen het voor oordeel gezien, niet het verstand. Indien dit vooroordeel plaats wil maken voor het versland, (dan zal dit gunstige gevol gen hebben niet alleen Yoor het Opper- Silezische probleem, docöi voor de gehee- le oniwikkeliilng van den toestand in Eu ropa." Tegen de vrijcorpsen. Volgens een bericht uit BresLau aan de „Vorwarts" is na de aankomst van 900 man besóhermingspolitic aan de Op- per-Silezische grens deze gesloten voor vrijwilligers. Tegen een wervingsbureaii van hel vrij corps Oberland is opgetreden. DE TOESTAND IN ALEXANDRIë. Reuter verneemt, dat ter plaatse een krijgsraad wordt samengesteld onder het presidium van kolonel Keily, yan het Britsch-Indische leger om een onderzoek in te stelden naar de jongste onlusten in Alexandria. De „Westminster Gazette" verneemt uit Cairo, dat de diplomatieke agenten bij den resident hebben geprotesteerd legen den toestand in Cairo, dien zij kritiek achten. Te Alexandrië is een Engelsoh oorlogs schip aangekomen, terwijl andere op weg er heen zijn. De telefoonlijnen tusschen Cairo en Alexandrië zijn doorgesneden. Te Cairo ontvangt men geen berichten uit Alxan- drië. De Egyptische Vereeniging in Groot- Britlannië verklaart, dat zij Zaghloel pas ja in zijn houding krachtig steunt en fel protesteert tegen de wreede maatregelen, door de regeering gelroffen om den na- tionalen geest te dooden. Zij eischt het aftreden van het Kabinet en de terugroe ping van de onder leiding vanAdlypasjt slaande niet-vertegenwoordigende delega tie." De Europeanen in Alexandrië zijn nog altijd niet gerust. Zij gaven uitdrukking aan hun verontwaardiging, toen bekend werd, dat inheemsche troepen waren ge consigneerd voor hel bewaren van de -.;rd(T tijdens den nacht, daar zij vreezen, raat de inheemsche troepen niet betrouw- ■bHex zijn. In ni-et-officieele kringen be schouwt men den toestand ernstiger dan de officieete berichten aanduiden. Men heeft pamfletten on'dekt, die de Egypte- naren aansporen, alle Chris!enen te -doo den. HET CONFLICT IN DE MIJNINDUSTRIE Buitenlandsche steenkool. De laatste dagen zijn 25.000 lom Duit- sdhe, Ajnieraiktaamiscihe en Belgische steen kool op de Mersey aangekomen en ver- hamideM tegen vijf pond per ton. Be ont scheping stuitte miet op moeilijkheden van de havenwerkers te Glasgow, die staaikieen ais protest tegen aanvoer van steenkool van overzee. Zij zijn bereid het werk te hervallen, oip voorwaarde, dat affile stalkers weer in dienst worden ge steld. Tegen Maandag wordll de hervalting van het werk verwacht. Opnieuw spoorweglieden ontslagen. Ook te Grimsby en Immingham zijn spoorwegheden, die weigerden buitenland sche steenkool ie vervoeren, ontslagen. HULP VOOR OOSTENRIJK. De regoerimgen van Frankrijk en Biükiam- oië hebben er aan de fimancieeie commis sie van den Voikenbond kennis van gege ven, dat zij bereid zijn die pandrechten op Oosienrijlk, die voortvloeien uit hot vredesverdrag van St. Germain, voor den tijd van twintig jaaT op te schorten. De commissie hervatte gisteren het on derzoek van de Oostenrijk sob e voorstel len, in het bijzonder die ten aanzien van de nieuwe bankuiitgifte. Heden zal dc commissie het door de sub-commissie op gestelde voorloopig rapport behandelen over de algenueene conclusies. EEN BURGEMEESTER VERDWENEN. Joseph J. Vaugham, mayor van Bolk nol Green (Oost-Londen) is dezer dagen spoorloos verdwenen. Aileen zijn politieke aanhangers Vaugfhan is een leider der communisten weten waar hij ds. Maar zij hebben geweigerd het te zeggen, akvo- rens de vergadering van coimarnrmsldsche deden van den raad besloten beeft hiertoe over te gaan. Tot een vertegenwoordiger der pers heeft de secretaris van de afd. Helhnal Green der communistksdhe partij verklaard, dat de burgemeester werkt an heit belang van de partij. „Wij hebben reeds een pak ket goede literatuur van hem ontvangen", zoo zeide hij. „Uait Rusland?", vroeg de persman. „Diait kan ik niet zegen", luidde het antwoord, „maar hij is niict in Lon den." De gemeenteraad, welke twee cotmimi- nistirsche wethouders en zes coonmiHiifSti- sche leden bevat, wordit thans door den heer Boyoe, eveneens een eonimunisft, voorgezeten. HEY'N'BN VEROORDEELD. In het proces-Heynen werd gtetereramor- gen 0111 negen uur vonnis gewezen. De be klaagde werd wegens mMianideking, be- leedigitng en handeEngen tegen onderge schikten, in Strijd met de voorschriften, veroordeeld lot (den maanden gevangenis, met aftrak van preventief. De ..Daily Maal" maakt melding van ■twee gevailten, waarin Engelsche doe'ra- ren in aiHerijil naar Parijs werden geroe pen om een ope-rakie te doen. en den over- 'Lodhit per vlliiegtuig doden. Ben van hen heeft bet record gestegen. Hij kreeg in den loop van den imiiidid'ag telegram van een oud-pakient met verzoek onverwijld maar Parijs be koimen. Hij reed per aulo naar Croydon, waar een vlieg tuig, dat hij telefonisch had bestbefld, ge reed stond. Om 6.35 verliet hij Engeland en kwam om 9,05 in Parijs aam. De Spaamscliic Minister Laoeirva heeft in d>e kimiercoutoiirs gesproken over de onlangs door hem ingediende on t werp en voor den aanleg van grooksdhte open bare werken, spoorwegen, havens* eniz. Hij verklaarde daarbij dat,indien niet tent die weiken wordt bestelen, Spanje binnen de üen jaar geruïneerd zal zijn. Hij zal! dam ook iont het geheele land afreizen om overal aan het volk liet gcwacJi't ervan voor dé ■loek-oms>t toe te lichten. Zelfs het gebouw vam die polilicpne- fec'.'uur is niet veilig voor de Parijsche dieven. Dinsdagnacht is voor 120,000 frs. platina gesloten uil het tehoralorium. De inbrekers moeten volkomen op de hoogte zijn geweest van d«e inrichting van heb gebouw. Wat „Het Voü" voorbij ziet. Op tweeden Pinksterdag had te 's-Boscli een Encycliek-meeting plaats en daarin vond „Het Volk" aanleiding, om le schrij ven dat het heele feest op een grondfout berust. Wat is nu, volgens „Hol Volk", de grond fout der Rooinsche feestviering? Deze, dat dc Encycliek de oorzaak zou zijn van de belangrijke hervormingen ten bate der arbeidersklasse, die de laatste dertig jaren hebben plaats gehad. Achter de Encycliek vervolgt „Het Volk" stond en staal nog steeds dc socialistische arbeidersbeweging zelve. Wil liet blad hiermee zeggen, dat de Encycliek Rerum Novarum en haar aan vaarding door het katholieke volk van geen of weinig beleekcnis is ge woest voor de practisclie resultaten, ten behoeve van den arbeidersstand bereikt? Het schijnt zoo, want „Het Volk" ver zekert, dat ook zonder de Encycliek de kapitalisten door de groeiende arbeiders beweging zelve zouden zijn gebracht tot de concessies, die zij aan de arbeiders hebben moeten doen. Verkleint „Ile. <dk" dus schrijvende, niet de beteekenis zijner erkenning, dat Rerum Novarum een politiek manifest van den eersten rang is geweest? Het „Huisgezin" dient op deze vraag, bet dagblad voor de arbeiderspartij, ter dege van antwoord: Het schrijft: „Wal „Hel Volk" voorbij ziel is, dat Rerum Novarum tusschen bet onchriste lijke kapitalisme en de rcvohilionnaire be weging der socialisten den weg der recht vaardigheid en der liefde heef! gewezen. Met de revolutie vallen wij van de eene onrechtvaardigheid in de andere het sovjet-bewind na liet czarenrcgime in Rus land heeft dit bewezen de leer van Rerum Novarum, toegepast, vestigt de maatschappij op deugdelijke en stevige grondslagen. Dit herdenken de katholieken in de vie ring der Encycliek, die politiek en sociaal dc nieuwe wereld-ordening heeft inge luid, welke alleen aan de maatschappij rust en vrede en aan allen een menschwaar- dig beslaan kan verzekeren. De katholieke arbeidersbeweging komt thans voor eischen op, die niet in de Ency cliek Rerum Novarum staan, zegt „Het Volk". Zeker, want die Encycliek Irok enkel de groote richtlijnen: maar wat de katholieke arbeidersbeweging, en deze niet alleen, vraagt, is in overeenstemming met de leer van de Encycliek en berust op haar: over eenstemming en vrede tusschen wie hij den arbeid betrokken zijn en volle erkenning van dc rechten van den arbeider. Een klets-argument. Zooals men weet, zal H. M. de Konin gin over enkele dagen, een bezoek aan Zwolle brengen, en worden daar natuurlijk voor een waardige ontvangst de noodige toebereidselen gemaakt. Dc Besturen van den Zwolscben Bcsluur- dersbomd en de afdeeling Zwolle der S. D. A. P. hebben bet noodig geoordeeld bij die toebereidselen het hunne in lipt zakje te doen. Ieder vogeltje zingt zooals bet gebekt is, en dies verscheen een groot manifest, pak kend en gepeperd als of het de verkie zingen gold. Het „Ov. Dagblad" wijst er op, dat het manifest begint met de leugen dal de „bur gerlijke bladen" reeds weken op de trom geslagen hebben om veel geld bij elkaar te brengen om „de steegjes en slopjes" ach ter groen te verbergen.... en andere narigheid meer. Het blad gaat dan voort: „Het is ons niet bekend dat in de „bur gerlijke pers" aangedrongen is op veei geven. Dat was ook niet noodig omdat de verschillende buurten van zelf veel hebben bijeengebracht. Zoo heeft bet geheele mani fest al weinig le beteekenen, samenvoeg- sel van versleten beweringen als het is. Dat wij er over spreken is alleen, omdat ook de Roomsch Katholieke kapitalisten erbij gehaald worden, die.de nationale eenheid belagen, door bewaarscholen, lagere scholen, leeszalen te stichten en de werklieden, onderwijzers, arisen, sportbe oefenaars en de geitenfokkers in tweeën Ie deelen. Dit klels-argument is vaak weerlegd, maar hel is wel heel eigenaardig, dat het wordt le pas gebracht in een stuk, waarin de nationale eenheid juist principieel wordt aan flarden gescheurd. De nationale een heid blijkt naar buiten door de eenheid van den slaat, en de hoogste vertegenwoordi ger daan :i is het hoofd ven den staat. Dat is, in ons land, de Koningin, en, ge zien de bijzondere zegeningen in de landen waar presidenten heersclien, behoeven we er niet rouwig om te zijn, dat het zoo is. Wie nu de komst van het Hoofd van den Staat aangrijpt om er tegen te mani- fcsleercn en tegelijk de anderen, die hun instemming met die komst betuigen te grieven en te beleedigen zelfs hij moet VRIJ naar het duitsch. „Verschoon mij met de herhaling uwer mecning, die ik meer dan genoeg ken. Ia verbeeldde mij tot nu toe, uw gezond men- schenverstand zou 11 langzamerhand duide lijk maken, dat uw grootsche theorieën Gver mensch en rechten en humaniteit in de praktijk steeds ellendig schipbreuk hebben geleden en altijd zullen lijden.... Val -mij niet in de rede, jonkman, ik ben vol- slrekt niet in een stemming om lang met u ie redetwisten. Over bet algemeen is het mij tamelijk onverschillig, wat de men sch en van mij denken; desniettegenstaande wil ik echter niet dulden, dat een onderge schikte mij, zij bet dan ook onder bedekte termen, als een tyran brandmerkt, als een man, die zijn arbeiders onthoudt, wat him rechtmatig toekomt? Heeft u mij verstaan?" „U kent mij sedert jaren, mijnheer, en moet welen, dat ik iets dergelijks noch ge- Rgd, noch te verstaan gegeven heb. Een verdediging van mijn kant is dus geheel oyerbodig." „Vindt u?" hernam de fabrikant, de schouders ophalende. „Uw geestdriftige toehoorders van gisterenavond denken er anders over. Dezen liepen gedeeltelijk nog tol laat in den nacht rond en dronken in alle kroegen op de gezondheid van hun flinken directeur, die zich aan hun hoofd had gesteld en de bloedzuigers wel mores zou Iecren." „U zal mij, hoop ik niet verantwoordelijk willen stellen, voor de uitingen van den een of anderen misschien halfdronken werkman?" vroeg Wallhagen scherp. „U had in die kroeg niets te doen, en u had verdiend er uit geworpen te worden. Maar genoeg hiervan. Ik wenschte een tweede punt ter sprake te brengen. Wist u of wist u niet dat Muller gisteren bij mij is gekomen met het verzoek hem een of ook eenige dagen vrij te geven, en dat ik hem dat rondweg geweigerd heb? Dat ontbrak er nog aan, om zijnentwil een uit zondering te maken op den regell Die man kan blij zijn, dat ik hem niet reeds lang heb weggejaagd. Wat hij doet, is zooveel als niets waard." „Pardon, mijnheer. Die man is weliswaar ziekelijk, maar desniettegenstaande een goed en trouw werkman. Ik zelf had hem gisteren tot u gezonden, Zijn vrouw was ziek of liever stervende. Haar einde kan ieder oogenblik verwacht worden." „Daarover spreken wij nu niet. Ik be moei mij niet met de huiselijke aangelegen heden mijner arbeiders. U lieeft overigens mijn vraag te beantwoorden. Was mijn weigering u bekend of niet?" „Zekerl" „Ahal" Met een hevige beweging wierp de heer Beriing het potlood, dat hij ge durende de laatste minuten tusschen zijn vingers rondgedraaid had, op de tafel. „Dus u wist, dat u tegen mijn duidelijk uitgesproken wil handelde, door den man naar huis te zenden! Ieder verder woord is overbodig. Van dit oogenblik is u uit mijn dienst ontslagen." Max Wallhagen richtte rich hooger op, en zijn oog fonkelde, toen hij den tegen over hem zittenden fabrikant aankeek, of schoon zijn wangen plotseling met een vale bleekheid overtrokken werden. „U vergeet, dat tusschen ons een con tract bestaat, dat niet zoo willekeurig kan verbroken worden," zeide hij met eene vas te stem, die 'niets van zijne inwendige op gewondenheid verried. „Laat mij dat contract dan eens zien," hernam de fabrikant spottende. „Een een voudige, mondelinge overeenkomst heeft, voor zoover ik weet, voot de wet geen bin dende kracht." „Voor den man van eer geldt een plechtig gegeven belofte zooveel als een geschreven contract." „Och koml" riep de fabrikant minach tend, terwijl hij opslond en naar zijn bu reau ging. „De eer kan mij onmogelijk verplichten uw onbeschaamde aanmatigin gen geduldig te verdragen." „Maar, mijnheer!" „Spaar de moeite eener verklaring of verontschuldiging", viel deze hem in de rede, terwijl hij toornige blikken op zijn ondergeschikte wierp. „Zoolang u op het kantoor werkzaam was, was "ik met u te vreden. Doch nauwelijks had ik u eenigen invloed gegeven, of u begon mij stelselma tig tegen te werken. Indien ik zulks tot hodtft duldde, zoo was dit alleen ter wille van uw vader. De belofte, welke ik hem, onder geheel andere omstandigheden deed, beschouw ik, van af dit oogenblik als niet geschiedHier, wees zoo goed, u le overtuigen," ging hij voort, terwijl hij den jongen man eenige bankbiljetten toeschoof. „Het is uw salaris voor drie maanden. Van vooruit betalen is vel nooit geen sprake geweest, maar u kan met uwe familie licl geld goed gebruiken en daarprn .wil ik edelmoedig zijn en uw [yaktemer.t, zonder korting tot primo Mei uitbetalen, ofschoon u daarop volstrekt geen aanspraak kan maken." Wallhagen was een schrede nader gelre den en stond nu fier cn met opgeheven hoofd tegenover zijn vroegeren chef. „U is wel goed, mijnheer," sprak hij hitier, „maar ik verlang slechts dat, waarop ik een onbetwistbaar recht heb. Een geschenk neem ik van u niet aan." „Zooals ge wilt. Met geweld opdringen wil ik u het geld niet. VaarwclI" Een kwartier later had Max Wallhagen het looneel zijneT vroegere werkzaamheden den rug toegekeerd. Haast meende hij, dat hij in het laatste half uur had ge droomd. Ontslagen! Hij, de aanstaande compagnon in de zaak! Maar waarover verwonderde hij zich! Was het hem niet al lang duidelijk geweest, dat de fabrikant zou trachten de belofte te verbreken, die hij zoo plechtig gegeven had? Dc welwil lendheid, die hij hem in den beginne be wezen had, was allengs veranderd in een koude, haast vijandige houding, van den dag af, dat hij zieh met Augusta had ver loofd. Augusta! Hoe zou zij dit onverwacht in eenstorten hunner plaanen, deze teleur stelling hunner hoop verdragen? En zijn moeder, zijn zwakke, ziekelijke moeder, die voor een groot gedeelte van zijn in komen moest leven! Onwillekeurig had hij den duizendmaal afgelegden weg naar de slad ingeslagen. Met rassche schreden bereikte hij hef punt, waar deze en de spoorweg eikander kruis ten, juist op liet oogenblik dat de slag boom viel. Een hijgende locomotief rolde een paar maal heen en weer, en spoedig daarna kondigde een doordringend ge fluit in de verte de aankomst van een goe derentrein aan. Nog een minuut en dreu nend gleed een lange rij van wagens hem voorhij. Eindelijk was de weg vrij, en de voetgangers, die genoodzaakt geweest wa ren daar le wachten, haastten zich vooruit le komen, om den verloren tijd in te ha len. Wallhagen volgde langzaam. De korte, onvrijwillige rust had hein gelegenheid ge geven een weinig na te denken. „Mijn moeder moet eerst op dezen slag voorbe reid worden," prevelde hij. „Indien ik nu naar huis kwam, ^ou zij oogenblikkelijk raden, dat er iets gebeurd is. Eers£ moot ik overleggen, wat mij nu le doen staat. lit wil een verre wandeling doen 0111 alles eens goed te overdenken. Ach, cn Augusta! (Wordt vervo'.gd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1