•——mi „ONS BLAD" p^**—g
Bureau: HOF ALKMAAR. ielefoors: redactie
KEERPUNT?
BUITENLAND.
BINNENLAND
PFUll.l.FTON
Onder Valsche Vlag
Vlo. 206
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar
Advertentieprijs:
WOENSDAG 15 JUNI 1921
14e JAARGANG
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Aan alle abonné's
f 2.—
f 2 85
0.50 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
No. 633
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij v^or-'
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500, f 400, f 200, f 100, f 6Q, t «s5, f 15,-
Aan den donkeren hemel, welke nu
■al zoo langen lijd. boven de hooiden
van de door den oorlog zwaar ge
slagen volkeren en ook boven die van
hunne buren hangt, zijn dc laatste
dagen eindelijk enke'e lichtpunten ver
schenen.
Ondanks alle vaak hoopvolle
onderhandelingen ioeh,welke tusschen
de vroegere vijanden gevoerd werden
om lot bet-ding van schuld cenerzijds
en gematigdheid in eischcn anderzijds
te komen, bleven wij steeds pessimis
tisch gestemd en de ïeltcn stelden
ons na iedere conferentie helaas in
't gelijk.
Zonder veel gerucht co daarom
meer vertrouwen wekkend, zijn nu
de laatste dagen eenige berichten ver
schenen, welke wei moed geven voor
de toekomst.
Zoo liet zich het „Bcrl. Tagcbl."
uit Keulen melden, dat de intergealli-
eerde Rijnlandseommissle tic loleu
heeft tot het uitgeven van een om
vangrijke lijst van artikelen, waarvoor
voor liet verkeer tusschen het bezette
en het onbezette gebied in et vervolg
geen toestemming meer ncoöig is. Op
deze lijst komen dc voornaamste han
delsartikelen voor, zoodat in dit op
zicht van een begin van het intrekken
der sancties kan worden gesproken.
Van veel meer belang nog lijkt ons
de samenkomst, welke heeft plaats
gehad tusschen den Franschcn Minis
ter Loucheur cn den Duitschen Mi
nister Ratlienau, heiden ministers voor
den wederopbouw van hun land. bei
den zeer bekwame mannen.
Men kon verwachten en weel hel
nu ook al uit de feiten, dit deze
mannen als zakenlieden -.zo .telen op
treden, en de politiek nu eens buiten
spel zouden laten. En dal is het juist,
wat we noodig hebben. Zóóver werd
dit zakelijke standpunt op deze con
ferentie ie Wiesbaden doorged even.
dat, toen de heer Ralheuau 'n oqggn-
blik als argument wilde laten gelden,
dat het behoud van Oppcr-Silezië voor
Duitsciiland's lie taalkracht noodig was,
Loucheur onmiddellijk opmerkte, n'e!
grCpehtigd te zijn tot politieke, be
sprekingen.
Beier ook dan zich in politieke te
spiegelingen fe verdiepen, hebben de
heeren uitgerekend, wat de een beta
len en de andere eischen kon.
Ralhenau meent, dat Duilsehland,
wil het volledig vergoeding geven, zijn
productie geweldig moet opvoeren en
door sterk aanzeilen van de beias-
tingschrocf Duilsehland aan een Spar-
taansch leven moet gewennen. Voor
het eerste is de verruiming van het
afzetgebied dringend noodig. Wat liet
tweede aangaat, acht men cic Ehiitsche
discipline een waarborg voor de mo
gelijkheid van uitvoering. Dc vergoe
ding in natura stuit op veel bezwa
ren, vooral op betaling door Frank-
ï*k De overéénkomst van Londen be-
Jaalt, dat de waarde daarvan zal wor
den afgetrokken van de volgende 3
maandeiijksche stortingen van de vasle
annuïteit. Loucheur wil die betaling
over een grootcr tijdsbestek zien uil-
gebreid. Ratlienau is voorstander van
verhooging van de vaste annuïteit
overeenkomstig het Parijsclie accoord.
De Duilsche arbeiders in Frankrijk
zouden op denzelfden voet als de
Fransche betaald moeien worden. Dit
zou be'eekenen,*dat de salarissen 50
'procent zouden stijgen met die van
Wiesbaden vergeleken. Dit zou voor
Duitschland schadelijk zijn. Van Fran
schcn kant verzetten zich legen het
te werk stellen van Duilsche arbei
ders de trausportcrisis, het econo
misch evenwicht der loonen enz. Lou
cheur zal er verder op aandringen.
dat de Duilsche houten huizen goed-
kooper berekend worden.
Dan is er gepraat over teruggave
van verwoeste cn voor de industrie
noodzakelijke middelen; over terugge
ven van vee en den bouw van 25000
Duilsche houten huizen in het ver
woeste gebied. Tegelijk verluidt, dat
Duitschland wil aanbieden 2 dorpen,
van 2000 zielen elk, bij Laon her
op tc bouwen. Ratlienau verzekerde
nog eens, dat Duitschland het ulti
matum wil nakomen. Naar men weet
geldt zijn voornaamste bezwaar de
heffing van 26 procent cp den Duil-
schen uitvoer, die te Londen werd
vastgesteld. Tevens werd toen echter
aan Duilsehland hel recht toegekend
een ander yoorslcl te doen. Ofschoon
Ralhenau meent, dat Duitschland zijn
verplichtingen -kan nakomen, vreest hij
van die heffing nadeelige gevolgen
voor de vergoeding zelf. Bovendien
opent ze de deur voor ontduiking.
Zoo hebben beide ministers le Wies-
baden de moeilijkheden als ferme za
kenlui onder de oogen gezien en er
is kans, dal de besprekingen tc Pa
rijs worden voorlgezel.
I)it opent inderdaad wijde perspec
tieven, vooral, wanneer de openbare
meening in Frankrijk de chauvinisti
sche bladen weet ie overstemmen.
Een dergelijk vertrouwelijk overleg
tusschen ern Franschcn en een Duil-
schen Minister heeft wellicht niet
meer na 1S70, laat staan na den ftroo-
Icn oorlog, plaats gehad. En toch moest
het clczcn kant uit. wilde er voor
den vrede cn den weistand in Euro
pa iets ie verhopen zijn.
Moge Wiesbaden nu eens nicl le
leur stellen!
Loucheur en Rathe n au.
Na twee -langdurige besprekingen zijn
Loucheur en Ralhenau uit Wiesbaden
naar Parijs en Berlijn teruggekeerd.
Volgens een belicht uit Parijs aan de
Vossi-sclie Ztg. heeft Loucheur de- regce-
ring te Parijs reeds telefonisch verwit
tigd dat de Fransche regeeiinq 'le voor
rieden van Ralhenau aannemelijk acht,
daar zij een volledig plan voor den ge-
heden herbouw van het verwoeste gebied
bevatten en volkomen rekening houden
mét tegenvoorstellen, die Fraiïtkrijk
mocht indienen.
Te Parijs verwacht men dat een verge
lijk over den herbouw een gunsligen in
vloed op de plaatsing der Duilsche scha-
devergocdirgsohiigaties zal hebben.
Fransche persstemmen.
Tegen dan correspondent van de Ma-
tin heeft Ralhenau zijn voldoening be
tuigd over den goeden wil van Louaheur
en hem zelf. Zij pakten de netelige vraag
stukken als zakenmenschen aan.
In dezen geest is het onderhoud fe Pa
rijs algemeen ontvangen. Een enkel Diad
meent, d>at Ralhenau het herstel van het
vei woeste gebied le veel als t-n zaal',
niet als een Duilsche verplichting riet
Le Peuple is ook van die meening. Ra
lhenau, zegt hel l'.iad, heeft daarbij in
de ee-ste piaals hét oog op het Duilsche
belang; naar bovendien kan zijn streven
internationale toenadering bevord jrcu.
Het bird acht Ralhenau veel belangrijker
dan Loucheur tegen wi-en de beschuldi
gingen w.uden opgehaald als zou hij be
lang erbij hebben den heropbouw s.'.-pen-
de le houden.
De Populaire staal ook dichter bij den
Duilschcn d-a.n bi; den Frnnschen minis-
ler, daar de eerste bepleit heigeen de
vahvèreenigings-internationalé nopens 't
herstel aanbeval. Het blad gelooft, dat
hulp door Duitsehe arbeidskracht en
materialen daartoe onmisbaar is.
Loucheur schatte de waard-e der ver
wachte Duilsche leveringen voor de eer
ste jaren op ongeveer 10 milliard en
meent, dat Frankrijk gedurende 6 jaar
van herstel niet minder dan ongeveer 2
milliard per jaar kan opnemen. Dit jaar
moet de eigenlijke herbouw lieginnen.
Tot nu verging de tijd met oplappen en'
wegruimen. Kenschetsend voor de toena
dering tussdhen de beide landen is dat
slechts enkele reacliomnaire bladen legen
rechtstreekse)!» overleg tusschen den
Franschcn en DuitscCien bewindsman
sputteren.
De chauvinistische Action Franfaise
ziet daarin weer een streek van Bria-nd
en gaat eng te keer om het vermeende
onderhoud vam Caiülaux met Loucheur.
Eenige andere bladen betreuren in dit
verhand opnieuw, dat het Roer-gebied
niet bezet werd. Daarom zou Briand nu
achter de Duilsche politiek moeten aan-
loopen. Tot een bepaald resultaat is men
niet gekomen. Zelfs weigerde Ralhenau
in details te treden. Toch verwacht men
wat van het onderhoud, vooral nu Berg
maan en Wolff het tc Parijs met tech
nische gedelegeerden zuil-en voortzetten.
Men legt er nadruk op, dat liet gesprek
onder vier oogen werd gehouden, zelfs
zonder tolk, daar Ralhenau gemalkikellijik
Fransch spreekt. Hij zou de zwakke po
sitie van het Duilsche kabinet hebben
erkend. Hier waarschuwt men er tegen
het te ver tegemoet te komen.
Opper-SIIezië.
Nog altijd gevechten.
Naar een Belgisch blad uit Oppel-n ver
neemt zijn Franse!n' jage-raf-deelingen Zon
dag uil dc streek van Alt Koseü legen de
Diiiitsohe zo! f weerbaarheid opgetreden en
is het tot voorpostgevechten gekomen,
waarbij aan weerszijden eenige verliezen
le melden zijn.
Officieel meldt hel Wolf fin; re au uit Op-
pcJn:
In hei Noordelijke vak heeft die vijau-d
verscheidene malen krach lig aangevallen,
zonder z.ich Ie storen aan de overeen
komst betreffende de door heide partijen
bezet te houden linies, weffke -de zelfw-ecr-
baarheid voiliko-m-en in a-aht neemt. De
zeifweerbaanheid heeft generaal Henniker
reeds meermalen op d-cze sc-hend-iing van
de overeenkomst gewezen, doch totnuto-e
hebben de Engelsehc troepen niet ingegre
pen.
Na hevige aanvallen tusschen Zembo-
wïtz en Pruslkau wé'.-ke afgeslagen werden,
hebben de opstandelingen andermaal
Zembowifa, Frei-Pi-pa en Frcd-Kadiob be
zet en er l-oopgraven aangelegd, Zembo-
wilz is door den voortdurendah. strijd
zeer beschadigd.
Te Birawa liggen, behalve Franschen
en Eiïgelsolicn, twee compagniën Po-Jen.
Na-dat Zondagnacht en Maandag in het
geheeJe vak van Ra'tiibor voortdurend ge
schoten was, trokken de opstandelingen
op een ultimatum van generaal Grati-er te
rug.
Sinn Fein aan 't wek.
Blijkbaar om rechlstrceksclic onderhan
delingen tusschen Ulsier en de gematigde
Sinn Feincrs te belemmeren en het her
stel van vrede en orde te verhinderen,
hebben de uiterste elementen van Sinn
Fein dc onlusten in het einde van de
week -te Belfast aangestookt.
Maandag hebben de Sinn-Fein sehc
scherpschutters weer uit hui-zen scholen
gelost en verscheidene polilie-a-gen-ten ge
wond. Bij doorzoeking van liet district
heeft men eenige leden aangehouden.
Te Cork is een gerechtelijk onderzoek
gehouden naar den dood van zeven leden
van het muziekcorps van het Hampshire-
regiment, die te Younghal (Cork) omgeko
men waren bij de ontploffing van een
floddermijn. Uit de getuigenverklaringen
bleek dat het corps ongewapend was en
speelde voor de buigerij, waarmee het op
zeer goeden voet stond, toen de mijn
onder hun voelen sprong.
Het hof kwa-m tot de uitspraak, dat
deze koelbloedige moordpartij niet voor
bedachten rade had plaats gehad wegens
de popuiairileit va-n 't muziekkorps en van
hel regiment en dat de moordenaars wis
ten, dat het corps ongewapend was en dat
er vele jongens onder dit waren.
DE MIJiNWER-KERSSTAKING.
De stemming onder d-e mijnwerkers
wordt heden gehouden en men acht het
vrij zeker dat het werk Maandag alge
meen hervat zaJ worden.
In vele districten zijn de mannen, wier
taak het is, de schachten in orde tc
houden, al begonnen toebereidselen te
treffen voor een algemeene hervatting van
het werk cn worden de mijnpaardjes, die
de Veen-wagentjes trekken, weer naar be
neden gebracht.
Qiv/er de delvers én verschillende dis
tricten heerscht er ontstemming tegen de
leiders, die erin volhard hebben, om den
na-tin-.aten pot onder hun eischen boven
aanstellen. Deze geest blijkt uit het op
trede. van een groote groep mijnwedkers
in Nottingham. Ilun plaatselijke afgevaar
digde heeft de meening uitgesproken, dat
het noodeloos getreuzel met het totstand
komen van een regeling een gevolg was
van <tën eisch betreffende den pot. Op zijn
voorstel sturen al zijn volgelingen hun
stembiljet terug met die opmerking „dat
zij tien weken eerder hadden moeten ko
men."
DE MOO-RD OP GAREIS.
De begrafenis van Gareis heeft Maan
dag, naar Wolff seint, op het Oosterkeik-
h-of t-e Munelhen onder buitengewoon
groote deelneming plaats gehad!. Uit naam
van dc onafhankelijk socialistische partij
spraken de Rijiksdagled-en Ledehour en
Unterl-eitner, welke laatste ook de betui
gingen van deelneming der Fransche en
Oosteurijiksche socialisten en van de soc.
partijen in Wu-rteinberg, Baden en Saksen
overbracht.
Op den terugtocht van den stoet had
d-e politic de bruggen over de Isar met
gepantserde auto's en draadversperringen
bezet, zood-a-t de deelnemers slechts in
groepjes verder konden en zoodoende ge
splitst werden. Er vielen geen incidenten
voor.
Het Wo-liffbuT-eau te Münohen moet of
ficieel meiden: De buitenla-ndsche pers en
vooral de link-sradicaie bladen te Berlijn
staan vol onjuiste berichten met temden-
tieuse voorstellingen van den toestand in
Beieren-, In tegenspraak daarmee wordt
va-slgesleld d-at ondanks de ijverige naspo-
ringen der politie nog geen spoor van 'den
moordenaar van Gareis is gevonden. Er
is geen enlkeie aanwijzing d-at de «noorde
naar een „fanaticus van de rechterzij-de"
zou zijn. Uit den moord munt te slaan
voor politieke d-oeleinden is derhalve on
waardig en geweienloos.
De drie soc. partijen hadden Maandag
middag le Berlijn een belooging op tquw
gezet tegen de reactie in Beieren en tegen
den moord op Gareis. Incidenten vielen
niet voor. Aan de betoogingen hebben on
geveer 10.000 communisten en onafhanke
lijk-' -3, d->eIgen-omen, terwijl- de meerder-
heiass ociaiisien jn zes 'lokalen bijeen
kwamen. Deze vergaderingen waren
slechts ma tig bezocht».
DE M-INISTERIE-ELE CRISIS IN
OOSTENRIJK.
In Weensche politieke kringen wordt
gezegd-, dat het vormen van een ambtena
ren-kabinet met Sch-ober, den hoofdcom
missaris van politie als bondskanselier, de
eenige mogelijke oplossing van de poli
tieke crisis zijn zal. Er zou hem als mi
nister zonder portefeuille een controlee-
rende man uit elk der partij-en toegevoegd
worden. De elhristelijk-socialen en de
Groot-Duitsdliers zouden met deze oplos
sing genoegen nemen. Als dat plan dan
doorgaat, kan de vorming van het nieuwe
ministerie tegen het eind van de week
legem-oet worden gezien.
DE VER-EENIGDE STATEN EN DE™
VREDE.
Het Huis van afgevaardigden te Was
hington, heeft de resolutie van Porler
(waarin wordt verklaard dat de vredes
toestand tusschen de Ver. Stalen, D-nitsch-
land en Oostenrijk als hersteld moet wor
den beschouwd) aangenomen.
Thans koimi de resolutie in behandeling
in een vereenigde zitting van Huis en
Senaat
wmmm BUITENL. BEsjasn^
ONDERWIJS MET BEHULP VAN DE
EILM.
De psychologische afdeeling van de
Londensche Universiteit neemt proeven
bij het onderwijs aan kinderen met films.
De kinderen wonen film-lessen bij en
worden daarna over hot onderwijs onder
vraagd. Men vergelijkt daarna de uitkom
sten van deze lessen met die van ge
wone lessen. Men gelooft dat de film-
lessen voor verschillende onderwerpen het
vruchtbaarst zullen blijken.
Kolonel House heeft in een gesprek
met den Berlijnschen correspondent van
de Philadelphia Ledger de praatjes over
overdreven weelde te Berlijn malligheid
genoemd. Te Parijs, Londen en New-York
is de geldsmijterij oneindig grooter; Ber
lijn kan zich in dit opzicht nauwelijks
meten met een Amerikaansche stad van
den derden rang en dan nog alleen omdat
de in geheel Duitschland gehate O-weeërs
het zoo breed laten hangen. Het fatsoen
lijke en voorname publiek houdt Eicli
echter verre van schouwburgen, biosco
pen en restaurants.
De hygiënische tentoonstelling, wel
ke op de laatste Leipziger jaarmarkt in
bescheiden omvaug was georganiseerd, zal
bij de najaarsmaxkt een groote rol spe
len. Ze zal worden gehouden in het he-
tongebouw bij het gedenktoeken voor de
Volkeren-slag.
De Duitsehe organisaties tot hulp aan
oorlogsinvaliden zal er een volledige' 'col
lectie van kunstledematen tentoonstellen,
verder zullen er medische cn chirurgi
sche instrumenten op groote schaal wor
den geëxposeerd.
De bekende Amerikaansche drank
bestrijder „Pussyfoot" Johnson voerde
Zondag te Londen het woord, waarbij
bij mededeelde dat hij eenige weken
geleden in bet ziekenhuis had gelegen
met een pijnlijke ooraandoening en dat
de dokters hem toen om de twee uur
alcohol lieten toedienen. Er ontstond een
gemompel van verbazing onder het ge
hoor, maar dit hield op, toen de sehalke
Amerikaan eraan toevoegde: „Ze goten
dien alcohol in mijn oor."
Het wekt in Bngelsche handels
kringen teleurstelling dat er in gevolge
de nieuwe handelsovereenkomst met Sov
jet-Rusland maar weinig Russische be
stellingen in Engeland geplaatst worden.
De Evening Standard zegt, dat het leeu
wendeel van de hestellingen locomotie
ven en ander materieel dat Rusland hard
noodig heeft bij Krupp en andere
Duitsehe firma's geplaatst worden.
De Zweedsche Rijksdag heeft zich
verklaard voor wetgevende maatregelen
tegen anti-sociale stakingen, waaronder
in de eerste plaats stakingen aan gas
fabrieken, waterleidingen, electrische cen
trales en dergelijke voor het leven dér
bevolking noodzakelijke bedrijven worden
verstaan. De bedoeling van dezeuitspraak
i§ dat de arbeidsvoorwaarden en loonen
in dergelijke bedrijven zullen worden ge
regeld bij verplichte arbitrage.
Te Weenen is een Italiaansch koop
man Marchesini in hechtenis genomen.
Hij ging voor zeer rijk door, leefde in
een van de duurste hotels, maar bleek
een grooten juweelendiefstal op touw ge
zet te hebben.
Collectieve contracten.
Hoe diep het instituut der arbeiders
overeenkomst reeds in enkele jaren is in
geburgerd en gegroeid, blijkt wel uit het
feit, dat er op 1 Januari 1920, na het be
trekkelijk kort tijdsverloop van vijftien
jarc- toen het wetsontwerp op het ar
beidscontract werd behandeld bijna
twee-en-twintig-duizend-vijf-hon'derd van
zoodanige contracten liepen.
Aan de „Nederlander" zijn de volgende
cijfers ontleend:
In 1910 waren er 1100; in 19X8 reeds
7800 en dan in .1920 zelfs 22.500. .In de
jaren sinds het eind van den oorlog is de
groei zeer groot.
Het zijn vooral de bouwbedrijven, de
kleedingindustrie, de metaalindustrie, de
bedrijven inzake voedings- en genotmid
delen, de land- en tuinbouw, die hier den
groei hebben aangebracht. Zeer verheu
gend, omdat aldus blijkt, hoe patroons en
arbeiders dezen zuiveren weg kiezen vol
strekt niet alleen in de groot-ii.dusirie; over
het gansche terrein van den arbeid breidt
deze invloed zich uit.
Het is een bewijs voor de juistheid der
onderstellingen, waarvan de R.-K. en Chris
telijke organisaties uitgaan bij patroons en
arbeiders beide: mogelijkheid van samen-
VRIJ NAAR HET DUITSf'.H.
19.
„Hij zal liet wel niet zeer aangenaam
vinden, dat wij in zijn nabijheid zijn
komen wonen," meende Helena.
..Waarschijnlijk niet," zeide Max. „Wij
zullen ons eenvoudig niet met dien man
bemoeien."
Langzamerhand kwam bet gesprek op
andere dingen. Max, die zijn nieuwe be
trekking den anderen dag zou aanvaar
den, zag met hoopvolle oogen in de toe
komst. Hij vertelde van de inrichtingen,
die zijn nieuwe chef ten voordeele zijner
arbeiders ontworpen had, van dc mooie
vergezichten in de omstreken, en hij slaag
de er in, zijn moeder aan dc gedrukte
en mijmerende stemming le onttrekken,
.waarin de herinnering aan een lang ver-
.viogen tijd haar gebracht had.
„Waarom zou ik bot verlies dier goede
ren betreuren, die linn eigenaar, naar het
sojjijnl, volstrekt niet gelukkig maken?"
Zeide mevrouw Wdllhagen bfj zich zelf,
«®en zij des avonds aan liet venster harer
slaapkamer stond en haar blik liet rusten
op den zwaren koepel, die haaT uit de
verte in den maneschijn scheen toe te
wenken. Daar had haar echtgenoot zijn
jonge jaren doorgebracht; daar zouden
hare kinderen nu wonen, indien een eer-
looze indringer hen niet van hun rechten
beroofd had. Doch voor de eerste maal in
al die jaren dacht zij aan hem meer met
medelijden dan met afkeer. Zijn dochter
kwijnde weg voor zijn oogen. terwijl haar
kinderen gezond en vroolijk opgegroeid
waren en vol hoop de toekomst te gemoet
zagen.
„Mijn God, ik. dank u," fluisterde zij
zacht. „Gij gaaft ons iets dat beter is:
huiselijk geluk en goede, veelbelovende
kinderen. YVal is al het goud der aarde in
vergelijking met zulk een schaf."
V.
In de eeizaal van 't slot Guruguh zaten
vader en dochter aan het avondmaal. Het
groole vertrek was schitterend verlicht, en
op de tafel stonden in ruime keuze de uit-
gezochtstc gerechten. Maar noch de
schrale man met zijn sneeuwwit hoofd en
de onrustig flikkerende zwarle oog'li,
noch zijn bleeke dochter sdheen den min
sten eetlust te gevoelen. De eerstgenoem
de hield zich meer bezig met de courant,
die juist was jj aangekomen, dan met de
voor. liera staande so ijzen, terwijl zim
dochter reeds na weinige minuten haar
vork neergelegd had en nu zwijgend en
onbeweeglijk in haar stoel leunde.
Marion Guthbridge was een mager, hoog
opgeschoten meisje, met smalle, een wei
nig voorover gebogen schouders, ingeval
len borsf en donkere, zwaarmoedige
oogen, die zich van tijd tot tijd op haar
leaenden vader richtten, en dan met een
verlangende uitdrukking naar de deur
keken, alsof zij het oogenfolik wensehte le
bespoedigen, dat het haar vergund zou
zijn de kamer te verlaten. De bediende
ging eindelijk zacht naar den uitgang en
verdween. Vader en dochter waren alleen.
Langzaam vergingen eenige minuten.
„Slaapt gij, Marion?" vroeg Guthbridge,
de diepe stilte onderbrekende.
„Neen, papa."
„Gij schijnt zoo zeer vermoeid, kind,"
hernam Guthbridge met meer deelneming,
dan hij gewoonlijk toonde. „Voelt gij i:
zieker dan anders?"
„Neen, papa. integendeel, ik ben heel
wel, alleen een beetje afgemat."
„Dat doet de warmte," ging de vader
voort, met onderzoekenden blik het
doodsbieeke gelaat-- voor hem beschou
wend. „O, gij zijt vandaag bij de familie
Weber geweest. Hebt gij u daar goed ge
amuseerd?"
„Heerlijk, papa", verzekerde Marion,
verheugd, dat haar vader een zoo buiten
gewone deelneming voor. baar doen en
werking in steê van klassenstrijd èn nood
zaak van organisatie in steê van het louter-
individuecle werken.
Van socialistische zijde wordt de groei
der collectieve contracten, met Ieede oogen
aanschouwd.
Uiting aan zijn ontstemdheid over dien
groei, gaf de Voorzitter van liet Neder-
landsch Vakverbond, de lieer Sienhuis op
de anti-reactie meeting van Zondag 5 Juni.
Gewag makend van het feit, dat hier en
daar in den lande de loonen van enkele ca
tegorieën arbeiders zijn verlaagd, opende
hij h-t toekomstperspectief, dat op een stij
ging moet worden aangestuurd.
Op zich zelf niet ongeoorloofd, al moet
het roekeloos heeten op het oogeuhlik, nu
het bedrijfsleven zucht onder bange crisis
verschijnselen en met vrees en beven de
toekomst wordt tegemoet gezien, de arbei
ders dronken le maken door hun loonsver-
hooging als het hoogste en alleszins bereik
bare goed voor te spiegelen.
Op zich zelf niet ongeoorloofd, maar ook
het streven naar lotsverbetering voor de
arbeiders mag niet buiten den wog van
recht en goede trouw omgaan.
Die weg nu :s verlaten door de verbluf
fende ophitsing, waaraan zich de leider
der moderne organisatie schuldig maakte,
•toen hij.zeide: als we de kans schoon zien,
eischen wij meer, met of zonder contract.
Contract of geen contract 't is ons
hetzelfde, als we de kans schoon zien, slaan
wij onzen slag.
Of al een collectief contract voor eenigen
tijd de arheidersvoorwaarden vastlegt, de
overeenkomst bindt ons proletariërs niet,
ais wij den toestand beheerschen en de
patroons onze edsclien kunnen stellen.
Zoo wordt de brute machtsstrijd zonder
reserve gepredikt, zegt hier zeer juist de
a.-r. „Rotterdammer".
Zoo wordt de idee van het collectieve
arbeidscontract, van de vakorganisatie
hopeloos ondermijnd.
Geen gevaarlijker bestrijders van de vak-
vereenigingsgedachte dan de propagandis
ten der socialistische vakorganisatie,
-SI
Wat minder gewenscht lijkt.
Dal men nu reeds gaat denken aan de
verkiezingen voor de Tweede Kamer in
1922 is le begrijpen.
Dat men de voorbereiding spoedig Ier
hand' wil nemen en, mei het oog op de
verdubbeling van het kiezers-corps, de
propaganda zoo krachtig en ook zoo tij
dig mogelijk wil voeren, ligt voor de hand
Er is in het jaar, dat ons nog van de
verkiezingen scheidt, zeer veel te doen.
En natuurlijk zal er veel gedaan, hard
gewedkt en flink geijverd moeten worden,
om een goéden uitslag te verkrijgen.
Volkomen zekerheid omtrent dien uit
slag moge ook een stevig gevoerde actie
niet geven, dat de kansen belangrijk da
ten, indiien zulk een actie ontbreekt, be
hoeft nauwelijks te worden gezegd.
Onze propaganda moet dus beantwoor
den aan de niet geringe eisehen van den
komenden strijd.
Wat echter minder gewenscht lijkt is,
het „Cenilruim" vestigt daar dc aandacht
op, op de gebeurtenissen te willen voor-
uitloopen cn reeds bij voorbaat le verze
keren, dat Redhs de nederlaag zal lijden.
De Haagsdhe briefschrijver van de
„Tijd", meent thans op deze pessimisti
sche wijze zidli den profeten-mantel te
moeten omslaan.
Mede in verband met den uitslag der
Amsterdamsohe Raadsverkiezingen komt
hij tot de slotsom, dat tegenover liet ver
lies aan den niannenkanf geen evenredig
gewin aan den vrouwen-kant za! staan en
van den stembusstrijd in 1922 niet meer
dan een krachtige Recthtsche oppositie,
een inindciheid dus, te wachten is.
Deze voorspelling, berekening of hoe
men ze noemen wil, ware beter in de pen
gebleven, meent het Utrèdhtsehe Katho
lieke orgaan.
Immers,
„wcBk ander gevolg zal zij hebben, dan
gevoelens le wekken van onzekerheid,
zoo niet van moedeloosheid wat be
zwaarlijk als een stimulans voor onze ac
tie kan worden beschouwd?
Wanneer er over de verkiezingen in
i9.2 alarmkreten te slaken zijn, dan was
het nu toch zeker nog niet noodig.
Maar bovendien bestaat daarvoor i.i
net algemeen geen reden.
laten aan den dag legde. „Ik Ihcb ooik keamis
gemaakt met die jonge dame, wier broer
onlangs den heer Weber en Constance uit
een groot gevaar gered heeft; misschien
heeft u er al van gehoord?"
„Neen, en die zaak kan mij ook weinig
sol lei en," hernam Guthbridge op norsciüen
loon.
Marion zweeg bedeesd.
„Hoe beviel die jonge dame u dan, die
gij bij de familie Weber ontmoet hebt?"
vroeg Guthbridge, na een kleine pauze. Hij
had gezien boe zijn dochter angstig terug
schrikte en gevoelde nu een soort van gc-
wetensknaging over zijn onvriendelijkheid
jegens een zieke.
„O, zeer goed." hernam Marion, terwijl
hare oogen schitterden. „Zij is zeer vrien
delijk, ofschoon zij min of meer ongenaak
baar en Irotsch scheen te zijn."
„Misschien, omdat zij het mooiste toilet
van u allen had," meende Guthbridge met
een minachtenden glimlach.
„O neen, papa, mejuffrouw Wa-IKiagen
was zeer eenvoudig gekleed."
Verwonderd en verschrikt zweeg zij
stil. Haar vader had de courant, die hij
in de hand hield, laten vallen en staarde
haar met een doodsbleek gelaat aan.
„Hoe? Hoe heet zij?" siste hij eindiijik
meer dan hij sprak.
„Wailhagen, Helena Walühagen," sta
melde Marion bedeesd.
Gu bilbridge sprong op. „Wailhagen?
Waar komt zij vandaan? Wat doet zij bij
de familie Weber? Wat wilde zij van u?"
„Van mij niets, papa," hernam Marion
bevend. „Zij heeft nauwelijks een woord
met mij gesproken. Het kwam mij haast
voor, alsof zij opzettelijk vermeed mij toe
le spreken."
Gutllbridge antwoordde niet, maar ging
met saamgeirokken wenkbrauwen in de
kamer heen en weer.
„Hoe oud is zij?deze persoon, meen
ik. Maar het is immers niet mogelijkI Hoe
zo-u zij hier komen? Nu waarom ant
woordt gij niet. Hoe oud is zij omtrent?
Vijftig jaar?"
„Wel neen, papa," riep Marion verward
uit. „Zij is nog ten hoogste vijf en twintig.
De vriendinnen van Constance waren al
leen verzocht, geen oudere dames."
Weer staple Gufhbridge rusteloos heen
cn weer.
„Dan moet het de dochter zijn," prevel
de hij en die.... die jonge man onlangs
was de zoon. Wat komen zij hier zoeken?
Zou het mogelijk zijn, dal zij na zooveel
jaren.... maar neen, liet is dwaasheid,
het kan niet zijn!"
Eindelijk bleef hij voor zijn dochter
staan.
„Marion!"
„Ja, pa-pa."
„Deze menscihen zijn ellendige avontu
riers, en ik wil niet.... hoort gij, i-k wil
niet, dat gij met hen in aanraking komt.
Gij zult dus m t vervolg geen uitnoodiging
der fannhe Weber meer aannemen, zoo
lang zij daar gastvrijheid genieten!"
PaPI maar juffrouw Wa-lHiagen
IS met enJkel hier gelogeerd. Zij woont hier
met haar moeder en haar zusters in 't
vir'if Imis' zuster van mijnheer
V. eber kort voor haar dood beeft laten
houwen."
„Ohl"
„Haar broer is de nieuwe directeur in
de fabriek", voegde Marion dralend cr
bij.
William Guthbridge peste zijn tippen
samen en ziin oogen fonkelden dreigend
en onheilspellend.
Een poosje stond hij sprakeloos tegen
over zijn dochter. „Goed." zeide hij dan,
terwijl hij zich geweld aandeed oin be
daard ie blijven, „gij zult dr den omgang
met uw vriendin Constance afbreken, of
ten minste zooveel mogelijk beperken, in
dien deze.... deze familie Wailhagen
d-aar in huis wordt ontvangen. Zij zuilen
zonder twijfel trachten u uit te vragen,
uMaar genoeg, ik wil niet, dat gii
een enkel woord met hem spreekt, rk v.i'
hot niet. ik verbied het u."
„Ja, papa," hernam Marion met smarte
lijk bevende tippen.
Mijnheer Guthbridge knikte. „Ga nu
heen, ik wil alken zijn."
f Wordt vervolgd)
