ONS Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Téèfoon: SSÈ^gib433 Een ramp voor velen. BUITENLAND, FEUILLETON Oncier ïalsohe Vlag No. 21S DONDERDAG 30 JUNI 1921 Ue JAARGANG Abonnementsprijs: Advertentieprijs: Brieven uit Frankrijk. IR «ïfüct in de Engelsche mijn industrie opgelost. «<5t verk in de mijnen zal onverwijld N00RD-H0LLANDSCH Per kwartaal voor Alkmaarf 2. Voor buiten Alkmaarf2 85 A'et Geïllustreerd Zondagsblad 0 10 f hooger. Van 1 5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames; per regelt 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor- uifoefating per plaatsing f 0.60. Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot eert bedrag vanJ"50qirf4^trTpf^T3TTfr7iCT°^yr^ II (Slot) 't Heeft menigeen destijds nog ver wonderd, dat de levensverzekeringen zich zoo kranig hieldenal was de sterfte abnormaal hoog, de uitkeeringen geschiedden vlot en regelmatig. Ernstiger dan de in het vorig artikel genoemde, hebben echter de factoren, welke het gevolg waren van den grooten oorlog en van de groote crisis, de malaise in het bedrijf bevorderd. Noemen wij allereerst het feit, dat vele maatschappijen een beduidend leel van haar kapitaal belegd hadden in buitenlandsche effecten, welke door de oorlogscrisis vrijwel of geheel waar deloos werden. Dit veroorzaakte natuurlijk vele en groote stroppen direkte geldverliezen. Gedeeltelijk ook in verband hiermede s te noemen de ontzettende daling ier buitenlandsche valuta. Zooals wij hierboven reeds zeiden, is de toch al vaak te dure buiten landsche exploitatie voor sommige maatschappijen noodlottig geworden. Inderdaad Ten eerste moesten de Hollandsche maatschappijen, welke in Duitschland werkten (evenals de Duitsche maat schappijen zelf) ook oorlogsrisico d. w. z. ook uitkeering voor de fïi oorlog sneuvelenden verzekeren. Al sinds ruim 12 jaren 'n feit, waarin sommigen het bewijs willen zien, dat Duitschland zich tot den oorlog be reidde, den oorlog wilde..'n feit in ieder geval, dat den maatschappijen schatten gelds gekost heeft in den groo ten oorlog. De in Duitschland werkende Holland sche maatschappijen vielen onder de Duitsche wetten op het verzekerings bedrijf, en die wetten eischten o. a. ook, dat de volle premiereserve van de maatschappijen voor een bepaald per centage belegd werd in Duitsche fond sen. Voorts werd men gedwongén, in te teeko**'3** °p - (\eemngen. Welk een groote strop dit is geworden, behoeft wel niet nader uiteengezet. Verondersteld kan en moet verder worden, dat vele Hollandsche maat schappijen groote sommen herverzekerd hadden bij buitenlandsche maatschap pijen, die haar verplichtingen niet kunnen nakomen. Zóó is het heel verklaarbaar gekomen, dat een ernstige malaise in het verzekeringsbedrijf intrad. Nu zijn sommige directie's niet van eenig lichtzinnig beheer vrij te pleiten Jaren lang heeft men hier en daar den toestand veel te rooskleurig voor gesteld, door b. v. fondsen, enz. hoezeer ook in waarde verminderd nog maar steeds, als was er geen vuiltje aan de lucht, voor de oorspronkelijke volle waarde op de balans geplaatst te houden, waartegenover geen vol doende reserve gekweekt werd. Had men zich vroeger rekenschap gegeven van de treurige werkelijkheid, dan was reeds vroeger ook de malaise aan het licht gekomen, dan was er in sommige (thans fataal aan 't licht ge treden) „moeilijkheden" misschien nog tijdig hulp geboden, dan hadden velen niet jaren lang gesteund -op iets, dat achteraf absoluut geen steun zou blij ken. Doch naast sommige directie's zijn ook enkele opeenvolgende regeeringen en Kamers in gebreke gebleven. In Nederland is hoe absoluut nóó- dig het ook was nimmer een wette lijke regeling voor het verzekerings bedrijf getroffen lang geleden einde 1908 hebben de maatschappijen ;r zelf om gevraagd. Nu is er door de commissie-Niemeyer een wetsontwerp op het verzekerings bedrijf ingediend, en naar in vakkringen verluidt, is zulks over 't algemeen een uitstekend wetsontwerp. Men hoopt, dat deze wet er nu spoedig komtzij zal vele onklare toestanden tot klaarheid kunnen brengen, wat vooral in deze tijden nu het ver trouwen in het levensverzekerings bedrijf zoozeer geschokt is hoog noodig is. Dat is juist het funeste in deze malaise dat het publiek na het gebeurde met „Algemeene" en „Kosmos" en „Con cern Sorel" &lle maatschappijen min of meer gaat wantrouwen, terwijl er voor zeer vele vooral meer provin ciale maatschappijen voor wantrou wen niet den minsten grond bestaat. Zóó zelfs, dat de directie eener ons welbekende levensverzekering ons de zer dagen nog verklaarde, dat zij zeer gaarne hare boeken door een regeerings- accountant zou laten onderzoeken zóó accuraat en zóó voorzichtig was steeds het beheer en de belegging der kapi talen geweest. Om het wèlverdiende vertrouwen bij het publiek te herwinnen lijkt ons zoolang de regeering zelf niet recht streeks ingrijpt tot herstel van onver diend geschokt vertrouwen het denkbeeld dezer directie niet kwaad. 't Is in het algemeen belang, dat de maatschappijen, welke dit waardig zijn, het volle vertrouwen van het pu bliek genieten. Dit vertrouwen wederom te bevor deren is aller plicht, in de eerste plaats de plicht der directie's van verzekerings maatschappijen. HET HOLLANDSCHE DORP EN NEDERLANDERS IN DEN VREEMDE. Als een oase in de woestijn ligt het Hol- landsohe dorp te Lens te midden van ver woesting en vernietiging. Nog is-or.yc geest weer iir iaiige rijëö-voor ons oprijzen, als. wij plotseling staan voor la Cité Holhm- daise, die daar ligt als een teelten van her leving. Het zijn de contrasten in het leven die des te sterker iets doen uitkamen; zou de vreugde zoo gelukkig maken als er geen verdriet was, dat ons deed lijden, en zou de behagelijke warmte ons zoo verrukken als het niet de koude was die er naar deed verlangen. Die tegenstelling is het ook welke onze bewondering nog grooter doet zijn, als wij het Hollandsche dorp in oogenschouw nemen. In wijde kringen, om ons heen, komende van Arras, niets dan ruines, die vertellen van al het leed dat hier geleden is, in Lens een nienw centrum. Waar men een oogenblik die ver schrikkingen kan vergeten. Een kundige hand heeft dit dorp opgebouwd en tevens een artistieke hand heeft er een stempel van fijnen smaak op gedrukt. De woningen van afmeting verschillend, zijn opgetrokken uit hout en doen ons denken aan de nood woningen die ook in Holland bekend zijn. Tal van kleuren geven aan de voorgevels een frisch en vroolijk aanzien, terwijl het blijde zonlicht ruimle genoeg vindt door de kleine ruitjes, om binnen te stroomen. Hel der en vroolijk, dat is de indruk dien men reeds op het eerste gezicht krijgt. Maar dat niet alleen: de constructie getuigt van Hollandsche degelijkheid en zonder angst kunnen ook de wintermaanden met regen en kou worden tegemoet gegaan. Vele moeilijkheden moesten overwonnen wor den, eer het zoover was, dat verleden Zondag onze gezant, Jhr. Loudon, dit ge schenk van Holland aan de Fransche re geering kon overdragen. Moeilijkheden zijn er echter alleen om overwonnen te worden en waar dit hier geschied is, dient het ner gens toe ze nog eens op te halen. Drie honderd en veertig keurige wonin gen bicden thans een gezellig verblijf aan de mijnwerkersgezinnen uit dit zoo zeer geteisterde gebied en nog 150 zullen bin nenkort te Lievin, niet ver van Lens ver wijderd, gereed zijn om eveneens de zoo veel ontberende arbeiders een onderdak te verschaffen. Scholen zijn in het kamp ge bouwd, een feestlokaal lokt om gemeen schappelijk uren van gezelligheid door te brengen en dat men de hygiene niet ver geten heeft, bewijst ons het badhuis dat een voorbeeld is van Hollandsche zindelijk heid. Bladen en tijdschriften hébben de laatste maanden reeds meerdere keeren van dit echt Hollandsche dorp verteld, maar de plechtige overdracht die zoo juist heeft plaats gehad, is reden genoeg de herinnering nog eens op te frisschen. Tal rijk waren de landgenooten, in Parijs woonachtig, dae op dezen dag tegenwoor dig wilden zijn, om blijk van hun belang stelling te geven, maar ook de Franschen ontbraken niest. Woorden van wederzijd- sche vriendschap werden gewisseld tus- schen de vertegenwoordigers der Neder- landsche en Fransche regeering. Zoowel Jhr. Loudon als de onderstaatssecretaris, de heer Lugol, wezen op de be teekenis van dit geschenk, dat niet alleen ten goe de komt aan hen, die er een tehuis hebben gevonden, maar dat tevens den band nau wer zal toehalen tusschen twee naties die steeds groote sympathie voor elkaar heb ben gekoesterd. De op dezen dag onthul de gedenkplaat zal door lange jaren heen blijven getuigen, dat Holland steeds op den bres staat, waar het geldt nooden te leni gen en hulpbehoevenden te steunen. Die steun en die hulp behoeven ook de talrijke gezinnen van Nederlanders, die in Noord- Frankrijk gevestigd zijn en ruim 120 in aantal, zoozeer de gevolgen van den oor log hebben ondervonden. Persoonlijk hebben wij, correspondenten van Hollandsche dagbladen, een bezoek aan die ongelukkigen gebracht de ver woesting van hun huizen en werkplaatsen aanschouwd, nut hun eigen mond verno men, in welk een toestand zij verkeeren. Wij hebben mannen ontmoet, die hun ge- heele leven hard IiebiTen gearbeid en dnak zij hunne energie een industrieele positie van beteekenis hadden verworven en aan wien de oorlog alles heeft ontnomen. Som migen, oud en ie geknakt, allen, zon der middelen om opnieuw te beginnen. Wie zal hen helpen als niet Nederland hen te hulp komt. De Fransche regeering heeft reeds de taak voor haar eigen land genooten en bekommert zich niet om deze vreemdelingen. Duilschland, dat voor een groot deel de oorzaak is van de ruines en ,noo vergroot heeft docr,ct>v/iv— alle mogelijke materia/en, vergoedt slechts de bons die zij daarvoor in de plaats heeft gegeven. En wat beteekent dat: zoo goed als niets, de getaxeerde waarde van 1914 is nauwelijks een derde van de tegenwoor dige en de mark, thans 5 centen, wordt be rekend naar een bedrag één franc 25 centi- mcn. Neen, Nederland moet deze landge nooten te hulp komen, die er toch ook toe hebben meegewerkt den naam van Holland hoog te houden in den vreemde. Reeds zijn er giften ontvangen, ongeveer 200.000 fres., om deze „smistiés", meest uit Lim burg afkomstig, een schadevergoeding toe te kennen, maar als een korreltje zand in de woestijn is dit bedrag, waar 4 5 m-illioen francs benoodigd zijn. Wij mogen die gezinnen niet aan hun lot overlaten, op eigen beenen laten staan, die niet meer kunnen dragen de lasten van het leven. Zij moeten worden in staat gesteld op nieuw te kunnen herbouwen, grondstoffen te kunnen aanknopen, door bedrijfskapi taal de mogelijkheid te hervinden hun afge broken handel nieuw leven te geven. Geen volk of het heeft in de oorlogsjaren en daarna, de Hollandsche offervaardigheid ondervonden. Duitschers en Oostenrijkers, Franschen en Belgen, hebben een toevlucht gevonden in het gastvrije Nederland, hun kinderen hebben er hun gezondheid hervonden, zou den zij dan vergeten, onze eigen landge nooten Nederlanders als zij, maar in den vreemde, die buiten hun schuld het slacht offer zijn geworden van den wreeden oor log. „Vraagt en gij zult verkrijgen". Wij, die dat alles persoonlijk hébben gezien en gehoord, wij vragen uit hun naam aan de Nederlandsche regeering en aan allen, om financieelen steun. Moge het „gij zult verkrijgen" in klinken de munt ons ten spoedigste in de ooren schallen. MR. P. v. S. Parijsf4 Juni 192Ï. 35,—, f 15,- H-Tifestfhii in -de steenkolennij'verheid is Diïis(i.|mi(i<lag voor goed geregeld in een conferfilie tusschen Lloyd George en de leifler dcr mijnwerkers. he.0 y worden. asm- de mijnwerkers zekere voorwaar den,. 8| de regeering gestald had, aanvaard hebbel stelt de regeering een som van 10 miliior pond sterling beschikbaar om de looi.' c i den lijd van slapte op ie honden. VoO.net eerst is in een groot industrieel geschil et beginsel van winstverdeeiing in de -Tvrfenkomst neergelegd. In de toe komst jl nadat vaste bedragen uit de op- breng;!ran de industrie betaald zijn, in elk mijnSiïict uit de overwinst 83 procent voor e ra -loonen en 17 procent voor extra divide I gebruikt worden. De 17 pot. zul len ec er niet geheel in de zakken van de jnijijcijnaars komen, daar er nog eenige opricl ngskosten uit betaald zullen wor den. 'IV il aan de werklieden een loon ge- waariSj-gd wordt van 20 pet. boven den stamiifd van het loon van 1914, is <J« overo komst er op berekend, vermeerde ring tr productie en duurzaamheid vair den vijle in de industrie te verzekeren. Het-(ijnwerkersbestuur vertrok des mid dags t Londen naar de respectievelijke distritm om de voorwaarden van de re- igeeri; j uiteen te zetten aan de mijnwer kers. j' Ermferdên voorbereidingen getroffen in de injjpn in Zuid-Wales om het werk on- mid'Scijk te hervatten. Er wordt medege deeld, jat de loonsverlagingen bedragen 2 sh. pt i.schoft in Juli, 2sli. in Augustus en 3 v in September. De overeenkomst zal w.< kracht zijn tot December 1922. De jelangrijikste bepaling van de ko- Ienov V-entomst is, dat in het vervolq da loon-S^hoogmgen zullen afhangen van de winsjVêrmeerderirig, waar deze vermeerde ring kjl worden berekend per district, en niét (Ver het geheele land. Er zal dienlen- gevoihe geen nationale „pool" van loonen of wltsten worden gevormd, zooals oor- sRr7"t'bïijk door de mijnwerkers werd ge el .-Va-c den anderen kamt stelt de deel m o„ -- -.O temcipe vast van aan- dustrie. ——»«*»- Ierland. De uitnoodiging van Lloyd George. Sir James Craig, de eerste minister van Noord-Ierland, heeft Dinsdag na overleg met de ministers besloten, de uilnoodi- ging van Lloyd George aan te nemen. Hij heeft den wensoh uitgesproken, om op de conferentie vergezeld te zn door vier van de ministres, ow. Lord Londonderry. Het katbiinet van Ulster heeft de uitnoo- diging van Lloyd George aanvaard, om le confereeren met de regeering en De Vale ra. De Valera heeft Dinsdag een bespreking gehouden met Griffith, den vice-president van Sinn Fein, in de gevangenis te Du blin, waar deze is opgesloten. Het antwoord der Sinn-Feiners aan Lloyd George wordt niet verwacht voor Donderdag. De Ieren in Amerika. Men seint nit New-York aan de „Westm. Gaz." dat men itn het Iersch republikein- sehe hoofdkwartier aldaar weigert zich uit te laten over Lloyd George's uitnoodiging aan De Valera. De heer Harry Bol and, leider in het hoofdkwartier, zeide: „Laat ik duidelijk zeggen dat dit een zaak is die uitsluitend het Iersche volk raakt, dat den toestand kan beoordeéilen en dat men dezerzijds de kwestie hier niet moet bespreken, vóór ginds in Ierland een beslissing zal zijn ge nomen. Géén interviews dus in de pers". Amerikaansche persstemmen. De New Yorkscfhe correspondent van de „Tijnes" meldt, dat de Amerikaansche pers, schrijvend over de uitnoodiging van Lloyd George aan De Valera als hare ui,le ning te kennen geeft, dat zoo de Sinn Feiners weigeren op de uitnoodiging in te gaan, zij het laatste greintje sympathie der Amerikanen zulten verliezen. De New- Yorksehe „World" zegt, dat de volkomen nutteloosheid van voortzetting van liet conflict van wellk standpunt ook, nooit duidelijker is gebleken dan thans. De „New York Times" zegt, dat zoo De Vale ra de uitnoodiging weigert, daaruit zal blijken dat hij zich laat intimideeren door de terroristen en dit zou bete©kenen, „dat de Iersche opstand een aantal roekeloozc mannen heeft losgelaten, die zich verheu gen in laf bloedvergieten en die bereid zijn, de keel van eiken Ier door ie snijden, die het zou durven ebstaan aan te dringen op een vredelievende schikking met Enge land". Hel parlement voor Zuid- lerland. Het parlement voor Zuid-Ierland is of ficieel geopend door den Lord Chief Jus tice, die den onderkoning verving. Zooals verwacht werd, weren er van de 128 le den van het Lagerhuis slechts 4, die de universiteit van Dublin vertegenwoordig den. aanwezig. Van 64 senatoren waren er slechts 15 aanwezig. De plechtigheid duurde maar een kwartier, en welkte geen .publieke belangstelling. Het parlement is verdaagd lot 13 Juli. De kosten van de opening van het Noordelijk Parlement. Het streven naar zuinigheid, hetwelk zich thans in Engeland zoo slerk doet gelden, komt op de meest eigenaardige wijze iot uiting. In het Lagerhuis ver zocht de afgevaardigde Devlin, die zich blijkbaar niet kon vereenigen met den grooten luister welke aan de opening van ,cet Noordelijke Iersche Parlement is ge spen aan Sir Haanar Greenwood om bet bedujg van de kosten der plechtigheid op te ge-V;n. Sir Hamar antwoordde dat hij dit bezwaarlijk kon doen, doch hoe groot het bedrag ook mag zijn, bet is van geen beUm.e v-i - ,i -i talen va» het koninklijk bezoek. .Devlin vroeg: Wilt ge inyn vnsag be antwoorden' Waarop mr klaarde dat rij bcprcefo had «ftt te doen. Ik kan de juiste kosten met laten v. stelten, zoo zeide hij, zonder een g aantal departementen ontzaglijke moei en arbeid te verschaffen. De onderkoning geopereerd. Lord Filz. Alan, die, sedert zijn benoe ming tot onderkoning van Ierland, eem- tiid geleden, last had van aderoutste- thains ondiSrthaiidelingien gevoerd tussoher Londen en Parijs over de houding, welke- moet worden aangenomen na de Griekscme weigering. In Fransdhc kringen zou men dtentk-en over het zenden aan Griekenland van een formeeïe en definitieve waar schuwing, waarbij wordt •verklaard, dat. indien Griekenland volhardt in zijn offen sief, het handelt op eigen risico en derhalve op geenoriei steun der drie ge allieerde mogendheden behoeft te reke nen. Na d voorstellen van Be-kir ]>ey te heb ben vernomen, heeft Parijs dringende be- spirekingen met Londen geopend over de noodzakelijkheid Griekenland ©en waar, scihuwsng te zenden, waarin behalve hel bovenvermelde zou worden gezegd, dat de geallieerden over Smyrna en Thracië zul len beschikken zooals zij zulten wenisdhen, daar alle verplichtingen tegenover Grieken land zijn vervallen. Londen aanvaardt het beginsel van de waarschuwing, maar zou de voorkeur geven aan minder duidelijke en minder hoftjge bewoordingen. HET ENGEL50HJARANSGH VERDRAG. &C1X J 1' 1 king, heeft Maandag te Londen een lid) te oneratie ondergaan. De operatie is goed geslaagd, doch dc onderkoning nog veertim dag-en rust moeten houd-n. Dc Lord-Kainem voor Ierland. ri bladen moldeis. iO. et geheel onver- linig een wijziging is "peKvlneiT"te'ifi6-. Lor d-K an sell ersöh ap voor Ierland. Sir Ja mes Campibelll, dlè d-it amfbt sedert 1918 bekleedde, is door Sir John Ross ver vangen. Sir John, die 67 jaar is, is een Ulster man en vertegenwoordigde in 1892 Lon donderry City in het parlement. Krachtens de nieuwe Home Rule-wet zal het Lord-Kanselierschap voortaan geen politiek ambt meer zijn, dat bij een re- geerirgswisseling o,pen komt, doch een permanente functie. Opper-Silezië. De brief van Lerond. De Lckal Anzeiger schrijft, dat hij een dementi van liet gepubliceerde geheime rapport van generaal Lerond reeds van tevoren had- verwacht, daar de inhoud van het document zoo comipromilteerend was, dat de Fransche autoriteiten nage noeg gedwongen waren dit bericht te loo chenen. Het blad zegt: Wij nemen voor het o ogenblik genoegen ermede, o,p onze verklaringen nopen-s de echtheid van het document te wijzen en wij behouden ons nadere stappen voor. Het Berliner Tageblalt zegt, naar aan leiding van het dementi, dat op de Duit sche regeering thans de plicht rust, het raadselachtige geval duidelijk te maken. De ontruiming. De „Vorwarts" meldt uil Oppelii, dat de Polen inderdaad begonnen zijn het be zette gebied le ontruimen. Glelwilz en het industriegebied van Hindenburg met dc stad Hindenburg zelf, zijn vrij. De Poten hebben al hel spoorwegmateriaal meege sleept, zoodat iedere, mogelijkheid ont breekt om hel spoorwegverkeer te her stellen. In de verlaten dorpen zijn vele menschen zond-er wapenen achtergeble ven. die in dienst dér insurgenlen waren. DE GEALLIEERDEN EN GRIEKEN LAND. Alfred Sze, de Ghineesohe gezant in dé Vereenigde Staten, heeft aan het jaar- lijksch banket van de State Bankers' Asso ciation, te New-York, een heftigen aanval gedaan op het Engedsch-Japansche ver drag. Hij kenschetste het verdrag als een „oorlogszuchtig,en maatregel", die de be, doeling lia-d de belangen van Groot. Brittanniië en Japan in het Verre Oosten Günnêescthe volk d"n'; Aai hm beschouwde en tri GhlK en de Vereen-tede Ci T leniziJ genome. Sfaten worden oo- znen, dal - 1 terdrag, hij niet kon il- duurzaam zodred-e m het Verre Oosten "tien zijn. D-e „Even. Stand.'' veer veertien dagen gelen. dat lj,el oncJ' sche regeering aan Japan <]e om de beslissing over de hernte. het verdrag drie maanden uit tev- -h door de regeering te Tokio is aanwaai De bedoeling daarvan is uitsluitend ohv, de betrokikien partijen, met name de 'rijkseonferentie ie Londen en de regeering jL «iai»n volle «cle®enherd Volgen-s de „Petit Parisian" worden omnibussen. der Vereenigde Staten volte gelegenheid te geven die quacstie onder de oogen ts GEMENGDE BUITENL. BE* i RICHTEN. I SPOORWEGONGELUK IN BRilTSOH INDIë. Een werstroomlng ih-eefi een groote I>re£ geslagen in den spoorweg bij Amroza. Een passagiers trein is in die bres gciloopen. Dc locomotief en de twee wagens zijin volko men veiïdwtenen. M<en vreest, dat veertig passagiers, benevens bet personeel van de locomotief, zijn verdronken. De arbeiders in de Londenscbe gas fabrieken ten getale van 90.000 hebben Dinsdag toegestemd in een loonsverlaging ten bedrage van 6% shilling per week. Het referendum onder de leden der Engelsche vakvoreenlgiing van arbeiders in de machine-industrie oveir de voorstel len der werkgevers tot een algemeene loonsverlaging heeft een groote meerder heid opgeleverd tegen aanvaarding van deze voorstellen. De afdeeling transiportwczien van de internationale conferentie van Kamers van Koophandel', waar Bedford, voorzitter van de Standard Oil Cy., optreedt als presi dent, heeft haar goedkeuring gehecht aan een resolutie, die aandringt op het bou wen van een kanaaltunnel en, in af- wa-cihtkig daarvan, op de instelling van treiniponlen over het Kanaal. -Het volgende jaar zullen volgens Ren ter's bijzonderen dienst, vele belangrijke wijzigingen worden aangebracht in de regeling van het openbaar verkeer in Engeland. De beperking van de rijsnelheid van parliculiiiere automobielen zal wordier opgeiheven, doch automobilisten, die ge vaar opleveren voor de veiligheid, zouden worden gestraft. De snelheid van andere motorvoertuigen zal 24 mijl per uur anogen bedragen, doch 16 mijl voor motor- t .VRIJ NAAR HET DU1TSCH. TWEEDE DEEL. '29. De baron hield onwillekeurig ^jn paard stil. „Uw vader? Juist zoo, dat zal liet wel zijn. Dos uw vader was die verstcoten neef van den onden Brauns- "berg. Zeker, zijn geschiedenis, voor zoo ver zij dan openbaar werd, is mij niet onbekend gebleven. Persoonlijk ben ik natuurlijk niet met hem in aanraking ge komen; ik was nog een kind toen mijn heer Braunsberg stierf en mijn neef Guruguh erfde." (j „Mijnheer Guthbridgc is uw neef?" liep Helena verwonderd uit. „Gelijk men hot wil noemenda ver wantschap is echter zeer ver. Zijn groot vader was gehuwd biet een juffrouw Brenner." Helena zweeg. De ontdekking van de ze familiebetrekking had haar onaange naam aangedaan. „Heeft u de ecktgenoote van nw neef getemd?" vroeg zij eindeliik ter wijl zij den baron vol verwachting aan keek. O ja, zij was een bedeesde, zenuw achtige dame, zij had een zwak lichaam maar een warm hart. Het schijnt, dat juist de beste menschen het eerste sterven." Een geruimen tijd reden beiden zwijgend naast elkander. „Was het een gelukkig huwelijk begon Helena het onderwerp hervat tend het gesprek opnieuw. „Het huwelijk? U spreekt van me vrouw Guthbridge. Hm wat zal ik daarop antwoorden Zij vreesde haar man ik heb haar zien schrikken en verbleeken, wanneer hij haar aansprak. Nu, in gezelschap was hij de oplettend- ste en teederste echtgenoot, maar welke rol hij thuis speelde, daarvan heb ik natuurlijk volstrekt geen idee, gelijk u wel zal begrijpen. Waarom stelt u zooveel belang in het huwelijks geluk van mijn neef „Omdat.... omdat," stamelde He lena en bleef steken. „Mejuffrouw We ber vertelde ons van de plotselinge verandering, die na den dood zijner echtgenoote bij den heer Guthbridge werd waargenomen, en ik.,., nu, 'k wenschte te weten, of men kon aan nemen, dat haar verlies zulk een diepen indruk op hem gemaakt heeft," voegde zij er bij, terwijl zij bloosde, toen hij zijn vragenden blik op haar richtte. „Maar waarom Ik kan niet geloo- ven, dat alleen nieuwsgierigheid de oorzaak van dezen wensch is." „Neen, ik heb er een reden voor, die ik u echter nu nog niet kan ver klaren." „Een geheim dus vroeg hij glim lachend. „Neen, dat nietmaar de verdenking, het vermoeden, het voorgevoelik vreet niet, hoe ik het moet noemen, hééft voor mij zelf nog geen bepaalden vorm „aangenomen." „Een verdenking, die zich tegen Guthbridge richt," riep de heer Von Brenner verwonderd. „Waarvan be schuldigt u hem dan Dat kan u mij ten minste toch wel zeggen." Maar Helena schudde het hoofd. „Zoodra ik iets duidelijker zie, wil ik u alles mededeelen, wat ik weet of ver moed. En dat staat vast bij mijik zal niet rusten, alvorens ik zekerheid heb. Wij vrouwen," voegde zij er glimlachend bij, „denken meer met het hart dan met het hoofd, gelijk u weet, en wij spreken vermoedens uit, v/aar wij bewijzen moesten hebben. Het is ons voorrecht onlogisch te mo gen zijn." De baron onderdrukte het antwoord, dat hem op de tong lag. Zij zou zijn woorden voor lage vleierij gehouden hebben en dat wilde hij niet. Hij was zich van 't eerste oogenblik, toen hij Helena leerde kennen, bewust, dat haar blik, haar stem, ja hare nabijheid alleen reeds op hem een eigenaardigen invloed uitoefenden, waaraan hij zich niet kon en ook niet wilde onttrekken. Voor 't overige geleek zij volstrekt niet op het ideaal, dat hem tot nu toe voor oogen gezweefd had. En nu wat was in hem of haar veranderd, dat dit ideaal eensklaps naast haar verdween Als een warme stroom scheer, het bloed door zijn aderen te vloeien, en hij ze gende de beschikking, die hen beiden juist op dit oogenblik met Wanda te zamen bracht. Zij kwam op dit oogenblik in snellen draf uit een hollen weg te voorschijn, en uitte hare bewondering over de vorderingen van Helena en over zijn bekwaamheid als onderwijzer. „Maar de eerste les heeft zeer lang geduurd, en ik stel voor, naar huis terug te keeren," zeide zij eindelijk. „Vindt u het goed Ter belooning wil ik u voor de rest van den weg met mijn interessant gezelschap gelukkig maken, in plaats van mij weer te verwijderen zooals voorheen. Zijt gij mij daarvoor ook behoorlijk dankbaar, oude jon gen VIII. i Verscheidene weken v/aren verloo- pen. De maand Juni naderde haar einde. Een hevig onweer, vergezeld van regen, had in den loop van den nacht de lucht verfrischt en de ver smachtende planten verkwikt. De ro zen, die gedurende de laatste dagen moe en afgemat haar geurige kopjes lieten hangen, hadden zich weer op gericht de bladeren aan boomen en struiken, die gister nóg met grijs stof bedekt waren, prijkten nu in frisch groen de geheele natuttr ademde een nieuw leven. Niet ver van den ingang naar den tuin, die tot het „witte huis" behoorde, stond Helena in een lichte zomerjapon een klein, rond hoedje rustte op haar weelderige krullen zij keek met op lettendheid naar iets, dat aan den voet van een laurierboompje in 't gras scheen verborg'en te zijn. Een hand legde zich plotseling op haar schouder. „O riep Helena, terwijl zij ver schrikt uit haar gebukte houding op stond. „Is u het, Constance? Ik ont dekte daar een vogelnestje. Kijk maar eens hoe lief Vier kleine vogeltjes „Dat zijn kwikstaartjes," besliste Constance na een kort onderzoek. „Men zou het die onooglijke, lompe diertjes niet aanzien, dat zij later zulke flinke vogels worden, niet waar Was u op het punt om uit te gaan vroeg zij terwijl zij zi ;h oprichtte. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1