„ONS BLAD" HÜ 1 1 NOORDERBAN K BANK - ASSOCIATIE WEITIIM an E9NPEIT21034 an HDIEjlREEHI 100! Mo. 2 Zandblad 10 Ots Binnenlandsch üeuws, FEUILLETt )N Onder Valsche Vlag 14e JAARGANG Bureau: HOF ALKMAAR. - Telefoon: JBSBSSÏÏ»-^8 Fa. W. APPKL Jr. Gesst en letter. VAN BES PUIT BE VUM EINDHOVEN- De strüd tegen de muggen. ALKMAAR - HOORN Verstrekt crediet in Rekening-courant en tegen accept. Gemengd Nieuws Kapitaal en Reserven f 19.500.000. - Direct.: K. VAN NSENES Jr. PPWI No. 220 ZATERDAG 2 JUL! 1921 00RD-H0LLAN DSCH DAGBLAD Abonnementsprijs: Per kwartaal voor Alkmaar 2. Voor buiten Alkmaarf 2 85 Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. 1» 11 .J. II. 11t- .^11X JL1Jr A, Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60 Gt r\ X. X 4 JC r r, r~ r r~ Al!e drukwerken zonder uitzondering PB !J S. De diplomaten hebben zich nu enkele jaren onledig gehouden om den faillieten oorlogsboedel af te wikkelen. liet ging er om, hoeveel de overwonnenen konden en dus moesten betalen; hoe de „oorlogsmis dadigers" zouden worden gestraft, hoe de landen zouden worden verdeeld. Het had er den schijn van, alsof den laaisten tijd het evenwicht weer een weinig hersteld werd. Duitschland betaalt en biedt waarborgen; ontwapent zich en spreekt te Leipzig "echt over zijn eigen landgenooten wegens misdaden tijdens den oorlog tegenover den vijand begaan. Op den handel ,is de laatste hoop ge richt voor een volledig herstel. Wanneer de volkeren elkaar maar weer in vrije con currentie op de wereldmarkt kunnen ont moeten, zullen de oude grieven wel uit slijten. Aldus had men gedacht. Nu ontvingen wij een verhaal van wat dezer dagen in Engeland voorviel en dat nu juist niet hoopvol klinkt. Zondag j.l. is voor 't eerst een Duitsche stoomtrawler aan den vischafslag te Grimsby aangekomen. Het was de „Wil helm Reniold" P. G. 296 uit Gcestermündc, die mei toestemming van de Engelsche re geering daar zijn visoh kwam lossen. Van een schipper-ooggetuige vernamen wij, welk een schandelijke behandeling de Duitsche vissoliers daar hebben ondervon den. Eerst was de „Wilhelm Reniold" naar Huil gegaan, maar daar weigerde men het schip te lossen. Daarop stoomde het schip naar Grimsby, waar het Zondagmorgen aankwam, natuurlijk onder groote verba zing en veel bekijks van de Engelsche be volking. Dat bleef den geheelen dag zoo, maar er gebeurde niets bijzonders. Maandagmorgen om 5 uur werd met het lossen van het schip begonnen. AJs fartor van het schip trad de Engelschman op. Toen de partij visoh was ge- "rscheidene Engelschen aan alles op het schip letler- *v. ie vermei*. De ruilen van de stuurkast en van de patrijspoorten werden ingeslagen en de stukken glas vlogen in de machinekamer tosschen de machines. De netten, zeilen, boeien enz. werden aan stukken gesneden. Alles wat los was aan dek, ging over boord; het electriseh licht werd vernield. Toen deze vandalen aan boord kwamen, was de schipper weg. Deze was door den factor meegenomen naar den wal. Een van de opvarenden van de .„Wilhelm Rei- nold' heeft de vernieling nog trachten le- Beroemde „SEtSSCsMS" Fornuizen Holi. IJzermapzij'n v/h. BE WILD, Alkmaar, Laai over de Botersiraat koopbaar, wat nog 't minst erg was, want de reeds geloste visch wilde ook niemand keopen. Ket schip had een volle lading prachtige, waardevolle viseh aan boord. Welke is de conclusie hieruit? Men heeft zich te veel va-stgokkirrap-i aan de letter van overeenkomsten, sancties, geldelijke waarborgen enz. Voor een wijziging in den ouden geest van haat en wrok, voor het blusscnen van tien oorlcgspecsf, is niets gedaan. En dit verzuim gaat zich nu wreken. voorjaar gelegd door de wijfjes, die dezen en e i ouden. Hij stond met wel 20 En-j ^winter den dans zijn ontsprongen; pas gelschen om zich heen en smeekte hen in l Engelsch kalm te blijven. Tiet mocht niet baten. De Engelschen waren woest en toen de Duilschers naar beneden vluchtten, wier pen zij ze met visch en vischplanken ach terna. I oen de vcridpliixg (onder de oogen der Engelsche poülfë; waarvan er zelfs één aan boord was), voltooid was en er geen houtje meer los op 't dek was, werd de stoomtrawler door de Engelsche politie op sleeptouw genomen en verderop verhaald. Was de vernieling steeds onder groote hurrah's geschiedt, een gebrul steeg op, toen tenslotte de vernielers op het Duit sche schip de Engelsche vlag hesehen. De meeste visoh was vertrapt en onver- In Noord-Holland is, zooals men weet, een campagne op touw gezet tegen de malariamug. Vijfentwintig ploegen zijn. in den afgsloopen winter aan het werk zooveel mogelijk om de broedplaatsen dier insecten te vernietigen. Is nu de malaria in de provincio ver dwenen Geen sprake van! Dat mocht men ook niet verwachten, betoogt dr. II. Alden- hoff, geneeskundig inspecteur van de Volksgezondheid in een artikeltje, waarin hij er op aandringt den strijd tegen de voor de volksgezondheid zoo gevaarlijke beestjes voort te zetten. Wij onfleenem er- het -volgende aan: „Waar in het vorige ;najaar het aantal met rnalariaparasieten besmette muggen groot werd gevonden, en dus de kans om door een muggestesk te worden 'be smet toen groot was (het resultaat van. dien steek in het late najaar komt her haaldelijk pas in het voorjaar als een malaria-aanval tot uiting; gedurende den winter blijft besmetting verborgen), kon reeds worden voorspeld, dat het aantal voorjaarsgevallen groot zou zijn. Dit is op vele plaatsen zoo uitgekomen en op grond daarvan heb ik reeds van vele zijden -zelfs van geneeskundigen moeten hoor en, dat de campagne niets boeit opgeleverd. Deze gevolgtrekking is niet juist en voorbarig; de malariageval- len die totdusver voorkomen, berusten voor een goed deel op besmetting in het vorzgo najaar. Pas nu zijn do malaria muggen lichting 1921 aanwezig, d.w.z. die, die zijn ontstaan uit eitjes in dit verlaging niet intreden, dan veroordeele men daarom de genomen maatregelen nog niet, daar het best mogelijk is dat pas na het dooden van een groot aantal wijfjes gedurende eenige winters 'n der gelijke invloed zal hebbben, dat de dicht heid van de anopheles zooveel is ver minderd, dat de besmettingskans wer kelijk zooveel daalt, dat zich dat in een duidelijke vermindering der malariage- vallen uit. Zij, die de zaak in vollen omvang over zien, blijven vertrouwen stellen in 0e gevolgde methode. En wat doet nu de malariabestrijding in den zomer? Andere methoden van bestrijding verdelging van broedplaatsen, stelselmatige chinine- bohandeling der bevolking, gaasbsscher- ming komen als algemeene overlieids- bostrijding-middelen, naar bet oordeel der bevoegde deskundigen, voor Noord-Hol land niet i n aanmerking, ook al niet met bet oog op de beschikbbare gelden, die naar bun meening met veel grooter nut tig effect bewaard moeten blijven voor de wintercampagne, wat dan ook de be doeling is. Toch heeft bet verdelgen van muggen ook in den zomer groot nut; vooral in de buizen en in de stallen Van buizen, waarin malarialijders voorkomen, waar dus de aanwezige muskieten mala- riaparasieCenboudend bloed zuigen en dus weer andere personen kunnen besmetten. Kon mon alle muskieten in die buizen dooden, dan zouden er geen besmette muskieten overblijven, daar goen dier soort bier te lande, voor zoover be kend, voor malaria vatbaar is. Maar dit geregeld dooden ven muskieten in den zomer in de buizen en stallen kan niet door de overhoid worden ter band ge nomen, daar dit te veel geld zou kosten. Maar overigens moet het geschieden door de bewoners zelf en dat is eigenlijk een Jdeine moeite. Mon vaogo se, voord in dé slaapvertrekken en wel tegen bét val- Ten van de robemeriiig op de ramen en latei- .tegen don zolder met een gl waarin een dot, gedrenkt met petroleum; op ccn stok, hetgeen de beste metbode is. Wil men de muggen buiten zijn We ning houden, betgeen natuurlijk bet incest afdoend is, dan passe men, in de allereerste plaats voor de slaapkamers prakti ebo goasbescherming toe, zóó aan gebracht, dat ook bij opschuiven van ramen ontstaande spleten dicht blijven." over bet meisje heengingen. Het kind kreeg ernstige verwondingen aan borst en onderlijf en imoest per auto naar het Jiosioitaail worden gebraefht. Een halve Ion vermist. Een kantoor- looper van een effectenfirma alhier was gisteren uitgezonden met een portefeuille, welke effecten en banknanier bevatte. Bij smans terugkomst bleek bet geld f 54.000 berdwenen. EEN WELWILLEND BEAMBTE. in Juli en Augustus krijgen wij den zomeriop der malaria, berustend op do aanwezigheid van vele muskieten, dis de besmetting van mensch op monscb over brengen. Deze gelegenheid tot overbren ging en daarmede het aantal malaria- gevallen, zal natuurlijk afbangen van bet aantal voor die overbrenging beschikbare muskieten; zijn er dezen winter vele be vruchte muggen wijfjes gedood, en heb ben die dus niet eerder baar 200-tal eieren gelegd, dan is bet zeer denk baar, dat bot aantal muskieten en daar mede het besmettingsgevaar dezen zomer geringer is, hetgeen zich dan pas zal moeten uitspreken in een vermindering van het aantal malariagevallen in Juli, Augustus en September, en verlaging van den zomertop. Daarop boude men dus zijn aandacht gespannen. Mocht die DE KOEKHAKKER. Wij lezen in de „D. Cl.": Een schippersknecht wandelde gisteren laiJgs de mid denstand sten tonstelling- te Delft. Iïii liep er binnen en kwam in den tuin le land, war het koekslaan zijn bij bijzondere aandacht trok. De man liet zich het hoekijzer geven en begon te slaan Eenmaal, twee-maal, driemaal, vier vijf.... zes.... „Meneer," zei de k nek verkoon ér, „zoudf u eerst niet betalen?" „Komt i-n orde" was bet antwoord en de s-öhipperskneeiht ging door, sloeg koek, koek en nog eens koek. Tot hij eindelijk half razend het koekifzer uit handen gaf. Hii had voor f 23 kockgeslagen, maar helaas had hij geen geld. De politie heeft den man meegenomen. Er staan nog twee •kisten vol skikgehlagen koeken klaar voor den tijd dat de man zijn schuld zal heb ben leafgost. ONGELUK OP EEN RENBAAN. Bij de te Kerkrade gehouden rennen is door slechte afzetting der baan een onge luk gebeurd. Bij de Iaatset ronde in de hinderaisrenfen begaf zich het 9-jarig dochtertje van den heer S. in de baan, en werd door één der renners omverge reden, waarna nog verschillende paarden De „Post van Ho-Hand," een weekblad voor Nederlanders, die in Duitscbland wonen en dat- te Berliïn verschijnt, bevat het verhaal van de bejegening,, welke een echtpaar, dat van Dui.fischland naar Ne derland kwam, aan het ptaatskaarfenlo ket te Nieuweschans op Pinkster-Maan dag ondervond. Het luid* als volgt: Man: Mijnheer, twee kaartjes .de klas naar. Klerk: Kosten f 4.20. Man: Asjeblieft menheer, vüf galden Klerk (barsch): Afgepast geld! (schuift het geld weer terug). Man: Miiniheer, we komen uit Duitsch land en hebben geen afgepast geld. Klerk: Kan me niet schelen, afgepast gefld of-geen kaartjes. Man: MiVheer, we komen hier, om mhai moeder de laatste eer te bewüzen en zouden gaarne zien, dat u wisselt (een passagier had juist klein geld gegeven) over drie minuten gaat de trein al. Klerk: Kan me niet schelen. Man (vraag* aan alle omstanders of ie mand een gulden kan wisselen, niemand heeft klein geld-). Een onbekend heer: Hier heeft u een •kwrijrtje, dan kunt u passen. Man (weer aan het loket): Alstublieft min'heer. Kfcsfk: 't Is vijf centen ie, veel, ik neèm lïet niét aan. Man: Dan kunt u die vijf centen, die er te veel zijn, behouden. Man (een minuut voor vertrek van den trein): Wel donder(de vrouw houd't hem tegen)wefisclit u het te doen of wil u mii-n bloed aan het koken brengen 1 Klerk: Dit keer zal ik het dan maar doen. Man tot vrouw: Goddank! (krijgt de kaartjes, beiden ijlen naar den trein en vegen zich het zweet van het gezicht). De redactie van „De Post" heeft een exemplaar van liaar blad aan de superieu ren van dezen welwillenden beambte ge zonden. OP DEN ZOLDER VAN EEN ONVOL TOOID HUIS. Bij een bezoek, dat iemand' met zijn vrouw bracht aan de in aanbouw zijnde lmizen in de Hemonystraat te Zutphen, hoorde deze plotseling stemmen boven zich klinken. Een klein meisje zei, „moe der, daar is ook een juffrouw 1" En inderdaad. De zolder van het nog niet vol Looide huis bleek door een gezin bewoond. Wat was het geval? zegt de Zutf. Crt. Eenige maanden geleden werd een per ron-controleur van Lage Zwaluwe naar Zulphen overgeplaatst. Hij kwam er, maar hij liet zijn gezin in Lage Zwaluwe achter, totdat liet op straat werd gezet iia eenige keeren uitstel van de Hüurcom- missie verkregen te hebben. In Zutjphen was ook geen woning te krijgen. Wel werd het gezin een woning de Hemonystraat toegewezen, maar de ze was nog niet gereed. Intusschen was het voor het gezin we gens bijzondere omstandigheden zelfs noodig. Be man vroeg verdunning alvast een woning te betrekken, maar hij kreeg hiertoe geen verlof, van het bestuur der woningen, noch van, Gemeentewerken maar ten einde raad betrok hij in alle stille een zolder in een der in aanbouw zijnde huizen. Kantoor MLKMAARBREEDSTRA&T tl CorréEpondenïschap HOORN. GROOTE fl0ORDf4f CredSgSeat, Deposito's, Aan- en ¥srkeep van Eflesten. ALLE BANKZAKEN. ONZE SCHOONE MOEDERTAAL. „Voor 't laatste bericht en alvorens in strengheid te plaatsen van 'tgoed'keuren der voorbeihouidene wet de séhatplichtigen met het vereffenen van hanaa achterslaan de belastingen en hunne aangifte op de belastingen van de inkomsten van 1920 zijn vriendelijk verzocht van de zelfde sroedig binnen te brengen ev hun achter lijk te effenen zonder uitstel." Ziedaar de tekst van e;n waarschu wing, die aan de belastingplichtigen te Temcuzen (Zeeland) werd toegezonden. En de heer die deze taal schroef, sol liciteert naar den post van ontvanger, op grond zijner kennis va de Vlaamische taal. Inderdaad, as men 't nog eens naleest, zal men er Ncdcrlandsohe woorden in ontdekken. ZONDER WONING. Zonder woning wat hittere ellen de ligt in deze weinige woorden besloten. Maar als zóóveel misère in dezen jain- mervollen lijd heeft ook het gemis van een onderdalk veel van het schrijnende verloren; wordt de massa door het alle- daagsclie van het geval althans nog maar zelden geroerd. Todh zijn er uitzonderin gen, Godlof. Woensdagmorgren, vertelt de „Msb." werd onze aandacht getrokken door een volksoploop voor Erasmus. In wijden kring stonden de toeschouwers om een der banken hij het beeld, waar men lede ren dag ze kan zien zitten, de veronge lukten der maatschappij, schipbreukelin gen op de levenszee. Nu en dan werd de kring verbroken en drukte een medelijdend toeschouwer den stakkers een aalmoe» in de hand. Alledaagsohl Zoo zouden we er ook over gedacht banken menschen zaten, frisch van uiter lijk en knap in de kleeren. Ze zijn uit d'r huis gezet, mijnheer, lichtte ons een jeugdig omstaander in, en hebben juist de meubeltjes die ze niet meer kunnen sjouwen verkocht". Een vrouw zat op de bank vol wee moed en schaamte, met drie kindertjes, wier blozende wezens, getuigend van on- besef met den treurigen toestand, zoo tra gisch bij het moederleed afstak. Daar kwam de man en we slapten op hem af, om te informeeren wat er eigen lijk aan schortte. Héél even beducht, dat we misschien wel van de politie hem zouden verja gen wegens het veroorzaken van een volksoploop, vertelde hij al ras in doffe apathie van zijn kommer. In Den Haag hadden ze eeD onderdak gehad in het Tehuis voor Onbehuisden. man wordt werkloos, zoekt, doch kan niets vinden.... konden zoo niet blijven, trokken weg ,Maar wat nu liieT? Heb je hier dan meer kans?" .Ach mijnheer ik trek naar Alimelo, mijn geboorteplaats ziet u; daar zullen ze me wel helpen Welk schrijnend leed. Maar alledaagscli niet waar? We voelen dat zoo niet meer. Doch bet goedhartige Rotterdamsche puibliek dacht daar anders over. Nauw, waren we ter informatie op den man af gestapt, of de ban van verlegenheid scheen verbroken, de kring trok zich sa men en weldra waren de stakkers het middelpunt van de als om strijd hulp biedenden. Het ging wat ondoordacht en niet planmatig; de moeder wist niet zoo gauw welke uitnoodiging aan le nemen, tot ze ten langen leste met haar kroost bij een medelijdend] vrouiwske een stebigen maaltijd kon gaan gébruiken. De man on dervend de goedhartigheid onzer brave Rotterdammers op weer andere wijze, di* zijn geldbuidel bollen deed. Een alledaagsclh gevalwe gevei het grif toe; zoo velen zijn er dakloos. Maai- niet alledaagscli was die heerlijk; wedstrijd in liefdadigheid. De Rotterdammer is een goed slag volk (TWEEDE NEDEBLANSÖHE KATHOLIEKENDAG Zooals reeds eenige maanden geleden is medegedeeld, zal de tweede algemeene Katholiekendag niet gehouden worden ir 1921, doch in do eerste relft van 1922. Thans kan aan deze mededeeling wor den toegevoegd, dat het hoofdbestuur ir zijn onlangs gehouden vergadering heeft vastgesteld, dat de tweede Nederlandsen? Katholiekendag gehouden zal worden in de Knksterweek van het volgende jaar, en wel op Dinsdag, Woensdag en Don derdag 6, 7 en 8 Juni 1922. Tevens is besloten, dat deze Katho liekendag zal plaats hebbben. te Nijme gen. COLLECTE YOOB, DE K. S. A. Op 3 Juli of een volgenden vrijen Zondag zal, gelijk men weet, een kerk- eolleete gehouden worden ten bate van het Centraal Bureau der K. S. A. Mocht er nog iemand gevonden wor den worden die niét overtuigd is van de noodzakelijkheid om deze collecte krachtig te steunen, dan zij hem het volgende in herinnering gebracht: 1. Het Centraal burea hruaeht sinds zijn oprichting ongeveer negenduizend so ciale adviezen uit (d.i. plm. 600 per jaar)verspreidde twee en een half mil- lioen vlugschriften en vliegende blaad jes; organiseerde zeven Sociale Weken, reeds drie groote mondelinge cursussen voor voormannen in de vakbeweging, tweemaal een schriftelijken cursus in so ciologie en economie; bestreed het bios coop-gevaar door oprichting van een f'ilmverhuur-centrale en lichtbee'denserie; gaf een maandschrift uit; en bevorderde op velerlei andere wijzen ons katholiek sociaal leven en de volksontwikkeling. 2. Het voortbestaan en de zoo noodign uitbreiding van dit Breauu is slechts mo gelijk, wanneer door een groote op brengst van de colleöte de financieels nood kan worden opgeheven. 3. Het Centraal Bureau is de instel ling, die onze K. S. A. niet missen kan. 4. De K. S. A., dit is de Centrale van Katholieke Sociale Actie, werd door Paus Pius X in zijn encycliek II fer- moproposito een voor alles noodige or ganisatie genoemd. 5. Ons Doorluchtig Episcopaat, dat be sloot te bepalen, dat deze collecte zou gehouden worden, gaf gaarne zijn uit- drukkelijken wensch te kennen, dat de K. S. A. en het Centraal Bureau zullen worden in stand gehouden en tot steeds hoogere bloei gebbracht. Niemand blijve derhalve in gebreke om hetgeen in zijn vermogen is bij te dragen tot instandhouding en versterking onzer onmisbare Centrale: de K. S. A. door met groote vrijgevigheid de collecte te steunen. VRIJ NAAR HET DUITSCH. TWEEDE DEEL. 30. „Ik kan mij maar niet tegen de gedachte, dat die man gewich tige redenen heeft, om op deze wijze tegen ons op te treden, en al uw hoofd schudden en uw tegenspreken is niet in staat mij daarvan af te brengen." Max haalde de schouders op. „Dat wordt langzamerhand bij u een idee fixe. Welke redenen zou hij kunnen hebben buiten de reeds genoemde „Hij vreest ons, Max. Onze aanwe zigheid in deze streek moet voor hem op de eene of andere v/ijze gevaarlijk zijn, daarvan ben ik overtuigd." Max lachte. „Ik geloof, dat gij in novellen en romans zooveel van ver- valschte testamenten en dergelijke onmogelijke dingen hebt gelezen, dat SU begint spoken op klaarlichten dag zien." „De toekomst zal leeren, wie van 5 beden kelijk beeft..", „Nu, dan zullen wij voorloopig ons best doen elkander niet zenuwachtig te maken. Hier is nu het boschje, waar van ik u heb gesproken. Hebt gij lust er door te wandelen Guthbridge is 'niet hier, dus hebben wij niet te vree zen hem te ontmoeten." Helena stond een oogenblik stil. „Neen," zeide zij dan, „ik wil zijn grond niet betreden, en het minst in zijn afwezigheid." „Eigenlijk hebt gij gelijk, maar voor een enkelen keer kondet gij wel ontrouw worden aan uw principe. Om de waar heid te zeggen is het ook minder het boschje, dat ik beoog, dan wel de bank. Ik heb dezen morgen reeds een langen W8ë gemaakt, gelijk gij weet, en een beetje rust in de schaduw der boomen zou niet kwaad zijn." Dralend en met tegenzin gaf Helena toe, en volgde haar broers dwars over het stuk land, dat het boschje van den weg scheidde. Dichte braamstruiken schenen hun den doortocht te willen beletten, maar een eindje verder be vond zich een opening, die wijd genoeg was om hen door te laten. „Zoo, nu zijn we er," zei Max, toen zij eindelijk onder het koele dak der bladeren voortwandelden. „Is het hier niet heerlijk Toen zij zoo verder het boschje in gingen, kwamen zij spoedig aan een weg, die, naar het scheen, in den Iaat sten tijd veel gebruikt was. Helena bleef staan. „Max, zullen wij niet liever teruggaan Het staat mij wezenlijk tegen, hier verder in te sluipen Hoe zullen wij onze aanwezig heid hier verklaren, indien iemand ons hier aantreft „Men zal ons niet gemakkelijk voor houtdieven aanzien, kind, daarvan kunt gij zeker zijn." „Stil ik hoor stemmen...." Beiden luisterden. Er was geen twij fel meereenige personen kwamen nader. Eenige seconden later werd een ouderwetsch wagentje zichtbaar, dat, door een jong meisje voortgeduwd, langzaam voortrolde. „Elfriede I" riep Max Onwillekeurig was hij de aankomen den eenige schreden te gemoet gegaan nu bleef hij staan en ging op zijde om ze voorbij te laten. Elfriede groette, ter wijl zij geweldig bloosde en zeer ver legen scheende oude vrouw echter, die In het wagentje zat, keek de beiden, die haar zoo onverwacht in den v/eg kwamen, nieuwsgierig aan. Helena trad glimlachende naderbij maar op hetzelfde oogenblik gaf de oude vrouw een gil en richtte zich alsof zij geëlectriseerd werd, uit hare half liggende houding op. „Wat is er tante Elfriede bleef verschrikt staan. „De zoon van Robertriep deze uit, terwijl zij hare handen naar Max uitstak. „Niet waar, gij zijt.... u is., zijn zoon Max was te zeer verbaasd om een antwoord te kunnen vinden. Was dit boschje dan behekstdat hij er zich niet kon wagen zonder den een of ander door zijn verschijnen schrik en angst aan te jagen Helena staarde sprakeloos van den een op den andere. Plotseling viel haar een gedachte in. Dat moest die oude kindermeid zijn, waarvan Constance had gesproken. Mijnheer Gutbridge, wiens gevoellooze onbarmhartigheid haast spreekwoordelijk was geworden, gaf haar reeds sedert jaren het genade brood. Helena had die omstandigheid bui tengewoon vreemd gevonden, maar zonder er verder over na te denken, of misschien te vermoeden, dat die buitengewone edelmoedigheid van den bezitter van Guruguh wel in verband kon staan met de geschiedenis haars vaders. Maar nu werd het haar als met de snelheid van den bliksem duidelijk, dat die gebrekkige, oude vrouw daar den sleutel had tot het geheim, waarvan zij het bestaan vermoedde en waarvan de oplossing nu misschien mogelijk werd. Haastig naderde zij het wagentje. „Van wien spreekt U Heeft u onzen vader gekend „Uw vader was Robert.Robert Wallhagen, de neef van „Den heer Braunsberg De vrouw knikte. Ik heb hem ge kend, zeker ik heb hem gekend. Hij was pleegzoon, mijn lievelingGij t#s zijn evenbeeld," ging zij voort, terwijl zij hare bevende jianden vouw de. „Heeft hij u nooit over zijn oude Tita gesproken Max zag hoe zij vol verwachting den blik op hem richtte, kon zich echter op het oogenblik niets daarvan herinne ren. „Heeft hij nooit van mij gesproken herhaalde de oude vrouw langzaam Nu schitterde zijn oog. „Zeker heeft hij dat gedaan," hernam hij op har telijken toon. Eene oude, haast ver dwenen herinnering was hem^eensklaps weer duidelijk geworden. Zijn vader had hem eens op eene wandeling van zijne vroegere kindermeid verteld en had haar een goede, trouwe ziel ge noemd. Deze kindermeid moest Tita zijn. „Dat wist ik," Rep de oude vrouw verheugd uit. „Hij had een goed hart, en, ofschoon ik nooit meer iets van hem gehoord heb, wist ik toch, dat hij mij niet vergeten had." „Neen, hij heeft u niet vergeten," bevestigde Max„u heeft de plaats zijner overleden moeder met trouwe liefde ingenomen, dat weet ik uit zijn eigen mond. Hij noemde u altijd een der beste vrouwen op de wereld." „Zeide hij dat De oude oogen vulden zich met tranen. „O, mijn goede, beste jongen, o, waarom moest gij verdreven worden uit het-huis, dat u van rechtswege had moeten toebe- hooren Waarom moest gij sterven, terwijl ik nutteloos, gebrekkig schepsel nog leef." - i v (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1