ONS BLAD
buitenland
binnenland
VRIJDAG 8 JULI 1921
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Brieven uit Frankrijk
FEUILLETON
Onder Valsche Vlag
No. 225
MffliP
14de JAARGANG
59
99
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
...f2.—
f 2 85
0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan aile abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400—, f 200—f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15,—1
De groote dag van de grand prix
is voorbij. Heel Parijs van af den pre
sident der Republiek tot den eenvou-
digsten kappersjongen is er geweest.
De toonaangevende modehuizen heb
ben er hun nieuwste scheppingen aan
het publiek vertoond en een keur van
toiletten c.p de meest gracieuze wijze
gedragen, gelijk alleen een Franjaise
dat kan, bewoog zich op de ruime ter
reinen van Longchamp. Ik zal niet
trachten u te schetsen wat het meeste
de aandacht trok, welke kleur hoogtij
vierde, en hoe de laatste snufjes die
nen te worden gedragen. Ondeskundjf
als ik op het gebied der mode ben, (en
bepaald verlangend deskundig te wor
den ben ik ook niet) vermeld ik alleen
dat de geheele aanblik iets heel bij
zonders was, de fijne smaak der Fran-
schen ontegenzeggelijk groot is en
dat voor de heeren de grijze hooge
hoed weer troef is geworden. Je vraagt
je af hce het mogenjk is dat plotse
ling, na er jaren niet over gedacht te
hebben, de menschen dat meest on-
practische hoofddeksel, opnieuw doen
herleven. Ook daarin zal ik mij niet
verdiepen en mij alleen de vrijheid
voorbehor 'en hun voorbeeld niet te
volge.
De J apzns-.he parasol was ook ee:
nieuwigheid, die insloeg en Prins Hiro-
Hito, de japansche Kroonprins, wiens
bezoek aan Holland ons nog versch
in het geheugen ligt, kan trotsch er
op zijn, de gewoonten van zijn land
hier te zien doordringen.
Duizenden en duizenden hebben het
hippische feest meegemaakt waarover
weken van te voren alom werd ge
sproken. Parijs vertoont op zoo'n da|
een bijna stillen aanblik, allen zijn
vervuld van die eene gedachte de
grand prix" mede te maken.
Auto's bij honderdtallen rennen langs
de stoffige wegen waarop de felle zon
brandt en die evenals de verschroeide
grasvelden in het bosch, om den zoo
modigea regen vragen. De trams zijn
overvol van een dringende massa en
non is genoodzaakt reeds vroeg in
den morgen zich op weg te begeven
om een behoorlijk plaatsje te veroveren
Het is een ware kermis der ijdelheid,
vol uiterlijke bekoring maar als je
dieper doordenkt zoo oppervlakkig en
leeg. De paardensport op zich zelf
vol groote verdienste, waar zij dient
tot rasverbetering, komt in he<f ge-
drang. Wie zal winnen is hoofdzaak
omdat bijna geen enkele bezoeker den
totalisator voorbij loopt. Men wedt
onderling, speelt voor grootere of klei
nere bedragen naarmate de beurs het
toelaat (of ook wel eens niet toelaat)
bij de officieele gokbureaux, maar of
werkelijke belangstelling in de paarden
bij velen voorzit, zou ik niet gaarne
durven beweren. De Engelsche kleuren
ïebben ditmaal overwonnen en een
prijs van een half millioen francs zal
de fortuinlijke winnaar, als aangename
herinnering met zich mede nemen.
„De grand prix" is voorbij en heeft
tevens gelijk men dat noemt, het „sei
zoen" gesloten. De kofiers worden ge
pakt, alles in gereedheid gebracht om
Parijs te verlaten en de „Campagne"
op te zoeken. Het is druk geweest,
hoorde ik iemand op de renbaan zeggen
het wordt hoog tijd, dat ik er uit kom,
om rust te nemen. Onwillekeurig
schoot ik in een lach „rust na de ver
moeienissen van feestelijkheden, sport-
vertooningen, schouwburg bezoek en
officieele diners", hoeveel andere men
schen zijn er niet die heel wat meer
vecht op ontspanning hebben en er
verstoken van blijven
En waar gaat men dan die rust in
h0°fdza ak zoeken Niet in het vrije i
buitenleven waar de wind frisch om=de
ooren waait, de zon gelaat en armen
bruint en lichamelijke beweging de
spieren staalt, maar het meerendeel
van het mondaine Parijs zoekt de bad
plaatsen op, waar zij terug vinden wat
zij om rust te zoeken, hebben verlaten.
Casino's met muziek en spel, wed
rennen, en alle mogelijke wereldsche
genoegens, wachten hen daar opnieuw.
Men moet wel weinig serieus zijn aan
gelegd om daarin genoegen te vinden
en dat als het hoogste in het leven te
beschouwen.
Gelukkig dat niet allen er zoo over
denken en dat het slechts een bepaal
de groep van personen is, die op deze
wijze het leven doorbrengt.
Niet zonder een zekere angst maken
sommigen toebereidselen voor hun rei
zen. Een nieuw spoorwegongeluk heeft
het reeds groote aantal van den laat-
sten tijd wederom met één vermeer
derd. Huiverig vraagt men zich af
of er nog niet meerdere zullen volgen.
Sabotage, verschuiving van dijken,
door de droogte, maar vooral de groo
te snelheid waarmede gereden wordt,
houd ik voor een van de belangrijkste
oorzaken. Onverantwoordelijk snellen
zij soms voort in den donkeren nacht
dezer dagen ondervond ik het zelf.
Twee treinen tegelijk verlieten het
station om geruimen tijd de zelfde
richting te volgen. Een wedstrijd had
niet spannender kunnen zijn dan deze-
rit van twee treinen, waarvan nu eens
de eene, dan weer de andere, vooruit
schoof, Men voelde hoe de machinisten
er alles op zetten om voor te blijven
en een zucht van verlichting ging in
onze coupé op toen koersverandering
een einde aan deze ongev/cnschte sport
uiting maakte.
Het wordt tijd dat ernstig wordt op
getreden, een degelijk onderzoek wordt
.ingesteld en dat, waar het minste
plichtsverzuim wordt ontdekt, zware
straffen worden opgelegd.
Indien het op deze' manier blijft
doorgaan zal een reis per vliegtuig,
spoedig de reputatie krijgen van den
meest veiligen overtocht. Trouwens
dat er zeer druk gebruik van wordt
gemaakt, bewijst wel het feit dat gis
teren niet minder dan 17 groote vlieg
tuigen van Parijs naar Londen met
passagiers zijn gevlogen. Het waren
allen landgenooten van den heer Wat
son, winnaar van den grand prix. En
zoo eindig ik onwillekeurig met de
gedachte aan het feest, waarmede ik
begonnen ben „het echt Parijsche ge
beuren, te Longchamp".
Parijs, 27 Juni, 1921. Mr, P. v. S.
De toestand in Ierland.
IIoop op wapenstilstand.
Do ..Press Association" weet uit goede
bron, dat de besprekingen tusschen De Va
lera en de vertegenwoordigers der Zald-
Unionisten te Dublin gehouden, een atmos
feer hebben geschapen, die zal kunnen lei
den lot een stilzwijgende afspraak van wa
penstilstand tusschen de vijandig over el-
knar staande Sinn Feiners cn regeerings-
troepen. Er kunnen moeilijkheden beslaan
om de op eigen houtje optredende leden
van het Iersch-republikeinsche leger te be
reiken en hen in te lichten, dat staking der
vijandelijkheden de vredeskansen zouden
ten goede komen. Anderzijds is op te mer
ken, dat de represailles der regec-ringstroe-
pen geleidelijk minder worden.
Een telegram van De Valera.
In antwoord op ec-n vraag uit Amerika,
ten aanzien van de vredesvooruitziebt-en in
Ierland, telegrafeerde De Valera, dat hij er
op vertrouwde, dat Lloyd George's brief de
eerste stap zou blijken te zijn tot het ver
vangen van geweld door recht en rede ter
oplossing van Iersche kwestie. Indien
de conferen&? tot overeenstemming van
blijvenden vrede leidde, zou ze voor de ge-
heele wereld een waardig'èTiri'slelijk prece
dent scheppen.
De onderhandelingen.
De „Pall Mali" schreef Woensdagavond
dat de voorloopige besprekingen, die dien
dag te Londen plaats hadden tusschen
Lloyd George, generaal Smuts, Sir Jasmes
Craig en Lord Middleton, uitstekend gaan.
De regeering weet thans heslist, dat het
verlangen naar een oplossing onder de ge
heele Iersohe bevolking grooter is dan men
gedacht heeft. Terwij! een kleine, doch zeer
actieve, mindertieid der Sinn Feiners
steeds vasthoudt aan de eischen eener re
publiek, wil de groote meerderheid een
Dominion Home Rule aaaivaardcn.
De regeering zou blijven aandringen op
bet in werking treden van het Zuidelijk
parlement, hetgeen generaal Smuts wist
vóór hij naar Ierland ging, en de vooruit
zichten voor een spoedige samenkomst van
dat parlement schijnen gunstig te zijn. De
regeering zon in de onmogelijkheid ver-
keeren, vóór hel verdagen van het parle
ment te Westminster nog een wijziging te
brengen in de llome Rulc-wet, zelfs ai
wilde zij zulks.
De inzichten van Smuts.
Smuts zcidc Woensdagavond te Londen,
het woord voerend, dal een oplossing van
Jiet Iersch probleem kon worden gevon-
den. Het belang en de reputatie van het
rijk eisehten hef. Hetzelfde probleem had
in Zuid-Afrika bestaan, waar het is opge
lost. De partijen dienden bezield te zijn
niet een geest van welwillendheid en ver
draagzaamheid. Aan beide zijden dienden
concessies te worden gedaan.
De Amerikaansche ving te Dublin
beleedigd.
Eenige mannen, naar men zegt leden
van de Kroontroepen, hebben den 4en de
zer de Amerikaansche vlag van het huis
van den Amerikaanscfhen consul naar be
neden gehaald. De autoriteiten hebben hier
over hun spijt betuigd en aan den consul
toegezegd, dat zoo blijkt dat de schuldigen
leden der Kroontroepen zijn, zij naar be-
foooren zullen worden gestraft.
liet optreden der Sinn Feineis.
Woensdag werden in Ierland als gevolg
van het optreden der Sinn Feiners vijf per
sonen gedood.
De „Even. Stand." meldt, dat de Sinn
Feiners nog een oud kasteel hebben ver
brand, n.l. Springfield Castle ie DmmcoHo-
her in het graafschap Limerick, eigendom
van Lord Muskerry. Het gebouw is met
ziju kostbaren inhoud totaal verwoest door
het vuur. Het was een der prachtigste ge
bouwen in dat deel van Ierland. Lord Mus
kerry is een der voor Ierland zittende le
den van het Iloogerhuis.
MA DE M DN WERKER S.STA K ING
Frank Hod;; i de secretaris der maj'U-
werkersl'ederai schrijft in de., Western
Mail" een nabetrachting ever de staking
iii de stcenkooliiid'is!rie. Deze uabelraeh.-
tng is in hoofdzaak een felle aanval op
Noah Ablelt, een extremistisch lid van
het Federatiebestuur, die de mijnwer
kers er van heeft teruggehouden, op het
juiste moment den vrede te teeltenen. Hij
zegt daarin o.m.:
„Ablelt heeft de populariteit, die hij ge
niet, niet verkregen als het resultaat van
wat hij voor zijn volk heeft gedaan doch
van de wijze, waarop hij de eerlijkheid
zijner collega's in verdenking heeft ge
steld. Ablelt is de vertegenwoordiger van
een ty-pe, dat. ofschoon niet zoo talrijk,
een aanzienlijken invloed heeft op de
geesten der arbeiders, die noodt den an
deren kant hooien. Ik zeg met bepaalde
kennis van de feiten, dat het lype-Ablelt
verantwoordelijk was voor het doen
voortduren van de werkstaking en voor
veel ellende, die onze menschen hebben
geleden en nog zullen lijden. De mannen,
w'ien thans van verre een dolk in liet
lichaam wordt geslooten, zijn dezelfde
mannen, die de arbeiders lang voor 31
Maart uitnoodigden om tijdelijk den
winislpot" te talen varen cn te onder
handelen "over een billijke loonregeling,
omdat zij van oordeel waren, dat de strijd
voor een „winst,pot'" en al wat daaraan
vastzat tot mislukking was gedoemd' bij
de bestaande politieke en economische)
omstandigheden.
DE PROCESSEN VA.N LEIPZIG.
Eenige Franhelie bladen spreken ver
ontwaardiging uit over „de comedie" van
de rechtspraak van Leipzig. Vooral Her-
vé komt in de ..Victoire" op tegen de
veel te lidhte veroordeeling van Crusiuis,
die Immers bekend heeft, dat hij gewon
den'beeff ia-ten afmaken en beriui.t dal
deze twee jaar voor een dergelijk feit
toegekend, Duilschland op twee eeuwen
van haat te staan zuilen komen.
BET VERDRAG VAN EN-GELAND
s MET JAPAN.
De „Times"-coi'resp'ondent te New-York
meldt, dat volgens de „Philadelphia Led
ger" langs d'iplomaieken weg definitieve
voorstellen aan de Vereenigde Stalen zijn
gedaan om ziclli aan te sluiten hij een
overjgmkomst tuissehen Amt*rika. Briltan-
nië ch Ja,pan ten aanzien'van den Stillen
Oceaan.
HET BEZOEK VAN HET BELGISCHE
VORSTENPAAR MBf ENGELAND.
De Belgische koat*-fT.n bracht gisteren
een bezoek aan de graven van 87 Belgi
sche hofdalen, 's Avonds woonde het Bel
gisch vorstenpaar een banket bij, hei
131s,te jaarlijksclhe diner van het konink
lijk fond® voor litteratuur. De koning
bracht een heildronk nil op den bloei van
hel fan dis.
ALGEMEENE VERKIEZINGEN IN
ENGELAND?
Geruchten van een spoedige algemeene
verkiezing d-uiken weder op. De „Daily
News" verneemt dat de regeering voor
nemens zou zijn de behandeling -der
-«ol-j/egwet, die aanslaande is, door het
Lagerhuis te „jagen" voor 12 Augustus
eu dan de parlemenlsóntting te sluiten,
■opdat de leden lijd zullen hebben in hun
kiesdistricten de algeimeene verkiezingen
voor ie bereiden, die na Kerstmis zouden
■plaats hebben.
UIT BRITSCH-INDIë.
Officieel wordt medegedeeld', dat on
lusten hebben plaats gehad te Aligarh in
BriLscL-Indië tengevblge van het .pioces
van een politiek agitator. Het politiebu
reau, het postkantoor en andere gebou
wen ver-den door brand verneld 1 r vie-
n vv: sdheidene dood-en. FolUieverster-
i uitgezonden.
Tligr.rh is de zetel van de Moslim-uni-
vcTsik ->
DE DIPLOMATIEKE BETREKKINGEN
VAN DUITSCIILAND MET SOVJET
RUSLAND HERSTELD.
Na ih-et aMuiten van liet Duitsck-Rus-
siische 'handelsverdrag zijn lussdhen ver
tegenwoordigers van de Duilselie en Rus
sische xegeeringen besprekingen geopend,
ten-einde het herstel der diplomatieke be-
■trakkin-gen mogelijk ie maken. Naar de
Berlijnsche correspondent van het „Hbl."
verneemi, zijn deze besprekingen thans
beëindigd. De tegenwoordige leider van
het bureau voor den builen] an dschen
handel van hel ministerie van buiten land-
sche zaken, prof. dr. WiedenfeJd, is tot
zaakgelastigde te Moskou benoemd. De
sovj el-r egeering heeft deze benoeming
reedis goedgekeurd. Dr. WiedenfeJd zal
vermoedelijk nog vóór het einde van deze
maand, vergezeld door eenige medewer
kers, naar Moskou vertrekken.
DE AANSTAANDE VERGADERING VAN
DEN OPPERSTEN RAAD.
Uit Londen komt het bericht, dat de
zitting van den Oppersten Raad in de
tweede helft van Juli te Boulogne za-1
plaats hebben. In officieele kringen ver
klaart men, dat er volstrekt geen nieuwe
gegevens zijn, waaruit deze conclusie ge
trokiken kan worden, aangezien de quaes-
tie den laatsten tijd niet tusschen Londen
cn Parijs besproken is. Men verwacht
echter wed, dat de conferentie zal plaats
hebben. zoodira de Fransche Kamer
naar huis is en Lloyd George door de
beëindiging van de conferentie/der Domi
nions ook de handen wal meer vrij heeft.
Omtrent datum en plaats kan echter
nog niets worden gezegd.
GEMENGDE BUITENL. BE-
RICHTEN.
EEN HISTORISCH PALEI'S
AFGEBRAND.
Te Lima, de hoofdstad van Peru, is den
3den Juli onder raadselachtige omstan
digheden de vleugel van historische be-
Ieekenis van het oude regeeringspaleis ge-
heel afgebrand, waar zich de presiden-
tiecte 'kamers en de audiëntiezalen bevon
den. Het vuur verspreidde zich zoo snel,
dat men niet in staat was, een hoeveel
heid documenten van onschatbare waarde
en waardevolle schilderijen Ie redden. De
■brand brak uit, nadat de president de ge
'bouwen pas een balf uur te voren bad
verlaten. De paleiswachten verklaarden
dat zij een doffe ontploffing hoorden en
«en rookzuil boven hel dak zagen uit
schieten. Toen zij naar de deuren snelden
vonden zij de bureaux geheel in vitaminen.
Algemeen 'noemt men aan dat een bom in
een der kamers was geplaatst, of van de
straat af door het raam van een kleine
wachtkamer naar binnen werd geworpen.
Het laatste vermoeden vindt steun in de
verklaring van een ambtenaar van bet
departement van Oorlog, die uit een auto
mobiel, die in snelle vaart voorbijging,
iets tegen het paleis zag werpen. Hel num
mer van den wagen is bekend. Men zoekt
thans naar den chauffeur.
VALSCHE BANKBILJETTEN'.
De politie te Milaan heeft een groote
fabriek ontdekt van valsche bankbiljetten
van 1000 en 500 lires. Er zijn voor 650.000
lire dezer biljetten in beslag genomen,
dooh de vervalschers hebben bekend, dat
zij voor 90 millioen van deze biljjetten ge
drukt hadden en dat deze reusachtige
zij voor 90 millioeu van deze biljetten ge
bracht Te Wcenen zijn er voor een
waarde van 1.000,000 life in beslag geno
men.
Een -spoorwegongeluk bi| Avigno-n,
dat dezer dagen plaats had, werd veroor
zaakt door verkeerden wisselstand, tenge
volge waarvan «en express-trein op een
goederentrein liep. Een postbeambte werd
öedood, een tweede postbeambte en de
conducteur van den express werden ern
stig gewond. Een tiental reizigers werden
licht gekwetst.
Vier gemaskerde roovers hebben
dezer dagen op klaarlichten dag op den
weg van Momtagne, in
het arrondissement
Prades (Zuid-Frankrijk) zes reizigers aan
gehouden, waarvan er drie de hoogste
ambtenaren van het departement waren
n.1. de prefect, de secretaris-generaal en
dé hoofdingenieur van den waterstaat. De
reizigers moesten de 1200 francs, <1 i z'J
hij zich hadden, afgeven. Drie der roovers
zij^g^resleerd. ook aan den
Paus een bezoek brengen,
HET PRÏVAAT-GRONBBEZIT.
De massa laat zich gemakkelijk mede-
sleepen door schijn-schoone leuzen. Niets
is nochtans zóó sterk misleidend als de
mooi-klinkende phrases, die meestal den
toets eener zakelijke criliek niet kunnen
doorstaan.
Zoo heeft men beweerd, dat de natuur
met al bare kTachlen cn dienst is een vrye
gave Gods, die aan allen gelijkelijk en aan
niemand in het bijzonder mag toebehooren.
In meesleepende, maar daarom nog niet
hei nuchter verstand overtuigende be
woordingen. heeft Henry George in zijn
boek: „Progress and Poverty" de aanspra
ken van ieder mensehenkind op de geheele
aarde en al hare schatten, als volgt ver
heerlijkt:
„Indien wij hier zijn door een gelijk ver
lof van den Schepper, dan zijn wij hier ook
met een gelijk recht op het genot zijner
goedheid, met een gelijk recht op al wat de
natuur zoo onpartijdig biedt.
„Dit is een recht, dat natuurlijk en on
vervreemdbaar is, bet is een recht, dat op
ieder men schel ijk schepsel is gevestigd
zoodra het in de wereld komt, en dat ge
durende zijn verblijf in de wereld slechts
door gelijke rechten van anderen kan wor
den beperkt. Daar bestaat in de natuur
niets dat op een geschenk in grond gelijkt.
Geene macht is op aarde, die met recht
grondbezit kan toekennen. Als alle levende
menschen zich verbonden om hunne ge
lijke rechten af te staan, dan konden zij
toch liet recht van hun opvolgers niet ver
vreemden. Want zijn wij iets meer dan
huurders bij den dag? Hebben wij de aarde
gemaakt, dat wij de rechten zouden mogen
bepalen van hen, die na ons tiaar in pacht
zullen krijgen? De Almachtige, die de aarde
voor den mensch en den mensch voor de
aa-rde sohiep, heeft haar aan alle geslachten
van de kinderen der menschen ten gebruike
gegeven, door een besluit dat geen men-
sehenhandeling kan krachteloos maken,
noch eenig menschalij'k voorschrift kan be
perken. Er mogen zooveel perkamenten
zijn als men wil, en het bezit kan wie weet
hoe lang hebben geduurd, de natuurlijke
rech Ive r-d.Aheid kan niet aan een mensoh
het recht toJkennen op het bezit en genot
van grond, dat niet gelijkelijk het recht van
zijn medemensahen is. Al hebben geslach
ten in zijne aanspraken berust, op de-
gTondbczittingen van den hertog van West-
minster heeft het armste kind, dat heden te
Lor; 411 wor-it geboren evenveel recht, als
's lusccgs oudste zoon. Al geeft het souve-
reine volk van den staat New-York zijne
goedkeuring aan hel grondbezit der Aslors,
toch krijgt de zuigeling die in het smerigst
vertrek van de ellendigste huurkazerne
schreeuwend ter wereld kent, op dat
oogenblik daarop betzelfde recht als de
millionairs. En wanneer liem dat recht
geweigerd wordt, dan wordt hij bestolen."
Het is overbodig, om al de dwaalwegen
van dezen gedachtengang in kaart te bren
gen, schrijft Pater J. Beuns S. J. zeer te
recht in het Juli-nummer van Studiën.
Een fcsavoudige opmerking is voldoende,
om het ongerijmde van deze beweringen
aan te toonen. Wélke conclusie zou
Hemy George uit zijn stelling willen trek
ken? Twee gevolgtrekkingen zijn slechts
mogelijk. Is de aarde aan -.Jen gelijke
lijk gegeven, dan moet, ofwel de mensch-
ïieid in zijn geheel den bodem bezittten,
ofwel ieder mensch heeft recht op een
even groot deel van den grond. Is deze
laatste de «enige goede oplossing, dan zou
ieder boer moeten worden, want verkoop
of verpachting van iemands gedeelte zon
onrechtvaardig zijn. En de kinderen, die
later zullen géboren worden, welk stuk
moet lrvn worden toegewezen? Trekt
men ec.hler de eerste, meest logische con
clusie, dat alleen de gemeenschap recht
ou den bodem zou hebben, dan komt
men tot even ongewenschte gevolgen. Dat
de gemeenschap alleen recht heeft, kan
moeilijk anders worden opgevat, dan dat
de Nederiandsche gemeenschap als g<w
.heel beslag mag leggen op Nederland en
de Fransohe gemeenschap op Frankrijk.
Maar, vraagt Paul Leroy Beaulieu, wis
geeft Frankrijk recht o,p de zonnige wijn
bergen van Champagne en de bloeiende
rozentuinen van het Z-uaden, wanneer de
Duitsohers of de Laplanders, of de Eski
mo's komen, om ze voor zich op te
eischen? Indien echter Frankrijk alleen
recht zou hebben op die vruchtbare hoog
ten en waterrijke dalen, dan is ook de
tegenwoordige eigenaar tvan den wijnberg
in zijn recht.
Waarlijk, diep behoeft men niet in te
gaan op de theorie van dezen rethori-
schen Amerikaan, om de voosheid ervan
te peilen. Op populaire vergaderingen zal
zij misschien met handgeklap worden be
groet legen de koele uitspraken van het
gezond verstand moet zij het afleggen.
KROKODILLENTRANEN.
Naar men weet, heeft de Hooge Raad
van Arbeid rich uitgesproken tegen Tal
ma's ziektewet en vóór Posthuma's plan.
Minister Aaiberse zou echter, naar ver
luidde, niet van zins zijn een ontwerp als
dit laatste in te dienen.
Merkwaardig is, dat het „Volk" nu reeds
aan Minister Aaiberse een grief er van
maakt, wanneer hij niet met het nieuwe
plan mocht -meegaan. Deze zou dan „op
een nieuw conflict met den Hoogen Raad
van Arbeid aansturen.'*
In de „Rotterdammer' lezen we daar
over:
„Het schijnt voor het „Volk" moeilijk
zich in de juiste positie van den Hoogen
Raad van Arbeid in te denken. Deze is een
adviseerend college. Wanneer de Minister
adviezen van den Hoogen Raad van Ar
beid opvolgt, draagt hij daarvoor zelf de
volle verantwoordelijkheid. Hij is verant
woordelijk tegenover zijn geweten-, en
tegenover het Parlement. Met die verant
woordelijkheid is tiet niet te rijmen, wan
neer de Minister een denkbeeld zou over
nemen, dat hij zcM onjuist acht. Wanneer,
gelijk ten aanzien van de Ziektewet het
gevat is, bovendien de waarschijnlijkheid
groot is, dat voor zulk een denkbeeld in
de Tweede Kamer geen meerderheid is,
35
VRIJ NAAR HET DU1TSCH
TWEEDE DEEL
„Het spijt mij zeer, dat ik op mij
heb laten wachten," zeide Helena-
verontschuldigend.
„DwaasheidHet was immers
slechts een grap Het is nauwelijks
vijf minuten later, dan wij hadden af
gesproken, en wij zullen nog gauw ge
noeg bij het oude nest zijn want een
oud nest is het, ofschoon ik het voor
niets ter wereld zou willen missen.
Leo zou wel trek hehben alles te laten
afbreken en weer opnieuw op te bouwen
maar dat wil ik niet hebben. Hallo,
Leo 1 Helena is hier, wij kunnen onze
reis aanvaarden"
De deur der bibliotheek werd geopend
eu Lec verscheen. De dames stapten
,T1 het rijtuig, de baron volgde. De be
diende reikte hem de teugels.
„Wilt gij zelf mennen, Leo
„Vindt je dat niet het aangenaamst,
Wanda J En hebt gij alles, wat voor
Wam
die oude vrouw Werner wilde meebren
gen Nu, vooruit dan."
Jufffrouw Von Brenner had voor
het uitgestrekte, maar zeer ouderwét-
sche en gedeeltelijk vervallen huis,
waar zij onder de zorg harer ouders
haar eerste jeugd had doorgebracht,
een bijna overdreven genegenheid be
houden. Het vooruitzicht daar eenige
uren te kunnen doorbrengen, al de haar
zoo bekende plaatsjes en hoekjes met
eene vriendin te kunnen bezoeken, ver
hoogde hare toch bijne onverstoorbaar
goede luim nog aanmerkelijk. Haar
voogd was genoodzaakt zijn geheele
oplettendheid op de beide vurige paar
den te richten en kon daarom slechts
nu en dan voor eenige oogenblikken
aan de conversatie deelnemen, of Hele
na in 't voorbijgaan op het een of ander
oplettend maken.
Het heerlijk landschap, de vroolijke,
bijna uitgelaten stemming harer gezel
lin en meer misschien nog de geheim
zinnige toovermacht, die voor Helena
gelegen was in de nabijheid van den
man, dien zij besloten had te vergeten,
waren oorzaak dat bij haar langzamer
hand een volledige verandering plaats
hait Zou zij zoo dwaas zijn, oog en hart
te sluiten, voor dien enkelen zonne
straal, die op haren levensweg viel,
omdat zij de donkere schaduw zag na
deren, die haar spoedig zou omgeven.
Men was bij een kruisweg gekomen
de heer Von Brenner hield stil en keerde
zich om.
„Zoo dames, wat wenscht u nu
Zullen wij rechtuit rijden of rechts
inslaan. De eerste weg is veel korter,
maar bijna zonder schaduw, de andere
gaat gedeeltelijk door bosschen en is
in ieder opzicht mooier."
„Rijd maar rechtuit, Leo," ant
woordde Wanda„hoe eerder wij er
zijn, hoe beter. Een weinig zon kunnen
wij wel verdragen."
Mijnheer Von Brenner keek Helena
vragend aan.
Deze draalde.
„Nu Leni De meerderheid der stem
men moet beslissenriep Wanda.
„Spreek maar 1"
„Ik voor mij zou aan den weg door
het bosch de voorkeur geven."
„Gij zeker ook, Leo vroeg Wanda
met een guitigen oogopslag.
Een antwoord was overbodigeen
enkele ruk aan de teugels had de paar
den reeds in de richting naar rechts
doen inslaan. Wanda maakte geen
aanmerking zij glimlachte slechts in
zich zeiven. tv
Spoedig had men een tamelijk uit
gestrekt bosch bereikt. De koelte, die
hier heerschte, werkte dubbel weldadg
in tegenstelling tot de hitte van den stof
figen grooten weg. Zelfs Wanda ademde
verkwikt op en verklaarde, dat zij ge
heel verzoend was met de geleden neder
laag.
„Lang echter zal de heerlijkheid niet
duren," ging zij voort, terwijl zij een
takje van de boomen brak om het als
waaier te gebruiken. „Dadelijk kunnen
wij weer een zonnebad nemen, hetgeen,
gelijk ik eenige dagen geled'en las, zeer
voordeelig voor de gezondheid moet
zijn."
Al te spoedig, helaas zag men dat
zij gelijk had weinige minuten later
lag het boschje achter hen. Zuchtend
deed Helena haar parasol weer open,
terwijl Wanda met de hare op een don
kere streep wees, die zich aan den rand
van den gezichteinder vertoonde.
„Dat zijn lieve, oude bekenden, die
beuken daar. Hoe dikwijls heb ik,
kind zijnde, mijn bonne op alle moge
lijke wjjze geplaagd, totdat zij met mij
in het bosch ging, waar ik noten zocht,
naar vogelnestjes keek, de insecten ver
volgde en dan natuurlijk, zoo zwart
als een moor en met gescheurde kleeren
weer naar huis kwam. Jammer, dat
het ons te lang zou ophouden, anders
toonde ik u de „Doode Zee", gelijk ik
een grooten, maar ondiepen waterplas
heb gedoopt, die zich een weinig zij
waarts van den grooten weg uitstrekt.
Met een heldhaftig geduld heb ik daar
dikwijls urenlang gezeten, de oogen on
afgewend op het hengelsnoer gericht,
in de 'ijdele hoop, iets buit te maken,
al was het ook maar een ellen digen kik-
vorsch. Maar zelfs deze ontbreken in
het gezegende water. Wel zegt men,
dat er een geest ronddwaalt, maar zul
ke bovenaardsche schepselen laten zich,
helaas, niet met den hengel vangen,
dus kon zijn aanwezigheid mij weinig
baten."
„Een geest," vroeg Helena glim
lachende.
„Ja, ja zeker bevestigde Wanda.
„Vele honderden jaren geleden is een
man in dien poel verdronken het wa
ter moet toen hooger geweest zijn,
anders kan ik de zaak niet begrijpen
maar een man is daar verdronken,
ongeluk, of misschien is hij er ook i"
geworpen, en zijn arme ziel schijnt,
sedert dien tijd naar deze plaats geban
nen te zijn. Mijn kindermeid was altijd
in .een waren doodsangst, wanneer ik
4ocsr AAI"tf*
Helena lachte. „Wien behoort dat
WOUd
„Mij," antwoordde Wanda. „Dade
lijk, aan den anderen kant komt het
dorpje Arden en tien minuten verder
het kasteel."
„O, dan hebben wij haast ons doel
bereikt. Zouden wij een verren omweg
moeten maken om i ve „Doode Zee"
te bereiken
„Er leidt slechts een voetpad heen.
Wij zouden dus mi eten uitstappen."
„Het is nog vroeg op den dag," zeide
de baron. „Ik kon langzaam voort
rijden en bij den ingang van het dorp
op u wachten."
„Nu ja, als Helen.-- net wenscht."
flVordl vervolgd.)
