Waarom ook? „ONS SLAP RHTHEIH et GQMPEITZ1304 en HOIEfïÊIIEENiHG 1853 I No- 226 ZATERDAG 9 JULI I92i Abonnementsprijs: Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ARSTERNo. 633 BANK - ASSOCIATIE goedkooper dan andere Juweliers luds ielstiu's iÉeéiifei Heidssiselte verdwazing.*) FEUILLETON Onder Valsche Vlag MOORDERBANK, ALKMAAR - HOORN. Verstrekt credlet in Rekening-courant en tegen accept. Ho. 2 Zandblad iOCts Kapitaal en Reserven f 19.500.000.— VAN DEE POTT a DE VLAfó EINDHOVEN. Bfnnenlandsch Hieuwt, Direct.: K. VAN N1ENES Jr. Kerk en School NOORD-HOLLANDSCH If I4e JAARGANG Per kwartaal voor Alkmaarif 2 Voor buiten Alkmaarf 2 85 Met Oeï/lustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. 99 ADMINISTRATIE No. 433 Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25 elke regel meer f 0 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag cn aanbod" bij voor-' uitbetaling per plaatsing f 0.60. ^rTSTrabonn'é's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400, f 2Q0, f 100, f 60, f 35, f 15, lasïdsgs gesloten. De kranten, vooral de groo'e kranten, in Frankrijk, Engeland en Amerika, hebben «r vól van Rcslaan, dat Carpentier, de be kende bokskampioen, die te onzaliger ure- verleden jaar nog te Amsterdam werd „in gehuldigd" met koninklijke stalie en dol zinnig enthousiasme, Zaterdagavond te Yersey-Cily verslagen is door een A.meri- kaanseben broeder in de bokskunst, Demipsey. Bijzonder smakelijk is het er bij deze boksgeiegenbeid nu juist niet toege gaan; men oordeele maar eens naar dc volgende trouwe beschrijving: „Carpentier begon met een barden iink- sehen stool tegen Deinpsey's kaak. Daar na gingen zij in de clinch, waarbij Carpen- tieT reolitsche en linksche 'siooten op Dempsey's gezicht plaatste. Deze ant woordde mei een geweldigen rechtscben stoot; hij dreef Carpentier in de touwen en bewerkte hem geweldig. In de tweede ronde dreef Dempsey zijn tegenstander den ring rond. Carpenlier Heef plotseling slaan; hij plaatste een rechtscben stoot op Dempsey's kaak. doch daarop deed Dempsey met zijn rechtervuist mokerslagen op Carpentiers hoofd neer komen. Het linkeroog van den laatste werd deerlijk gekwetst. Niettemin onlweck hij eenige geweldige siagen van Dempsey's linkervuist. Dempsey wankelde en scheen to zullen vallen, doch herstelde zich weer. Beide boksers misten elkaar herhaalde ma len. In de derde ronde kreeg Carpentier er deerlijk van langs. Het' bloed stroomde hem uit de oogen, neus en lippen. Hij was blijkbaar niet opgewassen tegen de gewei dige:. lichaamskracht van Dempsey, of schoon hij moedig bokste. Bij het begin van deze ronde trachtte Carpentier den Amerikaan met zijn rechtervuist een har den stoot Ie geven, doch miste, en, terwijl hij achteruitweek, rende Dempsey op hem toe cn gaf Carpentier een geweldigen kop stoot. De Amerikaan liet dezen slag volgen door harde sloolen op Carpentiers hoofd, looh de Franschman gaf geen kamp en sloeg terug, hoewel hij tweemaal te 'kort (ohoot bij het geven van een harden stoot. Terwijl heide boksers in den clinch waren, beukte Dempsey op hel lichaam van den Franschman, .dat er vuurrood ging uitzien. Loskomende, deed Dempsey den Fransch man met enkele slagen wankelen. Carpen tier bleef echter ter heen en zocht zich lapper te verweren, doch zijn slagen «achten Dempsey slechts een grijns op act gelaat. Toen de vierde ronde begon riep Dempsey s manager den kampioen toe: ..Go after him, go after him my boy; you have got him." lie Amerikaan trachtte zijn tegenstander knocked-out te krijgen. Hij beukte op Car pentier los, en na één minuut zestien se- concen s oeg hij den Franschman tegen i TOgrritMwr—VH irsy-wTW'rwyj/r.lM VDI v r, i TTp vloer dreunde. Carpentier h miste daartoe de macht, hij b rechtuit met zijn gelaat op den grond en „üaestreklc armen en becnen. Demp- Sop drie pas afstand, met z.yn rech- tervimst gereed om 'm zoo noodkg nog maal* neer te slaan. Doch tt:n seconum verstreken^ zonder dat Carpool ruU op kon richten, en onder oorverdoovend ge jubel werd Dempsey als ongeslagen kam pioen door de opgetogen memate toe„ juicht." Indertijd hebben wij er op de sohool- banken van zitten gruwen, als de J^eraa nns vertelde van de praktijken der zwaardvechters in de Romemsche arena s, en ro" érger gruwden we, als we daarbij vernamen, dat in dien luiatervoden Ro- meinschen tijd een overbeschaafde, dus., ontaarde tncnigte bij die bloedige toonee- 'c-n in spanning zat toe te zien om 111 sa tari'-ch gejubel en gejuich uit te breken, wanncLcen menseh, half of heel dood ter aarde was gestort.... In onze naïviteit dachten, wc, dat de hcdendaagsche wereld, nog metz0° beschaafd, nog met zoo omaard en nog niet zóó hcidensch-verdwaasd was als het Romeinsche volk in zijn meest Corruplen Staat doch ziet! de gebeurtenis van Aa lerdagavond te Ycrscy-Gity heeft ons doen zien,'dat we in onze naïviteit de „bescha ving" van onze tijdgenoot-en ondei scliat hebben. Dat er 'li paar menschen gevonden w01- den, die er zich mei de noodige zelf-ver- beclding ten aansohouwe van een gedeg - nereerd publiek toe leenen, «ik;mder stompen en le sloolen, tot de lichamen o' tempels van den H. Geest! tot ilëns toe murw geslagen rijn eneen™ beiden machteloos voor dood ">e]kaar zakt dat is allemaal nog tot daóitoe. dwaze menschen zijn er altijd geweest en zullen er wel altoos blijven, maar dut een onafzienbaar talrijk pubhek met smaak" deze walgelijke verrichtingen volgt, in bewondering voor do los gebio- ken beest-kracht van twee individuen - dat een stad als Parijs in rep en roer kan geraken tijdens de kloppartij en in zenuw achtig, ongezond sensatieverlangen den uitslag kan verbeiden om tenslotte wanneer de landgenoot verslagen blijkt een tooneel te bieden vanm tranen uitham'ends mannen en vrouwen, - da alles vinden wij ontzettend veel erger. Nu zouden wij, nuchtere menschen, wij, katholieke menschen, die hóogere aspira- tie's hebben dan een kerel te zien neer boksen geheel koud kunnen blijven bij het schouwspel, dat deze heel bijzondere sportwereld ons biedt, wore het met, dat dit schouwspel op al le duidelijke eni a1 te veel beleekenende wijze de heidensche verdwazing van een ontzettend groot deel onzer samenleving demonstreerde. Immers: is lieL geen verdwazing, wan neer een menigte alle hoogere kvens- bginscÜen terzijde stellend m de beo-f - ning van een zeker soort sport (en wa mensch-onteerend soort sportl, het hoog ste, het non-plus-ultra van alle aspiratie s gaat zien cn zich hij de „genieting van het schouwspel aanstelt als wreede gek- ken! Een telegram vermeldde het: „Het einde van de match was zoo dra matisch plols gebeurd, dat talrijke toe schouwers verbaasd bleven toekijken, -onder te kunnen gelooven dat de match gedaan was. De toeschouwers waren Hols overeind gesprongen huilende en tierende. Onder dit helsch lawaai kon men het geschrei onderscheiden van de vrouwen, toen deze bemerkt hadden, dat na knock-out Carpentier uit zijn oog bloedde. Te 2 uur 20 meldde de entrameur Wilson, dat CarpenÜer zich op twee plaatsen den pols gebroken had, toen hij er in den tweeden round op Dempsey lossloeg. Drie dokters verzorgden hem Is hot geen heidendom, als een menigte een haast heilige vereering gaat gevoelen en betoonen voor een minderwaardig en laag-profaan iets als boksgebeuk en voor de personen, welke dat gebeuk beoefenen/ Hoor, hoe sympathiek men m Londen de mensehen vindt, die jn de krachtpatse rij hun hoogste voldoening zoeken. „Geslagen is Carpentier bijna nog po- pulairder dan dat hij door Dempsey le kloppen had kunnen worden. Men is te Londen vol verbazing, dat hij tien minu ten lang de geweldige stooten en slagen van den Amerikaanschen bokser heeft welen te 1 rotseeren. Het mooiste is de ridderlijkheid van beide kampioenen. Dempsey wilde zich niet laten omhelzen of zelfs maar laten gelukwenschen, zoo lang zijn tegenstander op den grond lag en Carpentier erkende eerlijk de supe rioriteit van Dempsey in den ring". Waar de wereld zich zoo heidensch-ver- dwaasd demonstreert, daar wordt 'het voor ons, katholieken, steeds moer waar, dat wijniet van deze wereld zijn, dat wij ons niet kunnen en mogen voegen in de huidige wereld, en dat wij als in waar heid pelgrims door dit leven moeten tre den, ons eeuwig heil tegemoet. Dit artikel moest wegens plaatsgebrek eenige dagen blijven liggen. Kantooi ALKMAAR. BREE&STRAAT ft Correspondentschap HOORN. GROOTE NOORD 140 VERBOD VAN HERTROUWEN, Blijkens het Voorloopig Verslag dei- Tweede Kamer over het wetsontwerp tot beperking van het verbod van hertrouwen gelegen in art. SO van 'het Burgerlijk Wet boek, hoopten sommige leden, dait de re geering zou voorgaan tot openbaarmaking van de desbetreffende voorstellen. Eenige leden zouden gaarne hebben ge zien, dat de Regeering, nn zij eenmaal het vraagstuk der echtscheiding aanroerde, een meer algemeene herziening der wette lijke bepalingen nopens echtscheiding aan de orde zou hebben gesteld. Volgens an dere leden is echter niet zoozeer behoefte i aan herziening van de wettelijke regelen omtrent echtscheiding dan wel aan een re geling, welke belet, dat voor samenspan ning van partijen echtscheidingen in strijd met de bepalingen dor wet tot stand ko men. Verscheidene leden verwachten van het ontwerp weinig heil en vreezen, dat de voorgestelde bepalingen de totstandkoming van echtscheidingen in de hand zullen werken, doordien de preventieve werking welke thans voor partijen ligt in de weten schap dat op de echtscheiding niet kan worden teruggekomen, voortaan zal ont breken. Vele andere leden daarentegen meenen dalde Regeering terecht van de op vatting is uitgegaan, dat echtscheidingen een kwaad zijn, waarop partijen moeten kunnen terugkomen, indien zij van den ge- danen stap berouw hebben of de ernstige gronden, welke hen tot het vragen van echtscheiding leidden, niet meer bestaan. Doch het wetsontwerp laat slechts een maal een nieuw huwelijk tussdhen geschei den echlgenooten toe. Het slaat wel toe, dat het nieuwe huwelijk opnieuw door echscheiding wordt ontbonden, maar het zou h.i. juister zijn geweest indien in de plaats van het verbod van verder hertrou wen tussehen reeds eenmaal hertrouwde cn weder gescheiden cchtgenooten een ver bod van tweede echtscheiding ware ge stekl. Sommigen hunner achten het niet ge wemeld fierste! van een na echtscheiding aangegaan volgend huwelijk mogelijk te maken. Volgens verscheidene leden is het wen- schelijk, de bevoegdheid om een echtschei ding ongedaan te maken, niet te doen gel den voor diegenen der gescheiden echlge nooten, die daarna met een derde zijn her trouwd en ook dit huwelijk door echt scheiding niet tot een spel behooren te worden gemaaiki. Bovendien zou zoo'n be perking voorkomen de vele netelige vragen op het gebied van het huwelijks- goederenrecht bij ontbinding van een tweede of derde huwelijk. Kooge Baad van Arbeid. Op verzoek eervol ontslagen met dankbetuiging D. W. Stork, te Hengelo, als lid van den Hoogen Raad van Arbeid en benoemd als zoodanig J. A E. Verkade te Zaandam. GEDWONGEN PROPAGANDA. De „Nieuwe Venlosolie Courant" schrijft: - Men zal zich de bombarie herinneren, welke door de bladen van zekere richting werd gemaakt, toen enkele militairen (zooals later bleek buiten hun diensttijd) medehielpen, bij het in orde maten van een terrein te Breda, waarop de Missie wedstrijden plaats zouden hebben. Maar wat zegt men nu van het vol gende: Gisterenmorgen te 8 uur ongeveer, kon men te Venlo het eigenaardige schouw spel bewonderen, dat door het volledige stafmuziekkorips van het 2e regiment in fanterie met volle muziek, uitgeleide werd gedaan aan een 6-tal hoerenééne dame en één sergeant der militaire politie, die per rijwiel een tocht gingen ondernemen naar Amersfoort. Wij hebben hieromtrent ter bevoegder plaatse inlichtingen ingewonnen en ver namen het volgende: Door den Bond „Ons Belang", de „neu trale' vcTeeniging van onderofficieren en miihh.je geëmployeerden in den rang van one officier behoorende tot de Neder- lao. - 3he landmacht, is te Amersfoort een v< .j. -ring der zg. Instellingen georga- nisÈcriï, waaibtj deze Instellingen in Iiaar geheel zullen worden bezichtigd. In hel orgaan van die vereeniging werd hiervoor eene groote propaganda ge maakt, ojm. werd te dM® einde een fiets tocht VenloAmersfoort op 6, 7, 8 en 9 Juli georganiseerd. Welnu, de deelnemers aan dien fiets tocht waren de hieitboven vermelde 6 heeren, 1 daime en 'n politie-sergeant,waar bij nog dient te worden opgemerkt, dat de 6 heeren, evenwel in burgerkleeding gestoken onderofficieren bleken te zijn. Tot nu toe is alles nog vrij onschuldig! Maar nu komt het! Dinsdagmorgen te kwart voor twaalf uur, werd aan de leden van het Stafmu- ziekhonps van het 2e regiment infanterie' te Venlo in garnizoen, per dienstorder ge last, dc deelnemers aan den door „Ons Belang" uitgeschreven „reclame-fietstocht uitgeleide te doen, tot aan paal 74, kunst weg Velden-Aircen. En zoo vindt men de verklaring van het hierboven gememoreerde eigenaardige sch ouwspel Maar wij vragen dan: Is dit wel lil den haak? Is het juist, dat men van hoogerhand den leden van een militair muziekkorps gelast om reclame te maken voor een Bond, waarmede 'A van de militairen niet sympathiseeren. En wij vragen verder: Wie geeft die dienstorder? Op wiens verzoek is die dienstorder uitgevaardigd? En waarom werd die OTdcr zoo laai gegeven dat een officiceie reclame daar tegen niet meer mogelijk was? De meeste leden loch van het bedoelde Stafmuzieikkorps zijn verklaarde tegen standers van „Ons Belang" en zijn er pertinent tegen door dienstdwang ver plicht te worden reclame te maken voor dien Bon dl We zijn benieuwd, wat de hierboven bedoelde bladen hiervan zullen zeggen! Of is dienstdwang, als het betreft pro- Credieten, Deposito's, Aan- en Verkoop van Effecten. ALLE BANëCZASCl^. paganda maken voor eene „neutrale' organisatie wel geoorloofd? DIEFSTAL VAN ELECT RIOITEIT. Naar de secretaris van den directeur van het Gem. Electrisch Bedrijf te Am sterdam aan de „Tel." heeft medego- deeld, wordt daar jaarlijks voor een f500.000 aan electriciteit gestolen. DE NIEUWE LEGERWET. Naar de „Limb. K." uit goede bron verne'emt, zijn de rechtsche partijen het eens geworden om een vijfmaandsehen diensttijd in te voeren. Dit zou dan beteokenen, dat de voor- geoofenden er met een maand kazerne- of kampdienst zullen afkomen. AFGEZIEN VAN HAAR RECHT. H.M. de Koningin heeft gemeend af stand te moeten doen van haar recht tot benoeming van één commissaris en van de directie der Nederi. Handel-Mij. „N. Crt.", Bouwfonds-begrooting. T net is de begroeting van inkomsten iven van liet Bouwfonds voor de dc, ,i Bin- nenlandsche Zaken en van Onderwijs, voor 1921. Ze beloopt 8.654.553 Een voorstel van België. Naar de „Nieuwe Ct." verneemt, heeft de Belgi sche regeering aan onze regeering een voorstel gedaan tot wederzijdsche erken ning van diploma's. Uit onze Oost. OOMUNISTISOHE „KAPITALISTEN". De Semarangsche oorrespondent van heit „"Bat. Nwsbl." schrijft ons „Naar ik van gewoonlijk goed inge lichte zijde verneem, moeten de banken besloten hebben van de bekende com munisten geen gelden meer in beheer te nemen. Mevrouw Sneevliet moet in die richting een mededeeling hebben ont vangen". PATER AGOSTINO DA MONTE- FELTRO. Enkele dagen geleden stierf Pater Agos- tino da Montefeltro. Deze eenvoudige Franciscaner-monnik stierf op 82 jarigen leeftijd, in het wees huis, dat hij jaren geleden had gesticht. Maar het waren niet alleen de zusters en de weesmeisjes, die treurend aan zijn sterf bed stonden. Kardinaal Maffi kwam hem geregeld bezoeken, de H. Vader stuurde hem den Pauselijken zegen, en de Koning en heel de Koninklijke familie deelden in het algemeen verlies, dat heel Italië trof. In het Maandblad „Het Offer" lezen we het volgende artikel van dr. J. Nouwens over dezen grooten prediker. Pater Agostino was een persoonlijk vriend van het vorstelijk huis van Savoye en als do Koning met zijn gezin den herfst doorbracht in hun buitenverblijf San Rossore, dan was de Pater steeds een wel kome gast. Zijn sterfbed was als het ondergaan van de zon. Langzaam zinkt zij aan de kimme weg, al straalt zij ook met min der luister, al is het licht minder scherp, grooter schijnt zij bij het ondergaan, en zacht is de avondglans. En haar gloed straalt nog lang aan den hemel. Maar eens heeft Pater Agostino geschit terd als de middagzon. Hij was jaren lang de grootste, de wereldberoemde kansel redenaar. In heel Italië heeft hij gepreekt, in de kleinste dorpjes, in de grootste ste den. Vooral als vastenprediker in de San Carlo al Corso te Rome heeft hij het meest succes geoogst. Het was kort na de inne ming van Rome, en de religieuze tradities leefden nog onverzwakt voort in de eeuwi ge stad. Maar in die eerste jaren stonden Vaticaan en Quirinaal ook nog op zeer gespannen voet. Het nulla communicatio, niet de minste gemeenschap, gold ook hier. Een gezant bij het Quirinaal geaccre diteerd, zou zich wel wachten om zich ook maar in gezelschap van een „zwarten, een diplomaat bij bet Vaticaan te vertoo- nen. En zeer zeker durfde geen geestelijke relatie te onderhouden met het koninklijk hof. Maar in stilte werd toch wel eenige gemeenschap gehouden, en gelukkig vcor beide partijen, bleef een communauté d'- |i es, de geestesgemeencchap bestaan, (.oo leefde in Victor Emanuel en later vooral in koning Humbert een godsdien stig gevoel, dat trachtte zoo goed moge lijk het geweten in overeenstemming te brengen met den moeilijken politieken toestand. En ofschoon officieel de ban vloek rustte op het Quirinaal, zoo werd toch ook in de toepassing menige conces sie gedaan, en bleven een viertal kape laans met den titel van#lonsignore, dienst doen op het Quirinaal als hofkapelaan. En zoo wordt ook verzekerd, om tot mijn onderwerp terug te keeren dat de koning en zeer zeker de brave koningin Margherita, geregeld de preeken van pater Augostino da Montefeltro in de San Carlo al Corso te Rome bijwoonden. Van dien tijd dateert dan ook de vriend schap tussehen het huis van Savoye en pater Agostino. Hij was toen nog heel jong, en het preeken was zijn lust en zijn leven. En hij heeft gepreekt tot op den laten avond toen hij reeds 82 jaar was, het laatst voor zijn zusterkens en wees kinderen op Witten Donderdag. Van hem kan dan ook wel gezegd worden wal men van Bossuet zei„Personne n'a prêché ni si tet ni si tard." Over het algemeen wordt in Italië wei nig, heel weinig, vee! te weinig gepreekt. Vooral ons Hollanders voor wie zoo over vloedig het brood van Gods woord wordt gebroken, valt het op, dat in de meeste kerken, waar soms tien tot twaalf missen worden gelezen, maar in een dier missen wordt gepreekt, en dan is het nog maar een heele korte uitleg van het Evangelie. En ik geloof dat ik niet overdrijf, als ik zeg, dat vooral in de groote steden 90 procent der bevolking nooit het woord Gods hooren. Gelukkig komt er ook in dezen een kentering ten goede. Vooral het woord en voorbeeld van Z. H. Paus Pius X, die geen enkele gelegenheid verwaarloosde, om de geestelijken te wijzen op hun plicht en die zelf eiken Zondag ook nog als Paus, wilde preeken voor het volk, heeft wel eenige invloed gehad. En in sommige kerken te Rome wordt reeds onder meerdere Missen een korte uitleg gegeven van het Evange lie. En de geloovigen komen bij voorkeur naar die Missen, waarin gepreekt wordt. Maar zeer zeker is het aan het woord en het voorbeeld van pater Agostino, die als een Missionaris door Italië trok, te danken, dat in veler harten het geloof bleef branden. En evenals men nu nog in Holland Pater Bernard blijft noemen, en Bossuet onsterfelijk is, zoo zal ook ir Italië de herinnering aan Pater Agostini da Montefeltro blijven voortleven. 36 VRIJ NAAR HET Dim-Sen. tweede deel. Men v/as intusschen het beukenwoud genaderd. Men boog om dichte struiken, die daar als een voorpost schenen te staan, en was toer. onder een schaduw rijk bladerdak. Wanda keek met schit terende oogen om zich heen iedere boom, iedere struik scheen haar een welkom toe te roepen, ieder gonzend insect herinnerde haar aan lang vervlo gen dagen. Een naar het scheen weinig begaan voetpad kronkelde zich een eindje lang den rijweg en wendde zich dan plot seling naar rechts. Wanda beval stil te houden. „Ik wil er nog een paar minuten bij nemen om Helena ook den dikken hol len lindeboom te wijzen, waarin ik mij eens als kind verstopte, met het zeer prijzenswaardige doel om mademoiselle Désirée eens geducht te doea schrikken, seide zijterwijl zji uit het fStwte sprong Ik bereikte bij deze gelegenheid mijn tigen eik. Daar lag, half verscholen doel zoo goed, dat het dwaze mensch in plaats van mij te zoeken, naar huis liep en alles in rep en roer bracht. Tot later, Leo Als wij te lang blijven, moet gij maar niet op ons wachtenwij zullen ook te voet het kasteel wel kun nen bereiken." „Kom HelenaHet was destijds een kostelijke grap van mij en ik moet nog lachen, zoo dikwijls ik er aan denk, vertelde V/anda verder, terwijl zij vroo- lijk op het welbekende pad voortstapte. „Denk eens, het kindermeisje had, om hare zorgeloosheid te verontschuldigen, van Zigeuners gepraat, die mij moesten hebben gestolen en het heele dorp trok uit om het spoor der roovers te ont dekken. Waarschijnlijk was het voor de meesten van hen behoefte door schreeuwen hunnen moed aan te wakke ren zij maakten tenminste in het bosch zulk een leven, dat ik in mijne schuil plaats, waar ik de grootste rust genoot en in slaap was gevallen...." „O, kijk eens daar Verschrikt keerde Wanda zich om. „Waar 7" Helena wees op eenige dichte strui ken aan den voet van een ouden, knoes- onder de zacht in den wind heen en weer bewogen takken, een man met een uitgeteerd, vaalgrauw gelaat, lang uitgestrekt en onbeweeglijk. Een oogenblik staarden de beide meisjes sprakeloos naar den man, die, nauwelijks zes schreden van haar ver wijderd, op den grond lag. „Zou hij dronken zijn?" fluisterde Helena. „Hij is dood, dood of stervende riep Wanda, en terwijl zij met alle macht poogde den schrik van zich af te zetten, die haar bevangen had, spoedde zij zich naar den man, om zoo mogelijk te helpen, te redden. Helena, volgde. „Hij leeft nog, ik voel zijn pols slaan. Groote hemel! bloed!" Wanda had het hoofd van den zieke voorzichtig van den grond opgenomen en keek als ver bijsterd op een gapende wonde. Het verwarde, reeds vergrijsde haar was rood geverfd, het kleefde aan elkander, en de uit den grond opstekende boom wortel, waarop het achterhoofd rustte, was door het opgedroogde bloed als met een korst bedekt. „Wanda.. ik., ik wil Leo roepen 1" Wanda knikte. Zij legde het gewon de hoofd zoo goed mogelijk op een hand vol uitgetrokken gras en bevochtigde het ijskoude voorhoofd met eau-de- cologne. Dan wachtte zij. Leo kon im mers nog niet ver verwijderd zijn, en dus kon zij op spoedige hulp rekenen. „O God, mijn God, laat hem niet sterven," fluisterde zij, en een hartelijk gebed steeg van haar lippen omhoog. Helena liep Intusschen in de grootst haast het rijtuig achterna, dat, op eeni gen, haar in dit oogenblik oneindig schrjnendan afstand voortreed. Een paar maal had zij reeds geroepen, maar haar stem was te zwak. Adem loos, struikelende, maar zonder ophou den liep zij voort. „Mijnheer Von BrennerTever geefs. „Leo, Leo Had hij 't gehoord Neen maar nu, nu keek hij om, hij kwam. „Wanda Is Wanda iet overko men „Neen, o neen. Niet Wanda...-. een man., hij sterft!" „Stap gauw in, Helena.. Juffrouw Wallhagen. Zoo, en zeg mij, wat is er gebeurd Van welken man spreekt u In vliegende haast vertelde Helena! van den gewonde, met wie Wanda nu alleen was. „O, haast u, haast u," ging zij voort, „misschien weet u wat er gedaan kan worden." „God zij dank Wij zijn er I" Zij waren bij het voetpad aangekomen. Brenner hield stil en bond nu de paar den aan een boomstam vast. Helena liep vooruit. „Hij komt, Wanda, hij komt 1" „God zij dank 1" zeide ook deze, toen zij haar voogd zag. De wéinige minuten, die verloopen waren, sedert zij alleen in deze eenzaamheid achterbleef, sche nen haar uren toe. De baron boog zich over den vreem deling en onderzocht zijn wonde. „Het lijkt gevaarlijker dan het is," zeide hij, terwijl hij de beide jonge meisjes aan keek. „De man is, naar het schijnt, over tots gestruikeld, en juist met het hoofd op dien uitstekenden boomwor tel gevallen. Het had erger kunnen zijn." „Maar hij ziet er uit als een lijk," fluisterde Wanda. „Hm zeide de baron, terwijl hij den ongelukkige nauwkeurig beschouw de, „haast zou ik gelooven, dat hij van ellende bezweken is. Deze lijnen om mond en neus, en over 't algemeen zijn gansch uiterlijk doet aan honger den ken." „Honger herhaalde Wanda vol medelijden. „O Leo „Wij moeten zien of wij hem niet weer tot bewustzijn kunnen brengen. Hadden wij maar een druppel wijn „Wijn is er in het rijtuig Ik heb een paar flesschen voor de oude vrouw Werner meegenomen." Helena was reeds in de richting van het rijtuig verdwenen. „Als gij mij een natten doek kondet bezorgen, Wanda. „Uwe „Doodc Zee" is immers in de nabijheid. De wonde moet verbonden worden." Tien minuten later opende de vreem deling langzaam de oc.gert er. keek ver ward om zich heen. „Alles in orde, geede man. Neem nog een slokje wijn, dat zal u weer op de been brengen," zeide Leo vriendelijk. De mart deed het. Zijn gelaat had nog altijd een lijkkleur, maar de onnatuur lijke uitdrukking in zijn trekken ver dween, en het oog werd helderder. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1