Waarom ook?
„ONS SLAP
RHTHEIH et GQMPEITZ1304 en HOIEfïÊIIEENiHG 1853
I
No- 226 ZATERDAG 9 JULI I92i
Abonnementsprijs:
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ARSTERNo. 633
BANK - ASSOCIATIE
goedkooper dan
andere Juweliers
luds ielstiu's iÉeéiifei
Heidssiselte verdwazing.*)
FEUILLETON
Onder Valsche Vlag
MOORDERBANK,
ALKMAAR - HOORN.
Verstrekt credlet
in Rekening-courant en tegen
accept.
Ho. 2 Zandblad iOCts
Kapitaal en Reserven f 19.500.000.—
VAN DEE POTT a DE VLAfó
EINDHOVEN.
Bfnnenlandsch Hieuwt,
Direct.: K. VAN N1ENES Jr.
Kerk en School
NOORD-HOLLANDSCH
If
I4e JAARGANG
Per kwartaal voor Alkmaarif 2
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Oeï/lustreerd Zondagsblad
0 60 f hooger.
99
ADMINISTRATIE No. 433
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25 elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag cn aanbod" bij voor-'
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
^rTSTrabonn'é's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400, f 2Q0, f 100, f 60, f 35, f 15,
lasïdsgs gesloten.
De kranten, vooral de groo'e kranten, in
Frankrijk, Engeland en Amerika, hebben
«r vól van Rcslaan, dat Carpentier, de be
kende bokskampioen, die te onzaliger ure-
verleden jaar nog te Amsterdam werd „in
gehuldigd" met koninklijke stalie en dol
zinnig enthousiasme, Zaterdagavond te
Yersey-Cily verslagen is door een A.meri-
kaanseben broeder in de bokskunst,
Demipsey. Bijzonder smakelijk is het er bij
deze boksgeiegenbeid nu juist niet toege
gaan; men oordeele maar eens naar dc
volgende trouwe beschrijving:
„Carpentier begon met een barden iink-
sehen stool tegen Deinpsey's kaak. Daar
na gingen zij in de clinch, waarbij Carpen-
tieT reolitsche en linksche 'siooten op
Dempsey's gezicht plaatste. Deze ant
woordde mei een geweldigen rechtscben
stoot; hij dreef Carpentier in de touwen en
bewerkte hem geweldig.
In de tweede ronde dreef Dempsey zijn
tegenstander den ring rond. Carpenlier
Heef plotseling slaan; hij plaatste een
rechtscben stoot op Dempsey's kaak. doch
daarop deed Dempsey met zijn rechtervuist
mokerslagen op Carpentiers hoofd neer
komen. Het linkeroog van den laatste
werd deerlijk gekwetst. Niettemin onlweck
hij eenige geweldige siagen van Dempsey's
linkervuist. Dempsey wankelde en scheen
to zullen vallen, doch herstelde zich weer.
Beide boksers misten elkaar herhaalde ma
len.
In de derde ronde kreeg Carpentier er
deerlijk van langs. Het' bloed stroomde
hem uit de oogen, neus en lippen. Hij was
blijkbaar niet opgewassen tegen de gewei
dige:. lichaamskracht van Dempsey, of
schoon hij moedig bokste. Bij het begin
van deze ronde trachtte Carpentier den
Amerikaan met zijn rechtervuist een har
den stoot Ie geven, doch miste, en, terwijl
hij achteruitweek, rende Dempsey op hem
toe cn gaf Carpentier een geweldigen kop
stoot. De Amerikaan liet dezen slag volgen
door harde sloolen op Carpentiers hoofd,
looh de Franschman gaf geen kamp en
sloeg terug, hoewel hij tweemaal te 'kort
(ohoot bij het geven van een harden stoot.
Terwijl heide boksers in den clinch waren,
beukte Dempsey op hel lichaam van den
Franschman, .dat er vuurrood ging uitzien.
Loskomende, deed Dempsey den Fransch
man met enkele slagen wankelen. Carpen
tier bleef echter ter heen en zocht zich
lapper te verweren, doch zijn slagen
«achten Dempsey slechts een grijns op
act gelaat.
Toen de vierde ronde begon riep
Dempsey s manager den kampioen toe:
..Go after him, go after him my boy; you
have got him."
lie Amerikaan trachtte zijn tegenstander
knocked-out te krijgen. Hij beukte op Car
pentier los, en na één minuut zestien se-
concen s oeg hij den Franschman tegen
i TOgrritMwr—VH irsy-wTW'rwyj/r.lM
VDI
v r, i TTp vloer dreunde. Carpentier
h miste daartoe de macht, hij b
rechtuit met zijn gelaat op den grond en
„üaestreklc armen en becnen. Demp-
Sop drie pas afstand, met z.yn rech-
tervimst gereed om 'm zoo noodkg nog
maal* neer te slaan. Doch tt:n seconum
verstreken^ zonder dat Carpool ruU op
kon richten, en onder oorverdoovend ge
jubel werd Dempsey als ongeslagen kam
pioen door de opgetogen memate toe„
juicht."
Indertijd hebben wij er op de sohool-
banken van zitten gruwen, als de J^eraa
nns vertelde van de praktijken der
zwaardvechters in de Romemsche arena s,
en ro" érger gruwden we, als we daarbij
vernamen, dat in dien luiatervoden Ro-
meinschen tijd een overbeschaafde, dus.,
ontaarde tncnigte bij die bloedige toonee-
'c-n in spanning zat toe te zien om 111 sa
tari'-ch gejubel en gejuich uit te breken,
wanncLcen menseh, half of heel dood
ter aarde was gestort....
In onze naïviteit dachten, wc, dat de
hcdendaagsche wereld, nog metz0°
beschaafd, nog met zoo omaard en nog
niet zóó hcidensch-verdwaasd was als het
Romeinsche volk in zijn meest Corruplen
Staat doch ziet! de gebeurtenis van Aa
lerdagavond te Ycrscy-Gity heeft ons doen
zien,'dat we in onze naïviteit de „bescha
ving" van onze tijdgenoot-en ondei scliat
hebben.
Dat er 'li paar menschen gevonden w01-
den, die er zich mei de noodige zelf-ver-
beclding ten aansohouwe van een gedeg -
nereerd publiek toe leenen, «ik;mder
stompen en le sloolen, tot de lichamen
o' tempels van den H. Geest! tot
ilëns toe murw geslagen rijn eneen™
beiden machteloos voor dood ">e]kaar
zakt dat is allemaal nog tot daóitoe.
dwaze menschen zijn er altijd geweest en
zullen er wel altoos blijven, maar dut
een onafzienbaar talrijk pubhek met
smaak" deze walgelijke verrichtingen
volgt, in bewondering voor do los gebio-
ken beest-kracht van twee individuen -
dat een stad als Parijs in rep en roer kan
geraken tijdens de kloppartij en in zenuw
achtig, ongezond sensatieverlangen den
uitslag kan verbeiden om tenslotte
wanneer de landgenoot verslagen blijkt
een tooneel te bieden vanm tranen
uitham'ends mannen en vrouwen, - da
alles vinden wij ontzettend veel erger.
Nu zouden wij, nuchtere menschen, wij,
katholieke menschen, die hóogere aspira-
tie's hebben dan een kerel te zien neer
boksen geheel koud kunnen blijven bij het
schouwspel, dat deze heel bijzondere
sportwereld ons biedt, wore het met, dat
dit schouwspel op al le duidelijke eni a1 te
veel beleekenende wijze de heidensche
verdwazing van een ontzettend groot deel
onzer samenleving demonstreerde.
Immers: is lieL geen verdwazing, wan
neer een menigte alle hoogere kvens-
bginscÜen terzijde stellend m de beo-f -
ning van een zeker soort sport (en wa
mensch-onteerend soort sportl, het hoog
ste, het non-plus-ultra van alle aspiratie s
gaat zien cn zich hij de „genieting van
het schouwspel aanstelt als wreede gek-
ken!
Een telegram vermeldde het:
„Het einde van de match was zoo dra
matisch plols gebeurd, dat talrijke toe
schouwers verbaasd bleven toekijken,
-onder te kunnen gelooven dat de match
gedaan was. De toeschouwers waren
Hols overeind gesprongen huilende en
tierende. Onder dit helsch lawaai kon
men het geschrei onderscheiden van de
vrouwen, toen deze bemerkt hadden, dat
na knock-out Carpentier uit zijn oog
bloedde.
Te 2 uur 20 meldde de entrameur
Wilson, dat CarpenÜer zich op twee
plaatsen den pols gebroken had, toen hij
er in den tweeden round op Dempsey
lossloeg. Drie dokters verzorgden hem
Is hot geen heidendom, als een menigte
een haast heilige vereering gaat gevoelen
en betoonen voor een minderwaardig en
laag-profaan iets als boksgebeuk en voor
de personen, welke dat gebeuk beoefenen/
Hoor, hoe sympathiek men m Londen
de mensehen vindt, die jn de krachtpatse
rij hun hoogste voldoening zoeken.
„Geslagen is Carpentier bijna nog po-
pulairder dan dat hij door Dempsey le
kloppen had kunnen worden. Men is te
Londen vol verbazing, dat hij tien minu
ten lang de geweldige stooten en slagen
van den Amerikaanschen bokser heeft
welen te 1 rotseeren. Het mooiste is de
ridderlijkheid van beide kampioenen.
Dempsey wilde zich niet laten omhelzen
of zelfs maar laten gelukwenschen, zoo
lang zijn tegenstander op den grond lag
en Carpentier erkende eerlijk de supe
rioriteit van Dempsey in den ring".
Waar de wereld zich zoo heidensch-ver-
dwaasd demonstreert, daar wordt 'het
voor ons, katholieken, steeds moer waar,
dat wijniet van deze wereld zijn, dat
wij ons niet kunnen en mogen voegen in
de huidige wereld, en dat wij als in waar
heid pelgrims door dit leven moeten tre
den, ons eeuwig heil tegemoet.
Dit artikel moest wegens plaatsgebrek
eenige dagen blijven liggen.
Kantooi ALKMAAR. BREE&STRAAT ft
Correspondentschap HOORN. GROOTE NOORD 140
VERBOD VAN HERTROUWEN,
Blijkens het Voorloopig Verslag dei-
Tweede Kamer over het wetsontwerp tot
beperking van het verbod van hertrouwen
gelegen in art. SO van 'het Burgerlijk Wet
boek, hoopten sommige leden, dait de re
geering zou voorgaan tot openbaarmaking
van de desbetreffende voorstellen.
Eenige leden zouden gaarne hebben ge
zien, dat de Regeering, nn zij eenmaal het
vraagstuk der echtscheiding aanroerde,
een meer algemeene herziening der wette
lijke bepalingen nopens echtscheiding aan
de orde zou hebben gesteld. Volgens an
dere leden is echter niet zoozeer behoefte i
aan herziening van de wettelijke regelen
omtrent echtscheiding dan wel aan een re
geling, welke belet, dat voor samenspan
ning van partijen echtscheidingen in strijd
met de bepalingen dor wet tot stand ko
men.
Verscheidene leden verwachten van het
ontwerp weinig heil en vreezen, dat de
voorgestelde bepalingen de totstandkoming
van echtscheidingen in de hand zullen
werken, doordien de preventieve werking
welke thans voor partijen ligt in de weten
schap dat op de echtscheiding niet kan
worden teruggekomen, voortaan zal ont
breken. Vele andere leden daarentegen
meenen dalde Regeering terecht van de op
vatting is uitgegaan, dat echtscheidingen
een kwaad zijn, waarop partijen moeten
kunnen terugkomen, indien zij van den ge-
danen stap berouw hebben of de ernstige
gronden, welke hen tot het vragen van
echtscheiding leidden, niet meer bestaan.
Doch het wetsontwerp laat slechts een
maal een nieuw huwelijk tussdhen geschei
den echlgenooten toe. Het slaat wel toe,
dat het nieuwe huwelijk opnieuw door
echscheiding wordt ontbonden, maar het
zou h.i. juister zijn geweest indien in de
plaats van het verbod van verder hertrou
wen tussehen reeds eenmaal hertrouwde
cn weder gescheiden cchtgenooten een ver
bod van tweede echtscheiding ware ge
stekl.
Sommigen hunner achten het niet ge
wemeld fierste! van een na echtscheiding
aangegaan volgend huwelijk mogelijk te
maken.
Volgens verscheidene leden is het wen-
schelijk, de bevoegdheid om een echtschei
ding ongedaan te maken, niet te doen gel
den voor diegenen der gescheiden echlge
nooten, die daarna met een derde zijn her
trouwd en ook dit huwelijk door echt
scheiding niet tot een spel behooren te
worden gemaaiki. Bovendien zou zoo'n be
perking voorkomen de vele netelige
vragen op het gebied van het huwelijks-
goederenrecht bij ontbinding van een
tweede of derde huwelijk.
Kooge Baad van Arbeid. Op verzoek
eervol ontslagen met dankbetuiging D. W.
Stork, te Hengelo, als lid van den Hoogen
Raad van Arbeid en benoemd als zoodanig
J. A E. Verkade te Zaandam.
GEDWONGEN PROPAGANDA.
De „Nieuwe Venlosolie Courant"
schrijft: -
Men zal zich de bombarie herinneren,
welke door de bladen van zekere richting
werd gemaakt, toen enkele militairen
(zooals later bleek buiten hun diensttijd)
medehielpen, bij het in orde maten van
een terrein te Breda, waarop de Missie
wedstrijden plaats zouden hebben.
Maar wat zegt men nu van het vol
gende:
Gisterenmorgen te 8 uur ongeveer, kon
men te Venlo het eigenaardige schouw
spel bewonderen, dat door het volledige
stafmuziekkorips van het 2e regiment in
fanterie met volle muziek, uitgeleide werd
gedaan aan een 6-tal hoerenééne dame
en één sergeant der militaire politie, die
per rijwiel een tocht gingen ondernemen
naar Amersfoort.
Wij hebben hieromtrent ter bevoegder
plaatse inlichtingen ingewonnen en ver
namen het volgende:
Door den Bond „Ons Belang", de „neu
trale' vcTeeniging van onderofficieren en
miihh.je geëmployeerden in den rang van
one officier behoorende tot de Neder-
lao. - 3he landmacht, is te Amersfoort een
v< .j. -ring der zg. Instellingen georga-
nisÈcriï, waaibtj deze Instellingen in Iiaar
geheel zullen worden bezichtigd.
In hel orgaan van die vereeniging werd
hiervoor eene groote propaganda ge
maakt, ojm. werd te dM® einde een fiets
tocht VenloAmersfoort op 6, 7, 8 en
9 Juli georganiseerd.
Welnu, de deelnemers aan dien fiets
tocht waren de hieitboven vermelde 6
heeren, 1 daime en 'n politie-sergeant,waar
bij nog dient te worden opgemerkt, dat
de 6 heeren, evenwel in burgerkleeding
gestoken onderofficieren bleken te zijn.
Tot nu toe is alles nog vrij onschuldig!
Maar nu komt het!
Dinsdagmorgen te kwart voor twaalf
uur, werd aan de leden van het Stafmu-
ziekhonps van het 2e regiment infanterie'
te Venlo in garnizoen, per dienstorder ge
last, dc deelnemers aan den door „Ons
Belang" uitgeschreven „reclame-fietstocht
uitgeleide te doen, tot aan paal 74, kunst
weg Velden-Aircen.
En zoo vindt men de verklaring van
het hierboven gememoreerde eigenaardige
sch ouwspel
Maar wij vragen dan: Is dit wel lil den
haak?
Is het juist, dat men van hoogerhand
den leden van een militair muziekkorps
gelast om reclame te maken voor een
Bond, waarmede 'A van de militairen
niet sympathiseeren.
En wij vragen verder: Wie geeft die
dienstorder?
Op wiens verzoek is die dienstorder
uitgevaardigd?
En waarom werd die OTdcr zoo laai
gegeven dat een officiceie reclame daar
tegen niet meer mogelijk was?
De meeste leden loch van het bedoelde
Stafmuzieikkorps zijn verklaarde tegen
standers van „Ons Belang" en zijn er
pertinent tegen door dienstdwang ver
plicht te worden reclame te maken voor
dien Bon dl
We zijn benieuwd, wat de hierboven
bedoelde bladen hiervan zullen zeggen!
Of is dienstdwang, als het betreft pro-
Credieten, Deposito's, Aan- en Verkoop van Effecten.
ALLE BANëCZASCl^.
paganda maken voor eene „neutrale'
organisatie wel geoorloofd?
DIEFSTAL VAN ELECT RIOITEIT.
Naar de secretaris van den directeur
van het Gem. Electrisch Bedrijf te Am
sterdam aan de „Tel." heeft medego-
deeld, wordt daar jaarlijks voor een
f500.000 aan electriciteit gestolen.
DE NIEUWE LEGERWET.
Naar de „Limb. K." uit goede bron
verne'emt, zijn de rechtsche partijen het
eens geworden om een vijfmaandsehen
diensttijd in te voeren.
Dit zou dan beteokenen, dat de voor-
geoofenden er met een maand kazerne-
of kampdienst zullen afkomen.
AFGEZIEN VAN HAAR RECHT.
H.M. de Koningin heeft gemeend af
stand te moeten doen van haar recht tot
benoeming van één commissaris en van
de directie der Nederi. Handel-Mij.
„N. Crt.",
Bouwfonds-begrooting. T net is
de begroeting van inkomsten iven
van liet Bouwfonds voor de dc, ,i Bin-
nenlandsche Zaken en van Onderwijs, voor
1921. Ze beloopt 8.654.553
Een voorstel van België. Naar de
„Nieuwe Ct." verneemt, heeft de Belgi
sche regeering aan onze regeering een
voorstel gedaan tot wederzijdsche erken
ning van diploma's.
Uit onze Oost.
OOMUNISTISOHE „KAPITALISTEN".
De Semarangsche oorrespondent van
heit „"Bat. Nwsbl." schrijft ons
„Naar ik van gewoonlijk goed inge
lichte zijde verneem, moeten de banken
besloten hebben van de bekende com
munisten geen gelden meer in beheer te
nemen. Mevrouw Sneevliet moet in die
richting een mededeeling hebben ont
vangen".
PATER AGOSTINO DA MONTE-
FELTRO.
Enkele dagen geleden stierf Pater Agos-
tino da Montefeltro.
Deze eenvoudige Franciscaner-monnik
stierf op 82 jarigen leeftijd, in het wees
huis, dat hij jaren geleden had gesticht.
Maar het waren niet alleen de zusters en
de weesmeisjes, die treurend aan zijn sterf
bed stonden. Kardinaal Maffi kwam hem
geregeld bezoeken, de H. Vader stuurde
hem den Pauselijken zegen, en de Koning
en heel de Koninklijke familie deelden in
het algemeen verlies, dat heel Italië trof.
In het Maandblad „Het Offer" lezen we
het volgende artikel van dr. J. Nouwens
over dezen grooten prediker.
Pater Agostino was een persoonlijk
vriend van het vorstelijk huis van Savoye
en als do Koning met zijn gezin den herfst
doorbracht in hun buitenverblijf San
Rossore, dan was de Pater steeds een wel
kome gast.
Zijn sterfbed was als het ondergaan
van de zon. Langzaam zinkt zij aan de
kimme weg, al straalt zij ook met min
der luister, al is het licht minder scherp,
grooter schijnt zij bij het ondergaan, en
zacht is de avondglans. En haar gloed
straalt nog lang aan den hemel.
Maar eens heeft Pater Agostino geschit
terd als de middagzon. Hij was jaren lang
de grootste, de wereldberoemde kansel
redenaar. In heel Italië heeft hij gepreekt,
in de kleinste dorpjes, in de grootste ste
den. Vooral als vastenprediker in de San
Carlo al Corso te Rome heeft hij het meest
succes geoogst. Het was kort na de inne
ming van Rome, en de religieuze tradities
leefden nog onverzwakt voort in de eeuwi
ge stad. Maar in die eerste jaren stonden
Vaticaan en Quirinaal ook nog op zeer
gespannen voet. Het nulla communicatio,
niet de minste gemeenschap, gold ook
hier. Een gezant bij het Quirinaal geaccre
diteerd, zou zich wel wachten om zich
ook maar in gezelschap van een „zwarten,
een diplomaat bij bet Vaticaan te vertoo-
nen. En zeer zeker durfde geen geestelijke
relatie te onderhouden met het koninklijk
hof. Maar in stilte werd toch wel eenige
gemeenschap gehouden, en gelukkig vcor
beide partijen, bleef een communauté d'-
|i es, de geestesgemeencchap bestaan,
(.oo leefde in Victor Emanuel en later
vooral in koning Humbert een godsdien
stig gevoel, dat trachtte zoo goed moge
lijk het geweten in overeenstemming te
brengen met den moeilijken politieken
toestand. En ofschoon officieel de ban
vloek rustte op het Quirinaal, zoo werd
toch ook in de toepassing menige conces
sie gedaan, en bleven een viertal kape
laans met den titel van#lonsignore, dienst
doen op het Quirinaal als hofkapelaan.
En zoo wordt ook verzekerd, om tot
mijn onderwerp terug te keeren dat de
koning en zeer zeker de brave koningin
Margherita, geregeld de preeken van pater
Augostino da Montefeltro in de San Carlo
al Corso te Rome bijwoonden.
Van dien tijd dateert dan ook de vriend
schap tussehen het huis van Savoye en
pater Agostino. Hij was toen nog heel
jong, en het preeken was zijn lust en zijn
leven. En hij heeft gepreekt tot op den
laten avond toen hij reeds 82 jaar was,
het laatst voor zijn zusterkens en wees
kinderen op Witten Donderdag. Van hem
kan dan ook wel gezegd worden wal men
van Bossuet zei„Personne n'a prêché
ni si tet ni si tard."
Over het algemeen wordt in Italië wei
nig, heel weinig, vee! te weinig gepreekt.
Vooral ons Hollanders voor wie zoo over
vloedig het brood van Gods woord wordt
gebroken, valt het op, dat in de meeste
kerken, waar soms tien tot twaalf missen
worden gelezen, maar in een dier missen
wordt gepreekt, en dan is het nog maar
een heele korte uitleg van het Evangelie.
En ik geloof dat ik niet overdrijf, als ik
zeg, dat vooral in de groote steden 90
procent der bevolking nooit het woord
Gods hooren.
Gelukkig komt er ook in dezen een
kentering ten goede. Vooral het woord en
voorbeeld van Z. H. Paus Pius X, die geen
enkele gelegenheid verwaarloosde, om de
geestelijken te wijzen op hun plicht en die
zelf eiken Zondag ook nog als Paus, wilde
preeken voor het volk, heeft wel eenige
invloed gehad. En in sommige kerken te
Rome wordt reeds onder meerdere Missen
een korte uitleg gegeven van het Evange
lie. En de geloovigen komen bij voorkeur
naar die Missen, waarin gepreekt wordt.
Maar zeer zeker is het aan het woord
en het voorbeeld van pater Agostino, die
als een Missionaris door Italië trok, te
danken, dat in veler harten het geloof
bleef branden. En evenals men nu nog in
Holland Pater Bernard blijft noemen,
en Bossuet onsterfelijk is, zoo zal ook ir
Italië de herinnering aan Pater Agostini
da Montefeltro blijven voortleven.
36
VRIJ NAAR HET Dim-Sen.
tweede deel.
Men v/as intusschen het beukenwoud
genaderd. Men boog om dichte struiken,
die daar als een voorpost schenen te
staan, en was toer. onder een schaduw
rijk bladerdak. Wanda keek met schit
terende oogen om zich heen iedere
boom, iedere struik scheen haar een
welkom toe te roepen, ieder gonzend
insect herinnerde haar aan lang vervlo
gen dagen.
Een naar het scheen weinig begaan
voetpad kronkelde zich een eindje lang
den rijweg en wendde zich dan plot
seling naar rechts. Wanda beval stil
te houden.
„Ik wil er nog een paar minuten bij
nemen om Helena ook den dikken hol
len lindeboom te wijzen, waarin ik mij
eens als kind verstopte, met het zeer
prijzenswaardige doel om mademoiselle
Désirée eens geducht te doea schrikken,
seide zijterwijl zji uit het fStwte sprong
Ik bereikte bij deze gelegenheid mijn tigen eik. Daar lag, half verscholen
doel zoo goed, dat het dwaze mensch
in plaats van mij te zoeken, naar huis
liep en alles in rep en roer bracht. Tot
later, Leo Als wij te lang blijven, moet
gij maar niet op ons wachtenwij
zullen ook te voet het kasteel wel kun
nen bereiken."
„Kom HelenaHet was destijds
een kostelijke grap van mij en ik moet
nog lachen, zoo dikwijls ik er aan denk,
vertelde V/anda verder, terwijl zij vroo-
lijk op het welbekende pad voortstapte.
„Denk eens, het kindermeisje had, om
hare zorgeloosheid te verontschuldigen,
van Zigeuners gepraat, die mij moesten
hebben gestolen en het heele dorp trok
uit om het spoor der roovers te ont
dekken. Waarschijnlijk was het voor
de meesten van hen behoefte door
schreeuwen hunnen moed aan te wakke
ren zij maakten tenminste in het bosch
zulk een leven, dat ik in mijne schuil
plaats, waar ik de grootste rust genoot
en in slaap was gevallen...."
„O, kijk eens daar
Verschrikt keerde Wanda zich om.
„Waar 7"
Helena wees op eenige dichte strui
ken aan den voet van een ouden, knoes-
onder de zacht in den wind heen en
weer bewogen takken, een man met
een uitgeteerd, vaalgrauw gelaat, lang
uitgestrekt en onbeweeglijk.
Een oogenblik staarden de beide
meisjes sprakeloos naar den man, die,
nauwelijks zes schreden van haar ver
wijderd, op den grond lag.
„Zou hij dronken zijn?" fluisterde
Helena.
„Hij is dood, dood of stervende
riep Wanda, en terwijl zij met alle
macht poogde den schrik van zich af
te zetten, die haar bevangen had,
spoedde zij zich naar den man, om zoo
mogelijk te helpen, te redden. Helena,
volgde.
„Hij leeft nog, ik voel zijn pols slaan.
Groote hemel! bloed!" Wanda had het
hoofd van den zieke voorzichtig van
den grond opgenomen en keek als ver
bijsterd op een gapende wonde. Het
verwarde, reeds vergrijsde haar was
rood geverfd, het kleefde aan elkander,
en de uit den grond opstekende boom
wortel, waarop het achterhoofd rustte,
was door het opgedroogde bloed als
met een korst bedekt.
„Wanda.. ik., ik wil Leo roepen 1"
Wanda knikte. Zij legde het gewon
de hoofd zoo goed mogelijk op een hand
vol uitgetrokken gras en bevochtigde
het ijskoude voorhoofd met eau-de-
cologne. Dan wachtte zij. Leo kon im
mers nog niet ver verwijderd zijn, en
dus kon zij op spoedige hulp rekenen.
„O God, mijn God, laat hem niet
sterven," fluisterde zij, en een hartelijk
gebed steeg van haar lippen omhoog.
Helena liep Intusschen in de grootst
haast het rijtuig achterna, dat, op eeni
gen, haar in dit oogenblik oneindig
schrjnendan afstand voortreed. Een
paar maal had zij reeds geroepen,
maar haar stem was te zwak. Adem
loos, struikelende, maar zonder ophou
den liep zij voort.
„Mijnheer Von BrennerTever
geefs. „Leo, Leo
Had hij 't gehoord Neen maar nu,
nu keek hij om, hij kwam.
„Wanda Is Wanda iet overko
men
„Neen, o neen. Niet Wanda...-. een
man., hij sterft!"
„Stap gauw in, Helena.. Juffrouw
Wallhagen. Zoo, en zeg mij, wat is er
gebeurd Van welken man spreekt u
In vliegende haast vertelde Helena!
van den gewonde, met wie Wanda nu
alleen was. „O, haast u, haast u,"
ging zij voort, „misschien weet u wat
er gedaan kan worden."
„God zij dank Wij zijn er I" Zij
waren bij het voetpad aangekomen.
Brenner hield stil en bond nu de paar
den aan een boomstam vast. Helena
liep vooruit.
„Hij komt, Wanda, hij komt 1"
„God zij dank 1" zeide ook deze, toen
zij haar voogd zag. De wéinige minuten,
die verloopen waren, sedert zij alleen
in deze eenzaamheid achterbleef, sche
nen haar uren toe.
De baron boog zich over den vreem
deling en onderzocht zijn wonde. „Het
lijkt gevaarlijker dan het is," zeide hij,
terwijl hij de beide jonge meisjes aan
keek. „De man is, naar het schijnt,
over tots gestruikeld, en juist met het
hoofd op dien uitstekenden boomwor
tel gevallen. Het had erger kunnen
zijn."
„Maar hij ziet er uit als een lijk,"
fluisterde Wanda.
„Hm zeide de baron, terwijl hij
den ongelukkige nauwkeurig beschouw
de, „haast zou ik gelooven, dat hij van
ellende bezweken is. Deze lijnen om
mond en neus, en over 't algemeen zijn
gansch uiterlijk doet aan honger den
ken."
„Honger herhaalde Wanda vol
medelijden. „O Leo
„Wij moeten zien of wij hem niet
weer tot bewustzijn kunnen brengen.
Hadden wij maar een druppel wijn
„Wijn is er in het rijtuig Ik heb een
paar flesschen voor de oude vrouw
Werner meegenomen."
Helena was reeds in de richting van
het rijtuig verdwenen.
„Als gij mij een natten doek kondet
bezorgen, Wanda. „Uwe „Doodc Zee"
is immers in de nabijheid. De wonde
moet verbonden worden."
Tien minuten later opende de vreem
deling langzaam de oc.gert er. keek ver
ward om zich heen.
„Alles in orde, geede man. Neem
nog een slokje wijn, dat zal u weer op
de been brengen," zeide Leo vriendelijk.
De mart deed het. Zijn gelaat had nog
altijd een lijkkleur, maar de onnatuur
lijke uitdrukking in zijn trekken ver
dween, en het oog werd helderder.
(Wordt vervolgd.)