„ONS BLAD"
BUITENLAND
WOENSDAG 13 JULI 1921
14e JAARGANG
i
1
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Brieven uit Frankrijk.
FEUILI.RTt >M
Onder Valsche Vlaq
De beperking van bewapening.
GEMENGDE BU1TENL. BE
RICHTEN.
No, 2>'J
NOORD-HOLLANDSCH
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar 2 -
Voor buiten Alkmaar....f2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor-
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15,—
Geen st=-d ter wereld waar het aantal
kerken, uitmuntend door schoonheid
van stijl, rijkdom van beeldhouwwerk
en schilderkunst, zoo groot is, dan in
Parijs. Gebrek aan bedehuizen heerscht
er in groote mate in de buitenwijken-
daar de bouw van kerken geen gelijken
tred heeft gehouden met de ontzag
gelijke uitbreiding van de stad. Hoe
aanlokkelijk ook, het is niet mogelijk
in wekelijksche brieven een beschrijving
te geven van al die kerkgebouwen,
velke zoo ruimschoots verdienen, al
gemeen bekend zijn. Zoo nu en dan
stel ik mij voor een enkele aan een meer
uitvoerige beschouwing te onderwerpen
Van de ruim veertig die door hun mo
numentalen bouw en architecturale
voornaamheid de aandacht vragen,
is een twintigtal vooral waard, nauw
keuriger bekeken te worden. Gaat men
een hoofdverdeeling maken, dan kan
men dat niet beter doen dan door ze
te groepeeren volgens de tijden waarin
zij zijn opgericht, de eerste groep die
vóór de 16e eeuw zijn gebouwd, de
tweede, dateerend uit de 16e, 17e en
18e eeuw, terwijl de laatste groep, de
kerken na dien tijd gebouwd, of vol
eindigd, omvat. Bij een ernstige be
schouwing van deze heiligdommen,
staat men in grootsche bewondering
voor het werk dat in den loop der
eeuwen door de christenheid is ge
wrocht. En niet alleen blijkt uit die
bouwwerken het talent van den bouw
meester, de werkkracht van de am
bachtslieden uit die dagen, men krijgt
vooral eerbied voor de innerlijke gods
liefde,die die mannen moet hebben be
zield om hun leven aan een dergelijke
taak te geven. Lange jaren werd er
somtijds aan gewerkt, eeuwen gingen
zelfs voorbij eer een dergelijke tempel
geheel was voltooid. Ook de geschie-
".^p|s van het land vindt men terug
"m "de verschillende "stijlen vaii déze
kerkgebouwen. Wel arm is onze tijd
aan schoonheid als men zijn blikken
slaat op het verleden. Liever dan mij
te verdiepen in de redenen die hier toe
hebben geleid, wil ik ditmaal de Notre
Dame, ook aan zoovele Hollanders
bekend, eens gezamentlijk met u van
nabij bezien. De eerste steen van dit
geweldige meesterwerk van bouwkunst
?erd door Paus Alexander III, toen
maals als vluchteling in Frankrijk ver
blijf houdend, gelegd in 1163. Meer dan
twee eeuwen zijn noodig geweest om
het in vollen luister te doen oprijzen.
Wellicht is de Notre Dame van Parijs,
ia die van Reims, welke helaas door
ien oorlog zoo ontzaggelijk heeft ge
leden, het mooiste Gothische kerk
gebouw dat in Frankrijk bestaat. Op
merkelijk is het dat, ofschoon telkens
weer andere kunstenaars aan dit ge
bouw hebben gearbeid, de gevel zeer
zeker een indruk maakt of één mees
terhand het heeft gewrocht. Zóó voor
treffelijk is de éénheid van stijl en uit
voering bewaard. Met een lengte van
meer dan 126 M. een hoogte van 33 M.
en een breedte van 48 M. kan men zich
voorstellen, hoe ontzaggelijk groot
deze tempel is. Vooral de drie hoofd
toegangen in spitsboogvorm opgetrok
ken, met hun overvloed aan beeld
houwwerk zijn een verlokking voor
net oog. voor het belangrijkste gedeelte
zijn de voorstellingen er van ontleend
aan het leven van de H. Maagd. Al
vorens binnen te treden dienen wij nog
een blik te werpen op de 68 meter hooge
torens, die men door een afzonderlijken
zijmgang bereikt. Op het eerste gezicht
ais men binnenkomt is men niet zoo
jpgetogen als men zou verwachten.
oog moet eerst gewennen aan
die ontzaglijke ruimte, om de majes-
tueuse schoonheid in zich te kunnen
opnemen. In andere kerken voelt men
zich eerder thuis, gevoelt men spoediger
de wijding die er van uitgaat, komt
men eerder in een stemming van stille
devotie. Maar eens gewend aan de
duisternis die er heerscht, en aan het
monumentale van dit Godspaleis, ken
ik geen kathedraal die ons zoo de on
eindigheid en de grootheid Gods doet
gevoelen als deze. Het geheel bestaat
uit een midden schip en twee zijbeuken
die achterom het priesterkoor zich
uitstrekken. Een aast on afgebroken
reeks van zij-kapellen bevindt zich
in de rondte van het geheele kerk
gebouw meer dan veertig mocht ik
er tellen. Een galerij van meer dan
gewone grootte treft men op de eersto
verdieping aan. Hoewel ik de opmer
king maakte dat de Notre Dame ta
melijk wel in duister is gehuld, trach
ten toch een honderdtal ramen het
zonlicht te doen binnendringen.
Bijzondere belangstelling verdient
het priesterkoor, waar het houtwerk
der kanunnikenbanken en de geheele
betimmering een rijkdom aan beeld
houwwerk bezitten, met motieven aan
het lijden des Heeren ontleend. Enge
lenfiguren in brons en schilderdoeken
van bekende meesters, acht in getal,
volmaken de indrukwekkendheid van
het koor. Zij stellen ons o.a. voor,
Maria Boodschap, de tegenwoordig
heid van Jesus in den Tempel, en de
vlucht naar Egypte. Nog een groot
aantal schilderstukken en beelden treft
men er aan, te veel om in een korte
beschrijving op te noemen. Alleen het
basreliëf voorstellende het laatste oor
deel, en dateerend uit de 15e eeuw,
moet nog afzonderlijk genoemd, Jesus
wordt er voorgesteld omringd door
zijn engelen, dragend in zijn linkerhand
een open boek. Aan zijn voeten ziet
men een geraamte waaraan de wor
men knagen. De apostelen Johannes
en Stephanus zijn mede afgebeeld om
als voorspraak van d ezen afgestorvene
voor Gods troon te komen pleiten.
Hieronder leest men dit geweldige op
schrift„De angsten van den dood
hebben mij verschrikt," de vloed.van
mijne ongerechtigheden heeft mij ver
ward want ik ben niets dan een aard
worm en geen mensch. Mijn vleesch
is niets dan slijk en bederf, mijn God
werp een blik op mij, heb medelij oen
met mij, want ik ben een zondaar en
heb gezondigd in uw aangezicht." On
der den indruk van deze woorden ver
laten wij de kerk, treden uit de duis
ternis en de stilte van deze wijding
volle plaats in de volle zon, die glan
zend den gevel bestraalt, in het drukke
leven dat woelt over het wijdsche plein
dat zich voor de Notre Dame uitstrekt.
Nog een laatsten blik werpen wij op
het heiligdom en dankbaarder voelen
wij ons dan ooit, er te zijn binnenge
treden, niet alleen als bewonderaars
der eeuwenoude schoonheid, maar
vooral als kinderen der katholieke kerk
die deze schoonheid boven alles be
schouwen als eer en hulde aan den God
der Tabernakelen gebracht. Schoon
heid moet, om hare roeping te voldoen,
om in waarheid de uiting van verheven
kunst te zijn, opvoeren tot de opperste
schoonheid, die God zelf is. De Notre
Dame van Parijs mag de bevesting van
deze woorden heeten, oogenblikken
daar doorgebracht brengen ons nader
tot het eeuwige.
Parijs, 7 Juli 1921. Mr. P. v. S.
vmi
Het standpunt der Amcri-
kaansche regeering.
Uit Washington verluidt dat de Ameri-
kaansche regeering het voor het succes
der ontwapeningsplannen van het hoogste
belang acht, dat de bespreknig o-ver hel
probleem van het Verre Oosten in het
program dier besprekingen wordt opgeno
men, daar de meening heerscht, dat d
gansche ontwapeningsquaestie moeilijk
kaïn behandeld worden, indien dit pro
bleem niet wordt overwogen. Het is be
kend dat Amerika er zeer naar verlangt
om alle beslaande oorzaken van wrijving
in het Verre Oosten op te heffen. Tevens
wordt vernomen, da-fc' de Amerikaansche
opvatting is, dat de betrokken naties liet
•eens zouden zijn over de algemeene poliiek
in het Verre Oosten, alvorens in discussie
te treden ov-er de beperking der bewape
ning.
Briand ngar Washington.
Een bewijs van het gewicht dat hier,
seint de Parijsche correspondent van het
„HM." aan het initiatief van Harding lot
bijeen roeping van een conferentie voor de
ontwapening wordt gehecht, is dat Briand
voornemens is persoonlijk Frankrijk te
gaan vertegenwoordigen, iiij ziet in deze
bijeenkomst het begin van een geheel
nieuwe wereldpolitiek en acht het noodig,
dat Frankrijk er vertegenwoordigd wordt
door den minister, die zelf verantwoorde
lijk is voor die buitenland sche betrekkin
gen.
Het initiatief van Harding wordt te
Parijs in de pers nog steeds in zeer gim-
S'Ligen zin besproken, omdat men er een
middel in ziet om Amerika weer aan de
internationale besprekingen te laten mee
doen. Men kan nu, zoo oordeelt men, aan
Amerika vragen hoe het den Volkenbond
georganiseerd wil hebben om er aan te
kunnen deelnemen en dan daarmee reke
ning houden. De stemming om Amerika
aangenaam te zijn gaat hier zóó ver, dat
de Matin" aankondigt dat Briand van
plan is de bijeenkomst van de Volken
bondscommissie tot beperking der bewa
pening, die den löen dezer hier moet
plaats hebben, niet te laten doorgaan, om
eerst af te wachten wat te Wnshingon be
sloten zal worden. Dit alles bewijst hocve-tl
men van de conferentie verwacht.
Volgens Millet in de „Petit Pari si en"
was het voornaamste doel van Harding
een gewapend- conflict tusschen de Ver-
eenigde Staten en Japan, welks bedreiging
steeds zwaarder op de wereld begon te
drukken, te vermijden. Deze uitnoodiging
is dan ook een schakel in de welbewuste
politiek, door Harding sinds zijn optreden
gevolgd. Omdat ze op touw is gezet om in
het Verre Oosten den vrede te bewaren,
waarschuwt Millet er tegen van de con
ferentie voor Europa te veel te verwach
ten. In het algemeen echter ziet men deze
bijeenkomst hier met groot vertrouwen en
optimisme te gemoet.
In de Kamer heeft Briand mededieeling
gedaan van den stap der Ver. Staten met
betrekking lot het bijeenroepen eener con
ferentie voor de beperking der bewape
ning. Hij bedankt Harding voor zijn edel
moedige uitnoodiging, en verklaarde dat
de regeering haar zeer gaarne zal aanvaar
den.
Llogd George naar Washington.
De „Daily Express" meent te welen,
dat Lloyd George waarschijnlijk zal deel
nemen aan de conferentie inzake de ont
wapening en de regeling der quaestie van
den Stillen Oceaan, die waarschijnlijk in
het begin van den herfst te Washington
zal bijeenkomen.
De „Daily Chronicle" bevestigt dit.
De Britschc opvatting.
In oen telegram van Router's bijzonde-
ren dienst over de beperking der bewape
ningen wordt gezegd, dat het waarschijn
lijk is, dat eenig verdrag of eenige over
eenkomst, waarover men het definitief
eens is geworden, een speciaüe bepaling
zal bevatten, waarin gezegd wordt dat de
opzegging van het verdrag door een -der
mogendheden, die het onderteekend heb
ben, tenminste drie jaar te voren moet ge
schieden, daar, wanneer eenmaal de ont
wapening in werking treedt, zij automa
tisch zal gevolgd worden door het ont
mantelen der marine-werven en van de
machinerieën en het naar elders overbreng
g.en der geschoolde werklieden. Het ge
heele stelsel van den aanbouw voor de
marine eou aldus geruinien tijd vorderen
om dit weer in te richten.
Naar vernomen wordt, was een der
voornaamste redenen waarom Groot-
Brit an nië het op prijs stelde, dat do V. S.
het initiatief zouden nemen, dat het in
dat geval veel waarschijnlijker was, dat de
Senaat eenig verdrag zou ralificeeren, dat
definitief gesloten was, dan wanneer het
van elders kwam.
Men moet niet uil het oog verliezen,
•jyldus ten slotle liet Reuler-herichh dat er
in Amerika nog een sterke parlij is, die
hardnekkig gekant is tegen ontwapening
en vurig wenscht, dat de Amerikaansclie
marine de oppermacht zal hebben in de
wereld. Hieregenover slaat echter de
groote massa des volks, welker eenig doel
is het nemen van iederen maatregel to
verzekeren, die strekt tot verlaging der
belasting.
Bijna mislukt!
Do „Observer" van j.l. Zondag meldt,
dat door gebrek aan samenwerking tus
schen het ministerie van buitenland sche
zaken en Downing Street, hel conferen
tie-voorstel van president Harding moge
lijk bad kunnen mislukken. Er heeft nooit
twijfel over bestaan dat zoowel Lloyd
George als do premiers dor Dominions
en Lord Curizon een openhartige samen
spraak met de Vereen igde Si alen w-ensch-
ten. Evenwel, buitenlandscho zaken had
haast alles bedorven. De eerste minister
zei do j.l. Donderdag in het Lagerhuis
dat hij hoopie den volgenden dag in staat
te zullen zijn een besliste mededeeling te
doen over het StVILe-Oceaan-vraagsluk.
Doch dat zou, voegde hij er bij, afhangen
van I het antwoord ontvangen van Ame
rika, Japan en China.
Dat was een kleine onhandigheid, om
dat de Amerikaansclie regeering niet in
e>enr conferentie had kunnen treden op
grond van een Brits ch voorstel. Dat zou
Harding's positie hebben verslapt, doch
bovendien zou een Engdscli voorstel, ko
mende van Engeland als Japan's bondge
noot, in .Amerika allicht zijn opgevat als
een manoeuvre in Japan's belang en het
goh- de conferentie-voor.stel zou vermoe-
dk'; ->rnv-siukt zijn. Daarom werd deze
onhandigheid, gevolg van een misver
stand tusschen het ministerie van builen-
landsche zaken en Downing Street, in het
of-fieieele parlementsverslag zóó gewijzigd,
dat „het antwoord der Vereen igde Sta
ten" werd geschrapt. Nu stond dc weg
voor president Harding open.
„Wat was er gebeurd tusschen Don
derdagavond en Vrijdagmorgen?" vervolgt
..The Observer' „Toevallig werd een groot
hofbal een geschiedkundige politieke ge
beurtenis. Donderdagavond was er een
hofbal voor den koning en de koningin
van België. Het was een overweldigende
pracht en op den achtergrond der zaal
bevonden zich de koning en de Ameri
kaansclie gezant die zooals ieder weet.
met elkaar als vrienden omgaan in
bliikbaar ernstig gesprek. De koning heeft
zijn leven lang ernstig belang gesteld in
de verhouding tusschen Engeland en
Amerika^ De Amerikaan sche gezant, kolo
nel Harvey, heeft onlangs nog gezegd,
•dat indien George III destijds tot de Der
tien Kolonies gesproken had als George
V onlangs deed tot Ierland, de groote
scheiding nooit zou hébben plaats gehad.
Engeland mag gerust zeggen dat's konings
persoonlijk optreden, door zijn ministers
zeer .toegejuicht, een moeilijkheid van be-
teékenis ui.t den "weg heeft geruimd.
Als dit alles jui-at is, zooals wij reden
hebben aan te nemen, dan kan gerust ge
zegd worden, dat de koning een grooten
dienst heeft bewezen tot bevordering der
goede verstandhouding tusschen Enge
land- en Amerika, een dienst, gelhk eens
bewezen werd door koningin Victoria,
toen zij en de prins-gemaal, een tactvol-
len en verzoenenden vorm gaven aan een
kritiek telegram in het begin van den
Amerikaanschen burgeroorlog."
De onlusten in Belfast.
Bij de botsingen, die Zondag tusschen
nationalisten en unionisten plaats hadden,
werden veertien burgers gedood en ne
gentig gewond. Officieel wordt medege
deeld, dat 82 huizen geheel door brand
vernield werden en 1 gedeeltelijk. De
meeste werden bewoond door katholie
ken. De ongeregeldheden begonnen Za
terdagavond met het vermoorden van
een politiebeambte en het verwonden var-
twee andere^
De stad is thans rustig.
Slechts een uur vóór de wapenstilstand
intrad hadden volgens een Reu ter-bericht
te Belfast opnieuw relletjes plaats.
De Engelsche bladen behelzen uitvoeri
ge bijzonderheden over de ernstige onge
regeldheden die Zondag .te Belfast heb
ben plaats gehad en waarvan de aanlei
ding was een aanval op een poii lie-aulo
Zaterdagavond, waarbij een agent werd
gedood en twee agenten ernstig gewond
werden. Kor.t daarop doorzochten afdee-
lingen politie het district Falls om te
trachten de aanvallers te vinden.. Er werd
daarbij eenigen tijd op de politie gescho
ten. waarbij een voertuig der politie bul
ten gevecht werd gesteld. De politie ont
moette zelfs een bende, die met zandzak
ken een barricade wilde oprichten.
Volgens liet verslag van de „Press As
sociation" werd er den, heelen dag inver-
schillende districten tusschen Sinn Fel-
ners en de politie gevochten.
De correspondent van de „Westminster
Gazelle" te Belfast meldt, dat het vechten
vooral ernstig was tusschen vijf en zes
uur Zondagmiddag; het deed aan liet
slagveld denken door liet schieten met
machinegeweren, geweren en revolvers en
het werpen van handgranaten.
De Unionisten, aldus de correspondent
profileerden ien volle van het excuus, huil
gegeven door het schieten op de drie po
litieagenten den vorigen avond, en den
geheelen dag koelden zij hun wraak o.p
na.tioiialislen, die in of nabij -de plaats
woonden, waar o.p de agenten geschoten
was, ofschoon er in het geheel geen be
wijs was voor de schuld' der nationalis
ten aan dien aanval.
Den geheelen dag reden de ziekenauto's
heen en weer, terwijl de brandweer druk
werk had 0111 de gestichte brandeu le
blus,schen. Het geheele nationalistische
district van Grosvenor Road lol Shankill
Road, was feitelijk van den vroegen
morgen tol den laten avond in slaat van
•beleg. Voortdurend bestookten schutters
van beide partijen elkander. Gepantserde
vrachtauto's, met speciale constabels pa
trouilleerden. schietend met geweren, re
volvers en machinegeweren, door dé stra
ten en ook gepantserde militaire aulos
waren op patrouille. Velen werden vlak
bii of in. hun huizen, doodgeschoten.
Terwijl dit vreesdijke schieten aan den
gang was, werden de huizen van katho-
ilieken grenzend aan Unionistische wijken,
verwoed aangevaren door het gepeupel;
s'echts met de grootste moeVe slaagden
de bewoners erin het vcege lijf te bergen.
Nauwelijks hadden zij hun huizen verla
ten, of deze werden in brand gestoken. In
den namiddag, toen het gepeupel zich ver
zadigd had aan drank door de plunde
ring van een herberg, werden zelfs twin
tig huizen van nationalisten tegelijk in
brand ges lo ken.
De actie der Sinn-Fciners.
Terwijl alles kalm was in Dublin zetten
elders de Sinn-Feiners hun moorden voort
lot het laatste oogenblik vóór de wapen
stilstand begon en dat niet alleen in afge
legen ggbicd'en, waar het bericht van den
wapenstilstand wellicht nog niet was
doorgedrongen, maar ook in centra. Zoo
wérden Zondagavond vier soldaten ont
voerd in een buitenwijk van Cork. Hun
lijken werden heden in een veld op twee
mijlen afstands gevonden, vol 'kogelwon-
den.
Te middernacht werd een oud-majoor
uit zijn huis gehaaldzijn lijk werd van
morgen op korten afstand gevonden. Te
Castleisland vie'en drie soldaten in een
hinderlaag en werden gedood, terwijl een
eonstabel doodgeschoten werd. Te Skib-
bereen werden gisteren een vrouw en een
meisje gedood door scho-ten gelost op hui
zen, waarvan de bewoners zich het onge
noegen der Sinn-iFeiners op den hals had
den gehaald.
Wat De Valera hoopt.
Het .persbureau van Dail Eirean publi
ceert de volgienide verklaring, die De Vale
ra uitte in een interview met den corres
pondent van een Noorsch blad. Hij zeide:
„Ierland hoopt dat thans de tijd niet
veTre meer is dat het als een der oudste
naties Ier wereld', eindelijk zijn plaats zal
kunnen innemen onder de vrije volken
van Europa.
„Komt onze hoop in vervulling, dan
zijpen Europa en de geheele menschheid
met groote verlichting vernemen, dat het
aanwenden van geweld om de nationale
rechten van Ierland te vertrappen, na ze
ven eeuwen is opgegeven door een der
grootste militaire machten Ier wereld, en
wij hopen dat daardoor het grootste ge
vaar tegen een vrede onder de volken der
wereld zal worden afgewend",
i
De toestand in Gpper-Silezië.
Oppcln.
Uit Oppeln wordt gemeld!Uit Laban
en omgeving is een groot aantal insurgen-
len, voor oen deel gewapend, aan het sta
tion te Oppcln aangekomen. In de slad
werden eenigen van hen door de verbit
terde menschemnenigte afgeranseld,
's Middags kwamen uit de omgeving van
Oppeln, speciaal uil ICempa en omgeving,
56 gewapende PoSen in ges'olen gelederen
naar de slad Oppeln, om uit de gevange
nis oen aantal Polen, die door de Fran-
schen waren ontslagen, af te halen. Zij
k.waiben echter niet verder dan de Koren
markt. De daar in barakken onderge
brachte Duitsche vluchtelingen violen de
Polen met stokken aan en joegen hen
naa.r hun dorpen terug.
In Oppeln loopen geruchten, dat Kor-
facty in de slad is. In ei'k geval staat vast,
dat de Polen in hel Fransche consulaat
eenige personen verborgen houden. Fran
sche soldaten met do bajonet op het ge
weer hebben alle naar het consulaat lei
dende straten afgezet.
Uit Kattowilz wordt gemeld, dat de
sroorn van vtuchelingen van liet platteland
weer sterk toeneemt. De Duitsche bewo
ners worden weer even' erg mishandeld
si's in de eers'e dagen van d'en opstand.
Ook liet wegvoeren van Duitschers wordt
weer van verschillende zijden gemeld. Uit
Bculhen wordt gemeld, dat de Engelsche
bezettingstroepen een voetbalwedstrijd
zouden houden met liet beste Duitsche
elftal. De nog te Beuthen vertoevende
Fransehen kwamen echter tusschenbeiden,
en de voetbalwedstrijd moest op liet laat
ste oogenblik worden afgezegd.
Uit Gloiwitz komen berichten van aan
vatten van gewapende benden op Duit
sche jbea.mhle.uu en hu'-gecs. Iji;,Bfinsjien ;s
het nóg steeds rustig. De FrïL sche. tree-
pen worden steed.s meer door Engelsche
vervangen.
Diiilsch plebiscictambtenaar.,
gearresteerd.
Uit Katlow.itz wordt geme'd:
De medewerker van het Duitsche ple
bisciet-commissariaat Stinnesberg is Za
terdagavond door bezettingstroepen en be
ambten der Poolsche plebisciet-politic 0111
onbekende redenen gearresteerd.
KROKODILLEN JACHT IN VERSAILLES.
Een soldaat van het 5e regiment ge
nie, die dezer dagen een had had geno
men in een der vijvers van het park van
Versailles, sedert tail van jaren de zwem-
goiegenheid van het garnizoen aldaar, be
weerde .dat hij in het water een krokodil
had gezien. Er werd een onderzoek inge
steld en het bleek dat er inderdaad een
krokodil in den vijver vertoefde, die dien-
zelfden ochtend met een achttal zijner
soortgenooten had dienst gedaan bij een
f'i mopr.emi.11g, zulks met goedkeuring
der au'oriteiten. De krokodillen wenschten
blijkbaar het water niet te verlaten, en er
moesten.krokodillen.jagers uit den Pa-
rijsehen dierentuin worden ontboden om
.ze er uit te halen. Zeven konden er wor
den gevangen, de achtste zwemt nog!
De „Daily Mail" meldt dat de Ear! of
Craven, die met zijn jacht voor Cowes
lag, in een onbewaakt oogenblik over
boord is gevallen en verdronken. Zijn lijk
is opgehaald en naar Cowes gebracht.
Lord Graven, die 53 jaar oud was, was
een d'cr meest bekende mannen in de
Lon.densche hof- en „society" wereld en
bovendien hekend a's een groot sportman.
Gedurende den oorlog bewees hij het land
goede diensten als koninklijk boodschap
per tusschen Londen en het Brilsche
hoofdkwartier in iMUn'kriik en later in het
Oosten. Ilij was eien rijk man. zijn land-
38.
VRU HET DUITSCH.
tweede deel
a
„Dat is onmogelijk, vrouw Werner
s een oude, trouwe meid, die mij als
slem kind verpleegd heeft en met hare
geheele ziel aan mij hangt. Zij woont
misschien vijf minuten van hier in een
klem huisje, dat haar tot levenslang
gebruik gegeven is."
In tusschen waren de twee vriendinnen
langs een steile wenteltrap naar beneden
gegaan en bevonden zich nu in den linker
vleugel, waar de kamers van juffrouw
Kohr en nare dochter waren. In de huis
kamer troffen zij den voogd van Wanda.
die beng was, de papieren in zijne brie-
reatasch te rangschikken.
„Hoe is het, Leeuw? Leggen uw plich
ten als voogd nog langer beslag op u?"
„Neen, nu ben ik klaar."
„Ik nog niet. Ik moet nog naar vrouw
Verner; d'ie goede, oude ziel zou anders
doodelijk bedroefd zijn, als ik hier uren
lang was geweest, zonder naar haar om
zien. Lang blijf ik echter niet; anders
Stordi het yoor ons te laat. Gij kunt in-
tussehen wel me' Helena in den tuin wan
delen en haar mijli lievelingsplekje loo-
nen. Het huis heeft zij reeds gezien, ten
miusle hel voornaamste er van."
„Met genoegen."
„Zou ik niet met u naar vrouw Werner
kunnen gaan, Wanda?" vroeg Helena ter
wijl zij zich omkeerde om haTe verlegen
heid te verbergen.
„Onmogelijk. Later wil ik u bij gele
genheid wel eens meenemen, maar nu
niet," hernam Wanda, en zette haar hoed
op. „Adieu, tot laterl Amuseert u goed!"
Eenige oogenblikken heerschte diepe
stilte. Iets dat op een plotselinge verle
genheid geleek, had zich van de beide
achtegeblevenen meester gemaakt.
Helena zou liefst hare vriendin achterna
geloopen zijn, maar wat zou mijnheer
Von Brenner wel denken7 Waar bleef
haar besluit dapper te zijn en voor geen
prijs te verraden, wa er in haar omgingl
De baron slak zijn portefeuille in den
zak en naderde het raam, waar zij stond,
naar het scheen geheel verdiept in de be
schouwing van een oude fontein.
„Wanda zal ongetwijfeld nog een half,
wellicht nog wel een heel uur uitblijven,"
zeide hij schijnbaar onverschillig. „Maar
misschien is u te vermoeid, om nog be
lang te stellen in het bezichtigen van
den tuin."
„Volstrekt niet." Het jonge meisje stak
de hand uit om haar parasol te nemen,
„Wanda zou het mij nauwelijks verge
ven als ik niet ten minste het paviljoen
ging zien, dat, gelijk zij mij vertelde, haar
overleden papa tot atelier diende."
„Ja, hij was een kunstenaar door de
gratie Gods, een genie," hernam de heer
Ven Brenner, toen zij te zamen door een
smalle gang naar een deur gingen, die
naar den tuin leidde. „Had hij niets an
ders gehad dan zijn penseel, dan zou
hij een beroemd man geworden zijn,
maar hij was, helaas, rijk, en daardoor
ging een inderdaad buitengewoon talent
voor de wereld verloren."
„Helaas!" herbaalde Helena. „Voor u
schijnt de rijkidem niet veel aantrekke
lijks te hebben.'
De baron lachte. „Tusschen theorie en
praktijk is dikwijls een hemelsbreed ver
schil, gelijk u dan ook wel weet, In de
theorie veracht ik het geld. Het is dc
bron van duizend kwalen en hartstoch
ten, en veroorzaakt zijn bezitter moeite
en dapelooze nachten, terwijl het hem,
over het algemeen genomen, noch beter,
noch gelukkiger maakt.
En nu de praktijk. Verleden jaar ver
loor ik door de oneerlijkheid van een
man, in wien ik het volstrek-te vertrou
wen liad gesteld, vijf duizend gulden,
en ik moet bekennen, ik ben het verdriet
daarover nog niet te boven gekomen. Hier
is het paviljoen, waarvan u sprak, juf
frouw .Wallhagen,"
De wanden van het ruime vertrek, dat
zij nu betraden, waren van boven tot be
ueden met teekeningen en schilderijen be
dekt. Met veel belangstelling bekeek He
lena zoowel de kunstvoorwerpen, als ook
de oude wapenen en andere merkwaar
digheden, die in een groote kast bewaard
werden.
„Hoe jammer, dat wij vandaag zoo
weinig tijd hebben!" zeide Helena, ter
wijl zij nog een laatsten oogopslag door
liet vertrek wierp. „Hier zou men een
halven dag kunnen blijven zonder zich te
vervelen. Het portret van die dame, meen
ik reeds vroeger gezien te hebben, mijn
heer de baron Heeft u er niet een copie
van in uw galerij op Brennerhof?"
„Ah! die mooie brunette! Ja, dat wil
zeggen, dit hier is een copie, en op Bren
nerhof is het oorspronkelijk portret. Het
stelt een freule Von Brenner voor, die
met den goot va der van den tegenwoordi-
gen bezitter van Guruguh gehuwd was."
„Zij gelijkt wel een beetje op Wan
da."
„Hm, ja" zeide de baron dralend.
„Wij willen hopen, dat Wanda voorzich
tiger zal zijn in de keuze van haar echt
genoot; want, naar bet schijnt, is de ar
me Irma Brenner, die den door hare fa
milie voor haar bepaalden echtgennoot
versmaadde, niet zeer gelukkig geweest."
Helena antwoordde giet, en baden gin
gen zwijgend eenige minuten naast el
kander.
„Herinnert u zich nog den dag, waar
op u mij veroorloofde uwe rifoefeningen
'le leiden?" vroeg de baron eindelijk. „Wij
ontdekten toen, dat de heer Gtilhbridge
onze gemeenschappelijke neef is."
„Zeker," hernam Helena zich herinne
rend. Ideere hijondrhid van dezen eer
sten rit was voor altijd in haar geheugen
gegrift.
„U sprak destijds van oen verdenking,
die .u had tegen mijnheer Guthbridge, Is
u er in geslaagd de zaak op le helderen?"
Helena Wallhagen ontbladerde pein
zend een prachtvolle honderdbladige roos
die zij juist afgeplukt en aan heer cein
tuur bevestigd had.
„Nog niet," zeide zij na een pauze, ,cn
ik vrees, dat het niet gemakkelijk zal zijn,
na zoo vele jaren nog de vereisenl' be
wijzen bijeen te brengen. Maar ik ver
geet, dat u nog volstrekt niet weet, waar
het eigenlijk over handelt."
Zij deelde den baron kort en duidelijk
maar met fonkelende oogen en met don-
kerroode wangen hare reden van verden
king mede. „En ofschoon Tita zegt, dat
zit geen getuigen kan aanbrengen voor
de waarheid harer woorden, zoo moeten
er foch 'ten minste indirecte bewijzcu zijn
Hij zelf gevoelt zich niet vrij, dat slaat
vast. Waarom zou hij anders trachten ons
uit deze streek te verwijderen?. .Waarom
zo'i hij zoo doodelijk sclirikken hij Je
onverwachte ontmoeting met Max""
I.eo Brenner schudde hel hoofd. „Dat
laat zich allemaal heel eenvoudig verk.a-
ren. Guthbridge is ziekelijk en zenuwach
tig, en zulke menschen zijn jadclijn op
gewonden. En wat die oude vrouw be-
Irefi, die zal u hoogst waarschijnlijk het
zelfde zeggen, wat u reeds weet. namelijk,
dat haar heer zich op een wein g eervolle
wijze de gunst van den ouden heer
Braunsberg he-eft wjten te verwerven.
Voor het overige stelt u zich de vervai-
sching van een testament veel gemakke
lijker voor, dan :s. Ik hen geen
rechtsgeleerde en rij geen oordeel
aanmatigen, maar ik -es zeer. dat uwe
hoop nooit zal verwozenlükt worden
Helena was zeer bleek ge—orden. Dus
zou die indringer in het rustig bez:t van
zijn door leugens en bedrog verworven
fortuin blijven en wij, de rechtmatige erf=
genamen, daarvan ben ik overtirgd
zouden ons leven lang met moeite en
arbeid ons dagelijksch brood moeien
verdienen!" riep zij uit „Dal kan de he
mel niet dulden Ik zie ho,t aan u dat u
mij ongelijk geeft. Misschien beschuldigt
u mij nog in uw hart van ontevredenheid
met mijn bescheiden lotl"
(vvorat ve'jvoIgT)'
