ONS BLAD
BUITENLAND
feuillrtc »n
BINNENLAND.
Onder Valsche Vlag
VRIJDAG 15 JULI 1921
14e JAARGANG
99
Bureau: HOF 6, ALKSV1AAR. - Telefoon:
Absnnementsprijs
Parlementaire Kroniek
No. 22*
N00R0-H0LLANDSCH DAGBLAD
99
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.—
Voor bulten Alkmaar t 2 o5
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
^7**aÏÏê^ronné's wcrdt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ontvallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—f 6O,—f 35,—, f 15,-
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkerege! meer f O 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Een indringster. Regeling der werk
zaamheden. Het wetje Romans
Deckers.
Men heeft in ons blad, in kleunen en
geuren, reeds kennis kunnen nemen van
het singuliere geval: het ongeroepen, on
verwachte verschijnen eener moderne Es
ther, mevrouw Sloop-Snouck Hurgonje,
in de Tweede Kamer. Het was een inci
dent dat veel opzien baarde en een kolfje
naar de hand was van den hoogedelge
strenge heer David, die uitriep, dat in
dien meer proletarische vrouwen in
de Kamer rechten kwamen opeisohen en
zich niet stoorden aan de formaliteiten,
die men dergelijke menschen steeds in
den weg legt, alles in ons vaderland be
ter zal gaan.
Een meening van het communistische,
achtbare lid, dat hem een verdiende af
straffing van den lieer I)uys op den hals
haalde.
Ais zoo'n methode, aildus dit lid, werd
toegepast in het aan David zoo dierbare
Sovjel-Rusland, d'an zon de dame in
kwestie nog voor licit diner tegen len
muur zijn geplaatst, om door een pelo
ton roode anti-mililairislen morsdood te
worden geschoten.
Wij zeggen dal den heer Duys na.
Bovendien, de echtgenoot© van den
„kapilaüslischen" sociaal-democraat Dr.
Stoop een „proletarische" vrouw te noe
men, lijkt ons zelfs voor David, „wien
niets te dol is", een moeilijk te verdedi-
gen bewering.
Iiftusschen. alle gekheid op een stokje.
Tegen .prnclijken, als door deze op sen
satie beluste socialistische mevrouw in
toepassing worden gebracht, dient mot
kricht Ie worden opgeireden.
De voorzilier der Kamer, zal o.n goed
doen middelen te overwegen, die d,e Ka
mer ervoor behoeden dal men d'aar gelijk
in een koffiehuis, naar welgevallen bin-
ïenlreedl, terwijl wie loch weet in te
sluipen tersion,d verwijderd worde, voor
Vlij of zij een redevoering kan uitspreken.
De kwestie der dienstweigeraars is na
het incideni-Sicop-Snouck Hurgronje,
echler, geheel los daarvan, nog meerma-
1-n oo 'I la.pij't gebracht.
Eerst bij de regeling van werkzaam-
ueden.
Besloten is 7 September wed,er bijeen
!e komen, voor 'afdoening van de hurger-
lüke en militaire pensioenwetten, de rege
ling der rijksrólkeeringen nan de gemeen
ten en de wiizigmg van de kieswet.
Op voorstel van den heer Dresselhuis is
aan deze agenda ook nog toegevoegd de
regeling va,n den rechts-toestand der bur
gerlijke ambtenaren. Wij vreezen dat er
geen kans is, diat dit ontwierp werkelijk
in? zal worden afgedaan.
Dolgraag wilde de roode heer Van Za
delhoff over de kweslie der dienstwei
geraars interpelleeren. Hij deed dit ech
ter vrij onhandig, in strijd met den for-
meelen gang van zaken. Hem werd dan
ook door den voorzilier het woord ont
nomen.
La,Ier kwam. geheel formeel, de com
munist van Bavesteyn met een inlerpel-
latic-verzoek. De interpellatie zal op een
nader te bepalen dag gehouden worden.
In den aanvang der vergadering had
de installatie plaats van mejuffrouw J.
Weslemian, die als tweede vrouwelijk
kamerlid don heer de Buisonjé opvolgt
en evenals deze van den Economischen
Bond naar den Vrijheidsbond is ver
huisd Ze nam, na het afleggen der belof
ten o,p hel opengevallen plekje ter linker
zijde naast don heer Groot plaats, zonder
dat de Kamer verder veel motilie van
haar scheen te nemen. De eerste indTuk
van haar verschijning leek die van een
bescheiden-voorname, weinig strijdlustige
f figuur, die zich vermoedelijk nog al min
der op haar gemak zal gevoeld hebben
in deze omgeving, waar het juasi vandaag
erg Spaansch toeging en in dit opzicht
alree den vuurdoop heeft ontvangen.
De zaak waarvoor men eigenlijk bijeen
was gekomen, het wetje Bomans-DeckeTS
werd natuurlijk ook afgedaan. Men zal
zich herinneren, dat het wetsvoorstel door
de heeren Bonlans en Deckers werd inge
diend, naar aanleiding vam de schorsing
der beraadslagingen over het ontwerp-
nieuwe diensiplichlrcgeling. Doel er van
is le voorkomen de inlijving van de 10,000
voorioopig vrijgestelde dienstplichtigen
der lichting 1921.
De Kamer toonde weinig lust tot debat
eve-r dit eenvoudig wetsontwerp-je. Maar
de hoeren K. ter Laan en Wijnkoop vroe
gen het woord, met dat gevolg, dat er
géén beraadslaging kwam over het wets
voorstel, maar wel een discussie op zeer
laag meeting-peil, over de dienstweige
raars en de defensie, in verband mei de
houding van soc.-democrat,en en commu
nisten. Vooral de heer Duys scheen't weer
noodzakelijk te vinden, zich bij dit weinig
stichtelijke debat bijzonder te moeten
roeren.
Argumenten vernamen we niet of nau
welijks. Eindelijk kon er gestemd worden.
Do christ. bist. heer Schokking verklaar
de vooraf, dat zijn fractie op een enkel
lid na, voor hef ontwerp zou rtemmen.
De anti-rev. hoor Rutgers decide mede,
dat een deel van zijn fractie z>u tegen
stemmen. Ten eerste omdat het geen
regeer,ingsvoorstel maar een initiatief-
ontwerp was. Ten tweede omdat de indie
ning voorbarig is; ten derde omdat bet
bij voorbaat op een regeling vooruitloopt
door de regeering te treffen, en ten vierde
omdat men niet overtuigd is van de on
mogelijkheid van uitstel.
Te debatleeren viel er niet meer over
deze argumenten, waar zij eerst bij de
stem-motiveering werden genoemd.
Het ontwerpje is aangenomen met 70
tegen 10 stemmen.
De Kamer droeg den heer Bomans op
het wetsvoorstel in de Eerste Kamer te
verdedigen.
Waarna men op zomer-vacanüe ging
tot 7 September.
De toestand in Opper-Silezië.
Terugroeping van Lerond e.a.
Behalve de generaals Lerond en Denil,
de kreilscontrolenr van Beu then, zullen
zooals uit Oppeïn wordt gemeld, nog
twee generaals worden teruggeroepen. In
hun plaats komen Engelsche officieren. In
de bureaux van de intergeallieerde com
missie. in de particuliere kanselarij van
Lerond, en op de Fransöhe kredts-comtnan-
•daiiituren wordt groole opruiming gehou
den. Overal worden heele pakken beschei
den verbrand. Men vernietigt de geheele
correspondentie met het hoofdkwartier van
Korfanty in Schoppinitz, met de Poolsche
plebisciet- en opstand-organisaties en de
briefwisseling van de Fransche kredtscon-
tro'leurs met den Franschen staf der in
tergeallieerde commissie, opdat zij niet in
handen van de Engelsdhen zullen vallen.
De beperking van bewapening.
Italië neemt Harding's voorstel aan.
Het Stef. Ag. deelt mede, dat de Ilaliaan-
sche regeering president Harding heeft
•deen weten, dat zijn voorstel tot beperking
der bewapening met sympathie zal worden
ontvangen.
DE FRANSGH-DUITSCHE BESPRE
KINGEN,
De besprekingen tusschen de Fransche
en Duiische deskundigen zijn onder voor
zitterschap van Louclieur voortgezet. Er
resten nog eenige bijzondere punten te re
gelen, welke door de Duiische gedelegeer
den, die naar Berlijn terugkeeren, nader
zullen worden uiteengezet
Naar men gelooft zal er binnenkort een
overeenkomst over de leveringen in na-
•tura worden gesloten. De Duilsdhe dele
gate is voornemens met definitieve voor
stellen naar Parijs terug te keeren.
De toestand in Ierland.
De vredesvooruitzichien.
De beteekenis van het bericht, dat de
eerste vier en twintig uur na het sluiten er
van, de wapenstilstand in Ierland is ge
ëerbiedigd, kan worden beseft, aldus de
parlementaire medewerker van de „Times"
als men nagaat, dat het aantal wandaden
vóór den wapenstilstand gemiddeld 20 30
per dag was.
De nieuwe keer, welke de zaken in Ier
land hebben genomen, is besproken aan
een ontbijt, door Lord Derby aangeboden
en bijgewoond door Lloyd George en onge
veer 25 unionistische parlementsleden en
ook op een bijeenkomst van de Unionist
Reconstruction Committee.
VRIJ NAAR HET DUITSCH,
TWEEDE DEEL.
40.
„Dan staat bij u dus te trots hooger
dan het levensgeluk van ins beiden
riep Von Brenner met bitterheid uit
„Dus heeft u mij nooit bemind?"
Helena wendde zich af. „Ik geloof
dat het beter voor ons is, aan dit
ttperk een einde te maken," zeide zij
treurig.
„Uw^ besluit is onherroepelijk
„ja," hernam zij met vaste stem.
geloof mij, dat het mij moei ijk
zesr moeilijk valt, het verlokkende
geluk van de hand te wijzen maar
net moet zijn., om uwent- en om
mijnentwil moet ik sterk zijn."
„Stil Karo I kunt gij de poes nooit
met rust laten I" klonk het Dlotseling
ïu de verte en spoedig daa'rna werd
wanda zichtbaar, die nu in een boven
matig luid onderhoud., met de beide
«erpootige Hovelingen van juffrouw
!*°w naderde.
Aan liet ontbijt heerschte volkomen har
monie en algemeen was men het er over
eens, dat, mits de integriteit van het rijk
werd gehandhaafd, en Ulster op geenerlei
wijze gedwongen werd, er zeer royale voor
waarden moesten worden aangeboden om
de pacificatie van het zuiden le verzekeren.
In de bijeenkomst van het Unionist Re
construction Committee heerschte niet dé-
zelfde harmonie. Er werd een motie van
afkeuring ingediend tegen de regeering,
omdat zij onderhandelingen had aange
knoopt met de Sinn Feiners en ze zou zeker
zijn aangenomen, als de partij, die ervoor
is te pogen tot vrede te komen, niet een
aanzienlijke versterking had gekregen. Er
werden enkele amendementen aangenomen
en ten slotte kwam de meening der ver
gadering toch vrijwel overeen met die van
de eerste bijeenkomst, doch onder de
voorwaarde, dat de concessies de controle
op leger en vloot gc-heei in handen zouden
laten van het Rijksparlement.
De Ierschc onderhandelingen hebben
reeds de kwestie doen rijzen, of er ten
slolte wel een herfstzitting van liet parle
ment kan worden voorkomen.
Aangenomen wordt, dat als er een rege
ling met de Sinn Fein wordt getroffen,
onverwijld de goedkeuring van het parle
ment zal worden gevraagd. Men veronder
stelt niet, dat er, in het gunstigste geval,
voor eind Augustus een gedetailleerde re
geling zal kunnen worden bereikt, al hoopt
men ernstig, dat reeds te voren het wel
slagen der onderhandelingen zal gebleken
zijn.
DE AFBETALING DOOR DUITSGHLAND.
Een medewerker van het „Beri.
Tagebl." had oen onderhoud met den
rijksminister voor economie Schmidt over
den door de aanneming van hot ultima
tum ontslauien toestand. Nadat de minister
cr nogmaals den nadruk op had gelegd,
dat Duitschlanjd geen keus had en ja
moest zeggen, wees hij er op, dat de beta
lingen, die DuifechJaiïd jaarlijks zal heb
ben Ie doen, geschat worden op 3% a 4
milliard maric, wel le verslaan gouden
marken; naar gelang van den stand der
valuta heteekenit dit 59 A 60 milliard 'pa
pieren marken. Een gedeelte van deze som
moet in den vorm van grondstoffen aan
de Entente-landen worden geleverd. De
minister wees op de dringende noodzake
lijkheid, dat iedereen uit deze cijfers voor
zichzelf de conclusies zou trekken. DU
schijnt helaas nog niet in voldoende male
te geschieden.
Over de belasliingfdannen der regeening
zeide de minister, dat, hoe ook het be-
las'tingprograni er uit moge zien, men er
niet van zal kunnen afzien, opnieuw een
belasting van het bezit te heffen. Hierbij
zullen echler in het bijzonder die voor
werpen van waarde worden belast, diic liet
minst onder de depreciatie van het geld
hebben geleden. Duitscihlamd kan echler
in de toekomst slechts dan zijn verplich
tingen nagekomen, indien het aan den
eenen kant meer goederen produceert
en aan den anderen ka ut zijn verbruik
van niet absoluut noodzakelijke dingen
en uit het buitenland komende luxe
artikelen aanzienlijk beperkt.
De processen te Leipzig.
De „Avondpost" heeft een onderhoud ge
had met mr. G. van Slooten Azn., presi
dent van den Krijgsraad te 's-Gravenhage,
die het proces tegen generaal Stenger en
majoor Crusius heeft bijgewoond.
De indruk van mr. v. Slooten is, dat,
rekening houdend met de omstandigheden,
het proces is gevoerd op volkomen correcte
wijze en dat de uitspraak grootendeels bil
lijk is.
Hoewel hij het niet op alle punten met
het gevelde vonnis eens is, verklaart hij,
als zijn eerlijke overtuiging, als neutrale
en als jurist, dat de vrij algemeene afkeu
ring van het vonnis, geheel misplaatst is.
Het volgende liclilen wij uit het inter-
vi-Ma;
In het proces te Leipzig was de rechter
eenigermale partijdig en er was dus een
dubbele reden om te verwachten, dat hij
niet ten volle zou worden vertrouwd wat
zijn onpartijdigheid betreft. Op deze psy
chologische basis was het reeds zeker, dat
het Rijksgerechlshof nimmer een vonnis
zou wijzen, dat in den smaak zou vallen
van de Entente in haar geheel.
Doch er is meer. In 1919 is bepaald, dat
hel proces zou worden gevoerd te Leipzig
om Duitschland bewijzen te laten geven
van zijn goeden wil en dus naar the
mail in the Street en ook wel anderen rede
neerden de uitspraak te doen zijn in
den geest van den hoofdbeschuldigcr. Daar
door kwam andermaal op den voorgrond,
dat, indien het vonnis niet zou zijn naar
den zin van Frankrijk Engeland is ten
deze veel neutraler dal vonnis zou wor
den gewraakt.
Er is gezegd, dal de berechting op de
lange baan is geschoven. Of dit al dan
niet is geschied, bleek niet precies na te
gaen. Het proces-Crusius, waarin 54 getui
gen moesten gehoord, is pas aanhangig ge
maakt kunnen worden na de conferentie
te Spa in Juli 1920. Eerst toen konden de
DtAUche autoriteiten beginnen met het
voor-onderzoek. Men kan het betreuren,
dait clit zoo laat gescfniedde, doöli opzet is
hierbij ten eenenmale buitengesloten. Het
verwijt van opzettelijke verlangzaming is
volkomen ongegrond.
Ir de zaak-Stenger is het bewijs niet
gelevérd, dat deze voor zijn brigade het
bevél zou hebben gegeven, geen pardon te
verfecnen. Een brigade-bevel wordt nooit
mondeling, 'doah steeds schriftelijk gege
ven- Gedurende het onderzoek is van
Fransche zijde steeds aangevoerd, dat cr
een schriftelijk bevel in handen was van
de Fransche autoriteiten. Dit schriftelijk
hevel een zoo belangrijk stuk is niet
te-Toorsdhijn gekomen, óók niet ten proces-
se. bovendien zijn alle officieren der bri
gade het er over eens, dat een dergelijk
beVet niet door den generaal is gegeven.
Slechts majoor Crusius hield het tegendeel
vol. Minder juist is wellicht de conclusie
van het Rijks-gerechtshof, dat het hevel
in liet geheel niet is gegeven.
immers het slaat vast, dat majoor Cru
sius hel bevel gaf, verscheidene gevange
nen af te maken. Het Rijks-gerechtshof
heeft den majoor deswege veroordeeld tot
twee'jaar gevangenisstraf en cassatie.
Hij had hem óók kunnen vrijspreken. Hij
handelde tegen de conventies van Genèvc
'en ven Den Haag; docli op de overtreding
van die conventies wordt geen straf be
dreigd en in een groot gedeelte van juist
de Fransclie rechtsgeleerde pers wordt het
standpunt verdedigd, dat een overtreding
dief conventies hoe laakbaar ook
niet strafbaar is. Het Rijksgereobtshof had
den majoor dus gemakkelijk van reclits-
ver üging kunnen ontslaan en bovendien
Bi- v- wegens oorlogsnoodzaak. Door
de 'Fransehen zijn gevangenen en ge
wonden uit dien hoofde omgebracht en het
ware gemakkelijker geweest deskundigen te
vinden, die de wederzijdsohe gevallen
hadden gelijkgesteld. Het Rijksgerechts
hof heeft echter gehoor gegeven aan de
vertoogen van den infantcrie-generaal Von
Kuhl, een van de meest bezadigde deskun
digen, die uitdrukelijk heeft verklaard,
dat, hoe critiek ook de toestand van den
brigade-imajoor Stenger in deze boschge
vechten was, er op den dag van het ge
incrimineerde feit geen oorlogsnoodzake-
ïijkiheid is geweest.
De beslissing omirent deze beide pun
ten maakt het vonnis tot een uiterst merk
waardig geval in de rechtsgeleerde ge
schiedenis.
Dat majoor Crusius slechts 2 jaar ge
vangenisstraf kreeg, ligt aan de psychiaters,
die verklaarden, dat hij in die dagen niet
geheel toerekenbaar was. Deze conclusie
op zichzelve lijkt gewaagd, omdat zij is op
gemaakt zeven jaar na den fatalen dag,
terwijl Crusius ten processe volstrekt niet
den indruk maakte, iemand le zijn, wiens
geestestoestand was gestoord.
Het is echter uiterst moeilijk voor een
rechter, die uit den aard der zaak leek
is op psychiatrisch gebied, een juister in
zicht te hebben dan vier artsen-deskundi
gen. Het is niet mogelijk geweest, het me
disch advies geheel te verwerpen; wel wa
re het praetisch geweest, de vraag omtrent
de al of niet toerekenbaarheid opnieuw
voor te leggen aan bijv. buitenlandsche
neutrale psychiaters. Thans gelooft Frank
rijk, dat de Duiische deskundigen al dan
niet bewust beinvloed zijn geweest en dat
hun oordeel derhalve geen waarde heeft.
GEMENGDE BUITENL. BE
RICHTEN.
SPIONNAGEPROGES.
Het „Reiöbsgericht" te Leipzig heeft
zich de laatste drie dagen bezig gehouden
met een groot spionnage-iproces. Leider
van de onderneming was de uit Nederland
afkomstige koopman Jongerius. Hij werd
tol vijf jaar tuchthuisstraf veroordeeld.
Van de overige zes beklaagden werden er
twee vrijgesproken en vier veroordeeld.
EEN MISLUKTE PROEFNEMING.
Te H amps lead Heath is een poging ge
daan o<m de droogte le doen ophouden.
Do vuurwerk,kundigen C. T. Brock Co.
zouden trachten dtoor vuurpijlen en lucbt-
honnnen den hemel le forcceren. Honder
den ontploffingen deden rookwolkjes
ontslaan, meer niet. De lucht Heef zoo
blauw als te voren. Het vertrouwen vam
de menigte, die was komen kijken, bleek
al dadelijk niet heel groot te zijn. Niemand
had een parapluie meegenomen.
De uitvoerders van de proefneming
hebben echler nog hoop, dal zij toch in
derdaad stoornis in de atmospheer hebben
teweeggebracht en er regen zal vallen.
GEWAPENDE MAN IN EEN TUNNEL.
Voor den politierechter van Marlbo
rough Street te Londen verschoen eergis
teravond een man, die groole sensatie had
verwekt aan het omdergrondstation Picca
dilly Curcus. Den avond tevoren, toen een
passagier in den trein zou stappen, ver
scheen rechts vain hem een man, die hem
zijn portefeuille ontroofde, waarin vijf
pond aan bankpapier en een spaarbank
boekje. Er ontstanid een worsteling en de
aanvaller richtte een revolver op den pas
sagier, waarna hij het op een loopen zette.
De stations-inspecteur, die toegeschoten
was, vervolgde den aanvaller, die door
dien station-tunnel rende naar de liften,
steeds met zijn revolver zwaaiende. Ziende
dat er geen lift was, rende hij terug naar
hot perron en sprong op do spoorbaan,
juist toen van den anderen kant een trein
naderde. De inspecteur gaf een teeken den
trein te doen stoppen, liet dadelijk alle op
de baan zijnde treinen ophouden cn de
lichten in de tunnels aansteken. Toen ging
de inspecteur den vluchteling vervolgen,
met nog iemand. Hij vond den aanvaller
neergehurkt op de spoorbaan en deze
richt© zijn revolver op zijn achtervolgers.
De man, die den inspecteur gevolgd was,
siocg den vluchteling tegen den grond,
waardoor men hem zijn revolver kon ont
nemen. Toen seinde de inspecteur dal de
trein uit het station kon naderen en daar
in bracht men den vluchteling naar het
station Trafalgar Square, waar hij aan de
politie word overgeleverd. De petitierech
ter verwees den zakkenroller naar den
strafrechter.
ONZEDELIJKE KUNST.
De strafkamer van een der rechtscolle
ges te Beriijm 'had le oordeeten over de
kwestie of een hij den uitgever 'Enck ver
schenen roman „Morast", onzedelijk was
of niet.
Hoewel de uilgever de uitspraak van
verschi-ticnde auteurs overlegde, o.a. van
B. Ketlermann, Kenr, dat zij dit boek als
'n kunstwerk beschouwden en mie! onze
delijk, werd de uitgever toch veroordeeld
en intrekking der uitgave gelast.
Het O.M. motiveerde zijn eisch daartoe
aldus: „Het is een dwaling aan te nemen,
dat een werk van 'kunstwaarde niet „on
zedelijk" zijn kan. Kunst kam ongetwijfeld
in den zin der wel „onzedelijk" zijn. Voor
de vaststelling van dit begrip is het onver
schillig of het om „kunst" gaat of niet.
Beslissend is de overweging of door het
werk het schaamtegevoel van de groot©
massa wordt gekwetst.
Tegen deze uitspraak is bij het Reiclis-
gericlit revisie aangeleekend.
DOOR DE HITTE.
Maandagavond geraakte het droge gras
langs de spoorbaan bij het station
Northorpe, tusschen Leeds en Huddcrs-
field in brand door vonken uit de locomo
tief van een voorbijgaan-dien treiin. De
brand verspreidde zich zoo snel, dat het
vuur niet meer kon worden gebluschl,
vóór hel ook het station had aangetast,
hetwelk gehce" afbrandde.
Duizenden arbeiders in ijzer-, grendel
en ke'itimgfahrieken in de Black Country
hebben Dinsdagmorgen wegens de hitte
dén arbeid neergelegd; velen zakten voor
de ovens in elkaar.
DE EIFFELTOREN.
De „Intransigeant" heeft een onderhoud
gehad met den 80-jarigen Gustave Eiffel,
den bouwer van den Eiffeltoren. De oude
ingenieur, die behalve zijn vermaarden to
ren, nog tal van viaducten, bruggen cn
tentoonstellingszalen heeft gebouwd, her
innerde er aan, dat de toren een hoogle van
334 meter (heeft, dat de bouw, welke 25
maanden heeft geduurd, 7.800.000 francs
heeft gekost en dat hij 7 millioen K.G.
weegt. Hij vestigde voornamelijk de aan
dacht op het belangrijke station voor
draadlooze telegrafie, dat de toren thans
bevat. In 1898 werden de eerste proeven
genomen; pas in 1908 werd met hel mi
nisterie van oorlog en de stad Parijs e©B
overeenkomst aangegaan voor de defini
tieve inrichting van een draadloos station.
Gedurende den oorlog heeft de toren zich
over een straal van 6000 K.M. doen hoo-
ren, en tal van geheimen opgevangen uil
de gesprekken van den vijand. Thans veT-
zekert hij het officieele verkeer mot de
Europeesehe hoofdsteden en blijft het cen
trum voor de studie der draadlooze tele
grafie in Frankrijk. Zijn eenigc tegen
stander is de.... roest) doch deze wordt
kradhtig bestroden.
EEN MONUMENT VOOR HET LAT1JN-
SGHE GENIE.
Woensdag is te Parijs in den tuin vam
het Palais-Royal een monument onthuld,
gewijd aan het Latijnsohe Genie. Het mo
nument, hetwelk een uit marmer gehou
wen jongen athleet voorstelt, die in zijn
hand een Pallasbeeld draagt en wiens ge-
laai een diepe gedachte uitdrukt, is door
den beeldhouwer Jean Magrou vervaar
digd.
Bij de onthulling, waarbij president Mille-
rand aanwezig was, heeft de Ia Barra,
oud-president der Mexicaansche republiek,
en voorzitter van het bestuur van den
bond van inlelloctueele latijnsche broeder
schap, een rede gehouden, waarin hij het
latijnsche genie verheerlijkte. Ook Barlhou,
minister van oorlog, voerde het woord,
waarna de Maz van de Comédee Frar.yaise
een dichtwerk van Mistral voordroeg.
HULPBEHOEVENDE FRANSGHEN.
De bladen maken melding van den em-
stigen nood, waarin een honderdtal Fran-
sdhen verkeeren, die nog in Tiflis verblij
ven sedert in Februari j.l. de bolsjewisten
in Georgje de macht in handen hebben ge
kregen. De Perzische consul, wicn de Fran
sche belangen waren opgedragen, is niet
hij machte deze te beschermen en hij heeft
zich tot den Fransehen hoogen commissa
ris le Konstantinopel gewend met het ver
zoek de Franschen le doen terugkeeren.
Intusschen zijn zij echter zonder ondersteu
ning, en teren op het hun door het Ame-
rikaansche steuncomité verstrekte middag
maal.
Thans hebben zij een verzoekschrift tot
de Kamer en den Senaat gericht om te
worden gerepatrieerd.
Havas meldt uit Parijs, dat de heer
Lippma-nn, liid van liet Instituut, en lid der
Fransche missie in Amerika, aan boord Tan
de pakketboot „France" is overleden.
Lippniann was de uitvinder der kleuren
fotografie.
Prins Hixohilo toeft thans 1e Rome,
waar hij de gast is van Koning Emanuel.
Aan het te zijner eere gehouden feestmaal
zijn de gebruikelijke toespraken gehouden,
Zaterdag zal de prins zich voor deti te
rugkeer naar Japan inschepen.
Te Antwerpen is op den dag der Gul
densporenviering het eerste nummer van
de „Morgenpost" verschenen, een dagblad,
dat door de Brusselsche „Standaard" uit
gegeven wordt.
Uit een merkwaardige rede.
Ter gelegenheid van het feest der Ko
ninklijke Ned. Petroleuiu-Maatschappij,
waarbij de heer Deterding, directeur-ge
neraal der maalschappij werd gehuldigd,
zeide de heer H. Colijn in zijn toespraak
namens directeuren o.m. het volgende:
„Gaarne en nu spreek ik niet als
uw mede-directeur, maar als Nederlan
der, gaarne zouden wij op dezen dag
een officieele erkenning van die verdien
ste hebben gezien. Het leiden eener nati
onale onderneming, die gij lieht uitge
bouwd tot de grootste in Nederland, de
groolste in Europa en een der allergroot-
se in de wereld, schijnt echter in Neder
land minder te worden gewaardeerd, dan
het gedurende 40 jaren getrouwelijk slo-
„Eindelijk gevonden Ik ben al se
dert een halve eeuw van mijn zieken
bezoek terug. Zijt gij verdwaald, even
als de kinderen in 't bosch, of waar
zijt gij geweest
Niemand antwoordde. Wanda wierp
een vluggen blik op de beide ernstige
gezichten, en de guitige glimlach om
haar mond verdween.
„Het wordt tijd dat wij vertrekken,'
zeide de baron na een onaangename
pauze, met koude en harde stem.
Zwijgend gingen zij naar binnen.
Juffrouw Rohr had eenige verfris-
schingen klaar gemaakt, doch zij moest
tot haar groot verdriet zien, dat de
gasten dezen keer haar keuken weinig
eer aandeden. Het rijtuig was intus
schen voorgekomen. Wanda drukte de
oude dame en haar dochter hartelijke
de hand en stapte in. Helena volgde
haar voorbeeld en de vlugge paarden
draafden vooruit.
Een zachte wind verhief zicb-'en aan
den westelijken hemel kwamen verdach
te koperkleurige wolkjes te voorschijn.
Pe baron spoorde zijn paarden tot
grootére haast aan.
Een geruimen tijd heerschte er een
diep zwijgen. Brenner lette op niets
dan op de paarden en de dames waren
in gedachten verzonken. Wanda was
zeer verdrietig. Zij had heden zooveel
verwacht van dit uitstapje naar slot
Arden, alles zoo mooi bedacht en nu
Alles scheen uit te zijn, ten minste
vooreerst. Morgen ging Leo op reis,
cn wat kon in zijn afwezigheid niet
al gebeuren, de barones zou zeker niets
onbeproefd laten om een scheidsmuur
op te richten tusschen Helena en haar
zoon.
De wind was gaan liggen, maar de
wolken breidden zich hoe langnr hoe
meer uit, en nu en dan hoorde men in
de verte een dof gerommel.
„Gelooft gij, dat wij voor 't losbre
ken van het onweer thuis zullen zijn,
Leo Wanda was eensklaps door een
harderen donderslag uit haar droome-
rijen opgeschrikt.
„Ik hoop het," hernam deze, met
een blik op Helena, die met bleeke
wangen en gesloten lippen de veran
dering in de natuur gadesloeg.
„O, Helena is volstrekt niet bang
Nietwaar Helena
„Niet in 't minst," antwoordde Hele
na bedaard.
„Wat is het goed dat wij den naam
genoot van onzen ouden dokter ent-
dekt hebben," zeide Wanda na eenige
oogenblikken. „Indien wij niet toeval
lig daar voorbij waren gekomen, zou
hij waarschijnlijk nog onder den boom
liggen, en, hoè mooi dat plaatsje ook
mag zijn, gedurende een onweer is het
toch alles behalve aangenaam."
„Het zou zijn dood geweest zijn,"
merkte Helena ernstig aan.
„Zijt gij nog eens naar hem gaan kij
ken, Leo? Juffrouw Rohr zeide mij
voor ons vertrek, dat hij weer volkomen
bij kennis was en dat men nu reeds een
gunstige verandering in zijn uiterlijk
kon waarnemen."
Ja, ik ben tweemaal bij hem ge
weest. Zijn zv/akte komt ho'ofdzakelijk
van honger en juffrouw Rohr zorgt
goed voor hem zij is voor ziekenver
pleegster in de wieg gelegd."
„Maar hoe kwam hij eigenlijk in 't
bosch Heeft hij niet gezegd, wat hij
daar wilde doen en in elk geval wie en
wat hij is
De baron knikte. „Hij wilde mij ab
soluut een kort overzicht van zijn gan-
sche levensgeschiedenis geven,? -of
schoon ik naiuwelijks tijd genoeg had
om hem aan te hooren. Naar het scheen,
wenschte hij niet voor een gewonen
vagebond gehouden te worden."
Wel I"
De baron haalde de schouders op.
„Hij is, naar hij zegt, in Oppeln geboren
en als jonkman naar Amerika gegaan.
Daar heeft hij van alles aan de hand ge
had, hij is afwisselend kellner, stoker
op een Mississipiboot, secretaris, dokter
kleermaker, kortom alles geweest.
Soms ging het hem uitmuntend, en
dan weer/eed hij gebrek,tot hij eindelijk
zulk een verlangen naar zijn vaderland
kreeg, dat hij besloot naar Europa terug
te keeren."
„En dan
„Zijn vroegere kennissen hadden hem
lang vergeten zijn zusters en broers
waren dood of vertrokken en slechts
na veel en lang zoeken slaagde hij er in
een zijner zusters te vinden, die, ik
herinner mij niet meer waar, met haar
man en een groot aantal kinderen en
kleinkinderen woonde. Een paar weken
was hij haar gast, mrar zijn zwager
werd onvriendelijk en norsch. Hij be-
sjopt aus-.weer te vertrekken. Hij kwam
naar Breslau en^yond een betrekking
als kantoorlooper bij de firma Kneiff
en Co. Zes Jaren is hij daar geweest.
en gelijk hij zegt, is men daar zeer te
vreden over hem geweest. Twee o'
drie maandengeleden geraakte de firma
bankroet en Muller was broodeloos
AI zijn moeite, om werk te vinden, was
vergeefsch, en eindelijk begaf hij zich
in vertwijfeling op weg om zijn familie
weer op te zoeken, in de hoop, door be
middeling van zijn zwager werk te
verkrijgen. Geld, om met het spoor te
reizen, had hij niet, dus bleef hem niets'
over dan te voet te gaan. Daar hij zeer
verzwakt was, viel hem dat moeilijk,
maar het ging toch, totdat hij dezen
morgen het bosch bereikte, waar wij
hem vonden. Hij had gisteren den ge
heelen dag niets gegeten en den nacht
op het veld doorgebracht."
„Die arme sukkel," riep Wanda mei
tranen in de oogen. „Leo, ik hoop, dai
gij u over hem zult ontfermen en Hem
werk geven, wanneer hij weer hersteld
is. Misschien kan hij wel in Arden be
zigheid vinden, of anders is er wel op
een mijner bezittingenwerk voor he-m''
/Wordt vervolgd.)
