©NS BLAD Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ESSE Brieven uit Borneo, BUITENLAND. FEUILLETON' Ouder Valschs Vlag No. 242 DONDERDAG '28 JULI 1921 14e JAARGANG De toestand In Ierland. Dr.firïmbtirn. KARL TRIMBORN f. NOORD-HOLLANDSCH 99 Abonnementsprijs: Per kwartaal voor Alkmaarf 2.— Voor buiten Alkmaar f S5 Met Geïllustreerd Zoncagsblad 0 60 f liooger. ADMINISTRATIE No. 433 No. 633 Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f 0 25; Reclamesi per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor-! uitbetaling per plaatsing f 0.60. A^^ïo^abonnJs wordt op aan /rage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 4QO.—f 200,—, f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,—. Mijn laatste brief was over huwelijk if vrouwenkooperij. „Trouwen is hou den", in Holland, niet in Borneo J zult wel gesnapt hebben dat waar gouwen „gekocht" worden er na tuurlijk niets tegen is voor 'n welge steld man er twee te koopen en ook jat waar vrouwen slechts beschouwd 7/orden als werkezels en om moeder e worden, van zooveel en zooveel paarde, het huwelijksbandje bijster enger is. Sterk is 't niet. Liefde is cn- oekend, sus van opofferingen getroos ten voor elkaar waartoe liefde be- eid maakt hebben ze geen benul. Hij gaat zijns weegs, zij kookt de pot voor hem, en moet in alles zijn dienst maagd zijn. En toch leven ze niet als kat en hond, om heel eenvoudige rede nen. Zij heeft hem een paar honderd gulden gekost en als ze eens ruzie zou den krijgen, zou die oneenigheid het huwelijksbandje (ik durf geen „band" zeggen) afbreken, beiden zouden alleen staan en hij wellicht al zijn geld er bij inschieten. En dat is een dure lief- hebbc: voor inhaligen Doesoen, die 'n uitnemend mensch is! U begrijpt dat dit alles over heidenen gaat. Maar ze zijn getrouwd op hun manier en op den avond van zijn trouwdag is Jan vol zoeten wijns en Kaatje veelal ook De gasten zijn beschonken en niemand die zich om hen bekkommert. De jong gehuwden blijven gewoonlijk leven in het huis van de bruid. Dat is poli tiek, want de vrouw helpt haar moeder .net alles en vrouw senior kan een le ventje lijden van hard niks doen 1 Als de bruid geen ouders meer heeft zal bruigom's moeder haar wel lijmen en die profiteert er dan van. Zij leven het gewone sociale Doesoen-leven. Als na 'n jaar pf twee zelden eerder de ooievaar 'n kleintje brengt, dan alles goed en wel.Vader is blijmoeder is blij en zoo zijn de grootouders. Ze zijn dol op kinderen. Doch als de ooievaar maar voorbij vliegt en hun huisje niet weet te vinden ze zijn erg onoogelijk zal de jongemaa.na 'n jaar of vier zijn matten oprollen en huist elders. Weldra een geding voor burgevader en hij krijgt gedeeltelijk zijn geld terug, en ze zijn gescheiden 1 Doch 'n welge steld man koopt er liever 'n andere bij en dan heeft ie er twee Hij kan ze te eten geven en verliest niet graag iets van den koopprijs, dus houdt hij nura mer één Scheiding komt toch tamelijk veel voor. Zij houden van kinderen en deze groeien op zonder berisping of „op slag". Kinderen beknorren of slaan kennen de Doèsoens niet. Ik herinner me 'n geval in „ons" dorp. De vader had zijn zoon van ongeveer 6 jaar npak slaag toe gediend. Dat was iets verschrikkelijks! Moeder was ijselijk kwaad. 't Geval werd wijd en zijd besproken, 't Dorp stond in rep en roer en de familie van de vrouw overreedde haar te scheiden. Zij nam raar zoontje, pakire haar kieeren bijeen -n ging terug naar moeder's pappot. Daat zat papa met zijn gebakken pe ren En als dat in een in-héiden plaats gebeurd was had hij zeker niet' zijn vrouw noch iets van zijn duiten terug gezien. Maar 't gebeurde hier. Zoo 't zaakje werd bijgelegd en na 'n paar dagen was. ma en zoon weer bij pipa U ziet dat zelfs „bandje" nog te sterk is. Een ander stelletje ging van elkaar omdat „Zij drinkt zoo". Hij was bijna den ganschen dag en nacht boven zijn theewater en zij niet minder hij gaf haar congé omdat er nooit eten klaar was als ie 'ns nuchter was Ze zijn nog van elkaar en beiden lusten 'm U begrijpt dat we zoo heele gekke gevallen kunnen beleven, ik ken er een dat misschien moeilijk te overtreffen is. Een van de hoofdpersonen is nu dood, doch de anderen leven en zijn met hun kinderen bovenstebeste katho lieken. Als heiden trouwde Daim. een Doe- soensche schoone. Na een paar jaar gaf hij haar de bons en korten tijd later gaf Solei zijn vrouw „gedaan". Daim trouwdo het oude liefje van Solei. Beide werden christen en waren goede, eer. voorbeeld voor ve len. Zij hadden 9 meisjes en 2 jongens, doch die stierven kort na hun geboorte, 't Was hard voor Bernard Daim geen zoon te hebben, doe., hij bleef Ida ge trouw. Zij is eenige jaren geleden go^ storven. Zoover is het niets bijzonders. Doch 't eigenaardige is dat Solei zijn naaste buurman de ex-echt- genoote van Daim trouwde. Zij ook werden christen en hun kinderen zijn 7 jongens. Dit jaar trouwt de oudste zoon van Raimond Solei de tweede dochter van Bernardus. (De tweede in ouderdom natuurlijk op een na de oudste -Dit is 'n heusch eval. Vooral is 't zoo „raar" dat zi vlak naast elkaar wonen. Zij zijn goeue ka tholieken. Bij Bernardus b'v. wordt iederen avond het rozenhoedje gebeden. Hij bidt voor en de kinderen antwoor den. Hij houdt de hand aan hen zij moeten in huis zijn of anders moet Pa weten waar ze zijn Met donker thuis. Gezamenlijk morgen- en avondgebed voor en na het eten En dat gebeurt niet als bij Jan en Alleman hier „eet als je trek heb" of als moeder de vrouw het klaar heeft dat is erg ongeregeld. Doch alles op tijd. Zij hooren de Ange lus kleppen en bidden die en een kwar tier daarna eten. Als de kinderen soms niet thuis zijn hij heeft buiten zijn 9 dochters 'n stuk of wat „aangeno men" kinders is hij niet bang om hen zonder eten te laten voor ee.s keer. Hij heeft heel wat te verduren gehad. Zijn twee zoontjes dood, zijn vrouw overleden zijn buffels stierven de een na de ander paddie mislukte, grond werd hem ontnomen (hij is 'n welge steld man) doch die klappen doorstaat hij en zegt Job na „God heeft 't me gegeven. Hij heeft 't me ontnomen, Zijn Naam zij gezegend".... Doch 't is een heele uitweiding van ons puntje, 't Is 'n typisch Borneo-geval, dat twee buren hun ega's verwisselen, want daar kwam het toch toe Volgens onze idee is die toestand beneden peil, doch de Doesoen vrouw tjes leven hun leventje er niet ongerie- veiijker door, want ze weten niet beter, is altijd zoo- geweest, en al de andere vrouwen varen in eenzelfde bootje. Huwelijkstrouw wordt zelden gebro ken, tenminste van den kant der vrou wen. Vroeger werd overspel gestraft met den dood door speer of hakmes. Maar dit behoort tot hun zedenwet tamelijk streng en wreed in toegepaste straffen. De man koopt zijn vrouw en deze brengt zelden iets mee. Rijke meisjes hebben een akker of „kerbau", welke altijd hun toebehoort. Sterft de man, dan zegt de Doesoenwetde weduwe kan niet erven. Zoo zijn er gevallen Van gegoede luitjes, die - voor 'n Doe soen 'n goed bestaan hadden en geen kinderen, dat de man stierf en de weduwe staat doodarm op straat. Vroeger volop, nu niets. Dat is hard ge lach en de ouders nemen haar niet graag terug, dan moet ze zien een hap rijst te krijgen bij broers of zusters of meer of minder als slavin te gaan werken. Zoo zal 'n weduwe, die niet gemakkelijk een jongen, flinken man trouwt, haarzelf voor niets of voor n appel en'n ei geven aan den eersten den besten. Kan men het haar kwalijk nemen Zij moet toch ook leven 1 Zijn er kinderen dan blijft ze bij hen, want de kinderen erven. Hier in dit dorp bevindt de burgemeester (aan slaan s.v.p. 1) zich in dit geval. Hij heeft geen kinderen (drie „aangeno men" slechts doch die tellen nieten zijn vrouw bracht niets mee ten huwe lijk. Zou hij komen te sterven dan zou den al zijn relaties héél verre bloed verwanten, alles komt zijn bezit tingen verdeelen en de Weled. Gestr. mevrouw staat op straatZij zijn goede christenen tweemaal per maand ko men zejer H. CommunieHij heeft 'n laatste wil gemaakt, zoodat zijn vrouw goed-af' zal zijn. als „Toon" vóór haar „vertrekt". Doch dat zal leven geven in de brouwerij, want de heidensche relaties gaan volgens- de Doesoen-gewoonte te werk en hebben maling aan de testamentaire beschik king - die hier onbekend is. Halen wat te halen is. Maar dan kan zij op den „witte man" rekenen, die het voor haar opnemen zal. 't Is geen peulschilletje om tegen hun gewoonten in te gaan, en alles wat er „door" kan gaat er door ook, doch nu en dan met malle dingen ma ken we front en gaan er recht tegen in Dingen die niet door den beugel kun nen zijn afgeschaft onder de christenen. Zooiets als het juist gegeven geval komt toch niet te pas onder christenen doch 't diep-ingewortelde idee omtrent vrouwen is niet gemakkelijk uit te roeien. Zij is minderwaardig, speelgoed en koopwaar slechts. De Missionaris verandert veel. O ja 't is 'n heel verschil als men komt in onze christen-dorpen en in verre heidensche. De verbetering, de ophef fing van het volk springt in het oog. Heidenen die in de „kneip" zitten, komen dikwijls bij ons klagen en pro- beeren ons de kastanjes uit het vuur te laten halen. Als iets in hun voordeel is, volgen ze graag de christen-gewoon te. Soms worden ze met een kluitje in 't riet gestuurd en soms trekken we er op uit't hangt van de omstandig heden af. Heidenen onder elkaar vol gen de heidengewoonte en als we daar tegen in gaan, krijgen we de regeering aan de broek, en 't is beter niet, want 't is toch al geen helpende hand die ze ons bieden en als ze vitten kunnen, doen ze het wel. Maar voor de christe nen staan we klaar, paraatOok in gevallen van christenen contra heide nen en dezen weten wel, dat het met „bleekgezicht" kwaad kersen-eten is. 6 Juni '21. t.t. J. STAAL Sinn Fein en Ulster. liet „Irish Bulletin", hel offiicieole or gaan der Simii Feiners, legt er opnieuw den nadruk op dat 'het Iersche volk ner gens in zal toestemmen, waardoor de oude eenheid van Ierland wordt te niet gedaan, of het land een vreemde over- heersching wordt opgelegd. Het is juist, zoo zegt het blad, -dat Ier sche onderlinge overeenstemming de meest nooidizaikelijike factor is voor een duur- zaïmen vrede in Ierland; doch een Iersclie overeenstemming is niet mogelijk wan ne eT de Britsche inmenging in de Iersclie aangelegenheden voortduurt. Indien Noord- Oost-Ulster aan zich zelf zou zijn overge laten, zou het reeds lang tot een vriend schappelijke samenwerking met andere gedeelten van Ierland zijn gekomen; zoo als ook de tegenover elkaar staande groepen in andere landen zich vereenigd hebben tot een nationale eenheid toen de druk van buitien werd opgeheven. Wij gelooven niet dat één Ier in zijn hart denkt over een gedwongen aansluiting van het Noord-Oosten bij het Iersche be stuur. Wij kennen te goed de nutteloos heid van het uitoefenen van druk als middel om politieke regelingen tot stand te brengen. Wij rekenen op den ©nweer- staanbaren, één-makenden invloed der ge- meenschappeiLijk© belangen en gemeen schappelijk en burgerzin in een land, dat door. al zijn zonen Ierland wordt genoemd, waardoor een traditie wordt gehuldigd, welke sterker is dan de tweedracht van vorigC, generaties. Engeland moge of moge niet overeen stemming tusschen de beide volken wen- sohen:, het lijdt geen twijfel dat het kracht genoeg heeft om de marteling van Ierland tot in het oneindige voort te zet ten. Niettemin zal het Iersdhe volk slechts een vrede aanvaardeh, die rechtvaardig is, en 'hot zal terugkeeren lot ontbering, lijden en dood alvorens de nationale eer op de minste wijze te cömpromitteeren. De Poolsche opstand in Opper- Silezië. Munitiefabriek in de lucht ge vlogen. De fabriek van ontploffingsmiddelen te Kriew#ld in de kpeits Rybniek is gisteren morgen in de lucht gevlogen. Veertien ar beiders v-onden onmiddellijk den dood, vijf liggen er nog onder de puinhoopen, meer dan 20 zijn gewond. De materieele schade loopt in de millioenen. De oorzaak van de ramp is onbekend. Op de fabriek werkten 550 man. De geallieerden en Opper-Silezië. Reuter seint uit Parijs, dat zekere ver onderstellingen, die in Frankrijk als vol strekt uit de lucht gegrepen worden be schouwd, zooals die over een plan van Frankrijk om met geweld de Poolsche eischen door te drijven of van een ingrij pen in Rusland bij een eventueelen val der sevjet-regeering in Londen wel geloof 'hebben gevonden cn grootendeels de vij andig stemming in Engelsche regecrings- kringen tegen oen versterking der Fransohe troepenmacht in Opper-Silezië hebben ver oorzaakt. De Fransche regeering, luidt het verder, zal de ongegrondheid van zulke vertelsels bewijzen. Frankrijk wenscht al leen, zijn troepen in veiligheid te zien, en zoo spoedig mogelijk de zaken geregeld te hebben. Maar het wil een definitieve beslissing en om de uitvoering daarvan te verzekeren gevoelt bet voor een versterking der gealli eerde strijdmachten in Opper-Silezië. Frankrijk en Engeland. Terwijl de voor de conferentie vastgestel de datum steeds didhlerbij k-omt, blijft ten aanzien van het voornaamste geschilpunt tusscl c Engeland en Frankrijk, n.l. de Loep-.oZeliding naar Opper-Silezië, de on- eeniglheid onverminderd voortbestaan, seint de Parijsehe correspondent van het ,,11 bh" Het is duidelijk, dat daaraan een eind moet komen, vóór de Opperste Raad zich inder daad vereenigt en er teekent zich dan ook nu inderdaad een compromis af. Terwij! eenerzijds een doorgaans zeer goed inge licht blad als de „Petit Parisian" nog me dedeelt, dat de Saint-Aulaire opnieuw een nota aan Curzon zal overhandigen, waarin aan het Fransche standpunt zeer energiek wordt vastgehouden, woidt anderzijds ge sproken van de mogelijkheid, dat de Fran sche regeering er in zou toestemmen de troepenzending niet aan de bijeenkomst der conferentie te doen voorafgaan, mits deze kwestie het allereerste onderwerp van de beraadslagingen zou gaan uitmaken, zoodat, indien Engeland tot de conclusie Ikomt, dat de Fransche regeering gelijk heeft en dat versterking gezonden moet worden, eer een uitspraak over de grens regeling wordt gegeven, die troepenzending alsnog kan plaats hebben vóór de beslis sing over de grens genomen en gepubli ceerd wordt, zoodat men eventueel verzet dan toch zou kunnen onderdrukken. Men kan den rechtsclien bladen geen on gelijk geven als ze betoogen, dat dit fei telijk niet veel anders is dan een terug krabbelen van Frankrijk, nadat het eerst zoo kraohlig op zijn stuk gestaan heeft, want het is duidelijk, dat, wanneer de conferentie drie of vier dagen duurt, de lijd voor troepenzending, die den eersten dag besloten mocht worden, volkomen on voldoende is om ter plaatse te zijn, wan neer de uitspraak omtrent de toewijzing der districten gedaan wordt. Mocht de con ferentie lot de conclusie komen, dat de zending niet- noodig is, zoo redeneeren ver der de reehtsche tegenstanders van Briand, dan hebt ge uw diplomatiek prestige er tegenover Duitschland ook waarlijk niét beter op gemaakt. Zeker is een compromis, indien het gaat zooals men thans verwacht, niet aange naam voor Frankrijk, maar het is toch Maandagavond is te Bonn, aan de gevol gen van een operatie overleden Karl Trim- bom, de welbekende leider van het Duit- sche Centrum. Hij bereikte den leeftijd van ruim 67 jaar. In Trimbom verliest de Duitsche Katho lieke partij een man van groote beteekenis, die haar in moeilijke dagen krachtig en dooriastend heeft geleid. altijd beter dan de kloof met Engeland nog meer te verwijden door de conferen tie er om uit te stellen. Bovendien zal Frankrijk vermoedelijk een zedelijke vol doening krijgen door te kunnen bewijzen, dat in strijd met wat in Engeland beweerd werd, de commissie te Oppeln wel degelijk de noodzakelijkheid van versterkingen be toogd heeft in de gemeenschappelijke nota, die in Londen en Parijs zoo verschillend wordt geïnterpreteerd. De gezantenraad zal zich namelijk met de bespreking van die nota bezig houden en men verwacht, dat ze na afloop van die bespreking zal worden gepubliceerd, zoodat het publiek zal kun nen beoordeclen of Frankrijk niet gelijk had versterking der troepen als noodzake lijk voorop te stellen. Hier blijft men zich er over verbazen, dat Engeland gemeend heeft zich tegen die troepenzen-din-gens, te moeten blijven ver zetten en vraagt inen zich af of men du Londen in allen ernst -bevreesd' 'is voor Fransch-Poolsche imperialistische onder nemingen met één extra Fransche divisie oftewel tienduizend man. Hoe dit zij, de toestand—is- thans zoo, dat hoogslwaar sChijn'lijk hoewel nog niet geheel zeker, de conferentie gehouden zal worden om streeks 4 Augustus te Parijs en 'dat men er allereerst de noodzakelijkheid van nieuwe troep einzen-dingen naar O pper- Silezië zal bespreken, eer- men de ver- dealing gaat behandelen. Men verwacht dat de conferentie zich strikt zal beperken lot de Opper-Silezisehe quaestie, aangezien vooral onder de tegen woordige omstandigheden, nu de militaire toestand in Klein-Azië voortdurend ver andert, de Oostersche quaevtie nog niet rijp voor een beslissing wordt geacht. In het Britsche Lagerhuis deelde Kolo nel Stanley, f'inancieede secretaris van het ministerie van oorlog, mede -dat de sterkte der Brilsehe 'troepen in Opper-Silezië 4400 man bedraagt. Heeft een der geallieerde mogendheden de bevoegdheid, zoo vroeg kapitein Beun, om 'haar troop en aldaar te versterken zon der de andere geallieerden daarin te ken nen? Harmsworth, onder-staatssecretaris van buitenlandsche zaken, verzocht -deze vraag te laten vervallen. Maar is de eerste minister er zich be wust van, riep daarop Kolonel Wedgwood, dat van alle zijden dn het Huis wordt geprotesteerd tegen de actie der Fran- scüien in Opper-.Si'lezaë? (Geroep: neen. neen!) AMERIKA EN DE OPPERSTE RAAD. Volgens de „Times" neemt Ha.rvey, de Amerükaansclie gezant im Engeland, deel aan de beraadslagingen van den Opper sten Raad' als niet-ol'fiofee! raadsman. JAPAN EN DE WASHINGTONSGHE CONFERENTIE. De houding-, weiikie Japan zal aanne men ten opzichte der Stille Zui.d'zee-Con- ferenlle te Wa'sbïngtoin is aanleiding -tot veel tegenstrijdige berichten. Terwijl de „Times" uit Tokiio verneemt, zoo vermeldt Reuters bijz. d'„ dal de Amerikaanhche nota van antwoord aU daar is ontvangen, doch dat de Japan, sohc regeerfing nog nietvoldaan is «of niieufwe inliich limgien zal vragen, seint da- .Associated Press" dat het Japainsche ksi- bóiK-t beeft befflot-en deed re nemen aan de conferentie over Zu'id'zee-problemen. Daarentegen verneemt Reutor uit ge zaghebbende Japansche bron dat JapaM glaskeiren nog zonder antwoord was van Amerika op zijn verzoek, langer dan een- week geileden gedaan. Hard'ing's voorstel ■im zake de oml'wujperaivgs-kwestie beeft Japan officieel aanvaard-. Wat echter de Zuidzee betreft, is men sedert het eerste Amerikaa-nsclie verzoek niet verder ge komen. Br mag aangenomen worden, zoo zegt Reuter, dat er tot nu toe geen- vast om-- 'liynd plan êtn de hoofden der betrokken, staatslieden bestaat. Hierover juiist wacht Jaipan inRichtlngen. Voorts merkt Japan op, dat de ZuildKce-kwestiie nftet tot Chi na Australië en Nieuw-Zeeland beperkt is. Er zijn belamgrijke aangelegenheden in Mexico en Nedeitendsch-IjidCë, wanr de Japansche belangen mee g-emioeEd zijn-. Er beerscht een algemeen gevoelen in Ja pan dat, daar noch Nederland, noch' -Mexico uil'genoodiigd zijn, de uïtoo-odilglnjg tot Japan bcteekent d,at het gcroepep woirdt voor eten soort inernationaJe baiïé, weilkc u-iitisluiitienid ChimeasAe aangelegen!-: hedien op het oog heeft maar Japan kan' niet naar Ameriikag aan om alleen over Ohtoa en Yap Ie praten. Japan wach t dus nog op imlóah fing-en over het te bespre ken program. De grootste duidie'Hjikhcf.d is noodzakelijk, anders zou de oom-fe- renl'se, wetlke een voffledig succes zoll kunnen bliijlken, meer kwaad dan goed do-en. GEMENGDE FlflTENL. BE RICHTEN. DE GEMASKERDE BANDIETEN IN DEN D.-TREIN. Reizigers van e-n luxe-trein van Pa- rijs-Marseillo, do bekende P. L. M.- lijn, wegens de velo ongelukken, die or vroeger op plaats vonden, de Pour-la- mort-lijn bijgenaamd, zijn wederom het slachtoffer geworden, zooals een kort te legram reeds heeft gemeld, van eeniga bandieten. Wederom, want het schijnt wel, dat deze trein oen dankbaar object is voor dergelijke heerqn. Den laatsten tijd hebben wij hier herhaaldelijk mel ding gemaakt van gevalien, waarin rei zigers op die lijn 's nachts in hun coupés werden beroofd. De nachttrein, die vijf minuten voor acht Parijs verlaat, en waarvan vooral veel Engelsehen, die naar do Rivièra gaan, gebruik maken, is da mooiste en vlotste verbinding met Zuid-Frankrijk. Zondagnacht ie deze trein door een vier tal gem.eher'e bandieten uitgep'underd'. Volgens inlichtingen, door de passa giers aan de politie te Chagny en Mar seille verstrekt, heeft het drama, waarbij een reiziger zelfs het leven verloor, zich op de volgende wijze afgespee'd. Alles was normaal tot ongeveer kwart voor tweeën 's nachts, even voorbij Dijen, waar de trein eenigen tijd gestopt had. Plotseling werden toen reizigers in den laatsten wagon opgeschrikt door de- ont dekking, dat do deuren der ooupé's naar den doorloop van buiton afgesloten waren. Een paar seconden later word. de eerste deur geopend en een hand met een browning erin werd dreigond opge heven, terwijl tegelijkertijd een man met een masker voor den doodolijlc ontstel den reizigers gelastte de handen in do hoogte te steken. Jn de meeste gevallen werd oogenblii- kelijk aaa don eisch geehoorzaamd. Snel en handig ging de bandiet van den eenon reiziger naar den anderen, en nam diens* ringen, juweolen enz. in ontvangst, welke in de grooto zakken van zijn regenjas verdwenen. De reizigers telden vier bandieten, van wie een althans mat eon buiten1 -ndoch accent sprak. Twee hunner droegen zij den maskers, de anderen maskers, ruw weg van foode halsdoeken vervaardigd. Terwijl twee bandieten van afdeeling tot lYRU iNAAR HET DUITSCH, tweede deel. 51. En geen vooruitzicht op verlossing uit deze ondragelijke positie! Hoe zwaar werd zij gestraft voor het ver raad aan haar eigen hart. Maar Max kon haar niet geheel hebben vergeten hij had haar zoo oprecht liefgehad. Zou het onmogelijk zijn, een ontmoe ting met hem te hebben Zou mevrouw Wallhagen niet eerder haren invloed op haar zoon aanwenden om een ver zoening te bewerken Maar er was geen ander middel om hare dwaze handeling van eertijds weder goed te maken. En waarom zou zij ook niet een haar bekende familie opzoeken De omstandigheid, dat zij in haar nieuw „tehuis" zoo alleen en eenzaam stond, was immers voldoende om zuik een stap te verklaren. „Uitgaan Waarheen Waarvoor Ik ben vermoeid en afgetobd, tartte, Een wandeling naar buiten zal me weer een beetje opknappen." „Gekheid Gij gaat geregeld met Marsa en Casimir wandelen, wat wilt gij nog meer „Ja, maar een wandeling met de kinderen is geen uitspanning, dat is integendeel zeer vermoeiend, tante." ,,N.', wat voor dwaze kuren zult gij u eer. anderen keer in het hoofd ha len Ga nu, als 't u belieft, aan uw werk en stoor me niet langer." Maar Augusta liet zich ditmaal niet zoo gemakkelijk afschepen. „Tante, u vergeet, dat er sedert mijn komst hier in huis ook geen enkele maal spra ke is geweest van een uitspanning voor mij. De keukenmeid verlangt iedere week een vrijen dag mij dunkt dat ik dus ook het recht heb nu endan eens een paar uurtjes vrijaf te hebben." Mevrouw Lehmann keek de spreek ster een oogenblik met ongehuichelde verbazing aandan haalde zij min achtend de schouders op. „Ah ik mij niet vergis, gevoeldet gij u in het begin hoog verheven, niet alleen boven de keukenmeid, maar ik zou haast willen zeggen, boven ons allen. Die bekeering is onbegrijnelijk schielijk eekomen,.en het schijnt mij haast, alsof er een bij zondere reden bestaat voor deze plot seling, zoo noodzakelijk qewordenwan- deling. Maar, daar gij u zelf met het overige dienstpersoneel op een lijn plaatst, zie ik niet in, waarom zk mij o-ver uwe aan gelegenheden meer soar bekommeren, dan over die dier werkmeid. Gij kunt dns een vrijen namiddag hebben, maar niet van- da-ofi. móet voor aanstaanden Zondag. Ga nu hfijsL De dag, dien Augusta met koortsachtig ongeduld verwacht had, brak eindelijk aan. Mevrouw Lehmann scheen half en half ge- negea het gegeven verlof te herroepen, maar een bijzonder weerspannige uitdruk king in de oogen harer nicht hield haar daarvan terug. Het meisje was misschien in staat, ridh openlijk tegen hare macht te verzetten en daarop mocht rij het toch niet laten aankomen. Zq war wegens de „naastenliefde", waarmede zfj de nicht van haar overleden echtgenoot in haar huls had opgenomen, zoozeer bewonderd en geprezen van den kant harer intieme vriendinnen, dat ztj bet meisje cm- mogelHk iuisi nu kon we»—oden. De hemel schitterde in een vroolijk blauw, de lucht was zacht en warm, haast als in Mei. Geen blaadje bewoog zich, slechts nu en dan een zacht suizen door de kronen der boomen, die gedeel telijk hun zomergroen reeds hadden verloren, en trotsch met het veelkleuri ge gewaad van den herfst pronkten. Met haastige schreden ging Augusta over den weg, dien zij gedurende dg laatste dagen zoo dikwijls .in haren geest gevolgd had. Een koepel, die over een het vergezicht belemmerend woud scheen te zweven, trok in 't voor bijgaan haar oplettendheid dat was zonder twijfel het kasteel, waarvan men haar had gesproken en In welks nabijheid de fabriek van den heer We ber lag. Ah daar kwam ook een'hooge schoorsteen te voorschijn in een half uur, op zijn hoogst, zou zij haar doel hebben bereikt. Plotseling vertraagde zij haar schre den opnieuw was een twijfel in haar opgekomen. Zou Max met z'n ouderwet- sche begrippen van vrouwelijke terug houding den misstap, dien zij op het punt stond te doen, niet afkeuren, niet ongepast en vernederend vinden. Zou het niet beter zijn, dat terugkeerde en het aan het toeval overliet, haar weer met haar beminde samen te bren gen Hoe meer zij de fabriek naderde, hoe dieper haar moed zonk. „Neen, ik wil het plan opgeven," prevelde zij eindelijk.. „Zonder te zijn gezocht, kan tk zijn huis niet betreden. Maar om- kee'renneen, waarom, zou ik geen wandeling mogen doen Zij ging langs een heg, die een mco'. aangelegden tuin insloot, in welks mid den zich de witte muren eener kleine villa verhieven. Zonder dat zij het zich zelve bewust werd, bleef zij staan en liet hare blik ken dwalen over de, naar het scheen geheel onregelmatig geplaatste uit hoeken. Een-sMaps trari zij verschikt oen schrodo achteruit en bedekte 'haTe voile, zoo vlug èo bevende handen het konden, haar bleek gelaat. Een poosje stond zij daar onbeweeglijk, don trad zij voorzichtig nader en keek nog eens over de lage om heining. Zij had zich niet vergist: het was Max. Nauwelijks twintig schreden van haar verwijderd stond hij, half achter eenige Struiken verscholen, en naast hem een jonge dame. De stemmen drongen duidelijk haar door- ofschoon ziide.' woorden niet kon verstaan. Een hevige jalpersohheid maakt zich van haar mees ter, en ontnam haar voor een oogenbii'k alle bekwaamheid om bedaard na te den ken. Dat was dus de reden, waarom hij hare tegemoetkoming aan het slation mis achtend had teruggewezen! Hij beminde eene andere! Met brandende wangen en fonkelende oogen staarde Augusta op de twee, die nu voortwandelden en spoedig daarna tus schen de struiken verdwenen. Een oogenblik was Augusta besluiteloos, dan richtte zij haar schreden naar de villa. „Het zal haar niet gelukken," prevel de zij. „Zijn liefde is de laatste hoop, d=a mij nog overblijft, en wal hel ook moge ■hosten, ik wil en moet ze terughebben." "ben Augusta door de voordeur, dio half open stond, binnentrad, bevond zij zich in ccn hooge, smalle gang, waar iin'ks en rechts verscheiden deuren waren. Be sluiteloos keek zij om ziels heen. „Jufrouw Wilhelmi?" Alsof men haar op een slechte daad had betrapt, schrikte zij op. De bijna ongeloo- vige verbazing, waarmede mevrouw Wall» hagen haren haam noemde, bracht haar in de war WoriJt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1