gen. OWS BLAD" pg""- BUITENLAND. feuillrti >r»r Onder Valsche Vlag 14e JAARGANG ut. 24 Juli tc m vertr. 27 Jul> lork. rl t. .anden ver n. W.-India (uitr.) arr. 25 frika lijn. merika LIJN! tr. 22 Juli Bureau: HOF 0, ALKKAAR. - Telefoon: JgffiSS Indische kroniek. -3.75 per Kaal! -29.50 2e srf i; rooae kooï 11.25—12.75' p, .505 p. zak, R.K. Markt- ppelengrooK .leine id. f 2— Duo fl.70— s blauwe f 1.65 I per 25 K.G. No. 243 fRIJBAQ JULI 1921 !JNEN. RLANK tr. 24 Juli v, Iks. 20 Juli "I (uitr.) arr. 24 25 Juli lei I tr. 22 Juli v ass. 27 Juli 3 Juli te bitez. 27 Juli Dim-- 'uli v. Ham- MIJ. v. Havre n, 'uli v. Malt? li v. Messina uli v. Patras 7 Juli v. Am-' Amsterdam n, v. Alexandria OYD. tr. 26 Juli 1 'sterdam' nas' ili v. Corunna Juli v. Am- LAN. 23 Juli van n. Rotterdam )ore. i. Amsterdani ia n. Amsler- dtai la,m n. Japau, o. 4 Juli v. 'Am- -rdam n. Bala- er. KA LIJN. Ir. 20 Juli var. ili te Las Pal- ■tr. 21 Juli vak ,sr.) arr. 24 Juli pass. 26 J uli N LIJN. fuli v. Java té Javai, vertr. K LIJN. iork n. Jkva-, >lk. ;ew-York naar bang. LIJN. i, n. San Fraai- .lanilla. YD. ertr. 26 Juli Juli v, Batavil vertr. 26 Juli pass. 26 Juli Juli v. Manilla Juli te Mar- -) KA 26 LIJN Juii v. Rot- ,r. 27 Juli van re. itterdam n. Ha? Cieufuegos. Juli v. Rottet lidebphia n. Rot !6 Juli 12 u Scilly. ldienst. Chili te Ant- 'RALIE LIJN. (thuisr.) p.ask -RIKA LIJN. pass. 26 Juli. arr. 25 Juli tv 26 Juli V ertr. lam. 27 Juli v. Rott! Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar •••••••f 2- Voor buiten Alkmaarf 2 85 Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. DAGBLAD ADMiWïSTRATIE No. 433 No. 633 Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f 0 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60 Aan aüe abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15,—j Het is altijd met bijzondere belang stelling, dat ik de Katholieke tijd schriften nalees, welke de mail uil Indié me aanbrengt. Hoe bescheiden ook van aantal en Formaat, vertegenwoordigen ze toch een brokstuk sprankelend, daad-krach tig Katholiek leven, dat zich weet te handhaven en uit te groeien tegen den druk van de beknellende omge ving in. Daarom, en omdat ik meerdere ma len er berichten aan ontlcenen zal voor de Indische Kronieken, meen ik goed te doen mijne Nedetiaudsche le zers met weinige woorden op de hoog te te stellen van hetgeen onze Ka tholieke pers in Indiê presteert. Onze periodieken, die in de Ne derlandsche taal gedrukt worden, ver schijnen alle op Java. Dat zou moei lijk anders kunnen, daar van de ruim 30.000 Europeesche Katholieken er een 27.000, d.i. dus de allergrootste meer derheid op Java wonen. In overeen stemming met dc geringe talrijkheid onzer Katholieke gemeenschap is de omvang van onze pers. Een R.K. dagblad hebben wij cr nog niet. Wel zijn er in den loop der laatste tien jaren d.i. het tijdperk waarin het Katholieke gemeenschaps leven in Indië zich bewust ging uiten en versterken in sociale en politie ke organisaties, plannen opgeworpen tot stichting van llen Roomsche.krant; toch gebrek aan kapitaal envrees voor onvoldoend lezers-aantal hebben deze plannen tot 'lieden toe schip breuk doen lijden. Wat we aan Katholieke tijdschrif ten hebben is heel spoedig opge noemd. Daar is 'in de eerste plaats „De Java-Postweekblad te Ban doeng verschijnend, waarin onze Berw. Paters Jazuiëten sinds 19 ja ren onvermoeid bazig zijn de Katho lieke beginselen le verdedigen. De overige tijdschriften zijn verecui giiigs-organen. Die zijn: „liet Katho lieke Schoolblad"orgaan van den „Katholieken Onderwijzersbond" „Sociaal-Leven", maandschrift van de Katholieke Sociale Bonden ia West- Java, en „Sociaal Streven", uitgegeven dooi de K. S. Bonden in Midden-Java. Meer zijn er niet. Doch de Nederlandsche lezers moe ten daarom niet geringschattend gaan denken over het journalisten-werk der Indische Katholieken. Men beschouwe eens hun gering aantal, iels grooter dan het aantal Katholieken i n een stad als Haarlem, zoo ongeveer gelijk aan dat in een gemeente als 's Hei-togen bosch, en dit kleine aantal dan ver spreid over een gebied, wanneer we alleen Java nemen, dat 4 maal zoo groot is als heel Nederland. Bedenkt men daarbij, dat daar al het werk ten bate der publieke zaak, der ver- eeuigingen moet worden verricht door priesters, die het door hunne parochie- Zorgen, ouderwijs-werkzaamheden of missie-arbeid reeds overdruk hebben, of door leeken, die het moeten doen in hun vrijen tijd na het werken voor hun dagelijksch brood in Indië werkt men over 't algemeen harder dan hier in 't vaderland! dan pas kan men ten naastenbij begrijpen, met hoeveel zwarigheden van internen aard de Katholieke actie heeft te kam pen, dan pas kan men bewonderen, hoe moedig de Indische Katholieken Zich weren! En ik zou aan de Nederlandsche Katholieken willen vragen, met den meesten aandrang vragenbegin nu eens geregeld één liefst meerdere! dezer periodieken der Indische Ka tholieken tc lezen. Dan komt er wat meer evenwicht in de uitwisseling der gedachten. In Indië lezen vele Ka tholieken een groot aantal der Room sche tijdschriften uit Nederland, dat evenwicht wordt dus niet herrteld door het lezen van enkele Indische artikelen tusschen al de andere lectuur door. Om te beginnen: laten alle Katholieke leeszalen in Nederland een abonne ment nemen op bovenvermelde Indi sche organen. Het is zoo eenvoudig te verkrijgen. Men sch rij re slechts aan het Secre tariaat der „Vereeniging van Oost- en en West-Indische Katholieken in Ne derland," gevestigd te 's Gravenhage, Van Brakelstraat 111. Dit zal gaarne daarvoor zijne hulp verleenen. Ik doe nu enkele grepen uit de berichten, die de laatste nummers van „Sociaal Leven" aanbrachten. Eerst wat snipperaieuws uit et Ba- tavïaasc Vereeniglngsleven. De herdenking van de uitvaardiging der „Rerum Novarum" werd gevierd door een feestavond, waarop vier spre kers achtereenvolgens den hoofdin houd der encycliek behandelden. Voor een te stichten Katholiek Meis jes-Tehuis kwamen belangrijke giften binnen, o. m. werd de beschikking ge kregen over f 10.000. Het Orchest van den Katholieken Jongelingen Bond gaf muziekuitvoerin gen in-het St. Carolus-Ziekenliuis te Batavia en in het Katholieke Boods- gebouw te Buitenzorg. We verheugen ons over het succes, dat behaald werd door desze Katholieke leerlingen der Middelbare Scholen, deze jeugd-organi- satie toont een opgewekt leven, het is te hopen, dat de plannen tot na volging van dit werk van Pastoor J. J. van Rijckevorsel te Batavia op andere plaatsen spoedig tot verwezenlijking komen. De lieer J. Bruineman, voorzitter der Indische Katholieke Partij, gaf eene lezing over de „Hcdendaagsche toestanden in China", De pas gestichte R. K. TooneelclüB gaf eene goed geslaagde uitvoering, die een der leden den moed gaf de Katholieken in 't geweer te roepen ter bestrijding van het „moderne", slechte tooneel. Prachtig zou het zijn, wanneer men dit kon doen door het tot bloei brengen van een eigen Ka tholiek tooneel. Bijzonder de aandacht waard is de gedachte-wisseling over de vorming van een Christelijk Centrum in Indië. waarover ik hier wat meer uitvoerig aanhalingen geef. Aan het slot van een serie artikelen met beschouwingen over het Rapport over de herziening van de Staatsinrich ting van Ned.-Indië", meent de schrijver Th. den Katholieken aldus hun plaats in het openbare leven van Indië te moeten aanwij zen „In Holland hebben de Ultramontanen 't vaderland gered. Maar hier is de Ka tholieke Godsdienst, die onder de Portu- geezen zoo heerlijk opbloeide, door da 0.1.0. systematisch vertrapt en vertre den. Als Indië verloren zal gaan, dan is hier de kiem te zoeken van het kwaad En nog meent do verblinde vrijzinnig heid, dat het hoogere politieke wijsheid is, om de Katholieke missie in 't open haar of in 't geniep tegen te werken. In naam van de vrijheid van Godsdienst wordt het onzen geestelijken niet vergund het terrein hunner werkzaamheden naar believen te kiezen. Het „liever Turkseh dan Paapseh" doet onder hen nog onzin nig opgeld. Hebben wij aldus het Scylla dor vrij zinnigheid slechts te vreezen, het Charyh- dis der relatie moet niet minder ontwe ken worden. Wij voelen er niets voor, om ter wille van een groepje Kapitalis ten den staat der onmondigheid van het Inlandsche volk langer te doen voort duren dan noodig." De schrijver propageert dan de vor ming van een „Christelijk Centrum" waarin de Christen-inlander zijn plaats zal vinden naast den Katholiek uit het verre land, de Indo-Europeaan van Ohris- telijken huize naast den geloovigen, Hol- landschen Protestant. „Juist de ideeële opvatting van onze taak, wars van materieel gewin en van klasse bevoorrechting, juist het heenwij- zen naar de geestelijke waarden des le vens, zal on3 het vertrouwen der Inland sche bevolking schenken. Nog is Indië niet verloren. Ons wacht een taak, van wier welslagen wij met Gods zegen over tuigd kunnen zijn." Nederlandsche lezer, héb ik U niet ge zegd, dat de Roomschen in Indië moe dig zijn! In bet laatste nummer van genoemd orgaan -wordt dit Oentrnm aldus uitge bouwd „De ideeën beheerscben de wereld. „Niet Ket hardste geschreeuw. Niet de belangenstrijd niet de economische ver houdingen. Wie het juiste beginsel weet aan te geven wint het geding. En welk is nu het juiste beginsel? Tot wolk beginsel zijn alle andere ook op politiek terrein terug te brengen? Tol dit eene: Er is één Goddie hei heelal bestuurt." „Welnu, zoo vraag ik me af, zou het in Indië, Waar mil boenen M-ohamed-anen dit door Mohamad zoo krachtig gepre dikte beginsel aanhangen, niet mogelijk zijn, dat de Katholieken, Protestanten en Mohammedanen in zoo ver ze geloovdg zijn en wars van liet moderne ongeloof, zich op basis van dit beginsel vereenigen, en tegenover het ongeloof en materialisme en pantheïsme, van s-oea-alasten, communis ten, liberalen en theosopheri een gel-oovig centrum vormen? of als men wil een centrum van gecoalüeerde gekvovige partijen?" Het denkbeeld is niet nieuw, mair nog altijd gewaagd I Doch te overdenken rek er. Wie brengt ons een Sohaepman in Inldië? De datum der conferentie te Washington. De correspondent van de „Morning Post" te Washington verneemt, dat presi dent Harding, dde zich verzet tegen het houden der Washingtonsche conferentie op een lateren datum dan November, geen bezwaar heeft tegen een vroegeren datum indien dit de eersle-ministers der Domi nions beter zou schikken, daar hij hen gaarne op de conferentie aanwezig zou zien. STAKING IN HET BEZETTE GEBIED. Daar de beambten van de kolenmijnen te Aken door niet te werken voor het groot ste deel der mijnwerkers den arbeid- on mogelijk maakten, hebben nu ook de me taalarbeiders een staking geproclameerd op de fabrieken van „Rote Erde". Een talrijke groep betoogers trok door de stad en drong in de fabrieken door, met de be doeling om tot staking te dwingen. Voor het stadhuis, waar zij ook wilden betoo- gen, werden zij door militairen teruggedre ven. De politie is versterkt en met bet oog op de geruchten, dat men met geweld het werk overal wil stopzetten, zijn volksver zamelingen en betoogingen op straat voor vijf dag-en verboden. De Geallieerden en O.-S. Frankrijk en Engeland. De Fransch-Emg-elsche besprekingen over O. S. duren voort. Terwijl de Fransche ambassadeur te Londen lord- Curzon be zocht om dezen mede te deelen, dat de Fransche regeerkig het niet mogelijkacht te te besluiten tot de bijeenroeping van den Oppersten Raad voordat de kwestie van de troepen-zending ia opgelost, bracht de Brit- sch-e zaakgelastigde te Parijs een bezoek aan Br-iand, bij wien zich de secretaris generaal van buiten!andsdbe zaken Ber- ihelox bevond'. De Britsdhe verlegenwoor-1 algee beval de aanneming aan van het voorstel van sir Harold Stuart en kolonel Visconti, n.l, het voorstel om Ihan-s reeds de riiet-betwisie gebieden vain O. S, in Duii.-riie en Poolsche handen te geven, ten eindejop die wijze de bezette zone te ver kleinen, het rendement dor troepen tc ver- g-rocten en dc hand-having van de orde te verqt makkelijken. Havas .meent te weten, -dat .re Fratrsohe vertegenwoordigers den Brits-hen diplomaat wezen op de incon- venifiiten, aan dit plan verbonden, n.l. het mtfenre inconvenient, dat Duitschland alsda gal beschikken over belangrijke stra tegische posities, ten -nadecle der gea'üdeer- de troepen; het politieke inconvenient, dat men feor D'uitschland en Polen gebied' op af-rek.-ning te geven, in zekere mate preju- ddcienrt op de definitieve beslissing. De Fransche regeering, aldus meldt Havas, is nochtans bezield door het- oprechte verlan gen am tot een oplossing te komen, en wordt: geleid door de uitsluitende zorg, geen eindbeslissing te memen over de ver- deeting van O.-S. dan na aanneming en toepassing van maatregelen, waardoor de veiligheid, der geallieerde troepen en de handhaving der orde verzekerd zijn. Volgens de -laatste berichten wordt io be trokken diplomatieke kringen vertelaard, ■dat éen schikking mogelijk is tusschen Londen en Parijs over de O. S.-kwest-ie. Reuter verneemt, dat het Engelsclie kabi net in zijn zitting van gisterenmorgen de jongste phase van de Opper-Silezische kwestie besprak. Er is geen reden om aan te nemeiij dat de Britsche regeering die phasé ernstig beschouwt, gelijk in enkele kringen schijnt te worden gemeend. Wel is het waarschijnlijk, dat de zitting van den Oppersten Raad iets zal worden vertraagd. Lord Curzon heeft gistermiddag een onder houd gehad met den Fransehen gezant. De Duïtsche Minister van buit-enlandsche zaken heeft den Franschen gezant te Ber lijn epn nota overhandigd, waarin wordt verklaard, dat de Duitsche regeering niet van pHn is de kwestie van bet transport van Fransche troepen uitsluitend van wet telijk standpunt te behandelen. Met hot oog op de aanstaande bijeenkomst van den Op persten Raad, aarzelt de regeering niet te verklaren, dat ze bereid is de beslissing te dezen aanzien van den Raad te aanvaar den. Tgf VOIJKBNBO.NDSPL.AN TOT HERSTEL VAN OOSTENRIJK. De „Times" schrijft, dat de buiteniand- sche pers den kaatsten tijd misleidende berichten gegeven heeft omtrent een mis- hiMiiuig van de Volkenbomtdsplannen tot herstel van Oostenrijk. Het is juist, dat de toestemming van Amerika tot opschorting vain de aanspraken van dit lanid pp Oos- tenrijksch-e baten, niet zoo spoedig verkre gen is ails men verwachtte. Dit ligt aan de langzame behandeling in het Congres van een ontwerp, dat de Ajnerikaansche regee ring een machtiging tot uitstel van die aanspraken verleent; maai de bewering, dat er weinig kans zou zijn op zulk een machtiging, acht de „Times" volkomen onjuist. De Amerikaansche aanspraken be- loopen slechts 25 -miliioen dollar, welk be drag tt ki tin is, dan dat Amerika de ver antwoordelijkheid voor een mislukking van hot Oostenrijiksche herstelplan zou witten dragen, in het bijzonder, omdat Amerikaansehe zakenmensc'hen duidelijker d-an ooit beseffen, dat vam het succes van schema de handolshcrievtug niet slechts van Oostenrijk, maar van geheel Zuid- Oost-Europa afhangt. DE ORGES-CH ONDFjR VALSCHE VLAG. De Orgesch (Beiersohe Burgerwacht) -schijnt zich hiier en daar nog onder ver schillende voorwendsels staande te hou den. Zoo vertelt de „Frankfurter Zeitung", dat in Tilsdt een vrijwillige brandweer be staat uit reaction nai re oud-officieren en oud-onderofficieren. De bedoeling wordt niet eens o-nder stoelen of banken gesto ken. In de rechtsöhe Maden komen telkens advertenties voor, waarin oud-militair-en worden opgeroepen tot aanslni'ting bij een „Ages" (A-nbeitsgemei-nscihatjt ehemaliger soldaten), die er oo:k wei andere dan eco nomische doeleinden o-p na houdt. MUITERIJEN IN CHINA. Indertijd is me.t een enkel woord mel ding gemaakt van ongeregetdhed'en in Ita- pang en Woetapane. Thans schrijft men d.d. II Juli uit Sjanghai hierover nog het volgende aan het „Hbld.": Na een betrekkelijk gerui-men tijd van rust hebben zich in liet binnenland van China weer eens ongeregeldheden van ern- sfig-en aard voorgedaan. Ditjnaal zijn tiet muiterijen van soldaten welke te Itsjang op den avond van 4 Juni uitbraken en vandaar ook naar andere plaatsen overge slagen zijn en het is niet uitgesloten dat deze nog een veel grooteren omvang zul len nemen. Itsjang is een plaats van betrekkelijk groot Europeesch belamg, getogen aan de Yang-tse-k'iang, vijf dagen sloomen van Sjanghai, juist voor het begin van de be roemde stroomversnellingen van deze ri vier. Het schijnt dat het garnizoen aldaar sedert maanden goen soldij ontvangen had en toen bekend werd, dat- de troepen overgeplaatst moesten worden, besloten deze heeren landvended-igers zelf het ach- tenStaKige in hun garnizoensplaat te be machtigen. Den geheeten nacht en den daarop volgenden dag was de stad aan die plunderende bende overgeleverd' en hel belangrijkste gedeelte werd verwoest, waarbij niet alleen de Ghi-neesche bevol king wend getroffen, doch ook zeer veel van de Europeesche zaken die daar ge vestigd' zijn. Ook het Japansclie consulaat is ernstig beschadigd. Geen Europeanen hebben het leven verloren. Van de Chi- n-eesche bevolking zijn meer dan 1000 hel slachtoffer van deze onlu-sten geworden en de imaterieele schade bedraagt over de 12 m'illioen. Jfisjang heeft ook een half jaar geleden van een muiterij, doch van veel kleineren omvang, te lij'dien gehad en er was n.u juist 'te Haukövv een conferentie voor vaststelling der schade, die toen aan de Eu-ropce-sche be'.a-ngen veroorzaakt werd. Onmiddellijk na het gebeurde zijn ver schillende Eugeiiscbe, Ameriikaan-sche en Japau-sche oorlogsschepen, die te Hankow gestat-ionnieend' zijn, naar Itsjang vertrok ken deze beide steden liggen e-en dag s'toomien van elkaar verwijderd doch zij vonden de plaat-s weer in rust en het gar nizoen verdwenen, volgens d'e oorspronke- lijke plamn-en der overp'aa'sinig. Benige dagen later heeft zich het voor val weer horthaald, te Woetsjang, ook aan de Yangtze, tegenover Hankow. Dit ge beurde op dien avond van 7 Juni en de verwoes'iirgen aldaar zijn nog ernstiger dan te Itsjang. O.m. werd ook de munt ge plunderd. De schade wordt op 30 miliioen geschat, doch uitsluitend aan Chineesone zaken, daar. alle zaken van buitenlanders te Hankow geves'irjd zijn. Groote benden soldaten, die daarna trachtten te ontko men naar Harikow, werden aldaar bij ce buitenlandsclie concessie aangehouden en veel van 'hun buit, afkomstig van de munt te Woetsjang werd- hun weer ontnomen. De geregelde troepen zijn nu te Woetsjang wear meester en het geheete muitende gar nizoen, zoover dit nog niet ontvlucht was. schijnt gevangen gemaakt en idoor mitrail leurs terecht gesteld te zijn. Men b-lijft echter overal ernstig be vreesd voor verdere soldatenonluslen, en de verschillende provinciale gouverneurs dringen te Peking miat wanhoop op geld aan, om d-e adhterotaM'ige soldij te betalen, ten einde verdere onheilen te voorkomen. Dit gebeurde geeft weer een duidelijk beeld van den ongeorganiseerden en rotlen toestand van het leger in China, welke wel een der grootste plagen voor dit land is. Teder provinciale militaire gouverneur (touchoen genaamd) heeft zijn eigen le- ger-organisa'ie, hetwelk geen ander doel heeft dan om ouderlingen naijver kracht bij te zetten, Hoe groot deze 'legers zijn, weet men zelf n,iet en van organisatie en militaire opleiding is geen sprake. Il-et is slechts een ordeiooze bende koelies, waarvoor echter steeds voldoende -liefhebbers te vin den zijn d-ie zich daartoe door hel luie le ven!'] en de kans op buit, aangetrokken gevoelen. Er bestaan eenige uitzonderin gen op deze treurige toestanden, o.a. is -er een Christen Divisie Generaal die zijn leger modern georganiseerd beeft en zijn manschappen tot bruikbare mensdhen rc.aakt. In zijn garnizoen,splaa's is het steeds een toonbeeld van orde; de soldaten beschermen de bevolking tegen roovende benden, die -hier in het binnenland nog maar al te ve<S gevonden wor-d-en, zij leg gen aa-n enz. In één woord zulk' een leger is een zegen voor d-e bevolking en ds in China werkelijk nog nood-ig om de bevol king tegen ruslverstoorders te bescher men. Het is treurig dat echter sl-echts zoo weinigen hieraan beantwoorden en zooals de toestand nu in hot a'gemeen is, is bet voor Ihet herstel van den treurigen bin- nenfla-nidsch-en toestand van dit land, op de eerste plaats noodzakelijk, da! het 5am<l van deze soldatenellenjde verlost wordt en deze mensohen een plaats vinden als nut-, tige leden in 'hun maatschappij. GEMENGDE BlIiTENL. BE- RICHTEN. DE GROOTSTE KINEMA Te Brighton is gisteren geopend de Re. gent Kinema, die genoemd wordt ds grootste tor wereld. Het gebouw, dat 400.000 p.st. beeft gekost, biedt ruimte voor 5000 bezoekers.. Hel beschikt over. een orgel, dat 8000 p.st. kostte; over een groote restauratie, gebouwd in de 16de- eeuwsclie Italiaansohe Renaissance stijlen een café, ingericht als de kajuit van een l8e-eeuwsche driedekker. DE BIBLIOTHEEK VAN DE LEU- VENSCH'E UNIVERSITEIT. Gisteren is de eerste steen gelegd voor de nieuwe bi-hiiotheek van de universiteit! te Leuven, door de Duitschers in Aug. '14 verbrand. De plechtigheid werd bijge woond door den koning, de koningin, vele' burgerlijke, militaire, geestelijke en andere autoriteiten. Redevoeringen wend-en o.a, gohou-den dooT kardinaal Mercier, Poinc'a-, ré, den premier, enz. NEDERLAAG DER ARBEIDERS- CANDIDATEN. In Queensland (Australië) dat tot dus verre beschouwd werd als het 'land waar d-e arbeiders in de regeering des lands de bovenste toon hadden, hebben deze, dus seint men uit Sydney aan de „Daijy Mail" een geweldigen nederlaag geleden bij dd gemeentelijke verkiezingen. Er werden ge kozen 500 anti-arbeiders-cand'idafen tegen 30 ar'beiders. Alle arbeiders-canididaten werden geslagen in de groote steden. Het ministerie staat ontsteld over d'en uitslag dezer verkiezingen, EEN INTERNATIONAAL POSTZEGEL CONFLICT. Op liet oogenblik, dat Bulgarije van dë zijde der Entente waarschuwingen te hoo- ren krijgt, wegens de pro-Turksche ge zindheid der bevolking, maken de postje, gelkundige bladen melding van een ander conflict, dat tusschen de Geallieerden en Bulgarije gerezen is over een OGgensehijn- lijk zeer onbeduidende futiliteit; een post zegelserie. In Bulgarije heeft men eenige dagen geleden nieuwe zegels, te Londen gedrukt, in gébruik genomen; maar vóór deze zending arriveerde, was er eenige we-, ken gebrek aan postzegels. In dezen Mud. toestand liet de regeering in Sofia de post zegels uitgeven, die in 1917 in Duiisch. land waren (besteld en aangemaakt, maar wegens de revolurie niet in gebruik waren genomen. En over deze zegels nu ontstond een conflict met de Entente, want op twee ervan aanschouwt men Ferdinand, den in- tusschen afgedankfen vorst, en op de drie andere waren landschappen afgebeeld uit streken die Bulgarije sedert dien ontnomen zijn, n.l, Uskub, Oehrida en de Chaéberg. Bovendien komt op een der zegels een landkaart van Bulgarije voor, geteeken-d volgens den ouden toestand, met Mace donië en de Dobroedsja in Bulgaarsche handen. De Entente beschouwde deze zegels als ongeoorloofde propaganda voor Groot-Bul- garije en de Bulgaren werden gedwongen de serie weer in te trekken en in postz-e- gelnood te blijven tot de nieuwe zegels uit Londen arriveerden. Deze zijn er nu, aar dige zegeltjes met afbeeldingen van monu menten, een oogsten-de vrouw, den Séhipka- pas, enz.; in Londen heeft men wel gezorgd dat deze zegels geen aanstoot geven. Msb. 1 Eenigen tijd geloden werd de Ver. koopsvereeniging van Zweedsdbe Hout- exporteurs ontbonden, daar de Noordelijke exporteurs en die uit Centraal- en Zuid- Zwed'en het niet eens konden worden over den minimumprijs. Het gevolg was een volkomen onzekerheid en een groote chaos op de houtmarkt. Er -worden pogin gen in het werk gesteld een nieuwe ver- -koopsvereenigmg le slichten, als middel tegen den -on-dira-gelijken toestand van zaloen. Uit Stettin wordt gemeld: Sdcterf langen tijd bestaat er tusschen Rijkswear. en Sohutzpolizei een gespannen verhou ding, omdat het ikasern-cvraagstuk ten gunste der Rijksweer opgelost is. Herhaal delijk 'kwam het lot Ideine botsingen en VRIJ NAAR HET DUITSCIL TWEEDE DEEL, „Mevrouw Wallhagen," stamel-de zij in hare opgewondenheid, „ik zie, mijn be zoek vcTTa'i umaar ik was toeval lig hier io. de buurt en konde be koring, u een visite te brengen en eens te infoxmeeren, boe u liet maakte, geen weer stand bieden." „I'k ben u zeer verplicht, juffrouw Wil- helmi. Kom binnen, als heit u belieft." Dralend trad Augusta binnen en stond nu tegenover Helena, die, naar het scheen, juist op het punit stond om uit te gaan. Augusta groette 'haar, maar hoe onverschil lig zij ook wilde schijnen, het gelukte niet zij sloeg haar oogen neer voor den ver wijtenden blik, die haar trof en die haar T bloed in 't gezicht jaagde. Nu zag zij in, hoe overhaast en dwaas de slap was, die zij had gedaan. „Dag, mama, tot later," zedde Helena tol haar móéder, „Elfried e en Max worden ongeduldig, vrees Sk." Een onverschillige buiging voor de bezoekster, en -de deur '8»g achter haar dicht. Haastig liep Helena over het tuinpad naar het poortje, waar haar broedex en Elfriede Rankhorst op haar wachtten. Zij verlieten nu te zamen den tuin en tra-den op den straatweg. „Wie was die dame in 't zwart, die daar juist gekomen is?" vroeg Max. „Juffrouw Elfriede zeide, dat een dame in d-en rouw bij ons was binnengegaan" „Het wasAugusta Wilhei-mi." „Zool" Eenige oogenbfiikken heersohle een on behaaglijk zwijgen. Dan verklaarde Max. terwijl hij zich tot Elfriede wendde, op bedaarden toon: „Juffrouw Wilhehni is een dame, die wij vroeger in Brzen-bach kenden; zij woont nu hier in Bresiau." „Hoe prettig, dat hot weer vandaag zoo bijzonder mooi is," zeide Helena nu. „Tita zal zeker komen." „Dat moeten wij afwachten," antwoord de Max kortaf. Het overige van den weg werd bijna zwijgend afgelegd „Weet juffrouw Guthbridge, dat wij V2nda:ig hier ko-men?" vroeg llelena, toen zij het bosch je had-den bereikt. Elfriede knikte. „Tan-te heeft het haaT gezegd, geloof ik; ten minste heb i'k dat gisteren uit haar woord-en opgemaakt. O, daar is tante alt" Dicht bij de bank, waar haar eerste j onderhoud met Helena en Max had plaats I gehad, zat de oude tante in h-aar wa-sen-1 tje te wachten. De koortsige glans in haTe oogen, de roode vlekken, die op hare wangen brandden, het zenuwachtige trek ken van haar rimpelig gelaat, alles'gaf te kennen, dat zij buitengewoon opgewonden was. „Weest welkom, kinderen," zoide zij met een zacht beven in haar slem, -terwijl zij den aankomenden bei-de handen toestak. „Elfriede, Marton verwacht u. Wilt gij tot haar gaan?" „Gaarne tante, waar ia zij?" „Daar," hernam Tita, en wees met 'de hand dat gedeelte van *t bosch, dat het ■dichtst bij het park lag. „Zij heeft mij beloofd te zorgen, dat wij niet gestoord worden." Elfriede verdween. Max en zijn zuster ha'diden op de bank plaat-s genomen en wachtten op de onthullingen, die hun zou den gedaan worden. „Tita", zeide Helena na een pauze, ge durende welke de oude vrouw tevergeefs naar woorden scheen te zoeken, „gij kunt niet denken, -hoe moeilijk mij het wach ten geworden is. Toen wij u den laatsteu keer verlieten, hoopte i'k, dat gij in wei nige d-agen aan onze onzekerheid een einde z-oudt maken. In plaats daarvan zijn weken, ia maan den veri-oopen." „Ik weet het, kind, ik weet het. Maar gij ziet zelf dat het mij onmogelijk wais, u eerdief le Jaten roepen. Ik had gedacht, dat mijnheer Guthbridge slechts korten tijd hier zo-u vertoeven. Maar hij is pas eergisteren weer vertrokken." „En welk besluit heibt gij genomen?" „I-k heb lang nagedacht over alles; wat gij beiden laatst gezegd hebt en bei tot 'het besluit gekomen, u alles te vertteiken, wat weet;.maar onder één voor waarde," voegde zij er bij, terwijl zij eerst H-clen-a en dan Max met een treurigen en bezorgden blik aankeek. „Welke voorwaarde, Tita? Wij zuilen met alles tevreden zijn," riep Helena, bevend van onderdrukte opgewondenheid. Dc ou-de vrouw vouwde hare magere handen. „Het kan zijn, dat gij m-el het geen i'k u nu wul zeggen, kunt bewijzen, dat, volgens uitgesproken wil van- den heer Braunsberg, zijn nalatenschap uw va-der zou toekomen, bij gevoilg u toebe hoort. Indien dit hel gevolg is, moogt gij er gebruik van maliën cn ik zal voor het gerecht, of waar het elders moet zijn, alles herbalen en moteen bevestigen, met een eed bevestigen. Manr het is ook mogelijk, dat mijn eerste meening de rechte was, en dan zou hot nutteloos zijn, die oude geschiedter. is sen weer voor den dag te halen. Gij moet mij dus beloven, dat gij dan geen woord aan iemand, wie het ook zijn moge, zult verraden." „Maar, Ti-la, waarom zijl gij zoo be. zorgd voor den goeden naam van een man, die 'het uooh aan u, noch aan ons heeft verdiend, dat men hem spaart?" „Kind, dat begrijpt gij niet," hernam de goede vrouw en legde de hand op den arm van Helena. „Men mag zijn goed recht ver dedigen, maar alles wat daarbuiten gaat, is kwaad en tegen Gods wil." „Gij hebt gelijk, Tita," zeide Max, na een korte pauze, „en ik beloof u, dat wij zon der noodzakelijkheid den heer Guthbridge op geen manier zuLien lastig vallen. Is u dat voldoende?" De ou-de vrouw draalde. „Gij zult dus met niemand over die zaak spreken?" „Alleen met onze moeder. Zij weet, waarom wij vandaag hier met u samen komen, dus -kunnen wij voor baar uwe medecieeling niet geheim honden; zij zal er echter geen misbruik van maken." Tita knikte. „Goed, ik vertrouw op uwe- belofte." Helena kon haar ongeduld niet meer on derdrukken. „Nu, Tita," riep zij eindelijk, toen de oude vrouw nog altijd zweeg. „Guthbridge heeft het echte testament van zijn oom vernietigd en een valsc-'n daar- vcor in de plaats gesteld; is hel zoo niet?" „Geduld, kind, geduld I Gij weet, hoe het is gekomen, dat uw vader het kasteel moest erlaten, eu dat zijn oom niet meer van hem wilde weten?" „Ja, dat heeft mama ons uitvoerig ver teld." „N11 ja. De heer Braunsberg, die zeer driftig jwaSj liet nog denzelfden avond al zijn bedienden bij elkaar -komen en ver klaarde ons, in tegenwoordigheid van den notaris en den grijnzenden mijnheer Guthbridge; dat, van nu af aan, niemand het zou wagen, onder zijn dak den naam van zijn nerf Robert uit te spreken, die zijn liefde en zorg met zwarten ondank had beloond, en dien hij niet meer als zijn neef wilde erkennen. Voer de meesten van ons was dat een donderslag uit heldere lucht, want Robert was algemeen bemind, en Guthbridge kon den slechts weinigen uitstaan, ofschoon hij destijds zijn best deed om zich bemind te maken. Toen mijnheer Braunsberg zag welken indruk zijn aankondiging maakte, werd hij bleek van toorn en zwoer, dat hij den eersten, die het zou wagen van dien deugniet te spreken, of ook maar aan hem te denken, uit het huis zou jagen." Max opende den mond, om een aanmer king te maken, maar Helena wenkte hem gebiedend -te zwijgen en Tita niet in de reda te vallen. „Sedert dien avond werd de naam van Robert van niemand meer openlijk ge noemd, maar in het geheim spraken alten veel over deze ongelukkige geschiedenis, en allen waren het met elkaar eens, dat de heer Gutbridge hier de hand in 't spel gehad moest hebben. Bij den heer Brauns berg zelf toonde zich spoedig daarna eeï in het oog loopende veranedri-ngen. (Wordt vervolgd.}

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1