™-"q „QgSS BL#
El* EN DETAIL
Iran zeiiiip frame
ftOORDfcRBANK,
BANK - ASSOCIATIE
I1TIIM lüiiTZ 1334 en «liBEEÜil 1853
No, 2 Zandblad 10 Cis
FEUILLETON
Onder Valsche Vlag
-w^sssae^m f\m&SL as B flPF3^
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSSfüTMS-4"
goeclkooper dan
andere Juweliers
ALKMAAR - HOORN.
Wij verhuren loketten ter veilige
bewaring van effecten en docu
menten iR onze Lips brandkast,
VAM PER PÜTT DE VLAM
EINDHOVEN.
13de Esperantisten-
congres.
Kapitaal en Reserves! f 19.500.000.
Direct.: K. VAM MIENES Jr.
No. 245
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1921
14e JAARGANG
OORD-HOLLANDSCH
rid
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar1 2.—
Voor buiten Alkmaar 2 5
Met Geïllustreerd Zondagsblad 060 t hooger.
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels f 1.25 elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor-
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan^He^abo^é^wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,-. f 400,-. f 200,-, f 100,-, f 60,~, f 35,-, f 15.
Z©radags ggsiufers.
De nieuwe Godsdienst.
Wij hebben al meermalen -wij herin
neren aan het bezoek van den In disch en
wijsgeer Tagore gewezen op de zieke-
bjik^»vereering van onzen tijd voor per
sonen, die. door een min of meer buite
nissig uiterlijk en door wat vage alge
meenheden met een ethischen onder
grond, de aandacht op zich weten te ves
tigen. De ontzaglijke, sublieme, onaan
vechtbare waarheden van het christen
dom, die het 19 eeuwen lang tegen de
felste bestrijding hebben uitgehouden,
gaat men voorbij om zich aan een be
denkelijk surrogaat te vergapen.
Dezer da#m hebben wij weer een der- bcwonderde vrouw in dien ongewijdeu
staallj<5 beleeM van »!^telijke iem j vertondiedi zal men vra„.nï
bloemen in hooge vaas en over heel die
zaal en al die bloemen hing zachte
wierookgeur.
In breede tonen Honk het orgelspel
toen onder dood'sche stilte de aanwezigen
zich van hunne zetels verhieven, terwijl
mrs. Besant, vergezeld van haren secreta
ris en mejuffrouw Dijkgraaf als vertegen
woordigster der Theosofische Vereeniging
in Nederland, van uit een der bovenloges
afdaalde naar het spreekgestoelte aan het
einde van het podium.
Statig schreed zij voort, de rijirige ge
stalte niet gebogen door den last harer
drie-en-zeventig levensjaren.
Evenwichtig in elk harer bewegingen,
liet zij den wijden mantel uit blauwig
grijs brocaat fluweel langzaam van de
schouders glijden en toen zagen de hon
derden die gekomen waren vanflgjter en
nabij de presidente der Theosofische Ver
eeniging in een parelgrijs zijden avond
toilet, bedekt door een mantiile van
prachtige dunne kant. Als mrs. Besant
zich even bewoog, schitterde het goud
borduursel van haar zijdten schoenen.
Ziedaar het optreden van een priesteres
van den nieuwen tijd, ziedaar de nieuwe
cultus, welke at meer en meer grijpt naar
de schoone vormen, waarin de diepe zin
van den Roomsehen eeredienst zich uil:
kleurige gewaden, orgeltonen, wierook
geur, maar zonder eenigen geestelijken in
houd en daarom juist zoo droef-belache
lijk, zoo schennend voor het echte reli-
gicuse gevoel.
En wat voor wijsheid heeft dan wel die
armoede van ons geslacht, een Verschijn
sel dat tot diep medelijden stemt.
De befaamde presidente van de Theo-
sophische Vereeniging, Annie Besant,
heeft op een harer propaganda toch ten
voor den modernen vorm van gevoeis-
godsdienst, ook Nederland aangedaan en
een avond gesproken in het Amsterdam-
sche Concertgebouw.
Als teeken des lijds is het niet van nut ont
bloot om kennis te nemen van de volgen
de beschrijving, wel'ke een verslaggever
van het „Hbl." van het milieu waarin en
de wijze, waarop deze nieuwe priesteres
optrad, ten beste gaf.
Ondanks de benauwende hitte, zoo
lezen wij, die zich juist gisteren (Dinsdag)
heel den langen dag zoo sterk had doen
gelden en niettegenstaande het feit, dat
Amsterdam in de Augustusmaand als uit
gestorven lijkt, was de groole zaal van het
Concertgebouw gisteravond wat de be
nedenruimte betreft, geheel gevuld.
Uit Gooi en Kennenierlaiid, van strand
en heide waren ze gekomen de belang
stellenden, die wilden hooren wat Annie
Besant him over den wederopbouw van
de ineengestorte wereld had te zeggen.
Op 't eerste gezicht deed de Concert-
gebouwzaal denken aan een Mengeilberg-
avond. Want ook nu, als midden in hel
winterseizoen, droegen de dames, die ver
reweg de meerderheid vormden, lichte
toiletten, zagen wij groot en petit décol
leté in vele variaties.
Op 't podium fcilan'ke Aronskelken naast
kleurige dahlia's. Aan weerskanten van
den zetel, bestemd voor de spreekster "an
iden avond, een prachtige garve zonne
tempel verkondigd, zal men vragen?
Het zou een rede zijn over de nieuwe
cultuur, welke noodig is, om de ineen
gestorte wereld weer op te bouwen. Zie
hier in 't kort haar betoog samengevat:
Wil de beschaving, waarop de herbouw
der ingestorte wereld gebaseerd dient te
zijn, een duurzame worden, dan zullen
andere grondslagen dan de tot dusver ge
bruikte, het fundament moeten vormen.
De wetten van zelfopoffering en broe
derschap mogen wij niet langer verwaar-
Ioozen. Niet langer mag het principe gel
den. dat de meerderheid moet sloven en
zwoegen om het leven in een betrekkelijke
kleine minderheid op le voeren tot de
hoogste verfijning, den grootst mogelijken
bloei en welvaart. Het motto: „Laten de
besten onder ons winnen" moet plaats
maken voor het begrip, dat juist de bes
ten in de eerste plaats tot dienen aange
wezen zijn.
In dit verband sprak mrs. Besant over
dt opvoeding van het komende geslacht,
over de vorming van het kind, dat de zaak
der natie diende te zijn.
Bedenk toch, zeide zij, dat ieder kind ter
werCM komt met een eigen karakter en
eigen talenten. Dat karakter, die talenten
op te voeren tot hoogste ontwikkeling is
onze eerste plicht, omdat immers van de
opvoeding der nieuwe generatie de toe
komst onzer beschaving afhangt.
Het mag niet voorkomen, dat de kin
deren der armen een gebrekkige opleiding
ontvangen, omdat zij dan immers als vol
wassenen niet de sociaal gelijkwaardigen
kunnen zijn van anderen, wier gaven wèl
gecultiveerd werden. De opvoeding der
jeugd is een nationale zaak, dié ieder, on
verschillig of hij zelf al dan niet kinder
loos is, moet behartigen.
Veel meer dan geld uit te geven vopr.
oorlogsdoeleinden, voor sport of ijdelc
vermaken, zou men voor dit grootsche
doel kapitalen beschikbaar moeten stel
len. Ieder de plaats geven waarop hij vol
gens zijn talenten recht heeft, dient een
der principes van de nieuwe maatschap
pij te zijn, omdat alleen het werk, dat met
iemands speciale neigingen overeenkomt,
waarlijk goed kan worden verricht.
Het thans geldende systeem waarbij wij
dat eene, wat ons onaangenaam is, af
schuiven op de massa die niet weigeren
kan, omdat zij afhankelijk is van den en
keling, dient, hoe eer hoe liever, te ver
dwijnen.
Het menschelijik vernuft moet steeds
nieuwe machines uitvinden die het geest-
doodende werk verrichten. Zoolang op dat
gebied handenarbeid noodig blijft, moet
men den werkdag zooveel mogelijk ver
korten en den arbeider een loon betalen,
hoog genoeg om hem, nadat hij zich eenige
uren voor de gemeenschap heeft opgeof
ferd, in staat te stollen datgene le doen,
dat met zijn specialen aanleg overeenkomt.
Als in het oude Indië moet men ook in
de Wesfersche landen de handen ineen
slaan, niet elkander bevechten, maar in
gemeenschappelijk overleg te samen datge
ne doen wat noodig is om de gemeenschap
in stand te houden.
Waartoe op den duur het onderdruk
kingssysteem leidt, toont Rusland in ai zijn
afgrijselijkheid. Het oude spreekwoord, dat
de tranen der zwakken den troon des ko-
nings ondermijnen, heeft nog niets van
zijn waarheid verloren.
Dat klinkt alles verblindend mooi, niet
waar? Maar bij nadere beschouwing komt
men al spoedig tot het inzicht, dat hier
geen enkele nieuwe gedachte is geuit: 't is
een verzameling oude politieke en sociale
leuzen: vermindering van oorlogslasten,
opvoeding van het kind door den Staat,
medezeggingschap van den werknemer in
het bedrijf, vermindering van arbeidsduur'
en vermeerdering van' levensgenoegen
voor de minst kapitaalkrachtigen.
Doch niet alleen zijn de ideeën oud, sa
mengevat als stelsel, zijn zij het meest
grove boerenbedrog. Immers één van bei
den: deze door duizenden aanbeden vróuw
wil een nieuw economisch stelsel geven,
óf wel zij geeft slechts de fundamenten van
een nieuwen godsdienst, waarop een an
dere, betere samenleving moet worden ge
bouwd. Maar dan ontbreken voor beide
de eerste waarborgen voor het welslagen.
Een econoom toch kan niet volstaan met
de wenschelijkheid uit te spreken, dat alle
menschen rijk en gelukkig moeten zijn,
zonder de bronnen aan te geven waaruit
die weelde is te putten. En dat verzuimt
deze theosofiste geheel.
Is het er dan wellicht om te doen, door
een geestelijke wedergeboorte de nieuwe,
betere wereld te scheppen? Maar ook hier
voor zoeken wij vergeefs naar waarborgen.
Zeker: het klinkt zoo mooi: in die nieuwe
gedroomde samenleving, zal het uit zijn
met de theorie, dat de meest begaafden de
eerste plaatsen zullen innemen: de bes
ten en sterksten onder ons zullen de die
naren der zwakkeren zijn.
Maar waarop is deze theorie gebouwd?
Toch zeker niet op de mensclielijke natuur,
die juist tot het tegengestelde geneigd is.
Welk een carricaluur van godsdienst
wordt ons dan hier gegeven!
Christus waschte eerst Zelf de voeten
van Zijn leerlingen en na Zelf het voor
beeld gegeven te hebben kon Hij bevelen:
wie de eerste onder u wil worden, die
moet de dienaar zijn. En den volgenden
dag bezegelde Hij Zijn verheven leer door
Zijn dood.
Het Christendom heeft dus een grond
slag in het voorbeeld van Zijn Stichter,
wanneer het aanmaant tot zelfverlooche
ning en naastenliefde.
Amne Besant moest verzuimen voor de
echtheid van haar leer eenig bewijs te
gever, omdat de theosofie niets dan woor
den heeft.
Gistermiddag te vijf uur zijn da deel
nemers aan de Esperanto-yóórcongressen
van Berlijn en Dresden, ten getale van
ruim achthonderd in oen extra-trein te
Praag aangekomen. Aan de Boheemsch-
Duitaohe grens en verder op de geheels
reis waren den congressisten alle facili
teiten verleend: geen visitat:e der ba
gage en afstempeling der paspoorten, zon
der dat geconstateerd was, of ze in orde
waren.
Aan alle statdoms wapperde de groene
Esperantovlag en stemden Esperantisten
den werkelijk internationalen trein toe
te wuiven.
In Praag waa alles in rep en roer. Ben
der jroote wachtkamers van het Wilson-
'stóftanVaë door de spoorwegdirectie wel
willend afgestaan als ontvangzaal, ter
wijl zij bovendien voor de congressisten
'een rabat van 80 pet. op de spoorprqzen
had toegestaan.
De vijf en twintighemderd deelnemers
aan het congres waren bijna allen reeds
gearriveerd. De beambten van spoorwe
gen, telegraaf, telefoon, post, allen spra
ken Esperanto.
Wjj logeeren in hotel Imperial met
nog enke'e Nederlanders, twee Italianen,
zeven Spanjaarden, per vliegtuig overge
komen, twee Oataloniërs, één Amerikaan.
Op het eiland Zofin in de Moldau
(Sophia-eiland) is het centraio punt, waar
allen kunnen verpoozen, brieven schrij
ven, kennis aanknoopen of vernieuwen:
een groote restauratie met z er grooten
tuin. Daarin bevindt zich gedurende de
geleele week een volledig po (kantoor,
telegraaf, telefoon, bureau de change,
bockhandel, en al wat men wenscken kan.
Gisteren is juist de staking der bank-
beambten in hun nadeel geëindigd, zoo
dat degenen, die geld gedeponeerd had
don er Maandag over kunnen beschik
ken.
Onder de honderden en nogmaals hon
derden treffen we er velen, die we
zoeken: 't eerst drukken we de hand
van. Professor Alb. Alessio uit Padua.
In een der zaalhoeken zit een ganscke
groep Katholieken bijeen. We worden
allerhartelijkst in hun midden opgeno
men. Dan treffen we o.a. Mgr. Dr.
Giesswein uit Budapest, Dr. Metzger
uit Graz, Professor Mielert uit Breslau,
Dr. Hotzelt uit Neurenberg, pastoor
Eranz Wirtk ,uit ïïöflitz (Tsjecho-Sl-
waldje), Walter Knopf uit Beuthen,
(Silezië), Pierre Muffang uit Parijs en
nog vele anderen.
Kantoor ALFMAAR. BREE2J3TRAAT tl
Correspondentschap HOORN. GROOTE NOORD 140
Cr a-si sslsst, Deposit©'®, Aast- etn Verkoop van Eïfacüen.
ALLE BANKZAKEN.
Tijdens bet Esperanto-congre 3 zal dan
ook een voorvergadering gehouden wor
den van de Katholieke Internationale
(om verwarring te voorkomen: de Ika.)
Het programma voor die vergadering
op Dinsdag 2 Augustus luidt:
H. Mis om 8 uur in de kerk der
Kruisheeren, met predikatie in Esperan
to door pastoor Plank uit Weenen. Voor
de H. Mis wordt er gelegenheid gege
ven te biechten, (in 't Esperanto).
Te negen uur beeft in het aartsbis
schoppelijk Seminarie de vergadering
plaats, waarvoor het volgend program
is vastgesteld:
Begroeting door den algemeenea secre
taris van de Ika; en voorts redevoe
ringen van de heeren J. Zelenka uit
Praka, P. Hoilker uit Holland, Prof.
Mielert uit Breslau en Hans Sappl uit
Graz, respectievelijk met de onderwor
pen: de huidige situatie der Ka
tholieke kerk in Tsjecho-Slowakije; Ka
tholieken uit alle landen, vereenigt u;
het Esperanto als de wereldtaal van
het Pinksterfeest en de vereeniging
van de jongelingschap der wereld.
Zondagmorgen te tien uren werd
'n plechtige Hoogmis opgedragen door
Mgr. Dr. Giesswein, geassisteerd door
een Rumeenschen en een Tsjechi-
schen priester.
Een schitterende preek werd gehou
den door den ook in Holland niet on
bekenden Dr. Metager, die behalve een
groote schare Katholeken, ook ontel
bare andersdenkenden onder zijn. ge
hoor mocht tellen.
's Namiddags te half drie had de
plechtige opening plaats van het der
tiende universale Esperanto-cnngres.
welker correspondent met ons was
meegereisd endit blad. Door den
correspondent der „Nieuwe Courant"
werd ons verteld, dat hij alles deed
op kosten der.Tsjecho Slovaaksche
regeering evenals de correspondenten
uit vele andere landen.
De groote zaal van het Representan
tenhuis was beneden, boven en overal
gevuld. Op het podium hadden tal
rijke Voorname personen plaats ge
nomen.
Aan het hoofd der bestuurstafel zat
de Tsjechische minister van Onderwijs.
Het presidium werd waargenomen
door den heer Koramyt, professor aan
de universiteit van Praag. Onder bege
leiding van machtige orgeltonen werd
door bijna drie duizend man rut
veertig natiën het internationale Es-
perantolied staande gezongen, hetgeen
een niet te beschrijven ontroering te
weeg bracht.
De echtgenoot® van den in 1917 ont
slapen Dr. Zamenhof, samensteller van
het Esperanto, was uit Warschau over
gekomen en haar werd een storm
achtige ovatie gebracht.
De openingsrede werd door demi
voorzitter in het Esperanto uitgespro
ken, waarna de minister eenige woor
den in het Tsjechisch sprak, waarbij
hij zeide, nu volkomen overtuigd te
zijn niet enkel van het groote nut
van Esperanto, maar ook van de na
bije overwinning op zooveel lang ge
koesterde vooroordeelen.
Dr. Edm. Privat uit Genève hield
daarna een schitterende rede in het
prachtig-luidende Esperanto over de
Universale Esperanto-Asocio, welke hij
vergeleek bij het Roode Kruis.
Vervolgens kwamen de vertegen
woordigers der 40 natiën de groeten
van hun land overbrengen, waarbij
we weder met de grootste voldoening
mochten constateeren, dat zelfs de Oos-
tersche volken èn de uitspraak èn den
zinsbouw volkomen in overeenstem
ming hadden met de westersche na
tiën.
Het was een schitterende demon-,
stratie van de algemeene bruikbaar
heid dei- taai, zonder welke voor d«
meeste thans aanwezige vreemdelinge!
dn Praag het leven door de onverstaan
baarheid der taal lastig zou zijn.
De eindoverwinning van het Espe
ranto is meer nabij, dan men in HoL-
Land wel denken durft
PRAAG, 2 Augustus 1921.
Hedenmorgen te 8 ur werd door den
WelEerw. heer Plank, uit Weenen in de
kerk der Kruisheeren alhier, oen H. Mis
opgedragen voor de Katholieken uit vele
landen, die het 13e Internationaal con
gres bijwonen. Er was tevens generale H.
Communie. Voor de H. Mis werd gele
genheid gegeven te biechten in Esperanto.
Na afloop vereenigden zich de Katho
lieken In de groote zaal van het Aartss
bisschoppelijk seminarie, om een voor-:
vergadering te houden, waar redevoerin
gen werden gehouden in het Esperanto
door de heeren Zelenka (Praag), Heilkei
(Nederland) en Dr. Mielert (Breslau).
De vergadering werd vereerd met de
hooge tegenwoordigheid van Mgr. Hruibik
als officieel vertegenwoordiger van den,
aartsbisschop van Praag.
Zijn HoogEerw. hield een korte toe
spraak in 't Latijn, welke onmiddellijk in
't Esperanto werd overgezet en waarin
uitdrukking gegeven werd aan de vreugde
van den aartsbisschop over de interna
tionale samenwerking der Katholieken.
Ook was tegenwoordig mevrouw Rozsy-
palova, lid van het Tsjechische Parlement
benevens Mgr. Dr. Giesswein uit Boeda
pest en vele priesters uit verschillende
landen.
De Wel Eer waaide heer Ce uit Trans-
to als verplicht vak in de seminariën is
woordig met de speciale opdracht "van
Mgr. den bisschop, om uitdrukking te ge
ven van zijn hooge goedkeuring aan het
voorcongres, zoowel als aan het officie.ele
congres dat van 1014 Augustus te Graz
plaats heeft. Mede werd door denzelfden
priester medegedeeld, dat op last van
Z. D. Hoogwaardigheid den Bisschop van
het Transsylvanisehe diocees het Esperan
to als verplicht vak in de seminarien is
ingevoerd.
Na afloop dezer gewichtige bijeenkomst
werd een kiekje van de hoofdpersonen ge
maakt, dat aan de redactie van de Ka
tholieke Illustratie werd opgezonden.
Op denzeifden morgen had een bijeen
komst plaats van onderwijzers uit veertig
natiën om te komen tot oprichting van
een Onderwijzers-Internationale.
In beginsel werd daartoe besloten. Op
merkenswaardig is, dat onder de ruim
2500 congressisten niet minder dan 000
onderwijzers zijn.
Hedenavond had in het Representanten-
huis een schitterend internationaal bat
plaats met allerlei kleurenrijke kleedec-
drachten uit alle deelnemende landen.
ff.
yRIJ NAAR HET DUITSGH,
TWEEDE DEEL,
Augusta was opgesprongen. „Tante,
;k kan veel verdragen, en ik heb veel
verdragen, maar dat gaat te ver
Van een samenkomst kan geen sprake
zijn. Mijnheer Von Starten heeft mij
hier in huis gezien, hij kent de kinde
ren, dus is het verklaarbaar, dat hij
ons aansprak toen hij ons toevallig
op straat ontmoette."
„Hetzelfde hebt gij,- als ik mij niet
vergis, reeds eenmaal gezegd,"hernam
mevrouw Lehmann minachtend. „Is
deze reden misschien ook voldoende
om een briefwisseling met hem te recht
vaardigen
„Een briefwisseling met hem
Olga brak in een spotachtige n lach
uit. „Augusta zou zonder twijfel haar
geluk op de planken maken zij weet
de rol der onderdrukte onschuld metj
Verrassende natuurlijkheid te spelen."
„Snaar de moeite v.an.te loochenen,"]
Mevrouw Lehmann haalde een brief
uit den zak. „Het bewijs is in mijne
handen. Ik zou, wel is waar, het recht
gehad hebben, dezen brief zonder
rneer te openen, maar ik wil het liever
in uwe tegenwoordigheid doen."
„Die brief., kan onmogelijk van
mijnheer Von Starten zijn," stamelde
Augusta verlegen.
„Gij zult mij wel veroorloven mij
daarvan te overtuigen," hernam me
vrouw Lehmann met spottende be
leefdheid en wilde juist den brief
openen.
Met een sprong stond Augusta naast
haar. „Neen," riep zij hevig ontroerd,
terwijl zij afwisselend rood en bleek
werd„ik weet nu, van wier. die brief
is, maar al ware hij ook duizendmaal
van den heer Von Starten, dan nog
neeft u geen recht een schrijven, dat
aan mij geadresseerd is, te openen.
Ik ben geert kind meer, en mijn corres-
pindentie is een zaak, die mij alleen
aangaat. Als het u belieft."
Zij stak hare hand uit, maar me
vrouw Lehmann was weinig genegen
haar buit over te leveren.
„Zoolang gij onder mijn dak zijt,
heb ik zonder twijfei_ het recht uwe
briefwisseling te surve lleeren," zei
de zij op kouden toon. „Gij vergist
u ook, wanneer gij meent dat ik het
duld, op die wijze door u te worden
aangesproken. Dus of het een of het
ander gij gaat bedaard daar op den
stoel zitten en wacht of en wat ik
u van den inhoud van dit verdacht
schrijven zal mededeeien, nadat ik
den inhoud heb geiezeri, of gij neemt
het zelf in ontvangst en verlaat nog he
den mijn huis."
Een seconde draalde Augusta, dan
stak zij opnieuw hare hand naar het
schrijven uit.
„U heeft mij veertien dagen geleden
al gelegd, dat ik hier niet lang meer
zou kunnen blijven. Ik zal vandaag
nog vertrekken."
„Zooveel te beter. En Vergeet niet,
dat van dit oogenblik af miin deur
voor u is gesloten."
Zonder te antwoorden, nam Augus
ta den brief en verliet met trotsche
houding de kamer.
„Van Max van Max I" jubelde zij
terwijl zij de trap opstormde om in de
eenzaamheid van haar kamertje het
schrijven te lezen, het eerste dat hij
ooit tot haar had gericht. „Max, Max,
ik wist het wel, dat uwe liefde voor mij
niet uitgedoofd kon zijn," fluisterde
Zij, terwijl zij hare lippen op het papier
drukte, dat zijnis hand had aangeraakt.
.Langzaam en voorzichtig opende zij
eindelijk de enveloppe en nam met
vingers, die van blijde verwachting
trilden, het schrijven er uit. Het vol
gende oogenblik bedekte eene vale
bleekheid hare wangen, en als tot steen
verstijfd, keek zij op het papier in
have hand.
„Guthbridge," ias Zij halfluid. „Guth-
bridge O mijn God 1"
De teleurstelling was te groot. Ge
heel buiten zich zelve zonk Augusta
op een stoel neder. Hoe lang zij daar
gezeten had, zonder zich te bewegen,
zonder bijna te denken of het uren of
slechts minuten waren, zij wist het
niet, toen zij eindelijk uit hare wezer.-
loosheid ontwaakte en tot bewustzijn
kwam. Zij nam den brief van den grond
op en doorlas met een bitteren glim
lach den inhoud. Het was het lang
verbeide antwoord. Guthbridge i Slot
Guruguh Waar had zij dezen naam
vroeger gehoord
„Ah De onverschillige ^i.ulrykSyng
van haar gelaat verdween. Guruguh
Dat was het kasteel in welks nabijheid
de kleine villa der familie Wallhagen
lag. Als zij daar woonde, kon zij Max
zien, haast dagelijks. De invloed van
haar persoon, van hare schoonheid
zou de ijskorst wel doen smelten, wel
ke zijn borst als met een pantser om
gaf. Wat was het meisje, dat zij onlangs
aan ziin zijde had gezien, in vergelij
king met haar
Met een zegepralenden glimlach
stond Augusta op en begon de kast uit
is pakken en haar goed in haar koffers
te bergen, „Ik zai vandaag nog ver
trekken," had zij tot haar tante ge
zegd, en zij was besloten woord te
houden. Haar plan was reeds gemaakt.
Zij wilde zich nu dadelijk naar het slot
Guruguh begeven om zich daar voor
te stellen na hare terugkomst zou het
nog vroeg genoeg zijn om ergens een
goedkoop hotel op te zoeken. De om
standigheid, dat de heer Guthbridge
uitdrukkelijk op haast aandrong, deed
haar nopen, dat zij hare nieuwe betrek
king reeds in de eerste dagen zou kun
nen aanvaarden, aangenomen natuur
lijk, dat zij zoo gelukkig was overihare
mededingsters, mdien er waren, te
zegepralen. Maar waarom zou haar
dat niet gelukken Zij was irnmesr
besloten, alle condities aan te nemen
en zich tot iederen arbeid bereid te
verklaren. Mocht het pad, waarop zij
den voet wilde zetten, ook nog zoo
ruw zijn ruwer dan dat, hetwelk
nu achter haar lag, was het Zr.ker niet
en indien het't ook was,wat voor kwaad
lag er in Het bracht haar dimtei
bij het door eigen schuld verloren ge
luk en dat was genoeg
Een uur later was alles geregeld.
Augusta ging naar de kinderkamer
om afsclieid<te nemen van Sophie, die
haar van den beginne af met onder
scheiding had behandeld, en haar
menigen dienst had b.ewezen om haar
te verzoeken, haar goed aan den bode
mede te geven, dien zij in den loop
van den namiddag zou zenden. Deze be
loofde, het, nadat haar zwakke poging,
het jonge meisje te overreden tot een
ootmoedige onderwerping aan den wil
harer tante, met hoogmoedige beslist
heid was afgewezen.
Wordt vervolgd.)