™-"q „QgSS BL# El* EN DETAIL Iran zeiiiip frame ftOORDfcRBANK, BANK - ASSOCIATIE I1TIIM lüiiTZ 1334 en «liBEEÜil 1853 No, 2 Zandblad 10 Cis FEUILLETON Onder Valsche Vlag -w^sssae^m f\m&SL as B flPF3^ Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSSfüTMS-4" goeclkooper dan andere Juweliers ALKMAAR - HOORN. Wij verhuren loketten ter veilige bewaring van effecten en docu menten iR onze Lips brandkast, VAM PER PÜTT DE VLAM EINDHOVEN. 13de Esperantisten- congres. Kapitaal en Reserves! f 19.500.000. Direct.: K. VAM MIENES Jr. No. 245 ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1921 14e JAARGANG OORD-HOLLANDSCH rid Abonnementsprijs: Per kwartaal voor Alkmaar1 2.— Voor buiten Alkmaar 2 5 Met Geïllustreerd Zondagsblad 060 t hooger. Advertentieprijs: Van 1 5 regels f 1.25 elke regel meer f 0 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor- uitbetaling per plaatsing f 0.60 Aan^He^abo^é^wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,-. f 400,-. f 200,-, f 100,-, f 60,~, f 35,-, f 15. Z©radags ggsiufers. De nieuwe Godsdienst. Wij hebben al meermalen -wij herin neren aan het bezoek van den In disch en wijsgeer Tagore gewezen op de zieke- bjik^»vereering van onzen tijd voor per sonen, die. door een min of meer buite nissig uiterlijk en door wat vage alge meenheden met een ethischen onder grond, de aandacht op zich weten te ves tigen. De ontzaglijke, sublieme, onaan vechtbare waarheden van het christen dom, die het 19 eeuwen lang tegen de felste bestrijding hebben uitgehouden, gaat men voorbij om zich aan een be denkelijk surrogaat te vergapen. Dezer da#m hebben wij weer een der- bcwonderde vrouw in dien ongewijdeu staallj<5 beleeM van »!^telijke iem j vertondiedi zal men vra„.nï bloemen in hooge vaas en over heel die zaal en al die bloemen hing zachte wierookgeur. In breede tonen Honk het orgelspel toen onder dood'sche stilte de aanwezigen zich van hunne zetels verhieven, terwijl mrs. Besant, vergezeld van haren secreta ris en mejuffrouw Dijkgraaf als vertegen woordigster der Theosofische Vereeniging in Nederland, van uit een der bovenloges afdaalde naar het spreekgestoelte aan het einde van het podium. Statig schreed zij voort, de rijirige ge stalte niet gebogen door den last harer drie-en-zeventig levensjaren. Evenwichtig in elk harer bewegingen, liet zij den wijden mantel uit blauwig grijs brocaat fluweel langzaam van de schouders glijden en toen zagen de hon derden die gekomen waren vanflgjter en nabij de presidente der Theosofische Ver eeniging in een parelgrijs zijden avond toilet, bedekt door een mantiile van prachtige dunne kant. Als mrs. Besant zich even bewoog, schitterde het goud borduursel van haar zijdten schoenen. Ziedaar het optreden van een priesteres van den nieuwen tijd, ziedaar de nieuwe cultus, welke at meer en meer grijpt naar de schoone vormen, waarin de diepe zin van den Roomsehen eeredienst zich uil: kleurige gewaden, orgeltonen, wierook geur, maar zonder eenigen geestelijken in houd en daarom juist zoo droef-belache lijk, zoo schennend voor het echte reli- gicuse gevoel. En wat voor wijsheid heeft dan wel die armoede van ons geslacht, een Verschijn sel dat tot diep medelijden stemt. De befaamde presidente van de Theo- sophische Vereeniging, Annie Besant, heeft op een harer propaganda toch ten voor den modernen vorm van gevoeis- godsdienst, ook Nederland aangedaan en een avond gesproken in het Amsterdam- sche Concertgebouw. Als teeken des lijds is het niet van nut ont bloot om kennis te nemen van de volgen de beschrijving, wel'ke een verslaggever van het „Hbl." van het milieu waarin en de wijze, waarop deze nieuwe priesteres optrad, ten beste gaf. Ondanks de benauwende hitte, zoo lezen wij, die zich juist gisteren (Dinsdag) heel den langen dag zoo sterk had doen gelden en niettegenstaande het feit, dat Amsterdam in de Augustusmaand als uit gestorven lijkt, was de groole zaal van het Concertgebouw gisteravond wat de be nedenruimte betreft, geheel gevuld. Uit Gooi en Kennenierlaiid, van strand en heide waren ze gekomen de belang stellenden, die wilden hooren wat Annie Besant him over den wederopbouw van de ineengestorte wereld had te zeggen. Op 't eerste gezicht deed de Concert- gebouwzaal denken aan een Mengeilberg- avond. Want ook nu, als midden in hel winterseizoen, droegen de dames, die ver reweg de meerderheid vormden, lichte toiletten, zagen wij groot en petit décol leté in vele variaties. Op 't podium fcilan'ke Aronskelken naast kleurige dahlia's. Aan weerskanten van den zetel, bestemd voor de spreekster "an iden avond, een prachtige garve zonne tempel verkondigd, zal men vragen? Het zou een rede zijn over de nieuwe cultuur, welke noodig is, om de ineen gestorte wereld weer op te bouwen. Zie hier in 't kort haar betoog samengevat: Wil de beschaving, waarop de herbouw der ingestorte wereld gebaseerd dient te zijn, een duurzame worden, dan zullen andere grondslagen dan de tot dusver ge bruikte, het fundament moeten vormen. De wetten van zelfopoffering en broe derschap mogen wij niet langer verwaar- Ioozen. Niet langer mag het principe gel den. dat de meerderheid moet sloven en zwoegen om het leven in een betrekkelijke kleine minderheid op le voeren tot de hoogste verfijning, den grootst mogelijken bloei en welvaart. Het motto: „Laten de besten onder ons winnen" moet plaats maken voor het begrip, dat juist de bes ten in de eerste plaats tot dienen aange wezen zijn. In dit verband sprak mrs. Besant over dt opvoeding van het komende geslacht, over de vorming van het kind, dat de zaak der natie diende te zijn. Bedenk toch, zeide zij, dat ieder kind ter werCM komt met een eigen karakter en eigen talenten. Dat karakter, die talenten op te voeren tot hoogste ontwikkeling is onze eerste plicht, omdat immers van de opvoeding der nieuwe generatie de toe komst onzer beschaving afhangt. Het mag niet voorkomen, dat de kin deren der armen een gebrekkige opleiding ontvangen, omdat zij dan immers als vol wassenen niet de sociaal gelijkwaardigen kunnen zijn van anderen, wier gaven wèl gecultiveerd werden. De opvoeding der jeugd is een nationale zaak, dié ieder, on verschillig of hij zelf al dan niet kinder loos is, moet behartigen. Veel meer dan geld uit te geven vopr. oorlogsdoeleinden, voor sport of ijdelc vermaken, zou men voor dit grootsche doel kapitalen beschikbaar moeten stel len. Ieder de plaats geven waarop hij vol gens zijn talenten recht heeft, dient een der principes van de nieuwe maatschap pij te zijn, omdat alleen het werk, dat met iemands speciale neigingen overeenkomt, waarlijk goed kan worden verricht. Het thans geldende systeem waarbij wij dat eene, wat ons onaangenaam is, af schuiven op de massa die niet weigeren kan, omdat zij afhankelijk is van den en keling, dient, hoe eer hoe liever, te ver dwijnen. Het menschelijik vernuft moet steeds nieuwe machines uitvinden die het geest- doodende werk verrichten. Zoolang op dat gebied handenarbeid noodig blijft, moet men den werkdag zooveel mogelijk ver korten en den arbeider een loon betalen, hoog genoeg om hem, nadat hij zich eenige uren voor de gemeenschap heeft opgeof ferd, in staat te stollen datgene le doen, dat met zijn specialen aanleg overeenkomt. Als in het oude Indië moet men ook in de Wesfersche landen de handen ineen slaan, niet elkander bevechten, maar in gemeenschappelijk overleg te samen datge ne doen wat noodig is om de gemeenschap in stand te houden. Waartoe op den duur het onderdruk kingssysteem leidt, toont Rusland in ai zijn afgrijselijkheid. Het oude spreekwoord, dat de tranen der zwakken den troon des ko- nings ondermijnen, heeft nog niets van zijn waarheid verloren. Dat klinkt alles verblindend mooi, niet waar? Maar bij nadere beschouwing komt men al spoedig tot het inzicht, dat hier geen enkele nieuwe gedachte is geuit: 't is een verzameling oude politieke en sociale leuzen: vermindering van oorlogslasten, opvoeding van het kind door den Staat, medezeggingschap van den werknemer in het bedrijf, vermindering van arbeidsduur' en vermeerdering van' levensgenoegen voor de minst kapitaalkrachtigen. Doch niet alleen zijn de ideeën oud, sa mengevat als stelsel, zijn zij het meest grove boerenbedrog. Immers één van bei den: deze door duizenden aanbeden vróuw wil een nieuw economisch stelsel geven, óf wel zij geeft slechts de fundamenten van een nieuwen godsdienst, waarop een an dere, betere samenleving moet worden ge bouwd. Maar dan ontbreken voor beide de eerste waarborgen voor het welslagen. Een econoom toch kan niet volstaan met de wenschelijkheid uit te spreken, dat alle menschen rijk en gelukkig moeten zijn, zonder de bronnen aan te geven waaruit die weelde is te putten. En dat verzuimt deze theosofiste geheel. Is het er dan wellicht om te doen, door een geestelijke wedergeboorte de nieuwe, betere wereld te scheppen? Maar ook hier voor zoeken wij vergeefs naar waarborgen. Zeker: het klinkt zoo mooi: in die nieuwe gedroomde samenleving, zal het uit zijn met de theorie, dat de meest begaafden de eerste plaatsen zullen innemen: de bes ten en sterksten onder ons zullen de die naren der zwakkeren zijn. Maar waarop is deze theorie gebouwd? Toch zeker niet op de mensclielijke natuur, die juist tot het tegengestelde geneigd is. Welk een carricaluur van godsdienst wordt ons dan hier gegeven! Christus waschte eerst Zelf de voeten van Zijn leerlingen en na Zelf het voor beeld gegeven te hebben kon Hij bevelen: wie de eerste onder u wil worden, die moet de dienaar zijn. En den volgenden dag bezegelde Hij Zijn verheven leer door Zijn dood. Het Christendom heeft dus een grond slag in het voorbeeld van Zijn Stichter, wanneer het aanmaant tot zelfverlooche ning en naastenliefde. Amne Besant moest verzuimen voor de echtheid van haar leer eenig bewijs te gever, omdat de theosofie niets dan woor den heeft. Gistermiddag te vijf uur zijn da deel nemers aan de Esperanto-yóórcongressen van Berlijn en Dresden, ten getale van ruim achthonderd in oen extra-trein te Praag aangekomen. Aan de Boheemsch- Duitaohe grens en verder op de geheels reis waren den congressisten alle facili teiten verleend: geen visitat:e der ba gage en afstempeling der paspoorten, zon der dat geconstateerd was, of ze in orde waren. Aan alle statdoms wapperde de groene Esperantovlag en stemden Esperantisten den werkelijk internationalen trein toe te wuiven. In Praag waa alles in rep en roer. Ben der jroote wachtkamers van het Wilson- 'stóftanVaë door de spoorwegdirectie wel willend afgestaan als ontvangzaal, ter wijl zij bovendien voor de congressisten 'een rabat van 80 pet. op de spoorprqzen had toegestaan. De vijf en twintighemderd deelnemers aan het congres waren bijna allen reeds gearriveerd. De beambten van spoorwe gen, telegraaf, telefoon, post, allen spra ken Esperanto. Wjj logeeren in hotel Imperial met nog enke'e Nederlanders, twee Italianen, zeven Spanjaarden, per vliegtuig overge komen, twee Oataloniërs, één Amerikaan. Op het eiland Zofin in de Moldau (Sophia-eiland) is het centraio punt, waar allen kunnen verpoozen, brieven schrij ven, kennis aanknoopen of vernieuwen: een groote restauratie met z er grooten tuin. Daarin bevindt zich gedurende de geleele week een volledig po (kantoor, telegraaf, telefoon, bureau de change, bockhandel, en al wat men wenscken kan. Gisteren is juist de staking der bank- beambten in hun nadeel geëindigd, zoo dat degenen, die geld gedeponeerd had don er Maandag over kunnen beschik ken. Onder de honderden en nogmaals hon derden treffen we er velen, die we zoeken: 't eerst drukken we de hand van. Professor Alb. Alessio uit Padua. In een der zaalhoeken zit een ganscke groep Katholieken bijeen. We worden allerhartelijkst in hun midden opgeno men. Dan treffen we o.a. Mgr. Dr. Giesswein uit Budapest, Dr. Metzger uit Graz, Professor Mielert uit Breslau, Dr. Hotzelt uit Neurenberg, pastoor Eranz Wirtk ,uit ïïöflitz (Tsjecho-Sl- waldje), Walter Knopf uit Beuthen, (Silezië), Pierre Muffang uit Parijs en nog vele anderen. Kantoor ALFMAAR. BREE2J3TRAAT tl Correspondentschap HOORN. GROOTE NOORD 140 Cr a-si sslsst, Deposit©'®, Aast- etn Verkoop van Eïfacüen. ALLE BANKZAKEN. Tijdens bet Esperanto-congre 3 zal dan ook een voorvergadering gehouden wor den van de Katholieke Internationale (om verwarring te voorkomen: de Ika.) Het programma voor die vergadering op Dinsdag 2 Augustus luidt: H. Mis om 8 uur in de kerk der Kruisheeren, met predikatie in Esperan to door pastoor Plank uit Weenen. Voor de H. Mis wordt er gelegenheid gege ven te biechten, (in 't Esperanto). Te negen uur beeft in het aartsbis schoppelijk Seminarie de vergadering plaats, waarvoor het volgend program is vastgesteld: Begroeting door den algemeenea secre taris van de Ika; en voorts redevoe ringen van de heeren J. Zelenka uit Praka, P. Hoilker uit Holland, Prof. Mielert uit Breslau en Hans Sappl uit Graz, respectievelijk met de onderwor pen: de huidige situatie der Ka tholieke kerk in Tsjecho-Slowakije; Ka tholieken uit alle landen, vereenigt u; het Esperanto als de wereldtaal van het Pinksterfeest en de vereeniging van de jongelingschap der wereld. Zondagmorgen te tien uren werd 'n plechtige Hoogmis opgedragen door Mgr. Dr. Giesswein, geassisteerd door een Rumeenschen en een Tsjechi- schen priester. Een schitterende preek werd gehou den door den ook in Holland niet on bekenden Dr. Metager, die behalve een groote schare Katholeken, ook ontel bare andersdenkenden onder zijn. ge hoor mocht tellen. 's Namiddags te half drie had de plechtige opening plaats van het der tiende universale Esperanto-cnngres. welker correspondent met ons was meegereisd endit blad. Door den correspondent der „Nieuwe Courant" werd ons verteld, dat hij alles deed op kosten der.Tsjecho Slovaaksche regeering evenals de correspondenten uit vele andere landen. De groote zaal van het Representan tenhuis was beneden, boven en overal gevuld. Op het podium hadden tal rijke Voorname personen plaats ge nomen. Aan het hoofd der bestuurstafel zat de Tsjechische minister van Onderwijs. Het presidium werd waargenomen door den heer Koramyt, professor aan de universiteit van Praag. Onder bege leiding van machtige orgeltonen werd door bijna drie duizend man rut veertig natiën het internationale Es- perantolied staande gezongen, hetgeen een niet te beschrijven ontroering te weeg bracht. De echtgenoot® van den in 1917 ont slapen Dr. Zamenhof, samensteller van het Esperanto, was uit Warschau over gekomen en haar werd een storm achtige ovatie gebracht. De openingsrede werd door demi voorzitter in het Esperanto uitgespro ken, waarna de minister eenige woor den in het Tsjechisch sprak, waarbij hij zeide, nu volkomen overtuigd te zijn niet enkel van het groote nut van Esperanto, maar ook van de na bije overwinning op zooveel lang ge koesterde vooroordeelen. Dr. Edm. Privat uit Genève hield daarna een schitterende rede in het prachtig-luidende Esperanto over de Universale Esperanto-Asocio, welke hij vergeleek bij het Roode Kruis. Vervolgens kwamen de vertegen woordigers der 40 natiën de groeten van hun land overbrengen, waarbij we weder met de grootste voldoening mochten constateeren, dat zelfs de Oos- tersche volken èn de uitspraak èn den zinsbouw volkomen in overeenstem ming hadden met de westersche na tiën. Het was een schitterende demon-, stratie van de algemeene bruikbaar heid dei- taai, zonder welke voor d« meeste thans aanwezige vreemdelinge! dn Praag het leven door de onverstaan baarheid der taal lastig zou zijn. De eindoverwinning van het Espe ranto is meer nabij, dan men in HoL- Land wel denken durft PRAAG, 2 Augustus 1921. Hedenmorgen te 8 ur werd door den WelEerw. heer Plank, uit Weenen in de kerk der Kruisheeren alhier, oen H. Mis opgedragen voor de Katholieken uit vele landen, die het 13e Internationaal con gres bijwonen. Er was tevens generale H. Communie. Voor de H. Mis werd gele genheid gegeven te biechten in Esperanto. Na afloop vereenigden zich de Katho lieken In de groote zaal van het Aartss bisschoppelijk seminarie, om een voor-: vergadering te houden, waar redevoerin gen werden gehouden in het Esperanto door de heeren Zelenka (Praag), Heilkei (Nederland) en Dr. Mielert (Breslau). De vergadering werd vereerd met de hooge tegenwoordigheid van Mgr. Hruibik als officieel vertegenwoordiger van den, aartsbisschop van Praag. Zijn HoogEerw. hield een korte toe spraak in 't Latijn, welke onmiddellijk in 't Esperanto werd overgezet en waarin uitdrukking gegeven werd aan de vreugde van den aartsbisschop over de interna tionale samenwerking der Katholieken. Ook was tegenwoordig mevrouw Rozsy- palova, lid van het Tsjechische Parlement benevens Mgr. Dr. Giesswein uit Boeda pest en vele priesters uit verschillende landen. De Wel Eer waaide heer Ce uit Trans- to als verplicht vak in de seminariën is woordig met de speciale opdracht "van Mgr. den bisschop, om uitdrukking te ge ven van zijn hooge goedkeuring aan het voorcongres, zoowel als aan het officie.ele congres dat van 1014 Augustus te Graz plaats heeft. Mede werd door denzelfden priester medegedeeld, dat op last van Z. D. Hoogwaardigheid den Bisschop van het Transsylvanisehe diocees het Esperan to als verplicht vak in de seminarien is ingevoerd. Na afloop dezer gewichtige bijeenkomst werd een kiekje van de hoofdpersonen ge maakt, dat aan de redactie van de Ka tholieke Illustratie werd opgezonden. Op denzeifden morgen had een bijeen komst plaats van onderwijzers uit veertig natiën om te komen tot oprichting van een Onderwijzers-Internationale. In beginsel werd daartoe besloten. Op merkenswaardig is, dat onder de ruim 2500 congressisten niet minder dan 000 onderwijzers zijn. Hedenavond had in het Representanten- huis een schitterend internationaal bat plaats met allerlei kleurenrijke kleedec- drachten uit alle deelnemende landen. ff. yRIJ NAAR HET DUITSGH, TWEEDE DEEL, Augusta was opgesprongen. „Tante, ;k kan veel verdragen, en ik heb veel verdragen, maar dat gaat te ver Van een samenkomst kan geen sprake zijn. Mijnheer Von Starten heeft mij hier in huis gezien, hij kent de kinde ren, dus is het verklaarbaar, dat hij ons aansprak toen hij ons toevallig op straat ontmoette." „Hetzelfde hebt gij,- als ik mij niet vergis, reeds eenmaal gezegd,"hernam mevrouw Lehmann minachtend. „Is deze reden misschien ook voldoende om een briefwisseling met hem te recht vaardigen „Een briefwisseling met hem Olga brak in een spotachtige n lach uit. „Augusta zou zonder twijfel haar geluk op de planken maken zij weet de rol der onderdrukte onschuld metj Verrassende natuurlijkheid te spelen." „Snaar de moeite v.an.te loochenen,"] Mevrouw Lehmann haalde een brief uit den zak. „Het bewijs is in mijne handen. Ik zou, wel is waar, het recht gehad hebben, dezen brief zonder rneer te openen, maar ik wil het liever in uwe tegenwoordigheid doen." „Die brief., kan onmogelijk van mijnheer Von Starten zijn," stamelde Augusta verlegen. „Gij zult mij wel veroorloven mij daarvan te overtuigen," hernam me vrouw Lehmann met spottende be leefdheid en wilde juist den brief openen. Met een sprong stond Augusta naast haar. „Neen," riep zij hevig ontroerd, terwijl zij afwisselend rood en bleek werd„ik weet nu, van wier. die brief is, maar al ware hij ook duizendmaal van den heer Von Starten, dan nog neeft u geen recht een schrijven, dat aan mij geadresseerd is, te openen. Ik ben geert kind meer, en mijn corres- pindentie is een zaak, die mij alleen aangaat. Als het u belieft." Zij stak hare hand uit, maar me vrouw Lehmann was weinig genegen haar buit over te leveren. „Zoolang gij onder mijn dak zijt, heb ik zonder twijfei_ het recht uwe briefwisseling te surve lleeren," zei de zij op kouden toon. „Gij vergist u ook, wanneer gij meent dat ik het duld, op die wijze door u te worden aangesproken. Dus of het een of het ander gij gaat bedaard daar op den stoel zitten en wacht of en wat ik u van den inhoud van dit verdacht schrijven zal mededeeien, nadat ik den inhoud heb geiezeri, of gij neemt het zelf in ontvangst en verlaat nog he den mijn huis." Een seconde draalde Augusta, dan stak zij opnieuw hare hand naar het schrijven uit. „U heeft mij veertien dagen geleden al gelegd, dat ik hier niet lang meer zou kunnen blijven. Ik zal vandaag nog vertrekken." „Zooveel te beter. En Vergeet niet, dat van dit oogenblik af miin deur voor u is gesloten." Zonder te antwoorden, nam Augus ta den brief en verliet met trotsche houding de kamer. „Van Max van Max I" jubelde zij terwijl zij de trap opstormde om in de eenzaamheid van haar kamertje het schrijven te lezen, het eerste dat hij ooit tot haar had gericht. „Max, Max, ik wist het wel, dat uwe liefde voor mij niet uitgedoofd kon zijn," fluisterde Zij, terwijl zij hare lippen op het papier drukte, dat zijnis hand had aangeraakt. .Langzaam en voorzichtig opende zij eindelijk de enveloppe en nam met vingers, die van blijde verwachting trilden, het schrijven er uit. Het vol gende oogenblik bedekte eene vale bleekheid hare wangen, en als tot steen verstijfd, keek zij op het papier in have hand. „Guthbridge," ias Zij halfluid. „Guth- bridge O mijn God 1" De teleurstelling was te groot. Ge heel buiten zich zelve zonk Augusta op een stoel neder. Hoe lang zij daar gezeten had, zonder zich te bewegen, zonder bijna te denken of het uren of slechts minuten waren, zij wist het niet, toen zij eindelijk uit hare wezer.- loosheid ontwaakte en tot bewustzijn kwam. Zij nam den brief van den grond op en doorlas met een bitteren glim lach den inhoud. Het was het lang verbeide antwoord. Guthbridge i Slot Guruguh Waar had zij dezen naam vroeger gehoord „Ah De onverschillige ^i.ulrykSyng van haar gelaat verdween. Guruguh Dat was het kasteel in welks nabijheid de kleine villa der familie Wallhagen lag. Als zij daar woonde, kon zij Max zien, haast dagelijks. De invloed van haar persoon, van hare schoonheid zou de ijskorst wel doen smelten, wel ke zijn borst als met een pantser om gaf. Wat was het meisje, dat zij onlangs aan ziin zijde had gezien, in vergelij king met haar Met een zegepralenden glimlach stond Augusta op en begon de kast uit is pakken en haar goed in haar koffers te bergen, „Ik zai vandaag nog ver trekken," had zij tot haar tante ge zegd, en zij was besloten woord te houden. Haar plan was reeds gemaakt. Zij wilde zich nu dadelijk naar het slot Guruguh begeven om zich daar voor te stellen na hare terugkomst zou het nog vroeg genoeg zijn om ergens een goedkoop hotel op te zoeken. De om standigheid, dat de heer Guthbridge uitdrukkelijk op haast aandrong, deed haar nopen, dat zij hare nieuwe betrek king reeds in de eerste dagen zou kun nen aanvaarden, aangenomen natuur lijk, dat zij zoo gelukkig was overihare mededingsters, mdien er waren, te zegepralen. Maar waarom zou haar dat niet gelukken Zij was irnmesr besloten, alle condities aan te nemen en zich tot iederen arbeid bereid te verklaren. Mocht het pad, waarop zij den voet wilde zetten, ook nog zoo ruw zijn ruwer dan dat, hetwelk nu achter haar lag, was het Zr.ker niet en indien het't ook was,wat voor kwaad lag er in Het bracht haar dimtei bij het door eigen schuld verloren ge luk en dat was genoeg Een uur later was alles geregeld. Augusta ging naar de kinderkamer om afsclieid<te nemen van Sophie, die haar van den beginne af met onder scheiding had behandeld, en haar menigen dienst had b.ewezen om haar te verzoeken, haar goed aan den bode mede te geven, dien zij in den loop van den namiddag zou zenden. Deze be loofde, het, nadat haar zwakke poging, het jonge meisje te overreden tot een ootmoedige onderwerping aan den wil harer tante, met hoogmoedige beslist heid was afgewezen. Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1