BUITENLAND
feuilleton
BINNENLAND.
VRIJDAG 12 AI OI'STI- 1921
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.—
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Tetefoon REDACTIE^No. C33
Onder Valsche Vlag
tfHEfflIDF. BUSTOiL. SERffiHTSts,
Verkeerd inzicht.
EEN KATHOLIEK JOURNALIST:
VAN DEN OUDEN STEMPEL.
Nö. 25S
140 JAARGANG
DAGBLAD
Abonnementsprijs:
ADMINISTRATIE No. 433
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f 0 25; Reclames:
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan ^ï^bónné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 4Q0,—f 2Q0,—f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15.—;
richting van Polen stroomen en groot met prins Louis de Bourbon, den 21-jari-
ar veroorzaken voor de verspreiding gen zoon van den Xaatst-regeerenden 'her-s
De stichting „Moederheil" en hare
beteekenis,
1.
Met tot voldoening uitgroeiende belang
stelling vermoedelijk en met tot steun
dringende sympathie hopelijk, heeft ieder
katholiek dezer dagen kennis genomen
van de oprichting dezer dagen van bovenge
noemde stichting en van dezer tweeledig
doel: „het opleiden van R. K. meisjes en
vrouwen tot vroedvrouw en de zedelijke
en maatschappelijke verheffing van geval
len meisjes."
De verloskundige hulp in ons katholieke
Zuiden is beslist onvoldoende. Terwijl over
ceheel Noord-Brabant 11 procent der be
ladingen verloopt zonder deskundige hulp,
zijn er gemeenten waar ongeveer of zelfs
meer dan de helft dier gebeurtenissen
plaats heeft zonder deskundigen bijstand
(Alphen-Riel, Rücphen, Halsteren, Wouw,
Ossendrecht) en is in het Zeeuwsche ge
deelte van het Bisdom Breda in 18 van de
30 gemeenten noch medicus, noch vroed
vrouw gevestigd, zoodat dan ook in 1915
aldaar niet minder dan 22 procent der
acoouchementen verliepen zonder des
kundige leiding.
En toch wetenschap en.ervaring ver-
hondigen liet beidenog meer dan tijdens
de zwangerschap bevindt zich de moeder
gedurende de haring en het kraambed in
de onmiddellijke nabijheid van het ge
vaar.
ze katholieke streek zou dan ook,
wanneer zij niet alle middelen aanwendde
om dit te kort aan verloskundigen .Ie ver
helpen, schromelijk aan haar plicht te kort
schieten tegenover hare meest te waardee-
ren leden, de moeders; zorgeloosheid zou
misdadig wezen.
Doch niet enkel tegenover dezen, hare
gevestigde leden, ook tegenover hare
nieuwe burgers, de kinderen, is zij tot
hetzelfde verplicht.
„Nog altijd beschamende zuigelingen
sterfte", zöo luidt de titel van een in 1920
Joor den Nederlandschen Bond tot Be-
Scherming van Zuigelingen uitgegeven
brochure zonder nog te reflecteeren op het
groote getal der levenloos aangegevenen,
is het toch wel treurig, dat daar Noord-
Brabant, Limburg en Zeeland nog steeds
de „beschamende" gewesten zijn.
Terwijl de zuigelingen-sterfte voor ge-
tecl .Nederland finiA1918) bedraagt 8,92
per honderd levend-geborenen, is dat cij
fer voor Noord-Brabant 14,03, voor Lim
burg 12,89 erl voor Zeelandio,29 en wan-
1 neer wij dit euvel plaatselijk gaan be
schouwen, dan komen wij tot nog veel
ontzettender cijfers. Noord-Brabant telde
einde 1918 nog 80 gemeenten met een cijfer
van meer dan 14 procent en bovenaan op
deze lijst komen: Waspik met 20 pCt.,-
Vlierden met 20,2 pCt., Nistelróde met 21,4
pet., Geldrop met 21.6 pet., Herpen met
23,3 pCt., Berghem met 23,3 pCt., Esch
met 25-3 pet., en Maarheese met 26,6 pet.
Limburg heeft 35 gemeenten, welke de 14
procent te boven gaan en overschrijdt in
een vijftal ook zelfs de 20 pCt. (Montfoort
heeft 24,5 pCt) terwijl tenslotte Zeeland in
17 gemeenten boven het ongunstige cijfer
procent culmineert.
Waarlijk, het platteland, vooral in het
Zuiden, is nog te veel ten achter gebleven
in het nemen van die maatregelen, welke
in de steden tot het verminderen van de
zuigelingensterfte hebben geleid.
Die maatregelen zijn, behalve de bevor
dering van zindelijkheid en huishoudelijk
heid, deskundige bijstand bij de geboorten,
des kundige raadgeving en gedurende bet
kraambed, deskundige toezicht nog weken
ten maanden daarna.
Maar er is nog meer.
Dat de gemeenschap zich beijvere, om
het dalen van het geboortecijfer tegen te
gaan en bet afnemen van het sterftecijfer
te bevorderen, wordt meer en meer voor
staat en gewest een levenskwestie, een
punt van te zijn of niet te zijn.
Frankrijk en België waarschuwen reeds
terdege. Ook in Nederland is het geboorte
overschot sterk dalende; bedroeg dit in
I914 nog 15,79 per duizend inwoners,
in 1915 was het 13,7$
in 1916 was het 13.61.
in 1917 was het 12,92
in 1919 was het 11,02
(Evenzeer als het in 1918 met een ge-
uoorte-overschot van 7,71 eene uitzonde
ring ten kwade het griepjaar was;
Evenzeer is 1920 met zijrt geboorte-over-
schol van 16,21 een exceptie ten goede,
veronderstellen wij.) En ook in Noord-
Brabant is liet geboorte-overschot gedaald
van 5,20 per 000 inwonev in 1915 tol
13,24 per 1000 in. 1919; Limburg van
15,20 tot 14,76 en Zeeland van 11,27 tot
10,34.
Waar dar, ook ieder ernstig staatsbe
stuur zijn minstens driezijdigen plicht in
deze begrijpt, daar zouden wij onze lands-
regeering en onze Provinciale Besturen
inderdaad affronteeren wanneer wij meen
den dat het verloskundigen-vraagstuk en
de zuigelingensterfte niet hare volle aan
dacht hebben en zij niet gaarne steun
zouden verleeuen aan alle degelijk pogen
dat in deze van het particulier initialief
uitgaat. Slechts force majeure of door
slaande opportunHeitsgronden zullen haar
en dan nog slechts tijdelijk weerhou
den, aanstonds aan alle weloverwogen
plannen of ondernemingen de hand te
reiken.
Even duidelijk evenwel als de conclusie,
dat vermeerdering van het aantal verlos
kundigen in ons Zuiden hoog noodig is,
even onmiskenbaar is de eisch dat dient
gezorgd te worden, dat die verloskundigen
katholiek zijn.
Heeft ieider Katholiek, om niet te zeggen
den plicht, dan .toch minstens bet recht, te
vorderen dat hij, in de moeilijkste omstan
digheden des levens worde behandeld of
bijgestaan, wiens levensbeschouwing met
de zijne overeen komt, dan mag toch ze
ker wel de Katholieke vrouw aanspraak
er op maken, dat zij zich in de gewich
tige aangelegenheid van zwangerschap en
baring 0111 raad en voorlichting gaan tot
iemand, bij wie haar godsdienst- en zede-
lijfclheidsopvattingen veilig zijn. Als im
mers ernstige schrijvers over het geboor-
tevraagsluk tot liet besluit komen, dat,
welke voorwendsels ook als excuus wor
den aangehaald, of welke omstandigheden
ook als naaste aauleidende oorzaak fun-
geeren, de diepste grond van de daling van
het geboortecijfer is, de verslapping in
den godsdienst; ongodsdienstigheid of
godsdienstloosheid, dan zal wel niemand
ontkennen, dat geen terrein meer gelegen
heid biedt aan averechtsche theoriën, ver
keerde raadgevingen en verboden practij-
ken, dan 't gebied' der verloskunde, en dat
als eerste eisch dient te gelden, dat het vak
van verloskundige rvorde uitgeoefend door
degelijke gcd'vreezende personen, die èn
als mensch èn als burger èn als christen
htm plicht oegnjpen ent nakomen.
De katholieke vrouw geniete bij "haar
moeder-worden den bijstand van een so-
lied-katholiek deskundige. Dit is geen
Iooze leuze, maar een hoogst ernstige en
hoogst rechtmatige eisch van het katho
lieke Zuiden.
En waar nu blijkt, dat de R.K, Vroed
vrouwenschool van Heerlen (L.) niet in
slaat is voldoende R. K. Vroedvrouwen op
te leveren, daar ligt de gevolgtrekking
voor de hand, dat „Moederheil" met het
concipiëren van het- plan van een tweede
R. IC. Vroedvrouwenschool uitstekend
werk deed. Dat zij hare inrichting plaatsen
wil in "VYest-Noord-Brabant pleit voor
haar doorzicht, immers, daar kan zij een
nieuw rayon bestrijken, eene nieuwe leer-
lingen-cjientèle trekken en autochthone
vroedvrouwen vormen, welke begrijpelij
kerwijze meer smaak en lust zullen hebben
in de plattélandspractijk onzer previnoie;
daar gevestigd, wordt hare school geen
concurrente van de Wilhelminaschool te
Heerlen, maar een hooggewenschte bond-
genoole bij liet werkzaam pogen om 't be-
neden-Moerdijksche te voorzien van vol
doende verloskundige hulp, alsook bij den
strijd tegen de beschamende zuige
lingensterfte iil-f-ze gewesten.
Moge bet particuVrna»; '"^ïef. dat deze
zoo schoone zaak meende te'mogen enta-
mecren, allerwege die waardeering onder
vinden en dien steun genieten, welke het
inderdaad verdient en de spontane mede
werking alom geboden door gemeenten,
provincie en rijk den doorslag geven om
insgelijks onverwijld op loyale en royale
wijze steun te verleeuen.
De woorden door Zijne Excellentie Mi
nister Aalberse 30 Juni j.l. gesproken bij
liet diamanten jubilé van d'e Amsterdam-
sche Rijks-vroedvrouwenschool geven wel
goede hoop.
De Opperste Raad.
hl afwachting.
De correspondent van het „Hbl." te
Parijs seinde gisteren:
Zooals men wel verwachtte, heeft de
commissie vair,! deskundigen Woensdag
avond nog geen rapport kunnen uitbren
gen, omdat nog geen overeenstemming ver
kregen was; de Opperste Raad houdt van
morgen dus geen zitting hetgeen niet zeg
gen wil, dat er niet gepraat zal'"wórden,
want Lloyd George heeft Briand al tot zijn
braekfa-st iiiigenood-igd. Men 'hoopt van
middag om vijf uur, als men van het
dejeuner op Rainbouillet lerugkomt, het
rapport gereed te vinden, zonder daarvan
nog ai te zeker te zijn. De commissie is
bezig het industriegebied in tal van kleine
economische eenheidjes uiteen te knippen
om dan ie bepalen naar weü'-k-en kant die
zouden kunnen gaan. Volgens Fransche
berichten loont daarbij de Engelsche des
kundige sir Cecil Hurst zich het minst
handelbaar en men begint bier wat terug
te komen van 'het overdreven optimisme,
en te begrijpen, dat, indien liet industrie
gebied dan al deelbaar verklaard wordt,
het slechts een zeer gering gedeelte zal
zijn, dat aan Polen zal komen.
Men voorziet, dat het vandaag feitelijk
de dag van den grootcn strijd tusschen de
premiers worden zal, die over den uitslag
der conferentie zal beslissen en aangezien
de 'bijeenkomst pas om -rijf uur begint, kan
het laat worden eer er een beslissing komt,
als die al komt.
Inlusschen duurt in Opper S'ilezië de
spanning van afwachten voort. Men weet,
dat te Parijs het plan bestond om, wanneer
men iot overeenstemming omtrent de
grenslijn gekomen zou zijn, die lijn voor-
loopig geheim te houden om tijd te hebben
voor de noodige groepeeringen van troe
pen, teneinde tegen eventueele gewapende
reacties van de zijde der bevolking te
waken. Er zijn er echter, die het bezwaar
lijk achten om, wanneer inderdaad een
maal een grens vastgesteld is, de onze
kerheid nog langer le laten voortduren en
die grens nog eenigen lijd geheim te hou
den. Daarom is het denkbeeld geopperd,
dat de Opperste Raad, wanneer men het
eenmaal eens geworden is, de redactie van
de overeenkomst aan de commissie van
deskundigen Zou overlaten "en uiteéir zóu
gaan. Het definitieve document zou dan
geleekehd kunnen worden op een nieuwe
conferentie, zoo spoedig mogelijk te hou
den, en waar »nen zich bepalen zou lot
ratif'iceeren en publiceeren. Omtrent een
en ander is echter nog geen besluit ge
nomen.
Het rapport der deskundigen.
Havas meldde nader:
De geallieerde commissarissen in Oppcr-
Silezië en de deskundigen hebben liun rap
port opgesteld, dat aan het secretariaat der
conferentie is overhandigd. De deskundi
gen hebben vastgesteld, welke agglomera
ties in liet industriegebied onverdeelbaar
zijn en een niet te scheiden eenheid vor
men. De „hulustrieele, driehoek" is aldus
in een aantal deelen verdeeld, en de Op
perste Raad zal nu daartusschen de grens
moeten vaststellen.
Lloyd George, Curzon, Briand en Lnu-
clieur hebben vanmorgen een paar uren
geconfereerd, maar het onderhoud schijnt
nog niet tol een resultaat te hebben geleid.
De Engeischen schijnen geen concessies ie
willen doen en houden vast aan de z.g.
Marinislinic, die op enkele „verbeteringen"
11a dezelfde is ais de linie in het plan-
Percival-dc Marinis, en de Franschen ach
ten deze linie voor Polen onvoldoende.
Zoo stonden de zaken toen de Engelsche
en Fransche vertegenwoordigers uiteen
gingen.
(Ilavas voegt hier ten slotte aan toe, dat
men nog niet pessimistisch behoeft te zijn,
zulke crises zijn ook voorgekomen bij
vroegere besprekingen, waarbij men ten
slotte toch tot overeenstemming kwam.)
DUITSCHLAND EN DE OPPER-
SILEZISCHE QUAESTIE.
De correspondent van het „Journal" le
Berlijn heeft, naar een B. T. A.-beriaht uit
Parijs meldt, een onderhoud gehad met
Wirth, die o.a. verklaarde, dat men, in ge
val van een teleurstellende beslissing in
zake O.-S., een vernietigenden terugslag
in Duitschland kon verwachten. Vervol
A yRIJ NAAR HET duitsCII
TWEEDE DEEL. 'i*
63 «w-
„Mijn dans, mejuffrouw, indien ik
mij niet vergis."
Bijna zonder te weten, wat zij deed-
lam Augusta den haar aangeboden
arm en terwijl zij in de rijen der dan,
eenden ronózweefde, overlegde zij, wat
haar te doen stond. Nog een uur mis
schien en het bal zou ten einde zijn.
Het was dwaasheid geweest, te hopen,
dat Max haar zou opzoeken, haar om
eens dans zou vragen. En toch, zij kon,
zij wilde^ niet naar huis gaan, zonder
haar doei te hebben bereikt. Max was
juist alleen, haar besluit was genomen.
„Laten wij, als het u belieft, naar
dien kant gaan. Daar bij de deur staat
een heer, dien ik wensch te spreken."
Haar cavalier, door dit verzoek mid
den in zijn lofrede over haar bewonde-
enswaardig dansen, gestoord, beet
pen op de lippen, „Meent u mijnheer
■Vuiinagen j
„Wallhagen? Heet die heer zoo? Juist
ik herinner mij"
„Mijnheer Walhagen," zei Augusta,
terwij., zij den arm van haar cavalier
losliet en zich met een onstuimig klop
pend hart, maar uitwendig bedaard,
tot den haar tamelijk verbluft aansta-
renden Max wendde, „ik geloof, u heeft
vergeten, dat u mij om dezen dans heeft
verzocht. Zulk een zwakte van geheu
gen is, wel is waar, voor mij niet zeer
vleiend, maar ik wil grootmoedig zijn
en u vergeven. Ik dank u, mijnheer Von
FliederMijnheer Wallhagen zal nu
v/ei verder voor mij zorgen."
Na zoo weggezonden te zijn, bleef
den heer Von Flieder niets over dan
zien met een stomme buiging te ver
wijderen.
„Max, zeide Augusta snel, zoodra
zij met hem alleen was, „ik wenschte u
te spreken. Maar in de zijkamer of nog
liever in de gang, niet hier in de volle
zaal. Het is hier om te stikken." Zonder
hem den tijd tot een antwoord te laten
nam zij hem bij den arm en ging naar
de deur.
Buiten wandelden verscheiden paren
heen en weer. Aan het uiteinde van de
gang stonden, in een groep bloeiende
sierplanten half verscholen, twee leu
ningstoelen Augusta ging op den
eenen zitten en wenkte haren bege
leider, aan hare zijde plaats te nemen.
Een minuut zaten beiden zwijgend
naast elkander. Max in de onbehaag
lijke verwachting eener pijnlijke ver
klaring, Augusta bleek, opgewonden,
naar woorden zoekende.
„Max," begon zij eindelijk met be
vende stem, „waarom zijt gij den ge-
heelen avond zoo van mij verwijderd
gebleven
Max had wel iets dergelijks verwacht,
maar desniettegenstaande vond hij
geen antwoord.
„Ik heb u reden gegeven om boos
op mij te zijn maar ik had nooit kun
nen gelooven, dat gij zoo onverzoenlijk
zoudt zijn. Kunt gij dan nooit ver
geten, Max
„Mejuffrouw, het...."
„Neen, neen," viel zij hem hartstoch
telijk in de rede. „Wat moet die plech
tige toon beteekenen tusschen u en mij
Max, ik heb u, maar meer nog mijzelf
ongelijk gedaan, maar ik was destijds
nog een kind en wist niet, wat ik deed.
Vergeef mij en vergeet het, Max 1"
Zij reikte hem de hand en hij nam ze
aarzelend aan. Een oogenblik schitter
gens protesteerde hij krachtig tegen de be
schuldiging in de quaestie der' -versterkin
gen gepoogd te hebben een wig le drijven
tusschen Frankrijk en Engeland: liet be
lang van Duitschland ligt immers in een
poli bek van vrede. Ten slotte herhaalde hij
de verzekering, dat de Duitsche regeering
besloten is de aanvaarde verplichtingen 11a
te komen.
HET INTERNATIONALE HOF VAN
JUSTITIE.
De correspondent van de „Morniing-
_posi"' le Ghnisliania meldt, -dat de Noor-
sclit-- léden van het Haagsehe Hof van
Jttstitie 'als Candida ten voor het- perma
nente Hof van Internationale Justitie
hébben gesteld: de Noonsche rechters
Beiohmann en Hanssun; den Zweeclschen
redster von Wiirtenberg en den Deen-
scben rechter Nyhoim.
DE WASHIN'GTONSOHE CONFERENTIE
Reuter verneemt len' aanzien van de
conferenitie ie Washington^ dat men in
Bri'l'sche officieels kringen van meening
is, dat de afwezigheid uit Londien van
twee voorname .ministers alleen gerecht
vaardigd zou zijn, indien eenige waarborg
werd verschaft, dat de conferentie prac-
lische vraagstukken zou behandelen.
Hara, die Japairs-ohe premier, heeft'e>en
proclamatie uitgevaardigd, waarin hij het
Ja panache volk verzoekt een kalme en
waardige houding aan te nemen in ver
band met de conferentie le Washington
en het aanraadt de ontwikkeling -der din
gen zeer waakzaam te volgen, maar zich
van dlnauvini'sjne te onthouden. De pre
mier Oie-rhaalt Japan's verlangen oim Si
berië zoo spoedii-g mogelijk te verlaten,
doch verklaart dat het wordt belemmerd
in zijn plannen door de snelle verande
ringen in den toestand in Siberië. Japan
heeft, al-du s voegt de premier hieraan
toe geen territoriale ambities ten aan-,
ziie.i v'an Siberië.
De „Chicago Tribune" meldt, dat be
kend is geworden, dat Groot-Bri-hfannië
een. preliminaire conferentie had voorge
steld, met de bedoeling -het met de Ver-
eenigde Stalen en Japan eens te worden
betreffende een substituut voor het E-n-
gelseh-Japanisch verdrag, doch dat de
Veveenagde Staten weigerden op het voor
stel In te gaan, omdat zij vreesden, dat
TWft de ontwapeiiingscgnife-
reniti-e daarvan hét' gevolg' zou zijn.
CORRUPTIE TIJDENS DEN OORLOG?
Het Weensche weekblad „Börse" pu
bliceert seu'sationeele Onthullingen, over
gevallen van corruptie in het Pruisische
ministerie van. oorlog en andere Pruisi
sche regeertngisbureaux gedurende den
oorlog. Deze onthullingen zijn samenge
vat in een rapport, dat de gewezen Oos-
lenrijkscbe ritmeester Lusztig, indertijd
verlegenwc ordigor van het O-ostenrijksch-
H«ngaarsc.he ministerie van oorlog, en
die gedurende den oorlog in een corrup
tie-proces gewikkeld was, tijdiens dien loop
van dit proces aan de Weensche recht
bank heeft overhandigd. In dit rapport
voert hij tot zijn verontschuldiging aan,
-dat hij in opdracht en met goedkeuring
van zijn superieuren' i/n vele gevallen
hooggeplaatste ambtenaren en officieren
van het Pruisische .ministerie van oorlog
met groote sommen grids heeft omge
kocht, ten einde den uitvoer van verschil
lende artikelen en groote hoeveelheden
materiaal naar Oostenrijk mogelijk te ma
ken. Hel moet hem op de®e wijze gelukt
zijn, goederen en oorlogsmateriaal ter
waarde van meer -dan 3V0 milliard naar
Oostenrijk te vervoeren. Er zou vaak met
valsche documenten zijn gewenkt. De on-
afhankeiijik-'Soei'alisLiische partij in Duitscih
ïan-d heeft zich van dit materiaal mees
ter gemaakt en is voornemens een onder
zoek van -helt gebeurde te eiscben. Luisz-
tig heeft zich na de omwenteling te Ber
lijn gevestigd, wiaar hij als commercieel
vertegenwoordiger van Tsjecho-Slowakije
zich -in korten tijd een reusachtig vermo
gen heeft weten te verschaffen.
Wij geven dit bericht van het Ween
sche weekblad met alle voorbehoud weer.
De toestand in Rusland.
De hongersnood.
De berichten van leden der hulpcom
missies in Rusland melden, dat groote
horden mannen, vrouwen en kinderen in
de
gevaar
van besmettelijke ziekten. Hel kamp van
Baranawice is toegerust voor -de beluuide-
liug van vierduizend vluchtelingen per
week. Het ha-ci de laatste dagen echter
24000 personen te behandelen, waardoor
de hulpdienst werd gedesorganiseerd;
groote groepen moestèn- doorgelaten wor
den voor zij ontsmet waren.
Pinsk in vlammen opgegaan
Door een reusachligen brand werd de
stad Pinsk in Wol'hynie, die ongeveer
60.000 inwoners telt, bijna geheel in de
asoh gelegd. De toestand der bevolking is
■vreeselijik. Honderden families 'kanipeeren
in het open veld.
Aan alle kanten woéden boschbrandeh.
De hulpactie.
Blijkens een draadloos N. T. Ad-bericht
uit Stockholm, beeft de Zweedsche regee-
ring aan het Zweedsche Roode Kruis ver
zocht de Zweedsche hulpvërlëeiiing in Rus
land te be-heeren. Uit een verklaring van
den eersten minister blijkt, dat de Zweed
sche hulp voornamelijk zal bestaan in sa
nitaire hulp.
DE INKOMSTEN DER ENGELSCHE
KROON.
Bij eeirbesprdkittg in het Lagerhuis van
'e-eit wetsontwerp, strekkende tot verkoop
Van een bepaald' eigendom der Kroon tot
dekking van een tekort in de inkomsten
der Kroon, deed Ghamberlaiu d-e belang
wekkende openbaring, dat er een toene
mend tekort was op de begrooting van het
Koninklijk Huis, hetwelk' hetvorig j aar
45.000 pond sterling had bedragen en' dit
jaar waarschijnlijk nog grooter zou zijn
en dat in weerwil van de strengste zuinig
heid, die de koning betracht. De koning
had het tekort gedekt uit zijn particuliere
middeleri en geweigerd, het voorstel der
regeering aan te nemen de bijdrage van
den staat te verhoogen, op grond van de
overweging, dat 's londs financiën in slech
ten toestand verkeerden. De koning was
bereid geweest, een aanzienlijke vereen
voudiging te dtnen plaats hebben in de
praal der ceremoniën, dier uit traditie den
Britsohefl troon omlhült, dod\ de regeering
had den koning geadviseerd', de uit ouden
tijd stammende waardigheid der Kroon in
stand te hond-en. De koning was van plan,
een commissie in te stellen om de uitgaven
van dé koninklijke huishouding na te
gaan, en als voorzitter van deze cornrnissié
een voornaam ambtenaar van het ministe
rie van Financiën Je 'benoemen.
HET ANTWOORD VAN SINN FEIN.
Reuter seint uit Lond-én, dat het ant
woord van Sinn Fein op de vredesvoor
stellen aan OHa-mbc-rlain is overhandigd.
EEN PROTEST VAN -DEN
PATRIARCH VAN JERUZALEM.
Uit Rome meldt men aan de „Westmin
ster Gazette", dat de patriarch van Jeru
zalem, mgr. Barlazzina, een he-rdierlijfcen
brief heeft gepu/blicc-erd, waarin hij ertegen
protesteert, dat Brittarmië de openbaar
making verbiedt van een rede van den
paus tegen het Zionisme. Het schrijven
geeft de rede voor de Katholieken in Pa
lestina weer.
MINACHTING VOOR PASPOORTEN.
Tengevolge van een oprui-mrage van een
hutjongen zijn aan boord van het Fransche
stoomschip „Savoie" niet minder dan 149
paspoorten van passagiers in zee terecht
gekomen. De assistent-administrateur, die
bazig was met het in orde brengen van het
scheepsmanifisst, had zich voor een half
uur uit zijn hut verwijderd om zich wat le
verpoozen aan dek en in dien tijd heeft de
hutjeng-en, die de hut wat rammelig vond,
-met al te groote opgeruimdheid
wat opgeruimd en meteen de
paspoorten, die in zijn oog scheurpapier
waren, uit de patrijspoort in zee gegooid.
D-eri betrekken passagiers werd bij hun
aankomst te New-York toegestaan, aan
land- te gaan in afwachting van de verkrij
ging van nieuwe identificatiepapieren.
EEN VERBROKEN VERLOVING.
Mts. Bertiia A-rohibatd-, de vroegere miss
Macfad-den, een rij-ke Engeische weduwe,
die reeds verscheidene jaren in New-York
woont maakt bekend dat -haar verloving
tog. van. Par-ma, een broer van de ex-kei-
zerin van Oostenrijk, verbreken is.
Begrijpelijk is het, dat in den laatsten
tijd meer en meer over den stemplicht
geschreven wordt, waarbij velen zich te
gen dit instituut verklaren.
Ook wij deden dit enkele maanden ge
leden.
De r esultaten, met dit nieuwe bcg.'ir el
in onze kieswet bereikt, zijn allesbe
halve van dien aard, om er enthousiast
voor te wezen.
Ondanks den stemplicht, blijkt c- bij
elke stemming, dat vooral in onze groo
te steden duizenden en duizenden van
de stembus wegblijven, terwijl de Over
heid onmachtig lijkt, om tegen deze wets
overtreders op te treden.
Een wet, die niet gehandhaafd kan
worden, dient zoo spoedig mogelijk tè
worden afgeschaft, want zij maakt- het
gezag belachelijk, wat in onze dagen
meer dan ooit ernstige gevolgen kan
hebbên.
Maar zoolang de wet bestaat, gaat het
toch niet aan dat bladen die prijs stel
len op het handhaven van het wettig
gezag, direct of indirect tot sabotage
tegen deze wet aansporen.
Zulks doet nu het A.-R. „Eriesché
Dagblad".
In een polemiek met „Het Centrum"
schrijft het Eriesche orgaan:
.„Indien er hier- of daar is een a.r.
vrouw, die niet slechts in Staatkundi-
gen zin het vrouwenkiesrecht afkeurt,
maar ook meent, dat zij haar con-
scientie zou bezondigen tegen God, door
aan de stemming deel te „nemen, dan -
geven we „Het Centrum" de .verzeke
ring, dat zulk een vrouw, als goede
calviniste, Gode meer zal gehoorzamen'
dan de mensehen en om den 'Stemplicht
geen voet verzet." - -
We hebben deze taal in de-'ï
wekeen herhaaldelijk kunnen F
revolutionnaire bladen .als ,.De '.V-f-s«fo-
Neder," „De Vrije Socialist" en
maar in een aoti-revolutionnair dagblad
hadden wij dit allerminst gezocht. j
,1?
Ij
Terecht zegt de „Resb." er van, dat( j
als men zich op dat standpunt Helt,
men dan ook de daad moqt- billijken
van onze dienstweigeraars, dig. meer ge
hoorzaam zijn aan hun consóiMtiè - dan
aan de wetten des lands, zooa-ls 'zij voor
geven. j
Dan moet men ook den belastingbeta
ler vrijstellen, die meent, dat hij zich
zon bezondigen tegen Clod, door geld
aan den Staat te betalen voor het on
derhoud van leger en vloot.
De Overheid is toch ook bij d'e anti-
revolutionnairen de dienaresse Gods en
moet als zoodanig gehoorzaamd on ge
ëerbiedigd worden, tenzij zij door haar
maatregelen uitdrukkelijk'in strijd kwam
met Gods woord.
En dat dit hier het geval was, zal
het A.-R.-blad toch moeilijk darvei' fee-
weren.
Door .wat het „Eriesche Dagblad"
thans doet, ondergraaft het orgaan het
gezag van den Staat en opent het den
weg voor allerlei revolutionnaire stroo-
mingen.
Het „Centrum" wijdt de volgende drie
star aan den ontslapen Mgr. JB. H.
Klönne
„Met Mgr. Klönne is een katholiek
journalist van den ouden stempel heen
gegaan.
Gf liever een gewezen journali-t, want
sinds een lange reeks van jaren maakte
de thans ontslapene geen deel m?er uit
den hare oogen, een glimlach van geluk
verspreidde zich over hare trekken
het volgende oogenblik echter, stroom
de al het bloed uit hare wangen naar
het hart terug en eene siddering door
liep haar geheele lichaam onverschil,
lig had Max hare hand laten vallen,
na dezelve even aangeraakt te hebben.
In zijne stem lag geen spoor van een
warmer gevoel, toen hij bedaard ant
woordde Misschien hebben wij in het
onderhoud, dat u bedoelt, ons beiden
scherper uitgedrukt, dan eigenlijk noo
dig ware geweestwij willen elkander
daarom wederkeerig vergeven. Nu wil
ik u naar de zaal terugbrengen/als u
het mij wil veroorloven vermoedelijk
is uw cavalier reeds in ver.wijfeling.
omdat hij u niet kan vinden."
„Neen, nog niet," zeide Augusta met
moeite. „Gij wiltu wil mij niet
verstaan. Het is wreed Is het .niet-
genoeg, dat ik mijne overhaasting, mijn
ongelijk inzie O, Max, ik bezweer
u, verwijder de herinnering aan mijn
dwaasheid uit uw. hart!"
Zij verhief hare donkere, met tranen
gevulde oogen tot hem om ze een oogen
blik later weer moedeloos neer te slaan.
Voor Max begon dit onderhoud hoe
langer hoe pijnlijker te worden. „Ik
kan u slechts herhalen," hernam hij
met koude stem, „dat ik u niets te
vergeven heb. U deed nog bijtijds de
ontdekking dat wij niet voor elkander
pasten, en ik.. wel, ik was te lang
zaam van begrip om uwe redenen da
delijk te kunnen volgen. Later zag ik
natuurlijk zeer duidelijk dat u volkomen
gelijk had."
„Max 1"
„Eene dame, gelijk u, kan natuurlijk
op heel iets anders aanspraak maken,
en het was van mij een onvergeeflijke
dwaling, u aan mijn bescheiden lot te
willen verbinden," ging Max vc -t, vast
besloten een einde te maken aan dit
onverkwikkelijk tooneel. „Maar wij
zijn immers overeengekomen het ver
leden te laten rusten, wij willen dus van
het tegenwoordige spreken. U kent
toch wel juffrouw Elfriede Rankhorst."
Eene deur, in de onmiddellijke nabij
heid der beiden werd zachtjes geopend
en Constance Weber, die op verzoek
harer zuster eens naar haar klein neefje
v/as gaan kijken, om zich te overtuigen,
dat het kind niets mankeerde, verscheen
op den drempel.
„Elfriëdé Rankhorst herhaalde
Augusta op doffen toon. „0 ia.' die
ken ik.".
„Sedert gisteren is zij mijn verloof
de."
Een seconde 'bleef Constance stil
staan, toen deze woorden helder en
duidelijk in haar oor drongen,dan spoed
de zij zich weg en verdween in de bal
zaal.
Spoedig daarna verscheen cok Au
gusta weder daar en v. erd door haar
ongeduldigen cavalier, die haar reeds
geruimen tijd tevergeefs'gezocht had,
dadelijk bij haar binnenkomen in be
slag genomen. Gudhbridge, die naast
zijn dochter stond en het gewoel gade
sloeg, wierp haar een toornigen blik
toe, maar Augusta bemerkte het niet.
Zij had het gevoel, alsof een zwarte
sluier zich over alles om haar heen had
uitgebreid, licht, schoonheid 'en geluk
voor eeuwig verbergend. Eén ding was
haar duidelijk, zij mocht niemand laten
gissen, wat er was gebeurd, zij moest
glimlachen en voolijkzijn. En met schit
terende oogen en rooskleurige wangen
draaide zij nu aan den arm van haar
cavalier rond en beantwoordde zijn
fiauwe aanmerkingen met vro.olijke
scherfsen, totdat hij genegen was te
gelooven, dat zij niet alleen de schoon
ste, maar oók de geestigste van alle
aanwezige dames was. LWpxdj yeryoigd. j
