ONS Bi AD" BUITENLAMP ENSDAO 17 AUGUSTUS 14e JAARGANG 91 Boreay: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25 elke regel meer f O 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60 h'u het bewijs geleverd is... FEUILLETON Onder Valsche Vlag Xlilde Universale Esperanto- Corsgres, No. 258 HOLLAN ...f2.— f 2 85 0 60 f hooger. ADMINISTRATIE No. 433 REDACTIE No. 633 Abonnementsprijs; Per kwartaal voor Alkmaar Voor buiten Alkmaar Met Geïllustreerd Zondagsblad AarTalieabonné^s* wordt" op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongeV-aiien tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—f 60,—f 35,—, f 15,- Uit de dag na dag in de pers verschij nende berichten, is het een ieder genoeg zaam bekend, dat Rusland tot voor gorten tijd nog door alle mogelijke com munistische schrijvers en sprekers afge schilderd als een waar Dorado thans „definitief" het tooneel van de afschuwe lijkste ellende is geworden. Volgens betrouwbare mededeelingen ook van de zijde der Sovjelregeering tieerscht er een ongeleende hongersnood; over verschillende, ontzettend-uitgestrektc geb'"den verspreid, hongeren wel dertig millioen menschen, dertig millioen, dat is vier maal het lieele aantal mwToners vt.- Nederland! De honger brengt de radelooze massa lot wanhoop; al weet zij ook niet, waar redding voor 'haar te vinden zal ;ijn.... de massa wil héén uit haar el lende-oorden, weg, vèr weg van waar de sarde haar kinderen niet meer voedt, en *an wanhoop ten prooi trekt zij uit in geweldige drommen ter doodevaart, uitgeput en uitgemergeld zullen er talloos aelen stervend langs de wegen neerzinken, - doch de massa trekt voort, vóórtge- folterd door onduldbare hongerpijn en alle atenschelijke ellendigheid, vóórtgetrokken door een sprankje hoop, dat ze alle harde werkelijkheid ten spijt aan den immer verder wijkende einder nog meent ie zien lichten. Vóórt trekt de massa, en waar zij langs trok, daar rest slechts de chaos der verwoesting, de kaal-gevreten grond. Vóórt trekt de massa, tot waanzin ge- ireven, totdat zij misschien, na vele ma len gedecimeerd te zijn, eenmaal de gren- bereikt van gebieden, waar nog niet alles verhongerd en ver-ellendigd is, doch dan eerst zal het gruwelijke in het volkeren-drama zijn culminatie-punt be reiken; de bewoners van de nog niet ge heel uit.;,-mergelde gebieden zullen nit inoodzakelijken drang tot zelfbehoud, zoo 3i 'g met behulp van soldaten, de door Waanzin verwilderde horden terug moeten drijven van hun grenzen, en waar de hongerende massa de sterkste is, daar zul len spoedig de nieuwe gebieden mede een deel uitmaken van het groote ellende- land, zoodat het aantal hongerenden nog immer grooter wordt, immer grooter. Daarbij komen voor een groot deel ®ls gevolg van den hongersnood, voor een ander deel als gevolg van gebrekkige of absoluut-ontbrekende hygiënische zorgen de meest verschrikkelijke, besmettelijke ziekten, voornamelijk de cholera. Volgens het laatste berioht uit Kopen- ïagen, zouden er tot einde Juli in Rusland Iteeds 130.000 personen aan de chdlera zijn gestorven! Een verschrikkelijk cijfer, dat waar de ramp nog pas begonnen is een af schuwelijke voorspelling beteekent. En een gTOot gevaar, niet alleen voor 'de omliggende landen, doch voor gansch Europa, voor een groot deel van de we- *eld_ De ineenstorting van de Russische folkskracht is wèl ontzettend smartelijk. Aan wie hiervan de schuld? De Sovjet-regeeringspersonen, en met hen de over heel de wereld verspreide, bij Rusland zwerende communisten, gegven natuurlijk de schuld aan de mislukking Lvan den oogst over een groot gedeelte van het uitgestrekte Russische rijk; vele ge troffen gebieden maakten voorheen juist de ^korenschuren van Europa" uit. Al willen wij nu de beteekenis van deze A VRIJ NAAR HET DUITSCH TWEEDE DEER, Diep ademhalend bleef Guthbridge staan, en veegde zich het klamme zweet van het voorhoofd. „Het verleden is dood, ik wil aan de toekomst denken", prevelde hij. „Sterven neen, ik sterf aog nietik heb nog lange jaren voor mij. Op mijn leeftijd heeft een onbe duidende zenuwkwaal niets te belee- kenen. Maar Marion is ziekelijk, en Sk wil mijn fortuin beveiligen tegen de hebzucht dier gluipers. Zou ik ïij bevalt mij, en zij is te wijs om een iiuwelijksring te versmaden. Mis schien zou ik nog erfgenamen krijgen, en, zoo niet, gun ik haar toch honderd maal liever mijne nalatenschap dan me schijnheilige, van nijd vergaande 'de. V/at zou die verliefde ridder verwonderd opkijken, als hij zijne 'Jiclnea naast mij voor het altaar staan Nu, haast Ss «r aut fcjj oogst-mislukking niet onderschatten, di reden, \vaaro_j dezs mislukking tol zóó catastrophale gevolgen moest leiden, is van oneindig méér beteekenis bij een be oordeeling van de schuldvraag. En die reden is onweerlegbaar gelegen in de toepassing van het Sovjet-regee- ringssysteèm, in de toepassing van wat men het Russische communisme zou moe ten noemen. De causa principii", de allereerste reden, is gelegen in het feit, dat men de Russische bevolking een leef-stelscl heeft gedicteerd, dat spottend met alle wet ten van sociologie, economie en psycho logie een samenleving niet behoorlijk in siaud kan houden. De uitschakeling van het wei-georden de eigenbelang heeft de energie gedood, juist voornaamlijk onder lièn, die aan gewezen waren en zijn tot de voedsel voorziening van Rusland, n.l. de boeren. De boeren hadden niet langer lelang bij verhoogde productie, produce irden zij méér dan zij voor zich zelf en hun ge zinnen noodig hadden, dan konden zij alle overige productie als voor anderen bewerkt beschouwen (méér dan wat zij voor zich en hun gezinnen noodig had den, moesten zij immers zonder meer aan den- staat afleveren), en zóó is het gekomen (men mag het .edel of on edel noemen), dat de Russische boer zich erop toelegde, nie.t meer dan het hoog- nood'ige te verbouwen, daardoor tevens zijn passieven tegensland tegen het ver derfelijke communistische stelsel de- monstreerend. Deze passieve, nooit te overwinnen te gensland is op zichzelf al voldoende om een uitgestrekt gebied als het Russen- land gestadig te doen hongeren. Ondanks de vruchtbaarheid van zeer groote deelen van de Russiselien bodem. De gevolgen zijn niet uitgebleven, en 't was in Rusland bij afwezigheid van ook maar eenigszins beduidenden reserve- voorraad met de levensmiddelen-voor ziening reeds ontzettend treurig gesteld, toen in dezen zomer tengevolge van de droogte het grootste reeds ontoereikenden mislukte. beschikbaar kwamen onmogelijk ge acht moet worden. Yerder heeft de Sovjet, die bij voor keur haar energie aan improductieve din gen (propaganda voor het communisme!) besteedt, schandelijk verzuimd, de hy giëne zóóveel fe bevorderen, als het in de gegeven omstandigheden dringende eisch was tot voorkoming van een totale inzinking der volkskracht: liever zond de regeering haar soldalen naar de grens dan dat zij door deze werkkrachten de lijken behoorlijk en spoedig deed begra ven. Thans woedt in hevige mate de cholera: een. alleszins begrijpelijk gevolg. Ons dunkt, de conclusie na dit alles is wèl geoorloofd, dat de Sovjet-regeering het volksgeluk, het volksleven opgeofferd heeft aan de „weelde" van een proefne ming met het communisme. Een proefneming, welke reeds te voren tot mislukking gedoemd was, doch welker mislukking thans eerst recht smartelijk be wijst, dat het communisme, de conse quentie van het socialisme, eenonmo gelijkheid is. Het bewijs is geleverd: ten kosie van het arme Russische volkl Weenen, 9 Augustus. Na sluiting van het congres, waar in besloten was het 14e te doen plaats vinden in Helsingfors (Finnland) ver- preidden de congressisten zich naar al le richtingen velen keerden huiswaarts anderen gingen de Tsjechische bad plaatsen bezoeken, sommigen verza- T: elden zich voor een bezoek aan Buda pest, waartoe ook wij behoorden een honderdtal had Weenen uitgekozen. Dat ook wij ten slotte in Weenen en niet in Budapest zijn aangeland, is aan'hét toeval t-e danken. Met het op rechte voornemen van Praag naar Pressburg (Bratislava) te treinen, stap ten we Zaterdagavond in den sneltrein Had men zich bij gestadig hoog opge voerde productie en hij geregeiden import uit het buitenland misschien nog door de ellende héén kunnen slaan, thans is de mogelijkheid daartoe ten eenenmale uit gesloten. Doordat tengevolge van het communis tische leefstelsel (voor zoover in Rusland dan al van een „stelsel" gesproken mag worden) ook op velerlei ander gebied het land ten prooi is aan desorganisatie en bezwaarlijk opgenomen kan worden in de rij der geordende maatschappijen (de z.g_ „kapitalistische" stalen), wordt de toestand nog ontzettend veel verergerd. Het militarisme slaat bovenaan; voor hel improductieve leger wordt allereerst het aanwezige voedsel aangewend, en vervolgens voor de arbeiders in den enge len zin van het woord, waarbij vergeten wordt, dat een bevolking niet leven kan van den arbeid van soldaten en fabrieks arbeiders alleen. Doch ook buiten de toepassing van het communistische stelsel is de Sovjet-regee ring schromelijk te kort geschoten in de vervulling van haar laak: het Russische volk een menschwaardig leven te bezorgen. Het binnenlandsch verkeer dat is voor geen tegenspraak vatbaar verkeert in Rusland in een' desolaten toestand, waardoor een geordende voedselvoorzie ning, gesteld dat er groote voorraden te Praag en arriveerden 's-morgens deel van den tóch j te 8 uur in Pressburg. De regelings oogst jammerlijk commissie had daar echter met zooveel moeilijkheden te kampen, dat het groot ste deel na twee uren wachtens er nog niet zeker van was, in Pressburg op behoorlijke wijze te kunnen overnach ten. Wegens de juist geopende jaar beurs, waar men wel veel verkoopers, doch een gering aantal koopers aan treft, waren alle hotels tjokvol. Ten slotte slaagde men er in. ons een onder dak te bereiden in ee S 'ïool.Onmiddel lijk echter besloten we naar Weenen af te reizen, waarheen ons hart ons trok. Weenen heeft op ons een overwel digenden indruk gemaakt. Het lijkt een gebeeldhouwde stad. En toch We gingen gezamenlijk per tandrad baan naar den Kahlenberg, vanwaar we de gansche stad in al haar grootsch- •heid en misère voor ons zagen. De plaats waar de groote Beethoven had geleefd en hij de toekomst voor eeuwig van zijn genie zou doen spreken, werd ons gewezen door een mager uitziend mannetje, met gore broek, wit jasje en een vuilen stroohoed. Hoe die in ons gezelschap was geraakt, wisten en begrepen we niet. Maar zijn stem, zijn beschaafde spraak, zijn kennis verried hem. We stelden ons aan el kaar voor. Neen, dat kon ik niet ge- looven hij, die eenvoudige, bijna vieze man, hij privaat-docent aan de Ween- sche Universiteit. En toch, zijn kaartje gaf het duidelijk te kennen Dr. H. Sirk, priv. doc. Weensche Univ. We waren spoedig beste vrienden. Ik hield van den man en dit liet ik blijken. Zijn Esperanto vloeide als een voortkabbe lende, babbelende beek. Ook zijn vrouw vhts Doctor, En naarmate wij elkaar meer gaven stortte hij zijn haft uit. Armoe leden ze. Of we niet in Holland koopers wis ten voor een paar rijke collecties leer middelen voor middelbare scholen instrumenten, vooral physische, te veel en te mooi om op te noemen. Of we een paar uur konden vinden, om ze te bezichtigen. Hij woonde vier hoog daar en daar. We hadden nog een hal ven dag en beloofden zoo mogelijk te komen. Maar het ging niet. Het in nen van een chèque op Weenen heeft heel wat in en men behoeft niet te zeg gen ik ga even naar de Anglo-Bank. Want uw gansche morgen is er mee bedorven. Den. volgenden middag bezochtenjve het keizerlijk paleis Schönbrunn. Ook hij was daar en had tot twaalf uur op mij gewacht. We beloofden hem, in Holland teruggekomen, te zullen doen, wat we kunnen, en dachten aan de te stichten R, K. H. B. S. te Haar lem, die met den aankoop van een gan sche collectie hoogst merkwaardige en zelfs zeldzame instrumenten en werktuigen de jalouzie zou opwekken van alle Nederlandsche middelbare scholen. Ook i-n Schönbrunn werd ons een tipje van de misère der intellectueelen opgelicht. We knoopten kennis aan met ex-kolonel Smit, 'n aardigen vent, die van zijn pensioen er niet komen kon en zoo gelukkig geweest was, een baan tje op 't kantoor te kunnen vinden en nu hoogst bescheiden, leven kon. Woensdagmorgen vroeg verlaten we het schoone beroemde, ellendige Wee nen, het gepleisterde graf, vo! rottin gen binnen, en gaan naar Graz, P. H. ;&i^6ndèr}iandclingen met de -Valera Dé Lüiulonsche ochtendbladen spraken •gisteren, do. verwachting uft, dat, da openbare meening in Znid-Ierland zich ten gunste van aanvaarding der regee- ringsvoorstellen zal vormen. De indruk wint veld, dat bet IDail Eireann ten gunste van een referendum beslissen zal, betgeen, naar men gelooft, een aan zienlijke meerderheid vóór de aanneming van bet aanbod zal geven. De „Daily Express," deze opvatting vertolkend, schrijft aan De Valera bet voornemen toe zich tegen de extremisten te verzetten en op een referendum aan te dringen tegenover de actie dér extremisten, waarvan Collins de ziel beet te zijn. Het blad acht het. mogelijk dat er een ernstige scheuring in den boezem van Sinn Eein komt indien de extremisten verdere onderhandelingen onmogelijk willen maken. De „New York Times" brengt hulde aan de rol, door Smuts gespeeld in de Ierscbe quaéstie, met name zijn brief aan De Valera, die in rondborstige en krachtige taal de Iers.'he zaak uiteenzet en een sympathiek en verstandig ad vies geeft Hot blad oritiseert de han delwijze van Sinn Eein, dat de thans aangeboden ruime mate van Home-rule afwijst. Als, zegt het blad, niet de Ier scbe leiders de staatsmanswijsheid heb ben een aanbod te aanvaarden, dat hoe wel bet niet zoo ver gaat als de meest verstrekkende eischen, aan Ierland in belangrijke mate de controle geeft over zijn eigen zaken, dan zullen diegenen in een ander land, die zich met op zet stil hadden gehouden gedurende den loop der onderhandelingen, niet in ge breke blijven hun teleurstelling en af keuring bekend te maken. Uit de „officieele vertaling" van den brief van De Valera (blijkbaar heeft deze dus in het Iersob geschreven) in de Engelscbe bladen blijkt, dat De Va lera reeds bij zijn laatste onderhoud met den Britsehen premier als zijn oordeel beeft te kennen- gegeven, dat bet Dail Eireann de voorstellen, vervat in bet ontwerp van 20 Juli, niet kon aanne men en dat het Ierscbe volk ze niet zou aannemen. Na mijn collega's te hebben geraad pleegd en met hen die voorstellen zeer ernstig te hebben overwogen, bevestig ik thans mijn oprdeel, aldus de leider van Sinn Eein. Het is de vaste overtuiging van hem en zijn collega's, dat een ware vriend schap met Engeland, die gedurende eeu wen door militairen dwang is verijdeld, thans zeer gereedelijk kan worden ver kregen door een minnelijke doch ab solute scheiding. Aan de vrees, hoewel deze. ongegrond wordt geacht, dat Iersch grondgebied zou kunnen worden gebruikt als basis voor een aanval op Engeland's vrijheden, kan worden tegemoet geko men door redelijke waarborgen niet on- vereenigbaar met de Iersehe souvereini- teit. De- positie van Dominion voor Ierland wordt in De Valera's antwoord illusoir genoemd. De vrijheid, welke de Britsche dominions genieten is niet zoozeer bet gevolg van wettelijke maatregelen of van verdragen, als wel van de reusachtige af standen, welke hen van Brittaunië schei den en die inmenging door Brittannië on uitvoerbaar gemaakt hebben. De meest uitdrukkelijke waarborgen, met inbegrip van het erkende recht der Dominions om zich af te scheiden, zouden noodzakelijk zijn om aan Ierland een gelijke mate van vrijheid te verzekeren. In de voorstellen wordt echter niet van dergelijke waarbor gen gerept. In plaats daarvan wordt de •natuurlijke positie omgekeerd; de geogra fische situatie met betrekking tot Brittan nië wordt gemaakt tot grondslag van ont zegging van rechten en beperkingen, die voor de Dominions niet gelden. Het klein ste eiland moet aan het grootste waarbor gen geven en duiden dat het teruggebracht wordt tot een positie van hulpelooze af hankelijkheid. Het moet duidelijk zijn, zegt De Valera, •dat wij ons volk niet kunnen aansporen zulke voorstellen aan te nemen. Een zeker verdrag van vrije associatie met de groep van het Britsche gemeenebest als met een partiéelen volkenbond, zouden-.wij bereid zijn geweest om aan te bevelen en om er als regeering over te onderhandelen en verantwoordelijkheid vóór te aanvaarden, als wij de zekerheid hadden, dat het toe treden der natie als geheel tot zulk 'n as sociatie haar de trouw zou verzekeren van de huidige afgescheiden minderheid, om aan welker gevoelens tegemoet te komen deze stap alleen zou kunnen overwogen worden. Alle verdragen en overeenkomsten zou den nïët alleen moeten geratificeerd wor den door de wetgevende vergadering des lands, maar ook door -het Iersehe volk in zijn geheel, onder omstandigheden, die het duidelijk zouden maken, dat het besluit een vrij besluit zou zijn en dat ieder ele ment van militairen dwang afwezig was. Ten aanzien der politieke minderheid geeft, gelijk reeds kort gemeld. De Valera te kennen, dat dit een kwestie is, waarover het Ierscbe volk zelf heeft te beslissen. Wij zijn niet voornemens geweld te ge bruiken, laat hij er op volgen. Als uwe re geering zich afzijdig houdt, kunnen wij een volledige verzoening bewerkstelligen. Wij zijn het met u eens, dat door geweld geen gemeenschappelijk optreden kan wor den verzekerd. Het spijt ons, dal gij dit wijze en ware beginsel dat uw regeering ons voorschrijft voor de regeling van ons plaatselijk vraagstuk, niet geneigd schijnt consequent toe te passen op het fumdamen- feele vraagstuk der betrekkingen tusschen ons eiland en het uwe. Het beginsel, waar op wij in het eene geval vertrouwen, zijn wij bereid ook in het andere toe te passen, doch mocht dit beginsel geen onmiddellij ke oplossing opleveren, dan zijn wij het ermee eens, dat deze kwestie wordt voor gelegd aan huitenlandsche arbitrage. Ten slotte geeft De Valera dan te ken nen, dat Ierland geen voorwaarden heefi op te leggen, geen aanspraken naar vorer te brengen dan deze ecne, bevrijd te wor den van agressie. Maandagmorgen is in 't Mansion House te Dublin onder voorzittersahap van Dc Valera een huishoudelijke Vergadering ge houden van het Dail Eireann, (het Ierscbe parlement), waarbij ook Gavan Duffy, de Siran Fein-gezanf te Rome, tegenwoordig was. i DE BIJEENKOMST VAN DE DAIL' 1 EIREANN. Onder groote geestdrift kwam gisteren de Dail Eireann bijeen. Ondanks den regeiï wachtte een groote menigte de samen komst der afgevaardigden af. In de ver gaderzaal zelf waren behalve de leden van de Dail Eireann een paar duizend men schen aanwezig, die de Sinn Fein-leiders een stormachtige ovatie brachten. De ver gadering werd verdaagd, nadat c-en voor' zitter en ondervoorzitter waren gekozen. De moord op mrs. Lindsay. J Wij bel/hen onlangs melding gemaakt van hel vermoorden door Sinn Felnens van een Iersehe oude dame, nrrs. Lindsay, die aan de Britsche troepen een beraamde" hinderlaag had verraden. Volgens den bij- zonderen correspondent van de ..Morning Post" Ie Cork bestaat geenieriei redelijke twijfel aan de identiteit van den voor na am sten moordenaar doch wordt hij door den waipenstiJstand gedekt, Mrs. Lindsay schreef -vermoedelijk onder pressie oen brief aan generaal Strickland, waarin zij vroeg dat twee mam nen, Denis Murphy en Barrett, die bij een hinderlaag wanen gevangen genomen, nief terechtgesteld zouden worden, daar, wan neer zij gespaand werden, zij weder naar huis mocht gaan. De algemeene indruk is geweest, zegt de correspondent vam de ..Morning Post" dat deze mannen, too'h ter dood worden gebracht en dat na hun •dood mrs. Lindsay vermoord werd. Doch, zoo meldt de oorrespondent thaoS, inderdaad zijn beide mannen niet-ter dood gebracht. Toen de brief van mrs. Lindsay geschreven werd. was ©en hunner, Bar rett, reeds dood. Hij stierf in het zieken huis aan wondien Dij zijn gevangenneming oozeloopen. De andere, Murphy, kreeg gratie en bevindt zich thans nog in ge vangenschap. De correspondent kam niet zeggen, of Murphy' grafie kreeg" na den •brief van mrs. Lindsay, doch üiij acht dit weil waarschrnliik. Opper-Silezië. Een aanslag. Op den in Ro&enEer# om zijn onpartij digheid en krachtdadig optreden bij de Duitsche bevolking beminden En#eischen majoor van politie Cressy is, toen ihij op den avond van 12 Augustus van een reds terugkeerde, een aansla# niet een hand granaat gepleegd. De granaat ontplofte weliswaar, do-dh richtte geen schade aan Ónder de Duitsobe bevolkingheerseihf naar aanleiding van dezen aanslag grook vero-nlwaa rdiging. DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE. Een Re ut er telegram uit Wash in# tori meldt, dat Harding aan het congres een bedrag van' 200.000 dollar heeft gevraagd voor de bestrijding dei* kosten "van de on twaoeningisoonf eren lie. EEN BOLS.TEWTFKSCHE ZUIDZEE- j. CONFERENTIE.. Een Reuter-tetegr-aniy uit Riga meldt, dal .volgens de bladen te Moskou de bolsje wieken de bijeenroeping overwegen vait een Zuidzeeconfer-enüe als tegenhanger* van de conferentie van Washington. Aan deze conferentie zouden China, Mongolië, de republiek van het Verre Oosten en ver scheiden sovjetstaten deelnemen, teneinde zich te verdedigen tegen Japan, Amerika en Britannic. De voornaamste quaesüé zou zijn het bespreken oêner economische regeling, o.a. betreffende de Ihandelsrwegert te land mei Mongolië en de overdracht van den Chineöschen Oosterspoorweg aan China, De toestand in Rusland. De nieuwe koers. Uit Riga wordt gemeld, dat door eert decreet van de volkscommissarissen de verkoop van reeds genationaliseerde huizen, evenals het terug,koopen daarvan door de vroegere eigenaars is toegestaan. Een ander decreet staal de vervaardiging en verkoop van alcoholhoudende dranfen, de kleine is nog altijd te krijgen. Het collier van paarlen, dat ik haar de zen morgen gaf, heeft haar hart reeds meer dan half voor mij veroverd Kom, v/aarom ook niet Aarzelend opende Guthbridge een kastje, dat naast zijn bed stond. „De dokter wil er niets van weten", zeide hij halfluid „maar ik moet ten minste dan ook een paar uren rustig kunnen slapen, indien ik niet te ernstig onge steld wil worden. Mijn hoofd gloeit als vuur. Een dubbele portie Neen, dat kón gevaarlijk zijn". De slaapdrank scheen de gewensch- te uitwerking te hebben. Duizelend als iemand, die te veel gedronken heeft, had Guthbridge zich op zijn bed geworpen, en nauwelijks raakte zijn hoofd het kussen, of zijn oogen sloten zich en zijn bewustzijn verdween. Maar niet voor langen tijd. Een kwartier kon ten hoogste zijn verloopen, toen de hand, die op het donkerroode dek rustte, begon te trek ken een zacht steunen kwam uit de half geopende lippen en plotseling sprong de slapende met een luiden gil op, uit den zwaren droom, die hem be angstigd had en keek wild om zich heen. Door de reet der gordijn scheen de maan in het vertrek en schilderde vreemde schaduwen op den muur. Stijf keek Guthbridge een poos naar den langzaam glijdenden lichtstraal. Zweefde daar ginder een donkere ge daante? „Neen, het wasgslechts ver beelding, de nawerking van den droom. Bill was dood en de dooden komen niet terug". Gerustgesteld legde hij zijn pijnlijk aangedaan hoofd weer neer, doch de gewenschte s aap k wam niet. Onrustig wierp Guthbridge zich een en weer, terwijl niettegenstaande de warme dekens, een ijzige koude heen deed beven. Weinige uren later stond de dokter bij het bed van den eigenaar van Guru- guh en keek met een bezorgd gelaat op den zenuwachtig opgewonden zieke. „Eene lichte koorts, maar uw onge duld verergert de kwaal, mijnheer Guthbridge. U moet bedaard blijven, anders sta ik voor niets borg". „Zulk een raad is gemakkelijker te geven, dan hp te volgen", antwoordde de zieke verdrietig. De dokter haalde de schouders op. „Doe dan tenminste uw best. Uwe ziekte is hoofdzakelijk i^uwachtig* heid, en uw herstel hangt voor het grootste gedeelte af van u zelf". Verscheidene dagen verliepen. De koorts, die eerst scheen te willen wij ken voor de aangewende middelen, keerde met grootere hevigheid terug. Marion bracht het grootste gedeelte van den dag in de ziekekamer haars vaders door, en Augusta wandelde rusteloos door de groote vertrekken van 't kasteel in de grootste opgewon denheid, afwachtende naar welken kant de weegschaal zou overhellen, die den toestand aanwees van den heer des huizes. Het was de achtste dag na het feest. De heer Guthbridge was voor-'t oogen- blik vrij van koorts, maar hij lag met holle oogen, haast niet in staat om zich te bewegen, op het ziekbed, waar naast dokter Linge juist had plaats genomen. „Ik ben zwaar ziek, dokter". „Neen, dat juist niet", hernam deze opbeurend. „Voorloopig is er niet het minste gevaar, maar die geschiedenis heeft u geducht te pakken gehad. Hoe heeft u van nacht geslapen „Slecht", zelde de zieke, terwijl hij den dokter met zichtbare ongerust heid aankeek. «Zware droomeu lieten mij niet tot rust komen, en herhaalde lijk werd ik door mijn eigen luid spre ken gewekt. Ik geloof haast, dat ik., dat ik nu en dan heb geijld, ofschoon Tom mij het tegendeel verzekert". De dokter knikte. „Het is licht moge lijk, dat u gelijk heeft. U had gisteren avond een tamelijk zware koorts, ge lijk u weet. Nu, vandaag is het God zij dank, veel beter". „Dus het is, gelijk ik meende-, riep Guthbridge, terwijl hij moeite deed overeind te gaan zitten. „Dokter! heb ik in mijne ziekte al meer wartaal gesproken „Ik denk van ja. Een paar keer geloof ikhernam deze, met ver wondering ziende, dat een kramp achtig trekken over het gelaat van den zieke ging. „U behoeft echter daarover geen zorg te hebben, mijn lieve mijn heer Guthbridge. Vele menschen spre ken gauw wartaal in de koortsdat heeft volstrekt niets te beteekenen. Er is, gelijk ik u reeds zeide, voorloo pig geen gevaar." „Kan u mij niet een goede zieken verpleegster bezorgen, dokter „Een ziekenverpleegster Waarom? U is in de handen van uw bediende zeer gossj verzorgd. Hij is, gelijk i1' mij heb overtuigd; bekwaam en ver trouwbaar." „Ik Wil hem niet langer bij mij heb ben," zeide Guthbridge verdrietig. „Ik moet een liefdezuster, hebben, maar geen fijne damedie 'hebben het hoofd vol van andere, dingen, maar een eenvoudig persoon, hóe eenvou diger hoe liever." „Ik denk, dat ook die liefdezusters, die een gesoigneerde opvoeding heb ben genoten, haar plicht in ieder op zicht doen," zeide de dokter, terwijl hij zijn vinger op den pols van den zieke legde. „Maar ik zal uw wénscb aan de overste mededeelen. Doch nu moet u zich rustig houden en vol strekt niet meer praten. Met een plotselinge ongeduldige be weging onttrok Guthbridge hem zijn hand. „Eerst moet deze aangelegen heid geregeld zijnu heeft mij wel verstaan, welk soort van ziekenver pleegster ik wil hebben Het is maar een gril," voegde hij er met een ge dwongen glimlach bij. „Waarom zou ik niet eens een gril mogen hebben „Zeker, zeker," zeide de dokter geruststellend, terwijl hij opstond om; te vertrekken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1