ONS Bi AD"
BUITENLAMP
ENSDAO 17 AUGUSTUS
14e JAARGANG
91
Boreay: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25 elke regel meer f O 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
h'u het bewijs geleverd is...
FEUILLETON
Onder Valsche Vlag
Xlilde Universale Esperanto-
Corsgres,
No. 258
HOLLAN
...f2.—
f 2 85
0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Abonnementsprijs;
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
AarTalieabonné^s* wordt" op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongeV-aiien tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—f 60,—f 35,—, f 15,-
Uit de dag na dag in de pers verschij
nende berichten, is het een ieder genoeg
zaam bekend, dat Rusland tot voor
gorten tijd nog door alle mogelijke com
munistische schrijvers en sprekers afge
schilderd als een waar Dorado thans
„definitief" het tooneel van de afschuwe
lijkste ellende is geworden.
Volgens betrouwbare mededeelingen
ook van de zijde der Sovjelregeering
tieerscht er een ongeleende hongersnood;
over verschillende, ontzettend-uitgestrektc
geb'"den verspreid, hongeren wel dertig
millioen menschen, dertig millioen, dat
is vier maal het lieele aantal mwToners
vt.- Nederland!
De honger brengt de radelooze massa
lot wanhoop; al weet zij ook niet,
waar redding voor 'haar te vinden zal
;ijn.... de massa wil héén uit haar el
lende-oorden, weg, vèr weg van waar de
sarde haar kinderen niet meer voedt, en
*an wanhoop ten prooi trekt zij uit in
geweldige drommen ter doodevaart,
uitgeput en uitgemergeld zullen er talloos
aelen stervend langs de wegen neerzinken,
- doch de massa trekt voort, vóórtge-
folterd door onduldbare hongerpijn en alle
atenschelijke ellendigheid, vóórtgetrokken
door een sprankje hoop, dat ze alle
harde werkelijkheid ten spijt aan den
immer verder wijkende einder nog meent
ie zien lichten.
Vóórt trekt de massa, en waar zij
langs trok, daar rest slechts de chaos der
verwoesting, de kaal-gevreten grond.
Vóórt trekt de massa, tot waanzin ge-
ireven, totdat zij misschien, na vele ma
len gedecimeerd te zijn, eenmaal de gren-
bereikt van gebieden, waar nog niet
alles verhongerd en ver-ellendigd is,
doch dan eerst zal het gruwelijke in het
volkeren-drama zijn culminatie-punt be
reiken; de bewoners van de nog niet ge
heel uit.;,-mergelde gebieden zullen nit
inoodzakelijken drang tot zelfbehoud, zoo
3i 'g met behulp van soldaten, de door
Waanzin verwilderde horden terug moeten
drijven van hun grenzen, en waar de
hongerende massa de sterkste is, daar zul
len spoedig de nieuwe gebieden mede een
deel uitmaken van het groote ellende-
land, zoodat het aantal hongerenden nog
immer grooter wordt, immer grooter.
Daarbij komen voor een groot deel
®ls gevolg van den hongersnood, voor een
ander deel als gevolg van gebrekkige of
absoluut-ontbrekende hygiënische zorgen
de meest verschrikkelijke, besmettelijke
ziekten, voornamelijk de cholera.
Volgens het laatste berioht uit Kopen-
ïagen, zouden er tot einde Juli in Rusland
Iteeds 130.000 personen aan de chdlera zijn
gestorven!
Een verschrikkelijk cijfer, dat waar
de ramp nog pas begonnen is een af
schuwelijke voorspelling beteekent.
En een gTOot gevaar, niet alleen voor
'de omliggende landen, doch voor gansch
Europa, voor een groot deel van de we-
*eld_
De ineenstorting van de Russische
folkskracht is wèl ontzettend smartelijk.
Aan wie hiervan de schuld?
De Sovjet-regeeringspersonen, en met
hen de over heel de wereld verspreide, bij
Rusland zwerende communisten, gegven
natuurlijk de schuld aan de mislukking
Lvan den oogst over een groot gedeelte van
het uitgestrekte Russische rijk; vele ge
troffen gebieden maakten voorheen juist
de ^korenschuren van Europa" uit.
Al willen wij nu de beteekenis van deze
A VRIJ NAAR HET DUITSCH
TWEEDE DEER,
Diep ademhalend bleef Guthbridge
staan, en veegde zich het klamme zweet
van het voorhoofd. „Het verleden is
dood, ik wil aan de toekomst denken",
prevelde hij. „Sterven neen, ik sterf
aog nietik heb nog lange jaren voor
mij. Op mijn leeftijd heeft een onbe
duidende zenuwkwaal niets te belee-
kenen. Maar Marion is ziekelijk, en
Sk wil mijn fortuin beveiligen tegen
de hebzucht dier gluipers. Zou ik
ïij bevalt mij, en zij is te wijs om een
iiuwelijksring te versmaden. Mis
schien zou ik nog erfgenamen krijgen,
en, zoo niet, gun ik haar toch honderd
maal liever mijne nalatenschap dan
me schijnheilige, van nijd vergaande
'de. V/at zou die verliefde ridder
verwonderd opkijken, als hij zijne
'Jiclnea naast mij voor het altaar
staan Nu, haast Ss «r aut fcjj
oogst-mislukking niet onderschatten,
di reden, \vaaro_j dezs mislukking tol zóó
catastrophale gevolgen moest leiden, is
van oneindig méér beteekenis bij een be
oordeeling van de schuldvraag.
En die reden is onweerlegbaar gelegen
in de toepassing van het Sovjet-regee-
ringssysteèm, in de toepassing van wat
men het Russische communisme zou moe
ten noemen.
De causa principii", de allereerste
reden, is gelegen in het feit, dat men de
Russische bevolking een leef-stelscl heeft
gedicteerd, dat spottend met alle wet
ten van sociologie, economie en psycho
logie een samenleving niet behoorlijk
in siaud kan houden.
De uitschakeling van het wei-georden
de eigenbelang heeft de energie gedood,
juist voornaamlijk onder lièn, die aan
gewezen waren en zijn tot de voedsel
voorziening van Rusland, n.l. de boeren.
De boeren hadden niet langer lelang bij
verhoogde productie, produce irden zij
méér dan zij voor zich zelf en hun ge
zinnen noodig hadden, dan konden zij
alle overige productie als voor anderen
bewerkt beschouwen (méér dan wat zij
voor zich en hun gezinnen noodig had
den, moesten zij immers zonder meer
aan den- staat afleveren), en zóó is
het gekomen (men mag het .edel of on
edel noemen), dat de Russische boer zich
erop toelegde, nie.t meer dan het hoog-
nood'ige te verbouwen, daardoor tevens
zijn passieven tegensland tegen het ver
derfelijke communistische stelsel de-
monstreerend.
Deze passieve, nooit te overwinnen te
gensland is op zichzelf al voldoende om
een uitgestrekt gebied als het Russen-
land gestadig te doen hongeren.
Ondanks de vruchtbaarheid van zeer
groote deelen van de Russiselien bodem.
De gevolgen zijn niet uitgebleven, en
't was in Rusland bij afwezigheid van
ook maar eenigszins beduidenden reserve-
voorraad met de levensmiddelen-voor
ziening reeds ontzettend treurig gesteld,
toen in dezen zomer tengevolge van de
droogte het grootste
reeds ontoereikenden
mislukte.
beschikbaar kwamen onmogelijk ge
acht moet worden.
Yerder heeft de Sovjet, die bij voor
keur haar energie aan improductieve din
gen (propaganda voor het communisme!)
besteedt, schandelijk verzuimd, de hy
giëne zóóveel fe bevorderen, als het in
de gegeven omstandigheden dringende
eisch was tot voorkoming van een totale
inzinking der volkskracht: liever zond de
regeering haar soldalen naar de grens
dan dat zij door deze werkkrachten de
lijken behoorlijk en spoedig deed begra
ven.
Thans woedt in hevige mate de cholera:
een. alleszins begrijpelijk gevolg.
Ons dunkt, de conclusie na dit alles is
wèl geoorloofd, dat de Sovjet-regeering
het volksgeluk, het volksleven opgeofferd
heeft aan de „weelde" van een proefne
ming met het communisme.
Een proefneming, welke reeds te voren
tot mislukking gedoemd was, doch welker
mislukking thans eerst recht smartelijk be
wijst, dat het communisme, de conse
quentie van het socialisme, eenonmo
gelijkheid is.
Het bewijs is geleverd: ten kosie van het
arme Russische volkl
Weenen, 9 Augustus.
Na sluiting van het congres, waar
in besloten was het 14e te doen plaats
vinden in Helsingfors (Finnland) ver-
preidden de congressisten zich naar al
le richtingen velen keerden huiswaarts
anderen gingen de Tsjechische bad
plaatsen bezoeken, sommigen verza-
T: elden zich voor een bezoek aan Buda
pest, waartoe ook wij behoorden een
honderdtal had Weenen uitgekozen.
Dat ook wij ten slotte in Weenen en
niet in Budapest zijn aangeland, is
aan'hét toeval t-e danken. Met het op
rechte voornemen van Praag naar
Pressburg (Bratislava) te treinen, stap
ten we Zaterdagavond in den sneltrein
Had men zich bij gestadig hoog opge
voerde productie en hij geregeiden import
uit het buitenland misschien nog door de
ellende héén kunnen slaan, thans is de
mogelijkheid daartoe ten eenenmale uit
gesloten.
Doordat tengevolge van het communis
tische leefstelsel (voor zoover in Rusland
dan al van een „stelsel" gesproken mag
worden) ook op velerlei ander gebied het
land ten prooi is aan desorganisatie en
bezwaarlijk opgenomen kan worden in de
rij der geordende maatschappijen (de z.g_
„kapitalistische" stalen), wordt de toestand
nog ontzettend veel verergerd.
Het militarisme slaat bovenaan; voor
hel improductieve leger wordt allereerst
het aanwezige voedsel aangewend, en
vervolgens voor de arbeiders in den enge
len zin van het woord, waarbij vergeten
wordt, dat een bevolking niet leven kan
van den arbeid van soldaten en fabrieks
arbeiders alleen.
Doch ook buiten de toepassing van het
communistische stelsel is de Sovjet-regee
ring schromelijk te kort geschoten in de
vervulling van haar laak: het Russische
volk een menschwaardig leven te bezorgen.
Het binnenlandsch verkeer dat is
voor geen tegenspraak vatbaar verkeert
in Rusland in een' desolaten toestand,
waardoor een geordende voedselvoorzie
ning, gesteld dat er groote voorraden
te Praag en arriveerden 's-morgens
deel van den tóch j te 8 uur in Pressburg. De regelings
oogst jammerlijk commissie had daar echter met zooveel
moeilijkheden te kampen, dat het groot
ste deel na twee uren wachtens er nog
niet zeker van was, in Pressburg op
behoorlijke wijze te kunnen overnach
ten. Wegens de juist geopende jaar
beurs, waar men wel veel verkoopers,
doch een gering aantal koopers aan
treft, waren alle hotels tjokvol. Ten
slotte slaagde men er in. ons een onder
dak te bereiden in ee S 'ïool.Onmiddel
lijk echter besloten we naar Weenen
af te reizen, waarheen ons hart ons trok.
Weenen heeft op ons een overwel
digenden indruk gemaakt. Het lijkt
een gebeeldhouwde stad. En toch
We gingen gezamenlijk per tandrad
baan naar den Kahlenberg, vanwaar
we de gansche stad in al haar grootsch-
•heid en misère voor ons zagen. De
plaats waar de groote Beethoven had
geleefd en hij de toekomst voor eeuwig
van zijn genie zou doen spreken, werd
ons gewezen door een mager uitziend
mannetje, met gore broek, wit jasje
en een vuilen stroohoed. Hoe die in
ons gezelschap was geraakt, wisten
en begrepen we niet. Maar zijn stem,
zijn beschaafde spraak, zijn kennis
verried hem. We stelden ons aan el
kaar voor. Neen, dat kon ik niet ge-
looven hij, die eenvoudige, bijna vieze
man, hij privaat-docent aan de Ween-
sche Universiteit. En toch, zijn kaartje
gaf het duidelijk te kennen Dr. H.
Sirk, priv. doc. Weensche Univ. We
waren spoedig beste vrienden. Ik hield
van den man en dit liet ik blijken. Zijn
Esperanto vloeide als een voortkabbe
lende, babbelende beek. Ook zijn vrouw
vhts Doctor, En naarmate wij elkaar
meer gaven stortte hij zijn haft uit.
Armoe leden ze.
Of we niet in Holland koopers wis
ten voor een paar rijke collecties leer
middelen voor middelbare scholen
instrumenten, vooral physische, te
veel en te mooi om op te noemen. Of
we een paar uur konden vinden, om
ze te bezichtigen. Hij woonde vier
hoog daar en daar. We hadden nog een
hal ven dag en beloofden zoo mogelijk
te komen. Maar het ging niet. Het in
nen van een chèque op Weenen heeft
heel wat in en men behoeft niet te zeg
gen ik ga even naar de Anglo-Bank.
Want uw gansche morgen is er mee
bedorven.
Den. volgenden middag bezochtenjve
het keizerlijk paleis Schönbrunn. Ook
hij was daar en had tot twaalf uur
op mij gewacht. We beloofden hem,
in Holland teruggekomen, te zullen
doen, wat we kunnen, en dachten aan
de te stichten R, K. H. B. S. te Haar
lem, die met den aankoop van een gan
sche collectie hoogst merkwaardige
en zelfs zeldzame instrumenten en
werktuigen de jalouzie zou opwekken
van alle Nederlandsche middelbare
scholen.
Ook i-n Schönbrunn werd ons een
tipje van de misère der intellectueelen
opgelicht. We knoopten kennis aan
met ex-kolonel Smit, 'n aardigen vent,
die van zijn pensioen er niet komen kon
en zoo gelukkig geweest was, een baan
tje op 't kantoor te kunnen vinden
en nu hoogst bescheiden, leven kon.
Woensdagmorgen vroeg verlaten we
het schoone beroemde, ellendige Wee
nen, het gepleisterde graf, vo! rottin
gen binnen, en gaan naar Graz,
P. H.
;&i^6ndèr}iandclingen met de -Valera
Dé Lüiulonsche ochtendbladen spraken
•gisteren, do. verwachting uft, dat, da
openbare meening in Znid-Ierland zich
ten gunste van aanvaarding der regee-
ringsvoorstellen zal vormen. De indruk
wint veld, dat bet IDail Eireann ten
gunste van een referendum beslissen zal,
betgeen, naar men gelooft, een aan
zienlijke meerderheid vóór de aanneming
van bet aanbod zal geven.
De „Daily Express," deze opvatting
vertolkend, schrijft aan De Valera bet
voornemen toe zich tegen de extremisten
te verzetten en op een referendum aan
te dringen tegenover de actie dér
extremisten, waarvan Collins de ziel beet
te zijn. Het blad acht het. mogelijk
dat er een ernstige scheuring in den
boezem van Sinn Eein komt indien de
extremisten verdere onderhandelingen
onmogelijk willen maken.
De „New York Times" brengt hulde
aan de rol, door Smuts gespeeld in de
Ierscbe quaéstie, met name zijn brief
aan De Valera, die in rondborstige en
krachtige taal de Iers.'he zaak uiteenzet
en een sympathiek en verstandig ad
vies geeft Hot blad oritiseert de han
delwijze van Sinn Eein, dat de thans
aangeboden ruime mate van Home-rule
afwijst. Als, zegt het blad, niet de Ier
scbe leiders de staatsmanswijsheid heb
ben een aanbod te aanvaarden, dat hoe
wel bet niet zoo ver gaat als de meest
verstrekkende eischen, aan Ierland in
belangrijke mate de controle geeft over
zijn eigen zaken, dan zullen diegenen
in een ander land, die zich met op
zet stil hadden gehouden gedurende den
loop der onderhandelingen, niet in ge
breke blijven hun teleurstelling en af
keuring bekend te maken.
Uit de „officieele vertaling" van den
brief van De Valera (blijkbaar heeft
deze dus in het Iersob geschreven) in
de Engelscbe bladen blijkt, dat De Va
lera reeds bij zijn laatste onderhoud met
den Britsehen premier als zijn oordeel
beeft te kennen- gegeven, dat bet Dail
Eireann de voorstellen, vervat in bet
ontwerp van 20 Juli, niet kon aanne
men en dat het Ierscbe volk ze niet
zou aannemen.
Na mijn collega's te hebben geraad
pleegd en met hen die voorstellen zeer
ernstig te hebben overwogen, bevestig
ik thans mijn oprdeel, aldus de leider
van Sinn Eein.
Het is de vaste overtuiging van hem
en zijn collega's, dat een ware vriend
schap met Engeland, die gedurende eeu
wen door militairen dwang is verijdeld,
thans zeer gereedelijk kan worden ver
kregen door een minnelijke doch ab
solute scheiding. Aan de vrees, hoewel
deze. ongegrond wordt geacht, dat Iersch
grondgebied zou kunnen worden gebruikt
als basis voor een aanval op Engeland's
vrijheden, kan worden tegemoet geko
men door redelijke waarborgen niet on-
vereenigbaar met de Iersehe souvereini-
teit.
De- positie van Dominion voor Ierland
wordt in De Valera's antwoord illusoir
genoemd. De vrijheid, welke de Britsche
dominions genieten is niet zoozeer bet
gevolg van wettelijke maatregelen of van
verdragen, als wel van de reusachtige af
standen, welke hen van Brittaunië schei
den en die inmenging door Brittannië on
uitvoerbaar gemaakt hebben. De meest
uitdrukkelijke waarborgen, met inbegrip
van het erkende recht der Dominions om
zich af te scheiden, zouden noodzakelijk
zijn om aan Ierland een gelijke mate van
vrijheid te verzekeren. In de voorstellen
wordt echter niet van dergelijke waarbor
gen gerept. In plaats daarvan wordt de
•natuurlijke positie omgekeerd; de geogra
fische situatie met betrekking tot Brittan
nië wordt gemaakt tot grondslag van ont
zegging van rechten en beperkingen, die
voor de Dominions niet gelden. Het klein
ste eiland moet aan het grootste waarbor
gen geven en duiden dat het teruggebracht
wordt tot een positie van hulpelooze af
hankelijkheid.
Het moet duidelijk zijn, zegt De Valera,
•dat wij ons volk niet kunnen aansporen
zulke voorstellen aan te nemen. Een zeker
verdrag van vrije associatie met de groep
van het Britsche gemeenebest als met een
partiéelen volkenbond, zouden-.wij bereid
zijn geweest om aan te bevelen en om er
als regeering over te onderhandelen en
verantwoordelijkheid vóór te aanvaarden,
als wij de zekerheid hadden, dat het toe
treden der natie als geheel tot zulk 'n as
sociatie haar de trouw zou verzekeren van
de huidige afgescheiden minderheid, om
aan welker gevoelens tegemoet te komen
deze stap alleen zou kunnen overwogen
worden.
Alle verdragen en overeenkomsten zou
den nïët alleen moeten geratificeerd wor
den door de wetgevende vergadering des
lands, maar ook door -het Iersehe volk in
zijn geheel, onder omstandigheden, die het
duidelijk zouden maken, dat het besluit
een vrij besluit zou zijn en dat ieder ele
ment van militairen dwang afwezig was.
Ten aanzien der politieke minderheid
geeft, gelijk reeds kort gemeld. De Valera
te kennen, dat dit een kwestie is, waarover
het Ierscbe volk zelf heeft te beslissen.
Wij zijn niet voornemens geweld te ge
bruiken, laat hij er op volgen. Als uwe re
geering zich afzijdig houdt, kunnen wij
een volledige verzoening bewerkstelligen.
Wij zijn het met u eens, dat door geweld
geen gemeenschappelijk optreden kan wor
den verzekerd. Het spijt ons, dal gij dit
wijze en ware beginsel dat uw regeering
ons voorschrijft voor de regeling van ons
plaatselijk vraagstuk, niet geneigd schijnt
consequent toe te passen op het fumdamen-
feele vraagstuk der betrekkingen tusschen
ons eiland en het uwe. Het beginsel, waar
op wij in het eene geval vertrouwen, zijn
wij bereid ook in het andere toe te passen,
doch mocht dit beginsel geen onmiddellij
ke oplossing opleveren, dan zijn wij het
ermee eens, dat deze kwestie wordt voor
gelegd aan huitenlandsche arbitrage.
Ten slotte geeft De Valera dan te ken
nen, dat Ierland geen voorwaarden heefi
op te leggen, geen aanspraken naar vorer
te brengen dan deze ecne, bevrijd te wor
den van agressie.
Maandagmorgen is in 't Mansion House
te Dublin onder voorzittersahap van Dc
Valera een huishoudelijke Vergadering ge
houden van het Dail Eireann, (het Ierscbe
parlement), waarbij ook Gavan Duffy, de
Siran Fein-gezanf te Rome, tegenwoordig
was. i
DE BIJEENKOMST VAN DE DAIL' 1
EIREANN.
Onder groote geestdrift kwam gisteren
de Dail Eireann bijeen. Ondanks den regeiï
wachtte een groote menigte de samen
komst der afgevaardigden af. In de ver
gaderzaal zelf waren behalve de leden van
de Dail Eireann een paar duizend men
schen aanwezig, die de Sinn Fein-leiders
een stormachtige ovatie brachten. De ver
gadering werd verdaagd, nadat c-en voor'
zitter en ondervoorzitter waren gekozen.
De moord op mrs. Lindsay. J
Wij bel/hen onlangs melding gemaakt
van hel vermoorden door Sinn Felnens
van een Iersehe oude dame, nrrs. Lindsay,
die aan de Britsche troepen een beraamde"
hinderlaag had verraden. Volgens den bij-
zonderen correspondent van de ..Morning
Post" Ie Cork bestaat geenieriei redelijke
twijfel aan de identiteit van den voor
na am sten moordenaar doch wordt hij
door den waipenstiJstand gedekt,
Mrs. Lindsay schreef -vermoedelijk
onder pressie oen brief aan generaal
Strickland, waarin zij vroeg dat twee mam
nen, Denis Murphy en Barrett, die bij een
hinderlaag wanen gevangen genomen, nief
terechtgesteld zouden worden, daar, wan
neer zij gespaand werden, zij weder naar
huis mocht gaan. De algemeene indruk is
geweest, zegt de correspondent vam de
..Morning Post" dat deze mannen, too'h
ter dood worden gebracht en dat na hun
•dood mrs. Lindsay vermoord werd.
Doch, zoo meldt de oorrespondent thaoS,
inderdaad zijn beide mannen niet-ter dood
gebracht. Toen de brief van mrs. Lindsay
geschreven werd. was ©en hunner, Bar
rett, reeds dood. Hij stierf in het zieken
huis aan wondien Dij zijn gevangenneming
oozeloopen. De andere, Murphy, kreeg
gratie en bevindt zich thans nog in ge
vangenschap. De correspondent kam niet
zeggen, of Murphy' grafie kreeg" na den
•brief van mrs. Lindsay, doch üiij acht dit
weil waarschrnliik.
Opper-Silezië.
Een aanslag.
Op den in Ro&enEer# om zijn onpartij
digheid en krachtdadig optreden bij de
Duitsche bevolking beminden En#eischen
majoor van politie Cressy is, toen ihij op
den avond van 12 Augustus van een reds
terugkeerde, een aansla# niet een hand
granaat gepleegd. De granaat ontplofte
weliswaar, do-dh richtte geen schade aan
Ónder de Duitsobe bevolkingheerseihf
naar aanleiding van dezen aanslag grook
vero-nlwaa rdiging.
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE.
Een Re ut er telegram uit Wash in# tori
meldt, dat Harding aan het congres een
bedrag van' 200.000 dollar heeft gevraagd
voor de bestrijding dei* kosten "van de
on twaoeningisoonf eren lie.
EEN BOLS.TEWTFKSCHE ZUIDZEE- j.
CONFERENTIE..
Een Reuter-tetegr-aniy uit Riga meldt, dal
.volgens de bladen te Moskou de bolsje
wieken de bijeenroeping overwegen vait
een Zuidzeeconfer-enüe als tegenhanger*
van de conferentie van Washington. Aan
deze conferentie zouden China, Mongolië,
de republiek van het Verre Oosten en ver
scheiden sovjetstaten deelnemen, teneinde
zich te verdedigen tegen Japan, Amerika
en Britannic. De voornaamste quaesüé
zou zijn het bespreken oêner economische
regeling, o.a. betreffende de Ihandelsrwegert
te land mei Mongolië en de overdracht
van den Chineöschen Oosterspoorweg aan
China,
De toestand in Rusland.
De nieuwe koers.
Uit Riga wordt gemeld, dat door eert
decreet van de volkscommissarissen de
verkoop van reeds genationaliseerde
huizen, evenals het terug,koopen daarvan
door de vroegere eigenaars is toegestaan.
Een ander decreet staal de vervaardiging
en verkoop van alcoholhoudende dranfen,
de kleine is nog altijd te krijgen. Het
collier van paarlen, dat ik haar de
zen morgen gaf, heeft haar hart reeds
meer dan half voor mij veroverd
Kom, v/aarom ook niet
Aarzelend opende Guthbridge een
kastje, dat naast zijn bed stond. „De
dokter wil er niets van weten", zeide
hij halfluid „maar ik moet ten minste
dan ook een paar uren rustig kunnen
slapen, indien ik niet te ernstig onge
steld wil worden. Mijn hoofd gloeit
als vuur. Een dubbele portie Neen,
dat kón gevaarlijk zijn".
De slaapdrank scheen de gewensch-
te uitwerking te hebben.
Duizelend als iemand, die te veel
gedronken heeft, had Guthbridge zich
op zijn bed geworpen, en nauwelijks
raakte zijn hoofd het kussen, of zijn
oogen sloten zich en zijn bewustzijn
verdween. Maar niet voor langen tijd.
Een kwartier kon ten hoogste zijn
verloopen, toen de hand, die op het
donkerroode dek rustte, begon te trek
ken een zacht steunen kwam uit de
half geopende lippen en plotseling
sprong de slapende met een luiden gil
op, uit den zwaren droom, die hem be
angstigd had en keek wild om zich heen.
Door de reet der gordijn scheen de
maan in het vertrek en schilderde
vreemde schaduwen op den muur.
Stijf keek Guthbridge een poos naar
den langzaam glijdenden lichtstraal.
Zweefde daar ginder een donkere ge
daante? „Neen, het wasgslechts ver
beelding, de nawerking van den droom.
Bill was dood en de dooden komen niet
terug".
Gerustgesteld legde hij zijn pijnlijk
aangedaan hoofd weer neer, doch de
gewenschte s aap k wam niet.
Onrustig wierp Guthbridge zich een
en weer, terwijl niettegenstaande de
warme dekens, een ijzige koude heen
deed beven.
Weinige uren later stond de dokter
bij het bed van den eigenaar van Guru-
guh en keek met een bezorgd gelaat op
den zenuwachtig opgewonden zieke.
„Eene lichte koorts, maar uw onge
duld verergert de kwaal, mijnheer
Guthbridge. U moet bedaard blijven,
anders sta ik voor niets borg".
„Zulk een raad is gemakkelijker te
geven, dan hp te volgen", antwoordde
de zieke verdrietig.
De dokter haalde de schouders op.
„Doe dan tenminste uw best. Uwe
ziekte is hoofdzakelijk i^uwachtig*
heid, en uw herstel hangt voor het
grootste gedeelte af van u zelf".
Verscheidene dagen verliepen. De
koorts, die eerst scheen te willen wij
ken voor de aangewende middelen,
keerde met grootere hevigheid terug.
Marion bracht het grootste gedeelte
van den dag in de ziekekamer haars
vaders door, en Augusta wandelde
rusteloos door de groote vertrekken
van 't kasteel in de grootste opgewon
denheid, afwachtende naar welken
kant de weegschaal zou overhellen,
die den toestand aanwees van den heer
des huizes.
Het was de achtste dag na het feest.
De heer Guthbridge was voor-'t oogen-
blik vrij van koorts, maar hij lag met
holle oogen, haast niet in staat om
zich te bewegen, op het ziekbed, waar
naast dokter Linge juist had plaats
genomen.
„Ik ben zwaar ziek, dokter".
„Neen, dat juist niet", hernam deze
opbeurend. „Voorloopig is er niet het
minste gevaar, maar die geschiedenis
heeft u geducht te pakken gehad. Hoe
heeft u van nacht geslapen
„Slecht", zelde de zieke, terwijl hij
den dokter met zichtbare ongerust
heid aankeek. «Zware droomeu lieten
mij niet tot rust komen, en herhaalde
lijk werd ik door mijn eigen luid spre
ken gewekt. Ik geloof haast, dat ik.,
dat ik nu en dan heb geijld, ofschoon
Tom mij het tegendeel verzekert".
De dokter knikte. „Het is licht moge
lijk, dat u gelijk heeft. U had gisteren
avond een tamelijk zware koorts, ge
lijk u weet. Nu, vandaag is het God
zij dank, veel beter".
„Dus het is, gelijk ik meende-,
riep Guthbridge, terwijl hij moeite
deed overeind te gaan zitten. „Dokter!
heb ik in mijne ziekte al meer wartaal
gesproken
„Ik denk van ja. Een paar keer
geloof ikhernam deze, met ver
wondering ziende, dat een kramp
achtig trekken over het gelaat van den
zieke ging. „U behoeft echter daarover
geen zorg te hebben, mijn lieve mijn
heer Guthbridge. Vele menschen spre
ken gauw wartaal in de koortsdat
heeft volstrekt niets te beteekenen.
Er is, gelijk ik u reeds zeide, voorloo
pig geen gevaar."
„Kan u mij niet een goede zieken
verpleegster bezorgen, dokter
„Een ziekenverpleegster Waarom?
U is in de handen van uw bediende
zeer gossj verzorgd. Hij is, gelijk i1'
mij heb overtuigd; bekwaam en ver
trouwbaar."
„Ik Wil hem niet langer bij mij heb
ben," zeide Guthbridge verdrietig.
„Ik moet een liefdezuster, hebben,
maar geen fijne damedie 'hebben
het hoofd vol van andere, dingen, maar
een eenvoudig persoon, hóe eenvou
diger hoe liever."
„Ik denk, dat ook die liefdezusters,
die een gesoigneerde opvoeding heb
ben genoten, haar plicht in ieder op
zicht doen," zeide de dokter, terwijl
hij zijn vinger op den pols van den
zieke legde. „Maar ik zal uw wénscb
aan de overste mededeelen. Doch nu
moet u zich rustig houden en vol
strekt niet meer praten.
Met een plotselinge ongeduldige be
weging onttrok Guthbridge hem zijn
hand. „Eerst moet deze aangelegen
heid geregeld zijnu heeft mij wel
verstaan, welk soort van ziekenver
pleegster ik wil hebben Het is maar
een gril," voegde hij er met een ge
dwongen glimlach bij. „Waarom zou
ik niet eens een gril mogen hebben
„Zeker, zeker," zeide de dokter
geruststellend, terwijl hij opstond om;
te vertrekken.