m
„ONS j
i au93
feuilleton
BUITENLAND
i
Onder Valsche Vlag
r~
Bureau: HOF 6, ALKMAAR.
Nu het bewijs geleverd is..
Brieven uit Rome.
No. 260
VRIJDAG 19
N00RD-H0LL
14e JAARGANG
DAGBLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar2.—
Voor buiten Alkmaar 1 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f nooger.
TöSafoOFl- ADMINISTRATIE NO. 433
eaeiooii. redactie no. 633
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
(Slot.)
II.
Natuurlijk zijn de Russische bolsje-
wiken niet eerlijk of niet helderziend
genoeg om tot de erkenning te komen, dat
de ramp, welke in deze tijden het Russi-
\c-he volk treft, te wijten is aan hun on-
aiogelijk regeer-systeem en aan het in dat
systeem beloonde wanbeleid.
Hier en daar zit men met het geval wel
*n beetje verlegen, vooral omdat nu ge
bleken is mede uit bekentenissen van
de sovjetregeering zelf, hoe schrome
lijk er tevoren steeds gelogen is over de
-choone toestanden in Rusland.
Zoo zou „De Tribune" graag tegelijker
tijd twee tegenovergestelde „waarheden"
verkondigen; ten eerste: dat de toestand
is Rusland niet zoo verschrikkelijk is, als
die booze bourgeoispers wel beweert.
en ten tweede: dat de toestand in Rusland
zóó verschrikkelijk is, dat ze niet te be
schrijven valt!
De verkondiging van de éérste „waar
heid" zou moeten dienen om de steeds
volgehouden leugens over goede toestan
den in Rusland te verdoezelen en om niet
te moeten erkennen, dat het met 't Sov-
et-regiem in Rusland op afgrijselijke wijze
spaak geloopen is; de verkondiging van
de tweede „waarheid" zou moeLen dienen
om maar veel giften voor hongerend Rus
land (o.a. oök van de kapitalistische we
reld) los te krijgen.
Zie, hoe „De Tribune*' met beide „waar
heden" manoevreerde:
„Hoe is nu de omvang van deze cata
strofe? Zij is zekerlijk zeer groot en onze
tegenstanders zullen niet verzuimen zekere
artikelen der Russische pers te gebruiken
en den ernst van den toestand die uit deze
artikelen spreekt, te overdrijven. Dc
„Prawda" sprak in een artikel van 25
millioen door den hongersnood getroffe
nen. Dit cijfer waarvan .de juistheid niet
kan worden gecontroleerd zal zeer zeker
worden uitgebuit. Nu moet men weten dat
het doel der communistische pers is de
aandacht der massa op de taak van het
aoment te vestigen. Er niet aan denkend
le toestand minder erg voor te stellen dan
lij is, onderstreept de communistische pers
?raag de pessimistische cijfers.
De Russische openbare meening moet
den toestand als critisch worden voor
oogen gevoerd, opdat ze in beweging ge
raakt. Datgene wat in een ander land ont
moediging zou veroorzaken is hier een
noodzakelijke aansporing. De militaire be
richten van het Westen schilderen ge
woonlijk den loop der operaties in opti
mistische kleuren, maar de militïare cen
suur van Sovjet-Rusland verbood a priori
iedere optimistische beschouwing. Precies
zoo staat de zaak er thans voer en men
kan er van verzekerd zijn dat de pessimis
tische kijk die de Sovjetpers van den toe
stand geeft, als goed resultaat zal hebben,
dat geheel Rusland te hulp zal snellen."
Merkt de lezer het hinken op twee ge
dachten op?
Vrij weergegeven staat er in het „TrD
bune"-stukske:
Ja, de nood is ontzettend groot in Rus-
iand, en er moet op groote schaal hulp
geboden worden, maarjullie moet niet
denken, dat de nood zoo héél groot is!.
Dat zeggen de Sovjot-mensclien maar om
veel steun te krijgen!
Inmiddels men bemerkt het trouwens
ook aan dit „Tiïbune"-geschrijf een
bolsjewiek zit nou juist niet zoo gauw ge-
yangen.
Met alle gemak en met alle pleizier rede
neert hij tegen alle waarschijnlijkheid en
tegen alle klaarblijkelijkheid in; zoo
willen de Russische-Sovjet-autoriteiten zich
emit redden met de bewering, dat de
oogstmislukking alléén de schuld van de
zen grooten ramp zou zijn.
Onzin! Wanneer de oogst in bepaalde
gebieden mislukt is, dan zou de ramp
bij behoorlijke productie van den overigen
Russischen bodem nooit zulke afme
tingen hebben kunnen aannemen.
Doch daar zit 'm juist de kneep: in de
overige gebieden van Rusland bestaat
tengevolge van het Sovjet-systeem geen
behoorlijke productie; en al bestond zij
wèl, dan zou de regeering, nu zij het ver
keerswezen schromelijk verwaarloosde,
nog niet voor een behoorlijke distributie
van levensmiddelen over de hongerende
gebieden kunnen zorgen.
Jawel, zegt de Sovjet, maar clat heb
ben we allemaal te danken aanhet
kapitalisme, aan de binnen- en buitenland-
sche reactie; we moesten oorlog voeren,
naar binnen en naar buiten, daardoor
komt het, dat we geen voorraden hebben
kunnen maken, dat we het vebkeer nog
niet goed konden organiseeren en dat we
in 't algemeen onze nieuwcrwetsche sa
menleving nog niet lot in de puntjes in
orde konden marken.
Alsof dit wèl gebeurd zou zijn, als men
Rusland geen overlast had aangedaan!
Neen! We zeidén het reeds in ons
vorig artikel: de fout schuilt in de socio
logische, economische en psychologische
vergissingwaarop liet communistische
stelsel berust.
De menschen werken (in 't algemeen),
nietals er geen prikkel daartoe aanwezig
is, en een bóer vertikt het eenvoudig om
met hard werken, altijd maar voor ande
ren, nauwelijks in 't hoogst noodige voor
zich en zijn gezin te kunnen voorzien.
Er valt niet aan te twijfelen: de ramp in
Rusland is voor 't grootste deel te wij
len aan, ja, het héél natuurlijk gevolg van
de communistische proefneming, waarvan
onverantwoordelijke regeerders een arm
volk, dat wel anders wil, maar niet an
ders kan vanwege.... het geweld, de du
pe hebben laten worden.
Intusschen is de nood in Rusland afgrij
selijk, dat mogen we gerust gelocvven.
En er zal dan ook geholpen moeten
worden.
Vooreerst omdat alle menschen onze
naasten zijnen daarbij ook, omdat het
grootste deei van het Russische volk het
niet helpen kan, dat het zulke regeerders
heeft.
De christelijke charitas zal zich ook
thans niet verloochenen; reeds stelde de
Paus een schoone daad door de Roomsche
wereld tot steunverleening aan het arme
Rusland op te wekken, en reeds werden
beduidende bedragen bijeen gebracht.
Er zal geholpen moeten worden, maar
ai zullen wij (omwille van de honge
rende, onschuldige massa) misschien vóór
de hulpverleenkig niet ku'rinen edschen, dat
de Sovjet haar verderflijk systeem laat
varen, vóór alles moet toch voorkomen
worden, dat de Russische regeering ook
deze droevige aangelegenheid nog uit zal
buiten, om de martel-proefneming met
baar onmogelijk systeem nog langer voort
te zeiten.
Er zal een tijd moeten komen, en liefst
zoo spoedig mogelijk, dat de Russische de
magogen inzien (of gedwongen worden, in
te zien), dat hun stelsel praktisch onmoge
lijk is, en dat zij door dat stelsel (ondanks
zijn onmogelijkheid) toe te passen, de
schuld dragen van het grootste deel der
ellende, waaronder liet Russische volk
thans zucht.
Die tijd zal moeten komen, anders zal
liet den niet-Russische maatschappijen op
den duur niet mogelijk en ook niet aan te
raden zijn, hulp te blijven bieden.
Op den duur kan de niet-communisti-
séhe wereld zich niet aansprakelijk stel
len voor de treurige gevolgen van de
grillen der Russische Sovjet-hoofden.
FASCISTEN EN SOCIALISTEN.
Bij de tallooze ongelukkige gevolgen
die de wer^ldoorlo voor Italië gehad
iieef en waarvan het heerlijk Ape-
nijnsch schiereiland zich maar met
moeite kan bevrijden, is de burgeroor
log, de grootste plaag die een land
en een volk kan treffen, zich komen
voegen. De geschiedenis herhaalt zich,
zegt het spreekwoord, en wederom
staan we in de middeleeuwen, wanneer
na jarenlange oorlogen tusschen de
vorsten van Europa, de bevolking van
het land hetwelk men tegenwoordig
Italië noemt, zich verdeelde in partijen
en fracties die zich bloedig bekampten.
Sedert 1920 toen alles in Italië de
.revolutie deed voorzien en deze vooral
in buitenlandsche bladen periodiek
aangekondigd we d, heeft zich hier
een partij .gevormd met het loffelijk
doel de verwachte revolutie het hoofd
te bieden, en, indien het nog mogelijk
zou zijn, te verhinderen. Deze partij
bestond meestal uit jongelieden waar
van eenige terugkwamen van het
front, andere aangeworven werden
onder de studenten van hoogescholen
en lycea, weder andere als zoovele
bravi uit de middeleeuwen betaald
werden om met geweld op te treden.
De partij koos als naam die van
„Fascio di Combattimento", ontleend
aan de bundeldragers die ten tijde der
Romijnen de pretores voorafgingen,
als symbool van de strafdragende
macht welke zij voerden. In 't eerst
was hun optreden heilverwekkend
voor den Italiaanschen staat. Onder
de duizenden leegloopers die van het
front kwamen en naar hun haardste
den werden gestuurd, na jarenlang
gedood te hebben op bevel, hadden
de agenten van Lenin de communis
tische ideeën uitgestrooid, welke een
geheel voorbereid terrein vonden voor
al onder de jonge socialisten die het
intellectueel socialisme van Turati
Treves en Modigliani al lang moede
waren. De ontzettende economische
gevolgen, die de oorlog voor Italië
meebracht, werkten deze communis
tische beweging in de hand. Staking
volgde op staking, de fabrieken wer
den bezet, de wreedste misdaden be
dreven op werklieden die de politieke
overtuiging der meerderheid niet deel
den. Het was een schrikbewind in alle
industrieele streken, een dwingelandij
door de roode werklieden uitgeoefend
op de witte of katholieke arbeiders,
hun organisaties en alles wat daarmede
in verband staat.
Tegen die dwingelandij der roode
organisaties traden de fascisten op,
waar de regeering van Nitti klaarblij
kelijk de socialisten, uit zwakte of
met politieke bijbedoelingen, in de
hand werkte. Tot verdediging van
Nitti diene gezegd dat hij rekening
had te houden met de Kamer waar
bij de verkiezingen honderd en vijftig
socialisten hun triomfantelijken in
tocht hadden gedaan en waar de meer
derheid bestond uit een bonte scha
keering van allerlei soort liberale
fracties. Twee dingen verhinderden
toen de revolutie in Italië, het gevaar
van gebrek aan voedselvoorziening en
het fascisme. Mussolini, de ex-socialist
.vrij naar het duitsch-
TWEEDE DEEL.
„Er blijft ons geen keuze. Ik hoop,
dat men ons morgen een zuster zendt',
hernam de dokter, terwijl hij opstond.
„En in den tusschen rijd zal hij wel
niet al zijn geheimen verraden....
want dat was het klaarblijkelijk wat
hij vreesde," voegde hij er in gedach
ten bij.
Marion zag in, dat haar tegenspraak
nutteloos was en zweeg.
Een uur later zat Augusta naast de
met medicijnfleschjes en glaasjes be
dekte tafel in de nabijheid van het bed
terwijl de huishoudster, verschrikt
door de vreemde uitdrukking in de
eogen van den zieke, zich angstig in
"®t meest verwijderde hoekje bij 't
aam had teruggetrokken.
avonds bracht dokter Unge
het onaangename bericht, dat de zieke-
zuster Agnes vooreerst onmogelijk
door een andere verpleegster kon
worden vervangen. Augusta zag zich
dus verplicht, voor onbepaalden tijd
het eens overgenomen werk eener
ziekenverpleegster voort te zetten.
Langzaam gingen de uren en dagen
voorbij. De beterschap, die de dokter
had voorspeld, was wel ingetreden,
maar de zieke ging slechts langzaam
vooruit. Nog altijd lag hij daar in
doffe onverschilligheid en nam, zonder
bewustzijn, de hem aangeboden medi
cijnen en versterkende middelen, of
wilde uitroepen kwamen over zijne
lippen.
In den beginne huiverde Augusta
bij t hooren dezer, nu zacht geprevel
de, dan met hartstochtelijke hevigheid
geuite woorden, waarin de naam van
Wallhagen niet zelden met allerhande,
uit zijn verhitte hersenen voorkomen
de beelden van bloed en moord was
vermengdmaar langzamerhand ge
wende zij daaraan en vond er zelfs een
soort van tijdkorting in, de onsamen-
ghangende uitroepen en afgebroken
die bij het begin van den oorlog met
rumoer de socialistische partij en de
hoofdredactie van de „Avanti" ver
laten had om met heetgebakerde
nationalisten den oorlog door te drij
ven, was de vader van het fascisme,
en hij, de groote organisator, wist spoe
dig in grootere en k.leinere steden van
Italië het fascisme te organiseeren,
naar men zegt, met het geldVan groot-
industrieelen, die alles bij de revolutie
te verliezen hadden.
Het eerste optreden der fascisten
was dus loffelijk en behoedde den
Italiaanschen staat waarschijnlijk voor
revolutie, zeker van de roode dwinge
landij cn de overheersching van de
verschillende Kamers van Arbeid.
Maar gelijk dikwijls gebeurt, ontaard
de de beweging der fascisten en namen
deze de rol van het staatsbestuur op
'zich, organiseerden strafexpedities te
gen socialisten, die staakten, zetten
onder bedreiging van het leven so
cialistische burgemeesters en over
heidspersonen af die het algemeen
stemrecht gekozen had. Geweld lokt
altijd geweld uit en op het brand
stichten van Kamers van Arbeid,
het ontvoeren van socialistische af
gevaardigden en burgémeesters, het
neerschieten va'n communisten en
socialisten, volgden natuurlijk reprai-
saiijemaatregelen van roode leiders en
elingen. De fascisten beschikten
er over geld, wapenen en een
t aantal auto-vrachtwagens, die
alle kanten te zamen kwamen om
schfik en angst onder de bevolking
var| steden en dorpen te brengen.
Spoedig keerden zich de fascisten ook
tegln de witte of katholieke organi
saties, tegen optochten van katholieke
studenten die Dante vierden, gelijk
te Florence, waar zij zetels en gebou
wen van katholieke organisaties en
dagbladen vernielden, gelijk te Tre-
viso, waar zij met een legertje van vijf
tienhonderd man de stad in rep en
roer, brachten.
G; litti, de onlangs afgetreden mi-
nis- voorzitter,had de fascisten noo-
dig orn het groote bloc te vormen tij
dens de jongste Kamerverkiezingen,
en hij, die bij het begin van den oorlog
door D'Ahnunzio en Mussolini en hun
ne volgelingen als verrader van het
vaderland was uitgekreten, werkte
het fascisme in de hand, gelijk Nitti
dit met de socialisten gedaan had.
Onder de regeering van Giolitti speel
den de fascisten, in naam van vader
landsliefde en goede orde, zoo de baas,
dat door hen een jacht op communis
ten en socialisten georganiseerd werd
gelijk op wilde beesten, en hadden
zij zich te taak van de regeering en
van den staat om het land te besturen
en recht te spreken, bepaald toegeëi
gend.
De nieuwe verkiezingen waren een
tegenvaller voor Giolitti. De Volks
partij kwam hechter en sterker uit
den strijd, de socialisten verloren
slechts eenige zetels. Wat er verder ge
beurde is de geschiedenis van gisteren.
Giolitti bekwam een votum van slechts
enkele stemmen meerderheid en nam
ontslag. Aan Bonomi gelukte het,
na vergeefsche pogingen van den Ka
mervoorzitter, een ministerie samen
te stellen. De nieuwe voorzitter van
den ministerraad trachtte toen een
verzoening tot stand te brengen tus
schen de fascisten en socialisten,
maar hij had het verbruid bij de fas
cisten door eenige uitlatingen over de
onpartijdigheid der regeering en de
strenge toepassing der wetten. De
Voorzitter der Kamer nam toen de
ondankbare taak over en wist na lang
onderhandelen een overeenkomst te
doen teekenen door fascisten en socia
listen die, tenminste op het papier,
een einde moest maken aan den bur
geroorlog. De vrede duurde vier en
twintig uur en toen ging liet er van
beide kanten met nieuwen moed op
los. De fascisten ondernamen weer op
vrachtauto's hun rooftochten om
brand te stichten en te moorden, waar
zij tegenstand ontmoetten. De socia
listen en communisten lagen alweer
op de loer om eenzame fascisten neer
te schieten en zelfs wreed te vermoor
den. Indien partijgenooten de leid"--'
niet volgen wat komt er dan van
geslotene overeenkomst en vrede
terecht
In den burgeroorlog, die Italië
teistert heeft Paus Benedictus XV zijn
woord tot den Allerhoogste gericht.
Reeds zoo dikwijls heeft Z. H. in
Encyclieken, brieven, toespraken aan
gedrongen op vrede in de wereld tus
schen de verschillende volkeren, vrede
onder de leden van hetzelfde huisgezin,
vrede in alle rangen der maatschappe
lijke orde, vrede aan alle menschen
van goede wil. Zoo dikwijls werd Zijn
gezaghebbend woord vernomen en in
den wind geslagen. Heden richt de
Paus zich tot God en smeekt dat de
leden van hetzelfde huisgezin die zich
bekampen weder broeders mogen wor
den en te zamen weer bidden „Onze
Vader Die in de Hemelen zïjt". Hij
vraagt dat op het gezicht van den
lijdenden Zaligmaker hun ziel vervuld
worde met de vurigste liefde om met
nederig betrouwen te herhalen „Ver
geef ons onze schulden, gelijk wij
vergeven onzen schuldenaren".
Alleen het geloof in God, de liefde
tot den Schepper en Zaligmaker der
wereld, de nederige onderwerping aan
Zijne geboden, geven kans om den
vrede, die in Christus is, te verkrijgen.
CIVIS ROMANUS.
De Opper-Silezlsche kwestie.
De O.-S. kwestie in den Volkenbond.
Is ihii, als tijdelijk voorzitter van den
Raad van den Volkenbond, heeft dit col
lege bijeengeroepen op 29 Aug. te Genèvë
ter bespreking van den brief van den voor
zitter van den Oppersten Raad aangaande
dc grensbepaling in O. S.
Volgens een nadere verklaring van den
Italiaanschen minister-president Bonomi,
tegenover de Romeinsehe journalisten, is
de Opperste Raad bereid, de door den
Raad van den Volkenbond vastgestelde
grens aan te nemen, ook indien de uit
spraak van den Raad slechts bij meerder
heid van stemmen en niet met algeineene
stemmen is tot stand gekomen,
Dr. Wirth over Opper-Silezië.
Dr. Wirth heeft aan een vertegenwoor
diger der „Voss. Ztg." het volgende over
Opper-Silezië gezegd:
„Uit den brief door den Franschen mi
nister-president aan onzen gezant te Pa
rijs overhandigd, hebben wij slechts ver
nomen, dat de Opperste Raad de vaststel
ling der grenzen van Opper-Silezië heeft
uitgesteld. Over de verwijzing naar den
Volkenbond beeft men ons niets medege
deeld.
Bij de beslissing over O. S. gaat het er
niet om ten Oosten van Duitschlamd een
militairen staat op te richten, die in de
eerste plaats als bedreiging tegen Duitsch-
lamd zou dienst doen. Dit zou zeer ge
vaarlijk en zelfs noodlottig voor den Euro-
peesohen vrede zijn. De beslissing is he
laas weer uitgesteld en dc O. S. kwestie
blijft voorloopig een zware bedreiging
voor den wereldvrede.
In den brirvan den O. R. wordt ver
zekerd, dat het nitstel zoo kort mogelijk
zal zijn. Ik zie daarin een stille bekente
nis, dat men tegenover Opper-Silezië zwaar
zondigt, indien men het ongelukkige land
nog langer martelt en nog niet zijn recht
geeft.
Van den beginne af hebben wij de aan
dacht er op gevestigd, dat de O. S. kwes
tie oen Europeesch vraagstuk is. Want in
O. S. kan 'n nieuwe groote brand ontstaan,
indien het geweld over hel zelfbeschik
kingsrecht zou zegevieren. Thans heeft
men een beroep gedaan op alle volken der
wereld. De wereldvrede en het wereldge
weien zouden een onrechtvaardige oplos
sing voor de O. S. kwestie niet dulden.
Hel O. S. vraagstuk is niet alleen een
kwestie van grenzen, imaar het lot van
dit land is van nu af aan ten zeerste ver
bonden met het aanzien van den Volken
hond. Naar de beginselen van den Vol
kenbond moet Opper-Silezië Duitsch blij
ven, want de bevolking wil het en het
plebisciet heeft het bewezen. De beslissing
kan niel anders dan ten gunste van Duitsch-
land uitvallen.
De toestand in Opper-Silezië.
Volgens berichten uit Berlijn heeft ook
de Amerikaansche zaakgelastigde een - dé
marche gedaan bij den minister van bui
tenlandsche zaken om de Duitschc regee
ring uit te noodigen alle noodige maatre
gelen te nemen voor de handhaving vau
de orde in O. S.
HET INTERNATIONAAL HOF VAN
JUSTITIE.
De instelling van het permanente hof
van intern, justitie is thans verzekerd: 21
mogendheden hebben de statuten gerati
ficeerd.
DE GRIEKSCH-TURKSCHE OORLOG.
De Grieken zijn opgerukt in de richting
van Angora. Zij bezetten nieuwe stellingen.
Tot dusver moet het algemeen offensief
vrijwel op geen verzet gestuit zijn.
De toestand in Ierland.
De bijeenkomst van hel Dail Eireann.
Uit de verslagen in de Engelscbe bladen
blijkt, dat er bij de opening der zitting van
het Dail Eireann op Dinsdag meer dan
duizend personen tegenwoordig 'varen. De
zitting werd met gebed geopend door Fa
ther O'Flanmagan uit Dublin. De eed werd
hierna in het Iersch voorgelezen en door
de leden nagezegd. Daarin verklaren zij
geen vrijwilligen steun te zullen verleenen
aan eenigen beweerden regeeringsautoriteit
of gezag binnen Ierland, dal vijandig aan
Ierland is, dat zij naar hun beste welen en
kunnen de Iersche republiek en de regee
ring der Iersche republiek, dat is het Dail
Eireann, zullen sleunen en verdedigen
legen alle buitenlandsche en bimvenland-
sche vijanden, dat zij trouw zullen' zijn
san die regeering en dat zij deze verplich
ting uit vrijen wil zonder voorbehoud op
zich nemen.
Tot speaker werd John Mac Neill ge*
kozen, waarna De A'alera zijn reeds ver-:
melde, réde hield
Renter's bijzondere dienst meldt over
de tweede zitting het volgende:
Na de (tweede) rede van De Valera
heeft Collins gegevens verstrekt betreffen
de den financieelen toestand van Sim?
Fein. Hij zei-de, dat er tot 30 Juni meer
dan 1.100.000 pond ontvangen was. Hef
beschikbare overschot bedroeg 660.000
pond.
De Valera zeide, dat Amerika alleen
5.500.000 dollar had bijgedragen.
De minister van arbeid van Sinn Fein
zeide, dat er vier honderd commissies
werklen voor den boycot van goederen uit
Belfast, die in het afgeloopen kwartaal tot
een groot aantal bankroeten had geleid.
De correspondent van de „Daily News'
te Dublin, ofsdhoon erkennend, dat de re
de van De Valera de kloof tusschen het
Britsche aanbod en de eischen van Sinn
Fein zeer breed doet schijnen, gelooft
nochtans dat het beredeneerde van De
Valera's uitlatingen de inleiding beteekent
tot vredesvoorstellen. Zoolang de onder
handelingen niet zijn afgebroken, bestaat
er hoop op vrede.
De „Daily Chronicle" betreurt zeer den
loon der redevoeringen. Indien het werke
lijk bet voornemen van Sinn Fein is eeni
overeenstemming te bewerken, had een
dergelijke taal niét gesproken moeten yvor<
den.
De „Daily Express" zegt, dat indien dé
redevoeringen van De Valera een aanwij
zing moesten zijm voor de kans op een
schikking, het vooruitzicht op vrede inder
daad zeer duister zou zijn, maar De Vale
ra spreekt voor zichzelf en zijn vrienden
mog beseffen, dat de verwerping op
eigen verantwoordelijkheid van de beste
'vredesvoorwaarden, welke Ierland ooif zal
krijgen, politieke zelfmoord en verwoes
ting beteekent van de organisatie, waar
van zij de hoofden zijn.
Ierland en de Labour Parly.
De „'"all Mall" verneemt uit de wan
delgangen van het Lagerhuis dat de leder
der Lal ur Party ontsteld zijn door de
zinnen tot een logisch geheel te ver
binden.
„Ik denk, dat wij het ergste achter
den rug hebben, juffrouw Wilhelmi.
Indien hij in slaap mocht vallen, zorg
dan, dat hij door geen gedruisch wordt
gestoord. En laat hem vooral niet
veel spreken, wanneer hij wakker
wordthij zal dan waarschijnlijk bij
kennis zijn en alles willen vragen en
weten."
Augusta knikte toetemmend. De
woorden des dokters veroorzaakten
haar niet weinig zorg. Guthbridge zou
dus vermoedelijk in den loop van den
dag uit zijn verdooving ontwaken.
Tot nu toe had hij blijkbaar geen ver
moeden van haar aanwezigheid in de
ziekenkamerwelke uitwerking zou
de ontdekking hebben, dat zij niet
zuster Agnes was, waarvoor hij haar
had gehouden.
Zou hij boos worden Onmogelijk
was het niet.
In zorgvolle verwachting ging zij op
haar gewone plaats zitten.
Het zacht steunen van den zieke
verstomde, het onophoudelijk zenu
wachtig trekken der handen -werd
minder en hield eindelijk geheel op
voor de eerste maal sedert weken had
een gezonde, verkwikkende slaap zijn
oogen gesloten.
Uren verliepen en Guthbridge sliep
nog altijd. De dokter verscheen weer,
maar hij was door verscheidene, plot
selinge ziektegevallen in het dorp
zoozeer in beslag genomen, dat hem de
tijd ontbrak, het ontwaken van zijn
patiënt af te wachten.
Weer zat Augusta in de nabijheid
van 't bed en keek onbeweeglijk naar
het ingevallen gelaat van den zieke.
Eindelijk trof een zucht haar oor
de ademhaling van den zieke werd
zachter, onregelmatiger, zijn oogen
openden zich, dwaalden langzaam
door de kamer en bleven dan rusten
op he: jonge meisje.
In 't eerste oogenblik keek hij haar
nog aan als in een droom maar lang
zaam trapsgewijze, naar het scheen,
kwam hij tot bewustzijn.
„Waar ben ik? Ik was ziek, niet
waar
Zijn stem klonk zwak en gebroken
Augusta haastte zich, hem, volgens
het voorschrift van den dokter een
versterkend middel toe te dienen.
„Ja, u was ziek, maar nu is u wee
aan de beterhand." Niet zonder on
gerustheid zag zij de zonderlinge,
verschrikte uitdrukking, welke zich,
als een sluier over de zooeven nog rus
tige trekken van den zieke uitbreude.
Zou de koorts weer terugkeeren
Met een half onderdrukten uitroep
van schrik sprong zij achteruit. Die
doodzwakke man, die zich, buiten de
uren, waarin de hevigheid der koorts
hem een schijnbare kracht verleende,
nuawelijks kon bewegen, was plotse
ling, gelijk van een adder gestoken,
opgesprongen en zat nu overeind in
het bed, de onnatuurlijke groote oogen
wijd open, den mond krampachtig
vertrokken, en dikke zweetdroppels
op het klamme voorhoofd.
„Baptistwilde zij uitroepen,
maar de stem weigerde haren dienst.
Dat was de doodstrijd In de volgende
minuut zou de man, wiens leven voor
haar zooveel beteekende, als een lijk
op 't bed. liggen.
„Wat hebt gij hier te doen
Deze vraag, met heesche stem geuit,
gaf aan Augusta een gedeelte van hare
tegenwoordigheid van geest terug.
Haar ergste vrees, ten minste, was
ongegrond. „Juffrouw Dunkelberg en
ik hebben in den laatsten tijd uwe
verpleging met Baptist gedeeld. Zus
ter' Agnes is ziek geworden en het
klooster kon voor 't oogenblik geen
andere z: .ter zenden." Met bevende
hand zet. zij het glas op tafel.
„U hee mij verpleegd, u En ik
had bevolen.... Sedert wanneer is
u hier? Ik.... ik ben krankzinnig
geweest, geloof ik. Met ijzeren greep
hield hij haar hand vast en zijn oogen
schenen haar te doorboren.
„O neen," riep Augusta, terwijl zij
moeite deed om bedaard te blijven,
„u had de koorts."
„En ik ijlde
„Soms."
Het kwam Augusta voor,'alsof het
aschgrauwe gelaat nog meer de kleui
van een lijk kreeg dan voorheen.
„Wat zeide ik?" fluisterde hij.
„O, u sprak van allerhande dingen,"
hernam Augusta ontwijkend. „Maar
de dokter heeft mij verboden op uw
vragen te antwoorden of u toe testaan
spreken."
„Wat zeide ik herhaalde Guth
bridge. „Waarvan heb ik gesproken
„Vab.... Bill," hernam Augusts
en noemde op goed geluk af een naam,
die-in zijn droomen een rol had ge
speeld.
Wordt vervolgd-