m „ONS j i au93 feuilleton BUITENLAND i Onder Valsche Vlag r~ Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Nu het bewijs geleverd is.. Brieven uit Rome. No. 260 VRIJDAG 19 N00RD-H0LL 14e JAARGANG DAGBLAD Abonnementsprijs: Per kwartaal voor Alkmaar2.— Voor buiten Alkmaar 1 2 85 Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f nooger. TöSafoOFl- ADMINISTRATIE NO. 433 eaeiooii. redactie no. 633 Advertentieprijs: Van 1 5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60 (Slot.) II. Natuurlijk zijn de Russische bolsje- wiken niet eerlijk of niet helderziend genoeg om tot de erkenning te komen, dat de ramp, welke in deze tijden het Russi- \c-he volk treft, te wijten is aan hun on- aiogelijk regeer-systeem en aan het in dat systeem beloonde wanbeleid. Hier en daar zit men met het geval wel *n beetje verlegen, vooral omdat nu ge bleken is mede uit bekentenissen van de sovjetregeering zelf, hoe schrome lijk er tevoren steeds gelogen is over de -choone toestanden in Rusland. Zoo zou „De Tribune" graag tegelijker tijd twee tegenovergestelde „waarheden" verkondigen; ten eerste: dat de toestand is Rusland niet zoo verschrikkelijk is, als die booze bourgeoispers wel beweert. en ten tweede: dat de toestand in Rusland zóó verschrikkelijk is, dat ze niet te be schrijven valt! De verkondiging van de éérste „waar heid" zou moeten dienen om de steeds volgehouden leugens over goede toestan den in Rusland te verdoezelen en om niet te moeten erkennen, dat het met 't Sov- et-regiem in Rusland op afgrijselijke wijze spaak geloopen is; de verkondiging van de tweede „waarheid" zou moeLen dienen om maar veel giften voor hongerend Rus land (o.a. oök van de kapitalistische we reld) los te krijgen. Zie, hoe „De Tribune*' met beide „waar heden" manoevreerde: „Hoe is nu de omvang van deze cata strofe? Zij is zekerlijk zeer groot en onze tegenstanders zullen niet verzuimen zekere artikelen der Russische pers te gebruiken en den ernst van den toestand die uit deze artikelen spreekt, te overdrijven. Dc „Prawda" sprak in een artikel van 25 millioen door den hongersnood getroffe nen. Dit cijfer waarvan .de juistheid niet kan worden gecontroleerd zal zeer zeker worden uitgebuit. Nu moet men weten dat het doel der communistische pers is de aandacht der massa op de taak van het aoment te vestigen. Er niet aan denkend le toestand minder erg voor te stellen dan lij is, onderstreept de communistische pers ?raag de pessimistische cijfers. De Russische openbare meening moet den toestand als critisch worden voor oogen gevoerd, opdat ze in beweging ge raakt. Datgene wat in een ander land ont moediging zou veroorzaken is hier een noodzakelijke aansporing. De militaire be richten van het Westen schilderen ge woonlijk den loop der operaties in opti mistische kleuren, maar de militïare cen suur van Sovjet-Rusland verbood a priori iedere optimistische beschouwing. Precies zoo staat de zaak er thans voer en men kan er van verzekerd zijn dat de pessimis tische kijk die de Sovjetpers van den toe stand geeft, als goed resultaat zal hebben, dat geheel Rusland te hulp zal snellen." Merkt de lezer het hinken op twee ge dachten op? Vrij weergegeven staat er in het „TrD bune"-stukske: Ja, de nood is ontzettend groot in Rus- iand, en er moet op groote schaal hulp geboden worden, maarjullie moet niet denken, dat de nood zoo héél groot is!. Dat zeggen de Sovjot-mensclien maar om veel steun te krijgen! Inmiddels men bemerkt het trouwens ook aan dit „Tiïbune"-geschrijf een bolsjewiek zit nou juist niet zoo gauw ge- yangen. Met alle gemak en met alle pleizier rede neert hij tegen alle waarschijnlijkheid en tegen alle klaarblijkelijkheid in; zoo willen de Russische-Sovjet-autoriteiten zich emit redden met de bewering, dat de oogstmislukking alléén de schuld van de zen grooten ramp zou zijn. Onzin! Wanneer de oogst in bepaalde gebieden mislukt is, dan zou de ramp bij behoorlijke productie van den overigen Russischen bodem nooit zulke afme tingen hebben kunnen aannemen. Doch daar zit 'm juist de kneep: in de overige gebieden van Rusland bestaat tengevolge van het Sovjet-systeem geen behoorlijke productie; en al bestond zij wèl, dan zou de regeering, nu zij het ver keerswezen schromelijk verwaarloosde, nog niet voor een behoorlijke distributie van levensmiddelen over de hongerende gebieden kunnen zorgen. Jawel, zegt de Sovjet, maar clat heb ben we allemaal te danken aanhet kapitalisme, aan de binnen- en buitenland- sche reactie; we moesten oorlog voeren, naar binnen en naar buiten, daardoor komt het, dat we geen voorraden hebben kunnen maken, dat we het vebkeer nog niet goed konden organiseeren en dat we in 't algemeen onze nieuwcrwetsche sa menleving nog niet lot in de puntjes in orde konden marken. Alsof dit wèl gebeurd zou zijn, als men Rusland geen overlast had aangedaan! Neen! We zeidén het reeds in ons vorig artikel: de fout schuilt in de socio logische, economische en psychologische vergissingwaarop liet communistische stelsel berust. De menschen werken (in 't algemeen), nietals er geen prikkel daartoe aanwezig is, en een bóer vertikt het eenvoudig om met hard werken, altijd maar voor ande ren, nauwelijks in 't hoogst noodige voor zich en zijn gezin te kunnen voorzien. Er valt niet aan te twijfelen: de ramp in Rusland is voor 't grootste deel te wij len aan, ja, het héél natuurlijk gevolg van de communistische proefneming, waarvan onverantwoordelijke regeerders een arm volk, dat wel anders wil, maar niet an ders kan vanwege.... het geweld, de du pe hebben laten worden. Intusschen is de nood in Rusland afgrij selijk, dat mogen we gerust gelocvven. En er zal dan ook geholpen moeten worden. Vooreerst omdat alle menschen onze naasten zijnen daarbij ook, omdat het grootste deei van het Russische volk het niet helpen kan, dat het zulke regeerders heeft. De christelijke charitas zal zich ook thans niet verloochenen; reeds stelde de Paus een schoone daad door de Roomsche wereld tot steunverleening aan het arme Rusland op te wekken, en reeds werden beduidende bedragen bijeen gebracht. Er zal geholpen moeten worden, maar ai zullen wij (omwille van de honge rende, onschuldige massa) misschien vóór de hulpverleenkig niet ku'rinen edschen, dat de Sovjet haar verderflijk systeem laat varen, vóór alles moet toch voorkomen worden, dat de Russische regeering ook deze droevige aangelegenheid nog uit zal buiten, om de martel-proefneming met baar onmogelijk systeem nog langer voort te zeiten. Er zal een tijd moeten komen, en liefst zoo spoedig mogelijk, dat de Russische de magogen inzien (of gedwongen worden, in te zien), dat hun stelsel praktisch onmoge lijk is, en dat zij door dat stelsel (ondanks zijn onmogelijkheid) toe te passen, de schuld dragen van het grootste deel der ellende, waaronder liet Russische volk thans zucht. Die tijd zal moeten komen, anders zal liet den niet-Russische maatschappijen op den duur niet mogelijk en ook niet aan te raden zijn, hulp te blijven bieden. Op den duur kan de niet-communisti- séhe wereld zich niet aansprakelijk stel len voor de treurige gevolgen van de grillen der Russische Sovjet-hoofden. FASCISTEN EN SOCIALISTEN. Bij de tallooze ongelukkige gevolgen die de wer^ldoorlo voor Italië gehad iieef en waarvan het heerlijk Ape- nijnsch schiereiland zich maar met moeite kan bevrijden, is de burgeroor log, de grootste plaag die een land en een volk kan treffen, zich komen voegen. De geschiedenis herhaalt zich, zegt het spreekwoord, en wederom staan we in de middeleeuwen, wanneer na jarenlange oorlogen tusschen de vorsten van Europa, de bevolking van het land hetwelk men tegenwoordig Italië noemt, zich verdeelde in partijen en fracties die zich bloedig bekampten. Sedert 1920 toen alles in Italië de .revolutie deed voorzien en deze vooral in buitenlandsche bladen periodiek aangekondigd we d, heeft zich hier een partij .gevormd met het loffelijk doel de verwachte revolutie het hoofd te bieden, en, indien het nog mogelijk zou zijn, te verhinderen. Deze partij bestond meestal uit jongelieden waar van eenige terugkwamen van het front, andere aangeworven werden onder de studenten van hoogescholen en lycea, weder andere als zoovele bravi uit de middeleeuwen betaald werden om met geweld op te treden. De partij koos als naam die van „Fascio di Combattimento", ontleend aan de bundeldragers die ten tijde der Romijnen de pretores voorafgingen, als symbool van de strafdragende macht welke zij voerden. In 't eerst was hun optreden heilverwekkend voor den Italiaanschen staat. Onder de duizenden leegloopers die van het front kwamen en naar hun haardste den werden gestuurd, na jarenlang gedood te hebben op bevel, hadden de agenten van Lenin de communis tische ideeën uitgestrooid, welke een geheel voorbereid terrein vonden voor al onder de jonge socialisten die het intellectueel socialisme van Turati Treves en Modigliani al lang moede waren. De ontzettende economische gevolgen, die de oorlog voor Italië meebracht, werkten deze communis tische beweging in de hand. Staking volgde op staking, de fabrieken wer den bezet, de wreedste misdaden be dreven op werklieden die de politieke overtuiging der meerderheid niet deel den. Het was een schrikbewind in alle industrieele streken, een dwingelandij door de roode werklieden uitgeoefend op de witte of katholieke arbeiders, hun organisaties en alles wat daarmede in verband staat. Tegen die dwingelandij der roode organisaties traden de fascisten op, waar de regeering van Nitti klaarblij kelijk de socialisten, uit zwakte of met politieke bijbedoelingen, in de hand werkte. Tot verdediging van Nitti diene gezegd dat hij rekening had te houden met de Kamer waar bij de verkiezingen honderd en vijftig socialisten hun triomfantelijken in tocht hadden gedaan en waar de meer derheid bestond uit een bonte scha keering van allerlei soort liberale fracties. Twee dingen verhinderden toen de revolutie in Italië, het gevaar van gebrek aan voedselvoorziening en het fascisme. Mussolini, de ex-socialist .vrij naar het duitsch- TWEEDE DEEL. „Er blijft ons geen keuze. Ik hoop, dat men ons morgen een zuster zendt', hernam de dokter, terwijl hij opstond. „En in den tusschen rijd zal hij wel niet al zijn geheimen verraden.... want dat was het klaarblijkelijk wat hij vreesde," voegde hij er in gedach ten bij. Marion zag in, dat haar tegenspraak nutteloos was en zweeg. Een uur later zat Augusta naast de met medicijnfleschjes en glaasjes be dekte tafel in de nabijheid van het bed terwijl de huishoudster, verschrikt door de vreemde uitdrukking in de eogen van den zieke, zich angstig in "®t meest verwijderde hoekje bij 't aam had teruggetrokken. avonds bracht dokter Unge het onaangename bericht, dat de zieke- zuster Agnes vooreerst onmogelijk door een andere verpleegster kon worden vervangen. Augusta zag zich dus verplicht, voor onbepaalden tijd het eens overgenomen werk eener ziekenverpleegster voort te zetten. Langzaam gingen de uren en dagen voorbij. De beterschap, die de dokter had voorspeld, was wel ingetreden, maar de zieke ging slechts langzaam vooruit. Nog altijd lag hij daar in doffe onverschilligheid en nam, zonder bewustzijn, de hem aangeboden medi cijnen en versterkende middelen, of wilde uitroepen kwamen over zijne lippen. In den beginne huiverde Augusta bij t hooren dezer, nu zacht geprevel de, dan met hartstochtelijke hevigheid geuite woorden, waarin de naam van Wallhagen niet zelden met allerhande, uit zijn verhitte hersenen voorkomen de beelden van bloed en moord was vermengdmaar langzamerhand ge wende zij daaraan en vond er zelfs een soort van tijdkorting in, de onsamen- ghangende uitroepen en afgebroken die bij het begin van den oorlog met rumoer de socialistische partij en de hoofdredactie van de „Avanti" ver laten had om met heetgebakerde nationalisten den oorlog door te drij ven, was de vader van het fascisme, en hij, de groote organisator, wist spoe dig in grootere en k.leinere steden van Italië het fascisme te organiseeren, naar men zegt, met het geldVan groot- industrieelen, die alles bij de revolutie te verliezen hadden. Het eerste optreden der fascisten was dus loffelijk en behoedde den Italiaanschen staat waarschijnlijk voor revolutie, zeker van de roode dwinge landij cn de overheersching van de verschillende Kamers van Arbeid. Maar gelijk dikwijls gebeurt, ontaard de de beweging der fascisten en namen deze de rol van het staatsbestuur op 'zich, organiseerden strafexpedities te gen socialisten, die staakten, zetten onder bedreiging van het leven so cialistische burgemeesters en over heidspersonen af die het algemeen stemrecht gekozen had. Geweld lokt altijd geweld uit en op het brand stichten van Kamers van Arbeid, het ontvoeren van socialistische af gevaardigden en burgémeesters, het neerschieten va'n communisten en socialisten, volgden natuurlijk reprai- saiijemaatregelen van roode leiders en elingen. De fascisten beschikten er over geld, wapenen en een t aantal auto-vrachtwagens, die alle kanten te zamen kwamen om schfik en angst onder de bevolking var| steden en dorpen te brengen. Spoedig keerden zich de fascisten ook tegln de witte of katholieke organi saties, tegen optochten van katholieke studenten die Dante vierden, gelijk te Florence, waar zij zetels en gebou wen van katholieke organisaties en dagbladen vernielden, gelijk te Tre- viso, waar zij met een legertje van vijf tienhonderd man de stad in rep en roer, brachten. G; litti, de onlangs afgetreden mi- nis- voorzitter,had de fascisten noo- dig orn het groote bloc te vormen tij dens de jongste Kamerverkiezingen, en hij, die bij het begin van den oorlog door D'Ahnunzio en Mussolini en hun ne volgelingen als verrader van het vaderland was uitgekreten, werkte het fascisme in de hand, gelijk Nitti dit met de socialisten gedaan had. Onder de regeering van Giolitti speel den de fascisten, in naam van vader landsliefde en goede orde, zoo de baas, dat door hen een jacht op communis ten en socialisten georganiseerd werd gelijk op wilde beesten, en hadden zij zich te taak van de regeering en van den staat om het land te besturen en recht te spreken, bepaald toegeëi gend. De nieuwe verkiezingen waren een tegenvaller voor Giolitti. De Volks partij kwam hechter en sterker uit den strijd, de socialisten verloren slechts eenige zetels. Wat er verder ge beurde is de geschiedenis van gisteren. Giolitti bekwam een votum van slechts enkele stemmen meerderheid en nam ontslag. Aan Bonomi gelukte het, na vergeefsche pogingen van den Ka mervoorzitter, een ministerie samen te stellen. De nieuwe voorzitter van den ministerraad trachtte toen een verzoening tot stand te brengen tus schen de fascisten en socialisten, maar hij had het verbruid bij de fas cisten door eenige uitlatingen over de onpartijdigheid der regeering en de strenge toepassing der wetten. De Voorzitter der Kamer nam toen de ondankbare taak over en wist na lang onderhandelen een overeenkomst te doen teekenen door fascisten en socia listen die, tenminste op het papier, een einde moest maken aan den bur geroorlog. De vrede duurde vier en twintig uur en toen ging liet er van beide kanten met nieuwen moed op los. De fascisten ondernamen weer op vrachtauto's hun rooftochten om brand te stichten en te moorden, waar zij tegenstand ontmoetten. De socia listen en communisten lagen alweer op de loer om eenzame fascisten neer te schieten en zelfs wreed te vermoor den. Indien partijgenooten de leid"--' niet volgen wat komt er dan van geslotene overeenkomst en vrede terecht In den burgeroorlog, die Italië teistert heeft Paus Benedictus XV zijn woord tot den Allerhoogste gericht. Reeds zoo dikwijls heeft Z. H. in Encyclieken, brieven, toespraken aan gedrongen op vrede in de wereld tus schen de verschillende volkeren, vrede onder de leden van hetzelfde huisgezin, vrede in alle rangen der maatschappe lijke orde, vrede aan alle menschen van goede wil. Zoo dikwijls werd Zijn gezaghebbend woord vernomen en in den wind geslagen. Heden richt de Paus zich tot God en smeekt dat de leden van hetzelfde huisgezin die zich bekampen weder broeders mogen wor den en te zamen weer bidden „Onze Vader Die in de Hemelen zïjt". Hij vraagt dat op het gezicht van den lijdenden Zaligmaker hun ziel vervuld worde met de vurigste liefde om met nederig betrouwen te herhalen „Ver geef ons onze schulden, gelijk wij vergeven onzen schuldenaren". Alleen het geloof in God, de liefde tot den Schepper en Zaligmaker der wereld, de nederige onderwerping aan Zijne geboden, geven kans om den vrede, die in Christus is, te verkrijgen. CIVIS ROMANUS. De Opper-Silezlsche kwestie. De O.-S. kwestie in den Volkenbond. Is ihii, als tijdelijk voorzitter van den Raad van den Volkenbond, heeft dit col lege bijeengeroepen op 29 Aug. te Genèvë ter bespreking van den brief van den voor zitter van den Oppersten Raad aangaande dc grensbepaling in O. S. Volgens een nadere verklaring van den Italiaanschen minister-president Bonomi, tegenover de Romeinsehe journalisten, is de Opperste Raad bereid, de door den Raad van den Volkenbond vastgestelde grens aan te nemen, ook indien de uit spraak van den Raad slechts bij meerder heid van stemmen en niet met algeineene stemmen is tot stand gekomen, Dr. Wirth over Opper-Silezië. Dr. Wirth heeft aan een vertegenwoor diger der „Voss. Ztg." het volgende over Opper-Silezië gezegd: „Uit den brief door den Franschen mi nister-president aan onzen gezant te Pa rijs overhandigd, hebben wij slechts ver nomen, dat de Opperste Raad de vaststel ling der grenzen van Opper-Silezië heeft uitgesteld. Over de verwijzing naar den Volkenbond beeft men ons niets medege deeld. Bij de beslissing over O. S. gaat het er niet om ten Oosten van Duitschlamd een militairen staat op te richten, die in de eerste plaats als bedreiging tegen Duitsch- lamd zou dienst doen. Dit zou zeer ge vaarlijk en zelfs noodlottig voor den Euro- peesohen vrede zijn. De beslissing is he laas weer uitgesteld en dc O. S. kwestie blijft voorloopig een zware bedreiging voor den wereldvrede. In den brirvan den O. R. wordt ver zekerd, dat het nitstel zoo kort mogelijk zal zijn. Ik zie daarin een stille bekente nis, dat men tegenover Opper-Silezië zwaar zondigt, indien men het ongelukkige land nog langer martelt en nog niet zijn recht geeft. Van den beginne af hebben wij de aan dacht er op gevestigd, dat de O. S. kwes tie oen Europeesch vraagstuk is. Want in O. S. kan 'n nieuwe groote brand ontstaan, indien het geweld over hel zelfbeschik kingsrecht zou zegevieren. Thans heeft men een beroep gedaan op alle volken der wereld. De wereldvrede en het wereldge weien zouden een onrechtvaardige oplos sing voor de O. S. kwestie niet dulden. Hel O. S. vraagstuk is niet alleen een kwestie van grenzen, imaar het lot van dit land is van nu af aan ten zeerste ver bonden met het aanzien van den Volken hond. Naar de beginselen van den Vol kenbond moet Opper-Silezië Duitsch blij ven, want de bevolking wil het en het plebisciet heeft het bewezen. De beslissing kan niel anders dan ten gunste van Duitsch- land uitvallen. De toestand in Opper-Silezië. Volgens berichten uit Berlijn heeft ook de Amerikaansche zaakgelastigde een - dé marche gedaan bij den minister van bui tenlandsche zaken om de Duitschc regee ring uit te noodigen alle noodige maatre gelen te nemen voor de handhaving vau de orde in O. S. HET INTERNATIONAAL HOF VAN JUSTITIE. De instelling van het permanente hof van intern, justitie is thans verzekerd: 21 mogendheden hebben de statuten gerati ficeerd. DE GRIEKSCH-TURKSCHE OORLOG. De Grieken zijn opgerukt in de richting van Angora. Zij bezetten nieuwe stellingen. Tot dusver moet het algemeen offensief vrijwel op geen verzet gestuit zijn. De toestand in Ierland. De bijeenkomst van hel Dail Eireann. Uit de verslagen in de Engelscbe bladen blijkt, dat er bij de opening der zitting van het Dail Eireann op Dinsdag meer dan duizend personen tegenwoordig 'varen. De zitting werd met gebed geopend door Fa ther O'Flanmagan uit Dublin. De eed werd hierna in het Iersch voorgelezen en door de leden nagezegd. Daarin verklaren zij geen vrijwilligen steun te zullen verleenen aan eenigen beweerden regeeringsautoriteit of gezag binnen Ierland, dal vijandig aan Ierland is, dat zij naar hun beste welen en kunnen de Iersche republiek en de regee ring der Iersche republiek, dat is het Dail Eireann, zullen sleunen en verdedigen legen alle buitenlandsche en bimvenland- sche vijanden, dat zij trouw zullen' zijn san die regeering en dat zij deze verplich ting uit vrijen wil zonder voorbehoud op zich nemen. Tot speaker werd John Mac Neill ge* kozen, waarna De A'alera zijn reeds ver-: melde, réde hield Renter's bijzondere dienst meldt over de tweede zitting het volgende: Na de (tweede) rede van De Valera heeft Collins gegevens verstrekt betreffen de den financieelen toestand van Sim? Fein. Hij zei-de, dat er tot 30 Juni meer dan 1.100.000 pond ontvangen was. Hef beschikbare overschot bedroeg 660.000 pond. De Valera zeide, dat Amerika alleen 5.500.000 dollar had bijgedragen. De minister van arbeid van Sinn Fein zeide, dat er vier honderd commissies werklen voor den boycot van goederen uit Belfast, die in het afgeloopen kwartaal tot een groot aantal bankroeten had geleid. De correspondent van de „Daily News' te Dublin, ofsdhoon erkennend, dat de re de van De Valera de kloof tusschen het Britsche aanbod en de eischen van Sinn Fein zeer breed doet schijnen, gelooft nochtans dat het beredeneerde van De Valera's uitlatingen de inleiding beteekent tot vredesvoorstellen. Zoolang de onder handelingen niet zijn afgebroken, bestaat er hoop op vrede. De „Daily Chronicle" betreurt zeer den loon der redevoeringen. Indien het werke lijk bet voornemen van Sinn Fein is eeni overeenstemming te bewerken, had een dergelijke taal niét gesproken moeten yvor< den. De „Daily Express" zegt, dat indien dé redevoeringen van De Valera een aanwij zing moesten zijm voor de kans op een schikking, het vooruitzicht op vrede inder daad zeer duister zou zijn, maar De Vale ra spreekt voor zichzelf en zijn vrienden mog beseffen, dat de verwerping op eigen verantwoordelijkheid van de beste 'vredesvoorwaarden, welke Ierland ooif zal krijgen, politieke zelfmoord en verwoes ting beteekent van de organisatie, waar van zij de hoofden zijn. Ierland en de Labour Parly. De „'"all Mall" verneemt uit de wan delgangen van het Lagerhuis dat de leder der Lal ur Party ontsteld zijn door de zinnen tot een logisch geheel te ver binden. „Ik denk, dat wij het ergste achter den rug hebben, juffrouw Wilhelmi. Indien hij in slaap mocht vallen, zorg dan, dat hij door geen gedruisch wordt gestoord. En laat hem vooral niet veel spreken, wanneer hij wakker wordthij zal dan waarschijnlijk bij kennis zijn en alles willen vragen en weten." Augusta knikte toetemmend. De woorden des dokters veroorzaakten haar niet weinig zorg. Guthbridge zou dus vermoedelijk in den loop van den dag uit zijn verdooving ontwaken. Tot nu toe had hij blijkbaar geen ver moeden van haar aanwezigheid in de ziekenkamerwelke uitwerking zou de ontdekking hebben, dat zij niet zuster Agnes was, waarvoor hij haar had gehouden. Zou hij boos worden Onmogelijk was het niet. In zorgvolle verwachting ging zij op haar gewone plaats zitten. Het zacht steunen van den zieke verstomde, het onophoudelijk zenu wachtig trekken der handen -werd minder en hield eindelijk geheel op voor de eerste maal sedert weken had een gezonde, verkwikkende slaap zijn oogen gesloten. Uren verliepen en Guthbridge sliep nog altijd. De dokter verscheen weer, maar hij was door verscheidene, plot selinge ziektegevallen in het dorp zoozeer in beslag genomen, dat hem de tijd ontbrak, het ontwaken van zijn patiënt af te wachten. Weer zat Augusta in de nabijheid van 't bed en keek onbeweeglijk naar het ingevallen gelaat van den zieke. Eindelijk trof een zucht haar oor de ademhaling van den zieke werd zachter, onregelmatiger, zijn oogen openden zich, dwaalden langzaam door de kamer en bleven dan rusten op he: jonge meisje. In 't eerste oogenblik keek hij haar nog aan als in een droom maar lang zaam trapsgewijze, naar het scheen, kwam hij tot bewustzijn. „Waar ben ik? Ik was ziek, niet waar Zijn stem klonk zwak en gebroken Augusta haastte zich, hem, volgens het voorschrift van den dokter een versterkend middel toe te dienen. „Ja, u was ziek, maar nu is u wee aan de beterhand." Niet zonder on gerustheid zag zij de zonderlinge, verschrikte uitdrukking, welke zich, als een sluier over de zooeven nog rus tige trekken van den zieke uitbreude. Zou de koorts weer terugkeeren Met een half onderdrukten uitroep van schrik sprong zij achteruit. Die doodzwakke man, die zich, buiten de uren, waarin de hevigheid der koorts hem een schijnbare kracht verleende, nuawelijks kon bewegen, was plotse ling, gelijk van een adder gestoken, opgesprongen en zat nu overeind in het bed, de onnatuurlijke groote oogen wijd open, den mond krampachtig vertrokken, en dikke zweetdroppels op het klamme voorhoofd. „Baptistwilde zij uitroepen, maar de stem weigerde haren dienst. Dat was de doodstrijd In de volgende minuut zou de man, wiens leven voor haar zooveel beteekende, als een lijk op 't bed. liggen. „Wat hebt gij hier te doen Deze vraag, met heesche stem geuit, gaf aan Augusta een gedeelte van hare tegenwoordigheid van geest terug. Haar ergste vrees, ten minste, was ongegrond. „Juffrouw Dunkelberg en ik hebben in den laatsten tijd uwe verpleging met Baptist gedeeld. Zus ter' Agnes is ziek geworden en het klooster kon voor 't oogenblik geen andere z: .ter zenden." Met bevende hand zet. zij het glas op tafel. „U hee mij verpleegd, u En ik had bevolen.... Sedert wanneer is u hier? Ik.... ik ben krankzinnig geweest, geloof ik. Met ijzeren greep hield hij haar hand vast en zijn oogen schenen haar te doorboren. „O neen," riep Augusta, terwijl zij moeite deed om bedaard te blijven, „u had de koorts." „En ik ijlde „Soms." Het kwam Augusta voor,'alsof het aschgrauwe gelaat nog meer de kleui van een lijk kreeg dan voorheen. „Wat zeide ik?" fluisterde hij. „O, u sprak van allerhande dingen," hernam Augusta ontwijkend. „Maar de dokter heeft mij verboden op uw vragen te antwoorden of u toe testaan spreken." „Wat zeide ik herhaalde Guth bridge. „Waarvan heb ik gesproken „Vab.... Bill," hernam Augusts en noemde op goed geluk af een naam, die-in zijn droomen een rol had ge speeld. Wordt vervolgd-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1