BUITENLAND
FEUILLETON
Onder V&lsehe VSag
No. 266
VRIJDAG 26 AUGUSTUS 1921
15!ö
N
S
Bi
LA
O55
Bureau: HOF 6, ALKMAAR.
n
Telefoon:
Indische Kroniek.
De toestand in Ierland.
GEMENGDE BU1TENL.
BERICHTEN.
Birmeni Nieuws
Pas-visa Nederland-België 1
opgeheven.
14e JAARGANG
NOORD-HOLLAND
Abonnementsprijs
Yoor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. j
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
i Van 1-5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor-
j uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—f 100,—, f 60,—, f 35,—, f 15
„Mijnheer en mevrouw, pas uit Holland
gekomen, hebben een lief knus huisje in
het Ileuvellerrcin gehuurd. Zooals het
veelal met pas uit Holland gearriveerde
jonge menschen gaat, vinden mijnheer en
mevrouw het hier in de Oost zoo' mooi,
zoo snoezig, en die Javaansche bedienden
zoo aardig, zoo beleefd en hulpvaardig.
Ach hoe echt gezellig is het hier toch in
Indie, zegt het jonge Hollandsche vrouw
tje".
Aldus begint een verhaaltje in het Se-
marangsche Dagblad.
Na deze schalksch-spottende inleiding
het is altijd een verheugenis nietwaar, als
een journalist nog schalksch zijn kan
volgt een Beschrijving hoe het jonge arge-
looze echtpaar hunne huisbedienden ont
halen op thee, koffie, limonade en koekjes
en „lieve moderne deuntjes" op de piano,
en hen daarvoor uitnoodigt gebruik te
maken van de leeren fauteuils en de rust
bank van mijnheer.
Aan dat lieve gedoetje komt natuurlijk
een cataslrophaal einde: Plotseling op een
Zondag-voormiddag werden de buren op-
g 'irikt door een groot lawaai in hel lie
ve husje. Men hoorde mijnheer vloeken en
razen, en mevrouwtje er doorheen schet
teren. Een poosje daarna zag men al het
..t personeel bet erf afgaan,.gepakt
en gezakt druk gebarend, pratend, zich
opstellend op een grasveld aan den over
kant.
En wat was er gebeurd? Mijnheer en
mevrouw, de piepjonge Hollandsche echte-
,i i, die de Javaansche bedienden zoo
- '-tilnvaardig vonden, hadden ten
„lotte het in de galen gekregen, dat hunne
brave bruine huisgenoolen op het laatst
n', 1 meer werkten, alles verwaarloosden
en lieten vervuilen.
Bovendien moesten ze conslaleeren, dat
een gedeelte van hun mooi Hollandsch
servies, hunne lepels, vorken, messen, kus-
sensloopen, beddegocd, etc. verdwenen
vas.
Een groot deel werd teruggevonden in
de kamer van djongos, kokki, kebon,
:1c.. Verder kwam het jeugdige echtpaar
fot de ontdekking, dat de kamer van
.jongos in een kruidenierswinkel was
herschapen. Menvond er bier, koffie,
'hee, suiker, etc.
Later vertelden de jeugdige echtelie
den aan de buren, dat ze nooit gedacht
en geweien hadden dat Javaansche bedien-
len in dank voor de goede behandeling die
-.ij bij hen ondervonden, den boel zouden
wegstoppen en vervvaarloozen.
En dergelijke jeugdige Hollandsche echt
paartjes met hooge idealen over Indië en
de Javanen wonen bij hoopjes in het Heu
vel terrein.
Aldus besluit het Indische biad dit ver
telseltje, dat zoowaar door andere bladen
rog overgenomen wordt, om hunne lezers
:nede gelegenheid te geven zich te verkneu
teren over de desillusies van het idealis
tisch aangelegd echipaartje.
Dergelijke stukjes zijn me een ergernis.
Tk weet bij eigen aanschouwing, dat de
nieuwkomers cf baren in Indië somtijds
heel dwaze dingen doen, dal sommigen
van hen met de allerbeste bedoeling, doch
met een geproportioneerde onkunde om-
trent de maatschappelijke opvallingen van,
<le inlanders hun houding tegenover deze
kenmerken willen door vriendelijke tege
moetkomendheid. door „familiariteit",
waarvan de resultaten zoo teleurstellend
zijn, dat deze ethisch-doende nieuwkomers
binnen het jaar getransformeerd zjjn
geprononceerde Indië-kenners en ook vaak
Indië-haters, die overtuigd zijn, dat aan de
Inlanders toch niets te verbeteren valt!"
Tk weet, dat de ethische nemingen van
leze nieuwkomers meestentijds ondoor
dacht en somtijds enkel liefhebberij is.
Doch ik weiger te gelooven, dat er een en
kel Hollandsch echtpaartje, hoe onhandig
ook. zoo dwaas is om in hun streven tot
overbrugging van rasverschillen ook alle
gewone maatschappelijke scheidingen te
niet le doen; en ik weiger vooral te geloo
ven, dat er „dergelijke jeugdige echtpaar
tjes^" „bij hoopjes" zijn.
Evenwel, die overdrijving ergert me niet
hot meest.
Ergerlijker is de klaarblijkelijke opzet
om dit „jeugdige echtpaartje" te doen gel
den als typen van menschen, met idealen
over Indië en de Javanen, om aldus met
deze laatsten te kunnen spotten. Al is dit
tb'kje lournalistiek om z'n k'inderlijheid
en kinderachtigheid nogal onschuldig, ik
begrijp maar al te goed dat de schrijver
overtuigd is, de meening te vertolken van
veien in Indië.
Nog steeds zijn er velen, die meenen dat
idealisme wel het slechtste artikel is om
naar Indië mede te nemen, die een levens
houding en een levenswerkzaamheid pro-
pageeren, gekenschëtst met de populaire
uitdrukking: we Zitten hier niet om
vliegen te vangen".
Deze soort materialisten, die in Indic
slechts een land zien om geld te verdienen,
inderdaad, deze zijn er „bij hoopjes". Het
kwaad door hen- aangericht is niet gering,
toch gelden menschen, die anders hande
len dan zij als dwazen.
En helaas, ook onder hen, die van goe
den wil zijn, telt men weinigen, die er
tegen kunnen dwaas geheeten te worden.
Niet ieder heeft de onvervaardheid van
„Roomsche Kruisvaarders".
Roomschen zijn gemeenlijk zoo spoedig
niet vervaard.
Zoo juist heeft een der beide Katholieke
vertegenwoordigers-daarvan blijk gegeven.
Men weet uit een der vorige Indische
Kronieken, hoe er eenigen tijd geleden ge
klaagd is over het benoemen van een mi
litant communist tot hoofd van een der
kweekscholen ter opleiding van Inlandeche
onderwijzers, waaraan een internaat ver
bonden is.
De heer ten Berge, zelf hoofdonderwij
zer bij een der Holl. Inlandsche scholen
heeft het bestaan bij de behandeling der
onderwijshegrooting eene motie in te die
nen, Waarin de wensch werd uitgesproken
geen communisten aan de Gouvernements
internaten te verhinden. Dat kon aller
minst de goekeu-ring wegdragen van zijn
allerhoogstcn chef, den directeur van On
derwijs. Deze voelde zich gedrongen de
motie te ontraden, doch verwierf daarmede
geen succes.
De motie van den heer Ten Berge werd
door den Volksraad' met ruime meerder
heid aangenomen.
Proficiat, kameraad!
S.
Het parlementsgebouw te Belfast.
Het UlsterbaliiiwU hoeft besloten, na
goedkeuring van bet parlement, t'e Belfast
aan te koopen het kasteel van Sloirmunt
Castle en de terreinen daaromheen, om
daar te bouwen het nieuw© parlementsge
bouw, het gebouw van justitie en de imi-
niistorieele dtepartementsgebouwen. De
kristen van aankoop zullen 20.000 pi st.
bedlrng-en.
Straatgevechten te Belfast.
Maandag hadden er volgens de „Man
chester Guardian'" te Belfast wedbrom
straatgevechten plaats tusscbén Uniopisten
en Nationalisten. Even voor half tien
het tijdstip, dat die „Curfew"-u-ren ingaan
verzamelde zich een groep Unionisten
op bepaalde seinen en deden, gewapend
met geweren en revolvers, op drie pun
ten aanvallen o;p die Nationalisten, die
zich verdedigden en een half uur in ge
vecht gewikkeld bleven waarbii honder
den schoten werden gelost. Ten slotte
keerden de Nationalisten naar hun wo
ningen terug, doch nauwelijks wairen zij
binnen, of de Unionisten deden een aan
val op deze woningen en wierpen de rui
ten bij tientallen in. De Nattojnalisten, die
in die. veronderstelling leefden, dat de
aanval algemeen zou worden-, trokken
weer de straat o-p, waar die strijd oen uur
lang werd voortgezet. De Unionisten had
den de straatlantaarns uitgedraaid, zoo-
dat het gevecht in donker plaats had.
Kort vóór middernacht verscheen een
sterke nolitiemacht ten tooneele, die naar
beide kanten schoot en aid-us die straten
zuiverde.
DE VRÉDE TUSSCT-TiRN AMERIKA EN
DE CENTRADEN.
Naar wij vernemen zijn de ouwtarha.n-
u-eling-en oveir het Duif sell-A me ri kaan-sel i-e
vredesverdrag, die tussehen dien Duitsclien-
gevolmachtigde, den minister ban bui-
tenland'sche zaken dr. Rosen, en dien
zaakgelastigde der Ver. Staten gevoerd
zijn thans geëindigd. Het verdtrag zou
reeds gisteren onderleekend worden, doch
'Cn'!'Sche re<tel*n tot mongen-
uitgestelü. Omtrent den inhoud van het
VRIJ NAAR HET IH11TSCH,
TWEEDE DEEL.
Ik was in vroegere jaren somtijds
maanzuchtig, en wandelde in den slaap
rond, en in zulk een toestand heb ik
haar eens de geheele geschiedenis ver
teld, of tenminste zooyee! daarvan,
dat zij het overige kon raden. Later
was ik altijd voorzichtigik liet mij
zelfs opsluiten, opdat ik des nachts
mijn slaapkamer niet kon verlaten."
Augusta bedacht zich een oogenblik
De voorzichtigheid raadde haar aan
te zwijgen. Nieuwsgierigheid en een
zekere ongerustheid echter drongen
haar om te spreken en behaalden na
korten strijd de zege.
„Nu ben ik net zoo wijs als van te
voren. Wat- hebt gij bij deze gelegen-
eigenlijk aan uw vrouw ver-
sela
-jutlibridge wierp haar een toor-
'gpn blik toe. „juist hetzelfde, als
m mijn koorts ongelukkig ook aan
u heb verraden. En nu laat in 's hemels
naam dat onderwerp rusten
„Nog niet," hernam Augusta met
saamgetrokken wenkbrauwen. Gii
vergist u, als gij meent, mij iets vérra
den te hebben. Ik weet slechts dat er
een geheim bestaat, maar tot nu toe
behcor ik niet tot de ingewijden."
„Augusta
„Ik herhaal, dat ik mij tot heden
in 't donker bevind. Ik ben echter nu
uwe vrouw, William, en heb als zoo-
danig een recht op uw vertrouwen.
Wat is het dat gij zoo zorgvuldig ge
heim tracht te houden
„Ga niet te ver met uwe gekheid 1"
siste Guthbridge woedend, terwijl de
.aderen op zijn voorhoofd begonnen te
zwellen en zijn lippen krampachtig
beefden. „Gij hebt mij toch verteld
van Bill heb gespro-
„Wie is Bill stamelde Augusta,
verschrikt achteruit tredend. Zeker'
gij hebt dien naam dikwijls genoemd'
maar gij spraakt niets dan onsamen
hangende woorden, zoodat ik er niets
van kon begrijpen. Zeg het mij nu
die zaak begint mij te verontrusten,
ert ik moet eindelijk helder zien."
verdrag wordt voorloopig, op grond van
een overeenkomst lusiscben do beide re
geeringen, nog het stilzwijgen bewaard.
Wij hebban gisteren medegedeeld, flat
de vrede tussclien Oostenrijk en Amerika
gcleekend ijs. Zooals thans uit Weenen ge
meld wordt, bevat dat vredesverdrag als
inleiding de algemeene bepalingen om
trent de bescherming van de rechten der
Ver. Staten en zijn burgers tegenover Oos
tenrijk; daarna bevat het verdiras) dat
dtoel van het vredesverdrag van St. Ger
main, (Sat ook boor Amerika zal gelden
Amerika veklaairde zidli bij de onctarhan-
delingen principieel bereid het algemeen
pandrecht op te heffen. Het verdrag moet
thans nog door (te volksvertegenwoordi
gingen van beidie landlen wordsen gerati
ficeerd.
Te Washington lieerseht verrassing
over de perdberchlera uitWeenen dat daar
tor stede tussrhen Oostenrijk en Amerika
een vre<5esver<ïrag getee.kemd zou zijn.
Naar verluidt zijn die laatste weken on
derhandelingen gaande zoowel te Wee
nen als te Boedapest. Bedoelde ver
dragen zullen in beginsel dezelfde zijn
als bet verdrag met Duilscliland' en zullen
eevolgd- woreten door verdragen van han
del en vriendschap.
RELLETJES TE BERLIJN.
De communisten heblien weer eens de
behoefte gevoeld, de werkloozen die straat
op te sturen. Vóór het stadhuis te Berlijn
en vóór het bureau ter bestrijding der
werkloosheid in Lichtenberg verzamelde
zich glstorocliteii'd een groote men'schen-
menigte, en af en toe ontstonden er rel
letjes. Van dien Olto Wilhelmplatz uit zet-
le een uit enkele honderden bestaande
troop werkloozen zich in beweging naar
het stadhuis te Berlijn. Hier moest Oen
nfdceling politie iug.rünen. Er werden ver
schillende personen, gcarresteerdi.
De Ja va ai-scènes, ju die gi s!eren te Lècch
tenlberg sebou-ifen désI rietsvorga deri ng ziin
hedenochtend voor liet bureau der wer.k-
oiorii eirdsbos trij dlirg voortgezet. Een
«root aantal werklonzen omringde needis
in de birae.se morgenuren het gebouw en
viel de verschijnende ambtenaren lastig.
Er ontstonden stormachtige scènes, lot-die
politie verscheen en er voor zorgde, dot
dte beambten de bureaux konden verla
ten. In het gebouw bevinden, zich o,p het
n-offienblik politiebeambten. Op straat
hoenscht groot lajwaai. Homterdien werk
loozen trachten het gebouw bltouen te
dringen.
VERKLARINGEN VAN HERRIOT.
De heer H-erriot, de maire vam Lyon,
die naar men weet, een studie- en pro-
pagandarets heeft gemaakt naar België,
Nederland, Denomanken, Zweden en Noor
wegen. is bij zijn terugkeer door het
blad „Lyon rópublicadn" geinlenvieuwd.
Hij had zeer sterk den indruk gekregen,
dat er in alüe landen, die hij doorgereisd
was, nog veel, nog a-lies voor Frankrijk te
doen valt. Sommige -dozer landen zijn ons
genegen en vereeren ons, zei-de de maire,
and,are bevinden zich onder den invloed
van het wel geslagen, maar niet over
wonnen Duitsohland. Bij all die landen,
zoowel bij die welke van ons houden als
bij die, welke schier vijandig koel te
genover ons zijn, moeten wij ons onze ge
leerden en onze denkers befkend maken.
Overal vinden Frankrijk en de Fran-
sohen een groolc nieuwsgierigheid en be
langstelling; nergens is men er onver
schillig tegenover. Daarom heeft ieder
Franschman, die in het buitenland reist,
den plicht zich le beschouwen als een af
gezant van zijn land en de waardigheid
van die rol te bewaren.
Men geeft ziöh niet juist rekenschap
van onze positie tegenover onze vroegere
vijanden; men begrijpt het vraagstuk van
onze veiligheid niet goed en de legende
van hel Fransdhe imperialisime, behendig
verspreid, vindt gemakkelijk geloof. Het
feit dat de_ Engelscili-en zich een beetje te
egoïstisch van ons hebben losgemaakt,
draagt er toe bij die fabel geloofwaardig
te maken.
De heer Herriot besloot met te zeggen,
dat degenen, die niet begrijpen, dat de
vrede zelf een strijd is, nuttelooze en ge
vaarlijke menschen zijn. Hij liad tot zijn
voldoening ervaren, dat Lyon een uitste
kenden naam had van ernst, arbeid,
krachtsinspanning en tucht.
„Zoo Guthbridge begon te scha
terlachen. „Zijn gelaat, dat juist nog
een lijkkleur had,werd plotseling vuur
rood. „De tijd om te bevelen is voor u
voo bij, mevrouw!" schreeuwde hij,
terwijl hij in woede uitbarstte. „Ge
looft gij, dat ik nu nog als voorheen
den gehoorzamen dienaar zal spelen
Waarom hebt gij mij niet vroeger van
mijn dwaling genezen Uwe list is ge-
luktgij zjjt de 'slotvrouw op Guruguh
geworden, maar ik zal zorg dragen,
dat gij niet te veel reden hebt, om
u over uwe gemakkelijke zegepraal
te verheugen."
Augusta snakte naar adem, zulk een-
uitbarsting had zij niet verwacht.
„William, gij doet mij onrecht, als
gij meent
„Dat gij met uw zwijgen Volgens een
weloverlegd plan hebt gehandeld, niet
waar zeide hij hoonend.
„Ik zweeg, omdat gij destijds zwak
en ziekelijk waaiT, en ik u niet door
nuttelooze tegenspraak wilde opwin
den, riep Augusta in tranen uit
barstend.
„Een zoc verstandige vrouw als gij
zijt, moest tocii geloofwaardiger uil-
UucMen klaar hebben."
De maire vroeg zijn medeburgers bem
te helpen dien naaiin te handhaven in het
moeilijke oveogaingslijdperk. Over tien
jaar, zo-o zeide bij is 'het de geduchte ver-
vatlenmijn; tot zoolang wols er, meende
'hij, niets te vreazen, maar eerst over 10
jaar zal men welen, wie werkeïijik de
overwinnende volken zijn geweest.
HET RUSSISCHE TREURSPEL.
De „Pal! Mali" heeft aan een Engelseh-
man, die jaren lang le Astrakan woonde,
en na een reis van veile maanden juist uit
Rusland- was teruggekeerd, het bericht
voorgelegd dat .de Sov-jet-Tcgeeransl fett
bestrijding der cholera beslo-len zou heb
ben dg geheele stad af te branden en de
bewoners naar Siberië le zenden.
„Misschien is er overdrijving iin het be
richt", zeide deze Eiigelscüiman, „doch on
waarschijnlijk is het niet. Toen ik de stad
verliet was de toestand daar vreeselijk.
Ik spreek nu niet over het bolsjewisme,
ik heb in Rusland vele vrienden ouder de
bolsjewisten; er zijn mannen en vrouwen
onder met hoogé idealen, djoefh de groot©
massa wordt slechts bctheerschl door zelf
zucht
De toestand in Rusland wordt bij den
dag vreese&ijker; gij hoort hier iu Enge
land het meest over Moslkou, dodh Mos
kou is een paradijs vergeleken bij andere
dceicc dies land-s. Eenige weken geleden
bevond ilk mij te Moskou; daar wa-s voed
sel te krijgen, daar was gelid beschikbaar
en de mensclien schenen er nog een le
vens, mei te hebben. Maar te Astrakan.
Ni-slmi Novgorod en vele aindere steden
•slepen rij zich voort met gebogen hoofd,
waiirioipig.
Wij wisten reeds maanden geleden dat
de hongersnood komen meest. De boeren
hebben opgehouden den grond te bebou
wen, paudat hun vroegere oogsten aan
hen werden ontstolen; het gebrek is thans
in de graaribouwende districten groeier
dan te Moskou. In die stad kon men da-
geJijiksch een rantsoen brood van een half
pond per dag koopen voor 2300 a 2500
roebels per pond; te Aslralkan kostte helt
1-900 roebels en in de graan-diistrioten
7000 rochels.
Maanden lang leefde mijn gezin op ha
ring en ons brood-rantsoen, en gelukkig
dat wij te Astrakan althans nog visch
{hadden. De cholera brak er uit even voor
mijn vertrek kon het anders, wanneer
de kinderen in de straten naar afval zoch
ten en eiken gevonden haringkop gretig
verslonden I
De chaos is v-ree.-dijk en als het mog
erger zou vonden, dan sta de hemel het
arme Russische volk hij! Ik was een hoog
betaald expert jn mijn vak en kreeg 70,000
roebels per maand, dat bedrag wais juist
voldoende om elke 14 -dagen melk voor
éón kind te betalen. Voor het overige
moesten wij als ieder ander trachten er
door le komen. Kleeding is er lieeleauaai
niet meer. De oommdssarissen kunnen
geen schoenen meer krijgen en de Rood©
gardes omwikkelen zich de voeten met ©en
soort rietachtig gras.
DE FOUTEN IN MAROKKO.
De minister van marine, markies -de
Cortina, heeft in een interview met de
„Voz de Guipuzcoa" zijn meening gezegd
over de catastrofe van Melilla.
Volgens den minister lag de schuld van
deze ramp zoowel bij de burgerlijke als
bij de militaire autoriteiten, doordat de
achterwaarts gelegen posities niet behoor
lijk' versterkt waren en geen middelen
daartoe beschikbaar gesteld werden.
„Wij zijn allen schuldig", verklaarde de
minister, „hetzij door de daad, hetzij door
nalatigheid".
De Spaansche bewindsman was het niet
eens met hen, die onmiddellijk al het ver
loren terrein willen terugwinnen. Voor het
oogenblik moest men alleen het oog op
Na-dor en Selodan richten.
Generaal Beriincv r heeft overigens aan
de Spaansche regeering een militair en po"
litiek plan voorgelegd, dat de volkomen
goedkeuring der regeering wegdraagt.
Men moet intusschen van hel land niels
verbergen; liet gaat niet om eenvoudige
operaties; in Marokko hebben wij oorlog.
De minister achtte het beste middel lot
een oplossing otm aan-den oproerigen Abd
el Krim een khalifaat te geven. Zoodoende
zou men de gevangenen weer lerugkrijgën
en zonder veel kleurscheuren zich kunnen
herstellen.
MEVR. PILSOEDSKI f
Een Orient-tclegram uit Krakau meldt
dat mevrouw Piisoedski, de vrouw van
het staatshoofd van Polen, is overleden.
HET ONTZETTEND ONGELUK IN
DE LUCHT.
Aan de Engelsche bladien ontleenen wij
nog de volgende bijzonderheden -betreffen
de het luchtschip R. 38 dat op zulk een
tragische wijze verging.
Het luchtschip zou door de Amerikaan-
6che regeering gekocht worden voor
500.000 pond sterling, nadat het een bevre
digenden proeftocht zou lubben gedaan.
Op het oogenblik van de ramp was hel
dus nog het eigendom van de Britsche re
geering.
De Amerikaansche bemanning was
reeds 18 maanden in Engeland om met de
bediening van het luchtschip vertrouwd te
worden gemaakt.
Verschillenden dier Amerikanen hadden
Engelsche meisjes gehuwd, die reeds op
weg waren naar de Vereenigde Staten.
Kapitein Wan-n voerde het commando
en majoor Thomas, een expert inzake het
manoeuvreeren met luchtvaartuigen, was
ook aan boord.
Commandant Maxfield, die het lucht
schip op zijn trans-Atlaittlisehen tocht on
der zijn hevelen zou hebben, en andere
Amerikaansche officieren maakten slechts
als waarnemers den tocht mede.
Een groep van 250 man had het lucht
schip uit de loods gehaald en loen het be
vel „los" werd .gegeven, steeg het sierlijk
tot een hoogte van 2000 voet, cirkelde
tweemalen rond het aerodroom alvorens
naar Huil te stevenen.
Men kon het luchtschip nog dirie mijlen
ver met de oogen volgen, maar daarna
verdween het in den mist.
Draadlooze berichten meldden later, dat
het Zuidwaarts naar Norfolk koers zette,
over de Noordzee en dat men dien volgen
den morgen vroeg te Pulham hoopte te
arriveeren.
Den 28sten Augustus zou het dan uit
Pulham den grooten tocht over den Oce
aan ondernemen. Amerikaansche oorlogs
schepen hadden reed® instructie gekregen
om op dien diag op verschillende punten
der door het luchtscliip te volgen route te
patrouilleeren en het draadloos op de
hoogte te houden van de weersgesteldheid.
Het plan was óm het luchtschip, als het
in Amerika was aangekomen, een tocht
over het hee'le Amerikaansche continent le
laten maken. Er bevond zich een officier
aan boord, die speciaal belast was met het
opstellen van een officieel relaas over den
tocht.
DE BERLIJNSOHE LANDRU.
Het Jjandru-verschijnsel, de blauw
baard van Kamerijk, is niet specifiek
Eranscb. Carl Qrossmann is zijn Ber-
lijnsche concurrent; en al legt deze het
af in het aantal slachtoffers d9 Duit-
scher heeft er slechts (waarschijnlijk)
zes op zijn rekening, tegen Landru
twaalf of dnticn, in g r ffinaerde wreel-
hoii wint do Eerlijns he moordenaar het
misschien van zijn Eransehen collega.
Nadat wekenlang reeds herhaaldelijk
deelen van v rouwelijken in de Sproe
waren gevonden, welker wijze van am
putatie we9s op de waarschijnlijkheid van
een bepaald stelsel van één bepaald per
soon, die de moorden beging, heeft de
politie dezer dagen op heeterdaad een
man, Groismann, betrapt,- terwijl hij in'
zijn vertrek meer een hol op de
7,ooveelste verdieping van een achter
buurt bezig was oen aan handen en
voeten gebonden vrouw den schedel in
te slaan. In de kamer van den woeste
ling zijn allerlei met bloed doorweekte
vrouweldeeren gevonden, benevens een
vrij belangrijke, som golds. Grossmann
ontkent intusschen hardnekkig iets uit
staande t9. hebben met den dood der ver
schillende vrouwen, wier verminkte 1 ken
in de Sprea gevonden zijn. Deza Ber-
lijnsche Landru Bobijnt oik het procédé
van 'zijn Frans hen voorganger, hot ver
branden van lijken, toegepast te hebben.
De woede van de bevolking uit dê
buurt van da woonplaats van den vi'ou-
wenmoordonaar is zoo groot, dat toen hij
nog eens, geconfronteerd moest woeden
met het lijk van zijn laatste slachtof
fer, de toegestroomde manen en vrou
wen hem op straat te lijf wilden om hem
te lynchen, zóodat de begeleidende po
litiebeambten de sabel moesten trekken
om zich ruim baan te verschaffen en
Grassmann te beschermen.
TEGEN DE STIEREN-
GEVECHTEN.
Er worden in het Zuiden van Frank-
lijk st'erengeve h en aangekondigd. Vol
gens „Bonsoir" zal de vereeniging voor
dierenbescherming de vervolging eischen
van de ondernemers op grond van de
wet-Grammont, die d-e mishandeling van
huisdieren strafbaar stelt. Het Hof van
Oassatie beeft uitgemaakt, dat de stier
een huisdier is.
Augusta had haar zelfbeheersching
herkregen. Zij begreep, dat haar ge
heele invloed op het spel stond. Door
de onvoorzichtige bekentenis harer
voortgezette stilzwijgende misleiding
had zij zich groot nadeel gedaan
slechts moed en overleg konden deze
fout weer goed maken.
„Uitvluchten riep zij, terwijl zij
haar hoofd ophief en haar echtgenoot
scherp in de oogen keek, ofschoon zij
in haar binnenste beefde voor zijn
gloeienden blik. „Op deze beschuldi
ging antwoord ik daarom niet, omdat
uw eigen verstand u moet zeggen, dat
zij valsch en ongegrond is. Zou ik heden
vrijwillig mijne onwetendheid- in be
trekking tot dit zonder twijfel zeer
eervol geheim hebben bekend, als ik
mij niet vrij had gevoeld van iedere
lage bereken ng
Zij was zoo schoon in haar geveinsde
verontwaardiging, dat Guthbridge niet
dan met bewondering in deze fonkelen
de oogen kon zien. Was het niet eigen
lijk nog een geluk voor hem, dat zij
niets wist? Hoe zwfar had de gedachte
hem gedrukt, zoo geheel in de macht
zijner vrouw te zijn
Augusta werd zich reeds van haar
voordeel bewust en maakte er gebruik
van. „Gij hebt voorheen bekend, dat
de bedreigingen en voorspellingen uwer
eerste vrouw zich op geheel iets anders
betrokken, dan gij Marion willet'doen
gelooven. Ik dacht het wel, zij zouden
anders onverstaanbaar zijn geweest.
En nu wensch ik eindelijk dat geheim
te leeren kennen. Wilt gij het mij mede-
deelen
„Neen," antwoordde Guthbridge
norsch. ,,En ik zou u'den raad geven,
deze zaak eindelijk te laten rusten en
er niet meer op terug te komen."
„Dien raad zal ik niet opvolgen."
Guthbridge, die juist zijn hand naar
een schotel uitstak, troL ze weer terug
en keek zijn vrouw dreigend aan.
„Dan waag het op uw eigen gevaar
dien raad in den wind te slaan."
„Dat gevaar vrees ik niet. Ik moet
en wil alles weten."
„En op welke wijze denkt gij achter
de waarheid te komen vroeg hij op
spottenden toon.
1 k zal ze ontdekken. Zooveel is mij
duidelijk ;'de zaak staat in verband met
de nalatenschap van uw oom. Volhardt
gij nu bij uw weigering, dan zal mijn eer
-te werk ziin, dien anderen neef +e zoe
Uit Brussel wordt geseind aan Jiet „N.
v. d. D
Van 15 September af zijn de jias visa
voor Nederiandksche en Beflgiseilie onder
danen afgesdbaft.
De heer Deterding en het personeel der
Koninklijke. Naar het „Vad." verneemt
heeft de heer Deterding, ingevolge zijn be
lofte bij zijn 25-jarig jubileum gedaan, in
het ondersteuningsfonds van het personeel
<fer Koninklijke een (bedrag van 50,000
pond gestort.
ONZE BEVOLKING.
De bevolking van ons land telde I Juni
j.l. 6,879,129 zielen. Amsterdam, Rotter
dam, Den Haag en Utrecht samen
1,691,414 of bijna 25 pCt. der bevolking.
EEN EIGEN BEDRIJF VOOR DE I
UITGESLOTENEN
Naar „Het Valk" verneemt, worden
door het hoofdbestuur van den modernen
bond (krachtige pogingen in het werk ge
steld, tun de door de Horecaffers ge-,
maakte slachtoffers weer aan een betrok-,
king in het bedrijf te helpen.
Het plan is, om in de vier plaatsen een
eigen café-restaurant te openen, waarmee
tevens wordt beoogd, prijsregelend op te
treden.
20NGRES SOCIALE VERZEKERING,
Men schrijft ons:
Het Congres veor Sociale Verzekering,
diat op 11 en 12 October a.s. te Utrecht in
het Jaarbeursgebouw zal worden gehou
den trekt in breede kringen de aandacht.
Reeds lieten zich mer dan 300 deelnemers
als lid van het congres inschrijven, waar
onder vele kamerleden, hoogleeraren, me
dici bestuurders van vakvereenigingén,
kiesvereenigingen en Besluurdersbonden
van alle richtingen.
Ook' vele 'bekende figuren uit de politieke
meldden zich voor het lidmaat
schap aan.
Het belangrijke vraagstuk over de uit
voering der Ziektewet zal op dit congres
als eerste onderwerp worden behandeld.
Het Kamerlid Duys zal uitvoering döor
Overheidsorganen bepleiten, waartegen
over de hceren Dr. Posthuma, Directeur
van „Centraal Beheer" en Mr. Korten-
horst uitvoering door niel-overheidsorga-
nen zal verdedigen. Daarnevens komen
andere voor de komende wetgevende pe
riode zeer belangrijke vraagstukken aan de
orde, zooals Rijkskindertoeslagfonds en
Moederzorg. Omlremt dit laatste onder
werp zal mevrouw Posthuis-Smit hel pro
en Mej. Mr. Fr. Katz het contra bepleiten.
ITet belooft dus in elk geval voor de So
ciale 'Verzekering een belangrijk congres le
worden.
Deelname slaat voor ieder belangstellen
de open en kan prospeclus aangevraagd
worden aan hel Bureau van hét Congres
voor Sociale Verzekering, Heerengracht
237/9-
Zooals beleend, heeft prof. mr. Aalberse,
Minister van Arbeid, het Eere-voorzitter-
schap van dit congres aanvaard en slaat
het Congres onder leiding van mr. W. H.
M. Werker.
ken. Moeilijk zal dat niet zijn, want de
menschen "hier in deze omstreken zul
len hem nog wel hebben gekend. Met
hem, of indien hij niet meer leeft, met
zijne erfgenamen wil ik mij in verbin
ding stellen." Zij keek haar echtge
noot loerend aan. „En dan deel ik de
zen man alles mee,wat ik weet en wat
ik vermoed, en samen zullen wij.,.."
Een verschrikkelijke vuistslag op
de tafel deed het servies rinkelen. Een
juist ingeschonken glas viel om, en de
wijn li^> over het fijn damasten tafel
laken.
„Waag het, ook maar het duizend
ste gedeelte te doen van hetgeen gij
hebt gezegd en ik zal u met deze mijne
handen worgen
In het volgends oogenblik had hij de
kamer verlaten, en de deur viel krakend
achter hem in het slot.
Augusta bleef nog eenige oogenblik-
ken zitten. Had zij verstandig gehan
deld, met zijn toorn zoo uit te dagen
Wat kon haar eigenlijk dat geheim sche
len Of hij op rechtmatige of onrecht
matige wijze in 't bezit van zijn vermo
gen was gekomen, kon haar toch eigen
lijk onverschillig zijnhet was zijn
zaak, en hij had de verantwoording,
VJovAt yzpt.vjolcA'
