urgloge
an
-Mie??"
ST",
„O!
ïl
!S 1
LAl
D"
órófWr.
■BUITENLAND
LS GIJ
boer's Kruiden
lboer's Pillen
IT.
avond B1/* uur
IÜT
PR
lONTE Jr.
jonde Varkens
!D. - Tel. 35.
RQ",
'dingk Ihijm", Alkmaar»
nammmm
HSi
ffl
Bureau: HOF 6,' ALKMAAR. -
Telefoon:
UILLETON
Under Vafsche ¥!ag
flcf. 270
DINSDXG 30 "AUGUSTUS 1921
14e JAARGANG
de naar de eieeken Qe
jds ingerichte
lom en Selksalon
MBÜEGIA",
tijk 21, Amsterdam,
slof N. 9015.
Is bekend om zijn heer.
olade en Koffie a 15 ct.
1 adres voor Amstelbier
m IJssoorten.
:s versche gebakjes,
.anbevelend,
GR00TEL, v.h. Stolk
zijt, neem dan 's mor-
iddags en des avonds
ig van de van ouds
geneeskrachtige
ot 1 a 3
spoedig weer genezen.
en goedkoopere huis
bestaan er niet.
len hebben er reeds
eyonden en zij zullen
lpen. De Wortelboer's
n Wortelboer's Pillen
gal, slijm, koortsig-
en hoofdpijn, wekken
st op, bevorderen de
ing, regelen den stoel-
reren het bloed, maag
iden, enz. Wortelboer's
60 cent het pakje
r's Pillen 60 cent per
doozen f 1.70. Overal
r of direct van
MARIA WORTEL-
Oude Pekela. Zending
franco na ontvangsi
edrag.
T. OR ZONDAG,
ESSE-
M-suecesstnk
f 2.50; Parquet f2.
verhoogd met rechten,
t er op altent gemaakt,
rteire abusievelijk ver-
5, plus rechten,
at per plaats.
KENSVLEESCH.
bezorgd contant
au f 1.40
f 1.40
f 1.20
f 1.20
do
n
f 1.30
f 1.30
fl.10
f 1.10
f 0.90
Aanbevelend,
DHUISBUURT).
IK
J. F. M. ENDEL,
zalen opgevoerd.
isbespreken vanat heden
irste aanbevolen.
JAC. BAKKUM.
?6 en KUSTERS
van 1 Ssptomiior a.s-
ar
reg 1?
K0LLAKDSCH
p
Abonnementspiijs.
Per kwartaal voor Alkmaar f 2 85
i «o 11 /-, rt oftn 1
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No 633
tarlFtsr* won f A.
Advertentieprijs:
Van 1 —5 regels f l .25; eikeregel meti i 0 25; mes
per regelt 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
nn_ f ?nn_ f tnn_ f 60 f 35 f 15
Aan alls abonné's
Jet antwoord van
Nederlander,"
„De Nederlander", het christelijk-liisto-
.dsch hoofdorgaan, heeft eindelijk eens een
jriikel geschreven, zooals met recht en re
den al veel eerder van het blad verwacht
worden, n.m. een uiteenzettingover
■laar houding tegenover ons, Katholieken.
In tegenstelling met hetgeen het blad
wij nemen gaarne aan geheel te goeder
irouw beweert,, als zou de R.-K. Pers
de R.-K. bevolking de- laatste jaren de
protestanten getart hebben tot een verweer,
aioeten wij voorop stellen, dat juist de
R.-K. pers tegenover de stelselmatig anti-
Roomsche campagne van „de Nederlan
der", sinds de christelijk-historische leider
afscheid nam Van het Kamerlidmaatschap
om zich geheel aan de taak van het hoofd
redacteurschap te wijden, dat juist de R.-K
pers tegenover dat wel niet geheel nieuwe,
ma.-r onverwacht openlijke en felle anti
papistische geluid van jhr. de Savomin-
Lohman een zwijgzaamheid aan den dag
heei't gelegd, welke achteraf beschouwd,
eerder nalatigheid dan uittarting genoemd
moet worden.
Maar, ter wille van de ons zoo dierbare
christelijke coalitie eenerzijds, uit respect
voor den verdienstelijken christelijk-histo-
rischeu leider anderzijds, wiens ware gees
tesrichting trouwens aan het jongere ge
slacht niet al te goed bekend blijkt, werd
gezwegen, maanden en maanden lang, een
enkele maal werd een voorzichtige op
merking gemaakt tegenover een al te fei
len uitval, totdat de maat overliep in het
artikel van ds. Van der Brugghen, door
de Nederlander uit „Bergopwaarts" over
genomen.
Wanneer men aan de eer en waardigheid
der R.-K. geestelijkheid komt, flikkert
Go de zij dank nog het strjjdvuur in de
Katholieke gelederen op. Men kan zich
toch niet alles laten zeggenl
Nu neemt de hoofdredacteur van»de Ne
derlander in het jongste nummer van Za
terdagavond bedoeld artikel in „Bergop
waarts" als aanleiding, om eindelijk eens
een verklaring voor zijn an li-pa pistische
houding van den laatsfen tijd af te leggen.
Dat artikel zelf neemt hij niet voor zijn re
kening. „De algemeene veroordeeling van
de R.-K. geestelijkheid lijkt ons niet juist",
schrijft hij.
in tusschen werd het schandelijk geschrijf
toch maar een week le voren door de Ne
derlander overgenomen en zou wanneer
de Roomde he Pers er niet op aangevallen
was zonder commentaar in de hoofden
van duizenden protestanten zijn blijven
voortleven.
Doch, als gezegd, dat is maar de aanlei
ding. Wij krijgen nu levens te hooren, wat
de hoofdredactie van de Nederlander over
haar tegenwoordige houding tegenover
de Roomsch-Katholieken denkt.
„Onze houding tegenover de Katholie
ken is altijd dezelfde geweest en is dat
nog, schrijft de Nederlander. Bij allen elke
oprechte overtuiging eerbiedigende en be-
geerende dat allen, van welke overtuiging
ook, in ons land volkomen gelijkgerechtigd
zullen zijn, hebben wij steeds ook voor
hun recht gestreden, en daarom in den
Schoolstrijd met hen gemeene zaak ge
maakt. Wij verwachtten dat zij hunner
zijds niet beproeven zouden, hun eigenaar
dig staatsrecht in toepassing le brengen,
vermits in landen met gemengde go tl-en-
stige bevolking hun Kerk dit toelaat. E*
was tusschen Roomsch en Protestantsch
op staatkundig gebied een soort van wa
penstilstand om niet le zeggen vredestoe
stand ontstaan.
„Door het herstel van het pauselijk ge
zantschap en de wijze waarop dit ge
schied is (eerst verklaren dat van herstel
geen sprake is, daarna dat men zich maar
terstond had moeten verzetten, met andere
woorden: gij hadt ons niet moeten geloo-
ven) is de band tusschen wereldlijke en
kerkelijke, macht weer aangeknoopt en
het vertrouwen in onze R.-C. medeburgers
geschokt. Tal van liberalen, die toen het
den strijd gold tegen de „orthodoxe" Pro
testanten als an li-kerkelijk poseerden,
stonden hun bij. Een deel der kerkelijk-
gezinde anti-revolutionairen, meenende te
„stoelen op eenzelfde wortel", kwam niet
in verzet. Van Roomsche zijde is eene
openlijke en stille camjpagne tegen de Pro
testanten georganiseerd; alle wettelijk ge
oorloofde, doch vaak unfaire middelen
werden gebezigd om ons volk weer onder
Rome's heerschappij te brengen; de Pro
testanten worden openlijk met de Bolsje-
wiki op eene lijn gesteld; de uitnemende
Christenen, Luther en Calvijn, worden in
Roomsche bladen voorgesteld als menschen
van het allerlaagst allooi.
„In deze omstandigheden acht „de Ne
derlander' het noodig zich krachtiger dan
tot dusver tegen den R.-C. aanval te ver
weren, en zich niet te laten intimideeren
dr or het gepraat over „anti-papisme", on
verschillig of dit komt van de. boven het
christendom verheven vrijdenkers, en iet
wat dommelende Protestanten, dan wel
van de R.-C.-en wier geloof de verplich
ting meebrengt zelfs met geweld het Pro-
lestanlisme te vernietigen, dus anti-protes-
taiüsch quand-même te zijn. En als de
Roomsche pers en anderen dit in strijd
achten met de „achtbaarheid" of .„eer
waardigheid" van onzen hoofdredacteur,
dan doet het ons slechts leed dat zij van
dezen of van onze redactie ooit iets anders
hebben verwacht. Om door menschen ge-
eerd te worden is het ons niet te doen.
Wij wenschen met de R.-C. gemeene zaak
ie blijven maken, waar dit niet ingaat te
gen onze beginselen evenals tot dusver
maar nooit op voorwaarde van stille
te zijntegenover de verwoede aanvallen
der R.-C. Kerk.
„Ziedaar ons antwoord."
Wij kunnen niet zeggen, dat dit ant
woord ons erg bevredigt. Het herstel van
het pauselijk gezantschap zou de aanlei
ding zijn geworden voor de Nederlander
om de protestanten hier te lande te wapen
te roepen tegen Rome!
Och kom! Is dat nu aannemelijk? Ter
wijl heel de wereld de handen uitstrekt
naar den Vredesvorst van het Vaticaan,
terwijl een waarlijk proteslantsch land als
Engeland zijn gezantschap bij den Paus
handhaaft en zelfs het anli-clericale
Frankrijk legen zijn radicale elementen in
d* Vriendschap met Rome doordrijft, ter
wijl de Turken Paapsch worden, zou Ne
derland alleen afzijdig blijven en een een
maal als tijdelijk begonnen gezantschap bij
den Paus zonder reden weer verbreken?
Laten wij daaraan toch geen woorden meer
verspillen. Nemen wij aan, dat de Neder
lander over de handhaving van dat ge
zantschap verbolgen is geweest. Zijn hoofd
redacteur is toch politicus genoeg om te
weten, dat er dingen zijn, die, eenmaal
feit geworden, moeten worden aanvaard
en dal men zich aan verdenking Yan iets
anders te willen dan men voorgeeft, bloot
stelt, wanneer men r me zaken maar
steeds als motief voor een felle campagne
blijft gebruiken.
Zoo staat het ook met dien „Roomschen
schimp" op protestanten, op Luther en
Calvijn, die dan tot verweer zou gelokt
hebben. Wij schreven het reeds: 't is an
dersom: slechts een enkele maal heeft
de stelselmatige anti-Roomsche campagne
van de Nederlander hier en daar tot een
woord van verweer gelokt.
Er is daarom wat meer noodig dan de
nu gegeven verklaring van de Nederlander
dat de chrislelijk-historischcn in beginsel-
zaken op blijvende samenwerking met de
Roomschen prijs stellen.
Noodig is, dat het anti-papistische ge
schrijf en gewrijf in het blad ophoude.
Eer kunnen wij niet gelooven, dat het er
niet om te doen is, geheel onnoodig in ons
land opnieuw godsdiensttwisten uit te lok
ken.
Wij zouden, wanneer het de Nederlander
inderdaad ernst is met haar verklaring,
dan dezen goeden raad willen geven: neem
de bevolkingscijfers van ons land, bestu
deer de landkaart en kijk den staatsalma
nak eens goed in. Wellicht komt gij dan
eindelijk tot de conclusie, dat het begrip
Nederland een protestantschc natie een
groot waandenkbeeld is.
Ten tweede: de geschiedenis van den
Roomschen opbloei der laatste halve eeuw
beschouwe dc Nederlander als een feit,
waaraan niet le tornen valt. Die geschiede
nis is er niet eene van usurpatie, maar in
tegendeel van een voorzichtig voortgaan
op den weg, door de Voorzienigheid aan
gegeven.
Wat de latere historieschrijver den Ne-
derlandschen Katholieken van thans ook
zal kunnen verwijten, het zal zeker geen
al le grootc voortvarendheid, geen verove
ringszucht kunnen zijn. Integendeel, er zijn
er velen, en niet de eerste de besten onder
ons, die 'roepen om meer kracht in een
Alleen de „Echo de Paris" acht voldoe
ning wat voorbarig en wijst er op, dal de
overeenstemming nog afhangt van de stem
ming in den Rijksdag over <je j ^dijksche
•credie.ten van 50 milliard mar! papier.
Onrust in Duitschland.
- Relletjes te Potsdam.
De Beriijnsclie correspondent van het
„Hbld." meldt:
Rijkskanselier Wirtli had in zijn rede op
den Katholiekendag te Frankfort de juiste
opmerking gemaakt: Het gist weder in
Duitschland. Nauwelijks had hij dit gezegd
of Zondag vloeide er dn de straten van
Potsdam bloed, en de nawerking van deze
gebeurtenissen op de- breede massa's is
nog niet te overzien. De rijkskanselier,
die oorspronkelijk van plan was aan de
besprekingen van den Katholiekendag deel
te nemen, is dadelijk naar Berlijn terugge
keerd, waar onder voorzitterschap van den
rijkspresident de door ons reeds aangekon
digde ministerraad wordt gehouden. De
vakvereenigingen en de beide socialistische
partijen zullen een ddjiutatie naar den rijks
kanselier zcndSn, teneinde op de rijksre-
geering druk uit te oefenen in deze rich
ting, dat zij, „ingrijpende maatregelen ne
me tegen de steeds brutaler optredende re
actie". Democratische bladen melden, dat
er op het oogenblik over onderhandeld
wordt op welke wijze 't mogelijk zou zijn,
dat ook de christelijke en de Hirsch-Dun-
kersche vakvereenigingen aan dezen stap
deelnemen, welk bericht door de „Vor-
vtiirts" wordt bevestigd.
De jeugdorganisatie van de Duitseh-na-
lionale Volkspartij had, daar de plechtige
herdenking van den slag hij Tonnen berg in
de open lucht verboden was, haar aanhan
gers in verschillende groote zalen te Pots
dam bijeengeroepen. De oproep van de
links-radicalen voor een tegen-demonstratie
was door duizenden opgevolgd. Op den
weg naar hun vergaderlokalen, dien zij in
gesloten gelederen aflegden, werden op
een gegeven oogenblik twee rij'ksweersol-
bclang en de christelijke beginselen steeds
liooger geacht dan tijdelijk gewin, eer en
aanzien voor eigen partij.
Wanneer de leidende geesten der chris-
telijik-historischen zich eens van boven
genoemde waandenkbeelden kunnen be
vrijden, wanneer zij deze historische feiten
eens zonder jaloerschheid of spijt, eenvou
dig willen aanvaarden, dan, maar ook dan
allgen, kan er kans zijn op een blijvende
samenwerking tusschen alle Christusbelij
ders in Nederland op Staatkundig terrein.
.VRU NAAR HET DUITSCli,
TWEEDE DEEL.
Het oogenblik was niet gunstig,
gelijk zij dadelijk bemerkte. Zij had
buitengewoon zorgvuldig toilet gemaakt
maar Guthbridge wierp geen oogopslag
op haar. Zwijgend nam hij zijn plaats
aan tafel in, en, n plaats van als ge
woonlijk de spijzen nauwkeurig te on
derzoeken en te kiezen, wat het meest
naar zijn smaak was, legde hij gedachte
loos een snee brood op zijn bord en
gaf op de deelnemende vraag van Au
gusta naar zijn toestand een kort en
verstrooid antwoord.
„Wilt gij niet een stukje kip nemen,
William vroeg zij vriendelijk, nadat
•'ij hem eenige minuten had gadegesla
gen. „Een,snede droog brood is toch
een al te zuinig ontbijt."
„Neen, ik dank u, ik heb weinig trek.
„Dat zie ik. Zou het niet goed zijn,
dat de dokter eens bij u kwam?"
„Dwaasheid Ik ben heel wel en heb
volstrekt geen dokter noodig."
„Zooa s gij wilt," zeide Augusta be
daard. Zq had nu haar plicht gedaan
wilde hij niets van den dokter weten,
dan was dat zijn zaak.
„Zijt gij het gisteren met den heer
Muiier eens geworden over den koop
„Wat riep Guthbridge driftig en
Augusta zag met niet geringe verwon
dering, dat zijn oog een schuwe, ver
schrikte uitdrukking aannam.
„Hij kwam toch voor de ponies,
nietwaar
„Wie? Die Muller? Neen.... Er
zijn onder de pachters altijd ontevre
den menschen, die meenen, dat men
hun ongelijk doet." -
„O, was het een pachter zeide
Augusta teleurgesteld. „Waarom wend
de hij zich dan niet tot den rentmees
ter
Een schouderophalen was het ant
woord.
Augusta keek een oogenblik besluite
loos voor zich. De stemming van haar
echtgenoot was zoo ongunstig moge
lijk maa" indien zich nu een andere
kooper voor het kasteel opdeed, terwijl
zij draalde. t
>1 revende leiding. Maar de Katho- daten door de menigte lastig gevallen. Ben
i ..r,i.a in„j, wachtmeester werd logen den grond ge-
iieke Staatspartij g slagen; hij greep uil noodweer naar de
wapens. Twee personen werden gedood,
een werd gewond. De wachtmeester zelf
werd foor de menigte leelijk toegetakeld.
Omwent" het verloop van het incident,
meldt de „Montagspost" nog: Toen de
links-radicale demonstranten hun optocht
opstelden, verschenen twintig jonge man
nen en vrouwen met zwart-wit-roode lin
ten, een rijksweerofficier met zwart-wit-
rooden hand om den arm voorop. De de
monstranten vielen op het troepje aan, joe
gen de vrouwen weg en ranselden de man
nen af. Een van hen maakte zich van den
vlaggeetok meester en sloeg er den officier
mede op liet hoofd.
Daarna trok de radicale menigte ver
der door de straten van Potsdam en viel
onderweg voorbijgangers aan, omdat ze
zwart-wit-roode rosetten in hun knoopsgat
hadden. Trams werden aangehouden, de
demonstranten drongen de wagens binnen
en wierpen de passagiers, waarvan zij ver
moedden dat zij naar de Tannenberg-her-
denking wilden gaan, op straat. Daarbij
kwam het meer dan eens tot ernstige vecht
partijen. Om half vijf werd het parool uit
gegeven: bij het slot te Potsdam bijéénko
men. Onmiddellijk daarna deed het ge
rucht de ronde, dat politieagenten mot ma
chinegeweren op den optocht hadden ge
schoten. Dit bericht was een verzinsel,
daar de politie zeer correct en gereserveerd
was opgetreden. Naar aanleiding van dit
gerucht echter naan de opwinding nog toe,
en toen de demonstranten eenige beambten
der veiligheidspolitie hard zagen wegloo-
pen, dachten ze, dat dezen versterking gin
gen halen en holden de vluchtelingen ach
terna. Op de Kanaalbrug trachtten eenige
wachtmeesters van de Potsdamsehe veilig
heidspolitie ze tegen te houden. Een oogen
blik later had dc menigte de politiebeamb
ten omringd en sloeg er op los. Een van
hen werd onmiddellijk onder den voet
geloopen en afgeranseld, de andere vlucht
ten in een huis en loste van daar uit vijf
schoten.
De beide voorste aanvallers vielen neer.
Daarop drongen de demonstranten het
huis binnen en zochten naar de ontvluchte
rijksweersoIdaten. Ze hadden den eenen
al in een kamer gevonden en wilden juist
beginnen hem af te ranselen, toen politie-
DE BESPREKINGEN TUSSCHEN
LOUCHEUR EN RATHENAU.
Gelijk een Havas-telegram meldde, zijn
de Fransclie minister voor wederopbouw
Loucheur en dr. Ralhenau op de conferen
tie te Wiesbaden tot overeenstemming ge
komen.
Deze overeenkomst tusschen Loucheur
en Rathenau schijnt de politieke kringen
en de pers te Parijs volkomen te bevredi
gen; zij gaan voort de ontwikkeling van
zaken in gunstigen zin te bespreken, vooral
de argumenten, die Loucheur heeft uiteen
gezet. Loucheur herinnerde er aan, dat de
geallieerden voor een dilemma stonden:
Opdat Duilschlan'd zou kunnen betalen, zou
moeten worden toegelaten, dat het zijn uit
voer vermeerdert. Doch indien zijn uitvoer
vermeerdert, zou den handel der gealli
eerden concurrentie worden aangedaan en
de economische toestand der geallieerden
worden geschaad. De overeenkomst met
Ralhenau beval een oplossing, daar de
Duitsche export naar de verwoeste gebie
den aan de Duitsche industrie een buiten
gewoon afzetgebied verschaft en geen con
currentie op de normale markten oplevert.
Bovendien zal zij de financieele riijine van
Duitschland voorkomen, dat een gedeelte
zijner schulden in natura ikan afdoen, en
aldus aan de verplichting zal kunnen ont
komen te veel buitenlandsche deviisen te
koopen voor zijn betaling, aam de gealli-
1 eerden in goudmarken.
hulp kwam opdagen en de soldaten uit de
handen der menigte bevrijdde.
Het bericht van het. gebeurde verspreid
de zich snel als de wind door geheel Pots
dam. Van de demqnstranien maakte zich
een waanzinnige opwonding meester. Ze
wilden in het eerste oogenblik het slot be
stormen en plunderen. Al kwam het hier
toe dan ook niet, de leiders verkeerden toch
in de onmogelijkheid de orde le herstellen.
Er braJk een paniek uit. De leiders ver
klaarden dat ze niet zouden wijiken voor er
volledige opheldering was verkregen. Kort
daarna hadden zij een (bespreking met den
president van politie. De president beloof
de onmiddellijk een onderzoek te zullen
instellen en geuigen te zullen verfhoonen.
Daarna verklaarden de leiders zich bereid
hum invloed op de menigte aam te wen
den, opdat ze zonder verder bloedvergie
ten Potsdam zou verlaten. Zomder verder
Moedvergieten, werd dan ook de terug
tocht aanvaard'.
NA DEfN MOORD OP ERZBERGER.
Het onderzoek naar de moordenaars
van Erzfberger heeft lot nu toe nog geen
resultaat opgeleverd. De justitie im Baden,
heeft thans ook een helooning van 20.000
mark ui tgeloofd voor 'het opsporen vam de
daders.
Het stoffelijk overschot van Erzberger
zal niet, zooals oorspronkelijk het plan
was, naar Berlijn, maar naar zijn geboor
teplaats Biebera-cJh worden overgebracht,
waar het Woensdag zal worden bijgezet.
De gemeenteraad; van Bieherach heeft aam
de weduwe van Erzberger een eere-graf
aangeboden.
Zondag is in Oppenau in .tegenwoordig
heid van vertegenwoordigers der rijksre-
geering, van de regeering van Badien en
een groot aantal fractiegenooten een 'ker
kelijke rouwplechligheid voor Erzberger
gehouden. Aan de overbrenging van het
lijk uit het ziekenhuis naar de kerk namen
24 Katholieke vereenigingen met vaandels
deel. De lijkkist werd voorafgegaan door
de geestelijkheid. Na de plechtigheid werd
de lijkkist naai' het „Kriegerdenkmai'" ge
dragen en daar bewaard. Hier spraken
vertegenwoordigers van de regeering van
Baden, de rijksregeering en het centrum.
In naam van den Rijksdag hield de vroe
gere rijkskanselier Feforenbach een her
denkingsrede. Ook vam andere partijen
"waren vertegenwoordigers aanwezig, o.a.
van de onafhankelijke socialisten.
De toestand in Ierland.
Een rede van Lloyd George.
lioyd George heeft in een ite Barnsley
gehouden rede gewag gemaakt vam de
Iersche quaestde. Hij zeide o.m.:
„Het is het oude euvel. Vele pogingen
zijn aangewend om het te genezen, door
vroegere staatslieden en die van tegen
woordig, door staatslieden van de eene
partij en van de andere partij en dOor
staatslieden van geen partij. Tot nog toe
zijn zij niet geslaagd. Soms was het de
fout van heit eene land en soms die van
het andere, en soms de fout van beide. Ik
(heb vooroordeeJen tegen de Engelschen
gezien. Laten wij om Gods vól alle voor
oordeel en terzijde stellen."
Lloyd George was trotsch bij de ge
dachte, dat Britlanmië zich boven alle
vooroordeelen had! verheven en voorwaar
den had voorgesteld, zooals vroeger nog
nooit waren aangeboden. Het waren voor
waarden, niet alleen aam (te hevelen voor
tBrittamnië, miaar voor de geheele beschaaf
de wereld. Maar, voegde de Premier er bij,
Engeland kon niet toestemmen in afschei
ding. ',yEr is geen sprake vam oveüheer-
sching of heerschappij. Er is geen sprake
vam, dat het eene ras gewelddadig
heerscht over het andere. Eenheid sluit
geen onderwerping in zich, maar is dik
wijls de beste waarborg voor vrijheid.
Afscheiding zou voeren tot den wreedsten
burgeroorlog. Indien Zuidelijk Ierland niet
voldaan is met vrijheid, maar blijft aam-
dringen op afscheiding, dan vrees ik, dat
wij alle hoop op eene minnelijke schikking
moeiten laten varen. Maar ik vertrouw
erop, dal het gezond' verstand de over
hand zal heli ouden en men den juisten
weg zal welen te volgen."
DE OPPER-SILEZISOIIE KWESTIE
D,e vertegenwoordiger van Havas meldt
dat de openings!)ijeenkomst van dte bui
tengewome zitting vam den Raad van den
Volkenbond', die is bijeengeroepen om te
beraadslagen over ?n brief vam den
voorzitter vam den Oppersten Raad met
betrekking tot de vaststelling der Opper-
Silezische grens, gisteren (Maandag) om
vier uur 's middags werd gehouden.
YAP. x
De Washinglonsche correspondent van
de „Moraingpost" meldt dat Amerika en
Japan tot overeenstemming zijn gekomen
ten aanzien van de kwestde-Yap.
fEEN WERKLOOSHEIDSCON-FERENrnE
TE WASHINGTON.
President Harding is voornemens in
de maand September een conferentie
bijeen te roepen, teneinde voor het heelé
lamd het vraagstuk der werkloosheid te
onderzoeken, in het bijzonder van den
airbei d en de economische maatregelen,
noodig voor het herstel vam hamdel fen
bedrijf tol het normaal peil.
NAAR RUSLAND.
Het Bngelsche s.s. „Eaton Grove" is
met 1800 ton boonen maair Petrogad ver
trokken, voor de levemsmiddeïenvoorzie-
uing voor de bevolking dier stad.
Het is het eerste stoomschip, dat sedert
1014 Marseille met bestemming naaT Pe
trogad verlaat. j
DE GRIEKSCH-TI 'RKSGJHE OORLOG.
Een B. T. A. uit Parijs meldt, dat vob
gens 'berchten aam de bladen uit Konistam-
tinopel de rechtervleugel vam het -Grieik-
sche leger, die trachtte de stelling van de
Sakariia in het zuiden om le trekken^
door de Turken is verslagen en afgesne
den van het gros vam het Grieksche le-;
ger. J
DE WASH INGTONSGHE CON-
FERENTIE.
Gompers, de voorzitter der Amerikaan-'
sdhe federatie vam den arbeid', heeft een
een oproep gericht tot de arbeiders van
alle Landen, die aam de Ontwapemngscpn-
ferentie deelnemen, met het doel hen op
te wekken, vertegenwoordiging te ver
krijgen in de delegaties.
De Wash ing tonische correspon dent van'
de „Times", schrijvende over de vooruit
zichten van de conferentie, constateert,
dat er teekenen zijn, die er op wijzen; dat
er in Brittammie een zekere ongerustheid
heerscht, die zich samentrekt im het ge
loof, dat een voorloopige overeenkomst,
tentmamtste ten aanzien vaii de voornaam
ste Zuidizeevraaigistukken, noodzakelijk is,
wil de conferentie niet in gevaar wor
den gesteld, terwijl er uit Japan herich--
ten komen, waaruit blijkt, dat er een al
gemeen persdebat aan den gang is, dat
steedis scherper wordt en waaibij aanl
de Vereen igde Staten motieven en bedoe
lingen worden toegelich t van een soort,
die achterdocht moet wekken niet alléén'
im Japan, doch ook atn China. De coires-
pomd'snt ziet het heelmiddel zoowel voor
de ongerustheid in BrMtanndë als voor
den twijfel van Japan in een oipenhartVe
en onverwijlde uitwisseling vam gedachten'
tusschen de betrokken regeeringen. Hij
verzekert dat hij op grond vam de beste
bron kan verklaren, da't Amerika bereid!
is, en méér dam dat, een miet-formeelé
gedachtenwisiseling te doen plaats hebben
over elk onderwerp, dat naar de mee-
ning der belanghebbende mogendheden
elementen bevat, die tot moeiliikihcten
zouden kimmen leiden, opdat de bodem,
voor zooveel mogelijk, kam worden geëf
fend vóór de conferentie le zamen komt.
Twijfel aam deze bereidwilligheid' wordt
in officieele kringen met groote verba
zing ontvangen. De correspondent veron
derstelt de mogelijkheid, dat het misver
stand op diit punt het gevolg is vam liet
feit, dat de Amerikaansche regeering het
denkbeeld van een preliminaire conferen
tie heeft afgewezen.
De reden voor deze afwijzing lag in de
overweging, diat het im die hoogste mate
tactloos zou wezeni, zoo een bifizomdrre
groep n't het algemeene lichaam vóór
den bepaalden datum tezamen zou ko
men voor hét houden van een bespreking
over zaken, die in het algemeen geno
men, allen gelijkelijk aangaan. Het zou
niet alleen tniktloos ziln geweest vegers
de uitwerking op de mogendheden, die
niet tot de preliminaire conferentie zou
den zijn uifgemoocligd, omdat daardoor,
hum belangstelling in de algemeene ver
gadering sterk en natuurlijkerwijs zou
zijn verminderd, doch ook wegen-s
„William," begon zij en keek met
haar beminnelijksten glimlach in zijn
boos gezicht, „gij hebt mij nog in het
geheel niet gevraagd, waarom wij ons
vandaag zelf bedienen."
Guthbridge keek -verrast op hij
scheen nu pas de afwezigheid van den
bediende te bemerken. „Wel
i „Ik heb Baptist weggezonden, om
dat ik met u wilde spreken."
„Baptist verstaat geen Engelsch."
„Ik denk, dat hij meer verstaat, dan
g'j meent."
„Wel Wat hebt gij mij te zeggen
„Ik wilde u slechts vragen, of gij..
F-J rF nog herinnert, dat gij mij gis
teren zoo half en half een tweede ver
jaarsgeschenk hebt beloofd."
„Wat belieft u
„Als die Muller niet juist was ge
komen6
„Zwijg toch om Godswil over dien
man riep hij opgewonden.,,Kunt
gij dan volstrekt geen ander onderwerp
voor het gesprek vinden
„O zeker," hernam Augusta ont
hutst. „Ik wist niet, dat gij u over
dien man hadt boos gemaakt."
Haar man gaf g:en antwoord, en
e: nnt-to^d ee-v '-"ace r>e qeer
des huizes at met zenuwachtige ge
jaagdheid zijn vrouw speelde met
het lepeltje in haar hand, terwijl zij
van tijd tot tijd een oogopslag wierp
op haar echtgenoot, om te zien, of zij
het wagen kon, een nieuwe poging te
doen.
„Lieve William, ik...."
Guthbridge schrikte. „Wat nu al
weer
„O niets, volstrekt niets," hernam
Augusta verontrust.
„Dan zwijg, als gij niets verstandigs
weet te zeggen
Augusta antwoordde niet en zwij
gend werd de maaltijd geëindigd.
Van^ag tot dag zag de jonge me
vrouw Guthbridge duidelijker in, dat
er een onverklaarbare verandering
met haar man had plaats gehad. Zelden
of nooit hoorde zij nu een teeder woord
van hem het scheen, dat zij hem plot
seling geheel onverschillig was gewor
den. Had hij al genoeg van haar
Of drukte hem de een of andere zorg,
die hij voor haar wilde verborgen'hou-
den en die in verband stond met dien
Muller Van het novenblik af. dat deze
vreemdeling op Guruguh was versche
nen, duurde deze zonderlinge verande
ring van haar echtgenoot. Zij zelf voel
de zich insgelijks gedrukt en ongelukkig.
Zij had een onbeperkte macht van 't
goud geloofd, en wat baatte haar nu
het bezit er van In plaats van een
voorname rol te spelen, versukkelde
zij nu in de eenzaamheid aan de zijde
van een ziekelijken man, wiens prik
kelbaarheid altijd grooter werd, zoodat
zij het nauwelijks meer wadgde hem
toe te spreken. In den eersten tijd
was elk harer grillen voor hem een
bevel geweest, en nu, na eenige weken
reeds, had hijnauwelijks een woord,
een oogopslag voor haar, ja, hare te
genwoordigheid scheen hem menigmaal
tot last te zijn. Het kasteel te Erzen-
bach was zonder twijfel reeds verkocht.
Bittere tranen vulden hare oogen, bij
de gedachte aan de besliste weigering,
die haar was te beurt gevallen, toen zij
na lang dralen en overleggen eindelijk
het had gewaagd, hem haar wensch
kenbaar te maken. Hij bezat geld in
overvloed, een woord, een pennestreek
maar zou het hem gekost hebben,
haar dit genoegen te doen, en hii had
hef "ewemerd.
Wat was het, dat hem zoo had ver
anderd Had hij geld gewaagd in ge
vaarlijke ondernemingen, en was Mul
ler misschien een ongeluksbode Een
zijner pachters Dat was in ieder geval
een leugen.
Met een ongeduldige beweging wierp
zij 't handwerk, waarmede zij hare ver
veling had willen verdrijven, in den
hoek van de canapé en trad aan 't
venster. Haar oog rustte een sectinde
op de lichte, schitterende wolkjes, die
hier en daar in kleine groepjes langzaam
aan den donkerblauwen hemel drev n,
e'n zwierf dan over de bloemperk n,
de hoog-opspringende waterslralen dér
fontein, de dichte kronen der hoornen
in het park. Een gevoel van trots deed
haar hart luider kloppen. T alles
behoorde haar nu reeds voor ue helft,
en zou haar spoedig alleen toebehooren.
Niet alleen de dokter, ook hare eigen
oogen zeiden het haar, dat het met de
kracht en het weerstandsvermogen
van haar echtge-noot snel achteruit
ging.
Wordt vervolgd
