ONS BLAD
feuilleton"
BUITENLAND
Karakter en Temperament.
Het internationaal Ido=
congres.
Onder Valsohs Vlag
No. 272
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 192!
lie JAARGANG
9 9 §&fëFaBtSBar
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar ?85 ^Urea5J" 6, ALKMAAR. - TelefOOii: REDACTIENa^al' 4°3
Voor buiten Alkmaar^^ f* hooger
m"" npïlliistreerd .Zondagsblad
7ZT7nTabonné^ wordt op aanvrage
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 125 elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor.
uilbetaling per plaatsing f 0.60
gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400, f 200,—, f 100, f 60, f 35, f 15,
li.
>.;Nu «ouden wij niet gaarne voor onze
rekening nemen de stelling, dat de tempe
ramenten lmn ontstaan te danken hebben
aan den bij elk individu in kleinigheden
varieë renden bouw van het men-
schelijk lichaam. Maar wél dunkt het ons
oirbaar te beweren, dat de physicke ge
steldheid van 's menschen lichaam, de
zielsgeweld'lieid van den mensdh "er nu
eens buiten gelaten, die o.i. mede een niet
te onderschatten invloed op hel tempera
ment bezitvan een an invloed is op de
soort van temperament, welke zïoh bij
dezen of genen openbaart.
Er leven genoeg menschen, welke zien
mogen verheugen in een vroohjk, sangui
nisch temperament, die corpulent worden,
zonder dat daarbij hun physiek gemak
van beweging, noch hun psychisch aan
passingsvermogen te loor gaan, en toch
zijn de meesten onzer sanguinische na-
'.uurgenoolen eer mager danomvang-
rijk.
Magere menschen, van wie wy soms ne-
wcren. dat zij ons door him onverstoor
baar flegma, van ongeduld bijna uit o-ns
vel doen springen, behoeft men niet met
een lantaarn te zoeken, maar tóch, verre
weg de meeste flegmatieke personen heb
ben sterke neiging tot dik worden.
Cholerische lieden zijn niet altijd alteen
gevormd van beenderen, vel en spieren,
noch grauw-geel van gelaatstint, en tóen,
de opvliegende, heftige, nijd koesterende,
deze ondeugd gaat niet zelden gepaard
met ehoterie beersch- en wraakzuch
tige mensch, heeft weinig aanleg, om er
zoo gezond uit te zien als een vischje in
ginnen van datgene, waaraan hij nog
zooevcn zijin krachten heeft beproefd.
Hij is sterk in 't hopen, maar laat zich
al spoedig ontmoedigen, wanneer hem
een hinderpaal im den weg treedt, die
hem doet inzien, dat zijn Ito op alleen
door een volhardend streven kan worden
verwezen! ijk t.
Goedhartig is hij en ten volle bereid
een offertje ten dienste van personen 'of
-zaïken te brengen. Zonder lang wikiken en
wegen, zegt hij dan ook zijin hulp toe.
Kan, hetgeen hij beloofd heeft, snel en
zonder veel moeite ten uitvoer worden
gebracht, dan zal hij m den regel zijn
belofte ook onmiddellijk vervullen.
Eiiseht de vervulling zijner belofte ech
ter inspanning en tijd, dan ontluiken
nieuwe plannen en neigingen als padde
stoelen in zijn gemoed en is er veel kans,
dat hij, of zijn woord terug zal nemen,
of een andere be toeken is aan zijn woor
den zal trachten te geven, of ooik welzijn
belofte vervult, maar met onverholen
tegenzin.
De sanguinische mensdh sluit gemakke
lijk vriendschaip, maar geeft ze ook even
gemakkelijk Otp. Hij is opvliegend, maar
hoeft spoedig spijt over zipi,.drift en op
vliegendheid. Hij smeedt in een omme
zientje plannen en leeft in de stellige ver
beelding, dat hij volharding genoeg be
zit, om ze ten uitvoer te brengen. Over
zijn plan zelf is hij echter al zóó ver
rukt, dat zijn genot door het denken er
aan alken, reeds ten halve is bevredigd
en zijn ijver al verslapt is, eer hij over
gaat tot een begin van uitvoering. In
schikkelijk is hij voor de gebreken van
anderen; maar ook voor eigen gebre
ken, maakt hij aanspraak op anderer
toegevendheid.
êlaatslrekken van den melancholi- Hij krijgt om een haverklap ongenoe-
't water.
De ge
cus dragen niet steeds de kenmerken van
ongezondheid, maar de menschcrikenner
bespeurt in zekere trekkingen der wang-
spieren, in den soms peinzend-vermoei den
op-slag der oogen, in het onwillekeurig
als door reflex-beweging rimpelen van het
voorhoofd, de tèekenen eener, de k ra oh ten
van de ziel en lichaam sloopende melan
cholie.
Menschen, in wier zenuwgestel een
krachtige energie aanwezig is, hebben
aanleg óf tol het sanguinisch, óf tot het
cholerisch temperament. Zijn hij zulk. een
mensch de verschillende neigingen zeer
talrijk, dan wisselen zij elkaar snel af en
ge heb mei een sangumiscihen mensch te
doen.
Bewegen zich echter die neigingen in
enger en kring, dan zal die mensch zijn
energie veelal richten op meer markante
op den voorgrond tredende neigingen en
openbaart zich zijn temperament in hef
tigheid en onder omstandigheden, wan
neer hij niet door logische redeneering
en daaruit voortvloeiende zelfbeheer-
sching wordt ki toom gehouden
spreekt en handelt hij roekeloos en ver
metel. Hij is cholerisch.
laboreert echter het zeiiuwgesleld aan
gebrek aan energie, dan treedt de aan-
Jeg le voorschijn óf tot flegma of lot me
lancholie (droefgeestigheid)
Het eerste ontstaat dan, wanneer het
lichaam gezond i« en derhalve de nei
gingen niet in abnormale verhouding zijn
uitgedrukt en evenmin in een bepaalde
richting werken.
Voegt zich echter bij dit gebrek aan
energie een ziekelijke gesteldheid van 't
lichaam, die aan de neigingen een zelf
zuchtig en naar zelfgenoegzaamheid stre
vend karakter verleenen en wordt bo
vendien hieruit een haken naar een toe
stand van bevrediging geboren, zonder
dat er wilskracht in voldoende mate
voorhanden is om dien toestand te ver
overen. dan ontstaat melancholie.
De sanguinische mensch is in 't bezit
Jener energie met afwisselende neigingen.
Daarom wordt hij al heel gauw door een
wei ontstane neiging opgewekt, maar
deze opgewekte toestand duurt meestal
9'iet lang. Voor aanhoudende werkzaam
heden, die slechts met rustelooze inspan-
n'ng en taaie volharding kunnen ten uit-
V°vi ™orden gebracht, is hij niet ge
schikt. Wanneer zijn eerste ijver bekoeld
ïSj dan ontstaat niet zelden een tegen
overgestelde neiging en zal hij met de
ze de voortvarendheid,' soms met" over-
aasling, aan het tegenovergestelde be-
g'Sn, maar steekt ook gauw en welige
meend, de hand uit tot verzoening. Hij
is aangenaam en onderhoudend in den
omgang, maar niet altijd een vriend,
waarop valt te bouwen.
Niet zelden staat men verbaasd over zijn
scherpzinnigheid in 't ontwerpen, maar
niet 'minder over zijn laksheid in het uit
voeren van het onlworpene.
Hij zou dolgraag alle menschen geluk
kig maken, maar omdat hij veel meer
belooft, dan hij in staat is te volbrengen,
stort hij menigeen in 1 ongeluk.
De aanleg van den sanguinischen
mensch is veelal dichterlijk. Maar zijn
dichtader vloeit zoo dikwijls leeg in de
kille atmosfeer van prozaïsche levensom
standigheden, dat die aanleg niet voor
het tiende deel tot vollen wasdom gedijt.
Zeker, de energie domineert steeds in
den sanguinischen mensch. Doch zij wis
selt veel te vaak af in het voorwerp dat
die energie zich ten doe! stelt en springt
herhaaldelijk over op het fcegenoverge-
gestelde, waarnaar zij in den aanvang
streefde.
(Wordt vervolgd).
De heer B. IJzerdraad, die als ver
tegenwoordiger van den Minister van
Onderwijs het Ido-Congrss te Weenen
bijwoonde, schrijft ons
Stel. u voor een internationaal con
gres, waar vertegenwoordigers van
tientallen verschillende landen bijeen
zijn, waar slechts één congres-taal
is toegelaten en waar heel wat moei
lijke kwesties behandeld worden. Na
tuurlijk eischen daar de vertalingen
door een leger van tolken meer tijd
dan de besprekingen zelf. Tenminste,
dat gaat tot nog toe zoo. Maar niet
op het Ido-congres, dat zoo juist te
V/eenen gehouden is. Geen enkele tolk
was daar zelfs aanwezig, geen woord
werd vertaald. En toch werden de
inleidingen zoo vloeiend gehouden en
liepen,de debatten zoo vlot, dat een
buitenstaander meende een vergade
ring te zien van menschen van één
land, die hun moedertaal spraken.
Nu is het_ Ido weliswaar voor ieder
grootendeels moedertaal, omdat er
geen woor-' in voorkomt, dat een ont-
.VRIJ NAAR HET DU1TSCH,
TWEED® DEEL.
Met 'n boek in de hand en suikeroced
op den schoot zat zij nu dageiifefl,!
het diep neerhangende gordijn ge-
ms en wachtte. J
gIdUld Werd op eer' harde Proef
gesteld, de eene dag na den anderen
ging voorbijmaar Muller verscheen
weer od t" la"nszamei-hand
'an W ri- n' J verscheen weer
een Ih,,f~oud< grÜs> neergedrukt,
een schaduw van wat hij vroeger was
Het was in 't begin van Juli en gloei-
SDhtte i Mïvroüw Guthbridge had
S, aft
V1 d® rondom haar heerscheti-
de rust, de verveling eindelijk hadden
met vereende krachten haar de oogen
ges.oten, haar hoofd was langzaam
neergezonken zij sliep
Eensklaps trof een geluid haar oor'
onduidelijk als uit de verte komend
de beelden, die de droom haren geest
had voorgetooverd, verbleekten en
eindelijk werd zij zich met schrik be
wust, waar zij zich bevond, en dat
zij niet meer alleen was.
Terwijl zij voorzichtig ieder geruisch
vermeed, draaide zij zich even om en
keek door een smaile spleet tusschen
de gordijnen door in de kamer. Aan 't
andere einde van het ruime vertrek
niet ver van de deur, zaten aan een ta
fel twee mannen. De een, haar echtge
noot, sprak, naar het scheen, met groo
tje opgewondenheid, maar met ge
dempte stem, zoodat het haar onmoge
lijk was iets te verstaan. De andere,
die tegenover hem zat, hat het hoofd
onverschillig op de hand geleund en
knikie van tijd tot tijd met een spot-,
achtigen glimlach om de lippen. Het
hart van Augusta begon sneller te klop
pen hij was het, de heer Muller, de
lang verwachte geheimzinnige vriend
van haar echtgenoot.
wikkela mensch niet op het eerste
gezicht herkent, maar toch geeft het
een eigenaardige en weldadige emotie
zich te bevinden, een heel; week lang,
tusschen zoo zeer verschillende men
schen, die dag in dag uit met elkaar
omgaan, besprekingen voeren, gewich
tige besluiten nemen, zonder ook maar
de minste last van het verschil in moe
dertaal te hebben. Vaak was het ge
heel onmogelijk zich te realiseeren,
dat er menschen uit zoo verschillende
deelen der aarde bijeen waren, b. v.
toen bij een debat binnen enkele mi
nuten achtereenvolgens een Zweed,
een Hongaar, een Duitscher een
Luxemburger, een Nederlander en een
Tsjech, korte, maar gloeiende betoo-
gen hielden.
Uit het verhandelde op het Congres
is voor den buitenstaander wel het
meest belangrijke, hetgeschiedkun
dig overzicht van de samenstelling
van het Ido. Deze geschiedenis begint
al ruim 300 jaar terug, toen geleer
den,als Leibniz en Dercartes ontwerpen
voor internationale talen voorstelden.
Na hen hebben honderden anderen
zoowel geleerden als ondeskundigen
dergelijke ontwerpen gemaakt, doch
slechts enkelen hebben succes gehad
en dat eerst sedert omstreeks 1890-
Het v/aren de ontwerpen Volapük
Idiom Neutral en Esperanto. Het
laatste heeft het eerste geheel ver
drongen wegens zijn meer wetenschap
pelijke grondslagen. Toch was de uit
werking ervan nog verre van voldoen
de volgens het oordeel van tal van ge
leerden en al propageerden de voor
standers het Esperanto met groot
enthousiasme, toch bleef het aantal
gebruikers gering -het grootste aan
tal, dat voor den oorlog bereikt werd
kwam de 25.000 niet te boven, waarvan
dan nog slechts een zeer klein deel
de taal werkelijk zoo goed als het er
mee mogelijk is, kon gebruiken
en dit gebruik gold dan alleen nog
maar liefhebberijwerkvoor weten
schappelijke doeleinden werd er nooit
gebruik van gemaakt, omdat de _ge-
leerden de taal daarvoor ongeschikt
achtten. Wel waren er enkele geleer
den, zooals in ons land Prof. D. van
Embden en Prof. J. van Rees, die een
lans braken voor de invoering of het
gebruik van een wereldhulptaal, maar
voor hun eigen werk hebben zij nooit
een woord Esperanto, Volapük of
Idiom Neutral gebruikt.
In 1900 kwam er verandering, toen
de eminente Prof. L. Couturat te Parijs
tezamen met Prof. L. Leau het initia
tief nam tot de stichting van de ,,Dé-
légation pour l'aaoption d'une Lanque
internationale auxiliaire", die een aan
hang kreeg van 310 vereenigingen en
1250 geleerden uit alle deelen der we
reld. De beide stichters, benoemd to
secretarissen, ondernamen een voor
bereidende studie, diq neergelegd is
in het standaardwerk. Histoire de Ja
Langue Universelle" lj, waarin alle
bekende wereldtaalontwerpen critisch
behandeld worden. In '1907 koos de
Délegatie met zoo goed als algemeens
stemmen een Comité, dat in October
van dat jaar te Parijs bijeen kwam
en na 18 lange zittingen tot het volgend
besluit kwam„Geen der bestaande
ontwerpen is voldoende voor prac-
tisch gebruik door de Delegatie zal
de taal wetenschappelijk worden uit
gewerkt en wel op ,de grondslagen van
hetEsperanto en 'het ontwerp Ido
volgens de bepalingen door het comité
vastgesteld". Voor deze uitwerking
werd een Academie benoemd, waarvan
jarenlang de beroemde taalkundige
Prof. Otto Jespersen uit Kopenhagen
voorzitter was. Oorspronkelijk was
van Esperanto-zijde samenwerking
toegezegd, doch te elfder ure trok men
zich terug, omdat men het Esperanto
in een al te enthousiaste opwelling
voor „alujd onaantastbaar zelfs met
zijn fouten" 2) had verklaard.
Vele honderdén Esperantisten ech
ter stoorden zich hieraan niet en onder
hen bevonden zich .de oudste en meest
bekende. Ze schaarden zich achter de
Académie van de Delegatie en steun
den met hun' practische ondervinding
haar werk tot het einde.
Voor dit werk werd opgericht een
speciaal tijdschrift: „Progreso", onder
redactie van Prof. L. Couturat. Hier
in vond een geregelde vrije, discussie
plaats over alle onderwerpen de taal
betreffende. Eerst wanneer de discus
sie oyer een bepaald punt geheel ten
einde "gevoerd was, werd door de Aca
demie- een definitief besluit genomen.
Voor elk woord werd nauwkeurig ge
zocht,of het een algemeen bekend of
althans het meest bekende was. Zoo
ontstond een werkelijk „gemiddeld
Euro|feesch", dat na kennisneming
van de tien1 zeer gewone taalregels
zondef uitzonderingen" wat niet
meer Van een uur vergt voor ieder
ontwikkeld mensch direct verstaan
baar js.
In 1914 was deze arbeid voldoende
ver gfevorderd, dat de academie de
taal voor practisch bruikbaar kon
verklaren. Tegen September van dat
jaar werd een congres voorbereid in
Luxemburg. De oorlog en de daarop
volgende omstandigheden zijn de droe
vige oorzaken, dat dit congres op veel
bescheidener schaal eerst dit jaar te
Weenen werd 'gehouden. Maar trots
alle moeilijkheden is het zoo volko
men geslaagd, dat het een voorbeeld
kan z|n voor alle andere internatio
nale congressen. Niettegenstaande
de ontzaglijke warmte, die zelfs tot
38 0 C. steeg, hebben de afgevaardig
den, waarin ook die van den Neder-
landscügsn, - Minister van Onderwijs,
hard gewérkt en de resultaten zuilen
niet uitblijven. De wetenschappelijke
werkwijze der academie en de uitge
breide .stof van bevoegde, geschoolde
medewerkers, waarborgen ten volle,
dat hst Ido de naam, die aan de
Delegaïié-taal gegeven is -wat beters
is, dan het tot nog toe luid aangepre
zen amateurs-werk. Ook het Congres
zelf was hiervan een bewijs niet aller
lei uitstapjes en festiviteiten als ge-
costumeerde bals en diners vormden
er den hoofdschotel, doch uitsluitend
organiseerende arbeid. We kunnen hier
niet op de besluiten van het Congres
vooruitloopen, doch hopen u daarvan
bij een volgende gelegenheid nader
mededeeling tedo'sn. Het Congres
verslag zal verkrijgbaar zijn bij het
Ido-kontoro te Lüsslingen in Zwitser
land en zeker ook bij het Wereldtaal-
bureau te Rotterdam. Het is voor be
langstellenden een waardevol werk.
1) Hachette Cie 2 ieme tirage, 1907.
2) Zin uit het „Fundamento de Es
peranto", biz. VII.
De toestand in Ierland.
De onlusten tc Belfast.
De „Daily News" schrijft dat hot doel
van de onlusten te Belfast zou zijn, toe
nadering tusschen Noord en Zuid geheel
onmogelijk te maken. Het blad bepleit
prompte en gemeenschappelijke interven
tie van Lloyd George en De Valera, doch
zegt dat het er ongelukkigerwijze op het
oogeïiblik iiitjzdet, alsof -de Iersche leider
voornemens is de onlusten te Belfast te
gebruiken om een taktiseh voordeel bij
de onderhandelingen met Engeland te ver
krijgen.
De aankomst van troepen le Belfast
Woensdagavond liad een heilzame uitwer
king. De stad was 's-avonds betrekkelijk
rustig, niet medegerekend sporadisch
voorkomende schoten. Er werden totaal
zeven personen gedood en dertig gewond.
Bolsjewistische transportarbeiders.
De broodfabrieken van Bruree, te Li
merick, weigerden den eisch van het vak
verbond v;an transportarbeiders tot weder-
indienststelling van twee man, die waren
ontslagen, in te willigen. De vakvereeni-
ging nam de molens en bakkerijen in be-,
zit, tlieesch de röode vlag en plakte een
aankondiging aan niet de woorden: „Fa
brieken der Sovjet-arbeiders. Wij maken
brood, geen winst".
Het antwoord van het Dail Eireann.
De „Daily Chronicle" meldt, dat het
antwoord van het Dail Eireann vandaag
of morgen rechtstreeks per koerier naar
-Lloyd George in Schotland gebracht
wordt. Volgens het blad is Barton reeds
met het antwoord vertrokken.
Ierland en de soc. dem. federatie.
In een gisteren door den uitvoeren den
raad van de „Soc. Dem. Federatie" uit:
gegeven manifest wordt "verklaard, dat de
ze in overeenstemming met de uitspraak
der afgevaardigden op verschillende con
gressen, den eisch der Sinn Feiners voor
volledige onafhankelijkheid van Ierland
ondersteunt, omdat Ierland schromelijk
heeft geleden, eeuwen lang, onder Britsche
.lyramde, hebzucht en kwade trouw.
Het Dominion Home Rule, zqoals het
aan Ierland wordt aangeboden, staat dit
land niet' toe, zooals aan alle andere Do
minions, zich, zoo het dit mocht wen-
schen, van Engeland af te scheiden.
De Ieren, evenals de groole massa der
Britsche arbeiders, wantrouwen de huidi
ge regeering en hebben er, 11a eerst die
regeering gedwongen le hebben op te.
houden met haar moorddadige misdaden,
recht op de vruchten van hun strijd ten
volle te plukken. Slechts een volkomen vrij
Ierland zal een blijvenden vrede met En
geland waarborgen.
Aangezien Groot Britlannië de eenige be
reikbare markt is voor Iersche producten,
zonden beide naties spoedig volkomen ver
zoend zijn. De door den premier geuite
woorden „territoriale nabijheid", is slechts
een frase, omdat die even zeer zou gelden
voor het gevaar, dat een natie van 42 mil-
lióen zielen een aanslag zou kunnen doen
op België en Nederland. Groot Britlannië
heeft zich voor de wereld uitgegeven als
de kampioen van hot zelfbeschikkings
recht der volken, maar het verkracht zulks
dagelijks ten opzichte van Ierland.
De toestand in Duitschland.
De bcloogingen.
De bladen schatten het aantal deelne
mers aan de demonstratie van Woensdag
op tenminste tiOO.OOO. Alle bladen zijn hel
er over eens, dat het de grootste clenv) ;-
slratie is geweest, die Berlijn ooi' heeft
gezien. De „FTeibeit" meent zelfs, dat het
de grootste demonstratie is, die ooit voor
een politieke gedachte in de wereld is ge
houden.
Te Heidelberg kwam het na afloop der
demonstraties tot een onaangenaam inci
dent, .doordat een deel der demonstranten
trachtte de aan de monarchie herinnerende
wapens en schilden te verwijderen, die
vele Hoidethergsche winkeliers nog steeds
voor of in hun winkels hebben hangen.
De demonstranten trokken naar de gevan
genis, die door veiligheidspolitie werd be
zet. Het gelukte echter door toespraken
van bezonnen mannen de menigte te kal-
meeren. In de gevangenis te Heidelberg
zitten twee mannen, die van den moord
op Erzbcrger worden verdacht.
Geen Sedan-herdenlcing.
Verschillende militaire en politieke ver-
eendgingen hadden voor gisteren en heden
Sedan-herdenkingen op touw gezet, die in
de groote feestzalen in de voorsteden zou
den worden gehouden. Bovendien zonden
in verschillende zalen politieke redevoe
ringen wprden gehouden. De president
van politie heeft deze Sedan-herdenking
te Berlijn verboden, en wel op grond van
par. 4 van de nieuwe verordening, die
plechtigheden, die voor het maken van
propaganda voor de monarchie en het in
discrediet brengen van de republiek en
haar instellingen en beambten gebruikt
'kunnen worden, en geschikt zijn om den
binnenlandschon vrede in den staat te ver
storen, verbiedt.
DE WASHINGTONSCHE CONFE
RENTIE.
De Wasthingtoitscihe correspondent van
de „New York Herald" meldt dat de
voorzitter van de begrootingsoommissde
van den Jaipanschen Landdag, die thans
Washington bezoekt, aan een Inuch, dien
hij Dinsdag aan een uitgelezen gezelschap
Amerikanen aanbood, heeft verklaard, dat
Japan volkomen bereid was zich aan le
sluiten bij de Vereenigde Staten tot het
nemen van maatregelen ter beperking der
bewapeningen, zoowel te land als ter zee,
en met VTer.igde dc uitgaven van dén staat
zou besnoeien.
EEN NIEUWE NEDERLAAG DER
SPANJAARDEN?
De betrekkelijke rust, welke is gevolgd
op de zware nederlaag, die de Spanjaar
den in Juli in het Rifgebied hebben ge
leden, toen zij onverwachts door de Ka-
bylleil-stamimen werden aangevallen en,
met ernstige verliezen moesten wijken,
werd tot dusver telkens onderbrokeudcor
gevechlen van kleineren omvang, die op
een voorld'Uirende roerigheid der Kabvl-
len wijzen. Aan Spaansrihe zijde wordt
alles in het wenk gesteld om de troepen
macht in Marokko le herstellen van den
jongslen slag, en gestadig worden ver-
sterfkinfflen haar Marokko gezonden. Er
heerscht bovendien eenige bezorgd-heid
over de houding van Raisoeli, diede
Spaanróhe strijdmacht bij Tetoean zou
hebben aangevallen. De vorige maand
verluidde dat Raisoeli zich o,p de voor
waarden der Spanjaarden zou hebben
overgegeven, en zou hebben toegezegd
zich nvet bel handhaven der orde in
Spaansch Marokko le zullen belasten,
mits men hem tot Kalief over de Spaan-
scüie zone zou benoemen.
Er is nimmer gemeld of de Spaansche
regeeri.ng dezen zonderlingen eisch in
overweging heeft genomen. Wel echter
heette het dat Raisoeli brieven van de
leiders der Rifs zou hebben ontvangen,
waarin zij van hem eischten eens en voor
al de wapenen legen de Spanjaarden op
te nemen, en waarin hii met den dood
werd bedreigd, indien 'hij dit mocht wei
geren. Het onverwachte ingrijpen van.
Raisoeli zou dus hiermede in verbjnd
kunnen staan.
In tusschen verzekert de correspondent
van bet „Journal" te Madrid dat «eö
nieuwe ernstige nederlaag de Spanjaar
den getroffen heeft. Een batallon jagerS
te voet. dat de stellingen van Orlnoelerie
en Teffir bezet hield, heeft deze moeten
/miruinivn voor de verwoede aaiiysJTea
van een steeds in aantal ioenennenden
vifand. De Spanjaarden, onder aanvoe
ring van lui,tenant-kolonel Valcarce! stre.
dien heldhaftig en de strijd ontaardde in
een gevecht van man tegen man. Alvo
rens hun stellingen te vcriaten, bliezen
de overlevenden de kruit"snier op. Ei
wordt van duizenden dooden en gewon
den gesproken.
Ingevo'ee een telefonisch onderhoud
tusschen Koning Alfonso, die te Santan
der verleeft, en den minister-president, is
de Koning haastig per auto naar Ma
drid verirokken.
EÉN REiDE VAN SMUTS.
Smuts, die Woensdag aan een ter gele
genheid van ziin terugkomst uil Engeland
aangericht banket het woord voerde,
zeide over de Iersche quaeslie, dat de loe-
stand op het oo"en'htik moeilijk was, doch
niet 'hopeloos. Er was tot nog toe ten
minste, eèn nieuwe atmosfeer en leren;
hadden hem gewaagd van een groote en
volkomen verandering in hun gevoelens.
Anderen moesten ec'hter nog worden over-
rè'ed en naar gelanig de hartstochten tot
bedaren kwamen, zou (het volk inzien, da'
ietss zeer wezenlijks was verricht om vei t
de eenige oplossing voor Ierland kon
worden geacht, tot stand te brengen, n.l.
Dominion Home Rule. Smuts was ntet
zonder hoop, dat Ierland zich zoê verhef
fen op dezelfde wijze als Zuid-Afrika zich
had verheven.
Zicih bezig houdende met hel Opper-
Silezisclie vraagstuk, zeide Smuts, dat de
Dominions zu-.h achter den Volkenbond
schaarden (Toejuichingen De Dominions
wenschen geen militarisme; het waren;
jonge 'landen, die de ontwikkeling wensch-
len van hun eigen bronnen. De staats,be
dien wisten dit. De quaestie-Opper-Siiezië
was van zóó groote beteekenis, dat de
wereldvrede dn de naaste toekomst er evén
nauw mede was verbonden als met België
lnI914. Er zou een vernietigend, conflict
Zij kon nu het kamertje niet meer
bereiken, dat zij met zooveel zorg had
ingericht, maar van uit dezen schuil
hoek was zij nog beter in staat te hoo-
ren en gade te slaan indien zij zich
stil hield en geen beweging maakte,
zou niemand baar tegenwoordigheid
vermoeden.
„Zacht Waarom hoorde zij nu
den vreemdeling vragen. „De deur
is gesloten en achter de boeken zal
zich wel niemand verschuilen. Wees
overigens zonder zorg, ik ben voor
zichtig genoeg. Indien de zaak aan 't
licht kwam, zou mijn pracht'ge goud
mijn ineens naar de maan zijn."
Guthbridge bromde iets.
De andere lachte. „Gij hebt het vloe
ken nog niet afgeleerd, naar ik zie.
Ik had wezenlijk gedacht, dat gii daar
voor nu veel te deftig waart." Maar
hoe Is het met het geld? Hebt gij het
bij de hand
„Neen, en wat meer is, ik zal mij niet
op deze onbeschaamde wijze door u
laten uitplunderen I" riep Guthbridge
nu luide, terwijl hij klaarblijkelijk de
zooeven nog door hem aanbevolen voor
zichtigheid vergat.
„Inderdaad niet
„Neen," herhaalde Guthbridge, maar
zijn stem klonk minder beslist. „Het
is slechts eenige weken geleden, dat ik
u zesduizend gulden overhandigde.
Gij kunt onmeogelijk alles hebben
uitgegaven, indien gij tenminste het
geld niet met volle handen uit het raam
hebt geworpen."
„Misschien heb ik het gedaan. Waar
om zou ik het ook niet doen, ais ik er
plezier in heb
„Omdat ik niet van plan ben, mij
door u tot een bedelaar te laten ma
ken."
„Ha 1 ha Uwe beurs is ruim ge
noeg, en gij moet er wel genoegen mee
nemen, dat ik er van tijd tot tijd eens
in grijp. In ieder geval, ik wil en moet
het geld hebben."
„En als ik weiger het u te geven
„Gij zult het niet weigeren. Indien
gij het doet, nu,-dan hebt gij de gevol
gen daarvan zelve te dragen."
Guthbridge antwoordde niet.
„Wees verstandig, ouwe jongen,"
begon Muller nu weer.„Wat zijn eenige
duizenden guldens voor een miilionnair,
gelijk gij zijt. Indien ik nu eenmaal de
heler moet zijn, wjl ik er ook ean be
looning voor hebben, zooals recht en
billijk is."
„Ik heb er al in toegestemd, u jaar
lijks een voldoend inkomen te geven."
„Die nietige duizend gulden, maan
delijks Dan moest ik wel dwaas zijn."
„Indien gij er in toestemt buitens
lands te gaan en nooit hier terug te
komen, geef ik u het dubbele."
„Voor vandaag ben ik met vijfduizend
gulden tevreden, en zoodra de. bodem
van mijn kas weer zichtbaar wordt,
kom ik terug en haal mij nieuwen voor
raad 'wanneer dat zal zijn, kan ik
J niet zeggen, het hangt van omstandig
heden af."
„Neem u in acht. Men kan een boog
ook te sterk spannen riep Guthbridge
met onderdrukte woede.
„Neem u liever zelf in ach-t," hernam
Muller ongeduldig. „Ik heb geen trek
om hier een halven dag te blijven zitten.
Als gij niet spoedig het geld geeft, ver
dubbel ik mijn eisch en zeg tienduizend.
„Bloedzuiger 1" siste Guthbridge.
„Ik zou u qog veel mooiere namen
kunnen geven," hernam Muller met een
uitdagenden glimlach. „Maar sedert
ik die fijne jas draag, gevoel ik mij vee!
te fatsoenlijk. In plaats van te schelden,
moest gij mjjn bescheidenheid erken
nen. Ik^ kon immers de helft van uw
fortuin in eens verlangen, en gij zoudt
het mij moeten geven. In vroegeren tijd
toen gij dien armen Bi!!...."
Met een pchreeuw, die aan het ge-
-brul van een wild dier herinnerde,
sprong Guthbridge op. „Geen woord
daarvan uitte hij met moeite. „Ik
duld het nietindien gij nog eens ovei
die zaak spreekt, schiet ik u neer als
een hond, de gevolgen mogen zijn,
wat zij willen." Diep adenhalend zonk
hij achterover.'
Muller keek hem een oogenbrik
zwijgend aan. „Voor mijn part," zeide
hij dan bedaard. „Indien uwe zenuwen
zoo teer zijn geworden, willen het
verleden laten rusten en c Ue'en
met het tegenwoordige bez" !en.
Ba Een schurk zijt gij altijd b ./oost,
maar vroeger hadt gij tenminste r eg
den moed, uw daden in het gezic 't
te ziennu zijt gij niets dan een el
lendige laffe vent."
Guthbridge gaf geen antwoord.
„En nu het geld zeide Muller na
een korte pauze, op gebiedenden toon.
'Wordt vervolgd.)