ONS BLAD feuilleton" BUITENLAND Karakter en Temperament. Het internationaal Ido= congres. Onder Valsohs Vlag No. 272 VRIJDAG 2 SEPTEMBER 192! lie JAARGANG 9 9 §&fëFaBtSBar Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar ?85 ^Urea5J" 6, ALKMAAR. - TelefOOii: REDACTIENa^al' 4°3 Voor buiten Alkmaar^^ f* hooger m"" npïlliistreerd .Zondagsblad 7ZT7nTabonné^ wordt op aanvrage Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 125 elke regel meer f 0 25; Reclames per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor. uilbetaling per plaatsing f 0.60 gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400, f 200,—, f 100, f 60, f 35, f 15, li. >.;Nu «ouden wij niet gaarne voor onze rekening nemen de stelling, dat de tempe ramenten lmn ontstaan te danken hebben aan den bij elk individu in kleinigheden varieë renden bouw van het men- schelijk lichaam. Maar wél dunkt het ons oirbaar te beweren, dat de physicke ge steldheid van 's menschen lichaam, de zielsgeweld'lieid van den mensdh "er nu eens buiten gelaten, die o.i. mede een niet te onderschatten invloed op hel tempera ment bezitvan een an invloed is op de soort van temperament, welke zïoh bij dezen of genen openbaart. Er leven genoeg menschen, welke zien mogen verheugen in een vroohjk, sangui nisch temperament, die corpulent worden, zonder dat daarbij hun physiek gemak van beweging, noch hun psychisch aan passingsvermogen te loor gaan, en toch zijn de meesten onzer sanguinische na- '.uurgenoolen eer mager danomvang- rijk. Magere menschen, van wie wy soms ne- wcren. dat zij ons door him onverstoor baar flegma, van ongeduld bijna uit o-ns vel doen springen, behoeft men niet met een lantaarn te zoeken, maar tóch, verre weg de meeste flegmatieke personen heb ben sterke neiging tot dik worden. Cholerische lieden zijn niet altijd alteen gevormd van beenderen, vel en spieren, noch grauw-geel van gelaatstint, en tóen, de opvliegende, heftige, nijd koesterende, deze ondeugd gaat niet zelden gepaard met ehoterie beersch- en wraakzuch tige mensch, heeft weinig aanleg, om er zoo gezond uit te zien als een vischje in ginnen van datgene, waaraan hij nog zooevcn zijin krachten heeft beproefd. Hij is sterk in 't hopen, maar laat zich al spoedig ontmoedigen, wanneer hem een hinderpaal im den weg treedt, die hem doet inzien, dat zijn Ito op alleen door een volhardend streven kan worden verwezen! ijk t. Goedhartig is hij en ten volle bereid een offertje ten dienste van personen 'of -zaïken te brengen. Zonder lang wikiken en wegen, zegt hij dan ook zijin hulp toe. Kan, hetgeen hij beloofd heeft, snel en zonder veel moeite ten uitvoer worden gebracht, dan zal hij m den regel zijn belofte ook onmiddellijk vervullen. Eiiseht de vervulling zijner belofte ech ter inspanning en tijd, dan ontluiken nieuwe plannen en neigingen als padde stoelen in zijn gemoed en is er veel kans, dat hij, of zijn woord terug zal nemen, of een andere be toeken is aan zijn woor den zal trachten te geven, of ooik welzijn belofte vervult, maar met onverholen tegenzin. De sanguinische mensdh sluit gemakke lijk vriendschaip, maar geeft ze ook even gemakkelijk Otp. Hij is opvliegend, maar hoeft spoedig spijt over zipi,.drift en op vliegendheid. Hij smeedt in een omme zientje plannen en leeft in de stellige ver beelding, dat hij volharding genoeg be zit, om ze ten uitvoer te brengen. Over zijn plan zelf is hij echter al zóó ver rukt, dat zijn genot door het denken er aan alken, reeds ten halve is bevredigd en zijn ijver al verslapt is, eer hij over gaat tot een begin van uitvoering. In schikkelijk is hij voor de gebreken van anderen; maar ook voor eigen gebre ken, maakt hij aanspraak op anderer toegevendheid. êlaatslrekken van den melancholi- Hij krijgt om een haverklap ongenoe- 't water. De ge cus dragen niet steeds de kenmerken van ongezondheid, maar de menschcrikenner bespeurt in zekere trekkingen der wang- spieren, in den soms peinzend-vermoei den op-slag der oogen, in het onwillekeurig als door reflex-beweging rimpelen van het voorhoofd, de tèekenen eener, de k ra oh ten van de ziel en lichaam sloopende melan cholie. Menschen, in wier zenuwgestel een krachtige energie aanwezig is, hebben aanleg óf tol het sanguinisch, óf tot het cholerisch temperament. Zijn hij zulk. een mensch de verschillende neigingen zeer talrijk, dan wisselen zij elkaar snel af en ge heb mei een sangumiscihen mensch te doen. Bewegen zich echter die neigingen in enger en kring, dan zal die mensch zijn energie veelal richten op meer markante op den voorgrond tredende neigingen en openbaart zich zijn temperament in hef tigheid en onder omstandigheden, wan neer hij niet door logische redeneering en daaruit voortvloeiende zelfbeheer- sching wordt ki toom gehouden spreekt en handelt hij roekeloos en ver metel. Hij is cholerisch. laboreert echter het zeiiuwgesleld aan gebrek aan energie, dan treedt de aan- Jeg le voorschijn óf tot flegma of lot me lancholie (droefgeestigheid) Het eerste ontstaat dan, wanneer het lichaam gezond i« en derhalve de nei gingen niet in abnormale verhouding zijn uitgedrukt en evenmin in een bepaalde richting werken. Voegt zich echter bij dit gebrek aan energie een ziekelijke gesteldheid van 't lichaam, die aan de neigingen een zelf zuchtig en naar zelfgenoegzaamheid stre vend karakter verleenen en wordt bo vendien hieruit een haken naar een toe stand van bevrediging geboren, zonder dat er wilskracht in voldoende mate voorhanden is om dien toestand te ver overen. dan ontstaat melancholie. De sanguinische mensch is in 't bezit Jener energie met afwisselende neigingen. Daarom wordt hij al heel gauw door een wei ontstane neiging opgewekt, maar deze opgewekte toestand duurt meestal 9'iet lang. Voor aanhoudende werkzaam heden, die slechts met rustelooze inspan- n'ng en taaie volharding kunnen ten uit- V°vi ™orden gebracht, is hij niet ge schikt. Wanneer zijn eerste ijver bekoeld ïSj dan ontstaat niet zelden een tegen overgestelde neiging en zal hij met de ze de voortvarendheid,' soms met" over- aasling, aan het tegenovergestelde be- g'Sn, maar steekt ook gauw en welige meend, de hand uit tot verzoening. Hij is aangenaam en onderhoudend in den omgang, maar niet altijd een vriend, waarop valt te bouwen. Niet zelden staat men verbaasd over zijn scherpzinnigheid in 't ontwerpen, maar niet 'minder over zijn laksheid in het uit voeren van het onlworpene. Hij zou dolgraag alle menschen geluk kig maken, maar omdat hij veel meer belooft, dan hij in staat is te volbrengen, stort hij menigeen in 1 ongeluk. De aanleg van den sanguinischen mensch is veelal dichterlijk. Maar zijn dichtader vloeit zoo dikwijls leeg in de kille atmosfeer van prozaïsche levensom standigheden, dat die aanleg niet voor het tiende deel tot vollen wasdom gedijt. Zeker, de energie domineert steeds in den sanguinischen mensch. Doch zij wis selt veel te vaak af in het voorwerp dat die energie zich ten doe! stelt en springt herhaaldelijk over op het fcegenoverge- gestelde, waarnaar zij in den aanvang streefde. (Wordt vervolgd). De heer B. IJzerdraad, die als ver tegenwoordiger van den Minister van Onderwijs het Ido-Congrss te Weenen bijwoonde, schrijft ons Stel. u voor een internationaal con gres, waar vertegenwoordigers van tientallen verschillende landen bijeen zijn, waar slechts één congres-taal is toegelaten en waar heel wat moei lijke kwesties behandeld worden. Na tuurlijk eischen daar de vertalingen door een leger van tolken meer tijd dan de besprekingen zelf. Tenminste, dat gaat tot nog toe zoo. Maar niet op het Ido-congres, dat zoo juist te V/eenen gehouden is. Geen enkele tolk was daar zelfs aanwezig, geen woord werd vertaald. En toch werden de inleidingen zoo vloeiend gehouden en liepen,de debatten zoo vlot, dat een buitenstaander meende een vergade ring te zien van menschen van één land, die hun moedertaal spraken. Nu is het_ Ido weliswaar voor ieder grootendeels moedertaal, omdat er geen woor-' in voorkomt, dat een ont- .VRIJ NAAR HET DU1TSCH, TWEED® DEEL. Met 'n boek in de hand en suikeroced op den schoot zat zij nu dageiifefl,! het diep neerhangende gordijn ge- ms en wachtte. J gIdUld Werd op eer' harde Proef gesteld, de eene dag na den anderen ging voorbijmaar Muller verscheen weer od t" la"nszamei-hand 'an W ri- n' J verscheen weer een Ih,,f~oud< grÜs> neergedrukt, een schaduw van wat hij vroeger was Het was in 't begin van Juli en gloei- SDhtte i Mïvroüw Guthbridge had S, aft V1 d® rondom haar heerscheti- de rust, de verveling eindelijk hadden met vereende krachten haar de oogen ges.oten, haar hoofd was langzaam neergezonken zij sliep Eensklaps trof een geluid haar oor' onduidelijk als uit de verte komend de beelden, die de droom haren geest had voorgetooverd, verbleekten en eindelijk werd zij zich met schrik be wust, waar zij zich bevond, en dat zij niet meer alleen was. Terwijl zij voorzichtig ieder geruisch vermeed, draaide zij zich even om en keek door een smaile spleet tusschen de gordijnen door in de kamer. Aan 't andere einde van het ruime vertrek niet ver van de deur, zaten aan een ta fel twee mannen. De een, haar echtge noot, sprak, naar het scheen, met groo tje opgewondenheid, maar met ge dempte stem, zoodat het haar onmoge lijk was iets te verstaan. De andere, die tegenover hem zat, hat het hoofd onverschillig op de hand geleund en knikie van tijd tot tijd met een spot-, achtigen glimlach om de lippen. Het hart van Augusta begon sneller te klop pen hij was het, de heer Muller, de lang verwachte geheimzinnige vriend van haar echtgenoot. wikkela mensch niet op het eerste gezicht herkent, maar toch geeft het een eigenaardige en weldadige emotie zich te bevinden, een heel; week lang, tusschen zoo zeer verschillende men schen, die dag in dag uit met elkaar omgaan, besprekingen voeren, gewich tige besluiten nemen, zonder ook maar de minste last van het verschil in moe dertaal te hebben. Vaak was het ge heel onmogelijk zich te realiseeren, dat er menschen uit zoo verschillende deelen der aarde bijeen waren, b. v. toen bij een debat binnen enkele mi nuten achtereenvolgens een Zweed, een Hongaar, een Duitscher een Luxemburger, een Nederlander en een Tsjech, korte, maar gloeiende betoo- gen hielden. Uit het verhandelde op het Congres is voor den buitenstaander wel het meest belangrijke, hetgeschiedkun dig overzicht van de samenstelling van het Ido. Deze geschiedenis begint al ruim 300 jaar terug, toen geleer den,als Leibniz en Dercartes ontwerpen voor internationale talen voorstelden. Na hen hebben honderden anderen zoowel geleerden als ondeskundigen dergelijke ontwerpen gemaakt, doch slechts enkelen hebben succes gehad en dat eerst sedert omstreeks 1890- Het v/aren de ontwerpen Volapük Idiom Neutral en Esperanto. Het laatste heeft het eerste geheel ver drongen wegens zijn meer wetenschap pelijke grondslagen. Toch was de uit werking ervan nog verre van voldoen de volgens het oordeel van tal van ge leerden en al propageerden de voor standers het Esperanto met groot enthousiasme, toch bleef het aantal gebruikers gering -het grootste aan tal, dat voor den oorlog bereikt werd kwam de 25.000 niet te boven, waarvan dan nog slechts een zeer klein deel de taal werkelijk zoo goed als het er mee mogelijk is, kon gebruiken en dit gebruik gold dan alleen nog maar liefhebberijwerkvoor weten schappelijke doeleinden werd er nooit gebruik van gemaakt, omdat de _ge- leerden de taal daarvoor ongeschikt achtten. Wel waren er enkele geleer den, zooals in ons land Prof. D. van Embden en Prof. J. van Rees, die een lans braken voor de invoering of het gebruik van een wereldhulptaal, maar voor hun eigen werk hebben zij nooit een woord Esperanto, Volapük of Idiom Neutral gebruikt. In 1900 kwam er verandering, toen de eminente Prof. L. Couturat te Parijs tezamen met Prof. L. Leau het initia tief nam tot de stichting van de ,,Dé- légation pour l'aaoption d'une Lanque internationale auxiliaire", die een aan hang kreeg van 310 vereenigingen en 1250 geleerden uit alle deelen der we reld. De beide stichters, benoemd to secretarissen, ondernamen een voor bereidende studie, diq neergelegd is in het standaardwerk. Histoire de Ja Langue Universelle" lj, waarin alle bekende wereldtaalontwerpen critisch behandeld worden. In '1907 koos de Délegatie met zoo goed als algemeens stemmen een Comité, dat in October van dat jaar te Parijs bijeen kwam en na 18 lange zittingen tot het volgend besluit kwam„Geen der bestaande ontwerpen is voldoende voor prac- tisch gebruik door de Delegatie zal de taal wetenschappelijk worden uit gewerkt en wel op ,de grondslagen van hetEsperanto en 'het ontwerp Ido volgens de bepalingen door het comité vastgesteld". Voor deze uitwerking werd een Academie benoemd, waarvan jarenlang de beroemde taalkundige Prof. Otto Jespersen uit Kopenhagen voorzitter was. Oorspronkelijk was van Esperanto-zijde samenwerking toegezegd, doch te elfder ure trok men zich terug, omdat men het Esperanto in een al te enthousiaste opwelling voor „alujd onaantastbaar zelfs met zijn fouten" 2) had verklaard. Vele honderdén Esperantisten ech ter stoorden zich hieraan niet en onder hen bevonden zich .de oudste en meest bekende. Ze schaarden zich achter de Académie van de Delegatie en steun den met hun' practische ondervinding haar werk tot het einde. Voor dit werk werd opgericht een speciaal tijdschrift: „Progreso", onder redactie van Prof. L. Couturat. Hier in vond een geregelde vrije, discussie plaats over alle onderwerpen de taal betreffende. Eerst wanneer de discus sie oyer een bepaald punt geheel ten einde "gevoerd was, werd door de Aca demie- een definitief besluit genomen. Voor elk woord werd nauwkeurig ge zocht,of het een algemeen bekend of althans het meest bekende was. Zoo ontstond een werkelijk „gemiddeld Euro|feesch", dat na kennisneming van de tien1 zeer gewone taalregels zondef uitzonderingen" wat niet meer Van een uur vergt voor ieder ontwikkeld mensch direct verstaan baar js. In 1914 was deze arbeid voldoende ver gfevorderd, dat de academie de taal voor practisch bruikbaar kon verklaren. Tegen September van dat jaar werd een congres voorbereid in Luxemburg. De oorlog en de daarop volgende omstandigheden zijn de droe vige oorzaken, dat dit congres op veel bescheidener schaal eerst dit jaar te Weenen werd 'gehouden. Maar trots alle moeilijkheden is het zoo volko men geslaagd, dat het een voorbeeld kan z|n voor alle andere internatio nale congressen. Niettegenstaande de ontzaglijke warmte, die zelfs tot 38 0 C. steeg, hebben de afgevaardig den, waarin ook die van den Neder- landscügsn, - Minister van Onderwijs, hard gewérkt en de resultaten zuilen niet uitblijven. De wetenschappelijke werkwijze der academie en de uitge breide .stof van bevoegde, geschoolde medewerkers, waarborgen ten volle, dat hst Ido de naam, die aan de Delegaïié-taal gegeven is -wat beters is, dan het tot nog toe luid aangepre zen amateurs-werk. Ook het Congres zelf was hiervan een bewijs niet aller lei uitstapjes en festiviteiten als ge- costumeerde bals en diners vormden er den hoofdschotel, doch uitsluitend organiseerende arbeid. We kunnen hier niet op de besluiten van het Congres vooruitloopen, doch hopen u daarvan bij een volgende gelegenheid nader mededeeling tedo'sn. Het Congres verslag zal verkrijgbaar zijn bij het Ido-kontoro te Lüsslingen in Zwitser land en zeker ook bij het Wereldtaal- bureau te Rotterdam. Het is voor be langstellenden een waardevol werk. 1) Hachette Cie 2 ieme tirage, 1907. 2) Zin uit het „Fundamento de Es peranto", biz. VII. De toestand in Ierland. De onlusten tc Belfast. De „Daily News" schrijft dat hot doel van de onlusten te Belfast zou zijn, toe nadering tusschen Noord en Zuid geheel onmogelijk te maken. Het blad bepleit prompte en gemeenschappelijke interven tie van Lloyd George en De Valera, doch zegt dat het er ongelukkigerwijze op het oogeïiblik iiitjzdet, alsof -de Iersche leider voornemens is de onlusten te Belfast te gebruiken om een taktiseh voordeel bij de onderhandelingen met Engeland te ver krijgen. De aankomst van troepen le Belfast Woensdagavond liad een heilzame uitwer king. De stad was 's-avonds betrekkelijk rustig, niet medegerekend sporadisch voorkomende schoten. Er werden totaal zeven personen gedood en dertig gewond. Bolsjewistische transportarbeiders. De broodfabrieken van Bruree, te Li merick, weigerden den eisch van het vak verbond v;an transportarbeiders tot weder- indienststelling van twee man, die waren ontslagen, in te willigen. De vakvereeni- ging nam de molens en bakkerijen in be-, zit, tlieesch de röode vlag en plakte een aankondiging aan niet de woorden: „Fa brieken der Sovjet-arbeiders. Wij maken brood, geen winst". Het antwoord van het Dail Eireann. De „Daily Chronicle" meldt, dat het antwoord van het Dail Eireann vandaag of morgen rechtstreeks per koerier naar -Lloyd George in Schotland gebracht wordt. Volgens het blad is Barton reeds met het antwoord vertrokken. Ierland en de soc. dem. federatie. In een gisteren door den uitvoeren den raad van de „Soc. Dem. Federatie" uit: gegeven manifest wordt "verklaard, dat de ze in overeenstemming met de uitspraak der afgevaardigden op verschillende con gressen, den eisch der Sinn Feiners voor volledige onafhankelijkheid van Ierland ondersteunt, omdat Ierland schromelijk heeft geleden, eeuwen lang, onder Britsche .lyramde, hebzucht en kwade trouw. Het Dominion Home Rule, zqoals het aan Ierland wordt aangeboden, staat dit land niet' toe, zooals aan alle andere Do minions, zich, zoo het dit mocht wen- schen, van Engeland af te scheiden. De Ieren, evenals de groole massa der Britsche arbeiders, wantrouwen de huidi ge regeering en hebben er, 11a eerst die regeering gedwongen le hebben op te. houden met haar moorddadige misdaden, recht op de vruchten van hun strijd ten volle te plukken. Slechts een volkomen vrij Ierland zal een blijvenden vrede met En geland waarborgen. Aangezien Groot Britlannië de eenige be reikbare markt is voor Iersche producten, zonden beide naties spoedig volkomen ver zoend zijn. De door den premier geuite woorden „territoriale nabijheid", is slechts een frase, omdat die even zeer zou gelden voor het gevaar, dat een natie van 42 mil- lióen zielen een aanslag zou kunnen doen op België en Nederland. Groot Britlannië heeft zich voor de wereld uitgegeven als de kampioen van hot zelfbeschikkings recht der volken, maar het verkracht zulks dagelijks ten opzichte van Ierland. De toestand in Duitschland. De bcloogingen. De bladen schatten het aantal deelne mers aan de demonstratie van Woensdag op tenminste tiOO.OOO. Alle bladen zijn hel er over eens, dat het de grootste clenv) ;- slratie is geweest, die Berlijn ooi' heeft gezien. De „FTeibeit" meent zelfs, dat het de grootste demonstratie is, die ooit voor een politieke gedachte in de wereld is ge houden. Te Heidelberg kwam het na afloop der demonstraties tot een onaangenaam inci dent, .doordat een deel der demonstranten trachtte de aan de monarchie herinnerende wapens en schilden te verwijderen, die vele Hoidethergsche winkeliers nog steeds voor of in hun winkels hebben hangen. De demonstranten trokken naar de gevan genis, die door veiligheidspolitie werd be zet. Het gelukte echter door toespraken van bezonnen mannen de menigte te kal- meeren. In de gevangenis te Heidelberg zitten twee mannen, die van den moord op Erzbcrger worden verdacht. Geen Sedan-herdenlcing. Verschillende militaire en politieke ver- eendgingen hadden voor gisteren en heden Sedan-herdenkingen op touw gezet, die in de groote feestzalen in de voorsteden zou den worden gehouden. Bovendien zonden in verschillende zalen politieke redevoe ringen wprden gehouden. De president van politie heeft deze Sedan-herdenking te Berlijn verboden, en wel op grond van par. 4 van de nieuwe verordening, die plechtigheden, die voor het maken van propaganda voor de monarchie en het in discrediet brengen van de republiek en haar instellingen en beambten gebruikt 'kunnen worden, en geschikt zijn om den binnenlandschon vrede in den staat te ver storen, verbiedt. DE WASHINGTONSCHE CONFE RENTIE. De Wasthingtoitscihe correspondent van de „New York Herald" meldt dat de voorzitter van de begrootingsoommissde van den Jaipanschen Landdag, die thans Washington bezoekt, aan een Inuch, dien hij Dinsdag aan een uitgelezen gezelschap Amerikanen aanbood, heeft verklaard, dat Japan volkomen bereid was zich aan le sluiten bij de Vereenigde Staten tot het nemen van maatregelen ter beperking der bewapeningen, zoowel te land als ter zee, en met VTer.igde dc uitgaven van dén staat zou besnoeien. EEN NIEUWE NEDERLAAG DER SPANJAARDEN? De betrekkelijke rust, welke is gevolgd op de zware nederlaag, die de Spanjaar den in Juli in het Rifgebied hebben ge leden, toen zij onverwachts door de Ka- bylleil-stamimen werden aangevallen en, met ernstige verliezen moesten wijken, werd tot dusver telkens onderbrokeudcor gevechlen van kleineren omvang, die op een voorld'Uirende roerigheid der Kabvl- len wijzen. Aan Spaansrihe zijde wordt alles in het wenk gesteld om de troepen macht in Marokko le herstellen van den jongslen slag, en gestadig worden ver- sterfkinfflen haar Marokko gezonden. Er heerscht bovendien eenige bezorgd-heid over de houding van Raisoeli, diede Spaanróhe strijdmacht bij Tetoean zou hebben aangevallen. De vorige maand verluidde dat Raisoeli zich o,p de voor waarden der Spanjaarden zou hebben overgegeven, en zou hebben toegezegd zich nvet bel handhaven der orde in Spaansch Marokko le zullen belasten, mits men hem tot Kalief over de Spaan- scüie zone zou benoemen. Er is nimmer gemeld of de Spaansche regeeri.ng dezen zonderlingen eisch in overweging heeft genomen. Wel echter heette het dat Raisoeli brieven van de leiders der Rifs zou hebben ontvangen, waarin zij van hem eischten eens en voor al de wapenen legen de Spanjaarden op te nemen, en waarin hii met den dood werd bedreigd, indien 'hij dit mocht wei geren. Het onverwachte ingrijpen van. Raisoeli zou dus hiermede in verbjnd kunnen staan. In tusschen verzekert de correspondent van bet „Journal" te Madrid dat «eö nieuwe ernstige nederlaag de Spanjaar den getroffen heeft. Een batallon jagerS te voet. dat de stellingen van Orlnoelerie en Teffir bezet hield, heeft deze moeten /miruinivn voor de verwoede aaiiysJTea van een steeds in aantal ioenennenden vifand. De Spanjaarden, onder aanvoe ring van lui,tenant-kolonel Valcarce! stre. dien heldhaftig en de strijd ontaardde in een gevecht van man tegen man. Alvo rens hun stellingen te vcriaten, bliezen de overlevenden de kruit"snier op. Ei wordt van duizenden dooden en gewon den gesproken. Ingevo'ee een telefonisch onderhoud tusschen Koning Alfonso, die te Santan der verleeft, en den minister-president, is de Koning haastig per auto naar Ma drid verirokken. EÉN REiDE VAN SMUTS. Smuts, die Woensdag aan een ter gele genheid van ziin terugkomst uil Engeland aangericht banket het woord voerde, zeide over de Iersche quaeslie, dat de loe- stand op het oo"en'htik moeilijk was, doch niet 'hopeloos. Er was tot nog toe ten minste, eèn nieuwe atmosfeer en leren; hadden hem gewaagd van een groote en volkomen verandering in hun gevoelens. Anderen moesten ec'hter nog worden over- rè'ed en naar gelanig de hartstochten tot bedaren kwamen, zou (het volk inzien, da' ietss zeer wezenlijks was verricht om vei t de eenige oplossing voor Ierland kon worden geacht, tot stand te brengen, n.l. Dominion Home Rule. Smuts was ntet zonder hoop, dat Ierland zich zoê verhef fen op dezelfde wijze als Zuid-Afrika zich had verheven. Zicih bezig houdende met hel Opper- Silezisclie vraagstuk, zeide Smuts, dat de Dominions zu-.h achter den Volkenbond schaarden (Toejuichingen De Dominions wenschen geen militarisme; het waren; jonge 'landen, die de ontwikkeling wensch- len van hun eigen bronnen. De staats,be dien wisten dit. De quaestie-Opper-Siiezië was van zóó groote beteekenis, dat de wereldvrede dn de naaste toekomst er evén nauw mede was verbonden als met België lnI914. Er zou een vernietigend, conflict Zij kon nu het kamertje niet meer bereiken, dat zij met zooveel zorg had ingericht, maar van uit dezen schuil hoek was zij nog beter in staat te hoo- ren en gade te slaan indien zij zich stil hield en geen beweging maakte, zou niemand baar tegenwoordigheid vermoeden. „Zacht Waarom hoorde zij nu den vreemdeling vragen. „De deur is gesloten en achter de boeken zal zich wel niemand verschuilen. Wees overigens zonder zorg, ik ben voor zichtig genoeg. Indien de zaak aan 't licht kwam, zou mijn pracht'ge goud mijn ineens naar de maan zijn." Guthbridge bromde iets. De andere lachte. „Gij hebt het vloe ken nog niet afgeleerd, naar ik zie. Ik had wezenlijk gedacht, dat gii daar voor nu veel te deftig waart." Maar hoe Is het met het geld? Hebt gij het bij de hand „Neen, en wat meer is, ik zal mij niet op deze onbeschaamde wijze door u laten uitplunderen I" riep Guthbridge nu luide, terwijl hij klaarblijkelijk de zooeven nog door hem aanbevolen voor zichtigheid vergat. „Inderdaad niet „Neen," herhaalde Guthbridge, maar zijn stem klonk minder beslist. „Het is slechts eenige weken geleden, dat ik u zesduizend gulden overhandigde. Gij kunt onmeogelijk alles hebben uitgegaven, indien gij tenminste het geld niet met volle handen uit het raam hebt geworpen." „Misschien heb ik het gedaan. Waar om zou ik het ook niet doen, ais ik er plezier in heb „Omdat ik niet van plan ben, mij door u tot een bedelaar te laten ma ken." „Ha 1 ha Uwe beurs is ruim ge noeg, en gij moet er wel genoegen mee nemen, dat ik er van tijd tot tijd eens in grijp. In ieder geval, ik wil en moet het geld hebben." „En als ik weiger het u te geven „Gij zult het niet weigeren. Indien gij het doet, nu,-dan hebt gij de gevol gen daarvan zelve te dragen." Guthbridge antwoordde niet. „Wees verstandig, ouwe jongen," begon Muller nu weer.„Wat zijn eenige duizenden guldens voor een miilionnair, gelijk gij zijt. Indien ik nu eenmaal de heler moet zijn, wjl ik er ook ean be looning voor hebben, zooals recht en billijk is." „Ik heb er al in toegestemd, u jaar lijks een voldoend inkomen te geven." „Die nietige duizend gulden, maan delijks Dan moest ik wel dwaas zijn." „Indien gij er in toestemt buitens lands te gaan en nooit hier terug te komen, geef ik u het dubbele." „Voor vandaag ben ik met vijfduizend gulden tevreden, en zoodra de. bodem van mijn kas weer zichtbaar wordt, kom ik terug en haal mij nieuwen voor raad 'wanneer dat zal zijn, kan ik J niet zeggen, het hangt van omstandig heden af." „Neem u in acht. Men kan een boog ook te sterk spannen riep Guthbridge met onderdrukte woede. „Neem u liever zelf in ach-t," hernam Muller ongeduldig. „Ik heb geen trek om hier een halven dag te blijven zitten. Als gij niet spoedig het geld geeft, ver dubbel ik mijn eisch en zeg tienduizend. „Bloedzuiger 1" siste Guthbridge. „Ik zou u qog veel mooiere namen kunnen geven," hernam Muller met een uitdagenden glimlach. „Maar sedert ik die fijne jas draag, gevoel ik mij vee! te fatsoenlijk. In plaats van te schelden, moest gij mjjn bescheidenheid erken nen. Ik^ kon immers de helft van uw fortuin in eens verlangen, en gij zoudt het mij moeten geven. In vroegeren tijd toen gij dien armen Bi!!...." Met een pchreeuw, die aan het ge- -brul van een wild dier herinnerde, sprong Guthbridge op. „Geen woord daarvan uitte hij met moeite. „Ik duld het nietindien gij nog eens ovei die zaak spreekt, schiet ik u neer als een hond, de gevolgen mogen zijn, wat zij willen." Diep adenhalend zonk hij achterover.' Muller keek hem een oogenbrik zwijgend aan. „Voor mijn part," zeide hij dan bedaard. „Indien uwe zenuwen zoo teer zijn geworden, willen het verleden laten rusten en c Ue'en met het tegenwoordige bez" !en. Ba Een schurk zijt gij altijd b ./oost, maar vroeger hadt gij tenminste r eg den moed, uw daden in het gezic 't te ziennu zijt gij niets dan een el lendige laffe vent." Guthbridge gaf geen antwoord. „En nu het geld zeide Muller na een korte pauze, op gebiedenden toon. 'Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1