QMS BLAD" P
BUITENLAND
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Scf.l'
8EM. BUITEML ilR50i¥Ei.
feuilleton.
DE VIOOL.
DINSDAG 20 SE PTEMBER 1921
fito. 2S7
N00RD-H0LLANDSCH
14e JAARGANG
19
Abonnementsprijs:
Per kwart-1 voor AlkmaarJ 2.—
SMÏÏS60 f'hooRer.
Aan all
ADMINISTRATIE No. 433
No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
rThon"né;s*wordt opaanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 2Go,—f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15,-
mimmikm mmm*
Een mislukte cn een uitgestelde inter-
pellatie.
De interpellatie-Schaper trof het lot
van de intcrpellatie-Marchant. Zi] leed
jammerlijk fiasco cn de twee moties,
dio de heer Schaper na zijn mislukten
aanval op do bekende circulaire inzake
den vonirgbouw van Minister Aalheree
't tapijt bracht, werden met een flinke
ncerderheid verworpen. Het fiasco van
lozen Eoiialisti.chen leider was verdiend.
De opzet van zijn interpellatio toch was
glad verkeerd. Wat was het geval
Het aantal aanvragen om voorschotten
en bijdragen krachtens de Woningwet en
do ontwikkeling van de particuliere trou
werij hebben zulk een omvang aange
nomen, dat op 1 Juni reeds een pro
ductie van 90.000 (thans reeds over de
100.000) woningen in gang was of wel
dra mocht worden verwacht. Dit heeft
de Regeering er toe gebracht dan toe
stand opnieuw onder de oogen te zien,
vooral omdat afgescheiden nog van
materiaal- en geldvragen 1het aantal
bouwvakarbeiders van dien aard is (op
31 Jan. jl. ongeveer 29.000, volgens an
deren thans plm. 40.000) dat zij voor-
loopig voor twee jaar volop werk heb
ben. Men rekent, dat een bouwvakar
beider 11/4 woning per jaar maakt,
hotgeen dus thans ten hoogste 50.000
nieuwo woningen per jaar beteekent. In-
tusschen hield do bouwplan-productie
nog steeds aan, hetgeen bij handhaving
Van de geldende regelingen op een over
productie van plannen zou neerkomen
lie de loonen der bouwvakarbeiders tot
in het waanzinnige zou opdrijven.
Nu mag do heer Schaper dit laatste
zoo erg niet vinden, wij, die den ar
beider gaarne een flink loon gunnen
een loon waarvan hij met zijn gezin ruim
schoots kan bestaan, zijn het eens met
den Minister van Arbeid, waar deze zijn
afkeuring uitsprak over stucadoors te
Amsterdam, die tot staking overgingen,
omdat zij hun weekloon van f 125 on
voldoende achtten en met minder dan
f 150 geen genoegen wilden nemen.
Nu kan het wel waar zijn, dat men
ook van sociaal-democratische zijde zoo'n
ongemotiveerde staking niet goedkeurt,
doch hot gaat niet om haar al-dan-niet
goedkeuring; het feit, dat stucadoors door
©ven te staken, hun jaarinkomen van
f 6500 op f 7800 weten te brengen,
spreekt boskdeelen en in de beste recht
vaardiging van het standiunt der Re
geering, dat het zoo niet langer gaat.
Immers, wat is het gevolg daar van?
Dat zoo verklaarde Minister Aalberse
in do hoofdstad voor sommige
ffoningen nit de openbare kas
sen zelfs reeds f 350 per jaar wordt
bijgepast. Dat is nog een heel ander be
drag dan de jaarlijksche bijdrage van
f 70, wanrop w lg rekende p emie voor
den pardculmren bouw per ar' oilier wo
ning n crlio ot Van dien p cm b u wil
de echter de heer Schaper niets Weten.
Ofschoon volgens minister Aalberse, die
het weten kan, het tweeledig doel op
schitterende wijze is bereikt, ofschoon
le particuliere bouw weder op gang
s gebracht en de woningvoorraad is ver
groot, ofschoon bovendien de premie-
bouw volgens dezen zelfden bewind-man
ten prijs van den woningbouw heeft doen
talen, beweerde de soclaal-demccratische
afgevaardigde, dat dit weggeworpen g ld
zas.
Ook in oene van zijne 2 moties bracht
de lieer Schaper den premiebouw ter
sprake; daar echter bepaalde hij zich
ertoe, te waarschuwen togen achter t Hing
van den vereenigingsbouw en bouw vah
gem.-e»vw g bij dea premiebouw. In de
zelfde motie, wordt gnonstatec d dat te
gen misbruiken van eiken aard moet wor
den gewaakt door een stelsel van kr eh-
tigo maatregelen. Eon waar-ichuw'ng ten
overstaan van een man als do Minister
van Arbeid, vrijwel overbad g.
De gelicele interpellatie van den hoer
Schaper maak e den indruk, dit hot liom
niet zoozeer te doen was rm den woning
bouw, maar om ditmaal al een i t spreek
buis te dienen van da social,stische en
syndicalistische arbeiderskringen, waar
men van den woningnocd misbruik ma kt,
om on irnlg hooge- loonen te bedingen,
geheel bui.en verhoud'ng tot den daar
voor geleverdon arbeid. En met volko
men recht verklaarde de Minister dan
ook, dat hij niet het recht heeft, om
ruim opgebrachte belast'ngen aan. op den
nood speculei rende bouwvakarbeiders, toe
te werpen.
De heer Schaper wist dit even goed
als de Minister; maar het standpunt
van den klassenstrijd, waarop hij zich
in deze zaak bij zijn interpellatie stelde,
heef: 1mm een geduehten knak gegeven
in zijn reputatie ate objectief denkend
en redenecrcnd mensch. Dit scheeve
standpunt was oorzaak, dat hij or niet
aan dacht zijn moties in te trekken.
Neen, de „reactionairen" moesten er
maar tegen stemmen en de socialisten
zullen dan opnieuw kunnen „bewijzen"
w;e alléén de ware volksvrienden
zijn. Wij z n groot geworden door z ilke
parlementaire nederlagen, riep do li 'er
Schapor met pathos uit en wij zouden
deze waarheid aldus wi len vertalen: Wij,
socialisten, zoeken zulke' parlementaire
nederlagen en wij moeten dus eicel'.cn
stellen, welke een goede kans bieden
op verwerping!
H 1 kliek ndu f a en an Iers niets <l:e
in den mond van een anders zoo1 nuchter
man als de heer Schaper, wondei lijk
aandoen
Minister Aalberse heeft op vo'lcomen
zakelijke gronden beide moties afgewe
zen.
Zijn circulaire van 1 Juni tast den
woningbouw niet a:t>., brengt geen ver
andering in de woningpolliiek, maar is
nie s andera d n ean edmn'. tate.e
ma tiogel dien vo .rz chtig beleid en goed
begrip van z.iini h id ei ch en. De voor-
ber iiing tot den norma'en toestond d ent
zóó tijdig begonnen te worden, dat ilr>
geeringsbemoeiïng niet verder gaat dan
volstrekt noodig i3. Dat is het eenige
doel dat met deze cireul ire voorzit en
dat doel belemmert in geen enkel op
zicht de snelle af loening van de reeds
goedgekeurde plannen. Er is tot d 5 helft
van 1923 gen-eg werk bij de uitvoering
van deze plannen en het heeft geen zul
reeds thans te werken met plannen die
eer3t daarna zullen kunnen worden uit
gevoerd.
De vereenigingsbouw zal niet worden
achtergesteld bij den premiebouw, m ar
deze laatste heeft een zeer heilzamen
invloed gehad c.a. op de algemeene kos
ten.
De strijd tussohen den Minister cn den
heer Schaper, was er een tussohen het
gezond verstand en socialistische eenzijdig
heid en do of drijverij en in dien strijd be
haalde eerstgemoefcle een schillenende en
volkomen verdiende overwinning.
Dc heer Teenstra kwam met ©en inter
pellatie over de kosten van de afsluiting
cn ÖTOOgma.. der Zuiderzee.
Hel antwoord van minister Köniig was
bevredigend: de Kamer krijgt over ©enigen
tijd de gevraagde kosiennota, En de heer
Schaper, bevreesd dat de oppositie, vooral
van prof. van Gi.in tegen de dure plannen
indruk zou kunnen maken, vond 't noodig
met kracht op doorzelLmg van liet groote,
nationale werk aan te dringen.
Potsierlijk en als „noch mie dagewesen"
ging het met die interpellatie-Van Ravc-
steyn in zake den dienstweigeraar-Groc-
nenidaal en de behandeling def ddenslwei-
geTaars in 't algemeen. Den 12en Juli
vroeg de communist Van Ravcsteijn zijn
interpellatie aan. Hij drong toen aan op
onmiddellijke behandeling, 'np zn laatst
den 13en J'ulii. O.p 16 -Sep! rnber, twee
maanden later, deelde de aam. zager mede,
dat hij geen gelegenheid hadgehad om
zijn vragen te formuleeren cn zijn mate
riaal te verzamelen. Dus vroeg hij iiitstcl.
Dit werpt een eigenaardig licht op de
houding van 12 Juli. Hoe had de aanvra
ger het dan wel op 13 Ju,Ij moeten stellen?
De Kamer had natuurlijk veel plezier aan
het geval en de heer Troelstra trachtte er
nog wat munt uit 1c slaan. Eén zijner par-
tijgenooten zat „geladen" met materiaal
maar kon nu natuurlijk niet aan den slag.
Er zat nietsi anders op dan ui tstellen, het
geen geschiedde. Men mag in het algemeen
wel aannemen, dat iemand pas ion inter
pellatie aanvraagt als hij zijn materiaal
bijeen beeft en zijn vragen geformuleerd
Zijn. Rij den heer Van R-avcsieijn schijnt
dat juist aiwiersom te geschieden, Was
dan het aandringen op 12 Juli niets dan
komedie, of wilde hij het - bewijs leveren
van de prachtige stelling van zijn partijge
noot David, dat voor de Communisten
mets te do] is?
De èoeuand in Ierland,
Lloyd George en De Valera.
Heuler seint nog oenige -passages uit dc
mededeling van De Valera aan Lloyd
George, waarin deze verklaart, da! .,liem
slechts één oordeel'fer harte gaat: het tot
stand doen komen van een conferentie op
zulk een basis van waarlieid en realiteit,
dat het mogelijk wordt het resultaat té ver
zekeren, hetwelk de volken der beide
eilanden zoo vurig wenschen."'
„Wij hebben u niet gevraagd", zoo ver
volgt De Valera, „om een beginsel prijs ta
geven, -doch ge moet begrijpen, dat wij in
ons zelf slechts datgene kunnen erkennen
wat wij zr,n. Indient deze zelferkenning een
re-den is oin de conferentie te annuiecren,
zoo betreuren wij dit, doch het komt ons
onlogisch voor. Ik had -reeds samensprc-
kingen met u en in deze besprekingen zoo
wel als in mijn geschreven mededeelingen,
heb ik nimmer opgehouden te erkennen,
wat ik was en wat ik ben. Indien die er
kenning van uw zij-de in zich sluit, licht
ge ons dus reeds erkend. De Valera meent,
dat als men bedoelingen had, gelijk Lloyd
George hun toeschrijft, Sinn Fein reeds
eerder op dezelfde voordeelen had kunnen
aanspraak ma-ken, als die welke Lloyd
George vreest van een ontvangst der gede
legeerden thans.
Zondagmiddag heeft Lloyd George liet
volgende telegram aan Be Valera gezon
den Uw telegram van gisteravond brengt
geen wijziging in den eiseh, dat uw gedele
geerden met ons zouden samenkomen als
vertegenwoordigers van een souvereincn,
onafhankelijken slaat. Gij hebt zulk een
voorwaarde niet gesteld, toen ge in Juli
met mij een bespreking zoudt hebben. Ik
noodigde u toen uit «als „de gekozen leider
van de groote meerderheid van Zuid-Ier-
land". Ge aanvaardde! deze uitnoodigiiig.
Geiheel in d-en aanvang van onze besprekin
gen zeide ik u, dat wij Ierland- beschouwen
als een gebied, dat -den troon trouw is, en
dat wij de toekomst van Ierland wilden
bepalen als een lid van het Brits-dié ge-
meenebest. Dat was de grondslag van ons
voorstel en wij kunnen dit met wijzigen.
De positie, welke ge bij voorbaat v-cor uw
delegaties ciseht, is in werkelijkheid een
ontkenning van dezen grondslag. I'k ben
bereid uw gedelegeerden le ontmoeten,
zooals ik u in juli lieb ontmoet, ii.l. in
de 'hoedanigheid van de gekozen woord
voerders van uw volk, ten einde over een
vereeniging van Ierland met liet Britsclie
gemoenebest te beraadslagen. Mijn colle
ga's en ilT kumièn hen niet ontmoeten als'
vertegenwoordigers van een souvereinen,
v iafhankelijken staat zonder den troon
e i het rijk ontrouw to worden. Ik moet
(•a»om herhalen dat, tenzij ge de tweede
a in-ea van uw brief van 12 September in-
i ;kt, een conferentie 'tussohen ons onmo-
is.
Nieuwe ongeregeldheden in Belfast.
Aan hei einde der week hebben nieuwe
o.igeregeldbeden in Belfast plaats gehad,
wnïikc Zondagmiddag haar hoogtepunt be
reikten in een hevige botsing, waarbij re-
v ivers werden afgeschoten en bommen
g worpen. Twee meisjes werden gedood;
cte man gewond.
/- e troepen joegen de onruststokers uit-
epj, die den strijd in de zijstraten bleven
voortzetten.
Wapenen aangehouden.
rlit het station ie Dublin is een groote
kist, gemerkt „aardewerk", in beslag ge
nomen. Zij bevatte revolvers.
Een gesprek met meur. De Valera.
Ken medewerkster van dc „Chicago Tri
bune" beeft een interview gehad met me-
vrpiiw De Valera, de echlgeuioote van den
Siïm Fein-leider, die nooit te voren voor
een interview te. vinden is geweest.
De schrijfster werd door De Valera zelf
pp oen tuinfeest door prof. Erin Mac Neilï,
den voorzitter van den „Dail Eireami", te
fiootérstowji gegeven, aan mevrouw De
-V&Vera voorgesteld. Zij schetst 'haar als een
-nrcih'Sc vrouw, die vooral bekend is door
haar groole kennis van de Keltische lite-
rat uur. Vóór haar huwelijk, toen zij nog
miss Sini O'Flanagan was, was zij onder
wijzeres in de Keltische letterkunde cn
huv. de De Valera in 1900, die een barer
leerlingen was en door de kennis der Ier-
sc-bc letterkunde werd aangetrokken lot de
ïersche beweging. De kennis dier letter
kunde, verklaarde zij, heeft op de jongste
iersche gemoederen een groeten invloed
gehad en hun meer dan iels anders doen
hegrijpen, hoe zij eeuwenlang verdrukt
warden door de Britsche overheersching.
i,En hoewel ik nu zes kinderen heb",
verklaarde zij, „vind ik nog altijd gele
genheid de nonnen in een klooster in mijn
buurt de Iorsohe taal te onderwijzen."
„Spreken uw kinderen ook de laai?"
vrcVg de interviewster.
Ja, de oudste vier sproken haar
vk)"i; iwl, en de andere twee zullen volgen".
Over den polkieken toestand sprekende,
zei-- mevr. De Valera:
^4;' ,o> -Mers -bcfen dezen oorlog, daar.
ben .Ik zeker van,'' Thuar ik haat den ^ijaiiö
met. Ik heb evenveel medelijden met de
Engeksche moeders als met de onzen, die
liu-n zoons verloren in dezen strijd.
Voor de moeders is dit wel de vreese-
I ijle s te strijd, want zij wisten, dat hun
zoons elk oogenblik gedood konden wor
den. Vrees el ijk e dagen heb ik doorgebracht
over hel lot van mijn man, toen hij steeds
door den vijand werd opgejaagd en ik
voelde mij feitelijk alleen rustig gedurende
den lijd, dat hij in de gevangenis zat. Wij
zouden verraad plegen jegens onze dooden,
als wij nu minder zonden a an vaar dendun
-hetgeen, waarvoor zij hun leven gaven,
maar anderzijds moeten wij alles doen om
•een einde 1e maken aan dit bloedvergieten.
God zal ons helpen."
Be toestand in Britsch-Indië.
Arrestatie van Britsch-
Jndische agitatoren.
Een half de-zijn agitatoren, waaronder
do gebroeders A!i. zijin gearresteerd.
Het nieuws dér ar nes talies veroorzaakte
te Bombay hier en daar eenige o-pwin-'iing,
d-ooh cr hadden geen ernstige beloogingen
plaats.
De staatssecretaris van bincnenlani;]sebe
zaken, die iri den Welgeven-den Raad- liet
woord voerde, heeft verklaard, dat de toe
stand in Malabar h-og ernstig is, en dat de
geest van opstand nog niet is gebroken',
behalve iii het d-oor de troepen bezette
gebied. De troepen zijn aan groote moei
lijkheden blootgesteld bij het afrekenen
met de rebellen, ten gevolge van dé tran
spor tsnocjij k'li-ed-eii
De Times" zegt, dia-t de arrestatie der
gebroeders Aii, Mahomed en Shaukat, is
geschied iva oen buitengewone mate van
geduld van -de zijde -der Indische regeering.
Den beiden fanalieken leiders der Cali-
faalitewegiing as alle geleg-enlieid versdhaft
om Iroiisv te zijn aan de beloften, "wëiilie
zij eind Mei bobben afgelegd, loan zij ziiiii
voor bun uitlatingen Ve-ro-ritsalm) Jigden.
Begin Mei besloot de regeering van Indië
dc broeders ie vervölgan -wegens eenige
bnnner redevoeringen, die door de regee-
ring a'ls een recht streek solve aaneporiing
tot gewéld weiden beschouwd. Doch na
het onderhoud, rf&t Lord Reading aan
Gandhi toestond en waarin de onderlco-
nang den nad-imtc logde op het onvereentig-
bare zulik-er uitladingen met de „met-ge-
weld'dad'ige" non-cooperafioii-lve-wegiiig
door Gan-dhi voorbestaan, weid hun de
gelegenheid gegeven deze irMta tuigen te
herzien. Men herinnert zich, dat het door
de gebroeders Aid onderleokende doou-
men»t elk voornemen lot liet aanstoken
gewel-d loochende en verklaarde, dat
er direct noch indirect tot gewel-d aange
spoord zou woid-en, af een atmosfeer,
gunstig voor geweld, zou worden voorbe
reid. De regeering besloot dan ook een ge-
reolilelijke vervolging achterwege le laten.
Edoch, de beide brooders vervielen nriet-
lemin in herhalingen, en'-d^den -onlangs op
de All-India Galq-hate^.Conference te
Karasji een resolutie aannemen, verkla
rend, dat het voor eiken Mohammedaan
thans onwettig is om b' et Indische leger
dienst te nemen of an-deren daartoe aan
te sporen.
De gebroeders Ah zijn ze-er vooraan
staande personen in de Indische beweging.
Shaukat was vroeger ambtenaar in het
Opiumdepartement, Ma'hommed beeft aan
de universiteit van Allahabad zijn oplei-
ding genoten en deze te Oxford voltooid.
Hij 'is een: publicist en redenaar van eenige
bekendheid.
In 1915 werden zij beiden geïnterneerd
wegens „vrijuit gesproken sympathie niet
's Koningsovijanden in den oorlog". In
Juni 1919 werden zij gevangen gezet we
gens hun houding tijden-s den oorlog met
Afghanistan. Aan het einde van het jaar
werden zij in vrijheid gesteld. Hun naam
werd toen verbonden aan -een tragische
bladzijde uit de geschiedenis der Indische
beweging: dc verhuizing van godsdienstige
Muzelmannen van uit Indië nar Afgharn-
Onge\ce/ 1SÖ0Ö mensdhexi vérficten
op hun aansporing hun geboorteland om
in Afghanistan hun gel ink 4e beproeven,
doch om ontgoocheld en vc-clal gebroken
en verarmd terug té koeren.
Tim na wordt de opstand der Mopkh's
voor een groot deel aan do actie der ge
broeders Ali toegeschreven.
De Volkenbond.
Minder publiciteit!
Tic oorrei'poiiidcr.'t ran bet „BbL" tc
Gcinèvc refcrijft
Er gaat geen dag voonbii, <jQ't niet uif
een of anderen uitilioek van t'e wereld
een telegram ontvangen wordt, waarin do
aandacht va-a den Volkenbond gevestigd
wordt op oen cl' ander onreciht, waaraan
een der leden sdmldig gaat.
Al deze telajfraamnen werden afgedruliit
in liet Journal Officie]". Soms waren zij
in zeer krasse en voor bet betrokken lid
onaangename bewoordingen vervat. Zoo
lite'ioaiixeid een aantal telegrammen uit
de OeArajine, waarin gteiilaagd werd over
vcTimeertde wreedheden cn gruwelen dooi
de P'Oolsche bezettingstroepen gepleegd.
Hot stel ij ill, dat aan zulke lelegiranmnen
aanstoot genomen werd. Om gevoelighe
den te s.paren is nu besloten d-at derge
lijke telegrammen in liet vervolg niet
meer gepubliceerd- dooli ergens ter inzage
gelegd zullen worden.
DE BEIERSCHE KWESTIE.
Naar de ,.B. Z. a. M." verneem-t, ver-
loeft een hooge kerkelijke persoonlijlklbeid-
•uit Beieren en leider van de Duilsohe
Volkspartij te Berlijn om de onderbande-
Hngen over oen tfvereenfromst tusisohen
Beieren cu dc rijksregeeriiig voort te zet
ten.
De besprcikingien tusscilien den voorzitter
van dc Beiersohe Volks-parliij en den afge
treden minister-president zijn thans afge-
toopen. Gelieimraad Hold is Zondag uit
Berclhtesgiaden teruggekeerd. Het resultaat
ran. zijn reis is nog wei niet officieel pie
kend, docSi liet schijnt zoo le zijn uitge
vallen als men verwachtte. De lieer von
Kalhr (heeft liet aarJbcd, de kaïbï-
netsvoimirg op zich te nemen, waaraan
echter zekere voorwaarden waren verhou
den, van de hand gewezen.
DE HULPACTIE VOOR RUSLAND.
Len.in beeft de IhuJ-p vam bet Amerikaan-
sche stonneoinité, aldus meldt de „Temps"
viao-r Rniriapd telegrafdsoh aanvaard, om
gcisefiiiooltee arbeiders naar Rusland te
zenden, waaraan groote behoefte bestaat.
Maar deze arbeiders moeten voo-r twee
jaar voedsel bij zitel lieltiben en tot alle
omfberirgen, bereid zijn.
De Parijisclie „Tenips" prijst de beslis
sing van Jiet Intern. Steaneosnité voor
Rusland oor zijn arbeid voort te zetten
en alle landen tot medewerking uit te
nooddgen. Het blad te te in dit bete n-niet
alleen een bewijs van bet ruime en
menscihlievemle standpunt duf dit comité
na liet antiw-oord van Tsjitsjerin inneemt,
maar tevens oen Ioocilienimg van dte be-
wéTing dat Frankrijk in zijai iiulpaotie een
politiek doei nastreofde.
Door dit besluit van bet Steuncomité
aelit d© Tempte' bewezen, dat Franikrij.'k
geen enkele gedachte beeft of beeft gdhad
om bet sovjet isme te bestrijden door liet
orimêddellijik contact dat liet met do be
volking zou krijgen.
Of <ie hwlpverleenirag aan haar doel zal
fccaavt woorden?
De „Tesnps" heeft er niel veel verlro-u-
wen'iu, gezien de circulaire van 1 Au
gustus van Zliiowjef, waar-uit, steirijfl iieL
blad, blijkt, dat Rusland-s bewuste prale-
taiiaa! andere hulp dan die van de kame
raden in het overige Europa zal weige
ren, d.w.z. dat alleen liet Roode leger er,
600.000 sovjot-agtm'teu cn -auforiieiten
zullen worden geholpen.
-MISLUKTE SPI ON N A-GEPOGIN GEK
DER BOLSJEWIKI.
Een P. T. A.-lclegram uit Warschau
■bcrinuert, dat -in de jongste nota van Tsjit-
sjcriu aan de Pocisciie regeering melding
is gemaakt van een correspondentie tus-
sciicn Saviriksof en een vertegenwoordiger
van den Pooïscben ger.eralen staf. In de
nota werd Zekere luitenant Myslowski
gmoemd als de tussoiienpereoon tusschen
den Pooisch-en staf en den aivti-bolsjewis-
tischen opslafidelingen-aanvoerder. Nu
echter beeft Myslowski in de Poolsohc
pere onthuld, dat hij 'de Sovjet-delegatie
te Warschau heeft bedrogen. Hij. had
zelf deze lalsche 'brieven van den Pool-
fcheu staf gemaafr't en die tegen gr-cole
■bedragen aan de Sovjet-delegatie -Ver-
keeht. Ook overigens doet Myslowski ont-
huiliegcn, waaruit blijkt, dat de Russen
'hem als spion meenden (e gebruiken, maar
dat bij ze om den tuin leidde. Het voor de
z.g. spionnage van dc Russen- ontvangen
geld beeft Myslowski aan Savin.kof doen
toskolneii. Myslowski beweert, dat bij zijn
berichten voor Russen in humorislischen
vorm samenstelde, hetgeen echter niet be
lette, dat dc bolsjewistische delegatie vól
komen slaohtoffer werd van zijn bedrog.
De Pcolschc bladen wijzen er op, dat
door deze gesebiceenis de Sovjet-delegatie
ten zeerste is gecompromitteerd, daar nu,
'bewezen is, dat deze Poolsolie oificieren
tot spioimage traclit over le halen.
HET DIENSTRODENVRAAGSTUK
IN ENGELAND.
Hoewt! liet dienstboden-vraagstuk in
Euge'iaml nog lang niet is opgelost en er
r.og steeds gebrek is aan goede dienstbo
den, melden zich bij de arbeidöbeurzeri
toch reeds veel meer vrouwen voor huise
lijke diensten aan. Evenwel is de groote
moeilijkheid steeds, dat zij nagemteg nooit
bereid zijn zich tc verhuren voor „dag en
nacht" en alleen in dagdienst willen gaan.
Een andere moeilijkheid is dat een groot
percentage dergenen, die zich aanmelden,
Roman door MYRTLE REED.
Vertaald uit het Engelsch door Hen.
riëtte v. d. Waarden.
4-1
„Mein" Cremona,
Met flinken lenigen stap besteeg
Lynn den berg. Hij voelde dat de mor
genstond goud in den mond heeft,
en hij was tevreden met zijn bestaan'.
Zijn bloed zong als 't ware in zijn
aderen, en hij floot even natuurlijk en
spontaan als het roodborstje in een ver
ren loykenboom. De Duitsche huisvrou
wen lieten hun werk in den steek en kwa
men naar buiten om hejn te zien, want
in West-Lancaster waren vreemdelin
gen zoo zeldzaam, dat zij een scherpe
critiek moesten doorstaan, en toen hij
voorbij ging, volgden hem een heele
massa stekende blikken en schuddende
hoofden. Het gebabbel verspreidde zich
als een loopend vuurtje langs den ge-
heelen berg en hei gonsde als een korf
vrijgelaten bijen, tot een' forsche ma
trone de gemoederen met 't oogenblik
bedaarde.
Zie je, zeide ze tot haar buurman,
nad gelijk, hij gaat naar den Meester.
"'e2e uitspraak passeerde snel de li-
en na verschillende veronderstellin
gen overzijn mogelijke boodschap, wer
den de verwaarloosde huishoudelijke
plichten hervat, en werd het weer rustig
op den berg, behalve het geroezemoes
der kinderen, die onbekommerd
in de kleine voortuintjes speelden, dat
voortduurde.
„Ofschoon Lynn den avond te voren
het huis slechts moeilijk had kunnen on
derscheiden, herlv -e hij het onmiddel
lijk. Het was twee verdiepingen hoog,
maar bijzonder klein, en hij wist niet
waarom, maar 't deed hem denken aan
een vogelkooi. Het was op de helling
van den berg gebouwd, en de vensters
aan den West-kant keke-- uit cP j,et
dal, beplant met v o ,nj
waar de kronkelende zilver-grijze .ïvier
zich loom daarheen slb.gerde, tegen een
achtergrond van blauwe bergen.
Het was het eenige huis op den heuvel
dat zich kon beroemen op twee hoofdin
gangen. Door de glimmende ramen der
beneden-verdieping, gelijkvloers met
de straat, zag hij allerlei onafgewerkte
violen, maar overigens was de kamer
leeg. Hij ging de stoep op en belde. De
draad was slap en roestig, maar na
twee of drie pogingen klonk een diepe
klaagtoon door het huis.
Eindelijk werd de deur voorzichtig
geopend door een vrouw, wier verhit
gezicht en roode gerimpelde wingers
haar bezigheid verrieden.
Het spijt me, dat ik u stoor, zei
Irving, zijn diepste buiging makend. Is
Herr Kaufmann thuis?
- Nog niet, antwoordde ze; hij is
gaan wandelen. Wilt u binnen komen
Ze vroeg het alsof ze bang was, dat
hij toe zou stemmen.
Als ik mag, heel graag, antwoord
de hij, en veegde zijn voeten zorgvuldig
op de matverwacht u hem gauw te
rug
-Ja.
Ze liet hem in de voorkamer en wees
hem een stoel aan.
U zult mij wel willen excuseeren,
zeide zij.
Zeker Laat ik u niet ophouden.
Alleen gelaten, keek hij nieuwsgie
rig rond.Er was in de kamer'n mengel
moes van eenvoudige Amerikaansche
en moderne Duitsche meubels, en hand
werkjes waren in overvloed aanwezig.
De Teutoonsche voorliefde voor kleu
ren drong overal op den voorgrond,
men zag eigenaarige combinaties van
purper, rood en geel, maar de onberis
pelijke netheid van het vertrek maakte
veel goed.
Op dezelfde verdieping waren nog
twee andere kamers een die als
keuken en eetkamer dienst deed en nog
een kleine kamer, die uitliep op de ont
vangkamer. Lynn verdiepte zich in
Herr Kaufmann's huishoudelijke aan
gelegen, tot een vreemd voorwerp op
een hoektafeltje zijn aandacht trok, en
hij ging er naar toe om het te bekijken.
Klaarblijkelijk was het eens een urn
geweest, maar gelijmd als ze was, kon
'a niet meer als vaas dienen. Ze was
besmeerd met stopverf, en behangen
t hengsels, raderwerk, spijkers, sleu
tels, gordijnringen, en verschillende
a d-ie voorwerpen, die gewoonlijk
niet om een urn gehangen worden. Het
heele zaakje was blijkbaar verguld
toen de stopverf droog was. Een ver
gulde haarspel stond er rechtop in, en
maakte zoo'n grappigen indruk, dat
Lynn in een luiden lach uitbarstte. Toen
gewaarschuwd door het geluid van
schrobben, vlak bij, probeerde hij het
te doen voorkomen alsof hij hoestte,
maar het was al te laat, want tegelijker
tijd verscheen de vrouw des huizes oo
den drempel.
Mein" gebroken vaas, zei ze met
'n gezicht vol van gestreelde ij delheid.
Ik bekeek ze juist, antwoorde
Lynn. Het is iets buitengewoons. Hebt
u ze zelf gemaakt.
Ja, ik heb ze zelf gemaakt, zeide zij
en ging weer weg, blozend van onschul
dig genoegen.
Niet wetend, wat beter te doen; ging
hij weer in zijn stoel zitten, en droeg
zorg het zijden kleedje met rose rozen
geborduurd, dat de leuning sierde, niet
te verkreukelen. Buiten was het heel
stil, de straat was verlaten. Hij vroeg
zich af, wat voor type een man
moest zijn, die in het zelfde huis kon
leven met een „gebroken vaas." en kon
spelen zooals Herr Kaufmann gister
avond, nog gedaan had. Toen schoot
het hem te binnen, dat het toen donker
w as. en hij moest om zijn invaljachen,.
Een vleugel besloeg een heele zijae
van de kamer, en twee violen lagen er
boven op. Zonder er bij te denken, zoo
als zijn gewoonte was, onderzocht Lynn
ze. De eerste was een goed, modern
i nstrument, en de andere hij hield
zijn adem in toen hij haar uit de kist
haalde. De dunne fijne romp, was het
mooie lichaam van een Cremona, dat
haar nog schooners ziel bevatte. Hij
raakte haar eerbiedig aan,ofschoon zijn
handen leefden, en zijn gezicht gloei le
Hij beroerde even de snaren met zijn
vinger, en de viool antwoordde met een
dieptrillenden toon maar nog voor het
geluid weggestorven was, klonk er een
kreet van afschuw in zijn ooren, en
werd hij ruw bij de schouders gegre-pen.
.„Mein" bruders Cremonariep
de vrouw, en haar oogen schoten vuur
stralen van woede.
Leg haar onmiddellijk neer
Ik vraag u du-'-endmaal vergiffe
nis Ik wist niet het was mijn bedoe
ling niet ik begreep niet.
Hij gaf een verwarden uitleg en ver
ontschuldigde zich, maar het baatte
hem niets. Hij stond beschaamd en op
heeterdaad betrapt vóór haar, als een
die de huisgoden onteerd had.
Ze veegde haar handen aan haar
schort af, ging naar haar werkmand
haalde haar breiwerk er uit, en ging
tusschen Lynn en den vleugel zitten. De
.n ken en zat trotsch recht op.
Geen geluid verbrak de stilte dan het
tikken der breinaalden, en haar ocgen
wa:e i strak op haar werk gericht.
Na een pij ligende stilte b proefde
Lynn een" gesprek aan te knoopen,
maar na een of twee mislukte pogin
gen dacht hij er ernstig over de vlucht
te nemen. De toegang tot de deur was
afgesloten, maar er waren ramen ge
noeg,en de sprong was heel gemakk'lijk.
Hij glimlachte toen hij zich zelf in ge
dachte deze vlucht ten uitvoer zag bren
gen, en naar huis hollen.
Het zal me eens benieuwen, peins
de hij, waar voor den drommel, „mein
bruder" blijft
Het gelaat der vrouw vóór hem was
nog rood en het zenuwachtig tikken der
naalden verried haar opwinding. Hij
merkte op, dat ze geen trouwring droeg,
en schatte haar wat ouder dan zijn moe
der. I-Iaar gelaatstrekken waren hard en
haar dun, steil haar was strak naar ach-
achteren geborsteld en achter op haar
hoofd in een knotje opgehouden. Het
leek veel op een deurknop en hij vroeg
zich af wat er wel gebeuren zou als hij
het zou omdraaien. Onweerstaanbaar
borrelde zijn vroolijkheid op hij hoest
te geweldig in zijn zakdoek, en hij voel
de tegelijkertijd, dat hij scherp werd
opgenomen. Er kwam ontspanning
in de situatie door het geluid van voet-
stoel was hard en ongemakkelijk, met jstappen en het dichtklappen der voor
een steden rug, maar ze verwaardigde J deur- (Wordt vervolgd.)
zich niet van dezen steun gebruik
r*
