J
ONS BLAD"
BUITENLAND
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1921
No. 294
Brieven uit Polen
6EH. BU3TE1L. BERICHTEN.
FEUILLETON.
DE VIOOL.
NOORD-HOLLANDSC
lie .tAaR'JANG
91
Abonnementsprijs: I UAE e ix&e *«n administratie No. 433
Per kwartaal voor Alkmaarf2 j BUFêBUZ HOF 6, AL&tslAAK. I eSOTOOfl. redactie No 633
Voor buiten Alkmaar 2 5
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f nooger.
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels f 1.25; elke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
(Vlet VJCinuauCCIU 1 f.Bi-»!'» «niun^ma i Mauw^M»»i"-i
A^n alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongèvallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15.—.
Onze lezers zullen Beker met genoegen
sp»emerkt hebben, dat wij de laatste
minden zijn overgegaan om ben door
eigen correspondenties van den toestand
bulten onze landsgrenzen te doen inlich
ten. Naast vaste oorrespondenten in Pa
rijs en Rome, konden wij verschillende
malen interessante reisbrieven over
Puitscbland en Oostenrijk van bijzondere
briefschrijvers overleggen. Met belang
stelling zal men kennis nemen van de
brieven van Arthur Tervooren, d e thans
den toestand in Ierland in deze eri-
{ieke dagen gaat opnemen.
Vandaag beginnen wij met de publicatie
van een reeks brieven van een zeor
ervaren penvoerder, die deze maand een
reis door Polen maakte.
De eerste brief volgt bier:
Posnau, Sept. 1921.
Gedurende mijn reis door de nijverheid-
districten van de Boer en Westimen,
werd ik getroffen door de werkzaamheid
&n ijver in handel en nijverheid, die ik
overal aantrof. Nu zal men mij misschien
toevoegen, dat bet onmogelijk is, om door
do raampjes van een expres-trein te con-
stateeren, of orderboekjes der han
delsreizigers vol bestellingen staan of dat
de stakers talrijk zijn, maar de dikke
rookwolken, die wij uit al de fabrieks-
scboorsteenen zagen opstijgen, de vele
werklieden die we bun werk bij de ma
chines zagen verrichten, wezen er op,
dat do nijverheid druk doende is, zich
krachtig to herstellen.
Bij ons oponthoud van 24 uren te Ber
lijn, waren wij juist in de gelegenheid
om als 't ware in vogelvlucht, de voor
naamste deelen der stad, alsook eenige
monumenten te bezichtigen. Wij zagen
het uitgestrekte paleis van ex-Keizer
Wilhelm en veel kleinere van den ex-
Kroonprins. Beide gebouwen rijn in mu
sea veranderd en de menigte verdringt
er zich in. Do stad zelf heeft een zin
delijk en prettig voorkomen en de Ber-
lijners zien er niet uit als verarmde
of door het ongeluk ter neer geslagen
lieden. In de hötels en restauraties is
alles te krijgen wat men maar bestelt en
tegen goedkoopere prijzen dan hij ons.
In do café's zag ik, dat de vrouwen
met evenveel gemak groote glazen bier
naar binnen sloegen als de mannen. Uit
alles wat ik zoo al waarnam, maakte ik
op, dat hier, gelijk overal elders, nieuwe
rijken en nieuwe armen zijn. De laat-
sten ziet men echter niet; daarom is hun
aantal moeilijk te schatten. Wel kreeg
ik den indruk, dat zij niet talrijker zijn
dan bij one.
Tegenover het gebouw van den Rijks
dag, waarvan de koepel in 't zonlicht
schittert, alsof hij pas gisteren opnieuw
verguld is, verheft zich nog altijd het
troische standbeeld van von Bismarck,
den grondlegger van Duitschlanü's een
heid. Iets verder teekent zich in het
groene park af het standbeeld van v.
Molkte, eng.t^ijfold aan'rekke'ij' er, om
dat het er m,,,cer arnniatigender uit ziet.
Do straten van Charloltenburg waar de
rijken en welgestelöen wonen, zijn prach
tig en de „Tiergarten" is zeer uitge
strekt.
In de „Kriedrichstrasse" bezochten wij
een museum. We liepen er gauw weer
ait, want alles wat wij er zagen was ver
velend om te zien.
De reis per spoorweg door Berlijn van
het eene eind naar het andere was wel
in staat ons met heimwee te doen den- A
ken aan de gemakkelijke aansluiting en j deelde men ons mele, dat dit het
verbinding® der stations in onze groote
steden.
Terwijl we geduldig wachtten op het
binnenstoomen van den trein naar Polen,
zagen we het reizigers gewoel aan op
't station ven de „Kriedrichstrasse".
Er zijn 4 lijnon. De middelsten zijn
voor de internationale verbindingen, de
twee andere voor de locaal-treinen. Op
laatstgenoemde treinen is de naam van
het eindstation met groote letters voorop
de lo omotieven aangebracht. De orde op
do stations emplacementen is voorbeeldig.
Elk minuut passeert hier een trein.
Tegen middernacht bereikten we do
nieuwe Poolsche grens.
Bij het douane-bureau van het laatste
Duitsche station, werden, tot onze pijn
lijke verrassing, onze passen door een
dier aanmatigende typen van menschen
nagezien, die men tijdens den oorlog in
de Belgische „Commandanturen" kon
aantreffen. De lust bekroop ons, om dien
Pruis aan 't verstand te brengen, dat
hij zich niet meer in bezet België of
Polen bevond. We waren er echter niets
op gesteld, naar Berlijn teruggezonden
te worden. En daarom wachtten wij maar
geduldig af, totdat de man zijn hielen
gelicht had, om in allerlei toonaarden,
zonder dat hij 't hoorde, tegen hem uit
de varen. De Duitsche treinconducteur
was een zeer voorkomend en beleefd
mensch en stak- buitengewoon gunstig
af tegen de nurksheid van dezen Prui-
sischen grenswachter.
Bij onze aankomst aan de Poolsche
grens, deden de beambten hun best om
ons in alle opzichten van dienst te zijn.
We werden ten zeerste getroffen door
hun voorkomende wijze van optreden
tegenover de reizigers. Alles wat wij van
I Polen zagen en hoorden, bevestigde in
ons de eerst opgevangen indruk, dat
het Pools he volk, gedurende anderhalve
eeuw door vreemde overheersehing on
derdrukt, ongerept zijn sterk en fier
gevool van onafhankelijkheid bewaard
hoeft.
Posnau, in 't Dultsch Posen, de oude
hoofdstad van Duitsch-Polen werd hst
eerst door ons bezocht. Wij maakten
onz9 opwachting bij den Kardinaal-
Aartsbisschop Z. Em. Mgr. Dalbor,. pri
maat vati Polen. Deze kerkvorst maakte
een buitengewoon sympathieke indruk
op ons.
Evenals alle ontwikkelde Polen, spreekt
do Kardinaal vlooiend Eranfech. Dang
sprak hij met ons over de maatschappe
lijke, economische en godsdienstige toe
standen van zijn land.
,s Avonds hadden wij een langdurig
en belangwekkend onderhoud met den
prelaat Adamski, den grootcn werker op
sociaal gebied in Polen. Mgr. Adamski
staat hekend als een voorzichtig en han
dig man. Hij was het, wien het beheer
der geldmiddelen werd toevertrouwd tij
dens het voorloopig bewind, dat in Po
len direct na den aftocht der Duitschers,
werd ingesteld. Enkels dagen daarna
kwam het hoofd der Eransehe, missie
te Posnau aan en begaf zich naar de
kerk, waar Mgr. Adamski juist de H.
Mis las. Bij die gelegenheid- zei de
Pranschmsn: het is voor 't eerst in mijn
leven, dat ik een H. Mis bijwoon, die
doer een minister van Einancïën wordt
opgedragen.
Wij maakten ons don namiddag ten
nutte, om da voornaamste kerken, het
leis was, hetwelk de exkeizer voor zich
zelf had laten bouwen. Op de deur van
een gebouwtje, vlak naast dit paleis,
stond geschreven: kolonisatie-burean. De
wijze waarop de Duitschers hier hun plan
tot koioniseeren ten uitvoer brachten is
bekend: Zij ontnamen, zooveel ze maar
konden, het grondbezit aan de Polen,
om het aan Duitschers té geven.
Mooi genoeg om aan de vergetelheid
onttrokken te worden, is de historie van
dien Poolschen boer, waarvan Mullstern
in zijn brochure over Nieuw-Polen
spreekt. Deze hoer, zekere Steven Drzii-
mola, had een stuk laud gekocht, waarop
hij een huisje begon te bouwen. De
Duitsche Overheid beval hem den bouw
te staken én verder af te breken. De
landman bracht de zaak voor 't gerecht.
In alle instanties werd hij daar in 't
ongelijk gesteld. Gevolg: zijn huisje
wordt afgebroken. De Duitsche agenten
doen hun uiterste best om hem over
te halen, zijn stuk land te verkoopen.
Financieel zou. hij inderdaad met dien
verkoop een goeden slag geslagen heb
ben. Maar deze eenvoudige boer begreep
heel goed, dat het hier om iets anders
ging dan om louter stoffelijk voordeel.
Hij bleef dan ook hardnekkig weigeren,
om in den verkoop van zijn eigendom
toe te stemmen. Nu hij verhinderd was
een eigen vaste' woning te bouwen, tim
merde de slimme Drzijmala een woon
wagen in elkaar en betrok dat voertuig
met zijn heelé familie. Toen het ge
recht nu dezen woonwagen tot woon
huis verklaarde, omdat een gezin er zijn
intrek had genomen, groef de heldhaf
tige boer een onderaardsche woning in
zijn stuk land, waar hij het zich met
zijn vrouw en dertien kinderen zoo ge-
rteilijk(?) mogelijk maakte. In deze wo-
ning(?) gevormd in den schoot van den
Vaderlandschen grond, wachtte hij kalm
de dicnaors van 't gerecht af die hem
waarschijnlijk ook daaruit zouden ver
jagen. Want, voor hem zonden er geen
„rechters in Berlijn" wezen.
„De wojnwagen van Drzymala al
dus Mullstein in ziju bovenbedoelde bro
chure heeft in heel Polen een zekere
vermaardheid verworven. Hij was het
zinnebeeld vanden stillen, maar roem-
vollen strijd, van de deugden van zelf
verloochening en volharding.
Onze vijanden ontzeggen ons het be
zit dièr deugden en onze vrienden, he
laas, hebben zich niet gehaast ze te er
kennen."
Den dag na het vertrek der Duit
schers behoefde men maar één lettor te
veranderenin bet opschrift, dat boven
de deur van hot kolonisatie-bureau was
aangebracht. Dit opschrift luidde voor
taan polonisatio-bureau.
museum en de citadel in oogenschouw
to nemen.
In 't hartje der stad, wandelden wij
om de muron van een groot versterkt
kasteel. Op onze desbetreffende vraag
pa-
De Oude Kerk te Delft, die eenige dagen geleden door brand geteis
terd is.
De toestand in Ierland.
Twee mijndfrecteuren ontvoerd.
Zaterdag hebben wegens loonsverlaging
stakende mijnwerkers van de mijnen te
Castlccomer, in het graafschap Kilkenny,
zicli gewapend en gemaskerd toegang ver
schaft tot de woningen van den algemee-
nen bedrijfsleider XVhittaker en den dis
trictsleider Hargreaves en hen ontvoerd.
Sedert heeft men niets van hen vernomen.
Zoowel de repu'blikeinsche als de Engel-
sche politie stellen een onderzoek in naar
'hun verblijfplaats.
Een telegram uit Belfast aan de „Eve
ning Standard" meldt, dat van Zaterdag
avond tot Maandagochtend daar vier men
schen gedood en 42 gewond zijn. Van
de gewonden zullen er waarschijnlijk ve
len niet boven op komen. Vele anderen die
niet in de opgaaf begrepen zijn, zijn bo
vendien licht gekwetst.
Verschrikkelijk was de uitwerking van
een bom die uit Secaaford-stréet, een
burcht van Sinn-Fein, in een dichte menig
te in Wolff-street geworpen werd. Twee
mannen werden er onmiddellijk door ge
dood en 3-1 menschen niet kwetsuren naar
het gasthuis gebracht.
Een andere bom ontplofte in Milewalcr-
sireet en verwonude zes mensohen, van wie
er een wel niet bovenop zal komen. Onder
de twee slachtoffers waren twee kinderen,
een van negentien maanden, bet ander,
een meisje van zeven jaar, dat het jongste
kind onder hare hoede liad.
Een arrestatie.
De Auierikaansche politie, heeft zekeren
Iter'- gearresteerd. De inan wordt bescS.nl-
ch:g; D qnulci'lkbf JSftejd aan een samen
zwering van Britsche onderdanen om aar
Ierland wapens en munitie te leveren tegen
Brittannië. Rorke word', er ook van ver
dacht, betrokken te zijn in de zaak van de
ia beslag genomen machinegeweren aan
boord van hel stoomschip „Eastside".
Rorke is gearresteerd op telegrafischen
last van procureur-generaal Daugherty.
DE WASHINGTONSCHE CONFEREN
TIE.
Uit Lissabon wordt aan de „Times" ge
seind, dat de regeering der Vercenigde Sta
ten het Portugeesche Kabinet heeft mede
gedeeld, dat zij zal voorstellen Portugal
toe te laten tot de Washing to nsche confe
rentie onder dezelfde voorwaarden als Ne
derland, daar Portugal belangen heeft in
het verre Oosten.
De Portugeezen bezitten, zooals men
weet Macao, een eiland en haven aan den
mond van de Cantonrivier, en het Oostelijk
deel van Timor, in Nederlandsch-Oost-In-
dië.
Op het Witte Huis werd medegedeeld,
dat president Harding officieel 12 Novem
ber, den dag na de herdenking van den wa
penstilstand, de gedelegeerden ter Washing
ton sche conferentie zal begroeien.
Samuel Gompers, de voorzitter van de
American Federation of Labour, heeft er
telegrafisch bij alle arbeidersorganisaties
van Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en
Japan op aangedrongen, overal betoogin
gen voor ontwapening te houden op den
wapenstilstandsdag, IX November wan
neer de conferentie tot beperking der be
wapeningen te Washington bijeenkomt.
DE HULPACTIE VOOR RUSLAND.
Uit Reval wordt gemeld, dat het Esth-
lawdsche Roode Kruis weigert aam de
hulpactie in Rusland deel te nemen, daar
het van de Russische regeering niet de
venzekering heeft gekregen, dat de Esth
landsdhe vertegenwoordigers op voldoen*
de wijze ondersteund zullen worden. De
vertegenwoordigers van Letland hebben
zich bij deze houding aangesloten.
DE ENGELSCHE KATHOLIEKEN EN
HET SOCIALISME.
Er schijnt eenige kenltering te komen in
de imidiffenenite houding, wellke de Katho
lieken in Engeland steeds op vereenigingis-
gebied en in de politiek ingenomen heb-
ben.
De j'aarlijkschc conferentie der koitth'o-
toeke confederatie van Engeland en Wales
zal aura. op 1 en 2 October te Sheffield
wwrdJen gehouden. Een der agendapunten
betreft de houding der katholieken tegen
over de vakbeweging. In een resolutie, in
te dienen door het bestuur, wordt gecon
stateerd, dat een katholiek geen socialist
kan zijn, dat de Labour partij in 1918" een
socialistische partij is geworden, de katho
lieke vakvcreenngingsmanoien vrijwillig een
imddvidueele bijdrage betalen aan de La
bour party, dat katholieke georgamiseer-
den en ongeorganiseerden zich vrijwillig
bij de Labour party aansluiten, dait de vak-
vereemgingen zijn aangesloten bij de La
bour party en de Socialistische Interna
tionale en dat de katholieken sedert 1918
metierdaad het socialistische standpunt
hebben aanvaard.
In de resotutie wordt dan verder in
overweging gegeven, dat het raadzaam is,
dat ka'fholiüke vakveroenigdngsmanmen in
hun vakvereeniigingen de Detailing der bij
drage voor het parlement weigeren en zich
verzetten tegen de aansluiting hunner vak-
vereeniging bij de Labour party en de
Socialistische Internationale.
Een tweede resolutie van het bestuur
geeft in overweging, dat katholieke ooöpe-
rators zich zullen verzetten tegen iedere
poging om de coöperatieve beweging op
«enigerlei wijze in verband te brengen met
de Labour party.
EEN ONDERSCHEIDING VOOR DEN
DEEN'SCHEN KONING.
Koning Clrristiaan van Denemarken is
gisteren 51 jaar geworden. Bij deze geie-
geaheid werd de Fransche gezant in bij
zondere audiëntie ontvangen. De gezant
overhandigde den koning namens de Fraa»
«cfiie regeerng de gouden reddingsmedaiBa
voor hem zelf en v-oor de koningin, ter
huldiging wm de hulp dfe de majesteiten
op ihmn Groeniandische reis aan dé veron
gelukte stoomboot Beli" hadden verleend»
DE VERKIEZINGEN IN ZWEDEN.
De resultaten van öe verkiezingen voor
de Eerste Kamer zijn nu bekend. De Kamer
zal bestaan uit 50 sociaal-democraten, 41
conservatieven, 38 liberalen, 18 kleine
grondeigenaairs, 2 liaishssocialisten en 1
communist. De Kamer telde tevroen 60
sociaal-democraten, 37 conservatieven, 40
iltiberalen, 19 kleine grondeigenaars, een
linkssociaüM en 3 communisten.
DE SCHIPBREUK VAN DE
„SALINA".
Kapitein Messol van de „Salina", die
bij een aanvaring met de „Jan Breydel"
zonk, hoeft het volgende relaas gegeven
van zijn wedervaren:
Toen de aanvaring plaats had, stolden
■mijn vrouw en mijn bride zoontjes, de een
3 jaar, de ander 20 maanden, samen aan
dek, terwijl ik op de brug was. Toen de
schepen tegen elkaar aanbotsten, sprong ik
aan diek en greep mijn oudsten zoon, mijn
vrouw toeroepend hetzelfde 1e doen met
den jongsten.
Mijn oudsten zoon, die zijn armen om
mijn hals had geslagen, en ik, raakten twee
keer onder water, in weerwil van mijn
pogingen om hem boven water te houden.
De jongen hóeld zich flink; hij deed alles
wat ik hem aeide en huilde niet. Toen wij
voor den tweeden keer boven kwamen,
was ik zeer uitgeput. Gelukkig zag ik een
dekstoel drijven, die ik kon bereiken en
waarin ik mijn jongen legde, doch zelfs
zijn geringe gewicht maakte, dat hij met
de stoelbek]ceding onder water raakte.
Toch deed d'ie tijdelijke rust ons goed. Er,
was geen tijd geweest om zelfs een red*
dingsgordel te grijpen. Nauwelijks hadden
wij onze kinderen gegrepen of het schip
helde zwaar over en wierp ons allen in
zee.
Mijn vrouw, dlie 26 jaar is, en ik zijn
beiden goede zwemmers, maar ik geloof
dat zij gekwetst is bij de botsing, want zij
scheen niet in staat goed te zweramen,-Zij-
had den kleinen jongen om d>en hals vast;
het was een treffend gezicht. Ik zag ze
nergens meer toen we ten slotte door een
reddingsboot van de „Jan Breydel" uit het
water werden gehaald. Toen eerst begon
mijn oudste zoontje te huilen en om zijn
modter te roepen. Wij waren nog niet lang
op de mailboot, toen het lichaam van
iniju vrouw werd opgehaald, doch de baby
was verdwenen; h,ij is vermoedelijk weg
geslagen uit haar greep. Zij stierf voor wij
Dover bereikten.
STÉLEN VAN AUTO'S.
Het aantal automobielen dat in Enge
land gestolen is zóó groot, dat men aan
het ministerie voor transportwezen een
nieuw stelsel zal invoeren dat dergelijke
diefstallen niet langer „winstgevend" zal
maken.
De „Daily Chron." meldt, dat het nieu
we registraliestèlsel het verkoopen van ge
stolen auto's vrijwel onmogelijk zal ma
ken en de assurantie-maatschappijen zal
beschermen. Hst stelsel beoogt een cen
trale organisatie in samenwerking mei as
suradeurs, auto-fabrikanten en regislratie-
beambien. Het ópzelten daavan zou bet
eerste jaar 25000 p. st. kosten, doch die
som zou veel la>»: zijn da hde thans jaar
lijks gestolen waarden. In 1919 hebbende
autodieven in Engeland een waarde van
ongeveer een millioen' pond gestolen. Het
blijkt dat elke maand ongeveer 60 Ford
auto's worden gestolen.
Er zijn gevallen bekend, dat menschen
auto's verkochten en ze dan „verloren", na
ze bij zes maatschappijen te hebben verze
kerd.
Die dieven-synddcaten werken op aller
lei manieren. Onlangs lieten twèe heeren
Roman door MYRTLE REED.
Vertaald uit het Engelsch door Hem
riëtte v. d. Waarden.
reen Margaret terug kwam had ze
een zacht wit kleedingstuk over haar
arm.
gedacht, riep ze vroo-
lijk, dat ik ooit tijd zou vinden voor
mij zelf een onderjurk te maken De
atmosfeer van Oost-Lancaster heeft
een wonderbare verandering in mij
teweeggebracht.
„Iris, vroeg miss Field schiet jij
al goed op Het meisje hield haar
onderjurk omhoog, een mooi klee
dingstuk van het fijnste batist het was
een alleraardigst modelletje met kant
gegarneerd en de oude dame keek met
genoegen er naar.
„Net iets voor jou, zei ze, toen ik
van jouw leeftijd was, droegen we zulke
fijne spulletjes nog niet."
Lynn kwam luidruchtig binnen, 't
hoogste lied fluitend op den drempel
aerinnerde hij zich pas, djit in Oost-
ï.ancaster-huizen niet geJfloten werd.
„Ik heb een prachtigen tocht ach
ter den rug, zei hij, beelemaal door de
bosschen naar West-Lancaster. Ik
bad voor jullie allemaal bloemen,
aiaar ik heb ze op eep bank laten Jfg-
gen. Tante Peace, wat ziet u er Drach
tig uit na uw dutje. Is u nog met dat
kleed bezig, moeder
„We maken allemaal onderjurken,"
antwoordde Margaret. „Tante Peace
is er ook al kant voor aan 't haken
en Iris heeft de hare bijna af".
I „Laat mij eens zien", zei Lynn. Hij
leunde voorover en nam het product
uit den schoot van het jonge meisje,
terwijl ze een draad in de naald deed.
Tot zijn groote verwondering werd
het onmiddellijk van hem weggekaapt.
Iris gunde zich nog net tijd om hem
een klinkenden klap om de ooren te
geven, toen liep ze met haar hoofdje
in den nek, en haar werk onder den
arm de kamer uit.
„Wel, heb ik van m'n leven," zei
Lynn verdrietig, „waarom mocht ik
haar onderjurk nu niet zien
„Omdat," antwoordde tante Peace
streng, „Iris als een dame is opgevoed J antwoordde hij.
In mijn tiid zaeen heeren de onderiur-t 7,
stoel. Hij was lang, kaarsrecht, en
zeventig, bijna pijnlijk netjes, en blijk
baar een heer van den ouden stempeli
„Ik hoop, dat u het goed maakt,
mevrouw
„Ik maak het altijd goed," ant
woordde tante Peace als alle men
schen in Oost-Lancaster het zoo goed
maakten als ik, kon u spoedig uw titel
laten varen en een ander ambt kiezen.
De anderen namen maar weinig deel
aan het gesprek, dat nooit erg druk
was, maar dat door de aanwezigheid
van vreemden wel wat levendiger
had kunnen worden. Ze spraken een
half uurtje over de gewone klein-
steedsche voorvallen. Toen het acht
uur sloeg, lachte miss Field hem veel
beteekenend toe.
„Zullen we schaken vroeg ze.
„Als de anderen ons willen veront
schuldigen met het grootste genoegen",
mijn tijd zagen heeren de onderjur- Ze waren spoedig geheel in hun spel
ken van de dames niet
„O, nu snap ik het", zei Lynn. Zijn
mond trilde verraderlijk, en hij keek
zijdelings naar zijn moeder. Ze zat
diep over haar werk gebogen, en haar
lippen bewogen zich niet, maar hij
zag haar oogen lachen.
Precies om half acht werd de ver
wachte gast de ontvangkamer binnen
geleid.
„Goeden avond, Dokter," zei miss
Field, op haar statige manier; „uw
komst doet mij zeer veel genoegen.
Ze stelde hem voor aan mevrouw Ir
ving ep Lynn, en gaf hejn een grooten
verdiept. Margaret ging het boek ha
len, waar ze in aan 't lezen was, en
de jongelui gingen naar de bibliothesk,
waar ze ongestoord konden praten.
Ze speelden drie spellen. Miss Field
won het eerste en laatste, haar tegen
partij stelde zich tevreden met het
tweede. Zoo was het gewone verloop,
en tien jaar lang had ze zich kinderlijk
in haar triomf verheugd.
„Mijn beste dokter", zei ze vaak,
„men moet veel hersens hebben om
schaak te kunnen spelen."
„Dat is werkelijk waar^ was zijn
onveranderlijk- hoffeliik antwoord.
Eens was hij zoo onbescheiden geweest,
alle drie de spellen te winnen, maar
dat was heel in het begin en het was
nooit meer voorgevallen.
Toen de klok tien slagen deed hoo-
ren, keek hij, blijkbaar verrast, op
zijn zwaar ouderwetsch zilveren hor
loge.
„Ik had geen idee, dat het al zoo
laat was," zei hij. „Ik moet weg
„Blijf nog een oogenblikje, dokter.
Ik mag u toch wel iets aanbieden,
vóór u de lange wandeling onderneemt.
„Iris
„Ja tante".
Het meisje wist heel goed waar het
om ging, en er verschenen kuiltjes
in haar wangen.
„Zijn er misschien nog een paar
koekjes over van de thee, en is er nog
wijn boven
„Ik zal eens kijken."
Lachende om deze aardige comedie,
ging ze naar de keuken, waar Dokter
Brinkerhoff's geliefkoosde koekjes
zorgvuldig weggezet waren. Een* was
er maar van gekeurd om te proeven
of ze goed waren.
Iris kwam terug met de Royal-
Worcester-schaal beladen met koekjes,
een stel glazen, en een flesch van miss
Field's beroemden port.
„Hoe allercharmantstzei de dok
ter.
Dit had hij tien jaar lang iedere
week gezegd.
Tante Peace vulde de glazen, en
teen ze allen voorzien waren, keek ze.
hem aan met een zeldzamen glimlach
op haar mooi, oud gelaat.
Helder tikte de rand van zijn kris
tallen glas tegen het hare.
„Op uw gezondheid, Mevrouw
„En op uw geluk," antwoordde zij.
De oude toost deed nog steeds dienst.
„Lieve miss Iris, zou u ons ook het
genoegen willen doen wat te zingen
„Wat zal het zijn
Annie Laurie, graag."
Ze zong de oude ballade met rijk
gevoel in haar diepen stem, en zelfs
Lynn, die kritisch toehoorde, kon
niet nalaten haar zijn compliment te
maken.
Om elf uur ging de gast weg, harte
lijk door zijn gastvrouw uitgenoodigd
terug te komen.
„Wat een innemende man," zei
Margaret.
„Een flinke kerel", voegde Lynn
er aan tce op zijn jongensachtige ma
nier.
„Ja, antwoordde tante Peace, een
geeuw achter haar waaier verbergend,
„eeuwig jammer, dat hij geen maat
schappelijke positie heeft 1"
Droomen, die Licht verspreiden.
„Schiet je goed op bij den Meester
vroeg Iris.
,,'t Gaat nogal," antwoordde Ir
ving „maar met Fraulein Frederika
kan - ik heelemaal niet overweg, ze
verach-t mij",
„Ze houdt maar van heel weinig
menschen".
„Dat schijnt zoo. Van het eerste
oogenblik af was ze tegen mc ingeno
men, hoewel ik me nogal uitsloofde
om ^,mein gebroken vaas" te bewon
deren.
„Deze is haar oogappel, lachte
Iris, „ze is voor haar, wat de Cremo
na voor hem is.
„Het is een prachtig kunstproduct,
en' dat zei ik haar ook, bij alle goden,
hoe komt ze op het idee
„Dat moet je me niet vragen. Heb
je n g meer ontdekt
„Neen, ik heb alleen aandacht voor
mijn viool. Soms heb ik les in de zit
kamer, en ook wel beneden in de werk
plaats, eens zelfs kwam ik in Herr
Kaufmann's slaapvertrek terecht. Als
ik kom, scheidt hij onmiddellijk met
zijn werk uit, gaat zitten, en werkt
aan mijn beschaving".
„Op den grond," herinnerde zich
Iris eensklaps, „staat een gouden pot
met kalfjes. Het is Herr Kaufmann s
hoogen hoed dien hij droeg, toen hij,
nog in het beroemde erkest speelde,
ze heeft er den rand af gedaan en hem
verguld. Dat mandje met blauwe ro
zen beschilderd, dat aan de lanrp
bengelt heeft uw nederige dienstmaagd
gemaakt. Van dat ocgenblik af, is.
Fraulein dol cd me peweest.
(Wordi vervolgd.)
