UT
G
tie,
nads
Zn.
EI
i
GTE
it voortgezet
1 van
jrking,
HEN
ONS BLAD
BUITENLAND
»SjSjij,Srï°eln8',oor
DAM
14e JAAROANO
in afwachting.
tat 22.
Langeifr. 7
v
?K.
ZWART.
lagen
111
m
ïereid
lappe-
aaaa
o ct. per rol.
z.
ALKMAAR
or bericht, dat de
OEK onder den
e
ïnken vertrouwen
hunne berusting
Heer D. HAAS-
en zes weken 11a
iAS8R0£K,
tai 14, Alkmaar.
Kennemeratraat-
men schuur, om-
3 en tuin bij Alk-
>othekon beschik-
mren yan huizen
- en Rentmeester-
N* 1
W
MAANDAG 3 OCTOBER 1921
O UViUDLA
fiO, 299
NODRD'HOLLANDSSH DAGBLAD
l_u
Abonnementsprijs: j 1 ab administratie No. 433
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.— j Btif©3Uï HOF O, ALKmAAK. - i ©161000. redactie No. 633
Voor bi en Alkmaari 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad O 60 f hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels 1.25; eikeregel meer f 0.25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor.
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500, f 400, f 2Q0, f 100, f 60, f 35, f 15,—.
(Van onzen bizonderep correspondent.)
V.
Dublin, 25 Sept. 1921.
Hoe meer ik het leer kennen, hoe
grooter mijn bewondering wordt voor
dit volk, dat nu al een week lang in
spanning zit af te wachten, wat er
verder gebeuren zal öf er tenmin
ste de mogelijkheid zal worden ge
opend, dat het de zoo lang gewensch-
te vrijheid zal krijgen, öf dat Engeland
eenvoudig zal tiachten, het opnieuw
onder zijn ijzeren vuist neer te drukken.
Het laatste gelooft hier niemand,
maar de wegen eens staatsmans zijn
dikwijls onnaspeurlijk en zoolang er
geen positief bericht is, zoolang is
nog alles mogelijk, wordt hier tenmin
ste met alle mogelijkheden rekening
gehouden.
Zoo oppervlakkig merkt men in
de stad niets bizonders op, alles gr at
zijn gewone gangetje, ieder gaat kalm
zijn weg.
Kalm Ja, maar dan toch alleen
maar uitwendiginwendig kookt en
bruist het bij iedereen, inwendig po
pelen allen van ongeduld.
Wil Lloyd George van een confe
rentie niets weten, omdat De Valera
zich niet wil laten dwingen te verkla
ren wat hij niet verklaren wil en niet
verklaren kan, moet er dus weer strijd
komen, goed, dan zullen ze strijden,
vechten, voor wat zij door vredelie
vende besprekingen niet kunnen krij
gen als er aan den toestand zooals
hij nu is, aan die tergende onzekerheid,
over ons zelf bescftiKken, laat ons
daartoe dus de vrijheid.
Dat doet Engeland; echter niet, dat
wil het niet, nu het'zijn woord, ten
koste van zichzelf gestand zou moeten
doen, en het zoekt uitvluchten. En
Ierland vers m daartegen.
Ierland komt in opstand, zeggen de
Engelschen.
Neen, zegt Ierland, wij verdedigen
onsr echt, een recht, jat gij zelf ge
schapen hebt en ons nuiwilt ontnemen.
Het is wel de grootste kracht van
het Iersche volk, dat het afgesche-i
den van zijn eeuwenlang gekoesterden
drang naar vrijheid, die het al zoo
menigmaal heeft doen trachten, de
knellende banden met Engeland te
verbreken nu bovendien de over
tuiging heeft, ook van Engelsch stad-
purit bezien, in zijn recht te zijn.
Hoe diep het gevoel „Nu of nooit"
bij de Ieren is doorgedrongen, bewijst
wel de geestdrift, waarmee iedereen
hier, en vooral de jongeren, blijmoe
dig ten strijde getrokken is voor een
vrij Ierland. Bij honderden zijn de
voorbeelden te noemen, gedurende de
laatste jaren in dit land ten toon ge
spreid
Ik heb hier met een dier dapperen
gesproken, Commander Brennan, die
mij was afgeschilderd als een der most
daring dare-devils van het Iersche Re-
publikeinsche leger.
En wat kreeg ik te zien, toen ik
werd voorgesteld aan dezen comman
dant van de Counties South Galway
en East en West Clare, waar hij 12
15 duizend man onde» zich heeft
Een nog jonge man, 24 jaar oud,
die heel de natie afmat, maar een ein-1 met in zijn breed, vierkant gelaat
de komt. I oen paar klare blauwe oogen, om de
Toch, juist dat lange uitblijven van I vastgesloten lippen een'glimlach, die
Lloyd George's antwoord, geeft hoop-r* gean oogenblik verdwijnt en die hem
Men voelt het, dat hij zoekt naar een
middel om, zonder rechtstreeks toe
te geven, zonder zijn eens ingenomen
standpunt te laten varen, een toenade
ring mogelijk te maken.
Vindt hij dat middel, dan zal ieder
een hier juichen, vindt hij het niet
iedereen staat gereed, om den enge-
lijken strijd opnieuw te beginnen en,
als het moet, voor zijn ideaal, voor
zi n vaderland te sterven.
Dit is hier nu maar niet neergeschre
ven als een gemeenplaats, dit is nu
niet maar zoo'n groot woord, dat bii
groote gebeurtenissen past en daarom
zoo gemakkelijk uit de pen vloeit.
Neen, hier is het grimmige werkelijk
heid, hier staat waarlijk iedereen lriaar,
om alles en allen te verlaten en met
op elkaar geklemde tanden den vijand
te lijf te gaan, wanneer die van geen
toenadering wil weten.
Nu is er wapenstilstand, nu loopen
hier de Engelsche soldaten rond, zon
der ook maar in het minst lastig ge
vallen, laat staan beleedigd e* be
schimpt te worden.
De menschen hier, deze Katholieke
Ieren, zijn veel te goedig, om iemand
kwaad te willen doen vergelijk daar
hee de protestanten uit Belfast, die
gun medeburgers op straat doodschie
ten. alleen omdat ze katholiek ziin
Maar zij worden tot leeuwen, zoodr
zij worden aangevallen en zich moeten
verdedigen.
Engeland heeft, van het begin van
den wereldoorlog gezegd, dat he
den strijd voerde, om het zelfbeschikt
kingsrecht der kleine naties te verde
digen. Welnu, zeggen de Ieren, en
dat is wel hun sterkste argument,
wij zijn een kleine natie en wij willen
iets jongensachtigs geeftt. Maar toch
spreekt uit dat met donkere krullen
omlijste gelaat een vastberadenheid,
een zelfvertrouwen, da' ji den man van
de daad verraadt.
Ik heb met hern geseroken en hij
heeft me in enkele woeden iets van
het Iersche Republikeinihe leger ver
teld.
Dit leger," waarvoor zich ongeveer
250.000 vrijwilligers hebben laten
inschrijven is nu opeiijk ongeveer
twee jaren lang voortdirend in actie
geweest, tot het oogGblik, waarop
de tegenwoordige wapenstilstand van
kracht werd. Die 250.<É0 man, die
over het geheele eiland verspreid zijn
en opereeren van uit 80 linten, waar
van er echter nu, tijdens den wapen
stilstand maar 20 bezet ajn, zijn ge
heel georganiseerd als elkander leger,
allen dragen uniform vin een grijs
groene wollen stof en z n gewapend
met geweren en revolves.
De wijze van strijddn iï echter al
leen die van den guerilh-.oorlog in
kleine troepjes zwerven ie mannen
het land door, telkens kleir.e aanvallen
doende, die den vijand afrjiatten en
hun noodzaken het veld te ruimen.
Maar het merkwaardige van dit
leger is wel en daaraan onjï^ent het
ook zijn groote moreele kracht, dat
geen dier 250.000 manhen betaald
wordt, dat ieder hunner niet, alleen
zijn eigen kleeu .,g, zijn eigen 'wapens
betaald heeft, maar bovendien nog
zelf de kosten moet vergoeden/van alle
munitie die hij verschiet.
Het zijn dus wel de echté vrijwilli
gers, die in dit leger hebben'dienst ge
nomen, mannen, jonge mannen
bijna allen, die tegen de vermoeienis
sen en de ontberingen kunnen, welfyi
zij zoo aanhoudend te verduren heb
ben die uitsluitend soldaat gewor
den zijn, omdat zij overtuigd zijn,
daarmee een rechtvaardige zaak td
dienen, voor welk j zij alles, goed en
welvaart en ieven over hebben.
Over zichzelf was commandant
Brennan niet aan het spreken te krij
gen: „Ik heb mijn best gedaan en
dat hebben we allemaal, .zei hij. „De
een mag eens wat meer succes hebben
dan de ander, maar dat geeft hem daar
om nog geen grootere verdienste. We
strijden allen voor één zaak en als
we die kunnen dienen, voelen we ons
gelukkig. En geen is er onder ons,;
die niet zal volhouden tot het uiterste".
Maar van anderen hebben we ver
nomen, hoe deze, jonge man in de
countries waarovei hij het bevel voert,
dag en nacht rondzwierf, door niet
meer dan twee of drie zijner .mannen
vergezeld, trachtend den vijand zoo
veel mogelijk afbreuk te doen. Dikwijls
naderde hij een vijandelijke patrouil
le, gedekt door kreupelhout, of voor
uitstekende rotsen, tot op enkele me
ters, loste enkele schoten op den troep
en wist zich dan, door zijn kennis,
van het terrein in een ommezien veer
tig, vijftig meter te verplaatsen, om
vandaar opnieuw vuur te geven. Zoo,
nooit twee seconden op dezelfde plek:
bleef hij den vijand verontrusten er:
wel, zóó snel volgden zijn schoten el- te fc aarborg-en, maar de vredelievende be-
kelijkbeid, dal le. de volken voortgaan mei
hun huidige uitgaven voor bewapening niet
le verlioogen; 2e. dat propaganda worde
gevoerd om in alle landen een eerlijken en
redelijken geest van vrede te vestigen; 3e
dat aan den werkenden stand het vooruit
zicht op ecu beter tijdperk in de mensch-
hei-d worde geopend door vermindering
van bewapening.
Sdhanzer (It.) stelt eveneens in het licht,
velke, weldaden de ontwapening voor den
siwendigen vrede der landen met zich zal
Mengen door de volken van den verplet
terenden last van de militaire uitgaven
Ife ontheffen en wijst op de vermindering
bi bewapening, welke reeds in zijn land
ijseft plaats gevonden.
Nobiemaire (Fr.) verklaart, dat zijn ro
ering zonder voorbehoud met de voor
dien der derde commissie instemt en dat
nkrijk, door zulks te doen, getrouw
lijft aan zijn verlangen om een duurza-
apn vrede te vestigen, wat het duidelijk
1 left getoond op de Parijsche vredescon-
i rentte. Hij bevestigt Frankrijk's volstrek-
i ji wil, welke blijkt uit het amendement-
urgeois, om alle wederzijdsclie bepalin-
nopen's de bewapening le aanvaarden,
voorwaarde, dat zijn veiligheid gewaar-
rgd zij. Nobiemaire verklaart overtuigd
bijzijn van de mogelijkheid van een vreea-
}<m samenleven van een vrij. Frankrijk en
y vrij Duitschland, maar meent, dat in
itschland de strijd tussohen den geest
va t weerwraak en den geest van verzoe-
ni 3 nog voortleeft, d.w.z. de strijd tus-
en de jonkers en de democraten. Ook
nki'ij'k is gedwongen den last der be-
,':i lening te dragen, alleen om den vrede
feuilleton.
DE VIOOL
Roman door MYRTLE REED.
Vertaald uit het Engelsch door Hen
riëtte v. d. Waarden.
14)
kaar op, dat steeds de tegenpartij
meende met een groote overmacht
te doen te hebben en het maar veili
ger achtte, zich uit de voeten te makeri.
En als dan den volgenden dag com
mandant Brennan in de Engelsch?
couranten het officieels rapport las,
dat daar en daar een Engelsche pa
trouille was aangevallen door een tro.ep-
van 200 of 300 man van het Iersche
Republikeinsche leger, dan lachte heel
zijn breede jongensgezicht als elke
twee of drie man van het Iersche leger
er 200 A 300 waard zijn, hoe groot,is
dan wel de macht van die 250Ö00
onverschrökkenen
ARTHUR TERVOOREN.
De Volkenbondsvergadering.
De ontwapening.
Nobiemaire (Frankrijk) heeft-op de ver
gadering van Zaterdag verslag uitgebracht
over de inrichting van het secretariaat en
het internationaal arbeidsbureau. De ver
gadering keurde het verslag goed en nam,
nadat Amador (Panama), Sir Remtell
Rodd (Engeland) en William Meyer ('Eng.-
Indië) eenige opmerkingen hadden gemaakt
met algemeene stemmen een motte aan,
waarin zij de commissie van onderzoek
naar de inrichting van secretariaat en in
ternationaal arbeidsbureau dank brengt
voor het diepgaand onderzoek in April te
G-cnève verricht.
Vervolgens kwam de beperking van be
wapening aan de orde, waarover Robert
Cecil (Z.-Afr.) verslag uitbracht voor de
derde commissie, die wees op de beteeke-
nis der ingediende moties. Pruce (Anstr.)
verklaarde, dat het noodzakelijk was spoed
te maken met het werk der beperking van
bewapening, daar de iegerkosten zwaar op
de volken drukken en beletten alle krach
ten aan de economische zaken te wijden.
Pruoe wijst er op, dat ais Australië ver
plicht wordt een groot deel van zijn hulp
bronnen aan zijn militaire verdediging te
besteden, Eurupa daar het nadeel van zal
ondervinden, dat uit Australië belangrijke
grondstoffen haait.
Bran-ting (Zw.), voorzitter der derde
commissie, legt den nadruk op de n-oodza-
dotiling van het heele Fransche volk is on-
IfclWislbaar. Nobiemaire verklaart, dat de
be t "ringen als zou Frankrijk een milita
rist be staat zijn, een afgrijselijke lengen
's-i
'moiré is van meening, dat de bes
te Gr om de ontwapening te verzeke
ren te trachten haar langzamerhand te
vei| 'menlijken. Hij verklaart, dat de Fran-
schv d 'iègafjé in dezen geest liet voorstel
va? Robert tiecil uit naam der derde com-
mi -a .t-icel aanvaard.
1 (Engeland) verklaart zich geheel
aai te. s: riten bij de redevoering van No-
-bie' -ere eg geeft uiting aan de bereidwil
lig! art v Engeland tot een verhond met
Fn >k? 'v
Hèfiei- iCiiiiatsrt, dat dit verbond van
■beide volken een -waaTborg voor de gëheele
wereld is.
Hymans (België) stemt volkomen in met
de woorden van Nobiemaire en Fisher en
verklaart zeker te zijn het gevoelen van
alle -kleine naties te vertolken.
Robert Cecil wijst op de beteekenis van
de wo.orden van Nobiemaire, waarmee hij
instemt en dankt de vergadering v-oor de
wijze, waarop zij zijn voorstellen heeft ont
vangen.
Op voorstel van Schanzer neemt de ver
gadering vervolgens met algemeene stem
men de ingediende moties aan, volgens
welke
le. de gemengde commissies voor de
bewapening wordt verzocht voorstellen in
te dienen nopens de beperking der natio
nale bewapeningen, in den vorm van hel
plan van het verdrag of van een ander even
nauwkeurig omschreven plan, dat bij den
raad mocht worden ingediend, zoo moge
lijk voor de volgende bondsvergadering;
2e. een statistisch onderzoek naar de
bewaj>ening der verschillende landen zal
worden ingesteld;
3e. de raad alle staten, lid van den bond,
en andere belanghebbende staten zal uit-
noodigen, deel te nemen aan een interna
tionaal congres noj>ens den particulieren
.aanmaak van en den handel in wapens, die
binnen zoo kort mogelijken tijd -bijeen zal
moeten komen;
4e. de vergadering den leven-digen
wensch te kennen geeft, dat de ontwape
ningsconferentie te Washington zal aan
dringen op het groote belang van de ra
tificatie van de overeenkomst van St. Ger
main nopens het vervoer van wapens;
5e. de gemengde commissie in overwe
ging zal nemen of het gewenscht is een be
roep te doen op de geleerden der geheele
wereld, om hun te vragen ontdekkingen
nopens vergiftige gassen en dergelijke
■openbaar te maken om in de toekomst het
gevaar van het gebruik dezer middelen tot
een minimum terug te brengen;
6e. verzoekt onder- alle volken propa
ganda te maken ten gunste van beperking
van bewapening onder de voorwaarden
voorzien in het -bondsverdrag.
UIT DEN DUTRSGHEN RIJKSDAG.
-De Rijik-sdag heeft Zaterdag de bespre
king van den 'binmeniandschen politiek-en
toestand voortgezet. De afgevaardigde
Manx (cenilrum) zedde: W-ij zijn tegien elke
grondwetswijziging. Pogingen tot een ge
welddadige verandering van de grond wet
zijin DadeieJig, onverschilligof zij vam
-rechts of iinlks Ikonven; zij zijn antinatio
naal. Wij z-uü-en ons vaaïbeirajdeii er tegen
verzetten. Daarom w-ais-n *io verdedigings
maatregelen van de legeering vo'ükomen ge
motiveerd en -noodig.
De minister -van Mmineiiiandsdhe zaken,
dir. Gradbauer, zei-de: Alle onaangename
gebeurtenissen der laatste weken -kunnen
teruggebracht wonden tot de onzalige daad
van Griesbach. De verordeningen waren
er een gevolg van. Zij waren veroorzaakt
■door het drijven van de recbts-bol&jewis-
tiscthe organen en werden naar alile kan
ten onpartijdig -toegepast. Zij zijn van het
grootste nut geweest voor het land. Wij
hebben een tijd van groote onrust achter
ons. I\b..ir ik heb dien indiruk, dat er -reeds
oen osxlsipanhtng ingetreden is. Wij moeten
van hartstochtelijkheid tot zakelijkheid
kooien. Wij houden er altijd nog de luxe
op na van 'n oververhitte hartstoohteiijk-
heód, 'n tgt geweld, ieidiendie slrijd-methode.
Die kunnen wjj echter in onzen trourigvn
itoeatand niet gebruiken. Wij moeten de
kracht -hebben verzoeningsgezind en waar
dig onzen toestand te dragen-, (Levendige
-toejuichingien.)
Ëocli bepleitte een politick van het mid
denpad en s-prak de hooip uit, dat het kabi
net van de uitvoering van het ultimatum
tot een kabinet van verzoening zou wor
den. Graaf Westacp (D. mat) merkte cup,
dat die -rijksikanselier zijn bewening over de
schuld vu-n die D-uitscti nationalen aan de
onlusten miiet tod bewezen en wees de be
wering, dat zijn partij schuld zou hebben
aan dien moord op Ersberger als een be
wuste onwaarheid van de hand.
Hierop zijn alle voorstellen nopens d<e
binnenlandisohe politiek der neg-e-ering naar
de commissie verwezen, met de stammen
vam de communisten en Duiit-scili-na-tiond
Jen -tegen'.
De Rijksdag heeft voorts imet al-gemieene
stemmen het besluit der commissie om
voohloo-piig 10,000,000 marfk voor de slacht
offers van de ramp te Oippaiu te besteni-
ni-en bekrachtigd.
De volgcnd'e vergadering zal eerst -plaats
vinden ais de ■belastkigcomimussie en de
commissie voor de sociale aangelegenhe
den met hun weak gereed doch niet
later dan. 3 November.
HET INTERN. CONGRES HER CHRISTE
LIJKE HANDELS-, KANTOOR- EN
WINKELBEDIENDEN.
O-p 23 September heeft in Luxemburg
het eerste Internationaal Congres der
Christelijke Handels-, Kant-oor- en Winkel
bedienden plaats gevonden.
Vertegenwoordigd waren de Centrale der
Duilsdhe Bediendienb-o-nd'en, de Christelijke
-Bediiiend-enhoad uit Oostenrijk, de Federa-
'tie der Fransche Katholieke lj-ediendlen-
hon-den, de Nederlaindsöhe Vereeniging
van Christelijke Kantoor- en Handelsbe
dienden, die Nederlandsche R.-K. -Bond van
'Handeüs-, Kant-oor- en Winkelbedienden,
het -Nationaal Syndikaat van Mannelijke en
Vrouwelijke Bedienden van Reizigers van
België en de Nederiandische R.-K. Bond
van Technici. Nog- had-den de Christelijke
bonden uit Hongarije, Italië en Zwitserland
het Congres hun instemming -betuigd.
Hel Internationaal Christelijk Vakver
bond was vertegenwoordigd dloor zijn
secretaris, den heer Semarems (Utrecht),
het Internationaal Arbeidsbureau door
den heer HeniseJor.
-In naam van hel Voorbereid i-ngs-Oornitié
openide de -héér G. Tessicr (Parijs) het
congres; aan hem werd ook het voorzit-
terschap van het Congres opgedragen,
-De heer Tcs»saer bracht ©en overzicht ui'
over de steriele der vertegenwoordigde or
ganisaties, welk overzicht door de afge
vaardigden aangevuld werd.
Verdter brachten die afgevaardigden uit
voerige verslagen uit over den arbeid der
betMendenbomidien in de verscSullende lan
den en over de ei-scihen, die de bedienden-
h-ewieging op het gebied der wetgeving te,
■stallen heeft.
Nia in een daartoe aangewezen Commis
sie 'behandeld te zijn i-s het ontwerp-statu-
len-, voorgesteld door het Voorbereidings
comité, dbor i Congres goedgekeurd.
Het Bestuur werd als volgt samenge
steld: Voorzitter; H-ahermanm, Duitsch
land; 2-de Voomzilter, Haimersveld, Neder
land (R.-K. Bond); Secretaris, Tessier,
Frankrijk; 2de secretaris, Ghristophe, Bel
gië; Penningmeester, Nanla, Nederland
(Christelijke Bond); 2de Peiimmgimeester,
Untenmitiler, Oostenrijk; Commissarissen,
Dr. Brauer, Duitsdilam-d; Mejuffrouw Miil-
ler, Duitsoliland; Mevrouw Siinon, Frank
rijk en Wensel, Tsjeoho-Slowakijë.
Als zetel <ter Federatie werd het Secre
tariaat aangewezen; dit is gevestigd te
Parijs, 5 rue Caidel.
Vendor heeft het Congres aan het Be
stuur opgedragen ie onderzoeken op weilke
wijze amen zwakke orgamisaities te hulip
kan komen; ook zal het Bestuur een ont
werp voor een- internationale overeenkomst
tussohen de aangesloten organisaties voor
bereiden.
De Christelijke Bedien-den-In-teinationale
heeft een ledental van 533,000.
DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND.
De Raad van dien Volkenbond heeft be
raadslaagd over het aantal leden van den
raad. Balfour stelde voor -het aantal per
manente ieden van 4 op 5 le brengen.
Daarmee doelde hij op Spanje.. Da Cun-
ha, de Braziliaansche gedelegeerde, pro
testeerde voor het geval de Zuid-Ameri-
kaansdhe republieken, tezamen 90 imillir
oen inwoners tellende, legen 22 milliöen
Spanj aarden, dam de permanente verte
genwoordiging zouden verliezen. Hij steun
de ©en voorried 0111 den Raad met 2 per
manente en lni-et-permanenlt lid uit te
breiden. Spanje en Brazilië kunnen dan
beien een penmament lid in den P-od heb
ben. De Raad1 kan slechts met rneene
stemmen -uitgebreid worden. Als hot be
treft aanvulling met een permanent lid,
zal een stemmigheid' niet kunnen bereikt
worden, omdat Spanje en Brazilië beiden
daarvan deel ditmaken.
ENGELAND EN D'E CONREREiNTIE TE
WASHINGTON.
Reuter verneemt, dat Lloyd George
Woensdag te Lon-d-en terugkeert, waar
Donderdag een kabinetsraad zal wordien
gehouden voor het vaststellen van de En
gelsche vertegenwoordiging ter conferentie
te Washingon. De eerste minister zou
zeer gaarne zelf naar Washington gaan,
maaT het is de vraag of de Iersche kwes
tie en het werkloosheidsvraagstuk hem
daartoe gelegenheid zullen laten. I-n ieider
geval ziet het er niet naar uiti dat Ltóyd
George voor geruimen tijd bet land za-I
kunnen verlaten,, zoo-dat zijn afweziglieïd
van betrekk-elijik korten duur zou zijn.
OPPER aSJLEZIë.
De G-eneefsche correspondent van de
Information verneemt, dat de betrokken
commissie uit den Votkenshón-dsraad' ver
moedelijk einde van deze week eèn op
lossing van het Opper-Siiezische vraag
stuk aan d-en Oppersten Raad kan voor-
Ieggeh. De twee deskundigen, de Zwitscr-
seh-e professor Herold en de Tsjechische
industrieel Hoda-lsy hebben iiuuls van.
bii bruS talmen, en hing
over de leuning. Zij keek in de zonnige
diepten van het riviertje. Den geheelen
zomer door ruischte het stroompje
vreedzaam, 's .nachts en overdag Bo
ven op de bergen ontsprong het, een
koele, kristallen bron, het kronkelde
zich door oppervlakten, met mos be
dekt, dan weer speelde het met kiezel
steentjes, en bezong het welriekende
land, dat het besproeide. Verborgen
bronnen uit onderaardsche holen volg
den het, aangetrokken door de lachende
melodie, zooals de kinderen, in de oude *'j, uai tarue re ace en bint
dagen door den rattenvanger vanHamn-l precies dezelfde hand hadden
ton. Tot een machtigen stroom aange- Voor mii. zei zé hii 7Ïr.h
zwollen, stroomde het blijde naar zijn
bestemming, en droomde van den tijd,
wanneer deze bloeibare muziek ten
«atste opgelost zou worden In de heer-
oik-overweldigende symphonie van
oen oceaan.
Daar kwam Lynn van den heuvel
w zwaaide met zijn vioolkist; Iris
teenen staan en gluurde in de brieven
bus, toen sprong haar hart op, er waren
twee, neen, drie brieven.
Een oogenblikje, riep de vergrijsde
veteraan die als postdirecteur dienst
deed.
Eindelijk heb ik eens iet's voor u
Kijk Mis; Peace Field Mevrouw Mar
garet Irving en Miss Iris Temple.
O-000 fluisterde Iris, vol eerbied,
een brief voor mij
Dat zou ik denken, voor niemand
anders, lachte de oude man in ieder
geval staat er uw naam op.
Geheel verward ging ze heen, In heel
haar leven had ze slechts drie brieven
ontvangen, twee, welke ze steeds be
waarde, van haar moeder, en een van
Sint Nicolaac.
Op een Kerstavono had de goede
heilige een nnededeeling achtergelaten
in de kous van het kleine meisje, en
eerst ruim een Jaar naderhand bemerk-
te zij, dat tante Peace en Sint Nicolaas
Voor mij, zei zè bij zich zelf geheel
voor mij.
Het kwam niet in haar mooi hoofdje
op, hem te openen. Ze kende het schrift
niet, en het poststempel was geschon
den, maar het scheen, dat hij van de
naastbij gelegen stad kwam. Het geval
was zeer verwarrend, maar tante
Peace zou wel raad schaffen.
Eensklaps bleef Iris staan. Het kan
wel heel slecht zijn, maar waarom zou
ze eigenlijk tante Peace in vertrouwen
nemen Waarom zou ze nu eens niet
een klein geheimpjevoor zichalleenheb-
ben? Zóóveel durf benam haar bijna
den adem, maar in datzelfde dramati
sche oogenblik stond haar besluit vast,
Er was niemand te zien, en in de scha
duw van een ahorn stopte zij den
brief veilig tusschen haar kousbij
iederen stap voelde zij hem kraken. In
de ervaringen van haar jonge leven
was nog nooit een dag haar zóó lang
gevallen. De uren rekten zich eindeloos,
en ze had geen oogenblikje voor zich
zelf. Geen moment was de brief uit
haar gedachten en toen ze over haar
verwondering heen was, voelde zc een
echt-vro'iweüjke nieuwsgierigheid
groeien,
Een beetje over tienen, toen ze
tante Peace wel te rusten gekust had,
stond ze alleen op haar kamertje, met
een wild kloppend hart. De deur was
op slot en geen enkel gerucht stoorde de
stilte. Nu kon ze eindelijk lezen l
Bij het flikkerend licht der kaars
sneed zij den brief open en nam hem
uit het couvert. Met bevende handen
ontvouwde ze hem.
Iris, dochter der Moerassen, be
gon hij, hoe zal ik bij machte zijn uwe
bekoorlijkheid te schetsen Gij zijt
slank en buigzaam als een bieze,
sierlijk als een manestraal en zoet als
een Juni-roos. Je slanke handen doen
mij denken aan witte bloemen, en de
blos van je wangen is als op de bloem
blaadjes van de eerste anemone.
Je haar is donker en koel als de
nacht, en geurig als een Zomeravond,
als de wind zacht in de boomen omgaat;
je lachende lippen zijn rood als een
purperen geranium, maar je oogen,
mijn lieveling, hoe zal ik je van je
oogen vertellen Zij bezitten de schoon
heid van een kalm, oeverloos water, als
de zonsondergang het een blauw-gou-
den glans verleend heeft, het zijn oogen
waar een man zich aan toevertrouwt in
het laatste uur van zijn leven, en het
welbesteed acht, omdrt hij daar in
heeft mogen blikk n
Vind j-s jè onbc-.tenden minniar over
moedig Ik ben overmoedig, omdat
mijn hart zich uite.i moet, en ik mijn
gedachten niet meer breidelen kan.
Ik durf jp geen antwoord vragen, noch
mijn naam noemèn, maar toch zal ik
weten of ik je mishaagd heb. Misschien
wil je weten, waar ik je gezien heb,
daarom zal ik het je vertellen. Ik heb je
meer dan eens gezien als je naar.het
postkantoor in Oost-Lancaster ging, en
itoe komt er niet op aan, maar ik heb je
naam uitgevonden.
Eens, misschien, zal ik je van aan
schijn tot aanschijn zien. Eens zal ik je
toestemming' krijgen, je alles te vertel
len, wat ik in mijn hart voor je bewaar.
Tot dan, onthoud dat ik je ridder ben,
jtj bent mijn jonkvrouw en ik heb je
hef, Iris, ik heb je lief I
Haar oogen schitterden als de sterren
aan den donkeren hemel. Als de aarde
zich eensklaps geopend had, had ze niet
verbaasder kunnen zijn.
Haar eerste liefdesbrief! Met één
sprong nam ze haar plaats in bij de
schoone dames uit de romance, die
haar meisjesdroomen vulden. Van de
zen avond af, bekléeade ze haar eigen
plaats niet als kind meer, maar als een
vrouw, die van verre aangebeden
wordt door een ridderlijken minnaar,
die zelfs beschroomd was zijn naam te
openbaren.
Ze blies haar kaars uit want het was
een maan-lichten nacht en liep over den
geboenden vloer op haar bloote voetjes'
naar haar wit ledikantje met, den brief
in haar hand.
Een rozenschijn viel op haar saam-
gevouwen handjes en schitterde zacht
op het zilveren kruiskje om haar hals 1
De uren gingen voorbij, en Iris bleef
wakker, het sprakelooze papier dicht
tegen haar borst gedrukt.
Wist ik toch maar, murmelde ze,
haar opgewonden gezichtje in het kus
sen drukkend, wist ik toch maar wie
hij is
Vil.
VRIENDEN.
Dokter Brinkerhoff's eenvoudige
huishouding bestond uit drie kamers,
tegenover het postkantoor. Hier be
woog zich zijn uithangbord in het zo
merkoeltje of trotseerde de verwoede
'aanvallen van den winterstorm. De
zeldzaam verschijnende patiënt was
bijna altijd alleen in de wachtkamer,
maar voor het geval, dat er twee tege
lijk mochten komen, stonden er twee-
stoelen. De kamers werden zorgvuldig:
schoongehouden door de vrouw van.
den postdirecteur, die in hetzelfde-
huis woonde, maar de flesschen, die
netjes gerangschikt op een plank ston
den, raakte zij nooit aan,want voor ver
gif had zij geducht respect.
Hier sleet de familie-arts van Oost-
Lancaster zijn eentonige dagen. Hii
was eerst op den heuvel gaan wonen bij
zijn landslieden. Hij bemerkte echter
dat zijn praktijk zich tot den heir-H be
perkte, en Oost Lancaster scheen onbe
wust van zijn bestaan.
De postdirecteur maakte hein het
eerst hierop attent.
Als gij degenen', die betalen kun
nen, ook genezen wilt, zeide hii, zult.
ge moeten verhuizen. Het riviertje, dat
er zoo onschuldig uitziet, scheidt de.
wilte schapen van de zwarte. Zoo is
het overal, soms is het een water, dari
een berg, zoöals de menschen het in httn.
dwaze hoofden halen, maar de afschei
ding is er; U, een dokter, zult een derge
lijke afwijking in de menscbelijke
hersenen wel kennen. Hier doet het
riviertje het't trekt .een scherpe lijn
tusschen Oost-en West-Lancaster.
(Wordt vervolgd
