ONS BLAD BINNENLAND. ontdekking. Brieven uit Polen. DE ViOOL. No. 30l DONDERDAG 6 OCTOBER 192'! m JAARGANG NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD SS 91 Bureau: HOF S, ALKMAAR. Telefoon: redactierno!E6S3' 33 Aan i E, C. lile Advertentieprijs: Van 1 5 regels f 1.25 elke regel meer f 0 25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor uitbetaling per plaatsing f 0.60. abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekerTtegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100—, f 60,—, f 35,—, f 15,—. Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar Voor buiten Alkmaar Met Geïllustreerd Zondagsblad O 60 f hooger. De vorige week lieeft de befaamde Leidsclie hoogleeraar, professorB o'IiIand na langdurige ziekle weer op het levenstooneel verschenen een van zijn bekende pliilippica's 'gehouden. Ditmaal moesten het de democratie, de Joden, de .regeering, ja zelfsde professoren ont gelden, welke laats'ten allen maar schijn geleerden waren behalve één n.m. Bolland ïci f Nu heeft deze nederige geleerde. Maan dagmiddag zijn college's hervat en voor zijn studenten ongeveer dezelfde film af gedraaid, welke hij bij zijn eerste weder optreden verleden week vertoonde. Echter met een kleine aanvulling, welke de ver melding wel waard is. Professor heeft urn. een werktuig ontdekt, op welks geweten een groot deel van de verderfe lijke democratische ontwikkeling van onzen tijd meet werden geschreven en dlije boosdoener is.... de fiets! Het me eren- deel van de zedelijke en lichamelijke kwalen van onzen tijd moet geweten worden aan.... de fiets, liet populaire snel voertuig, dat onder ieders bereik val'tl Is het niet droevig belachelijk een pro fessor aan een Nederlan'dsohe hoogesch oo 1 die zich uitgeeft als de eeni'ge werkelijke man. die in HolHand nog wijsheid kan en durft zeggen, als de man der ..zuivere rede." zulke nonsens voor een gehoor van intelleclueelen te hooren uitkramen? Vermoedelijk doet deze. bolleboos voor' zijn volgend college weer een nieuwe' out dekking: b.v. deze, dat er geen aan stek e- iijker democratisch ding in onze maat schappij is dan de moderne stadstram, waarin oen burgervrouwtje naast een def tig heer, een werkman op één bank naast dat te zeggen, of men geeft uiting aan zijn dankbaarheid aan een verkeerd adres. En nu kwam de oogst. Het zou inzonderheid met de aardappels niets worden. En zie, 't wordt over 't algemeen heel goed. Over treft in alle geval verre de verwachting. En nu werd ons deze gedachte aan de hand gedaan, dat alle Christelijke klagers, die bij de uitkomst beschaamd staan, voor den grooten nood der zending één zak aardappels bestemmen. •Die den gelieelen zomer niet. hebben ge klaagd, zijn vrijgesteld. Die niet beschaamd staan vanwege de uitkomst, zijn ook vrij." Ziedaar een goede gedachte: er gaaf bijna geen week voorbij of een of andere missio naris doet in ons blad een beroep op de milddadigheid, omdat de missie onder den oorlog zoo schrikkelijk heeft geleden. En wij, Nederlanders, voor den oorlog en alle ellende gespaard, wij, die dezen winter een kleinen hongersnood vreesden tengevolge van de groogle en dezen nu ge lukkig weer zien afgewend door goede oogstuitkomsten, wij kunnen niet genoeg op onzen plicht van dankbaarheid gewezen worden, dankbaarheid, die zich niet be ter uit dan in steun aan de missie. III. Warschau. De Jodenbuurt. Het huisvestingsvraagstuk. Een staat in den staat. Lloijd George en Polen. Als we nu weer eens wat over War schau en onze reiswederwaardigheden gingen praten?.... Warsohau. ge egen aan den Weicihsel- öever telde vóór den oorlog 900.000 in woners; men verzekert mij, dat de slatï er heden ten dage bij de 1800.000 moet een in zijde geklcedc damegezeten is cn tellen! En toch is ei- sinds den créilhg dat voor hetzelfde geld. geen enkel huis hij gebouwd, geen enkel Toe, professor, geef eens een college huis zelfs ook maar voltooid; en bij over den invloed van de clectrisehe tram alles heeft men héél de nieuwe rijks- -administratie burgerlijk militair, als- vp de democratische ontwikkeling van __i. rfrtr, ook de gezantschappen en de builenland- rnzen tijd! Is dat geen prachtidee? Wij sehe missie"s onder dak i en brengen. £cven het gratis. Nu kan men wel raden, wat een opeen- booping der bevolking in die omstandig heden ontstaan moest. Warschau is een betrekkelijk jonge stad, paganda voor steun aan de Missie gemaakt f" mfCrA\'!e boulevards zijn er b breed de parken wei-onderhouden en zeer EEN GOED IDEE. Er is in de laatste jaren geduchte pro- voornamelijk in de groote steden, waar men de massa met missictentoonstellingeu, lichtbeelden enz. gemakkelijk bereikt. Nu trof ons in een Friesch protestantseh Zon dagsblad een rake opmerking, die ook voor ons Roomsche volk, voornamelijk reeren uitgestrekt Hel oude stadsgedeelte van Warschau, en in 't bijzonder de „Grand Place", be looft zeer merkwaardig te zullen worden, wanneer men erin zal kunnen slagen, de wijk op een verstandige manier te reslau voor het platteland, kan dienen. Onder het hoofd: ,,de geschiedenis van een zak aard appels" lezen we: „Neen, 't moet eigenlijk nog een gesehie- lenis worden. En of 't nu een droeve of eer. blijde geschiedenis zal worden, hangt van onze lezers af. lie zaak is deze: Op huisbezoek te mid den van 't aardappelrooien, werd ons bij den aangekondigden nood der zending de- ze gedachte aan de hand gedaan. Er is in dezen merkivaardigen drogen zo mer 1921 lieel veel geklaagd over de dioogte. En zoo verging het vele nien- schen echt Een vereeniging van kunstvrienden heeft alreeds de hand weten te leggen op eer. vroeger-eeuwsch huis en heeft daarin zoo juist een tentoonstelling georganiseerd van oude Engelschc prenten welke de Engel- schen op hun doorreis door Warschau in verrukking brengen. Slechts de bij uitzondering rijke menschen hebben ie Warschau een heel huis. IlecI de overige bevolking leeft In verdieping-woningen indien men al thans „woningen" noemen mag de krot- vertrekken, welke zoo talrijk zijn in de oude wijiken. Wij wachten ons er natuurlijk wèlvoor, een bezoek aan de Jodenbuurt te verzui men. lloc kan men nog gelooven aan de menschelijk: als n.l. God de schadelijkheid der microhen. als men gc- Ileer het niet goed maakt naar hun zin, zieu l'eeft. wat men hier ziett 't Is al heel dan spreekt men dat klagende vrijelijk uit' moei'ilk- zélfs bi.i ons, een tamelijke zin- Terwijl als Hij 't goed maakt, men vereeet ^e!,ii,kh^id te vcrkriiSen armelijke ver- b trekken, wanneer ze bewoond worden FEUILLETO door dri-e of vier personen, cn wanneer •ze tegelijkertijd moeten dienen voor slaap kamer, voor eetkamer, voor keuken voor waschhok en voor droogzolder, en bo vendien is het linnengoed hier nog totaal onbereikbaar voor de smalle beurzen, ter wijl de zeep er ontzettend duur kost. Voeg hier nog bij de bijkans, lionderd1- jarige aanraking yon de Polen met het Russische volk, dat zich slechts heel zui nigjes bekommert om zindelijkheid en hygiène, en "gij zult u een flauw denkbeeld gevormd hebben van wat wij hier te zien krijgen. In onze Westersclie landen ontmoet men nergens menschen dié met zulke onbe schrijflijke- smerige lompen bedekt rijn. We zien er van .af.'in een van de hiér zoo talrijke krot-winkeltjes binnen te tre den, zóó sterk is bij ons het vermoeden, dat we bij 't weer naar buitentreden niet meer alléén zouden .zijn! Er bestaat, zegt men, een Joodsche sec- Ie, welke van baar aanhangers eischt. dat ze 'versleten kleeren vol gaten dra gen: ziedaar een regel, welke liier voor zeker nauwkeurig 'in acht genomen wordt! Booze tongen beweren, dat een Duit scher, een Rus en een Jood eens een weddenschap aangingen, wie van hen het langst de minst welriekende lucht zou kunnen verdragen. Het eerst sloot men den Duitscher op in een vieze stal. in gezelschap van een bok; na verloop van enkele oogenblikken moest de Duitscher het opgeven. De Rus hield liet een poosje langer uit, maar moest zich op zij11 beurt tocih ook ge- w(Winen geven. Toen echter de Poolsche Jood den stal binnenkwam, nam de bok weldra half geslikt de vlucht en dc Poolsche Jood won de weddenschap met glans. Het zou onbillijk zijn, de Poolsche re- gceritïig er een verwijt van te maken, dat zij nog geen oplossing gevonden heeft voor het allervoornaamste vraagstuk der gezonde volkshuisvesting. De bestaande toestand, we ken wij be treuren is het onvermijdelijke gevolg van de onvoldoende woongelegenheid en van de duurte der onmisbaarste dingen. De regeering legt beslag op alle niet-be- woonde vertrekken; zij stelt ook een huur prijs vast, welke de eigenaar maximaal miag -••*eïg<a hel als in IIoRand dus, maar terwijl de wet hierbij alleen den ei genaar op het oog heeft, blijven, de huur ders vrij om onder te verhuren tegen 't- doet-er-niet-toe welken prijs. Zoodoende doet zich het onduldbare geval voor, dal een huurder van zijn^onderhuurders twin tigmaal niééï opstrijkt dan hij zelf aan dén eigenaar betaalt! alweer net als in Holland?Dat willen wij niet stout weg beweren, maar.... 't lijkt er toch véél op! Nu we ons loch in de Jodenbuurt be vinden. kunnen we niet nalaten hier ie wijzen o;p de voortdurend toenemende in vasie van uit Rusland verdreven Joden in Polen; er zijn in Polen ongeveer vijf mit- lioen Joden, en zij vormen er een staat in den staat. Men zou waarlijk zeggen, dat de Joden, die hier een absolute vrij heid en overigens alle rechten der overige burgers genieten, er bijzonder aan hech ten, góed te laten merken, dal zij met de overige bevolking niets hebben uit te staan. Bijna allen dragen zij een bijzondere kleedij: een zwarte, ronde muts, en een lange jas, 'n soort zwarte overjas, wielke reikt tot de enkels; allen dragen een lange baard, over 't algemeen weinig „ge soigneerd" en yelen onder hen omlijsten het gezicht met een breeden bos gekruld haar, wat wel wat weg heeft van wat de damesmode als ik mis niet vergis „paviljotjes" noemt. Overigens karakteriseeren de zwarte oogen, de matte, aschkleurige gelaatstint en de altijd drukke manier-van-d'oen de Joden van dit land genoegzaam. Zater dags, op den Sabbatdag, omhangen zij zich met een soort toga en zetten zij een zwarten hoed op met breeden rand, be dekt met bruin bont. Is 't ons kwalijk te nemen, wanneer we ons waf wantrouwig gestemd gevoelen te gen <j!at vreemde en niet met anderen të vereenzelvigen volk, dat nergens een vaderland beeft, maar zich overal nestelt, alsof iét er thuis hoort, een volk, waarvan men vooral hier veronder stelt, dat het de hand heeft in alle ont aardende en afbrekende, omverwerpende intriges. 't Is geen geheim meer, voor niemand', dat d> voornaamste bolsjewiekenJo den zijn; is het dan te verwonderen, dat de Polen, die zooveel uitle staan hebben gehad Van de onzegbare b^rbaarschheid der bolsjewieken, zich er ongerust over maken, als ze maar steeds meer Joden hun land1 zien binnen trekken? Te mieer, nu deze zich zoozeer beveiligd en bevoor recht gevoelen, niet alleen door de spreek- woordelijike Poolsche gastvrijheid, maar levens- ook door machtige, internationale invloeden, invloeden, waar geld achter zit. Iedereen beschuldigt Lloyd George er van, d<< t hij zich door deze laat sten te veel heeft laten leiden en niemand is in Po en minder populair dan hij. Ik bepaal me er natuurlijk toe, datgene op teteekenen, wal de ernstige en do knappe menschen hier denken. En als ik de eej had, m'nheer Uoyd George te ken den, jlan zou ik Jnein in gemoeide aanra den, vooreerst maar geen rondreisje door Polen te gaan maken! Opper-Silezië aan Duitschland? Do vertegenwoordiger van het „Berl. Ta-gcbl." had Dinsdag een onderhoud met den gewezen juridisehen deskundige van het Aiherikaansclie departement van bui- lenlandsche zaken, Miller, die tijdens de Parijse-he conferentie de juridische raads man van president Wilson was en op verzoek van de Duitsehe regeering een rapport inzake Opper-Silezië heeft opge maakt. In den loop van het gesprek zei- de dc Amenikaansche jurist, dal er geen steekhoudende gronden zijn voor een ver- deeling van Opper-Silezië. Dat de Enteri- te-mtsjendheden oorspronkelijk van de o'. Crh'itariieid van C pper-Silezië over tuigd waren, blijkt uit ólëni'encéau's man telnota van 16 Juli 1919, waarin de kwes tie van de volksstemming uitdrukkelijk als volgt werd geformuleerd: .„óf Opper- Silezië een deel van Duitschland of van Polen zal vormen." Een verdeeling van Opper-Silezië. aldus ging Miller voort, is in slrijd met de 14 punten van Wilson, en zou uiet alleen onrechtvaardig, maar zooals de Votkeiibondsraad ter gelegen heid van de beslissing inzake de Aalands- e'ilandien verklaarde, onvereenigtbaar zijn ■met de idee van den staat als territoriale en politieke eenheid. De houding van den Volkenihondsraad inzake de Aalandserlan- den is een gewiehlig argument tegen elke verdeeling van Opper-Silezië. Miller kwamlol de conclusie dal Duilsethland volgens recht en wet onge twijfeld gerechtigd is, het geheele volks- stemmingsgebicd vanOpper-Silezië als in tegraal te behouden. Hij is er van over tuigd, dal het advies van den Volkenbond aan den Oppersten Raad der geallieerden in dezen geest zal uitvallen. De toestand in Ierland. liet amncstieuerzoek. Dd correspondent van de „Times" ie Dublin meldt, dat de militaire autoriteiten 'bezwaar maken legen inwilliging van het verzoek lot het verleenen van amnestie aan de 3709 geïnterneerde Ieren en de 800, teigen wie een interneeringsbevel is uitgevaardigd, voornamelijk op grond van de omstandigheid dat liet repuiblikeinsclhe leger voortgaat met het houden van oe feningen, alsof er h maal geen sprake was van een bestand en vredesonderhan delingen. Het gaat voort met liet inlijven van recrulen en oefent en marcheert, zegt de correspondent, zonder verheimelijking, in vele deeien des lands. Vrijdag van de vorige Veek nog werden militaire oefe ningen gehouden door 500 man op een paar mijl afstand van Dublin, waarbij ver scheidene journalisten op uitnoodiging aanwezig waren en waarvan een filmop name werd gemaakt. De correspondent zegt, dat de militairen deze oefeningen klaarblijkelijk niet beschouwen als een inbreuk op den wapenstilstand, daar zij geen pogingen doen om in te grijpen, doch zien toch ook dé beleekénis van deze verrichtingen niet over het hoofd, waarom het onwaarschijnlijk voorkomt, dat zij een algemeene invrijheidstelling ■van de geïnterneerden zullen goedkeuren, zoolang niet min of meer zekerheid be staat, dat de burgeroorlog in Ierland niet opnieuw zal ontbranden. De houding van het Noordelijk parlement De houding van het Noord-Iersche par lement ten aanzien van de voor de deur staande conferentie iusschen de regeering en Sinn Fein, werd Dinsdag duidelijk ge maakt in een verklaring van Sir James Craig, den prémier van Noord-Ierland. Hij zedde, dat zoo Lloyd George hem opnieuw zou uitnoodigen tot bijwoning van de con ferentie, het besluit van de regeering te Ulster van kractht zou blijven. (Dit be sluit komt hierop neer, dat Ulster alleen wenseht deel le nenren aan een conferen tie, zoo de bijzondere positie .van Ierland erkend werd).. DIE P>ECONiSTiRIJGTIE ViA'N HET DUITSGHE KABINET. Naar die Berl. corr. vam het „Hfol." ver neemt, hebben de 'deinncrailen en het cen trum de bekend© vraag idler onafhianjkelij- kem, of zij bereid zijn. op den .grondslag van h«t program dier omafhankeiijtken een conditie met de onalihankelijlken goed te keuren1, miel principieel weigerend 'beant woord, maar hun le nsteumming afhankelijk geisüelld van dié volgende 'drie voorwaarden: Ten eerste moeten die onafihanik el ijk'en zich ondubbelzinnig op dien grondslag van ■die grondwet plaatsen. Ten itwee.de anoet van te voren overeenstemaming worden verkregen omtrent een gemeenschappelijk regeer'ingsprog'rarri. Ten derde moét dé DixilscJie VcJk'spartij toit een ©veptueele coalitie met de omaflhamlkelijkien 'toetredlen. Het is nauiwolijks ite vtcwachten, dat die ■onafhankelijken op d'en eiscth tot samen werken met de D. V. P. zullen ingaan. GeJheel afgezien nog van fel feit, dat ook de D. V. P. van een diergelijke coalitie mieüs zal wollen weten. Ajs. Dinsdag worden de van dén rijkskanselier met de woordlgers dér industrie, landbouw en banlkén voortgezet. Eenst na 'deze verga dering, d.w.z. dus in het midden van de veilgenet© week, zullen vermoedelijk de besprekingen van dien rijkskanselier met de partijen over de reconstructie der re- geeriing worden voortgezet. De besprekin gen van d'en Pruisischen ministeir-presidenit StegierwnM met de partijen over de recon structie van het Pruisische kabinet zullen reeds in de iiiterfractiioneelie zitting van morgen wonden voortgezet. CRISIS AAN HET FRAN'SiOHE DEPARTEMENT VAIN ITNANOIëN? In een Dinsdag gehouden zitting van de ibegrootinigsoommdssie der Fran.salie Ka- nner ils een ernstig oonflict gerezen lus- ■schien de commissie en den Minister van Financiën', Dommer. Ten «inde het ge raamd tekort van twee en half milliard te d'ellcken. steldé Dioumei* voor, de ver dubbeling van betasting op hét zaïken- cijifer. Ondervraagd, verklaarde hij verder, d'a't hij ooigenblifckelijik niet 'geneigd is-om. ■de duurteitoeslag aan rijiksaimbteniaTen weer at te schaffen, omdeit de tijden daar inog niet naar waren. De oomimiiissi'e die vam 'de dioor allé ■zakemnien.s'dhen afgekeundte helaistinig op het zaken-cijfer, niéts weten wil, nam toen een motic-.Herriot aam, waarin aangedrom- gén wordt -de uitgaven zoodanig in le krimpen, dat geen verihooging 'der belas tingen of niéuwe l'eiendng nloodiig zullen zijn. Dit veroorzaakte oen ware revolutie, wanit dié rapporteurs van vrijwel alle onderdeelen van het budget hadden hun rapporten ai gereed, die voor een deel reeds gedrukt zijn,. Dit alles zal dus ver anderd moeien worden en dal terwijl de Kamer binnen, veertien 'dagen hijeen komt! ■Men verwacht dat de heele geschiedenis wel e'ens funest, kon worden voor Doum-er, wiens positie zoonis men weet reeds eer der zeer bedreigd werd. I-n élk geval toont ■do commissie aldus hot nïet de bezuini- (gaegs-prilildek ernstig le meenen. JAlPAN EN DE .ONTWAPENING. Haira, de Jalpansche premier, zeidé in een vergadering van de aifdeelirag Nagano1 ,van die regeeringsparlij, dat de regoering besloten was haar ibest te doen opdat de heiWapeningshepsrikiinig vrerkelij'ktieid wondt. Teneinde alle misverstand ten aanzien van Japans politieke -powlie in hel Vérre Oos ten weg te némen, voegde Ham hiiéraah 'toe, dat de conferen tie te Washing Ion van' het hotogste gewicht wals ivoor Japan, idloelh dat hel ongerijmd was te meenen, dat Japan ais gevolg hiervan voot een na tionale crisis stond. WEST-'HONGARIJE. De bevolking van West-Hongarije in hel. volgens het verdrag van rianon door d:e Hongaren te oinirui-men en aan de Oosten rijkers over te dragen gebied heeft haat onafhankelijkheid, zelfstandigheid en on zijdigheid gcprocla'meercl, den 4en Oct. 'smiddags twaalf uur. Zij diroeg «en cotn- mfcsde oip een 'ontwerp grondwet -te maken. Tegelijkertijd sloot de bevolking Van de districten Neusiemel, Lakonnpaik, Oherpol- len diorf len Niemtoejwar zich bij dunt on- afhankeljjlkheidsproclamiatiie aan ECtÜClHEUR EN KATH'ENAU. De Duitsehe minister van wederophouw, dr. Bathenau zou gisiterenavond naar Wiesbaden vertrekken',. Hij za.l daair op 6 en 7 October «p grond van de geheimge houden opdracht der rijfosTegeering, waar toe in de kafoinetszittiing van Woensdag besloten is, de laatste onderhamd'el'ling'en met minister Douchéur voeren over de 'Dui'tsoh-'Frans'che economisr-'he overeen- komisi. Inldien in Wiiestoaidien, wat men voor Z'eer waaTschijnlijk houdt, een over eenkomst tat stand komt, zal de ratifi catie daarvan 'door dé bei-de regeèringen spoedig gie-sdhieden. Naar id'e „Voss. Ztg." ■veuneeml, -zal de - overeenkomst- niet ter goedtk'euring aan den (Rijksdag worden •vooirgélegd, daar zij volgens 'de meerling van de rijik'sregeering geen nieuwe ver plichtingen inlhouditf mw. BÜITEML. BERICHTEN. VERGIFTIGD? Op last van de justitie wordt le Law rence (Ver. SI.) het stof f dijk overschot opgegraven van den multi-millionair Ed- vvald F. Searles, die eenigen tijd geleden, overleed, op grond van het vermoeden dat hij vergiftigd is. Het meerendeel van Searles' nalatenschap, vijf millioen dollar, (kwam in handen van zijn geheim secre taris Arthur Walker, 250.000 dollar in 'handen van Searles' neef Albert Sc-arles, een artist te. Boston. Zoodra -liet lesta-j ment bekend werd diente Searles junior een prolest in cn maakte aanspraak op twee millioen dollars.' Een hartziekte werd officieel- opgegeven, als de oorzaak" van den dood van Sear-leè, die reeds vrij oud was. De „Daily Chron." meldt dat Sir David Shacklelon, de voornaamste raad gever in arbeid skweslks aan het Engel- sche -ministerie van arbeid, zich Ih.ans in België bevindt om daar de arbeidstoe-l sland'en le besiudeeren. Zijn zending- werd ondernomen op speciaal verzoek van den premier 'en het -doel is in België, ■dal niet zóó. erg onder werkloosheid ge-, bukt gaat als Engeland, na te gaan hoe, men daar het werkloosheid- vraagstuk aanpakt.' Richboroug'h, gedurende den oorlog dé nieuwste en „geheimzinnige" oorlogs haven aan het Kanaal, wordt nu dienst.-' baar gemaakt aan den handel. Dezê week Roman door MYRTLE REED. Vertaald uit het Engelsch door Hen riëtte v. d. Waarden. 17 „Tante Peace, mag ik u ook ergens jteen dragen Neen, dank je wel. Ik blijf maar lie ver hier, ik voel me erg op m'n gemak. Lynn liep met zware schreden, die op klonken van den geboenden vloer op in neer.Iris kwam juist langs, en keek angstig naar binnen of er geen onraad geschiedde. „Iris, lachte Miss Field wat ben je een klein oud-vrijstertje Je herinnert me aan het verhaal, dat we samen la ten. „Welk verhaal, tante Peace „Waar een overnette vrouw een slor- digen man trouwde, om hem te bekee- jen. Ze volgde hem overal met veger en dik en veegde steeds achter "hem aan. „Wat zal die man zich prettig ge voeld hebben, merkte Lynn op. Hoe is het met hem afgeloopen „Hij werd naar een krankzinnigen gesticht gebracht." „En de vrouw vroeg Margaret." „Zij stierf aan een gebroken hart." Lik zou ook in een krankzinnigenge sticht terecht komen zei Lynn. Ik voel er niets voor om opgeveegd te worden „Niemand wil jou opvegen, ant woordde Iris, maar men moet wel alles van jou opruimen, anders zou het huis onbewoonbaar worden." „Oost-Lancaster, ging Lynn, dit ne- geerend voort, is een verblijfplaats van mummies en fossielen. De bodem is een bezem, dat moet tenminste wel. Nooit te voren ben ik in zoo'n nette plaats ge weest. De étalages zien er altijd uit, alsof ze pas gestoft zijn. Weten jullie niet,dat stof gezond is Hoe de bevol king hier zoo oud kan worden, is mij een raadsel. „Wij hebben nooit werkelijk geleefd, zei Iris, een beetje spottend, als sinds kort. Vóór jouw komst bestond Oost lancaster, nu leeft het." „Wie is de vrome dame in bruine zij de, die een torentje op haar huis heeft vroeg Lynn. „Dat is de tweede vrouw van den dominee, antwoordde tante Peace, die onmiddellijk een persoonlijkheid uit deze korte beschrijving gehaald had. „Zou ik ook mogen weten, wat dat voor een steen is dien zij draagt „Dat is een siersteen, zei Iris." „Het lijkt wel een glazen kastje." Het doet me denken aan iets uit een museum. „Er zit een lokje haar van haar,eer sten man in, legde Iris uit. „Alle goden kopten mij te huljLriep Lynn uit. Stel je de gevoelens van den gelukkigen bruidegom, voor, als zijne bruid als sieraad een haarlok van haar overleden man draagt. Als ik trouw, neem ik geen weduwe." „Ja, wij bekleeden nu eenmaal geen aangename positie zei Margaret kalm. Lynn kreeg een kleur, streelde onhan dig Margarets hand en maakte dat hij weg kwam. Ze hoorde hem in de kamer boven heen en weer loopen, en later koortsach tig studeeren. „Margaret, vroeg Miss Field plotse ling, wat denk je van den jongen te ma ken „Een goeden man op de eerste plaats antwoordde zij, verder laat ik het aan God over. Onmerkbaar, met een plotselinge wending, was het gesprek ernstig ge worden, en Iris, die verborgen stroomin gen altijd spoedig opmerkte, voelde zich te veel. Ze maakte een verontschul diging en verliet hem. Een tijdje was ieder in eigen gedach ten verdiept. „Margaret, zei Miss Field weer, toen aarzelde ze." „Ja, tante Peace, wat is er „Mijn klein meisje ik denk aan, wanneer ik heengegaan zal zijn, begrijp je „U moet niet zoo spreken, lieve tan te Peace, we houden u nog heel lang bij ons." „Dat hoop ik, antwoordde de oude dame vroolijk, maar ik ben niet be giftigd met onsterfelijkheid ten minste niet op aarde en ik heb mijn zeventig jaren al lang overleefd. Mijn moeilijkheid is geen nieuwe ze is er al jaren lang geweest en toen hij kwam, dacht ik, dat jij misschien zou helpen ze op te lossen. „Dat wil ik als ik kan." „Mijn klein meisje, zei tante Peace en de woorden klonken liefkoozend, is oneindig meer voor mij geweest, dan ik voor haar. Ik heb niet opgehouden den dag te zegenen, dat ik haar gevon den heb. Tusschen deze twee rezen nooit vra gen, behalve de gewone onbeduidende, die zoo'n groot deel van de conversatie uitmaken. Ze gingen nergens dieper op in, meestal werd alles slechts opper vlakkig behandeld. „Jij hebt recht alles te weten, ging miss Field voort. Iris is nu twintig jaar, mogelijk een en twintig. Ze weet niet op welken dag ze geboren werd. en nu vie ren wij hem op den verjaardag van den dag, dat ik haar vond. Ik reed buiten, ongeveer vijftien of twintig mijlen van Oost-Lancaster. Ik ik was met Dokter Brinkerhoff, voegde ze er tegen haar zin bij. Hij vroeg mij, een patiënt van hem te be zoeken, in wien, door wat hij mij ver teld had, ik groot belang had leeren stel len. Dokter Brinkerhoff, ging ze moedig door is een heer, al heeft hij geen maat schappelijke positie. „Ja, antwoordde Margaret, daar er op instemming gewacht werd, hij is een charmante man. „Het was een warme zomerdag, en op onzen terugtocht, zagen wij onge veer een dozijn havelooze kinderen, die op den weg speelden. Zij weigerden ons door te laten. „Houd u even de teugels vast, ver zocht Dokter Brinkerhoff, ik zal uit stappen, en het paard dooi de hinder nis heen leiden. Toen hij uitstapte be gonnen de kinderen het paard met steenen- te gooien. Het was een jong dier, en het schrok zoo geweldig, dat ik bijna uit ons karretje geworpen werd. Een der kinderen, een meisje van tien jaar, klom in het rijtuig en riep tegen de anderen „Ik zal de teugels vast houden gooien jullie maar." Ik was bang en vreeselijk boos, maar ik kon niets doen dan de teugels strak houden, met een hand trachtte ik het meisje te bedwingen, maar ze sloeg en schopte me. Haar gescheurde mouw viel open,en ik zag dat haar armjpe ge kneusd was, alsof men haar vreeselijk geslagen had. Intusschen had de dokter het paard weggeleid en kwam weer in het rijtuig. De heele bende was achter ons. Ze tierden als wilde Indianen en het regen de steenen. Dokter Brinkerhoff bracht het paard in galop. „We zullen haar een eindje verder af zetten, zeide hij, ze kan terug loopen. „Ze was rustig en zij hield haar hoofd omlaag, maar ik ving een blik uit haat oogen op, die me nog vervolgt." Er sprak een vreeselijken haat uit tegen iedereen en toch was er een zekere stomme hulpeloosheid in, die mijn hart pijn deed. „Ze stapte gehoorzaam uit, toen we het haar zeiden en bleef op den weg ons nakijken. Dokter, zeide ik, da=t kind is niet zoo als de anderen, ze is slecht behandeld, Ik wil haar hebben, ik wil haar mee naar huis nemen. „God zegene uw goed hart, lieve Mevrouw, zeide hij lachend, en we wa ren. bijna thuis, voor ik hem overtui gen kon, dat ik het meende. Hij wilde niet, dat ik daar heen terugging, maar toog zelf den volgenden dag er heen en bracht haar bij me, toen het donker werd, zoodat niemand het behoefde te zien. Oost-Lancaster is altij d tuk geweest op praatjes. (Wordt vervolgd*)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1921 | | pagina 1