SAMSC-HSSOCIATBE
ONS BLAD
i^OOKDÜRBANK,
18IHEI1 tn COMPERTZ 1834 h C'EOiEÏÏEilEEÜIU 1353
PS
No. 326
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1921
14e JAARGANG
J Nov. „De Een-
reien f 1.104.20,
-19.60, 2e soort
4 90, witte kool
f 2 90, gele kool
CO—1.65, bieten
.ien f 6.106.50.
eden hebben 13
99
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Loos alarm.
ALKMAAR HOORN
Wij vérfturen loketten ter veilige
bewaring van effecten en clocu
menten tn onze Lips brandkast
Indische Kroniek.
F&UILL ETON.
de: VfOO~
SS ^hebben- F;-^oTvet
Fa. J. ASJES Es.
Mo. 2 ZAMDBLAB io Cfs
LREC mi
hul
VAN DEK PÜTT DE VLAM
EINDHOVEN.
Kapitaal en Reserve f 19.500.000.—
Direct. K. VAN NIENES Jr.
Crsdi®ten, deposito's, Aan- en Verkoop van EMecten.
ALLE BANKZAKEN.
KiRK ËM SCHOOL.
BiülEiLAiDS0il HSEHWS.
X
kassiers."
lea te
plm.9.15 plra**«3Ci
9 »V<
104
*3
I331/s
33?X
'S3
79X
144
4=3
99
250
378
"Vi
60
'3^/»
*S5
79
383
144V1
4=3Vs
5 °*h
103
379
*3X
li. lil. I /X,j
a. f68.Com-
m. 1 67.
Op de Graaa-
lgevoerd totaal
tarwe f 10.40
19:3} gerst c'ieV.
10.5'J12.25,
513.50,. brume
id. f 30—34,
ad en gee. mos-
ymaaozaad f 3S
1 1922, id.
grauwe 1 27
es p. 100 K.G.
■JD1JK, 3 Nov.
Bloemkool le
boort f3—6 per
Ie soort f 5.40
J5.1O, ge.e kool
soort f 2.50
rt 13.10—4.70,
[irdappeieu bra
men f 14.30-
j 5J10.50, losse
|i—8.60, 2e soort
bemkool, 73.000
[K.G, 'witte kool,
3150 K.G. losse
lien, 1200 K.G.
|G. bieten.
-14, pe.en f5
bielen f 1
f 2—3, alles
IDE, 3 Növ.
|5J, bravo 1 6.70,
luiitieim.rs I 6.60
114.10—14.60, id.
peen t 7.80
-9.20, geie kool
70—4.60. alles
Oct. Aardap-
avo's f 6.20, red
0—14.40, peen
5.60, v.'i.te kool
ort 3.90, Üeen-
-4.70.
R. K. Markt-
appelen groots
<25 K.G.b.oem-
Jool f 1.10—3.81,
ele kool f 3.20
roote geie uien
II.. bieten i" 2—
flation), 3 Nov.
appelen blauwe
0, kriel f 0.95—
gele uien f 6
j. f 2.80 per baal
t.7527, 2e soort
j f-0754.25 pei
Ef 2.50—7.25, gele-
p kool f2.60—5
j bieten f 12.25
-8.50 per 1000
-2.30 per baal.
243 pond
ond; 140 pond
nond1236 pond
8 manden,
mand.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
99
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1 5 regels f 125; elkeregei meer f 0 25; Reclames
p,er reget f 0.75; Rn riek „Vraag en aanboc" bij voot-
uftbetaling pc. plaat tg f 0.60
Aan aile abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,f 400,—, f 200,f 1QQ,f 6O,f 35,f 15,j
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 69 f hooger.
In dc Tweede Kamer is men bezig onze
Grondwet te herzien. Veel belangstelling is
d-arvoor niet te constateeren; ons volk
heeft het op 't oogenblik le druk met den
strijd om het dagclijksch brood, dan dat
het zich zou verdiepen in de grondregels
ran onzen staatsvorm.
Toch gelooven wij, dat, wanneer de dag
bladen van avond met vette letters zouden
vermelden: „de sociaal-democratische Ka
merfractie heeft voorgesteld om het Ko-
mingschap af te schaffen," ieder zijn zor
gen en dagclijksche beslommeringen zou
vergeten en dat men over niets anders zou
hooren spreken, dan over dezen schandelij
ken aanval op het Oranjehuis.
Maak u echter niet ongerust. Zóó ver
komt het niet. De heer Troclsira heeft gis
teren wel in de Tweede Kamer een rede
gehouden over de nadeelen van het Ko
ningschap en de voordeden van de repu
bliek Maar hij heeft bij deze gelegenheid'
voor de koningsgezinden weer eens voor
den grooten vogelverschrikker gespeeld,
die als men hem goed bekijkt, uit niets
anders bestaat dan een versleten jas en
een ouden hoed: de boeman zelf is er ech
ter niet.
De ratelende redenaarsmond van den
heer Troelstra heeft weer eens geklep
perd over herzenlooze koningen en alwijze
presidenten van republieken; over het
„zinnelooze" van het erfrecht van den
troonopvolger; over Oranjefeesten, die tot
dronkemanspartijen verworden cn derg-
lijke brallende frasen meer.
Hoe voos al zulk gepraat is en lvoe
uitsluitend berekend voor de tribune mo
ge hieruit blijken, dat de roode leider zich
wel wacht van zijn macht gebruik te ma
ken om een werkelijke poging te wagen
om hel koningschap af le schaffen. Daar
voor had hij nu de gelegenheid, nu de
Grondwet wordt herzien en de Regcerïiig
zelf wijzigingen in het erfrecht op den Ne-
derlandschen troon voorstelt. Maar de heer
Troelstra is wel verstandiger: 't is iets an
ders zoo'n beetje in het algemeen te sma
len op koningsmantels en koningskronen
dan om een serieus voorstel in te dienen
om bij den dood van onze Vorstin een
einde te maken aan de Nederlandsche mo
narchie of zelfs maar om voor te stellen,
om bij het uitsterven van het Oranjehuis
de republiek in te voeren.
Is nog wat anders in Nederland voor
republikein te spelen, dan wel republikein
te zijn. De gehechtheid van het volk aan
het Koningschap en ons Vorstenhuis is aan
ir»r. Troelstra evengoed als aan ons be
kend. Ja zelfs een grool deel van de onte
vredenen, die hem en zijn volgelingen bij
de stembus naloopen, zou hij voor goed
van zich afstooten, wanneer hij aan ons
Koningschap raakte. Vandaar wat jongens
achtig de tong uitsteken tegen en een lomp
grapje maken op de Koningskroon en den
Koningsmantel. Zulke platheden gaan er
hij een deel van ons volk helaas altijd nog
wel in. Maar om aan het Koningschap te
raken, neen, daar is deze politieke leider
te handig voorl Dat zou te veel stemmeljes
koslen.
Erg verheffend is intusschen zoo'n
schouwspel niet; en de heer Troelstra is
hiermee in onze oogen al weer een eindje
verder gezakt dan hij reeds was in de da
gen van November 1918, toen hij het re-
in liet laatste bedrijf president van de Ne
derlandsche "republiek zou worden; een
stuk, dat in het eerste bedrijf bleef steken
en in onze heugenis niets anders is dan
een dwaze operette.
Bij die gelegenheid heeft mr. Troelstra
geleerd, hoe weinig republikcinsch gezind
ons volk is- Maar laat hij dan zoo eerlijk
zijn om niet met woorden te blijven spe
len, nu hij door de feilen overtuigd is, dat
het altijd bij woorden zal moeten blijven'
.volutiestuk in elkaar zette
waarbij hij zelf
Kr was eens.
Lezer, ik ga u nu inderdaad een oude,
een eeuwen-oude Javaansche legende ver
halen.
Ër was eens onder de huif-gaden, die
met de vele „heele" goden, Java's hemel
en aarde bevolkten, een half-gadinne, die
zich niet wilde schikken in het lot, dat haar
was toebedeeld.
Want de „echte" goden en godinnen be
zaten het eeuwige leven, en zij evenals
de andere half-goden was, evenals de
menschen sterfelijk.
Doch zij meende voor zich zelf wel raad
te kunnen schaffen.
Immers was zij de sluwe te weten
gekomen, dat de goden 'het bezit der on
sterfelijkheid dankten aan het gebruik van
hei levens-elixir, een drank, welke de eigen
schap bezat ieder, die haar gebruikte, te
verjongen en met nieuwe levenskrachten
te 'bezielen. Indien zij nu slechts het kruikje
machtig kon worden, waarin de goden
angstvallig deze toaverdrank bewaard
hiebleii, dan zou ook zij gelijk kunnen
worden aan de goden....
En. stil spiedend de gangen dezer goden,
gelukte het haar de plaats op te sporen,
waar de kostelijke .drank verborgen bleef.
De gelegenheid aangrijpend dat deze on
bewaakt stond, maakte zij zich van het
kruikje meester, en vluchtte daarmede
been.
Doch de diefstal werd spoedig ontdekt
en alras was heel het luchtruim levendig
geworden van al de goden en godinnen,
die zich opmaakten, om hun kostbaarst
bezit, de drank der onsterfelijkheid, terug
te halen. Zoo ving daar aan de wilde jacht
op cle dievegge 1
Welk een geweld was^datl
De hemel moet van einder tot einder
hebben getrild van de woeste kreten van
deze horde van achtervolgers. En het arme
half-god in netje, dat onsterfelijk wilde
worden, voelde de schrik hare ledematen
verlammen. Welhaast was zij achterhaald,
zij begreep de nutteloosheid van verdere
vlucht. Doch het kostbare kruikje terug
geven, dat zij nu in eigen handen geklemd
hield? Neen, dat nimmer 1 dan liever....
Daar zag zij op een der toppen van Java's
hooggebergte in nauwen afgrond een krater-
meer, welks helder groene water als van
peillooze diepte leek. En, plotseling be
sloten, wierp zijt nog voor de achtervolgers
haar bereiken konden, het kruikje dit water
in.
Een plons, welks geluid, echoënde
tegen de nauwe, steile wanden, klonk als
rommeling van donder, en snel zonk het
kruikje, gevuld met het gewicht van
eeuwigheden, tot den bodem.
Daar ligt het nu nog.
Dit is de legende, die men vertelt aan
ieder, die het Kratermeer op het Diëug-
plateau bezoekt.
In weinig andere plaatsen begrijpt men
zoo goed als op dit berg-plateau hoe de
natuur, in zijn ontzagwekkende vormen,
de vruchtbare fantasie van den animisti-
schen Javaan tot scheppen zette van een
Roman door MYRTLE REED
- Ja? vroeg Margaret, met nauwelijks
bewegende lippen.
T If' Lging de <}okter v°ort, half tol
zichzelf, het was een ongelukkige liefdes
geschiedenis. De moeder van de jonge da
me scheidde hen omdat zij in West-Lan
caster woonde, ofschoon hij ook intro
ductiebrieven van hooggeplaatste families
m Duitschland had kunnen krijgen. Wij
hebben dezelfde fout begaan.
,.T~ Haar moeder, herhaalde Margaret,
buna fluisterend.
fieaf 4,1 '3<msc dame zelf hield van
f" ze. nauw hoorbaar, gre-
p„ vo°rover buigend, haar lidhaam
gespannen beeft hij haar nog lief?
«le rioktU 'laar Bef> antwoordde
de dokter zonfe aarzelen, en zelfs meer
r r-
R?JTUaGF&B5*JE& ALKMAAR
Steeds in voorraad veel nieuwe en
gebruikte rijtuigen. - Repareeren
alles op rljtuiggebied vlug en tegen
billijke f r.js. Carrosserien voor
personen en vrachtvervoer. Diverse
modellen in aanbouw. Ontwerpen mei
prijsopgave gratis.
heir leger van goden, half-goden, geesten
en draken, welke alle plaatsen in de aarde,
wateren en -hemelen tot bewoning kregen;
Dit plateau, gelegen op een hoogte van
meer dan 2000 Meter in liet bergmassief
van Midden-Java, is wonderlijk vol van
vulcanische na tuur-verschijnselen: borre
lende en bruisende solfateren van kokende
zwavel-modder, waaruit ontzaglijke
kolorpmen van verslikkende dampen om
hoog stijgen; een rotsspleet waaruit onaf
gebroken met heftig gesis een stoomstraal
uitgespoten wordt; een meer, welks water
vijf nuancen van kleuren verloont; een
ander witgekleurd meer, waar in 't oever
zand uit tallooze bronnetjes kokend heet
water borrelt; de dooden-valei, kale, on
begroeide bodem-holte in glooiende diepte
van een welig-begroeide bergwand-piooa.
Hier en daar staan de bouwvallen van
tempels uit den Hindoe-tijd verspreid in
de wijde eenzaamheid van liet landschap,
dat als stille wachters de toppen der om
ringende bergen om zich heen geplaatst
ziet.
Het is onmogelijk den indruk, dien deze
woeste treek maakt, zelfs op den nuenter-
aangelegden Westerling, weer te geven, zóó
dat het wordt aangevoeld door den stee
vasten Holland-er, die leeft in de open
vriendelijkheid zijner vlakke landen, waar
steden en dorpen, boerderijen en hullen
z-oo knus en dicht bij elkaar liggen, dat
nien van den meest stillen landweg toch
immer dichter of verder naar den einder
nog ettelijke kerktorens kan tellen.
Anders zou ik beschrijven, hoe ook ik,
staande aan den h-oogen rand van het
Kratermeer, me voorover gebogen heb en
met een lichte huivering mijn blik
langs de loodrechte en toch met tropische
weelderigheid van plantengroei bedekte
oeverwanden de diepte deed meten tot het
smaragd-groene water-oppervlak, waaron
der de onsterfelijkheid van dat heirieger
van goden en godinnen verzonken ligt, en
hoe ik terugschrok toen de plons van een
ingeworpen steen als rollende donder
echode tegen de nauwe, -hooge wanden.
Zijn de oude goden en godinnen nu in
derdaad dood? Verzonken in de vergetel
heid der tijden, zooals het kruikje in de
peillooze diepte van het Kratermeer?
Neen, waarlijk niet.
Nog doet de mystiek-aangelegde, docli
ononjwikkel.de geest van den Javaan de
bosschen, de bergen, de wildernissen, de
grotten, de wateren door goden en godin
nen bewonen, door ontelbare, deels goede,
en deels kwade geesten.
De grondtoon van de Javaansche begrip
pen omtrent de Hoogere dingen wordt ge
vormd d-oor „Animisme".
Dit animisme uit zich in twee leerstuk
ken;
1. alles in de natuur, in dieren- en plan
tenwereld, het bewerktuigde en onbewerk
tuigde, ieder voorwerp groot en klein heeft
een ziel.
2e. de zielen of geesten, die in de voor
werpen wonen hebben de macht die le ver
laten, vrij rond le spoken, onbeüchaamd
voort te leven of in and-ere lichamen o-ver
te gaan.
Hmdoeisine noch Islamisme is het ge
lukt een omkeer in de wereld-beschouwing
en het gemoedsleven te brengen".
Aldus Prof. van Lifch in zijn standaard
boek over Java.
„De Hindoes brachten wel is waar nieu
we instellingen doch namen ook oude over,
mits -het nieuwe geloof als 't eenig ware
werd erkend."
„De verspreiding van den Islam over
West-Java ging gepaard met gewelddadige
j vernietiging van veel van wat aan den
j ouden godsdienst herinnerde. Het gods
dienstig geloof der bevolking onderging
evenwél 'geringe wijziging, alken werd de
macht der oude goden overgebracht op
waii's en achlle de pantoen-zanger**) het
uit drang cn schroom raadzaam een mid
denweg le kiezen, zoodat hij voorvaderlij
ke namen, die in Islamitische ooren ket-
tersch zouden klinken,-eenigszrns wijzig
de."
Zoo lezen wij in een verhandeling over
„Aardrijkskundige benamingen in West-
Java" van C. P. van Gent.
Nog brengt de Javaan zijn offers aan
de geesten van de plaats waar hij zijn wo
ning bouwen wil, nog tracht hij door veler-
loi offers de gunst te winnen van de gees
ten aWorens hij begint aan den bouw der
woning, aan de bewerking en hot oogsten
zijner velden; nóg schrijft hij ziekte en on
heil, o.m. sluipen bij zijn kinderen, milt
vuur bij zijne, karbouwen; toe aan den in
vloed van booze geesten; nog beschouwt hij
zons- en maansverduisteringen als het wenk
van „boeto's", die deze hemellichamen
trachten le verslinden.
Ontelbaar vele zijn de boven-naluuxlijke
of liever buiten-natuurlijke wezens,
die hij vreest of bij zijn ondernemingen
slechte en goede tracht te vriend te
houden.
Zoo bestaat hier en daar in het volks
geloof nog een booze geest „Kjalei Belo-
rong" gehóeten, die aan de menschen rijk
dommen, sshenkt, doch daarbij voorwaar
den, stelt zooals de duivel doet, wanneer hij
eeivmenschenziel koopt. Deze satan wordt
voóigesteld als een wezen niet het hoofd
als van een mensch, den romp. als van een
:vUelï, de armen en beengn als van een dui
zendpoot. Zijne woning bestaat uit niets
dan de lichamen van menschen, die hij
eens rijk heeft gemaakt en na hun dood
zijn eigendom zijn geworden.
Alvorens de Inlander aan de steile rots
kust van Java's Zuidèrsirand begint aan 'l
moeilijk werk van eetbare vogelnestjes
plukken, geeft bij een offerfeest aan „Ra-
toe Kidoeï", de machtige Koningin van de
Zuidzee. Bij dat offerfeest wordt voor haar
een soort van overdekte rustbank, afge
sloten door veelkleurige sarongs en lappen
gemaakt, en niemand zal 't wagen daar
binnen te komen, want zij zijn ervan over
tuigd, dat Ratoe Kidoel nn en dan geduren
de het offerfeest daar komt rusten.
Zoo leven de duizendjarige goden en
geesten nog immer voort in heel het ge-
dachtenleven en ziele-Ieven der Javanen,
voort.
Zal uit dit gcdaehte-leven dan nooit de
duisternis worden verdreven, waarin het
oude heidensche'bijgeloof zoo hardnekkig
zijn macht over den geest van het Javaan
sche volk uitoefent?
Wel heeft het onderwijs op de Neder
landsche scholen het geleerd zich te scha
men voor zijn achterlijke opvattingen, doch
in 't diepst van zijn ziel blijft hij ze nog
bewaren de oude overleveringen, do le
genden van velerlei onzichtbare wezens van
buiten-natuurlijke krachten die in zijne om
geving werkzaam zijn.
Het zal de taak zijn van het Christendom
om de ziel van dit volk te bevrijden van
alle woekeringen, die haar beletten die on
verwoestbaar-sterke mystieke neiging te
richten naar den Eénen Waren God; het
zal de inwerking zijn van de Christelijke ge
dachte, welke dat volk doet begrijpen,
dat nit de meest verscheiden cn ontzagwek
kende uitingen der natuur slechts spreekt de
slem van den Eénen, den Almachtigen Heejr-
sciier over hemel en aarde; hel zal het Ge-
KanSoor JtLKfeSAARBREEÖSTRAAT 11
CorrespondeetissSiajp HOOfóM GISOOTE MOORD 140
loof aan den Verlosser zijn, waaruit deze
menschen iceren zullen, dat slechts het
vleescli en het bloed van den Christus hun
ne zielen zal bewaren ten eeuwigen leven.
S.
Menschen met-bovennatuurlijke macht
begiftigd.
Javaansche bard.
Kwcekeling-Onderwijzer. De afdee-
ling Amsterdam van den Bond van Ned.
Onderwijzers heeft tot den Wethouder van
Onderwijs, het verzoek gericht het in
stituut kweekeling-onderwijzer af te
schaffen en over te gaan tot het aan
stellen van reserve-onderwijzers.
Qebrelc aan onderwyzers. In de
provincie Groningen blijven vele onder-
wijzersvacaturen tot over den tijd on
vervuld of wordt, op onvoldoende wijze
in die vacaturen tijdelijk voorzien.
Vooral de afgelegen plaatsen lijden
door dit onderwijzersgebrek. Te Veen-
dam wordt de school zoolang gesloten
tot het nieuwe hcofd komt; te Kkamp
zijn geen sollicitanten; te Noordbroek
en andere plaatsen geschieden herhaalde
oproepingen voor onderwijzend perso
neel.
'DE KATHOLIEKE BN'IVBRSTTE1T.
Een voorbeeld.
In hel kleine Limb, dorpje Heijthuisen
is door liet parochiaal comité voor de
oprichting van een katholieke universiteit
ruim f 3100 ingezameld; 6C0 werden
toegezegd aan jaariijkschc bijdragen.
ONDERWIJS AAN VOLWASSENEN.
De minister van Onderwijs heeft, zoo
als bekend is, in een aanschrijving aan
de inspecteurs van het Onderwijs doen
weten, dat aan hét vervolg-onderwijs geen
volwassenen mogen deelnemen. Hier en
daar heeft dit groote teleurstelling ge
wekt, omdat aan het vroegere herhalings-
Dnderwijs wèl door volwassenen werd
deelgenomen, b.v. door do z.g. loopjon
gens of jongelingen der post of telegra
fie, die zich op deze wijze trachtten te
bekwamen voor een benoeming tot brie
ven- of telegrambesteller.
Het „Hbl." meldt nu, dat door som
mige inspecteurs geen bezwaar wordt ge-
jnaakt tegèn het toelaten van de zoo-
danigen als toehoorders bij de lessen
van vervolg-onderwijs. Bij de bepaling
van het aantal leerlingen van den cur
sus tellen zij evenwel niet moe.
GEEN BRITSCH VISUM IN' BEZET
GFEÏSD.
Het Britsch consulaat-generaal te Am
sterdam deelt méde, dat voor een reis
naar het door de Britsehe militairen be
zette deel van DuitscMand geen Britsch
visum meer noodig is.
De Kat. A!g. Levensver zei. Maatschap
pij. Deze Maatschappij heeft surséance
van betaling aangevraagd.
DE SCHEEPSRAMPEN.
De inzameling in het Departement van
Builenlandsche Zaken, gehouden ten hate
van de betrekkingen der ^slachtoffers van
de rampen met de reddingsbooten „Pre
sident van Heel" en „Brandaris" heeft
een flink bedrag opgeleverd, dat afgedra
gen is aan het Nederlandsche Roode
Kruis.
Men hoopt dart dit voorbeeld bij an
dere Departementen en groote inatellinger
navolging zal vinden.
Mr. P. C. 't Hooft. De N. Arnli. CL
meldt, dal het Eerste Kamerlid mr. P. G
't Hooft, president van hei Gerechtshof le
Arnhem, die onlangs als hersleld het Dia-
conessenhuis te Leiden, had verlaten, en
zijn werkzaamheden reeds had herval,
weer moei zijn ingestort en thans op
nieuw ernstig ziek is.
DE PASVISA VOOR ZWITSERLAND.
Zwitserland hoeft voorgesteld, de pas
visa voor Nederland en België weder-
keerig af te schaffen.
EEN STUDIEREIS.
Wij deelden bereids mede, dat de Mi
nister van Arbeid, een commissie naar
Duitsohland wil zenden, om in verschil
lende fabrieken aldaar de werking der
Arbeidswet na te gaan. Aan de vakcon-
lralen is verzocht een vertegenwoordiger
aan le wijzen.
Is het Centr. wel ingelicht, dan wordt
een vertegenwoordiger voor de vijf vak-
cenlralen veel le weinig geacht door de
vakeenlraal-ibesturen.
Ooik deze kwestie zou een agendapunt
vormen van de te Amsterdam le houden
vergadering der vijf Vakcentralen.
Het doel van den minister is, de reis
zoo spoedig mogelijk te doen aanvangen.
ONTWERP VLOOTWET
Bij de Tweede Kamer is thans in
gediend een ontwerp-Vlootwet.
Ilooge Raad der Nederlanden.
Tot raadsheer in den Hoogen Raad der
Nederlanden, is benoemd Mr. Dr. C.
J. II. Schepel, president van het Hoog
Militair Gerechtshof te Utrecht.'
Mr. Dr. M. S' Koster. Tot secre-
taris-genex-aal bij liei Departement van
Koloniën is benoemd Mr. Dr. M. S,
Koster, burgemeester van Hilversum,
De Beersche Maas. In do Donder
dagmiddag te Mill gehouden algemeene
vergadez'iing van de vereeniging Deel
belang, deelde de ir. Deckers rnedo, dat
het volgend voorjaar zal worden begon
nen met de werken tot sluiting van de
veelbesproken Beersche Maas. ,j
HET KOOPEN IN DUITSCHLAN'D.
Het ministerie van builenlandsche za
ken vestigt er de aandacht op, dat het
den laalsten tijd herhaaldelijk voorkomt,
dat van reizigers, die uit Duitsohland
naar Nederland terugkeer enaan de
Duitsehe grens goederen, als schoenen,
klceren, wasgoed, kijkers, folografietoe-
slellen, huishoudelijke- en luxe-artikelen,
in beslag worden genomen, omdat deze
goederen niet door een uitvoervergun
ning zijn gedekt. Behalve dat de betrok
kenen daarvan last ondervindden, worden
de goederen verbeurd verklaard en wordt
hena een aanzienlijke bo-ete opgelegd.
In verband hiermede wordt opgemerkt,
dat bijna alle uitvoer uit Duitschland zan
der uitvoervergunning verboden is. Zij,
die goederen in Duitschland kropen, kun
nen die dus alleen medeneir.en. wannóeer,
zij, daarvoor een uilvoervergunnig hebben,
die door den verkooper moet worden
aangevraagd.
Oh!
De dokter kwam lot zich zelf.
-Wat heb ik gedaan! riep hij ver
drietig uit. Ik heb bet vertrouwen van
mijn vriend onnadenkend 'beschaamd
Mijn vriend, voor wien ik alles zou opof
feren .heb ik verraden!
Neen. antwoordde Margaret, met
een groote poging zich goed te hemden. U
hebt mij haar naam niet gezegd". Omdat
ik hem niet weet. zei de dokter treurig.
Als ik hom geweien had, zou ik hem ook
uitgebroddeld hebben, gek die ik ben!
Maak u niet zoo verdrietig, u
hebt geen kwaad gedaan. Herr Kaufmann
en ik zijn immers vreemden voor elkaar.
Dat is waar, antwoordde de dokter,
merkbaar opgelucht, en liet was mijn be
doeling niet. Het is niet hetzelfde als wan
neer ik het met voorbedachten rade ge
daan zou hebben.
Absoluut niet hetzelfde.
Soms moesten wij iets in onze gedach
ten terzijde stellen om later overwogen te
worden. De geest bewaart de juiste woor-
en, de omstandigheden waardoor ze ge
uit werden, het vlugge spel van tegenstrij
dige gedacaten, en, voor het oogeriblik
moet men ze vergeten. Uren naderhand,
m de eenzaamheid, wordt alles over
dacht; van alle kanten bezien, uitgepluisd,
ontleed, dan stelt men zich vragen, tot
men de verborgen drijfveer van dat alles
ontdekt heeft. Zoo bewaarde Margaret
oolc deze vijf woorden: Hij heeft haaT
nog lief.
Ze znij aandoenlijk, deze kleine schat
kamers van liet geheugen, waar men zoo
dikwijls ontdekt, als men een blik naar
binnen slaat, dat de edelsteen, die men
met jaloersche zorg bewaarde, slechts een
valsche diamant was. Waarom is men zoo
misleid, vraagt men zicli af en men zoekt
gretig naar de verborgen waarde, die de
ze ontgoocheling moet inhouden. Maar
onbevredigd sluit men later de deur van
de Schatkamer, omdat men medelijden
met zichzelf heeft, en sluipt weg als van
een kist die een doode omhult.
Het gesprek kwam op een ander on
derwerp en om half elf ging de dokter
naar huis, deed de complimenten aan Lyn
en vroeg zijn vriendelijke groeten over te
brengen aan Iris als Margaret haar zou
schrijven.
Dank u, zei mevrouw Irving. Ik zal
ze haar zeker overbrengen, en ze zal er
blij om zijn.
De deur sloot zdoh en bijna onmiddel
lijk kwam Lymn uit de bibliotheek, en
wreef zijn oogen.
Ik geloof, dat ik geslapen heb, zei
hij.
Het was onbeleefd, vent, antwoord
de Margaret, met zacht verwijt, het is on
opgevoed een gast te veriaten.
Dat weet ik wel, maar ik was niet
van plan zoo lang weg te blijven.
Het huis scheen zeldzaam uitgestorven,
vervuld als het was met spookachtige
schaduwen, in de kamers, waar de
herinnering aan 'Iris, en aan de zachte
meesteres, die op het kerkhof sliep, en die
iederen hoek van het huis vervuld had
met de bekoring, die vam haar persoonlijk
uitging onuitgcwischt bleef. Er hing jets
in de lucht, alsof de laatste toon van
weelderige muziek juist was uitgestorven
de schaduw van een lang verstijfden
glimlach, den val van lang vergoten tra
nen.
Ik mis Iris, zei Margaret droo-
iiicrivik had haar Kef als een dochtet.
Aldus overrompeld, ver-ried Lynn's
sprekend gezicht hem onmiddellijk.
Lynn, zei Margaret eensklaps, ben jij
bij haar weggaan getrokken?
Hel antwoord was nauwelijks hoor
baar.
Ja.
Margaret drong zich nooit in zijn ver
trouwen, maar na een pauze zcidc zij
heel teeder:
Vent, is er iets, dat je me vertellen
wilt?
Het is niets, zei Lynn ruw. Hij
stond op en liep zenuwachtig door de
kamer.,
Het is niets, herhaalde bij, met
voorgewende onverschilligheid. Ik ik
vroeg haar met mij te trouwen en zij wil
de niet.
Dat is alles. Hel is niels.
Margaret's eerste neiging was le glim
lachen. Dit kind sprak over trouwen
toen voelde ze haar hart bonzen, want
Lynn was drie-en-twinlig, ouder dan zij
was, toen haar ster aan den horizon ver.-'
scheen, om er voor immer te verdwijnen.
Er kwam toen een onhandig oogenblik.
Ze had medelijden met Lynn en betreur
de, dat ze hem niet beschermen kon te
gen zijn verdriet, zooals zij ieder kinder
verdriet in zijn leven had weggenomen.
Toen voelde zij een wrevel tegen Iris.
Wie was zij, een namelooze paria, om de
aangeboden onderscheiding te verwer
pen? Iedere vrouw ter wereld mocht er
trotsch op zijn, Lynn's vrouw te mogen
worden.
Toen moest ze lachen om baar eigen
dwaasheid, en voornamelijk bewogen
door dankbaarheid, ging ze naar hem toe.
Mat kon hij zich beter doen dan zijn leven
kop naar zich toe trekken om hem te
kussen, maar Lynn ontweek haar cn
verborg in de zachtheid van zijn moedcr's
haar een jongensachtigen traan.
Lynn, zei ze teeder, je bent nog zoo
jong,
Hoe oud was u, toen u trouwde,
moeder T
Een-en-twintig.
Hoe oud was vader!
Drie-en-twintig.
Dan, hield Lynn vol, met meedoo-
genlooze logica, ben ik niet te jong, en
Iris ook niet he!»is alleen da! ze niets
om me geeft.
Dat kan ze leeren. mijn jongen.
Neen, dat gaat niet. Ze veracht me.
En waarom?
Ze zei dat ik geen hart had. j
Wat een idea v
Misschien had ik het toen niet, maar
ik ben c.r zeker van, dat ik het nu wel
heb.
Hij liep rusteloos op en neer. Margaret
wist dat jeugd'Smart wreod-scherp is,
omdat ze op .wil wegen tegen de draag
kracht. Ze was op bet punt de afgezaagde
troost aan le bieden, dat hij zou leeren
vergeten, toen ze zich herinnerde van
welken stam hij kwam.
Zijn moeder, die vijf-en-twintig jaren
lang een verborgen wond had gedragen,
wie was zij om over vergeven te praten,
en dat tot haar zoon?
Haar dankbaarheid was nog overwe
gend, ofschoon zij in het diepst van haar
hart voelde, dat ze zelfzuchtig was. Lynn
voelde het gemis aan sympathie, en werd
voor het eerst in zijn leven gewaar, dat
haar Icedenheid een grens kende.
Moeder, vroeg hij eensklaps, beeft u
vader liefgehad.
Waarom vraag ie dat, mijn jongen?
Omdat ik het welen wil.
Ik achtte hem zeer hoog, zei Mar
garet eindelijk. Hij was een good mensch,
Lynn.
U hebt geantwoord, zei hij. U weet
dus niet u begrijpt dus nieU
(TVortlJ ueruoigd.)