OUS BLAD
BUITENLAND.
WOENSDAG 16 NOVEMBER
SS
S3
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon tssssna
uit
FEUILLETON.
DE VIOOL.
PARLiüillTASRE KRONIEK.
m CONFERENTIE Tfc
WASHINGTON»
De toestand in Ierland.
No. 335
14e JA ARC. JIG
NOORD - HOLLANDS*
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
633
.Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregei meer f 0 25; Reclames
per regel f Ó'<5.' Ru riek „Vraag en aanbot" oij vooi<
it tbetalingype. piaatr ig f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,f 40^,f etQO, f tÜO, f 6Q, f o5, f 15.
(Van onzen corresponae,i.y.
FLAUWE COMEDIE. NAAR DE
VERKIEZINGEN.
Brussel, 11 Nou,
In den laatsten zin van onzen vorigen
brief zeiden wij, dat dc benoeming van Mr.
Dr. F. van Cauwelaert, den leider der
Vlaamsche Beweging, tol Burgemeester van
Antwerpen, zijn weerslag zou hebben in 't
geheele land.
Die zin moet nog maar amper op de zet
machine gestaan hebben, of hij werd reeds
bewaarheid.
De benoeming van F. van Cauwelaert
werd onmiddellijk door de liberale minis
ters beantwoord met ontslag.
Onmiddellijk is juist het woord niet,
want de liooge heeren hadden tussclien de
benoeming en het ontslag den tijd genomen
cm een der flauwste comedies te spelen,
die men zich uitdenken kan.
Trouwens de vorige kabinetscrisis, van
eenige weken geleden, was een niet minder
grootc comedie dan de laatste.
Men zal zich herinneren, dat toen de
4 socialistische ministers de beenen namen.
Minister Anseele bad namelijk te La Lou-
vière in de plooien van een vlag, waarop
een soldaat stond afgebeeld, die zijn ge
weer brak op de knie, een anti-militairisti-
sche rede gehouden. De heer Devèze, mi
nister van oorlog en politiek pierewaaier
eerste klas, behoorende tot de categorie
menschen wier heeie verdienste bestaat in
het opzetten van ronkende frazes over pa-
Iriotismeen vaderlandsliefde, kon daar niet
tegen en zei: „Anseele, een van ons beiden
moet eruit, gij of ik 1" De fameuze Devèze
wilde legen de aanstaande verkiezingen nog
een „coup de théatre" doen, om toch dui
delijk te toonen, dat hij een hyper-patriot
was en dat na de verkiezingen de porte
feuille van oorlog in niemands handen vei
liger zou zijn dan in de zijne.
Anseele antwoordde: „Goed, man, uw
comedie zet ik u met gelijke munt betaald.
B!"f rustig op uw zetel, ik poets dc plaatl"
ücvéze had zijn zin en Anseele was niet
Blinder tevreden.
Voor de liberalen was het een gelegen
heid om zich tegen de verkiezingen nog
eens echt-vaderlandsch te toonen, voor de
socialisten oin een flinke propaganda op
touw le zetten voor hun anti-militairisme
cn hun 5 maandschen diensttijd.
Nu kwam de Antwerpsche burgemeés-
lersbcnoeming de comedie dei- liberalen in
dc war schoppen.
in den ministerraad, die na het aftreden
der socialistische ministers enkel nog uit
■atholieke en liberale ministers bestond,
werd een flinke meerderheid verkregen om
Van -Cauwelaert te benoemen. Niemand
was zoodanig tegen die benoeming gekant,
dat hij zijn ontslag als minister zou ge
ven. wanneer die benoeming plaats had.
Doch men had zonder de Anlwerpsche li
beralen gerekend, die sinds maanden een
orkaan van modder en drek boven het
hoofd van Van Cauwelaert doen loeien.
Dc liberale minister Franck, van Ant
werpen, werd voor de vierschaar gedaagd
en kreeg order zijn ministerschap neer te
leggen, op gevaar af zijn naam van den kop
Van de verkiezingslijst voor de a.s. verkie
zingen ie zien verdwijnen.
Franck gehoorzaamde en de andere li
berate ministers, waaronder Devèze, volg
den. Met dien verstande dat de heeren dc
■tnimstericele zaken nog zouden blijven
waarnemen tot de a.s. verkiezingen. D^m
20slen van deze rnaand was het toch ver
kiezing en of ze nu een paar uageu v.ne
ger of luier aftraden bleef toch eender.
Een ministerzetel is voor die heeren nu
eenmaal niet veel meer dan een zetel aan
de leestafel van een of ander café. Ten
minste wanneer ze hun ambt ten einde zien
ioopen en nattigheid voelen dat ze niet veel
kans meer hebben om opnieuw tol minis
ter benoemd te worden.
Was voor de liberalen nogmaals een
gelegenheid om op de grootc vaderland-
scho trom te slaan.
F. van Cauwelaert is een landverrader en
uit protest tegen de benoeming van zoo'n
verrader geven ze hun ontslag, maar blij
ven desniettemin op hun post.
Zij vooral zijn de mannen van de orde
«n de vaderlandsliefde.
Weliswaar dwongen zij minister Franck
up le slaan tegen het koninklijk besluit,
waarbij Van Cauwelaert tot burgemeester
van Antwerpen werd benoemd, maar dat
Roman door MYRTLE REED.
hertaald uit het Éngeisch door Heii
ristte v. d. Waarden.
47
De Cremona spreekt.
Grijze herfstregen kletterde tegen haar
raam en Iris sloeg het gade met een lood
zwaar hart.
Hel uitzicht was onnoemelijk treurig.
Zoover het oog reikte zag ze niets als een
aaneenschakeling van daken.
Daken, dacht Iris, altijd daken. Ik
''-Ad nooit gedacht, dat cr zooveel in dc
Wereld waren!
maanden geleden was ze een geluk-
jj- geweest, nu w as alles veranderd,
nrwvt -ni.art vrouw géworden, kon ze
al I niccr zl'nZ£Ifs dan n'et
Pea^i vvond'er V3ra onslanding tante
-e «aar teruggegeven zoii worden.
hi T 26 'ai!ge treken vaii eenzaamheid
kenl 7 5ei) J»eu>re levensopvatting ge-
j-ote» ''Ad slechts eens aan mevrouw
kkJt .frc5qrivei;, ofschoon de nvoeder-
die er op volgde haar geo blik
belet niet dat zij de partij der orde cn der
vaderland 'c'de blijven. Zij alleen zijn te
vertrouwen. De socialisten sturen aan op
revolutie en de katholieke Vlamingen op
sc' eidi-ng. De eenige partij, die de belan
gen van het land op afdoende wijze ver
dedigt, is de liberale partij.
Men ziet wat voor 'n rommelzootje het
hier tegen de verkiezingen van Zondag 20
dezer weer wordt. En hoe verward levens
de toestand is.
Behalve in Antwerpen en Brussel, waar
de katholieke conservatieven zich hebben
losgescheurd van de katholieke democra
ten, die de slandsorga-nisatie tot grondslag
hebben, komen de katholieken over 't al
gemeen vrij eensgezind op.
Het hevigst is natuurlijk de verkiezing-
strijd te Antwerpen. De katholieke demo
craten voeren daar hun verkiezingscam
pagne jammer genoeg veel geweldiger
tegen de conservatieve scheumakers dan
tegen de conservatieve scheurmakers dar
de socialisten en liberalen nu maar niet
met het been van de twee vechtenden gaan
loopen is het nog zoo erg niet Daar be
staat trouwens ook niet veel gevaar voor.
Begrijpelijkerwijs stelt men zich nu
reeds de vraag welk soort ministerie wij
hier na de kiezing weer zullen krijgen.
Het is zoo goed als zeker, dat geen van
de drie groepen, katholieken, socialisten en
liberalen, een meerderheid krijgt. De ver
houding zal ongeveer dezelfde blijven als
thans.
Sommigen voorspellen nu een ministerie
van socialisten en katholiek Vlaamsche
democraten in denzelfden geest als het
tegenwoordig wethouderscollege te Ant
werpen. Doch dit is niet waarschijnlijk,
aangezien de Waalsclie socialisten veel te
sterk tegen de Vlamingen zijn gekant
Een ministerie van katholieken en
liberalen zal evenmin mogelijk zijn, aan
gezien de katholieke democraten daarvan
niets willen weien.
Er zal dan niets overblijven dan terug
te komen tot een drieledig ministerie, dc
zoogenaamde „Union sacrée".
Een dergelijke regeering, waarin dan
de drie partijen aan elkander toegevingen
doen om het land democratisch te regee-
ren is het waarschijnlijkst. Hoewel het niet
gemakkelijk zal zijn een soortgelijk minis
terie, dat thans in stukken gevallen is,
terug aaneen te lijmen.
We zullen afwachten, de verkiezingen
kunnen misschien nog verrassingen bren
gen.
Het inkomen der Kroon. Het recht
van oorlogsverklaring.
De Minister van Binnenlandsche Za
ken heeft in zijn redevoeringen wel ge
lukkiger momenten gehad, dan Donder
dag j.l., toen hij zijn verklaring aflegde
over het inkomen der Kroon, De be
doeling was, zoo legdo da heer Buys uit,
dat hot als iixum vastge telde bedrag van
12 ton door do Kroon als een maximum
wordt beschouwd. De Koningin zal van
de verhooging van het inkomen der
Kroon (met f 600.000) sleehts besteden
wat noodig is voor representatieve uit
gaven; het overige wordt niet getou
cheerd of gerestitueerd. En de Regee
ring hoeft dit medegedeeld., wijl zij niet
wensehte, dat de Kamer haar later zou
verwijten dit voornemen dor Kroon niet
te hebben geweten.
Van deze verklaring maakten de „de
mocraten" van links handig gebruik om
ten wapen te smeden tegen het ver-
hoogings-voorstel en al de fracties van
Rechts achtten het gewenseht mèt den
Vrijheidsbond de verklaring af te leg
gen, dat haar voorstemmen geheel los
zou zijn van de toelichting der Regee-
ring.
Troelstra en Van Ravesteyn traden
in scherpe bewoordingen op tegen het
verhoogingsvoorstel, zooals men van deze
menschen kon verwachtende Jieer Mar-
ehant deed het op de hem onaangename
manier; hij noemdo bovendien de ver
klaring inconstituoneel en dieinde een
motie van afkeuring in, naar aanleiding
van het door den Minister moogedeelde.
Deze vond, dat de Kamer het juist
op prijs moest stellen dat hij de inten
ties van H. M., die hem tor oore wa
ren gekomen, zoo openlijk meedeelde,
opdat zij er met h aar oordeel over zijn
voorstel rekening mee zou kannen hou
den.
De motie van afkeuring des heeren
Merchant, ging echter de meerderheid
der heeren voel te ver.
Nadat de heer Rink namens don Vrij
heidsbond uitdrukkelijk verklaard had,
dat hij de houding van don minister „niet
gelukkig" achtte, doch daarin geon aan
leiding vond, om een dergelijke motie te
steunen en uit het stilzwijgen der go-
heels rechterzijde het vermoeden mocht
worden geput, dat ook zij er zoo over
dacht, werd de motie met 62 tegen 28
stemmen, die der vrijzinnig-domcci-aten,
sociaal-democraten en communisten voor
verworpen.
Bij de beraadslagingen over het voor
stel zelf, was het voornaamste punt van
discussie het bedrag, hetwelk do Kroon
jaarlijks uit de opbrengst van het kroon
domein pleegt te ontvangen, eigenlijk
fezegd, niet dat bedrag zelf, dooh de
onbekendheid met dit bedrag, waarvan do
Regeering in baar Mem. v. Antw. posi
tief geweigprd had, den sluier der ge
heimzinnigheid weg te nemen. De hee
ren Troelstra, Marchant, Van Ravesteyn
en Kolthek, dus vogels van diverse poli
tieke pluimage, meenden allen, dat de
Kamer niet alleen recht heeft, om dit
bedrag te kennen, omdat het kroondomein
staatseigendom is, doch ook de kennis
daarvan voor haar onmisbaar was, om
het inkomen van de Kroon, dat naast
do opbrengst uit hei kroondomein, uit
de staatskas beschikbaar wordt gesteld,
op goede gronden te kunnon bepalen.
Nadat de Minister zijn aanvankelijk in
genomen standpunt in zoover had ver
laten, dat hij zich tot het verstrekken
van de gevraagde inlichtingen bereid had
verklaard, indien de Kamer zich met
den wensrh der genoemde afgevaard gden
vereenigde, wezen de stemmingen voor
de ingediende desbetreffende motie uit,
dat do Kamer deze. gegevens niet noo
dig- oordeelde. Een motie-Troelstra, al
leen de kennisneming van de opbrengst
van het kroondomein „noodzakelijk" óór-
deelende, en een motie-Kolthek, doze
noodzakelijkheid e veneons uitsprekend,
doch, consequent, daaraan den wensch
toevoegend, dat de beraadslagingen over
het artikel geschorst zouden worden, tot
dat de inlichtingen verstrekt zijn, kond'®
beide slechts de stemmen van do sociaal
democraten, de vrijzinnig-democraten en
de communisten op zich voreenigon. De
behandeling van een motie-Marcliant ten
slotte, waarin de Rogeering wordt uilge-
noodigd, jaarlijks een verslag van deze
opbrengst aan do Staten-Generaal voor
ie loggen, zal eerst later aan de orde
worden gesteld.
Nadat het amendement-Van Ravesteyn
geen opbrengst uit het kroondomein en
vaststelling van het inkomen der Kroon
bij de wet, in dezelfde stemmenverhou
ding als de bovengenoemde moties ver
worpen was, werd het regeeringsartikel
met 69 tegen 31 stemmen aangenomen.
Behalve de sociaal-democraten, vrijzinnig-
democraten en communisten verklaarden
zich tegen 't voorstel de onvermijdelijke
heer Van de Laar en de Vrij'neidshonder
Bijleveld. Laatstgenoemde had bij den
aanvang der vergadering verklaard, dat
hij, ofschoon een „warm vereerder van
!het huis van Oranje," in don zorgwek-
kenden toestand van 's land's financiën
een klemmend motief zag, om zijn stem
aan dit voorstel te onthouden.
Het artikel 58 der tegenwoordige
Grondwet luidt: „Do Koning verklaart
oorlog. Hij geeft daarvan onmiddellijk
kennis aan de beide Kamers der Staten-
Gonoraal, met bijvoeging van zoodanige
mededqelingen, als Hij met het belang
van den Staat bestaanbaar acht."
Overeenkomstig hot voorstel der s aats-
eommisrie, wenscht de Regeering dit ar
tikel'thans ah voldt te wijzigen: „De
Koning verklaart geen oorlog dan na
voorafgaande toestemming van de Staten-
Genéraal."
Er waren 3 amendementen voorg s'.e'd.
De communisten wonschten te bepalen
dat de' Koning geen oorlog verklaart,
dan ha voorafgaande volksstemming. Dat
"was weer zoo'n dwaas voorstel van een
man' als Dr. Van Ravesteyn, die hier
alles op de Russisoha sovjetteest wil ge
schoeid zien.. Een Volksstemming gaan
houden ep het oogenblik dat gevaar voor
oorlog dreigt!
Stel je voor!
Mr. Marchant c.s. wilden lezen: „Do
Koning gelast geenerlei militaire maat
regelen, tegen een vreemde Mogendheid
gericht, dan na voorafgaande toestem
ming van de Staten-Generaal. Hij doet
jaarlijks aan do Staten-Generaal ver
slag omtrent de betrekkingen van het
Koninkrijk tot den Volkenbond."
De heer Schaper wilde hét volgende:
„De Koning tracht geschillen met
vreemdo mogendheden op to lossen door
rechtspraak of andere vreedzame geschil
len. Hij verklaart geen oorlog, dan na
voorafgaande toestemming van de Staten-
Generaal."
Tegenover dit laatste amendement nam
Minister Ruys een niet-onwelwillende
houding aan. Vandaag, Dinsdag, zal er
over gestemd worden.
Hughes' rede.
Aan de rede, die Hughes, de president
der Conferentie, hield, toen bij zijn ontwa
peningsvoorstel bekend maakte, is nog
het' volgende ontleend: Nadat hij had
verklaard, waarom de Conferentie tot
een klein aantal staten beperkt was, aeède
hij het volgende oantrent het verband
lusschcn het omtwapènfingsrwa ag stuk en
iTbC't V^erne Oosten:
„De opneming van liet voorstel (betref-
fende dc beraadslaging vain de vraagstuk
ken van de Stilte Zuidzee en het Verre
Oostenaldus Hughes had niet ten
doel omi een overeenkomst voor de beper
king van bewapening te belemmeren
erf te vertragen, maar veeleer om van de
geboden gelegenheid van deze bijeenkomst
partij te trokken om te trachten een
gemeenschappelijke overeenstemming te
bereiken aangaande de beginselen cn de
politiek, die men in het Verre Oosten zou
moeten volgen, en aldus de tastbare oor
zaken van gesohil sterk te verminderen en
zoo mogelijk geheel weg te nemen. Men
gelooft, dat door de wisseling van ge
dachten op dit geschikte tijdstip .le regee
ringen, die lïier vertegemvoorüiigd zijn, een
grondslag van overeenstemming zullen
kimmen vinden om zoodoende ui'limg te
geven aan haar verlangen om duurzame
vriendschap te verzekeren.
„In de openbare gadachteniwisseliug,
die -naar aanleiding van de bijeenToeping
van de conferentie is gevoerd, hebben zich
blijkbaar twee tegenstrijdige opvattingen
doen gelden: de eene ervan is, dat be
raadslaging over de bewapening zou die
nen te wachten op den uitslag van de be
raadslaging over de vraagstukken van het
Verre Oosten en de andere, dat de be
raadslaging over hel Verre Oosten uitge
steld zou moeien worden tot een overeen
stemming over de beperking van de be
wapening is bereikt. „Ik kan" verklaar
de Hughes „geen redenen zien voor het
aanvaarden van deze uiterste opvattingen.
Ik geloof dat het zeer ongelukkig zou
zijn, als wij door uitstel de verwachtin
gen zouden beschamen, die aan deze
bijeenkomst zijn vastgeknoopt. De wereld
ziet naai' deze conferentie uit tot verlich
ting voor de menschheid van den verplet
terenden last der bewapening cn het is de
opvatting van de Ainerikaansche regee
ring, dat wij aan die verwachting tege
moet moeten komen zonder oüP.oodfge
vertraging Daarom wondt voorgesteld, dat
dc conferentie onverwijld voonlgang zal.
maken met het overwegen van het vraag
stuk der bewapeningen. Di'.t heicekenit ech
ter Biet, dat wij hét onderzoek van de
vraagstukken van het Verre Oosten zou
den wallen uitstellen. Deze vraagstukken
van geweldig belang vragen dringend om
regeling. Men hoopt, dat onairickkliijke
voorzieningen getroffen zuilen worden om
ze naar belmoren ter hand te inenten en
men sfclt zich voor, dat het praktisch zou
zijn het werk te verdeelen lusschen daar
voor aangewezen commissies, zoodat
voortgang gemaakt kan worden in de
richting van de gestelde doek tilden, zon
der dut het eene onderwerp can beletsel
zal zijn voor een behoorlijke overweging
en afdoening van. hot andere."
Neerkomend op het vraagstuk der be
wapeningen zelf, herinnerde Hughes aan
hel initiatief van den tsaar van Rusfeind
lot de eerste Haagsche conferentie van
1899 inzake ontwapemng, die echter
■niet verder kwam don een molde, welke
de meening uitsprak, dat beperking van
de militaire lasten uiterst wensuheiijk was
voor het welzijn der mensöMieid, en
aan de tweede Haags chic vredcscon ferenr
lóe, dde de molde van dë eerste confe
rentie bevestigde en verklaarde, dat het
wenschelijk was, dat de regeeringen het
vraagstuk ernst.g zouden onderzoeken.
De wedstrijd in de bewapening lus
schen de verschillende naties echter, door
deze nultelooze «notie onaangetast gehio-
renaldus ging Hu-ghes verder
„duurde voort, tof da -hij uitliep in dien
grootsten oorlog der historie. Niet «Been
is er thans de reactie van de teleurstel
lende oorlogsondernemingen, maar ook de
druk van de gebiedende economische
cisohen. 1 lelgoeii le voren nul leg of zeer
wenscheliyk was, is thans een Icvensawodu
zaak. De iaat van den bewaperj'sngsstrijd
kaai niet langer gedragen worden door de
volken. Dit moet Ülians onder de oogen
gezien worden.
„De statistieken en enquêtes verstrekken
een aantal gegevens, die nog nader on
derzocht moeten worden, maar de hoofd
feiten, die ze opleveren, zijn voldoende
om te bewijzen, dat de tijd gekomen is
om he't onHvaipomngsprobleem ter hand
te neimen en deze conferentie is bijeen
geroepen, niet voor algomeene motdes
van wederzijösohe raadgevingen, maar
voor daden. Wij komen bijeen in het
volle besef, dat de mensehlheld thans niet
afgescheept vil worden mét sohoone voor
stellen en geen daden uitgesteld wil zien
door raadgevingen hoe men lot volmaakt
heid zou moeten komen. Mactht en ver
antwoordelijkheid zijn hier vertegenwoor
digd en de wereld wacht op iots prac-
tisdh, dat onmiddellijk tot uitvoering ge
bracht zal worden."
Brittannië en Japan, en llughes' voorstel.
Berichten uit Washington zeggen, dat
de Btitsdhe en Japanschc delegaties Hug
hes' plan aanvaardden ais basis voor een
bespreking in een geheime vergadering.
Gisteren is deze beslissing genomen na
een particuliere bijeenkomst lussd'ien par
tijen den voragen dag.
In Brilsche en Japanschc kringen
wordt intnssoben geen geheim gemaakt
van- het feit, dat de beperking der be
wapening als vraagstuk van minder be-
teekeuis is dan de kwesties betreffende
het Verre Oosten. Men verwacht dat hef
een der struikelblokken in de eerste sla-
dia van behandeling zal zijn van Japan's
voors'iel, dat noch Brittannië, noch Ame
rika, noch Japan een vloolhasis zullen
schoppen im dc Stille Zuidzee gedurende
do tienjarige vloatvacanl'e. Dit zou be-
tcckenen, dat Amerika zijn basis in dem
Afleu'ien-archipel zou moeten prijsgeven.
De vliegtuigschepen en de dulkbooten.
De Brilsche deskundigen zijn van mee
rling, dal beperkingen van de vliegtuig-
sehcipen Amerika ecnig voordeel zulten
geven, daar' Brltlanric een aantal heeft,
dat verouderd zal zijn allh Amerika nieu
we bouw't van superieur karakter. Vuoris
verluidt,' dat Baifour afschaffing van dc
dirikbooten zal voorstellen, althans beper
king van de grootte en dc bewapening
dier booten.
China's' menschen.
De Olièneesche gedelegeerde Wellington
Koo verklaar1!, dat China in s'aat moei
worden gesteld, zijn redding te bewerk
stelligen door de ontwikkeling van zijn
natnurlijlke bronnen. China's territoriale
integriteit moet wonden gewaarborgd cn
verdere inbreuken daarop door conces-
cies aan hot buitenland moeten ophou
den. Verder moet Qhina volstrekte poli
tieke onafhanlkelijlkheid bezi'flen. vrij van
buitenlandsclie inmenging. China wenschf
dat het buitenlanidsdh kapitaal deelt in
de materieelc voordeden die voortvloeien
uit de ontwikkeling van zijn onmetelijke
bronnen, doch op voorwaarden, die geen
economische agressie rn zich sluiten.
De voertaal.
De voertaal, die Ier conferentie wordt
gebruikt, is het Engelsch. Alle vertegen
woordigers,dóe bij de opening het woord
hebben gevoerd, hebben zich in het En
gelsch uilgcdru'k'l behalve Briand, die
zijn gedachten in de Fransche taal uit
sprak. De sdbrijiver Wells, die in de „Dai
ly Mail" schetsen van de eonferei»! ie geeft,
betoogt da't de taalkundige isoialie. voor
de Franschen wel eens onfortuinlijk zou
kunnen blijken. De Franschen bevinden
zich daardoor in een positie, waarin zij
het „vreemdste volk" schijnen, dat ver
tegenwoordigd is. „Dit moet hen, zegt
Weils, in de war brengen". Het zal hen
nog veel erger in de war brengen, zoo,
in een later stadium de Duitsche gedele
geerden, die Engelscli spreken, o.p een-
of andere wije ter conferentie mochten
verschijnen. Dooh ik zie niet, hoe dit zou
worden vermeden. De Franschen missen
daarom een beetje het contact met da
conferentie. Zij moeten nog meer bet
contact missen met de onophoudelijke be
sprekingen in dc cl-ubs en aan de diners
en overal in Washington, dat de atmos
feer, schept, waarin de conferentie werkt.
De onderhandelingen.
Het antwoord van he't Britsclic Kabinet
aan Ulster is Maandagavond verzonden.
Het Iersche comiilé uit het Britsdlie Ka
binet heeft vier ziltingen gewijd aan bet
opstellen van dit antwoord. Het doel er
van is Ulster te bewegen het beginsel te
aanvaarden van Dominion Home Ru'o
voor geheel Ierland, een vereen-gd, zelf-*
s'lamiig Ulster, en waarborgen betreffen
de de nationale verdediging.
De houding der Unionisten.
Chamberlain heeft een brief geschreven!
aan het parlementslid McNeil, waarin bij
een beroep doet op de Unionisten om
hun leiders „fair play" te geven in do
poging een Iersche regeling te bewerk
stelligen. Ghaimtoerlaan schrijft niet le gc<
looven dat Carson en andere Ulsterlei-ders
zouden hebben geprotesteerd tegen do
wetgeving voor een vereenftgd Ierland.
Craig antwoordide reeds dat Chamber
lain zich vergiste. Zoowel Carson als hij
zelf traden uit de regeering, toen zij ver
namen dat een zoodanig voorstel voor do
Iersche Conventie gebracht zou worden.
Een belooging.
De miimsterraad van U-teler kondigt een!
bclooging der loyalisten aan op heden,
Woensdag, in de Assembly Hall le Bel
fast, ter gelegenheid waarvan de verga
dering resoluties' van het hoogste belang
zullen worden voorgelegd.
HET VERDRAG MET ANGORA.
De „Daily Telegraph" zegt, dat cr allo
reden is te gelooven, dat de officicelc mee
rling in Italië hetzelfde standpunt als En
geland inneemt ten opzichte van 't Franscli-
Kemalistisch verdrag. Rome staat zelfs
sceptischer dan Londen tegenover de
waarschijnlijkheid van vijandelijkheden
van Angora, zoowel als ten opzichte van
de door den minister van builenlandscho
zaken -te Angora aan Frankrijk beloofde
concessies.
De Italiaansehe diplomatie, zegt het blad,
die hel afwijken van het beginsel cener ge
meenschappelijke actie der geallieerden in
het nabije Oosten betreurt, erkent, dat do
geallieerde bemiddeling in -het Grieksch-
Turkschc conflict uiterst moeilijk Wordt
gemaakt door de actie van Frankrijk, da!
zich zelf als bemiddelaar buiten mededin
ging heeft geplaatst.
DE OPSTAND DER MOPLAH'S BREIDT
ZICH UIT.
Een Maandagavond uitgegeven commu-
Tv ,®°?'"Vancast<!r bad toegeschenen.
Dokter Lrinkerhoff's brief bleef ook on
beantwoord, voornamelijk omdat zij zich
zelf met vertrouwde te schrijven.
Haar verdriet van tante Peace was on-
mcTKbaar veranderd. Het scherpe gevoel
van verlies, dat de eerste weken geken
merkt had, was in geheel iets anders
overgegaan. Geleidelijk had ze onderwer
ping geleerd, hoewel^ nog geen berusting.
Met een ernst, die vèr boven haar jaren
ging, had ze zich cp haar werk geworpen.
De uren. die ze niet besteedde aan les
sen en studie, gebruikte ze om te lezen.
Ze had zelfs een rooster gemaakt, waarop
hare uren waren aangegeven, zooveel
voor studie zooveel voor eefenen, zoo
veel voor haar dagelijksche wandeling.
Vrienden -had ze niet. Behalve de on
aangename eigenaar van' het pension,
sprak ze niemand dan haar leeraar en een
der artistes van de bibliotheek.
Het is bekend dat geen eenzaamheid zoo
groot is als die in een groote stad, cn bij
na^ ieder Ondervindt, dat het naar is.
Ze miste Oost-Lancaster, met al zijn
oude vertrouwde herinneringen. IJet met
olmen'boomen omzoomde pad da ahorn bij
bet tuinhek, iedere hock van den tuin
zweefde voortdurend voer haar- hcrinne-
j'ing. Ze vergeleek aanhoudend het. kleine
kamertje, dat ze »u bewoonde met de
ruime kamers van liet oude huis, waar al
les altijd zookcurig was. Ze verlangde
zelfs naar de keuken met h.aar glin
sterende potten en pannen en inge-m-elsel-
den haard.
Slechts voor een enkelen avond weer
terug te zijn op haar eigen kamer de
koekjes voor dok-ter Brinkerhoff te hak
ken, en haar rol te spelen in de amusante
Woensdagavond-comcdie met tante Peace
als gastvrouw, en Lynn, die hen aanluou-
dend aan 't lachen maakte o, kon ze
toch maar eens terug!
Maar dat is het wanhopige vah het le
ven, dat men nooit meer terug kan.
Men schept telkens uit de kris-
taHieldere bron zooveel als de kleine
holte der hand kan bevatten. Ue schit
terende druppels zijn alle volmaakt op
zichzelf en veranderen met lederen licht
straal van kleur en ze glijden door onze
vingers heen terug in de bron met een
zwak muzikaal geluid. Aan dc oppervlak-
Ie verschijnt een cirkel cn dan wordt het
water weer stil. Als men uit de bron de
zelfde schitterende druppels weer schep
pen kon, die tills hel Hebt cr op valt glan
zen in velerlei kleuren, dan zóu m-en ook
een uur herleven kunnen.
Gedurig had Iris haar gemoed hart te
gen Lynn verhard. Hij had het gewaagd
baar lief le hebben 1 Hare wangen wer
den nog. rood van schaamte als ze cr aan
dacht, maai; toch w as het een zekere
troost voor haar in haar sombere dagen,
dat ze wist dat er nog iemand, behalve tan
te Peace, die op het kerkhof sliep, om
haar gaf.
Lynn en tante Peace dat waren dc
eenigen, die iels om haar gaven. Mevrouw
Irving was lief voor haar geweest', dok
ter Brinkerhof en de meester waren vrien
delijk geweest; fraulein Frederi-ka was
altijd blij geweest haar té zien, maar dit
waren alle slechts zomerkoeltjes in den
winter van de wereld.
Iris zag van haar standplint duidelijk
in, dat ze geleerd had den schrijver van
d-tbrieven lief te hebben. Op hem had hare
ziel gesteund. Toen in het midden van
haar droefheid te moeten ervaren, dat
haar onbekende minnaar slechts Lynn was
een jongen die haar naioeg in den tuin
met sprinkhanen en wonnen het was
te veel geweest.
Nadenkend wreef Iris de plek op haar
wang, waar Lynn haar gekust had. Ze
voelde hem nog een o-nhandigen, jon-
gensachtigen kus. Tante Peace of me
vrouw Irving zouden het juist zoo ge
daan hebben cn het leek niets op wat je
in romans las.
Als ze voor I-ynn -niet weg kon blijven,
konze terug gaan naar Oost-Lancaster.
Ze kon gaan, waar ze wilde als ze maar
cr ze-ker van kon zijn, dat ze hèm niet
kon csatmortcn, maar waar k-m z.« dnn
heengaan? Niet naar Mevrouw Irving
dat stond vast of Lynn moest weg
gaan. Maar zelfs dan zou hij af cn toe
terug kotnen ze zou hem- niet altijd
kunnen ontloopen. Ilaar oogon
werden vochtig bij dc gedachte
aan den Meester, die tiaar zoo edelmoedig
twee van zij-n kleine zes kamerljes aan
geboden had. De ontvangkamer, met haar
smakelooze mèubileéring was verre te
verkiezen bóven de benauwde kamer in
het pension met de oude, vierkante piano,
dik onder dc stof, waar Iris icderen dag
slnd eerde.
Maar neen, zelfs daar zou ze Lynn ont
moeten. Oost-Lancaster was verboden
voor baar ze kon -daar nooit terugkee-
ren.
Wouwen voelen zioli ontzettend gehecht
aan plaatsen, al zijn ze slechls voor een
heel korten tijd een „tehuis" voor Iven
geweest. Voor een man is bet tehuis
slechts een meer of minder geriefelijke
woning: waar hij slaapt en eet, een leun
stoel en een haardvuur, die berti des
avond-s wachten. De pliiats belcckent niets
voot hem. Ontwortel hem plotseling, plant
hem in een vreemd land. Omgeef hem mei
nieuwe huisgoden, geef hem zijn werk en
hij zal de verandering zegenen. Geen
Oogenblik zal hij verdriet laebben. Met Ze
kere luxe om zich heen cn werk, dat hen?
bevredigt, zal hij cv pi gelukkig op de
kust van Zu-kl-Afrika zija als in New-
York.
Maar de vrouw, o, de dagelijks te-
rugikeerende tragedie der vrouw in de
vreemde plaats, en de lange maanden voor
ze zich kan verzoenen met baar nieuwe
omgeving! Tenslotte maakt het 'nuisëlijk-
instinct cn het mocder-instinct den grond
slag der beschaving uit.
Zoo kwam het ook dat Iris hunkerde
naar Oost-Lancaster, onafhankelijk van
zijn inwoners.
lederen steen van den weg was haar
bekend, van het boseh tot ver in het Oos
ten, waar het huis van den Meester op
den top van den berg stond, cn een uit
zicht bood op liet dal en de blauwe ber
gen er boven.
De regen drupte eentonig en Iris zucht
te. Ze voelde zich zelf absoluut alleen in
de wereld zonder vriei'.d of bloedverwant.
Slechls één dde 'naar toebehoorde was niet
dood haar vader. Er was geen spoor
van hem ontdekt, en men was er zeker
van, dat hij dood was, maar toch leefde
hij Iris de mogelijkheid;, dat hij nog in le
ven was, misschien berouwvol, met een
gebroken hart. misschien hadden hare.
.klcereu dc zijne aangeraakt ais ze in de
drukke winkelsiraten der stad liep. Ze
hoopte, dal hei niet 'gebeurd was, want
zelfs dat teak. een besmetting.
Wordt vervolgd.! J
