BUITENLAND
MAANDAG 21 NOVEMBER 1921
...f2—
Bureau: HOF 6, ALKMAAR.
feuilleton
No. 339
14e JAARGANfG
NOORD
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
f 2 85
0 60 f hooger.
T «si! «W ADMINISTRATIE Mo. 433
I gSglUUn. REDACTIE No. 633
Aan alle abonne's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—. f 400, f 200,
grieven uit Borneo
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f O 25; Reclames
per regei f 0.5 5: Ru riek „Vraag en aanboa" i ij vooi-
uitbetaling po. plaat; ig.f 0.60
""f 35,-
f 100—, f 6Q,-
f 15.-
Weer zit thuds. Ik bun er zoo n ze
ven weken tussdien u^ewucsl. Waar-
leen? Neen niet naar Tambunanl Voor n
naar dagen ben ik weer geweigerd. Ik be
grijp niet dat ze zoo bang ran me zijn!
De heek regoering bang van. één. cae toOi
Jieusch geen Wijnkoop of Douwes Dek-
teHsl Hun zaakje zal niet te vast otp
nooties staan! Maar we zullen geduld
oefenen en afwachten. Ik ben er tusschen
uit geweest naaT onze hoe-fdslalie. Dat is
niet veel bijzonders, zal u zeggen, want
Missionarissen zullen toch dikwijls genoeg
in de hoofdMatic komen.
Wel, goede lezer, dat is hier toch naet
het geval! Er zijn er hier o.a. die 12 jaar
in Borneo waren en nog nooit in H. Q.
geweest waren! Sadaban b.v. ligt 2000
KM van Kuohing. Niet zooals de vogel
vliegt doch zooals we reizen moeten!
Afstanden?! Dat is iets anders dan <ie
weg in de Haarlemmermeer!
Óp 'n Maandag verliet ik Inabong en
Dinsdag stapten wij n-l. P- Groot van
Halfweg en ik 's morgens op de boot
„Kajang" van 1000 ton ongeveer, die om
8 uur 's morgens wegging. Volgenden dag
7 uur kwamen we in Labuan, waar we 5
dagen moesten wachten. Een andere
stoomboot hm! hm! van n 50 ton
bracht ons naar het vasteland van Sara
wak 'n uur of vijf varens, en daar na
3 uur oponlho stapten we over op 'n
anderen ..luw'' sioomer, die ons na 4 da
gen to Kuching weer aan wal zette. Deze
laatste boot heeft al menig jaartje ge
leden Abram gezien. Van ijzer gebouwd
in Glasgow, ergens in de zestig van dc
vorige eeuw. kwam ze uit als vlaggeschip
van de Sarawakvlool! Ze is 'n raderboot,
systeem van het jaar nul. Dikwijls in den
strijd geweest tegen de zeeschuimers
want 't is nog zoo lang niet dat die
Slier ten minste uitgeroeid zijn! Men
behoeft slechts de kust Ie zien en wan
neer ergens dan zeker is Borneo eon uit
gelezen, gescliikie streek voor roovers.
Jongenshanden beginnen te jeuken want
de vete bochten en baaien en inhammen
üioodigen uit om zeerooverskoning te vor_
den. Daar hebben alle jongens wel zin in
gehad// Het bootje is 175 Ion groot, dus
klein genoeg en in Holland zouden velen
zich wel bedenken en hun testament ma
ken voor ze zich in ruw weer buitenga» tj
waagden in zoo'n notedwpl
Hier is 'l heel gewon:., wet cr is niets
anders cn dat geeft wei den doorslag!
11 weet dat de Chineesche Zee befaamd is
in de Annalen der Scheepvaart. Stormen
dfie zonder voorteekerien komen opzetten,
de zee opzwiepen tot huizenhoog'.' sohuim-
golren en wecT afzakken doch de zee
rumoerig houden voor 'n 30 uur. Jaren
geleden 'k voel me al oud! heb ik
zes dagen op deze boot ..gezeten" ire
stormweer, zoo erg dat de kapitein zelf
vastgebonden aan het wiel stond. Men
moest zich insluiten want de wilde gol
ven sloegen over het h-c-ele schip! Plezierig
■ds men dan landt! Doch die boot loopt
nog! en omdat die al zoo lang geioopen
heeft, is ie er aan gewoon en kan nog
lang loopenll Kaptein en de bemanning
zijn Sarawak maleiers, die allen van z-ee-
iebuini«rs afstammen, dus wien het varen
In het bloed zit, en m«n kan zich gerust
aan hen toevertrouwen. Als het schip het-
zelf maar uithoudt, want er wordt ge
vreesd dat de boden er uitvalt en boo
ze longen zeggen bij is zoo dun als pa-
pierl Er is een kajuit met drie „berths" en
een „salie a manger!" Een soort prome
nadedek dat klink'! waarvan het
voorste gedeelte voor blanken en de rest
dek is voor dekpassagiers! Blanken zijn
er niet veel alleen nu en dan wij
waren met drieën heel geriefelijk
doch toen we teruggingen waren we met
12 Europeanen, waaronder drie dames!.
Toen moesten wij allen ook op dok sla
pen!! Dekpassagiers zijn er genoeg
en natuurlijk verscheidenheid van naties!
Daar men zreo als alles goed gaat
4 dagen en nachten „zit'' heeft menrurm-
niet erg vlotte, doch op 't laatst was
ik er weer in.
Hier spreek ik nooit Hollandseh of
:t moet zoo een of, ander sterk woordje
zijn dat wel klinkt. Mijn naasts buur
is een Vovarberger en de volgende een
Tyroler. De voornoemde „Kalfwegger"
staat in de buurt doch 'n 75 K.H. ver
weg, dun dien zie ik zoo alle dagen niet
en er is geen trein of diligence, nog
niet eens een trekschuit. Doch nu ma-
schools den tijd om dat leventje op dek ken zc een weg naai' Tuarau, dan kun-
af te zien want alles gebeurt op dek non wo het fietsen. Eens per jaar maak
en zij kunnen nergens anders heen! Als - -- - -
het ruw en koud is ziin ze niet te benij
den! Wat hel minder aangenaam maakt,
bijna de heeie troep is zeeziek, 't Is
vreemd, maar alle „natives" zijn slechte
vaarders! Neptunus moet van mij nog de
eerste belasting krijgen! We waren met
drieën gonvernieméntsofficieir dus f 5s eigenaardig als men weer lang r
gezelschap! De zee stond lekker ,M1" hlndohlond liee.'t. trnvn vk
ik hém 'n visite, doch ik ontmoet hem
meerdere malen 's jaars, maai' daar dvzal
ik af
Kuching is de hoofdstad van Sara
wak 't beteekent „Kat 't Is een
chineesche stad met 'n 30000 inwoners.
in
en het binnenland gezeten heeft, men ziet
en tientallen van minder allooi.
Doch 't is vuil, de stad zelf niet zoo-
we schommelden of 't niks was. Nu weer wat bouwstijl. Alles chmcesoh met
en dan als 't een beelje al te' ver torentjes en tieTolctijntjos in felle kleu-
overstimr ging zag men luitjes opzitten ren_ jjen 0f twee fatsoenlijke winkels
en bevreesd naar de „brug" of stuur
man kijken. Nu en dan kwamen de ra-
doren aan een kant boven water en zocr, de gemeen te reiniging kan er niet
maakten een onheilspellend geluid. veel aan doen, maar -het volk is er wei-
Boeh alles ging goed. De wind met het ïtjg moraal.Neen, 't is veel prettiger
geklots van het water en het stampen' dan om „einheimisch" te zitten, wel ai
der machines is niet liet eenigste, dat gesloten en verstoken van vele gemakkon
ons oorvlies dreigt te scheuren, 't Erg- en ulevelletjes, maar dan weet- men ten-
in ruw weer zijn de buffels! Iedere
reis van Noord-Sarawak gaan zoo'n 60
buifete mee, die te Kuching in malsch
ossenvleesch worden omgetooverd'. De
heesten met oen touw door den neus wor
den vastgebonden aan beide kanten van
het onderdek en scheepsdekken zijn
mooie dansvloeren.
Met het schommelen van het schip
schuiven zij achteruit en niet wetend wat
er aan do hand is stappen ze naar vo
ren en al die paar honderd hoeven kna
ken een leven IToven wind on water nit.
Eet touwtje van een der buffels brak
en toen de boot dook sprong bij over
boord. Dadelijk ging een geschreeuw op
en een boot met een paar matrozen lag
in geen tijd in 't water en ze roeiden
waar de buffel rondzwom, l'n Touw werd
om zijn horens gebonden en dan met hem
're-touw naar bet schip geroeid, dat
5tu selien stil lag. De herbouw werd
neei eenvoudig opgeheschen bij zijn bo-
rens. Dat zware lompe lichaam opge
houden bij den nek en dan mot rukken
en stooten. Hij kwam behouden op zijn
plaats waar hij weer werd vastgebon
den en daar zal ie wel dorst geleden
hebben.
Vrijdagmiddag kwamen wo aan de Sa-
rawiek-rivier en „full speed" werd op
gevaren en om 6 uur lagen wc aan do
werf te Kuching. Wo bekommerden ons
niet om de Chineesche stad, doch gin
gen recht dcor naar onze Procure on
geveer een halve K.M., waar onze Pre
fect en 'n Pather reeds van Baram aan
gekomen, ons ontmoetten. Wo werden
op een glas bier getrakteerd en onder
ons avondeten hoorden we een stoom- j
fluit en een half uur later kwamen er i
6 andere Bathers aanzetten, vier Hol-
landera, een Ier en een Oostenrijke!
Zondag begon de retraite die Zatei-
dag geëindigd was en toen hadden wo
nog een paar fijne dagen.. Ik heb weer
heel wat Hollandseh gesproken, dat eerst
minste dat men missionaris is....
Een berg op 20 K.M. afstand van
1200 meter heo-.te, hebben we beklom
men. Een eenzame berg die zijn hoogen
kruin opsteekt vanaf de lage Sarawak
vlakte. Met z'n drio'cn, o ja Hollanders
natuurliik. 't Was moeilük werk, en er
zijn keel wat zweetdroppels gevallen d'en
dag. Tusschen 2 haakiee: 't was 'n re
cord. Van Kuching uit in een dag den
berg op en terug. Natuurlijk 40 K.M.
en 1200 meier klimmen. Alweer een rs-
cord!
Van Kuohing weer naar Noord-Borneo
ging beter. Kalme zeo en precies 8
dagen reizen, overal aansluiting kwamen
we weer {buis, opgefrischt naar ziel en
lichaam, weer „ready" om do moeilijk
heden en lasten den kóp to bieden cn
te overkomen. Weer onder do Doesoèns:
Weer druk bezig met mijn gewone werk.
En zoo gaan wé weer voort.
i 't Is hier iedèren dag regen regen,
geen uitscheiden aan. De rivier staat
hoog al voor verschillende dagen, doch
nu kan 't nog geen kwaad, de paddie is
nog jong, doch over een maand moet 't
niet te veel regenen. De .laatste week
iederen dag storm, typhoons op de Chi
neesche Zee, waarvan we slechte hier
den staart voelen. Ik ben altijd bang
dat mijn dak naar beneden kiepert en
dan ben ik dakloos! Adieu! God's zogen!
t. t.
J; STAAL.
Pr. Miss,
Dl DOiFlüiflTIi TE
-WASHiMfiTON.
De houding van Japan.
Uit Washing tan wordt aam de „N. R.
Get." gemeld, «tot de houding van Japan
in 'het ontwoipcnfinigsvraagstulk aldaar wun-
■irouv.'ou en cratotemmicg 'begÊist te wok
ken, Kato's verkfeafing, «tot Japan iels
mociT «kan 00 perceel! nood/g heeft, stuift op
•vrtstbaradlen tegenstered. Men is oofk vim
moeniiug d!s,t de Japanners «en ■t&lcüea. van
óp d>3 lange fcaim sclfmrren volgen. De
dóór Kalo verijdodde poging om te trach
ten op de Japacechte journalisten een eeike.
nen «teu/k uót te oefenen, opdat zij er op
\zottdien aandringen dat Japan de cre-Jiwape-
mngsvojors'tefcn zore aannemen, is osn
veeSbeteekenjeiiKi ■vss'scliijresdl. Hel is. duide
lijk dat" de Japanners geruster en oiirtwij-
lüeaSar hegmanen op te treden, naarmate
de aaii'varitkcfliyke spanmmg miimter gevaar
lijk' schijnt'. Daarom is het-dte moeite
waard de aauidtadht Ie vestigen op het
ikraèCiÜge offtcieuse heriöht vaó Zaterdag
ochtend, waarin rum Ameiücaasredhe zijde
dtóödicffijk wondt gceegd, dat óc 60 percent
voor Japon hel maximum is, omda'l Japan
took al te veel mag behouden vergtAieen
hij, de bestaande vsrhoiidiiEgen.
Nader wordt uil VA'asSiington g«mé!id:
De sieEnrning der JupaiaiDers is duü&ftijfc
onvvieJwi'lfenri. Nópens - de Amorükaamsclie
•uitlatingen ten aanzien van de sterkte der
vloten, ze.deeen Japanner: .„Of daze uiii-
üatjr.gen wrierDaiijEc of osivriéndfcfijik zijn,
zad geen invuped uitoef,eirui op ons zelf
standig córdeél. Wij moeten meer abten.
De Japanners vc,uk lom-den vandaag gcener-
lea 'VeikiaTtingen te zullen afleggen. Hum
nsèéncmg over hot CJAuêescaic voonsfcl
zifflen zij te ikenmes geven ais de tijd er
voor gcLómen is, mlsclrifin, zelfs in een
voüllaFsge' (openfoome) vergadering der com
ferenitfe, VaraJUag is öc afgemecrx sftem-
mepg dus meer gedrukt dam de vorige
dagen. Er ontwSkCislt zich een van tl'je
spainniiingen, waarvoor geen cr.f'.cde r.omie-
nemtüe van dezeo aard goapafad Kijft. De
zenuwen .dar Japuzipeis zijn kkuirfidijkcilifk
waf tot kalmte gekomen, tintels zij ge-'
merit* hebben, dat de zaak roaodier geviaar-
lijik is dan aaejvaaikcSijlk sdrcen. Daaren
tegen ychijiten ris Amerikanen de drukking
weer to veithio'egen.
Het «■.Kfjö't dat Amerika wenuig o<nen
hééft naar Japan's verzoéui om kei vevhou-
diingsgeial van Japan's vfóo,'macht te vor-
grooten. De Amerikaar.schó giedelcg,eenden
wijizeii ea- óp, oiat Hughes' véfCvoudf'ng na-
■tiuiiüyk het resultaat is van do toapassmg
vain tect beginsel, dat"'dó bestaandic pro-
p.url.-afwi'ata ai- irkto in dé nedu-Glie-rcge'Iing
geüiainihaaM ttaent te worden.
In verbatte! met h.et Anglo-Japansohie
•verdrag wondt medegodeekl dlat BriHannië
gelreel bereid is aich aan te sluiten 4>ij een
dricvoudlig verboe'-id, of wél over te gaan
tot hcrrjcniing d«r huidige Biutscli-Japan-
sclue overUenfeomst in oen vorm dia geheel
zonder -bezwaar -is voor Amerika. Hel
wordlt echter omvaarschijrdij.'k geacht dlat
de Senaat zoo'n drievoudig verbond zou
goedkeuren.
Voorts is Britilamnië gereed voor een vol-
dotlügie bespreking vaal 'liét Anglo-Japamscihe
verlbouid in de commissie voor -liét Verre
Oosten,
DE COMMISSIE VAN HERSTEL IN
DUnSGHLAND.
De Duitsclie regeeriiig heeft Zaterdag
ochtend de commissie van herstel officieel
ontvangen. Om 11 uur zijn de leden van
de commissie bij den rijkskanselier ont
vangen. Bij deze gelegenheid heeft nog
een laatste gedacli ten wisseling plaats ge
had. De leden der commissie zonden Zon
dagochtend Berlijn verlaten-
De commissieleden laten niet veel los
over -liet resultaat van hun bezoek. Met
nadruk wijzen zij erop, dat hun reis voor
namelijk met de aanslaande betalingen van
BuKsehlan-d in verband staat. Nadat de Terwijl LedeLour sprak, maakten ik
besprekingen met het rijksverbond der verschillende partijen der linkerzijde on-
Duitsehe industrie een nieuwen toestand der elkaar een herrie van belang. Hermann
hebben geschapen, die in bevoegde krin- Miiiler zeide nogmaals, dat zijn partiige-
gen tamelijk optimistisch wordt beoordeeld, iioolen het priaicipjoel met de interpellatie
meent de commissie ook dat de credicion- eens zijn, -maar dat het reglement van or
derhandelingen door de Duitsehe regeering de van het Huis ook dient te vor' a.ge-
nog voor 1 December to-t eer, gunstig re- -respecteerd. Geweldige herrie. Levi
sultaat zullen voeren. De commissieleden riep: „Als «nenschen honger lijden, hestaai
zijn er thans van overtuigd, dat Duilsch- cr geeu reglement van orde." Nieuw vu-'
land in Januari en Februari datgene zal moer. Luide protesten rechts. Dr. Rad-
betalen wat het betalen moet. Of voor ver- brndi, minister van justitie, stond toen op
dere betalingen facifiteiten aan Duitscli- en verklaarde bereid te zijn inlichtingen
land zullen worden verleend is intusschen over den toestand in de bewuste gevange-
nog eig twijfelachtig.
Naar aanleiding van de onderhandelin
gen der Duitsehe regeerimg met de com
missie voor dé waarborgen in het laatst
van September en begin October, had de
commissie van herstel liet besluit genomen
een onderzoek in te stellen op welke wijze
nis te geven.
&m. BWllil. BERSSMTEM.
LANDRU.
Land,rei heeft Donderdag de «ic-euwsgie-
rigtód van jury en publiek opgewekt
e eerstkomende betalingen volgens het dkxu* te verzekeren, dat hij den volgenden
ultimatum va-n Londen ten uitvoer gebracht dag liet a-iree van een der verdwenen
kunnen w-oi'den. In haar besprekingen met vrouwen zou geven. Hij verzette zich te-
veriegemvoordigers der Duitsdie regeering K-cn de fantastische /betéekanis, ivclkc men
stelde zij den eisch, dat deze betalingen zoo bad toaRtfeettd aan de krabbels in zijn
mogelijk zouden gesolviéden door een be- zakboekje en v-eiiklaarde, dat het de
roep te doen op builenlandsche- crediéien. schuld was van fhiriinden rechter van
Dé rijkskanselier overhandigde Zaterdag de instructie, dte- hem dat hedkje niet in
commissie van herstel voor haar vertrek handen heeft willen geven, dat hij over
■den volgenden brief; tal vim a^n-teekaiksgen geen inlichtingen
„Dè Duitsehe regeering gaat uit van de kan verschaffen. Ilij verzocht daarom
mecning, dat 'het op zichzelf niet strookt hem géiegen'hcki >te geven zijn aaht-séke-
m-ct do bedoeling en de bepalingen van het ningen nog eens door te zien. President
betalingsplan van Londen om voor hel Gilbert cn de advocaat-generaal he i h:.\ er
verschaffen van de jaarlijksche aflossingen -geen 'bezwaar-tegen en Vrijdagmorgen om
naar het middel van een erediet te grijpen. 9 .uur heeft men Laudru reit zijn cel naar
Zij is editor bereid, ten bewijze vare haar
gooien wil een dergelijke crcdielaciie te
ondernemen. Inzake de vraag onder welke
voorwaarden dit crediet moet wonden op
genomen, hangt het er sn de eerste plaats
van af, 'welk voorstel zij, die het moeien
verschaffen, doen zullen. De Duitsehe re
geering is bereid en deed ook reeds po
gingen om zich een crediet te verschaffen
en verzoekt de commissie van herstel haar
daarin te willen steunen. Zij voelt zich ech
ter verplicht er nu reeds de aandacht op te
vestigen, dat tegen den tijd van terugbe
taling van het crediet, met het oog op de
don beslaande verplichtingen, con uiterst
moelij,ke toestond zal ontstaan en ver
wacht van dc commissie, dal eij met dien
bnitengewonen toestand rekening zal hou
den." -
DE DUIT5GHK HONGERSTAKERS.
Zoowel in den Rijksdag als-in den Prui-
sischen Landdag, hebben Zaterdag dé com
munisten de regeering geïnterpelleerd naar
aanleiding van de hongerstaking der ge
vangenen te Lichténiiurg. In den Rijksdag
ciseh'ten de communisten in een motie, dat
•deze gevangenen onmiddellijk in vrijheid
zouden worden gesteld. Tevens eischten zij
een parlementair onderzoek.
De communist Koenen zeide te hebben
'vernomen, dat de Schupo reeds op we-g
naar Lichtenborg is. Deze mededeeling ver
wekte een geweldige herrie hij de linkerzij
de en op een gedeelte der publieke tri
bunes. De sociaal-democraat Hermann
Mfilter wilde van geen onmiddellijke te-
handeling der molie weten, hetgeen het ru
moer in het huis nog erger maakte. De
president dreigde de tribunes te la-leu ont
ruimen, waarop Adolf Hoffmann uitriep: dienlkt, Lasxlru",
dc kanna-, waar dfc editscheitiingseakcn
behandeld plegen te worden, gebracht,
waar 'liij onder nauwlettend' toezicht het
befaamd geworden zakboekje heeft zitten
breslii'deeren. Bij de opening der zi'tlöreg
van Vrijdag, waarin het negende en voor
laatste geval, dat van mevrouw Pascal
behandeld zou worden, gaf de president
ri-wleiijtk bet woord aam den beklaagde, die
bij zijn binnenkomst een buitengewoon
"hoofechen grosl Bad gebracht aan de gc-
,-zworenen cn nu, een uiterst verwar! be
toog begon op te zetten, dat liij plotetoing
afbraik met de woonden: „Men zal mij de
eer moeten doen mij nogmaals mijn zak
boekje af te slaan, daar i'k met mijn werk
riet- gereed -ben 'airmen ikomien". Daarop
kwam hij terug op zijn belofte van Don
derdag: „Men lieeft tevergeefs gezocht
naar mevrouw 'Iléon na haar zoogenaam
de verdwijjiireg. Men heeft haar op
„Uiterst -zorgvuldige" wijze grëochf, zegt
het rapóprt van de politie, op alk g-emcu-
bdlee-rdb kamers.
Toch woonde zij heel dicht bij haar
huis, ruc de Retirees 159, in liet 'hotel du
Mans, waar. zij een kamertje had aan de
'binnenplaats, dal ik nog wel zou ikiunren
utLieekeaien in plattegrond, ret als ik met
«lat van de avenue des Ternes 45 heb ge-
- daan"
Dit was Landire'-s anet zooveel belang
stelling verbeiiie verklaring, welke echter
toch van ibete-eSvenis schijnt te zijn, zegt
h-e't „Journal", als men af mag gaan op de
woorden van preskl-eret Gilbert, die zeide:
„Dat is belangrijk, buitengewoon belang
rijk", terwijl de- advocaat-geaieraal zei:
iJJat is nog belangrijker dan gij wel
„Belasting betalen, maar je bek houden!"
De voorzitter antwoordde heel handig:
„Als de tribunes mochten beslissen, zou u
immers hier niet moeten zetelen."
Ledebour klom daarna op het spreek
gestoelte en werd met hoongelach der con
servatieven ontvangen. Hij zeide dat de
Hierop volgde dc behareiAdareg van de
zaak Pascal, een gescheiden vrouw vare
36 jaar, die zoowel in haar geboorteplaats
Toulouse als le Parijs een los Jev-en heeft
geleid. Op de vraag, of zij zijn- vriendin
was geweest, wtistrde Laredru antwoord
te geven Hij had 'kennismaking met haar
rechterzijde gekheid maakt, terwijl de gezocht 0:11 haar meubelen te koop en. Op
Duitsehe werklieden honger lijden. Het- het atelier, waar Amnc-Marie werkte,
betreft hier de werklieden zonder onder- sprak men veel over haar huwelijk met
scheid van partij. ten welgesteld heer.
wn GEHEli VAi C02Y
DELL.
„Dat weet ik, Blunt", zei de edel
man en klopte welwillend den koster
op den schouder. „Doch ga nu. Ik
neem 't werk wel van je over".
„Nietwaar, mijnheer, u zult 't se
cuur doen", vroeg de koster niet zon
der bezorgdheid. „U weet hoe uw oom
op deze kerk gesteld was en zijn wen-
ziln u steeds heilig geweest",
"ij deze- lofspraak trok 'n donkere
schaduw over 't gelaat van den edel-
man, die even de wenkbrauwen frons-
Rlunt mlbP!nei'kte Is al g°ed'
Blunt, maak je maar geen onnoodige
zorg. Ga naar je zieken jongen. Wel
licht wordt hij nog wel beter. Lood
sven bij Dina aan en laat ze meegaan
naar je beide zieken".
„Graag, mijnheer, want zij is
uitstekende verpleegster. Maar
maar u zult toch wel goed sluiten'?
Bij deze woorden had hij de kerk
deur opengestooten en stond nu in 't
voorportaal, dat evenals de kerk van
foode baksteen gebouwd en aan twee
kanten gesloten was. Daartegenover
was de klokketoren en 't van boven
neerhangende touw lag over den vloer
gekronkeld. Blunt stiet 't met den
voet wat op zij en blikte dan naar
®?.- »'t Sneeuwt nog maar steeds",
zei hij hoofdschuddend. „Ik beklaag
oe armen die in zoo'n nacht dalkloos
rondzwerven."
dully, ?°k"' ,V.'.el 2iin meester onge-
voortmaken" dr°ng d®" k<>ster*ot
toen deze de kerk verlaten had,
richtte hij zijn schreden naar den in
gang van 't kerkhof.
„Ik kan d'r niks aan doen, mom
pelde de man, terwijl hij tusschen de
grafheuvels doorging, „maar hij lijkt
niet op zijn oom ik kan niet van hem
houden. Die goede heer van Cozy Dell
was zoo heel, heel anders 1 Ik had toch
eigenlijk in de kerk moeten blijven,
'k Zal geen rustig oogenblik hebben,
tot 'k morgenvroeg zie dat alles in
orde is."
'n Uur daarna hadden de laatste
geloovigen de kerk verlaten.
Georg Stillworth nam nu 't werk
van den koster over, doofde de kaar
sen, sloot sacristie en kerk en begaf
zich eindelijk met 'n lantaarn naar het
voorportaal om ook de .buitendeur
ie grendelen. Zijn overjas was dicht
geknoopt, zijn hoed diep in de oogen
gedrukt en toch beefde hij en kon den
sleutel niet in 't gat steken, 't Gelukte
hem eerst, nadat hij de lanteren aan
n spijker had opgehangen en met bei
de handen zich inspande om den zwa-
ien grendel te bevestigen.
t Was echter niet de koude, maar
i angstig gevoel, van eenzaamheid
teil doodenheuvels, die hem
e-i Lri!Iin{g door de leden ï°eg. Nacht
en kerkhoi waren vreemd aan George
Sti.lworths natuur. H;er on(Jer dje.
graiheuvels rustten er in droomloo-
zen slaap velen, die hij koud en liefde-
b®ha"d(!Id. velen, die hij diep
gekrenkt haal - Nu stond hij ver
hier van de wereld en haar vermaken
haar gewetenlooze bedriegerijen en
zinnenbetooverende genietingen.
Nu stond hij tusschen de graven 1
Een ongewoon gevoel van schrik over
meesterde hem, een lange rij slechte
daden trok aan zijn geestesoog voor-
bii en kwelde zijn geweten. Hier ont
viel hem de glans zijner eervolle posi
tie, hier stond hij alleen met de doo
den en zijn eeuwigen Rechter, 't Was
alsof 'n geheimzinnige stem hem 't
„wee u" toeriepHij had maar
voortgeleefd zonder te denken aan den
dood. Hoe kwam 't dan, dat hij hier
in de nabijheid der dooden slechts met
schrik daaraan denken kon
Angstige gedachten pijnigden den
eenzamen rnan, terwijl hij voorzichtig
den sleutel in het oude slot omdraai
de, ieder geluid vermijdend, als vrees
de hij de stille slapers op te roepen om
zich te wreken op den man, die hen
eens gesmaad en vervolgd had
Wat was heden dat alleen-zijn vree-
selijk 1
Maar was hij wel alleen Hij had
zooeven 'n geheimzinnig ritselen, ver
nomen, dat hem met plotselingen
schrik vervulde. Iemand moest hier
in 't voorportaal zijn. Maar wie, wie?
En da't op zulk een tijd, in dezen nacht.
't Koude zweet brak hem uit
en gesmoord kwam de vraag uit zijn
beklemde borst„Wie is hief
Dan, door 't geluid van zijn eigen
stem aangemoedigd, waagde bij 't
zich om te' keeren en rond te blikken
In 'n hoek van 't portaal meende
Stillworth bij 't zwakke licht van den
lantaren 'n ineengedoken gestalte
op te merken
„Wie ben je", vroeg hij luid.
Een zachte vrouwenstem smeekte:
„O mijnheer, verjaag ons niet. Ik
en mijn kind hebben in dit portaal
onderdak gezocht. Heb medelijden!
Bij dit verzoek had de arme niet
eens 't hoofd opgericht en hem aan
gezien.
Stillworth had v/eer moed gevat.
Zonder de bedelares 'n blik te gunnen,
sprak hij ,,'t Is hier geen plaats om
onderdak te zoekenwaarom hebt
ge niet in een of ander huis om onder
komen gevraagd
„Niemand zou mij in huis-willen
nemen".
„Hebt ge er om verzocht?"
„Neen".
„Nu, blijf dan hier ook niet langer.
Ge zoudt bevriezen".
„Wat geef ik er om 1 't Is mij goed".
„.Zoekt ge dan den dood Dat duld
ik niet. Niemand zal kunnen zeggen
dat op mijn landgoed 'n arm schepsel
bevroren is. Kom, ga heen, 't is Kerst
avond
„Laat ons hier blijven".
„Zeg* me hoe gij heet en waar gij
vandaan komt".
„Neen, neen, dat nooit", riep de
vrouw verschrikt en trachtte zich
angstig^voor zijn spiedend oog te ver
bergen.
,,'t Is vreemd Hebt gij dan geen
vrienden
„Niet één
„En bloedverwanten?"
„Niemand, die zich om mij bekom
mert".
Nu trad George Stillworth naderbij
en legde zijn hand op den schouder
der vrouw. Zij kromp bij deze aanra
king ineen en drukte zich zoo ver moge
lijk in den hoek.
„Laat mij alleen, mijnheer, laat me
alleen", riep ze bevend van angst,
ik begeer uw hulp niet
„Dan hebt ge mij belogen en ben je
geen arme daklooze, maar 'n dievegge,
'n inbreekster
Met 'n kreet sprong de vreemde
linge op.
„Is 't soms niet waar
„Neen, neen, ik ben 'n eerlijke
vrouw".
„Goed, iaat mij dan je gezicht zien
en geef antwoord op .mijn vragen".
Nooit 1" Met afgewend gelaat'
sprong zij naar de deur om te vluch
ten. Hij greep haar echter bij den arm
en hield ze tegen.
„ïk heb 't recht te onderzoeken
wie gij zijtwend uw hoofd om",
beval hij kort.
Vergeefs spande de vrouw zich in
om aan zijn greep te ontkomen.
„Dus je wilt niet? Dan gebruik
ik geweld".
Hij trok haar onder den lantaren,
hief 't gebogen hoofd met kracht op
en blikte één seconde in het door 't
licht half beschenen gelaat der vrouw.
Dan stiet hij 'n kreet uit en steunde
bijna machteloos tegen den muur.
„Gij, gij hier", hijgde hij met gebro
ken stem.
„Ja, ha'rtelooze, ik ben 't, je pleeg
zuster 1 Heb je me nu herkend
„En dat in zóó'n toestand 1"
„Hongèrend, stervend, ja en
wie, v/ie is de schuld van al deze ellen
de?"
,,'t Is je eigen schuld, 't is je hoog
moed, die je zoover heeft gebracht
„Neeri, George, "neen 1 Jou hoofd
treft de schuld en mijn vloek. Jij bent
de oorzaak van mijn ongeluk Jij
alleen 1"
„Huichelafes! Moest ik niet onzen
naam, de eer van onze familie redden
Waar is je man?"
„Dood!"
Zij boog zich over den zuigeling en
heete tranen vielen op zijn bleek ge
zichtje.
„En in zulk 'n toestand heeft hij
je achtergelaten?"
„Kon 't anders? Heb jij hem niet
zijn positie ontnomen, zijn goeden
iaam geroofd, zijn loopbaan vernie
tigd
„Ik Ik kon me in 't geheel niet
meer met hem ophouden. Ik dacht
ie nooit meer te zien".
,,'t Is mijn schuld niet, dat 't toch
gebeurt", zuchtte de arme vrouw en
zag met oogen vol leed tot hem op.
„Ik heb je vooruit wel gezegd, dat
dit uur aanbreken zou".
„Ja, dat heb je", riep ze bitter.
„En wat brengt hier je nu?"
De gerechtigheid I De gedachte,
dat er nog menschelijk gevoel in je
leven zou, dreef me naar Cozy Dell
vanmiddag reeds zwierf ik om je wo
ning, volgde je naaT de kerk en wachtte
op 't gunstig oogenblik om je te spre
ken. Maar telkens, wanneer ik je na
derde, begaf mij de moed, En nu heb
,'e zelf afged#ou6an, wat ik niet durf
de doen."
„En wat wil je nu van mij
„Medelijden 1 Barmhartigheid
„O, eindelijk 1 Ik wist wei dat eens
't uur zou komen, waarop je trots
gebroken z.ou zijn en je bij mij zou
komen bedelen".
„Bedelen", riep zij, hoog opgericht,
terwijl voor 'n oogenblik 'n gloeiend
rood haar bleeke wangen kleurde.
„Bedelen? O. neen, ik bedel niet!
Mijn gemoed is even trotsch als vroe
ger, en het is ook niet voor mij, dat
ik om hulp vraag. Maar om wille van
dit arme kind bid en bezweer ik je,
heb medelijden O, als 't niet voor
hèm was, ik zou liever hier op deze
plaats den dood vinden, dan jou iets
te verzoeken 1"
„Vind hier dan je eind, hoogmoedige
bedelares", riep hij in opvlammenden
haat, greep zijn lantaren en wilde heen
gaan. Maar z j sprong hem na en tracht
te hem met geweld te weerhouden.
„Moederliefde kent geen hoogmoed
en geen haatals vrouw mag ik me
gekrenkt gevoelen, als moeder denk
ik alleen cm mijn kind. Om wille van
mijn jongetje, heb medelijden", bad
7-e zacht. 'Wordt vervolgd).
