Is
ONS BLAD"
r a
3
or
- a H
IK 8-1
a 3
Io CD
3 L.
a-
nSs
I rr
1$ ^3'
2
I 3 »-*
CD CD
I. p"* cd n-
O 3
S<S.S
1 S* 3 <f
a> w sc
f
I :w o
1 5" 2.
3-5""
CD CD ,-f
CD
d os 1
I 5> I
1»!
31
01
OP
1>
1 co 1
&<S5^Sfk
u CD
N Cl
®>o
CD 3 -
I ~£i
cu
p 3
a
n 3
o
<4 H 51 a
■CD g g
3 3 O- CD
I D, r+
Sr5"^3
P_ C G CD N
isgo»»
g a.3 3 a -
S ar+
a 2 g" 2. a
3 5"<g
O^VQ
*3 r+
CD
S; v* 3
2 o
°-£. S
cd r+- p
pi 3
3
CD O
3 crq
CD
3 3
8"*
3
s>
~<7q
iv CD
i_~ 3
O CD O
O
B s
3 p a
C/3 P
O
CD
W
?s-||
3N rb
CD
ttf^3 a*
<3 3
2
- a cd
a. w fs)
I- j£. 3 o
- a H rt' - o a
IS» O O -J.
w ag N ;v J
3 il
£S
a S'
N q a rrt
°3ja;
IS 2 S
O
t
i
ET
3*
Q-, ►-<
CD
CL
cv
O*
Cl
CD
'-t
O
O
Cu
PT*
P
r+
3*
CD
N
2-
O
3
5*
Cl
co
P
t+
2!
<I>
CD
3
3
VQ
>.14 ro r"F"
CD
C5 3 <1
•-t CD
•x/
:S
0Q
N
3*
O
3
p-
CD
2!
3
3
CL N
C w
M C[Q
CD
3
CD a 4=:
3 3 ?r
p
r T
CD
2-
f CT ck
i-OQ
2. O
o a cd
8™
CQ 3* X1
O- 0> O
CD CD f-t- Qa
r+ <-£ CD P3
O «-»• o
"3—3-
dr 3 c+
3 CD
w u-. cr 3-
CQ M M C
CD
2: 3 2.
5 o <j
|CJQ
3 a rSs
-s^C3
CD
CD
N
CD
CD
2.
CQ* PJ 2
I p a- 3
54 ^3 r-
*~i 3
3
O
Ü0Q
CD
oq 2.
CD
a?
g<SL3
W N
W Pi
3
2»-« 3.
PL CD
O CQ
3 3 CD
cri- CD
=5 2
ss ra
s= w
O
O
aj
t*i
,rt-
eo
--rt
a
o
2!
O
o
Nó. 3il
NOORD
^TJENSDAÖ Ï3 NOVEMBER"
Ï4c JAApoano
SI
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor builen Alkmaar
Met Oeïllustreerd Zondagsblad
...f2.—
f 2 85
0 60 f hooger.
I
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: S^.,E6^433
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 125; dke regel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75: Ru "riek „Vraag en aanboo" bij vooi.
uilbetaling pc. piaat; 'g f 0.60
J^rïnSS^B wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 600,—, f 400,—f 2QQ,—f 1ÖQ,—f 6Q,—f 35,—, f 15,-
PARLEM#™E KRÖiSEK.
jje GrondwetshhrzienioO-
Adelder Ridderoidb-n.
j)c. PaisiCKiuvctieri.
Hetgeen er in de vergadering der
•Tweede Kamer nog overbleef over de
artikelen in zake de Koloniën, was
fan geen overgroot belang en vor
derde niet veel tijd. Alle amendemen
ten werden door den Minister van
Binnenlandsche Zaken bestreden, be
halve die van den heer Van Kijckevor-
sel welke van terminologische aard
waren. Bij de stemmingen was de
meerderheid der Kamer op dc hand
van den Minister.
De artikelen 65, 66 en 67 der Grond
wet slaan op adeldom en ridderorden.
•Art, 65 bepaalt: „De Koning verleent
adeldom. Vreemde adeldom kan door
geen Nederlander worden aangeno
men"; art. 66 luidt: „Ridderorden wor
den door een wet, op het voorstel des
Konings ingesteld" en art. 67 geeft
tukele voorschriften omtrent het aan
nemen van. vreemde orden.
De sociaal-democraten hadden amen
dementen voorgesteld, om deze drie
artikelen uit de Grondwet eenvoudig
te schrappen. De heer de Jbnge
ïijn partijgenooten schenen er een bij
zondere waarde aan 1e hechten, om
deze amendementen te deen toelich
ten door iemand, die zelf van adel
is, docli zijn praédicaat van jonkheer
niet wil voeren deed hierbij in het
bijzonder een aanval op onzen adel,
welke echter tot geheel andere voor
stellen zon moeten leiden, dan thans
waren ingediend. Zco wezen de he-e-
ren Oud en Van Ravesieyn er terecht
op, dat door schrapping van art. 67
de bestaande adel gehandhaafd zou
blijven, ja zelfs vreemde adeldom dan
wel door Nederlanders kou worden
aangenomen. De communistische afge
vaardigde, die natuurlijk niets van
adeldom en ridderorden wil weten, zou
dm ook de voorkeur gegeven 'heb
ben aan een amendement,' krachtens
hetwelk het dragen van adellijke titels
verboden zou worden; „deze maat
schappelijke klasse," zoo voegde hij
hieraan toe, „kan, zooals in Rusland
gebleken is, het best bestreden wor-
d-n door den terreur!"
I!et spreekt van zelf, dat Minister
lyseh het noch met de socialisten
>ch met den communist kon vinden.
1 ij verdedigde de artikelen dan ook
C.or er, wat den adeldom betreft, op
te wijzen, dat liet hier een historisch
riikel betreft, dat niemand schaadt
en hetwelk de eerbied voor óe tra-
<ii:ie verbiedt te schrappen. Het in
stituut der ridderorden, verdedigde dé
Minister voornamelijk met het over
tuigende argument, dat ze „een goed-
koope manier" is, om diensten te be-
loonen.
*ee amendementen werden alle met
groote meerderheid verworpen; vóór
stemden de sociaal-democraten, com
munisten, vrijzinnig-democraten en de
heeren Van de Laar en Wijk.
De avondvergadering van Donderdag
bracht ons de behandeling der pen
sioenwetten.
Op het eerste plan stond de nieuwe
pensioenregeling voor de ambtenaren,
hun weduwen en weezen. Een heele
vlucht amendementen was er op neer
gedaald, maar de Kamer was niet in
slaat beslissingen te nemen en zoo kleef
het dus bij toelichting, bestrijding, „ver-
noming, of in tras king van. amendementen,
terwijl over enkele gehandhaafde amen
dementen Dinsdag a.s. een beslissing zou
iwcTden genomen.
Van verschillende zijden zijn pogingen
gedaan om het aantal categorieën, dal
Voor de toepassing van deze wet als
ambtenaren worden beschouwd, uit te
breiden. Minister De Geer liet zich niet
vermurwen. Hii moest tot zijn leedwezen
alle amendementen afwijzen, daar men
niet alle gesubsidieerde instellingen als
semdTpwbltekreclhlelijlke lichamen-kan be
schouwen. Wel wilde de Minister alle ge
uite wen sollen nader overwegen, in ver
band met art. 5. dat spreekt over perso
nen, die later bij een w£t met ambtena
ren mochten worden gelijkgesteld. Alleen
de ambtenaren bij de voogdijraden, door
den heer Snoeük Hertkemans in bescher
ming genomen, werden door de Regee
ring in de wet gebracht.
De socialistische heer Van Stapete wil
de de leeftijdsbepalingen voor bet recht
op pensioen verruimen, maar na de ver
klaring van den Minister bij de algemec-
ne beschouwingen, dat hij niet verder kan
gaan -dan voorgesteld is. werd»deze wij
ziging reeds dadelijk ingetrokken.
Een poging om het bedrag van .het
pensioen Ie vedhóogen moest natuurlijk
ook op het bekende standpunt der Re-
geering afstuiten.
De Minister verklaarde zich echter be
reid, een overgangsbepaling te ontwerpen
voor lier., dié vóór 1923 gepensioneerd
werden, waardoor voor hen als grond
slag voor het pensioen niet Relden zal
het gemiddelde van de laatste 3 jaar,
maar het bedrag op 1 Jan. 1020. Boven
dien heeft de Minister liet weduwen- en
weezenpensioen verhoogd en wel het
wednwempensioen lot 50 pet. van 2000
en 40 pel. van het bedrag van 2000
lot f ROOfl. het weezenpensioen 10 pc!,
per kind, tezamen tot een maximum van
80 pet. van liet pensioen van dèn over
leden echtgenoot. Het maximum wedu-
->er,.tek:ii is hierdbor op 14000 ge
bracht.
Bovendien is het aanvu]] ingspen si oen
door pTemiebelaünR uitgebreid tot liet
eigen pensioen der ambtenaren
Ds deSeptis naar de
arbesrfsconferentie
Men zal zich herinneren, dat er maanden
lang rumo-er is geweest in onze pers over
de benoeming van een Katholieken arbei
dersgedclegeerde (den heer Serrarens) naar
de -Arbeidseo jv?e ren lie te. Genève.
De Conferentie is nu eenige dagen ge
leden gesloten; over de goedkeuring van
de geloofsbrieven is wel een beslissing ge
nomen, maar de zaak zelf is niet in begin
sel uitgemaakt
Omdat zoo groote groepen georganiseer
den bij deze zaak direct belang hebben, is
het wellicht dienstig, wat dieper op deze
kwestie in te gaan.
Men weet, dat het N. V. V., als tellende
het grootst aantal leden en zijnde de meest
representatieve organisatie, liet monopolie
opeischte voor de vervulling der plaats'
van onzen arbeidersgedelegeerde. Maar on
ze regeering'ontkende dit monopolie. Waar
art 3SQ van de Gharle van den Arbeid
(hoofdstuk 13 van het Verdrag van Ver
sailles) voorschrijft, dat de aanwijzing van
de arbeiders- en de patroons-gedelegeerde
moet geschieden in overeenstemming (ac
cord) met de meest representatieve organi
satie, heeft onze regeering gemeend niet
alleen met die organisatie, die dc m-eeste
leden lelt, doch ook met de andere, die tot
de meest representatieve organisaties ge
rekend mogen worden, overleg te plegen.
Tweemaal is die overeenstemming bereikt
ten opzichte van de aanwijzing van een
vertegenwoordiger van het N. V. V., maar
nu de regeering voor deze derde conferen
tie een vertegenwoordiger van de R.-Kath.
organisatie, de tweede in ledental, wild-°
aanwijzen voorwaarden op welke liet
vorige jaar de overeenstemming ook met
de confessioneele en neutrale organisaiies
bereikt was ging het N~. V. V. daarmee
niet accoord. En toen de regeering niette
min den lieer Serrarens benoeming, werd zij I
beschuldigd van schending van het Ver
drag, wijl zij een gedelegeerde benoem
had niet in overeenstemming inet de meest
repesentalieve organisatie.
De roode pers en vooral de vakpers van
ie modern georganiseerd en, heeft hemel
en aarde bewogen, om deze beslissing te
doen vernietigen. Men deinsde er daarbij*
zelfs niet voor terug om onze Regecring de
laagste motieven voor haar besluit toe.te
schrijven. Maar Mgr. Nolens wist met eer.
zakelijk betoog al d,al roode kabaal «ol
zwijgen te brengen en hoewel de bewoör
dingen van het artikel zelf voor den be
nepen uitleg van het N. V. V. zeer veel
grond geven, heeft de Conferentie nielte:
min tot toelating van Serrarens besloten
Zelfs Jouhaux, de radicale arbeidersgedele
geerde van Frankrijk, heeft zich daarvoor
verklaard. Het N. V. V. heeft dan ook de
kous op den kop gekregen.
Inlusschen is de uitspraak dér Gonfe
rentie tot toelating van den heer Serrarens
geen beslissing ten principale geweest. Ei
is uitdrukkelijk bij vastgelegd, dat over de>
ze ééne benoeming voor ditmaal en iiie'
over den uitleg van het bewuste artikeT380
werd gestemd.
De beslissing over dezen uiileg wil men
nu aan het Internationaal Gerechtshof over
laten.
Met welk een juridische puzzle men hier
te doen heeft, blijkt wel hieruit, dal de
Commisie tot onderzoek der geloofsbrieven
de adviezen inwon van twee rechtsgeleer
den, die tot een geheel van elkander af
wijkende conclusie kwamen. Een van die
juristen was een Nederlander, prof. van
Hamel, die de zaak aldus stelde:
„De regeering raadpleegt de voornaam
ste organisaties in den lande. Raadplegen
is niet voldoende, het artikel wil overeen
stemming, accoord, tussehen regeering en
vertegenwoordigers van den Reorganiseer
den arbeid; de regeering is échter niet ver
plicht de door dezen voorgestelden candi-
daat le aanvaarden. Hel is niet moeilijk te
bewijzen, dal de -ontwerpers van -hét ar
tikel liet normaal geacht hébben, dat dit
accoord tol stand komt met de voornaam
ste organisaties. Het artikel zegt niet wat
er gedaan moet worden als hel accoord
niet bereikt wordt Be regeering moet dan
zelf beslissen hoe zij zooveel mogelijk in
den zin van de Charlc van den Arbeid te
handelen beeft. De Nederl. regeering heeft
dat op haar \tfijze gedaan en kan niet be
schuldigd worden van schending van ar.
389."
Zooals wij schreven, zal deze vraag nu
ter beslissing aan het Internationaal Ge-
rechtsbof worden overgelegd. Maar wat
heeft men daaraan? Is het niet verstandiger
het artikel zelf zoo spoedig mogelijk te wij
zigen? De onbillijkheid, waartoe de tegen
woordige redactie aanleiding geeft, is toch
al te schreeuwend. Gesteld: in een land zijn
vijf verschillende arbeidersorganisaties,
waarvan één 100.000 en de vier andere
ieder ongeveer 80.000 leden tellen. Nu zou
volgens den meest voor de hand liggenden
uitleg van de letter van artikel 389, ais
afgevaardigde naar de Internationale Ar-
beidsconferenlie altijd een lid van de groot
ste organisatie moeien worden aangewezen.
Vijf minderheden van 30.000 leden zouden
dus in ons geval altijd door een meerder
heid van 100.000 op zij worden gedrongen.
Men gevoelt, dal zoo iels onhoudbaar is.
En daarom lijkt ons een zoo spoedig mo
gelijke wijziging van dit onbillijke artikel
beier dan dat geleerde juristencolleges hun
tijd gaan verbeuzelen met allerlei spitsvon
dige betoogen aan de tegenwoordige re
dactie te wijden.
BUITENLAMP,
m SSMFItiMfÉ tl
WISilKlim
De rede van Briand.
Dc rede, die Briand Maandag heeft aii-
rt-es[irc,kcn om het Fransohe staedpant uii-
een te zetten, is wel dc langste, welke tol
nu toe daar gehouden is. De Franscha
premier begon met een uitvoerig overzicht
•e geven van den onovenwichtigen toe
stand in Europa, welke Frankrijk zou ver
plichten tegen zijn zin gewapend te blijven.
Sommige elementen, vervolgde hij dan,
trachten het volk te doen gelooven, dat
Frankrijk bijgedachten koesteri en een soort
van militaire hegemonie wil vestigen, dn de
plaats Van liet oude vcrkeizerlijkte Duitsch-
land. Het is een verwijt, dat voor ons Fran-
schen het pijnlijkst en wreedst is. Na den
•oorlog vcrkeeien wij in de veeeselijke
noodzakelijkheid, ons een schijn te geven
die onze tegenstanders ia staal- steil ons
dergelijke verwijten te doen. Toch kennen
onze tegenstanders Frankrijk en welen zij,
dat dit alles niet waar is. Indien er een
land is, dal vastberaden tol den vrede ge
zind is, dat dien vrede uit alle mach!, uit
ai te overtuiging wil, is liet Frankrijk. Se
dert den wapenstilstand heeft Frankrijk ve
le ontgoochelingen gehad. Een jaar iang
heeft men Duitschlaud zien redekavelen
over zijn verplichtingen, het zien weigeren
om ze te houden, te betalen voor de ver-
woeste streken en zich le ontwapenen.
Frankrijk is nochtans onder zóódanige
uittarting sterk cn kalm gebleven, het wil
de geen gebaar maken, dat den toestand
verergeren zou. Het koestert niet den min
sten haat in liet hart en wil alles doen op
dat tussehen Duitschlan-t en Frankrijk een
einde komt aan de reeks van bloedige bot
singen, opdat de twee volken zij aan zij
kunnen leven.
Doch opdat dc beide volken zij aan zij
kunnen leven, heeft Frankrijk niet het
recht te vergeten wal het wil zeggen zich
dusdanig te laten gaan cr. te verzwakken,
dat' anderen tot een nieuwen oorlog wor
den aangemoedigd. Ik wil niet onrecht
vaardig zijn: er bestaal een DuHschlanJ.
dat is samengesteld uit verstandige, moe
dige lieden, die dc democratische instél-
linoen in vrede willen bevestigen. Voor dit
ÏH,cd. /tilten wij alles doen om hel
te helpen, ten einde ons in staat tc stelten
dc lockomst met gerustheid onder de
oogen te zien. Doch er bestaat een ander
Duitschlaud, dat niets door den oorlog
heeft geleerd, dat zijn kwade oogmerken
van vóór den oorlog, de ambities der H-o-
henzoHerns heeft behouden. Hoe kunnen
wij daarvan onkundig zijn, wanneer wij de
ze evoluties volgen en deze pogingen bij
wonen. Niemand heeft zich vergist ten op
zichte van dc staatsgreep van Kapp, die,
wanneer hij geslaagd ware, het oude
Duitschland had doen herleven. Er is zoo
juist een bock uilgekomcn van Ludendorff,
die groot gezag bezit cn de groote partij van
professoren, filosofen en schrijvers inspi
reert. Ik zal geen misbruik maken van ci
taten, doch zij vormen een element in mijn
dossier. Men leest in dit boek: -Wij dienen
le loeren begrijpen dat wij in een oorlogs
tijdperk leven. De strijd is een altijd gel
dende regel voor een alleenstaand indivi
du, zoowel als voor een staal." Ludendorff
haalt nog eens weer de vreeselijke woorden
van vo,n Molt'ke aan: „Dc eeuwige vrede
is een droom, en zelfs geen sehoone droom.
De oorlog is een deel der wereldorde, door
God geschapen. Zonder oorlog zou de we
reld verzinken in het moeras van materia
lisme". Wat verder schrijft Ludendorff: „In
de toekomst zal de oorlog het meest be
slissende politieke middel zijn." Ziedaar wat
men na den bloédigcn oorlog, welke mil-
Koenen mannen doodde, in de nabijheid
van Frankrijk onderricht. Frankrijk kan
zich hier niet van afwenden.
Tot de nvaterieele zijde der kwestie
overgaande begrijp ik ten volle dat hei.
voor een volk niet voldoende is slee
voorn(aner.s le koesleren. om. ze lc. ver
wezenlijken. In den modernen oorlog zijn
ontzaglijke effectieven noodig mei aan
zienlijke kaders c-n materiaal. Doch men
moet de waarde der Duitsche soldaten
niet onderschattende onze. die ze heb
ben bestreden, weten tot welk een held-
ferugge-.tcru, zijn er in DaLUo.dand ze
ven millioen man, die den oorlog hebben
meegemaakt, die niet in regimenten zijn
ingedeeld; doch die morgen aan den dag
kunnen worden gemobiliseerd.
Briand wees cr verder op, dat Duitsch
land thans, na den vrede, een „Reicüis-
wchr" bezit,-die inderdaad slëcüits ïOO.OOö
man. teit,. (joch de manschappen daarvan
zijn schier allen onderofficieren en offi
cieren van het vroegere leger, aldus een
mogelijk kader vormend voor een toe
komstig leger. Hij' ontkende dat dit le
ger, gelijk het verdrag het voorschrijft,
uitsluitend voor politiedoeleinden dient,
waarvoor hij zich beriep op geheime in
structies van het ministerie van oorlog,
inzake opleiding voor den oorlog. Verder
wees hij op dc „Einwohnerwefiiren", die
een ultimatum der geallieerden noodig
maakten om ze ombonden te krijgen. De
loyaulcit van Wirlih erkennend', wees
Briand cr op, dal diens regeering zwak
is. Frankrijk zal alles dóen om haar laak
ie vergemaikikdijken. Dan beloonde de
Fransóhc premier zich ook ongerust over
de „SiciherheitsipoKzei", 150.000 man tel
lend en schier uitsluitend uit beroepsof
ficieren bestaande. Dc ontbinding ervan
werd geëisoht cn verwezenlijkt, doch een
andere organisatie- werd ervoor in de
plaals genomen, dc „Sdhutzpolizei", met
hetzelfde kader.
Aan mensclién kan Duitschland in en
kele weken een leger van zeven anillioen
man op de been brengen, bet heeft dc
kaders om ze te encaareéren.
Zich tot liet groote Amerikaanscflte voBt
dat zoo prat gaal op rechtvaardigheid,
wendend, reide Briand te veronderstellen
dat naast dit volk zich een natie bevond,
die gedurende haar heeie geschiedenis in
bloed teen strijd gewikkeld was met Ame
rika, cn dit nog voornemens is. Zoudt
gij, vroeg Brianid, den blik afwenden van
een dergelijk gevaar? Zoudt gij u ver
zwakken, wenschende uw leven en meer
nog uw eer le beveiligen? Geen Amerl-
tkaanscih burger zau antwoorden: „Nooit
van zijn leven l"
Tegenover het betoog, dat Duitschland
geen oorlogsmalerieel heef!, deed Briand
uitkomen, met welk een groote snelheid
cr legers gevormd werden, voorzien van
materieel, die Frankrijk te hulp snelden.
Duilsohland heeft een groote mdustrrle.
er bestaan nog de noodige plannen enz.
voor de vervaardiging van knnonnw - mi
trailleurs en geweren. Gedurende een op
zettelijk eenige weken gerekte diploma
tieke spanning gaan al die fabrieken
weer aan het we Pit en dan is Duitechlaiid
w-eer bewapend. Dan kan Duitschland
oorlogsmalerieel koopen in het buiten
land. Men kan geen schip op siapel zei
ten zonder dat de heele wereid het weet,
maar, vroeg Briand, kunnen geweren, mi
trailleurs en kanonnen, over heel Duitsch-
iand verspreid met zekerheid worden ge
controleerd?
De wcrkdjjke voorwaarde voor de ze
delijke onfwapening van Duitscfhland ls,
dat bel wete, dat Frankrijk niet alléén
slaat, dat zij, die gisteren met ons wa
ren, nog met ons zijn. Wanneer men dat
in Duilsohland weet, zullen de arbeiders,
de verstandige menschen de overhand
hebben. De revanche-geest zal dan on
mogelijk worden; dz democratie zal er
den vrede vestigen en dan slechts kan
men ernstig op vrede hopen. Alles wat
Frankrijk zal kunnen doen om dat oo-
genbüik te verhaasten, zal het doen. Het
trachtte liet reeds te doen door econo
mische overeenkomsten, aldus bevorderen
de, dal dc beide landen tot een normale
verb onding terugkceren. Het uur zal ko
men, hel heeft, eohter nog niet geslagen.
Wanneer men in andere landen mocht
hopen, dat Frankrijk met een indirecten
hl a am van de conferentie zou heengaan,
zoo men veronderstellen kon, dat alleen
Frankrijk de ontwapening af zon wijzen,
dan zon dal voor Frankrijk een ver
schrikkelijke slag zijn. Maar ik weet ze
ker, dat, nu gij Frankrijks redenen ge
hoord en-de moeilijkheden begrepen hebt,
die er voor Frankrijk beslaan gij eenpa
rig van ineening zult zijn, dat Frankrijk
onder dc thans bestaande omstandighe
den geen andere houding kan aannemen.
De redevoering van Briand werd lier-
ouuentiroken en maakte groo.en indrink,
Balfour, die mei warmte de Fransohe
opvatting bijviel, vcrikiaarde, dat Enge
land, in geval van een nieuwen aanval
aan dc zijde van Frankrijk zou staan.
Hughes, Briand gehskwen-schende, zeide
dat de herinnering aan Frankrijks strijd
voor de zaak der vrijheid onvergankelijk
zal zijn Amerika, dat dc moeilijkheden
van 1- rankrijk volkomen begrijpt, is be
reid daarmede rekening Ie houden.
Het ontwerp betreffende de bewapening
le land is naar de commissie van de ver
tegenwoordigers der vijf groote mogend
heden verwezen.
De Oostersche kwestie.
De commissie voor de aagelegenherten
van de Stille Zee en hel Verre Oos'en
heeft met algemeenc stommen een reso-
hitie aangenomen waarin zij zich uit
spreekt voor territoriale en administratie.,
ve integriteit van China.
Dit is de eerste concrete daad van de
conferentie.
De toestand in Ierland.
Onlusten te Bellast.
De niéuwe onlusten tc Belfast (waarvan'
gisteren melding is gemaakt) oi.soli ten drio
dooien cn oen taenia! gewonden.
Een nieuw plan tot oplossing
der lersche quaestie
Naar gem/okd wordt is de stenimijLg in
Ierland hoopvoller, daar hét beet, dat er
oen nieuw plan is geopperd teneinde Ulster
tevreden te stelten. In plaats van Ieriand
terstond een parlement voor het geheete
land te geven zou volgens hét nieuwe plan
Zuid- Ierland een rainier zetfregearin-g
krijgen kfcin ondier de Government of Ire
land Act, Hel plian bepaalt vorder, dat er
latei- een parlement voor geheel Ierland
zou worden ingesteld. Atetets zou er geen
zedelijke of andere dwang orp Ulster wor^
den ui'lgeoefeiud, maai' de fiscale voordoe-:,
ten, welke Zuid Ierland zou genieten ver
geleken bij het overige deel van hel Ver-
eencjgd Koninfkrijk zouden v-oor Ulster een
aansporing worden izioh onder hot parle
ment voor geheel Ierland te scharen.
STINNES TC LONDEN.
Het te Keulen verschijnende blad dier
Engelsolie bezekld ngstroopende„Cologne
Post," verneemt, naar aaiü&bding vam d<?
reis van Hugo. Strnnes, d>at doze zeker niet
op uitnoo-diging van Lloyd George is on
dernomen en dal het ook niet in het voor
nemen dag, d'at de Engelsche minnster-
president en cLe Duitsdhe kiduslrieL-magoaaf
elkaar zouden ontmoeten. Daarentegen ver
luidt, dat Stmnes mét financie-ele kringen
besprekingen voert over de Duiifsche kleur,
stoffen-inidustrie en dat hij de Bribsche
financiers tracht te winnen voor het ge
bruik maken van de Russische hulpbron
nen.
Dit laatste denkbeeld: een Buil'scfh-
Engolsché samenwerfriïng tot exploitatie
van Rusland werkt op Frankrijk als een
roode lap op een slier, solirijft hol „HhQ."
De „Teahps" blaast al bij de gedachte ai-
leen. Dat zou wel de grootste bedriegerij
sinds het einde van den oorlog zijn, meent
hot blad, want, indien Rusland in handen
mocht vallen van dc Duitsche nationalis
ten, dan zou het moeien worden tot hot
ergste oorlog sins trum ent tegen Engeland
zelf. De Temps" vertrouw! er dam ook
op, dat Engeland verstandig genoeg zal
zijn ïiiel in Slinnes' strikken te loopen. En
mocht hel onverhoopte toch plaats vinden,
welnu, dan zal Frankrijk, hetwelk in de
bescherming van de onafhankelijkheid van
•die volken een der voornaamste doelpun
ten van zijn politiek ziet, bof Russische
volk welen te beschermen!
In het algemeen trouwens schijnt te Pa
rijs onrust te heerschen. De pers houdt
zich bezig met berichten uit Engelsche en
Amerikaansdie bron, volgens welke in dio
landen d«e opvatting veld zou winnen, dat
de hersleikosten op den duur door
Duilsohland toch niet le dragen zijn en dat
derhalve binnen korter of langer tijd de
quaestie van dé Duitsche betalingen óp-
nieuw zal moeten worden geregeld. Het ge
lucht over een ontmoeting tussehen Slin
nes en Lloyd George doel de „Libert
reeds schrijven, dal volgens ontvangen in
lichtingen de Britsche premier het eens
zou zijn met de opval ting van de Engel-
sobe economen en politici, D.I., dtai het
eenige middel, zoowel tot bezwering van
dé Engelsche economische crisis als lot het
hafligiheid zij in staat zijn. Uil den oorlog haal del ijk door langdurige toejulcBiingen economisch herstel van de goh ede wereld.
F EU ILL ET Q M
REI GEHEIM MM GOZY
0ELL,
„Binnen", riep de vrouw van Still-
worth vriendelijk, niet zonder 'n be-
teekenisvollen blik op haar dochter,
om haar te kennen te geven, dat, vrat
er cok tussehen hen beiden mocht voor
gevallen zijn, geen derde daarvan iets
vernemen mocht. In de deuropening
verscheen 'n eenvoudig, maar toch
elegant gejrieede jongeman.
„0", zei Edith, als de bezoeker
I oe deur achter zich sloot en langzaam
nader trad, ,,'t is de secretaris maar".
He was Robert Blunt, de parti-
pj' secretaris van haar vader.
oogenblik rustte zijn blik ver-
enf °P Edith, wie 't onbedacht
g proken woord spoedig berouwde.
"J,a> JuffroUw Edith", sprak hij
teWfa V" maakte voor h^r een
beleefde brnging, ,,'t ;s de se.
cretaris. Vergeef me, dat ik zoo vrij'
ben hier binnen te dringen. Ik meende
echter hierbij wendde hij zich tot
de oudste dame „dat deze brieven
wellicht belangrijk zouden zijn.
Hij reikte de vrouwe van Still-
worth drie brieven over.
„Ik dank u, mijnheer Blunt," zei
de dame, nadat ze de poststempe-
aandachtig bekeken had „zij zijn in
derdaad voor mij van gewicht en ik
ga even naa mijn boudoir om ze op
mijn gemak te lezen. Hier kan ik ge
makkelijk gestoord worden, want 't
jonge volkje kan elk oogenblik terug-
kornen en zal dan vooreerst wel deze
spelbreekster" daarbij wierp zij
n v oolijken blik op Edith „ter
verantwoording roepen. Gij zijt wer
kelijk een plichtsgetrouwe dochter
dat ge rmjn vervelend gezelschap ver
kozen hebt boven 'n wandelin» met
die vroolijke jongelui, 't Is wezenlijk
n offer van u, lief kind rust nu nog
wat uit, ge schijnt wat aangedaan
vindt u ook niet mijnheer Blunt?"
Mevrouw van Stiliworth wierp bij
deze woorden een vriendelijken blik
op Edith en iedereen die niet de ware
verhoudingen in dezen familiekring
kende, zou gezworen hebben, dat deze
vrouw de beste aller stiefmoeders v/as.
Blunt liet zich echter door die lieve
woorden niet misleiden't was hem
reeds lang gebleken, dat er geen ge
negenheid tussehen beiden bestond
on dac deze koele vrouw geen moeder
lijk gevoel voor de dochter van haar
gemaal bezat.
Hij wist zeer goed, dat deze vraag
eigenlijk niet hèm gold, maar dat zij
Edith daarmede pijnigen wou; daar-, zaam al haar bewegingen. Toen hij
om bleef hij het antwoord schuldig
en zag met een blik vol medelijden
naar het jonge meisje dat haastig de
kamer op en neer ging en zonder op
de anderen te letten, een verschen
vliertak, die aan den muur afhing,
bekeek.
Nu trad mevrouw Stiliworth op
haar stiefdochter toe en zei, terwijl
zij haar arm om Edith's schouder
legde„ik verzeker je, mijn kind, het
loon voor alles wat ge mij dezen mid
dag gedaan hebt, zal je niet ontgaan.
En nu ga ik weg om me met mijn brie
ven bezig te houden. Cory Dell heeft
in jaren niet meer zooveel Kerstgasten
gezien als ik er thans hier verwacht."
Zji knikte den secretaris toe en ver
liet de kamer. In 't eerste oogenblik
kon Edith niets zeggenonder de
honingzoete wo rden van haar stief
moeder had zij de verborgen bedrei-,
ging opgemerkt en haar hand beefde
sterk, toen zij beproefde 'n groen tak
je in «een reeds voltooide guirlande te
steken. Eindelijk vond zij haar zelf-
beheersching terug.
De secretaris volgde, op den rand
van den schoorsteen geleund, opmerk
zich hierbij echter ontdekt zag, sloeg
hij'n weinig verlegen de oogen neer een
teekende met den voet de omtrekken
der figuren op 't fluweel-zachte tapijt.
„Wilt u mij even helpen dezen vlier
tak wat hooger te hangen, mijnheer
Blunt", vroeg de jongedame vriende
lijk.
„Met genoegen, juffrouw".
Hij klom op een stoel.
„Gij zijt vandaag opvallend vlug
uit de stad teruggekomen, mijnheer
Bluntgij hebt zeker .hard gereden
„Ik rijd doorgaans hard", antwoord
de hij en trachtte den krass vast te
maken.
Edith deed moeite om haar gezicht
voor hem te verbergen zij had ge
schreid en schaamde zich haar zwak
heid te laten blijken.
„Van hier naar de stad zijn zes mij
len", zeide zij. „Gij hebt werkelijk
uw zaken bijzonder vlug afgedaan,
't V/as drie uur, toen u wegreed en
nu slaat de klok half vijf. Dus hebt
u in anderhalf uur twaalf mijlen .af
gelegd."
„Ja, twaalf mijlen, zeker En daar
bij had ik nog 'n klein oponthoud bij
den notaris. En toch scheen mij de
tijd zoo lang toe. Wilt u even dezen
tak tegenhouden, terwijl ik hem vast
bind
Zij legde haar hand op de aangewe
zen plaats, maar wendde hardnekkig
haar gezicht af, terwijl zij de oogen
neersloeg.
't Was even stil
„U zei, dat de tijd u lang viel...."
„Och ja, ik verlangde naar Cozy
Dell terug".
„En gisteren spraakt gij er nog van
Cozy Dell te verlateni Gij beklaagdet
u over niemand dat is waar in
tegendeel gij hebt mij uwe aanhanke
lijkheid aan onze gehcele familie ver
zekerd en toch wou u weg hoe
eer hoe liever om gezondheidsre-
nenen was 't zoo niet
,,Ja", antwoordde Blunt, zichtbaar
verlegen, ,,er is hier iets in de lucht,
dat drukt en gevaarlijk voor me kan
worden.... zeer gevaarlijk; 't zou
zeker niet goed afloopen, als ik nog
langer bleef".
„Maar vanmiddag hebt ge dat ge
vaar dan toch licht geteld. U bent
flink genoeg om mij 't hoofd te bie
den zijt gij werkelijk zoo'n wispel
turig karakter, dat ge binnen twee
dagen tweemaal anders spreekt
„Neen. ik ben niet wispelturig en
toch verlangde ik naar huis er is 'n
takje op uw haar gevallen, juffrouw",
„Waar
„Neen, neen, och toe, laat 't zitten,
't staat u allerliefst".
(Wordt vervolgd.)
