Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
BUITENLAND.
de mwmmm te
wmimim.
GENEIi VAH COZY
DELL.
Nog @©iiig@ staaltjes uit
dB' praktijk.
No. 342
NOORD
DONDERDAG 24 NÖfEMSËR 1921
1U JA'AROANO
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.—
Voorbuiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Aan alle
ADMINISTRATIE No. 433
No. 633
0 60 f hooger.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames
per rege! f 0.15: Ru riek „Vraag en aanboo" bij vooi-
uilbetaling pt:. piaat; w f 0 60
abonné's wordt op aanvrage gratis "een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f SOO,—f 4QQ,—f 200,—, f iOO,—T 60, f 35, f 15,-
HetwerKó/o'jzesivraagstukten
p aitelanda.
Het is een noranaal- yejscfhijnsel, dat bij
hel naderen van den venter werkloosheid
.pa-it heersdhen. Omvallend i® het echter,
da'! dit feit ridh. ten platteland» de laat
je jaren in ruimere mate vertoont dan
voorOieen. Het ligt voor de hand, dat mer-,
voor oorzaken zijn aan te wijzen en ais
één hiervan zon men naar voren bunnen
brengen, dat over 't algemeen de niet mei
aardscihe goederen gezegenden voorheen
oomakik el ijker zichzelf konden redden wyl
de levensomstandigheden minder kostbaar
en veel minder «iscffiend waren. Hoe net
nok zii de wenklooSheid neemt ieder jaar
ten pJattolande sterk toe. Hadden de ge
meentebesturen van kleinere gemeenten
iaren her slechts weinig aandacht te
schenken aan het werkloozenvraagstuk,
Hihans is deze kwestie zeer urgent en haart
aan menig gemeenlebestmur grooie zorg.
Is de w«rW'00shoi-d als normaal ver-
sdhijinsel reeds moeilijk to bestrijden, zeer
zwaar worden de moeilijkbeden, als bet
aantal werfrioozen abnormaal boog wordL
Wij vreezens dat wij dezen winter voor.
een crisis komen ie slaan. Voorbeen wist
een gemeentebesluur, op de boogie van
zijne taalt, dat bij bet naderend# koude
jaargetijde zich arbeiders zouden aanmel
den om onderstand of werk. Dit getal
liep in kleinere gemeenten nooit heel eng
uiteen en er konden tijdig maatregelen
genomen worden.
Het getal werkloozen breidt zich echter
schrikbarend uit. Do"or het mislukken
van den oogst zijn vele kleine lieden,
bouwers en tuinders zonder middelen
van beslaan. Zij die uit een bedrijf van
geringen omvang met haTden arbeid de
middelen halen om zichzelf en hun gezin
van het noodige voorzien, hebben gedu
rende de oogstmaand-en voor hun werk
geen beloonmg ontvangen, daar zij geen
•producten ter markt konden brengen.
Deze menscihen komen in den naderen dep
■winter te staan voor niet te overwinnen
moeilijkheden. Zij zuilen bun gezinnen bet
noodige moeten rersdhaffen en daarvoor
anissen zij de gelden, zij zullen op gczèlie
tijden hun pndht Imiir of rente hebben
op te brengen en daarvoor is niet ge
spaard kunnen worden. Het getal behoef-
t'gen zat op t platteland groot er zijn -dan
ooit. Niet alleen de arbeiders zullen lij
den onder de werkloosheid, maar oo<k zij,
d:e men zou kunnen noemen kleine werk
gevers, eigenaars of padhters, zij, die niet
in z.g loondienst slaan, zullen zware tij
den beleven en allen moeten - geholpen
worden
De vraag rijst,, hoe raad te schaffen?
Ails antwoord hooren wij roepen: „De
gc ^ens-chap zal moeten helpen!"
Wij diénen eohler ernstig te overwegen,
op welke wijze de gemeenschap zal kun
nen helpen, wan met het aanvaarden van
•deze hulp als axioma is men er in de
pracli% nog lang niet. Verreweg de mees-
Ie plattelandsgemeenten putten hare in
komsten alleen uit de belastingen. Nu
mag het een bekend feit geadh't worden,
dal deze belastingen voor een zeer groot
deelmede worden opgebracht door de
arbeiders en kleine lieden, als bouwertjes
en fuinders Flinke kapitalen en groote
inkomens zijn er ten plat! elan de over 't
algemeen maar weinig, alihans in deze
streek.
Wanneer cr werkeloosheid heerscht
dan zullen de arbeiders en kleine lieden
liunne belasting niet kunnen betalen.
Hieruit volgt, dat een groot deel daarvan
on nvorderbaar zal worden verklaard.
Groote fiuancieelc moeilijkheden zullen er
aïjizeii en hel zal den gemeenten niet ge-
fliiakkebk vallen de noodige gelden voor
dc bpslrij-dirg ncr werkloosheid bijeen te
brengen. Het koml ons voor, dal voor
•deze moeilijkheden geen algemeene op
lossing is ie geven, iedere gemeenteraad
zal de bezwaren in eigen boezem dienen
e overwegen. Wij willen er echter op wij
zen, dal het rijk nog nooit geweigerd
ueeft de behulpzame hand te bieden, als
J druigend noodig was, maar wij acli-
cn hel tevens nuttig den gemeentebestu
ren voor te houden, da zij alle pogingen
ï11vver,k dienen le stellen, om onafhan-
e van rlJSLafeuip deze moeilijke kwes-
!G 0SSen* Dc van 's Rijks
Door i* WOn*1 bedenkelijk zichtbaar.
moriii,nanslipi>en van al *ae
en wil]en wij niet !>eloo«en,
gemeenten ziel; nu kunnen ont
trekken aan den plidht fot helpen. In
tegendeel, anoeilifk'heden en bezwaren zijn
er om overwonnen Ie worden en wij ma
ken ons stcok, dal, ais de nood aan den
man komt, iedere gemeente in staal is
hulp tc versdhiaffen, miils alle gen. een te
nure n eendracCilig sasneniweilken.
Ouid-miudsfier Treuib heeft in oorlogstijd-
eens gezegd, dat geen enkele Nederlan
der van honger behoefde om te komen,
welnu ook thans zal dit .liet gebeuren.
Mocht de zaak wat tc zwart geschilderd
zijn, laat dat dan tengevolge hebben, dat
d-e gemeentebesturen ernstig, zeer ernstig
over deze aangelegenheid gaan naden
ken, laat hier dan uit voortvloeien eene
samenwerking tusschen de zu.stengemeen-
len. Wij wezen op do moeilipdie jen, wel
ke zidh hij het bestrijden der werkloos
heid kunnen voordoen, thans willen wij
gaan beziien op welke wijze de wertoloo-
zen geihoJipan kunnen woeden.
Br zijn vele wegen, welke naar Rome
leiden. Zno ook bier. Men zal goed doen
er legen te waken. Jat de werkloozm
niet terecht behoeven 1c komen hij de
armbesturen. Hierin ziit, hoezeer wij de
werkzaamheden deizer 'nstelhngen nrtk
waard eei'en iet® sluiten Is voir menschen,
die, wijl do rriaatsclha.ppd'i.ike toestanden
niet deugen, door noesten arbeid niet
kunnen voorzien in hun onderhoud en
dat van hun gezin.
Door geldelijke, uitkeering aan werkc-
ioozen bereikt men veel kan men zelfs
alles bereiken als de gelden er maar zijn.
Deze veigoediin'g zonder arbeidsprestatie
heeft echter het gevaar, dat men de ar
beiders went aan geld ontvangen zoneter
daarvoor Ie arlbeidcn. Dit werkt zeer de-
moraliseererd, zoo als de oorlogsjaren heb
ben geleerd.
Uitikeeringen in geld zijn naar ons óór
deel alleen dan le .verdedigen als men
voor weTlkversclhaffirg geen productief
weifk kan vinden.
Bij werkversrdhaffing dient men er re
kening mede te houden, dat niet op ue
eerste; plaats werk wordt verricht, h.el«
weijk toch, zij het dan oolr op een ander
tijdstip zou gedaan moeten worden. Hier
door bestrijdt men de werkloosheid niet,
maar verplaats'! haar alleen. Het gemeen
schapsbelang eisdht, dat men productief
wedk laat verrichten, zoodat de uitgegeven
geiden, door de gemeenschap opgebracht,
niet te loor gaan.
Het arbeiden aan onhoodis, onproduc
tief werk oefent op den werknemer een
slechten invloed uil;, hii begrijpt dan te
good, dat hij voor de gemeenschap niets
presteert. De fiere, vrije werkman is
trotsdh, als hij voelt een nuttig lid der
maatschappij te zijn en geeft als contra
prestatie voor het loon gaarne z n ar-
hèidsikracfhit.
Bij het bestrijden der vverkloosheiirl zou
den de g.emeerflebestnren samenwerking
kunnen zoeken met de waterscihaps- en
polderbesturen, deze openbare lichamen
zijn-veelal in de gelegenheid om te helpen.
Het komt ons tooh mogelijk voor, dal
overleg met de particuliere werkgevers re
sultaat kan afwerpen. In gemeenten met
oen stedelijk karakter zou diit zeer zeker
le overwegen zijn. In vele industrieën zou
men b.v. door vermindering van den ar
beidstijd de werkloosheid kunnen uilstel
len. Ook is het ons bekend, dat er werk
gevers zijn, (lie eene wachtgeldregeling
voor hunne arbeiders bobben vastgesteld,
waarin de gemeenten en het Rijk bijdroe
gen. Vele werkzaamheden ten plattelande
zijn echter gebonden aan de natuurwisse-
Bng en men zal hierin door minder uren
per dag te arbeiden, geen verbetering
kunnen brengen. Ook zullen de werkne
mers, zelfs eventueel tegen vermindeTd
loon, geen arbeiders in dienst nomen, voor
wJe zij totaal geen werk hebben, dit zou
ook oneconomisch zijn.
Wij willen er nog op wijzen, dat men
goed za! doen bij de Bestrijding der wer
keloosheid overleg te plegen met de vak
organisaties, maar wij mogen niet verge
ten, dat ook de niel^eorganiseerden ge
holpen moeten worden.
Het is onmogelijk op le sommen alle
methoden, welke tot het doel kunnen lel
den, ieder gemeentebestuur zal in eigen
omgeving den goeden weg wel weten te
vinden.
Voor deze omgeving zouden wij echter
érnstig de aandacht willen vestigen op de
mogelijkheid tot het in cultuur brengen
van woeste duangronden; wellicht zou de
provincie daarbij kunnen en willen hel
pen, "wie weet?
de zaken voor. A'ls de donkere lijd konri
moet gij klaar zijn.
Gastric.1!:». 20 Nov. 1021.
LOMMEN.
Naschrift. Ofschoon d,e schrijver van
■bovenstaand artikel meer den negatieven
dan den positieven kant van he't moeilijke
vraagstuk der werkloosheidsvoorziening
behandelt en onder meer in het midden
laat boe de zéker niet eenvoudige samen
werking ti'jssehen gemeen'iöbesturen moet
geschieden, .achten wij het toch goed zijn
alarmkreet te plaatsen. In DuïtscMand,
waar op het oogcnbliik een ongekende
hoogconjunctuur in de industrie heerscht,
is men 'thans reeds aan het maatregelen
beramen vóór den tijd, dat de buitenland-
sche bestellingen afloopen en geen nieuwe
binnen zullen komen. En dat is verstan
dig Regceren en vooruitzien, ook voor ge
meentebesturen (Redactie).
Het is het waarachtig belang van onze
Nederlandscihe volkswelvaart dat aan de
reactie in eiken vorm een balt worde ge
commandeerd.
Hel „commandeeren" lijkt ons de
eenigste mogelijkheid om te komen uit
de impasse waarin wij ons ongetwijfeld
bevinden Want het kan ioclh niet blijven
voortgaan, dat het aantal werkloozen bij
den dag in omvang gaat toenemen.
De waarheid, dat liet creëeren van ar
beid de beste vorm van steun en hulp
moet worden geacht, moet er worden in
geslagen.
Ten voorbeeld geven wij slechts eenige
staaltjes uit onze eigen omgeving.
Blijft men bevorderen dat geldelijke
steun en nog eens geldelijke steun voor
op moet gaan, dan vreezen wij voor de
positie van ons Nèderiandisdhe volk ten
zeerste.
Indien tooli in onze gemeente zou moe-
ten wórden voortgegaan, met dalgent wat
door sommigen Wordt geëis-dht, dan zul
len voor 1922 de bewoners staan voor
de. volgende positie: liet venmenigvuldi-
grngscijfer zal dan als uitslag geven een
percentage te betalen bela.sling, alleen
aan de gemeente* loopen-de van 8 tot
29 pet.
Dat beteekenf dat hier ter plaatse een
inwoner met f 25 gezinsinkomen per
week zal moeten betalen een belasting
van 53.20 per jaar; van 30 gezins
inkomen per week f 80.40 per jaar; van
35 p. w. f 119 per jaar; van 40 per
week f 143 p. j.; van f 3000 per jaar
265.40; van f 4000 per jaar f 395.80;
10.000 per jaar f 1351.
De toepassing van zulk een heffing !s
funest in haar consequenties. Wij wezen
al eens eerder op de moeilijkheden en
wij hebben twee en een half jaar weke-
lijfcsche praktijk in een reclame-commis
sie voor den hoofdelijken omslag;: pro
beer het maar eens precies de inkomens
vast te stellen!
Zeker, wij hechten wel aan de rappor
ten van deskundigen.
Maar ook hun werkkracht is beperkt.
Zou men toch precies willen contro
leeren en conoludeeren, men zou het
Nederlandscihe volk in twee helften moe-
feö scheiden. De eene helft kan dan
werken en de andere helft conlrolecren.
Dat ware toch, wij verwachten geen te
genspraak, het paatrd gespannen achter
den wagen.
Trouwens, gesteld al eens wal niet
waar is dal met al die deskundigen
het werkelijk inkomen precies ware te
achterhalen, waar is dan de sterke raari,
dde de kapitaalbezitters aan de plaats of
het land hunner inwoning kan binden?
Die man is er niet.
In het jaar 1918 zocht een belastbaar
inkomen van 198.000 uit onze stad met
38.000 zielen een veilig heenkomen
naar de Brahanlsche dorpen; in 1919 een
belastbaar inkomen van f 81.000; In
1920 een belastbaar inkomen van
f 233.000- in 1921 een belastbaar inko
men van f 185.700 En de uittocht duurt
maar steeds voort....
Terwijl geen andere evenwichtig®, com-
penseerende krachten zich vestigen.
Zij, die alsdan wijzén naar hulp van
het Rijk, mogen ook wel eens bedenken,
dat er buiten onze grenzen ook nog be
woonbare grond is le vinden, alwaar
Gemeentebesturen, aan 't werk! bereidt men dezulken met open armen staat op
tc 'wachten. Hoe het ook zij, men kan
niet voortgaan met de Overheidskassen
als' hoorns van overvloed le beschou
wen. Trouwens, -liet lijkt- ons, wij her
halen slechts, geen politiek welke van
groote wijsheid getuigt, om ondanks en
met negatie van die feiten, maar steens
te blijven roepen om geldeiijken slcun als
hoogsie vorm van hnlp.
Gelukkig wijst de Kal-h. arbeidersbewe
ging ook niet uilsluitend in die richting.
Men herhaalt daar bij elke gelegenheid
dat apbeidsgelegenhcid moet worden ge
schapen.
E'n ook uit andere richting wordt een
zoodanige hulp als van hoogerc orde be
schouwd.
Toch inoèl er op dit terrein nog veel
misverstand worden opgeruimd en waar-
deerjng komen, willen wij de moeilijkhe
den tot de kleinst mogelijke pro-porties
zien .teruggebracht. Wij gaan wederom op
grond van de praetijk, dewelke voor ons
de beste leermecs'teresse is, tets vertellen.
D.e lezers v;an dit orgaan zullen zich
herinnerea, (wij hebben cr destijds zelf
eenige artikelen aan gewijd) dat door
ous het eerst iii Nederland werd gétraohl
arbeiders in den eenen talk van nijver
heid O'vercomipieet, te brengen naar een
anderen lik van: industrie, waar op
krachten smachtend werd gewacht.
Over dit experiment is door verschil
lende personen geschreven, vooral die
genen, welke van alles verstand meenen
te hebben ook al spelen de feiten af
ver van hen vandaan en hebben zij al
hun wijsheid uit het „van hooren zeg
gen" -zijn hun oordeel voor de ge
schiedenis gaan óp'teekenen. Wij herinne-
Ten ons liét vernietigende?! qordesl van
den Directeur der Amsterdamsdhe Ar-
beidsbéufrrs en de meening van 'n zekeren
heer v. A
Wij hebben niet nagelalen de heeren
van rtnlwo-ord te dienen.
Thans fulmineert tegen ons wedk de
socialistische propagandist Lindeijer in
het socialistische blad „Volkshuisvesting;
Wij stellen voorop dat wij niet sdhrij-
ven over die heer-en omdat wij hun oor
dcel g;wichtig achten.
Wij schrijven alleen omdat de zaak als
zaak ons iiéf is en wij tegenover het aan
matigend geschrijf de waarheid en de fei
ten wijlen stellen.
W...is, dat wij dien arbeid hebben
aangevangen, omdat naar onze meening
een afvoer-gelegcnheid voor -het overcom
pleet aan krachten uit eenigen tak van nij
verheid, die in jaren niet van den schok
zou beltomen, móest worden gevonden.
Of die afgevoerden dnar blijvend plaats
zullen vinden, ligt. niet allereerst en aller
minst aan ons, maar aan de betrokkenen
zelf en aan degenen, die reeds langer in
deze takken van nijverheid arbeid vinden.
Bewezen is en bewezen wordt, dat die om-
gevormden op die manier aan productieven
arbeid kunnen worden geholpen.
Zeker mei 50 5 60 pet. van die omge-
vormden werden hier gebouwd drie blok
ken betonwoningen, één van 27 huizen, één
van 31 huizen en één van 13 huizen.
Terwijl in aanbouw zijn een blok van 53
woningen, een blok van 16 woningen en
pogingen bij het rijk worden aangewend
tot den houw van een 80 woningen.'
Daarnaast werden duizenden lietonstee-
nen gemaakt en verbouwd in de in aan
bouw zijnde baksteeuwoningen voor bin
nenmuren.
Het overgroots!® deel van dien arbeid
werd verricht door arbeiders, die anders
geen arbeid -hadden kunnen vinden en op
steun zouden zijn aangewezen.
Ruw geschat, is minstens aan loon van
die omgevormden betaald in de periode,
waarin met de te werk gestelden wordt ge
werkt, een kapitaal van f 150.000.
Terwijl het aantal, hetwelk direct of
indirect bij de hulp aan de bebouwing en
de straten- en wegenaanleg daarvoor noo
dig, zeker oen 360-tal (eertijds werkloo
zen, komende uit geheel andere takken
van nijverheid) bedraagt.
Volgens opgave van de diverse werkge
vers varieerde het loon (als maatstaf werd
genomen de prestaties), tusschen 25 cent
en 80 oen-t per uur. Terwijl een firma, wel
ke verreweg het leeuwenaandeel in de pla-
ceering heeft, ons mededeelt, dat het ge
middeld loon aan de omgevormden er,
tewerk gestelden bedraagt van 72 tot 75
cent per uur.
Men concludeere nu liiel dat wij deze
gegevens publiceeren uit een soort tegen
weer tegenover de critiek der betweters of
uit een soort overweging van ijdelheid.
Wij publiceeren dit alles alleen nit over
wegingen van algemeen belang.
Immers het afgeleverde werk, de waar
de van den arbeid als hoogcren vorm van
steun, staat daar ook zonder motiveering,
ondanks elke critiek, te getuigen als een
muur van graniet voor de juistheid onzer
beweringen.
Wij hebben alleen willen duidelijk ma
ken, dat de overheidskas een van de minst
aangewezen instrumenten is om uit' de
moeilijkheden te komen.
En dit toch is zoo doodeenvoudig. Want
de overheidskas is geen instrument, het
welk als zoodanig welvaart schept.
Wat daaruit wordt gen-omen, zonder dat
er een gelijksoortig bezit van nuttige goe
deren tegenover staat, is afgenomen van
het volksvermogen.
Wordt dat meer ingezien en beter l>e-
grepen, dan zijn wij een goed eind op den
goeden weg.
Wij hopen over de wegen, welke tot een
oplossing kunnen voeren laler nog iets te
zeggen.
's-Bosch. M. K.
Ue Amerikaansche troepen
aan den Rijn.
De Parijsche „New York Herald" ver
neemt uit Washington, -dat Brian d in een
interview heeft aangedrongen op het be
houd der Amerikaansohe troepen aan den
Rijn. Hij voegde hieraan toe, dat de Ame
rikaansche vlag aan den Rijn even krach
tig voor de moreele ontwapening van
Duitschiand strijdt, als de Amerikaansche
troepen voor de militaire nederlaag heb
ben gestreden.
euuniA-a's belang bij dc conferentie.
In de „Westminster Gazette" gee Spen
der *het standpunt van Amerika ten opzich
te der conferentie als volgt weer: Het is
in het belang van Amerika, dat Europa niet
terugvalt tot de omstandigheden van vóór
den oorlog wat zijn bewapening te land
en ter zee betreft. Om dit te vérhinde ren,
steunen de Amerikanen op liet moreele
voorbeeld, dat zal worden gegeven door
•het tot stand komen eener maritieme over
eenkomst. Zij m§enen dat, indien duidelijk
is aangetoond dat ih één deel der wereld
de politiek zich ontwikkelen kan, terwijl
de oorlog gebannen is, de "overige wereld
't voorbeeld moeten volgen en dat zij 't voor
deel eener euLente, waarbij de oorlog is
uitgeschakeld, moet inzien. Van het oogen-
blLk af, dat met de opvatting in Europa,
als zou een natie eerst op het gebied der
bewapening zich moeten doen gelden alvo
rens als een ernstige politieke factor te
kunnen worden beschouwd, wordt gebro
ken, zal Amerika bereid zijn om zijn rol
in het gezin van naties te vervullen. Doch
bet wil zijn hulp niet als strijdende mo
gendheid waarborgen.
up dit punt zijn de republikeinen, die
tegen den Volkenbond gekant zijn* en de
democraten, die zich tegen het Verdrag van
Versailles keeren, het eens. Alle Amerika
nen zijn er zich bovendien bewust van, Jat
Amerika in financieel en economisch op
zicht in Europa het heft in handen" heeft.
Hierin zien de Amerikanen hun rechtma-
tigen invloed in de Europeesche aangele
genheden, en zij zullen er op even ervaren
en kalme wijze gebruik van maken als de
oude diplomalen destijds met de bewape
ningen hebben gedaan.
Duitsche critiek op Briand's
rede.
Naar aanleiding van Briand's schoon
klinkende woorden aangaande Frankrijk's
plannen tot beperking van zijn leger (de
diensttijd vanxtwee jaar zou op IS maan
den gebracht wórden), wijst ^'h. Wolff in
het „Berl. Tageblatt" erop, dat daartegen
over echter de maatregel wordt voorbereid
het zwarte contingent van tweehonderd op
driehonderd duizend té brengén, zoodat hel
Fransche leger dan zoo ongeveer „half
om half" zal worden. En hij vraagt dan of
men te Washington wel het gevaar beseft,
gelegen in het feit, dat Afrika weldra we
melen zal van militair-geschoolde inlnnd-
sche krijgers? Gaan de koloniale mogend
heden daarmede accoord?
Tevens zou hij gaarne door Washington
uitgemaakt wallen zien hoe de ontwape
ning van Duitschiand eigenlijk zal moeten
gaan; immers, de Parijsehe kapitaal-pa
tri-oiten zullen waarschijnlijk niet tevreden
zijn zoo lang in Duitschiand nog een fa
brieksschoorsteen rookt. De ontbrekende
blanke soldaten kunnen nog door helers
worden aangevuld. Maar de strijd tegen den
Duitschen arbeid is niet zoo gemakkelijk
en spottend verzekert Th. W. voorstellen
van' de „Temps" te verwachten, waarhij
ieder Duitsch echtpaar verboden wordt
meer dan een kind te hebben, terwijl een
commissie van geallieerde vroedvrouwen
zal aangesteld worden om deze zijde van
het wereldvraagstuk te controleeren 1
Naar draadloos uit Berlijn aan het N. T.
A. wordt gemekt, verneemt men uit Pa
rijs, dat in Frankrijk toenemende actie valt
te con sta tee ren tegen de komst van Duit
sche arbeiders voor het herstel in de ver
woeste gebieden, welke uitgaat van mi&'
taire vereenig in gen in die gebieden. Alle
•burgemeesters zouden zich verbonden heb
ben geen Duitsche arbeiders in hun- ^e-
meeaten toe te laten.
De toestand in Ierland.
De quaestie van Ulster.
Sir James Cra-ig, de premier van Noord-
Ierland, is nog <uoor ziekte aan hel bed
gébofadien en ntenteiig-evo'^e zijn de o-ntUr-
handiélingen in ziaike de iegoiMiig id'er ier-
sdhe quaéistdie opgeschort. Men hoopt,-dat
het onderhoud ifcuisfiGhien LLoyd Geo-rgs en
Cratiig (-diat op gisteren bepaald was) heden
zail hunnen plaats hebben.
De schietpartijen te Belfast.
Het aantal dio-oden te Belfast, Dinsdag
•gewijten-, dis 'Itlianis defanittief op tien vastge
steld', ten wijl er in de ziekenhuizen 51 ge
wonden zijn behandeld.
Vóór Ulster.
ka die Queen's Hall is Maandiaig een ver
gadering gehou'Qien «vain loyalisten om te
protesteeren tegen de aniderhaji d-ehitig ai
•met Sinn Fein. Hei gsing er üuefiig i-oe.
Toen een der -spretaars vroeg wat Uister
moest doen, werd cr geroepen „Vechten
Hot .parilcfmenlisilkl •koflon-eil Giet Ion werd
aan hel gehoor voorgesteld als „een cl-er
weimlgie ptariemien tsleden, die gerespccteeixl
vorsten dooi fatsoenlijke menschen". Eert
aii/tfieir -p-airlemieiijLslliid, ko-Ionefl Page Grolt,
wend warm toegejuicht toen hij ver klaar
de, dat hij voor zich er bij zou zijn ais
Ui-ster definitief voor zijn rechten moest
opkomen.
De oiiaam van Austin Chamber,lain werd
met gesis •onUVangén, toen de voorzitter,
'Lord Ajmpihi'Tl, dóen noemde.
Verraad jegenis Ui-ster door de regeori-ng
was in de rode vos ringen schering en inslag
en luide to&juicJh'injgan klonken, toen (ie
voorzitter zeöde, dat Ulster tóch vroeg of
laat zou moeten veciften; als hij Ulster
was, zou hij nu gaan vechten. Er werd een
motie voorgesteld door kodonel Grafton,
waarbij een beroep op de regeering werd
gedaan om geen' overeenkomst aante gaan
vóór de vertegenwoordigers van Sinn Fein
niet alleen trouw zweren aan die troon,
maar ook doorslaande bewijzen geven van
de waarachtigheid dezer trouw en vóór
het denkbeeld van oen afzonderlijk leger
voor Ierland is opgegeven Gewaagd werd
van het diepe gevoel van vernedering en
leedwezen, dat er onderhandelingen p-laals
hebben tusschen Z. M. regeering en per
sonen, die „lot aan de lippen gedompeld
zijn in de uitgesproken politiek van moord."
Op hel kabinet werd een beroep gedaan
zijn beloften ten aanzien dei' vrijheid ven
Ulster Ie herhalen en met nadruk werd r'e
meent,ng geuit, d'a-t iedere poging om Ulster
te overreden zich te onderwerpen aan can
parliament voor geheel Ierland een grove
woordbreuk zou zün en een laaghartig
verraad van de eer dor natie.
De motie steunend zei-de het oarie-
men'tsHd Porre CroH. dat tenr/.ii ordelieven
de burgers de gelegenheid te bnnt npmnn
cm hisn afschuw van de transactk» te
Iconen (F*nn stem: .Door Tdovd Gearde
on 1e ihamgenl") er een knus was. det dc
roneer'ng r»og verder de heflbrg der srhan-
dSp zon afgaan.
De mobe werd met algemeene stem
men aangenomen
Diefstal van machinegeweren
en geweren.
b>n Iroep onbekende niaunisn me! aiïio-
rroMéhm heeft Ma au dagnacht v'er ma
chinegeweren en een dozün geweren
i v:4 de kazerne der Tersehe garde 1-e
Windsor. Twéé omrieroffic'cren ivee
■oblaten zün in verband met d-sze zaak
gearresteerd.
ENGFT.SCHE VREDESVOORSTEL T
AAN TURKIJE EN GRIEKENLAND?
De „Daily Express" verneemt uit Kon-
stantisnopeJ, dal Turksche officieels kr a
gen bevestigen, dat aan de Porie me in
gedeeld is, dat vredesvoorstellen van de
BrHsche regeeriug aan Turkije en Gris n-
lauid zullen worden voorgelegd ha dc con
ferentie te Washington. Griekenland, zoo
heet het, zou als Grieksch-Tu kseno gr s
in Europa aanvaarden de lijn Rnos- Mld a
(4£T
„Mijnheer Blunt, gij 2ijt een vleier„
-et Edith met n zwakke pogino om
--lachen, loen maakte zij 't takie
ril >,a?r donkerbruin haar los en wil-
rp1lm» 1 VUUr werPen' maar Blunt
aeiette haar dit.
vlkrGt,^"® toe"' sprak hiJ' en nam 't
- akje uit haar hand. „een neger
dat „-een siecht voorteeken noemen,
,.°!J 2r°en wilt verbranden".
zoo'hLrL mijnheer als gij
mine» m f°Iig zi^ ik §eef u tcestem-
bandélpn ding naar believen te
iin doen' Mar nu zal 'k mijn moeders
Bliif n ,naar mijn kamer gaan".
t i'Jf n°g n oogenblikje," bad Blunt
't Meisje keek hem vol verwachting
aan.
„Ik heb u nog niet gezegd, waarom
ik vanmiddag fooveel haast maakte
om gauw -terug te zijn".
,,0 ja, dat had ik nog vergeten.
Was 't misschien óók om gezondheids
redenen
De secretaris lachte even bij deze
ironische vraag en antwoordde lang
zaam,,Ik deed 't in de hoop, u 'n
kiein genoegen te kunnen oen".
,,'t Is mij niet recht duidelijk, welk
genoegen ik in uw gezelschap moet
vinden".
Zij trok minachtend «te schouders
op-
„O pardon Ik wilde niet aanma
tigend schijnen".
Hij richtte zich in zijn volle lengte
op en wierp trotsch 't hoofd in den nek
Hij was inderdaad schoon met zijn
krachtige, lenige gestalte, zijn groote,
schitterende oogen en zijn edel, frisch
gelaat, door blonde lokken omlijst.
Buitengewoon innemend was vooral
de geestige uitdrukking, die op zijn
trekken lag.
Deze man verstond de kunst ware
mannelijkheid met zachtheid te ver
eenigen. Zijn verhouding tot de adel
lijke familie was zeker ongewoon. Hij
zag zich werkelijk geliefd en geacht
en toch bleef hij 'n kleine uitzonde
ring daargelaten van alle bepaalde
vertrouwelijkheid met de familie uit
gesloten. Daardoor was een zekere
verbittering in hem ontstaan, die hem
menig moeilijk oogenblik bezorgde.
Hij wist zich niet minder dan één
van allen, me wie hij op Cozy Dell
leefde, daar hij de meesten in kennis
overtrof, en toch werd hij op 'n af
stand gehouden, wijl hij zich niet be
roemen kon op een wapenschild en
een reeks van adellijke voorouders.
En dit viel hem zwaar, omdat hij,
merkwaardig genoeg, levendig ver
langde als 'n gelijke door de familie
beschouwd te worden. Tot nog toe
was Edith de eenige, welke de geheele,
volle v/aarde van den ipjigen secre
taris begreep. Zij alleen had nooit
onderscheid gemaakt tusschen hem
en haar adellijke vrienden en iedere
gelegenheid aangegrepen om zijn ver
diensten aan den dag te brengen. Maa
sinds kort was dit anders geworden
en toonde zij zich jegens hem koel,
trotsch en terughoudend.
De spottende toon van haar laatste
woorden had hem gekrenkt. Hij zweeg
en bleef met afgev/end gezicht bij den
schoorsteen staan.
Opeens hoorde hij 't ruischen van
haar zijden japon vlak naast zich, zij
trad naderbij en zei zacht,,Ik Heb
u zooeven pijn gedaan, vergeef me
dat".
Robert Blunt bleef hardnekkig
zwijgen. e
„Zijt ge werkelijk boos", vroeg zij
na 'n kleine pauze.
„Neen, freule Edith."
„Waarom -zegt ge dan niets".
„Omdat uw zonderlinge houding
mij bevreemdt, gij zijt voor mij eén
raadseb- Jt kan. u niet begrijpen,"
Mii'aciit aat ook mei -te uucn, m
begrijp me ze if niet meer
Maar dan, als vreesde zij te vele
gezegd te hebben, voegde zij er snel
aan toe „Laat me nu eens eindelijk
hooren, wat. ge me zeggen woudt.'
„Ik zal 't doen, ofschoon 't me moei
lijk valt. Misschien herinnert ge u
eenigen tijd geleden van 'n gedicht
gesproken te hebben, waarvan de
inhoud u bij 't doorzien aantrok."
„Ja, 't was getiteld: „Strijd en
arbeid." Het schilderde de geschiede
nis van mijn leven zóó duidelijk, dat
ik alle moeite deed om 't machtig te
worden, wat me echter niet gelukte."
„En zou 't bezit van dat gedicht
u 'n klein genoegen verschaffen
„O, 'n groot, werkelijk
Blunt haalde uit zijn zak 'n klein
pakje te voorschijn en reikte 't Edith
•over.
„Ziet ge nu wel, freule, dat ik heden
werkelijk in staat ben, u 'n kleine
vreugde te bezorgen Zonder haren
dank af te wachten, verliet hij de ka-
:i«r cn nam u„n Kl.tn.n viimtak mee.
Edith stond'verrast en schopte on
geduldig 't voetbankje voor den open
haard met haar kleinen voet heen n
wser. Trots de krenkende onverschil
ligheid, waarmede zij zoo juist co n
secretaris behandeld had, kon zij thans
haar gedachten niet van hem afzet
ten en dit ergerde haar. Hoe kwam 't
toch, dat zij zijn geestelijk overwicht
voelde, telkens als hij tegenover haar
stond Haar trotsch gemoed moest
zich dan onwillekeurig aan hem onder
werpen. Zij moest toegeven, dat hij
in kennis en ervaring haar meerdere
was, maar in rang en stand stond hij
toch ver, ver beneden haar. Wie was
hij dan De betaalde ondergeschikte
haars vaders, zijn geheime secretaris
en de zoon van een koster Zij voelde
zich innerlijk vernederd, terwijl zij
mokkend in den rolstoel bij den haard
achteroverleunde.
(Wordt vervolgdj J
