ONS BLAD
$0<em.
BUITENLAND.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
ss;i'3T ?er ï&s;:
PRIMA GEURIGE PIJPTABAK
J, R, HEUSS - ALKMAAR
HEI GEHEIi COZV
OEtL.
js-ïüss&ig"
No. 343
VRIJDAG 25 NOVEMBER 1921
14e JAARGANG
91
99
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar1 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f flooger.
ADIVHNiSTRATiE No. 433
REDACTIE No. 533
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1 25; elkerege! meer f0 25; Reclames
per regel f 0 "5: R'> riek „Vraag en aanbot" oij vdot-
U'lbetaling p pirat; >g f 0-60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis esn polis verstrekt, welks hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,f 400.f 200,—, f tOO,—f 60,—, f 3S, f 15,
M&ttiïm FRAKKKMKT'
Hst proces Landru.
Deze week en de daarop volgende
weken staan in het teeken van den
cynischen misdadiger, den modernen
blauwbaard. Landru; wiens gerech
telijk proces voor het hof te
Versailles een aanvang heeft geno
men. Hoeveel tijd deze zaak zal
innemen, welke uitspraak zal volgen,
hoe de welsprekende advocaat de
Mois Grofferi voor zijn weinig- aan-
trekkelijken cliënt zal pleiten, wij
weten het nog niet, wij weten alleen
dat de ten laste gelegde feiten, mensch-
onteerend en afschuwelijk zijn. En
al wil ik niet het voorbeeld volgen
van bijna alle Parijsche bladen die
de zaak Landru beschouwen als een
heerlijk kluifje om hun sensatiegragen
lezers voor te zetten, stilzwijgend
hem voorbijgaan, is, als men het pro
ces volgt, evenmin mogelijk. Wie
is die man die daar voor zijn rechters
staat, onbewogen als verlangde hij
zijn onschuld te bepleiten, wiens hand
niet beeft bij het doorbladeren van de
vele aanteekeningen die hij heeft
gemaakt en wiens uiterlijk meer den
goed gezeten burger dan den diepge
zonken misdadiger verraadt. Een
man, wiens leven een aaneenschake
ling is geweest van oplichterijen en
bedroe is hij zeker, een moordenaar
van lö vrouwen en een jongen, hoogst
waarschijnlijk, al tnogen wij voor het
bewijs is geleverd en de uitspraak ge
volgd, geen definitief oordeel vellen.
Diep liggen de scherpe oogen onder
zijn breede voorhoofd en de kale sche
del lijkt merkwaardig genoeg om een
psychiater tot onderzoek te dienen
maar zijn ge^st is helder en niets geeft
aanleiding om hem storing van geest'
Vermogens toe te schrijven. Als ziji
nusdade,, worden bewezen en de
straf, gelijir ieder mensch verlangt,
aan hem voltrokken wordt, dan heeft
hij deze ten volle verdiend, in koelen
floode als zij door hem zijn verricht.
Als geen ander heeft Landru sedert
twee jaren niet alleen het Fransche
volk, maar ook bijna geheel de wereld
bezig gehouden en dat de belangstel
ling in deze dagen groot zou zijn,
was te voorzien, maar de gerechts
zaal r"i Versailles is klein en laat
slechts weinigen toe om getuigen te
zijn van dit huiveringwekkende pro
ces. Journalisten, photografen en en
kele bevoorrechten, verdrongen zich
de eerste dagen voor en binnen het
gerechtsgebouw, maar al spoedig
daalde de publieke belangstelling,
misschien door den tragen voortgang
van dit langdurig proces, misschien
ook door de felle koude die ons lie
ver binnenshuis doet verblijven. Als
het einde nadert of nieuwe feiten on
verwacht zuilen opnoemen, zal de
aandacht weer worden gespannen
die thans aan het verflauwen is. De
jury, door het lot aangewezen, is
ambtshalve op haar pos.., volgt' de
debatten tu^clieiuuanM--er en ver-
-e*«onts uEoo^hevig zijn, dat
rnauwernood het gesprokene
f.,m-verstaan. Zij stelt nu en dan vra
gen en staat even als wij voor een
onbegrepen raadsel, hoe een mensch
zoo diep gezonken kan zijn, zijn ge
weten met dergelijke gruweldaden "te
bezwaren. Men vraagt zich af door
we.ke demonische kracht Landru een
ütiSua.ige mat-iL op zijn tatrijKC
slachtoffers heeft kunnen uitoefenen,
dat zij hem slaafs naar üambais of
Vemouillet zijn gevolgd, om hun
dood tegemoet te gaan. En niet
slechts dat tiental, waarvan de ver
dwijning, ondanks de ontkenning
door beklaagde en verdediging van
den advocaat, zekerheid is, maar
in 't geheel 283 vrouwen en meisjes
hebben zich in den loop der jaren
met hem in verbinding gesteld. Nu
eens onder zijn eigen naam, dan weer
onder dien van een ander heeft hij
haar een huwelijk in het vooruitzicht
gesteld en telkens weer zijn velen
op zijn aanbod, ciat nooit werkelijk
heid werd, ingegaan. Hij heeft als
sen nauwgezet koopman, aantee' e-
ning gehouden van alles wat met cue
vrouwen in betrekking stondhij
heeft dag en uur vastgelegd in zijn
aanteekenboekje, den verkoop van
de haar toebehoorende bezittingen
genoteerd en dit boekje is het dat
tot leiddraad in dit proces moet die
nen. Slechts enkele nadere sporen
heeft een ernstig geleid onderzoek
kunnen .vaststellen en ai is men in
wendig van zijn schuld overtuigd,
pij heeft inaar al te goed zijn mis
drijven in het verborgene ten uit
voer gebracht, om overweldigend
aanstonds zijn daden aan het licht
te brengen. Een enkel oogenblik
slechts gedurende de zitting toont
hij zich minder zeker, verwachten
zij tegenspraak in zijn beknopte ant
woorden, maar dadelijk daarop her
stelt hij zich en spottend klinkt dan
weer zijn toon, geeft hij blijken van
een cynische geestigheid die hij on
getwijfeld bezit. Wij gelooven niet
in zijn ontkenningen, evenmin als
aan den uitroep van zijn verdediger
dat hij Landru, eventueel vrijgespro
ken, als secretaris tot zich wil nemen.
Wij gek wen niet in de mogelijkheid
door zijn advocaat voorgespiegeld
dat een" der verdwenen slachtoffers
nog zal gevonden worden om het
onrecht van de beschuldiging te be
wijzen en zelfs den twijfel weet zijn
advocaat niet bij ons èn zeker even
min bij de jury wakker te roepen
wat toch zijn doel is, En toch het
wettelijke bewijs moet nog geleverd
worden. Dicht opeen in de rechts
zaal staan de voorwerpen, afkomstig
van de verdwenen personen, als stille
getuigen van al het leed dat hij over
zoovelen heeft gebracht, maar meer
dan aanwijzingen zijn zij nog niet,
Hoe verlangen zij dat de overtuiging
die zij bezitten, door.feiten za! wor-
der bevestigd hoe gruwen zij van de
gedachte dat het mogelijk zou zijn
dat deze levensverwoester in vrijheid
aan de maatschappij zal worden terug
gegeven Laten wij het proces niet
vooruitioopen en vertrouwen heb
ben in de voortreffelijke leiding die
licht zal brengen in de duisternis.
De reden waarom Landru zijn moor
den heeft gepleegd, hetzij uit geldelijke
hebzuchtde financieel geringe draag
kracht van zijn slachtoffers doet er
aan twijfelenuit sadistische over
wegingen, het moge misschien den
het meest afschuwelijke .oorbeeld
ismaar juist daarom verdient meer
dan ooit de waarheid aan het licht
te komen, opdat niet zijn eventueele
vrijspraak, anderen tot nieuwe mis
daden moge aanzetten. Genoeg reeds
wekt een misdadige bioscoop de tot het
kwade geneigden op tot handelingen,
strijdig met Goddelijke en mensche-
lijke wetten te diep reeds zijn velen
in onzen tijd gezonken, dan dat het
ongestraft blijven van deze gruwelijke
misdaden nieuw voedsel moge geven
aan hun boosaardige verlangens. Hoe
eerder Landru zijn gerechte straf
ondergaat, des te spoediger zijn we
reldberoemde naam zal zijn vergeten
maar al te veel heeft hij beslag ge
legd op de sensatiegrage menigte.
Versailles waar eens de residentie
was der Fransche koningen, waar het
vredesverdrag na den grooten oorlog
is geteekênd, Versailles, zal de plaats
zijn, waar van uit liet al dan niet
vëroordeelend vonnis over Landru,
zal worden geveld.
Parijs, i6 Nov. 1921. Mr. P. v. S.
DË G0NFEHEÜTI1 TE
wmumwn
De nieuwe oorlogsmetten.
Een officieel communiqué deelt mede,
•dat een subcommissie, bestaande uit de
hoofden van <le Megaties der vijf mogend
heden, welke in de commissie in zaïke de
beperking der bewapening vertegenwoor
digd zijn, gistermiddag een bijeenkomst
heeft gehouden met bet doel te beraadsla^
gen over de regeling der nieuwe oorlogs
voering.
De sub-commissie besloot -drie raden van
deskundigen te vormen inzake de lucht-
strijdmacht en baar gebruikswijze, de ver
giftigde gassen en de regelen der oorlogs
voering.
Briand's vertrek.
Briand beeft Woensdag, afscheid geno
men van zijn collega's. Hij drukte zijn
leedwezen uit, dat bij vertrekken moest.
De andere leden der subcommissie in za
ke de beperking der bewapening uitten bun
spijt, en tevens hun waardeering voor de
groote rol, door Briand bij de besprekin
gen gespeeld.
Het onderhoud tusschen Briand en pre
sident Harding, da? langer dan een uur
duurde, was van bijzonder vriendsbhaip,pe-
lijikcn aard.
Bij het afscheid nemen van de leden
der on t wapen i ngscoinuri ssic verklaarde
Briand, dat hij het de grootste -eer zijns
levens acht dee! te hebben genomen aan
de werkzaamheden der conferentie, op
welker gunstige resultaten hij don nadruk
H-egde. De vriendschappelijke verklarin
gen jegens Frankrijk tegenover de geheele
wereld hebben Europa een slap nader tof
den vrede gebracht en een moreelen toe
stand geschapen, zonder welken het zeer
moeilijk zou zijn beslissen den arbeid te
er richten. Thans -kan niemand meer zeggen,
dat achter Franlkrijk's bewapening offen
sieve doeleinden verborgen zijn.
Hughes bracht in zijn antwoord hulde,
aan Briand, en verklaarde, dat diens ver
trek een groot verlies voor de conferentie
beduidt. Wal de conferentie ook verder
psychiater belang inboezemen ons j doen, niets zal in belang de zitting
vooral gaat ter harte, de maatschap- fv*rtrefren' waarin Briand rich openlijk
pij van een dergelijk individu te be- «^sproken over den werkelijker*
vrijden. Zeldzaam zijn gelukkig in 'IZa 4"f?1,
SC,inningen als die, waarv ,n Landru I moreel isolement te dachten heeft, dato
het -vrienden bezit, die niet vergeten, dal
b.el voer '<fe zaak der vrijheid- heeft ge
streden ca geleden. De benden, welke
Frankrijk en Amerika verbinden, zijn
heel) ter dan ooit.
De moeilijkheden der tthotbemapenihi).
De „Thiies"-coiTespoi>dent ie Washing
ton verwacht, dat Japan een scherpen
strijd zal voeren ten gunste der zeventig
procent slagschipslerkie. Alhoewel de cor
respondent het mogelijk acht, dat Japan
ten slotte met vijf-en-zestig procent genoe
gen neemt, wijst hij er op. hor een ver
andering in- de procenlsgewijze toewijzan
volgens het Amerikaansche -'an gecom
pliceerdc herzieningen ten ge-olge zou
hebben, waardoor de oplosst: g zou wor
den vcriraagd..
De correspondent signaleert levens de
moeilijkheden .tusschen Frankrijk en Ita-
KS ten aanzien der slagschepen. Frankrijk
hoeft uitdrukking gegeven aan het vcrlan
gen een gelijke vlootsterkte als Japan te
bezitten, hetgeen Italië waakzaam maakt,
daar dit land blijkbaar voornemens is me!
Frankrijk gelijk op Ie gaan. Iutusschen
schijnt het Pransolie standpunt onder
Briaiwl's invloed gewijzigd, zoo niet opge
geven te zijn.
Dc correspondent hoeft voorts roden te
gelooven, dat Amerika de keerzijde inzie'
van het denkbeeld eener vloot vacanlie en
van hel belang eener geleidelijke verhoo-
ging van den ouderdom der slagschepen
we'ske voor vervanging in aanmerking ko
men. Hij wjjst er op, dat de wijziging van
het oorspronkelijk Amerikaansche schema
van Amerika moet •tgaan.
Een economische eonjerentic
in het vooruitzicht.
De Londensche Waden Vernemen uit
Washington, dat een hooge ambtenaar aan
het Staatsdepartémenl heeft verklaard, dat
wanneer dc huidige conferentie met succes
wordt bekroond, Amerika niet dralen moet
een handels- cn financieel congres bijeen
te roepen, hetwelk de kwesties der wis
selkoersen, der JDuitsche schadevergoeding
cn den algemeenan toestand van den we
reldhandel moet behandelen.
De zegsman voegde er aan loc, dat
Amerika goeneriei conferentie betreffende
de buitenlandsclie schulden overweegt,
daar deze kwestie eerder liet -onderwerp
van onderhandelingen tnsseh.n Amerika
en de scfnildlh ebbende naties- moet vor-
sn«m
lïaifour en ïiriand.
De Fransrih-Britscbc tegenstelling is nu
ootk op de Washingtonsche conferentie tol
uiting gekomen. De correspondent van de
„Manchester Guardian" aldaar.- zegt dat
vooral Balfour's uitlatingen naBriand s
rode stof tot veel gepraat geven, daar ir.cn.
eigenlijk niet weet waaraan men zidh te
houden heeft. Aan den eeneu kant leest
men er uit, dat Ba'.four opMeuw Enge-
tand's steun heeft toegezegd in geval van
c-en herhaling van 1914, terwijl men aan
den anderen 'kant een lichte ironie zie',
in de herinnering aan 't feit dat Krillan-
nië evenals Amerika levens en bezittigen
voor Frankrijk heeft opgeofferd-, n" Bri
and in zijn gdheele TCde met go-on woord
van Engeland heeft gerept. En men ge
looft dat Balfour's toespeling o>p „den lus!
tot ovcrficerschen, die gedurende zoo lal
van genera lies dc vloek van Europa is ge
weest", niet noodzakelijkerwijs op Duilsch
land betrekking had.
De correspondent bespeurt in Briand's
rede geen spoor van de „algemoene atmos
feer van vrede en nvoreele ontwapening",
doch slechts een vaag gepraat over wa
penen en fabrieken, die DmtseMand W
Skandinavië zou hebben gekocht, veron
derstelde gevaren uit Rusland, en een ver
ondersteld herstel der Hoheczoiloi-ns, De
vraag blijft beslaan waarom dc Fransche
premier naar de vredesconferentie is ge
komen om tot oorlog en bewapening le
prikkelen. Een ieder weet gai de Ver, Sta
ten geen waarborgen zullen geven, doelt
geiatssieeeird el&©s* de Tabaksfabriek
Msemi proef saeê «leze prassaa kwalsteitera sa
fraaie verpakking. Vraagt se Uwen winkelier
dat zij bij een iier-ïialin.» yan 1914 Fa-ank -
rijk ter "hulp zullen komen, „om niet te
spreken van Engeland, waarvan Briand
niet gesproken heeft."
Wal is China
De ooantaiissie in stake hel Verre Oosten
heeft Woensdag de kwestie der Ohmee-
sohe in- en uitvoerrechten behandel*!, in
het bijeonder de middelen ter vermeerde
ring van de inkomsten van öhina,
In verband hiermede sprak de Fransdhe
delegatie sdherpen twiffel 11H of de Chï-
neesehe driegalie inderdaad voor geheel
China spreekt.
De toestand te Belfast.
Het totaal aantal slachtoffers bij de
Woensdag plaats gehad heiende onlus
ten ^tc Belfast was vijf dooden cn twintig
gewonden.
Een algemeens verkiezing op tilt
Een politiek medewerker van de „West
minster Gazette" meldt, dat tal van par-
leimen'tsjed-'en een wenk heibibèn gekregen
zich voor te bereiden otp een spoedige al-
gemeent verkicringo dje als een der beide
uitwegen wordt aanbevolen \0or de Icr-
sché kwestie. In oficioric kringen beslaat
ijL zeer weinig hoop, dat men met Dister
over het d-oode punt zal heenkomen. Het
bezwaar tegen een algeme-ene verikioring
is evenwel, dat de kiezers al een lange
rekenUig hebben met de coalitie, zoodat
het wel eens zou kunnen gebeuren, dat
Ierland als inzet zou worden bedolven on
der kwesties alls d<? ff in ancien en groot-e
expedities in het buitenland. Maar zelfs
ais men. Ierland bet hoofdpunt zou kun
nen doen blijden, dan nog beslaat cr ern
stige twijfel bij de coalitie nopens de
vraag, hoe de meerdng van het land zal
zijn. Het denkbeeld, dat een oproep ten
gunste der onverzoenlijke houding van
Ulster succes zou hebben, wordt niet ge
doeld door eenigc groote groepen unionis
ten, die den geest der kiesdistricten ken
nen.
Wil Lloyd George geen algemoene ver
kiezing, en legt hif de regeerings voorst el
len aan de Sinn Feiners aan Tiet parle
ment vor, dan kan hij, ofc at krijgt hij
een overweldigend votu/m ien gunste dier
voorstellen, Ulster niet dwingen tot aan-
n-eaning ervan. Maar dat zou er. aks Ulster
bleef weigeren, toch weer een algemecne
verkiezing moeien komen. Het sterkste
beswaar tegen een aïgenieene veilkiezing
>s evenwel, dat er niets door geregeld
wdrdf. Welke partij ook aan liet bewind
kwam, zij zou toch te maken hebben met
de lersche kwestie. Tocih gelooft men,
dat LJóyd George dtien s-prong in hét-duis
ter zal doen.
ELcN NIEUW CONFLICT TUSSCHEN
BEIEREN EN HET RIJK?
Naar men weet hoeft die Rijksdag, nn
dien ciiscdi tot im-iijllieidlsis'leilliinig vain, dfe
ccinmLi lii'Stisclie dtoe^neaners aan dte acJtis
vaa llotl.z in Maart IJ. te hetM>en afgewe
zen, ediiier w-el bos'I'OJien oin een omder-
•z-oek Ier jsiaatse te dioen iii,£iie!lk'n mar óo
aoesit-atiKuen in die diivieivse -g^^unigenfiistseii.
Dé oayv-oÖd'O'enidlusiiTd mJ. viaai di'e g-ervntngie-
op de et«di fcoft der ve-rioothdeéiLdte
coiminupaiiisleii was göhaseer'd. lm cofkele
Pvf'uiisrsche ImKen1i-s' dial
endenzoak r-eedvs bqg«C8ïneni. Op -dk: «lijistt-raax
voor «de enaru-ebs an aocwntmldinig MMnteod^e
«geva)nigeiïiiS«S)en staat oak d^e Bea-etrsohe -An-
sttaE'l Nnedtömdhörissn^eiM.
De Beyeaischte mukkmaall^ser'ailen. i en
Dnatsöii na/iiocitólen befclb&n nni in deni
LaawMag <dU 'negeentng de vraag gesileki,
wa>i zij dUnlüt ie doen, imdfeen die euqaete-
ccanöniLsiïie werkelijk in 'Beiemeni tomt: ij
zij benerid ©en dKsjg^ijtoe kilbreiik t>p d«
a«Êfsite!CJ{Sg(he£id m <ite Beiwsche justótce
6e gaam?
Eoi cte ,3a.yriiscthie K-urrer""' schirijftDe
•schienidéngên vmx dte Rijk^mndvve!, werke
anidtiöler 'Raidibmch van pkin is. zaV. hot
'Ra.ersdhe volk niet meer vcr.h .lyerv.
Sobendt bof Rijk de groind-weU dnir'. '•tyr-
nueSit ihot «daarmodie den grcxiidtvbg m zbn
foteteiaaix.
i
SIR ROBERT HOR NE OVER DE
DUïTSOHE SOHAIDEVERGOFJDIW.
Set Robert Heme, de EzLged-sehe ka/iso-
licir van de scb-a'tkri^li, Breeft, te Gte^ovv
ovor dte Duü/Jiscbe ^chad'cvergoodiLnig het
woord Vöeöattd, gezegd, <k\»t et feLMijk
s2teah<f,s <iwe»3 arüükeiien wairen, waarbij
Duilscöitefd: zijn ufJLvocr van vóór die»
oorü'og fvaUUrd« ii.5. ed-ectrische instruimen.-
ten en spelgoed; mien kon voi!g«?nis Scr
Roibort iniiet waarflreüd zeggen, dü'l Duitscii-
iaii'd eentg weilkelijk ïiaidieel had ioesge-
braciht aasi djen haiwM van EngolamcL «Hij
willdio niiet dfogma'tóstcfii redleaeopen ovér de
vr&zg of DTiïbsdriüiainii zijn beut deed, maar
bet {had sufoskiti-e op liet bitood en
op «do ssp-ooaweig1 vuacfl n&en. waa^dtoor hei
eigen volk wend verrijkt. Er voudien mixi-
■dieüien knnnren worntten bcraa^ujl om biet
betalen dter sebadnvergioedjng te bevordie-
nen, en m. de naaste to-ckounst was het
zeer waarschijnlijk, diat hij bijeenlkomatem
iiou li-ebbven met Rairtsenjau enn de heele
quaestie te b-e^rretei.
LA'NDRU.
Latnidir.u éis ftoerelkenfl^aar veitk^trd. Zeen
ten zijnen ^euioegeix. Waait mfienioeri hijs
„De mi onrJleranhU^hedd vasn de
waarvan men mij besc-hwkhglkan n&eeni
verksLaard wordten uit ki-a.ii.lmiï5L^ hciiii. In
dien ak dus geszoaid wan gest wondt wip*
kilaarct, kan ik ze nfcot begaan hebben
De pie-sident yjoeg no-g -cfccii cfrwe p^yolé-
aiers, die La-ndiru Ottwieuvoolvt of
zij hel mogelijk anhtcn, da,! hij
offers onuder hypnose hoeft gebra<cht.
Hierop wilder, zij geen LMfctasAtsif i«ït-
wooird ge\-ien. Dii-t hangt van nf of de
t perixK)!! in Ikwesfiie fiaoavxLOr Ia.
Juffrouw Segrot is, a'is ge'.uige vooi g
woest. Zij was thans m staat met ecnvge
on-dienbrekiiiugien, liaar l>eviTvdang«ii te ver-
telden. Zij hatd Lanidinu ontmoet tin de
tram. Hij begon een praal je en bij hed uit-
slappen wanen zij Kiulke goede vrierwleu
gewondien, dat er een afspraak gemaakt
wem om «Qkaar in liet Bo'e te ontSiioewm.
N<a -eentgen tijd v&ihrdk rij haar
met een so'kèaait, duo sin Dinlsc!d«a.n-j gv-vutn-
gen zat, cn stelkl^ LrhraJru. dfie z.k-ih Lueam
GntlStet, B'KgeniiéaT uit Rocroi als
•ir i-n'ioolLte atan haar inooiter viw>r.
£UiLLETf>N
,,\V ;iai out kruist die man overal en
altijd niiju weg? Waarom slaat hij als
een hinderpaal tifsschen mij en mijn
geluk? Lijn gezelschap doet me pijn:
"waarom inot «,j vve elkander dan toch
ontmoeten? O, ik wou dat hij ver-
S-»* dU «U mijn leven en
Uit mijn hennnenng, zoodat ik Item
nooit, nooit meer terugzag?'
han^k!ok ami'den muur
sloeg jmst zes uur. Edilh rilde -
den vS6 V'el 'laar SCll00t °P
„Hij is mijn vloek, ik haat hem
sprak ze halfluid tot zichzelf. „Neen
L IS onbillijk, hem te halen ik
haat hem nie!maar, God "ver-
geve t mij, ik kan toch niel anders!"
De koienglofcd wierp matgele en ros
sige lichtstrepen in do kamer. Edilh
had t boek weer Opgeraapt en toe-
merkte dat op den rand van ccn
oiadzijde cünige, vlug met poilood ge-
«vnrevcn woorden stonden:
n^UU?ch,nie! ;l' 'f ï°uSe '«ren
ont liet bitire u gegevej
Haar liandeu zonken langzaam in
den schoot, terwij! haar hoofd zich
peinzend boog over de borst. „Zoo
tracht hij mij op te beuren. Hij be
grijpt mij en voei! mijne verlatenheid,"
fluisterde zij met weelte stern. Dan
hief zij zich op, ging naar 't venster
en zag in den vallenden avond. „Zwa t
en duister
ter als mijn hart," surdt zij
"Ot, „ook in mijn loven is eei.wiee i
somberheid 1"
Zij verborg haar gezicht in ,-r.»
nanoen en snikte hartstochteüik:
ii ondankbare! ik ach.
tuig van dien man niet'"
Minuut na minibit
maar nog altijd zat zij? Terdieot in
donker gepeins, in de vcns'eniis en
letle met op den tijd. Ëimbmik lei,nde
zij vermoeid tegen den wand en viel
in een diepen slaap. Luid en eentonb»
tikte do klok, in den baard doofden
do vlammen, Imiten echter floot
wind. dooi* dc
a. uw l0l> d-. Vl.cugd ontrooft.
.nu t verleden aio! beklagen,
i met levensmoe versagen,
»,ok voor ,u eicd.,gk d^.
oom en eii de oude
wee-rlman op den toren draaide' knar
send been en weer.
TWEEDE HOOFDSTUK.
-i'iiiworth zat in de mooie ont-
vajiRunntw van Cozy Dell: licht
sier.yic gleden de fijno vingers
dc lOcisen van do piano
daunt had zaocven een duel met haar
geëindigd en trad m, na;!). (le sof|l
waai op ccn tweede jongeman zal in
gesprek .mot een dame, wier
met. die van Mordaunl oen
opvallende gelijkenis vertoonden, zoo
dat men in die. twee aanstonds nroer
en zuster herkende. '1 Was dan ook
ileleue Morchunt, b-p-oa Frank's zms-
druk
trekken
ter, cn dc jongem m met wien zij
sprak, was Allan Morris, een vriend
van «e:i baron.
„Kom," zei Mordnimt cn legde zijn
handen op de schouders dier twee,
„gij hebt nu lang genoeg bij elkander
gezeten: vergun me. dat ik nu ccn
woordje alleen niet Allan spreek
,.le moet altijd je vriend naast je
eeuwige j hebben, Frank, 't is net alsof een
gewichtig geheim jullie verbindt."
Helere zei 't snel cn ongedwongen
en toch was dit woord als 'n steentje,
dat in den vijver geworpen, in 'n
oogenblik het geheeJe watervlak in be
roering brengt; een eindeloze bewe
ging gaat uit - '.x T getroffen iniddel-
pun: en trilt, w eg na kiing le-.-kcnend.
altijd verder en spoedig Js spiegel
gladde waterbeeld gebed veranderd.
De jongemannen wisselden een snel
len, betetkenisvollen blik* en Llelene,
die hun zichtbare pntroering niet op
merkte, ging voort: „Ik dacht dat als
je 'n heel jaar niet elkander reist, je
gelegenheid genoeg gehad hebt om
vertrouwelijk te zijn; ihuis hebben we
allemaal recht op je conversatie.
Frank."
„Nk-niand maakt zooveel aanspraak
op mijn gezelschap als mijn vriend,"
zei Mordaunt. „Hij is mijn deelgenoot,
die in sfonn en zonneschijn altijd
trouw naast me stond, nietwaar, ouwe
jongen;'"
De aangesprokene was ceu jong-
mensch van omstreeks vijf'en twintig
jaren, nagenoeg zes voet lang, met
een laag doch breed voorhoofd en
zoo sterk vooruitstekende kaakbeen-
de"e>\ djaf zjjr> kip als iu 'n tmnl
de
en
over
rank Mor-
J uitliep en zijn bleek, ingevallen ge-
j zicht een afstootenden, driehoekigen
I vorm had. Zijn ncas was smal en
recht; onder dc fraai gebogen, don
kere wenkbrauwen loerden twee wan
trouwende, doordringend-sluwe oogen.
Dikwijls vloog 'n koude glimlach om
z'ijn dunne lippen cn ook nu, bij Mor-
daunt's lof, klonk in zijn slem een
lichte spol.
„Ja, men vindt zelden zoon dank
baren en aanhankeiijken vriend, als.
gij, beste Frank i"
„Ei, 't doet me werkemk goed van
a zoo'u lof over mijn broer te hoo-
ren," zei Helene.
„Goede Hentel'k Denk dat h
:iog niet de helft van. zijn verdiensten
kent, freule 1 Nietwaar,' Frank?"
„Ze weet genoeg van mij," ant
woordde Mordaunt eu draaide onge
duldig aan de pim+en van zijn snor.
Morris lachte 't was 'n zonder
ling, hol, onaarg-iiaam lachen, dat
den baron blijkbaar onbehagelijk
stemde, want hij wierp zijn vriend
een verborgen, angstigen blik toe eu
keerde zich tot zijn zuster.
„Ik bid je, Helmie, zoek freule Ida
op en laat mij met Allan alleen.".
Na de schertsende opmerking, dat
broeders zich zoo gemakkelijk van 't
gezelschap hunner zusters welen ie
ontdoen, stond de jongedame, op en
schreed over 't zachte lapijl onhoorbaar
naar Ida Stillwortii. Deze had echter
reeds den lieelëu tijd 't gezelschap
bij de sofa, en vooral Frank Mor
daunt, niet uit het -oog verloren, ter
wijl haar vingers werktuigelijk over
de toetsen gleden- Toen He1 ene na.der-
léviüeshuirifen was een <ter rcdciteit, waar- Maar Guillet, hoewel steeds „oorivenable
„Ja ja, maar iedereen ziet niet zoo
scherp ais jijlachte de andere en
voegde er bij: „Ik weet wei, dat mijn
broei' Frank je niet onverschillig is."
„Foei Helene! Zoo iets mag je niet
zeggen hij is toch Edith's bruide
gom? En zou ik dan aan hem den-
ken?"
„'.Maar geloof je, dat Edith hem be
vredigt? Zij is zoo koel eu verwaar
loost hem."
,,'t is 'u eigenaardig schepsel; ik
weet zelï nog niet wat zij nu eigen
lijk van plan is te doen."
llelene zweeg; zij wilde don draad
van het gesprek niet verder voortspin
nen, want zij had reeds 'n blik geshi-ï
gen in de gespannen 'verhouding tus
schen de beide meisjes en opgemerkt,
dat de jongere zuster bitter en lief
deloos over de oudste oordeelde. Zij
had echter beiden hartelijk liet' en
daarom deed 't haar leed, dat cr zoo,
onvriendelijk over Edith gesproken
werd. Telkens wilde zij om ophelde
ring van dc tegenwoordige verkoeling
vragen, want vroeger was !t anders
geweest. De gedaclile evenwel, nieuws
gierig én indringerig te schijnen, leg
de haar ook telkens weer 't zwijgen
op.
„Waar heeft uw broer tóch eigen
lijk mijnheer Morris ontmoet,vroeg
Helene plotseling au h pauze, waarin
zij gehéei in haar gedachten verdiept,
stil naast haar vriendin had gezeten,
„Ik weet 'I niet juist; misschien in
Duitscliland of in Parijs; zij troffen
elkander en bereisden dan 'n jaar
lang het vaste land."
(Wordt vervolgd.)
de, kromp zij plotseling ineen en keek
ijverig in 't opengeslagen muziekboek,
dat voor haar lag.
„Hoe vindt je Frank's stem." vroeg
Helene.
„Mij dacht dat hij 't duet vanmor
gen beter gezongen had Xiij scheen
verstrooid of ontstemd."
„Den boeien dag is hij al zoo
vreemd," zei Helene en keek bezorgd
naar haar broer, die in een ernstig
gesprek me.' Morris gewikkeld scheen.
,,'t S.chijut dut hij geen rust kan
hebben of d'.e Morris moet bij hem
zijn. Ik zou we! eens graag de oorzaak
van die buitenr/rwone gehechtheid
willen kennen. Het komt mij zoo
vreemd voor. Hun naturen zijn zoo
geheel verschillend van elkander 1 Uw
broer is opgeruimd en openhartig, zijn
vriend, ernstig.en eenigszins somber."
„Men zegt, dat 'n vriendschap/ge
bouwd op verscheidenheid van karak
ter, langer duurt dan die van twee
uMHisehoa met gelijken aanleg."
,,ln dit geval denk ik cr toch an
ders over, Helene; hoe 't komt weet
ik niet, "maar een zekere twijfel
dringt onwillekeurig aan mij op."
„Frank trekt 't gezelschap van zijn
vriend openlijk vóór alles."
„Ja, cn ais ze dan scheiden., is hij
nooit zichzelf, maar geheel veran
derd,"
T
„JL heb hem nooit zoo uauwlet-
tcid gadegeslagen als jij. lieve," zei
Helene niet 'n schehnsch. L.ehjc.
'11 Verraderlijke blos bedekte Ida's
gezicht, toen zij, een weinig ter zijde
gekeerd. Helene antwoordde: „Dat
kan iedereen toch opmerken."
