„ONS BLAD" f®" -
BINNENLAND.
bureau: hof 6, alküaar. - telefoon: stifno!^433
zaken doen.
landbouw en ïissgmehm,
qrde ii mm.
binnenlandss!! ÜEgJWS.
lief g|@!a©isn irae
co&y dell
No. 356
MAANDAG 12 DECEMBER 1921
14e JAARGANG
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. 1
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregei meer f 0 25; Reclames
per reget f 0.75; Ru ^riek „Vraag en aanboo" bij voor-
J uitbetaling pc; plaat ig f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 40' f 200,—, f 100,—, f GO,—f 35,—, f 15,-
Mercurius, de God van den handel
slond reeds in de oudheid als weinig
kieskeurig bekend. Beter gezegd, zoo- honger in dat land en de fabelachtige
laridsch orgaan van Zeelieden een be
schrijving van een bootwerker, d'e zoo
pas uit Rusland was teruggekeerd en
daar de ellende had gadegeslagen. Hij
gaf een beeld van den ontzettenden
lang de wereld bestaat, heeft het als
een onomstootelijke waarheid gegol
den, dat met een nauwgezet geweien
znoeilijk handel valt te drijven. Daar
mee is natuurlijk niet gezegd, dat.
wie in den handel zijn brood ver
dienen wil, het zevende van de tien
geboden moet schrappen.
De voorbeelden van eerlijke hande
laars zijn gelukkig nog- talrijk. Maar
wat niet te ontkennen valt is, dat een
handelsman meer dan iemand anders
in de voortdurende verleiding is om
zich zelf teil koste van anderen te
bevoordseleoeen verleiding, die in
de oorlogsjaren ontzettende afmetin
gen heeft aangenomen.
Om nu de goed willenden in den
strijd tusschen geweten en winsthon
ger tc stalen, is als natuurlijk middel
niets krachtiger dan een zuivere- pu
blieke meening, die woeker en zwen
del veracht en een Overheid, d'e zeil'
m eerlijken handel en wandel voort
gaat. Daaraan heeft echter de laatste
jaren lieel wat ontbroken. Toen de
financiën der openbare kassen in het
oügereede raakten, werd in liet buiten
land vooral vaak naar middelen gegre
pen, die voor de publieke zeden ver
derfelijk moesten worden' genoemd. Er
ger was nog dat men in landen, waar
men niet direct van den oorlog liad
geleden en waar toch de wetgeving
moest geacht Tvordeu. op Christelijke
beginselen to zijn gebaseerd, prac-
üjken toeliet, die ten hemel schreiden.
Wij herinneren aan de verbranding
van groote katoenvoorraden in de Ver-
eenigde Staten, loon na den wapenstil
stand de prijzen daaldenaan het
verbranden van gvoote nia'isvodrraden
in Argentinië wegens te grooleu oogsl
en gebrek aan steenkolen, enz.
Zulke .verwoestingen van wat de na
tuur hier in overvloed geett. terwijl
er elders groot gebrek aan bestaai,
zulke economische doodzonden had
den streng gestraft dienen te worden
in plaats, dat zij van hoogör hand ge
duid, misschien wel aangemoedigd
werden.
Wat echter nu uil Cuba gemeld
wordt, gaat alle perken te buiten.
De misrekening van speculanten in
suiker heeft reeds lang tot jammer
lijke financieele operaties geleid. De
regeering van Cuba, voor welk eiland
dit artikel een der voornaamste pro
ductiemiddelen is. schijnt nu van plan
te zijn tot een maatregel over te gaan,
welke zelfs in de oogeu van beurs
mannen zwendel op groote schaal ge
noemd moet worden. Er is n.l 'n wc.te-
ontwérp ingediend om 1.2'JO.OOO ton
uit den ouden oogst over le nemen en
èize te vernietigen of otibrnikbunr le
mallen, om zoodoende den wereldvoor
raad te verminderen en de vraag naar
„nieuwe oogst" levendiger te maken,
wat zeggen wil, de prijzen voorCuba-
suiker te doen stijgen. De eigenaars
zullen worden schadeloos gesteld te
gen 2 cent per pond, terwijl de mid
delen voor deze operatie zullen ver
kregen worden uit een belasting van
20 cent per ton op suiker uit den
nieuwen oogst.
Dezer dagen lazen wij in een Neder-
prijzen, welke voor de nog schaarsch
aanwezige artikelen werden gewaagd.
Voor een pond suiker vroeg men
100.000 roebel. En In Cuba stelt de
Regeering voor twaalfmaal honderd
duizend ton suiker te vernietigen.
Is het wonder, dat onze samenle
ving niet op orde komt, wanneer lei
ders van volken in zulke zwendel-
practijken voorgaan?
NIEUWE AAkDAPPELSOORTEN
VOOR DE TOEKOMST.
Daar de aardappel een der onmis
baarste voedingsmiddelen is en te
vens belangrijk als grondstof voor de
aardappeimeelfabrikage in de Veen
koloniën en voor andere industrieën,
is liet van 't grootste gewicht, voor
den verbouwer zoowel ais voor den
verbruiker, dat de productie van dit
nuttige gewas zoo hoog mogelijk
worde opgevoerd èn door selectie
van de bestaande oude soorten èn
door het aankweeken van nieuwe,
betere.
Het is een onrustbarend verschijn
sel, dat zich dit jaar bij de meestge-
teelde soort in ons land, den Eigen
heimer, in erge mate een teruggang
vertoont. Daarom is het gev/enscht
nieuwe soorten te zoeken, welke ook zon
der voortdurende grondverwisseiing,
haar goede eigenschappen jarenlang
behouden, zoodat, als de aflevering
van den Eigenheimer blijft aanhou
den wat een ramp voor den aard-
appelboüw zou kunnen worden een
nieuwe betere variëteit zich voor de
oitde gedegenereerde in de jtlaats
kan stellen.
In de „Kampioen" nu meent n:en
dien plaatsvervanger te hebben ge
vonden, waarom het ons bij uitstek
nuttig voorkomt, hierop de aandacht
të Vestigen. Deze soort, in 1911 ge
kweekt van Thorbecke en Fransclien
en in 1918 in den handel gebracht,
vraagt goede gronden en een ruime
bemesting. V/at ze bij aanbouw on
der gunstige omstandigheden ver
mag, blijkt uit het feit, dat de op
brengst van een perceel land groot
0.57 H.A. 29400 K.G. was per y2
IT.A. berekend bedroeg dit dus ruim
25.000 K.G. of ongeveer 360 H.L. a
70 K.G. Het gemiddelde zetmcel-
gehalte was 18.7 pCt. of 465 gram.
Nog om andere redenen verdient de
Kampioen alleszins aanbevelingzijn
duurzaamheid tot laat in het voor
jaar en niet het minst zijn uitstekende
smaak maken hem geschikt voor de
comsumptie ook als fabrieksaardap
pel is hij een aanbevelenswaardige
soort wegens zijn hoog zetmeelge-
haite. Kampioen is een middelvroege
soort ongeveer met den Eigenheimer
rijp.
Ook aan een nieuwe vroege soort
schijnt behoefte te wezen, wejke even
als de Eersteling voor vefling en
marktverkoop zou kunnen dienen.
Hierdoor schijnt meer en meer de
„Ideaai" de aangewezene te zijn,
welke in 1909 uit een Engefsche soort
Epicure en Franschen gekweekt en in
1917 in den' handel gébracht werd en
die zich evengoed als de Eersteling
voor vroegen export leent. De vorm
is langwerpig ovaal, iets platter, met
vlakke oogen. De qualiteit is uitste
kend, indien ze op geschikten bodem
wordt geteeld. De tijd van rijpheid
is maar weinig later. Wat de duur
zaamheid betreft, deze is uitstekend
en in natte jaren overtreft ze hierin
verre de Eersteling. Voor telers weike
voor de veiling verbouwen, is de Ide
aal dan ook zeer aan te bevelen, daar
de opbrengst zeker niet geringer is
en de prijzen minstens even hoog.
Voor velen die vermoeden dat van
de fabrieken in de komende jaren
geen heil is te verwachten, doch dat
men speciaal op den consumptie-
handel zai zijn aangewezen, is de
„Enorm" een zeer geschikte soort
Deze werd in 1911 in den handel gé
bracht maar eenigszins op den achter
grond gedrongen, omdat het zetmeel-
gehalte niet voldoende was voor de
fabrieken. Nu echter blijkt het een
der gewildste aardappelen voor den;
consumptie-export te zijn, evenals,
de hier weinig verbouwde Industrie,
een soort van Duitschen oorsprong.
In vorm en kleur komt ze hiermee
overeen, doch is begin September
reeds rijp, terwijl de Indische een late
soort is. De opbrengst was pl.m.
18000 K.G. per H.A., het zetmeel-
gehalte 15.4 pCt dat is 400 gram.
Enorm is minstens even goed als
Industrie en wordt in België zeifs
wel Hoilandsche Industrie genoemd
om haar vroegere rijpheid is ze zelfs
boven de Industrie te verkiezen
biadrolziekte, waardoor deze laatste
dikwijls sterk wordt aangetast, komt
in Enorm niet voor. Vurigheid treft
men zelden aan.
De staking In de Metaal-industrie.
De houding der R.K. werkgevers.
In „Hef Palrooiisblad", «ofJSóesi orgasm
der Algemeene R.K; Werkgevers-vereeili-
ging, vinden -we omtrent de onderhande
lingen in d-en Bedrijfsraad van -de Metaal-
Industrie (B. M.) een rela-as, waaraan we
het volgende onlleenen.
Op 24 October toen over het alge
meen de verlaging ook bij de R.K. werk
gevers wel. was aangekondigd, d'och nog
piet was doorgevoerd wendde Prof.
Aengener.t, voorzitter van don. B. M. en'
twee leden der K. IC. W. V. pogingen aan,
om alsnog over deze loonsverlaging tc on
derhandelen tusschen de R.K. werkgevers
en de R.K. en Glir. Metaalbewerkersbon
den.
Zeer uitdrukkelijk is er tegenover ProT.
Aengenent en tegenover beide leden op
gewezen, dat deze onderhandelingen geen
resultaat zouden kunnen hebben, omdat
de R.K. en Chr. vakbeweging z.oo nauw
verbonden was aan de socialistische, dat
zij toch niet meer in slaat zou zijn, zelf
standig een standpunt te kunnen innemen,
oo-k al zou zij liet principieel willen.
Er werd otp gewezen, dat, hangende -de
slaking geen enkele mc'taalbewerkersixmd
eenige concessie zou willen dóen, omdat
zoo'n concessie gelijk zou slaan met de
erkenning van ongelijk, wal betreft het
verzet tegen de loonsverlaging.
Prof. Aengenent ontkende dit voor
wat den R.K. Metaal,bewerkersbond- be
treft (met allen klem en deelde nog me
de, dat de 'heer van Rijzewijk, voorzitter
van 'het R.K. Vakbureau hem (Prof. Aen
genent) had medegedeeld, dat de verbit-1
lering der arbeiders niet zoo-zeer betrof dragen is.
de loo-nsverisging zeiI' ais wel liet niet-ple-
gen van" óverleg. Deze o-mstandigïiedeii al
leen hadden hel R.K. Vakbur. bewogen al
len steun (Inoree] cn financieel) aan de
stakende metaalbewerkers te geven. Zoo
de R.K. werkgevers bereid zouden zijn,
om de loonsverlaging 'ilians niet uit lo voe
ren en eerst daarover te onderhandelen,
zou het R.K. Vakbureau den R.K. MelaaJ-
bewerkersbond geen steun verleenen, wan
néér. die onderhandelingen eventueel niet
tot eanig resultaat zonden geleid hebben.
Deze stellige verzekering ward dert vol
genden dag 25 October, in Restaurant
Terminus door den heer d-e Bruyn her
haald .tegenover den Z.E. heer Pastoor P.
C. van Aken, Geestelijk Adviseur der werk
gevers en de beeren Meyer en Korten-
ii ernst, bestuursleden der R. K. W. V. en
later nogmaals op 2G October in 't bijzijn
o.a. van den Z. E. heer Geestelijken Ad
viseur van den Mefaalbewenkersbond en
den heer Veiheyén.
Na dan té hebben uiteengezet hoe de
Katholieke en Christelijke werknemers de
onderhandelingen iradhtten over te bren
gen naar de combinatie van samenwerken
de metaalbewerkers, wordt als oorzaak
van het s'truikeleh der onderhandelingen
genoemd de bespreking van liet accoun
tantsrapport omtrent den toestand in de
industrie. De Ohristelijken wilden aan een
bespreking van dal. rapport niet aan. De
R.KMela al-bewerkers! vond was in princi
pe 'bereid- het rapport te hespreken, doch
zag in die bespreking geen praetisch nut,
daar zij 1e kennen gaven:, „gesteld da't wij
hier tot het besluit komen, -dat loonsver
laging gemotiveerd is, dan kunnen wij
praclisch loch niet meewerken aan dazen
maatregel1:"
Daarop constateert de voorzitter, dart
liet onder deze omstandigheden toch geen
nu't heeft hei rapport le bespreken en zoo
gaat de B. M. uil elkaar zonder dat over
hél Tap-port een woord' is gerept.
Het Patroonsblad' wil ten slofte nog
vastleggen de volgende feilen:
le. De onderhandelingen zijn niet doof
de werkgevers, doch door den R.K. Me-
laal'bewerkersbond verbroken.
2e. de combinatie der Mctaalbewerkers-
bonden bestond Teeds, voordat de R.K.
'werkgevers de loonsverlaging aankondig
den, en zou in elk geval ontstaan zij-n als
een-heidspvnV tegen -den Mélaal'hood-
3e. de bereidwilligheid tot onderhande
len was bij de werkgevers geen sclhijnver.
tooning. Het tegendeel was waar; de R.K.
arbeiders maakten van den B. M. een pas
kwil.
4e. Er i,s geen sprake van, da't na de
laatste vergadering van den B. M. het nog
te verwachten was, dat er opnieuw in den
B. M. gesproken- zou worden.
UIT DE MIJNINDUSTRIE.
Het hoofdbestuur van den Algem.
Bond van Christelijke mijnwerkers, ge
vestigd te Heerlen, heeft aan de contact
commissie voor 't mijnbedrijf een uitvoe
rig schrijven gezonden, waarin bezwaren
worden ontwikkeld legen de in de ver
leden week gehouden vergadering der
contact-commissie door de directies aan
gekondigde beslissingen.
Hel hoofdbestuur verzet zioh vooreerst
tegen de reeds voor een bepaalde groep
mijnwerkers toegepaste loonsverminde
ring sedert i November i.I., welke ver
mindering adressant in strijd acht met de
bepalingen van de gekiende loonregeling.
Verder wordt aangedrongen o-p handha
ving van de bestaande regeling voor de
vergooding van scoorkaarten ten behoeve
van mijnwerkers, die van arbeidstreinen
moeten gebruik maken. Wordt deze ver
goeding ingetrokken, dan zullen de mijn
werkers uit Maastricht en Roermond
plm. 35 per maand schade lijden, het
geen door hen, zegt adressant, niet te
Mei de bedoeling van de mijndir.eclies,
om aan de in Duitschland -wonende en op
Nederlandsche mijnen werkzame arbei
ders, na I Januari -geen dtiurtetoesiagen
meer uit te betalen, zou -het hoofdbestuur
van dén Ghf. Bond alleen kunnen instem
men, indien de ingehouden toeslagen door
de mijndireclies zouden worden gestort
in een fonds, waaraan door de contact
commissie een nadere bestemming ware te
geven. Plet gevaar zou anders ontstaan,
dat de mi-nder'betaalde Duitsche werk
krachten bij de inheemsohe werden achter
gesteld.
Wat de uitzonderingspositie van de
Domaniale Mijn aangaat, daarover zal hel
hoofdbestuur met de beirokken directie
confereeren.
I-razake de voorgestelde intrekking van
den 6-ureradienst oo Zaterdag, verklaart
het hoofdbestuur van den Chr. Bond zich
niet genegen tot medewerking daartoe. De
tnaandelijksclie productie wordt z.i. door
die dienst niet geschaad, terwijl de ver
korte dienst op Zaterdag van groot be
lang is voor de Zondagsrust en een be
hoorlijke Zondagsviering.
EEN KATHOLIEKE VROUW
AAN HET WOORD.
Mevr. D. CuypersPovel te Roermond
schrijft in de „Limb. Koerier" over 's
lands defensie. Zij wensoht vrij te zijn
in eigen kuis.
„Wees op uw vierkanten meter eon
koning,mensch, durf te leven
In Nederland ligt het veel aan ziek
zelf, of men durft te leven: onder kot
spilleleen van „Onze Wilkelmien" is ket
keter dan vraor ter wereld. Wij zijn klein
en frank en vrij. Waardeeren wij dat
wel genoeg? Zij, die derven, leeren waar
deeren; zij, dis lang genoten kobben,
zelden.
De schrijfster acht het noodig, dat
men ziek daarvoor geldelijk opofferingen
getroost.
Er zijn er ook onder ons, (tin
„Alles afschaffen, koelemaal geen, ver
dediging."
En wat dan, als een ander u aanvalt?
„Dat doet hij niet," z8gt men, „want (dat
is diefstal en dan zou een grootore ons
komen keipen." -
Gelooft ge dat? Die grootere zal gele
«ijn om zijn leven te wagen, omdat wij
ie idoalis isch of te lam'endig waren om
het zelf te doen!
Het 7e gebod kent vrijwel iedereen;
maar wordt daarom niet meer gestolen?
Dit zou gelijk staan met een rijwiel
op de stoep te laten staan en niet he-
goada en ket kinderhart vervuld van op
roer zo. gedachten.
- '-R een internationaal communis
tisch fc! voor -wagen van school en op
voeding, ;i aan een in dat blad opgenomen
artikel, dat door „het orgaan der commu
nistische partij in Nederland" vertaald
werd, is het volgende ontleend:
Verci r moet de opmerkzaamheid der
kinderen ook gevestigd worden op den
strijd, dien zij op school te voeren hebben.
Juist de schoolstrijd is de moeilijkste, en
tegelijk een heel belangrijke. Daarbij gaat
het s-leehts zelden zonder scherpe conflic
ten met de onderwijzers en leeraren toe.
Het eerste aanknoopingspunit is ook -hier
het propagaiwia-werk. „Der. Junge Genose'*
wordt verkocht, er wordt voor de kinder
groep geworven. Het schoolonderwijs met
zijn geheele contra-revolutionaire strekking
zal vaak conflicten met de communistische
opvatting i-n het leven roepen en rijkelijk
stof bieden. Er zijn genoeg gevallen be
kend, dat enkele -leerlingen en geheele klas
sen tegen reactionaire onderwijzers in op
stand zijn gekomen en dikwijls met succes.
Maar dikwijls zal 'het voorkomen, dot de
kleine rebel aan het kortste eind trekt en
zich voor de almacht moet buigen. Dan
moeten wij hem ondersteunen en hem er
over heen helpen. Vóór alles moeten wij
verhoeden, dat -hij er door ontmoedigd
wordt. Men moet niet den indruk wekken,
dat hij in onze opdracht handelt. Alles wat
hij doet, doet hij voor zich en zijn school
kameraden. Het verantwoordelijkheidsge
voel in den strijd is uiterst waardevol voor
de opvoeding tot strijders.
Dit citaat is voldoende om den aard, de
manier en den toeleg van deze propaganda
onder en door de kinderen te -kenschetsen,
en te brandmerken tevens.
Zoo vroeg mogelijk willen deze „hervor
mers" der maatschappij beginnen met de
kinderen tot rebellen te maken en hen
reeds op de schoolbanken te leeren gehoor
zaamheid te weigeren en in opstand te
komen.
Cynischer kan liet wel niet, schrijft hel
„GentT."
„En een afschuwelijker wijze van opvoe-.
diing en karakter-vorming is moeilijk denk
baar.
Hel is de oude strijd om de ziel van het
kind, waarin het ongeloof en de revolutie
hun hoogsle Iroeven uitspelen en voor geen
middelen terugdeinzen om -het spel 1e win-,
nan, ook al gaat het kind als kind eraan te
gronde."
DE ZEGELWET.
De Vereeniging van handelaren te Gro
ningen, tot de overtuiging gekomen, dat
hot reeds door de Tweede Kamer aange-
namen ontwerp tot wijziging en aanvul-
nomen ontwerp tot wijziging en aanvul-
bedreiging beteekent voor den handel,
hoeft zich met een adres gericht tot de
Eerste Kamer, teneinde te verhoeden, dat
grijpen dat het op een gooden morgen dit ontwerp tot wot wordt verheven,
verdwenen is. Zij is van meening, dat niets onbeproefd
Mevr. Ouypers-Povel ziet er geen heil
in, als we onze eentjes blijven tellen en
onze boterhammen eten in den waan, dat
we dit wel altijd kunnen blijven doen en
ze wijst mesr bijzonder op het Belgische
gevaar voor Zuid-Limburg en Zeeuwsch-
Vlaanderen, waartegen icaii zoo beleefd
is ons te Brussel onafgebroken te waar
schuwen.
OM DE ZIEL VAN HET KIND.
Het communisme tracht in zijn revolu-
ttennair drijven ook de kinderen voor zijn
wagen te spannen.
De schooljeugd reeds moet worden „be
werkt" en opgehitst ter wille der propa-
moet worden gelaten om deze fiscale dwa
ling te voorkomen.
De voorgestelde belasting van elke
kleine zending met f 0,25 zal voor den
-tus3chenhandel en den kleinhandel vér
strekkende gevolgen hebben. Voor kleine
winkeliers zal zij zelfs oen nekslag kun
nen worden.
Li hot adres wordt betoogd, dat eek
de vrachtbrieven, betrekking hebbende
op kleine zendingen, van zegelrecht b-3-
hooren te worden vrijgesteld. Bij een
voorloopig onderzoek, ingesteld bij een
20-tal willekeurig genomen firma's te
's-Gravenhag?, is geblek?n, dat deze jaar
lijks een 800,030 tal vrachtbrieven ten be-
FEUILLETON
„Wat moet die rijmelarij uitdrukken?"
„Het gevoel van een dichterlijk ge
moed", antwoordde Mordaunt met
lo-erimden blik.
„Nu, dun vind ik gevoel noch poëzi/e
daarin uitgedrukt. Of zijt ge misschien
zelf de schepper van deze mislukte
uilstorting? Ik houd 't welhaast niet
voor m-o-gelijk, doch.
„Ik? Neen, waarachtig niel." riep
Mordaunt in de hoogste verwondering
uit.
„Des ie beter voor u," hernam Blunt
sarcastisch. „Ieder mensch heeft zijn
zwakheid, en zoo kan 't wel voor
komen, dat een anders erg prozaïsch
uian een dichterlijke aanblazing meent
'e ontdekken en dan de dwaasheid be
gaat slechte verzen te maken. Ik ben
dan ook zoo vrij u aan te raden dit
vers schielijk van het omslagblad te
verwijderen, anders kunt u nog onder
verdenking komen de maker daarvan
te zijn."
Lachend maakte Robert Blunt een
buiging en verliet de bibliotheek.
Mordaunt zat een wijle roerioos. De
tegenstrijdigste gevoelens bewerkten
elkander in rijn binnenste. Hij had
Jen secretaris een val gezet, om hem
daarin als den geheimen gever van
gedicht >iaa. Edith, vajjgeji
en het was mislukt. Na lang overleg
gen, hoe hij 't beste deze zaak zou
kunnen oplossen, stond hij eindelijk
op, stak het boekjja in den zak en
hij verwijderde zich uit de bibliotheek.
Blunt echter had, aanstonds nadat
hij Mordaunt verliet, Edith willen op
zoeken; maar deze was niet le spre
ken, wijl zij zich bij IJelene Mor
daunt bevond. Hij begaf zich mis
moedig naar zijn kamer, wierp zich
in zijn stoel en wachtte verlangend
op het oogenblik, dat hem tot Editli
en tot opheldering met haar zou bren
gen. Zoo had hij misschien een kwar
tier gezeten, toen zich buiten 'n licht
kloppen deed hooren. Op zijn „bin
nen" opende zich de deur en de arts
slond voor den secretaris.
Eindelijk tref ik u alleen. Reeds
sinds gisterc-n snak ik naar deze ge
legenheid," zeide dokter Maas.
„Wat wenscht u, doctor?"
„Mijn beste Blunt, ik weet wel, dat
de natuur mijn haren den verdachten
schijn gegeven heeft, waarmee de
zonnegod iederen morgen zijn vurig
vierspan door Aurora's poorten jaagt.
Gij echfer, hoven alle"voörö'oi-deei ver
heven, schenkt mij de eer van uw
vriendschap."
„Hier in dit huis is dat waarlijk
geen eer, beste doctor."
„O zeker, ik ben er zeer gelukkig
door. Was ik maar half een man'
als gij, beste vriend, ik zou 't dien.
schurk van 'n Mordaunt in zjjn gezicht
zeggen, wat ik thans achter zijn rug
brom, dat hij even zoo mkt verdient
de gemaal dei' schoone, lieftallige freu
le ÉdiLh Bi .worden, als ilt. jva&rd ga-
j weest ben, haar grootvader te zijn.
Op mijn eerewoord, Blunt, gij zijt de
eenige rechtschapen, eerlijke man, d'e
ik in langen tijd ontmoet heb. Ik
weet, overal heb je narrenmaar
ik dwaal af vau de reden van mijn
bezoek, mijnheer Blunt."
Hij hield op, keek verlegen rond.
trok aan de vleugels van zijn on
berispelijke das en herhaalde tweemaal
achter elkander: „BluntI"
„Nu hoor ik al voor den derden
keer mijnen mij zeer goed bekenden
naam," merkte de secretaris op.
„Mijn beste, het is een uiterst teere.
het is een zeer delicate aangelegen
heid die
„Neem toch plaids," sloeg Blunt
voor.
Maas liet zich dadelijk op een stoel
neervallen.
„Toon me nu uw vriendschap, mijn
heer Maas, en beken mij openhartig
wat u scheelt."
„Dat zal ik ookik ben verliefd."
„O, nu begrijp ik alles," lachte de
secretaris.
„Gij hebt om de hand uwer har te-
koningin gevraagd en 'n blauwtje ge
kropen
„Niet gevraagd, maar ik wouik
ben een nar met een vuurroode pruik
en zal bij een dame met smaak nooit
geluk hebben. Zoo een zal hoogst
waarschijnlijk geen Adonis of Apollo
in mij ontdekken."
„Nu, dan een Croesus/beste Maas;
laat toch die uiterlijkheden weg! Een
jonge dame met geest en gemoed zal
over uw roode haren heen in uw hart
tSB». mJlSS.il ?ïi 4id SggWBBl ia jbip.
geheele goud-waarde begrepen, dan.
wees gerust, dan zal zij hare hand niet
weigeren."
„Blunt, ik wil geen vrouw, die mij
out 't geld trouwt. Mijn rood hoofd
slaat mij overal in den weg. 't Was 't
besle mij zonder hoofd aan haar voor
te stellen."
„Dat weet ik nu werkelijk niet te
bereiken."
„O, gij begrijpt mij niet. Ik bedoel,
een andere, 'n goede middelaar moet
mij 'n. aanloop bezorgen, haar wellicht
iets goeds van mij bijbrengen cn dooi
de mooie vergelijking met goud en
vlammen den onaangenamen indruk
van mijn roode haren verzwakken."
„Dat denkbeeld is niet kwaad; hoe
zal ik u echter kunnen helpen? Ik
ken de dame van uw hart niet en dan
nog: zij slaat in ieder geval boven mij
in stand."
„Gij kent ze bijzonder goed."
„Wie is zij dan i
„Lady Edith Stillworlh!"
Blunt hield slechts mei moeite zijn
verbazing terug.
„Gij alleen kunt mij helpen," ging
de schuchtere dokier voort „gij
zijt oppermachtig op de plantage; in
het kasteel, in de familie gij ver
moogt met name zeer veel op freu
le Edith, die al lijd slechts met de
meeste hoogachting van u spreekt.
Dierbare vriend, help me toch tut
de klem wees gij mijn voorspre
ker! Of is 't u liever; dat die Mor
daunt haar trouwt?"
„Neen, neen, ik wil graag alles doen
om haar aan dien man te ontrukken,"
liep, dt^secj£ta,rjs hcfjjA uij, fiijtar
voegde, zich matigend, er tamelijk
koelbloedig aan toe: „Wat gaat het
mij tenslotte' aan? Voor mij kan het
eender zijn wicn juffrouw Edith
trouwt."
„Maar mij is dat lang niet eender,"
nep de kleine dokter geheel buiten
zich zelf. „Ik zou wanhopig worden
als ik dat schoone, edele wezen opge
offerd zag aan zoo'n creatuur, als
die Mordaunt er een is."
„Ik wil u graag helpen, als ik
kan," hemam Blunt en schreed dan
de kamer op en lieer. In zijn trek
ken spiegelde zich een ontzaglijk zie-
leleed af.
„Ik zal met haar praten," besloot
hij in zijn binnenste, „ofschoon ik
weet dat zij niets voor dit mannetje
hier geeft: maar ik zal dan toch ze
ker hooren, of zij Mordaunt liefheeft."
Dan reikte hij den kleinen dokler
de hand en sprak met warm gevoel:
„Als ik in staat ben freule Edilh
ten uwen gunste te stemmen dan zal
geen ander dan u heer op Cozy Dell
worden
„Blunt", riep de kleine dokter be
geesterd en schudde de aangeboden
hand van den secretaris met storm
achtige hartelijkheid: „hadden onze
hoogere kringen inplaats van haar af
geleefde zonderlingen, mannen als 11
zij zouden beter worden en een nieu
we, edeler generatie voortbrengen l"
Met gloeiende wangen cn stralen
de oogen verliet hij de kamer van
zijn nieuwen vriend.
Nadat de schreden van het man
netje in den corridor weggestorven
wajfeij, zopk. Bl.ujit uitgeput ia een
stoel en bedekte 't gelaat met beide
handen. „O, ik dwaas" mompelde hij
„Hoe kon ik ooit mijn blikken ophef
fen tot haar. die onbereikbaar bo
ven mij staat? Ik mag niet eens mijn
mond openen om liaar mijn reine, on
baatzuchtige liefde le bekennen. Ar
moede en nederigheid zijn miiu bit
ter erfdeel I"
ELFDE HOOFDSTUK
Langzaam en donker zonk de dag.
Sinds zijn onderhoud met dokter Maas
had Blunt bijna 't grootste gedeelte
van zijn tijd in de oude bibliotheek!
doorgebracht, maar toch geenerlei
weldoende afleiding voor zijn droeve
gedachten gevonden; want de zieke
grijsaard toonde zich droef gees li ger
dan gewoonlijk en verbrak met geen
syllabe zijn drukkend stilzwijgen.
Slechts bijwijlen meende Blunt le be
merken, dat de blik van den slotheer
doordringend op hem rustte.
Toen Blunt zich bespied wist en
verwonderd naar zijn meester omkeek',
zonk deze weer in zijn gewone, starre
rust terug.
Het werd geheel donker en de
maan 'sleeg langzaam aan 't firma
ment. Nu stond de secretaris op en
verliet de kamer. Hoe zou hij ge
troffen ziin geweest, als hij liad ge
zien, Avat de oude heer na zijn weg
gaan deed! r
Met bevende, onzekere becnen na-<
derde de zieke de schrijftafel, aan
welke de secretaris het grootste deel
van den namiddag gewerkt had en
opdejiwierp dp djyy. liggende papist*
