BINNENLAND.
O I S
I
1 ij0NS BLAD" la*""**""' 1
Bureau; HOK 6, ALKMAAR. - Telefoon: m?'433
Indische Irroniek.
mmm.
3
i
3
ra
DONDERDAG 22 DECEMBER 1921
Me JAARGANG
Advertentieprijs:
Geen gemeenschap.
Boomkweekerij „üe üanlia'5
IEPENBOOSVÏEN
Met geheim vaia
۩ssy Bella
ill f:
cr M
p p
w ÜQ cu
a> o
CD
3 3
O 3
aya
CD CD
p a
a- pu
CD JU CD
P N
3'Oq 2L
3 -»,
a.
CD
re> pa
tr o w
£f
rr
S.&3
a o 3
S-7
Br t3
CD*-
•v, cr
a D p
CD CD CD
S-3 S.
o- 5- U
4Ï
3.*-^
2- -
nr> 10
CQ <-+■
O p
"1
cr cu
CD
<xj
r
CD
-a
5-
o2.3
P^<g
g O
p 2. p
_cq' s*
5"S«
p g gr
3 teS
a
a
CD
a
p
p
a
3J
o
p
a
p-
8-
43
53
to
PB
>3
CO
H
ffl
to
53
O
z:
o
VO
evi
No. 3*»*
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Van 15 regels f 1.25; elkerege! meer f 0 25; Reclames
per regelt 075; Rubriek „Vraag en aanboo" bij voot-
uitbetaling pe; plaats ng f 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen opgevallen tot een bedrag van f 500,—f 400,—, f 200,—, f 100,—, f 60,—f 35,—, f 15,-
Zij, die zich met 1 Januari a.s.j
abonneeren op dit blad ontvangen,
de tot dien datum verschijnende
nummers, gratis.
DE ADMINISTRATIE.
De Algemeene Beschouwingen over de
Staatsbegrooling vormen een jaarlijksch te
rugkerende politieke gebeurtenis in ons par
lement, vooral, wanneer wij, zooals nu '1
geval is, aan het einde van een vierjarige
regeeringsperiode gekomen zijn en nieuwe
verkiezingen voor de deur slaan. De debat
ten, welke echter nu in de Tweede Kamer
afloopen, zijn nauwelijks de moeite waard
er kennis van ie nemen. De rede van mr.
Troelstra, vroeger een feil van den dag,
was niet meer dan een opsomming van en
kele los samenhangende bemerkingen. Mi
nister Buys de Beerenbrouck mocht dan ook
gerust in zijn repliek vaslieggen, dat de re
devoeringen der linkerzijde zich gekenmerkt
hadden door 'n zekere matheid én loomheid
Z. E. had die der rechterzijde daarbij dit
keer mogen insluiten; want over heel de li
nie w%s de geestdrift zoek. Ook in de poli
tiek is het blijkbaar malaise. Hei parlemen
tarisme in zijn tegenwoordig stadium raakt
aftandscb. 't Politieke leven zoek l naar nieu
we vormen 0111 zich opnieuw baan te breken.
E11 in zulk een lijd van overleg mag men
geen opgewekten toon verwachten.
Toch is er één belangrijk moment in het
politieke debat van dit jaar, helweik wij
even willen vastleggen. Mr. Troelstra heeft
weer eens gevischt of niet een deel der Ka
tholieke Staatspartij bereid zou zijn om met
de sociaal-democraien eventueel een nieu
we democratische Regeering te vormen.
Daarop heeft de leider onzer partij mgr.
Nolens en heeft minder direct ook de mi
nister-president een duidelijk antwoord ge
geven.
Ben splilsing in de Katholieke partij acht
onze leider vrijwel onmogelijk; zelfs op de
Roomsche kiezers heeft de socialistische pro
paganda meent mgr. Nolens geen vat;
laat slaan dan op onze afgevaardigden. Al
die praatjes over splilsing zuilen blijven af
sluiten op onze principieele opvatting van
uo/tsvertegenwoordiger: wij kennen geen
agrariërs, geen middenstands-, werkgevers-
of werklieden-afgevaardigden; wij kennen
enkel en alleen afgevaardigden van liet Ka
tholieke volk. En wanneer slraks aan de
stembus de christelijke partijen opnieuw de
meerderheid behalen, dan zal er opnieuw
een regeering te vormen zijn op een christe
lijke coalitie. Want de christelijke levensbe
schouwing der drie rechtsche partijen biedl
genoeg punten om er 'n regeeringsprogram
op 1e vormen. Als punt van practische po
litiek noemde daarbij mgr. Notens de pu
bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie, welke
joortbouwt op de collectieve contracten en
100 uitnemend in staat is om in den .geest
van christelijke solidariteit den bedrijfsvre-
de in de toekomst nabij te brengen.
En de premier voegde daaraan in wei-
sprekende bewoordingen nog toe, dat het
huidige rechtsche kabinet, steunend op een
groote groep Kamerleden, sterk heeft ge
staan en zal blijven slaan tegenover hen,
die het Staatsgezag wilden aanranden. Al-
FE u 1 llTeTcTnT
ten, die prijs stellen op orde en gezag kun
nen zich vol vertrouwen achter dit kabinet
scharen.
Al gaan dus de rèchterpartijen aanstaan
den zomer elk mei een eigen verkiezings
program in zetften trekken zij afzonderlijk
len strijde gevolg der. evenredige verte
genwoordiging dit politieke debat heeft
toch wel zooveel uilgewezen, dat wij onze
Roomsche kiezers vol vertrouwen kunnen
aanwakkeren naar een rechtsche overwin
ning te sturen. Hopeloozer dan ooit, staan
de linkerpartijen verdeeld; de Vrijheidsbond
heeft zich bij de jongste Legerwet deerlijk
gecompromitteerd, er is daar na een één
jarig bestaan reeds scheuring in eigen gele
deren. De vrijzinnig-democraten blijven een
groep officieren zonder soldaten en bij de
sociaal-democraten is de fut er uit. Hun leus,
de socialisatie is een doodgeboren kind; bun
leider steekt al de armen naar de groote
groep der Katholieken uit. Maar terecht
heeft hij ten antwoord gekregen: er is geen
gemeenschap tusschen n en ons.
Ondanks de politieke malaise blijft de
re 2I1 terzijde dus een eenheid vormen en het
zij haar een eer, straks, wanneer zij na de
verkiezingen versterkt uit den strijd naar
Veren treedt, ons land en volk door deze
moeilijke tijden heen, naar een betere toe
komst te leiden.
De hekenketel
Ik heb reeds meermallen het goed recht
van een Indisch nationalisme verdedigd
en evenveel malen de hoop uitgesproken,
dat het eindelijk eens gelukken zal, de
jonge Javaansche beweging met krachtige
hand te leiden, opdat daarmede een ge
zond element van zelf-ontwikkeling werk
zaam gaat worden, zonder welke de in
vloeden van boven-af weinig uit ie richten
vermogen.
Dochli oever zijn we daarvan nog af!
De Inflandsdhe vereenigiingien missen alle
kracht om behoorlijk actie naar buiiben le
voeren, doordat nationailaistn'sche leiders
met communistische en socialistische col
leges over hoop liggen, en alle energie
wordt uitgeput door onderling gekijf en
wederzijdsch intrigeeren.
De aanvoerders, diie nu achter de trabes
vam hun gevangen! s-ceRen kunnen trach
ten geest en gemoed tol rust le laten
komen, hebben reeds bet aureool verloren,
dat in de oog en hunner volgelingen hunne
hoofden sierde, en hunne plaatsen zijn on
verwijld ingenomen door nieuwe groot
heden.
Op het laatste S. I. congres, in dit na
jaar te Soerabaja gehouden, prijkte nog
het levensgroot portret van den grooten
leider van weleer. Tjokro-amlnoto, met een
lauwerkrans. Doch inmiddels wordt het
dringen naar de voornaamste plaatsen aan
het hoofd der beweging onafgebroken en
on wéinig „broederlijke" wijze voortge
zet.
De edelman-nati o na listSoerjo pranolo,
in wien men vroeger de toekomstige ledder
zag, heeft zich niet kunnen handhaven.
Het „Soerabajasoli Handelsblad" bracht
het bericht, dat door vijf hoofdbestuurs
leden van de P.(ersoneel) F.(abrdeks)
B.(ond). een dfer grootste inland'sche vak-
veroenigiuigen, zonder den voorzitter er in
te kennen, eene vergadering werd gehou
den, waarop zij hem als voorzitter schor
sten, wegens zijn slap beleid en fnnan-
cieêle organisatie (lees: desorganisatie.
De voornaamste reden tot ontheffing werd
gevonden in zijn openlijke erkenning, dat
de P. F. B. het in den strijd tegen den
Java- Suakerwerkge vershoind"_ had a fge-
logd.
Van communistische zijde werd het hem
dat zeer euved geduid, en het vermoeden
ligt voor de hand, dat hier gehandeld is
onder invloed van de „Revolubonnairé Vak
centrale", welke langzamerhand geheel on
der bolsjewistische leiding is gekomen.
Deze communisten zetten onverpoosd
hun pogingen voort om ook de geheele
Sa rek at-Islam te annexeeren.
Daarvoor bood bet laatste S. I. congres
weer een sclhoone gelegenheid, dié door
Semaoen gratis werd aangegrepen.
Men beeft vroeger overal en dikwerf ge
schermd mét de leuze, dat uit de botsing
der opinies, de waarheid gelegenheid
kreeg om 1e voorschijn te komen. Indien
ergens, dan was op dit S. I. congres de
botsing der ideeën geanimeerd genoeg om
de stukken er af te doen vliegen, doch.
arme waarhei dl
De S. I. vertegenwoordiger in den Volks
raad, Hadji Salirn de man, düe Mohammed
en Marx verbroederen wil, begon met een
uiteenzetting van het* doel, dab volgens
hem de S. I. behoort na te streven: „Alle
standen- en klasse-verschillen diénen te
verdwijnen, de rijkdom moet gelijkelijk
verdeeld worden over de Reheole roensch-
heid." En dit zou dan de laak zijn, die
door de Islam het he9te kan woren ver
richt.
RemaO'Sii ging daar communistisch legen
in, en betoogde, dat het onverstandig was
het Islamitische geiloof als basis dér Ver-
eendgdng te nemen: volgens deze massa-
kenner kwam de klassenstrijd voort uit
'den natuurdrang. En Saffón hpoTde toen
tevens de hadji's ingedeeld bij de „kapita
listische" klasse, welke hel er op aan legt
den kleinen main uit te bui tent
Prosit, broeder!
Een derde voorman Abdoel Moeiso oud-
volksraadelid. vakvereenigingstekter, jour
nalist en wat dies meer zij, verdedigde op
zijn beurt een beetuurs-voorei'.el betreffen
de de „partn-ddscipline", waarbij hel ver
bod werd uitgevaardigd voor de S I -ers,
om lid te ziin van cene andere partij;
Wedaar, de belangrijke kwestie!
Ik heb reeds vroeger eewezën op de
scheuring, die 7,-ch voltrekken gaat in de
gelederen der .Inlandsche revol.utionnairen.
de eene groen legt het aan op maatschhp-
nettiike revolutie naar de aanwijzing van
Karf Marx, met -of zoucler Benin; de,.ande
re groep streeft naar eèn staatkundige om
wenteling. die lln Indiië een Indonesische
zoo niet een .Tavannsehe-monarchie, of
waf dan non neerkomt brengen moet.
Vooriloonig loont de groote massa der
S I. leden zréh meer ingenomen met de
nationals attache richting. Doch de andleren
zün volhardend enmeedoogeniloos.
Dat hebben zii bereids getoond.
En zoo wordt het vuur onder dézen
hek ren-ketel 'steeds feller ongekookt.
Welk brouwsel zal men het Indische
volk te verorberen geven?
Het Christendom heeft wel een zware
laak te vervullen.
Doch die taak móet worden vervuld.
Al krijgen wij daarbij de „boogen" in
den lande niet mee.
Want bedroevend is het, zoo weinig
men in Regeerings-kringen toont te begrij
pen, wat de inzet i.s van den strijd der gees
ten. ook in Indiië. Wanneer gezegd wondt,
dat daar nog bet oude principe van ..lais
sez-faire" en ,jlaassez-aller" gehuldigd
wordit. dan rs dit misschien nog te gunstig
geoordeeld.
Bij besluit van den 24en September is
door den Gouverneur-Generaal eene com
missie in het leven geroepen, die den naam
kreeg van Commissie voor de Scheiding
van Kerk en Slaat". Als taak werd haar
gegeven een onderzoek in te stelden naar
de wenschelijkheid en de mogelijkheid van
eene verdere doorvoering van het begin
sel van scheiding van Kerk en Staat an
Indie en der Regeering, zooveel mogelijk
onder indiening van uitgewerkte vporslëï-
ien, van raad te dienen omtrent aan het
Opperbestuur in te dienen voorstellen ter
zake, met name lot losmaking van den
thans tusschen de Indische Regeering en
eenigé Kerkgenootschappen beslaan den gel-
delijken band.
Ik hoop. dat mijne lezers uit deze lange
omschrijving eene duidelijke voorstelling
van de bedoeling hebben kunnen vormen.
Wamt het laat zich aanzien, dat Nederland
dn eene lieele moeilijke kwestie uitspraak
zal hebben te doen.
In de commissie werden door de Regee-
ring benoemd: een Katholiek priester, oen
Katholiek Europeaan, een Katholiek
Javaan, een dominee, een Protestante
Europeaan, twee Protestante Inlanders,
een Arnieniiaaiisc.be leek, twee Maliomeda-
nen -en twee ambtenaren, dte niet geacht
kubnen worden tot eenige Kerkgenoot
schap té behooren. Een. van deze laatste,
de Directeur van Onderwijs, werd Voorzit
ter der Commissie, de ander Secretaris.
Al weder meent men door de botsing
der ideeën de waarheid te voorschijn te
kunnen roepen.
Maar er J di'.ent te worden gelet op de
gedragingen van de beide „neutra-Ie" func-
tn>naris>sén in de Commissie. Zij deden een
Nota over dc Scheiding van Kerk en Staat
in Nedcrl.-lnlië in 'l licht zien. dat volgens
liet onderschrift is „opgesteld aan het
Departement van Onderwijs en Eeredienst
en gepubliceerd met machtiging der Indi
sche Regeering."
Wat bij teerste lezing ail dadelijk opvalt
is de éénzijdgghüïri der beschouwingen,
j waardoor men moeite krijgt om de over
tuiging te behouden, dat bier geen Anii-
Ch ris lelijke strevingen naar voren komen.
Wederom zie ik me genoodzaakt om dé
bijzondere aandacht e vestigen op het be
leid van dezen hoofd-amblenaar, dfe op
liet Departement van O. en E. zetelt en in
deze nota. welke n.b. ter voorlichting moet
dienen, omtrent de Katholiek-en allerlei on
juiste voorstellingen doel geven.
Eu. dat terwijl hij van uit zijn Departe
ment.s-bureau de Kafbolieke Kathedraal
met pastorie aan den overkan-l van het
plein kan zien liggen.
Weest op Uw hoede, Christen-imannenl
S.
EEN LEUGENCAMPAGNE IN DE
TWEEDE KAMER ONTMAS
KERD.
In de Dinsdagavond gebonden Kitting
der Twoede Kamer, heeft Mr. Bomans
resoluut en met kracht van onweerleg
bare argumenten de leugeneampagne ont
maskerd inzake het Haarlemsche henoe-
mingsgeval, waaraau hij van liberale zijde,
ook in de pers, heeft blootgestaan en
waarvan do woordvoerder van den Vrij
heidshond, de heer Dresselhuys, z'xii in
de Kamer tot tolk had gemaakt.
Wij geven hier het Kamerverslag weer
over deze aangelegenheid.
Mr. Bomans meent, dat de heer Dres
selhuys nog blijkbaar denkt: wat kan er
voor goels uit Nazareth komen? Hij
denkt nog steeds: alle goeds komt uit
Tiel en omstreken. De hoer Dressel
huys kan onze' mentatiteit niet hegrij
pen. Hij verkeert in den onmogelijken
waan, dat hij, die 10 pOt. der bevolking
achter zich heeft, 90 pöt. der macht moot
hebben. Het wordt wel eens tijd, dat
de liberale machthebbers oestappen. De
heer Dresselhuys mocht wel eens plei
ten voor benoeming van een katholiek
burgemeester in een der vier groote ste
den, waar wij katholieken, boven den
Moerdijk alleen meer stemmen uitbren
gen dan de Vrijheidshond. Tot nu toe
Was er geen enkele katholieke hoofd
ambtenaar in Haarlêm. Toch zijn van de
79.00Q inwoners in Haarlem 30.000 ka
tholiek. Aan fleze bevolkingsgroep is
geen recht gedaan. Geen enkel katholiek
werd door den raad benoemd. In den
Haarlemsehen Baad gingen de briefjes
der candidaten rond met vernietigende
letters B. K. erop.
Toen de heer Dresselhuys bij inter
ruptie uitriep; dat had u niet in tweeden
termijn moeten beweren, antwoordde de
heer Bomans, slagvaardig; U had heele-
maal niets moeten beweren inplaats van
met leugens te komen. Wij gaan nu ook
tot het offensief Over. Want ook de
katholieken kunnen een grooten bek op-,
opzetten. Het gaat niet aan, dat in de
rechtbank van het in meerderheid ka
tholiek arrondissement Haarlem geen ka
tholieken zitten, noch in de kantonge
rechten en dat bekwame katholieke ju
risten voor jonge broekje3 van andere
richting zijn gepasseerd. Dat is een toe
stand van knechtschap van Nederland,
een wondeplek. Op onze universiteiten
zijn zöo wat alle hoogleeraren liberaal,
op de departementen zijn de meeste 'amb
tenaren liberaal. En daartegenover komt
men aandragen met 't Haarlemsche ge
valletje bij den keuringsdienst, waarbij tal
van jaren geleden hij vergissing een ka
tholiek directeur werd benoemd. Deze
hoofdambtenaar kreeg echter nu onge
vraagd eervol ontslag en zijn opvolger
wordt een liberaal, die in het voltallige
college van B. en W. bij monde van den
burgemeester terstoni op het ongepaste
van zijn handelwijze werd gewe.en.
Do fout, aldus Mr. Bomans, aan 't
adres van den heer Dresselhuys, ligt dus
hij. uw partijgenoot. Of, hetgeen deze
Üeed, een domheid of een truc was,
daarover laat ik mij niet uit.
De burgemeester ontkent althans be
slist deze opdracht aan den heer Mieras
gegeven te hebben. Dat overigens de
katholiek de Oleeremaekér no. 1 werd,
lag aan zijn groote capaciteiten. Eu de
Vrijbeidsbonders te Haïr'ein, bekend mot
het gansche geval, hebben allen op no.
X gestemd.
De lieer Duymaei' van Twist achtte
blijkbaar deze afstraffing van den heer
Dresselhuys zóó welverdiend, dat hij hij
interruptie de verwachting uitsprak, dat
deze nu wel zijn verontschuldiging zou
aanbieden, na welke interruptie de heer
Bomans concludeerde; Wij beboeren van
den Vrijheidshond geen lesje te ontvan
gen op het stuk van benoemingen. Maar
wat onrecht is, blijft onrecht. Spreker
doet niet zoo als de liberalen deden,
want dan zou hij verkeerd doen. Het
meest infame is, dat het verkeerde be
richt in de „Oprechts Haarlemsche Cou
rant" van 18 November, tsrstond door
alle bladen is overgenomen, de rectifi
catie niet. Spreker heeft niet gezegd:
de heer de Oleeremaeker is aanbevolen
als no. 1 omdat hij katholiek is; maar:
„de .sociaal-democratische raadsfractie
tracht mij to ontlokken"de heer de
Cleereinaeker, enz. Dat is dus precies
het omgekeerde. Maar met infame listig
heid is het begin van dezen zin uit het
raadsverslag weggelaten. En de groote
pers, ook de N. B. Ot., hoeft de recti
ficatie niet overgenomen.
Mr. Bomans eindigde zijn uitstekende
rede met do liberale pers te sommeeren
tie noodige rectificatie van het geval
te geven.
vanaf f 1,50 tot f 4,
J GROEN-Teief. 14-St. Paacraö
ZE HOOREN BIJ ELKAAR.
Een vereeniging van vrijdenkers houdt
zich tegenwoordig in Nijmegen bezig met
openbare vergaidéringen, waarin och,
het behoeft eigenlijk niet gezegd op
de Boomsch-Kalholieke Kerk wordt afge
geven.
Daartoe haalt men afgevallen R.K.
priesters uit verschillende ooi Jen des
lands en laot dezen verguizen, wat zij
vroeger hebben aanbeden.
Nu gebeurde ons het volgende, verleilt
de „Gelderlander":
Wij vouwden Het Volk open, en daar
viel zulk een slrooibiljet van de vrijden-
'kersverecnigiing uil.
Daar heb je 'i weer, dachten we.
Neen, ze zijn niet legen den godsdienst,
onze sociaal-demoeraten en zij doen ver
ontwaardigd als men hun vijandigheid
tegen hel katholicisme verwfciji. Maar elke
beweging tegen den godsdiiensl steunen ze.
Zelfs de minst onorabeüe beweging,
een van vrijdenkers met afgevallen pries-
lers als reclame, krijgt hun hulp.
De eolporleurj van „Het Volk" Iegelijk
de colporteurs dtze' agitatie v.m ie vrije
gedachte!
Ze Inboren bij elkaar.
Zeg me, mei wie gij verkeer!, en ik zal
u zeggen, wie gij zijl!
HET ONGELUK OP HET STATION
VAN DEN HAAG.
Het lid der Tweede Kamer Abr. Staal
man, heeft aan den minister van Water-
1. Is het juist, dat, toen op 19 Dec.
j.l. een vrouw, die op het Hollandsohe
Spoorstation te 's-Gravenhago op een
reeds in beweging zijnden trein wilde
springen, daarbij kwam te vallen en
zwaar venvond raakte, men vanwege do
spoorwegmaakscchappij de patiënte eerst
'een stuk liet teekenen, dat de maat
schappij aan het ongeval geen schuld
had, alvorens hulp te verleenen en de pa
tiënte te doen vervoeren?
2. Welke maatregelen denkt de minis
ter to nomen, om zulke onmenschelijko
handelingen in den vervolge te voor
komen P
B-K. KEOLASSEBBINGS- -
VEREENIGINGf.
Dr. Seckers voorz. van 't Hoofdbestuur.
Naar het öentr." verneemt, is Dr.
N. L. Deckers, lid der tweede kamer
der Staten Generaal, te 's-Gravenhage,
gekozen tot Voorzitter van het Hoofd-
bestuur der B.K. Beelasseeringsvereeni-
ging.
i HET VOOBONTWEEP
I" LANDABBEEDSWET.
Do desbetreffende stadie-commissie
adviseert de Groninger Mij. v. Landbouw
met alle daarvoor in aanmerking ko
mende organisatiën te trachten, do aan
neming der Landbouwarbeidswet te voor
komen.
DE NOOD IN DE VEENSTBEKEN.
De Commissaris der Koningin in
Drente, mr. J. T. Linthorst Homan is
voornemens op te richten een pro .inciaal
comité, los van de politieke partijen, tot
leniging van den nool in de veenstreken.
„Neen zij verafschuwt Mordaunt
<n zijn raadsman. Haar vriendschap
pelijke betrekkingen met de zuster
van baron Frank maken 't haar mo
gelijk in Mordaunthal de rol van agen
te te spelen, zonder dat zij verden
king opwekt. Ik kan me van haar
als bondgenoote slechts nut voor
stellen."
„Handel dan zooals je goeddunkt,
jij waart toch altijd verstandiger
dan ik. Laat Ida weten wat je voor
noodig houdt en vraag haar hulp
voor de ontdekking mijner zuster.
Maar of zij nog leeft
Deze gedachte viel plotseling als
een drukkende gedachte op Arthur's
ziel. Hij trad aan 't venster en liet
jzijn angsligen blik zweven over het
door nevels omsluierde landschap.
Blunt echter verliet de kamer om
aanstonds freule Ida om een onder-
'houd te verzoeken. *En hij zag zich
in zijn verwachting niet bedrogen.
Met levendige belangstelling luis
terde Ida naar zijn verhaal. Maar
toen zij eindelijk vernam dat de jon-
v? i ,er in werkelijkheid Karei
Ale.ville heette, sprong zij als gcëlec-
ifriseerd van haar fauteuil op en met
'ingstigcii blik staarde zij den se^*-
varis aatt.
„Meiville," kionk 't toonloos van
haar bevende lippen.
„Heeft 'die naam dan iets zoo be
vreemdends voor u, freule," vroeg
Blunt getroffen.
Ida bedwong met moeite haar
ontroering en zei„Neen, neen!!
Deze naam is mij bekend meer
dan gij vermoedt. Ik was alleen ver
rast hem van u te hooren."
„Veroorloof mij de opmerking,"
antwoordde Blunj, „dat 't me toe
scheen aisof de ware naam van mijn
vriend u werkelijk verschrikt heeft.
Ik zou 't diep betreuren, als ik u
tegen mijn bedoeling in met een
onaangename zaak had lastig geval
len."
„Wees. zonder zorg," stelde Ida
hem vriendelijk gerust. „Ik beloof
mijn hulp en 't geheim van uw vriend
zal ik streng bewaren en zeg hem,
dat ik van stonde af aan zijne trou
we bondgenoote ben tegen de ver
momde laaghartigheid."
Drie dagen later reed een elegante
karos door de hoofdpoort van Cozy
Dell. Edith zat juist aan 't venster
en herkende in de gastenl Frank Mor
daunt en zijn vriend Alan Morris.
Met 'n zachten kreet sprong zij
op en trad achter de gordijnen. Een
koude rilling doorvoer haar, toen zij
beiden hun schreden naar de trap
zag richten. In het volgende oogen-
blik kwam Ida de kamer binnen.
„Ze komen," riep zij Edith toe.
„Ik wist 't al lang, dat dit niet zou
uitblijven."
„0 Ida," zuchtte Edith en drukte
krampachtig de hand van hhar zus
ter.
„Houd moed Alles komt terecht."
„Zal hij 't wagen van ons huwelijk
te spreken
„0 zekerDaarop moet je voorbe
reid zijn hij komt alleen met dat
doel hierheen."
Op dit oogenblik reikte de binnen
tredende bediende zijn jonge mees
teres twee kaartjes over.
„Ik zal de heeren aanstonds ont
vangen," zei Edith rustig en begaf
zich onmiddellijk, nadat de knecht
vertrokken was, naar den ontvang-
salon. Op weg daarheen- ontmoette
zij Allan Morris, die haar groetend
zijn hand toestak. Een spottend lach
je vloog over zijn onsympathiek ge
zicht bij de aanraking van haar kou
de vingers en met loerenden blik
zei hij„Mijn vriend zal vermoede
lijk geen getuigen wenschen bij zijn
gesprek met de freule, ik zal daarom
zoo vrij zijn, mij zoolang in de roode
kamer terug te trekken."
Toen hij de roode kamer was binnen
getreden, zag hij zich al spoedig tegen
over Ida, die-hij m;t een eerbiedige
buiging begroette.
„Wij hebben elkander sedert ons
groot ongeluk niet meer gezien, mijn
heer..Morris," begon de jonge dame
langzaam, en hield hilar blik doordrin
gend op hem gevestigd. „Gij waart
blijkbaar zoo door de verpleging van
uw vriend in beslag genomen, die na
zijn haastig vertrek van Cozy Dell
onge-teld is geweest, zooals ik met
deelneming, van zijn zuster vernomen
heb. Gij zijt een trouwe vriend en het
moet u wel goed doen uw vriend weer
genezen te zien."
„Waarom niet, freule Ik zou niet
zoo van hem houden, als in werkelijk
heid 't geval is, wanneer ik niet alles
aangewend had om hem weer gezond
te maken."
„Het is goed, als de mensch in alles
zijn doel niet uit 't oog verliest," ant
woordde Ida inet nadruk.
„Welk doel, freule", vroeg Allan
verrast, want onder haar woorden
scheen zich een geheime beteekenis
te verbergen.
„Er zijn menschen, wier handelingen
voortdurend aan een zeker systeem
onderworpen zijn. Ook in U zie ik zulk
een mensch gij werkt volgens een vast
plan, mijnheer!"
„Wat b:doelt u daarmee," vroeg
Allan Moris wantrouwend.
Ik bedoel de verpleging van baron
Frank," antwoordde Ida koel.
„Is 't uw gewoonte freule, dikwijls
met zoo'n bijzondere belangstelling
als u zoo goed was zoo juist te toonen,
de handelingen van uwe tnedemen-
schen na te gaan
Bij deze woorden vonkelden ziju
oogen, als van een vos, die zijn buit
beloert.
„Als de betreffende personen mij de
moeite waard blijken ja mijnheer".
„En behoor ik tot die uitverkore
nen
„Er kan ook reden zijn om het doen
en laten van iemand ,bplettend na te
gaan, niet uit belangstelling voor hem
zelf, maar om wille van een anders
welzijn 'l
„Dat is ongeveer hetzelfde als spi-
onneeren."
„Goed, als gij 't zoo noemen wilt
ik ontzie me niet alle geoorloofde mid
delen aan te wenden, als ik een per
soon,dien ik hoogschat, daarmee die
nen kan."
„Zoudt gij voor mij ook een derge
lijke liefhebberij hebben, freule
„Als ik mij overtuigen kon, dat u
iets onrechtvaardigs deed of een
mensch wildet benadeelen, mijnheer
Morris, dan zou ilf ijverig alle infor
maties over u inwinnen en alles aan
wenden om mij van de waarheid mijner
verdenking te overtuigen."
„Dat zou u niet doen, zoo'n spion-
nage is een freule Stillworth onwaar
dig."
„In 't geheel niet, ik zou zelfs zoo
ver gaan, dat ik kon ik u straf en
gevangenis bezorgen, geen middel
daartoe buiten beschouwingliet."
Hij trachtte luid te lachen, maar
schrok zelf van denonaangenaam schril
len toon, die zich uit zijn saamgeperste
lippen wrong en gaf de voorkeur aan
't zwijgen.
Als toevallig streek hij met de hand
over 't voorhoofd, dat met zweet
droppels bevochtigd was, terwijl zijn
oogen in Ida's trekken trachtten te
lezen, wat zij reeds van hem wist en
wat zij door dit opzettelijk in deze rich
ting geleide gesprek nog zou uiten.
„Waarde freule," begon hij wec-r
na een korte pauze, „ik vind, dat gij
ti met een gevaarlijk plan hebt inge
laten. Ik bijvoorbeeld zou 't nooit on
gestraft laten, dat men zich met mijne
aangelegenheden bemoeide of geheel
ongeroepen daarin zoeken zou. Ik zou
in zoo'n geval onverbiddelijk streng
zijn."
„Maar, als ik dacht in mijn recht
te zijn, als ik iemand van den onder
gang kon redden, dan, mijnheer Morris
zou ik voor uwe bedreigingen geen
oogenblik terugschrikken."
„Gij zijt 'n ware heldin, freule Still
worth," spotte hij. „Zeg u maar liever
ronduit, waarvan u mij beschul
digt."
„Welnu dan 1 Mijn zuster heeft zich
vóór den dood van onzen dierbaren
vader met Frank Mordaunt verloofd,
maar daarna grondige redenen be
komen om haar woord te berouwen.
Gesteld nu, baron Frank zou er toch
op staan, dat het huwelijk doorging,
dan zou ik een bruiloftsgast ultnoo-
digen, die u wel schrik zal aanjagen."
Verrast keek Allan op. „Hoe be«
doelt u dat, freule Hoe is dat mo
gelijk
„Geef mij uw woord, uw vriend,
Frank Mordaunt, tot afzien van de
hand mijner zuster te bewegen, dan
blijft de gevreesde van Cozy Dell weg."
„Mag ik u vragen, hoe die gevreesde
bruiloftsgast heet, freule
„George Aesscher 1"
De indruk dezer woorden was ge
weldig.
(W.orrft rervoladj
