„ONS BLAD"
na
BUITENLAND
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
de mmm receeemng in
Hef g@!t@Is3a vasa
€<0«y Dell,
DINSDAG 27 DECEMBER 1921
jNO 36$ L»IIi3JL/iiU ut VljvL/J»liïlJi\ ïy&L
NOORD-HOLLANDSCH
14e jaargang
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
jv
f 2.—
f 2 85
0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkerege! meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75; Ru-wiek „Vraag en aanboo" bij voot-
uitbetaling pe; plaats ng 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—. f 400,—. f 200,—, f 100,—, f 6Q, f 35, f 15,-7
BEIG1E.
(Van onzen Brusselschen correspondent).
DE LAKSCHE HOUDING DER KATHO
LIEKEN BIJ DE SAMENSTELLING VAN
IIET NIEUW MINISTERIE.
Brussel, 19 Dec. 1921.
Jk geloof niet, dat er in België ooit een
ministerie met zoo weinig enthousiasme en
zulke groote onverschilligheid, scepticisme
en wantrouwen werd begroet als het nieu
we minislerie-Tlieunis.
Afgezien van eenige liberale en nationa
listische middens, welke in den l»eer Theu
nis een vriend en werktuig hebben gevon
den, stelt niemand belang in dit ministerie.
Zeker niet de katholieken, die op zeer be
hendige wijze in de luren werden gelegdl
De eenige partij, die feitelijk aan de win
nende hand was bij de verkiezingen, was
de katholieke. Terwijl liberalen en vooral
socialisten zetels verloren, hadden de ka
tholieken er negen gewonnen. Het land gaf
daardoor duidelijk te 'kennen, dat het meer
in katholieken geest verlangde bestuurd te
worden, dan tot hiertoe na den wapenstil
stand het geval geweest was. Hel ware dus
billijk geweesl dat het ministerie voor hel
grootste gedeelle in katholieke handen
kwam
Het tegenovergestelde gebeurde echter.
Van katholiek standpunt uit is de samen
stelling van het ministerie op geene wijze te
verrechtvaardigen. Van het oogenblik af dat
de socialisten weigerden deel te nemen aan
net ministerie, moesten de liberalen en de
katholieken samen een ministerie vormen te
gen de socialisten. In plaats van nu de ze
tels onder elkander te verdeelen volgens
hunne wederzijdsche getalssterkte, eischlen
en bekwamen de liberalen 5 zetels op de elf,
terwijl de katholieken, die driemaal sterker
zijn in getal, er slechls 4 bekwamen en de
twee ovcrbüjvenden toegekend werden aan
personen, die men als „competenties" in de
katholieke partij heeft binnengesmokkeld,
maar die er nooit toe behoord hebben.
En weet ge, op welke wijze de liberalen
dit trachten goed te pralen?
Omdat zij in het ministerie de anti-cleri-
cale meerderheid moesten vertegenwoordi
gen.
13 een dergelijke bewijsvoering in deze
omstandigheden niet wraakroepend en dra
den de katholieken hier niet zelf schulJ
hunner miskenning?
Het schijnt wel alsof de katholieken geen
ruggegrant, geen durvende leiders meer
hebben. En wat de zaak nog erger maakt
is, dat de vijf ministeries van binnenland-
schen invloed o.a. de ministeries van
Spoorwegen, binnenlandsche zaken, oorlog
en vooral die van Rechtswezen en Kunsten
en Wetenschappen aan vier liberalen en
een „competentie" werden toegekend.
In de moeilijke omstandigheden, die het
land doormaakt, hebben de katholieken
eens te meer het bewijs geleverd eener ie
verregaande inschikkelijkheid en toegevend
heid. Er is van hfln kant niets gedaan om
den heer Theunis de taak moeilijk te ma
ken, terwijl Theunis van zijn kant zelf niet
de minste inschikkelijkheid voor hen ge
toond heeft.
Werden in 't algemeen de katholieken in
de doekskens gedaan, de katholieke Vla
mingen kwamen er niet minder omwikkeld
en onbusseld uit te voorschijn.
De katholieke Vlaamsche Kamergrocp
met zijn 44 leden, had den heer Theunis
gevreagd de vervlaamsching van de Gent-
sche hoogeschool in liet Regeeringsprogram
op te nemen en tezelfdertijd in den schoot
der regeering dezelfde vertegenwoordiging
te bekomen als de liberale groep die slechls
33 leden telt. Het eerste punt werd niet in
gewilligd, doch er werd een overeenkomst
getroffen in dezen zin, dat de regeering, als
regeering, de vervlaamsching niet bekam
pen zou, maar ieder harer leden zou vrijla
ten de houding aan te nemen, die hij
wenschte. Ook op het tweede punt ver
klaarde Theunis niet te kunnen ingaan. De
Vlaamsche Kamergroep wilde zich dan met
twee nieuwe vertegenwoordigers tevreden
stellen, maar ook daar had Theunis geen
ooren naar.
Ten slotte wilde de Vlaamsche groep als
uiterste poging tot verzoening en verregaand
bewijs van inschikkelijkheid zich tevreden
stellen met één vertegenwoordiger, builen
de reeds opgenomen ministers van vroeger,
op voorwaarde dat deze met het noodige
gezag bekleed was. Men noemde Poullel en
Heileputte. Poullet weigerde echter en tegen
Helleputle hadden zekere Brusselsche mid
dens hun veto gesteld. Toch werd Hellepul-
te op 't laatste oogenblik gevraagd, doch hij
weigerde. De Vlamingen hebben dus niets
bekomen.
Men begrijpt, dat hf.t misnoegen onder
hen zeer groot is. De verkiezingen werden
in 't Vlaamsche land bijna uitsluitend op
de Vlaamsche kwestie gevoerd en waren
dan ook voor hén een groole triomf.
Volgens de massa hadden de Vlamingen
het ministerie-Theunis niet mogen steunen.
Volgens de politiekers hebben de Vlamin
gen veel gedaan.
Ze staan thans vrij en onafhankelijk te
genover dit ministerie en zullen, op tijd ;n
stond, wanneer het psycholochisch moment
daar is, het offensief tegen dit ministerie
beginnen.
Het ministerie-Theunis zal hoogstwaar
schijnlijk niet lang leven en weinig nuttigs
lot stand brengen.
IS §«£HE!TIE TE
WISÜÏ«IT®Ma
Het duikbooivraagstiik.
De correspondent te New-York van do
„N. It. 01" seinde over de laatste com
missievergadering, waarin het duikboot-
vraagstuk behandeld werd als volgt:
Alle deelnemers aan het debat over
de duikboot-kwestie in do commissio der
Groote Vijf, zijn het er over eens, dat
de beraadslagingen buitengewoon span
nend zijn geweest. De aanval dien de
Engeisohen deden op de duikboot als oor
logswapen was zoo krachtig, dat de Ame
rikanen diep onder den indruk kwamen.
Helen zette Balfour naar unaniem
door de toehoorders is gemeld het
duikbootdebat in grootschen stijl voort.
Hij wees er op, dat het duikboot-gevaar
voor Drankrijk en Italië nog grooter is
dan voor Fn-e' and. Indien Engeland niet
had geholpen dan zouden de genoemde
twee -landen hulpelooze slachtoffers zijn
geworden van de duikbooten. Balfour ont
kende de waarde van do duikboot als
defensief wapen; wèl is het ©en geducht
wapen tegen de koopvaardij-vloot. De
scherpe Engelsche aanval sloeg onte
genzeggelijk in bij de Amerikanen. De
Engelschen zullen dan ook waarschijn
lijk in de commissie geen vergelijk aan
vaarden; doch zij willen op de volledige
afschaffing van de duikboot blijven aan
dringen totdat de debatten zullen zijn
vastgeloopen. Dan zullen zij den Btrijd
overbrengen in de openbare zitting. Het
resultaat zal natuurlijk toch een verge
lijk moeten zijn, evenwel toch altijd zoo
vérstrekkend in zijn bepalingen, dat alle
zeemogendheden daarbij zullen betrok
ken zijn.
De Engelschen voorspellen dan ook,
dat spoedig een groote duikbootconfe
rentie zal worden gehouden. Dit plan
is ook al in de andere delogatiee ter
sprake gekomen.
Inmidde's wordt krachtig voortgewerkt.
Br worden dagelijks twee vergaderin
gen gehouden. Ook Zaterdag is verga
derd en zelfs op Tweeden Kerstdag zou
men bije inkomen.
De be'angstelling in de kringen der
commissie is, naar het schijnt, intens.
Een telegram van den particulieren
Beuterdienst meldt nog nader:
In de maritieme commissie heeft het
duikbootvraagsluk aanleiding gegeven t 't
een gedachtewisseling van drie uur tus-
echen admiraal Debcn, Balfour en Schan-
zer. Men heeft nog geen beslissing ge
nomen, hoewel Debon verklaarde, dat de
conferentie redelijkerwijs tot geenerlei
beperking van de duikbooten kon over
gaan, doch dat, als zij zulks toch deed,
90,000 ton volstrekte miuimum was voor
elk land, dat behoefte heeft aan dat
strijdmiddel. Hij betoogde, dat de duik
booten in den oorlog hun beteekenis be
wezen hadden als middelen van aanval
tegen oorlogsschepen en voor de kust
verdediging. Balfour vulde lord Dee's ar
gumenten voor algeheele afschaffing nog
aan, doch gaf toe, dat Engeland niet ver-
Wachtte op deze conferentie eonigen steun
van beteekenis te dien aanzien te krij
gen. Hij verklaarde, dat een goedkeu
ring van de duikbooten dooi' de confe
rentie Engoland's kosten aanzienlijk op
zou jagen, omdat het alle bijkomstige
sphepen tot verweer tegen duikbooten zou
moeten inrichten, doch dat hij niet ge
loofde, dat zij Bngelond's veiligheid in
gevaar zouden brengen. Schanzer zei,
dat de Itaüaansohe afvaardiging van ge
voelen was, dat het vraagstuk aan een
uitgebreider bijeenkomst diende te wor
den onderworpen, voordat er van een be
sluit tot afschaffing spgake mocht zijn.
Do Italianen waren van meening, dat het
beste was de grens voor de duikbooten
te bepalen tot het uiterst noodige voor
de verdediging.
Het Amerikaanseho programma tot be
perking van de tonnenmaat der onder
zeeërs is Zaterdag ingediend bij de com
missie voor de vlootaangelegenheden. Het
stelt voor: 60,000 ton voor Engeland en
de Ver. Staten elk, en de bestaande tton-
nenmaat voor Japan, Frankrijk en Italië.
Uit Engelsche bron wordt vernomen,
dat de Eransohe delegatie heeft voorge
steld, dat alle groole mogendhelen 90,000
ton aan duikbooten zullen mogen heb
ben.
Brillen en Amerikanen.
Harvey, de Amerikaansclie gezant 1«
Londen., heeft dezer dagen aan een feest
maal, waar hij de gast was von de
Knights of .the Round Table Club, (het vol
gende verklaard:
„Het ware doel van den president de»
Ver. Staten, loen hij de conferentie te
Washington bijeenriep hetgeen een. ge
waagde ondernemiing was bij den chao'i-
schen toestand van de wereld was, één
ding duidelijk te Jaten uitkomen, n.l. dal
een conferentie van eerlijke lieden, om
een vergadertafel vereenigd. een doeltref
fender middel kan zijn, dan het elkaar
dóód maken in de loopgraven. Er schijnt
een redelijke ikans te zijn, dat dit streven
zal worden vervuld.
Maar, of het vervuld wordt of niet, het
is mijn meening, dal waarschijnlijk het
groolsle van alle resultaten op deze con
ferentie te Washington zal wezen, dat op
volkomen wijze het feit is gebleken
'twelfc was vermoed, maar nog niet be
wezen dal wanneer echte Britten en
echte Amerikanen samenkomen om het
een of ander vraagstuk het doel er niet
toe welk onder de oogen te zien. zii
instinctmatig dat vraagstuk beschouwen
uit een zelfden gezichtshoek."
Een Kerstgroet van Balfour.
In een Kerstgroet aan de Amerikanen
zegt Balfour: „ln dit tijdstip van vrede,
dat meer dan eenig ander gedachten wekt
van vrede op aarde en welwillendheid je
gens de mcdemenschen, zijn er zeker geen
volken, waarlussohen deze vrede hechter
en die welwillendheid slerker is dan lus-
schen heide groote Engelsch sprekende
naties. Dit is altijd mijn liefste droom ge
weest en deze schijnt nooit zoo dicht bii
de volkomen vervulling te zijn geweest als
op het oogenblik, nu er onder Ameriikaan-
schc leiding zooveel wordt gedaan om t»
komen tot beperking van bewapening eD
het wegnemen van de oorzaken van inter
nationale wrijving. Een zoo doorgebrach
te Kerstmis moet de beste vóorbode zijn
voorbeen gelukkig nieuwjaar."
DE A„S. CONFERENTIE TE
-v** CANNES.
Lloyd George en Briand.
Uit Londen wordt gemeld dal aan de
vegadering van den Oppersten Raad van
6 Januari een nieuw onderhoud tusscjien
Briand en Lloyd George vooraf zal gaan.
Reuter verneemt: Ofschoon de bijeen
komst van de. ministers van huilenland-
sche zaken van Engeland, Frankrijk en
Italië ter beraadslaging over hel vraagstuk
van het naburige Oosten af moet hangen
van den. duur van de conferentie te Can
nes. verwacht men looh dal de ministers
den f&en Januari te Parijs zullen samen
werken. Indien een definitief besluit be-
Teikt wordt, zat dat aan den Oppersten
Raad meegedeeld worden. Deze zal weer
zijn besluit aan Griekenland en Turkije
kenbaar maken.
Een interpellatie in de Fransche Kamer.
Bij den aanvang van de Kamerzitting
van Zaterdag heeft Klotz, gewezen minis
ter van financiën een vraag tol Briand
gericht ten aanzien van de besprekingen
te Londen en de aanstaande bijeenkomst
te Cannes.
In zijn antwoord deelde de minister
president mee, dat hij naar Londen was
gegaan om alle vraagstukken onder de
oogen le zien, welke moeilijkheden zouden
■kunnen opleveren. Men heeft in de best*
verstandhouding van gedachten, gewisseld-
Het verbond tusschen Engeland en Frank
rijk is zoo volledig en kraohtig als maar
mogelijk is. Enkele der vraagstukken, die
Lloyd George en Briand hebben bespro
ken gaan echter ook andere verbonden
mogendheden aan en daarom is hel on
mogelijk van de besluiten 'kennis te geven
voor de bijeenkomst te Cannes plaats
heeft gehad. Daar deze vooralsnog gehei
me zaken aanleiding geven tol geruchten
en gestook, is het niet ondienstig zekere
punten duidelijk 1e maken. Er is voot
Frankrijk geen sprake van. dat hel te
Cannes «en zijner waarborgen, welke ook.
zou prijs geven. Lloyd George, die ten
volle Frankrijk'? bijzonderen toestand er
kent, heeft er geen oogenblik aan gedacht
dat te Cannes van Frankrijk ook maar
de geringste opoffering zou geëisebt wor
den. Briand heeft met Loucbeur de beste
middelen onder de oogen gezien om
Duitschland tot betalen te dwingen. Er-is
geen sprake van het verdrag van Versail
les in te trekken, omver te werpen of
aanzienlijk te wijzigen.
Hel is mogelijk, dat de Duitscbe bankiers-
'n oogenblik die hoop gekoesterd hebben,
maar Frankrijk weet waar 't zich aan heeft
te 'houden en zal er zich aan houden. Te
Cannes zal men echter andere ingewikkelde
belangen onder de oogen zien, welke de
volken vereenigen. Briefwisseling van di
plomaten is niet immer voldoende en de
rechtstreeksche gedachtenwisseling der vol
ken een nieuw feit in de geschiedenis
is een kostelijk middel voor de oplossing
van de moeilijkheden. In dit opzicht is de
conferentie te Washington een gebeurtenis
van beteekenis. Mel Lloyd George heeft
Briand te Londen de mogelijkheid overwo
gen van een betere samenwerking in liet
algemeen en van een herziening van den
grondslag der onderhandelingen.
De uiteenzetting van den minister-presi
dent is luide toegejuicht en de Kamer heeft,
overeenkomstig zijn verlangen, niet aange
drongen op een nadere verklaring. Ten ein
de Briand volkomen vrijheid te laten heeft
zij de gedaclitenwiseling over de buiten-
landschc politiek uitgesteld tot zijn terug
komst in Januari.
Briand sprak ook nog over de economi
sche malaise, welke een groot deel van
Europa teistert. Met Lloyd George heeft hij
van gedachten gewisseld om de schaal weer
in evenwicht te brengen. Het zal noodig zijn
daarover niet alleen besprekingen te hou
den met België en Italië, maar ook met de
Verecnigde Staten. Frankrijk's rechten op
stortingen moeten gewaarborgd worden en,
moge het al onmogelijk zijn ze te verlich
ten, zijn laslen mogen evenmin verzwaard
worden.
UIT IERLAND
Volgons berichten uit Dublin, verwacht
men, dat dc verdaging van de Dail de be
weging ten gunste van de bekrachtiging van
de Londensch-e overeenkomst zal verster
ken. Er komen nog steeds telegrammen uit
alle streken van het land wTaarin voor aan
neming wordt gepleit.
Mevrouw Connolly, wiens man als een
van de leiders van den opstand van 1916
ter dood gebracht is, heeft een vêrklaring
uitgevaardigd, waarin zij zegt, overtuigd te
zijn, dat het tractaat de vrijheid scheukt,
waarvoor haar man gestorven is.
De regeering van Ulster heeft een ver
ordening uitgevaardigd, waarbij de graaf-
schapsraad van Fermanagh, die haar ge
tart heeft en weigert haar gezag te erken
nen, wordt ontbonden.
GEM. iröiïi&ÉL. BERIOHTEN.
Te Jacksonville in den staat Florida
is de beroemde democratische dagbladman
Boomkwesksrij „Be Bahlia''
Vertrouwd adres voor hei vakkundig
snoeien van uw vruchtlioomen.
Overal te ontbieden.
i GRGEN - Telef. 14 Si. Pancras
FEUILLETON
Maar geen menscli kan zeggen dat zij
trotscli geweest- is Nittemin hadden
beiden de ruwe, onopgevoede ntensche
oijna allen tegen.
Men spotte met den voornamen hout
snijder en verheugde zich in zijn on
geluk. De arme man legde hamer en
bijtel ter zijde en greep naar de schaaf
om als timmerman zijn brood te ver
dienen. Zijn vrouw nam naaiwerk en
matte zich van den morgen tot den
avond af. Beiden waren zoo fier om
hun armoede te verbergen en zoo had
eigenlijk niemand het rechte vermoe
den van den geheelen omvang van hun
nen nood. Nu gebeurde het, dat Mel
ville bericht ontving van den dood
zijner schoonzuster, die plotseling
door een besmettelijke ziekte wegge
rukt twee kleine weezen achter
liet. Hij had a tijd veel van zijn ge
storven broeder gehouden en nam
zonder iang nadenken de beide kinde
ren tot zich. Reeds veertien dagen
later werd hij zelf begraven.
Na den dood van iiaar man kwam
mevrouw Melville op zekeren dag bij
mij, dankte mij voor mijn goede buur
schap eu vertrouwde me toe, dat zij
mi heel gauw van hier weg wilde trek
ken want zij had voorname familie,
niét ver van hier. Enkele dagen later
bracht zij de beide kinderen van haar
zwager in het weeshuis en toen ging
zij weg. Het was kort vóór Kerstmis
en ik heb sedert nooit meer van haar
gehoord."
„En hoe heeten de beide kinderen
van haar zwager, die zij in het asyl
gebracht heeft," vroeg dokter Maas
haastig."
„Karei en Florentine Melville."
„En waar bleef haar eigen kind?"
„Zij droeg den kleinen Alfred op
haar armen en nam hem mee. Wat er
van moeder en kind geworden is, weet
ik niet."
„De moeder stierf in dien Kerst
nacht."
„Ach, is zij dood Ja, ik dacht 't
wel, toen ze afscheid van me nam, dat
ze niet lang meer leven kon En heeft
zij haar familie niet bereikt
„Ja, zij stierf bij 't doel van haar
reis, op de plaats, waar zij geboren was.
Op ons rust echter de plicht het ver
dwenen kind op te sporen, dat men
vermiste, toen de doode moeder ge
vonden werd.'-
Dit was dus het resultaat der na
sporingen in Avondale. Veel wetens
waardigs had men vernomen, maar de
hoofdzaak lag nog immer in ondoor
dringbare duisternis.
DRIE EN TWINTIGSTE HOOFD
STUK.
Toen Karei Melville, van zijn reis
teruggekeerd, in Cozy Dell de lang-
gezochte, innig geliefde zuster terug
vond en bovendien van freule Edith
kolonel Henry Watterson overleden, die
in hot Zuiden van de Unie als „Marse
Henry'' groote populariteit genoot. Hij is
8i jaar ge-worden en diende in het leger
van de Zuidelijken in den burgeroorlog.
Reeds voor den burgerkrijg was hij in
de journalistiek; en van 1865 lot 1868
werkte hij aan de Republican Banner te
Nashville.
In j868 vertrok hij naar Louisville,
waar hij de leiding aanvaardde van het
Journal. Aan dil blad, 't welk hij samen
smolt met de Courier and Democrat on
der den naam Courrier-Journal, is hij on
geveer 'ji halve eeuw verbonden geweest;
en hij heeft 'i lot een der invloedrijkste or
ganen des lands gemaakt. Zijn leven lang
is Watterson Democraat geweest. Van
1876 tot 1877 was hij lid van het Con
gres, en later maakte hij jarenlang deel uit
van liet Nationale Comité der Democra
tische Parlij.
Watterson voerde een schitterende pen;
en in de dagen van verkiezingsstrijd gal
hij menigmaal de groote lijnen aan de
Democratische politiek.
De centrale loonraad in Engeland
heeft te Londen een bijeenkomst gehou
den en besloten, dat de ioonen van de
spoorwegbeambten, volgens de beweeglij
ke schaal die op- en neergaal met de kos
ten van het leven, van 1 Januari af mtet
vier shillings verminderd zullen worden.
Deze verlaging van het loon met de vorige
maakt dat de verhooging, die in 1920 was
toegestaan, te niet gedaan wordt.
.Voorverloden week bleelk liet aan
tal werkloozen in Engeland voor het
eerst gedaald met eenige honderden. De
vorige week vertoonde het een nieuwe
vrmindering met negen duizend. Het be
draagt echter nog altijd 1.824.000.
In haar halfjaarlijkscbe verslag zegt
het Engelsche luchtministerie dal de ge
dachtenwisseling met de Nederiandsche
regeering over een duurzamer overeen
komst tol regeling van het luchtverkeer
voortgezet wordt.
i
De Duitsche centrumsparlij zal van
IS tot 17 Januari een congres te Berlijn
houden. liet algemeen vérslag over de
werkzaamheden der partij zal door den
afgevaardigde Marx worden uitgebracht,
Groener, de rijksminister van ver
keerswezen in Duitschland, heefl aan ver
tegenwoordigers der spoorwegorganisa
ties medegedeeld, dat begin Januari nieu
we besprekingen over de duurtetocslagen
voor rijksambtenaren en -arbeiders zullen
worden ingeleid.
Officieus wordt medegedeeld, dat
het passagiersverkeer op de sporen in
Duitschland dadelijk na Kerstmis wegéns
kolengebrek moet worden beperkt.
Een correspondentiebureau deelt
mede,- dat Holtvvig von Hirschfeld, die
verleden jaar den eersten aanslag op Erz-
berger pleegde en tot lJ4 jaar gevangenis
straf werd veroordeeld sinds September
j.l. in een kaukzinnigengesticht is opge
sloten.
Kardinaal le Camrières, oudste
der Fransche bisschoppen, is in den hoo-
gen ouderdom van 91 jaar te Montpel-
lier gestorven. Acht-en-veerlig jaar lang
het resultaat van haar navorschingen
in Avondale vernam, scheen zijn ge
luk grenzeloos. Zijn zuster was hem
weergegeven, het geheim van hun af
komst was op bevredigende wijze op
gehelderd en daarbij hadden zij in de
dochters van den laatsten Stillworth
even lieve als voorname verwanten
gevonden Dit was voorloopig geheel
en al genoeg voor het geluk van den
joongen dichter, die zich nu met zelf
bewustzijn overal Karei Melville liet
noemen en den aangenomen naam
Arthur Lane voor altijd opgaf.
De vreugde zijns harten maakte hem
ook genegen tot een verzoening met
Frank Mordaunt, die spoedig naar
Cozy Dell kwam om de vergiffenis
van den broeder zijner diep gekrenkte
gade te vragen.
Toen de baron den jongen man te
gemoet trad en deze de gebroken ge
stalte, het treurig uiterlijk van den
edelman zag, toen Frank Mordaunt
geen woord tot zijn verontschuldiging
sprak, maar slechts een waardige uit
drukking gaf aan zijn oprecht berouw,
toen reikte Karei Melville hem de
hand tot vergeving en verzoening.
Dat was bijna meer dan Mordaunt
verdragen konhij was op verwijten
en vermaningen voorbereid geweest,
maar niet op zoo'n goedheid. Hij kon
niet antwoorden, maar zijn vochtige
oogen en de innige druk van zijn
hand waren trouwe vertolkers van
zijn ontroering. De twee mannen
gingen als vrienden van elkander.
Reeds den volgenden morgen bracht
Helene Mordaunt de boodschap naar
Cozy Dell.dat, haar broer zwaar
ziek lag. De jonge Melville was juist
in overleg met zichzelf, of hij naar
Avondale zou reizen om daar per
soonlijk de zuiverste inlichtingen te
verkrijgen omtrent alles wat op zijn
kindsheid en op het lot zijner ouders
betrekking had. Daar kwam Floren
tine binnen, omhelsde hem en zeide
snikkend; „Frank Mordaunt is zwaar
ziek, de plichtbewuste vrouw mag
de verpleging van haar man niet aan
vreemde handen overlaten sta
me toe, dat ik naar zijn ziekbed ga 1"
„Doe wat je hart je ingeeft, lieve
zuster," zei hij geroerd. „God zei
met je 1"
Toen reed Florentine met Helene
naar Mordaunthal en Melville onder
nam de reis naar Avondale.
Zoo werd 't dan weer heel stil <n
het slot van Cozy Dell, toen de gasten
weg waren. Daarentegen trok nu
de lente inèt al haar heerlijkheid door
het land. De oude boomen in het
groote park stonden weer in jeugdi
gen, groenen bladertooi en de hemel
daarboven welfde zich in 't reinste
blauw en de lucht was mild en vol
zoete geuren.
Op het graf van den laatsten slot
heer van Cozy Dell bloeiden reeds de
eerste viooltjes, als de doodstijding
van mevrouw Stillworth het stamslot
bereikte.
De onverzoenlijke vrouw had alle
persoonlijke en geschreven verzoeken
van haar eigen dochter zoowel als
van Edith, om weer op Cozy. Dell
terug te keeren, altijd met een ver
achtelijk zwijgen genegeerd. Meer en
meer hadzich.haar geest verduisterd
en eindelijk was zij geheel krankzin
nig geworden. Slechts de haat tegen
haar gemaal, tegen Edith en tegen
allen, die hem liefde hadden toege
dragen, dus ook tegen haar eigen
dochter Ida, gloeide in haar verduis
terde ziel voort, tot haar laatste le
vensvonken zich in ontzettende ra
zernij verteerden.
De droefheid der beide zusters
was innig en onder heete tranen ba
den zij voor de ziclerust der arme
verblinde. Haar stoffelijk overschot
werd naar Cozy Dell overgebracht
en naast het graf van haar echtgenoot
ter aarde besteld. Om het bezit van
Cozy Dell had de hebzuchtige vouw
gedurende haar leven al de boosheid
van haar hart uitgeput en niets ver
kregen, dan na haar vroegtedigen
dood een vierkanten meter grond
op het oude kerkhof der Stillworth's.
Maar waar was de rechtmatige
erfgenaam van Cozy Dell Nog altijd
had Edith geen spoor van hem kun
nen ontdekken. Neerslachtig liep zij
héden alleen door de lentebloeiende
lindenla.an, want haar zuster Ida
wandelde ginds in het park met Karei
Melville, die van Avondale de ver
blijdende zekerheid meegebracht had,
dat er op zijn afkomst niet 't minste
vlekje kleefde. Edith's gedachten
hielden zich bezig met liet op zoo
raadselachtige wijze verdwenen kind
van haar ongelukkige nicht Edith,
toen zij plotseling schreden naast
zich hoorde. Zij blikte op en Robert
Blunt kwam juist vanuit een zijpad
de laan 'in.
Hoe kwam 't toch, dat al het bloed'
uit de zachte wangen der freule zoo.
plotseling week
De secretaris bood zich aan ais
begeleider van zijn jonge gebiedster
en werd tot zijn verbazing niet
afgewezen. Maar 't gesprek wilde
onder de wandeling niet vlotten en
beiden waren blij, dat de oude Dina
hen tegemoet strompelde en onder
een vloed van woorden de hut binnen
leidde. Hierop vertelde Edith haar
breedvoerig van haar reis naar Avon
dale en het bereikte resultaat.
Toen zij geëindigd had, verzonk
de oude negerin in gedachten en mur
melde halfluid „Waar zou dat kind
zijn Ja, waar
Na een korte poos staarde zij haar
meesteres verwonderd aan en zei
„Wat hangt daar aan uw hals, ko
ningskind Oude Dina heeft 't pas
gezien zou 't nu graag goed bekijken."
Edith nam het aan een gouden
keten hangende gouden medaillon,
dat zij van haar vader gekregen had,
van haar hals en gaf 't de oude. Deze
bekeek liet kunstvol bewerkte sieraad
zeer oplettend en zei eindelijk „Oude
negervrouw heelt ditzelfde blinkende
ding."
„Niet mogelijk," riep Edith met
bevende stem uit.
„Ja toch, honinghartje.''
Met deze woorden trippelde de oude
naar de tafel, trok de schuiflade uit
en kreeg 'n pakje, dat zij haar meeste
res overhandigde.
Met onzekere hand maakte Edith
het papieren omhulsel los en een
zelfde medaillon als 't hare blonk
