„ONS BLAD"
BUITENLAND.
lie* verdwenen meisje
Bureau: HOK 6, ALKMAAR. - Telefoon:
BE CONFERENTIE TE
«SilfliïCli,
Kweekerij „De Dan «ia''
Roode Gele en Witte Kru sbessen
GEfig. BUITENL BERICHTEN.
FEUILLETON
No. 374
NOORD
DINSDAG 3 JANUARI 1922
14de JAARGANG
DAGBLAD
1 y
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75; Ru wiek „Vraag en aanboc" bij vooi-
uitbetaling pe: plaats ng f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 100,—f 60,—f 35,—, f 15,-y
Mogmaais ue zomertijd.
De vorige week meldde een telegram,
dat de Fransche Senaat met 195 tegen 90
stemmen tot afschaffing van den zomertijd
l\ad besloten. Het is voor ons land, waar de
strijd om den zomertijd, zooal niet even
groot als in Frankrijk toch de gemoederen
voortdurend bezig houdt, van belang de ac
tie op dit gebied in het buitenland te volgen.
Zooals overal, gaat ook daar de strijd tus-
schen de steden en het platteland. En waar nu
de boerenstand in Frankrijk een overwegen
den invloed op het maatschappelijk leven uit
oefent en in den Senaat zeer sterk vertegen
woordigd is, behoeft het niet te verwonde
ren, dat de Regeering te Parijs het met haar
voorstel tot behoud van den zomertijd moest
afleggen.
Toch had de Regeering sterke argumen
ten, welke in een tijd van bezuiniging en
in een verarmd land als Frankrijk meer
aandacht hadden verdiend.
In de „Tel." vinden wij eenige mededee-
lingen, welke Minister La Troquer aan den
Franschen Senaat deed en welke op het
volgende neerkwamen:
Wat de gasverlichting betreft, heeft men
te Parijs alleen dcor het gewonnen uur
„daglicht" een bezuiniging van 6.23 ge
constateerd, lerwijl de eleelrische verlich-
ün. een besparing van 15 opleverde.
Vanaf den loden Maart 1921, toen de zo
mertijd in Frankrijk een aanvang nam, tot
25 Oct. (toen deze eindigde) werd een to
tale besparing verkregen van 200.000 ton
brandstoffen, wat een bezuiniging van bij-
ng. honderd millioen francs opleverde. Nog
grooter voordeelen zijn die van de sociale
hygiène, omdat de fabrieksarbeiders en kan
toorbedienden nog vele uren na hun werk
kunnen genieten van het daglicht.
Een der laatste argumenten van den mi
nister was, dat Engeland een conferentie
heeft bijeengeroepen om den zomertijd te
unificeren.
De verschillende landen welke aan den
zomertijd vasthouden, waren het tot nu toe
niet geheel eens over den datum, waarop
de zomertijd zou moeten ingaan.... en
ophouden, waardoor verwarringen ontston
den vooral op het gebied van internationaal
verkeer. De meerderheid der gedelegeerden
heel. zich uitgesproken voor de handha-
van den zomertijd. Engeland heeft ge
vraagd, dien op 1 April te laten ingaan en
op 1 October te laten eindigen. Indien
Frankrijk nu den zomertijd afschafte die
zoo erkend vele voordeelen bood, en de
andere staten die handhaafden, dan zou
Frankrijk bet eenige land zijn, dat in West-
Europa in den zomer een tijd had, die niet
met de omliggende landen klopte, iets
waarvan Frankrijk het meeste last zou -on
dervinden. Hij wilde een nieuw wetsont
werp, aangaande den zomertijd indienen,
verzocht daarom den senaat niet op zijn
plannen vooruit le loopen.
Aldus de Fransche Minister; maar de
Senaat ging zijn eigen gang.
Wij vreezen, dat, wanneer ook in de
Fransche Kamer een meerderheid voor af
schaffing van den zomertijd te vinden is,
België spoedig zal volgen en het ook voor
ons land moeilijk zal worden te volharden
bij een der weinige, doch ontegenzeggelijk
zegenrijke overblijfselen uit den oorlogs
tijd.
Nu lezen wij tot ons genoegen, dat in
Frankrijk een actie gaande is, om, bij defi
nitieve afschaffing van den zomertijd, uit
voering le geven aan een denkbeeld, dat
wij reeds een jaar- geleden in dit blad be
pleitten en dat hierop neerkomt, dat men de
boerenstand weer vrijlaat om met de zon
op te staan en met de zon naar bed te gaan
en dat men van boven af in de steden de
bevolking dwingt haar leven naar de na
tuur in te richten.
Zoo langzamerhand moet de weldadige
invloed van den zomertijd loch wel tot
iedereen zijn doorgedrongen. Wij hebben
nu verscheidene jaren de stedelingen des zo
mers gedwongen een uur vroeger op le
staan, door de klokken te lalen liegen. Men
kan hetzelfde effect evengoed en eerlijker
bereiken wanneer het openbare leven in
de zomermaanden een uur vroeger begint;
wanneer postkantoren inplaals van te acht
uur te zeven uur opengaan, de scholen,
kantoren, winkels, fabrieken enz, het ope
nings- en sluitingsuur een uur vervroegen.
Alle voordeelen van den zomertijd zouden
dan behouden blijven en de boerenstand zou
gelijkertijd van een grooten last zijn be
vrijd. Voor de overwinning, die het platte
land op deze wijze op de sleden zou be
halen, zouden de stedelingen zich niet be
hoeven te schamen. Wij moesten ons eer
der schamen, dat wij alleen tot vroeger op
staan zijn te bewegen, doordat men ons als
kinderen behandelt en de klok een uur ver
zeil
De Fransche politiek.
Er komen onheilspellende berichten uil
Washington. Reeds herhaaldelijk heeft de
houding der Fransche- gedelegeerden ont
stemming op de conferentie gewekt eo hel
heeft er nu allen schijn van, of al hél
reeds gedane werk vergeefsch zal zijn.
Dezer dagen heeft de Fransche kapitein-
Ier-zee Gastex, leeraar aan de opleidings
school voor zeeofficieren, een artikel gepu
bliceerd, waarin hij met kennelijke bedoe
lingen verklaarde, dat het eenige wapen,
hetwelk Frankrijk bezit om zijn kusten te
verdedigen en in geval van oorlog de Brit
ten aan le vallen, de duikboot is.
In de Zaterdag gehouden bijeenkomst
der marine-commissie uit de Washinglon-
sehe Conferentie, zeide de Engelscbc afge
vaardigde. Lord Lee, naar aanleiding van
deze publicatie:
„Deze officier, die een van de voornaam
ste docenten is aan den cursus voor hoofd
officieren, zal zonder twijfel tenzij een
wijziging- in de politiek intreedt -den of
ficieren der Fransche marine leerstellingen
bijbrengen, welke wij als een schande en
als vergif beschouwen. Dit is de rechtvaar
diging voor de opvatting, de bitterheid zelfs,
die wij moeten gevoelen bij de gedachte dal
onder alle denkbare omstandighèden onze
tegenwoordige geallieerden en vroegere ka
meraden in den grootsten oorlog dw we
reld de mogelijkheid van een dergelijke oor
logvoering zouden kunnen overwegen."
De Franschen hebben zich gehaast, den
indruk, door dit artikel gewekt, te ver
zachten.
Admiraal De Bon verklaarde namens"
Frankrijk: „Castex heeft iets geschreven,
wat wij als een monsterachtigheid beschoü-
wen en wat wij in naam der Fransche ma
rine formeel laken". Sarraut zeide., dat de
Fransche delegatie plqchtig De Bon's ver
klaring bevestigt, en de campagne in de
bladen, alsmede de biltere kritiek op de be
weegreden van Frankrijk, welke als impe
rialisme en militarisme worden voorge
steld.
„Wanneer wij telkens gewaar worden",
zoo zeide hij, „dat het denkbeeld bestaat,
hetwelk ons aanvalplannen toeschrijft legen
hen, die hun bloed met ons hebben ge
mengd, dan zien wij met ongeduld uit
naar het einde der conferentie, welke ons
de bitterheid zulk cener teleurstelling ge
bracht heeft."
In de rede, waarin Sarraut de verklarin
gen van admiraal De Bon bevestigde, be
dankte hij Lord Lee voor de hem verstrekte
gelegenheid een misverstand uit den weg
te ruimen, dat bovendien gemakkelijk ver
meden had kunnen worden door een
vriendschappelijke en feehtxtreeksche be:
spreking, waartoe de Fransche gedelegeer
den volkomen bereid waren, doch welke
hunniet werden verschaft. Dergelijke uit
eenzettingen zijn noodig, alvorens af te
wachten totdat dé openbare meening be
ïnvloed is. -
Ten besluite deed .Sarraut, een dringend
beroep op de conferentie, het wederzjjdsch
vertrouwen, .zonder voorbehoud le doen
herleven. De Fransche regeering heeft
reeds haar denkbeelden ten aanzien van den
duikbootoorlog tot uiting gebracht. Haar
woord moet voldoende zijn. Indieq ik, aldus
Sarraut, niet verzoek de beraadslaging over
de tweede resolutie voort te zetten en de
besluiten te formuleéren, welke mij op de
lippen komen, dan is dit opdat de gevoelens,
welke ik zou uitspreken, niet slechts het
gezag van het hoofd der delegatie zullen
hebben, doch gedekt zijn door dc moreele
kracht, welke is verbonden aan de beslui
ten der Fransche regeéring.
Nauwelijks was dit incident voorbij of
er rezen veel ernstiger moeilijkheden, in
den vorm van
Onthullingen over Fransch-Japan-
sche plannen ten opzichte van
Siberië.
De correspondent van het „Hbld." te
Washington seinde n.m. gisteren:
Uil zeer gezaghebbende' bron vernet»
ik het verontrustende nieuws een er gehei
me correspondentie, welke 'lussciïeu
Frankrijk en Japan zou zijn gevoerd ge-
d'uneirdie de maanden, die zijn verloopen
tusschen Harding's voorstel tot het hou
den der ontwapeningsconferentie en ere
opening dezer conference.- De correspon
dentie iiep over de Fransche en Japansc-Ue
belangen in Siberië.
De vertegenwoordigers van de regeertn#
van Tsjiita, thans te Washington, hebben
dëzè correspondentie in hun bezit, en zul
len haar morgen publiceer en. Zij toont-
onder andere dingen, hoe Frankrijk, In
ruil voor Se bescherming en uitbreiding
der Fransch-Siberdsche belangen tegenover
de Britsoh-Amerikaansohe belangen, de
Japansche militaire bezetting in een deel
van Siberië wilde steunen, en 'lot haar
handhaving wi-l-de bijdiragen.
In dit verband wijs ik op de verklaring
vail Borah in een hedenmiddag gehouden
rede volgens welke de vertegenwoordigers
van Tsjita het Staalsdepaiiement er van
in kennis stelden dal zij de viervoudige
entente in zake de Stille Zuidzee als een
onvriendelijke daad' jegens Rusland be
schouwen.
In het licht dezer 'nieuwe onthullingen
wordt het duidelijk, dat Engeland en
Amerika, door een verdrag gebonden, vrij
heid vair actie tegenover Frankrijk zoneten
vinden en de Japansch-Siberusche politiek
ernstig zou kunnen worden geschaad.
De Siberische kwestie staat nog op d'e
agenda der ontwapeningsconferentie, doch
het is'onzeker of zij op ernstige, wijze zal
worden Ier hand genomen. Evenals Ja
pan's houding ter verhindering van het
openen van de bespreking der 21 eisohen
van China, zou de Japans-ch-Fransoïie op
positie gemakkelijk de kansen voor een
nieuwe regeling der Siberische kwestie in
dien weg kunnen staan, in het bijzonder
daar de Fraïiisdhe politiek ten opzichte
van Rusland zich niet gebonden heeft mei
betrekking tot de aJgeheele Russische in
tegriteit, en ernstig in strijd is met hef
Amerikaan .sche standpunt.
Indien Tsjita's onthullingen juist zijn
en ik heb ernstige redon. het le gelooven.
■dam befeekent diit niets minder dan dat
de conferentie door Frankrijk eh Japan
is beetgenomen met een' flagrante scïien-
dting van het goed ver [rouwen en van de
'Openhartige' politiek der andere deelne
mende naties. Het zou Frankrijk en Ja
pan plaatsen in een positie op willekeu
rige wijze den lot dusver verrichten ar
beid le hebben vernietigd, welke In -de
eerde plaats'berust op een eerlijke samen
werking en een volledig wederzijdseh ver
trouwen. Het is duidelijk'dial geen der te
Washington genomen-besluiten sia,nd hou
den kan, wanneer ontdekt word'l dat er
onderhands een overeenkomst tusschen
twe-e mogendheden beslaat om zich te ver-
bi den tegen andere deelnemers ïn een
fpndamenfeele kwestie als Siberië, welke
van overwegend belang is voor >de toe
komst van geheel Rusland.
•Indien zij juist zijn, zullen de onthullin
gen een uitbarsting van verontwaardiging
tén gevolge hebben en de wereld voider
•dan ooit afbrengen van de vredelievende
atmosfeer, welke Washington ernstig
poogde f? scheppen. De gevolgen zouden
kunnen leiden tot het meest biltere an
tagonisme en elk vooruitzicht op 'n inter
nationale goede gezindheiid voor de ko
mende jrren een doodelijke .wonde toe
brengen.
Amerika's liiüp 'aari Frankrijk
Een letterkundig tijdschrift heeft bij -de
Amerikannsch-e bladen een enquête inge
steld over de vraag, wat de- V-ereenilgdc
dl aten zouden doen indien Frankrijk we
derom hét slachtoffer zou woncf-en van eer
aari val. Op de 273 ontvangen antwoorden
héb bén zich 228 uitgesproken ten gunst'
van een rerleenen van finaincieelen en mi"
lila hen steun
Dit is natuurlijk .gebeurd vóór boven
slaande" publicaties 1
Het economisch herstel.
Wij -deelden gisteren een en ander me-1
over -de plannen tot stichting van oen! con
sortium tot opheffing der door den oorlo
ge teisterde 1 nndien. In de statuten zijn
waarborgen opgenomen, waaraan de regee-
ringen van landen, die geholpen willen
worden, moeten voldoen:
Het is duidelijk, dat dit alles meer bij
zonder mot het "oog op Rusland is uitge
werkt. Dat is juist, hetgeen maakt, dal
men er te Parijs zoo weinig voor voelt en
de de Fr-ainsche hladén volstaan me'
sarcastische opmerkingen over doze neve
l-ge wereldplannen. Voor de Franschen
is het probleem der reparatie het alles
beheerschend'è en men meêat te Parijs,
•dat, als dat nu maar eens eerst geregeld
werd, de rest wel vanzelf komen zou. Men
hoort toch te beginnen, oordeelt men in
Fransche 'kringen, met wat het meest
voor cte hand ligt. Bovendien heeft men
aan so-cialistischen kant achterdocht legen
een plan, dat betiteld wordt als -oen poging
•ot kapitaflis'fisdhe exploitatie vaai Rusland.
Over het algemeen is bet rè n in Frank
rijk zeer weinig populair, al vindt men er
goede kanten aan niet name, 'dat nu niet
één land en wel Duilschland zich in Rus
land mono;poliseeren kan en alle voordee
len pukken, die men van een economische
reorganisatie van den Russisclien chaos
verwaci L'
Men kan veiig aannemen, dat de confe
rentie le Cannes die aldus uitgewerkte
plannen ralificeeren zal en dat de groote
economische conferentie met de neutralen
en Duitsohland en Rusland dan spoedig
zal bijeenkomen oni het voorloopig vast
gestelde definitief vast le leg,gen.
Omtrent de bijeenkomst dc-r geallieerde
ministers van ibuiben'landsche zaken leT
bespreking van do quaes ties van het nabije
oosten wordt ongemerkt, dal die vastge
steld blijft op 12 Januari te Parijs, Het
zou niet de bedoeling zijn daarover le
Cannes te spreken, imaar het is duidelijk,
dat ze toch geheel van de conferentie te
Cannes afhangt en dat zij niet zou kunnen
beginnen, indien de besprekingen daar op
dien datum nog niét beëindigd waren.
Havas seint inmiddels uit Parijs: Een.
bevoegde persoonlijkheid -uit de omgeving
van Loucheur heeft aan eene vertegen
woordiger van Havas medegedeeld, dat'de
geallieerde industrieele en financieele ge
delegeerden zich reeds hebben bezig ge
houden met verschillende vraagstukken
der schadeloosstelling, welke de interna
tionale economische conferentie zal behan
delen. doch dat tot heden ioe n-o<2 «een
enkele mogendheid, en ook Duitsch 1 and en
Rusland niet tot het bijwonen dezer con
ferentie een uilnoodiging hebben ontvan
gen.
EEN RI J'N-MAIN-DON AUK ANAAL.
Te München is een „Domau-A'ktiengcsell-
schaft' opgericht met een kapitaal van
900 millioen markt tot den aanleg van oen
waterweg voor groote schepen van Rijn
naar. Main en Don au.
Deze „Grosschiffaiirlstrasse Rshein
Main—Don au" zal op Beiersch gebied de
verbinding tusschen de drie rivieren tot
stand 'brengen, van Aschappenburg in liet
Wesiiien tot Passau in 'hel Oosten. Deze
maatschappij zal, volgens in Juli gesloten
contract tusschen het rijk en Beieren, voor
den.aanleg yan den waterweg zorgen. Hel
onderhoud en de exploitatie komen daar
na v.oor rekeen'ing van het rijk.
DE SPOORWEGSTAKING IN
DU1TSOILLAND VOORKOMEN. -
De onderhandelingen- tussGhen de drie
u-ganisaties van spconvegpersoncel en 't
rijksvorkeers-ministerie over de loon-
risclién van het .personeelzijn met een
rvereenstemmii g geëindigd. De ergani-
atiea hebben zich verplicht met alle haar
jen dienste' staande middelen invloed uit
in oefenen ten gunste van .oen onmid-
■eliijke hervatting van het werk.
Het was té voorzien, dat de belrei-
ring met een algemeene spoor wegsla-
.ing nog wel met eon sisser zou afloó-
•en. Want de inzet van het spel was
to groot, van beide kanten, om dooi*
len onvoorzichtigheid do kans om te ver
liezen te loopen. Het ging ten slotte
)m een formaliteit: De vakverenigingen
moesten erkennen, dat deeisch der ar
beiders in het Westen die heet ge
bakerd reeds in staking waren gegaan
om een Kerstgratificatie van 2p0 tot
1000 mark in voorschot op het salaris,
Sf. Pancras. - Telefoon 14
alleen groote soorten.
Aanbevelend J. GROEN
deelinsr Coblenz, die toch tob staking
aanspoorde, door de Amerikanen was ge
vangen genomen. Toen was het met dc
wilde staking in het Westen, in he'.
Centrum van de radicaalste broelers ge
daan. En hiermede is da positie der
spoorwegarbeiders in het rijk zoo ver
zwakt, -dat de besturen der organisaties
gaarne de onderhandelingen met de' ie*
geering begonnen. En de regie-ing heafl-
het harerzijds dezen besturen niet moei
lijk gemaakt een compromis te aanvaar
den, waarbij bepaald wordt, dat de sa
larisverhogingen terugwerkende kraeht
hebben tot 1 Oct. 1921 en waarbij toch
voorschotten werden betaald aan arbei
ders en aanbteua'en van bepaalde Ioon-
klaasen.
WRIJVING TUSSCHEN ENGEL '.ND
'EN CHINA.
De „Times" meldt uit Peking, dat de
Britscbo gezant, Sir Beilby Alston, en
zijn personeel zich in het oog loopend
onthouden 1; eb ben van bijwoning der
nieuwjaarsreceptie van den president, als
teeken van de ontevredenheid van Brit-
•feumiö over de houding der Ohineesche
regeering in de quaestie van Amoy. Se
dert drie-en-veertig jaar zijn de Briteche
voorrechten in Amoy gevestigd en erkend;
niettemin betwisten de plaatselijke auto
riteiten zolcere rechten aan de kust van
de firma Butterfi"ld in de Britsehe con
cessie. Ofschoon bepaalde geschilpunten
herhaaldelijk op onbetwistbare wijze spe
ciaal zijn geregeld, is de firma geboy-
cott, zijn leien van haar personeel met
teer ingesmeerd, met veeren beplakt,
en zijn hun de coren afgesneden en zijn
de Britten in het algemeen ain andere
vernederingen onderworpen, een cn an
der ten gevolge van de agitatie der f*tu-
dentén, die de plaatselijke autoriteiten
niet pogen te onderdrukken. Het de
partement van buitenlandsche zaken te
Pekking erkent, dat de houding der En-
gelschen correct is en dat het optre
den te Amoy onbehoorlijk is, maar de
door dit departement tot Amoy gerichte
vertpo'gen zijn zoo zwak, dat de ambte
naren daar feitelijk worden aangemoe
digd om do Brits :he rechten met voeten
te treden. Amoy is een der weinige pun
ten in China, waar de centrale regee
ring in staat is haar wil door te drij
ven en toch weigert zij feitelijk op te
treden zooals noodzakelijk is, hoewel over
de rechten, waarom het gaat, geen Ver
schil van meening bestaat.
EEN VORSTELIJK GESCHENK.
De Belgische bankier Hugo HerZfeld
heeft den Rijikspresidcnt een bedrag van
in strijd was met dc bepalingen van het vjjf .millioen ter beschikking gesteld voor
looncontract. Zonder deze erkenning wil
le de regcering niet onderhandelen. Het
heeft moeite gekost de „Deutsche Eisen-
bahnerverband", do sterkste van de drie
organisaties de socialist i; cbe -- tot
deze erkenning te bewegen. En het zou
misschien niet zoo spoedig gelukt zijn,
indien de bezettingsautoriteilon niet bet
machtswoord hadden gesprokon, dat het
uit moest ziju met de staking in het
bezette gebied cn indien niet onmildal-
lijk de plaatselijke voorzitter van de a£-
bcgaafde zoneni van- niet bemiddelde
ouders, die sludceren, zonen van arbei
ders, van kleine ambtenaren, van officie
ren, zonder onderscheid van godsdienst oi
partij.
De gemeenteraad van Salzburg
heeft besloten tot het bouwen van een
speclcasino. Een financieel consortium zal
het geld geven, wanneer haar een aandeel
inde winst wordt "gewaarborgd. Behalve
het casino zullen er gebouwd worden een
schouwburg, eenige hotels,, vijftig groote
villia's en een.... Mozarthuis.
Hij verkeerde derhalve in geen
geringe verlegenheid,. Daar hij nog
niets omtrent de toekomst van het
meisje bepaald had, schreef hij per
omgaande aan Renard, het kind voor-
ioopig onder een of ander voorwendsel
bij brave menschen te besteden.
Tegelijk voegde hij er een aanzienlijke
som bij, waarvan hij een gedeelte ter
•aanwending van het kind bestemde.
In plaats van een antwoord ver
scheen plotseling Renard zelf in Belle-
lourhouse.
Bijna tegelijk vroegen vader en
bracht?" "Heb hct khld meeSe"
„Neen antwoordde hij stotterend,
t ".?tu.urliik dc vraag ook was,
had hij haar toch niet verwacht
hij verkeerde derhalve in zichtbare
verlegenheid.
„Wat is er van het meisje gewor
den vroeg Bellecour heftig Hpt
is toch niet.. s-„nex
„Dood voleindigde Renard ik
geloof het niet."
„Mcnsch Je weet het derhalve niet
met zekerheid
„Ik kan het, helaas! niet zeggen.
Nadat ik het kind uit het ouderlijke
huis geroofd had, bracht ik het ter
stond naar mijn eigen. Maar mijn
vrouw Mary wilde het niet dulden,
ik gaf het voor het kind mijner zuster
uit. Zij geloofde het niet, zij vreesde
iets anders, want zij is zeer ijverzuch
tig. Ik smeekte, ik dreigde. Het
baatte niets. Tijdens de reis die ik
ondernam, om de navorschingen der
poiitie op een valsch spoor te brengen,
deed zij het verdwijnen. Waarheen,
kon ik onmogelijk van haar te wfeten
komen. Liever had zij zich door mij
laten worgen. Het eenige wat zij ant
woordde was: „Het is in goede han
den." Zoodra het mij mogelijk was,
deed ik onderzoek naar het kind,
maar tot heden tevergeefs. Ook vrees
ik, dat, wanneer ik teruggekeerd ben,
al mijne moeite vruchteloos zal zijn."
Renard deed dit verhaal met zulk
een openhartig voorkomen, dat er
aan de waarheid daarvan niet te twij
felen was. Men kon gemakkelijk be
speuren, hoezeer ook hij het verlies
van het kind betreurdehierdoor
was voor hem een rijke geldbron op
gedroogd.
Een poos ging Bellecour nadenkend
in de kamer op en neder. Eindelijk
bleef hij voor Renard staan en zeide
met nadruk
„Stel al het mogelijke in het werk
om het kind terug te krijgen. Ik moet
het hebben. Versta mij goed, ik moet
het hebben."
„Ook wanneer het toevallig aan de
ouders teruggegeven ware vroeg
Renard loerend.
»Is het dat misschien
"Heen want dan was ik niet hier."
„Hoezoo
„De heer Meerveldt zond mij uit
oni hier naar het kind onderzoek te
doen.
„Wat zegt ge
„Stel u gerust Het is een louter
vermoeden van hem, zonder eenigen
aanneembaren grond."
„En wat breng je hem tot ant
woord
„Dat gij er ten eenniale vreemd
aan zijt.
„Goed Mocht hij echter zijn kind
zonder jouw toedoen terugkrijgen
zal het henl niet ten tweeden male
door mij ontscheurd wofflen."
Door Bellecour weggezonden, begaf
Renard zich naar zijne kamer, die hem
door Cesar aangewezen werd. Nauwe
lijks had hij er bezit van genomen,
of Melanie trad bij hem binnen. Zij
had liet onderhoud bijgewoond, zonder
er zich in te mengen. Des te scherper
had zij den sluwen politie-agent gade
geslagen. Daardoor had zij ontdekt,
dat hij dengene diende, dien zijn
diensten het hoogste beloonde. Om
hem voor haar doel te winnen, stond
zijha tns voor hem.
Er had een langdurig onderhoud
tusschen beiden plaats. Op het punt
de kamer te verlaten, zeide Melanie
tot hem: „Ik vertrouw op je ijver
om mijn wenschen te vervullen. Tot
eiken prijs wil ik het kind in mijn
macht hebben. Ofschoon ik een be
looning voor je vastgesteld heb, zal
mijn dankbaarheid ook nog verder
duren."
Renard keerde naar New IJork
terug en berichtte gelijk vermeld is,
den uitslag zijner reis.
Met het oog op de toegezegde over-
groote belooning wendde hij alles
aan om „«^^tggepvjfO^di^e verblijf
plaats van het kind te ontdekken.
Ondanks hij zijn vrouw niet den dood
dreigde, als zij hem niet zeide, waar
heen zij het gebracht had, weigerde
zij standvastig elke inlichting. „Het
is in goede handen," was het eenige
antwoord, dat hij van haar bekwam.
Dus moest hij afwachten, of niet
liet toeval hem soms op het rechte
spoor bracht.
Ook Melanie hoopte van dag op dag,
van maand op maand. Er verliepen
echter jaren, zonder dat haar wraak
zuchtige wenschen vervuld werden
Zij werd steeds harder voor hare
s'aven. Om de geringste beuzeling
liet zij ze dikwijls onmenschelijk gee-
selen, ai waren het mannen of vrouwen
of zelfs nog onschuldige kinderen.
A len sidderden voor de gestrenge
meesteres. Herhaaldelijk poogde haar
vader haar tegen te werken hij ver
bood haar zelfs alle bestraffing zonder
zijn voorafgaande toestemming. Maar
dit alles hielp nietsintegendeel,
het verbitterde haar nog meer. Zij
was van lieverlede geheel hardvochtig
voor de s aven geworden. Ve'en ont
vluchtten en leidden liever een leven
vol ellende en ontbering in de bos-
schen. Onder allen heerschte een doffe
gisting, die de meesteres niet veel
goeds voorspelde
Op zekeren dag was Melanie uitge
reden, om eene familie, die eenige mij-"
len van daar woonde, te bezoeken.
Tegen den avond keerde het paard
zonder berijdster terug. De vader ver
moedde, dat haar een ongeluk over
komen was en zond terstond eenige
slaven ut, om haar te zoeken. Hij zelf
reed spoorslags naar de familie toe.
Hier vernam hij, dat zijn dochter
reeds vroegtijdig den tèrugweg had
ingeslagen. Ten hoogste bekommerd
en liet ergste vreezende, keerde ook
hij terug. Nauwelijks had hij zich eeni
ge minuten, rust zoekend, op een otto-
mane neergelegd, of de uitgezonden
slaven naderden met een groot mis
baar het huis. Daar zag hij in het mid
den van de schreeuwende hoop vier
slaven, die een van boomtakken ge
maakte baar droegen. Zij hadden dus
zijne dochter gevonden. Of zij nog
leefde Langzaam en met knik
kende knieen klom hij de trap af.
Tegelijk met hem kwamen de dra
gers op de breede veranda aan. Een
oogslag op de baar toonde hem het
bloedige, afzichtelijke lijk zijner doch
ter. Deze oogslag zeide hem, dat zij
aan de wraak der gemartelde eii weg-
geloopen slaven ten offer gevallen
was. Bewusteloos zonk hij naast haar
neder.
Ten gevolge van de hiervoor gemel
de gebeurtenis verviel Bellecour in
een langdurige ziekte. Maanden ver
liepen voor hij het bed verlaten kon.
Eindelijk kwam de verjaardag van
de vermoording zijner ongelukkige
dochter. Op een stok steunende,
wankelde hij naar het graf. Hoe diep
was hij gebogen hij had nu bij onder
vinding geleerd wat liet zeggen wil,
een geliefd kind te verliezen. Want
lief had hij zijn dochter ondanks haar
hardvochtig karakter. Wel bezat hij
nog een zoon, maar dezen had hij
sinds lang verstooten en zelfs ver
boden diens naam in zijne tegenwoor
digheid te noemen. Wat had deze
dan toch wel misdreven, dat hij hem
zoo hard gestraft had Na eenige
jeugdige streken was hij door zijn
gestrengen vader daarover onder
houden geworden. Deze terechtwij
zing beantwoordde hij met aanmati
genden trots. Hierover verontwaar
digd, tuchtigde de vader hem met
eenige stokslagen. Hiertegen verzette
zich de zoon hij ontrukte zijn vader
den stok, verbrak dezen op zijn knie
en slingerde hem de stukken voor
de voeten. In den overmaat zijner
woede gelastte de vader zijn zoon
hem te verlaten en hem nooit weder
onder de oogen te komen. Verschrikt
over de uitwerking van zijn weerspan
nigheid, wierp de zoon zicli voor den
vader neder en smeekte om verge
ving. Maar deze was te veel opge
wonden. Hij stiet hem met den voet
van zich af en herhaalde het bevel
dat hem verbande. De zoon ging heen
en werd niet meer in Bellecourhouse
gezien. Waarheen hij zich begeven
had, ja, of hij nog wel in leven was,
kon niemand zeggen. Hij was en bleef
weg.
Jarenlang bleef de wrok des vaders
onverzwakt voortduren. Het viel hem
oneindig moeilijk hem te vergeven.
Hij verkeerde in den waan, dat de
zoon zich met berekend overleg tegen
hem verzet had. Dat deze enkel uit
jeugdige lichtzinnigheid en door valsch
eergevoel gedreven zoo gehandeld
had, kwam hem niet in de gedachte.
