I
OPIS BLAD
BUITENLAND
Het verdwenen meisje
DINSDAG 10 JANUARI 1922
99
99
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
Het centraal bureau van
Katholieke organisaties.
feuilleton
Alle soorten
Grpénblijvende planten.
Kweekerij „De Dahlia"
SE CONFERENTIE TE SORES.
'Kf vo'rtrekJk.stond hlj op en ver-
No. 379
14: JAARGANG
NOORD-HOLLANDSCH
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Oeïilustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1 25; elkeregei meer f 0 25; Reclames
per regel f Q'5: R" ';ek „Vraag en aanbcx" uij vooi-
uifbefafing p piaat
0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 2Ö0,—f lOO,—f 60,—, f 35,—, f 15,
Wanneer men aan de idee van in
ternationalisatie, die over de geheele
wereld voortdurend veld wint, de volle
aandacht wijdt, dan komt men tot de
overtuiging dat ook voor de Katho
lieken deze „eenhei'd, die macht
maakt" van groot belang moet zijn.
Zeker, in hun algemeene Moederkerk
zijn zij sterk door eenheid van geloofs-
en zedenleer, maar waar het geldt
associatie op gebied van onderwijs en
wetenschap, van werken van socialen
aard en van naasténliefde, van pers
en propaganda, daar zien wij hen, door
het gemis van het wereldverband, bij
al hun sterkte nog betrekkelijk zwak
in hun nationaal isolement.
De verschillende, bij alle volkeren
en in alle landen reeds bestaande or
ganisaties met uitsluiting van de
zuiver godsdienstige en politieke
door een onderiingen band vereenigen
met behoud nochtans van eiker auto
nomie, mag in het groot en moeilijk
tijdsgewricht, dat wij doorleven, niet
alleen wenschelijk, maar veilig nood
zakelijk worden genoemd.
Ten einde dit doel te bereiken heeft
zich reeds geruimen tijd geleden een
comité gevormd, bestaande uit vijf
personen van verschillende nationali
teit en ieder reeds werkzaam op een
bepaald gedeelte van het geheele ter
rein.
Wijl intusschen de zaak waarom
het gaat een internationaal karakter
heeft, wilde het Comité niets onder
nemen zonder zich vooraf en vooral
vergewist te hebben van de inzichten
des H. Vaders zeiven. In een particu
liere audiëntie, verleend aan een der
leden in het midden van 1919, heeft
Z. H. Beneaictus XV het plan „goed"
verklaard, overwegende dat de bedoe
ling was, 1 o. alleen katholieke orga
nisaties te vereenigen, en 2a. in alle
vraagstukken, waarin de H. Stoei
zich uitsluitend de beslissing voor
behoudt, Rome te zullen volgen.
Daarna hebben de leden, elk in eigen
land, de goedkeuring en instemming
gevraagd van den daarvoor aangewe
zen Prins der Kerk en van enkele ge
zaghebbende personen in hetvereeni
gingsleven. Zij mochten bij allen
onverdeelde sympathie voor het plan
ondervinden.
Aangemoedigd door de instemming
met het denkbeeld, betuigd door het
allerhoogste kerkelijk gezag en zoovele
ter zake bevoegden, heeft het Comité
daarop enkele vertegenwoordigers van
eenige organisaties uit verschillende
landen in vertrouwelijke bijeenkomst
uitgenoodigd, teneinde te geraken
tot een plan van uitvoering dat ver
moedelijk aller medewerking zou ver
krijgen en waarmede men met kans
op succes zou kunnen beginnen. Deze
vergadering, waarbij 'n dertigtal ver-
eenigingen uit acht landen waren ver
tegenwoordigd, aanvaardde eenstem
mig het beginsel van toenadering dei-
organisaties van alle landen en sprak
zich, insgelijks eenstemmig, uit, ter
bereiking van dit doel, een Centraal-
Bureau op te richten, dat zich in ver
binding zou stellen met de over de
geheele wereld verspreide organisa
ties. Dit Centraal bureau zal dan aoor
middel van briefwisseling, door i.e.
uitgeven van een jaarboek en een tijd
schrift, de verschillende organisaties
inlichten over elkanders bestaan,
streving, arbeid en succes bevorde
ren de oprichting van organisalies
waar ze nut kunnen stichten, inaar
waar ze nog niet zijn eindelijk aan
sporen tot en zoo mogelijk helpen bij
actie, daar waar de gemeenschappelij
ke katholieke belangen dat vragen.
Als gevolg van de betrekkingen tus-
schen het Centraal Bureau en de or
ganisaties, op deze wijze aangeknoopt,
zal dan langs geleidelijken weg en
als vanzelf, de onderlinge band tot
stand komen en zoo de gewenschte
eenheid ontstaan, niet opgelegd door
wil of wet, maar gegroeid uit het leven.
De vergadering, op 2 en 3 Februari
1921 te Parijs gehouden, koos tot
Voorzitter Z. D. H. Mgr. Joseph
Schrembs, D. D., destijds Bisschop
van (Ohio) Toledo en President van
het Departement „Leekenactie" bij
het Ka holiek Bureau der Vereenigdè
Staten, die, op uitdrukkelijk verlan
gen van Z. H. den Paus, de tot hem
gerichte uitnoodiging had aangeno
men. Zij verzocht haren doorluchtigen
Voorzitter een klein Comité te kiezen,
dat de uitvoering van het eenstemmig
goedgekeurde plan zou voorbereiden
en verzorgen. Mgr. meende niet beter
te kunnen doen dan het Comité het
welk de eerste stappen had gezet, be
stendigen en was zoo welwillend de
plaats, die zijn landgenoot, mr. Ed
ward Hearn, Oversea Commissioner
der Knights of Columbus, daarin had
bekleed, zelf in te nemen.
Allereerst werden nu eenvoudige
statuten ontworpen, welke de volgen
de punten bevatten
Doel en middelen, als boven om
schreven.
Definitieve plaats van het Centraal
Bureau, Rome.
Indeeling vier departementen
1, Onderwijs en Wetenschap
2. Eigenlijk sociale werken3.
Sociaal-charitatieve werken 3.
Pers èn Propaganda.
Financien een uit giften te creëeren
kapitaal voor de oprichting van
het Bureau en zijn instandhou
ding gedurende de eerste jaren,
benevens vrijwillige bijdragen van
de organisaties die zich als lid
bij het Bureau hebben aangeslo
ten, legaten, enz.
Leden. Elke organisatie, goedgekeurd
door den Bisschop van het Dio
cees en, daar, waar dat vereischt
wordt, wettelijk erkend, waarvan
het Bestuur aansluiting heeft
aangevraagd.
Bestuur. Een Raad van Actie, bestaan
de uit den Directeur van het
Centraal Bureau en de chefs der
Departementen. De leden van
dezen Raad worden gekozen door
den Algemeenen Raad. De leden
van den Algemeenen Raad wor
den benoemd voor een tijdperk
van drie jaren door Z. H. den
Paus of door een Kardinaal-
Beschermheer van het Werk,
aangewezen door Z. H. Als eerste
Algemeene Raad worde door Z. H.
bevestigd het door Mgr. Schrembs
benoemde Comité van voorbe-
reiding.
Eereraad. Als léden hiervan zullen
eerbiediglijk worden uitgenoo-
digd Prinsen der Kerk, in elk
land één.
Dit ontwerp-statuten aan een alge
meene vergadering van gevolmach
tigden der organisaties ter beoordee-
iing en goedkeuring voorleggen, ware
geweest, vooruitloopen op "het werk
waarvoor het Centraal Bureau in het
leven wordt geroepen immers dit ver
onderstelde reeds het tot stand geko
men zijn van de toenadering der ver
schillende organisaties, welke men met
en door het Centraal Bureau hoopt
te verkrijgen. Aangezien het zeer
sober gehouden ontwerp geheel den
geest weergeeft van de gehouden voor
vergadering, heeft men nu aangeno
men, dat de daar vertegenwoordigde
organisaties zich met den inhoud kun
nen vereenigen bovendien heeft men
zich verzekerd dat dit ook het geval
is met die, welke daar niet vertegen
woordigd zijn geweesteindelijk heeft
men alles voorgelegd aan het oordeel
van den H. Vader, overtuigd, dat
diens hooge goedkeuring door elke
organisatie volgaarne als voldoende
sanctie wordt aanvaard.
De H. Vader, zich voorbehoudend
het onderzoek van een plan tot fede
ratie van de katholieke organisaties
er geheele wereld, heeft het ontwerp
statuten van het Centraal Bureau zijn
volle aandacht wel gelieven te schen-
cen en enkele behartigenswaardige en
ïatuurlijk ook behartigde opmerkin
gen gemaakt. Zoo gaf bijv. bij het
artikel „Financiën" Z. H. den raad
een „Comité van Stichters" in het le
ven te roepen, waarmede men aan
personen en groepen de gelegenheid
biedt een aanzienlijke bijdrage te of
feren en zoo blijk van bijzondere be
langstelling te geven. Op de vraag naar
een formeele goedkeuring antwoordde
de Paus„de Bisschop dient niet het
Doopsel, maar het Vormsel toe."
Toch, in het verlangen om bij te dra
gen in de onkosten die de organisatie
van het Centraal Bureau zou veroor
zaken, schonk de H. Vader een gift
van 25000 lire en werd daardoor de
eerste Stichter.
Met deze even zeldzame als waarde
volle aanmoediging heeft het Comité
zich toen gericht tot de Prinsen der
Kerk, in elk land tot één, met het eer
biedig verzoek het eerelidmaatschap
van het Centraal Bureau wel te willen
aanvaarden. Het Comité acht zich ge
lukkig te kunnen mededeelen dat tot
heden van de volgende hoogwaardig-
heidsbekleeders een gunstig antwoord
is ontvangen
H.H. Eminenties de Kardinalen
Michael Logue, Aartsbisschop van
Armagh, Primaat van Ierland
Antonio Mendes Bello, Patriarch van
Lissabon
Francis Bourne, Aartsbisschop van
Westminster (Engeland)
Enrique Almaraz Y Santos, Aarts
bisschop van Toledo, Primaat van
Spanje
Johann Csernoch, Aartsbisschop van
Esztergom, Vorst-Primaat van Hon
garije
Friedrich Piffl, Aartsbisschop van
Ween en
Louis Dubois, Aartsbisschop van Pa
rijs
Karl Schutte, Aartsbisschop van Keu
len
Denis Dougherty, Aartsbisschop van
Philadelphia
St. Fancras - Telefoon 14
Achilie Ratti, Aartsbisschop van Mi
laan
H.H. D.D. H.H.
Henricus van de Wetering, Aartsbis
schop van Utrecht
Franciscus Kordac, Aartsbisschop van
Praag
Alban Qoodier, Aartsbisschop van
Bombay
Louis Duprat, Aartsbisschop van Bue-
nos-Ayres
Georg Schmid v. Gru.neck, Bisschop van
Chur.
Thans wendt zich het Comité vol
vertrouwen tot dé Katholieken der ge
heele wereld, personen, groepen en
organisaties, om steenen en steentjes,
opdat zoo spoedig en zoo degelijk mo
gelijk het Centraal Bureau kunne wor
den opgericht. Elke gift van 25000 lire
of van het aequivalent, geeft het recht
om, onder den naam van den H. Vader
zeiven, als Stichter (persoon, groep of
organisatie) te worden ingeschreven,
terwijl, het spreekt vanzelf, ook min
der aanzienlijke bedragen, zelfs het
„penningske van de weduwe" harte
lijk welkom zijn.
De opzet van de onderneming zal
evenredig zijn aan het succes derwe-
reldinzameling. Wij vertrouwen dat dit
groot zal wezen, immers in de vele lan
den waarin de sociale arbeid reeds een
hoogen trap van ontwikkeling heeft be
reikt, zal men verlangen om door een
internationale samenwerking nog ver
der te komen, terwijl daar waar dit nog
niet zoozeer het geval is, de kracht van
de eenheid als een welkome steun zal
worden begroet bij den als noodzake
lijkheid gevoelden opbouw van het ka
tholieke vereenigingsleven. Eindelijk
zal het feit dat de Vader der Christen
heid èn zoovele Prinsen der Kerk het
werk aanmoedigen en bevorderen',
ongetwijfeld alle mogelijke aarzeling
doen overwinnen en in het vertrouwen
dat het hier gaat om een groot goed,
allen royaal doen medewerken om het
tot stand te brengen.
Het Comité van voorbereiding
JOSEfH SCHREMBS, D.D., Bis
schop van Cleveland (Ohio), Presi
dent van het Departement „Leeken
actie" van het Nationaal Catholic
Welfare Council, U.S.A., Voorzitter.
Markies DE COMILLAS, Vice-Presi
dent van de „Junta Central de Ac-
cion Catolica", Madrid.
WILLIAM P. MARA, K.S.G., Eere
secretaris der „Westminster Catho
lic Federation".
ALPHONS STEGER, Ph. Dr., Oud-
President van de Afd. Wis- en Na
tuurkunde der R. K. Wetenschappe
lijke Vereeniging, 's-Gravenhage, Se-
Cretan's
JULES ZIRNHELD, Oud-President
der „Fédération Fran^aise des Syn-
dicats d'Employés catholiques", te
Parijs.
P.S. Voor Nederland zijn de giften
te storten bij de Firma Theodoor Gilis-
sen, Heerengracht 166, Amsterdam-;
onder het motto „Centraal Bureau van
Katholieke Organisaties".
De Duitsche gedelegeerden
Omtrent de uitnoodiging van den Opper
sten Raad om Duitsche gedelegeerden naar
Cannes te zenden, wordt uit Berlijn nog aan
het „Hbld." gemeld-
Zondagochtend is in de rijkskanselarij
eén bespreking gehouden, waaraan de le
den van het kabinet en de vertegenwoordi
gers der ressorts deelnamen, die bij het
schadevergoedings-probleem betrokken zijn.
's-Middags werd daarna een snel bijeen
geroepen ministerraad gehouden, waarin
over de samenstelling van de Duitsche dele
gatie werd beraadslaagd en een besluit ge
nomen. De delegatie, die Maandagmiddag
om 2 uur van Berlijn zou vertrekken, staat
onder politieke leiding van dr. Walther
Rathe nau. Verder behooren lot de delega
tie: staatssecretaris Schroder van het rijks-
ministerie van financiën, staatssecretaris
Hirsch van het rijksministerie van econo
mische zaken, de gewezen staatssecretaris
Bergmann, de voorzitter van de Duitsche
„Kriegslastenkommission" in Parijs, staats
secretaris dr. Fischer, „Ministerialdirektor"
Trendelen en „Legationsrat" Martius. De
ze delegatie zal den Oppersten Raad in Can
nes en de commissie van herstel te Parijs
inlichtingen geven omtrent den financieelen
toestand van Duitschland, over de vraag of
Duitschland al of niet in staat is om te
betalen, en alle maatregelen, die de Duit
sche regeering heeft getroffen of zal tref
fen cm de Duitsche geldmiddelen te ver
beteren.
Men verwacht te Berlijn, dat de Duit
sche delegatie reeds Donderdag gelegenheid
zal hebben, den Oppersten Raad aan de
hand van het materiaal, dat zij meeneemt
naar Cannes, de gewenschte inlichtingen te
geven
Havas meldt nog uit Cannes, dat de Brit-
sche delegatie onmiddellijk ontbieding van
de Duitsche delegatie vroeg, maar Briand,
gesteund door Theunis, legde nadruk op de
noodzakelijkheid, dat de geallieerden hel
eerst eens werden over de aan Duitschland
voor te leggen voorwaarden.
Waarschijnlijk zullen de Duitsche gedele
geerden niet voor Woensdag of Donder
dag gehoord kunnen worden. In dien tus-
schentijd zullen de besprekingen der des
kundigen zeker beëindigd zijn. Het mee-
hingsverschil over de van Duitschland te
eischen betalingen zou nu nog slechts 200
milliocn goudmarken bedragen.
Een Fransch-Engetsch garantie
verdrag als basis voor een Euro-
peesch verdrag1
In de laatste 24 uur werd tusschen Lloyd
George én. Briand van gedachten gewisseld
aangaande voorgestelde overeenkomsten ter
waarborging van de veiligheid in Frankrijk
en de handhaving van den status quo in
Europa. Volgens den correspondent van
Havas zou een Fransch-Engelsch verdrag
worden voorbereid, waarbij de beide lan
den elkaar wederkeerig waarborgen verlee-
nen tegen een Duitschen aanval en weder-
zijdsche militaire en maritieme steun wordt
toegezegd, waarvan de minimum omvang
zou worden vastgesteld. Waarschijnlijk zou
België zich bij deze overeenkomst aan
sluiten, welke, door de aanleiding tot be
wapening door Frankrijk gedeeltelijk op te
heffen, dit land in de gelegenheid zou stel
len over te gaan tot vermindering van zijn
legersterkte. De toezegging van de mede
werking van de Britsche vloot zou het
Frankrijk eveneens mogelijk maken bij den
aanbouw van schepen rekening te houden
met den nieuwen toestand.
Ook bestaat de mogelijkheid, dat Italië
zich bij het verdrag aansluit, hetwelk een
breeden grondslag zou kunnen vormen voor
een entente tot waarborging van den terri-
torialen status quo van Europa, in over
eenstemming met een op vrede gerichj ver
drag, dat het beginisel zou belichamen, op
verzoek van Briand (volgens correspondent
zou Lloyd George deze bepaling hebben
Joch opi.cmenj, neergelegd in tie .evolutie
te Cannes aangenomen en bepalende, dat
elk land zich moet verbinden zich te ont
houden van eiken aanval op zijn buurman.
Dit verdrag zou moeten geteekend worden
door alle Europeesche mogendheden.
Men voorziet, dat eenigen tijd noodig zal
zijn cm tot verwezenlijking te komen van
dit wijdschc plan. Het is mogelijk, dat de
gedachtenwisseiing erover na de huidige
zitting van den Oppersten Raad zal voort
duren. Allereerst is noodig, dat Engeland cn
Frankrijk verschillende kwesties regelen,
vooral die van Angora.
De P-arijsdhe bladen vernemen naar Ha
vas nietdil, uit Cannes, dat Briand aan
L'loyd George een nota overhandigd heeft
met een ovenzidht van het Framsche
standpunt ten opzichte van een ontwerp
voor een Fransch-Enigelscli verdrag; de
Britsche premier zou in beginsel zijn
goedkeuring er aan hebben gehecht en zal
heden aan Brianid een Engelsch nwsmoran.
dnm overhandigen.
Volgens de „Petst Parisdien" zou een
voorloopig verdrag voor het einde der
conferentie tot wenkelijlkhedd kunnen wor
den. Daarna zouden de beide regeei-ingen,
zich bezighouden met het liquideeren van
alïe verschillen tusschen Londen en Parijs,
zoo ais het Ooslersche probleem en ver
schillende koloniale quaesties, zooails die
vaal Tanger. Tenslotte zou dan aan die
orde (komen het Euiropeesche akkoord',
waartoe de conferenilie te Genua <1®
grondslagen zou k linnen leggien. i'tt
„Beüit Journal", volgens hetwelk Enge
land niet eraan denkt Frankrijk de ont
ruiming te vragen van Rijnland, verklaart,
dat een der teere quaesties is die van de
dunikhooten. Intusschen deelt de „Matin"
mede, dat Lloyd Geonge verklaard heeft
nooit van dlie quaestie hét sluiten van een
Frainsdh-Bngcisch verdrag te laten afhan
gen.
Lenin naar Genua.
Gemeld wondJli, dat ingevolge hesiuit
van den oppersten raad tie Cannes de Ita-
liaamscbe negeering door bamidldieiing van
de Russische economische missie Leriin
heeft uitgenoodigd. de conferentie tie
Genua hij te wonen.
België en de finaneieele regeling.
De Belgische gedelegeerde Jaspar heefi
'Beigisclieii correspondenten fe Cannes
meegedeeld,dait men van België vraagt
om af te zien van; het voorkeurrecht, er
ik»end door aöie geallieerde mogendheden
en op grond waarvan Beigië het verdrag
geteekend heeft. Dit ikiunnen wij naet doen.
Over deze quaestie is de openbare mee-
uSng in België beslist. Wij erkennen het
verdrag van Wiesbaden wegens den bij-
zonderen toestand van Frankrijk, maar
men, moot ook onze nooden en behoeften
inzien. Nu men onderzoekt wat Duitsch-.
lanJdi in 1922 als uiterste kan betalen, ver-
ikilairen wij dat allies wat het betaalt, aani
België moet komen.
Sprekende over de komst der Duïtscho
gedieiegeerden, zeide Jaspar, dat de Betgen
het standpunt van Brianid ondersteunden.
Wellicht zal blijken, dat de Duitsohers
meer kunnen betalen dan twee milliard';
in dat geval kan België worden tevreden
gesteld, terwijl Frankrijk voldaan zal
blijven. Wat 'betreft de leveringen in ua-
tura, weilike men ons wil laten doen, wij
kunhien slechts uiterst kleine hoeveelhe
den kolen aanvaarden, daar België zeif
exporteur is.
De commissie van herstel
te Cannes.
Dubois, die voorzitter van de commis
sie van herstel, heeft zich hij de Britsdhe,
Italiaarasche en Belgische ledien van de
commissie gevoegd. De volledige commis
sie zat aldus volgens het verdrag van Ver
sailles haar medewerking vertoenen aan
de geaWieerde regeeringen.
Italië en de intern.
conferentie.
Na de niteenzel'Iing van Lloyd George
Robert beloofde zulks en verliet het
kantoor.
XV.
Eene wijl ging Karei Schönhof in
blijkbare gemoedsbeweging het vertrek
op en neder. Herhaaldelijk wrong hij
de handen en verhief ze smeekend ten
hemel; „O God zuchtte hij, „heb ik
zclt niet genoeg -geleden voor een
'eugdigen misstap. Moet nu ook nog
nnjn zoon, de trots mijns harten, daa£
voor Jijden Wel schijnt het in mijne
hand te liggen hem alle leed te bespa-
ilA-fn r!m, ge,!ukk'g maken maar
dere' kina cllts ten koste mijner an-
ziin c hHren- Wel vertr°"w ik van
liever Van aul g ,Sgevoer- dat hiJ
broeders en v Yooru'tbezit vóór zijn
dan ook slécht, afstand zal doen-
oan ook slechts een cent onrechtvanr
dig te bezitten maar kan ik hem aan
deze bekoring blootstellen 0f za
ik hem openbaren, hoe na hij met de
door hem zoo hoog vereerden grijsaard
verwant is s 'Raard
Met de oogen vol tranen zonk de
diep ter nedergeslagen man in een ze-
vrLr\re'leek,te den Hemel vurig om
rif Van lieverlede werd hij
»::"Waar is Robert?" vroeg hij aan
2,jne vrouw, die in de huiskamp zat.
„Ik geloof, dat hij uitgereden is,
antwoordde deze.
„Waarheen
„Dat kan ik niet zeggen."
„Robert is naar Natchez gereden.
Hij ging naar de post om te hooren of
er brieven voor ons aangekomen wa
ren," zeide de oudste dochter.
Dit was den vader voldoende. Het
zou hein onaangenaam geweest zijn,
hem op dat oogenblik te ontmoeten. Hij
reed eveneens si tdoch in'n andere rich
ting dan Robert. Toen hij tegen den
avond terugkeerde, hoorde hij dat Ro
bert reeds lang te huis was. Zoo gingen
zij elkander verscheidene dagen zoo
veel mogelijk uit den weg.
Juist wilde Robert zijn dagelijk-
schen rk naar de post weder onderne
men, toen een rijdende bode aankwam
en hem een brief met het poststempel
Talahassee bracht. Haastig brak hij
dien open. Zijn vriend berichtte hem,
dat veertien dagen na dagteekening
van den brief het bewuste feest zou
gevierd worden.
Een door het voorbereidende comité
onderteekende uitnoodigingskaart
was er bijgevoegd te gelijker tijd werd
het verzoek herhaald, dat hij in Wil
liam's ouderlijk huis zijn intrek zou ne
men. Door slechte postverbinding
had de brief tien dagen noodig gehad
om zijn afres te bereikenderhalve
bleven Robert nog drie dagen voor
de reis over. Wilde hij diis aan het feest
deelnemen, dan moes.t hij onverwijld
op weg gaan. Maar zonder de toestem
ming zijns vaders wilde hij dit niet.
Daar hij hem niet in de huiskamer aan
trof, vroep hi<Waar is vader?".
„Op liet kantoor," werd hem geant
woord.
„Ik weet niet, wat vader deert,"
sprak de moeder bezorgd.
„Sinds "e terugkeer is hij zoo ernstig
en achterhoudend. En nj ook, Robert,
bent niet meer de vroegere opgeruimde
iongen. Ternauwernood ziet men 'e 's
morgens en 's avonds, overdag ben <e
altijd uit. Tusschen u beiden heerscht
een geweldige spanning."
Verder kon zij niet. De moederlijke
smart, die haar hart beklemde, ont
lastte zich in een vloed van tranen.
„Stel u gerust, lieve moeder," zeide
Robert. „Dit zal spoedig voorbijgaan
en dan, hoop ik, zal de vreugde des te
grooter worden."
Daarop begaf hij zich naar zijn vader
en bleef meer dan 'n uur bij hem. Meer
malen sloop de moeder bezorgd langsde
deur van het kantoor, waarin beiden
zich bevondenzij hoorde, dat zij
wel op ernstigen, maar bedaarden toon
met elkander spraken. Geheel gerust
gesteld hervatte zij haar huiselijke be
zigheden.
Bij het verlaten van het kantoor
keerde Robert naar zijne moeder
terug en reikte haar de hand tot af
scheid.
„Waar gaat gij heen vroeg zij be
zorgd.
,,De expresse-brief roept mij naar
Talahassee in Florida," antwoordde
hij. „In hoogstens veertien dagen ben
ik weder terug.
Heb tot zoo lang gedüld Wanneer
vader u intusschen niets mededeelt,
zal Ik het later doen."
Een half uur later was Robert op
weg naar Natchez, want hij wilde van
een stoomboot naar New-Orleans ge
bruik maken, zich van hier over de
golf naar St. Marks begeven, vanwaar
hij binnen weinige uren het doel zijner
reis kon bereiken.
Zoodra hij in Natchez zijn paard had
laten stallen, spoedde hij zich naar den
oever der rivier. Hij kwam te rechter
tijd, want iuist legde een trotsche
stoomer voor eenige minuten aan.
Robert besteeg dien en verliet hem na
een korte vaart aan de landingsplaats
van New-Orleans. Zonder de stad te be
treden, zag hij naar een stoomboot
om, die hem verder kon brengen. Ook
hier was het geluk hem gunstig, want
over een uur ging er een naar de Apa-
lachebaai. Met "zijn reistasch in de
hand zocht hij die op. Er heerschte een
groote drukte aan boord; men was be
zig de laatste vatpn, goederen en
balen te laden. Slechts weinig passa
giers bevonden zich op het dek.
Juist was het vaartuig van wal ge
stoken, toen nog twee passagiers
hard kwamen aanloopen. Slechts door
een koenen sprong konden zij er op ko
men. De manier, waarop zij dien uit
voerden, bewees, dat zij volkomen op
hun behendigheid vertrouwen konden,
de oudste hunner, een man van in de
vijftig iaar, was van middelbare
grootte zijn mager gelaat was door de
zon gebruind., zijn scherpe oogen, die
onder een paar borstelige zwarte wenk
brauwen glinsterden, dwaalden vluch
tig over al de passagiers. Op Robert
rustte zij een oogenblik langer dan op
de overigen, doch zij schenen niets
bijzonders aan hem waargenomen te
hebben. De andere was een iong
mensch van nauwelijks vier en twintig
iaar. Zijn lichte huidskleur getuigde
dat hij uit het Noorden afstamde en
nog weinig aan den verhardenden in
vloed van het leven in de vrije lucht
was blootgesteld geweest.
Van gelijke grootte als zijn medge-
zel, geleek hij toch aanmerkelijk klei
ner, want zijn schouders waren breed,
zijn geheele lichaam ineengedrongen.
Robert herkende in dezen laatste
een zijner vroegere studiemakkers, den
zoon van een der door slavenhandel
rijk geworden man. Ralph Barnfield.
gelijk de ionkman heette, onderscheid
de zich zoo wel door zijn aanmatiging
als door zijn losbandig leven.
In zijn gezelschap vond men slechts
het uitschot der studenten elk braaf
ionkman vermeed hem. Daarom was
ook Robert nooit nader met hem be
kend geweest. Nochtans wist hij niet
of deze hem wellicht niet herkennen
zou. Hij verwijderde zich daarom van
hem eri bleef hem zoo ver mogelijk uit
den weg.
Beter bevielen hem twee iongelieden
die zich dicht bij de groote rnast op
eenige balen een gemakkelijk zitplaats-
ie uitgezocht hadden. Hun uiterlijk
deed in hen aankomende kooplieden
vermoeden wat door den inhoud van
hun gesprek bevestigd werd.
Plotseling brak de eene het onder
houd af, sprong op en keek scherp naar
de het laatst aangekomen passagiers.
„Kent gij de beide nieuwe passa
giers vroeg de zittende.
„Den iongste ken ik niet, wel echter
den oudste, als mijn geheugen mij niet
érg bedriegt."
„En wien meent gij in hem ontdekt
te hebben
De gevraagde ging weder zitten,
doch zette zich zoodanig, dat hij dade
lijk zijn gelaat aan de opmerkzaam
heid van een waarnemer onttrekken
kon. Dan fluisterde hij zacht„Het is
de aanvoerder der vrijbnitersbende,
die sinds eenigen tijd op een der eilan
den van de straat van Florida haar
sluiphoek heeft en de toegangen tot de
golf onveilig maakt. In den laatsten
tijd moeten zij zelfs alleenstaande plan
tages aan de kust van Florida over
vallen en uitgeplunderd hebben."
Hoewel de%« woorden op fluisteren
den toon gesproken werden, ontgin
gen zij toch niet aan de scherpe ooren
van Robert. Hij ontstelde. Mogelijk
had ook Bellecourhöuse aan zulk een
aanval ten doel gestaan.
„Hoe heet de vrijbuiter?" vroeg
de andere ionge koopman.
„Ik weet het niet," antwoordde de
gevraagde. „Hij moet zich zei ven den
naam van „de Vos" geven, waarschij-
lijk om aan te duiden, dat hij met ver
fijnde list aan alle vervolgingen weet te
ontsnappen."
Voor Robert werd het nu duidelijk,
dat Ralph Barnfield, zijn zucht voor
avonturen volgende, zich in zijn gewe
tenloosheid in de bende der vrijbuiters
had laten opnemen.
AVordt vervolgd.)