I OPIS BLAD BUITENLAND Het verdwenen meisje DINSDAG 10 JANUARI 1922 99 99 Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Het centraal bureau van Katholieke organisaties. feuilleton Alle soorten Grpénblijvende planten. Kweekerij „De Dahlia" SE CONFERENTIE TE SORES. 'Kf vo'rtrekJk.stond hlj op en ver- No. 379 14: JAARGANG NOORD-HOLLANDSCH Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar 2. Voor buiten Alkmaarf 2 85 Met Oeïilustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. ADMINISTRATIE No. 433 REDACTIE No. 633 Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1 25; elkeregei meer f 0 25; Reclames per regel f Q'5: R" ';ek „Vraag en aanbcx" uij vooi- uifbefafing p piaat 0.60 Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 2Ö0,—f lOO,—f 60,—, f 35,—, f 15, Wanneer men aan de idee van in ternationalisatie, die over de geheele wereld voortdurend veld wint, de volle aandacht wijdt, dan komt men tot de overtuiging dat ook voor de Katho lieken deze „eenhei'd, die macht maakt" van groot belang moet zijn. Zeker, in hun algemeene Moederkerk zijn zij sterk door eenheid van geloofs- en zedenleer, maar waar het geldt associatie op gebied van onderwijs en wetenschap, van werken van socialen aard en van naasténliefde, van pers en propaganda, daar zien wij hen, door het gemis van het wereldverband, bij al hun sterkte nog betrekkelijk zwak in hun nationaal isolement. De verschillende, bij alle volkeren en in alle landen reeds bestaande or ganisaties met uitsluiting van de zuiver godsdienstige en politieke door een onderiingen band vereenigen met behoud nochtans van eiker auto nomie, mag in het groot en moeilijk tijdsgewricht, dat wij doorleven, niet alleen wenschelijk, maar veilig nood zakelijk worden genoemd. Ten einde dit doel te bereiken heeft zich reeds geruimen tijd geleden een comité gevormd, bestaande uit vijf personen van verschillende nationali teit en ieder reeds werkzaam op een bepaald gedeelte van het geheele ter rein. Wijl intusschen de zaak waarom het gaat een internationaal karakter heeft, wilde het Comité niets onder nemen zonder zich vooraf en vooral vergewist te hebben van de inzichten des H. Vaders zeiven. In een particu liere audiëntie, verleend aan een der leden in het midden van 1919, heeft Z. H. Beneaictus XV het plan „goed" verklaard, overwegende dat de bedoe ling was, 1 o. alleen katholieke orga nisaties te vereenigen, en 2a. in alle vraagstukken, waarin de H. Stoei zich uitsluitend de beslissing voor behoudt, Rome te zullen volgen. Daarna hebben de leden, elk in eigen land, de goedkeuring en instemming gevraagd van den daarvoor aangewe zen Prins der Kerk en van enkele ge zaghebbende personen in hetvereeni gingsleven. Zij mochten bij allen onverdeelde sympathie voor het plan ondervinden. Aangemoedigd door de instemming met het denkbeeld, betuigd door het allerhoogste kerkelijk gezag en zoovele ter zake bevoegden, heeft het Comité daarop enkele vertegenwoordigers van eenige organisaties uit verschillende landen in vertrouwelijke bijeenkomst uitgenoodigd, teneinde te geraken tot een plan van uitvoering dat ver moedelijk aller medewerking zou ver krijgen en waarmede men met kans op succes zou kunnen beginnen. Deze vergadering, waarbij 'n dertigtal ver- eenigingen uit acht landen waren ver tegenwoordigd, aanvaardde eenstem mig het beginsel van toenadering dei- organisaties van alle landen en sprak zich, insgelijks eenstemmig, uit, ter bereiking van dit doel, een Centraal- Bureau op te richten, dat zich in ver binding zou stellen met de over de geheele wereld verspreide organisa ties. Dit Centraal bureau zal dan aoor middel van briefwisseling, door i.e. uitgeven van een jaarboek en een tijd schrift, de verschillende organisaties inlichten over elkanders bestaan, streving, arbeid en succes bevorde ren de oprichting van organisalies waar ze nut kunnen stichten, inaar waar ze nog niet zijn eindelijk aan sporen tot en zoo mogelijk helpen bij actie, daar waar de gemeenschappelij ke katholieke belangen dat vragen. Als gevolg van de betrekkingen tus- schen het Centraal Bureau en de or ganisaties, op deze wijze aangeknoopt, zal dan langs geleidelijken weg en als vanzelf, de onderlinge band tot stand komen en zoo de gewenschte eenheid ontstaan, niet opgelegd door wil of wet, maar gegroeid uit het leven. De vergadering, op 2 en 3 Februari 1921 te Parijs gehouden, koos tot Voorzitter Z. D. H. Mgr. Joseph Schrembs, D. D., destijds Bisschop van (Ohio) Toledo en President van het Departement „Leekenactie" bij het Ka holiek Bureau der Vereenigdè Staten, die, op uitdrukkelijk verlan gen van Z. H. den Paus, de tot hem gerichte uitnoodiging had aangeno men. Zij verzocht haren doorluchtigen Voorzitter een klein Comité te kiezen, dat de uitvoering van het eenstemmig goedgekeurde plan zou voorbereiden en verzorgen. Mgr. meende niet beter te kunnen doen dan het Comité het welk de eerste stappen had gezet, be stendigen en was zoo welwillend de plaats, die zijn landgenoot, mr. Ed ward Hearn, Oversea Commissioner der Knights of Columbus, daarin had bekleed, zelf in te nemen. Allereerst werden nu eenvoudige statuten ontworpen, welke de volgen de punten bevatten Doel en middelen, als boven om schreven. Definitieve plaats van het Centraal Bureau, Rome. Indeeling vier departementen 1, Onderwijs en Wetenschap 2. Eigenlijk sociale werken3. Sociaal-charitatieve werken 3. Pers èn Propaganda. Financien een uit giften te creëeren kapitaal voor de oprichting van het Bureau en zijn instandhou ding gedurende de eerste jaren, benevens vrijwillige bijdragen van de organisaties die zich als lid bij het Bureau hebben aangeslo ten, legaten, enz. Leden. Elke organisatie, goedgekeurd door den Bisschop van het Dio cees en, daar, waar dat vereischt wordt, wettelijk erkend, waarvan het Bestuur aansluiting heeft aangevraagd. Bestuur. Een Raad van Actie, bestaan de uit den Directeur van het Centraal Bureau en de chefs der Departementen. De leden van dezen Raad worden gekozen door den Algemeenen Raad. De leden van den Algemeenen Raad wor den benoemd voor een tijdperk van drie jaren door Z. H. den Paus of door een Kardinaal- Beschermheer van het Werk, aangewezen door Z. H. Als eerste Algemeene Raad worde door Z. H. bevestigd het door Mgr. Schrembs benoemde Comité van voorbe- reiding. Eereraad. Als léden hiervan zullen eerbiediglijk worden uitgenoo- digd Prinsen der Kerk, in elk land één. Dit ontwerp-statuten aan een alge meene vergadering van gevolmach tigden der organisaties ter beoordee- iing en goedkeuring voorleggen, ware geweest, vooruitloopen op "het werk waarvoor het Centraal Bureau in het leven wordt geroepen immers dit ver onderstelde reeds het tot stand geko men zijn van de toenadering der ver schillende organisaties, welke men met en door het Centraal Bureau hoopt te verkrijgen. Aangezien het zeer sober gehouden ontwerp geheel den geest weergeeft van de gehouden voor vergadering, heeft men nu aangeno men, dat de daar vertegenwoordigde organisaties zich met den inhoud kun nen vereenigen bovendien heeft men zich verzekerd dat dit ook het geval is met die, welke daar niet vertegen woordigd zijn geweesteindelijk heeft men alles voorgelegd aan het oordeel van den H. Vader, overtuigd, dat diens hooge goedkeuring door elke organisatie volgaarne als voldoende sanctie wordt aanvaard. De H. Vader, zich voorbehoudend het onderzoek van een plan tot fede ratie van de katholieke organisaties er geheele wereld, heeft het ontwerp statuten van het Centraal Bureau zijn volle aandacht wel gelieven te schen- cen en enkele behartigenswaardige en ïatuurlijk ook behartigde opmerkin gen gemaakt. Zoo gaf bijv. bij het artikel „Financiën" Z. H. den raad een „Comité van Stichters" in het le ven te roepen, waarmede men aan personen en groepen de gelegenheid biedt een aanzienlijke bijdrage te of feren en zoo blijk van bijzondere be langstelling te geven. Op de vraag naar een formeele goedkeuring antwoordde de Paus„de Bisschop dient niet het Doopsel, maar het Vormsel toe." Toch, in het verlangen om bij te dra gen in de onkosten die de organisatie van het Centraal Bureau zou veroor zaken, schonk de H. Vader een gift van 25000 lire en werd daardoor de eerste Stichter. Met deze even zeldzame als waarde volle aanmoediging heeft het Comité zich toen gericht tot de Prinsen der Kerk, in elk land tot één, met het eer biedig verzoek het eerelidmaatschap van het Centraal Bureau wel te willen aanvaarden. Het Comité acht zich ge lukkig te kunnen mededeelen dat tot heden van de volgende hoogwaardig- heidsbekleeders een gunstig antwoord is ontvangen H.H. Eminenties de Kardinalen Michael Logue, Aartsbisschop van Armagh, Primaat van Ierland Antonio Mendes Bello, Patriarch van Lissabon Francis Bourne, Aartsbisschop van Westminster (Engeland) Enrique Almaraz Y Santos, Aarts bisschop van Toledo, Primaat van Spanje Johann Csernoch, Aartsbisschop van Esztergom, Vorst-Primaat van Hon garije Friedrich Piffl, Aartsbisschop van Ween en Louis Dubois, Aartsbisschop van Pa rijs Karl Schutte, Aartsbisschop van Keu len Denis Dougherty, Aartsbisschop van Philadelphia St. Fancras - Telefoon 14 Achilie Ratti, Aartsbisschop van Mi laan H.H. D.D. H.H. Henricus van de Wetering, Aartsbis schop van Utrecht Franciscus Kordac, Aartsbisschop van Praag Alban Qoodier, Aartsbisschop van Bombay Louis Duprat, Aartsbisschop van Bue- nos-Ayres Georg Schmid v. Gru.neck, Bisschop van Chur. Thans wendt zich het Comité vol vertrouwen tot dé Katholieken der ge heele wereld, personen, groepen en organisaties, om steenen en steentjes, opdat zoo spoedig en zoo degelijk mo gelijk het Centraal Bureau kunne wor den opgericht. Elke gift van 25000 lire of van het aequivalent, geeft het recht om, onder den naam van den H. Vader zeiven, als Stichter (persoon, groep of organisatie) te worden ingeschreven, terwijl, het spreekt vanzelf, ook min der aanzienlijke bedragen, zelfs het „penningske van de weduwe" harte lijk welkom zijn. De opzet van de onderneming zal evenredig zijn aan het succes derwe- reldinzameling. Wij vertrouwen dat dit groot zal wezen, immers in de vele lan den waarin de sociale arbeid reeds een hoogen trap van ontwikkeling heeft be reikt, zal men verlangen om door een internationale samenwerking nog ver der te komen, terwijl daar waar dit nog niet zoozeer het geval is, de kracht van de eenheid als een welkome steun zal worden begroet bij den als noodzake lijkheid gevoelden opbouw van het ka tholieke vereenigingsleven. Eindelijk zal het feit dat de Vader der Christen heid èn zoovele Prinsen der Kerk het werk aanmoedigen en bevorderen', ongetwijfeld alle mogelijke aarzeling doen overwinnen en in het vertrouwen dat het hier gaat om een groot goed, allen royaal doen medewerken om het tot stand te brengen. Het Comité van voorbereiding JOSEfH SCHREMBS, D.D., Bis schop van Cleveland (Ohio), Presi dent van het Departement „Leeken actie" van het Nationaal Catholic Welfare Council, U.S.A., Voorzitter. Markies DE COMILLAS, Vice-Presi dent van de „Junta Central de Ac- cion Catolica", Madrid. WILLIAM P. MARA, K.S.G., Eere secretaris der „Westminster Catho lic Federation". ALPHONS STEGER, Ph. Dr., Oud- President van de Afd. Wis- en Na tuurkunde der R. K. Wetenschappe lijke Vereeniging, 's-Gravenhage, Se- Cretan's JULES ZIRNHELD, Oud-President der „Fédération Fran^aise des Syn- dicats d'Employés catholiques", te Parijs. P.S. Voor Nederland zijn de giften te storten bij de Firma Theodoor Gilis- sen, Heerengracht 166, Amsterdam-; onder het motto „Centraal Bureau van Katholieke Organisaties". De Duitsche gedelegeerden Omtrent de uitnoodiging van den Opper sten Raad om Duitsche gedelegeerden naar Cannes te zenden, wordt uit Berlijn nog aan het „Hbld." gemeld- Zondagochtend is in de rijkskanselarij eén bespreking gehouden, waaraan de le den van het kabinet en de vertegenwoordi gers der ressorts deelnamen, die bij het schadevergoedings-probleem betrokken zijn. 's-Middags werd daarna een snel bijeen geroepen ministerraad gehouden, waarin over de samenstelling van de Duitsche dele gatie werd beraadslaagd en een besluit ge nomen. De delegatie, die Maandagmiddag om 2 uur van Berlijn zou vertrekken, staat onder politieke leiding van dr. Walther Rathe nau. Verder behooren lot de delega tie: staatssecretaris Schroder van het rijks- ministerie van financiën, staatssecretaris Hirsch van het rijksministerie van econo mische zaken, de gewezen staatssecretaris Bergmann, de voorzitter van de Duitsche „Kriegslastenkommission" in Parijs, staats secretaris dr. Fischer, „Ministerialdirektor" Trendelen en „Legationsrat" Martius. De ze delegatie zal den Oppersten Raad in Can nes en de commissie van herstel te Parijs inlichtingen geven omtrent den financieelen toestand van Duitschland, over de vraag of Duitschland al of niet in staat is om te betalen, en alle maatregelen, die de Duit sche regeering heeft getroffen of zal tref fen cm de Duitsche geldmiddelen te ver beteren. Men verwacht te Berlijn, dat de Duit sche delegatie reeds Donderdag gelegenheid zal hebben, den Oppersten Raad aan de hand van het materiaal, dat zij meeneemt naar Cannes, de gewenschte inlichtingen te geven Havas meldt nog uit Cannes, dat de Brit- sche delegatie onmiddellijk ontbieding van de Duitsche delegatie vroeg, maar Briand, gesteund door Theunis, legde nadruk op de noodzakelijkheid, dat de geallieerden hel eerst eens werden over de aan Duitschland voor te leggen voorwaarden. Waarschijnlijk zullen de Duitsche gedele geerden niet voor Woensdag of Donder dag gehoord kunnen worden. In dien tus- schentijd zullen de besprekingen der des kundigen zeker beëindigd zijn. Het mee- hingsverschil over de van Duitschland te eischen betalingen zou nu nog slechts 200 milliocn goudmarken bedragen. Een Fransch-Engetsch garantie verdrag als basis voor een Euro- peesch verdrag1 In de laatste 24 uur werd tusschen Lloyd George én. Briand van gedachten gewisseld aangaande voorgestelde overeenkomsten ter waarborging van de veiligheid in Frankrijk en de handhaving van den status quo in Europa. Volgens den correspondent van Havas zou een Fransch-Engelsch verdrag worden voorbereid, waarbij de beide lan den elkaar wederkeerig waarborgen verlee- nen tegen een Duitschen aanval en weder- zijdsche militaire en maritieme steun wordt toegezegd, waarvan de minimum omvang zou worden vastgesteld. Waarschijnlijk zou België zich bij deze overeenkomst aan sluiten, welke, door de aanleiding tot be wapening door Frankrijk gedeeltelijk op te heffen, dit land in de gelegenheid zou stel len over te gaan tot vermindering van zijn legersterkte. De toezegging van de mede werking van de Britsche vloot zou het Frankrijk eveneens mogelijk maken bij den aanbouw van schepen rekening te houden met den nieuwen toestand. Ook bestaat de mogelijkheid, dat Italië zich bij het verdrag aansluit, hetwelk een breeden grondslag zou kunnen vormen voor een entente tot waarborging van den terri- torialen status quo van Europa, in over eenstemming met een op vrede gerichj ver drag, dat het beginisel zou belichamen, op verzoek van Briand (volgens correspondent zou Lloyd George deze bepaling hebben Joch opi.cmenj, neergelegd in tie .evolutie te Cannes aangenomen en bepalende, dat elk land zich moet verbinden zich te ont houden van eiken aanval op zijn buurman. Dit verdrag zou moeten geteekend worden door alle Europeesche mogendheden. Men voorziet, dat eenigen tijd noodig zal zijn cm tot verwezenlijking te komen van dit wijdschc plan. Het is mogelijk, dat de gedachtenwisseiing erover na de huidige zitting van den Oppersten Raad zal voort duren. Allereerst is noodig, dat Engeland cn Frankrijk verschillende kwesties regelen, vooral die van Angora. De P-arijsdhe bladen vernemen naar Ha vas nietdil, uit Cannes, dat Briand aan L'loyd George een nota overhandigd heeft met een ovenzidht van het Framsche standpunt ten opzichte van een ontwerp voor een Fransch-Enigelscli verdrag; de Britsche premier zou in beginsel zijn goedkeuring er aan hebben gehecht en zal heden aan Brianid een Engelsch nwsmoran. dnm overhandigen. Volgens de „Petst Parisdien" zou een voorloopig verdrag voor het einde der conferentie tot wenkelijlkhedd kunnen wor den. Daarna zouden de beide regeei-ingen, zich bezighouden met het liquideeren van alïe verschillen tusschen Londen en Parijs, zoo ais het Ooslersche probleem en ver schillende koloniale quaesties, zooails die vaal Tanger. Tenslotte zou dan aan die orde (komen het Euiropeesche akkoord', waartoe de conferenilie te Genua <1® grondslagen zou k linnen leggien. i'tt „Beüit Journal", volgens hetwelk Enge land niet eraan denkt Frankrijk de ont ruiming te vragen van Rijnland, verklaart, dat een der teere quaesties is die van de dunikhooten. Intusschen deelt de „Matin" mede, dat Lloyd Geonge verklaard heeft nooit van dlie quaestie hét sluiten van een Frainsdh-Bngcisch verdrag te laten afhan gen. Lenin naar Genua. Gemeld wondJli, dat ingevolge hesiuit van den oppersten raad tie Cannes de Ita- liaamscbe negeering door bamidldieiing van de Russische economische missie Leriin heeft uitgenoodigd. de conferentie tie Genua hij te wonen. België en de finaneieele regeling. De Belgische gedelegeerde Jaspar heefi 'Beigisclieii correspondenten fe Cannes meegedeeld,dait men van België vraagt om af te zien van; het voorkeurrecht, er ik»end door aöie geallieerde mogendheden en op grond waarvan Beigië het verdrag geteekend heeft. Dit ikiunnen wij naet doen. Over deze quaestie is de openbare mee- uSng in België beslist. Wij erkennen het verdrag van Wiesbaden wegens den bij- zonderen toestand van Frankrijk, maar men, moot ook onze nooden en behoeften inzien. Nu men onderzoekt wat Duitsch-. lanJdi in 1922 als uiterste kan betalen, ver- ikilairen wij dat allies wat het betaalt, aani België moet komen. Sprekende over de komst der Duïtscho gedieiegeerden, zeide Jaspar, dat de Betgen het standpunt van Brianid ondersteunden. Wellicht zal blijken, dat de Duitsohers meer kunnen betalen dan twee milliard'; in dat geval kan België worden tevreden gesteld, terwijl Frankrijk voldaan zal blijven. Wat 'betreft de leveringen in ua- tura, weilike men ons wil laten doen, wij kunhien slechts uiterst kleine hoeveelhe den kolen aanvaarden, daar België zeif exporteur is. De commissie van herstel te Cannes. Dubois, die voorzitter van de commis sie van herstel, heeft zich hij de Britsdhe, Italiaarasche en Belgische ledien van de commissie gevoegd. De volledige commis sie zat aldus volgens het verdrag van Ver sailles haar medewerking vertoenen aan de geaWieerde regeeringen. Italië en de intern. conferentie. Na de niteenzel'Iing van Lloyd George Robert beloofde zulks en verliet het kantoor. XV. Eene wijl ging Karei Schönhof in blijkbare gemoedsbeweging het vertrek op en neder. Herhaaldelijk wrong hij de handen en verhief ze smeekend ten hemel; „O God zuchtte hij, „heb ik zclt niet genoeg -geleden voor een 'eugdigen misstap. Moet nu ook nog nnjn zoon, de trots mijns harten, daa£ voor Jijden Wel schijnt het in mijne hand te liggen hem alle leed te bespa- ilA-fn r!m, ge,!ukk'g maken maar dere' kina cllts ten koste mijner an- ziin c hHren- Wel vertr°"w ik van liever Van aul g ,Sgevoer- dat hiJ broeders en v Yooru'tbezit vóór zijn dan ook slécht, afstand zal doen- oan ook slechts een cent onrechtvanr dig te bezitten maar kan ik hem aan deze bekoring blootstellen 0f za ik hem openbaren, hoe na hij met de door hem zoo hoog vereerden grijsaard verwant is s 'Raard Met de oogen vol tranen zonk de diep ter nedergeslagen man in een ze- vrLr\re'leek,te den Hemel vurig om rif Van lieverlede werd hij »::"Waar is Robert?" vroeg hij aan 2,jne vrouw, die in de huiskamp zat. „Ik geloof, dat hij uitgereden is, antwoordde deze. „Waarheen „Dat kan ik niet zeggen." „Robert is naar Natchez gereden. Hij ging naar de post om te hooren of er brieven voor ons aangekomen wa ren," zeide de oudste dochter. Dit was den vader voldoende. Het zou hein onaangenaam geweest zijn, hem op dat oogenblik te ontmoeten. Hij reed eveneens si tdoch in'n andere rich ting dan Robert. Toen hij tegen den avond terugkeerde, hoorde hij dat Ro bert reeds lang te huis was. Zoo gingen zij elkander verscheidene dagen zoo veel mogelijk uit den weg. Juist wilde Robert zijn dagelijk- schen rk naar de post weder onderne men, toen een rijdende bode aankwam en hem een brief met het poststempel Talahassee bracht. Haastig brak hij dien open. Zijn vriend berichtte hem, dat veertien dagen na dagteekening van den brief het bewuste feest zou gevierd worden. Een door het voorbereidende comité onderteekende uitnoodigingskaart was er bijgevoegd te gelijker tijd werd het verzoek herhaald, dat hij in Wil liam's ouderlijk huis zijn intrek zou ne men. Door slechte postverbinding had de brief tien dagen noodig gehad om zijn afres te bereikenderhalve bleven Robert nog drie dagen voor de reis over. Wilde hij diis aan het feest deelnemen, dan moes.t hij onverwijld op weg gaan. Maar zonder de toestem ming zijns vaders wilde hij dit niet. Daar hij hem niet in de huiskamer aan trof, vroep hi<Waar is vader?". „Op liet kantoor," werd hem geant woord. „Ik weet niet, wat vader deert," sprak de moeder bezorgd. „Sinds "e terugkeer is hij zoo ernstig en achterhoudend. En nj ook, Robert, bent niet meer de vroegere opgeruimde iongen. Ternauwernood ziet men 'e 's morgens en 's avonds, overdag ben <e altijd uit. Tusschen u beiden heerscht een geweldige spanning." Verder kon zij niet. De moederlijke smart, die haar hart beklemde, ont lastte zich in een vloed van tranen. „Stel u gerust, lieve moeder," zeide Robert. „Dit zal spoedig voorbijgaan en dan, hoop ik, zal de vreugde des te grooter worden." Daarop begaf hij zich naar zijn vader en bleef meer dan 'n uur bij hem. Meer malen sloop de moeder bezorgd langsde deur van het kantoor, waarin beiden zich bevondenzij hoorde, dat zij wel op ernstigen, maar bedaarden toon met elkander spraken. Geheel gerust gesteld hervatte zij haar huiselijke be zigheden. Bij het verlaten van het kantoor keerde Robert naar zijne moeder terug en reikte haar de hand tot af scheid. „Waar gaat gij heen vroeg zij be zorgd. ,,De expresse-brief roept mij naar Talahassee in Florida," antwoordde hij. „In hoogstens veertien dagen ben ik weder terug. Heb tot zoo lang gedüld Wanneer vader u intusschen niets mededeelt, zal Ik het later doen." Een half uur later was Robert op weg naar Natchez, want hij wilde van een stoomboot naar New-Orleans ge bruik maken, zich van hier over de golf naar St. Marks begeven, vanwaar hij binnen weinige uren het doel zijner reis kon bereiken. Zoodra hij in Natchez zijn paard had laten stallen, spoedde hij zich naar den oever der rivier. Hij kwam te rechter tijd, want iuist legde een trotsche stoomer voor eenige minuten aan. Robert besteeg dien en verliet hem na een korte vaart aan de landingsplaats van New-Orleans. Zonder de stad te be treden, zag hij naar een stoomboot om, die hem verder kon brengen. Ook hier was het geluk hem gunstig, want over een uur ging er een naar de Apa- lachebaai. Met "zijn reistasch in de hand zocht hij die op. Er heerschte een groote drukte aan boord; men was be zig de laatste vatpn, goederen en balen te laden. Slechts weinig passa giers bevonden zich op het dek. Juist was het vaartuig van wal ge stoken, toen nog twee passagiers hard kwamen aanloopen. Slechts door een koenen sprong konden zij er op ko men. De manier, waarop zij dien uit voerden, bewees, dat zij volkomen op hun behendigheid vertrouwen konden, de oudste hunner, een man van in de vijftig iaar, was van middelbare grootte zijn mager gelaat was door de zon gebruind., zijn scherpe oogen, die onder een paar borstelige zwarte wenk brauwen glinsterden, dwaalden vluch tig over al de passagiers. Op Robert rustte zij een oogenblik langer dan op de overigen, doch zij schenen niets bijzonders aan hem waargenomen te hebben. De andere was een iong mensch van nauwelijks vier en twintig iaar. Zijn lichte huidskleur getuigde dat hij uit het Noorden afstamde en nog weinig aan den verhardenden in vloed van het leven in de vrije lucht was blootgesteld geweest. Van gelijke grootte als zijn medge- zel, geleek hij toch aanmerkelijk klei ner, want zijn schouders waren breed, zijn geheele lichaam ineengedrongen. Robert herkende in dezen laatste een zijner vroegere studiemakkers, den zoon van een der door slavenhandel rijk geworden man. Ralph Barnfield. gelijk de ionkman heette, onderscheid de zich zoo wel door zijn aanmatiging als door zijn losbandig leven. In zijn gezelschap vond men slechts het uitschot der studenten elk braaf ionkman vermeed hem. Daarom was ook Robert nooit nader met hem be kend geweest. Nochtans wist hij niet of deze hem wellicht niet herkennen zou. Hij verwijderde zich daarom van hem eri bleef hem zoo ver mogelijk uit den weg. Beter bevielen hem twee iongelieden die zich dicht bij de groote rnast op eenige balen een gemakkelijk zitplaats- ie uitgezocht hadden. Hun uiterlijk deed in hen aankomende kooplieden vermoeden wat door den inhoud van hun gesprek bevestigd werd. Plotseling brak de eene het onder houd af, sprong op en keek scherp naar de het laatst aangekomen passagiers. „Kent gij de beide nieuwe passa giers vroeg de zittende. „Den iongste ken ik niet, wel echter den oudste, als mijn geheugen mij niet érg bedriegt." „En wien meent gij in hem ontdekt te hebben De gevraagde ging weder zitten, doch zette zich zoodanig, dat hij dade lijk zijn gelaat aan de opmerkzaam heid van een waarnemer onttrekken kon. Dan fluisterde hij zacht„Het is de aanvoerder der vrijbnitersbende, die sinds eenigen tijd op een der eilan den van de straat van Florida haar sluiphoek heeft en de toegangen tot de golf onveilig maakt. In den laatsten tijd moeten zij zelfs alleenstaande plan tages aan de kust van Florida over vallen en uitgeplunderd hebben." Hoewel de%« woorden op fluisteren den toon gesproken werden, ontgin gen zij toch niet aan de scherpe ooren van Robert. Hij ontstelde. Mogelijk had ook Bellecourhöuse aan zulk een aanval ten doel gestaan. „Hoe heet de vrijbuiter?" vroeg de andere ionge koopman. „Ik weet het niet," antwoordde de gevraagde. „Hij moet zich zei ven den naam van „de Vos" geven, waarschij- lijk om aan te duiden, dat hij met ver fijnde list aan alle vervolgingen weet te ontsnappen." Voor Robert werd het nu duidelijk, dat Ralph Barnfield, zijn zucht voor avonturen volgende, zich in zijn gewe tenloosheid in de bende der vrijbuiters had laten opnemen. AVordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1922 | | pagina 1