KOL len Thee „ONS BLAD" P DKEMA, verzeke^ö !e beste [vangen, dan bij Bureau: HOE 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSShSm» 483 BUITENLAND. Het verdwenen meisje No m ,jr"i v MAANDAG 16 JANUARI 1922 r Me JAARGANG Me JAARGANG Electrische |rij en Theehandel. eeden, maar, 11 abt soc»a e .even. DahSia bollen aan Kweekerij „de Dahlia" Ierland. 6EÜ. BU8ÏENL FEUILLETOM VN, Langejtr. >HT NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD OT. ONK. P. ZWART RÊ8M HEBBEK! -IC? II? HILVERSUM ■Techniker, ir met Arts iedere i uur. Heer OOIJEVAAR, Sigarenwinkel, Al'k- KKER, ALKMAAR' 30 per vierkante Lrima Staaldraadtouw. Trek^nen, §l©kk@n il takels, aagverm t ÜO :S:- - 44 l@esieii I huur. TtLBOER, 'bij de Vtolbrug] on 686. iNGEDIJK, Alkmaar. VT 6 IMMERHOEK 8 res voor |ïEN STOELEN, MANDENWERK. adres voor 71E6EN LUIERMANDEN. Iteekende beveelt tot 'f MATTEN SN van alle soor- TBAND bij mij te DRIEL. 17, AWnjv* Abonnementsprijs Per kwartaal voor Alkmaar1 2.j Voor buiten Alkmaarf 2 85 Met Geï'lustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger. Advertentieprijs: Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames per regel f 0 75: Ru-wiek „Vraag en aanboo" bij voot- uifbefaling pe. plaats ig f 0.60. Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—f 100,—f 60,—, f 35,—, f 15,- De Kamers van Arb.id voor hel Blo emboli et A Mij). Wij hebben langen tgu 10 'I onz. re verkeerd over wat er nu toch ei lijk niet de „Latidbouwarbeidsv, zou gebeuren. 't 'Is nu beslistri» KïHlS-r "an A7- beid heeft gesproken. Mil ister Aalberse rekende het ziel. gen „eereschulö" ook voor den land bouwer een arbeidswet in liet lever te roepen. En inderdaad nadat ver tegenwoordigers van patronaten ei aroeiders-oraanisatieg VrSTSS gehoon j Verscheen eindelijk een voorontwei, hetwelk binnen enkele da en aa. Commissie VI (Landbouw^ommissie) van den Hoogen Raad ter behande ling z 1 worden voorgelegd. Wat, tusschen twee haakjes, nu eigenlijk overbodig is, nademaal de Kamer van Arbeid haar beslissing reeds heeft genomen. Patroons- en arberders-orgauisa- iie's hebben jntustchen óók gelegei - heid gehad het voorontwerp van alle canten te bezien en baar mecnin daarover uit te spreken. Voor wie gewend is, etc te nemer van hetgeen rondom hem geschiedt kan het°geen verwondering wekken, dat de Patroonsbonden hoewel sommi en de wettige regeling va. den kinderarbeidbillijken zich unaniem tegen een wettcliike regeling va den arbeidstijd uitspra en. n den anderen kant, meer.en de 1 iele s dat hen c i recht zót: worken aangedaan, wanneer ook de zen keer weer werd volstaan met eci verbeterde arbe dswet voor de rbei- ders uit alle andere bedrijven terwijl voor hen nog geen enkele I escher- mende bepaline bes'aat. En waar nóch patroons-, nóch arbeidersorganisaties haar meening nurtkraclTl'vltn''argWniéL'.ieiff3fe;rJrti?dk ning naar voren brachten, was roo langzamerhand de landbouw- ri eids- wet midden in de publieke belang stelling a i geland en was het inte es- sant te weten wie straks in 't gelijl zou worden r esteld. Die twijfel is thèns opgeheven. Volgens een persbericht lie n de „Kamers van Arbeid" voor het bloem- bollenbedrijf een beslissin genomen en deze per adres aan den MiniVer kenbaar gemaakt. Deze beslissing luidt, dat er „mo menteel" geen behoefte bestaat aan een regeling van den arbeidstijd in den 1 ndbouw en voor de bloembollen teelt is zooiets natuurlijk heelemaal ui den booze i Conclusie van bedoelde Kamers zegt dan ook zoo bescheiden mogelijk elke beperking van arbeidsmogelijk- heid wordt nadeelig eacht." Hie mede k die k us af. De Kamers van Arbeid he en ges ken en kaar praten we dus nie meer i ver. Héér eslissi g is gevallen en dan valt er weinig meer egen in te b engen. Immers, de Kamer v. A. i pari'e- tis.h samenge teld, dat w! eggen: evenveel werknemers als werkgevers hebben d arin zittingdus wat wil men nu nog meer De Bond „St. Deus Dedit" heeft op den 2den Kerstd alle Afdeeliius- bes uren uit Noord- en Zuid-Ho!!: uit West-N. Brabant en Zeel d cp- eroepen ter behandeling van edoeld voorontwerp en zonder eenige uit zondering betoogen die werknemers, 'at invoering van een regeling den ::roeid duur betreffende, noodzakelijk is en werd, wat de eerste groep betreft, °t" "vTij atCuiê u "uk op net Hoofci- estuur uitgeoefend om te trachten verschillende „verbc erir.gen""nog to verkrijgen. Zulks e mé r, waa het voor-ont werp wel zóó -ocpel is, dat vo r alle iindere omstandigheden en voor verschillende'hranchets.ruinita imovfrr.- oed is en ke praktijk reeds heeft be wezen, dat me 11 me in liet bloembol- .en edrijf een beduidend be ere werk- ag r.n worden' in evoerd dan het 7.on werp aangeef.. Maar al die bestuurders weten er een snars van zij hebben er blijkbaar iets van begrepen en al hun besluiten :rn van nul en geener waarde. De Kamers van Arbeid hebben dat aakje heel wat beter onder de knie. Vo'lgeus ue wet op de Kamers v. A. is lie. buitengesloten, dat aan die L e- iissi/ug alleen leden-werkgevers heb- ,en oeelgenomenook oe werkne mers-leden moeien daaraan in meer dere oi ïiiiimere ma e hebben meege werkt. Deze „arbeiders"- hebben dus meteen eens aan de landarbeiders- ouden la en zien hoe bij zulke gewicli- Jge aangelegenheden liet arbeiuers- eiang met het L-cur, is elang in over eenstemming moet worden gebracht. Niet dat ei.ge, peuterige standpunt van die ouden, die alleen maar le,ten of een maatregel pr.xtis li doorvoer- ar en gewenscht is, neen, ook de verlangens van de werkgevers gaan 'eze mannen blijkbaar zéér ter harte. liet ei van Columbus. Alle dagbla den stonden de iaatste maanden vo, over bednjfsraden, solidarisme, 111e - es ingschap en wat nog meer daarn el erg in deze 'Ucha'men\nrlv^jlW;u'üo solidariteit zoo heerlijk tot uit, komt. De Ie er duidc het mij ri t len kwa- le maar het is bijna niet nic.^01 j. 0111 ver t.c Kamers v n Ar, eid in het A eni óllcnbedrijf te chrijveu en erusti te blijven. Die li- men uifer Je gar.isatie's v 11 uovenai in't levei „eroepen, liet en hun grootste ver- uienste verworven, in met een niet e ntkenneii ve nuft zi h zoo vér 111 el k v n de 0 ani atie's te ver vreemden en de mee t raadselachtige leslissingen te nemen. Ik zal niet spreken over verschil lende „vonnissen", waaraan een ge woon mensch een touw kan va t- cuoopen d zelfs beweerd word dat van de „K nier" e Beverwijk drie van de vier werknemers een we kneiner zijn, m ar wél op het voor mij 11 plosbare a osei, hoe alle arbeider., in het Lloembollenhedrgf verleden ar een actie voor verkor- ün v n den arhcidsduu beg„nnen. en oovelcn het hun leider., ho gst kwalijk namen, cl at m ar over drie maanden die verkorting was bereikt hoe 01 2den Ke tdag r lie be turei ui de bloem ellens reek zich uit- enr kén vóór de iuv er van eer v,etielij,ve rógein.g zeil.-, pp vo.se.,er- ping androngen en da. bijna er- zelfder tijd de Kamer v. Ar eid w ar ook arbeiders zitting in hebben en zonder wier hulp zoo,'ets onmoge lijk is tóch nog zóó'n dres wis- en te fabrieken. s inderdaad een raadsel. En voor de zóóveels e maal heeft de Kamer v. Arbeid in dit bedrijf bewezen, dat een lichaam hetwelk de natuurlijke, uit he vrije hedrijfs eyen opgekeme rganisatie's vlakweg negeert en met 'e gedachten welke in "de bedrijfs- roepen leven absoluut geen rekening w ,nr i-.mr ruerr rtffSSPtt leader Pran&rijk e«n bondgenootschap op leven en dood te ma-ken. Hun opvattingen staan Duitschland en de crisis. De Worwarts plaatst de programma's van Lloyd George en Poincaré tegenover elkaar. Lloyd George wil liet vraagstuk der sohadeiloossteUiiigen laten 'herzien door ■den oppersten raad, een economische con ferentie van Europa met Duilschlaud en Rusland ais ge-lijk,gerechtigde deelnemers en -de vervanging der eenzijdige verdragen door oen verdrag tusschen de naties, dal ruimer zal zijn dan de volk eni oud. Daar tegenover zou Poincaré den oppersten raad zooveel mogelijk willen uitschakelen, laat hij bedenkingen horren- legen de bijeen komst te Genua en wenscht hij van hot Lei paoacu van onzen tijd. En als oit de arbeiders irt het ioembollenbedrijf» afstand zouden m eten doen v n hun re ht om ir dezelfde ma e zij het op andere wijze doo den wettrever beschermd e worden, dan zouden zij, naar mijn wijze van zien, alleen maar te troos ten zijn met de boodschap, dat deze rilligè oude juffer die men Kamer v. Arbeid noemt gelijk met he voorontwerp is overleden. Schoten 10 Januari '22. A. J. LOERAKKER. Na Briand's aftreden. Lloyd George en Poincoué. Zatercfogmuddaig om vier uur hebben Lloyd George Poincaré een onderhoud niet el'kaar gehad. Poincaré verklaarde aan de IntTansigeant, dat het absoluut noodzakelijk is dat de (tuisschen Engeland en Frankrijk hangende) quaeslies in den meesl vriendschappelijken geest en zoo snel mogelijk worden opgelost, allereerst- langs diplomalieken w-eig. De oplossing jter cricis, Zalerdaigavondwas de stand van Poin- caré's anbejd tot vorming van een nieuw nr uister ie uit het volgende Havasbericiht 1 op te maken: Poincaré zet de besprèkingian over dc* ---J1 - 'Jf Men verwacht, dat hij Zondag gerecKfT'al kohien. Poincaré, die eel'f bui'.teniandsche zaken neeml, ïieef't zich al de medewer king verzekerd van Man©wry voor binnen land scihe zaken en De La-s ley rie voor finan ciën. Het heet, dal M gi'not en Sarraul hun porie feuil'ies zullen l^jonden. Vi via rui, Dcamerque en Heik>iwien een por'b'- feuI'He is aangeboden, meer n/dait zij de regeering van meer nul kunnen zijn door buiten decombinatie te blijven. Men ver wacht, dat Barlhou 'hel vice-presidenlschap en justi'liie zal krijgen. Aan Tard'ieu heeft •Poincaré de porteiicuille voor de bevrijde streken aangeboden, doch het heet, 'd'ivt Tardieu het aanbod van de hand heeft ge wezen. De meening van Harding. Uit Washing! on word! gemeld, dat pre sident Harding zich heeft laten» intervie wen over het ontworpen Franscih-Engel- •sohe waarborg-verdrag. De president ver klaarde, „dat al wast die veiligheid kan ver zekeren van onze Fransohe vrienden ook ons welkom zal wezen". De president voegde er nog bij, dat omtrent een deelne ming van de Ver. Stalen aan de conferen tie te Genua nog niets beslist is. De/Dadly Mail verneemt uit Washington, dat de secretaris van staat, Hughes, lal van protesten heeft ontvangen tegen een even- tueele deelneming door de Ver. Stalen aan de conferentie te Genua, welke met zich zou brengen dal Lenin en Trotski erkend worden als vertegenwoordigers. Een bui tengewoon krachtig protest is. ontvangen van Samuel Gompers, den voorzitter der Amerikaansche federatie van den Arbeid. dus vcorLoopig nog lijnrecht tegenover el kaar. De Vorwarts wacht in spanning af of beide staatslieden een verceniigingsfor- mule zuilen vinden en vindt het opmerke lijk, dat Poincaré eerst na zijn onderhoud met Lloyd George de offdcieele lijst van het 'mamstérae zal indienen. België en de crisis He BeOgiiscflie (liberale) Midi vraagt zich af welke houding de Belgis-dlie regeering zaïl aannemen nu het zoo goed als vast staat, dat PoincaTé zonder de betrekkingen ■mot de Engel sche regeering af te breken loch het hoofd zal bicden aan Lloyd George. Zal België zich voor de Fransohe thesis verklaren of naar Engeland over hellen? De Midii aoM het oogenbliik geko men o-m een keuze te doen. Tot dusver heeft Ja spar zicli nooit uitgesproken, maar thans kan niiet langer meer worden gedraald, hel land will we Len of" de regee ring zich z.al aansluiten hij die pok'tiek van toepassing van het verdrag van Versailles of zich inschepen op het spookschip van Lloyd George. Ook de andere bladen, die gisteren nog algemeene bescho^uwingen len beste gaven; si ei len zich thans meer be paald op het Belgische standpunt. De so cialistische Peuple stelt vooral veel belang in de hoor Engeland beloofde militaire waarborgen en wel omdat een mogelijke overeenkomst België zou in staat steken, zoo niet geheel, dan lodh gedeeltelijk te ontwapenen. Aan efcekeniis voor Beigië van de te Cannes ontworpen overeenkomsten ar elIiet Kafholteke Vlaamsch-gezinde blad, d l .r'e polilick van de vrij s-ferke frarii-e van Ca ifwclaert-Pou!ot vcrdodiigt en geenszins aan de zijde staat van hen. die de annexatie of afscheuring van het Piijnkund voorslaan, meent, dat, met het .oog op eon mogelijke Engelsch-Fra.nsch- B dscH-DuHsohe afspraak lot onzijdig verklaring van het Rijngebied,, België riet mag vergeten, -dat de gekeele streek van -benoorden den Moezel tot aande Ne der! audsche grens zijn onmiddellijke na- buurstreek its Op de beteek-enis van dit gebied voor de haven van Antwerpen dient Irouwens niet meer gewezen. In verband daarmede schrijft de Standaard dan ook het vo'geïnde: jTIet is dus onze plicht er voor te zorgen, dat we deelne mers zouden zijn aan iedere regeling, welke zon ge'roffen worden om daar als waarborgende inacht of voor verder te •treffen maalregeilen werkdadig op te tre« ■den. We staan immers voor de gebeur lijkheid een Fransche regeering tot in grijpende maatregelen te zien overgaan, die voor gevolg zouden kunnen hebben, wanneer we 'hier niet tijidiig on® belang bchart gen. dat de Fransche grens om ons tot aan Hofiamdtsch Limburg sluit. Wat we hier op het oog 'hebben, is geeri ge'wcldpoliliek. Onze houding in deze is zeker bekend. We willen enkel er op wij zen, dat we bereid moeien zijn bij alle gebeunijiAiiieden ons hoogste belang te verdedigen." Over de brichten aJs zou Engeland be reid zijn België een verdrag aan te bie den, dat zijn neutraliteit zou waarborgen, en dus in feile zou neer komen op een terugkeer lot het politieke status van voor •den oorlog, schrijft hetzelfde blad nog: „Men heeft het tot "nog toe in 2ekere kringen passend geacht, minachtend de schouders op te halen voor een neutraal status, dat ons dé handen naar alle ge weten z-ou vrij aten, dat ons zou veroor loven vriendschap te kweeken in nieev •icuu éeïï t^h'd, terwijl we ons aan geen oorlogswagen binden. Ons past vooral een bescheiden rol en zoo d.ie gebeurlijk op beschermende verdragen mocht reke nen, zoudenwe des te vaster staan op intern-nbonaal terrein. Het kan niet te dikwijls worden herhaald, dat het ge vaarlijk ds me? groote heeren kersen te eten. De verhoudingen tusschen de Euro- peesohe vastöland-sche mogendheden zou den ons soms aansturen op zelfstandig heid. We moeien alles weren wat van een zieke!rtke sentimenifcaiHfeit tegenover een land zou kunnen getuigen, ons aan passen aan onze rol, die langs bescheiden wegen moet worden vervuld." De bifceiilfomst te Penna. Volgens een telegram niit Parijs heef! Lloyd George aan Harvev, den Ameri kaan sch en gezant, meegedeeld, dat de bijeenkomst te Genua zeker door zal gaan en dat de Ver. Sa?en vijf afgevaar digden zullen mogen zen den. De b ij-een- komst zil 3 Maart beginnen. Duitschland en de bijeenkonst te Genua. In Berlijneeibe politieke kringen be weende. men Zaterdag,, dat de rijtV-sikan- selier zelf aan de internat'ona1e econo mische conferentie van Genua zal deelne men. Vermoed cl ük zal ook dr. R-fhenau deel uitmaken va.n de Duitsche de'eea- fie. Rijkskanselier Wirth zal waarschijn lijk naar Genua gaan, da ar, iiaar men weeit, I.üovd G-oni-e den wenech heeft ge- uiit, dé teiders der verschillerde kabin-et- Genuq \o zien. Een officieel besluit •kon de Duitsche rczcring noig niet ne- ni'»n, «?arvr. yjf tifti sohTifteliike u'.f- nood'giug tot bijwoning der conferentie heeft onlvangen. ïföt D?!itfcf?e moratoriuin. Do omvang van het Duitscihlland ver leerde mora'torum kan als volgt worden géken-s-dhefst: Vol.nens het betalingssysteem dat tof hiertoe geldig was, moest Duitschland op 15 Januari 5 millioén en op 15 Februari 26 pet. van de waarde van den uitvoer ,in Auguslus, September en October 1921 bef alen. Dit zouden ongeveer 245 milli oén zijn geweest. Het tola ail der betalingen zou dus 745 millioén hebben bedragen. Ongeveer 210 nilÜ'lioen zijn reeds op het bedrag, dait op 15 Januari vervalt, afbetaald en dal door geldstortingen en levering in wa ren. Tot 15 Februari zullen driemaal 'tien dagen vervallen en dus driemaal 31 mü- 11 oen of 93 millioén worden betaald. In hef geheel worden dus betaald 210 miliïioen en 93 of 303 mïll'oen samen, ter wijl men voor bet verschil, namelijk voor 242 millioén, voorloopdg uitstel van be taling heeft verkregen. Daar bovendien 40 5 50 millioén voor verdere leveringen in waren wonden uit gegeven, zal het moratorium ongeveer 400 millioén goudmark omvatten. Bestelt thans uwe benooe.Mde Er is een voorloopig bewind gevormd on der Collins, om het verdrag met Engeland uit te voeren. Griffith is in de combinatie niet opgenomen. Hij blijft blijkbaar voorzit ter van de Dail Eireann, welke tegelijk met de voorlobpige regeering in functie blijft, lot cr algemecne verkiezingen zullen zi'n ge- uuuucn. De spoorwegstaking. llit Dublin wordt gemeld, dat de spoor wegstaking die voor Zaterdagavond was af gekondigd, is uitgesteld. Het vergelijk werd nog voor een maand verlengd. De voorloo- pige regeering zal intusschen het geschil on derzoeken. De „Oorlogsmisdadigers". De commissie, welke de Opperste Raad den 13en Augustus heeft ingesteld nopens de procedure van de vonnissen van het hof te Leipzig is algemeen van oordeel, dat er geen nuflig resultaat valt te bereiken door deze gevallen opnieuw aan het hof te onderwer pen en de commissie is dientengevolge een stemmig van meening, dat van de DuiLsche regeering de uitlevering der beklaagden aan de geallieerden moet worden verkregen, op dat dezen voor den rechter kunnen ver schijnen. LUDENDORFF. Op vragen van de afgevaardigden Lede- bour en dr. Rosenfeld nopens de- betrekkin gen van generaal Ludendorff tot Kapp's po ging tot hoogverraad, heeft de rijks-minister van justitie geantwoord, dat men den in druk heeft gekregen, dat generaal Luden dorff de onderneming met blijkbare be langstelling heeft gevolgd. Anderzijds sclv'nt het de bedoeling van de leiders der onderne ming te zijn geweest om tot het beslissen de oogenblik te voorkomen, dat generaal Ludendorffs aandeel metterdaad in mede werking zou overgaan. Deze bedoel g heli- ben zij bereikt. De procureur-generaal treeft de vraag of er voldoende verdenking van strafbare medewerking tegen generaal Lu dendorff bestaat, ontkennend beantwoord. Do minister is eveneens die opvatting toe gedaan. t r\rp t it.,tfft->fro«, i xi 'pi. mes mede, <iat nij zijn groote tamfbezat niet behoorlijk kan onderhouden Hekken, toegangen en bosschen zijn verwaarloosd, de boerderijen kunnen evenmin in goe den Maat gehouden worden. Maar, zoo vraagt hij, is het niet waar ais men zegt dat. wanneer een groot 'landgoed, ge- steunt} door een flinke opbrengst van ■mijnrechten en van eenug belegd kapitaal, nauwelijks genoeg oplevert om zichzelf te bedruipen, het een teeken en een waar schuwing is, dat wij met d'e betastingen het -breekpunt hebben bereikt en dat de toekomst v.a-n den landbouw, onzen oud1- sten en nog altijd onaen eersten tak van. bedrijf ernstig bedreigd' wondt?. —Bekend wordlt gemaakt dat de prijs van de „Daily Heratd'' het orgaan der arbeiders, die sedert geruimen tijd twee stuivers was, binnenkort tot een stuiver verlaagd zal wonden, waardoor men hoopt de versprei-ding aanzienlijk te kunnen uit breiden. Het congres van vakvereeni-gingen en de arbeiderspartij hebben middelen ver schaft, om de prijsverlaging mogelijk te nuaken en zullen voortaan med'ezeggen- sciiap hebben in liet bepa'-en van de poli tiek van het blad, dat dikwijls bolsjewis tische neigingen toonde, onder invloed -an haren hoofdredacteur Lansbury. Aan Arthur Henderson is opgedragen die lichamen bij de leiding van het blad te vertegenwoordigen. Robert en Datura waren diep ge roerd door deze zelfbeschuldiging van den geliefden grijsaard. Zij poogden hem door liefdevolle toespraak tot bedaren te brengen. Plotseling echter riep hij uit :„Als gij mij liefhebt, Robert, breng mij dan mijn zoon Ik kan nauwelijks op het uur wachten, dat ik hem zal wederzien." „Mag ik ook zijn vrouw en kinderen medebrengen vroeg Robert. „Heeft hij vrouw en kinderen riep de overgelukkige man uit. „Wel zeker, allen, allen moeten komen. Zijn vrouw is toch mijn lieve dochter, zijne kinderenhoeveel heeft hij er?" »Twee zonen en drie dochters." ..Zij zijn allen mijn lieve kleinkin- deren o God voegde hij er met VH"[ N> „het geluk, dat Gij mij be reidt, is onbeschrijfelijk. Ik kan het oijkans niet bevatten." Robert vertrok. Hij beloofde zoo spoedig mogelijk met de geliefden erug te zullen keeren. Zoodra hij vertrokken was, zette Datura zich an haar schrijftafel om ook haren 'uciers de blijde gebeurtenis mede te elen, dat hun verloren dochter •,mU^eiVonc'.en was- Met de uiterste *'cht.gheid stelde zij een langen !Dop: ZlJ hegon met hare verloving tmai -i Schönlioff, die haar twee- SnarA 8eV8ar iered had- lL?Laa schilderde ïlt die onuitspre kelijke blijdschap van .oen geliefden grootvader bij de onverwachte ver zekering dat zijn sinds lang dood ge waande zoon hem zou teruggegeven worden. Eindelijk, nadat zij door den overvloed der opeenvolgende gebeur tenissen de gemoederen harer gelief den genoegzaam meende voorbereid te hebben, gJng zij aldus voort :„Maar ook u, mijne geliefden, wacht een blijde verrassing als gij hierheen komt, gelijk gij het reeds lang- beloofd hebt. Gij zult hier iemand vinden, die uwe harten oneindig dierbaar is. Door de macht der omstandigheden is het "ersoon echter niet mogelijk dade- •-ot u te komen. Raadt nu eens, wie ocht gij wel het meeste hier te vinden Weest verzekert, dat gij niet misraadt, hoe ongelooflijk het u ook schijne. Gij vindt.... de naam staat met eigen hand in het inliggende, ver zegelde briefje geschreven." In het briefje schreef zij, al was het ook met bevende hand :„Uwe innig liefhebbende dochter, kleindochter en zuster Gertrudis Meerveldt." Buiten op het gesloten briefje schreef zij: „Mag eerst na het lezen van den brief door vader of grootvader alleen geopend en dan aan de overigen mede gedeeld worden." Datura sloot den brief en zond hem naar de post. Reeds berekende zij in den geest dag en uur, waarop deze in New-ljork zou aankomen. XXII. Na een afmattende reis over land, die des te vermoeiender was, daar hij zich ternauwernood de noodigé rust gunde,kwant Robert tü de zjinen ean,.. Allen verheugden zich over zijn terug komst, want reeds begon hun de vrees te bekruipen, dat hem een ongelut overkomen was, daar hij ang over- den bepaalden tijd was uitgebleven Allen viel echter de stralende vreugde op, die zijn geheele voorkomen uit drukte. Nauwelijks gaf hij zich den tijd zijne moeder en de overige huisge- nooten te verwelkomen, of hij vroeg reeds naar zijn vader. ..Op zijn kantoor," kreeg hij ten a„ .woord. Hij stormde er heen. Wederom bleef Robert bijkans een uur met zijn vader alleen» Eindelijk traden beiden in de huiskamer. „Maakt u allen tot een lange reis gereed," sprak de vader bij het binnenkomen. „Morgen gaat het met de eerste stoomboot naar New-Or leans." Roberts broeders en zusters spron gen allen verheugd op een reis naar New-Orleans was sinds jaren het doel hunner geheime wenschen. De «be dachtzame moeder daarentegen zelde „Gij schertst toch zekerwant waar om zouden wij daar allen heengaan „Het gaat nog verder, veel verder tot in den achtersten noordoostelij ken hoek der golf van Mexico." „Het wordt mij steeds onbegrijpe lijker," hernam de moeder, met be zorgdheid haar echtgenoot aanziende. Wat moeten wij daar allen doen „Wij gaan mijn vader bezoeken," jubelde haar man. De oogen der trouwe gade schoten vol traneb. Zij keek nu eens haar man, dan weder haar zoon aan. Onwille- keurifiLk^4M)Avi^lliLJja^tbE>- .dat een of andere onverwachte gebeurte nis beider verstand geschokt had. Bijna toonloos zeide zij :„Oij hebt mij vroeger nooit van uw vader gesproken en toen ik u eens naar hem vroeg, verboodt gij mij er u ooit weder aan te herinneren." Nu eerst begreep Schönhof de be zorgdheid zijner echtgenoote. Daarom antwoordde hij op plechtigen toon „Ik dank God, dat dit voorbij is. Ik behoefde uwe herinnering daaraan nooit. Voortdurend zweefde zijn beeld mij voor oogen, wakende of droomen- de, ik was steeds in zijne nabijheid. Tijdens de reis zal ik ruimschoots ge legenheid vinden u alles uitvoerig mede te deelen. Heb tot zoolang geduld Thans ontbreekt er de tijd toe. Haal nu vlug de reiskoffers voor den dag en ga welgemoed aan het inpakken. Hoe lang wij daar blijven zullen, laat zich nog niet bepalen. Neem dus met het oog daarop uw maatregelen bij het medenemen van kleedingstukken." Nu gaf het eeen loopen, araven, uit zoeken, inpakken, niet ongelijk aan de verwarring, die er in een huis ontstaat, wanneer er brandgevaar dreigt. Dan evenwel teekent ieders gelaat angst, daarentegen straalde haar leder enkel de blijdschap uit de oogen. Tot na middernacht duurde deze drukte, doch eindelijk was alles ingepakt. Ternau wernood gunde men zich nog eenige uren rust, waarna de familie zich naar Natchez begaf, om tijdig voor de eerste stoomboot daar aan te komen. Ook Da ura's brief kwam te New- IJork aan. Evenals alle brieven aan deze aan het kantoor afgegeven en kwam eerst in handen van Hendrik Meerveldt. Hij herkende Datura's hand aan het adres en daar de brieven van deze voornamelijk aan zijne echt genoote gericht waren, legde hij hem onopengebroken ter zijde, om hem eerst door deze te laten openen. Maar een eigenaardige onrust beving hem en in plaats van de aangekomen han delsbrieven in te zien, nam hij Datu ra's brief weder op. Hij brak hem open en zag het daarin liggende briefje met zijn opschrift. „Wat mag er voorgevallen zijn vroeg Hendrik zich, toen hij dat las. Haastig keek hij den brief in. Bij de schildering van haar blijdschap, wel dra met Robert voor altijd vereenigd te worden, glimlachte hij :„Zoo ge lukkig zijn allen in de bruidsdagen. Maar dat geluk duurt niet lang. De zorgen des levens, allerlei wederwaar digheden verstoren het gelijk de koude nachtvorst den groei van het jonge zaad. Niettemin bevalt mij de man harer keuze. Hij heeft de beste in drukken bij ons achtergelaten." Hendrik las verder. Ofschoon hij wist, dat Bellecour de aanstoker was van het ongeluk, dat het geheele leven van hem en zijne gade vergiftigd had, verheugde hij zich toch van harte, toen hij het bericht van het terug vinden zijns zoons las. „Wat zou dat beteekenen riep hij plotseling uit, toen hij met het lezen vorderde. „Dat schijnt niet enkel het nietsbeteekenende gekrabbel van een verliefd meisje te zijn. De woorden briefje openen," ging hij na ee„ pauze voort „dan zie ik, wie het is, wie ouze harten oneindig dierbaar is. Doch laat ik het liever door vader doen openen." Hij sloot zijn lessenaar en verliet het kantoor. Hij vond zijne familie bijeen. Zijn vader, evenals Bellecour een eerwaardige grijsaard geworden, zat in zijn leunstoel. Zijn vrouw en de kinderen waren aan hun huiselijke bezigheid. „Een brief van Datura 1" sprak hij flimlachend, terwijl hij dien open in e hand hield. Zijne vrouw greep er naar, doch Hendrik trok hem terug en zeide „Ik zal hem voorlezen, opdat gij allen zoudt hooren, want hij bevat buiten gewoon nieuws." Hij begon te lezen. Bijna bij eiken volzin moest hij ophouden om aan de uitdrukking van de gewaarwordingen zijner toehoorders den vrijen loop te laten. Eindelijk kwam hij aan het slot, dat hem en zijn familie van zoo nabij betrof. Toen hij de woorden las j „Raad nu eens, wie wenscht gij wel het meeste hier te vinden Weest verzekerd, dat gij niet misraadt, hoe ongelooflijk het u ook schijne" ver bleekte de moeder en zonk in haar zetel achterover. „Wie mag Tura wel bedoelen?'c vroeg Blandina. „Staat het er niet in vroeg Huge in spanning. ,Neen," antwoordde de vader. „Hiet staat nog slechts „gij vindt" met eenige stippels er achter." (Slot volgt)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1922 | | pagina 1