KOL
len Thee
„ONS BLAD" P
DKEMA,
verzeke^ö
!e beste
[vangen,
dan bij
Bureau: HOE 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSShSm» 483
BUITENLAND.
Het verdwenen meisje
No m ,jr"i v MAANDAG 16 JANUARI 1922 r Me JAARGANG
Me JAARGANG
Electrische
|rij en
Theehandel.
eeden,
maar,
11 abt soc»a e .even.
DahSia bollen
aan Kweekerij „de Dahlia"
Ierland.
6EÜ. BU8ÏENL
FEUILLETOM
VN, Langejtr.
>HT
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
OT.
ONK.
P. ZWART
RÊ8M HEBBEK!
-IC? II? HILVERSUM
■Techniker,
ir met Arts iedere
i uur.
Heer OOIJEVAAR,
Sigarenwinkel, Al'k-
KKER,
ALKMAAR'
30 per vierkante
Lrima
Staaldraadtouw.
Trek^nen,
§l©kk@n
il takels,
aagverm t ÜO
:S:-
- 44
l@esieii
I huur.
TtLBOER,
'bij de Vtolbrug]
on 686.
iNGEDIJK,
Alkmaar.
VT 6
IMMERHOEK 8
res voor
|ïEN STOELEN,
MANDENWERK.
adres voor
71E6EN
LUIERMANDEN.
Iteekende beveelt
tot 'f MATTEN
SN van alle soor-
TBAND bij mij te
DRIEL.
17, AWnjv*
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaar1 2.j
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Geï'lustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0 75: Ru-wiek „Vraag en aanboo" bij voot-
uifbefaling pe. plaats ig f 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—f 100,—f 60,—, f 35,—, f 15,-
De Kamers van Arb.id voor hel
Blo emboli et A Mij).
Wij hebben langen tgu 10 'I onz.
re verkeerd over wat er nu toch ei
lijk niet de „Latidbouwarbeidsv,
zou gebeuren.
't 'Is nu beslistri» KïHlS-r "an A7-
beid heeft gesproken.
Mil ister Aalberse rekende het ziel.
gen „eereschulö" ook voor den land
bouwer een arbeidswet in liet lever
te roepen. En inderdaad nadat ver
tegenwoordigers van patronaten ei
aroeiders-oraanisatieg VrSTSS gehoon j
Verscheen eindelijk een voorontwei,
hetwelk binnen enkele da en aa.
Commissie VI (Landbouw^ommissie)
van den Hoogen Raad ter behande
ling z 1 worden voorgelegd.
Wat, tusschen twee haakjes, nu
eigenlijk overbodig is, nademaal de
Kamer van Arbeid haar beslissing
reeds heeft genomen.
Patroons- en arberders-orgauisa-
iie's hebben jntustchen óók gelegei -
heid gehad het voorontwerp van alle
canten te bezien en baar mecnin
daarover uit te spreken.
Voor wie gewend is, etc te nemer
van hetgeen rondom hem geschiedt
kan het°geen verwondering wekken,
dat de Patroonsbonden hoewel
sommi en de wettige regeling va.
den kinderarbeidbillijken zich
unaniem tegen een wettcliike regeling
va den arbeidstijd uitspra en.
n den anderen kant, meer.en de
1 iele s dat hen c i recht zót:
worken aangedaan, wanneer ook de
zen keer weer werd volstaan met eci
verbeterde arbe dswet voor de rbei-
ders uit alle andere bedrijven terwijl
voor hen nog geen enkele I escher-
mende bepaline bes'aat.
En waar nóch patroons-, nóch
arbeidersorganisaties haar meening
nurtkraclTl'vltn''argWniéL'.ieiff3fe;rJrti?dk
ning naar voren brachten, was roo
langzamerhand de landbouw- ri eids-
wet midden in de publieke belang
stelling a i geland en was het inte es-
sant te weten wie straks in 't gelijl
zou worden r esteld.
Die twijfel is thèns opgeheven.
Volgens een persbericht lie n de
„Kamers van Arbeid" voor het bloem-
bollenbedrijf een beslissin genomen
en deze per adres aan den MiniVer
kenbaar gemaakt.
Deze beslissing luidt, dat er „mo
menteel" geen behoefte bestaat aan
een regeling van den arbeidstijd in
den 1 ndbouw en voor de bloembollen
teelt is zooiets natuurlijk heelemaal
ui den booze i
Conclusie van bedoelde Kamers
zegt dan ook zoo bescheiden mogelijk
elke beperking van arbeidsmogelijk-
heid wordt nadeelig eacht."
Hie mede k die k us af. De Kamers
van Arbeid he en ges ken en kaar
praten we dus nie meer i ver. Héér
eslissi g is gevallen en dan valt er
weinig meer egen in te b engen.
Immers, de Kamer v. A. i pari'e-
tis.h samenge teld, dat w! eggen:
evenveel werknemers als werkgevers
hebben d arin zittingdus wat wil
men nu nog meer
De Bond „St. Deus Dedit" heeft
op den 2den Kerstd alle Afdeeliius-
bes uren uit Noord- en Zuid-Ho!!:
uit West-N. Brabant en Zeel d cp-
eroepen ter behandeling van edoeld
voorontwerp en zonder eenige uit
zondering betoogen die werknemers,
'at invoering van een regeling den
::roeid duur betreffende, noodzakelijk
is en werd, wat de eerste groep betreft,
°t" "vTij atCuiê u "uk op net Hoofci-
estuur uitgeoefend om te trachten
verschillende „verbc erir.gen""nog to
verkrijgen.
Zulks e mé r, waa het voor-ont
werp wel zóó -ocpel is, dat vo r alle
iindere omstandigheden en voor
verschillende'hranchets.ruinita imovfrr.-
oed is en ke praktijk reeds heeft be
wezen, dat me 11 me in liet bloembol-
.en edrijf een beduidend be ere werk-
ag r.n worden' in evoerd dan het
7.on werp aangeef..
Maar al die bestuurders weten er
een snars van zij hebben er blijkbaar
iets van begrepen en al hun besluiten
:rn van nul en geener waarde.
De Kamers van Arbeid hebben dat
aakje heel wat beter onder de knie.
Vo'lgeus ue wet op de Kamers v. A.
is lie. buitengesloten, dat aan die L e-
iissi/ug alleen leden-werkgevers heb-
,en oeelgenomenook oe werkne
mers-leden moeien daaraan in meer
dere oi ïiiiimere ma e hebben meege
werkt. Deze „arbeiders"- hebben dus
meteen eens aan de landarbeiders-
ouden la en zien hoe bij zulke gewicli-
Jge aangelegenheden liet arbeiuers-
eiang met het L-cur, is elang in over
eenstemming moet worden gebracht.
Niet dat ei.ge, peuterige standpunt
van die ouden, die alleen maar le,ten
of een maatregel pr.xtis li doorvoer-
ar en gewenscht is, neen, ook de
verlangens van de werkgevers gaan
'eze mannen blijkbaar zéér ter harte.
liet ei van Columbus. Alle dagbla
den stonden de iaatste maanden vo,
over bednjfsraden, solidarisme, 111e -
es ingschap en wat nog meer daarn
el erg in deze 'Ucha'men\nrlv^jlW;u'üo
solidariteit zoo heerlijk tot uit,
komt.
De Ie er duidc het mij ri t len kwa-
le maar het is bijna niet nic.^01 j.
0111 ver t.c Kamers v n Ar, eid in het
A eni óllcnbedrijf te chrijveu en
erusti te blijven. Die li- men uifer
Je gar.isatie's v 11 uovenai in't levei
„eroepen, liet en hun grootste ver-
uienste verworven, in met een niet
e ntkenneii ve nuft zi h zoo vér
111 el k v n de 0 ani atie's te ver
vreemden en de mee t raadselachtige
leslissingen te nemen.
Ik zal niet spreken over verschil
lende „vonnissen", waaraan een ge
woon mensch een touw kan va t-
cuoopen d zelfs beweerd word
dat van de „K nier" e Beverwijk
drie van de vier werknemers een
we kneiner zijn, m ar wél op het voor
mij 11 plosbare a osei, hoe alle
arbeider., in het Lloembollenhedrgf
verleden ar een actie voor verkor-
ün v n den arhcidsduu beg„nnen.
en oovelcn het hun leider., ho gst
kwalijk namen, cl at m ar over drie
maanden die verkorting was bereikt
hoe 01 2den Ke tdag r lie be turei
ui de bloem ellens reek zich uit-
enr kén vóór de iuv er van eer
v,etielij,ve rógein.g zeil.-, pp vo.se.,er-
ping androngen en da. bijna er-
zelfder tijd de Kamer v. Ar eid
w ar ook arbeiders zitting in hebben
en zonder wier hulp zoo,'ets onmoge
lijk is tóch nog zóó'n dres wis-
en te fabrieken.
s inderdaad een raadsel. En voor
de zóóveels e maal heeft de Kamer
v. Arbeid in dit bedrijf bewezen, dat
een lichaam hetwelk de natuurlijke,
uit he vrije hedrijfs eyen opgekeme
rganisatie's vlakweg negeert en met
'e gedachten welke in "de bedrijfs-
roepen leven absoluut geen rekening w
,nr i-.mr ruerr rtffSSPtt leader Pran&rijk e«n bondgenootschap op leven
en dood te ma-ken. Hun opvattingen staan
Duitschland en de crisis.
De Worwarts plaatst de programma's
van Lloyd George en Poincaré tegenover
elkaar. Lloyd George wil liet vraagstuk der
sohadeiloossteUiiigen laten 'herzien door
■den oppersten raad, een economische con
ferentie van Europa met Duilschlaud en
Rusland ais ge-lijk,gerechtigde deelnemers
en -de vervanging der eenzijdige verdragen
door oen verdrag tusschen de naties, dal
ruimer zal zijn dan de volk eni oud. Daar
tegenover zou Poincaré den oppersten raad
zooveel mogelijk willen uitschakelen, laat
hij bedenkingen horren- legen de bijeen
komst te Genua en wenscht hij van hot
Lei paoacu
van onzen tijd.
En als oit de arbeiders irt het
ioembollenbedrijf» afstand zouden
m eten doen v n hun re ht om ir
dezelfde ma e zij het op andere
wijze doo den wettrever beschermd
e worden, dan zouden zij, naar mijn
wijze van zien, alleen maar te troos
ten zijn met de boodschap, dat deze
rilligè oude juffer die men Kamer
v. Arbeid noemt gelijk met he
voorontwerp is overleden.
Schoten 10 Januari '22.
A. J. LOERAKKER.
Na Briand's aftreden.
Lloyd George en Poincoué.
Zatercfogmuddaig om vier uur hebben
Lloyd George Poincaré een onderhoud
niet el'kaar gehad. Poincaré verklaarde
aan de IntTansigeant, dat het absoluut
noodzakelijk is dat de (tuisschen Engeland
en Frankrijk hangende) quaeslies in den
meesl vriendschappelijken geest en zoo
snel mogelijk worden opgelost, allereerst-
langs diplomalieken w-eig.
De oplossing jter cricis,
Zalerdaigavondwas de stand van Poin-
caré's anbejd tot vorming van een nieuw
nr uister ie uit het volgende Havasbericiht 1
op te maken:
Poincaré zet de besprèkingian over dc*
---J1 - 'Jf
Men verwacht, dat hij Zondag gerecKfT'al
kohien. Poincaré, die eel'f bui'.teniandsche
zaken neeml, ïieef't zich al de medewer
king verzekerd van Man©wry voor binnen
land scihe zaken en De La-s ley rie voor finan
ciën. Het heet, dal M gi'not en Sarraul hun
porie feuil'ies zullen l^jonden. Vi via rui,
Dcamerque en Heik>iwien een por'b'-
feuI'He is aangeboden, meer n/dait zij de
regeering van meer nul kunnen zijn door
buiten decombinatie te blijven. Men ver
wacht, dat Barlhou 'hel vice-presidenlschap
en justi'liie zal krijgen. Aan Tard'ieu heeft
•Poincaré de porteiicuille voor de bevrijde
streken aangeboden, doch het heet, 'd'ivt
Tardieu het aanbod van de hand heeft ge
wezen.
De meening van Harding.
Uit Washing! on word! gemeld, dat pre
sident Harding zich heeft laten» intervie
wen over het ontworpen Franscih-Engel-
•sohe waarborg-verdrag. De president ver
klaarde, „dat al wast die veiligheid kan ver
zekeren van onze Fransohe vrienden ook
ons welkom zal wezen". De president
voegde er nog bij, dat omtrent een deelne
ming van de Ver. Stalen aan de conferen
tie te Genua nog niets beslist is.
De/Dadly Mail verneemt uit Washington,
dat de secretaris van staat, Hughes, lal van
protesten heeft ontvangen tegen een even-
tueele deelneming door de Ver. Stalen aan
de conferentie te Genua, welke met zich
zou brengen dal Lenin en Trotski erkend
worden als vertegenwoordigers. Een bui
tengewoon krachtig protest is. ontvangen
van Samuel Gompers, den voorzitter der
Amerikaansche federatie van den Arbeid.
dus vcorLoopig nog lijnrecht tegenover el
kaar. De Vorwarts wacht in spanning af
of beide staatslieden een verceniigingsfor-
mule zuilen vinden en vindt het opmerke
lijk, dat Poincaré eerst na zijn onderhoud
met Lloyd George de offdcieele lijst van
het 'mamstérae zal indienen.
België en de crisis
He BeOgiiscflie (liberale) Midi vraagt zich
af welke houding de Belgis-dlie regeering
zaïl aannemen nu het zoo goed als vast
staat, dat PoincaTé zonder de betrekkingen
■mot de Engel sche regeering af te breken
loch het hoofd zal bicden aan Lloyd
George. Zal België zich voor de Fransohe
thesis verklaren of naar Engeland over
hellen? De Midii aoM het oogenbliik geko
men o-m een keuze te doen. Tot dusver
heeft Ja spar zicli nooit uitgesproken,
maar thans kan niiet langer meer worden
gedraald, hel land will we Len of" de regee
ring zich z.al aansluiten hij die pok'tiek van
toepassing van het verdrag van Versailles
of zich inschepen op het spookschip van
Lloyd George. Ook de andere bladen, die
gisteren nog algemeene bescho^uwingen len
beste gaven; si ei len zich thans meer be
paald op het Belgische standpunt. De so
cialistische Peuple stelt vooral veel belang
in de hoor Engeland beloofde militaire
waarborgen en wel omdat een mogelijke
overeenkomst België zou in staat steken,
zoo niet geheel, dan lodh gedeeltelijk te
ontwapenen.
Aan efcekeniis voor Beigië van de
te Cannes ontworpen overeenkomsten
ar elIiet Kafholteke Vlaamsch-gezinde
blad, d l .r'e polilick van de vrij s-ferke
frarii-e van Ca ifwclaert-Pou!ot vcrdodiigt
en geenszins aan de zijde staat van hen.
die de annexatie of afscheuring van het
Piijnkund voorslaan, meent, dat, met het
.oog op eon mogelijke Engelsch-Fra.nsch-
B dscH-DuHsohe afspraak lot onzijdig
verklaring van het Rijngebied,, België
riet mag vergeten, -dat de gekeele streek
van -benoorden den Moezel tot aande Ne
der! audsche grens zijn onmiddellijke na-
buurstreek its Op de beteek-enis van dit
gebied voor de haven van Antwerpen
dient Irouwens niet meer gewezen. In
verband daarmede schrijft de Standaard
dan ook het vo'geïnde: jTIet is dus onze
plicht er voor te zorgen, dat we deelne
mers zouden zijn aan iedere regeling,
welke zon ge'roffen worden om daar als
waarborgende inacht of voor verder te
•treffen maalregeilen werkdadig op te tre«
■den. We staan immers voor de gebeur
lijkheid een Fransche regeering tot in
grijpende maatregelen te zien overgaan,
die voor gevolg zouden kunnen hebben,
wanneer we 'hier niet tijidiig on® belang
bchart gen. dat de Fransche grens om
ons tot aan Hofiamdtsch Limburg sluit.
Wat we hier op het oog 'hebben, is geeri
ge'wcldpoliliek. Onze houding in deze is
zeker bekend. We willen enkel er op wij
zen, dat we bereid moeien zijn bij alle
gebeunijiAiiieden ons hoogste belang te
verdedigen."
Over de brichten aJs zou Engeland be
reid zijn België een verdrag aan te bie
den, dat zijn neutraliteit zou waarborgen,
en dus in feile zou neer komen op een
terugkeer lot het politieke status van voor
•den oorlog, schrijft hetzelfde blad nog:
„Men heeft het tot "nog toe in 2ekere
kringen passend geacht, minachtend de
schouders op te halen voor een neutraal
status, dat ons dé handen naar alle ge
weten z-ou vrij aten, dat ons zou veroor
loven vriendschap te kweeken in nieev
•icuu éeïï t^h'd, terwijl we ons aan geen
oorlogswagen binden. Ons past vooral
een bescheiden rol en zoo d.ie gebeurlijk
op beschermende verdragen mocht reke
nen, zoudenwe des te vaster staan op
intern-nbonaal terrein. Het kan niet te
dikwijls worden herhaald, dat het ge
vaarlijk ds me? groote heeren kersen te
eten. De verhoudingen tusschen de Euro-
peesohe vastöland-sche mogendheden zou
den ons soms aansturen op zelfstandig
heid. We moeien alles weren wat van
een zieke!rtke sentimenifcaiHfeit tegenover
een land zou kunnen getuigen, ons aan
passen aan onze rol, die langs bescheiden
wegen moet worden vervuld."
De bifceiilfomst te Penna.
Volgens een telegram niit Parijs heef!
Lloyd George aan Harvev, den Ameri
kaan sch en gezant, meegedeeld, dat de
bijeenkomst te Genua zeker door zal
gaan en dat de Ver. Sa?en vijf afgevaar
digden zullen mogen zen den. De b ij-een-
komst zil 3 Maart beginnen.
Duitschland en de bijeenkonst te Genua.
In Berlijneeibe politieke kringen be
weende. men Zaterdag,, dat de rijtV-sikan-
selier zelf aan de internat'ona1e econo
mische conferentie van Genua zal deelne
men. Vermoed cl ük zal ook dr. R-fhenau
deel uitmaken va.n de Duitsche de'eea-
fie. Rijkskanselier Wirth zal waarschijn
lijk naar Genua gaan, da ar, iiaar men
weeit, I.üovd G-oni-e den wenech heeft ge-
uiit, dé teiders der verschillerde kabin-et-
Genuq \o zien. Een officieel besluit
•kon de Duitsche rczcring noig niet ne-
ni'»n, «?arvr. yjf tifti sohTifteliike u'.f-
nood'giug tot bijwoning der conferentie
heeft onlvangen.
ïföt D?!itfcf?e moratoriuin.
Do omvang van het Duitscihlland ver
leerde mora'torum kan als volgt worden
géken-s-dhefst:
Vol.nens het betalingssysteem dat tof
hiertoe geldig was, moest Duitschland op
15 Januari 5 millioén en op 15 Februari
26 pet. van de waarde van den uitvoer
,in Auguslus, September en October 1921
bef alen. Dit zouden ongeveer 245 milli
oén zijn geweest.
Het tola ail der betalingen zou dus 745
millioén hebben bedragen. Ongeveer 210
nilÜ'lioen zijn reeds op het bedrag, dait
op 15 Januari vervalt, afbetaald en dal
door geldstortingen en levering in wa
ren. Tot 15 Februari zullen driemaal 'tien
dagen vervallen en dus driemaal 31 mü-
11 oen of 93 millioén worden betaald.
In hef geheel worden dus betaald 210
miliïioen en 93 of 303 mïll'oen samen, ter
wijl men voor bet verschil, namelijk voor
242 millioén, voorloopdg uitstel van be
taling heeft verkregen.
Daar bovendien 40 5 50 millioén voor
verdere leveringen in waren wonden uit
gegeven, zal het moratorium ongeveer 400
millioén goudmark omvatten.
Bestelt thans uwe benooe.Mde
Er is een voorloopig bewind gevormd on
der Collins, om het verdrag met Engeland
uit te voeren. Griffith is in de combinatie
niet opgenomen. Hij blijft blijkbaar voorzit
ter van de Dail Eireann, welke tegelijk met
de voorlobpige regeering in functie blijft, lot
cr algemecne verkiezingen zullen zi'n ge-
uuuucn.
De spoorwegstaking.
llit Dublin wordt gemeld, dat de spoor
wegstaking die voor Zaterdagavond was af
gekondigd, is uitgesteld. Het vergelijk werd
nog voor een maand verlengd. De voorloo-
pige regeering zal intusschen het geschil on
derzoeken.
De „Oorlogsmisdadigers".
De commissie, welke de Opperste Raad
den 13en Augustus heeft ingesteld nopens de
procedure van de vonnissen van het hof te
Leipzig is algemeen van oordeel, dat er geen
nuflig resultaat valt te bereiken door deze
gevallen opnieuw aan het hof te onderwer
pen en de commissie is dientengevolge een
stemmig van meening, dat van de DuiLsche
regeering de uitlevering der beklaagden aan
de geallieerden moet worden verkregen, op
dat dezen voor den rechter kunnen ver
schijnen.
LUDENDORFF.
Op vragen van de afgevaardigden Lede-
bour en dr. Rosenfeld nopens de- betrekkin
gen van generaal Ludendorff tot Kapp's po
ging tot hoogverraad, heeft de rijks-minister
van justitie geantwoord, dat men den in
druk heeft gekregen, dat generaal Luden
dorff de onderneming met blijkbare be
langstelling heeft gevolgd. Anderzijds sclv'nt
het de bedoeling van de leiders der onderne
ming te zijn geweest om tot het beslissen
de oogenblik te voorkomen, dat generaal
Ludendorffs aandeel metterdaad in mede
werking zou overgaan. Deze bedoel g heli-
ben zij bereikt. De procureur-generaal treeft
de vraag of er voldoende verdenking van
strafbare medewerking tegen generaal Lu
dendorff bestaat, ontkennend beantwoord.
Do minister is eveneens die opvatting toe
gedaan.
t r\rp t it.,tfft->fro«, i xi 'pi.
mes mede, <iat nij zijn groote tamfbezat
niet behoorlijk kan onderhouden Hekken,
toegangen en bosschen zijn verwaarloosd,
de boerderijen kunnen evenmin in goe
den Maat gehouden worden. Maar, zoo
vraagt hij, is het niet waar ais men zegt
dat. wanneer een groot 'landgoed, ge-
steunt} door een flinke opbrengst van
■mijnrechten en van eenug belegd kapitaal,
nauwelijks genoeg oplevert om zichzelf te
bedruipen, het een teeken en een waar
schuwing is, dat wij met d'e betastingen
het -breekpunt hebben bereikt en dat de
toekomst v.a-n den landbouw, onzen oud1-
sten en nog altijd onaen eersten tak van.
bedrijf ernstig bedreigd' wondt?.
—Bekend wordlt gemaakt dat de prijs
van de „Daily Heratd'' het orgaan der
arbeiders, die sedert geruimen tijd twee
stuivers was, binnenkort tot een stuiver
verlaagd zal wonden, waardoor men hoopt
de versprei-ding aanzienlijk te kunnen uit
breiden.
Het congres van vakvereeni-gingen en
de arbeiderspartij hebben middelen ver
schaft, om de prijsverlaging mogelijk te
nuaken en zullen voortaan med'ezeggen-
sciiap hebben in liet bepa'-en van de poli
tiek van het blad, dat dikwijls bolsjewis
tische neigingen toonde, onder invloed
-an haren hoofdredacteur Lansbury. Aan
Arthur Henderson is opgedragen die
lichamen bij de leiding van het blad te
vertegenwoordigen.
Robert en Datura waren diep ge
roerd door deze zelfbeschuldiging van
den geliefden grijsaard. Zij poogden
hem door liefdevolle toespraak tot
bedaren te brengen. Plotseling echter
riep hij uit :„Als gij mij liefhebt,
Robert, breng mij dan mijn zoon Ik
kan nauwelijks op het uur wachten,
dat ik hem zal wederzien."
„Mag ik ook zijn vrouw en kinderen
medebrengen vroeg Robert.
„Heeft hij vrouw en kinderen
riep de overgelukkige man uit. „Wel
zeker, allen, allen moeten komen. Zijn
vrouw is toch mijn lieve dochter, zijne
kinderenhoeveel heeft hij er?"
»Twee zonen en drie dochters."
..Zij zijn allen mijn lieve kleinkin-
deren o God voegde hij er met
VH"[ N> „het geluk, dat Gij mij be
reidt, is onbeschrijfelijk. Ik kan het
oijkans niet bevatten."
Robert vertrok. Hij beloofde zoo
spoedig mogelijk met de geliefden
erug te zullen keeren. Zoodra hij
vertrokken was, zette Datura zich
an haar schrijftafel om ook haren
'uciers de blijde gebeurtenis mede te
elen, dat hun verloren dochter
•,mU^eiVonc'.en was- Met de uiterste
*'cht.gheid stelde zij een langen
!Dop: ZlJ hegon met hare verloving
tmai -i Schönlioff, die haar twee-
SnarA 8eV8ar iered had-
lL?Laa schilderde ïlt die onuitspre
kelijke blijdschap van .oen geliefden
grootvader bij de onverwachte ver
zekering dat zijn sinds lang dood ge
waande zoon hem zou teruggegeven
worden. Eindelijk, nadat zij door den
overvloed der opeenvolgende gebeur
tenissen de gemoederen harer gelief
den genoegzaam meende voorbereid te
hebben, gJng zij aldus voort :„Maar
ook u, mijne geliefden, wacht een
blijde verrassing als gij hierheen komt,
gelijk gij het reeds lang- beloofd hebt.
Gij zult hier iemand vinden, die uwe
harten oneindig dierbaar is. Door de
macht der omstandigheden is het
"ersoon echter niet mogelijk dade-
•-ot u te komen. Raadt nu eens, wie
ocht gij wel het meeste hier te
vinden Weest verzekert, dat gij niet
misraadt, hoe ongelooflijk het u ook
schijne. Gij vindt.... de naam staat
met eigen hand in het inliggende, ver
zegelde briefje geschreven."
In het briefje schreef zij, al was het
ook met bevende hand :„Uwe innig
liefhebbende dochter, kleindochter en
zuster Gertrudis Meerveldt." Buiten
op het gesloten briefje schreef zij:
„Mag eerst na het lezen van den
brief door vader of grootvader alleen
geopend en dan aan de overigen mede
gedeeld worden."
Datura sloot den brief en zond hem
naar de post. Reeds berekende zij in
den geest dag en uur, waarop deze in
New-ljork zou aankomen.
XXII.
Na een afmattende reis over land,
die des te vermoeiender was, daar hij
zich ternauwernood de noodigé rust
gunde,kwant Robert tü de zjinen ean,..
Allen verheugden zich over zijn terug
komst, want reeds begon hun de vrees
te bekruipen, dat hem een ongelut
overkomen was, daar hij ang over-
den bepaalden tijd was uitgebleven
Allen viel echter de stralende vreugde
op, die zijn geheele voorkomen uit
drukte. Nauwelijks gaf hij zich den
tijd zijne moeder en de overige huisge-
nooten te verwelkomen, of hij vroeg
reeds naar zijn vader.
..Op zijn kantoor," kreeg hij ten
a„ .woord. Hij stormde er heen.
Wederom bleef Robert bijkans een
uur met zijn vader alleen» Eindelijk
traden beiden in de huiskamer.
„Maakt u allen tot een lange reis
gereed," sprak de vader bij het
binnenkomen. „Morgen gaat het met
de eerste stoomboot naar New-Or
leans."
Roberts broeders en zusters spron
gen allen verheugd op een reis naar
New-Orleans was sinds jaren het doel
hunner geheime wenschen. De «be
dachtzame moeder daarentegen zelde
„Gij schertst toch zekerwant waar
om zouden wij daar allen heengaan
„Het gaat nog verder, veel verder
tot in den achtersten noordoostelij
ken hoek der golf van Mexico."
„Het wordt mij steeds onbegrijpe
lijker," hernam de moeder, met be
zorgdheid haar echtgenoot aanziende.
Wat moeten wij daar allen doen
„Wij gaan mijn vader bezoeken,"
jubelde haar man.
De oogen der trouwe gade schoten
vol traneb. Zij keek nu eens haar man,
dan weder haar zoon aan. Onwille-
keurifiLk^4M)Avi^lliLJja^tbE>- .dat
een of andere onverwachte gebeurte
nis beider verstand geschokt had.
Bijna toonloos zeide zij :„Oij hebt mij
vroeger nooit van uw vader gesproken
en toen ik u eens naar hem vroeg,
verboodt gij mij er u ooit weder aan
te herinneren."
Nu eerst begreep Schönhof de be
zorgdheid zijner echtgenoote. Daarom
antwoordde hij op plechtigen toon
„Ik dank God, dat dit voorbij is. Ik
behoefde uwe herinnering daaraan
nooit. Voortdurend zweefde zijn beeld
mij voor oogen, wakende of droomen-
de, ik was steeds in zijne nabijheid.
Tijdens de reis zal ik ruimschoots ge
legenheid vinden u alles uitvoerig mede
te deelen. Heb tot zoolang geduld
Thans ontbreekt er de tijd toe. Haal nu
vlug de reiskoffers voor den dag en
ga welgemoed aan het inpakken. Hoe
lang wij daar blijven zullen, laat zich
nog niet bepalen. Neem dus met het
oog daarop uw maatregelen bij het
medenemen van kleedingstukken."
Nu gaf het eeen loopen, araven, uit
zoeken, inpakken, niet ongelijk aan de
verwarring, die er in een huis ontstaat,
wanneer er brandgevaar dreigt. Dan
evenwel teekent ieders gelaat angst,
daarentegen straalde haar leder enkel
de blijdschap uit de oogen. Tot na
middernacht duurde deze drukte, doch
eindelijk was alles ingepakt. Ternau
wernood gunde men zich nog eenige
uren rust, waarna de familie zich naar
Natchez begaf, om tijdig voor de
eerste stoomboot daar aan te komen.
Ook Da ura's brief kwam te New-
IJork aan. Evenals alle brieven aan
deze aan het kantoor afgegeven en
kwam eerst in handen van Hendrik
Meerveldt. Hij herkende Datura's
hand aan het adres en daar de brieven
van deze voornamelijk aan zijne echt
genoote gericht waren, legde hij hem
onopengebroken ter zijde, om hem
eerst door deze te laten openen. Maar
een eigenaardige onrust beving hem
en in plaats van de aangekomen han
delsbrieven in te zien, nam hij Datu
ra's brief weder op. Hij brak hem open
en zag het daarin liggende briefje met
zijn opschrift.
„Wat mag er voorgevallen zijn
vroeg Hendrik zich, toen hij dat las.
Haastig keek hij den brief in. Bij de
schildering van haar blijdschap, wel
dra met Robert voor altijd vereenigd
te worden, glimlachte hij :„Zoo ge
lukkig zijn allen in de bruidsdagen.
Maar dat geluk duurt niet lang. De
zorgen des levens, allerlei wederwaar
digheden verstoren het gelijk de koude
nachtvorst den groei van het jonge
zaad. Niettemin bevalt mij de man
harer keuze. Hij heeft de beste in
drukken bij ons achtergelaten."
Hendrik las verder. Ofschoon hij
wist, dat Bellecour de aanstoker was
van het ongeluk, dat het geheele leven
van hem en zijne gade vergiftigd had,
verheugde hij zich toch van harte,
toen hij het bericht van het terug
vinden zijns zoons las.
„Wat zou dat beteekenen riep
hij plotseling uit, toen hij met het
lezen vorderde. „Dat schijnt niet enkel
het nietsbeteekenende gekrabbel van
een verliefd meisje te zijn. De woorden
briefje openen," ging hij na ee„ pauze
voort „dan zie ik, wie het is, wie ouze
harten oneindig dierbaar is. Doch laat
ik het liever door vader doen openen."
Hij sloot zijn lessenaar en verliet
het kantoor. Hij vond zijne familie
bijeen. Zijn vader, evenals Bellecour
een eerwaardige grijsaard geworden,
zat in zijn leunstoel. Zijn vrouw en de
kinderen waren aan hun huiselijke
bezigheid.
„Een brief van Datura 1" sprak hij
flimlachend, terwijl hij dien open in
e hand hield.
Zijne vrouw greep er naar, doch
Hendrik trok hem terug en zeide
„Ik zal hem voorlezen, opdat gij allen
zoudt hooren, want hij bevat buiten
gewoon nieuws."
Hij begon te lezen. Bijna bij eiken
volzin moest hij ophouden om aan de
uitdrukking van de gewaarwordingen
zijner toehoorders den vrijen loop te
laten. Eindelijk kwam hij aan het slot,
dat hem en zijn familie van zoo nabij
betrof. Toen hij de woorden las j
„Raad nu eens, wie wenscht gij wel
het meeste hier te vinden Weest
verzekerd, dat gij niet misraadt, hoe
ongelooflijk het u ook schijne" ver
bleekte de moeder en zonk in haar
zetel achterover.
„Wie mag Tura wel bedoelen?'c
vroeg Blandina.
„Staat het er niet in vroeg Huge
in spanning.
,Neen," antwoordde de vader. „Hiet
staat nog slechts „gij vindt" met
eenige stippels er achter."
(Slot volgt)