Bes
kost.
EN:
EDING.
S'
gniiandei.
uberculoze
IS
df 7.—
f 3,50
„ONS BLAD"
/oor onderzoek?
inrichten.
:nd
i Administratie-
ir, Tel. Int. 162
Dahlia boilers
rste suor»
if
n.
per H L.
iirreerende prijzen
P
k al 14 jaren mei
lijke ziekte te be-
iroesert: zij wot'üf
et te laat is tfele
et
tend,
IRAE«,
srgraaisaiesr)
ns Gen Heer
n
5
«oord a»u de
floHand,
K.
(LUSTERS.
er Eerw Zusters
khandël betreft.
nippatronen.
al.
No. 384
MAANDAG 16 JANUARI 1922
14e JAARGANG
NOORD-KOLLANOSCH DAGBLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.—
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Wet Geïllustreerd Zondagsblad 6 60 f hooger.
Aan alle abonné's wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke ben verzekert tégen ongevallen tot
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: 433
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; eikeregel meer f O 25; Reclames
per regeH 075: Rubriek „Vraag en aanboo" bij voot-
uilbefaling pc. plaat; ig f 0.60.
MEI
ZÜON,
Teï. 350.
.00 per H.L.
I50
Usï Dei sociale seven.
De Kamers van Arbeid voor het
Blo emboli et.bedrijf
Wij hebben langen tijd in 't onzeke
re verkeerd over wat er nu toch eig.
lijk met de „Landbouwarbeidswc.
zou gebeuren.
't ïs nu beslistde Kamer van Ar
beid heeft gesproken.
Minister Aalberse rekende het zich
een „eereschuld" ook voor den land
bouwer een arbeidswet in het leven
te roepen. En inderdaad nadat ver
tegenwoordigers van patronaten en
arbeiders-organisaties waren gehoon
verscheen eindelijk een voorontwerp
hetwelk binnen enkele dar en aai.
Commissie VI (Landbouwcommissie)
van den Hoogen Raad ter behande
ling zal worden voorgelegd.
Wat, tusschen twee haakjes, nu
eigenlijk overbodig is, nademaal de
Kamer van Arbeid haar beslissing
reeds heeft genomen.
Patroons- en arbeiders-organisa-
tie's hebben i.ntusschen óók gelegen
heid gehad het voorontwerp van alle
:anten te bezien en haar meening
daarover uit te spreken.
Voor wie gewend is, cte te nemen
van hetgeen rondom hem geschiedt
kan het geen verwondering'Wekken,
dat de Patroonsbonden hoewel
sommigen de wettige regeling vai
den kinderarbeid billijken zich i
unaniem legen een wettelijke regeling
van den arbeidstijd uitspraken.
?.n den anderen kant, meer,en de
1 iirbeide s dat hen onrecht zou
worden aangedaan, wanneer ook de
zen keer weer werd volstaan met een
verbeterde arbe dswet voor de rbei-
ders uit alle andere bedrijven terwijl
voor hen nog geen enkele bescher
mende bepaling bestaat.
En waar nóch patroons-, nóch
arbeidersorganisaties haar meening
onder toeïen of banken staken eri
met kracht van argumenten die mee-
ïiing- na<u vuicu ui«w
langzamerhand de landbouw- rkeids-
wet midden in de publieke belang
stelling azngeland en was het inte es-
sant te weten wie straks in 't gelijk
zou worden gesteld.
Die twijfel is thóns opgeheven.
Volgens een persbericht he' hen de
„Kamers van Arbeid" voor het bloem-
bollenbedrijf een beslissing genomen
en deze per adres aan den Minister
kenbaar gemaakt
Deze beslissing luidt, dat er „mo
menteel" geen Behoefte bestaat aan
een regeling van den arbeidstijd in
den I ndbouw en voor de bloembollen
teelt is zooiets natuurlijk heelemaal
ui den booze
Conclusie van bedoelde Kamers
zegt dan ook zoo bescheiden mogelijk
elke beperking van arbeidsmogelijk-
heid wordt nadeelig eacht."
Hie mede is die keus af. De Kamers
van Arbeid he it en ges ken en daar
praten we dus niet meer ever. Haér
I eslissi g is gevallen en dan valt er
weinig meer egen in te brengen.
Immers, de Kamer v. A. is parite-
tisch samengesteld, dat w 1 eggen
evenveel werknemers als werkgevers
hebben d.arin zitting; dus wat wil
men nu nog meer
De Bond „St. Deus Dedit" heeft
op den 2den Kerstd alle Afdeelings-
bes uren uit Noord- en Zuid-Hollard
- c.i ^nei,o.nijgea clie „es urei
uit West-N. Brabant en Zeel nd op
eroepen ter behandeling van edoeld
voorontwerp en zonder eenige uit
zondering betoogen die werknemers,
Jat invoering van een regeling den
arbeid duur betreffende, noodzakelijk
is en werd, wat de eerste groep betreft,
een vrij sterke d uk op het Hoofd
bestuur uitgeoefend om te trachten
verschillende „verbeteringen" nog te
verkrijgen.
Zulks e mé r, waa het voor-ont
werp wel zóó soepel is, dat vo r alle
ijz ndere omstandigheden en voor
verschillende branche's ruimte in over-
v oed is en de praktijk reeds heeft be
wezen, dat me n mê in het bloembol
.ennedrijf een beduidend be,ere werk
dag ksn worden in evoerd dan het
vo on werp aangeeft.
Maar al die bestuurders weten er
een snars van zij hebben er blijkbaar
..iets van begrepen en al hun besluiten
zijn van nul en geener waarde.
De Kamers van Arbeid hebben dat
.aakje heel wat beter onder de knie.
Volgens de wet op de Kamers v. A.
is liet buitengesloten, dat aan die be-
iissiug alleen ieden-werkgevers heb
ben deelgenomenOQk ae werkne
mers-leden moeten daaraan in meer
dere of mindere ma e hebben meege
werkt. Deze „arbeiders" hebben dus
meteen eens aan de landarbeiders-
onden la en zien hoe bij zulke gewich-
ige aangelegenheden het arbeiders-
elang met het bedrijfsbelang in over
eenstemming moet worden gebracht.
Niet dat enge, peuterige standpunt
van die bonden, die aileeri maar letten
of een maatregel practis h doorvoer-
r ar en gewenscht is, neen, ook de
verlangens van de werkgevers gaan
deze mannen blijkbaar zéér ter harte.
Het ei van Columbus. Aile dagbla
den stonden de laatste maanden vol
over bedrijfsraden, solidarisme, mede-
zeggingschap en wat nog meer daarbij
oehoort, maar niemand had waarem-
solidaritéit 'zoo 'heerlijk tot uiting
komt.
wettelijke regeling; zeiis op Vcisciiér-
ping aandrongen en dat bijna i
zelfder tijd de Kamer v. Arbeid
w ar ook arbeiders zitting in hebben
en zonder wier hulp zooiets onmoge
lijk is tóch nog zóó'n .dres wis
ten te fabrieken.
is inderdaad een raadsel. En voor
de zóóveels e maal heeft de Kamer
v. Arbeid in dit bedrijf bewezen, dat
een lichaam hetwelk de natuurlijke,
uit he vrije bedrijfs even oppekcmei
organisatie's vlakweg negeert en met
Je gedachten welke in de bedrijfs-
roepen leven absoluut geen rekening
houdt, niet meer passen in het kader
van onzen tijd.
En als i oit de arbeiders in het
bloembollenbedrijf afstand zouden
m eten doen v n hun re ht om in
dezelfde ma e zij het op andere
wijze doo den wetgever beschermd
e worden, dan zouden zij, naar mijn
wijze van zien, alleen maar te troos
ten zijn met de boodschap, dat deze
rilligè oude juffer die men Kamer
v. Arbeid noemt gelijk met he<
voorontwerp is overleden.
Schoten 10 Januari '22.
A. J. LOERAKKER.
De le er duide het mij niet ten kwa
de maar liet is bijna niet mogelijk
om ver de Kamers v n Arbeid in het
jl embollenbed-rijf te schrijven en
ernsti te blijven. Die licli men uiten
de ganisalie's v n bovenaf in 't leven
geroepen, hebben hun grootste ver
dienste verworven, m met een niet
.e ntkennen ve nuft zich zoo vér
moreltjk vndeo anLatie's te ver
vreemden en de mee t raadselachtige
beslissingen te nemen.
Ik zal niet spreken over verschil
lende „vonnissen", waaraan een ge
woon mensch een touw kan va t-
knoopen d zelfs beweerd wordt
dat van de „Kamer" e Beverwijk
drie van de vier werknemers een
we knemer zijn, maar wèl op het voor
mij ncplos'oave a dsel, hoe alle
arbeiders in het bloembollenbedrijf
verleden j ar een actie voor verkor
tin van den arhcidsduu' begonnen
en oovelen het hun leiders ho gst
kwalijk namen, dat maar over drie
maanden die verkorting was bereikt
hoe op 2rien Ke tdag die be turen
ui de bloembollens.reek zich uit-
spr ken vóór de inv er van cên
BUITENLAND.
Na Briand's aftreden.
Lloyd George en Poincaré.
Zaterdagmiddag om vi-er uur hebben
Lloyd George en Poincaré een onderhond
meL el-kaar gehad. Poincaré verklaarde
aan de IntTans.igean.t, d-at hel absoluut
noodzakelijk is da-t de (-lu-ssdien Engeland
en Frankrijk hangende) quaesbes in den
meest vriend-s-ohappelijken geest en zoo
snel mogelijk worden opgelost, allereerst
langs diplomatieken weg.
De oplossing der crisis.
Zaterdagavond was de stand van Poin
Duilschland en de ensis.
De Vorwarts plaatst de programma's
van Lloyd Geo-rge en P-oincaré tegenover
elikaar. Ldoyd George wil het vraagstuk der
schadeloosstellingen laten -herzien door
■den oppersten raa-d, ©en economische con
ferentie van Europa m-e-t Dua'tschland en
Rusland ate gelijkgerechtigde deohnemers
en die vervanging der eenzijdige verdragen
door een verdrag lussciien de naties, dat
ruimer zal zijn dan de volkenbond. Daar
tegenover zou Poincaré d'en oppersten raad
zooveel mogelijk witten uitschakelen, laat
hij bedenkingen honen liegen de bijeen
komst te Genua en wenscht hij van hei
waarbongverdrag tusschen Engeland en
Frankrijk een bondgenootschap op leren
en dood te ma-ken. Hun opvattingen staan
dus voorioopig nog lijnrecht tegenover el
kaar. De Vorwarts wacht in spanning af
of beide staatslieden ©en veroemgingsfar-
mule rullen vinden en vinkft liet opmerke
lijk, dat Poincaré ©erst na zijn onderhoud
-met Lloyd Geo-rge de officieele lijst van
'het ministerie zal indienen.
België en de crisis.
De Belgische (liberale) Midi vraagt zich
af welke ho-udling de Belgische negcerinig
zal aannemen nu het zoo goed als vast
een bedrag van f 500,—, f 400,-, f 2Q0,-, f 100,-, f 60,-, f 35-, f 15,-*
it&r.hlfmd f>n rie> rn mi If. -.N i
staat, dat Poincaré zonder do betrekkingen
met de Engelsohe regeering uf Ie breken
-i-ooh het ho-ofd zat bróden aan Lloyd
George. Zal België zich voor de Fransche
thesis verklaren of naar Engeland over
hellen? De Midi acihit het oogenfolbk geko
men om een keuze te doen. Tot dusver
heelt Ja spar zich nooit uitgesproken,
maar thans kaai niet langer meer worden
gedraald, hot land wiil weten of de reg««-
ring zich zal aansluiten bij de potetieik van
toe-passing van het verdrag van Versailles
of zich ineenlopen op het spookschip van
Lloyd G-eorge. Ook de andere Maden, die
gisteren nog -algemeenie beschouwingen ten
beste gaven, stellen aich thans meer be
paald op 'het Belgische siandpunt. De so
cialistische Peupl-e st-edt vooral veel belang
in de dioor Engeland beloofde militaire
waartboigïen en wol omdat een mogelijke
overeenkomst België zou in staat stelten,
gebeurlijkheden ons hoogste bejoeg te
verdedigen."
Over de brichten als zou Engeland be
re-id zijn België een verdrag aan te bie
den, dat zijn neutraliteit zou waarborgen,
en dus in feite zou neer komen op een
terugkeer tot het poH-ti-akc status van voor
den oorlog, schrijft hetzelfde blad nog
„Men heeft het tot nog toe in zekere
kringen passend geacht, minachtend de
schouders op te halen voor een neutraal
status, dat ons de handen naar alle ge
weten zou vrij aten, dat ons zou veroor
loven vriendschap te ikweeken in meer
dan één land, terwijl we ons aan geen
oorlogswagen binden. Ons past vooral
een bescheiden rol en zoo die gebeurlijk
op beschermende verdragen mocht reke
nen, zouden we dca te vaster staan op
interaotkmaal terrein. Het kan niet le
dikwijls worden lie-riiaa.td, dat het ge
vaarlijk is met groote fee-eren kersen te
eten. De verhoudingen tu-sschen de Euro-
peesehe vasfeSandoche mogendheden zou
den ons soms aansturen op zelfstandig
head. Wc moeten alles weren wat van
een ziekcJijke sentimeirtiaMteiit tegenover
een land zou kunnen getuigen, ons aan
passen aan onze rol, die langs bescheiden
wegen moet worden vervuld.'
care's arbeid tot vorming van een nieuw
ministerie uit het volgende Havasbericfcf Met todh «edeelteiijik Ie
op te mait-en: ontwapenen.
Men°''v^wacihl' „IS"-®*»
komen. Poincaré, die zel-f bui.ten-landsche
za-ken neemt, heeft z'.cb al de medewer
king verzekerd van Manowry voor b-innen-
kt-ndsche zaken en De Lasleyrie voor finan
ciën. Het heet, dat MVgin-ot cuSamiu-t hun
portefeuiffies zulten h-ciiouden. V.iviaud,
Dorumerque en Hei ,iot, witen een potte-
feuitte is aangeboden, m©exv:n, <la:t zij de
regeering van meer nul kunnen zijn door
buiten de ooraïbi-notie 1-e bliji'en. Men ver
wacht, dat Bas'thou hel vics-presidenlschap
en justitie zat krijgen. Aan Tardfeu heeft
Poincaré de portefeuille voor d-e bevrijde
streken aang-ahoden, d-ocii hc-t heet, dat
Ta-rdieu het aanbod van de hand heeft ge-
De meening van Harding.
Uit WasSiington wordt gemeld, dat pre
sident Harding zich heeft laten intervie
wen over hel ontworpen Fransch-Engel-
solie waarborig-verdrag. De presiden-t ver
klaarde, „dat al wat de veiligheid -kan ver
zekeren van onze Fransche vrienden oou
o-n-s welkom zal wezen". De president
voegde er nog bij, d-at omtrent een deelne
ming van de Ver. Staten aan de oonferenu
lii-e te Genua nog niets beslist is.
De Daiily Mail verneemt uit Washington,
d-at'de secretaris van staat, Hughes, tol van
protesten heeft ontvangen tegen een even-
tueete deelneming door de Ver. Staiten aan
de conferentie te Genua, weike met <cieh
zou brengen dat Lenin en Trotski erkend
worden als vertegenwoordigers. Ben bui
tengewoon krachtig protest is ontvangen
van Saimnel Gompifers, d'en voorzitter der
Amerikaansche federatie van den -Arbeid.
artikel. Het KathoKeke VlaMnecK-géiïriitfê
hl ad, dat die politiek van de vrij sterke
fractie van Gauweta-ert-Pouiet veaxiedigt
en geenszinis aan de zijde aiaat van hen.
die de aunexa-tie of afscheuring va-n het
Rijnland voorstaan, meent, da-t, met het
oog op ©en mogelijke Engeïsch-Fransch-
Bdgiscfh-Du'iisahe of spraak tot onzijdig
verklaring van het Rijngebied,, Bdgië
niet mag vergeten, dat de gehoele streek
van benoorden den Moeeel tot aande Ne-
dieriandseihe grens zijn onmastelellijiko na-
buurstreek is. Op de bel-eckeni-s van dit
gebied voor de haven van Antwerpen
dient trouwens niet m-eer gewezen. In
verband daarmede schrijft de St-atndaaid
dan ook het volgende: „Het is dus on-ze
■plicht er voor te zorgen, dat we deelne
mers zouden zijn aan iedere regeüng.
welke zon getroffen worden om da-ar als
waarborgende macht of voo-r verder te
treffen maatregelen werkdadig op te tre
den. We staan immers.voor de gebe-ur-
lijikiheiid een Framscfee regeering tot in
grijpende maatregelen te zien overgaan,
die voor gevolg zouden kunnen hebben,
wanneer we hier niet tijdig on® belaag
beharifgen, dat de Fmaneche grens om
on-s -l-ot aan H-ofaawtedh Limburg sluit.
Wat we hier op het oog hebben, is geen
geweldpotttie'k. Onze houding in deze is
zeker bekend. We wi-llen enkel er op wij
zen, dat we bereid moeiten eijin bij alle
De bijeenkomst te Genua.
V-olgens een telegram uit Parijs heeft
Lloyd George aan Harvey, den Arneri-
kaaascfeen gezant, meegedeeld, dat de
bijeenkomst te Genua zeker door zal
gaan en dat de Ver. Saten vijf afgevaar
digden zullen mogen zenden. De bijeen
komst zal .1 Maart beginnen.
Duilschland en tie bijeenkonst te Genus.
In BeTlijrwche politieke kringen be
weende men Zaterdag, derf de rijkskan
selier zelf aan de internat'oao'e econo
mischs conferentie van Genua zal deelne
men. Vermoedelijk zat ook dr. Rathenau
deel uitmaken van de Durtsch* de'eg-a-
Me. Rijk^tansetier Wirth zal waarschijn-
lijlk naar Genua gaan, «tear, naar men
weet, Iioy-d George den wen-scti 'beeft ge-
■kdn <Fe é-liitrsenf regeerilig" „ufe
men, daar rij r,eg geen schririelljike «Jj.
noorpging tot bijwoning der conferentie
beeft oulvaugeu.
Het Duftsch© iHoratoriuia.
De omraag van het Dtrktsdhiaud ver
loer do moratorum tean als volgt wordes
gffceïMchetst:
Volgens het betalingssysteem dat tot
biertoe geldig weis, m-oeet Dirifsehjaiid op
15 Juiruari 5 miilioen en op 15 Februari
26 .pet, vaai de waaTde van den uitvoer
in Augustus, September en Ooi-ober 1921
betalen. Dit zouden ongeveer 245 miüi-
oen zijn geweest.
Het totaal der betalingen zou efes 745
mii.Hioen hebben bedragen. Ongeveer 210
■miïiioen zijn reeide op het bedrug, dat
op 15 Ja r,.;ari vervalt, afbetaald en dit
door gddstortingen en levering in wa
ren. Tot 15 Februari zullen driemaal tien
dag-en vervallen en du-s driemaal 31 an.3-
lioen of 93 miflioen worden betaald.
In het geheel wotrdten dus betaald 210
miilioen en 93 of 203 miljoen samen, ter
wijl men voor het verschil, nametij-k voor
242 miilioen, voorioopig «ite'i-L-1 van be-
thüng heeft verkregen.
Daar bovendien 40 50 miilioen toot
verdere leveringen in waren wonden uit
gegeven, zal het moratorium ongeveer 430
miEioen goudmark omvatten.
Bestelt thans uwe benooü.Cjde
aan Kweekerij „de Dahlia"
Ierland.
Er is een voorioopig bewind gevormd en-
der Collins, om het verdrag met Engeland
uit le voeren. Griffith is in de combinatie
niet opgenomen. Hij blijft blijkbaar voorzit
ter van de Daii Eireann, weike tegelijk met
de ïooi'loopige regeering in functie blijft, lot
er olgemeene verkiezingen zullen zijn ge
houden.
De spoorwegstaïdng.
Uit Dublin wordt gemeld, dat de spoor
wegstaking die voor Zaterdagavond was af
gekondigd, is uitgesteld. Het vergelijk werd
nog voor een maand verlengd. De voorloo-
pige reg-eering zal intusschen het geschil on
derzoeken.
De „Oorlogsmisdadigers".
De commissie, welke de Opperste Raad
den 13en Augustus heeft ingesteld nopens de
procedure van de vonnissen van hei hof te
Leipzig is algemeen van oordeel, dat er geen
nuttig resultaat valt te bereiken door deze
gevallen opnieuw aan het hof tc onderwer
pen en de commissie is dientengevolge een
stemmig van nieening, dat van de Dtii-sciie
regeering de uitlevering der beklaagden aan
de geallieerden moet worden verkregen, op
dat dezeu voor den rechter kunnen ver
schijnen.
LUDENDORFF.
Op vragen van de afgevaardigden Lede-
bour en dr. Rosenfeld nopens de betrekkin
gen van generaal Ludendorff tot Kapps po
ging tot hoogverraad, heeft de rijks-minister
van justitie geantwoord, dat men den in
druk heeft gekregen, dat generaal Luden
dorff de onderneming met blij hare be
langstelling heeft gevolgd. Anderzijds a-hi nt
het de bedoeling van de leiders der onderne
ming te zijn geweest om lot het beslissen
de oogenblik te voorkomen, dat generaal
Ludendorff's aandeel metterdaad in rnedo-
werking zou overgaan. Deze bedoc-i g heb
ben zij bereikt. De proeureur-generaai heeft
de vraag of er voldoende verdenking V in
strafbare medewerking tegen generaal Lu
dendorff bestaat, ontkennend beantwoord.
De minister is eveneens die opv iiiag Lao~
LDUU -VV1V 1 T*:_
mes" mede, dat hij zijn groote landbezit
nic-t behoorlijk kan onderhouden Hekken,
toegangen en bosschen zijn verwaarloosd,
de boerderijen kunnen evenmin in goe-
■öen etaat gehoudien worden. Maar, zoo
vraagt hij, is 5iet niet waar ale men zegt
dat, wanneer een groot landgoed, ge
steund door een flinke opbrengst vim
-mijnrechtesi en van esnag belegd kapitaal,
nauwelijks genoeg oplevert om zichzelf te
bedruipen, het een teeken en een wKir-
schirwing is, dat wij met de be7asiiogen
het (breekpunt hebben bereikt en dat dt
toekomst van den landbouw, onzen
st-en en nog altijd oneen eereten tak ran
bedrijf ernstig bedreigd wordt?
Bekend wor-dt gemaakt dat de prij'»
van <le „Daily Herajd'' het orgaan der
arbeiders, die sedert geniimen lijd twee
9tuivers wias, binnenkort lot een stuiver
verlaagsj zal worden, waardoor men hooirt
de verspreking aanrienl-ijk le kuncest uit
breiden.
Het congres van vakvereenig-rrigxn en
de arbdderepantij hebben middcien ver
schaft, om de prijsverlaging mogelijk te
maken en zulten voortaan medezeggen
schap feebbcn in bet bepalen van de poli
tiek van het blad., dat -dikwijls bofriewis-
tische neigingen toonde, onder invloed
van haren hoofdredacteur Lamsbirry. rvan
Arthur Henderson is opgadra-gzn die
lidharraen bij de leiding vaa het blad ie
vertegenwoordigen.
FEUILLETON
Hetverdwegiepmessje
Robert en Datura waren diep ge
roerd door deze zelfbeschuldiging van
den geliefden grijsaard. Zij poogden
hem door liefdevolle toespraak tot
bedaren te brengen. Plotseling echter
riep hij uitAls gij mij liefhebt,
Robert, breng mij dan mijn zoon Ik
kan nauwelijks op het uur wachten,
dat ik hem zal wederzien."
„Mag ik ook zijn vrouw en kinderen
medebrengen vroeg Robert.
„Heeft hij vrouw en kinderen
liep de overgelukkige man uit. „Wel
zeker, allen, allen moeten komen. Zijn
vrouw is toch mijn lieve dochter, zijne
kinderenhoeveel heeft hij er?"
„Twee zonen en drie dochters."
„Zij zijn allen mijn lieve kleinkin
deren 0 God voegde hij er met
Vuur bij, „het geluk, dat Gij mij be
reidt, is onbeschrijfelijk. Ik kan het
flijkans niet bevatten."
Robert vertrok. Hij beloofde zoo
Spoedig mogelijk met de geliefden
terug te zullen keeren. Zoodra hij
Vertrokken was, zette Datura zich
lan haar schrijftafel om ook haren
kuiers de blijde gebeurtenis mede te
ïeelen, dat hun verloren dochter
leruggeyonden was. Met de uiterste
Omzichtigheid stelde zij een langen
f1? J?P; Ziï beg°n met hare verloving
Pet Robert Schönhoff, die haar twee-
haal uit een groot gevaar gered had.
jollas Dig jlL de onjjitspre-
kelijke blijdschap van den geliefden
grootvader bij de onverwachte ver
zekering dat zijn sinds lang dood ge
waande zoon hem zou teruggegeven
worden. Eindelijk, nadat zij door den
overvloed der opeenvolgende gebeur
tenissen de gemoederen harer gelief
den genoegzaam meende voorbereid te
hebben, ging zij aldus voort :,,Maar
ook u, mijne geliefden, wacht een
blijde verrassing als gij hierheen kamt,
gelijk gij het reeds lang beloofd hebt.
Gij zult hier iemand vinden, die uwe
harten oneindig dierbaar is. Door de
macht der omstandigheden is het
die persoon echter niet mogelijk dade-
tot u te komen. Raadt nu eens, wie
\\„,.scht gij wel het meeste hier te
vinden Weest verzekert, dat gij niet
misraadt, hoe ongelooflijk het u ook
schijne. Gij vindtde naam staat
met eigen hand in het inliggende, ver
zegelde briefje geschreven."
In het briefje schreef zij, al was het
ook met bevende hand :„Uwe innig
liefhebbende dochter, kleindochter en
zuster Gertrudis Meerveldt." Buiten
op het gesloten briefje schreef zij:
„Mag eerst na het lezen van den
brief door vader of grootvader alleen
geopend en dan aan de overigen mede
gedeeld worden."
Datura sloot den brief en zond hem
naar de post. Reeds berekende zij in
den geest dag en uur, waarop deze in
New-IJ ork zou aankomen.
XXII.
Na een afmattende reis over land,
die des te vermoeiender was, daar hij
zich ternauwernood de noodige rust
apisJton
Allen verheugden zich over zijn terug
komst, want reeds begon hun de vrees
te bekruipen, dat hem een ongeluk
overkomen was, daar hij ang over
den bepaalden tijd was uitgebleven.
Allen viel echter de stralende vreugde
op, die zijn geheele voorkomen uit
drukte. Nauwelijks gaf hïj zich den
tijd zijne moeder en de overige huisge-
nooten te verwelkomen, of hij vroeg
reeds naar zijn vader.
„Op zijn kantoor," kreeg hij ten
atrewoord. Hij stormde er heen.
Wederom bleef Robert bijkans een
uur met zijn vader alleen. Eindelijk
traden beiden in de huiskamer.
„Maakt u allen tot een lange reis
gereed," sprak de vader bij het
binnenkomen. „Morgen gaat het met
de eerste stoomboot naar New-Or
leans."
Roberts broeders en zusters spron
gen allen verheugd op een reis naar
New-Orleans was sinds jaren het doel
hunner geheime wenschen. De be
dachtzame moeder daarentegen zeide
„Gij schertst toch zekerwant waar
om zouden wij daar allen heengaan
„Het gaat nog verder, veel verder
tot in den achtersten noordoostelij
ken hoek der golf van Mexico."
„Het wordt mij steeds onbegrijpe
lijker," hernam de moeder, met be
zorgdheid haar echtgenoot aanziende.
Wat moeten wij daar allen doen
„Wij gaan mijn vader bezoeken,"
jubelde haar man.
De oogen der trouwe gade schoten
vol traneb. Zij keek nu eens haar man,
dan weder haar zoon aan. Onwille-
een of andere onverwachte gebeurte
nis beider verstand geschokt had.
Bijna toonloos zeide zij :,,Gij hebt mij
vroeger nooit van uw vader gesproken
en toen ik u eens naar hem vroeg,
verboodt gij mij er u ooit weder aan
te herinneren."
Nu eerst begreep Schönhof de be
zorgdheid zijner echtgenoote. Daarom
antwoordde hij op plechtigen toon
„Ik dank God, dat dit voorbij is. Ik
behoefde uwe herinnering daaraan
nooit. Voortdurend zweefde zijn beeld
mij voor oogen, wakende of droomen-
de, ik was steeds in zijne nabijheid.
Tijdens de reis zal ik ruimschoots ge
legenheid vinden u alles uitvoerig mede
te deelen. Heb tot zoolang geduld
Thans ontbreekt er de tijd toe. Haal nu
vlug de reiskoffers voor den dag en
ga welgemoed aan het inpakken. Hoe
lang wij daar blijven zullen, laat zich
nog niet bepalen. Neem dus met het
oog daarop uw maatregelen bij het
medenemen van kleedingstukken."
Nu gaf het eeen loopen, draven, uit
zoeken, inpakken, niet ongelijk aan de
verwarring, die er in een huis ontstaat,
wanneer er brandgevaar dreigt.. Dan
evenwel teekent ieders gelaat angst,
daarentegen straalde haar ieder enkel
de blijdschap uit de oogen. Tot na
middernacht duurde deze drukte, doch
eindelijk was alles ingepakt. Ternau
wernood gunde men zich nog eenige
uren rust, waarna de familie zich naar
Natchez begaf, om tijdig voor de
eerste stoomboot daar aan te komen.
Ook Da ura's brief kwam te New-
IJ ork aan. Evenals alle brieven aan
rsJtuis.Mserve
deze aan het kantoor afgegeven en
kwam eerst in handen van Hendrik
Meerveldt. Hij herkende Datura's
hand aan het adres en daar de brieven
van deze voornamelijk aan zijne echt
genoote gericht waren, legde hij hem
onopengebroken ter zijde, om hem
eerst door deze te laten openen. Maar
een eigenaardige onrust beving hem
en in plaats van de aangekomen han
delsbrieven in te zien, nam hij Datu
ra's brief weder op. Hij brak hem open
en zag het daarin liggende briefje met
zijn opschrift.
„Wat mag er voorgevallen zijn
vroeg Hendrik zich, toen hij dat las.
Haastig keek hij den brief in. Bij de
schildering van haar blijdschap, welr
dra met Robert voor altijd vereenigd
te worden, glimlachte hij :„Zoo ge
lukkig zijn allen in de bruidsdagen.
Maar dat geluk duurt niet lang. De
zorgen des levens, allerlei wederwaar
digheden verstoren het gelijk de koude
nachtvorst den groei van het jonge
zaad. Niettemin "bevalt mij de man
harer keuze. Hij heeft de beste in
drukken bij ons achtergelaten."
Hendrik las verder. Ofschoon hij
wist, dat Bellecour de aanstoker was
van het ongeluk, dat het geheeie leven
van hem en zijne gade vergiftigd had,
verheugde hij zich toch van harte,
toen hij het bericht van het terug
vinden zijns zoons las.
„Wat zou dat beteekenen riep
hij plotseling uit, toen hij met het
lezen vorderde. „Dat schijnt niet enkel
het nietsbeteekenende gekrabbel van
een verliefd meisje te zijn. De woorden
briefje openen," ging hij na e pauze
voort „dan zie ik, wie het is, wie onze
harten oneindig dierbaar is. Doch iaat
ik het liever door vader doen openen."
Hij sloot zijn lessenaar cn verliet
het kantoor. Hij vond zijne familie
bijeen. Zijn vader, evenals Belieeotï#
een eerwaardige grijsaard geworden,
zat in zijn leunstoel. Zijn vrouw en de
kinderen waren aan hun huiselijke,
bezigheid.
„Een brief van Datura sprak hij
glimlachend, terwijl hij dien open in
de hand hield.
Zijne vrouw greep er naar, doch
Hendrik trok hem terug cn zeide
„Ik zal hem voorlezen, opdat gij allen
zoudt hooren, want hij bevat buiten
gewoon nieuws."
Hij begon te lezen. Bijna bij eiken
volzin moest hij ophouden om aan de
uitdrukking van de gewaarwordingen
zijner toehoorders den vrijen loop te
laten. Eindelijk kwam hij aar het slot,
dat hem en zijn familie van zoo nabij
betrof. Toen hij de woorden las
„Raad nu eens, wie wenscht gij wel
het meeste hier te vinden Wecst
verzekerd, dat gij niet misraadt, hoe
ongelooflijk het u ook schijne" ver
bleekte de moeder en zonk in haar
zetel achterover.
„Wie mag Tura wel bed oele»
vroeg Blandina.
„Staat het er nietTn vroeg Huge
in spanning.
„Neen," antwoordde de vader. „Hfe»
staat nog slechts „gij vindt" met
eenige §tiggejs «r achter."
u-GS/oJ volgt)
J
