ZIJN SLACHTOFFER
BUITENLAND.
SiNNENLAND,
„ONS BLAD"
P1
Bureau: HOF ALKMAAR. - Telefoon:
feuilleton
De vondeling
DONDERDAG 26 JANUARI 1922
14e JAARGANG
NOORDHOLL'ANDSCH DAGBLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.—
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
ADMINISTRATIE No. 433
REDACTIE No. 633
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 125; elke regel meer f 0 25 Reelsmss
per regel f 0.75: Ru "riek „Vraag en aanboc" bij voot-
uitbetaling pe. plaat; tg 0.60
aart t \r\r\ f etr% f qk -f ik
Au
BRIEVEN üiT FR&BKRIJK.
„NA BRIAND'S AFTREDEN.
Men mag zich nog zoo gelukkig ge
voelen in den vreemde, er zich thuis
gevoelen als in hot eigen land, niets
liever wenschen dan er voor goed te
blijven, toch trekt het vaderland en
is het steeds weer een blijde gewaar
wording. een k,orlen tijd op vaderland-
schen bodem door te brengen. Z90
gaat het bijna een ieder, zoo is het
ook mij gegaan gedurende de vacantie-
dagenin Holland doorgebracht. Niets
moeilijker dan een tijdstip te kiezen
voor een verlof wanneer een corres
pondentschap je in een der wereldsite-
ien gebonden houdt. En juist als je
hieent dat het oogenblik gunstig is.
geen bijzondere gebeurtenissen zich
zullen voordoen, lees je in de eerste
de beste courant die je open;(!aat,
dat zich onverwacht politieke wolken
aan den hemel van het land dat je
net hebt verlaten, hebben samenge
pakt en wat erger is, dat een minisl-
lerieele crisis aanstaande is. Een
onrustig gevoel bekruipt je en je zou dl
niets liever willen dan met den eerstt-
volgenden trein weer terug keerea
Het is niet een overdreven eigen
waarde die dat gevoel wakker roept,
zen ingebeelde onmisbaarheid, alleen
de liefde voor je werk en de belang
stelling voor de geregelde lezers, die
je zoo gaarne op de hoogte wilt hon
den. Zoo ben ik dan wel niet met
den eersten trein weer Parijswaaris
getrokken, maar toch eerder dan ik
dacht, heb ik; „rechts omkeert" ge
maakt. Ik zit dan weer in Frank-
rijks hoofdstad, waai" de bekende
stemming aan politieke verwikkelin
gen eigen, zich alom doet gelden.
Men is zich bewust van den indruk
die Briand's val in de verschillende
landen heelt gemaakt, verdiept zich
in bespiegelingen, koestert verwach
tingen die voor het land gunstig kun
nen zijn. De meening door mij in een
der vorige brieven geuit dat er tus-
schen Franschman en Engelschman,
een principieele klove bestaat, die
schijnbaar een oogenblik overbrugd,
telkens weer opnieuw een onmisken
bare gaping vertoont, is maar al te
juist gebleken. Nauwelijks is een over
eenstemming op sommige punten ver
kregen of opnieuw valt de knuppel
in het politieke hoenderhok.
Ditmaal wel een zeer ernstige en
de gevolgen die deze omkeer in den
te volgen gedragslijn voor Frankrijk
zal hebben, zijn nog niet te overzien.
Het verschijnen van de „Echo na
tional" met „Tardieu" als officieel®
ledder en „Clemenoeau" achter de
schermen, was het beste bewijs dat
de vergrijsde tijger nog niet voor goed
zich uit het publieke leven'had te
ruggetrokken en nog gaarne een cri-
tische rol wilde spelen in de Fran-
■sche politiek. Een ieder wist dat de
begaafde oud-president „Poincaré" niet
bij de pakken neerzat, zijn vruchtbare,
pen was er het beste bewijs voor,
maar dat het oogenblik reeds zoo
spoedig zou komen, was niet te voor
zien. Aan langdurige ministeries is
men hier niet gewoon en te voorspel
len dat Briand,s politieke dagen dus
geteld waren, was niet moeilijk; dat
hij reeds heen moest gaan na één
jaar regeeren, nog niet eens ten volle,-
heeft evenwel menigeen verbaasd. Men
had gehoopt dat de milddadige zon van
het Zuiden, het verkwikkende klimaat
"an Cannes, zijn ganstigen invloed
ook op de verschillende gemoederen
zou uitoefenen.
Het heeft niet zoo mogen zijn, de
oppositie in Kamer en Senaat en ook
in den kring van. zijn eigen ministerie
was te groot, om hem een verder han
delen mogelijk te maken. Het ver
trouwen in conferenties, hier toch al
niet groot, is door die van Cannes^
nog verminderd en hoe gaarne de
Franschman ook de sluizen der wel
sprekendheid opent, hij ziet maar al
®MS mEUWE FEUILLETON»
Onder den titel: -
beginnen wij binnen enkele dagen in dit blad een nieuw groot feuil
leton, dat onze lezers van de eerste bladzijde tot het laatste woord
toe in de grootste spanning zal houden. Het is het verhaal van een
ongelukkige moeder, die na op de wreedste wijze van een bemind
echtgenoot beroofd te zijn, door een wreeden ellendeling, die onder
té goed in, op zijn manier tenminste! sclioone voorwendsels haar hand weet te bemachtigen, op de af-
dat in deze werel-dqu^esties „praaL s,chuwelijkste wijze zedelijk gemarteld en vervolgd wordt,
jes geea gaatjes vullen". En daar Getroffen in wat haar het liefste is, in haar eenig kind, van wie
gaat het om, de gaatjes ia de Fran- zy voor iange jaren 0p boosaardige manier gescheiden wordt, be-
g rt zij vol vertrouwen op God een wanhopigen, jarenlangen strijd,
om haar kind terug te vinden, doch niet dan nadat zij de wreedste
beproevingen ondergaan heeft, wordt haar kind haar teruggegeven
en vindt zij eindelijk het geluk en den vrede, dien zij door haar ge
duldig lijden en Godsvertrouwen zoo dubbel heeft verdiend.
Den schuldigen vervolgers der arme vrouw treft nog op aarde de
wrekende straf van Hem, Die de groote beschermer van weduwen
en weezen is.
Wij bevelen dit verhaal ;n de volle belangstelling onzer lezers aan.
Lau men er geen woord van verliezen. DE REDACTIE.
sche schatkist, moeten gevuld, di
Duitseher moet betalen, dat is hel!
refrein dat sterker dan ooit wordt
aangeheven, niet het minst door hen,
die liever het goud uit den vreemde
in de Staatskas zien vloeien, dan de
eigen, reeds hoog opgevoerde belas
ting te zien opgedreven. „Briand"was
de man van het woord, een redenaar
van groote begaafdheid en met dat
talent heeft hij menigmaal getoond,
zich te kunnen handhaven, dit keer
heeft het hem niet gebaat en is -hij econoimsclhe srecomstruclie van Europa
ten offer gevallen aan zijn wensch, -worden belet. CWk wordlt vernomen-, dat
woorden door daden te vervangen, de A-merékaanseh-e regeering w-eigent be-
Zijn toegevelijkheid jegens Lloyd .irok.k-en te -worden in een delicate bespre-
George, zijn toegeven inzake Rusland fcjmg dei- Duiitsebe achadevergoedingeu.
en meerdere concessies door hem ge- Daar hei nog erawêcer is hoe de Senaat
daan, zijn de struikelblokken gewor- i?J] rratgseren op die rasa-l-ta-tem ster toimti-
den, waarover hij is gevallen. Het g&oojvterenlie, is bet niet mogelijk met
zou niet te verwonderen zijn dat men ee>kerSi«d aan -te geven ime&e zijn hoit-
over eenigen tijd beter gaat inzien, dsmg ttgsaiover Ganiia zal zijn.
dat alles wat hij heeft gedaan, het
gevolg was van zijn verlangen. Frank- Volgens een Rwler-hzridhl «te
rijk uit zijn isolement te verlogen, „Daily Mai2" uit New-Ygnk, dat Biet (kaki-
den werkelijken were 1 dvrede te jhej- net beskoten (heeft, dat de deelneming van
vorderen. Thans is men zoover niet Amieiika aan de conferentie m Genua
en stapelen zich op zijn hoofd, de husdfge oanstamdigfli-cden geen nut
grieven van een volk, dat zwaar
teisterd is door den oorlog en niet
heeft. Heit (kabinet is, volgens den corres
pondent van de „Daily Mail" lege» deel-
veigeten. kan hvet leed door den vijand zooiang Rusland er siicil in 100=-
berokkend. Wij katholieken, hoe ver t).et grootste öteI
van zijn rootte le-
rt Oir nrrfno-ts/irt vrnm ümnnyf V «r, rtlïtïyilr
ook afstaande van Briand's politiek,
mogen echter niet vergeten dat hij
ons iets goeds heeft gebracht, het
gier te <ï-ii Vriaa-u en de w-erike! ijfc-e verzefe*-
rir,( geeft, dat (bet dn slaat is een stalbtete
regeering in Mat 19) te toornden en zoohxvp
herstel van de betrekkingen met het Pj-vnkrijk niet zijn êeger terugbrengt op
Vaöcaon. De toekomst en vermoede
lijk niet een verre, zal ons leeren
of Briand's heengaan in. het belaag
van Frankrijk is geweest en of zijn
opvolger beter het stuur van het
schip van staat zal hanteeren. In
ieder geval de wereldvrede 'n hei-
vrert-wgroJtel-slag en Biet zijn begrooting m
evesiwkfca fcrergl.
De WashingfeHscfte Conferentie.
Harding over de ontwapening.
Reuter verneemt uit Washing I on, dat
stel van den alom nog heer-schenden' naar meegedeeld wordt, Harding ge-Joon,
chaos is verder dan ooit te zoeken, dat de artoetd der ontwapeningsconferentie
De Kerstklokken hebben geklept, het teH sIoH*<ral tot oen foepcrfciflg 000-
vredeslied is altijd weer gezongen, wei ter zee als te lanH. Voorts wmdt ge-
maar het nieuwe jaar heeft ingeluid gelei d t hij goei, bewaar W
J 0 iD-esonOMen wrammfcirne van ih-et Amen-
OPrer?n.Tinig h0°PV0lle tansd* toger. De presktent heeft en»
Yij behoeven geen raad. l<3 vra- die anceniing ufffgesponoken, dal Amc-
gen bij de opvolgster van Madame rika Ihieft vooxlbeeld gie>eft aan andere natiess
Thibes. om te voorspellen, dat „pais mat zijn 150.000 mm. Daarenitegeni geeft
en vree" vooreerst nog te zoeken zijn .Rjn-sla-n-d met zijn teger van ©en half riiii-
mef 't bekende Diogne-s' lantarentje, li-oen of -meer oen slecht voorbeeld van
Licht meer licht is overal noo- hetgeen ®en idemoerwtfe moet doen'.
dig, ook in de „ville lumiere" de licht- De Britsche delegatie.
stad bij uitnemendheid. Het hovenna- 1 ««uler-iielegram uit Wasünmgtoa
tuurlijke licht zal in deze blijken, als 10111 BaW-onr en zijn collega'® voo-r-
bij alles ter wereld, het «enige goedje ^hen
J d Amerika op 7 F-eiwuon to verte tea
to zijn. 1
Parijs, 18 Januari 1922.
Mr. P. v.
De Conferentie te Genua.
De V. S. en de conferentie van Genua.
Volgens aanhoudende en nie-t tegenge
sproken ofschoon ook nfe-t-bevewligde
persberichten is Harding ongeneigd de
uitnoodiging voor Genua -te aanvaarden
zoolang door groote Fransehc en Russi
sche legers de politieke stabiliteit en de
ENGELAND EN .FRANKRIJK.
Genaraiall-nnajoor Maurice, in de „Daily.
'News" Poincairé's voorstellen i-n zake de
thefr-zienimg der voorwaarden voor een
Britisch-FraniSche overaenJk'omsl bespre
kend-, verklaart overtuigd te zijn dnt
.Frankrijk: heitzclfdle wil als E-ngelamd,
raaimeilijk vehagh-cid, maar din die wijze,
waarop die veiligheid moei worden ver
kregen, staan de twee landen lijrarecht
H-egeniovcr «Jtkaa-r. Frankrijk is van 1110c-
inling, dat zijn bewehiging bcirust ep bewa
pening-, de Britten gelooven dttl 'die veilig
heid -slechts kan ver-kregen worden dtoor
een algemeene veimisiltlering idter bewape-
D-E WATERWEG VA-N DE GROOTS
MEREN.
Uit Washingtoin veraeemtt Reu-Ier, dat
Dimsilag ondeitensliélingen zijn hcg-auaiien
llrsrrhr !1 Amerika en Bïi'tanaoië over den
■vooBgsatdfcJei! -watesweg tnssefcen de Groote
Meren en de Si Lam-ems-nivier. Het wordS
weniscfnelijik geacht tot «en interaa'tiiminfe
-ó'v-eireenAomst -te geraken sItossek toet oom.
gres slap-pen do-ei
EX-KEIZERIN ZITA VERTROKKEN.
Uit Zurich wordt aan het „Hbld," ge
schreven d.d. 23 Jan.:
De morgcnbladen brengen het verrassen
de bericht, dat de ex-keizerin Zurich reeds
verlaten heeft, en zich op da terugweg naar
Madeira bevindt.
Men zal zich herinneren, dat oorspronke
lijk met-den 23 Januari gerekend werd. Het
vertrek is klaarblijkelijk wat geforceerd,
waartoe zeker zal hebben bijgedragen de
onvriendelijke nota, die de geallieerde regee
ringen de ex-keizerin door bemiddeling vsui
den Bondsraad in de laatste degen hebban
doen toekomen.
In dit stuk werd n.l gedreigd, dat de
woonpleais van de vorstelijke familie on-
mildellijk van Madeira naar een verder van
Europa afgelegen eiland verlegd zou wor
den, zoodra blijken mocht, dat de ex-keke-
rin haar verblijf in Zwitserland voor eenigt
politieke actie zou gebruiken.
Naar verluidt hebben tot deze bedreiging
minder de geruchten uit Weenen, dan wel
een regelrecht ambtelijk dossier uil de krin
gen der Kleine Entente aanleiding gegeven.
Reeds enkele dagen voor het ontvangen der
officieele nota in Bern, circuleerden in de
Geneefschc kranten tendentieuse berichten
over politieke plannen en toebereidselen in
Hongarije, waaraan dan voor de Zwitser-
sche autoritei ten op bedekte wijze de ver
maning werd vastgeknoopt, Zila scherper
op de vingers te kijken.
Voor Bern was dit een onaangenaam ge
val. Op een verzoek der geallieerde regee
ringen, om de ex-keizerin ondanks de ver
banning op Zwitsersch gebied loc te laten,
heeft Bern onder de huidige omsiandighe-
den gunstig beslis!. Gelijktijdig echter werd
door de Zwitsersehe autoriteiten nadruk
kelijk verklaard, dat zij elke verantwoor
delijkheid voor evenlueele politieke gevol
gen daarvan moesten afwijzen. Toch is er
een goot onderscheid tusschen. het afwijzen
van elke verantwoordelijkheid, en het niet
nemen van vooBzichtigheidsmaafregelt».
Koever wilde en moest de politie in Zu
rich eigenlijk gaan? De „Neue Zurcher
Zlg.had reels geschreven: „Uns will das
Metier des 'scharfen Aufpassers auf cina
Frau nicht besonders behagen. Es liegt v.e-
nig einem Volke, das gevrsnht 1st, weilharsig
Gastrecht zu gewahren"
Ondanks dit alles was in de laalsle dagen
een scherpere bewaking onvermijdelijk ge
worden. En wanneer de ex-keizerin, zooals
men beweert, werkelijk de drijfveer tot de
in deze dagen geleerd hebben, dat dit metier
allerminst vrouwen en moeders past.
Zoo werd dan Zaterdagmorgen overijld
de terugreis aanvaard; ais begeleider meldde
zich de broeder der exijkeizerin, Renó de
Bourbon-Parm-a. Alle kinderen blijven voor-
loopig nog in Zwitserland. De reis ging deze
keer over Genèvc, waar een Fransch be
ambte de hooge reizigster in ontvangst nam.
Voor Zwitserland is daarmede het onbeha
gelijke incident gesloten.
6EM. sunm, iEStlgffUM»
SCHATTEN OP DEN BODEM DER
ZEE.
Een ingenieur, dte le -weten is gekomen
dal op een plaals ergens aan de kust «en
schip gezonken ligt, bevattende twee mil-
tioen pond aan goud, heef verklaard dat
hij in elaa'l zou aijn dien schat binnen drie
weken -tijde naar boven ie brengen.
lm verband daarmede schrijft de „Daily
Chron." dial de admiraliteit binnen vier
jaar lij As 440 getorpedeerde eohepeu naar
boven heeft doen brengen en daairlooi
een bedrag van 50 mi thee n pond heeft
gered. M-en toenit de plaatsen van 2000
Engetsctie koopvaarders, die door - dc
Duilschers werden getorpedeerd en onge
veer 2.000.000 ton ligt op «en diepte, die
„bcwejrfet" kaar worden. De admiraliteit
vestigt er de aandacht op d»t al hetgeen
gezoutoen is aan de schatkist toebehoort,
zood-at het particulieren niet geoorloofd is
op «igvn houtje „r-sdéÉBgswerk" te gaan
verrieSrlBn.
EEN PLAN OM DEN ONDERKO
NING VAN INDlë TE BEROOVEN.
De „Daily Tel." verneemt, dat een
complot ontdek -is om op groote schaal
rooverijen le plegen in het prachtige Bel
vedère landhuis, dat de Britsche land
voogd «leeds fcewoogt als hij Calcutta be
zoekt.
Toen «Se polili«4nspecteur te Calcutta
e-cn oodrrzoek instelde naar inbraken, die
hadkKn plaats gehad in het Europccsch
kwarifer aldaar, ontdekte Sijj een bende
van elf bandieten, waaronder acht beken
de gevaarlijke iabrekers. Zij werden ge
arresteerd ten -een enorme buit we rel bij
hen gevondlen. De politie vond teen ook
twee ofdcicele toegangskaarten tot de
Beü'vedire, die -tfe houders aouden lrebbcn
toegelaten tel het bedienden-kwartier -en
tol de private verl-rekkteu Van «fën land
voogd. D« dieven hebben In het gebouw
zeker «en inojepöchtige gehad, die wist
dal litl hoofd eter Jijfwaeht dteigelijke
kaarten -hij -zich droeg in zijn uniformjas,
wamt jas was vesd-.venen. Op de ben
de wenden «en aantal der «ietiwste dnbrc-
k«rsw«ktuigen gevonden.
In Lomaten «a vele aaiffcre plaatsen
vain Engeland was het Dinsdag de koud
ste dag sedert vijf jaar. Op IJslandi was
hel 17 gr. warmer dan in Londten. Giste
ren is -de temperatuur echter belangrijk
ges tegen,
Hoewel ef nog steeds aiieuwe griep-
paliën-tea 111 -de hospitalen -te Parijs komen,
wondt Jiun aantal toch minder. Waren
eergisteren aicg 73 pafiëmten binnengeko
men, -thans is hun aantal wat minder. Het
aantal der genezen patiënten wordt ook
grooer. Het setoijnt dat de epidemie haar
boogtepunt bereikt heeft. In verhonding
is hét aantal sterfgevaïlen echter de laat
ste dagen grooter dan in dc vorige -weken.
Bfijkens een officieele mededeeiing
van «ten bond van adfinisfratief personeel
d-er larachc spoorwegen is gisternacht -de
staking begonnen op uilen „Dublin and
South-eastern spoorweg". Ook -de leden
van -den nalsonalert booid van spcorweg-
psracoMril «laken op deze Bjn.
-Geiesraal Penslring, dk Oppévbevelhtfj-
ber -der Amerikaansdhe -troepen in Frank-
rij-k heeft geweigerd het ..Distir.guisbcd
Servioe Cross" te asmivaarelen, hetwelk de
leger ra ad hem iiarl focgodacht. Hij heeft
aan atea mirtstee van oorlog Weeks ver
eer verdiende. Eenigvn tijd gele-en heeft
de generaal ock de congresmeclaiUe van
dc band gewezsen, welke men hem wilde
verleenen voor zijn heldtoafÜg gedrag op
de Philippijnen in 1913.
jongste politieke actie geweest is, dan zal zij klaar,!, da t hij Biet geloofde, «lat hij die
WET ACHTER,'MAAR VOOR
DEN WAGEN.
Hel „Huisgezin" betuigt zijn instem-
raisg methet Politiek Advies inzake de
v«ïki«zingen en zegt, dat het als ge
heel door do Katholieke kiezers gaarne
zal worden aanvaard en straks be
krachtigd.
Hiattemin vraagt ha blad aich af, of
voor de toekomst «en ander® voorbs-
rsiding der candidaatstellmg niet aan
beveling zou verdienen.
Yelgens het Bossche Kathollere er-
gaan zeu noodig zijrs een bijeenkomai
van dezelfde afgevaardigden nit alle
Rrjkekieakringar!, onder leiding van het
BendshestuuTj Toordat in de versehillende
kringen met de eandida-atstslling is be
gonnen.
Krj kunnen dan gezamenlijk het ter
rein verkennen van gedachten wisselen
ever vrenschelijk- en mogelijkheden en,
zoo noodig, ieder in zijn kring, eanigo
leiding geven.
Het blad vervolgt dan:
„Do Irwesk'e van vrouwelijke Karcw-
leden b.v., dio thans zoo al niet ge-
stïand dan toch min of meer vastge-
leopen is, zou er allieht anders hebben
voorg^taan, indien de afgevaardigden
uit allo Rijkskieskringen ta voren het
enderwerp hadden besprokencn tot het
uitsturen Tan zekero riehting besloten,
in plaats Tan do zaak am 't onzekere
toeval over to laten,
Met opleggen van eandidaian van Ixr-
venaf k»®ft dit natuurlijk niets te ma
ken.
De peKtioh-advies-vergadsrfag van nu
zal bij' velon den indruk hebben ach
tergelaten, dat men zich hij het onaf
wendbare had neer to leggen, eer dan
dat men thana nog- leiding kan geven.
Leiding hoort het begin to zijn, niet
het sluitstuk.
Daarom, hoe voortreffelijk ds verga
dering in zich ook was, met hoeveel
ernst èn goeden wil men daar ook is
opgetreden, zij kwam voor het dool, dat
men beoogde, te laat.
Het beginsel, waardoor man zich tot
heden heeft laten leiden: de oandidaten
van «nderaf is laten opkomen en de lei
ding zooveel mogelijk op den achter
grond te houden, ontsproot aan ean lof
felijke bedoeling.
Maar als men ervaart, dat daarmee
het doel wordt voorbijgestreefd of ge
mist heeft het zin, een wijziging te
overwegen, die aaijr do kiozers ten slot
te aïle vriihe'd gunt, maar de vsarlieh-
ting qp tijd laat komen.
Men most, ook in da politiek, da
paarden niet achter, maar vóór den vra
gen «pannen."
BHBMEMLIfiSSISH ifliWS.
DE VERKOOP VA-N KLBEREN AAN
POLEN.
Oimliient dtem verk-oop van k-l-eeren hecifi
tlld Mimister van Lamdtoouw vroeger aan dö
Tweede Ktarecu- meegedeeld';
„'De -heer Herl7.bergar slaagde er in, dien
voonraad goeutenen nagenoeg lin aijn geheel
lie vesfeoopeni aan v P-oolsc9w rapublïeii en
ban werd 'n eom-missiel-oon toegekend van
3 ip«t. van «fen verkooppr-ijs van alle goede,
ven, -w«&k« ia vioorraa'ct wanen bij toet Rijks
kantoor en tóet oneer ko-n-den worden ge-
-djistriLuecrd, welke ccumndssie erenoens ga-
wraagd was door en in uitzicht geatel-d eum
(Maar Louise de la Ramé)
Het schreeuwen van Netta had een
-waalftal andere gasten in struike-
Wte' 3Stude trap doen 0Pkomen
S 7-,Verbu0rg zich achter kaar
5ed. Zij kon het gebeurde niet begrij
pen en was nog half dronken van
jen slaap.
Donna Rosa stiet de deur woedend
net den voet dicht.
„Gaat wegWat hebt jelui hier
,te kijken zeide zij toornig tegen
haar gastendaarna keerde zij zich
nog toorniger tot -Umilta. „Hoe kwa
men die paarlen in je bed?"
„Deze paarlen," herhaalde Umilta
verbouwereerd. „Wat? Hoe ik
begrijp het niet."
Ik begrijp dat jij ze gestolen hebt,"
zei Netta scherp en hield het hals
snoer haar voor oogen. „En ik wil
■gerechtigheid, donna RosaHet is
een schande voor uw eerbiedwaardig
„Zeker, u zal gerechtigheid weder-
Varen," antwoordde signora Rosa,
i, Ik weet de eer van mijn huis op te
houden, eok zonder dat een hond
hiii voersehri'ttn geeft. Jp diipjit
dat het een vergissing is. Umilta,
hoor je 't De paarlen waren in jouw
bed. Netta zegt, dat jij ze gestolen
hebt."
Eindelijk had Umiltd haar ver
staan, een blos van gramschap brand
de op haar gelaat.
„Ik riep zij luide, stiet Netta Van
zich af en lachte. „Ik zou de paarlen
stelen Donna Rosa, zijt gij en dat
meisje krankzinnig
„De paarlen waren in je bed je
lag er op te slapen
„Ik?" herhaalde Umilta nogmaals
en zweeg toen beteuterd. Zij stond
daar als een marmeren beeld met over
de borst gekruiste armen in het lamp
licht en staarde haar aan.
„O, die dievegge, die leugenares,
dat brutale schepselschreeuwde
Netta. „Gij moet haar aan de politie
overleveren. Ik heb het recht zulks
te verlangener ontbreken twee
paarlen, mijn vader zal de agenten
van politie halen."
„Zooals ge verkiest, Netta, zei de
meesteres des huizes bedaard en te
fier, om te vragen, dat haar woning
zulk een schande zou bespaard blij
ven. „Umilté, spreek met mij. Je
ziet, dat het halssnoer in je bed ge
vonden is. Geef mij daarvan ophelde
ring. Ben je onschuldig? Ik kan mij
niet voorstellen, dat je schuldig bent,
en toch....'"
..Umilta hporde din wocfdeh met
de grootste minachting in haar vlam
mende oogen en op haar gesloten
lippen aan. Zij begreep den samenhang
niet, maar zij was onbezorgd en stond
daar alsof zij iedereen uitdaagde.
„Gijlieden moogt denken wat gij
wilt," antwoordde zij trotsch en stiet
de op den vloer liggende paarlen met
den voet weg. Haar groote, mooie
oogen schenen als twee zwaarden
Netta te doorboren.
„Ik weet niet, wat ik,er van den
ken moet," zei signora Rosa, die voor
de eerste maal in haar leven aan elke
jzenuw van haar stoer lichaam tril
de. „Ik weet het niet, maar nigmand
zal van mij kunnen zeggen, dat ik
aan een gast in mijn huis gerechtig
heid weigerde. Wat recht is moet recht
blijven. Umilta, kleed je aan. Netta
Sari, roep je vader en mijn man hier."
De uren verliepen in beraadsla
ging, opgewondenheid en woorden
wisseling de morgenstond brak aan.
Umiltd zei niets dan: „Denkt, wat
ge wilt," met de hoogmoedigste ver
achting op haar vastberaden gelaat.
Netta wilde geen sikkepit van haar
recht prijsgeven evenmin haar va
der, een zwakke, hartstochtelijke
man. Bij zonsondergang begaf hij
zich door het bosch naar Lastra-a-Sig-
na en haalde de politieagenten om
Umilta in hechtenis te nemen.
Signora Rosa zat in haar huisdeur
so weende, bitjerfijk.Uss nimmer
had een man der wet den drempel
overschredendeze bittere schande
gevoelde zij als slagen van een zweep.
Dat haar eigen dienstmaagd, dat
jonge schepseltje, hetwelk vier jaren
lang haar brood gegeten en onder
haar dak geslapen had, zoo beschimpt
moest weggaan 1 Haar gemoed kwam
tegen Antoinetta in opstand„Zij
behoefde die openbare schande niet
uit te lokken," zeide zij tot een harer
dochters, „zij had het onder ons kun
nen afmaken en de bestraffing aan
mij overlaten. Zij is een hardvochtig,
wreed meisje. Zij heeft haar halssnoer
immers terug, en voor die twee ont
brekende paarlen zou ik haar gaarne
een paar nieuwe gekocht hebben.
Zij is een gevoelloos, onnteedoogend
meisje."
Inmiddels liep Umilté tusschen
twee politieagenten, met blinkende
sabels door de stille, groene wijnber
gen en olijfboschjes naar de gevange
nis. Onderweg ondervroegen zij haar
(hoewel zij daartoe geen recht hadden)
maar zij antwoordde slechts minach
tend „Ik heb de paarlen niet aange
raakt de menschen mogen zeggen,
wat zjj willen." De agent van politie
schreef in zijn zakboekje, dat zij den
diefstal hardnekkig ontkende.
Overeenkomstig de wetten des lands'
werd een paar uur later de aanklacht
door.hetgeen de getuigen zelden vast-
WsjeW. biÉKk hgd eette fMr klem
gerechtshof rnet groene venster
luiken en met wingerd omrankte
ramen. Het leek wel een vriendelijk
landhuis en stroovlechtende kinde
ren zaten voor de deur. De commissa
ris van politie en de rechter waren
welwillende mannen. Op zijn bureau
moest de commissaris de strenge
dagvaardingen en vonnissen ten uit
voer leggen, maar als hij in zijn ponny-
wagentje uitreed, was hij de min
zaamste! man, bij een inhechtenis
neming gevoelde hij meewarige droef
heid en vervulde zijn ambt met goed
hartige gezindheid. Nochtans had het
betreden van den donkersten kerker
voor Umilté niet verschrikkelijker
kunnen zijn, dan de aankomst, in
de zonnige pretura 1) op het bergpad
bij de poort van Pisa. Wat zou er
met haaf gebeuren Zij wist het niet.
Zij had griezelige romans in de goed-
koopê Milaneesehe uitgave gelezen
en geloofde, dat de mensehen in de
gevangenissen nog gefolterd werden
op de pijnbank. Haar gelaat was
zeer bleek, maar overigens gaf zij
geen tecken van den entzettenden
angst, welke baar ziel vervulde;
haar trotscbe mond was vast geslo
ten en haar ledematen sidderden niet.
Het was negen uur in de» tnorges
alle ambaehtsliedet», atioovleehters,
zaadverkoopers en dergelij
uit de bevoikli
rs en dergelijfeen, waai- -
kwamen uit hun huizen geloopen e11
verdrongen zich opgewonden om het
gerechtshof, nieuwsgierig om een mis
daad te hoeren en de misdadigster
te zien.
Diamine S Wat een mooie vrouw
riepen de mannen „Wat een on
beschaamde deern schreeuwden de
vrouwen.
Umilté richtte haar majestueuze
gestalte nog fierder op en keek met
sprakelooze gramschap naar de nieuws
gierige menigtede politieagenten
hadden veel te doen, om haar voor
het opdringen, de ruwheid en onbe
zonnenheid van het volk te bescher
men. De steile, beklinkerde straat
met de bruine poort op heur hoogste
punt, scheen voor haar oogen op en
neer te dansen, maar zij vond de
kracht, vooruit te gaan, zonder te
wankelen.
Men geleidde haar langs de trap
in de met tegels geplaveide z.aal.[
deze was reeds geheel gevuld met luch
tig gekleede, babbelende, nieuws
gierige landlieden, die op rechterlijke
verhoeren moesten wachten. In een
afgesloten ruimte, het eigenlijke ge
rechtshof, zat de pretore i) i» zijn
zwarte toga en met zijn zwarte vier-,
kante muts, gelp
derij van THia-i®,.
"^7
- iSÖtï?
