mi
lair"
m
K
w
Dord-Hollaiitl
DING.
w
„ONS BLAD
Brïiven ft Frankrijk.
Sk Ihijip"
handel betreft.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
ondsen.
1 Maart
BANK.
warea.
errijkscoiM,
JSTERS.
Rubber Zolen,
)OMER,
ideriand
c
►d
t>
4 t MAANDAG 6 FEBRUARI 1922 <4e JAARGANG
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: redactierno!E633 433
geboorten, huwelijken
en echtscheidingen. -
EVEN
Moederiadi.
stenrijksche
log er op
iwe schuld-
langeboden.
oemiddelir^
ngevoevde
voorzien zijn.
ran dit blad
e prijzen,
zeer vel".
us.,
IE"
ikomen a. f 0.75
JER, Payglop.
vs.
Eerw. Zusters
ppatronen.
NGTEN
choolschoenen, oak
unpen voor jongens,
Sehrceljes.)
),40, f 0.60, f 0.75.
paar.
OOD-EVIILNE
lamaab.
Alkmaar.
En detail.
IJM3GEM.
K
E
R
K
E
N
E
N
S
H
O
t
E
N
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
II
Abonnementsprijs
Per kwartaal voor Alkmaarf 2.
Voor buiten Alkmaarf 2 85
Met Oeillustreerd Zondagsblad 0 60 f hooger.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels f 1.25; elkeregel meer f 0 25; Reclames
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bij voor
uitbetaling per plaatsing f 0.60
g||ft flbonné-s wordt o-> aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 20Q,—t 100,—, f 60,—, f35,—, f 15.—.
Herhaaldelijk heb ik mogen wijzen
op den opbloei van het godsdienstig
leven in Frankrijk, op de kentering,
die is gekome* op politiek gebied in
de houding van de Regeering ten op
zichte van de Katholieke kerk. De
laatste week heeft ons opnieuw ge
toond hoe het Fransehe volk de liefde
yoor het geloof, hecht en vast heeft be
waard, verlangend als het was ook
door daden van Godsvrucht den zoo
jnverwacht van ons heengeganen
kerkvorst, Z. H. Benedictus XV te ge
lenken. Niet slechts de Fransehe pers
zoowel de Katholieke als zelfs de vij
andig gezinde, heeft, bijna algemeen
in woorden uiting gegeven van bewon
dering voor dezen grootfen doode, deel
neming betuigd in het verlies dat de
Roomsche Kerk heeft geleden; niet al
leen hebben Regeering en vooraan
staande personen een bezoek gebracht
aan den Pauselijken Nuntius en hun
naam geteekend in het register van
rouwbeklag, duizenden en duizenden
zijnopgetrokken naar de verschillende
kerkgebouwen, om daar in hun gebed
den overleden Vader der Christenheid
te gedenken. De plechtige lijkdienst
in de Notre Dame opgedragen, werd
bijgewoond door talloos velen, die hun
hulde en hun dankbaarheid aan Bene
dictus XV wilden betuigen.
Het Fransehe volk is ondanks alles
gebleven de Katholieke natie bij uit
stek en gaat trotsch op den titel door
den thans overleden Paus het gegeven
„Mére des Saints" moeder der heiligen
Toch zijn er eenige schaduwplekken
(lie wij niet uit het oog kunnen verlie-
nieuw opbloeiende katholieke leven
zal doen verdwijnen.
Het zijn de nog steeds voortduren
de achteruitgang der bevolking en de
Angstwekkende toenar-e der echtschei
dingen.
De door het „Journal Offieiel"-
medegedeelde cijfers, geven mij aan
leiding over deze beiden jn deze brief
te schrijven.
Zij wijzen een achteruitgang aan
van het aantal inwoners, van 400.000
vergeleken by die van 1911. In dat
jaar bedroeg het aantal inwoners in
ronde cijfers 39 millioen, 600 duizend
in 1921 is dat aantal 39 millioen. 200
duizend. -
Zonder twijfel de oorlog heeft hier
aan voor een groot deel schuld, zoo
veel jonge levens zijn in de kracht van
aun leven weggerukt en het aantal
huwelijken en geboorten, is dientenge
volge verminderd.
Niettemin zijndeze cijfers vergele
ken, bij die der landen, die eveneens
in den oorlog zijn gewikkeld geweest
verontrustend en wijzen zij op een die
peren ondergrond en des te sterker
spreken zij, als zij weten dat sedert
1911 drie nieuwe departementen, die
van Elzas-Lotbaringen zich bij Frank
rijk hebben gevoegd, met een aantal
inwoners van 1 millioen, 700.000.
Wanneer zij de verschillende de
partementen nagaan, de aanwas in
het eene en de veel grootere afname
in het andere, beschouwen, dan blijkt
slechts daar vermeerdering te bespeu
ren, waar het vreemdelingen element,
op den voorgrond treedt.
Trouwens het aantal vreemden dat
Frankrijk als tweede vaderland heeft
gekozen, ongeveer anderhalf milli_
oen, is zoo belangrijk dat het den ach
teruitgang van de eigen bevolking nog
feller belicht.
Een van de redenen van dezen ach
teruitgang is zeker de toename der
echtscheidingen en hier ook zullen en
kele cijfers een duidelijker beeld geven
dan woorden het kunnen doen.
In de eerste zes maanden van 1921
werden volgens officieele gegevens,
in Frankrijk 15.567 echtscheidingen
uitgesproken tegen 12.268 in een ge
lijken termijn in 1920.
Dit wil dus zeggen dat in den tijd
van een half jaar, in 1921 3299 echt
scheidingen meer hebben plaats ge
vonden dan in het vorige. Hield deze
treurige en snelle groei gelijken tred
met de gesloten huwelijken, zoodat de
ze slechts een gevolg was van een
grooter aantal voltrokken echtverbin-
tenisssen, men zou dit althans als te
genwicht in de schaal kunnen leggen.
Hieraan is echter geen sprake, het
aantal huwelijken vermindert in tegen
deel angstwekkend.
In 1920 is het officieel vastgestelde
aantal huwelijken, voor het eerste half
jaar, 330.000; in 1921 voor een zelfden
tijd, 238.185, dus ongeveer een 100
duizend huwelijken minder.
Hot aantal echtscheidingen is van 4
pCt. in 1920, opgeelommen tot 7 pCt.
in 1921.
Frankrijk moge ten opzichte van
dit droevige verschijnsel niet alleen
staan, ook voor Holland wijzen de cij
fers op een frequeente voorkomende
losmaking van heilige en vrijwillig
gesloten banden, de toestand gelijk zij
hier is, vertoont wondeplekken die
ten spoedigste dienen geheeld. De
oorzaak is niet ver te zoeken in een
tijd waarin zoovelen hun godsdienst
en dientengevolge hun begrippen van
moraal over boord hebben geworpen
en de vrije liefde als een geoorloofde
verkondiging wordt gepredikt.
Bovendien de wijze waarop menig
huwelijk wordt gesloten draagt in zich
de kiem van ontbinding.
Een pater dominicaan, die zeer goed
van Fransehe toestanden op de hoog
te is, verzekerde mij dezer dagen dat
nog maar al te veel stand en geld hier
bij een te sluiten huwelijk een rol spe
len en het eerste vereischte der liefde
en de werkelijke godsdienstzin, vaak
uit het oog worden verloren.
Niet het minst in de aanzienlijke
klingen, worden huwelijken om maat
schappelijke, redenen, tot stand ge
bracht, vaak zonder instemming der
3ENER
3 LIS.
Of vader er op het laatst een voor
gevoel van had.
„Als ik het nog- maar haal", klaag
de hij telkens, "als ik het nog maar
naar."
Moeder sprak hem dan moed in:
„Hoor eens, vader, al onze kindeken
zijn Goddank bezorgd, wat dat be-
IreftKees en Toon hebben de zaak
overgenomen en het gaat hun goed
en zij zitten allebei in een knap huis-
heuden en Anna en Cato zijn naar
net klooster; en Karei...."
»Jai juist Karei", onderbrak hij treu
rig, „her duurt zoo lang."
„Ik wil maar zeggen, vader, wij heb-
in niets £eiee;fci en dan
-. L- «ecr in zijn goedheid ons
d'.en laalsten troost nog- wel geven.
En wèl duurde Het lang.
karei, hei bijdehante Benjaminne-
tje, was Jezuiet geworden.
Zooveel jaren van voorbereiding.
Daarbij had hij aan de academie moe
ten promeveeren en dat had hem
eventjes zes volle jaren gekost, tus-
schen zijn Philosophie en Theologie
in, maar eindelijk zat Wij dan toch* op
ue Theologie.
„Heerlijk", schreef hij in zijn brie-
ren, „nu begin ik horizon te zien,
fint daar moet ik toch naar toe;
jet heilig Priesterschap, mijn eenige
lcvenswenschde rest die heele sta
ke aan de academie, bijzaak, middel
i*jt het doel; als de gehoorzaamheid
pet mij niet had opgelegd, was ik
tofst ineens hierheen gekomen, ook
too* u, want u wordt zoetjes aan zoo
4id."
En wanneer zij Kun grijze hoofder.
- tv er die mooie brieven bogen, sa-
oen lezend d.e heiligie ontroeringen.
jPfialg alleen eeii naar het Priester
Schap hijgend harte ze kent, voelden
zij als Roomsche vo-uders, dat hun
kinderen bezorgd waren, neen, dat
was de volheid van hun leven niet,
maar dat zij een priester achterlieten,
die eenmaal in hun bevende monden
de heilige hostie had gelegd, welke
hij zelf had i.eoonsaereerd... voel
den zij een nieuwen levenslust als
nooit te voren, een verlangen, cm
dat nog te beleven dat alleen nog,
met een dwingend willen, waaronder
de plannen der goddelijke Voorzie
nigheid bijna geweld leden.
Toch. wanneer 's avonds Truus in
de huiskamer kwam om vcor te bid
den, de oude meid met haar rozen
krans van vijftien tientjes, dien Karei
indertijd van zijn va-cantie-reisje naar
Lourdes vcor haar had meegebracht
en de stoelen warén geschoven on
der het cruci ix en liet eers.e tientje
werd gebeden voer de intentie; dat
wij allemaal de wijding van Karei
magge bel-cven voegde en vader
en moeder er in onderworpen gielc-o-
ven achter: als God blieft.
Nu eens lazen zij een heel mooien
brief
Dat was, toen Karei voor het eerst
de priesterwijding van zijn medebroe
ders bijwoonde.
„Kunt u zich niet voorstellen, moet
uzelf bij zijn geweest; dat zijn plech
tigheden, die grijpen ergens in een
plek van je ziel, waar je nog nooit
i-n gegrepen hebt, alles zoo eenvoudig
en alles zoo diep; en nu was ik
slechts getuige van anderen, wat moet
dat wel zijn, als ik zelf onder de ge
lukkigen hoor."'
j.kiug drie jaar?." onderbrak vader
de lezing.
„Ja'', antwoordde moeder, „man,
wij schieten op."
„Twee keer", lazen zij verder, „kwa
men mij de tranen in de oogen, met
die twee oogenblikken eerst; als'
de b.Sichop midden vcor het altaar
staat cu zijn handen uitstrekt endaar-
onder een voor een de wijdelingen
partijen, wier levensgeluk er mede ge
moeid is.
Kan het anders dan dat in zulke ge
vallen de huwelijksband een drukken
de is, die men zoo spoedig mogelijk
wil verbreken. Voeg daarbij de moei
lijke levensomstandigheden, de duur
te der tijden die zooveel opofferingen
vraagt in menig huisgezin en derhal
ve ook grootere liefde en diepere toe
wijding, dan is een der verklaringen
gevonden voor dezen zorgelijken toe
stand.
De verbetering is slechts te vinden
in het innerlijke besef van de heilig
heid des huwelijks, de eeuwige onver
breekbaarheid van de verbintenis die
in de Katholieke kerk tot een Sacra
ment heeft verheven.
Niet de menschelijke wetten kunnen
hierin wijziging brongen, zelfs geen
wet die de echtscheidingen bemoeilijkt
zal baten, evenmin als een financi-
eele belooning het geboortental merk
baar zal döen stijgen, de godsdiensti
ge overtuiging beheerscht dit ingrij
pende vraagstuk.
Een volgende statistiek moge getui
gen dat- de met vreugde begroette ge-
loofsherleving in Frankrijk, de redden
de Engel is die dit land voor een ver
dere achteruitgang behoedt.
Parijs, 1 Febr. 1822.
Mr. P. v. S.
DE PAUSKEUZE.
HET CONCLAAF.
Uit Rome wordt aan de Msb. gemeld
Er op wijzende, dat tijdens conclaven
vaak allerhande z. g. „inlichtingen"
omtrent de proceduur en 't resultaat
der gehouden stemming, waarbij na
men en 't stemmenaantal genoemd wor
den, spreekt de „Oss. Romano" de ver
wachting uit, dat dit misbruik achter
wege zal blijven.
Zouden toch dergelijke inlichtingen
worden verpreid of in bladen gepubli
ceerd worden, dan diene men zich In
herinnering té brengen, dat de consti
tuties betreffende het conclaaf alle con
clavisten en zelfs alle kardinalen tot
de meest stipte geheimhouding ver
plichten, en dat het bijgevolg dwaas
en oneerbiedig is, waarde te hechten
aan de approximatieve berichten, wel
ke in de bladen gepubliceerd worden.
Van het afsluiten van het conclaaf
tot de afkondiging van den naam van
den nieuwen paus, welke door den de
ken der kardinaaldiakens geschiedt"
kan geen enkel bericht zelfs niet als
waarschijnlijk, door wie ook, gepubli
ceerd of ontvangen worden.
De toeloop, den eersten dag dei-
Pauskeuze, op het St. Pieterplein was
ontzaglijk. Er waren minstens 60.000
personen bijeen. Aller blikken waTen
gericht naar den bekenden schoor
steen van de Sixtijnsche kapel, waar
komen neerknielen, terwijl cpzij een
rij priesters wacht ook met uitgestrek
te banden, waaronder daarna de wijde-
langen doori-o-open en later; als de
bi>schop consacreert en gij achter hem
naast elkaar knielend voor liet eerst
oonsacreeren tegelijk met hem, te
gelijk met hem luidop zeggen, lang
zaam woord voor woord; Hóc-est-
e nim -co rpu S -m e u ni
En nog schreef hij maar dat had
hij diien goeden oudjes niet moeten
schrijven.
Nog schreef hij over het groote
geluk van de families der wijdelingen;
maar jammer, jammer, één onder de
laat-gewijden, die zijn vader was over
leden; en er was wel geluk, maar dat
die een er nu niet bij had mogen
zijn, dat wierp toch een schaduw;
hè. Karei werd er akelig van toen
hij dai zag."
„Daarom," besloot hij, hidden hoon,
u moet bidden en ook ik zal mijn
biest doen, dat u bi-eden er bij m-oogt
zijn, dat geen schaduw maar ik
ni er niet aan denken zelfs, bidden
hoor, hoor."
Maar na dien brief was vader juist
zoo zwaarmoedig gaan worden.
Zijn donk-ere stemmingen overvie
len hem vooral, wanneer hij met moe
der uit de late Mis kwam; hij had
dan den priester aan het altaar ge
zien en zoo gedacht aan zij-n zoon.
ris ik het nog maar haal. Ais ik
het nog maar haal."
En clan moeder weer, zij sprak Hem
maar moed in.
„Jij kunt gemakkelijk moed heb
ben", weerde hij verdrietig." „Jij
bent nog! zoo kras vcor je leeftijd,
maar ik
Dan moest moeder zwijgen, want
dat was waar: moeder deed nog liet
huishouden, zoo moedigt zelfs zonder
de hulp van Truus terwijl vader,
wanneer het predek begonnen was,
wist zij niet, maar hoe langer hoe
muider kan hij. buiten haar, steunde
uit het teeken zou opstijgen. Om
kwart over vijf, toen uit de tweede sfu-
mata bleek, dat geen Paus nog geko
zen was, verliet de menigte het plein,
Zaterdagmorgen om half tien droeg
mgr. Zampini de Mis van den H. Geest
in do Sixtijnsche kapel iD tegenwoor
digheid van alle kardinalen op.
Na de H Mis begon de eerste stem
ming op dien dag. Hier nam ook kar
dinaal Marini deel, die Vrijdag, daar
hij ziek was, in zijn cel gestemd had,
waarna de kardinalen, die aangewezen
waren om de stembiljetten bij de zieke
kardinalen af te halen, zijn biljet naar
de Sixtijnsche kapel gebracht hadden
De bladen te Parijs geven interview
op interview welke haar correspon
denten met kardinaal Dubois te Rome
zouden gehad hebben. Sommigen zijn
bijna kinderlijk van toon. Een slimme
luistervink weet zelfs, te vertellen, dat
kardinaal Dubois zou verklaard heb
ben, dat hij hoopte, dat een kardinaal
zou worden gekozen, die van Frank
rijk zon zijn. Het zou dan ook al heel
vreemd zijn, om den kardinaal een te
genovergestelde opinie te laten ver
klaren.
De kardinaal heeft echter gezegd,
slechts een verklaring aan de pers te
hebben afgelegd voor hij het conclaaf
binnenging en dat alle door hem ver
leende interviews onjuist zijn.
Kardinaal O'Connell zal eerst in den
loop van Maandag te Rome zijn. De
kardinalen Bégin (Quebec) en Doug
herty (Philadelphia) zullen zeker niet
vóór Woensdag aankomen, daar zij de
reis met bet schip „President Wilson"
niet hebben kunnen halen,
Zaterdag te 10 minuten na vijf na
middag gaf de kleur van den rook, die
uit het Vaticaan opsteeg, aan, dat er
nog geen paus gekozen was.
Te 11 uur 40 Zondagvoormiddag
kondigde de rook, die uit het Vaticaan
opsteeg aan, dat het conclave nog geen
Paus gekozen-had.
Van Duitsehe zijde wordt het be
richt, dat de Duitsehe kardinalen niet
zullen stemmen op kardinaal Ratti,
den voormaligen nuntius in Polen, te
gengesproken.
DE SPOORWEGSTAKING
IN DUITSCHLAND.
De Voorzitter van den algemeenen
Duitschen bond van vakvereenigingen
heeft den rijkspresident aangeboden
bemiddelend op te treden.
Naar aanleiding daarvan heeft dr.
Wirth Vrijdagmiddag een onderhond
gebad met vertegenwoordigers der
hoofdorganisaties.
Men verwachtte, dat de vakvereeni-
gingsleiders den rijkskanselier zouden
verzoeken, de verordening van den
rijkspresident en die van den politie-
president te doen intrekken.
Van belang was hetgeen in verband
hiermede gemeld werd, nl.: Door het
zoo zwaar op haar arm als zij wan
delden, werd ook slordig op zijn goed
had in de kerk al een paar keer zijn
boek laten liggen,
En hij begon zoo zenuwachtig' te
knikken niet zijn hoofd.
„Opa speelt knikkebolletje," zei.de
Jaantje, de jongste van Toon toon
de geheele familie als altijd eens 's-
Zondags na de Hoogmis waxen ko-'
men koffiedrinken.
Allen deden toén of zij Het niet
hoorden, maar allen voelden in dat
kindenvoord de harde waarheid, die
iedereen vermoedde,, maar iedereen
voor zich zelt hield: dat die goede
oude vader aan het versuffen was en
zij betrapten elkander, dat ieder een
oogenblik angstig naar hem kijken
bleef, hij trok zijn snoependen vin
ger uit het botervlootje, staarde ver
legen lachend voor zich uit en knikte,
knikte.
Toch verdedigde moed-er nog als
zij hen uitliet: „Ja kinderen, vader
wordt oud, maar dat hier is nog
goed" en wees naar h-et voorhoofd.
En de kinderen hadden ook g;een
reden, om dat erge te veronderstellen
de oude man verwisselde een enkel
keertje den naam van de vrouw .van
Toon met di,en van de vrouw van
Kees, maar anders op alle vragen
gaf hij een verstandig antwoord, zoo,
als zij al een-s spraken over de toe
bereidselen voor Kareis feest, raadde
hij een bepaalde letter aan voor de-
circulaire's en de gedachtenisplaatjes
en laatst op 'bezoek bij Karei, legde
hij dezen uit, hoe, o-m de zaak, Kees
en Toon niet bij de wijding konden
komen, maar wel bij de eerste-Mis
den dag daarop, en beloofde, zelf
Pater Provinciaal te vragien of hij niet
een Hoogmis mócht do-en in hét kloos
ter bij' Anna en Cato.
Alleen moeder had eens ondervon
den,... met dien brief van Karei, waar
in die meldde, dat liij diaken werd
gewijd,
.Vader kon niet meer lezen en moe-
ingrijpen der vier hoofdorganisaties
bestaat de mogelijkheid, dat het geluk
ken zal, de staking der spoorwegbe
ambten misschien reeds binnenkort bij
te leggen. Van de zijde der stakende
spoorwegbeambten wordt erop gewe
zen, dat de strijd niet zoozeer gaat om
loonsverhooging, als - wel om de wet
op den arbeidstijd.
Het is niet onwaarschijnlijk, dat het
gelukken zal, ten aanzien van deze
wet, tot een vergelijk te komen. Daar
entegen is het niet waarschijnlijk, dat
de regeering tot verdere financieele
concessies zal zijn to bewegen.
Te Berlijn was de toestand Vrijdag
bijzonder bedenkelijk door de zeer
groote kans, welke bestond op een
staking in de stedelijke bedrijven, naar
aanleiding van de nieuwe, z.g. mantel
tarieven.
Vrijdagavond zou het resultaat der
stemming bekend worden; de gedele
geerden der besturen waren aan 't be
raadslagen, oh en wanneeT de staking
zou aanvangen, wanneer er de ver
eischte meerderheid van twee derde
der stemmen was verkregen.
Dat deze meerderheid zou worden
verkregen schrijft de „Msb." scheen
van het begin af zoo goed als vast te
staan. In een groot aantal bedrijven
hadden 80 tot 90 pCt. arbeiders tegen
het nieuwe tarief gestemd.
Na zeer stormachtige tooneelen en
langdurige discussies werd besloten,
niet onmiddelljjk tot staking over te
gaan, doch de leiders tot nieuwe on
derhandelingen te machtigen.
De „Mecklenburgische Zeitung"
meldt: Sinds Zaterdagnacht staat ook
in Mecklenburg het treinverkeer stop,
daar het spoorwegpersoneel zich bij
de staking heeft aangesloten. Eenige
weinige locaaltreinen kwamen in den
loop van den morgen nog te Schwe-
rin binnen.
De ter ondersteuning van de staking
der spoorwegmanneu door de verga
dering van vertrouwensmannen van
den Duitschen bond van spoorwegar
beiders besloten staking is Zaterdag
middag om 2 uur in dit district in wer
king getreden.
De tot den Duitschen bond van spoor
wegmannen behoorende arbeiders heb
ben in de meeste takken van dienst
het werk neergelegd. Het verkeer door
Polen en naar het overige Duitschland
is gestremd.
De Krupp-Fabrieken in Maagden
burg zetten wegens gebrek aan kolen
heden het bedrijf stop.
Volgens de „Staatsanzeiger fur
Wurttemberg" is Donderdag in de
tunnel van Feuerbach een aanslag op
een arbeiderstrein gepleegd door het
plaatsen van handgranaten op de rails
Een handgranaat is ontploft een ande
re werd op de rails gevonden. De da
der van den aanslag, die in gebogen
houding bij de rails was gezien door
den tunnelwachter, kon onder bedek
king van den door do ontploffing ont
der las voor; vader knikte, knikte.
„Nu nog- m-aar een paar maandjes,
hé v-ader," had moeder in haar blijd
schap uitgeroepen.
Vader knikte, knikte.
Opeens vroeg moeder, in onwille
keurige opwelling van lang verkropt
vertrouwen: „Je hebt me tcch be
grepen, man Diaken wordt hij, dia
ken."
Toen of een koude h-and met uit
gespreide vingers zich tegen haar
borst drukte:
„Ja, knikte vader, „ja..., en hoe lang
is hij nu al diaken?
Eindelijk kwam de dag en vader
had het gehaald.
Maar een angsten als moeder had
doorgestaan: samen hadden zij zoo
lang- gehoopt en gewacht, samen
moesten zij pok genieten en als va
der nu.... zij bad God zoo het Hem
behagen zou een van hun twee voor
dien tijd tot zich te roepen, dat zij
Jat dan mocht wezen en ook, als
vader misschien zoo achteruit ging,
dat liij niets van het feest begreep....
O. L. Heer moest het weten, maar
het was eigenlijk slechts een half
geluk, als zij er met vader nooit
övev spreken kon en zij bad, dat
tenminste Karei echt gelukkig zou
Zijn.
Den dag te voor echter: vader was
zoo helder bij zijn verstand; Karei
had hen niet van den trein gehaald
en hij begreep dadelijk: Karei is in
retraite.
En nu ze hadden hem een ge
makstoel' gegeven op het hoekje van
de eerste rij zoo kon hij rustigjes
genieten en'naast hem knielend ge
noot moeder mee; eerst had zij er
op gelet, of vader de- plechtigheden
volgde zag, dat zijn knikkend hc-oia
zich alleen naar Karei wendde, als
de wijdelingen langs trokken om den
bisschop al te halen, ook als zij te
rugkeerden, alleen.naar Karei; gerust
dus gaf zij zich met heel haar wezen
óver, zooals de velen rondom haar
wikkelden rook ontsnappen. Er Ir
geen schade.
Het Rijkskabinet heeft Zondagmor
gen een bijeenkomst gehouden.
Aangezien de in deze zitting gevoer
de besprekingen echter streng vertrou
weliik waren, kon men omtrent deze
maatregel niets te weten komen.
De regeering blijft echter op haar
standpunt staan, om niet met de Reich
gewerkschaft te willen onderhandelen
zoolang de staking voortduurt. Wel
zal de loonkwestie in het kabinet zelf
verder worden besproken. Bovendien
zal de regeering morgen de bespre
kingen met de leiders der andere or
ganisaties voeren. Vooral de kwestie
van het standaardloon der arbeiders
zal een belangrijk onderwerp dezer
besprekingen uitmaken.
Vrijdag zijn de drie gearresteerde
leiders der Reiehsgewerkschaft Dcut-
scher Eisenbahnbeambter und Anwar-
ter weer in vrijheid gesteld. Ook de
in beslag genomen banksaldi zijn we
derom vrijgegeven. Als reden voor
dezen maatregel wordt opgegeven, dat
de aanhouding en de inbeslagneming
verder zijn gegaan dan de verorde
ning van den president.
Er zijn enkele gevallen van sa
botage vorgekomen. In het district
Dresden werden stukkon rals voor de
treinen gelegd, do signalen bescha
digd enz.
In het district Elberfeld werd een uit
Ohligs vertrekkende trein, waarop
hoogere beambten dienst deden, be
schoten.
De melkaanvoer voor Berlijn ge
schiedt deels met vrachtauto's. De
aanvoer van vee is voldoende.
Door verder gebruik te maken van
de diensten van de technischo nood
hulp zal de hervatting van het kolen-
vervoer in de hand worden gewerkt.
Er wordt aan de stations druk ge
werkt om het herstel van het verkeer
mogelijk te maken.
Tengevolge van een onder de
Berlijnsche gemeente-arbeiders uitge
broken, staking, zit deze stad zonder
licht'en water.
DE MINISTERCRISIS IN
ITALIë.
De présidenten van kamer en se-
naat-' hebben Bonomi aan den koning -
aanbevolen als kabinetsformateur. De
socialistische groep verlangt de vor
ming van een regeering, die buiten de
partijen staat en werkt voor den vre
de en voor de Europeeschc saamhoo-
righeid.
De popolari volharden in hun op
positie tegen een heengaan van Gio-
litti.
POINCARé OVER DE SENAATS
COMMISSIE.
De commissie voor buitenlandsche
zaken in den senaat heeft Donderdag
onder voorzitterschap van Doumergue
een zitting gehouden, om den minister
president Poincaré te hooren lo. over
de conferentie van Genua, 2o. over het
Duitsehe antwoord aan de herstelcom
aan dat ongekend, onbegrensd geluk,
dal daar werd teruggekaatst van het
hoogheilige voor haar, geluk, dat een
ouderhart alles vergeten do-ef, moeite
en werk en opoffering' en lang wadi
ten, nu kwam het plechtig oogenblik
der handoplegging zooals Karei aat
eens beschreef; haar hoofd boog diep
ai bevend ontzag o-m het boven-aard-
sche dat er ging geschieden.... nu
de consecratie; zij dorst niet m-eer
opzien; huiverend onder deze ge
dachten; mijn kind en God.... mijd
kind en God., en dat voor altijd...
De plechtigheden liepen ten emde,-
de bisschop gaf reeds zijn zegen
voor den aflaat... mijn kind en God...
die waarheid herhaalde zij maar in
haar hart, die diepe, rijke grootsdie
waarheid'; nu was haar Jeveu vol.
„loe vader."
De famiüe's waren opgestaan, gin
gen zwijgend achtereen naar de ont
vangzaal.
Moeder hielp vader, schoof haar
arm onder den zijne, moesc toch eens
even haar hart uitstorten: „hé vader,
hé toen zij voelde die ko-ude
hand weer, vader todh,
„ja", knikte vader, „ja... eindelijk
is hij dan toch diaken."
In de feestelijke ontvangzaal ston
den de verschillende famiüe's bij-
groepjes en er werd niet gepraat; ei?
werd gewacht; er werd geweend.
Daar sprongen de deuren epen;
d-e nieuwe priesters.
Karei liep vader en moeder toe,
omhelsde ze lang en innig.
,,En nu moet u mijn handpalme-ik,
kussen, vader en moeder..,, en nil
zal ik u mijn zegen geven, zoo".
En weer omhelsde hij ze: „Hé, va,*
der, is u nu niet gelukkig, he?.'1 h
Vader knikte, knikte.
„En moeder, hè, is ,u au niet ge-'
lukkigi hè?."
En heldhaftig trok móeder haar be?
traand gelaat tot een heerlijken, on-.'
doo.rgrondelijken- moederlacK.
„De Heraut." J, v DINTHER S. Tf,
